.jpg)
«Γιατί ένας αυτοαποκαλούμενος Φασίστας να πανηγυρίζει μια νίκη του Τραμπ; Γιατί ένας ένθερμος Κομμουνιστής να χύνει δάκρυα για την ήττα της Κάμαλα Χάρις; Αν κάποιος από εσάς χρειάζεται βοήθεια για να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του - ή ίσως να βρει ένα σπίτι για όλους αυτούς τους αδιάβαστους τόμους του Μαρξ και του Τζεντίλε - θα ήμουν περισσότερο από ευτυχής να σας κατευθύνω προς τη σωστή κατεύθυνση. Απλά ανοίξτε την καρδιά σας στις δυνατότητες της ιδεολογικής πίστης»
Troy Southgate
Στο σημερινό άρθρο θα επιστρέψω σε μια από τις βασικές προσωπικότητες της «Συντηρητικής Επανάστασης» στην Γερμανία, τον Arthur Moeller van den Bruck, για τον οποίο άλλωστε έχω ξαναγράψει.
.jpg)
Το σημαντικότερο βιβλίο του ήταν το “Τρίτο Ράιχ” και ήταν απλώς ο τίτλος ενός βιβλίου, χωρίς να έχει καμία σχέση με τον εθνικοσοσιαλισμό.
Δεν είναι ένα έργο πολιτικού καθεστώτος αυστηρά, αλλά η μορφή του “Τρίτου Ράιχ” του Moeller, χαρακτηρίζεται πολύ πιο εύκολα από αυτά που αρνείται (φιλελευθερισμός, πλουτοκρατική δημοκρατία, κοινοβουλευτικό καθεστώς) παρά από αυτά που θετικά βεβαιώνει.
Στο έργο του αυτό ο Arthur Moeller (που έγινε Moeller van den Bruck μετά την προσθήκη του επωνύμου της μητέρας του) εκφράζει πλήρως το όραμα του για τη «Συντηρητική Επανάσταση», μια κατηγορία του πολιτικού που εισήγαγε ο ιστοριογράφος Armin Mohler (στο διάσημο έργο του) για να χαρακτηρίσει τον γαλαξία της γερμανικής πολιτικής κουλτούρας που σημάδεψε τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, εκείνα τα ταραγμένα χρόνια.
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...
«Μια νεολαία που δεν έχει ζυμώσεις βίας δεν έχει
μέλλον. Δεν χρειάζεται να απολογείσαι στον εαυτό σου. Ο ηττημένος τουλάχιστον,
δεν έχει ξεγελαστεί. Δώσε άφθονο χώρο στον ‘’δεξιό αναρχισμό’’, μια αίσθηση της
κωμωδίας και χιούμορ για τον εαυτό σου και καυστική ειρωνεία κατά των άλλων»
Dominique Venner -
Επαναστατημένη καρδιά
«Αντίθετα με αυτά που πιστεύουν για τη σημερινή
κοινωνία οι ψυχίατροι, οι ψυχαναλυτές και οι κοινωνικοί λειτουργοί πρέπει να
βλέπουμε γενικά ως υγιή άνθρωπο τον επαναστάτη, τον αντικοινωνικό, αυτόν που
δεν προσαρμόζεται»
Julius
Evola
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μποβιάτσος
Όσον αφορά τη συμβολή
που παρείχαν η μαρξιστική σκέψη και το κομμουνιστικό ιδεώδες στη διαμόρφωση του
“Νασερισμού”, είναι σκόπιμο να διαβάσουμε τι έγραψε ο ίδιος ο Gamal Abdel - Nasser το 1955 στο έργο του “Η
φιλοσοφία της Επανάστασης” .
«Η λέξη κομμουνισμός
έχει γίνει μια τρέχουσα χρήση: χρησιμοποιείται χωρίς να γνωρίζουμε τι είναι
κομμουνισμός και από τι αποτελείται η κομμουνιστική θεωρία. Όταν ο κομμουνισμός
ήρθε στην εξουσία, μεταμορφώθηκε με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που ήλπιζαν οι
θεωρητικοί του: πόσες απατηλές θεωρίες υπάρχουν! Οι κομμουνιστές, χάρη στον
κομμουνισμό τους, έχουν γίνει μηχανές στον μηχανισμό της συλλογικής παραγωγής.
Έχουν αρνηθεί τη θρησκεία, γιατί η θρησκεία για τον κομμουνισμό, είναι
μυθολογία. Έχουν αρνηθεί το ανθρώπινο πρόσωπο που δεν υπάρχει στη θρησκεία του
κομμουνισμού. Εμείς οι Αιγύπτιοι, οι Άραβες, οι Μουσουλμάνοι και οι Χριστιανοί
σε αυτό το μέρος του κόσμου, έχουμε πίστη στον Θεό, στους αγγέλους του, στα
βιβλία του, στους προφήτες του και στην ανάσταση. Αυτό που μας χωρίζει από τον
κομμουνισμό, τόσο στη θεωρία της διακυβέρνησης όσο και στους κανόνες της ζωής,
είναι ότι ο κομμουνισμός είναι θρησκεία και έχουμε ήδη τη θρησκεία μας. Δεν θα
αφήσουμε ποτέ τη θρησκεία μας για να αγκαλιάσουμε τον κομμουνισμό!».
