Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα HEZBOLLAH. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα HEZBOLLAH. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ayn al-Hilweh, το «Στάλινγκραντ» της PLO

 

γράφει ο Α.Π.

Το 1982 το Ισραήλ εισέβαλε στον Λίβανο για να συλλάβει την ηγεσία της PLO. Ο Αραφάτ είχε ορίσει τους τοπικούς διοικητές για τα διάφορα μέτωπα μια εβδομάδα πριν τον πόλεμο: ο Αμπού Τζιχάντ (Χαλίλ Ουαζίρ) θα οργάνωνε την άμυνα στην οχυρή θέση Σουλτάν Γιακούμπ στον Νότο για να καλύψει, αν χρειαστεί, μια τυχόν υποχώρηση του συριακού στρατού προς την κοιλάδα Μπεκάα. Ο Αμπού Ιγιάντ (Σαλάχ Χαλάφ), επικεφαλής της αντικατασκοπείας της Φατάχ, επιφορτίστηκε με τον τομέα άμυνας γύρω από το φρούριο Μπωφόρ κατά μήκος της παραθαλάσσιας οδού Τύρου-Σιδώνας-Βηρυτού. Τέλος, η «Δύναμη 17», η πιο επίλεκτη από όλες τις μονάδες της Φατάχ, υπό τον Μουγκνίγια, θα κρατούσε τον παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό Έιν αλ-Χίλουε, την τελευταία γραμμή άμυνας πριν τη Βηρυτό. 

Ο Ουαζίρ άντεξε για 5 μέρες στο Σουλτάν Γιακούμπ, ο Χαλάφ για 48 ώρες στο Μπωφόρ, αλλά η ισραηλινή επίθεση, συνοδευόμενη από υπερσύγχρονα τανκς και αεροπορία, ήταν εξαιρετικά σφοδρή, ειδικά μετά την καταστροφή της συριακής αεράμυνας από τα ισραηλινά αεροπλάνα κατά τη δεύτερη μέρα του πολέμου. Η Βηρυτός, και μαζί της η ηγεσία της PLO, βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο. Στον καταυλισμό Έιν αλ-Χίλουε, ο Μουγκνίγια θα μάτωνε για πρώτη φορά τους Ισραηλινούς. 

Ο καταυλισμός, εφοδιασμένος με πολυδαίδαλες σήραγγες, άντεξε σε απανωτές ισραηλινές επιθέσεις για εννιά ολόκληρες μέρες, ώσπου τελικά στις 17 Ιουνίου, και αφού η ηγεσία της PLO στη Βηρυτό είχε εξασφαλίσει δίοδο προς την ασφάλεια, οι κομάντος της Φατάχ ναρκοθέτησαν και ανατίναξαν τον καταυλισμό πάνω στα κεφάλια των επερχόμενων Ισραηλινών στρατιωτών. Την ίδια στιγμή ο Μουγκνίγια έφευγε μέσα στο σκοτάδι από κάποια σήραγγα.

Για τη σφοδρότατη μάχη στον καταυλισμό Έιν αλ-Χίλουε, ο Ισραηλινός στρατηγός Γκιλάντ Μπεερί, που ήταν επικεφαλής της πολιορκίας, έγραψε αργότερα στα απομνημονεύματά του: «Τα στρατόπεδα προσφύγων ήταν βαριά οχυρωμένα, γεμάτα υπόγειους διαδρόμους και αμυντικές θέσεις. Η άμυνα των Παλαιστινίων στο Έιν αλ-Χίλουε και σε άλλους προσφυγικούς καταυλισμούς βασιζόταν σε χειροποίητα αντιαρματικά όπλα όπως το RPG (φορητός επωμιζόμενος εκτοξευτής αντιαρματικών ρουκετών, αλλιώς μπαζούκα). Ο ισραηλινός στρατός δεν ήταν προετοιμασμένος για αυτού του είδους τις μάχες, έχοντας στη διάθεση του κυρίως τεθωρακισμένες δυνάμεις που προορίζονταν για χρήση σε ανοιχτό πεδίο. 

Η πυκνοκατοικημένη περιοχή εμπόδιζε τα όπλα μεγάλης εμβέλειας, δημιουργούσε μια ισότητα μεταξύ του τανκ και του RPG (συχνά το χρησιμοποιούσαν αγόρια 13 ή 14 ετών) και αύξανε τον αριθμό των ισραηλινών απωλειών. Η απρόσμενη αντίσταση των Παλαιστινίων διέκοψε σοβαρά το χρονοδιάγραμμα της προγραμματισμένης ταχείας προέλασης προς τη Βηρυτό. Χρειάστηκαν οκτώ ημέρες πριν από την τελική συντριβή της αντίστασης στο Έιν αλ-Χίλουε. Η μέθοδος που υιοθέτησε ο στρατός ήταν να χρησιμοποιήσει μεγάφωνα για να καλέσει τον άμαχο πληθυσμό να απομακρυνθεί (κάτι που όμως δεν πέτυχε γιατί ομάδες ισλαμιστών φονταμενταλιστών μέσα στον καταυλισμό, ξέχωρες από την κοσμική PLO, απειλούσαν με θάνατο όσους αμάχους κινούνταν προς τις εξόδους), να ερευνήσει τα σπίτια ένα προς ένα, να περικυκλώσει σημεία της ενεργού αντίστασης και να τα υποτάξει με συντριπτικά πυρά. 

Ο αεροπορικός βομβαρδισμός προκάλεσε ανείπωτες απώλειες στους αμάχους, η έντασή του θυμίζει την ποσότητα των βομβών που χρησιμοποιήθηκαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο». Αυτή η κόλαση επί γης, που περιγράφει ο Ισραηλινός στρατηγός, θα γινόταν ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στις μελλοντικές πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ του Ισραήλ και οργανώσεων όπως η Χεζμπολάχ και η Χαμάς. Ο νεαρός Μουγκνίγια, δασκαλεμένος από τον Αμπού Τζιχάντ, εξάσκησε στο Έιν αλ-Χίλουε τις ίδιες τακτικές ανταρτοπολέμου που στο μέλλον θα τελειοποιούσε ως διοικητής της Χεζμπολάχ, με αποκορύφωμα τον πόλεμο του 2006. 

Για τον ισραηλινό στρατό, η εμπειρία των αιματηρών μαχών μέσα σε προσφυγικούς καταυλισμούς και στρατόπεδα τον Ιούνιο του 1982 θα οδηγούσε το στρατιωτικό δόγμα του Ισραήλ σε μια στροφή προς την αεροπορία, με προσπάθεια μείωσης των επιχειρήσεων του πεζικού και των αρμάτων μάχης μέσα σε πυκνοκατοικημένα αστικά κέντρα: αυτό πρακτικά σήμαινε ότι από εδώ και μπρος ο ισραηλινός στρατός ήταν διατεθειμένος να ισοπεδώνει ολόκληρες πόλεις με την αεροπορία παρά να ρισκάρει μαζικές απώλειες στρατιωτών του στο έδαφος. Το δόγμα αυτό έχει πάρει το όνομα «Δόγμα Νταχίγια», από τη συνοικία του Βηρυτού που ισοπέδωσε ο ισραηλινός στρατός στον αποτυχημένο πόλεμο του 2006 απέναντι στη Χεζμπολάχ, και είναι δόγμα που εφαρμόζεται σήμερα με γενοκτονικά αποτελέσματα στη Γάζα.

Ο ισραηλινός στρατός μέτρησε 30 νεκρούς άνδρες της επίλεκτης ταξιαρχίας πεζικού Γκολάνι και 100 τραυματίες για να καταλάβει τον καταυλισμό από τις δυνάμεις του 19χρονου Μουγκνίγια, και ο φόβος επανάληψης μιας τόσο άγριας μάχης ανάγκασε τον Ισραηλινό υπουργό άμυνας Αριέλ Σαρόν να εγκαταλείψει την ιδέα μιας χερσαίας κατάληψης της Βηρυτού μέσω μαχών σώμα με σώμα εντός αστικού ιστού με τους μαχητές της PLO – που αποδεικνύονταν πολύ δυνατοί πολεμιστές, δυνατότεροι από ότι υπολόγιζε αρχικά το Ισραήλ – και να προτείνει τον αποκλεισμό, πολιορκία και από αέρος βομβαρδισμό της πρωτεύουσας του Λιβάνου. 

Για τρεις μήνες η Βηρυτός βομβαρδιζόταν και η πείνα θέριζε την πόλη που άλλοτε είχε την προσωνυμία «το Παρίσι της Ανατολής». Είκοσι χιλιάδες άμαχοι έχασαν τη ζωή τους, αλλά ο Αραφάτ, ο Ουαζίρ, ο Χαλάφ και δεκάδες χιλιάδες άνδρες της PLO όχι μόνο δεν πιάστηκαν ζωντανοί, όπως θα επιθυμούσε το Ισραήλ, αλλά βγήκαν από τη Βηρυτό με αμερικανική μεσολάβηση και με ελληνικό πλοίο και κατέπλευσαν ασφαλείς στην Τυνησία. Ο Μουγκνίγια είχε σώσει τον Αραφάτ, και ο Παλαιστίνιος ηγέτης –που, κατά τον μετέπειτα πρωθυπουργό του Ισραήλ Σιμόν Πέρες είχε εξαιρετική μνήμη- δεν το ξέχασε ποτέ. 

Είκοσι χρόνια μετά, κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Ιντιφάντα, ο Αραφάτ θα ζητούσε από τον Μουγκνίγια, τώρα πια επικεφαλής του στρατιωτικού σκέλους της Χεζμπολάχ, να οργανώσει τη μυστική μεταφορά όπλων από το Ιράν στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας για τις παλαιστινιακές οργανώσεις. Ο Μουγκνίγια έφερε και αυτή την αποστολή σε πέρας, όπως διηγήθηκε αργότερα ο Λιβανέζος αγωνιστής Ανίς αλ-Νακάς, και την έφερε σε πέρας με τη βοήθεια του στρατηγού Σολεϊμανί.

Αυτοί που κράτησαν Θερμοπύλες στο Λίβανο: μεγάλο αφιέρωμα στους θρυλικούς ηγέτες της Χεζμπολάχ και όχι μόνο

 

γράφει ο Α.Π.

