Μετάφραση για την συντακτική ομάδα: Κωνσταντίνος
Μποβιάτσος
Από τις αγροικίες τους, τις κωμοπόλεις τους και τις
αρχαίες πόλεις τους σε ανθρώπινη κλίμακα, οι ακτιβιστές διανοούμενοι των
μεγάλων επαρχιών - κυρίως της Τοσκάνης, αλλά όχι μόνο - παρατηρούσαν τον κόσμο
και τον έκριναν, ενεργώντας ανάλογα.
Ο
Lorenzo Viani, ένας από καιρό ξεχασμένος ζωγράφος και συγγραφέας από το
Viareggio, αναγνωρίζεται σήμερα ως πρωταγωνιστής του Ιταλικού εικαστικού
εξπρεσιονισμού, αλλά ήταν επίσης συγγραφέας πολύτιμων μυθιστορημάτων, των
οποίων η αφήγηση είναι συνυφασμένη με τη δημοτική γλώσσα της Versilia (περιοχή
της Τοσκάνης).
Φίλος του D’Annunzio και του Puccini, του Marinetti και του
Nomellini, αλλά και του Italo Balbo και του Carlo Scorza, το όνομα του - γνωστό
στους ειδικούς - είναι ακόμα ελάχιστα γνωστό στο ευρύ κοινό.
Είναι μεγάλη η
λίστα των διάσημων ή πλέον ημι-άγνωστων διανοούμενων, που πολέμησαν στο πλευρό
του Viani για την υγιή επαρχία, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα ως ένδειξη
ταυτότητας.
Όλοι πήραν τον δρόμο της πολιτικής ευθυγράμμισης χωρίς δισταγμό, σε
μια εποχή μετωπικής σύγκρουσης. Συχνά η άγνοια ορισμένων κριτικών ή η
ιδεολογική χειραγώγηση έχουν διαστρεβλώσει το μήνυμα όλων αυτών των ιδιοφυιών.
Εδώ εμείς σκοπεύουμε να πούμε την αλήθεια, χωρίς κόμπλεξ, για τον Viani και
τους άλλους, κρατώντας τα γραπτά τους στα χέρια.
Θα μιλήσουμε λοιπόν για τον
Viani , τον Αναρχοφασίστα και Μουσολινικό, για τους πολλούς Αναρχικούς που
προσχώρησαν στον Φασισμό και για τους πολλούς «επαρχιώτες» διανοούμενους με
θέσεις εξέγερσης που - μερικοί περισσότερο από άλλους - όλοι εργάστηκαν υπέρ
μιας Ιταλικής κοινωνικής και εθνικής επανάστασης, που ξεκίνησε από τη
μυστικιστική αγάπη για τη γη, τη «μικρή πατρίδα».
«Πρέπει να είσαι απείθαρχος σε μια κοινωνία ηλιθίων,
δημοκρατών, γελοίων. Φυσικά θα σου το ανταποδώσουν με μίσος ή αδιαφορία. Θα σε
εξορίσουν στην έρημο της ανωνυμίας, στην έρημο της ασημαντότητας.
Δεν
συνειδητοποιούν ότι κάνουν χάρη στον εαυτό τους. Είναι ωραίο να είσαι μακριά
από όλα τα πλήθη.
Να είσαι αυτός που εξακολουθεί να είναι «Άριο» πνεύμα σε μια
μεγάλη ευρωπαϊκή ή αμερικανική πόλη, με τους ουρανοξύστες και την άσφαλτο, με
την πολιτική και τον αθλητισμό της, με τα πλήθη που χορεύουν και φωνάζουν, με
τους εκφραστές του κοσμικού πολιτισμού και της άψυχης επιστήμης και ούτω
καθεξής.
Μέσα σε όλα αυτά μπορεί να αισθάνεται πιο μόνος, αποκομμένος και
νομαδικός από όσο θα ένιωθε στην εποχή του Βούδα, υπό συνθήκες φυσικής
απομόνωσης και πραγματικής περιπλάνησης»
Julius
Evola
Στην Ανάκτηση #11 περιλαμβάνεται άρθρο μέλους της συντακτικής μας ομάδας για την Λιβυκή Φρουρά των Αμαζόνων, που έπεσαν ηρωϊκά μαχόμενες ενάντια στους μισθοφόρους Σαλαφιστές του ΝΑΤΟ και των αστικών δημοκρατιών ...
γράφουν την για την συντακτική ομάδα:
Wolverine, Μαυρομετωπίτης
Μετά την εξαιρετική αφισοκόλληση στην δομή εισβολέων της Μαλακάσας για τους
Σύριους «πρόσφυγες» και τους τοξικοεξαρτημένους υποστηρικτές του FSA και του Ερντογάν ...
Την δυναμική παρουσία στο πολιτικό μνημόσυνο
του Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα «Διγενή» στην Λεμεσό της Κύπρου, ο οποίος υπήρξε φανατικός πολέμιος της Στρατιωτικής Κυβέρνησης της 21ης Απριλίου και σύντομα θα δημοσιεύσουμε τις άγνωστες ιστορικές ομιλίες του ...
Την εκδήλωση μνήμηςστην κεντρική
πλατεία των Φαρσάλων για τα Ίμια όπου δεκάδες νεολαίοι της επαρχίας έδωσαν το παρών και γνώρισαν τους Αυτόνομους ...
Την ενημερωτική δράσηστο μετρό της Αργυρούπολης
και στο Αιγάλεω στις λαϊκές γειτονιές όπου η νεολαία ψάχνει απαντήσεις ...
- και μάλιστα για πολλοστή φορά η παρέμβαση μπροστά στα μάτια της antifa άνευ ουδεμίας αντίδρασης -
Την εκδήλωση μνήμηςπάλι για τα Ίμια στο κέντρο της Αθήνας, η οποία είχε άκρως επιτυχημένη κατάληξη διότι απλά ΚΑΠΟΙΟΙ γνωρίζουν να αποφεύγουν τις παγίδες!
την 1η Φεβρουαρίου 2025στο κέντρο των Αθηνών μια εξαιρετική μουσική συναυλία + κοπή πίτας έλαβε μέρος!