Το Αιγυπτιακό Κομμουνιστικό Κόμμα διαλύθηκε και σχεδόν όλοι οι ηγέτες του καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές φυλάκισης. Για να καταλάβουμε τι ήταν το αιγυπτιακό κομμουνιστικό κόμμα, αρκεί να αναλογιστούμε τις πολύ ιδιαίτερες καταβολές των ιδρυτών του: Joseph Rosenthal, Henri Curiel, Renato Mieli (Εβραίοι της Ευρώπης). Η Αίγυπτος δεν αποτελούσε εξαίρεση: στον αραβικό κόσμο οι ηγέτες των κομμουνιστικών κομμάτων των διαφόρων χωρών, είχαν επιλεγεί προκαταρκτικά μεταξύ των τοπικών εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων. Και όχι μόνο ντόπιοι: στην Παλαιστίνη οι Εβραίοι που ηγήθηκαν του κομμουνιστικού κόμματος, ήταν τόσο ξένοι στο αραβικό περιβάλλον, όσο και οι μη κομμουνιστές Σιωνιστές, καθώς προέρχονταν από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Ο εχθρός των «αραβικών» κομμουνιστικών κομμάτων, δεν ήταν τόσο η αγγλική και η γαλλική αποικιοκρατία, αλλά η ανεξάρτητη αραβική δύναμη: γι' αυτό τα κομμουνιστικά κόμματα αντιτάχθηκαν όχι μόνο στον Νασερισμό, αλλά και στο Baath. Ένας πρώην αγωνιστής του Κομμουνιστικού Κόμματος του Ιράκ, ο N. Jamal ad-Din, έγραψε στη «Le Monde» στις 15 Μαρτίου 1979:
«Ποτέ δεν θέλαμε να λάβουμε υπόψη την ιδιαίτερη φύση του Ισλάμ, του μουσουλμάνου ανθρώπου, για τον οποίο παραμένει το ιερό ακόμη κι όταν απορρίπτεται λογικά, η βάση και το θεμέλιο της ύπαρξής του ... Ο μαρξισμός τείνει προς τον ολοκληρωτικό του εκσυγχρονισμό, την αναγκαστική εκκοσμίκευση του, που στην πραγματικότητα θα σήμαινε την οντολογική του καταστροφή, τη μετατροπή του σε ένα άλλο ον - ανώνυμο διεθνισμό - διαβρωμένο και νοθευμένο ον, ένας σωσίας του δυτικού καταναλωτή, ένα δουλοπρεπές αντίγραφό του, συμβατό με τις ανάγκες του σημερινού κόσμου της μηχανικής σκλαβιάς».
Στις 5 Ιουλίου 1956 o Nasser ξεκίνησε μια πρόταση για ομοσπονδία με τη Συρία. Στις 2 Φεβρουαρίου του προηγούμενου έτους, απορρίπτοντας το “Σύμφωνο της Βαγδάτης” (Τουρκία, Ιράν, Ιράκ), το οποίο είχε ως στόχο να δεσμεύσει τις χώρες της Εγγύς και Μέσης Ανατολής με τους Αγγλοαμερικανούς, ο Abdel -Nasser είχε δηλώσει ότι η Αίγυπτος θα εργαστεί για την ενότητα και ανεξαρτησία ολόκληρου του Αραβικού Έθνους.
Η πρόταση για ομοσπονδία με τη
Συρία, προήλθε από την αρχή του παναραβισμού, που διατυπώθηκε από τον Nasser,
από το 1953 στο βιβλίο “Η Φιλοσοφία της Επανάστασης”: «Εμείς ζούμε σε ένα
αραβικό, αφρικανικό και ισλαμικό περιβάλλον και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε
αυτές τις συνθήκες της κατάστασής μας». Πρόκειται για τρεις «σφαίρες», μεταξύ
των οποίων η αραβική αντιπροσωπεύει, για την Αίγυπτο, την πλησιέστερη και την
πιο άμεση και συνέχισε γράφοντας ότι:
«Αυτό ανακατεύτηκε μαζί μας και για τη θρησκεία. Τα κέντρα θρησκευτικής ακτινοβολίας έχουν μετακινηθεί στις πρωτεύουσες της από τη Mecca στο Kufah ... και μετά στο Cairo. Η εγγύτητα έχει δημιουργήσει έναν δεσμό ιστορικών, υλικών και πνευματικών παραγόντων. Εμείς οι άνθρωποι της αραβικής ζώνης πρέπει να οργανώσουμε έναν κοινό αγώνα, για να πραγματοποιήσουμε τις κοινές μας φιλοδοξίες.
Μπορούμε να βασιστούμε σε τρεις κύριες δυνάμεις: 1)
η εγγύτητα και η κοινότητα των χαρακτηριστικών και των πολιτισμών σε μια
περιοχή που ήταν η έδρα των τριών θρησκειών. 2) η γεωγραφική κατάσταση στη
συνάντηση των παγκόσμιων μονοπατιών. 3) το πετρέλαιο, βασικό στοιχείο του
σημερινού υλικού πολιτισμού, το οποίο βρίσκεται σε αφθονία στα αραβικά εδάφη
(το ήμισυ της παγκόσμιας διαθεσιμότητας) υπό συνθήκες εξόρυξης και εκμετάλλευσης
πολύ πιο ευνοϊκές από οποιαδήποτε άλλη χώρα».
