Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

«Υπάρχει Πολιτική Λύση»: μία κριτική για το Stregoneria Politica

 

Μετάφραση για τον «Μαύρο Κρίνο»: Μαυρομετωπίτης

«Stregoneria Politica» (Πολιτική Μαγεία) είναι ο τίτλος του «εγχειριδίου μη συμβατικής πολιτικής επικοινωνίας» του Guido Taietti. Μεταφράζεται σε «πολιτική μαγεία» και μπορεί κανείς να διακρίνει το γιατί επιλέχθηκε αυτός ο τίτλος. Μπορεί να φαίνεται πως δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο κάτω από τον ήλιο, και πως το να κάνεις πολιτική ήταν πάντα κάτι το ακατάστατο, ανεξάρτητα από το σύστημα διακυβέρνησης που χρησιμοποιείται, αλλά η έλευση του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έκανε την πολιτική σφαίρα  ακόμα πιο μπερδεμένη και σαστισμένη. Πλήθος κομμάτων και προσώπων συναγωνίζονται θορυβωδώς για προσοχή. 

Πώς μπορεί μια μικρή πολιτική οργάνωση, όπως ένα εθνικιστικό κίνημα, να δώσει νόημα σε αυτόν τον παράξενο κόσμο και πώς να χρησιμοποιήσει αυτή τη «μαγεία» για τους δικούς της σκοπούς; Το βιβλίο του Taietti έχει σκοπό να απαντήσει στις παραπάνω ερωτήσεις.


Ο Guido Taietti ασχολείται με τον «δεξιό» ιταλικό ακτιβισμό για σχεδόν δύο δεκαετίες και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην πολιτική επικοινωνία από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Φυσικά, το βιβλίο του είναι γεμάτο με αναφορές και ανέκδοτα για την ιταλική πολιτική και την ιταλική ιστορία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ένα βιβλίο γραμμένο μόνο για παίκτες της ιταλικής πολιτικής σκακιέρας. Σχεδόν όλα όσα αναφέρει ο Taietti και οι συμβουλές του σχετικά με τη στρατηγική και την τακτική είναι σχετικές με τον οποιονδήποτε και οπουδήποτε. Συγκεκριμένα, οι «δεξιοί» σε όλο τον κόσμο θα μπορούσαν να ωφεληθούν πάρα πολύ από την εισαγωγή σε ορισμένες από τις έννοιες του Taietti.

Ένας από τους πυλώνες των θέσεων του Taietti είναι ότι «το δεξιό» πρέπει να είναι ριζοσπαστικό. Πρέπει να είναι επαναστατικό. Είναι ανένδοτος με το ότι η καταστρατήγηση που προκαλεί ο «συντηρητισμός» στη δεξιά πολιτική της Ιταλίας έχει καταστροφικές συνέπειες. Στην Ιταλία υπάρχει ένα αρκετά στέρεο θεμέλιο γνήσιας «τρίτης θέσης», εθνικισμού και αντισυστημικού αισθήματος. Ωστόσο, ο συντηρητισμός αγγλοσαξονικού στυλ έχει εισχωρήσει στο ιταλικό έδαφος τελευταία και προκαλεί σημαντική ζημιά. Για τον Taietti, ο συντηρητισμός είναι σχεδόν αδιάκριτος από τον φιλελευθερισμό στον οποίο υποτίθεται ότι αντιτίθεται.

Οι φιλελεύθεροι είναι υπέρ της μαζικής μετανάστευσης για ηθικούς λόγους, όπως η βελτίωση της ζωής των ανθρώπων του τρίτου κόσμου αφήνοντάς τους να έρθουν να ζήσουν στον πρώτο κόσμο και ο «τερματισμός του ρατσισμού» μέσω της δημιουργίας πολυφυλετικών κοινωνιών όπου όλοι θα τα πάνε ευχάριστα μεταξύ τους. Οι συντηρητικοί είναι υπέρ της μαζικής μετανάστευσης για οικονομικούς λόγους. Όσο οι μετανάστες έρχονται «νόμιμα», οι συντηρητικοί δεν φέρουν πραγματικά καμία αντίρρηση. Αυτό αποδεικνύεται με κρυστάλλινη διαύγεια από την κυβέρνηση της Giorgia Meloni και τη νέα της στάση σχετικά με τη μετανάστευση. 

Προκειμένου να καλύψει «κενά στην αγορά εργασίας», η λεγόμενη ακροδεξιά κυβέρνηση της Μελόνι έχει εκπονήσει σχέδια για την υποδοχή 425.000 μεταναστών μέσα στα επόμενα χρόνια. Φυσικά, δεδομένου ότι αυτοί οι μετανάστες μπορούν και θα απαιτήσουν να επιτραπεί στις οικογένειές τους να τους συνοδεύσουν, ο πραγματικός αριθμός των αλλοδαπών που είναι διατεθειμένη να αφήσει η Meloni να εισέλθουν στην Ιταλία είναι στην πραγματικότητα πιο κοντά στο ένα εκατομμύριο. Γνωρίζουμε εκ πείρας ότι αυτοί οι μετανάστες εργάτες και οι οικογένειές τους δεν θα ετοιμάσουν τις βαλίτσες τους και δεν θα επιστρέψουν στο σπίτι τους όταν τελειώσουν οι όποιες δουλειές τους έφεραν να κάνουν. Έρχονται για να μείνουν.

Η Μελόνι χρησιμοποίησε την εισβολή μεταναστών στην Ιταλία για να υποστηρίξει την εκστρατεία της, και με τυπικά συντηρητικό τρόπο εστίασε στις οικογενειακές και καθολικές αξίες, πράγμα που ήταν αρκετό για να χαρακτηριστεί ακροδεξιά από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Σίγουρα δεν είναι ριζοσπαστική επαναστάτρια. Βλέπουμε την ίδια κατάσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Οι συντηρητικοί, τελικά, υπηρετούν το κατεστημένο και το status-quo. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Taietti συνιστά στους «πραγματικούς δεξιούς» να σταματήσουν να σκέφτονται και να ενεργούν σαν συντηρητικοί.

ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

Τι πρέπει να κάνει η ριζοσπαστική δεξιά σύμφωνα με τον Taietti: «η βάση της μη συμβατικής πολιτικής επικοινωνίας είναι η κατασκευή μίας ομάδας στρατιωτών που ξέρουν πώς να πολεμούν μόνοι τους[…] που να επιτίθενται με κάθε ευκαιρία.» Ο Taeitti κατατάσσει τον πολιτικό άνθρωπο σε τέσσερις κατηγορίες:

1. Ο καταναλωτής: Ο ψηφοφόρος ή καταναλωτής είναι πολιτικά παθητικός πολίτης που λαμβάνει αποφάσεις κρίνοντας από ένα ή δύο ζητήματα και ψηφίζει το κόμμα που αισθάνεται σωστό με βάση το πως αυτό αντιμετωπίζει αυτά τα ζητήματα. Θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε «normie».

2. Ο υποστηρικτής: Αυτός είναι υποστηρικτής ή οπαδός. Είναι ελάχιστα πολιτικά ενεργός αλλά τουλάχιστον συμμετέχει. Μοιράζεται μία ανάρτηση ή ένα άρθρο για την υποστήριξη ενός κόμματος. Έχει ορισμένες πολιτικές ή ιδεολογικές προτιμήσεις και είναι σε θέση να τις υπερασπιστεί.

3. Ο αγωνιστής: Ο αγωνιστής ή καλύτερα ακτιβιστής είναι εκείνος που φτάνει στο υψηλότερο επίπεδο ενεργού πολιτικής συμμετοχής. Δεν μοιράζεται μόνο αναρτήσεις και άρθρα αλλά δημιουργεί τα δικά του. Γνωρίζει τις θέσεις του κόμματος και ξέρει να τις υποστηρίξει και να τις υπερασπιστεί απέναντι στους επικριτές.

4. Το μέλος του Κόμματος/Ο Αρχηγός του Κόμματος: Παρόμοιο με την ιδιότητα του αγωνιστή, με την διαφορά ότι το μέλος του κόμματος συνήθως ενδιαφέρεται να κάνει καριέρα στην πολιτική και παραμένει προσκολλημένο στο κόμμα παρά τις οπισθοδρομήσεις ή τις αντιφάσεις του. Αυτή η φιγούρα δεν είναι πάντα απαραίτητη και μπορεί να είναι ακόμη και επιβλαβής για μία πολιτική οργάνωση.