Photo-book δράσεων 2024
Εκατοντάδες παλιοί και νέοι συναγωνιστές - Skinheads, NSPunks, Casuals, NSHeadbangers- καθώς
και ξένοι συναγωνιστές που βρέθηκαν στην χώρα μαςγια το μουσικό αυτό κάλεσμα, έδωσαν
το παρών δημιουργώντας μια καταπληκτική συντροφική ατμόσφαιρα.
Οι ποιοτικές μπάντες έπαιξαν άψογα παλιά και νέα μουσικά κομμάτια και γνωστές διασκευές
- Strikeforce, Κ.Σ., Skumshot και Der Sturmer έλαβαν μέρος -
ενώ το setlist περιλάμβανε: παραδοσιακό RAC με επιρροές από Metal και κλασσικό Oi! μέχρι το «αιρετικό» NSBM ενώ δεν έλειψαν και οι folk μπαλάντες.
Προκλήθηκε απερίγραπτος ενθουσιασμός και παλμός συνηθισμένο φαινόμενο στις εκδηλώσεις των Αυτόνομων
- με εκατοντάδες χέρια υψωμένα σε περήφανο «Φασιστικό χαιρετισμό» συνοδεία συνθημάτων ενάντια σε κράτος και παρακρατικούς -
καθώς και ξέφρενος «πολεμικός» χορός από το πολυπληθές κοινό. Ο άψογος χώρος και ήχος και η ποιοτική μπύρα ανέβασαν την μουσικοπολιτική
διάθεση ενώ η μαχητική περιφρούρηση
- που θύμιζε άλλες καλές εποχές -
υπήρξε
αρωγός στην επιτυχή κατάληξη της υπέροχης αυτής βραδιάς η οποία κύλησε άνευ προβλημάτων.
Είναι σίγουρα ενδιαφέρον ότι πολλοί γνωστοί παλαίμαχοι
συναγωνιστές που πλέον έχουν περάσει στις τάξεις της Αυτονομίας, αφήνοντας πίσω
τα κομματικά «καλούπια» στήριξαν και πάλι με κάθε μέσο τους νεολαίους των «Αυτόνομων Αθηνών»
- ξεχνώντας
τις γνωστές παθογένειες του «χώρου» και έστειλαν ένα διαφορετικό μήνυμα σε όσους δυσανασχετούν επειδή η νεολαία προσεγγίζει τις ιδέες μας -
Στον χώρο της συναυλίας υπήρχαν ποιοτικές εκδόσεις όπως τα εξαιρετικά έργα των συναγωνιστών Κωνσταντίνου Μποβιάτσου και Άγγελου
Δημητρίου που προωθούν χρόνια τώρα τις ιδέες της «Τρίτης Θέσης» ...
... αλλάκαι των ποιοτικών Κυπριακών
εκδόσεων«Reqonquista»,
τις οποίες έχουμε προβάλλειαποκλειστικά
στο παρελθόν μέσα από το ιστολόγιο μας ...
(μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί τους σε Twitter και Instagram)
Τα εγγόνια του Γρίβα και του Αυξεντίου έχουν προκαλέσει το έντονο ενδιαφέρον στην Μεγαλόνησο αλλά και
προβληματισμό στους αντιπάλους μας για την ποιοτική εκδοτική τους αναβάθμιση και διανομή!
Τα εξαιρετικά αυτά έργα να σημειωθεί ότι είναι του Δανού συγγραφέα και διανοητή Povl Heinrich
Riis-Knudsen:
- Εθνικοσοσιαλισμός, ένα κίνημα της Αριστεράς
- Εθνικοσοσιαλισμός, η Βιολογική Θεωρία
(1984 & 1987) τα οποία είχαν εκδοθεί από την
"Χρυσή Αυγή".
Ο ξένος συναγωνιστής είχε φιλοξενηθεί σχετικά πρόσφατα στην Ελλάδα από
τον Στέφανο Γκέκα της κοινότητας του Άρματος και είχε λάβει μέρος σε ιδεολογική ομιλία.
Κυκλοφορούν τα "88 προτάγματα" του Αμερικανού ακτιβιστή David Lane της ένοπλης οργάνωσης The Order των ΗΠΑ.
Επίσης ένα από τα βιβλία του πιο ποιοτικού αρθρογράφου της Εθνικιστικής σκέψης του Άγγελου Δημητρίου, από τις εκδόσεις «Λόγχη» με τον τίτλο "Ανυποταγή".
Κυκλοφορεί επίσης από τις Κυπριακές εκδόσεις
Reconquista:
"Το Μανιφέστο του Επαναστάτη Εθνικιστή" που γράφτηκε το μακρινό 1976
από τον μάρτυρα Φασιστή ακτιβιστή François Duprat,
- ένας εκ των ιδρυτών του Εθνικού Μετώπου στην Γαλλία
και εμβληματική προσωπικότητα του Ευρωπαϊκού Εθνικισμού -
Το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε από γνωστά βιβλιοπωλεία του «χώρου»
στην Αθήνα, καθώς και μέσω παραγγελίας στο Twitter στην σελίδα @ReconquistaCy και στο Telegram Reconquista Cyprus
Δεν έλειψαν
φυσικά τα ποιοτικά είδη ένδυσης και δεκάδες μουσικά cdκαι βινύλια, με νέα πρόσφατη κυκλοφορία τις τελευταίες ημέρες αυτή των Falanx
την οποία συστήνουμε ανεπιφύλακτα προς άμεση παραγγελία για την ενίσχυση της εθνικιστικής ροκ σκηνής.
11 κομμάτια γνήσιου R.A.C. ‘n Oi! της παλιάς σχολής από μία
καινούρια μπάντα από μέλη των No Surrender, Σταυροφορία και White Pride
Rockers, μεταξύ άλλων.
Οπότε ξέρετε τι να περιμένετε:
Στίχοι στα ελληνικά και
στα αγγλικά και θεματολογία που απέχει από την πολιτική ορθότητα όσο η
Μποφίλιου από την εργατική τάξη και ο Πορτοσάλτε από την αντικειμενική
δημοσιογραφία ...