Αλλά και η Αίγυπτος είναι μέρος της δεύτερης σφαίρας, αυτής της αφρικανικής ηπείρου: «Είμαστε στην Αφρική. Ίσως συμβεί να κοιτάξουν οι λαοί της ηπείρου σε εμάς που φυλάμε τη βόρεια πύλη και αποτελούμε το μέτωπο προς ολόκληρο τον έξω κόσμο. Ο Νείλος, η αρτηρία της ζωής του λαού μας, έχει τις πηγές του στην καρδιά της ηπείρου». Τέλος, η τρίτη σφαίρα, η ισλαμική, εμπλέκει την Αίγυπτο σε ένα μέτωπο αλληλεγγύης που εκτείνεται από τον Ατλαντικό έως τον Ειρηνικό.
«Όταν σκέφτομαι τα 80 εκατομμύρια μουσουλμάνους στην Ινδονησία, τα 50
εκατομμύρια στην Κίνα, τα πολλά εκατομμύρια στη Μαλαισία, το Σιάμ και τη
Βιρμανία, τα περίπου 100 εκατομμύρια στο Πακιστάν, τα περισσότερα από 100
εκατομμύρια στη Μέση Ανατολή, τα 40 εκατομμύρια συμπεριλαμβανομένων στην
Σοβιετική Ένωση και τα άλλα εκατομμύρια που ενώνονται με μια ενιαία πεποίθηση,
αισθάνομαι έντονα τις μεγαλειώδεις δυνατότητες που μπορεί να πραγματοποιηθούν
με τη συνεργασία όλων αυτών των μουσουλμάνων, συνεργασία που χωρίς να
εγκαταλείψουν την προσκόλληση τους στις μεμονωμένες πατρίδες τους, θα
εξασφάλιζε σε αυτούς και στους πιστούς αδελφούς τους απεριόριστη δύναμη».
Το παναραβικό σχέδιο βρήκε την αρχική του εφαρμογή το 1958, με τη γέννηση της Ηνωμένης Αραβικής Δημοκρατίας, αλλά απέτυχε σύντομα, το 1961, αφού δεν θα μπορούσε να υπάρξει μια Δημοκρατία στην οποία να συνενώνονταν τρεις χώρες χωρίς εδαφική συνέχεια και χαρακτηριζόμενες από διαφορετικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες.
"Η Μαχητική Κοινότητα Propatria ευχαριστεί την Συντακτική Ομάδα του Μαύρου Κρίνου για την αμέριστη συμπαράσταση, στήριξη και προβολή των δραστηριοτήτων μας και δηλώνουμε ότι στεκόμαστε αλληλέγγυοι δίπλα στα μέλη της Σ.Ο.
Επίσης θέλουμε να εκφράσουμε την στήριξη μας σε κάθε αγνή προσπάθεια, που βάζει το λιθαράκι της στην ανοικοδόμηση του εθνικιστικού κινήματος στην Πατρίδα μας"
γράφει ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος - Πολιτικός Επιστήμονας Συγγραφέας
Η εποχή του Μετανθρώπου έφτασε και διαδέχεται αυτήν του Μαζανθρώπου. Σήμερα ο καπιταλισμός, ως νέος Λεβιάθαν με την νέα του επιθετική υπερτεχνολογική μορφή, παρασύρει τα πάντα. Διέλυσε τον δίδυμο αδερφό του τον κομμουνισμό, μάλλον τον απορρόφησε, δηλητηρίασε τον κάθε πατριώτη και εθνικιστή με τα ψηφιακά του όνειρα και οράματα, ενώ εξοντώνει με σκληρό τρόπο κάθε αντίσταση.
Μόλυνε το ευρωπαϊκό πνεύμα, τον μεγάλο εχθρό του Αμερικανισμού, αποβλάκωσε την νεολαία και όχι μόνο με την τεχνολογία και την είσοδο σε έναν εντελώς εντυπωσιακό αλλά ψεύτικο κόσμο, με ψεύτικες ηδονές, έρωτα, αγάπη αλλά και ζωή! Διασχίζουμε μια έρημο, αυτή του μηδενισμού, άρα χρειάζονται από τις άτολμες και άβουλες μάζες νέοι προφήτες και σωτήρες που θα αναγγείλουν την νέα γη της Επαγγελίας.
Και μάλλον τον βρήκαν αυτόν τον νέο θεό, που αντιπροσωπεύει ακριβώς την νέα λατρεία του Μετανθρώπου! Το νέο παγκόσμιο Κράτος, όπως έγραψε ο Junger, είναι πλέον εδώ, αλλά με την πιο φρικιαστική μορφή του: την ανεξέλεγκτη Τεχνολογία. Δυστυχώς οι ελπίδες κάποιων, των τελευταίων αισιόδοξων διανοούμενων του 1900, πέθαναν και αυτές, μαζί με την Ευρώπη.
Η απόλυτη νίκη της τεχνολογίας παρασέρνει και τους πιο πιστούς ρομαντικούς ενός άλλου κόσμου … που μοιάζει ως κάτι απελπιστικά πολύ παλιό. Τα προφητικά και δυστοπικά λόγια του Ernst Junger, απλά θα μπορούσαν να μπουν σαν μια επιγραφή στην ταφόπλακα του νέου κόσμου:
«Η τεχνική δεν παρέχει καμία βαθιά χαρά, κανένα συναίσθημα πληρότητας ή πραγματοποίησης, αλλά επιδεινώνει μόνο τον φθόνο, την απληστία και την αγανάκτηση. Aντί να έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση του ανθρώπου, η βασιλεία της τεχνολογίας προκαλεί τη σκλαβιά, καθώς και την καταστροφή της πνευματικής ζωής».
