Οι γυναίκες στον Εθνικοσοσιαλισμό.

Το σημερινό ερώτημα είναι το εξής: Ποια ήταν η θέση της γυναίκας στις Εθνικοσοσιαλιστικές κοινωνίες ανά τους αιώνες, σε σύγκριση πάντα με τις αντίστοιχες κοινωνίες που αναπτύχθηκαν στον ίδιο χρόνο; Ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν και είναι μία ιδεολογία επαναστατική και αυτό την κάνει πάντα επίκαιρη όταν εμφανίζεται. Η ίδια της αυτή η φύση είναι μια σαφής απάντηση προς όλους τους πουριτανούς. Η ίδια η ιστορία της είναι μια σαφής απάντηση στους φιλελεύθερους και τους δημοκράτες, μια ανωτερότητα που μόνο να την κρύψουν μπορούν. Θα μπορούσα να περιοριστώ σε μια στείρα ιστορική ανάλυση του θέματος, όμως προφανώς και δεν θα το κάνω. Το κυρίαρχο ερώτημα που υποβόσκει κάτω από κεντρικό ερώτημα που έθεσα είναι το εξής: Ποια ΘΑ είναι η θέση της γυναίκας σε ένα μελλοντικό Εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς; Αυτό είναι και το βασικό ερώτημα κάθε παραγράφου της Ιστορίας, δηλαδή τι θα γίνει άμα βρεθεί ο Κόσμος σε ανάλογες καταστάσεις όπως στο παρελθόν. 

Τα ερωτήματα σχετικά με τον Εθνικοσοσιαλισμό ,ειδικά ,είναι επείγοντα μιας και όλοι μπορούμε να δούμε ότι οι καταστάσεις έχουν αρχίσει και θυμίζουν 1932. Η οικονομική κρίση καλά κρατεί και τα Εθνικιστικά κινήματα έχουν αρχίσει και ορθώνονται σε όλη την Ευρώπη. Το καπιταλιστικό τέρας ευτυχώς για άλλη μία φορά νιώθει φοβερά σίγουρο για τον εαυτό του. Επιστρέφοντας στο θέμα μας να πω ότι θα ειπωθούν πράγματα που θα κάνουν τις φεμινίστριες να θυμώσουν, όχι γιατί ότι γραφεί θα είναι εναντίον των γυναικών με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά γιατί θα είναι υπέρ των γυναικών σε μορφή που οι φεμινίστριες δεν θα μπορούσαν ποτέ ούτε να ψελλίσουν. Ιστορικά πρώτα και ιδεολογικά μετά θα προσπαθήσουμε μαζί να αφουγκραστούμε τον παλμό του παρελθόντος και τον απόηχο του στο μέλλον. Οι ιστορικές στάσεις που θα κάνουμε θα είναι δύο χάριν συντομίας και για να μην σας κουράζω άσκοπα. Η μια θα γίνει στην Σπάρτη του Λυκούργου και η άλλη θα γίνει στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σε δύο Πολιτείες που έχουν τόσα κοινά μεταξύ τους, όπως την συκοφαντία που έχουν δεχθεί και την σιωπή σχετικά με την πολιτική τους.

Σπάρτη

Η Σπάρτη μπορεί να μην ονόμαζε επισήμως το πολίτευμα της Εθνικοσοσιαλιστικό, όμως η πολιτική και η πνευματική της κληρονομιά είναι καθαρά Εθνικοσοσιαλιστική, όπως άλλωστε το παραδέχεται και το σύνολο των φιλολόγων. Ο Πλάτων στην "Πολιτεία" του είναι φανερά επηρεασμένος από την Λακεδαίμονα και μάλιστα ίσως και να φτάνει πιο κοντά στο Εθνικοσοσιαλιστικό ιδεώδες για την εποχή του, όμως φυσικά είναι πάντα πιο εύκολα τα λόγια από τις πράξεις, ακόμα και αν αυτά τα λόγια είναι του Πλάτωνα. Μια αρκετά ενδιαφέρουσα παρατήρηση του καθηγητή Λιαντίνη σχετικά με τον Πλάτωνα είναι ότι καταδικάστηκε από τους Αθηναίους γιατί ήταν φιλολάκων. Για να εξετάσουμε το ζήτημα της ζωής των γυναικών στην Αρχαία Σπάρτη θα πρέπει πρώτα από όλα να δούμε λιγάκι την θέση των γυναικών στις άλλες πόλεις κράτη και κυρίως στην Δημοκρατική Αθήνα. Στην Αρχαία Ελλάδα, λοιπόν, και στην Αθήνα του Περικλή ειδικότερα η γυναίκα αποτελεί διακοσμητικό στοιχείο, καθώς δεν έχει δικαίωμα ούτε καν στην ύπαρξη. 

Ο άνδρας, είτε ο πατέρας της είτε ο σύζυγός της αργότερα, αποτελούσε τον άρχοντα της που είχε πλήρη δικαιοδοσία πάνω της ακόμα και στο αν θα ζήσει. Στην Δημοκρατία των Αθηνών η γυναίκα ήταν ένα στολίδι, ένα παιχνίδι για τον άνδρα και τίποτα παραπάνω και σε οποιαδήποτε περίπτωση δεν μπορούσε να έχει περιουσία ή δικαιώματα. Η εικόνα αυτή είναι ο κανόνας στην Αρχαία Ελλάδα. Η Σπάρτη αποτελεί την εξαίρεση, όπως άλλωστε σε όλα. Η γυναίκα στην Σπάρτη έχει δικαίωμα στην ιδιοκτησία, στον αθλητισμό, στην επιλογή του συζύγου της και στην πολυανδρία. Η πολυανδρία σήμαινε ότι μία γυναίκα μπορούσε να τεκνοποιήσει άμα ήθελε με κάποιον εκτός του συζύγου της. Είχε επίσης δικαίωμα να αλλάξει σύζυγο ή ακόμα και να πορευτεί μόνη της αν ο σύζυγος της πέθαινε. 

Ενδεικτικό της διαφοράς στα δικαιώματα των γυναικών ήταν ότι οι Σπαρτιάτισσες ήταν οι μόνες γυναίκες, με μοναδική ίσως εξαίρεση την Σαπφώ από την Λέσβο, στον αρχαίο κόσμο από τις τάξεις των οποίων προήλθαν Φιλόσοφοι και Ποιήτριες. Ενδεικτικός είναι ο διάλογος μεταξύ μίας Ελληνίδας μη Σπαρτιάτισσας με μία Λάκαινα όπου η δεύτερη απαντώντας στην ερώτηση της πρώτης που έλεγε ότι οι Σπαρτιάτισσες είναι οι μοναδικές γυναίκες στην Ελλάδα που εξουσιάζουν τους άνδρες τους απάντησε "Γιατί μόνον εμείς γεννάμε άνδρες". Αυτή η φράση, φυσικά, είναι ενδεικτική και της ανδρείας των Σπαρτιατών και της κοινωνικής δομής της Σπάρτης, μίας κοινωνίας που ήταν δομημένη με γνώμονα το κοινό και όχι το ατομικό καλό.

Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία

Βρισκόμαστε στο 1932 και η νίκη του NSDAP συγκλονίζει όχι μόνο την Γερμανία, αλλά ολόκληρο τον κόσμο, θετικά ή αρνητικά δεν έχει σημασία. Εκείνη η μέρα των εκλογών ήταν εξίσου σημαντική, βέβαια, και για τις γυναίκες της Γερμανίας. Η Γερμανία που τόσο εξευτελιστικά είχε υποστεί την συνθήκη των Βερσαλλιών μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έγινε παγκόσμια υπερδύναμη. Συνολικά η περίοδος λιτότητας τους ήταν το 1/20 από την λιτότητα στην οποία μας έχουν υποβάλει οι πολιτικοί στην Ελλάδα και αυτό αρκούσε για να ορθωθεί ένα Έθνος ικανό να πολεμήσει ενάντια σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι γυναίκες γίναν μάρτυρες μιας κοινωνικής και εργατικής πολιτικής που έκανε όλους τους εργάτες ανά τον κόσμο να ζηλεύουν τους Γερμανούς εργάτες. Για πρώτη φορά δόθηκαν πληρωμένες άδειες σε όλους τους εργαζόμενους και οργανώθηκαν προγράμματα κοινωνικού τουρισμού, έτσι ώστε ο κάθε εργάτης να μπορεί να ταξιδέψει σε μία ξένη χώρα. Ενδεικτικά αναφέρω από αντιναζιστική πηγή ότι μία κρουαζιέρα στις Κανάριες νήσους κόστιζε 62 μάρκα, ποσό που ήταν εύκολα προσβάσιμο από το σύνολο των εργατών. 

Οι γυναίκες τότε απόλαυσαν μητρικές άδειες και προνόμια που οι "σουφραζέτες" δεν θα μπορούσαν καν να ονειρευτούν. Ενώ οι "σουφραζέτες", λοιπόν, στην υπόλοιπη Ευρώπη κήρυτταν την άρνηση της φύσης για τις γυναίκες και μέσα σε όλο το αντί-φυσικό τους παραλήρημα είχαν και αίτημα για δικαίωμα ψήφου, οι γυναίκες στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία είχαν πάρει την μοίρα τους στα χέρια τους έχοντας γυναίκες για ηγέτιδες τους. Ναι ... Ίσως δεν έγινε κατανοητό ...  Ας το επαναλάβω. Εντός της ιεραρχίας του NSDAP υπήρχαν και γυναίκες σε ηγετικές θέσεις. Μάλιστα ηγέτιδες των Γερμανίδων μπορούσαν να είναι μόνο Γερμανίδες και όχι άνδρες. 

Παρά την αντιναζιστική υστερία και τις απέλπιδες προσπάθειες σώζονται οι αποδείξεις για όλα αυτά και πολλά άλλα στις ομιλίες της Gertrud Scholtz - Klink. Ένα από τα πολύ χαρακτηριστικά προβλήματα των γυναικών εκείνης της εποχής ήταν ότι δεν τους επιτρεπόταν να έχουν ενασχολήσεις εκτός σπιτιού, εκτός και αν ο άντρας της ήταν πολύ προοδευτικός. Στην Γερμανία υπήρχαν πολλά παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω, αλλά θα μείνω, χάριν χώρου, σε λίγες όπως η Hanna Reitsch, η οποία άρχισε να πετάει με αεροπλάνα το 1932 και έγινε η μόνη γυναίκα που της απονεμήθηκε ο Σιδηρούν Σταυρός και άλλα παράσημα ή η Elenore Baur που άνηκε στα SA. Όλως "τυχαίως" και οι τρεις αυτές γυναίκες παραμείναν φανατικές Εθνικοσοσιαλίτριες μέχρι και τον θάνατο τους, χρόνια αργότερα.

Συμπεράσματα για το Μέλλον

Ο Εθνικοσοσιαλισμός, όπως ήδη προείπαμε, είναι μια φύσει επαναστατική και ριζοσπαστική ιδεολογία. Είδαμε τις γυναίκες να έχουν πρωτοφανή δικαιώματα για την εποχή τους στην αρχαία Σπάρτη και μάλιστα ο Αριστοτέλης αναφέρει μερικούς άρχοντες ως "γυναικοκρατούμενους" για να δείξει ότι επηρεάζονταν από γυναίκες. Στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία αυτό συνεχίστηκε με τις γυναίκες να παρασημοφορούνται ακόμα και ως πιλότοι. Ποια είναι λοιπόν τα βασικά συστατικά της Εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας που οδήγησαν σε αυτά τα πρωτοφανή δικαιώματα για τις γυναίκες; Ο Ξενοφώντας σχολίασε και είπε ότι στην αρχαία Σπάρτη ο σκοπός ήταν η ευγονική. Η αλήθεια είναι ότι σκοπός ήταν και η ευγονική, αλλά όχι μόνο. Ο σκοπός ήταν γενικά η δημιουργία μίας κοινωνίας, η οποία δεν θα στηρίζεται αποκλειστικά στους άνδρες, αλλά θα μοιράζει τα καθήκοντα απέναντι στο Έθνος στο σύνολο του πληθυσμού της. Πέρα από τον σκοπό υπάρχουν βέβαια και οι αιτίες, οι οποίες είναι ακόμα πιο ισχυρές από τον σκοπό σύμφωνα με την λογική της αιτιοκρατίας. Η αιτιοκρατία που είναι τόσο αγαπητή στον φιλελευθερομαρξισμό απουσιάζει μόνο στην μελέτη των Εθνικοσοσιαλιστικών κοινωνιών, για έναν "μυστήριο" λόγο. Κοιτώντας την βάση της Εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας βλέπουμε τρεις λέξεις: Καθήκον, Αίμα, Τιμή. 

Η ευγονική προέρχεται από το Αίμα προφανώς και συνεπώς ένας ντετερμινιστής θα περίμενε να έχουν κάποιο απόηχο στην κοινωνία και οι δύο άλλες λέξεις. Η λέξη Τιμή είναι άλλος ένας λόγος που οδήγησε στα πρωτοφανή δικαιώματα των γυναικών και στα δύο ιστορικά παραδείγματα που παρουσιάσαμε. Θεωρώ αδύνατον ένας άνδρας να διατηρήσει την Τιμή του ανέπαφη όταν αρνείται την φυσική ροπή της αξιοκρατίας, όταν αρνείται σε κάποιον να υπηρετήσει το Έθνος και πέρα των καθηκόντων της Φύσης του, αν αυτός μπορεί να το κάνει. Η έννοια του Καθήκοντος είναι αυτό που κάνει τον φεμινισμό απορριπτέο άνευ συζητήσεως, γιατί το πρώτιστο Καθήκον που πράττει κάποιος για το Έθνος του είναι αυτό που έχει ορίσει η Φύση και για τα δύο φύλα, δηλαδή η τεκνοποιία και την σωστή διαπαιδαγώγηση των τέκνων αυτών. Δύο οι βασικοί πυλώνες του Εθνικοσοσιαλισμού η Αξιοκρατία και η Φύση ή μάλλον μόνο ένας η Φύση, αφού οι δύο προηγούμενοι ουσιαστικά είναι ένας. Ούτε στο παρελθόν, ούτε στο μέλλον πρόκειται να προδοθεί η Φύση και το Έθνος προκειμένου να εξυπηρετηθούν φεμινιστομαρξιστικά εκτρώματα. Στο παρελθόν η Ιδεολογία υπήρξε πάντα πρωτοπόρος σε όλα τα θέματα, συμπεριλαμβανομένου και του θέματος των γυναικών, είναι οπότε μοιραίο να συνεχίσει να το κάνει αυτό και στο μέλλον. Ας ετοιμάζονται, λοιπόν, οι Δημοκράτες και οι σύντροφοι τους οι Κομμουνιστές να προσπαθήσουν στο μέλλον να αποκρύψουν και άλλες πρωτοποριακές πολιτικές. Ας ετοιμάζονται αν και είναι καταδικασμένοι σε ήττα. Ας ετοιμάζονται γιατί η Γη έχει αρχίσει ήδη και τρέμει. 