Επαγγελματική δουλειά, σε συνεργασία της Askania Productions και
της Nordic Sun Records. Έρχεται με 12σέλιδο έγχρωμο βιβλιαράκι.
Παίζεται
δυνατά! Στηρίξτε την μουσική μας σε πείσμα των καιρών!
Δεν θα
μπορούσαν να λείψουν από το eventτα μέλη της συντακτικής μας ομάδας ...
(επί τρεις μήνες προβάλλαμε - ως οφείλαμε άλλωστε - την συναυλία στο ιστολόγιο μας και στα ΜΚΔ και ενημερώσαμε προσωπικά εκατοντάδες συντρόφους και συντρόφισσες).
Είχαμε την χαρά και την τιμή να ξαναδούμε παλαίμαχους και να γνωρίσουμε για πρώτη φορά από κοντά δεκάδες νεολαίους συναγωνιστές που συνεισφέρουν στον αγώνα με ανιδιοτέλεια και άνευ προσωπικής έπαρσης.
Στην πλειοψηφία τους περήφανα μέλη της ελληνικής εργατικής
τάξης και "φανατικοί" αναγνώστες μας, τους οποίους και ευχαριστούμε για τα ενθαρρυντικά τους λόγια και την προώθηση των απόψεων μας σε χώρους εργασίας, στρατόπεδα, σχολεία και σχολές.
Άμεσα μοιράσαμε προσωπικά σε όλους τους συναγωνιστές και τις συναγωνίστριες ...
(φυσικά δωρεάν αφού εμείς δεν ζούμε από τις ιδέες όπως άλλοι ...)
εκατοντάδες τεύχη από το νο2 και το νο3 του δυσεύρετου περιοδικού των Αυτόνομων συναγωνιστών της πάλαι ποτέ "Ελληνικής Δράσης" της Καλαμάτας τα οποία έγιναν άμεσα δεκτά με μεγάλο ενδιαφέρον και ενθουσιασμό.
Τα εκατοντάδες
αντίτυπα τα προμηθευτήκαμε για μια ακόμη φορά λίγες ημέρες πριν την συναυλία, μια συνεισφορά του συναγωνιστή Α.Χ. τον οποίο και ευχαριστούμε για πολλοστή φορά.
Το περιοδικό αυτό να σημειωθεί ότι είναι ομώνυμο με το παλιό Στρασσερικό
περιοδικό που ενοχλούσε πολλούς και πολεμήθηκε σφόδρα από την αστική ακροδεξιά μέχρι τον Περισσό, αλλά πρόλαβε να γράψει την δική του ανατρεπτική εκδοτική ιστορία με μέλη της τότε συντακτικής ομάδας να στηρίζουν σήμερα την δική μας συντακτική ομάδα.
"Εκεί ψηλά στην Αετοφωλιά, σπάσανε τα μούτρα τους του Μούσκου τα σκυλιά"
Σύνθημα της ΕΟΚΑ Β'
Ο σκοπός της διανομής αυτής ήταν η ενημέρωση των συναγωνιστών προς φρίκη πολλών, επειδή περιέχει μια άγνωστη αποκλειστική
συνέντευξη του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Β’ Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Η οποία προκαλεί ιστορικό προβληματισμό και όποιος έχει μάτια να διαβάσει και μυαλό να σκεφτεί, θα αναθεωρήσει πολλά από τα παραμύθια της άκρας δεξιάς που προβάλλουν διάφοροι
Ουδείςάλλος (αναρωτηθείτε γιατί ...) έχει τολμήσει να την προβάλλει στο διαδίκτυο ή σε έντυπο μέσο, όπου σε αυτή την χειμαρρώδη συνέντευξη αποκαλύπτει ο παλαίμαχος αντάρτης πόλης Λευτέρης Παπαδόπουλος ...
- βασανίστηκε επί σειρά ημερών και φυλακίστηκε στην απομόνωση από το Εφεδρικό σώμα τους γνωστούς πραιτοριανούς του Μακαρίου, στην συνέχεια καταδικάστηκε σε παράνομο δικαστήριο από τον κίναιδο τροτσκιστή ρασοφόρο σε ογδόντα χρόνια κάθειρξη και δήμευση της περιουσίας του για την επαναστατική αντικαθεστωτική δράση του -
... τα άγνωστα παρασκήνια και την αθέατη πλευρά της Στρατιωτικής Κυβέρνησης της 21ης Απριλίου καθώς και τον σκοτεινό ρόλο του Συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου σε σχέση με το Κυπριακό ζήτημα.
Η δωρεάν διανομή αυτή έγινε αντικείμενο θετικής κριτικής - όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε - από το σύνολο των συναγωνιστών οι οποίοι προμηθεύτηκαν αντίτυπα και για άλλους συναγωνιστές.
Συγκινητική στιγμή ήταν η γνωριμία και η μαζική αποστολή του περιοδικού σε αυτόνομους συντρόφους της Κύπρου:
Οι οποίοι δεν γνώριζαν καν την κυκλοφορία αυτή ... γεγονός καθόλου τυχαίο για όσους γνωρίζουν τον ρόλο της αστικής άκρας δεξιάς σε Ελλάδα και Κύπρο!
Επίσης μοιράστηκαν - από τα μέλη της συντακτικής μας ομάδας - εκατοντάδες εμβληματικά αυτοκόλλητα και ποιοτικό
προπαγανδιστικό υλικό της «Εθνικής Αυτονομίας» σε όσους βρέθηκαν στον χώρο της συναυλίας, γεγονός το
οποίο προκάλεσε ευχάριστη έκπληξη και δεν είναι τυχαίο ότι «εξαφανίστηκε» σε λίγα λεπτά ...
Οι μπάντες που έλαβαν μέρος στην ποιοτική αυτή βραδιά θα παρουσιαστούν στο άμεσο μέλλον στο ιστολόγιο μαςμε συνεντεύξεις
(που αλλού … αφήνουμε τους παρακμιακούς τουρκομπαρόκ τραγουδιστές για άλλους).
Χαιρετίζουμε με Τεταμένη την Δεξιά:
τους Συναγωνιστές και τις Συναγωνίστριες που
παρευρέθηκαν από πολλές πόλεις της Ελλάδος παρά το υψηλό κόστος μετακίνησης και τις γνωστές δυσκολίες της καθημερινότητας.