Το παρακάτω, είναι ένα ρεαλιστικό άρθρο του Gabriele Adinolfi. Η αναφορά του για τον αρχαιοφουτουρισμό, αφορά την θεωρία του Γάλλου εθνικιστή φιλόσοφου Guillaume Faye, που δυστυχώς τα στοιχεία της σκέψης αυτής θα εφαρμοστούν μάλλον από τον αιώνιο εχθρό, εναντίον μας
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
.png)
link: Ο προπαγανδιστής της 21ης Απριλίου που κατηγόρησε την Στρατιωτική Κυβέρνηση για το Πολυτεχνείο
του Χ.Τ.
Γράφτηκε το ’74 και έπαιζε κάθε πρωί στο ραδιόφωνο.
Ήταν το
«πάμε για δουλειά» της Μ. Τόλη και θα μπορούσε άνετα να αποτελεί τον
«ιδεολογικό» ύμνο της χούντας συμπυκνώνοντας χαριτωμένα ... το πνεύμα της εποχής.
Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«Έρχεται ο θείος Τζων απ’ την Αμερική.
Hi, everybody και η τσέπη του κλειστή.
Πλούσιος πολύ, εύκολη ζωή,
κάτω το δολάριο ζήτω η δραχμή.
Με γεμάτο το στομάχι και στ’ αυτιά μας μουσική
συζήτησις, «τι κάνετε, πώς πάει το παιδί».
«Πήραμε πλυντήριο». «Θα πάρετε κρασί;»
«Πρέπει να πηγαίνουμε, χαρήκαμε πολύ!»
Πάμε για δουλειά
(χέι)ότι και να κάνεις μην αναστενάζεις
ξύπνα και με κέφι πάμε για δουλειά».
Οι Συνταγματάρχες, που λες, δεν είχαν σκοπό να ανατρέψουν το παλιό αστικό καθεστώς, απλά το πήραν στα χέρια τους για να το «καθαρίσουν» και να το προστατεύσουν από κείνο που θεωρούσαν ότι το απειλεί.
Το σεβάστηκαν απόλυτα και τους εκπροσώπους του το ίδιο. Εξυπηρέτηση του έκαναν, για να μην καταρρεύσει.
Δεν είδαν το καθεστώς τους
σαν ένα καινούριο προορισμό, αλλά σαν μία μεταβατική περίοδο.
Δεν έθεσαν τις βάσεις για ένα Εθνικό Κράτος, δεν ίδρυσαν μία ΕΟΝ έστω, αφήνοντας τη νεολαία έρμαιο στα συνθήματα του Μάη του ’68, δε θωράκισαν ιδεολογικά την Επανάσταση τους, άφησαν απαράλλαχτο το αφήγημα του μετεμφυλιακού αστικού κράτους.
Πρωτόγονος αντικομμουνισμός, αμερικανολατρεία και ΝΑΤΟ-Θρησκεία-Θύρα 13.
Πίστεψαν ότι η σύντονη (ομολογουμένως) προσπάθεια οικονομικής ανάταξης αρκούσε για να δικαιωθεί ιστορικά ο μεταβατικός ρόλος τους.
Αμ δε …
Πήραμε πλυντήριο λοιπόν, πήραμε και ψυγείο, βάλαμε και ηλεκτρικό στα σπίτια. Καλά ήταν, αλλά ως εκεί.
Καλά τα φράγκα, αλλά αν δεν καταφέρεις να κάνεις την Ιδέα του Έθνους υπόθεση όλων και του καθενός ξεχωριστά, δεν πας πουθενά.
Ήρθε ο
λογαριασμός και τον πληρώνουμε ακόμα και σήμερα.
Το καθεστώς της 21ης Απριλίου δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε
προπάτορας, ούτε και πρότυπο για τον σύγχρονο Ελληνικό Εθνικισμό.
Μαύρη επέτειος σήμερα, όχι γιατί έπεσε η χούντα, αλλά γιατί ξεκίνησε κάτι άλλο.
«Ο αληθινός καθαρός φασισμός, όπως τον φαντάστηκε ο Μουσολίνι, είναι παρόμοιος με μια μορφή σοσιαλισμού. Ήταν μια προσπάθεια επιβολής του εθνικιστικού προγράμματος μέσω της δικτατορίας και της ένοπλης βίας. Το κίνημα απαλλάχθηκε από τον μαρξισμό και τον φιλελευθερισμό. Και σε αυτό βλέπουμε τον ρομαντικό συναισθηματισμό, τον ακραίο εθνικισμό, τη λατρεία της θέλησης και του «ανθρώπου της δράσης», και πάνω απ 'όλα είδαμε μια αγάπη για τη χώρα πάνω από όλα τα ατομικά μικροσυμφέροντα. Ο στόχος ήταν η εθνικοποίηση της βιομηχανίας και η υποταγή όλων των τάξεων στις ανάγκες του κράτους. Οι εργατικές τάξεις θα ωφελούνταν από αυτή την επανάσταση, όπως και ολόκληρος ο κόσμος»
του Α.Π.