Γυναίκα και Φύση

Από την αρχαιότητα η Γυναίκα στην Ευρώπη, κυριαρχούσε σε πολλά κοινωνικά ζητήματα αλλά και στους συμβολισμούς Θεοτήτων και μυθολογίας. Αν εξαιρέσουμε την εποχή του σκοταδισμού, θα διατυπώναμε ότι οι κοινωνίες μας ήταν και είναι άτυπα μητριαρχικές.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι θετικές έννοιες του ελληνικού λεξιλογίου είναι γένους θηλυκού (π.χ. ειρήνη, σοφία, υγεία, γαλήνη, πατρίδα). Οι έξι από τους δώδεκα Θεούς μας είναι επίσης  γένους θηλυκού, δείχνοντας έτσι την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων αλλά και την διαφορετικότητα.

Στην αρχαία ακμάζουσα Σπάρτη, η οποία αποτελεί και πρότυπο για την Ιδέα μας, η Γυναίκα αποτελούσε το ΄΄Α - Ω΄΄ της κοινωνίας. Η διδασκαλία Της ήταν ίση με του ανδρός,  γυμναζόταν και μάθαινε τις τέχνες του πολέμου γιατί έπρεπε να μένει δυνατή σε κάθε δυσκολία της ζωής Της και να μη τα παρατάει ποτέ.

Επίσης ένας ακόμη λόγος που Την λάτρευαν είναι ότι μόνο μια Γυναίκα μπορεί να γεννήσει έναν πολεμιστή ο οποίος θα υπερασπιζόταν την οικογένεια του και την Πατρίδα του σε περίπτωση εχθρικής εισβολής.

Οι Γυναίκες πρέπει να υπερασπιστούν τη θηλυκότητα τους και να μάχονται ενάντια στη σαπίλα του μοντερνισμού και του φεμινισμού που τις πλάθει αρσενικά όντα με θηλυκή σωματική κατασκευή. Το διαφορετικό είναι και το όμορφο κομμάτι της Φύσης. 


Ας κρατήσουμε τη διαφορετικότητά μας λοιπόν και ας μείνουμε όρθιοι σε κάθε σάπιο κατεστημένο που μας πολεμά.

σχετικός σύνδεσμος: "Τα τετραθέμελα του κόσμου τούτου: ψωμί, κρασί, φωτιά, γυναίκα" (Νίκος Καζαντζάκης)

πηγή

"Τα τετραθέμελα του κόσμου τούτου: ψωμί, κρασί, φωτιά, γυναίκα" (Νίκος Καζαντζάκης)

Περισσότερο ήθος , λιγότερη ηθικολογία 08/09

Η θέση της γυναίκας στην Εθνικοσοσιαλιστική Κοινότητα 05/09

Με το άλλο μισό της Φυλής 01/2009

Η Μητρότητα και η Πολεμική Αρετή αποτελούν κλειδιά για τον Εθνικό Σοσιαλισμό 04/09 

Είμαι Γυναίκα … 03/2013

Χωρίς παρωπίδες: Η Γυναίκα μέσα από το πρίσμα του Εθνικοσοσιαλισμού 01/14

Περισσότερη αισθητική, λιγότερη ηθικολογία 03/14

Για ένα νέο ξεκίνημα 08/09

Σεξ και  ...  Εθνικός Σοσιαλισμός 06/10

Γυναίκα και Φύση 04/14

Χωρίς παρωπίδες: Η Γυναίκα μέσα από το πρίσμα του Εθνικοσοσιαλισμού.

Το παρακάτω άρθρο μας στάλθηκε μέσω του διαδικτύου και είναι σκέψεις από 2 ξεχωριστές Συντρόφισσες που διακρίνονται τόσο για την ιδεολογική τους συνέπεια όσο και για την μαχητική τους διάθεση. 


Η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» ευχαριστεί
την Εκάτη και την Χλόη για την τιμή.

γράφουν: Εκάτη και Χλόη

Η Φυλή είναι η απάντηση στο τι είναι ο Εθνικοσοσιαλισμός, και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την γέννα και την έλξη. Για να είναι ολοκληρωμένη η εικόνα του Εθνικοσοσιαλισμού πρέπει να αποτελείται ισομερώς από άντρες και γυναίκες. Το ένα μέρος της Φυλής να είναι οι άντρες και το άλλο να είναι οι γυναίκες. Έτοιμες, μάχιμες και ενεργές.

Όμως γιατί σήμερα οι γυναίκες στην πάλη για τον Εθνικοσοσιαλισμό είναι ένα μικρό κομμάτι του συνολικού πληθυσμού των Πολιτικών Στρατιωτών;  


Η απάντηση είναι απλή. Στον Εθνικοσοσιαλισμό έχουν εισχωρήσει άτομα της «ακροδεξιάς» που καμιά σχέση δεν έχουν με τις δικές μας Ιδέες, με αρκετές ψυχοπαθολογίες να τους χαρακτηρίζουν και μάλιστα αναγνωρισμένες και από το DSM (Diagnostic and Statistical Manual). Για να μπορούμε να έχουμε εξέλιξη στην κινηματική δομή και να επιτευχθεί η Νίκη πρέπει πρώτα να το δούμε το θέμα αυτό πιο αναλυτικά και να προχωρήσουμε σε λύσεις για την επίλυση του ζητήματος.

Ο Εθνικοσοσιαλισμός, κακώς, έχει ταυτιστεί από τα μέσα αποβλάκωσης με την αγελαία βία, τον αντιλαϊκό ολοκληρωτισμό και την επίλυση των διαφορών μόνο με πράξεις που στρέφονται κατά της σωματικής υγείας. Έτσι, πολλοί με διάφορα συμπλέγματα αποφασίσανε να αυτοπροσδιορίζονται ως «Εθνικοσοσιαλιστές» … χωρίς καν να έχουν διαβάσει - το να το κατανοήσουν, είναι ακόμη πιο δύσκολο - κάποια από τα έργα της Ιδεολογικής βιβλιοθήκης όπως για παράδειγμα το «ο Αγών μου» του Χίτλερ που αποτελεί ένα από τα πρώτα έργα που προσεγγίζει κάποιος «φασίστας» και από τα κορυφαία σε πωλήσεις στον κόσμο.

Αυτή η αριθμητική εισβολή φετιχιστών «ακροδεξιών» έχει ως αποτέλεσμα οι γυναίκες του «χώρου» να μην αποδέχονται τα κακώς κείμενα  και να απομακρύνονται από το ευρύτερο Κίνημα. Ο περίφημος «χώρος» όταν αλωθεί από την «ακροδεξιά» αισθητική και παρουσία σε επίπεδο κομμάτων και οργανώσεων   - ευτυχώς εξαιρούνται οι περισσότερες ε/σ αυτόνομες ομάδες  - απομακρύνει και στην ουσία δεν θέλει τις γυναίκες να είναι ίσες με τους Συντρόφους απέναντι στις προκλήσεις των καιρών. Για να το επιτύχει αυτό προσδίδει στον Εθνικοσοσιαλισμό … απόψεις για τις γυναίκες οι οποίες όμως δεν έχουν ουδεμία σχέση με την Ιδέα.

Το περίφημο τρίπτυχο «Kinder, Kirche, Kiiche» το αναφωνούσαν οι οπαδοί του δεκάτου ενάτου αιώνα και του Κάιζερ. Ανήκει στους υποστηρικτές του Γουλιέλμου Β’. Όχι στους Εθνικοσοσιαλιστές. Ο Εθνικοσοσιαλισμός υμνεί την γυναίκα στην ολότητα της και θέλει γυναίκες που  είναι πολυδιάστατες. Αυτές άλλωστε ανέδειξε και σήμερα εμείς τις τιμούμε με το να συνεχίζουμε το έργο τους σε οποιοδήποτε επίπεδο.  


Κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι «Εθνικοσοσιαλιστές» αντιμετωπίζουν την Γυναίκα ως ανταγωνίστρια και την υπονομεύουν. Στρέφονται ενάντια στο μισό της Φυλής, άρα ενάντια στην μελλοντική Μητέρα που θα ενισχύσει αργότερα την Φυλή τους! Ο λόγος για αυτή την κατάσταση είναι η δόλια προπαγάνδα του συστήματος που έχει επηρεάσει συνειδήσεις με αποτέλεσμα τις όποιες ψυχοπαθολογικές καταστάσεις. 