Συγχαίρουμε θερμά για την άψογη
διοργάνωση και θερμή φιλοξενία την κινηματική «αιχμή του δόρατος»
τους νεολαίους «Αυτόνομους
Αθηνών»
για την επιτυχημένη μουσική βραδιά και την συσπείρωση που επιτεύχθηκε
μέσω της αυτοργάνωσης και της έμπρακτης αλληλεγγύης!
Πάντα τέτοια να έχουμε και να στηρίζουμε την δική μας Εθνικοεπαναστατική μουσική!
Back with a Bang!
Αυτόνομοι και Ελεύθεροιενάντια σε κράτος και antifa!
Στηρίξτε τις Κυπριακές εκδόσεις Reconquista!
Για επικοινωνία:
@ReconquistaCy στο Twitter / Reconquista Cyprus στο Telegram ενώ θα τους βρείτε και στο Instagram ...
Λόγω της υψηλής επισκεψιμότητας κάποιες προτεινόμενες εκδόσεις:
Το 1969 κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία της Ιταλίας ένα έργο ριζοσπαστικό και επαναστατικό για τα συντηρητικά ακροδεξιά δεδομένα της εποχής, του στυγνού και ξερού αντικομουνισμού. Πρόκειται για το έργο, σταθμό του Franco Freda, «Η διάλυση του συστήματος», που επηρέασε σημαντικά τους νεαρούς νεοφασίστες εκείνων των χρόνων και τάραξε πάρα πολύ τα πολιτικά νερά των ριζοσπαστικών κινημάτων, αλλά κυρίως τους βολεμένους πατριώτες στις τάξεις του MSI.
Σύμφωνα με την θεωρία του Freda, το αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής ανάπτυξης είναι ο καπιταλιστικός-αστικός κόσμος, που διέπεται από τον οικονομικό παράγοντα και από την αρχή της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ύπαρξη της αστικής τάξης θα εξαρτιόταν από την επιβίωση του ίδιου του κρατικού συστήματος, από το οποίο θα αντλούσε τροφή και προστασία. Απέναντι σε αυτόν τον εκφυλισμό ο Freda ήλπιζε στη συγκρότηση ενός Λαϊκού Κράτους, πολύ παρόμοιου με αυτά του λεγόμενου πραγματικού σοσιαλισμού.
Στην εξωτερική πολιτική, το νέο κράτος θα έπρεπε να είχε καταγγείλει το Ατλαντικό Σύμφωνο, να σπάσει τις συμμαχίες με τις «υπερεθνικές νεοκαπιταλιστικές δομές» και να συνάψει συνθήκες με «τα πραγματικά αντικαπιταλιστικά κράτη».
Ο Freda λοιπόν θεώρησε την ολοκληρωτική ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος μέσω μιας «γρήγορης δράσης» που θα οδηγούσε στην «επιτάχυνση της αιμορραγίας» και, ως εκ τούτου, στο «θάψιμο του πτώματος».
Σε αυτό το πλαίσιο -στο οποίο η επίθεση κατά της αστικής κοινωνίας ήταν αναπόσπαστο μέρος της νεοφασιστικής κουλτούρας όπως ήταν και της φασιστικής- η πρωτοτυπία της προσέγγισης του Freda εξαρτιόταν επίσης από τη θεωρητικοποίηση του λεγόμενου «επαναστατικού ενιαίου μετώπου».
Αυτό δεν πρέπει να γίνει κατανοητό ως απλή θεωρητική υπόθεση, αλλά ως μια συγκεκριμένη στρατηγική πρόταση. Έτσι, σφυρηλατώντας «πολιτικούς στρατιώτες» στους οποίους «η αγνότητα δικαιολογεί κάθε σκληρότητα και η αδιαφορία κάθε πονηριά», θα πρέπει να δημιουργηθεί μια επιχειρησιακή μονάδα με όλες τις αντισυστημικές δυνάμεις των λεγόμενων ακροδεξιών και ακροαριστερών δυνάμεων.
«Η διάλυση του συστήματος» φανερώνει μια διαίσθηση που έχει αναπτυχθεί από τον συγγραφέα στην πολιτική πρακτική όχι λιγότερο από ό,τι στο εκδοτικό έργο: τη δυνατότητα αντιστροφής της τάσης φθοράς της Δύσης, αποκατάστασης του αέρα Gestalt μέσω της αποσύνθεσης του πολιτισμού του Τρίτου Κράτους.
«Εάν η Λεγεώνα κατέληγε στην κόλαση,
θα παρέμενε ενωμένη.
Μετά την επιτυχή κατάκτηση της κόλασης,
η Λεγεώνα θα επιστρέψει νικηφόρα.
Ενότητα από ατσάλι».
Αυτοί οι στίχοι, από τραγούδι σουηδικού εθνικιστικού συγκροτήματος για τον Κοντρεάνου, αποκαλύπτουν μέσα σε λίγες μόλις λέξεις όλο το Νόημα και την Ουσία της ύπαρξης της Λεγεώνας.
Μια Ενότητα, που απορρέει από την Γνώση του Αληθινού Μυστικού του Ατσαλιού και αντικατοπτρίζεται οπτικά στο σήμα της Σιδηράς Φρουράς (τα κάγκελα της φυλακής), το οποίο υποδηλώνει και προφητεύει τις κακουχίες και τις διώξεις, που θα υποστούν οι Λεγεωνάριοι στον Αγώνα για την επικράτηση των Ιδεών τους.
"Οι οπαδοί της Συντηρητικής Επανάστασης θα μπορούσαν να οριστούν εκείνη την εποχή ως οι τροτσκιστές του εθνικοσοσιαλισμού.
Όπως συμβαίνει με όλα τα μεγάλα επαναστατικά κινήματα, συμπεριλαμβανομένου του κομμουνισμού, βρίσκουμε αφενός ένα μεγάλο μαζικό κόμμα με ομοιόμορφη βαρύτητα και από την άλλη, μια μυριάδα μικρών κύκλων που χαρακτηρίζονται από μια έντονη πνευματική ζωή, που άσκησαν μόνο μια αδύναμη επιρροή στις μάζες και που, από τη σκοπιά του σχηματισμού κομμάτων, πέτυχαν το πολύ να προκαλέσουν οριακές διασπάσεις μέσα στο μεγάλο κόμμα.