Για τις ριζοσπαστικές ομάδες - την Casa Pound, για παράδειγμα - ο αγωνιστής είναι ο πιο σημαντικός. Ο Taietti κάνει συχνά σύγκριση με στρατιωτικές επιχειρήσεις. Τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα είναι σαν ένας μεγάλος αυτοκρατορικός στρατός. Έχουν χρήματα και πόρους. Έχουν τάξεις και τμήματα: πεζοί, ιππείς, γιατροί, ανιχνευτές, μηχανικοί, στρατηγοί, κ.λπ. Ένας μικρός πολιτικός σχηματισμός μοιάζει περισσότερο με αντάρτικο στρατό. Ο Taietti συγκρίνει τους ριζοσπάστες με τους αντάρτες που πολεμούν στη ζούγκλα. Κάθε αγωνιστής πρέπει να είναι στρατιώτης, αλλά πρέπει επίσης να είναι γιατρός, μηχανικός, να είναι ικανός να πολεμά με λίγους πόρους και να χρησιμοποιεί εφευρετικά τους πόρους που έχει στη διάθεσή του. 

Για τον Taietti, αυτό σημαίνει ότι κάθε πολιτικός οργανισμός θα πρέπει να «εκπαιδεύει» τα μέλη του να διαχέουν τα μηνύματα του με σαφήνεια και αποτελεσματικότητα. Εξίσου ή ακόμη μεγαλύτερης σημασίας, είναι ότι τα μέλη πρέπει επίσης να μάθουν να «επιτίθενται» και να «βομβαρδίζουν» με κριτική τις αναρτήσεις των αντιπάλων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτός είναι ο μόνος σοβαρός τρόπος επιβίωσης στην πολιτική. Στην Αγγλόσφαιρα, ειδικά στο διαδίκτυο, συχνά φαίνεται ότι το «περιεχόμενο» είναι απλώς ένα κομμάτι ψυχαγωγίας. Δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ καταναλωτή, υποστηρικτή και αγωνιστή. Διάσπαρτα άτομα ακολουθούν λογαριασμούς χωρίς ιδιαίτερο λόγο πέρα από το να τους αρέσει το «περιεχόμενο». Η Αγγλόσφαιρα θα έπρεπε να γίνει λίγο πιο σοβαρή και να διαμορφώνει το ήθος του στρατευόμενου. Δεν κάνουμε αυτό που κάνουμε για διασκέδαση, και αν αυτό είναι το μόνο που θέλει ή περιμένει κάποιος, τότε αυτό το άτομο δεν είναι στην πραγματικότητα μέρος του κινήματος. Αυτό το άτομο είναι καταναλωτής και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο.

Πώς θα δημιουργηθούν αγωνιστές; Τα χρόνια συνεργασίας του Taietti με την Casa Pound παρέχουν τις καλύτερες συμβουλές. Μια μικρή πολιτική οργάνωση δεν πρέπει να βασίζεται μόνο στις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πρέπει να υπάρχει ένα σκηνικό και στην πραγματική ζωή, ένα επιτελείο και μία αλληλεπίδραση πρόσωπο με πρόσωπο. Μια ριζοσπαστική δεξιά οργάνωση που χτίζει ένα επιτελείο θα πρέπει να φροντίσει να είναι κάτι περισσότερο από έναν απλό χώρο γραφείου με μερικούς υπολογιστές και εκτυπωτές. Θα πρέπει να έχει μια βιβλιοθήκη, έναν χώρο αναψυχής και ένα γυμναστήριο. Εδώ σφίγγονται οι δεσμοί συναναστροφής, εδώ οι ιδέες διευκρινίζονται και οι επικοινωνιακές δεξιότητες ακονίζονται. 

Στην ηπειρωτική Ευρώπη, χώροι όπως αυτοί είναι κάτι αρκετά διαδεδομένο. Κάτι τέτοιο βοηθά τη λειτουργία ενός κινήματος σε ένα κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα που ένα μικρό κόμμα μπορεί να συμμετάσχει στις εκλογές αλλά χωρίς να επιτύχει την πλειοψηφία των ψήφων που του δίνει την δυνατότητα να μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Σε μέρη όπως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, χώρες που κυριαρχούνται από δύο μόνο κόμματα που έχουν λίγο πολύ ίδια άποψη σε πολλά θέματα, η δημιουργία αυτού του τύπου τοπικών δομών εξυπηρετεί περισσότερο έναν κοινωνικό σκοπό, αλλά ακόμη και σε απολιθωμένα μονοκομματικά κράτη οι στρατηγικές της «πολιτικής μαγείας» μπορούν να φανούν αποτελεσματικές.

Ωστόσο, ο Taietti σπεύδει να μας ενημερώσει ότι ο ρόλος του «αγωνιστή» πρέπει να εναρμονίζεται με την τρέχουσα εποχή, και στις μέρες μας είναι ο «υποστηρικτής» που είναι, κατά καιρούς, πιο ζωτικός για την επιτυχία ενός μικρού πολιτικού παράγοντα. Τα πεπαλαιωμένα κόμματα είχαν ανάγκη για ακτιβιστές με ιδεολογικά κίνητρα. Τα πολιτικά κόμματα της δεκαετίας του '90, όπως το «Forza Italia» του Μπερλουσκόνι, δεν είχαν σχεδόν καμία ανάγκη για ακτιβιστές, γιατί αυτοί με τον ιδεαλισμό και την ιδεολογία τους, θα έμπαιναν μόνο εμπόδιο στους επικεφαλείς των κομμάτων και στις φιλοδοξίες τους. Το πολιτικό κόμμα του 21ου αιώνα χρειάζεται κάτι διαφορετικό. Ο Taietti το αποκαλεί «κόμμα δικτύου». 

Με βάση αυτή τη λογική, και οι τέσσερις κατατάξεις (καταναλωτής, υποστηρικτής, ακτιβιστής, ηγέτης) συνδέονται μεταξύ τους με μία εσωτερική σχέση. Ο αρχηγός του κόμματος επικοινωνεί απευθείας μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και στη συνέχεια, λόγω της εν λόγω σχέσης, το μήνυμα του αρχηγού διαδίδεται μέσω των ακτιβιστών στον περιστασιακό υποστηρικτή και, τέλος, στα μάτια και τα αυτιά του ψηφοφόρου. Με αυτόν τον τρόπο, το μήνυμα τροποποιείται και προσαρμόζεται για όποιο και αν είναι το κοινό-στόχος. Ο Taietti χρησιμοποιεί την άνοδο του Matteo Salvini ως παράδειγμα του πώς αυτό λειτουργεί στην πράξη. Τα πλεονεκτήματα είναι προφανή: διάδοση του μηνύματος, εξάλειψη της ανάγκης για προβολή στα κύρια μέσα ενημέρωσης και χαμηλού κόστους δαπάνες.

ΨΑΡΕΜΑ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ

Ο Guido Taietti προβάλλει μια άλλη έννοια σημαντικής αξίας: ψάρεμα για ψηφοφόρους και υποστηρικτές που ήδη υπάρχουν αντί για προσπάθεια να πείσουμε ανθρώπους να γίνουν ψηφοφόροι ή υποστηρικτές. Αυτή είναι ιδιαίτερα χρήσιμη συμβουλή για όσους θεωρούν τους εαυτούς τους ριζοσπάστες και αντιφρονούντες. Σημαίνει επαναπροσανατολισμό του στόχου του μηνύματος. Υπάρχουν αμέτρητοι απογοητευμένοι ψηφοφόροι εκεί έξω, έτοιμοι και περιμένουν να σχηματίσουν μια σταθερή βάση για εναλλακτικά κόμματα. Ίσως υπάρχουν ακόμη και απογοητευμένοι «αριστεροί», ευκατάστατοι φιλελεύθεροι που ζουν σε ευχάριστες γειτονιές, οι οποίες έχουν καταστεί εξαθλιωμένες και επικίνδυνες χάρη σε ορισμένες μεταναστευτικές πολιτικές, για παράδειγμα. Δεν είναι τόσο θέμα προσθήκης στους δικούς μας αριθμούς όσο είναι θέμα αφαίρεσης από τους αριθμούς των άλλων μερών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μία καλή «εικόνα» και η ύπαρξη ενός μηνύματος που μπορεί να προσαρμοστεί σε συγκεκριμένους στόχους είναι απαραίτητα.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ - ΟΧΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΟΥΣ

Στα πρώτα κεφάλαια του Stregoneria Politica ο Taietti περιγράφει εν συντομία τη μεγαλύτερη ωφέλεια που έχει η δημιουργία προβλημάτων έναντι της προσπάθειας επίλυσης τους. Αυτή είναι μια από τις πιο ελκυστικές ιδέες για τους ριζοσπάστες. Συχνά κολλάμε με τα ανυπέρβλητα εμπόδια και αποθαρρυνόμαστε όλο και περισσότερο λόγω προβλημάτων που φαίνεται να μην έχουν αντιμετώπιση. Με μια μετατόπιση της σκέψης προς το ριζοσπαστικό και επαναστατικό, ο αντιφρονών μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η δουλειά του δεν είναι να λύνει τα προβλήματα που δημιουργεί το κατεστημένο. Η δουλειά του είναι να δημιουργεί προβλήματα στο κατεστημένο.