Στη χώρα μας ευδοκιμεί ο μύθος του αήττητου της σιωνιστικής πολεμικής μηχανής και η πεποίθηση περί της ματαιότητας κάθε αντίστασης στους σιωνιστές και τα αντιανθρώπινα σχέδια τους. Το γεγονός είναι πως το σιωνιστικό λόμπι διεθνώς έχει δουλέψει μεθοδικά, μέσα από ένα δίκτυο που περιλαμβάνει από αργυρώνητους μεγαλοδημοσιογράφους ως σκηνοθέτες του Χόλυγουντ, για να πλάσει το μύθο του άτρωτου, ακριβώς επειδή ξέρει καλά ότι είναι μύθος, και μάλιστα μύθος που βασίζεται σε σαθρά θεμέλια. 

Οι λαοί της Παλαιστίνης, του Λιβάνου, της Συρίας γνωρίζουν τον σιωνιστή εχθρό τους πολύ καλύτερα από ότι εμείς. Κι ενώ οι διάφοροι λογάδες προτείνουν υποταγή στη σιωνιστική βαρβαρότητα στο όνομα κάποιου δήθεν "ρεαλισμού", οι λαοί αυτοί γεννούν και θα συνεχίσουν να γεννούν τους δικούς τους Κολοκοτρώνηδες, που "ο κόσμος τούς έλεγε τρελούς" μα αυτοί πολέμησαν και νίκησαν, ματώνοντας τη μύτη του αλαζόνα σιωνιστή και πετώντας τη στο χώμα. Μια ματιά στις βιογραφίες και τα κατορθώματα ορισμένων ηρώων της Λιβανέζικης Αντίστασης είναι αρκετή για να διαλύσει κάθε μύθο περί σιωνιστικού αήττητου, και να δείξει ότι το αντίθετο ισχύει: ότι είναι η Αντίσταση, με το αδούλωτο πνεύμα της, που δεν γίνεται να ηττηθεί.

Khalid Bazzi, ο Λεωνίδας του Bint Jbeil

Γεννημένος το 1969 στο χωριό αυτό στα σύνορα του Λιβάνου με την κατεχόμενη Παλαιστίνη, από οικογένεια σιιτών φιλικά προσκείμενων στην παλαιστινιακή Φατάχ, ο Khalid σε ηλικία 13 ετών είδε τους σιωνιστές να καίνε το χωριό του κατά την εισβολή τους στο Λίβανο. Ανήλικος ακόμη εντάχθηκε στη Χεζμπολάχ, πέρασε χρόνια έγκλειστος στο διαβόητο στρατόπεδο al-Khiyyam που είχαν στήσει οι κατοχικές δυνάμεις στον Νότιο Λίβανο, και όταν ελευθερώθηκε, συμμετείχε στην εκδίωξη των σιωνιστών από τη χώρα το Μάιο του 2000, ηγούμενος μάλιστα της φάλαγγας της Χεζμπολάχ που μπήκε στο χωριό του.

Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Η θριαμβευτική ομιλία του ηγέτη της Χεζμπολάχ, σεΐχη Νασράλα, από το Bint Jbeil στις 25 Μαΐου 2000, όπου παρομοίωσε τη δύναμη του Ισραήλ με ιστό αράχνης, καθόταν στο λαιμό των αξιωματούχων του σιωνιστικού καθεστώτος. Ταυτόχρονα, το Bint Jbeil αποτελούσε στρατηγική θέση στον δρόμο προς τον ποταμό Λιτάνι, κάτι που σήμαινε πως αν σε μελλοντικό πόλεμο οι Ισραηλινοί ήθελαν να προχωρήσουν βαθιά μέσα στο Λίβανο, το Bint Jbeil θα ήταν το πρώτο εμπόδιο που θα έπρεπε να ξεπεράσουν.

Τον Ιούλιο του 2006 το Ισραήλ επιτέθηκε ξανά στο Λίβανο. Ο Khalid, που είχε συμμετάσχει στην επιτυχημένη επιχείρηση της Χεζμπολάχ μέσα στο ισραηλινό έδαφος στις 12 Ιουλίου (απαγωγή δύο στρατιωτών του IDF και εξουδετέρωση οχτώ) τέθηκε επικεφαλής της άμυνας του Bint Jbeil, του νοτιότερου και πιο ευάλωτου αλλά και κομβικού σημείου. Ήξερε ότι του δόθηκε το ιερό καθήκον να υπερασπιστεί το χωριό του και ταυτόχρονα όλη την περαιτέρω θωράκιση του Λιβάνου, η οποία θα βρισκόταν σε κίνδυνο αν το Bint jbeil έπεφτε.

Επί 33 μέρες οι 200 περίπου άντρες του ήρθαν αντιμέτωποι με χιλιάδες στρατιώτες του IDF υποστηριζόμενους από την τελευταία λέξη της τεχνολογίας σε άρματα μάχης, πυροβολικό και αεροπορία. Κι όμως, το Bint Jbeil δεν έπεσε. Οι σιωνιστές έφυγαν νικημένοι και με βαριές απώλειες, αλλά ο Khalid είχε κερδίσει το υψηλότερο παράσημο, αυτό του μαρτυρίου στην υπεράσπιση της πατρώας γης: σκοτώθηκε στην κορύφωση της μάχης, στις 29 Ιουλίου, σε ηλικία 37 ετών.

Jihad Jibril, ο συνταγματάρχης

Γεννημένος το 1961, γιος του Γενικού Γραμματέα του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης-Γενική Διοίκηση, του Ahmed Jibril, o Jihad ήταν κατά γενική ομολογία ο καλύτερος διοικητής ανορθόδοξου πολέμου που είχε ο αραβικός κόσμος στη γενιά του. Σε ηλικία είκοσι ετών στάλθηκε από τον πατέρα του στη Λιβύη του Μουαμάρ Καντάφι για εκπαίδευση στην εκεί στρατιωτική ακαδημία. Αποφοιτώντας με τον βαθμό του συνταγματάρχη (πρωτοφανές για την ηλικία του) επέστρεψε στο Λίβανο. Οι σιωνιστές είχαν συλλάβει τον πατέρα του. Ο Jihad αποφάσισε να τον ελευθερώσει.

Ένα βράδυ, τέσσερις Παλαιστίνιοι κομάντος μεταμφιεσμένοι με στολές Λιβανέζων Φαλαγγιτών έφτασαν στη στρατιωτική βάση της ταξιαρχίας Ναχάλ του IDF στον Νότιο Λίβανο. Μιλώντας στον σκοπό σε άπταιστα γαλλικά, απέσπασαν την έγκριση του να εισέλθουν στο στρατόπεδο, όπου αιχμαλώτισαν οχτώ Ισραηλινούς στρατιώτες που εκείνη τη στιγμή κοιμόντουσαν. Τους κράτησαν σε μυστική τοποθεσία που η Μοσάντ δεν μπόρεσε ποτέ να εντοπίσει, και μετά από τρία χρόνια τους αντάλλαξαν με 5.000 Παλαιστίνιους κρατούμενους. Πρώτος στη λίστα ανταλλαγής ο πατέρας του Jibril. Δεύτερος ο Γιασίν, ιδρυτής της Χαμάς. Η συμφωνία αυτή έμεινε στην ιστορία ως συμφωνία Jibril.

Όμως ούτε κι αυτή η ιστορία τελειώνει εδώ. Στις 25 Νοεμβρίου 1987 ο Jihad σχεδίασε και εκτέλεσε -συμμετέχοντας μάλιστα ο ίδιος- ένα από τα πιο παράτολμα εγχειρήματα στην ιστορία της Παλαιστινιακής Αντίστασης. Μαζί με έναν ακόμη μαχητή, πέρασαν τα ισραηλινά σύνορα με αλεξίπτωτα πλαγιάς, επιτέθηκαν σε ισραηλινό φυλάκιο, σκότωσαν έξι στρατιώτες του IDF και επέστρεψαν άθικτοι στο Λίβανο μέσα στο σκοτάδι. Η "νύχτα των gliders", που μοιάζει τόσο πολύ με το χτύπημα της Χαμάς στις 7 Οκτώβρη του 2023, ήταν ένα από τα γεγονότα που οδήγησαν στην Πρώτη Ιντιφάντα (εξέγερση) των Παλαιστίνιων λίγες μέρες μετά.

Ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Γιτζάκ Ράμπιν, και ο αρχηγός του στρατού, Εχούντ Μπαράκ, δύο μετέπειτα πρωθυπουργοί, ήταν αποφασισμένοι να εκδικηθούν για το χουνέρι που είχαν πάθει. Ένα μικτό κλιμάκιο από άνδρες της επίλεκτης σιωνιστικής ταξιαρχίας Γκολάνι και βατραχανθρώπους της Σαγιερέτ 13 οργανώθηκε για να φέρει σε πέρας αυτή την εκδίκηση. Επιτέθηκαν στο κτίριο διοίκησης του Λαϊκού Μετώπου στο Λίβανο, όπου υποτίθεται ότι βρίσκονταν ο Jihad και ο πατέρας του, με σκοπό να εξοντώσουν την ηγεσία του Μετώπου. Η επιχείρηση απέτυχε, ο Ισραηλινός συνταγματάρχης Αμίρ Μέι-Ταλ σκοτώθηκε, και ο επικεφαλής των Ειδικών Δυνάμεων, στρατηγός Ρούμπιν, απολύθηκε και υποβαθμίστηκε.

Ο Jihad είχε γελοιοποιήσει τους σιωνιστές τρεις φορές με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Μετά από πολλά χρόνια, για να φέρει η Μοσάντ σε πέρας τη δολοφονία του, χρειάστηκε τη βοήθεια όχι μόνο της CIA αλλά και της καναδικής CSIS. Ήταν το 2002, στη Βηρυτό, και ο Jihad γινόταν μάρτυρας σε ηλικία 41 ετών.

Ali Musa Daqduq, ο ελεύθερος σκοπευτής

Ο μόνος από αυτή τη λίστα που βρίσκεται εν ζωή, και ο λόγος που γνωρίζουμε το όνομα του -σε αντίθεση με όλους τους εν ζωή ηγέτες της Αντίστασης που είναι γνωστοί είτε με ψευδώνυμα είτε είναι άγνωστοι- είναι λόγω της σύλληψής του το 2007. Γεννημένος είτε το 1969 είτε το 1972, ο Daqduq είναι διοικητής της Χεζμπολάχ και ήταν ο κυριότερος εκπαιδευτής του δικτύου ελεύθερων σκοπευτών της Ιρακινής Αντίστασης που προκάλεσαν σημαντικές απώλειες στους Αμερικανούς στρατιώτες και μισθοφόρους κατά την κατοχή του Ιράκ.