Αυτά αφιερώθηκαν πάνω απ' όλα στην οργάνωση εκρηκτικών αιρέσεων και μικρών πολύ ασυνεπών ελίτ ομάδων. Όταν το μεγάλο κόμμα αποτυγχάνει, τότε χτυπά η ώρα των τροτσκιστικών αιρέσεων"
Armin Mohler - Η Συντηρητική Επανάσταση στη Γερμανία
"Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι θα πρέπει να υποφέρουν. Μετά τον πόνο έρχεται πάντα η νίκη.
Αυτοί που ξέρουν να υποφέρουν ξέρουν να κατακτούν. Για το λόγο αυτό, εμείς, οι λεγεωνάριοι, θα δεχτούμε τα βάσανα με χαρά. Κάθε στιγμή πόνου είναι ένα βήμα προς τη σωτηρία και τη νίκη.
Μια στιγμή πόνου δεν θα αποθαρρύνει τον λεγεωνάριο, θα τον κάνει πιο δυνατό και θα σκληρύνει την ψυχή του.
Εκείνοι που υπέφεραν και θα συνεχίσουν να υποφέρουν θα είναι οι αληθινοί ήρωες της λεγεωνάριας μάχης. Η ευλογία της πατρίδας θα απλωθεί πάνω από αυτούς και τις οικογένειες τους"
Corneliu Zelea Codreanu
"Εγκαταλείψαμε αμφιθέατρα, τις αίθουσες διαλέξεων, σχολικές τάξεις και πάγκους εργοστασίων και μετά από εκπαίδευση λίγων εβδομάδων, γίναμε όλοι ένα μεγάλο και ενθουσιώδες σώμα.
Μεγαλώσαμε σε μια εποχή ασφάλειας αλλά λαχταρούσαμε τον κίνδυνο και το απροσδόκητο.
Ο πόλεμος μας είχε συνεπάρει. Πορευτήκαμε σε μία βροχή από λουλούδια μεθυσμένοι από τριαντάφυλλα και αίμα. Τότε, μας μάγεψε ο πόλεμος όπως το μεθύσι. Ο πόλεμος ήταν το όνειρό μας για μεγαλείο, δύναμη και δόξα.
Μας φάνηκε ως μια πράξη ανδροπρέπειας, μία μάχη σε λιβάδια εμποτισμένα με αίμα. Δεν υπήρχε πιο όμορφος Θάνατος στον κόσμο …
Ω! αρκεί μονάχα να μην παραμείνουμε στο σπίτι, φθάνει μόνο να μπορέσουμε να συμμετέχουμε"
Τα τελευταία αντίτυπα του εμβληματικού έργου του Ernst Junger κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Zentropa ...
Τα εξώφυλλα των αυτόνομων περιοδικών που μοιράστηκαν από τα μέλη της συντακτικής μας ομάδας σε εκατοντάδες συντρόφους και συντρόφισσες μετά το πέρας της συναυλίας.
Στο παρελθόν εκατοντάδες αντίτυπα έχουν μοιραστεί σε αυτόνομες εκδηλώσεις στην Ελλάδα προκαλώντας το ενδιαφέρον.
Στο πρώτο και δεύτερο μέρος της συνέντευξης στα δύο αυτά περιοδικά, ο αντάρτης πόλης Λευτέρης Παπαδόπουλος της ΕΟΚΑ Β' και στενός συνεργάτης του Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα, αποκαλύπτει στον Νίκο Θεοδώρου:
Τα άγνωστα παρασκήνια σχετικά με το Κυπριακό ζήτημα και τον ρόλο των Απριλιανών, οι οποίοι υπήρξαν εχθροί των συναγωνιστών μας και κάποιοι ακροδεξιοί σήμερα κερδίζουν χρήματα από την προβολή των αρχείων τους.
Ουδείς έχει τολμήσει να την αναδημοσιεύσει την άγνωστη αυτή συνέντευξη οπουδήποτε για λόγους μικρό πολιτικών συμφερόντων.
Επικοινωνήστε μαζί μας αν θέλετε να λάβετε τα δύο περιοδικά σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Αντισταθείτε στα ψέματα της αστικής αντιφασιστικής ακροδεξιάς!
"Δεν υπάρχει για μένα επιστροφή, μα αιώνια θα είναι η δόξα"
Παραμερίζοντας τις διαφορές μπροστά στην αποκάλυψη της ιστορικής αλήθειας: ένα άρθρο έκπληξη … για τον Manuel Hedilla, κορυφαίος Εθνικοσυνδικαλιστής και εκπρόσωπος της «αριστερής» τάσης του Ισπανικού Φασισμού και της «Τρίτης Θέσης» που συγκρούστηκε με τον Φράνκο και την Δεξιά αντίδραση!
(δημοσιεύτηκε στην επίσημη σελίδα του «Μετώπου Νεολαίας» της «Χρυσής Αυγής» την 4η Φεβρουαρίου 2025)
«Πρέπει να σώσουμε τη λέξη «φασίστας» από τα στόματα των
εχθρών μας, από κάθε δημοκρατικό και αντιφασιστικό βερμπαλισμό. Πρέπει να δεχθούμε
αυτή τη λέξη ως πρόκληση».
Pierre Drieu La Rochelle
Εισαγωγικό σημείωμα του Σταύρου Λιμποβίση:
Εδώ και πολλά χρόνια κάποια πρόσωπα που κυριαρχούσαν στις
ηγετικές θέσεις της «Χρυσής Αυγής» οδηγούσαν το κόμμα στην ιδεολογική κατηφόρα
επιλέγοντας φετιχιστικές εκφράσεις και προσωπολατρικές πρακτικές.
Η άκρα δεξιά
που συνδεόταν από παλιά με το καθεστώς της αστικής δημοκρατίας και τα κομματικά παρασκήνια της δεξιάς κατάφερε σε λίγα χρόνια να
αλώσει τις τοπικές οργανώσεις και τα κινηματικά μέσα ενημέρωσης.