Ένα τέλειο παράδειγμα είναι αυτό που έγινε πρόσφατα στην Ισπανία. Αφού η ισπανική γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο, ο πρόεδρος του Ποδοσφαιρικού Διοικητικού Οργανισμού της Ισπανίας αγκαλιάστηκε από μία από τις παίκτριες και σε μια στιγμή ευφορίας μοιράστηκαν ένα φιλή στα χείλη. Κανείς, ούτε καν η παίκτρια, δεν φάνηκε να το σκέφτηκε πολύ. Μάλιστα, τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν το φιλί μέσα σε γέλια και χαμόγελα. Οι φεμινίστριες της Ισπανίας όμως έγιναν έξω φρενών. Μέσα σε λίγες μέρες, κατάφεραν να αναμορφώσουν την πραγματικότητα και μετέτρεψαν αυτό που ήταν απλώς ένα «ανέκδοτο» (σύμφωνα με τα όσα δήλωσε η ίδια η ποδοσφαιρίστρια) σε διεθνές σκάνδαλο. Η ιστορία μετατράπηκε από μια ανάλαφρη στιγμή η οποία οδήγησε σε ένα σύντομο φιλί, σε μια σεξουαλική επίθεση. 

Τα φώτα της δημοσιότητας απομακρύνθηκαν από τις παίκτριες που πέτυχαν μία πραγματικά σπουδαία νίκη στο γήπεδο. Η χαρά της νίκης αντικαταστάθηκε από πικρία, αντεγκλήσεις, μίσος και εκβιασμούς. Οι φεμινίστριες εκμεταλλεύτηκαν αυτή την ευκαιρία για να δημιουργήσουν ένα πρόβλημα εκεί όπου δεν υπήρχε κανένα ενώ ακόμη επεκτάθηκαν στη «διαφορά μισθών» που υπάρχει ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες ποδοσφαιριστές. Κοινωνικά και πολιτιστικά, τα φεμινιστικά κινήματα της Ισπανίας πέτυχαν άλλη μια «νίκη» κάνοντας αυτό που κάνουν πάντα: γκρίνια και παράπονα. Ωστόσο, στον πολιτικό στίβο δεν καταφέρνουν τίποτα. Στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, το αριστερό-φεμινιστικό πολιτικό κόμμα που ονομάζεται Sumar σημείωσε τα χειρότερα αποτελέσματα από τους βασικούς 4 διεκδικητές (Partido Popular, PSOE, Vox και Sumar). Κανείς δεν ψηφίζει τις φεμινίστριες, ωστόσο έχουν τεράστια δύναμη γιατί δεν μπαίνουν στον κόπο να λύσουν προβλήματα. Τα δημιουργούν και μετά τα χρησιμοποιούν για τους δικούς τους σκοπούς.

Οι «δεξιοί» μπορούν να μάθουν πολλά από αυτό. Σκεφτείτε την πρόσφατη viral καμπάνια στο Twitter για την απαγόρευση του ADL. Η έκκληση για απαγόρευση αυτής της υποκριτικής και απατηλής οργάνωσης προέκυψε χάρη σε μερικούς χρήστες του Twitter που επεσήμαναν το πλήθος των άθλιων πράξεων του ADL στο παρελθόν. Σύντομα όλο αυτό μετατράπηκε σε hashtag που εμφάνισε σχεδόν 300.000 δημοσιεύσεις μέσα σε λίγες μέρες. Ο Έλον Μασκ άρχισε να απαντά σε αρκετές αναρτήσεις που έφεραν το hashtag, αποδοκιμάζοντας τον μαφιόζικο εκβιασμό που χρησιμοποιεί η ADL για να υπονομεύσει τα κέρδη της εφαρμογής του. Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, υπάρχει η φήμη ότι ο Μασκ πρόκειται να μηνύσει την Anti Defamation League για ειρωνεία, συκοφάντιση και δυσφήμιση. 

Και όμως, όπως συμβαίνει συχνά, αρκετές φωνές της «δεξιάς» άρχισαν να εμποδίζουν την προσπάθεια απόδοσης δικαιοσύνης στην υπόθεση του ADL. «Τι πρόκειται να καταφέρουμε;», «Μας αφαιρεί την προσοχή από άλλα θέματα», «Το να διαμαρτύρεσαι για ψευδή κατηγορία αντισημιτισμού εξακολουθεί να νομιμοποιεί την ιδέα ότι ο αντισημιτισμός είναι κάποιου είδους έγκλημα», «Δεν μπορείς να εμπιστευτείς τον Musk», «Η μήνυση δεν μπορεί να ευδοκιμήσει». Et cetera, et cetera. Έτσι μερικοί πιστεύουν ότι «θα λυθούν τ προβλήματα». Νομίζουν ότι θα ήταν καλύτερο η «δεξιά» να καθίσει πίσω και να αρκεστεί στο να αφήσει τον Έλον Μασκ (ο οποίος στην πραγματικότητα δεν είναι με το μέρος μας ούτε είναι κάποιος που να εμπιστευόμαστε) και το ADL να έρθουν σε απολογισμό. Αφήστε τον πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο και μια ισχυρή οργάνωση εβραϊκών συμφερόντων να το ξεπεράσουν μεταξύ τους.

ΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΣΚΕΨΗ

Το υπόλοιπο βιβλίο του Taietti εμβαθύνει σε θέματα όπως η στρατηγική χρήση της «παραπληροφόρησης» και του «τρολαρίσματος». Είναι ένα είδος κανόνων για τους ριζοσπάστες, προσαρμοσμένων στην εποχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης και του Διαδικτύου. Μερικά από τα θέματα  είναι πολύ οικεία στους «δεξιούς» αναγνώστες: η άνοδος και η πτώση της Alt Right, η στρατηγική του Steve Bannon κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2016, κ.λπ. Κατά τη γνώμη του γράφοντος, τα καλύτερα μέρη του βιβλίου είναι αυτά που αφορούν την ιταλική οπτική του Taietti. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, υπάρχει μια μακρόχρονη παράδοση γνήσιας «δεξιάς» σκέψης και ακτιβισμού στο Bel Paese από την οποία η αγγλόφωνη «δεξιά» μπορεί να μάθει.

Αν διαβάσει κάποιος το εγχειρίδιο του Taietti θα συνειδητοποιήσει ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν πολιτικές λύσεις. Μπορεί να υπάρχουν λιγότερες ή και καθόλου εκλογικές λύσεις (και αυτό μπορεί να είναι μόνο προσωρινό), αλλά ο Taietti τονίζει ότι η άσκηση πολιτικής υπερβαίνει κατά πολύ τις εκλογές που γίνονται κάθε 2 έως 5 χρόνια. Για όσους από εμάς είναι σοβαρό το τι κάνουμε και γιατί το κάνουμε, οι εκλογές είναι ίσως το λιγότερο σημαντικό. Η ριζοσπαστική επαναστατική νοοτροπία έχει σκοπό να αλλάξει την κουλτούρα, να αλλάξει τα συστήματα και ο Taietti πιστεύει ότι υπάρχουν τρόποι για να πετύχει αυτό. Οι γνώστες της ιταλικής γλώσσας μπορούν να διαβάσουν μόνοι τους ποιοι είναι αυτοί οι τρόποι παίρνοντας στα χέρια τους το βιβλίο του Taietti όπου κι αν πωλείται. Ευτυχώς, το Stregoneria Politica θα μεταφραστεί σύντομα στα αγγλικά».

Πηγή: https://counter-currents.com/2023/09/there-is-a-political-solution/

Κυκλοφορεί: «Ο Αποστάτης» Τεύχος #1 Νοέμβριος 2022 - έκδοση της συντακτικής ομάδας για την ενίσχυση της Εθνικής Αυτονομίας και της Τρίτης Θέσης



Σημεία διάθεσης:

Ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο Λόγχη

info@logxi.com

2103611590


Βιβλιοπωλείο Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκη

2310282782

Αγροτοβιβλιοπωλείο Ορφικός Αλεξανδρούπολη*


gialamas1960@hotmail.gr

6988055650


Εκδόσεις Πελασγός Αθήνα

facebook

2106440021

Βιβλιοπωλείο Ελληνικόν Βόλος


και μέσω της συντακτικής ομάδας

blackmilitiagr@gmail.com



- Ο Ιουλιανός και οι ήρωες 

- CIA και θεωρίες συνομωσίας 

- Οι Ινδοευρωπαϊκές ρίζες του Σιιτικού Ιράν 

- Jean Raspail

- Η τελευταία ομιλία του Λιονταριού

- Συνέντευξη Gabriele Adinolfi

- Ανυπόληπτα γνωμικά

- Εθνικιστές και πολιτισμός

«Σιδηρά Νεολαία»: αποκλειστική συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Θ. Παπαδογιάννη


«Σιδηρά Νεολαία»: αποκλειστική συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Θ. Παπαδογιάννη

Γεννημένος στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στην πόλη της Λαμίας. Πολιτικός Στρατιώτης με έντονη πολιτική και κοινωνική δράση αλλά και σημαντική εργασιακή εμπειρία. 