Τι και αν η Συντρόφισσα δεν έχει κανονικά συνηθισμένα μαλλιά αλλά ... κόκκινα σαν την Φωτιά, επειδή κάποιοι έχουν συνηθίσει στην νεοελληνική παρακμή του καθωςπρεπισμού, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτοί οι φελλοί μπορούν να έχουν άποψη. Και ναι φτύνουμε στα μούτρα τον κάθε βλαμμένο «πατριώτη»  τονίζουμε την ομορφιά μας και την ένταση μας για ζωή, είμαστε όμορφες και προκλητικές αν χρειαστεί για τον Εθνικοσοσιαλισμό και τους Συντρόφους που μπορούν να νιώσουν και να καταλάβουν ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός σημαίνει Φωτιά που ζεσταίνει κορμιά και αγώνες! Υπενθυμίζουμε προς όλους ότι «η καλαισθησία είναι αρετή και προνόμιο της Φυλής μας». 

O Baldur Benedikt von Schirach επικεφαλής της Εθνικοσοσιαλιστικής νεολαίας το 1938 δήλωνε:

«Ο καλλωπισμός και η κομψότητα έχουν μεγάλη παιδαγωγική αξία για τα νέα κορίτσια : Όσο περισσότερο ομορφαίνουν τα κορίτσια μας ,τόσο πιο περήφανα και συνειδητοποιημένα θα γίνονται. Προϋπόθεση για τον γυναικείο αυτοσεβασμό και την περηφάνια της μητρότητας είναι η εντρύφηση στις πολιτιστικές αξίες και στη φροντίδα της ομορφιάς. » (Ιδρυτικός λόγος του BDM - Glaube und Schonheit). Στον «Σύνδεσμο Γερμανίδων Κορασίδων» τα κορίτσια αποκτούσαν περισσότερες γνώσεις για την Ιδέα, τον πολιτισμό, πώς να  είναι κομψές και πώς να προσέχουν τον εαυτό τους. Οπότε ο καλλωπισμός και η αισθητική δεν είναι αντιεθνικοσιαλιστικά αλλά η πεμπτουσία της Ιδέας. 


Ενάντια στην Ιδέα είναι η μιζέρια, η ακαλαισθησία και οι μικροαστικές αντιλήψεις. Ο Εθνικοσοσιαλιστής είναι όμορφος, κομψός, ευγενικός, γνωρίζει πώς να φερθεί στο άλλο μισό και φυσικά όχι μίζερος. Η ηθική που προστάζει η Ιδέα είναι η προσωπική μας ηθική. Άλλωστε η καθολική και στείρα ηθική απορρίφθηκε και καταρρίφθηκε από τον Friedrich Nietzsche εκατό και χρόνια πριν! Την αντικατέστησε με την αισθητική που διόλου τυχαία, αναφέρθηκε πιο πάνω!

Το 1937 σε μια Πολιτεία που δεν κυριαρχούσε ο εκφυλισμός κάποια από τα κορίτσια του ηλικιακού σταδίου 15 - 17 ετών έμειναν έγκυες και οι τότε ηθικολόγοι, που λίγο απείχαν από τους σημερινούς, τις αποκαλούσαν πόρνες. Τότε όμως τα κορίτσια πρόβαλλαν το ισχυρό επιχείρημα ότι διδάσκονται να είναι υγιείς και ερωτικές και έτσι να είναι μητέρες της Φυλής αργότερα. Την πρώτη απάντηση την είχε δώσει το '34 ο πρώην κομμουνιστής και νυν Εθνικοσοσιαλιστής, ο μετρ της προπαγάνδας και μάρτυρας της Ευρώπης Joseph Goebbels σε σχετικό - άρθρο - στα όργανα μάχης του κόμματος. Ο «δεκανέας που συντάραξε τον κόσμο» διέταξε  άμεσα να επωμιστεί τα έξοδα των τοκετών και την ανατροφή των παιδιών η ίδια η Πολιτεία και η κομματική ασφάλεια «συνέστησε» να μην τοποθετηθούν περαιτέρω οι ηθικολόγοι. 

Ο πραγματικός Εθνικοσοσιαλιστής λοιπόν είναι ο τελευταίος που θα μιλήσει για ηθική τέτοιου είδους. Θα το κάνει όμως ο φανατισμένος «ακροδεξιός» ... και ο σεξουαλικά καταπιεσμένος κλακαδόρος που ερεθίζεται μόνο αν φοράει αμερικάνικη παραλλαγή πόλεως, τσαντάκι στον μηρό όπως οι μπάτσοι και γαλανόλευκη με κοντάρι στο χέρι λες τα σύμβολα είναι για επίδειξη χαμηλού επιπέδου.

Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το Σεξ. Διαιώνιση της Φυλής ίσον σεξ και σεξ ίσον Άντρας και Γυναίκα. Η γυναίκα λοιπόν δεν είναι ούτε κατώτερη - δεν μπορεί άλλωστε να είναι κατώτερο ένα πλάσμα που φέρνει στην φυλή Πολεμιστές! - , ούτε πόρνη, ούτε μόνο για την κουζίνα όπως μας προβάλλει ο καπιταλισμός. Και το καλύτερο επιχείρημα σε όλους αυτούς είναι σύντομο και άμεσο:

Eva Braun, Clara Petacci, Leni Riefenstahl, Magda Goebbels, Diana Mosley, Eva Peron, οι συντρόφισσες που εντάχθηκαν στην R.S.I. ή εκείνη η θρυλική Συναγωνίστρια, που η ίδια με τα χέρια της κέντησε την σημαία με την Swastika. Και αν δεν αρκούν αυτά τα ονόματα …

Savitri Devi: Κάτοχος διδακτορικών, ήταν κεντρικό πρόσωπο του γυναικείου κινήματος των απανταχού Εθνικοσοσιαλιστών. Ιέρεια του Πολεμιστή που έπεσε στο Βερολίνο για να γίνει ο ίδιος το κορυφαίο παράδειγμα αυτοθυσίας.

Florentine Rost van Tonningen:  Κορυφαία επιστήμονας στην Βιολογία και την Ζωολογία. Κάτοχος μεταπτυχιακού και με πολλές ερευνητικές συμμετοχές ανά τον κόσμο στο ενεργητικό της. Όταν οι περισσότερες γυναίκες δεν ήξεραν πως ήταν εξωτερικά δομημένα τα πανεπιστήμια.

Hanna Reitsch: Στα εικοσιπέντε της χρόνια ήταν η πρώτη γυναίκα κυβερνήτης αεροπλάνων στον κόσμο. 

Σίτσα Καραισκάκη: Η Ελληνίδα Εθνικοσοσιαλίστρια που φωτίζει τον δρόμο του αγώνα.

Βερολίνο 1945. Γάλλοι Φασίστες μαζί με Βουδιστές μοναχούς και Νορβηγούς βετεράνους παλεύουν για να υπερασπιστούν την Ευρώπη από το Θηρίο της ανατολής. Εκείνες τις στιγμές κάποιες Συντρόφισσες είναι στην πρώτη γραμμή παρόλο τις ριπές και τις εκρήξεις. Ο πρώην σωματοφύλακας του Χίτλερ θυμάται την Hanna να λέει:

«Θεέ μου, κυρία Goebbels, ακόμη και εάν χρειαστεί να πετάξω 20 φορές για να βγάλω τα παιδιά. Δεν πρέπει να μείνουν εδώ» Αλλά η Μάγδα Γκαίμπελς ήταν ανένδοτη: «Τα παιδιά μου θα πρέπει να πεθάνουν παρά να ζήσουν με την ντροπή...»