Ιδίως δε μετά
την κ(υ)νοβουλευτική εκπροσώπηση το σφιχταγκάλιασμα με την «επάρατη νόσο»
συνεχίστηκε με τελικό αποτέλεσμα την ιδεολογική «γύμνια» και την διακοπή της επικοινωνίας με τα λαϊκά στρώματα.
Μεγάλη εξαίρεση στον κανόνα που επέβαλλαν μέσω των υπηρεσιών τα
άτομα των πρεσβειών και της Μπακογιάννη, ήταν μικρές ομάδες της νεολαίας του
κόμματος, κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που προσπαθούσαν να προβάλλουν την «εργατίστικη»
έκφραση του Εθνικοσοσιαλισμού.
Όλες αυτές οι προσπάθειες είτε διήρκησαν λίγο
είτε είχαν μικρή ανταπόκριση αφού ο Νίκος Μιχαλολιάκος και κυρίως ο Ηλίας
Κασιδιάρης - ο τελευταίος απαίτησε το «δαχτυλίδι» της κομματικής διαδοχής (με τον όρο να καταδικάσει δημοσίως
ο γενικός γραμματέας και με δήλωση
μετανοίας τον Εθνικοσοσιαλισμό και τον Φασισμό με ποιων την εντολή άραγε …) - ουδέποτε υπήρξαν μέλη της εργατικής
τάξης ή «πόνεσαν» για το μεροκάματο.
Και επειδή ο πρώτος δίνει μια ύστατη μάχη
με τον Χάρο στο νοσοκομείο προλογίζοντας ένα τέλος που δεν του αξίζει, δεν θα
επεκταθούμε για τις λάθος επιλογές του και τις οργανωτικές παλινωδίες.
Ο δεύτερος παρόλο
που βρίσκεται αδίκως στην φυλακή, με τον βερμπαλισμό του και τις τραγικές επιλογές του εξυπηρέτησε επί σειρά
ετών τους σχεδιασμούς των εχθρών μας και θα κριθεί στο μέλλον από την εθνικιστική νεολαία!
Εξαίρεση
στο δυσώδες αυτό περιβάλλον που όλα τα σκιάζει η αστική ακροδεξιά παράνοια και
ο «πολιτικός αυνανισμός» με την χρόνια φιλική στάση απέναντι στην καθεστωτική
αστυνομία και τον Νατοϊκό στρατό, είναι κάποιες μικρές «φλόγες» μέσα στο σκοτάδι που
παίρνουν την μορφή ποιοτικών άρθρων όπως το παρακάτω.
Συγχαίρουμε δημοσίως τον
αρθρογράφο/ους που επέλεξε/αν μια ηρωική
μορφή της «Τρίτης Θέσης» και του επαναστατικού «αριστερού» Φασισμούκαι τους καλούμε
να συνεχίσουν στην αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας μακριά από τις «κομματικές
νόρμες» που θυμίζουν τις «μούμιες» του Περισσού.
Τους προτρέπουμε δε να
αποχωρήσουν άμεσα από τις τάξεις της «Χρυσής Αυγής» που το λείψανο της σήμερα απλά
κοσμεί την «αίθουσα μνήμης» της ελληνικής άκρας δεξιάς και κάθε τόσο «βαπτίζεται»
στην δεξαμενή συντήρησης της κοινωνικής μηχανικής της κατοχικής εξουσίας.
Να ενταχθούν
άμεσα στην ποιοτική έκφραση της «Εθνικής Αυτονομίας» και πρωτίστως στους «Αυτόνομους Αθηνών»- Αρχική - Athens Autonomous -την οργανωτική «αιχμή του δόρατος» για λόγους δυναμικής και εντοπιότητας.
Διαβάστε το άρθρο:
Ο Federico Manuel Hedilla Larrey ήταν Ισπανός
Εθνικιστής, γνωστός ως διάδοχος του José Antonio Primo de Rivera και ο
τελευταίος ηγέτης της γνήσιας Ισπανικής Φάλαγγας (Falange Española de las
JONS). Ορφανός από πατέρα σε νεαρή ηλικία, μετακόμισε στο Μπιλμπάο όπου
ολοκλήρωσε τις βασικές του σπουδές σε Ρωμαιοκαθολικό σχολείο στον δήμο
Barakaldo, στη Χώρα των Βάσκων. Στα 16 του χρόνια ξεκίνησε μαθητεία σε
ναυπηγείο, αλλά η οικονομική κρίση τον οδήγησε στην ανεργία. Εργάστηκε στη
συνέχεια στην οδοποιία και ως μηχανικός αυτοκινήτων στη Μαδρίτη.
Πολιτική Δράση
Το 1933 πληροφορήθηκε με ενθουσιασμό την ίδρυση της
Φάλαγγας, ενός κινήματος με επαναστατικές ιδέες και στρατιωτική δομή. Ένα χρόνο
μετά, κατά τη διάρκεια της θητείας του ως τεχνικός επιθεωρητής σε εργοστάσιο
στην Κανταβρία, έρχεται σε επαφή με το Κίνημα μέσω δύο συναδέλφων του. Σχεδόν
αμέσως, ορίζεται επικεφαλής της κωμόπολης Renedo de Pielagos, οπού αναπτύσσει
ιδιαίτερα επιτυχημένη δράση προσελκύοντας νέα μέλη και υποστηρικτές.
Τον Μάρτιο
του 1935 επισκέπτεται την περιοχή ο Jose Antonio, που εντυπωσιάζεται από το
έργο του και τον ορίζει επικεφαλής της Φάλαγγας σε ολόκληρη την επαρχία. Τον
Νοέμβριο του ίδιου έτους συμμετέχει στο Εθνικό Συμβούλιο της Φάλαγγας, στην
Μαδρίτη, ως εκπρόσωπος της βόρειας κοινότητας Santander.