Το κατόρθωμα για το οποίο έγινε γνωστός είναι η έφοδος στην αμερικανική βάση στην Καρμπάλα του Ιράκ στις 20 Ιανουαρίου 2007. Η επιχείρηση αυτή λέγεται ότι ενορχηστρώθηκε από τον αρχηγό των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, τον αείμνηστο στρατηγό Σολεϊμανί. Θυμίζει τις επιχειρήσεις του Όττο Σκορτσένυ και του Jihad Jibril. Μέλη των σιιτικών αντιστασιακών οργανώσεων του Ιράκ, που επέβαιναν σε αμερικανικό στρατιωτικό όχημα και μιλούσαν άπταιστα αγγλικά, μπήκαν στη βάση και σκότωσαν πέντε Αμερικανούς στρατιώτες, αιχμαλωτίζοντας άλλους τέσσερις, τους οποίους σκότωσαν αργότερα.

Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς ο Daqduq συνελήφθη και οδηγήθηκε στο Γκουαντάναμο, από όπου αφέθηκε ελεύθερος το 2012. Σήμερα είναι διοικητής της Χεζμπολάχ, και μάλιστα πολύ πρόσφατα, τον Δεκέμβριο του 2023, έχασε το γιο του σε ισραηλινό βομβαρδισμό της νότιας Συρίας.

Samir Kuntar, ο Δρούζος

Γεννημένος το 1962 σε ηλικία Δρούζων του Λιβάνου, ο Σαμίρ έγινε μέλος του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης σε πολύ νεαρή ηλικία. Στα 16 του, το 1978, πέρασε τα σύνορα με την κατεχόμενη Παλαιστίνη και εκτέλεσε έναν Ισραηλινό αστυνομικό στη Ναχαρίγια. Όταν οι σιωνιστές τον συνέλαβαν, του φόρτωσαν τους φόνους μιας οικογένειας Ισραηλινών αμάχων στην ίδια πόλη, κάτι που ο Kuntar επέμενε σε όλη του τη ζωή ότι δεν είχε διαπράξει. Έμεινε για τριάντα χρόνια στις σιωνιστικές φυλακές. Για να τον απελευθερώσει, η Χεζμπολάχ ενορχήστρωσε και πραγματοποίησε την επιχείρηση της 12ης Ιουλίου 2006, και το 2008 απελευθερώθηκε σε ανταλλαγή με τις σορούς των 8+2 εξουδετερωμένων στρατιωτών του IDF.

Ελεύθερος πια, πήγε στη Συρία όπου τού απονεμήθηκε το υψηλότερο παράσημο της χώρας από τον Μπασάρ αλ-Άσαντ, και κατά τον πόλεμο που οι Αμερικανοί, οι σιωνιστές και οι Σαουδάραβες εξαπέλυσαν εναντίον της Συρίας μέσω των μαριονετών τους (τζιχαντιστών και άλλων) ηγήθηκε των ανδρών της Χεζμπολάχ που απελευθέρωσαν την περιφέρεια της Δαμασκού και τον νότο της Συρίας, τιμώμενος με παράσημο από τον Ιρανό πρόεδρο Αχμαντινετζάντ. Σκοτώθηκε το Δεκέμβριο του 2015 σε αεροπορική επιδρομή. Στην κηδεία του παρέστησαν μέλη όλων των παλαιστινιακών αντιστασιακών οργανώσεων και της Χεζμπολάχ.

Imad Mughniyeh, το φάντασμα

Γεννημένος το 1962, είχε επιδείξει νωρίς τις πολεμικές του αρετές και είχε συμπεριληφθεί στην προσωπική σωματοφυλακή του Παλαιστίνιου ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ πριν ακόμη ενηλικιωθεί. Μετά την αποπομπή της ηγεσίας της PLO από τον Λίβανο το 1982, εντάχθηκε στη Χεζμπολάχ και για τα επόμενα 26 χρόνια αποτέλεσε τον ηγέτη του στρατιωτικού σκέλους και της αντικατασκοπείας της οργάνωσης. Ήταν ο άνθρωπος που οργάνωσε τις επιθέσεις κατά αμερικανικών στρατιωτικών και πολιτικών στόχων στη Βηρυτό το 1983 και το 1984, που είχαν ως αποτέλεσμα την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Λίβανο. Ήταν επίσης ο οργανωτής της βομβιστικής επίθεσης στην ισραηλινή πρεσβεία στο Μπουένος Άιρες το 1992, αλλά και της επιτυχούς ενέδρας της Χεζμπολάχ σε άνδρες των ισραηλινών Ειδικών Δυνάμεων στην Ανσαρίγια του Νότιου Λιβάνου το 1997 (δώδεκα σιωνιστές ειδικοδυναμίτες νεκροί, κανένας μαχητής της Χεζμπολάχ).

Στον αραβικό κόσμο έγινε θρύλος το καλοκαίρι του 2006, όταν κατάρτισε και συντόνισε το αμυντικό σχέδιο της Χεζμπολάχ απέναντι στην επίθεση του Ισραήλ, και ήταν προσωπικά υπεύθυνος για την καθοδήγηση της επιχείρησης χτυπήματος ισραηλινής φρεγάτας με πύραυλο στις 14 Ιουλίου (4 νεκροί ισραηλινοί στρατιώτες και απόσυρση του ισραηλινού ναυτικού από τη συνέχεια του πολέμου), γεγονός που προβλήθηκε από τα τηλεοπτικά δίκτυα όλου του κόσμου. Ο Ιμάντ δολοφονήθηκε στη Δαμασκό από κοινή επιχείρηση CIΑ-Μοσάντ τον Φεβρουάριο του 2008.

Jihad Mughniyeh, ο νέος

Γιος του Ιμάντ, με οργανωτικά και διοικητικά προσόντα όμοια με του πατέρα του, ανήκε στην προσωπική φρουρά του σεΐχη Νασράλα και με την έναρξη του συριακού πολέμου ηγήθηκε του αγώνα της Χεζμπολάχ για την απελευθέρωση του κυβερνείου Κουνέιτρα στα νότια της χώρας. Τραυματίστηκε το 2013 στη μάχη του Κουσέιρ, μια από τις πρώτες σημαντικές ήττες των αμερικανοκίνητων τζιχαντιστών στον πόλεμο της Συρίας. Δολοφονήθηκε τον Ιανουάριο του 2015 σε σιωνιστική αεροπορική επιδρομή. Στην κηδεία του παρέστησαν μεταξύ άλλων ο Νασράλα και ο Ιρανός στρατηγός Σολεϊμανί. Η Χεζμπολάχ εκδικήθηκε το θάνατο του πλήττοντας βάση του IDF στα αγροκτήματα της Σεμπάα (περιοχή του Λιβάνου παράνομα κατεχόμενη από το Ισραήλ) σκοτώνοντας δύο Ισραηλινούς στρατιώτες.

Mustafa Badreddine, ο παλιός

Γαμπρός του Imad και θείος του Jihad Mughniyeh, ο γεννημένος το 1961 Μουσταφά υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά στελέχη της Χεζμπολάχ και από τους πρώτους ηγέτες του στρατιωτικού της σκέλους. Μαζί με τον Imad, ανήκε αρχικά στην επίλεκτη Μονάδα 17 της Παλαιστινιακής Φατάχ. Στη Χεζμπολάχ, ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή βομβών (μεταξύ αυτών και της βόμβας που σκότωσε τους 241 Αμερικανούς πεζοναύτες στη Βηρυτό το 1983), και μετά το θάνατο του Ιμάντ, έγινε επικεφαλής του στρατιωτικού σκέλους της οργάνωσης.

Ο Μουσταφά θεωρείται πως ήταν ο ανώτατος διοικητής όλων των δυνάμεων της Χεζμπολάχ κατά την περίοδο του πολέμου στη Συρία. Από αυτή τη θέση νίκησε πολλές φορές τους τζιχαντιστές του ISIS και της Αλ Κάιντα. Η πιο σημαντική νίκη ήταν η ενέδρα στο χωριό Οτέιμπα, ανατολικά της Δαμασκού, στις 26 Φεβρουαρίου 2014. Ένα μεγάλο κομβόι οχημάτων με μαχητές του Μετώπου Αλ Νούσρα (αλ Κάιντα) θα περνούσε από τον δρόμο παράλληλα με τον οικισμό. Ένα μπαράζ από αλυσιδωτές εκρήξεις από αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς τοποθετημένους από τη Χεζμπολάχ, είχαν ως αποτέλεσμα τον αποδεκατισμό του κομβόι, το θάνατο 170 τζιχαντιστών και του διοικητή τους, και την καταστροφή του οπλισμού και των αυτοκινήτων. Η επιχείρηση αυτή έφερε ανεξίτηλη την σφραγίδα του Badreddine.

Ο Badreddine σκοτώθηκε το Μάιο του 2016 πολεμώντας στη Συρία.

Mustafa Chamran, o Τσε

Γεννημένος το 1932 στο Ιράν, σπούδασε Ιατρική στις ΗΠΑ και έγινε δεκτός στα Bell Laboratories και στη NASA. Επηρεασμένος από τις επαναστατικές ιδέες, πήγε το 1963 στην Κούβα και μετέπειτα στην Αίγυπτο του Νάσσερ, όπου εκπαιδεύτηκε στον ανταρτοπόλεμο. Διάβαζε Μαρξ, Λένιν, αλλά και τον θεωρητικό του Ισλαμικού Μαρξισμού Ali Shariati και τα γραπτά του Αγιατολάχ Χομεϊνί. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 στο Σαν Χοσέ των ΗΠΑ ίδρυσε μαζί με τον αδερφό του την ομάδα "Κόκκινοι Σιίτες" για να συνδυάσει τις ιδέες της προλεταριακής επανάστασης με αυτές του σιιτικού Ισλάμ, που σε αντίθεση με το σουνιτικό, τάσσεται με τη μεριά των καταπιεσμένων.

Το 1971 πήγε στον Λίβανο, παίρνοντας τα όπλα για λογαριασμό της PLO του Γιάσερ Αραφάτ, και ταυτόχρονα εργαζόμενος μαζί με τον κληρικό Μούσα αλ-Σαντρ για τη δημιουργία ενός σιιτικού επαναστατικού κινήματος στη χώρα. Από τις εργασίες αυτές προήλθε το κίνημα Αμάλ, που μαζί με τη Χεζμπολάχ είναι τα δύο σημαντικότερα σιιτικά πολιτικά κινήματα στο Λίβανο ως σήμερα. Ο Chamran υπήρξε εκ των ιδρυτών του κινήματος Αμάλ.