Η ολοκληρωμένη γυναίκα αποτελείται από επτά διαστάσεις. Κορίτσι, μαθήτρια, ερωμένη, σύντροφος, μητέρα, μούσα, θεά. Η γυναίκα θέλει να νιώθει ασφάλεια και προστασία και να μαθαίνει. Είναι λοιπόν μαθήτρια. Και επειδή ο ρόλος της ως μαθήτρια είναι να ξεχνάει μερικά από αυτά που ξέρει και να δέχεται και συνέτιση και τιμωρία όταν πρέπει. Άρα είναι και κορίτσι. Ένα tabula rasa (άγραφο χαρτί) όσο πιο καθαρό γίνεται. Άρα σαν ένα κοριτσάκι που μαθαίνει. Όμως αυτό το κορίτσι δεν είναι μικρό. Έχει βιολογικές ανάγκες, ένα σώμα αναπτυγμένο βιολογικά και μπορεί να σχετίζεται ερωτικά και να δένεται. Άρα είναι ερωμένη. 

Όχι ερωμένη όπως το εννοούνε οι εκφυλισμένοι ηθικολόγοι. Αλλά η ερωμένη Του. Η ερωμένη του ενός. Εκείνου που εκείνη θα επιλέξει. Άρα είναι Σύντροφος. Στέκεται στα εύκολα και στα δύσκολα. Τον στηρίζει, τον φροντίζει, του συμπαραστέκεται, τον ενθαρρύνει και τα αντιμετωπίζουν  όλα μαζί. Και επειδή είναι Σύντροφος δημιουργούνε μαζί οικογένεια. Εξελίσσουν αυτό που έχουνε και επεκτείνουν τον δεσμό τους. Έτσι γίνεται και Μητέρα. Μητέρα που προστατεύει τα παιδάκια της και δαγκώνει όποιον τα πειράξει.

Είναι Μητέρα στα παιδιά τους. Και Τον στηρίζει, Τον αγαπάει. Του χαμογελάει ότι και αν γίνει. Και Εκείνος εμπνέεται από αυτό. Άρα είναι η Μούσα Του. Είναι πηγή έμπνευσης για να δημιουργεί σε όλα. Από το μεγαλύτερο έργο τέχνης μέχρι να αποδίδει το βέλτιστο στην δουλειά του και στα καθήκοντα του απέναντι στην Πατρίδα. Και αυτό γιατί εκείνη είναι ΕΚΕΙ ΠΑΝΤΑ για Εκείνον με μια φράση μαγική : «Πες μου Αγαπημένε , να το λύσουμε μαζί». 

Της μαθαίνει πράγματα, δένονται κάνοντας έρωτα, είναι η σύντροφος Του, η μητέρα των παιδιών Του, τον στηρίζει και του δίνει κίνητρα συνεχώς για δημιουργία. Άρα … Είναι η Θεά Του. Το όλον Του γιατί τον καλύπτει στο όλον.  

Οι εφτά αυτές διαστάσεις εφάπτονται απόλυτα με τα αιτήματα του Εθνικοσοσιαλισμού.
 

“Δεν θέλουμε να καταργήσουμε την ηδονή. 

Αντίθετα, θέλουμε να τη μοιραστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι”

Joseph Goebbels

Στο τσιγκέλι της αστικής δημοκρατίας ή στο χαράκωμα της Αυτονομίας;

Και πως τάχα, τα μάτια θα έχουμε ανοιχτά;

της Κόριννας

Ξέρουμε αλήθεια ποιοι είμαστε; Νομίζουμε ότι είμαστε Έλληνες ανδρειωμένοι, γνήσιοι απόγονοι τρανών προγόνων. Και ναι, η αλήθεια είναι ότι είμαστε γνήσιοι απόγονοι αυτών, γιατί εκτός από την τόλμη και το θάρρος τους, εκτός από την αντρειοσύνη και την φιλοτιμία τους, έχουμε πάρει και την ροπή προς την μαλθακότητα, τον ωχαδερφισμό. Εκτός από γενναίοι είμαστε και καιροσκόποι και βολεψάκηδες και «οπαδοί» της διχόνοιας. Με την ίδια ευκολία που ανατριχιάζουμε ακούγοντας τα ηρωικά λόγια ενός μεγάλου ηγέτη, με τον ίδιο τρόπο του γυρίζουμε την πλάτη και του επιβάλλουμε την ποινή του εξοστρακισμού! Έτσι και σήμερα. Ο Ελληνισμός περνάει το στάδιο της τρυφηλότητας. Είδε πολύ χρήμα, όχι δουλεμένο, όχι κερδισμένο … Άκουσε πολλά παχιά λόγια, κούφιες μεγάλες υποσχέσεις. Και τώρα αποχαυνωμένος, σαν έπειτα από βαρύ γεύμα, κοιμάται. Εμείς όμως ΔΕΝ επιτρέπεται να κοιμόμαστε.Τώρα παρά ποτέ, πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Ή καλύτερα να νομίζουν οι άλλοι ότι κοιμόμαστε, κι εμείς ως Λύκοι - φύλακες να καραδοκούμε. Ούτε τόσο εύκολο είναι αυτό, ούτε τόσο ρομαντικό. Όποιος νομίζει κάτι τέτοιο, έχει προχωρήσει σε ονειρική κατάσταση. Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τα πάθη και τα ελαττώματα μας και να γεννηθούμε εκ νέου. Είμαστε ελεύθεροι πολιορκημένοι, το καταλαβαίνουμε αυτό;  

Η μάχη μαίνεται ύπουλη και άγρια κι εμείς είτε κρυβόμαστε, είτε βγαίνουμε σ’ αυτήν γυμνοί και ξυπόλητοι, κραδαίνοντας ματωμένες σημαίες, λαχταρώντας να ξεφύγουμε από την σκλαβιά και να γευτούμε την ελευθερία. Τελικά - ας μιλήσουμε ωμά - καταφέρνουμε να ανεβάσουμε λίγο την αδρεναλίνη μας και μετά πηγαίνουμε να αναπαυθούμε σαν αρχαίοι πολεμιστές, περιτριγυρισμένοι από δόρατα, ασπίδες και σπαθιά … Μα αυτά, πολεμιστές μου, έχουν αντικατασταθεί από τα pc μας και τις plasma τηλεοράσεις μας. Στην εικονική πραγματικότητα μπορεί τις μάχες να τις κερδίζεις, όχι όμως και στο σάπιο σύστημα που ζούμε. Μπορεί οι Σπαρτιάτισσες και οι Βαλκυρίες να σου ψιθυρίζουν ονειρικές  μελωδίες, στην πραγματικότητα όμως έχεις να αντιμετωπίσεις ένα συμφερτό που χοροπηδάει σε μονότονους και εντελώς ξενόφερτους - του χειρίστου μάλιστα είδους - ρυθμούς. Αυτούς έχουμε! Και πως τάχα, τα μάτια θα έχουμε ανοιχτά; Μαθαίνουμε, εκπαιδευόμαστε, φερόμαστε ακόμα και στην αναπνοή μας, σαν Πολεμιστές! 