Υπέρμαχος της «φαιάς» αισθητικής και της μουσικής παράδοσης αλλά και έμπρακτος υποστηρικτής της αγροτικής ζωής. Λάτρης των πολεμικών τεχνών με σημαντικές διακρίσεις σε πολλούς αγώνες. 

Αρθρογράφος σε πατριωτικές και εθνικιστικές ιστοσελίδες και πρώην μέλος της νεολαίας του κόμματος του Ηλία Κασιδιάρη. 

Δραστηριοποιείται στις τάξεις των Ανένταχτων/Αυτόνομων συναγωνιστών μέσα από την ομάδα «Lamia Casual Crew», μια συλλογική προσπάθεια τοπικού χαρακτήρα με κύριο εκπρόσωπο τον Κωνσταντίνο Μποβιάτσο, το προσωπικό ιστολόγιο του οποίου μπορείτε να δείτε εδώ ...

Η παρουσίαση του βιβλίου του «Για το Έθνος και την Ιδέα» - σύνδεσμος εδώ - προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον και αρκετά σχόλια στις τάξεις της εθνικιστικής νεολαίας, όπως και η ηχογράφηση ενός ολιγόλεπτου podcast - σύνδεσμος εδώ - για το κανάλι της συντακτικής μας ομάδας «Μαύρες Φλόγες» το οποίο και έχει πλέον την πρώτη θέση στα στατιστικά δεδομένα

Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο και την τιμή.


Διάθεση από τις εκδόσεις «Πελασγός» - Απρίλιος 2022 - σελίδες 96

Θα το βρείτε και στο βιβλιοπωλείο «Πολιτεία»

Συλλογή κειμένων πάνω στον Εθνικό Κοινωνισμό

Πότε εντάχθηκες στις τάξεις του λεγόμενου «χώρου» και τι ήταν αυτό που σε έκανε να νιώσεις την ουσία της έννοιας του Εθνοκοινωνισμού;

Βρίσκομαι ενεργά στον «χώρο» από το Γυμνάσιο και συγκεκριμένα από το 2017. Τα ερεθίσματα ήταν πολλά και η δραστηριοποίηση - διαφοροποίηση ήταν το λιγότερο αναγκαία και ένα κάλεσμα εσωτερικό. Το Έθνος ήταν πάντα στο κέντρο της σκέψεως μου, ο κοινωνισμός και η αλληλεγγύη που φέρνει μαζί του ήρθε μεταγενέστερα, όταν για διάφορα ζητήματα ιδεολογικού περιεχομένου κλήθηκα να βρω τις σωστές απαντήσεις στις δικές μου εσωτερικές ερωτήσεις.

Το άρθρο σχετικά με το βιβλίο σου που δημοσιεύτηκε στον «Μαύρο Κρίνο» προκάλεσε καταιγισμό επισκέψεων στο ιστολόγιο μας, αλλά και σχολίων/αντιδράσεων. Ποιος ήταν ο σκοπός αυτής της κίνησης;

Εδώ και αρκετά χρόνια μελετώ με πολλή προσοχή τα κείμενα που αναρτώνται από την συντακτική ομάδα και θέλησα να γίνω μέρος αυτής. Να βάλω ένα λιθαράκι στην διάδοση των θέσεων της Ελληνικής «Τρίτης Θέσης», στην πιο ριζοσπαστική τάση του «χώρου» εν Ελλάδι. Οι αντιδράσεις και τα σχόλια από όπου και αν προέρχονται είναι καλοπροαίρετα, διότι αν κάτι εκφράζει την «Εθνική Αυτονομία» είναι η έλλειψη της αυστηρής λογοκρισίας. Συνεπώς χαίρομαι για αυτό!

Γιατί αποχώρησες από το κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη; Τελικά ένα ακόμη προσωπολατρικό μόρφωμα - με όνομα δανεικό από την ΕΠΕΝ … - ή μια αγνή προσπάθεια «απογοητευμένων» εθνικιστών και ακροδεξιών που τον θεωρούν τον νο2 - της παλιάς γνωστής σε όλους κομματικής αυλής - ως «ηγέτη» και «σωτήρα»;

Αποχώρησα για ιδεολογικούς και ηθικούς λόγους. Δεν συμβαδίζει το όραμα μου με εκείνο της πλειονότητας των στελεχών του εν λόγω κόμματος. Δυστυχώς ή ευτυχώς η απάντηση στο δεύτερο μέρος της ερωτήσεως, βρίσκεται στην ίδια την ερώτηση. Προσωπολατρία, ίδια συνταγή, ίδια συνθηματολογία, στείρα επιχειρηματολογία πολλά χειροκροτήματα και τύποι που υπηρέτησαν με πάθος το καθεστώς για χρόνια, και προπαντός οι εκλογές σε πρώτη μοίρα και τίποτε άλλο μετά από αυτό ...

Το βιβλίο σου έχει αξιόλογες πωλήσεις με κύριο αποδεκτή την νεολαία. Ποια τα μηνύματα που λαμβάνεις μέχρι στιγμής;

Τα περισσότερα είναι θετικά και μόνο χαρά μου δίνει η θέληση πολλών νέων, ανθρώπων της δικής μου γενιάς που αποφασίζουν να γνωρίσουν μέσω των γραπτών μου την Ιδέα μας. Τολμώ να πω ότι ήδη μέσα από αυτό το μικρό βιβλίο, ίσως έχουμε βρει κάποιους μελλοντικούς Πολιτικούς Στρατιώτες!

Δραστηριοποιείσαι πλέον στο «Lamia Casual Crew» (LCC) υπό την αρωγή του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου και άλλων συναγωνιστών. Πώς βλέπεις την κίνηση αυτή;

Η ομάδα που έχουμε είναι κάτι σαν το «σπίτι» μας. Συναγωνιστές με αρχές και ιδανικά που την πλαισιώνουν, έχουν όρεξη για μαχητικότητα στον δρόμο την κοινωνία αλλά και στο γήπεδο. Ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος που είναι τιμή μου να τον έχω γνωρίσει πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως πραγματικό διανοητή και ακτιβιστή, είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να δώσει τις σωστές κατευθύνσεις για τους νέους «αποστάτες» που μισούν θανάσιμα οι «προτεστάντες» των διαφόρων ακροδεξιών κομμάτων.

Λόγω της ηλικίας σου έχεις άμεση επαφή με νεολαίους. Τι προτείνεις ως πυξίδα στην ζωή τους και στην πολιτική τους δράση;

Προτείνω αυτό που προσπαθώ να εφαρμόσω και εγώ ο ίδιος. Μια πολύπλευρη «εξέγερση» (διαβάστε βιβλία) και όχι μία απλή φωνασκία, σε όλα τα μέτωπα και από όπου μπορεί ο καθένας με το προτέρημα της φλόγας της νεότητος. Εμείς καθορίζουμε το μέλλον μας, μέσω των βιβλίων, των συναυλιών, του πολιτισμού, του αθλητισμού, της κουλτούρας και της πολιτισμικής μας ταυτότητας.

Ποιες οι κορυφαίες πολιτικές μορφές για εσένα από τον ελληνικό/ευρωπαϊκό εθνικισμό και εθνικοσοσιαλισμό/φασισμό;

Είναι αρκετές οι μορφές, σίγουρα θα ξεχωρίσω κάποιους για μην κουράσω τους συναγωνιστές, τον Αριστείδη Ανδρόνικο, την Σίτσα Καραϊσκάκη, τον Ίωνα Δραγούμη και τον Ανδρέα Δενδρινό από τους Έλληνες. Και από την Ευρώπη σίγουρα τους Pier drieu la Rochelle, Martin Heideger, Knut Hamsun, Ferdinand Celine, Robert Brasillach. Είναι πολλοί περισσότεροι όμως …

Προσφάτως το ρυπαρό Indymedia ασχολήθηκε με το πρόσωπο σου. Ένα ακόμη δείγμα ότι ενοχλήθηκαν οι antifa και οι δημοκράτες της Λαμίας. Τελικά όπως είπε και ο Mussolini «πολλοί εχθροί μεγάλη τιμή»;

Διαφήμιση έκαναν στα λεγόμενα και τα γραφόμενα μου οι «κύριοι» (;) και τους ευχαριστώ. Για την ενόχληση τους προτείνω να ακούσουν σε επανάληψη την κυρία Μποφίλιου, να αποφασίσουν αν είναι woke σε όλα … και να «τσακίσουν τους φασίστες» σε κάθε γειτονιά (γέλια). Τιμή θα ήταν αν υπήρχε μία ξεκάθαρη ιδεολογική αντίκρουση εκ μέρους τους, που δεν υπήρξε ποτέ ... Όπως λέει και το ρητό «όποιος δεν έχει εχθρούς κάτι κάνει λάθος». Ας μην ξεχνάνε λοιπόν, ότι υπάρχουμε ακόμη παρά τις διώξεις και τους νεκρούς μας!