Όταν ξέσπασε η Ιρανική Επανάσταση, ο Chamran επέστρεψε στο Ιράν και έγινε ο πρώτος υπουργός άμυνας της νέας Ισλαμικής Δημοκρατίας. Στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ ηγήθηκε της Διοίκησης Ανορθόδοξου Πολέμου, η οποία εξελίχθηκε στη σημερινή επίλεκτη δύναμη Quds των Φρουρών της Επανάστασης. Νίκησε πολλές φορές τους Ιρακινούς και απελευθέρωσε το έδαφος του Ιράν που είχαν καταλάβει. Ο Chamran αποτέλεσε υπόδειγμα ηγέτη και υπήρξε μέντορας για μια σειρά διοικητών των Φρουρών, μεταξύ των οποίων ανήκε και ο στρατηγός Σολεϊμανί.

Ο Chamran σκοτώθηκε πολεμώντας τους Ιρακινούς το 1981. Στο Ιράν και στον Λίβανο θεωρείται σύμβολο γενναιότητας και επαναστατικής αυταπάρνησης. Το 2014 κυκλοφόρησε στις οθόνες η ταινία Τσε, ιρανικής παραγωγής, αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του Chamran, που παρομοιάζεται -όχι άδικα- με αυτό του Τσε Γκεβάρα.

Razi Mousavi, ο επιμελητής

Η Συρία, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, παίζει κομβικό ρόλο στον Άξονα της Αντίστασης. Για να μπορούν να εφοδιάζονται οπλικά οι παλαιστινιακές και οι λιβανέζικες αντιστασιακές οργανώσεις, η Συρία είναι ο δρόμος. Ο υποστράτηγος Razi Mousavi, μέλος της επίλεκτης δύναμης Quds των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, ήταν ο άνθρωπος που επί σαράντα χρόνια, από το 1983 ως το 2023, είχε επιφορτιστεί με την επιμελητεία του Άξονα της Αντίστασης στη Συρία. Ως προϊστάμενος του τομέα της επιμελητείας, ήταν ο υπεύθυνος για τη διαρκή και απρόσκοπτη προμήθεια όπλων από Ιράν και Ιράκ -μέσω Συρίας, όπου στάθμευε- στις αντιστασιακές οργανώσεις της Παλαιστίνης και του Λιβάνου. Προσωπικός φίλος και σύντροφος εν όπλοις του στρατηγού Σολεϊμανί, εγγυήθηκε με επιτυχία ότι οι Παλαιστίνιοι και οι Λιβανέζοι μαχητές δεν έμειναν ποτέ χωρίς όπλα. Οι σιωνιστές τον δολοφόνησαν στις 25 Δεκεμβρίου 2023 με αεροπορικό πλήγμα στη Δαμασκό.

Οι άνθρωποι αυτοί, που ατσαλώθηκαν από μικροί στη φωτιά του πολέμου, είναι οι άνθρωποι που δεν φοβήθηκαν το τέρας. Είναι οι άνθρωποι που τα έβαλαν με τους σιωνιστές, τους ξεγέλασαν, τους εξευτέλισαν, τους νίκησαν άπειρες φορές. Η Αντίσταση βγάζει τέτοιους ανθρώπους. Αυτοί που απαριθμήθηκαν εδώ αποτελούν την περασμένη γενιά. Η σημερινή γενιά έχει ανθρώπους ακόμα πιο μάχιμους, ακόμα πιο αποφασισμένους. Το βλέπουμε στις νίκες της, που όλο και πληθαίνουν. Τους ηγέτες της σημερινής γενιάς της Αντίστασης δεν τους ξέρουμε. Δεν γνωρίζουμε τα ονόματά τους. Κι αυτό είναι καλό. Οι πατεράδες τους έγιναν γνωστοί στο ευρύ κοινό μόνο αφότου μαρτύρησαν, ως τότε δρούσαν υπό άκρα μυστικότητα. 

Σήμερα η Αντίσταση είναι πιο δυνατή από την εποχή στην οποία έδρασαν οι άνθρωποι που απαριθμήθηκαν εδώ. Η νέα γενιά έχει να επιδείξει τον παλαιστινιακό θρίαμβο της 7ης του Οκτώβρη, τους θριάμβους των Χούτι της Υεμένης, των πολιτοφυλάκων του Ιράκ και των γερακιών του Λιβάνου. Στις νίκες του μέλλοντος θα μνημονεύονται και αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους, ότι πολυτιμότερο είχαν, για να φέρουν τις νίκες αυτές ένα βήμα πιο κοντά.

Τα άγνωστα θραύσματα της Ιστορίας: Imad Mughniyeh, ο φόβος και ο τρόμος των Σιωνιστών. Στα 61 χρόνια από τη γέννηση του.


γράφει ο Α.Π.



O Imad Mughniyeh

"Ο Mughniyeh είναι ίσως ο πιο έξυπνος, πιο ικανός πράκτορας που έχουμε συναντήσει ποτέ, συμπεριλαμβανομένης της KGB ή οποιουδήποτε άλλου. Μπαίνει από τη μια πόρτα, βγαίνει από την άλλη, αλλάζει αμάξια καθημερινά, δεν κλείνει ποτέ ραντεβού από το τηλέφωνο, ποτέ δεν είναι προβλέψιμος. Χρησιμοποιεί μόνο ανθρώπους που του είναι πιστοί και τους οποίους μπορεί να εμπιστευτεί πλήρως. Δεν στρατολογεί όποιον τύχει."

- Robert Baer, αξιωματικός της CIA

"Τόσο ο Μπιν Λάντεν όσο και ο Mughniyeh ήταν παθολογικοί δολοφόνοι. Αλλά υπήρχε πάντα ένας γκρινιάρικος ερασιτεχνισμός στον Μπιν Λάντεν, το τρελά διαφημιζόμενο ιστορικό του, οι ψευδείς ισχυρισμοί του … Ο Μπιν Λάντεν στριμώχτηκε και κρύφτηκε. Ο Mughniyeh πέρασε τη ζωή του βάζοντάς μας το δάχτυλο στον κ..."

- Milton Bearden, αξιωματικός της CIA

"Ο Χατζ Ιμάντ είναι από τους καλύτερους ηγέτες και διοικητές στην αρένα του Λιβάνου. Είχε σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια της αντίστασης στην κατοχή [του νότιου Λιβάνου από το Ισραήλ] το 2000. Αλλά όσον αφορά τη σχέση του με τη Χεζμπολάχ, διατηρούμε την παράδοση να μην συζητάμε ονόματα."

- Hassan Nasrallah, ηγέτης της Χεζμπολάχ

"Ήταν ο θρύλος του καιρού μας ... η θλίψη μας για το χαμό του συγκρίνεται μόνο με τη θλίψη μας για το χαμό του Αγιατολάχ Χομεϊνί ... αυτό που έκανε τον Mughniyeh μοναδικό δεν ήταν η εξειδίκευση του στον ανταρτοπόλεμο και το γεγονός ότι ήξερε απ' έξω κάθε γωνιά και βράχο του Νότιου Λιβάνου, αλλά η προσκόλλησή του σε κάτι το υπερφυσικό ... ο Mughniyeh ήταν τόσο ευγενικός που δεν τον είδα ποτέ να καυχιέται σε άλλους ηγέτες της Χεζμπολάχ για το μοναδικό στρατιωτικό του ιστορικό στη μάχη με τους Σιωνιστές, κι ας μην είχε νικηθεί ποτέ από αυτούς."

- Qasem Soleimani, ηγέτης των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης

61 χρόνια πριν, στις 7 Δεκεμβρίου 1962, γεννιόταν στον Νότιο Λίβανο ο Imad Mughniyeh, για 25 χρόνια στρατιωτικός διοικητής της Χεζμπολάχ, ο άνθρωπος που απέκτησε από τους εχθρούς του τα προσωνύμια "ο άπιαστος" και "το φάντασμα", αλλά για τους φίλους του και την οικογένεια του ήταν απλά ο "Hajj", ο χατζής, ο προσκυνητής της Μέκκας που έδωσε τη ζωή του με αυταπάρνηση στον αγώνα για ελεύθερο Λίβανο και ελεύθερη Παλαιστίνη.

Σε νεαρή ηλικία ο Mughniyeh έγινε μέλος της παλαιστινιακής Φατάχ/PLO του Γιάσερ Αραφάτ, η οποία τότε έδρευε στον Νότιο Λίβανο. Οι πολεμικές του αρετές έγιναν ορατές πριν καν ο Mughniyeh φτάσει το εικοστό έτος της ζωής του, και ήδη το 1981 ανήκε στην επίλεκτη "Δύναμη 17" των κομάντος της PLO που αποτελούσαν την προσωπική φρουρά του Αραφάτ.

Ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ, όμως, έφερε διάσπαση στην ως τότε αδιάρρηκτη συμμαχία Φατάχ και Λιβανέζων Σιιτών. Ο κοσμικός σουνίτης Αραφάτ στήριξε τον Σαντάμ, ενώ οι Σιίτες τάχθηκαν με το Ιράν. Ο Mughniyeh, ως Σιίτης, αποχώρησε τότε από τη Φατάχ, αλλά τα ένοπλα λιβανέζικα σιιτικά κινήματα ήταν τότε αδύναμα, οπότε, όταν τον Ιούνιο του 1982 ο σιωνιστικός στρατός εισέβαλε στο Λίβανο, συνέχισαν να πολεμούν υπό την PLO - ο Mughniyeh συμμετείχε και στην περίφημη μάχη του Σουλτάν Γιακούμπ, που κατέληξε σε ήττα των σιωνιστών - όμως, τελικά, τον Σεπτέμβριο του 1982 η PLO αναγκάστηκε να φύγει από το Λίβανο.