Κινούμαστε ανάμεσα στο Φως και το Σκοτάδι, αναζητώντας το υγιές κίνητρο. Χαράσσουμε πορεία σταθερή και αφήνουμε πίσω τις Σειρήνες και τις προσπάθειες τους να μας παρασύρουν. Κατακτούμε την αφοβία! Αυτό γίνεται μόνο αν γνωρίσουμε! Αν πιστέψουμε! Γνωρίζουμε την Ιστορία μας. Αναζητούμε πέρα από τις λέξεις των σχολικών βιβλίων και διαβάζουμε με σύνεση, με ανοιχτό και μη προσκολλημένο πνεύμα. Η γνώση της Ιστορίας μας διδάσκει και μας καθοδηγεί. Κάθε μέρα, ολόκληρη τη μέρα, τη βδομάδα, το χρόνο. Και δεν ξεχνάμε ποτέ: γεννηθήκαμε Έλληνες! Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ! «Ελληνοποιημένος» μπορεί, «Ελληνόψυχος» μπορεί, Έλληνας ποτέ! Από το βαθύ παρελθόν μέχρι σήμερα πολλοί είναι οι «φίλοι» που μας πλησίασαν φορώντας προσωπεία. Πάντα ξεγελιόμασταν και πάντα ήμασταν οι χαμένοι. Αξιοπρέπεια! Αυτό πρέπει να ανασύρουμε από τα βάθη της Ελληνικής ψυχής μας. Την αξιοπρέπειά μας!Όχι μίσος και φθόνο, συναισθήματα αδιέξοδα … αλλά συνειδητή πρόθεση. Οφείλουμε να θωρακίσουμε τον εαυτό μας από τις σύγχρονες σειρήνες, από τον σύγχρονο Έλληνα, από τον ίδιο τον εγωισμό μας. Αυτός είναι που φταίει για τα μίση και τις διχόνοιες τόσων χρόνων. Αλλά μεγάλη προσοχή: δεν πρέπει να υποτιμούμε κανέναν πλέον. ΚΑΝΕΝΑΝ!

Δεν έχουμε άλλο περιθώριο. Και δεν πρέπει να αφήσουμε και κανένα περιθώριο, πρέπει να μάθουμε να τους αναγνωρίζουμε αμέσως. Θολοκουλτούρα, ψευτοανθρωπισμός, επιλεκτική ψευτοαλληλεγγύη, απολίτιστοι που μιμούνται τους πολιτισμένους, απάνθρωποι - υπάνθρωποι που μιμούνται τους ανθρώπους, θηλυπρεπείς που καραδοκούν να μεταλλάξουν τα παιδιά μας, δεν υποτιμούμε κανέναν. Έχουν διάφορους τρόπους να εισβάλλουν. Αντιθέτως ορθωνόμαστε ζωντανό τείχος μπροστά τους. Κι ερχόμαστε σε ένα πολύ ευαίσθητο και δυσκολονόητο θέμα. Το τείχος αυτό πρέπει να είναι ΑΟΡΑΤΟ! Δεν αυτοπροβαλλόμαστε. Το όπλο αυτό πρέπει να μείνει στα χέρια μας. Έτσι θα τους αιφνιδιάζουμε. Κι έτσι - μέσα από την ψυχή μας - θα ξεκινήσουμε αυτόν τον «πόλεμο». Όχι βαριανασαίνοντας και κουβαλώντας τα βαριά και δύσκαμπτα κορμιά μας αλλά κοιτάζοντας ψηλά και μακριά, τον στόχο μας. Η μάχη να μας συντροφεύει κάθε ώρα και κάθε στιγμή, χρησιμοποιώντας όμως στρατηγική και τεχνική. Πότε να γινόμαστε Κανένας και πότε να υπάρχουμε παντού. 

Η Ιδέα υπάρχει πάντα. Ας μην την αγαπάμε επιλεκτικά όταν προλαβαίνουμε από τις δουλειές μας. Ας μην αισθανόμαστε υπερήφανοι γι’ αυτήν όταν δίπλα μας έχουμε συντρόφους να μας υπερασπιστούν. Να μας ακολουθεί κάθε στιγμή της ζωής μας. Στο πως δουλεύουμε, στο πως διασκεδάζουμε, συμπεριφερόμαστε στις γυναίκες και στα παιδιά. Στο πως αντιμετωπίζουμε τις κοινωνικές καταστάσεις, τα τοπικά προβλήματα, τους φίλους μας, τα χρήματα, τα ζώα, τη φύση. Δεν πειράζει αν δεν φωνάζουμε όλη την ώρα.  Αυτό που χρειάζεται είναι ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Όχι «καλά» παιδιά, αλλά παράδειγμα. Δηλαδή, να κάνουμε αυτό που εμείς πρεσβεύουμε, να ζούμε σύμφωνα με αυτά που λέμε. Όταν θα έρθει η ώρα να φωνάξουμε, ξέρουμε να το κάνουμε.

Μέχρι τότε: Πίστη, αποστροφή από τις σύγχρονες σειρήνες, διεκδίκηση, άρνηση της ηττοπάθειας και κυρίως ΓΝΩΣΗ! 

Είμαι Γυναίκα …

της Selene

Ζω σε μια εποχή όπου οι διαφορετικότητες τείνουν να πολτοποιηθούν.Το τέχνασμα του καπιταλισμού που ακούει στο όνομα «φεμινισμός» κάνει καλά τη δουλειά του εδώ και χρόνια αλλοιώνοντας τις αξίες μου.

Είμαι γυναίκα αλλά είμαι και αφυπνισμένη γυναίκα. Αντιδρώ στον αποπροσανατολισμό και ακολουθώ τις δικές μου εσωτερικές εντολές.

Σέβομαι τη φύση μου και τη διαφορετικότητά μου. Δεν έχω τη ματαιοδοξία να αποκτήσω τις ιδιαιτερότητες των αρσενικών διότι είμαι θηλυκό. Έχω τις δικές μου ιδιαιτερότητες και τις τιμώ.

Σέβομαι τη δική μου μοναδική προσωπικότητα και δεν επιτρέπω σε κανέναν να την αλλοιώσει. Σε καμία περίπτωση όμως δεν συγχέω την προσωπικότητα με τον ατομικισμό ή το ναρκισσισμό.

Σέβομαι το σώμα μου και δεν υπακούω στις προσταγές της μόδας που με θέλει να μοιάζω με πόρνη τριτοκλασάτη. Έχω πλήρη επίγνωση του ανώτερου σκοπού ύπαρξής μου που δεν είναι άλλος από το να γίνω μητέρα και παιδαγωγός. Δεν θυσιάζω αυτή την ιερή μου φύση στο βωμό του μύθου που λέγεται «καριέρα». Δεν θα διστάσω όμως, να θυσιάσω τη ζωή μου για το Έθνος μου.

Είμαι υπερήφανη απόγονος της Υπατίας και της Κλέας, της Σάββαινας και της Λασκαρίνας. Είμαι γυναίκα και σύντροφος, μητέρα και πολεμίστρια.

Είμαι Ελληνίδα Εθνικοσοσιαλίστρια.

Άρθρο: Σεξ και ... Εθνικός Σοσιαλισμός. Περιοδικό "Γαμμάδιον" Χειμώνας 2005 Τεύχος έβδομο.

Άρθρο: Η ερωτική σχέση στα σαγόνια της αγοράς. Περιοδικό "Γαμμάδιον" Θέρος 2006 Τεύχος όγδοο.

Άρθρο: Με το άλλο μισό της φυλής. Περιοδικό "Γαμμάδιον" Χειμώνας 2005 Τεύχος έβδομο.

Η θέση της γυναίκας στην Εθνικοσοσιαλιστική Κοινότητα.

της Ελένης Παπαγεωργίου.

H σημερινή εποχή θεωρείται από τις φεμινίστριες (δίκαια άλλωστε) ιδανική για να επιτύχουν τους σκοπούς τους. Διακηρύττουν ότι ήδη έχουν πραγματοποιηθεί αρκετοί στόχοι του φεμινιστικού κινήματος και ότι πρέπει να γίνουν ακόμη μεγαλύτερα βήματα για την «ισότητα» των δύο φύλων.