Τα τελευταία χρόνια λόγω του «Μακεδονικού» και της καθημερινής επιβίωσης πολλοί νεολαίοι στρέφονται στην αναζήτηση απαντήσεων, μέσα από την ιδεολογία την λεγόμενη «φασιστική». Τελικά ακόμη υπάρχει η φλόγα ή όλα τα έχει σαρώσει ο δημοκρατικός άνεμος της κατανάλωσης και της ευημερίας;

Είδα την περίοδο 2017 - 2019 άτομα που δεν περίμενα ποτέ να δω δίπλα μου, σε πορείες και συλλαλητήρια για την Μακεδονία. Κάποιοι εξαφανίστηκαν, όσοι έμειναν όμως, ακόμα δεν ξέχασαν την προδοσία και βρίσκονται στις επάλξεις και αναμένουν το κάλεσμα του πεπρωμένου.

Έννοιες όπως κράτος, κυβέρνηση, στρατός και θητεία τι νόημα έχουν για σένα;

Το κράτος και η κυβέρνηση έχουν νόημα για μένα όταν πρέπει να ονομάσω σε κάποιον δύο από τα μεγαλύτερα πλοκάμια του εχθρού. Ο στρατός είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο όσον αφορά την ηγεσία του που είναι ξεκάθαρα προδοτική και υπάκουη στις εντολές των πολιτικών, αλλά η ουσιαστική ένοπλη θητεία είναι κάτι εντελώς αντίθετο. Προσωπικά, αναμένω με ανυπομονησία ώστε να «υπηρετήσω» τον λαό μου που διαφέρει από τον «λαουτζίκο». Το τονίζω ξανά, όχι τον διεφθαρμένο αξιωματικό, αλλά την Σημαία και τον συμβολισμό της που βαφτίστηκε στο αίμα των ηρώων των πολέμων!

Ποια η σχέση σου με την Ορθοδοξία; Πώς βλέπεις την ηγεσία της ;

Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και μάλιστα πολύ πιστός, αλλά θλίβομαι βαθύτατα όταν βλέπω τον έναν μετά τον άλλον ιεράρχη, που κατέχει μεγάλο αξίωμα να παραμερίζει τον Χριστό και την Ελλάδα ή να επισκέπτεται τον πρέσβη των ΗΠΑ και να συνομιλεί με τους εθνομηδενιστές ταλμουδιστές. Να αποσιωπά στα κοινωνικά ζητήματα στα οποία επιβάλλεται να επέμβει, φτώχεια, μνημόνια, έξαρση διαστροφών αλλά και στα εθνικά θέματα όπως το Αιγαίο και η Μακεδονία. Σκέτη απογοήτευση και το φραγγέλιο χρήζει άμεσης χρήσης εντός των ναών ...

Το Ουκρανικό ζήτημα και η εισβολή της Μόσχας δείχνει να «διχάζει» ένα μέρος του «χώρου». Ποια η άποψη σου για τον Βλαδίμηρο Πούτιν, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ;

Διχάζει όσους δεν είναι πραγματικοί Εθνικιστές και ριζοσπάστες! Πούτιν: Μία φορά Καγκεμπίτης πάντα πράκτορας, το «ξανθό γένος» πήγε περίπατο … μαζί με τους μισθοφόρους Τσετσένους στην ερειπωμένη Μαριούπολη. Ορθοδοξία και μισθοφόροι του Καντίροφ δεν πάνε μαζί. Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι εκτελεστικά όργανα της «νέας τάξης πραγμάτων» και έπρεπε η χώρα μας να έχει βγει από τις ζώνες επιρροής τους εδώ και δεκαετίες.

Τελικά η Αυτονομία όπως διαμορφώθηκε στην χώρα μας, είναι η φυσική πορεία μετά την φυγή από ένα ακροδεξιό προσωπολατρικό κόμμα ή μια λύση ανάγκης ίσως και με ... αδιέξοδο κυρίως λόγω των συνθηκών;

Ξεκάθαρα ναι, όποιος θέλει να αγωνιστεί πρέπει να πετάξει από πάνω του τον βραχίονα των «πατριωτικών» κομμάτων που τον εφησυχάζουν κάθε τέσσερα χρόνια, εμπαίζοντας τον με το εθνικό του συναίσθημα. Η αυτόνομη αντίσταση και πολιτική πρακτική είναι η μόνη πραγματική διέξοδος ευτυχώς το κατάλαβα νωρίς!

Άτομα της ηλικίας σου προάγουν το τραπ. Ποια η σκέψη σου για αυτή την μουσική παρωδία;

Προερχόμενος από πατέρα μουσικό και έχοντας τελειώσει το Μουσικό Σχολείο, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να χαρακτηρίσω αυτή την μόδα ως «μουσική». Είναι απλά μία τάση δημιουργημένη από το σύστημα, για την προώθηση ενός καθαρά υλιστικού, εκφυλιστικού και βαθιά αντιαισθητικού τρόπου ζωής στην γενιά μου και όχι μόνο.

Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον; Τελικά υπάρχει λόγος να σε δούμε σε άλλο κόμμα … ή ο κοινοβουλευτικός εμετός αρκεί την πρώτη φορά;

Το μέλλον το ορίζω μέρα με την μέρα για τον εαυτό μου και δεκαετία με δεκαετία για τους ομόαιμους μου. Θα δείξει αν θα υλοποιηθούν τα σχέδια μου. Αν με δείτε δεν θα είναι για καλό ... (γέλια).

Ένα Ιταλικό μεταπολεμικό σλόγκαν γράφει «Θάλασσα - Ήλιος - Φασισμός». Τελικά έχει διακοπές φέτος ή όχι;

Τα δύο τελευταία τα έχουμε, τα υπόλοιπα τα παραμέρισα για να βιοποριστώ και να βοηθήσω την οικογένεια μου όσο μπορώ, αφού δεν σιτίζομαι από τις ξένες πρεσβείες ή την Κατεχάκη όπως άλλοι ούτε έχω φυσικά χορηγούς. Η καλοπέραση μπορεί να περιμένει, η επιβίωση όμως εν καιρώ δημοκρατίας και καπιταλισμού όχι ...

Κάποιοι στην ηλικία σου οι γιοι της Ευρώπης, πολέμησαν στις γέφυρες του Ρήνου, άφησαν την ζωή τους στα δάση της Βαλτικής, υπέστησαν τα πάνδεινα στα βουνά της Αλγερίας ή θάφτηκαν ζωντανοί στα ορύγματα του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ. Τι σημαίνει Ευρώπη για εσένα τελικά και ποιος ο κύριος εχθρός;

Η Ευρώπη είναι η οικογένεια με τα πολλά όμορφα παιδιά, και εμείς θέλουμε να μεγαλώσουμε αυτή την οικογένεια ομοιομορφίας, παράδοσης, τιμής και πολιτισμού. Για τους νεκρούς και τους αγέννητους της Φυλής και του Ευρωπαϊκού Αίματος!

Είμαστε σε φυλετικό, εθνικό και πολιτικό επίπεδο στο πάρα πέντε ή … στο και πέντε;

Η ώρα έφτασε όποια και να είναι είτε το θέλουμε είτε όχι. Το προσωπικό συμφέρον επιβάλλεται να πεθάνει στον βωμό της επιβίωσης του Έθνους, της Φυλής και της Ευρωπαϊκής μας Ταυτότητας και Ιστορίας. Οτιδήποτε μας συνέδεσε και μας έφτασε στο σημερινό επίπεδο που κάποτε ήμασταν πλέον πεθαίνει κάθε μέρα, και δυστυχώς απειλεί και εμάς τους επαίσχυντους απογόνους πανάξιων προγόνων με τον θάνατο. Όχι μόνο τον βαθιά ψυχικό, αλλά και τον βιολογικό μας πλέον.

Νιώθεις ότι ζεις ανάμεσα στα ερείπια ... όπως είπε και ο Ιούλιος Έβολα;

Γίναμε συλλογικά ως έθνος αριθμοί χωρίς όραμα, ηθικούς φραγμούς και όρεξη για δημιουργία τάσεων, θέσεων και λύσεων. Χωρίς να πέσει ούτε μία τουφεκιά ως έθνος μιλάω πάντα, σηκώσαμε ψηλά τα χέρια και όχι για να αποδώσουμε τιμή στους νεκρούς ήρωες της Λευκής Φυλής, αλλά για να παραδοθούμε αμαχητί στους παγκόσμιους εξουσιαστές της αστικής δημοκρατίας και των στοών.