Μετά τις σφαγές στους καταυλισμούς της Σάμπρα και της Σατίλα, έγινε προφανές στους Σιίτες του Λιβάνου ότι θα πρέπει να οπλιστούν και να πολεμήσουν, για να μην υποστούν γενοκτονία από τους σιωνιστές και τους φαλαγγίτες συμμάχους τους. Είναι τότε που ιδρύεται το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της Χεζμπολάχ, και ο Mughniyeh αναλαμβάνει αμέσως τη διοίκηση των ειδικών επιχειρήσεων της νέας οργάνωσης. Με την υποστήριξη του Υπουργού Άμυνας της Συρίας, στρατηγού Τλας, και των Ιρανών Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης, ο Mughniyeh ξεκίνησε να εκπαιδεύει μαχητές της Χεζμπολάχ σε στρατόπεδα της κοιλάδας Μπεκάα.

Αυτές οι ειδικές επιχειρήσεις, στην αρχή, ήταν κυρίως επιθέσεις αυτοκτονίας κατά στρατιωτικών στόχων των σιωνιστικών, γαλλικών και αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής στο Λίβανο. Ο Mughniyeh είναι ο άνθρωπος που οργάνωσε τη μεγαλύτερη βομβιστική επίθεση κατά Αμερικανών στρατιωτών στην ιστορία, που ανατίναξε την αμερικανική στρατιωτική βάση κοντά στο αεροδρόμιο της Βηρυτού και προκάλεσε το θάνατο 241 Αμερικανών και 58 Γάλλων στρατιωτών. 

Την ίδια περίοδο οργάνωσε και τις επιθέσεις κατά των αμερικανικών και γαλλικών πρεσβειών και των σιωνιστικών στρατοπέδων στο Λίβανο. Οι επιθέσεις αυτές είχαν αποτέλεσμα την αποχώρηση των Αμερικανών και των Γάλλων στρατιωτών από το Λίβανο το 1983, που με τη σειρά της οδήγησε στη νίκη της Χεζμπολάχ επί των φαλαγγιτών την άνοιξη του 1984 και την εκδίωξή τους από τη Βηρυτό προς την νοτίως του ποταμού Λιτάνι περιοχή, την οποία εξακολουθούσαν να κατέχουν οι σιωνιστές.

Mughniyeh και Χαμενεΐ

Τα υπόλοιπα δεκαέξι χρόνια ο Mughniyeh τα πέρασε στον αγώνα ενάντια στη σιωνιστική κατοχή του Νότιου Λιβάνου και τη συνεχή εκπαίδευση και αναβάθμιση του προσωπικού και του εξοπλισμού της Χεζμπολάχ, που, μέσα στη δεκαετία του 1990, είχε γίνει ένας στρατός με δυνατότητες άψογης διεξαγωγής επιχειρήσεων τόσο ανταρτοπολέμου όσο και τακτικού πολέμου. Το 2000, όταν ο σιωνιστικός στρατός, διαρκώς πιεζόμενος από τη Χεζμπολάχ, αποφάσισε να εγκαταλείψει την κατοχή του Νότιου Λιβάνου, ο Mughniyeh ήταν ο άνθρωπος που ηγήθηκε της επιχείρησης απελευθέρωσης της περιοχής: μέσα σε ένα μήνα ολόκληρος ο Νότιος Λίβανος είχε περάσει στον έλεγχο της Χεζμπολάχ.

Μετά την απελευθέρωση -η Χεζμπολάχ τη θεωρεί μόνο μερική, καθώς τα αγροκτήματα της Σεμπάα, που με βάση το διεθνές δίκαιο ανήκουν στο Λίβανο, κατέχονται ακόμη από τους σιωνιστές- ο Mughniyeh έγινε ο στενότερος συνεργάτης του ηγέτη της Χεζμπολάχ, Hassan Nasrallah, και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη σύσφιξη όλο και στενότερων σχέσεων μεταξύ του κινήματος της λιβανέζικης αντίστασης και των παλαιστινιακών αντιστασιακών οργανώσεων Χαμάς και Ισλαμικής Τζιχάντ. 

Η Χεζμπολάχ απέρριπτε τις συνθήκες του Όσλο, και λέγεται πως ο Mughniyeh είναι προσωπικά υπεύθυνος για την εκπαίδευση της περίφημης "Μονάδας Σκιών" των ταξιαρχιών Αλ-Κάσαμ της Χαμάς. Η "Μονάδα Σκιών" είναι εκείνη η επίλεκτη μονάδα του στρατού της Χαμάς που είναι υπεύθυνη για την αρπαγή και την κράτηση -σε συνθήκες άκρας μυστικότητας- Ισραηλινών ομήρων στη Γάζα, και έχει να υπερηφανεύεται ότι η Μοσάντ δεν της πήρε μέχρι τώρα ούτε έναν όμηρο από τα χέρια. 

Θυμίζουμε πως, στα πέντε χρόνια της κράτησης του Ισραηλινού στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ από τη Χαμάς, η Μοσάντ και η Σιν Μπετ, μαζί με πράκτορές τους μέσα στη Γάζα, διεξήγαγαν τη μια επιχείρηση μετά την άλλη για να βρουν πού ήταν αμπαρωμένος ο Σαλίτ, αλλά δεν το κατάφεραν, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί ο Νετανιάχου το 2011 να απελευθερώσει χίλιους Παλαιστίνιους κρατούμενους σε αντάλλαγμα για τον στρατιώτη του.

Σολεϊμανί, Mughniyeh και Νασράλα, λίγο μετά τον πόλεμο του 2006

Ο Mughniyeh διατηρούσε επίσης άριστες σχέσεις με τον θρυλικό διοικητή της επίλεκτης δύναμης Quds των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης, στρατηγό Σολεϊμανί. Στον παντελώς αποτυχημένο πόλεμο των σιωνιστών κατά της Χεζμπολάχ στο Λίβανο το 2006, οι δύο χατζήδες, ο Hajj Imad και ο Hajj Qassem οργάνωσαν την άμυνα που τσάκισε τα κόκκαλα του σιωνιστικού στρατού, και μαζί διηύθυναν τις ένδοξες μάχες του Bint Jbeil και του Ayt ash-Shab, που, παρά τη συντριπτική υπεροχή των σιωνιστών σε οπλισμό και προσωπικό, κατέληξαν σε ταπεινωτικές ήττες για τα σιωνιστικά στρατεύματα.

Αλλά το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Mughniyeh σε εκείνο τον πόλεμο, αυτό για το οποίο δίκαια κέρδισε τα προσωνύμια "το φάντασμα" και "ο άπιαστος", ήταν η δημιουργία δικτύου αντικατασκοπείας σε όλο το Νότιο Λίβανο και μέσα στο βόρειο Ισραήλ, που παρέλυσε κάθε ενέργεια της Μοσάντ και της Σιν Μπετ κατά τη διάρκεια του πολέμου. Έχει μείνει στην ιστορία (της κωμωδίας) η νυχτερινή επιχείρηση των Ισραηλινών κομάντος στην κοιλάδα Μπεκάα στις 30 Ιουλίου 2006, που ισχυρίστηκαν ότι συνέλαβαν τον ηγέτη της Χεζμπολάχ, Hassan Nasrallah. Η αλήθεια ήταν ότι είχαν συλλάβει έναν μανάβη με το ίδιο ονοματεπώνυμο!

Σε εκείνο τον πόλεμο ο Mughniyeh και ο Σολεϊμανί είχαν να αντιμετωπίσουν στρατιωτικούς, των οποίων τα ονόματα σήμερα είναι πολύ γνωστά: Γιοάβ Γκαλάντ, Μπένι Γκαντς, Γκαλ Χιρς. Όλοι μετέπειτα αρχηγοί ΓΕΕΘΑ, υπουργοί Άμυνας και πρωθυπουργοί της σιωνιστικής οντότητας, ως και σήμερα. Όλοι ανίκανοι να νικήσουν τη Χεζμπολάχ που τους εξευτέλισε μαχόμενη με σοβιετικά αντιαρματικά Kornet και Konkurs της δεκαετίας '60 και '70. Άλλωστε, στο σιωνιστικό κράτος πλέον, σε αντίθεση με την εποχή των Νταγιάν και Ράμπιν, δεν ανταμείβονται οι πολεμικά ικανοί, αλλά οι κολλητοί της εκάστοτε κομματικής ηγεσίας. Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που θα τη συζητήσουμε ενδελεχώς μια άλλη φορά.

Μετά τον νικηφόρο καλοκαιρινό πόλεμο του 2006, ο Mughniyeh ήταν πλέον σύμβολο αντίστασης σε όλο το μουσουλμανικό κόσμο -σουνίτες και σιίτες- και το όνομά του είχε γίνει συνώνυμο του εξευτελισμού των σιωνιστών και της δυνατότητας νίκης της Αντίστασης. Οι Αμερικανοί, οι οποίοι είχαν αναγκάσει εν πολλοίς τους Ισραηλινούς να ξεκινήσουν τον πόλεμο απέναντι στη Χεζμπολάχ ως πρόβα του δικού τους τότε προπαρασκευαζόμενου πολέμου κατά του Ιράν, πήραν ένα γερό μάθημα από τα γεγονότα και εγκατέλειψαν το εγχείρημα της περαιτέρω ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή. Δεν θα ήταν υπερβολικό να λέγαμε ότι η νίκη της Χεζμπολάχ επί του Ισραήλ έδειξε στους Αμερικανούς την αδυναμία νίκης τους σε έναν πόλεμο με το Ιράν, και έτσι έσωσε τον πλανήτη από έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αλλά ο άνθρωπος που για εικοσιπέντε χρόνια "έβαζε το δάχτυλο στον κ..." της CIA και της Μοσάντ, αυτός που είχε επικηρυχθεί με 10 εκατομμύρια δολάρια, δολοφονήθηκε τελικά σε μια από κοινού επιχείρηση CIA-Μοσάντ στη Δαμασκό, στις 12 Φεβρουαρίου του 2008, τοποθετώντας βόμβα στο αυτοκίνητο του. Αυτό τού απέδωσε ακόμα πιο θρυλική υπόσταση στον μουσουλμανικό κόσμο. Ο γιος του, Jihad, ακολούθησε τη σταδιοδρομία του πατέρα του, διακρινόμενος στις μάχες της Χεζμπολάχ κατά του ISIS στη Συρία, πέφτοντας κι αυτός μαρτυρικά στο πεδίο της μάχης τον Ιανουάριο του 2015. 