Οι σιωνιστές και οι παπαγάλοι τους δεν διδάσκονται ούτε από την Ιστορία, ούτε καν από τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων. Με τον αμερικανιάρικο τρόπο σκέψης τους, «φτιάχνονται» με το να κατασκευάζουν «δαιμόνιους» και «σκληρούς» ηγέτες που «κινούν τα νήματα» της Αντίστασης, ωσάν να ήταν αυτή προσωπική υπόθεση και όχι βαθιά ριζωμένη στους αραβικούς λαούς (της Λεβαντίνης, ιδιαίτερα).
Διαπίστωσαν, όμως, με τα αυξημένα φέρετρα των φαντάρων τους (σήμερα, άλλα πέντε – τουλάχιστον) που έρχονται από τον Λίβανο (όπου δεν έχουν μπορέσει να προχωρήσουν, κι αυτό, χάρη στην Αντίσταση) ότι καμία δολοφονία ηγετικού στελέχους της Αντίστασης δεν την λυγίζει, ειδικά την αραβική. Δεν καταλαβαίνουν καν ότι, όταν φωτογραφίζουν τον νεκρό Αντιστασιακό, με τη στρατιωτική του στολή, με τη μαντίλα και το όπλο στο χέρι, όταν δείχνουν βίντεο με τις τελευταίες στιγμές του ηγέτη, να εξαντλεί τις τελευταίες του σωματικές δυνάμεις για να επιτεθεί στο ντρόουν που αντιλήφθηκε ότι έρχεται (κανένας σιωνιστής δεν είχε το θάρρος να τον κοιτάξει στα μάτια), και να μην ήταν πηγή έμπνευσης, τον καθιστούν. Δηλαδή, χάνουν ακόμα και στον επικοινωνιακό τομέα, στον οποίο «διαπρέπουν».
Και τι να πει κανείς ειδικά για τον Γιάχια Σίνουαρ; Με σχεδόν 23 χρόνια στις σιωνιστικές φυλακές και μη έχοντας αποκηρύξει τον ένοπλο αγώνα για την απελευθέρωση του λαού του, δεν θα μπορούσε παρά να πεθάνει με το όπλο στο χέρι. Έχοντας μάθει, στη φυλακή, τη γλώσσα του εχθρού, γνώρισε και την ψυχή του: βασικό δίδαγμα για κάθε επαναστάτη, ώστε να μην υποτιμά, ούτε όμως να υπερτιμά τον αντίπαλο, σε αντίθεση, φυσικά, με τη στάση των σιωνιστών και κάθε εξ ορισμού αλαζόνα λακέ του ιμπεριαλισμού. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση για κάθε επαναστατική ενέργεια, όπως ήταν η ηρωική 7η Οκτώβρη, που τσαλάκωσε μια για πάντα τον σιωνιστικό-ιμπεριαλιστικό «χάρτινο τίγρη», στον (τέλειο) σχεδιασμό της οποίας ο Σίνουαρ, ως φαίνεται, είχε κομβικό ρόλο.
Ακόμα και ο ηρωικός θάνατός του (πόσες φορές διαβάσαμε έναν χρόνο τώρα, ότι «την είχε κάνει», «κρύβεται σε τούνελ» κλπ.) ρίχνει ξανά «τη μπάλα στο γήπεδο» των σιωνιστών. Αυτοί, τώρα, πρέπει να αποδείξουν (και σε όσους ως τώρα έμειναν πεισμένοι) για ποιο λόγο συνεχίζουν τον γενοκτονικό πόλεμο. Ήδη, τα σιωνιστικά ΜΜΕ αναγκάζονται κάτι να ψελλίσουν για «παράθυρο ευκαιρίας» για «ντηλ». Ακόμα πιο αδικαιολόγητη στην παγκόσμια κοινή γνώμη φαντάζει τώρα και μία επίθεση και στο Ιράν. Ούτε αυτό είχαν υπολογίσει.
Οι σιωνιστές μπορεί να επιχαίρουν για μια επικοινωνιακού και μόνο τύπου εφήμερη «επιτυχία», ιδίως μετά τις φάπες από την ιρανική ανταπάντηση και την επιτυχή διάλυση του στρατοπέδου της «επίλεκτης» συμμορίας Γκολάνι από τη Χεζμπολάχ. Επί της ουσίας, ωστόσο, ο θάνατος Σίνουαρ, αν άλλαξε κάτι, όσον αφορά την αραβική Αντίσταση και, γενικότερα, την υπόθεση των Λαών, είναι στο ότι πυκνώνουν οι γραμμές όσων εμπνέονται από τον θάνατο του και προσχωρούν σε αυτή.
«O Celine στο έργο του “Το ταξίδι στο τέλος της νύχτας”, η διαμαρτυρία ενάντια στο βασίλειο του χρυσού έχει πολύ κοινωνικό, για να μην πω σοσιαλιστικό ύφος. Είναι ειδικά οι εργάτες, οι φτωχοί που υποφέρουν από τον υλισμό των πλουσίων. Όπως και οι άλλοι χαρακτήρες του μυθιστορήματος, ο Bardamu το γνωρίζει αυτό: «Δεν είχα μάθει ακόμη ότι υπάρχουν δύο πολύ διαφορετικές ανθρωπιστικές επιστήμες, αυτή των πλουσίων και αυτή των φτωχών. Μου πήρε, όπως και πολλοί άλλοι, είκοσι χρόνια και ο πόλεμος, για να μάθω να κρατώ τον εαυτό μου στην κατηγορία μου, να ρωτάω την τιμή των πραγμάτων και των όντων πριν τα αγγίξω και πάνω απ' όλα πριν τα κρατήσω». Μερικές φορές ο συγγραφέας εκνευρίζεται από τον τρόπο με τον οποίο κακοποιούνται οι φτωχοί. Οι πλούσιοι είναι οι πραγματικοί υλιστές. Ακόμη και στον τον Bardamu κυριαρχεί το υλιστικό ένστικτο, γιατί ανήκει στον σύγχρονο κόσμο»
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μποβιάτσος
«Είμαστε γοητευμένοι από το πρόσωπο του Jose Antonio που δολοφονήθηκε σε ηλικία 33 ετών στη φυλακή του Αlicante. Μας ελκύει ο προφασισμός (ή ο προμπολσεβικισμός), άντε τα Freikorps και οι Squadristi, από την πρώτη Falange, αλλά καθόλου από τους θριαμβευτές και αστικούς φασισμούς.