Βλέπεις να πραγματοποιείται τελικά η αντικατάσταση πληθυσμού;

Καθημερινά, πλέον σε κάθε γειτονιά, όχι μονάχα στην Αθήνα ή το Παρίσι και το Βερολίνο, αλλά παντού σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη βλέπουμε τον βιασμό της κουλτούρας και της αισθητικής με τον πιο χυδαίο τρόπο. Κάθε είδους περίεργα πλάσματα έχουν εισβάλλει με την δική μας ανοχή στο σπίτι μας, στην ζωή μας και απειλούν την ύπαρξη και την ζωτικότητα μας. Εύλογα θα πει κάποιος μα γιατί ενώ σε «κανέναν» δεν αρέσει αυτό το κατάντημα γιατί δεν βλέπουμε μεγάλες αντιδράσεις αν και κάποιοι πρόσφατα έδειξαν τον δρόμο …

Καπιταλισμός, ποια η άποψη σου;

Πάνω από την όποια αξία και δόμηση του κόσμου που μεγαλώσαμε που πλέον κινδυνεύει με αφανισμό, είναι το χρήμα και η οικονομική ανάπτυξη της πλουτοκρατικής ελίτ. Καθένας από εμάς έγινε ένα πλάσμα καταναλωτικό και γίναμε ένα υπόλειμμα, που μόλις θα βρεθεί το επόμενο, θα μας ξεβράσει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που μας συντηρεί με το κλέψιμο της Γης μας. Η διαγραφή μας είναι δεδομένη από τον χάρτη, λόγω της επιβολής της ασχήμιας και της αηδίας στις ζωές μας. Ιδέες άχρηστες και ανεφάρμοστες, ακατάλληλες, σκοπίμως αναφερόμενες για συμφεροντολογικούς λόγους από άθλιους υπηρέτες της τρίτης ελληνικής δημοκρατίας.

Εμείς οι «καταραμένοι» γιατί συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε ιδανικά και αξίες;

Όσοι λέμε ότι μείναμε, όσο απογοητευμένοι και να είμαστε έχουμε την κυριαρχία του πεπρωμένου με το μέρος μας. Σε δέκα, είκοσι ίσως και πολλά περισσότερα χρόνια από τώρα, όταν ίσως η νέα γενιά που ανήκω θα βρίσκεται στα βαθιά γεράματα ή δεν θα βρίσκεται καν εν ζωή, η θλιβερή αυτή κατάσταση θα αλλάξει και η αλλαγή δεν θα έρθει από άλλους, αλλά από εμάς. Είναι μία πρόκληση με τον εαυτό και την ιστορία μας, που δεν γίνεται να μην απαντήσουμε αν θέλουμε να παραμείνουμε στιβαροί στις θέσεις και τις προθέσεις μας. Ας γίνει ο καθένας από εμάς κοινωνός του προβλήματος, ας βάλουμε έναν θεμέλιο λίθο διατήρησης, ανάδειξης και συνέχισης της πολιτιστικής μας ταυτότητας. Μέχρι αυτός ο απαιτητικός νοητικός και επικοινωνιακός (προς το παρόν αγώνας), να μην μας βρει αφανισμένους και κατακρεουργημένους από τις κατάρες του χώματος και των ηρώων.

Τελικά «μην ρωτάς αν θα νικήσουμε, πολέμα!» που λέει και ο Καζαντζάκης;

Δεν θα τελειώσουμε, είναι υπόσχεση εσωτερική και μεταφυσική στον Θεό και σε όποιον δεν πρόδωσε αυτόν τον Ιερό Σκοπό, εκπλήρωσης του προαιώνιου καλέσματος για την επιβίωση της καλαισθησίας. Σύντροφοι, γίνεται η φλόγα που θα κατακάψει τα ερείπια της δημοκρατίας τους ώστε όταν έρθει το κάλεσμα, εκείνη την νύχτα να γίνουμε ξανά οι τιμωροί και όχι οι τιμωρημένοι.

Να μην παραλείψουμε ένα τελευταίο μήνυμα σου για τους εχθρούς μας τα γνωστά όρκς της καθεστωτικής κυριαρχίας που πιστεύουν ότι μας … τέλειωσαν;

Τέλος, θα ήθελα να κλείσω με ένα μήνυμα προς όλους, εχθρούς και «φίλους». Την ημέρα που θα επανέλθει ο «Μαύρος Ήλιος» λαμπερός όσο ποτέ θα είναι και η στιγμή του δικού σας τέλους. Η καθεστωτική κυριαρχία και οι υπηρέτες της θα συντρίβουν, όπως αξίζει σε κάθε προδότη που η δειλία και ο εγωισμός του γνωρίζουν μόνο την άγονη καταστροφή. 

Μπορεί να καούμε αλλά θα αναγεννηθούμε! Ευχαριστίες στην συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» για την φιλοξενία. Έσσεται Ήμαρ!

Μητρόπολη - Βόρεια - Κεντρικά - Νότια έχει δικά μας παιδιά: Άναρχοι* - Αυτόνομοι - Αντιδημοκράτες - Έλληνες μέχρι τέλους!



Γεώργιος Καστριώτης: Οι υπερασπισταί του Μεσολογγίου τον θεωρούσαν τόσο δικό τους ώστε σε ένα από τα κανονιοστάσια τους είχαν δώσει το όνομα Σκεντέρμπεης, τρίτο κατά σειρά μετά από εκείνα των Δρακούλη και Κανάρη.

Φωτογραφίες που λάβαμε από Αυτόνομους συναγωνιστές τους οποίους και ευχαριστούμε:


Αυτόνομοι - Θεσσαλονίκη


Χανιά - καταστροφή εθνομηδενιστικού υλικού


Λαμία - συνθήματα από Αυτόνομους για τον συναγωνιστή Νίκο Τσάμη που έφυγε νωρίς ... γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις


Defend Greece: Σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά και στην επαρχία άμεση αλληλεγγύη σε Ουκρανούς πρόσφυγες που έπεσαν θύματα του πολέμου!


Οι συναγωνίστριες ενάντια στην παρακρατική antifa!


Ρούχα σε άριστη κατάσταση από Αυτόνομους σε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους πολυτέκνων της χώρας στην μνήμη του συναγωνιστή Κ.Μ.


Αυτόνομοι - Χαλάνδρι



Αναγραφή συνθημάτων από Αυτόνομους συναγωνιστές στον Κορυδαλλό





Μοίρασμα εκατοντάδων φυλλαδίων ενάντια στις αμβλώσεις σε Πάτρα - Τρίπολη - Καλαμάτα (σε εκκλησίες και ιατρεία γυναικολόγων η εν λόγω κίνηση έχει διαφορετική βαρύτητα με δεδομένο το γεγονός ότι τόσο οι υπηρέτες του Ιπποκράτη όσο και αυτοί του Θεού ... στην πλειοψηφία τους σιωπούν απέναντι στην επίσημη κρατική γενοκτονία)

Τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της συνέντευξης του Σταύρου Λιμποβίση (Beyond the Ruins - 04.12.2021)


Τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της συνέντευξης του Σταύρου Λιμποβίση, υπεύθυνου της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» - προβλήθηκε ζωντανά στην εκπομπή Beyond the Ruins στις 04.12.2021 -

 

Γιατί η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει Αντιπολίτευση; (άρθρο του Nero Valois)



γράφει ο Nero Valois

Πάνω από δυο χρόνια τώρα αυτό που καταγράφεται πολιτικά είναι μια άνευ προηγούμενου συστημική «Ειρήνη και Tάξη» υπό την καθοδήγηση της διακυβέρνησης  Μητσοτάκη. Και λέω συστημική γιατί μέσα στην κοινωνία και στα λαϊκά στρώματα υπήρξαν διαφορετικές διαθέσεις απέναντι στον κεντρικό διαχειριστή του αστισμού που όμως πέρασαν όλες αναξιοποίητες.

Η βασικότερη ως τα τώρα φυσικά είναι η πολιτική διαχείριση της πανδημίας που δημιούργησε μέσα στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας μια βαθιά διαίρεση ενορχηστρωμένη από ένα  σύνολο πολιτικών μέτρων δημοκρατικής τρομοκρατίας, κοινωνικού αυτοματισμού, προσωπικού στιγματισμού των Ελλήνων που είχαν άλλη στάση απέναντι στο Βιοπολιτικό τρόμο-μηχανισμό. Η μέχρι πρότινος τεράστια μάζα Ελλήνων που αρνούνταν αυτή την υγειονομική δικτατορία, ξεπερνούσε το μισό του πληθυσμού, δεν εκφράστηκε σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής από καμία υποτιθέμενη αντιπολιτευτική προς το Μητσοτάκη δύναμη, από τον Τσίπρα και το ΚΙΝΑΛ ως το ΚΚΕ. 