Η Χεζμπολάχ, ολοένα αναπτυσσόμενη και μην έχοντας χάσει κανέναν πόλεμο στον οποίο έλαβε μέρος, έγινε η δύναμη που νίκησε -μαζί με το Ιράν και τους Ρώσους- τον ISIS στη Συρία, και που εκπαίδευσε τους Χούτι της Υεμένης για να αντισταθούν στη γενοκτονική επίθεση του καθεστώτος της Σαουδικής Αραβίας. Το "Κόμμα του Θεού", όπως είναι το όνομα της Χεζμπολάχ στα αραβικά, εξακολουθεί να είναι ο δυνατότερος μη-κρατικός στρατός στη Μέση Ανατολή -και ίσως στον κόσμο- και αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη παρακαταθήκη του Mughniyeh στην ανθρωπότητα που αντιστέκεται στον ιμπεριαλισμό και το σιωνισμό.

Η μάχη του Bind Jbeil: το «Στάλινγκραντ» της Hezbollah

 

του Wolverine

Το 2006 στην περιοχή του Νοτίου Λιβάνου γράφτηκε μια από τις χρυσές σελίδες της Αντισιωνιστικής πολεμικής παράδοσης. Σε εδάφη που έλαβαν μέρος από την αρχαιότητα ομηρικές μάχες ενάντια στους Σιωνιστές, την σκυτάλη πήρε η «ελληνοπερσική» Hezbollah του Λιβάνου σε μια σύρραξη που κράτησε συνολικά 34 ημέρες. Σε μια πόλη 20000 κατοίκων που ονομάζεται Bind Jbeil οι Σιωνιστικές κατοχικές δυνάμεις προσπάθησαν με τρεις κύριες ενέργειες να καταλάβουν την περιοχή. 

Όμως προς φρίκη των μισητών εχθρών μέχρι το τέλος του πολέμου δεν το κατάφεραν. Διεξήχθησαν λυσσώδεις μάχες ανάμεσα στις δυο πλευρές. Παρά την υπεροπλία των Σιωνιστών ο «Στρατός του Θεού» κατάφερε να αποκρούσει τις επιθέσεις και να δοξάσει τα όπλα της αντίστασης. Η περιοχή υπήρξε κέντρο της αντίστασης κατά την διάρκεια της 18χρονης κατοχής που προηγήθηκε. Σε αυτή την περιοχή ο αρχηγός της Hezbollah εκφώνησε μπροστά σε μουσουλμάνους και χριστιανούς τον πανηγυρικό του λόγο μετά την απόσυρση των εχθρικών δυνάμεων το 2000. Χαρακτήρισε σε εκείνη την συμβολική ομιλία τους Σιωνιστές «φωλιά της αράχνης» που έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό στο Κοράνι. 

Υπολογίζεται ότι σε αυτή την μάχη από την πλευρά των Λιβανέζων συνολικά υπήρχαν 150 μαχητές, με στόχο να προκαλέσουν απώλειες και να επιβραδύνουν την προέλαση των εισβολέων. Εκτός από τους ντόπιους υπήρχε συμμετοχή 40 μελών των ειδικών δυνάμεων της Hezbollah. Αν και στην αρχή οι Ισραηλινοί σκέφτονταν να υπερκεράσουν την περιοχή τελικά την επέλεξαν ως κύριο στόχο ώστε να προβάλλουν την νίκη αυτή αφού σε όλα τα άλλα μέτωπα όπου υπήρχε ανησυχητική στασιμότητα και σημαντικές απώλειες. 

Επίλεκτες δυνάμεις αλεξιπτωτιστών στάλθηκαν για να κυριεύσουν τις εχθρικές θέσεις επιλέγοντας την νυχτερινή κρούση παρά το φως της ημέρας αφού δεν γνώριζαν την ακριβή δύναμη των αμυνομένων. Ο μαζικός βομβαρδισμός ξεκίνησε με τα αυτοκινούμενα πυροβόλα όπου σε μια ημέρα οι αμυνόμενοι δέχτηκαν 3000 βλήματα, ενώ γρήγορα βρέθηκαν συνολικά 5000 Ισραηλινοί να έχουν περικυκλώσει ολόκληρη την περιοχή. Όμως σύντομα οι γιοι του Αβραάμ θα βρίσκονταν μπροστά σε μια θαρραλέα αντίσταση γεγονός που προκάλεσε τριγμούς στο επιτελείο κατά την διάρκεια αλλά και μετά το τέλος της μάχης. 

Στις παρυφές της πόλης η προώθηση των επίλεκτων τμημάτων γρήγορα βρέθηκε κάτω από τα πυρά των αντιαρματικών πυραύλων Kornet τις νάρκες και τα πυρά ελεύθερων σκοπευτών. Οι πρώτες απώλειες σε άρματα μάχης ήταν γεγονός. Η συνδρομή ενός ελικοπτέρου Apache κατέληξε σε τραγωδία αφού καταρρίφθηκε από τις δυνάμεις των αμυνομένων παρόλα αυτά οι Ισραηλινοί έσπευσαν να δηλώσουν  στα ΜΜΕ ότι «κερδίζουν την μάχη» όμως τα γεγονότα έρχονταν για να τους διαψεύσουν. Ακούγοντας τις δηλώσεις από τον ασύρματο οι επιτιθέμενοι απορούσαν για αυτές τις διαδόσεις. 

Σύντομα οι διαταγές άλλαξαν και αντί των επιλεγμένων κρούσεων και την μετέπειτα γρήγορη αποχώρηση τους, διατάχθηκαν οι Ισραηλινοί να καταλάβουν πλήρως την περιοχή και να εκκαθαρίσουν όλα τα κτίρια και όχι απλά να εξαντλήσουν τις αμυντικές δυνατότητες των ανταρτών. Στα ανατολικά της πόλης οι Ισραηλινοί πέφτουν σε μια περίτεχνη ενέδρα και έχουν απώλειες που προκαλούν τον πανικό στο αρχηγείο της μονάδας. Ελάχιστοι αντάρτες σε μικρές ομάδες μάχης με συνδυασμένα πυρά πολυβόλων και αντιαρματικών αποκρούουν την προώθηση των τμημάτων και διμοιρίες ολόκληρες βρίσκονται στα όρια της διάλυσης. 

Στους ασυρμάτους των Σιωνιστών ακούγονται ουρλιαχτά και εκκλήσεις για βοήθεια από τους πληγωμένους στρατιώτες που βρίσκονται στους ελαιώνες ενώ κανείς δεν μπορεί  να αντιληφθεί από πού έρχονται τα συνδυασμένα πυρά. Εχθρικές δυνάμεις προωθούνται από όλες τις πλευρές προς το κέντρο της πόλης σε συνδυασμό με συνεχείς αεροπορικές προσβολές που διαλύουν τα πάντα. Σε όλα τα σημεία της πόλης βρίσκονται απέναντι σε μια λυσσαλέα αντίσταση αφού οι Λιβανέζοι γνωρίζουν καλά το έδαφος και προσαρμόζονται σε αυτό γρήγορα και με ευελιξία. 

Οι απώλειες αυξάνονται στους άμαχους οι οποίοι παγιδεύονται ανάμεσα στα ερείπια της πόλης. Οι βομβαρδισμοί των Σιωνιστών δεν κάνουν διακρίσεις και το κόστος είναι μεγάλο. Για 19 ημέρες οι μαχητές της Hezbollah ματώνουν τον μισητό εχθρό και γράφουν με το αίμα τους σελίδες δόξας και ηρωισμού ενώ αναγκάζουν τους Ισραηλινούς να αποχωρήσουν προς τα μετόπισθεν. Οι εντολές των Σιωνιστών είναι η διεξαγωγή συνεχών επιχειρήσεων παρά το μεγάλο κόστος χωρίς να έχουν πλήρη εικόνα του πεδίου της μάχης, κάποιοι αξιωματικοί αρνούνται να υπακούσουν με αποτέλεσμα να συλληφθούν και να βρεθούν στην φυλακή. 

Το μένος των Σιωνιστών παραμένει άσβεστο και διατάζουν τις επίλεκτες δυνάμεις να πάρουν τις σορούς των ανταρτών για να τις διαπομπεύσουν με την βοήθεια της προπαγάνδας. Η αποτυχία του Ισραήλ να καταλάβει την πόλη παρά το υπεράριθμο των επιτιθέμενων προκάλεσε τον σκεπτικισμό και την οργή της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Στα μνημόσυνα που ακολούθησαν οι ανώτατοι αξιωματικοί δέχτηκαν τις προσβολές συγγενών και εφέδρων για την αποτυχία και την πλήρη άγνοια σχετικά με τις ανάγκες της επιχείρησης η οποία έμεινε στην ιστορία ως μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της IDF

Από την μεριά της Hezbollah οι απώλειες υπήρξαν σημαντικές μπόρεσαν όμως να κρατήσουν την άμυνα της πόλης και δεν επέτρεψαν στο να κερδίσει μια συμβολική νίκη ο εχθρός. Μετά την λήξη των επιχειρήσεων η πόλη παραδόθηκε στον στρατό του Λιβάνου και στις δυνάμεις του ΟΗΕ. Απέναντι στις πάνοπλες στρατιές των κατοχικών στρατευμάτων η Hezbollah - για μια ακόμη φορά - απέδειξε ότι γνωρίζει να μάχεται παρά την υπεροπλία του εχθρού.

«Και εξεγέρω τα τέκνα σου Παλαιστίνη επί τα τέκνα της Σιών»

 


«Ο Μωαμεθανικός κόσμος περιμένει Αυτόν, κάτω από την μορφή του Mahdi τον οποίο θα στείλει ο Αλλάχ στο τέλος του κόσμου, να καταστρέψει το κακό μέσα από την δύναμη του δικού του ξίφους, όταν οι Ιουδαίοι θα έχουν γίνει για άλλη μια φορά κύριοι της Ιερουσαλήμ και όταν ο Διάβολος θα τους έχει διδάξει να βάλουν φωτιά ακόμη και στο αέρα που αναπνέουν»

 Savitri Devi 


του Αλεξόπουλου Στέλιου

Έσπευσε η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη και σχεδόν στο σύνολο τους οι ευρωπαϊκές χώρες να στηρίξουν το Σιωνιστικό κράτος απέναντι στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Χαμάς για την οποία είχαμε γράψει εδώ το 2008. 