Ναι , η εποχή μας είναι εξισωτική και κάτι ακόμη χειρότερο , εντελώς διεστραμμένη! Σήμερα βλέπεις γυναίκες να προσπαθούν να μοιάσουν όσο το δυνατό περισσότερο στους άντρες και επίσης άντρες με φερσίματα καθαρά γυναικεία. Τα πρότυπα έχουν αλλάξει. Πρότυπο γυναίκας , θεωρείται η δυναμική γυναικεία μορφή πού αρέσκεται να οδηγεί μοτοσικλέτα να φορά αντρικά ρούχα και να έχει αντρικές ασχολίες. Αντίθετα , το ιδεώδες του σημερινού άντρα είναι ο γλυκός , τρυφερός νεαρός πού δε θέλει να είναι αρρενωπός (δε μπορεί άλλωστε) και απεχθάνεται κάθε πράξη που τονίζει τον ανδρισμό του.

Βλέπουμε δηλαδή το γυναικείο να τείνει να ταυτιστεί με το αντρικό και το αντρικό να ρέπει κυριολεκτικά προς το γυναικείο. Είναι αφελής αυτός πού βλέπει απλώς τη κατάσταση και αφήνει να περάσουν απαρατήρητα τ' αποτελέσματα της. Δεν είναι διαφορετική ιστορία από τη καθημερινή αύξηση του αριθμού των ομοφυλόφιλων αντρών και γυναικών. Είναι πεντακάθαρα το αποτέλεσμα της. Είναι πράγματι φοβερά εκπληκτικό το πώς έχουν εκφυλιστεί οι άνθρωποι και οι αξίες στις όποιες πιστεύουν.



Είναι όμως ο φεμινισμός πραγματικά ένα γυναικείο κίνημα όπως παρουσιάζεται σήμερα ; Σίγουρα όχι ! Ο φεμινισμός ξεκίνησε από τη μεγαλοαστική τάξη για λόγους καθαρά οικονομικούς. Είναι ένα δημιούργημα του καπιταλισμού πού στοχεύει σε μεγαλύτερα κέρδη για τους καπιταλιστές σύμφωνα με τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης.

Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω μ' ένα απλό παράδειγμα : Ας πάρουμε μια πόλη 15.000 κατοίκων και ας υποθέσουμε ότι σ' αυτή τη πόλη οι εργαζόμενοι άντρες είναι έστω 3.000. Τα φεμινιστικά κηρύγματα για εξίσωση αντρών , γυναικών παρασύρουν πολλές γυναίκες στο να ζητήσουν τη πολυπόθητη ισότητα και ελευθερία τους μακριά από τα όρια του σπιτιού και της οικογένειας τους. Είναι φυσικό ν' αναζητήσουν μια δουλειά πού θα τις κάνει και οικονομικώς ανεξάρτητες. Έτσι τα εργατικά χέρια αυτομάτως διπλασιάζονται ή τουλάχιστον αυξάνουν αρκετά. Τώρα λοιπόν, από τα 3.000 εργατικά χέρια πού διέθετε ή πόλη φτάνει έστω στα 5.000. Δηλαδή η προσφορά αυξήθηκε , η ζήτηση μειώθηκε με αποτέλεσμα να πέσει το ημερομίσθιο του εργάτη και το κόστος εργατικών του βιομηχάνου κατά πολύ, εφ' όσον μάλιστα τα γυναικεία ημερομίσθια είναι φθηνότερα.

Είναι λοιπόν το λιγότερο αφελής η άποψη ότι ο φεμινισμός είναι δημιούργημα της καταπίεσης των γυναικών πού ξαφνικά (!) συνειδητοποίησαν ότι δεινοπαθούσαν και προσπάθησαν ν' ανατρέψουν αυτή τη κατάσταση. Η καταπίεση της γυναίκας είναι πολύ μεγαλύτερη τη στιγμή πού αναλαμβάνει να δουλεύει εργάτρια και συγχρόνως να φροντίζει την οικογένεια της έστω και αν τελικά κερδίζει τη περιβόητη οικονομική της ανεξαρτησία. Το χρήμα λοιπόν ήταν η αιτία δημιουργίας του φεμινιστικού κινήματος , το χρήμα έσπρωξε τις γυναίκες ν' ασπαστούν το φεμινισμό. Και αν σκεφτούμε ποιοι είναι αυτοί πού δίνουν τόση μεγάλη σημασία στο χρήμα , είναι εύκολο να μαντέψουμε πως πέρα από τις μεγαλοαστικές τους καταβολές , ο φεμινισμός έχει εβραϊκή προέλευση.Τις συνέπειες του φεμινισμού τις βλέπουμε καθημερινά και όπως είναι φυσικό δεν είναι καθόλου ευχάριστες. Βλέπουμε γυναίκες εντελώς απροσανατολισμένες , γυναίκες που θεωρούν τους εαυτούς τους κυριολεκτικά εχθρούς των αντρών και τους μάχονται για να κερδίσουν την υποτιθέμενη ισότητα.

Το μόνο όμως που καταφέρνουν είναι να καταπιέζονται - φοβερά αισθανόμενες κάθε στιγμή αδικημένες και αδύναμες. Πρόκειται λοιπόν για μια φαυλότητα. Καμία γυναίκα δεν είναι πλέον ευχαριστημένη από τον άντρα και κανένας άντρας δε μπορεί αληθινά να κατανοήσει τη γυναίκα. Είναι και οι δύο τους απομακρυσμένοι από τις φυσικές τους θέσεις , ώστε κάθε σχέση πού θα μπορούσε να τους ενώνει να είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε ουσιαστική αποτυχία.Και ο φεμινισμός είναι ολοφάνερο δείγμα της εβραϊκής βρωμιάς. Και οι γυναίκες είναι και αυτές θύματα , όπως όλοι οι άνθρωποι του σημερινού ισοπεδωτισμού πού καλλιεργεί και κηρύττει ο εβραϊσμός. Όμως αυτή η εποχή δεν μας ενδιαφέρει ! Ούτε ή σημερινή φεμινίστρια γυναίκα.

Σκοπός μας είναι να εξετάσουμε, τι θέση πρέπει να έχει ή γυναίκα σε μια Εθνικοσοσιαλιστική κοινότητα , δηλαδή σε μια υγιή , άρια κοινωνία. Κατ' αρχήν πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι δε νοείται Εθνικοσοσιαλιστική κοινωνία χωρίς τη παρουσία και τη συμμετοχή της γυναίκας σε αυτή. Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι μία βιοθεωρία , ένας τρόπος ζωής πού καλούνται όλοι οι Άριοι ν' ακολουθήσουν. Πώς είναι δυνατόν να εξαιρεθεί η γυναίκα από τη ζωή αυτή , τη στιγμή πού αποτελεί μέρος της φυλής της ;

Η γυναίκα λοιπόν καλείται να ζήσει σύμφωνα με τα φυλετικά πρότυπα , ν' αγωνιστεί και να προσφέρει. Και μόνο η παρουσία της γυναίκας είναι πηγή έμπνευσης για τον άντρα. Ο άντρας εμπνέεται από τη γυναίκα του. Τον σπρώχνει κυριολεκτικά , ν' αγωνιστεί για να τη κερδίσει και να τη ζήσει. Είναι ικανός να πολεμήσει για να προφυλάξει το μέλλον της φυλής του, προφυλάσσοντας τη γυναίκα του και τα παιδιά του μέσω των όποιων κάνει αιώνια τη παρουσία του στο κορμό της φυλής. Για τον άντρα η γυναίκα είναι ο δρόμος για τη διαιώνιση του. Κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να κερδίσει την αιωνιότητα , τη διαιώνιση του πνεύματος του μέσα από τους απογόνους του. Αυτό όμως δε μπορεί να συμβεί χωρίς τη γυναίκα. Να λοιπόν τι σημαίνει η γυναίκα για τον άντρα !