Με εξαίρεση στημένους θεατρινισμούς αντιπαράθεσης γύρω από την ορθότερη χρήση των μέτρων καραντίνας, εμβολιασμού και στήριξης στο ΕΣΥ κανένας δεν θέλησε να αξιοποιήσει έστω δημοσκοπικά την τεράστια λαϊκή ανασφάλεια και δυσαρέσκεια από την διαχείριση Μητσοτάκη. Ειδικότερα όταν ένα πιο ενεργό κομμάτι αντί-εμβολίαστων και δυσαρεστημένων προσπάθησε να βγει στον δρόμο και να δείξει χαρακτηριστικά κοινωνικής αντιπολίτευσης σύσσωμα στηλιτεύθηκε και χρωματίστηκε ως αναχρονιστικό και «κρύπτο-φασιστικό» από όλο το παρασιτικό μηντιακο, πολιτικό σύστημα μέχρι την κρατικοδίαιτη αντιφα από τα Lidl που εξαφανίστηκε από τους δρόμους δυο χρόνια. Ακόμη και κάποιοι που εμφανίστηκαν ως θεματοφύλακες και υπερασπιστές του αναθεωρημένου Καραμανλικού συντάγματος είχαν άμεση ή έμμεση σχέση με την ελ.ας προκαλώντας το γέλιο σε όσους γνωρίζουν πως λειτουργεί το παρακράτος με προηγούμενα κορυφαία συμβάντα την Αμφιάλη και το Νέο Ηράκλειο.

Η μικρομεσαία τάξη συμπιέστηκε κ άλλο εξαντλητικά από τα κυβερνητικά μέτρα, το δημόσιο σύστημα υγείας εσκεμμένα αφέθηκε στην τύχη του για να δουλέψουν τα φιλαράκια των κρατούντων που κουμαντάρουν την ιδιωτική υγεία. Το χειρότερο, εκατόμβες νεκρών στα νοσοκομεία λόγω διάλυσης των δομών υγείας και όμως κανένας δεν ζήτησε ούτε μια Πανελλαδική πανεργατική γενική απεργία κανείς δεν οργάνωσε ούτε μια δυναμική συγκέντρωση για τα μάτια του κόσμου. Κανείς δεν θέλησε να αγγίξει τον Μητσοτάκη ενώ αυτοί που κατέλαβαν τα μικρόφωνα σε δημόσιες συγκεντρώσεις, ήταν πολλές φορές πρώην υποστηρικτές του Αρτέμη και της παρέας που ονειρεύεται απόβαση με διαστημόπλοια ή αποδίδει τιμές στους Πατρώους Θεούς με τα πλαστικά ποτηράκια στα χέρια μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους, κάτω από την παρατηρητικότητα και την θυμηδία ρασοφόρων και κρατιστών. 

Αυτή η σουρεαλιστική κατάσταση προβλήθηκε από το σύνολο των ΜΜΕ ενώ οι κινήσεις ή οι ομάδες καθώς και οι απόψεις που έκαναν δυσάρεστη αίσθηση στα υπόγεια της εξουσίας προκάλεσαν αντιδράσεις πρώτα σε επίπεδο αρθρογραφίας. Παράδειγμα η προβοκατόρικη αναφορά γνωστών δημοσιογράφων - που διατηρούν επαφές με δομές καταστολής - σε δυο καθημερινής κυκλοφορίας εφημερίδες σχετικά με την συντακτική ομάδα του παρόντος ιστολογίου, καθώς και η στοχοποίηση αυτόνομων συναγωνιστών από τους κομισάριους του Περισσού ή ομάδων αντιεξουσιαστών που δεν καθοδηγούνται από τις υπηρεσίες και εμφανίζουν σημεία εθνισμού.

Τον βαθμό ξεφτίλας και σύμπνοιας των καταλάβαμε το περασμένο καλοκαίρι όταν όλη η Ελλάδα κάηκε για τις μπίζνες που ο αγαπημένος της οικογένειας εισαγωγέας εξωτικών ουσιών ξεκίνησε επενδυτικά με τα φυντάνια της γνωστής κατασκευαστικής. Η χώρα πόνεσε για την τεράστια οικολογική και οικονομική καταστροφή της υπαίθρου, η νεολαία έκανε σύνθημα τη περιβόητη ακατάλληλη ατάκα για τον ίδιο τον πρωθυπουργό, πυροσβέστες εκβιάστηκαν να μην μιλήσουν για τα όσα είδαν σε επίπεδο επιχειρησιακής συμπεριφοράς του Κράτους που άφησε εσκεμμένα τα πάντα στην μοίρα τους και όμως κανείς πάλι συστημικά δεν άγγιξε καν τον Μητσοτάκη. 

Γιατί και πως εξηγείται αυτό ;

Μετά κ από τον τρόπο εκλογής και ανάληψης της νέας ηγεσίας στο νεκρόφιλο ΠΑΣΟΚ γίνεται κατανοητό ότι το σύνολο των οικονομικών λόμπι του ελληνικού αστισμού έχει επιλέξει να είναι η οικογένεια Μητσοτάκη η μαριονέτα εκτελεστής των deal τους την επόμενη περίοδο. Έδωσε μαθήματα φανατικής προσήλωσης στο παγκόσμιο Αμερικανικοσιωνιστικό φαρμακευτικό κατεστημένο με την στυγνή υπεράσπιση της ατζέντας του κτηνιάτρου και συμπατριώτη μας ... Μπουρλά. Μονιμοποίησε τον ρόλο του Ισραήλ σε θέματα πολιτικής εθνικής άμυνας και μετά την εκλογή Biden έδωσε στον Αμερικανικό παράγοντα ατέλειωτες δεσμεύσεις και χώρο συμφερόντων με την πρόφαση της διαμόρφωσης άμυνας απέναντι στην Τουρκική απειλή. 

Ο Μητσοτάκης επιπλέον ικανοποιεί με τα deal που αφορούν το μεγάλο μαφιόζικο κεφάλαιο των διεθνών κατασκευών την πλήρη αναμόρφωση της Αττικής σε φιλέτο του παγκόσμιου Αμερικανοσιωνιστικού real estate. Η απόλυτη στήριξη των ελληνικών ΜΜΕ εξηγείται και από την ειδική μεταχείριση των αφεντικών τους σε θέματα νέων επενδύσεων που εμπλέκονται δυναμικά μαζί με τα γεράκια του ξένου κεφαλαίου. Για τα τελευταία καυτά ζητήματα ουσίας ο νεκροθάφτης του ελληνικού εθνικισμού δεν έχει να πει το παραμικρό από τον Δομοκό, αφού αναλώνεται σε συγγραφή των βιβλίων του με χιλιοειπωμένα τσιτάτα και μια στείρα συνθηματολογία που την διαβάζουν μόνο οι οπαδοί του.

Ο Μητσοτάκης συνεπώς αφήνει να μεταμορφωθεί όχι μόνο ένα ακίνδυνο κέντρο στο πλάι του με την άλλη μικρό μαριονέτα της δήθεν σοσιαλιστικής Κρητικής ολιγαρχικής μαφίας αλλά συμπιέζει τον Τσίπρα σε μια πλήρη ακινησία που αποσκοπεί να τον οδηγήσει η στην ανοιχτή συμμαχία με το ΚΚΕ η στην συμμαχία με τον Ανδρουλάκη ώστε να καταστεί εσαεί εξαρτημένος αντιπολιτευτικά. Όλοι όμως συμφωνούν στους νέους ρόλους γιατί είναι πολλά τα λεφτά που έχουν μοιραστεί από τον Αμερικανικό παράγοντα - τους ίδιους που εξυμνεί ο δρομέας Χατζηγώγος - και έχουν να κάνουν και με την σταθερότητα που επιθυμούν να έχουν σε περίπτωση όξυνσης των γεωπολιτικών συγκρούσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας λόγω Ουκρανίας.

Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει από τα παραπάνω είναι γιατί αυτή την εκκωφαντική συστημική συναίνεση δεν προσπάθησε να την εκμεταλλευτεί καμία εκτός συστήματος δύναμη αυτή την διετία; 

Σε όλη την Ευρώπη από Ολλανδία, Γαλλία έως και την Ιταλία υπήρξαν κινήματα με συγκρούσεις και μαζικότητα που αν και δεν έφεραν νέες ριζοσπαστικές δυνάμεις στο προσκήνιο έδωσαν χώρο σε πολλές δυνάμεις εθνικοεπαναστατικές αυτή την φορά να παράξουν μαχητικό λόγο και παρέμβαση εξαιτίας της ολοκληρωτικής απουσίας κάθε αριστερής και ψεύδο-αντιεξουσιαστικής δύναμης από τις κινητοποιήσεις. Στην Ελλάδα τίποτα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο φεμινισμός του τρίτου κύματος που εξυμνείται από την ΠτΔ μέχρι την κόρη του αρχηγού της ελλαδικής ακροδεξιάς, έχει αντικαταστήσει την φιλεργατική δυναμική ανάμεσα στις εναπομείναντες ομάδες των Εξαρχείων οι οποίες με εξαίρεση το εφετείο και την πορεία για τον Κουφοντίνα αναλώνονται σε ομιχλώδεις συζητήσεις για την φασιστική απειλή, τις συναινετικές (;) παρτούζες και τον ρόλο των τραβεστί στις καταλήψεις πάντα κάτω από τις αφίσες του Άρη και του Μπακούνιν ή για το αν θα πρέπει να δίνεται λόγος στους δικαιωματιστές της νέας αριστεράς.