Από κοντά και στον ίδιο «βηματισμό» φυσικά η πλειοψηφία της καθεστωτικής αριστεράς αλλά και της συστημικής ακροδεξιάς με πρώτο το κόμμα των «Σπαρτιατών» και την ανακοίνωση που δημοσίευσε - σύνδεσμος εδώ - καθώς και ο γνωστός Βελόπουλος. Καμιά έκπληξη για αυτή την τακτική των κομμάτων και των οργανώσεων που κλείνουν τα μάτια απέναντι στην μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου που ονομάζεται Γάζα καθώς και την πολιτική γενοκτονίας που εφαρμόζουν οι Σιωνιστές πολλά χρόνια τώρα. 

Φυσικά δεν θα πουν το παραμικρό για μια άλλη είδηση που κάνει πολλούς να σκεφτούν τα πράγματα από μια άλλη βάση και είναι το παρακάτω νέο: «Σύμφωνα με πληροφορίες των διεθνών ΜΜΕ, η πρεσβεία του Ισραήλ στην Ελλάδα έχει προγραμματίσει γύρω στις 20 πτήσεις από την Αθήνα στο Τελ Αβίβ, οι οποίες θα μεταφέρουν σχεδόν 5.000 εφέδρους στη χώρα ώστε να παρουσιαστούν στον στρατό και να πολεμήσουν κατά της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας». 

Είναι σίγουρο ότι αυτοί που κάποτε δημοσίευαν εθνικοσοσιαλιστικά άρθρα και επιδείκνυαν το τατουάζ με το «Γαμμάδιον» ή έλεγαν αυτά εδώ … θα κρατήσουν σήμερα μια εκκωφαντική σιωπή. Ας τους κρίνουν οι υποστηρικτές τους …

Η Παγκόσμια Σιωνιστική Οργάνωση την δεκαετία του ’80 στο περιοδικό «Kivounim» που εκδιδόταν στην Ιερουσαλήμ ήταν ξεκάθαρη όσο ποτέ. Διάλυση των Αραβικών χωρών - ανάμεσα σε αυτές η Λιβύη και το Σουδάν - και πλήρης κυριαρχία του Ισραήλ στα εδάφη που εκτείνονται από τον Ευφράτη έως τον Νείλο. Αυτό θα το επιτύγχαναν είτε μέσω κυβερνήσεων «μαριονετών» είτε με στρατιωτική εισβολή ενός στρατού που αναπτύχθηκε όπως και το Σιωνιστικό κράτος άλλωστε με λεφτά των ΗΠΑ και με τις αποζημιώσεις από το «Ολοκαύτωμα». 

Οι πρώτοι που ένιωσαν την εκδίκηση της καταιγίδας του Αλ - Άκσα ήταν οι 5000 επισκέπτες ενός rave party που κάποιοι τονίζουν ότι είχε οργανωθεί από αριστεριστές «αντιφασίστες» καθώς και ειρηνιστές του Ισραήλ. Βρέθηκαν να νιώθουν με άσχημο τρόπο τα συνθήματα για τα «ανοιχτά σύνορα» και την «αδελφοσύνη με τους Παλαιστίνιους». Το πλήρωμα του χρόνου και η οργή του θεού του Ισλάμ έφερε από αέρα θάλασσα και ξηρά τα στρατεύματα της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ να προελαύνουν στο εσωτερικό του Σιωνιστικού κράτους, αφού πρώτα το Ιράν είχε φροντίσει με πληροφορίες και συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου να «τυφλώσει» τις δυνάμεις της IDF

Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι 19.000 εργάτες γης που καθημερινά περνούσαν τα σημεία ελέγχου για να εργαστούν στα κατεχόμενα οι οποίοι και κατέγραψαν τα αδύναμα σημεία της Ισραηλινής άμυνας αλλά και τα τρωτά κομμάτια του περιβόητου τείχους. Πριν χρόνια το Ιράν είχε επισημάνει ότι θα εκδικηθεί για την άνανδρη δολοφονία του Μάρτυρα Στρατηγού Κασέμ Σολεϊμανί αφού θεωρούσε ότι η Μοσάντ κρυβόταν πίσω από την επίθεση των Αμερικανών που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του. Την απειλή την έκαναν πράξη με την προσέγγιση της Χαμάς - η οποία στην αρχή του Συριακού εμφυλίου είχε εναντιωθεί στο επίσημο καθεστώς της Συρίας και μετά άλλαξε στάση και εκλιπαρούσε για την εύνοια του Άσαντ - και την παροχή τεχνογνωσίας και οπλισμού με στόχο την αναβάθμιση του οπλοστασίου. 

Σε ότι αφορά τους στρατιωτικούς στόχους, κυκλοφόρησε βίντεο από τη Χαμάς με εξουδετέρωση Ισραηλινού τανκ MBT Merkava Mark IV που είχε ενεργό σύστημα APT (active protection Trophy) με την χρήση drone. Πολλά τεθωρακισμένα οχήματα HMMWV που ανήκουν στις δυνάμεις του IDF (Ισραηλινές Δυνάμεις Άμυνας) έπεσαν στα χέρια της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς, οι οποίοι τα μετέφεραν στην Λωρίδα της Γάζας. 

Μια είδηση έκπληξη που τώρα αρχίζει να διαδίδεται είναι ότι Ουκρανικές στρατιωτικές μονάδες που στελεχώνονται από εθνικιστές και εναντιώνονται στην κυβέρνηση του Κιέβου μετά από συμφωνία προμήθευσαν την Χαμάς με RPG-7 με τα οποία οι Άραβες έπληξαν τα άρματα μάχης. Αυτή η είδηση δεν είναι επιβεβαιωμένη αν και κυκλοφορεί βίντεο στο διαδίκτυο με αντάρτες να επιδεικνύουν σχετικό οπλισμό ενώ γνωστός Ισραηλινός που ζει στην Ελλάδα καταγγέλλει την σχετική προμήθεια απαιτώντας να ερευνηθεί η υπόθεση!

Ο κορεσμός της αντιαεροπορικής άμυνας με περισσότερες από 7000 ρουκέτες και οι τακτικές μάχης στα αστικά κέντρα και την περιοχή γύρω από την Γάζα δεν είναι παρά αντιγραφή των σχεδίων μάχης της Ιρανικής πολεμικής μηχανής και της Χεζμπολάχ. Η οργή των Ισλαμιστών απέναντι σε μια υπερδύναμη με 200 πυρηνικές βόμβες έμελλε να πέσει επί δικαίων και αδίκων, η ανηλεής σφαγή ήταν η εκδίκηση για αυτούς που σπάνε χέρια μικρών παιδιών, ξεριζώνουν ελαιώνες, βομβαρδίζουν εδώ και δεκαετίες αμάχους με αποτέλεσμα εκατόμβες νεκρών και ανάμεσα σε αυτούς πολλά παιδιά, και όλα αυτά στο όνομα των θρησκευτικών παραδόσεων και των ιερών βιβλίων. 

Πενήντα χρόνια μετά το Yom Kippur απάντησαν κατά την διάρκεια θρησκευτικής αργίας στο «κάθε τόπος από δω και πέρα όπου θα πατούν τα πόδια σας θα είναι δικός σας» (Δευτερονόμιο) και «θα σου δώσω λαούς να σε υπηρετούν» (Ησαΐας). Η Γκόλντα Μέιρ άλλωστε έλεγε ότι «δεν υπάρχει Παλαιστινιακός λαός … δεν υπάρχουν». Τελικά οι Παλαιστίνιοι όσο και αν φέρονται με σκληρό τρόπο σε ένοπλους και άοπλους απέδειξαν ότι και υπάρχουν και πιστεύουν στην εθνική αντίσταση. 

Αυτοί που κατέστρεψαν με μπουλντόζες τα νεκροταφεία τους, τα σπίτια τους και τα κτήματα τους σήμερα νιώθουν την ανάσα του «Πράσινου Δράκου» - του ενωμένου Ισλαμισμού που πρώτοι αφύπνισαν στο Αφγανιστάν οι Σοβιετικοί - από την Σιγκαπούρη μέχρι τον Λίβανο και από την Υεμένη μέχρι την Τυνησία. 

Οι εξελίξεις σίγουρα θα είναι ραγδαίες αν σκεφτεί κανείς ότι ήδη στον Νότιο Λίβανο βρίσκεται κορυφαίος Ιρανός Στρατηγός για τον συντονισμό της Χεζμπολάχ η οποία διαθέτει 150.000 ρουκέτες διαφόρων εκδόσεων στο αναβαθμισμένο οπλοστάσιο της. Οι τακτικές μάχης της Χαμάς η οποία ενισχύθηκε από το Ιράν και τις παράνομες αποστολές όπλων μέσω πλοίων «φαντασμάτων» καθώς και από την Συρία ως αντίποινα της Δαμασκού για τις δεκάδες αεροπορικές προσβολές του Ισραήλ έχουν ήδη εκπλήξει τους αναλυτές αφού δεν περίμεναν ότι οι Σιωνιστές θα είχαν να αντιμετωπίσουν εισβολή με τζετ σκι μπουλντόζες και αλεξίπτωτα πλαγιάς. Το συμπέρασμα είναι ότι όταν ένας λαός είναι αποφασισμένος να πολεμήσει καμιά τεχνολογική υπεροχή δεν είναι δυνατή να τον σταματήσει, αν υπάρχει θέληση και ευελιξία στο πεδίο της μάχης. 

Τέλος ανησυχία στους κύκλους του ελληνικού πενταγώνου προκάλεσαν οι εικόνες από το Ισραήλ και είναι φυσικό άλλωστε αν σκεφτεί κανείς ότι η χώρα δεν είναι παρά ένα ξέφραγο αμπέλι με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων.

«Ο δρόμος που άνοιξε ο Στρατηγός Σολεϊμανί δεν έχει κλείσει»

 

του Μαύρου Χμερ

Την στιγμή που η άκρα αριστερά εξελίσσεται στο πιο χρήσιμο εργαλείο των κυβερνητικών σχεδιασμών για την επιβολή ολοκληρωτικής διακυβέρνησης με άκρως δημοκρατικές πρακτικές, και η δεξιά υπηρετεί με πάθος τον ακραίο φιλελευθερισμό προς όφελος του κεφαλαίου που κατασπαράσσει τα πάντα, κάποιοι συνεχίζουν να αντιστέκονται στον Αμερικανισμό και τον Διεθνή Σιωνισμό. 