Από την επομένη της πορείας στη Ρώμη, ο Μουσολίνι δεν μας ενδιαφέρει πλέον και το ίδιο ισχύει και για τον Hitler μέχρι λίγο μετά το πραξικόπημα του Μονάχου. Από την άλλη ο Χίτλερ με τη γοητεία του δεν μας ενδιάφερε πολύ για τον λιωμένο δημαγωγικό του τρόπο, ενώ ο Τρότσκι του πραξικοπήματος της Πετρούπολης και του εμφυλίου, με τους σωματοφύλακες του με μαύρα δερμάτινα μπουφάν, τα πιστόλια Mauser και τις αιματηρές ομιλίες του, δεν μας δυσαρεστεί καθόλου.
Είμαστε παθιασμένοι αναγνώστες του έργου "Η Τεχνική του Πραξικοπήματος" του Malaparte και του "Οι Απαγορευμένοι", του Von Salomon, των δύο πιο συναρπαστικών μαχητικών βιβλίων για να καταπιούμε .
Είναι οι συμμορίες των τυχοδιωκτών των εποχών της αναταραχής, ειδικά της δεκαετίας του 1920, που ψιθυριστά στη φαντασία μας δημιούργησαν κάτι μεγάλο μέσα μας και όχι οι οργανωμένες και δαμασμένες μαζικές κινητοποιήσεις «ολοκληρωτικών» καθεστώτων.
Ακόμα κι αν τραγουδάμε το Horst Wessel για να
σκανδαλίσει τους παλιούς παρτιζάνους. Άλλωστε κάποιοι από αυτούς κατέληξαν να
το τραγουδούν, σε ρεφρέν μαζί μας ... σήμερα!»
«Έχουν προταθεί αμέτρητοι ορισμοί του Φασισμού. Το
απλούστερο εξακολουθεί να είναι το καλύτερο: ο Φασισμός είναι μια επαναστατική
πολιτική μορφή που χαρακτηρίζεται από τη συγχώνευση τριών βασικών στοιχείων:
έναν Εθνικισμό τύπου Ιακωβίνου, έναν μη Δημοκρατικό Σοσιαλισμό και το αυταρχικό
κάλεσμα για μαζική κινητοποίηση. Στο βαθμό που είναι ιδεολογία, ο Φασισμός
προκύπτει από έναν επαναπροσανατολισμό του Σοσιαλισμού σε μια κατεύθυνση
εχθρική προς τον υλισμό και τον διεθνισμό. Απευθυνόμενος σε ένα κατεξοχήν δεξιό
εκλογικό σώμα, είχε συχνά υποστηρικτές μεταξύ των αριστερών»
Alain de Benoist
Ο Evola στην κριτική ανάλυση του περίφημου 1968, απέρριψε χωρίς πολλά περιττά λόγια, δύο από τους ψευδείς μύθους των ψευδο - διαμαρτυριών εκείνων των χρόνων, συγκεκριμένα του Herbert Marcuse (Γερμανός μαρξιστής, εβραϊκής καταγωγής, φιλόσοφος και κοινωνιολόγος και εξέχων μέλος της Σχολής της Φρανκφούρτης) και του Μαοϊσμού: δύο από τα περίφημα «τρία Μ» (Marx, Mao, Marcuse). Πάμε να δούμε τι έγραψε ο Βαρόνος που μας δίνει τα πνευματικά όπλα να αντιμετωπίσουμε την μαρξιστική πνευματική παρακμή του πνεύματος.
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
.png)
.png)
Δίνουμε τον λόγο στην «Σιδηρά Νεολαία» - Αυτόνομοι και Ελεύθεροι: αποκλειστική συνέντευξη των «Αυτόνομων Αθηνών» στην συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου»
· Ποτέ διαμορφώθηκε η μαχητική σύνθεση των Αυτόνομων Αθηνών;
Η Αυτόνομη Εθνικιστική Νεολαία Αθήνας είναι μια κοινότητα κυρίως νέων εθνικιστών με σκοπό την επικράτηση του εθνικισμού στην σύγχρονη κοινωνία, την ανάδειξη των σύγχρονων κοινωνικών και εθνικών προβλημάτων, την υπενθύμιση της αληθινής ιστορίας στους Έλληνες αλλά και για την επικράτηση της μνήμης των συναγωνιστών μας Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη.
Η δράση της κοινότητας ξεκίνησε περίπου την τελευταία 5ετία έχοντας την αποδοχή των εθνικιστών ανά την χώρα, μακριά απο τους πολιτικούς μανδύες τα βουλευτικά έδρανα και τις ψήφους. Ένα σύνολο ανιδιοτελών ανθρώπων που ζουν στα πρότυπα της εθνικιστικής ιδέας.