Η αιτία αυτής της πρωτοφανούς πολιτικής απουσίας ακόμα και μικρών δυνάμεων οφείλεται κυρίως σε μια ανελέητη χωρίς αρχές και ουσία αλληλοεξόντωση στην βάση δήθεν ιδεολογικών διαφορών ανάμεσα στις  δυνάμεις που αναζητούν πατήματα μετά το τέλος της Χ.Α. Οφείλεται στο γεγονός πως υπάρχει μια εθελουσία φυλάκιση σε χώρους και πρόσωπα και όχι η αναζήτησή σύνδεσης των ιδεών με λαϊκές δυνάμεις. Οφείλεται στο ότι υπάρχει ένας φετιχισμός γύρω από ένα μακρινό παρελθόν που υποτιμά και την Ιδέα και την Παράδοση και την Επανάσταση ως αρχές που αναζητούν πάντα σε κάθε εποχή νέα πόδια και όχι προσθετικά βοηθήματα.

Οφείλεται στο ότι κανείς δεν καθορίζεται με βάση αρχές αλλά και σύγχρονες πολιτικές θέσεις γύρω από την ΕΕ, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, το Ισραήλ και τον ρόλο του Σιωνισμού στην Ελλάδα, την Εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων και των αναγκών επιβίωσης. Παρά λοιπόν την συστημική ανοιχτά πια πρόσδεση του συνόλου της αριστεράς στο κρατικό και καπιταλιστικό status κανείς ακόμα δεν μπορεί να αδράξει τη ευκαιρία να παρέμβει για να κατοχυρώσει έστω μια μικρή αλλά διακριτή ριζοσπαστική αντισυστημική θέση στα πράγματα. Αυτά τα προβλήματα ενισχύονται και για ένα άλλο λόγο. Δεν υπάρχει ακόμα μια συντονισμένη διαδικασία διαμόρφωσης νέων αγωνιστών που να αποτελέσουν το φυτώριο μιας αυριανής επαναστατικής ελίτ που να μπορεί να ανταποκρίνεται σε τρία επίπεδα:

Πρώτον στο Πνευματικό-Ιδεολογικό επίπεδο, έχοντας κερδίσει τον εσωτερικό πόλεμο που θα θεμελιώνει την Ιεραρχία και την Πίστη στην επικαιρότητα της Ιδέας μέσα από σχολές, εκδόσεις με προσανατολισμό τέτοιο, συλλογικές εμπειρίες ηγεσίας που να καταπολεμούν τον στείρο αρχηγισμό, επικέντρωση στην θρησκευτικότητα της δράσης ενάντια στην εκκλησιαστική σιωνιστική πνευματική εξασθένηση. 

Δεύτερον στο πολιτικό επίπεδο θεμελιώνοντας ως δεδομένο τρόπο σκέψης την παρέμβαση στην εκάστοτε πολιτική συγκυρία, δίπλα και μέσα στον απλό λαϊκό κόσμο γύρω από θέματα που μπορούν να κάνουν εφικτό να δημιουργούνται δέσμες αγώνα σε κάθε κοινωνικό χώρο και κύτταρο χωρίς εξαιρέσεις. 

Τρίτον στο επίπεδο της οργανωτικής αυτονομίας θεμελιώνοντας ένα δίκτυο ελεύθερων ομάδων συντρόφων που να εξαπλώνονται στις μεγάλες πόλεις με κοινά χαρακτηριστικά και θέσεις, που να καθιστούν διακριτή την παρουσία μιας Εθνικής Λαϊκής Αυτονομίας που σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα να βρίσκεται έμπρακτα εκεί από την σκοπιά της Τρίτης Θέσης.

Τα παραπάνω δεν αφορούν προφανώς όσους υπαρξιακά θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν αμετάβλητοι «χώροι» και δικά τους εκλογικά ή κερδοσκοπικά «χωράφια». Δεν αφορούν τους πάσης φύσεως «Πατριάρχες», εκδότες της πλάκας που συνουσιάζονται με την δεξιά και τους σιωνιστές, κομματικούς Φαρισαίους και κρυφούς πράκτορες του κράτους και της Ακροδεξιάς του. Αφορούν όσους θέλουν πρώτα από όλα να συγκροτήσουν μια νέα δυναμική, όσους θέλουν να απεγκλωβιστούν από την απραξία που θρέφεται με στημένα ιδεολογικά γκέτο. Δεν μπορεί κανείς να αφήσει απαρατήρητο πως μια διετία τώρα ετοιμάζεται κάτι που σύντομα δεν θα επιτρέπει ούτε καν την ανώφελη διαδικτυακή ενορχηστρωμένη διάλυση γύρω από εκτός πολιτικής και πνευματικής επικαιρότητας διαμάχες.

Είναι χρήσιμο να σκεφτούμε με το αυτοκριτικό πνεύμα που είδε σε μια άλλη εποχή τα πράγματα ο Ντομινίκ Βενέρ στο κείμενο «Για μια θετική κριτική» που κυκλοφόρησε στην γλώσσα μας από την Fatria Zentropa. Είναι ακόμα πιο απαραίτητο να σκεφτούμε με βάση το σκεπτικό του Γκαετάνο Μόσκα για τις ελίτ, διαβάστε την εξαιρετική σχετική έκδοση από τις Εκδόσεις «Έξοδος». Πρέπει να ενωθούν δυνάμεις, να δημιουργήσουν επίπεδα δράσης, θεωρίας, ταυτότητας και συντονισμού. Να υπάρξει μια θέληση να μπορεί το ρόλο της πραγματικής εθνικής και λαϊκής αντιπολίτευσης να τον επικαλείται έστω και χωρίς δυνάμεις μια συνεργασία δομών που να κοιτάει προς τα εκεί, να σχεδιάζει προς τα εκεί, να προετοιμάζεται δηλαδή να κυνηγήσει αυτό τον ρόλο.

Δεν χρειάζονται για όλα αυτά δήθεν συνέδρια που στην πραγματικότητα θα είναι γραφικές συναντήσεις καφενείου για την επανεμφάνιση νεκραναστημένων πειραμάτων που απέτυχαν στο παρελθόν. Χρειάζεται απόφαση, σκέψη, ωριμότητα, ενδιαφέρον να στηθούν τα μακροπρόθεσμα ενάντια σε κάθε τι βραχυπρόθεσμο. Χρειάζεται να δώσουμε χώρο στην πραγματική Αυτονομία να ανθίσει, να δημιουργήσει πρωτοβουλίες, να δοκιμάσει στα αχαρτογράφητα νερά των λαϊκών αγώνων χωρίς το άγχος της ανεύρεσης ενός Μεσσία αρχηγού ή αρχιερέα γιατί μόνο τα αυθεντικά κινήματα γεννάνε τους Προφήτες τους, όχι οποιαδήποτε τεχνοκρατική μίμηση του κοινοβουλευτικού σωλήνα.

Ας μελετήσουμε τα μεγάλα κινήματα μας, πως έγιναν οργανισμοί που εξαπλώθηκαν και νίκησαν όχι πως παρήλαυναν ούτε πως έδειχναν δύναμη. Αλλά πως την απέκτησαν την δύναμη, αυτό λείπει σήμερα. 

Να μελετήσουμε για να εμπνευστούμε και όχι να μιμηθούμε και σε αυτή την έμπνευση δεν αρκούν η Φασιστική Ιταλία και η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία του μεσοπολέμου. Μας λείπει και η Κούβα του Περονιστή Τσε, η Αργεντινή του Περόν, η Κανταφική Λιβύη, η Νασσερική Αίγυπτος και η Μπααθική Συρία, το Σοσιαλοεθνικιστικό Ιράκ. Μας λείπει η πύρινη ορμή της μεγάλης Ιρανικής Επανάστασης και ο δρόμος ανάπτυξης της Λιβανέζικης Χεζμπολάχ, το ανολοκλήρωτο πείραμα της Ιταλικής Terza Posizione και η μητροπολιτική καινοτομία της «αριστερής» νεοφασιστικής Κάζα Πάουντ. 

Μας λείπει μια Εθνική Αυτονομία που θα συνθέτει στο σήμερα της Ευρώπης και της Ελλάδας την  ιδεολογία της «Τρίτης Θέσης». Αυτή είναι η αντιπολίτευση που θα ωφελήσει  τον λαό και το έθνος ώστε να υπάρξει δυνατότητα μεγάλης εθνικοεπαναστατικής αλλαγής σε βάθος χρόνου.