Όμως, το 1936 η Φάλαγγα τίθεται εκτός νόμου και πλήθος
ηγετικών στελεχών, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Jose Antonio, οδηγούνται
στις φυλακές. Εν μέσω αυτής της κρίσης ο Hedilla αναλαμβάνει τον συντονισμό των
διάφορων εθνικιστικών ομάδων. Η Φάλαγγα δεν είναι πλέον μια περιθωριακή ομάδα
αλλά διαθέτει 240.000 καλά εξοπλισμένα μέλη. Ακολουθώντας τις οδηγίες του
φυλακισμένου Αρχηγού του, συναντιέται με τον Στρατηγό Emilio Mola, με στόχο την
οργάνωση ένοπλης ανατροπής του καθεστώτος.
Αν και τυπικά ήταν ο υπεύθυνος της Φάλαγγας μόνο στο
Santander, ο Hedilla βρισκόταν στην La Coruña όταν έλαβε χώρα η στρατιωτική
εξέγερση. Εκεί, συνδράμει αποφασιστικά στην κατάληψη της πόλης, ως επικεφαλής
πολιτοφυλάκων της Φάλαγγας. Μετά από αυτή την νίκη καθίσταται ο de facto ηγέτης
του Κινήματος, καθώς ο Jose Antonio παραμένει φυλακισμένος, και αναλαμβάνει
επικεφαλής του «Προσωρινού Διοικητικού Συμβουλίου».
Ωστόσο, ο Hedilla με την
«ταπεινή» καταγωγή, δεν διέθετε το κύρος του Primo de Rivera και σύντομα
γίνεται εμφανής η ρήξη με τον κύκλο εξουσίας που περιέβαλλε τον Francisco
Franco, δηλαδή τον κύριο εκφραστή των εξεγερμένων αντιδημοκρατικών δυνάμεων.
Από τα τέλη του 1936 υπήρχε διάχυτη η άποψη στις
επαναστατημένες μάζες πως πρέπει να επιτευχθεί μια «ενοποίηση» όλων των εθνικών
πολιτικών κινήσεων. Από την πρώτη στιγμή ο Hedilla αντιτάχθηκε στην πιθανότητα
πραγμάτωσης αυτής της ενοποίησης. Στην πράξη όμως, ο Φαλαγγίτης αρχηγός δεν
ήλεγχε τις ετερόκλητες ομάδες που τότε συνυπήρχαν στο εσωτερικό του κινήματος.
Ερχόταν συχνά αντιμέτωπος με την ριζική αντίθεση άλλων ηγετών, καίτοι ο ίδιος
στηρίζονταν από πυρήνες του Ισπανικού βορρά.
Ορισμένοι θεωρούσαν τους εαυτούς
τους γνησιότερους συνεχιστές της κληρονομιάς του Jose Antonio, ενώ άλλοι
«νεοσύλλεκτοι» έβλεπαν στο πρόσωπο του Στρατηγού Franco τον δυνητικό ηγέτη μιας
«ευρύτερης» παράταξης, αναγκαίας για την χώρα. Παρά το εχθρικό αυτό πλαίσιο, ο
Hedilla υποστηρίχθηκε ενθουσιωδώς από τον Γερμανό πρέσβη Wilhelm Faupel, σε
αντιδιαστολή βέβαια με τον πρέσβη της φασιστικής Ιταλίας, που δεν έχανε
ευκαιρία να τον υποτιμά.
Απέναντι στον εσωτερικό διχασμό
Ενώ βρισκόταν σε περιοδεία στον βορρά, ο Hedilla έμαθε
ότι είχαν ξεκινήσει διαπραγματεύσεις μεταξύ ορισμένων ηγετικών πυρήνων των
Καρλιστών και των Φαλαγγιτών. Έτσι, ανακοίνωσε την διεξαγωγή ενός Εθνικού
Συμβουλίου της Φάλαγγας, στις 25 Απριλίου για να αντιμετωπίσει θεσμικά την
εσωτερική αταξία. Αντιτιθέμενοι σε αυτή την απόφαση, στις 16 Απριλίου του 1937
οι, κατ’ ουσίαν ακροδεξιοί, Davila, Aznar και Garceran σχηματίζουν μια
αυθαίρετη επιτροπή ελπίζοντας να ελέγξουν το Κίνημα.
Ο Hedilla δεν άργησε να
απαντήσει. Το ίδιο βράδυ οι Εθνικιστικές πολιτοφυλακές υπό τις διαταγές του,
πραγματοποιούν έφοδο και ανακατάληψη των κεντρικών γραφείων του κόμματος,
πετώντας έξω τους αντιπολιτευόμενους συμβιβαστές. Οι επικεφαλής της
«μετριοπάθειας», αναζητούνται και συλλαμβάνονται μέσα στα καταλύματα τους,
ακόμα και μετά από ανταλλαγές πυρών.
Φαινόταν πως είχε επιτευχθεί μια πρόσκαιρη επιτυχία για
τον έλεγχο του κινήματος. Δυο ημέρες αργότερα έλαβε χώρα συμβούλιο κατά το
οποίο ο Hedilla επανεκλέχθηκε εθνικός αρχηγός. Στην ψηφοφορία έλαβε δέκα ψήφους
υπέρ και τέσσερις κατά, αλλά υπήρξαν και πολλές αποχές. Ακόμα και ο Franco
αποδέχτηκε τον νέο ηγέτη σε μια σκηνή θερμού εναγκαλισμού μπροστά σε χιλιάδες
Φαλαγγίτες στο μπαλκόνι του παλατιού του Επισκόπου της Salamanca. Ωστόσο, η
αδελφική χειρονομία φαίνεται πως ερμηνεύτηκε τελικά σαν ένδειξη υποταγής της
Φάλαγγας στον μελλοντικό δικτάτορα.
Μετά από αυτά τα γεγονότα το αρχηγείο του Franco
αποφάσισε να εφαρμόσει ένα σχέδιο ενοποίησης όλων των αντικαθεστωτικών
πολιτικών δυνάμεων που δρούσαν στην περιοχή. Ο επικεφαλής της Φάλαγγας έλαβε
στο σπίτι του, ως τετελεσμένο, ένα αντίγραφο του λεγόμενου «Διατάγματος
Ενοποίησης», το οποίο μάλιστα ανακοινώθηκε δημόσια μέσω ραδιοφώνου.