· Σε ποιες περιοχές έχετε ιδιαίτερη εκπροσώπηση και πως μπορεί κάποιος νεολαίος να έρθει σε επαφή μαζί σας;
Σαν Αυτόνομοι Εθνικιστές δραστηριοποιούμαστε σε όλη την Αθήνα. Οποιοσδήποτε μπορεί να ενημερωθεί και να επικοινωνήσει μαζί μας από τα δημόσια social media που χρησιμοποιούμε.
(Η νέα μας ιστοσελίδα για περαιτέρω πληροφορίες: athensautonomous.com)
· Σε σχόλια στο ιστολόγιο μας κάποιοι ανώνυμοι (…) σας κατηγορούν ότι διευθύνεστε από κορυφαίο στέλεχος του «Εθνικού Μετώπου». Ποια η απάντηση σας;
Πάντα θα υπάρχουν οι τοξικοί άνθρωποι στον εθνικιστικό χώρο, που λόγω του ναρκισσισμού τους και του εγωισμού τους, θα θελήσουν να σπείρουν την διχόνοια αλλά και τα αρνητικά τους σχόλια. Σε ότι αφορά την παραπάνω ερώτηση δεν υπάρχει καμία διεύθυνση από κανένα στέλεχος του «Εθνικού Μετώπου» ή οποιουδήποτε άλλου πολιτικού φορέα. Οι συγκεντρώσεις μας απευθύνονται σε όλους τους υγιείς εθνικιστές και πατριώτες που επιθυμούν να παρευρεθούν ώστε να γνωριστούμε και να ανταλλάξουμε απόψεις.
Υ.γ* Το ότι κάποιο πολιτικό στέλεχος που διευθύνει τον φορέα του βρέθηκε σε συγκέντρωση μας και μπορεί να έβγαλε μια φωτογραφία μπροστά από ένα πανό μας δεν τον καθιστά και επικεφαλή της κοινότητας μας. Μην αναλύουμε τώρα τα αυτονόητα!
· Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ενταχθείτε στις τάξεις της Εθνικής Αυτονομίας;
Το γεγονός ότι πολλές εθνικιστικές παρατάξεις έπεσαν στην παγίδα να ασχοληθούν μονάχα με το ευρύτερο πολιτικό κομμάτι, να προσπαθούν να καπαρώσουν κάποια θέση είτε στη βουλή είτε σε κάποιον δήμο, και να παρατήσουν τον ακτιβισμό και τις αρχές του εθνικισμού. Ο Εθνικισμός είναι κοινωνισμός πάνω από όλα και στάση ζωής.
· Ποια η άποψη σας για την στάση που κράτησε η «Χρυσή Αυγή» στην συγκεκριμένη εκδηλωση;
Υπήρξε μια άψογη συνεννόηση με τα μέλη της «Χρυσής Αυγής» ώστε η εκδήλωση να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα όπως και έγινε τελικά. Είναι μια συγκέντρωση που καλούνται όλοι οι εθνικιστές να δίνουν το παρόν ώστε η μνήμη του Γίωργου και του Μάνου να μην ξεχαστεί ποτέ.
· Προσφάτως παρευρεθήκατε στην εκδήλωση μνήμης της 1ης Νοεμβρίου. Ποια η συμμετοχή σας;
Από το προηγούμενο διάστημα σαν Αυτόνομη Εθνικιστική Νεολαία Αθήνας είχαμε ξεκινήσει τις δράσεις μας για την ενημέρωση σχετικά με τα γεγονότα της 1ης Νοεμβρίου. Ενημερωτικές εξορμήσεις σε γειτονιές και σταθμούς τρένων με φυλλάδια, μοτοπορεία 28ης ( από τις πιο πετυχημένες μέχρι τώρα) ανάρτηση γιναντοπανό με καπνογόνα στην κεντρική πλατεία του Νέου Ηρακλείου και αποκορύφωμα η εκδήλωση της 1ης Νοεμβρίου.
Η συμμετοχή μας φάνηκε από νωρίς το μεσημέρι, όπου η περιφρούρηση διασφάλισε την ομαλή προσέλευση του κόσμου. Κατά της έναρξη των ομιλιών και στην κατάθεση στεφάνων, το block της Αυτόνομης Νεολαίας των μαυροντυμένων νέων παρατάχθηκε σε 5αδες με σημαίες και πανό, τόσο στο σημείο του μνημείου όσο και έξω από το κοιμητήριο. Οι εικόνες μιλήσανε από μόνες τους χωρίς να χρειαστεί να εξηγήσουμε κάτι άλλο από εδώ!
. Ποια τα σχέδια σας για το μέλλον και γιατί ένας νεολαίος οφείλει να ενταχθεί στις ομάδες σας;
Η συνέχιση υγιών δράσεων, η ενημέρωση και το να δείχνουμε τι εστί αληθινός εθνικισμός είναι μερικά από αυτά. Κάποιος νέος και όχι μόνο, μπορεί να παρευρίσκεται ή και να βοηθάει με όποιον τρόπο μπορεί για όλους τους παραπάνω λόγους που έχουν γραφτεί. Οι αυτόνομες κοινότητες μέσα από τις δράσεις τους, σε όποια περιοχή και αν βρίσκονται, δημιουργούν συνειδήσεις για ένα λαμπρό μέλλον. Είτε συλλογικά είτε ατομικά ο καθένας.