Είναι αλήθεια ότι η γυναίκα χαρακτηρίζεται από κάποια παθητικότητα σε σχέση με τον άντρα. Το γεγονός αυτό δε τη καθίστα ανίκανη να προσφέρει και ν' αγωνιστεί. Μία πραγματική γυναίκα της φυλής , πρέπει να είναι σκληρή , σοβαρή , γενναία, έντιμη και προπαντός να έχει συνειδητοποιήσει το ρόλο της. Όχι να προσπαθεί να μιμηθεί ηλίθια τον άντρα , αλλά να μάθει να κινείται συμφωνά με τις δικές της δυνατότητες και να πράττει το δίκαιο χωρίς συμβιβασμούς και αδυναμίες. Το μεγαλύτερο ελάττωμα της γυναικείας φύσης είναι η συμβιβαστικότητα. Το πρακτικιστικό και ωφελιμιστικό πνεύμα από το όποιο διακατέχεται η γυναίκα , λόγω του βιολογικού της ρόλου, τη κάνει συχνά να υποχωρεί πιο εύκολα , θεωρώντας άσκοπο να πολεμήσει για κάτι πού το θεωρεί εκ των προτέρων χαμένο. Έτσι χάνει συχνά αγώνες , νίκες και το χειρότερο , μέσω της επιρροής πού έχει πάνω στον άντρα, είναι δυνατόν να τον παρασύρει στην απραξία.

Όχι ότι το πρακτικό , μυαλό δεν είναι χρήσιμο πολλές φορές. Αντίθετα ! Άλλα είναι σφάλμα να δίνεται τόση μεγάλη σημασία - εξ αίτιας του ωφελιμιστικού πνεύματος - στην ωφέλεια αντί στη καθαρή πράξη , στο αποτέλεσμα αντί στον καθαυτό αγώνα.Οι αρχαίες Σπαρτιάτισσες. πρότυπα φυλετικά φωτισμένης άριας έδιναν στο γιο τους την ασπίδα , λέγοντας το περίφημο «ή ταν ή επί τας» δείχνοντας έτσι, ότι μόνο μια νίκη ή ένας ηρωικός θάνατος είναι δυνατόν να επισφραγίσουν τον αγώνα. Η μάνα αυτή μεγάλωνε το γιο της με σκοπό να τον κάνει , πρώτα απο όλα πολεμιστή. Του μάθαινε να είναι πρότυπο ανδρείας , να είναι ο ενάρετος αγωνιστής.

Και έτσι ερχόμαστε σε μια υπηρεσία πού κατ' εξοχήν ή γυναίκα καλείται να επιτελέσει : Την ανατροφή και αγωγή των μελλοντικών πολεμιστών. Τα παιδιά είναι πιο συνδεδεμένα με τη μάνα , έρχονται άλλωστε στο κόσμο από αυτήν.


Καλείται λοιπόν η μητέρα να γαλουχήσει άξιους και δυνατούς πολεμιστές, συνεχιστές της φυλής. Πρέπει να τα μεγαλώσει σύμφωνα με τις Εθνικοσοσιαλιστικές αρχές , να τα μάθει να χαίρονται τη ζωή τους , να σέβονται τη φυλετική πραγματικότητα και να τους δώσει να καταλάβουν ότι ένας τιμημένος θάνατος , ένας θάνατος πάνω στο πεδίο της μάχης είναι το ιδανικό του αγωνιστή. Πρέπει να τους μάθει ν' απεχθάνονται την ηρεμία της ήσυχης ζωής και την αδράνεια. Η άρια γυναίκα μπορεί να είναι ικανοποιημένη μόνο αν ο γιος της γίνει άξιος συνεχιστής της αρχέγονης πορείας της φυλής. Τότε μόνο μπορεί να είναι μια καταξιωμένη γυναίκα , μια πραγματική μητέρα της φυλής!

Είναι και αυτό μια μορφή αγώνα. Χρειάζεται μεγάλη δύναμη για να στείλεις το παιδί σου στο πόλεμο και στον ηρωικό θάνατο. Πέρα λοιπόν από κάθε άλλη προσφορά, η μεγαλύτερη προσφορά της γυναίκας είναι η μητρότητα. Η γυναίκα που θα φέρει στο κόσμο τα νέα άτομα, γινόμενη η γέφυρα πού ενώνει μέσω του παρόντος της το παρελθόν και το μέλλον , θα γίνει το μέσο της συνεχίσεως της βιολογικής και πολιτιστικής πραγματικότητας της φυλής , η πηγή του νέου αίματος. Το αίμα αποτελεί το ύψιστο ιδεώδες του εθνικοσοσιαλισμού.

Τι τιμή αλήθεια για τη γυναίκα να μπορεί να το μεταδώσει από γενιά σε γενιά !

Η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία τιμούσε τη γυναίκα - μάνα. Είχε φτιάξει ειδικά ιδρύματα όπου μπορούσαν να πηγαίνουν όσες γυναίκες επιθυμούσαν να τεκνοποιήσουν. Τι διαφορά σήμερα αλήθεια ! Πολλές είναι οι γυναίκες πού επαναλαμβάνουν ότι δεν τις αντιπροσωπεία η μητρότητα. Η γυναίκα που προτίμα μια άμβλωση από την ευθύνη ενός παιδιού είναι δειλή και ανισόρροπη. Η Εθνικοσοσιαλίστρια είναι κατ' αρχήν μάνα , είναι το φως πού φωτίζει τα δειλά βήματα του νέου παιδιού στο φως πού χάραξε ο εθνικοσοσιαλισμός. Η μάνα πού δεν διστάζει να πεθάνει μαζί με τα παιδιά της για τον εθνικοσοσιαλισμό είναι η ιδεώδης γυναίκα.

Το πρότυπο αρίας είναι δίκαια η Μάγδα Γκαίμπελς. Προτίμησε να θανατώσει τα παιδιά της πριν αυτοκτονήσει η ίδια. Προτίμησε τον γενναίο , αγωνιστικό θάνατο από την ατίμωση. Και κέρδισε το θαυμασμό όλων μας. Την εκτίμηση και αυτού του Φύρερ , πού συγκινημένος για της ψυχική της δύναμη , της προσέφερε λίγο πριν τη μεγαλειώδη της θυσία , τη χρυσή καρφίτσα του Κόμματος. Ήταν η μεγαλύτερη τιμή πού έγινε ποτέ σε άνθρωπο από τον Αρχηγό. Και η τιμή αυτή ήταν για μια γυναίκα !

Ήταν η ανταμοιβή για τη θυσία της , ύστατη απόδοση τιμής στην αγωνιζόμενη γυναίκα της Γερμανίας πού τόσο αξία στάθηκε στο πλευρό του άντρα της στους δύσκολους εκείνους καιρούς. Ας γίνει η Μάγδα Γκαίμπελς φωτεινό παράδειγμα για κάθε γυναίκα. Απέδειξε ότι μία γυναίκα γίνεται αγωνίστρια , μάχεται σκληρά καταξιωμένη μέσω του αγώνα της. Γιατί τι άλλο από καταξίωση μπορεί να είναι ο ηρωικός θάνατος της , η μαγεία , η τιμή και ο σεβασμός πού νιώθει ο καθένας ακούγοντας το όνομα της ;


Η γυναίκα τιμήθηκε από τον Εθνικοσοσιαλισμό και θα συνεχίσει να τιμάται έφ' όσον αποδεικνύει τη αξία της και παύει να είναι κακέκτυπο του άντρα. Η Εθνικοσοσιαλιστική κοινότητα μέσω της οποίας η γυναίκα θα κατακτήσει το δικαίωμα να είναι ο εαυτός της μπορεί να μοιάζει μακρινή. Μέσα όμως από το χάος της εποχής μας , ήδη διαφαίνεται ο χρυσός δρόμος του μέλλοντος , ο δρόμος προς την αρχέγονη κοινωνία του αίματος , ο δρόμος της Εθνικοσοσιαλιστικής κοινωνίας.