Ο
κομματικός φορέας που θα απορροφούσε όλες τις εξεγερμένες συνιστώσες της
περιοχής θα ονομαζόταν «FET y de las JONS». Ως αντίδραση σε αυτή την
αναγκαστική «ενοποίηση», εστάλη από τα κεντρικά γραφεία της Φάλαγγας ένα
τηλεγράφημα στο οποίο ξεκαθαριζόταν ότι τα μέλη οφείλουν να συνεχίσουν να
υπακούν μονάχα στις εντολές της ανώτατης διοίκησης του κινήματος, «για να
αποφευχθούν οι παρερμηνείες» του Διατάγματος. Αυτό το τηλεγράφημα ερμηνεύτηκε
ως πρόκληση απέναντι στα σχέδια του Franco.
Στην δυσμένεια του καθεστώτος
Τελικά, στις 25 Απριλίου του 1938, ο Hedilla συνελήφθη
μαζί σε άλλους εξακόσιους Φαλαγγίτες, με την κατηγορία ότι είχαν συνωμοτήσει
εναντίον του Franco. Η σύλληψη του προκάλεσε θυελλώδεις δημόσιες διαμαρτυρίες,
αλλά πολλοί συμμετέχοντες σε αυτές συνελήφθησαν και αυτοί κατηγορούμενοι σαν…
κομμουνιστές. Μέσω της καταστολής ο Franco έπνιξε τις αντιστάσεις των
πρωτεργατών της Φάλαγγας και εδραίωσε την πολιτική του εξουσία ποδηγετώντας το
εθνικό επαναστατικό κίνημα. Διόρισε επίσης τον βετεράνο Raimundo Fernandez
Cuesta ως γενικό γραμματέα της νέας συστημικής «Φάλαγγας».
Στις 5 Ιουλίου του 1937 ο Hedilla καταδικάστηκε από το
στρατοδικείο σε ισόβια κάθειρξη, ενώ λίγο έλειψε να εφαρμοστεί η θανατική
ποινή. Πέρασε τα πρώτα τέσσερα χρόνια της καταδίκης του εξόριστος στην φυλακή
των Las Palmas. Μετά την κρίση του Μαΐου του 1941, όταν αποφυλακίστηκαν μαζικά
πολλοί παλαιοί μαχητές της Φάλαγγας ως μέτρο κατευνασμού, ο Hedilla μεταφέρθηκε
στην Mallorca. Εκεί, έζησε έως το 1947, όταν και ανέκτησε την πλήρη ελευθερία
του.
Μετά την φυλακή
Μετά την αποφυλάκιση του, δεν ανέλαβε τον οποιοδήποτε
πολιτικό ρόλο στην φρανκική Ισπανία. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε μια
μικρή εμπλοκή στο συνδικαλιστικό κίνημα, καταγγέλλοντας ρητά την αναρχοκομμουνιστική
εκτροπή του και υπερασπίστηκε τα ιδεώδη ενός πλέριου Πατριωτικού Κοινωνισμού.
Χαρακτηριστική είναι μια μυστική αναφορά της CIA, από
τον Αύγουστο του 1948, για την δράση του Hedella μετά την αποφυλάκιση του:
«Οι προσπάθειες που φέρεται να γίνονται από τον Manuel
HEDILLA Larrey να εξωθήσει σε αλλαγές το ισπανικό καθεστώς στρέφονται
περισσότερο ενάντια στην κατάσταση που αντιπροσωπεύει ο FRANCO, παρά εναντίον
του ίδιου του Caudillo. Σύμφωνα με τον [λογοκριμένο όνομα], ο HEDILLA
χρησιμοποιεί τους πιστούς οπαδούς του στη Φάλαγγα, αλλά πιστεύει ότι η Φάλαγγα καθαυτή είναι τελειωμένη υπόθεση.
Ο HEDILLA δεν ενδιαφέρεται για
«υπονομευτικές» δραστηριότητες, προτιμώντας τη μεταρρύθμιση μέσω της
αντικατάστασης των ανίκανων στα σημαντικά αξιώματα. Αυτό το σκοπό επιδιώκει να
επιτύχει ασκώντας επιρροή σε μέλη της εθνοσυνέλευσης, ηγέτες του Μετώπου
Νεολαίας, γραμματείς της Πολιτικής Κυβέρνησης, Συνδικάτα κ.λπ. που μπορούν να
μιλήσουν χωρίς να χαρακτηρίζονται ως εχθροί του Καθεστώτος.
Ο Αρχιεπίσκοπος OLAECHEA της Βαλένθια φέρεται να
αρνήθηκε να αποσύρει την πρόσκληση στον HEDILLA για να παραστεί σε θρησκευτική
εορτή που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Άνοιξη, λέγοντας ότι δεν θα μπορούσε
να αρνηθεί την αποδοχή σε καθαρά θρησκευτικές τελετές ενός τόσο Χριστιανού κυρίου.»
Ο Hedilla απεβίωσε στην Μαδρίτη στις 4 Φεβρουαρίου του
1970. Για πολλούς νοσταλγούς της «παλαιάς φρουράς» της αληθινής Φάλαγγας,
έφτασε να συμβολίζει την αγνότερη ουσία μιας νέας δυναμικής διάστασης του
Κινήματος, αυτής του εθνικοσυνδικαλισμού. Υπήρξε επίσης το σύμβολο της
αντίστασης των ακραιφνών ιδεολόγων Φαλαγγιτών στην προδοσία του Franco, καθώς
τοποθετήθηκε ξεκάθαρα ενάντια στο κύμα των σκόπιμων αυθαιρεσιών της Δεξιάς, η
οποία ακόμα και με την χρήση των Μαροκινών μισθοφόρων, έθαψε με σφοδρότητα το
όραμα για την δόμηση μιας Εθνικιστικής και Σοσιαλιστικής Ισπανίας.
Η
ιδεαλιστική θέση του Hedilla και των Συναγωνιστών του τελικά δικαιώθηκε, καθώς
ο Φρανκισμός έσβησε μαζί με τον ηγέτη του, δίχως δυστυχώς να αφήσει πίσω του
παρακαταθήκη ανάλογη των 36 ολόκληρων ετών διακυβέρνησης.
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
-wzor.jpg)