· Ποιες προσωπικότητες θεωρείτε κορυφαίες από τον χώρο;
Δεν μας αρέσει να κατονομάζουμε συγκεκριμένα. Σεβόμαστε πολλούς παλαιούς συναγωνιστές που προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν στον Εθνικισμό με τις εμπειρίες και τις γνώσεις τους.
· Ποιες οι αντιδράσεις του κόσμου όταν συμμετέχετε σε δράσεις και πορείες;
Οι επευφημίες και τα χειροκροτήματα είναι μεγάλο γεγονός. Αλλά ας μην γινόμαστε γραφικοί. Σε γενικές συγκεντρώσεις για κάποιο εθνικό θέμα πχ, ο απλός κόσμος που δεν έχει ιδέα του τι γίνεται παραέξω, αυτοί που εμφανίζονται κάθε 5 χρόνια σε μια συγκέντρωση έχοντας και οι ίδιοι μερίδιο ευθύνης με όσα ψήφιζαν τόσα χρόνια, και νομίζουν ότι κάτι έκαναν επειδή ήρθαν σε μια συγκέντρωση, κοιτούν λοξά και ξεκινάνε τα σχόλια τύπου ποιοί είναι αυτοί, ήρθαν να χαλάσουν την συγκέντρωση και τα σχετικά. Σε όλα αυτά απαντάμε δυναμικά και με παλμό!
· Ποια η άποψη σας για την εθνικιστική ροκ σκηνή;
Η Εθνικιστική ροκ σκηνή θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρίσκεται σε μία ύφεση. Εκπροσώπηση υπάρχει και τα παιδιά που ασχολούνται με το συγκεκριμένο είδος μουσικής(όπως οι Skumshot για παράδειγμα) προσπαθούν για το καλύτερο και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αλλά βλέπουμε ότι δεν υπάρχει μεγάλο ρεύμα.
Ίσως είναι θέμα διαφήμισης ή ίσως πρέπει το συγκεκριμένο μουσικό είδος να βρει τα ροκ πατήματα του με στίχο και μουσική που θα συνδυάσει τον σύγχρονο ήχο με τον old school. Η μουσική είναι έκφραση και ο καθένας που δημιουργεί δομημένο ήχο με βάση τα συναισθήματα του είναι σεβαστό. Η συμβουλή μας στους πιο νέους παρόλα αυτά, σε ότι αφορά την μουσική παιδεία, είναι να ξεκινήσουν να έχουν και γενικές ασχολίες αλλά και μουσικές.
Η εκμάθηση μουσικών οργάνων και η επαφή με την μουσική εξυψώνουν το πνεύμα. Ειδικά στην metal και στην κλασσική μουσική, που μπορούν να συνδυαστούν με πολλούς πειραματισμούς.
· Πώς βλέπετε τις εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο;
Οι εξελίξεις στο πολιτικό μέλλον του εθνικισμού (Κοινοβουλευτικά) φαίνεται να μην υπάρχει φώς στο τούνελ. Καλό ή κακό; Το μέλλον θα κρίνει. Σε επίπεδο διακυβέρνησης ζούμε σε μια παράσταση θεάτρου. Υπάρχουν οι πολίτες-ψηφοφόροι, με την κουρτίνα του θεάτρου, που όταν ανοίγει να βλέπουν μια καλοστημένη παράσταση (όπως γίνεται με τα πολιτικά πρόσωπα όταν δίνουν την παράσταση τους στα κανάλια) και όταν κλείνει να ξεχνάνε το τι γίνεται από πίσω!
· Ποια η στάση σας απέναντι στην εξουσία του κράτους του στρατού και της εκκλησίας;
Κράτος-Στρατός-Αστυνομία προδότες για το Έθνος και την Μακεδονία όπως λέγαμε πιο παλιά. Όσο για την εκκλησία έχουμε δει προ πολλού την στάση της και στα Εθνικά θέματα και στα κοινωνικά. Χωρίς να θέλουμε να θίξουμε τον Xριστιανισμό και την πίστη. Μιλάμε καθαρά για την ηγεσία της εκκλησίας.
· Ποιο το μήνυμα σας στην εθνομηδενιστική antifa που απειλεί … με κρεμάλες και νεκροτομεία;
Η συνήθης τακτική ενός ανθρώπου που φοβάται ή τον έχει κυριεύσει ο φόβος είναι να απειλεί κατ' εξακολούθηση. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια που έλεγαν και οι παλαιοί. Οι αληθινές απαντήσεις δίνονται καθημερινά στους δρόμους, εκεί που δεν θα σε σώσει ούτε το πληκτρολόγιο, ούτε η περιουσία των γονιών. Όποιος έχει όρεξη για κρεμάλες, να τις ετοιμάσει για τον εαυτό του..
· Τέλος ένα μήνυμα σας για τον νεολαίο που σας διαβάζει
Ενισχύστε τις δράσεις του εθνικιστικού αγώνα ανά την χώρα, μορφωθείτε διαβάζοντας ιστορία, να έχετε ασχολίες που εξυψώνουν νου και πνεύμα. Να θυμάστε δεν είμαστε εμείς στο περιθώριο, αυτοί είναι στο περιθώριο του κόσμου που χτίζουμε εμείς.
-wzor.jpg)