Σε αντίθεση με τους εν Ελλάδι antifa που πανηγύρισαν την εξόντωση του με δημόσια ανακοίνωση τους και τους εθνοκάπηλους «νεοεθνικιστές» που επικρότησαν και αυτοί δημοσίως την εντολή δολοφονίας με drone που έδωσε ο φιλοσιωνιστής Trump με στόχο έναν ανώτατο αξιωματούχο ανεξάρτητης χώρας που έκανε διέλευση από το Ιράκ, υπάρχουν και Έλληνες που στηρίζουν την Ιρανική επανάσταση, μια νικηφόρα επαναστατική διεργασία και ναυαρχίδα της Αντισιωνιστικής αντίστασης από την κεντρική Ασία μέχρι το κέρας της Αφρικής. Οι προαιώνιοι αντίπαλοι του Ελληνισμού αναδεικνύονται σήμερα στους σύγχρονους «300» και προασπίζονται αξίες και αρχές απέναντι στον πολυφυλετικό στρατό των καπιταλιστών. 

Δυο χρόνια συμπληρώθηκαν από την άνανδρη δολοφονία του Εθνικοεπαναστάτη Στρατηγού Qassem SoleimaniΣτην πόλη των Αθηνών την 28η Δεκεμβρίου 2021 στην Σταδίου στον «Ιανό» παραβρέθηκαν δεκάδες Ιρανοί και Έλληνες - ανάμεσα τους και συναγωνιστές της Ελληνικής «Τρίτης Θέσης» - στην παρουσίαση του βιβλίου των εκδόσεων Ταξιδευτής «Ο ευτυχισμένος φίλος μας», που είναι αφιερωμένο στη ζωή και το έργο του δολοφονημένου Ιρανού Στρατηγού ενός Μάρτυρα του Περσικού έθνους. 

Μια εκδήλωση που ελάχιστοι πρόβαλλαν από όλο το πολιτικό φάσμα που υποτίθεται ότι διαφωνεί με την Αμερικανική και Ισραηλινή εξωτερική πολιτική. Θάφτηκε κυριολεκτικά η είδηση της βιβλιοπαρουσίασης από τα «κοράκια» που διαφεντεύουν τον τόπο μας και κυρίως από αυτούς που ικανοποιούνται στο να εμφανίζονται ως δήθεν πολέμιοι του ιμπεριαλισμού ενώ να σημειωθεί ότι για λόγο που δεν γνωρίζουμε δεν έγινε όπως αναμενόταν η απευθείας μετάδοση στο διαδίκτυο της εν λόγω εκδήλωσης ενώ υπήρχε κανονικά στο πρόγραμμα των διοργανωτών ...

Το βιβλίο - η εξαιρετική μετάφραση του Αλί Καρατζί - αποτελεί ένα ανθολόγιο κειμένων από μικρές ιστορίες από συντρόφους, συνεργάτες ή απλούς στρατιώτες που μοιράστηκαν τις ενθυμήσεις τους από τον Στρατηγό Σολεϊμανί. Επίσης περιλαμβάνονται μαρτυρίες από προσωπικότητες, όπως ο ήγέτης της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα

Το να έρχεσαι σε επαφή με έναν κόσμο που προασπίζεται επαναστατικές αρχές προς όφελος και του Ελληνισμού, αφού ο εχθρός για εμάς είναι σήμερα οι Σαούντ τα παρακλάδια τους και οι περιφερειακές συμμαχίες των ισλαμοκαπιταλιστών είναι σαφέστατα ένα καθήκον των Αυτόνομων Εθνικιστών/Εθνικοσοσιαλιστών. 

Για αυτούς όμως που αρέσκονται στο να μιλούν στο πλευρό δεξιών και εμμονικών αντιφασιστών (και μάλιστα σε πολυτελείς αίθουσες μετά φαγητού) γενικά και αόριστα για το «Ισλάμ» χωρίς να λένε το παραμικρό για τον καίριο ρόλο του Τελ Αβίβ στην ανάπτυξη του ISIS ή την εμπλοκή Σιωνιστικών ΜΚΟ στην προώθηση μαζών στα νησιά και την ενδοχώρα καθώς και τον ρόλο της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» ή τέλος έστω τον σημαντικό ρόλο του Πακιστάν - που επισκέφτηκε την πρεσβεία του γνωστός ακροδεξιός και παλαιότερα συνεργάτης του πολυπράκτορα Βαβύλη - τους αφήνουμε στην κρίση αυτών που γνωρίζουν την ουσία και τις συνθήκες της σύγχρονης γεωπολιτικής διαμάχης και αρνούνται να ακολουθήσουν πρακτικές και λογικές ενάντια στις ιδέες μας.

Νέα Ταξιαρχία για την απελευθέρωση των υψιπέδων του Golan από την Ισραηλινή κατοχή


Όποιος γνωρίζει ιστορία και δεν πιστεύει στα παραμυθάκια των Σιωνιστών της ντόπιας ακροδεξιάς και των δορυφόρων τους, ξέρει καλά ότι η Συρία υπήρξε ένας διαχρονικός πόλος αντίστασης ενάντια στο Ισραήλ και τους συμμάχους των Σιωνιστών. 

Προσφάτως με την συνδρομή της Συριακής κυβέρνησης και των Ιρακινών Σιιτών της οργάνωσης Harakat Hezbollah al-Nujaba δημιουργήθηκε μια νέα Ταξιαρχία για την απελευθέρωση των υψιπέδων του Golan από την Ισραηλινή κατοχή. 

Η εν λόγω δύναμη βρίσκεται κάτω από την διοίκηση του στρατιωτικού επιτελείου της Συρίας και είναι σε αναμονή για μελλοντικές επιχειρήσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Συριακός στρατός βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του Αντισιωνιστικού αγώνα. Σε μια σειρά μαχών χιλιάδες Σύριοι εναντιώθηκαν στα σχέδια του Ισραήλ και πολέμησαν για έναν κόσμο ελεύθερο από την δουλεία του Ταλμούδ και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Σιϊτικό Ισλάμ: ο ανέλπιστος σύμμαχος των Εθνικοσοσιαλιστών.






«Η μόνη θρησκεία που σέβομαι είναι το Ισλάμ. 
Ο μόνος προφήτης που θαυμάζω είναι ο Μωάμεθ»

«Στεκόμαστε δυνατοί ενώ πολεμάμε όπως ο Al-Hussein Bin Ali, ο εγγονός του Mohammed και οι σύντροφοι του στάθηκαν δυνατοί στην Karballa στο Ιράκ. Παρόλο που ήταν μειονότητα και αντιμετώπισαν χιλιάδες, αυτοί κέρδισαν την αιώνια δόξα»

Adolf  Hitler 



«Ο Μωαμεθανικός κόσμος περιμένει Αυτόν, κάτω από την μορφή του Mahdi τον οποίο θα στείλει ο Αλλάχ στο τέλος του κόσμου, να καταστρέψει το κακό μέσα από την δύναμη του δικού του ξίφους, όταν οι Ιουδαίοι θα έχουν γίνει για άλλη μια φορά κύριοι της Ιερουσαλήμ και όταν ο Διάβολος θα τους έχει διδάξει  να βάλουν φωτιά ακόμη και στο αέρα που αναπνέουν»

Savitri Devi - η ιέρεια του Εθνικοσοσιαλισμού



«Οι πεποιθήσεις μας με τον Ισλαμισμό είναι παρόμοιες»

Heinrich Himmler - ο «σκοτεινός» ιεροφάντης των SS


του Imam Abu al - Fascisti

Για όποιον έχει μάτια χωρίς παρωπίδες και αυτιά χωρίς να τα καλύπτουν οι φωνές των σειρήνων του συστήματος είναι ξεκάθαρο ότι ζούμε άλλη μια προσχεδιασμένη παγκόσμια σύρραξη που σχεδιάσθηκε στα γραφεία της Mossad και του Λευκού Οίκου. Μετά την εισβολή των Κομμουνιστών στο Αφγανιστάν όπου οι Ευρωπαϊκής καταγωγής στρατιώτες της Ε.Σ.Σ.Δ. πολεμούσαν τους Αφγανούς πολέμαρχους - αφού οι μουσουλμάνοι στρατιώτες αρνήθηκαν να σκοτώσουν τους ομόθρησκους τους - οι δυνάμεις αυτές προκάλεσαν την βίαιη αφύπνιση του πράσινου δράκου - του Ισλαμικού κόσμου - και την εξάπλωση του Τζιχάντ. Ήταν ξεκάθαρη η σχετικά πρόσφατη δήλωση ενός κορυφαίου Ισλαμιστή ότι «η εισβολή των ΗΠΑ το 2003 στο Ιράκ αναζωογόνησε το κίνημα του Τζιχάντ». Εννοούσε φυσικά τις σύγχρονες δομές της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» η οποία μετά τον θάνατο του συμμάχου του Εθνικοσοσιαλισμού Μουφτή της Ιερουσαλήμ Al-Husseini δέχτηκε άνευ αντιστάσεων την κηδεμονία από τις Σιωνιστικές ύαινες και κατέληξε σήμερα να είναι πιόνι του Τελ Αβίβ και καταφύγιο του Σαουδαραβικού ιερατείου.



Ζούμε λοιπόν την διαδικασία ιστορικής ανταπόδοσης για τις πολύχρονες επεμβάσεις των δυο πλευρών της παγκόσμιας εξουσίας παρά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος πριν αρκετά χρόνια. Ο γνωστός παγκόσμιος επικυρίαρχος πίσω από το παραβάν - όπως πάντα - και μέσα από την επιρροή που έχει στο «ορθόδοξο» Ισλάμ των Σαούντ το οποίο έχει κατηγορηθεί από άλλους μουσουλμάνους ακόμη και για Ταλμουδικές διδασκαλίες και πρακτικές καθώς και οι Σιωνιστικές ρίζες της βασιλικής οικογενείας και κατά επέκταση η πλήρης κυριαρχία στην Σαουδική Αραβία προωθούν τις τοπικές και περιφερειακές συρράξεις. Τόσο για την εκμετάλλευση επί των πλουτοπαραγωγικών πηγών αλλά και για την πλήρη διάλυση της Ευρώπης ώστε να σπεύσουν οι Ευρωπαίοι για δεύτερη φορά μέσα σε εβδομήντα χρόνια να καλέσουν τον Αμερικανό καπιταλιστή προτεστάντη ως σωτήρα και λυτρωτή. Έτσι λοιπόν η προβολή ως μόνου και μοναδικού εχθρού του Ισλαμισμού δεν είναι παρά μια ακόμη μερική εικόνα, αφού ο κύριος οργανωτής των πολέμων και των λαθρομεταναστευτικών ρευμάτων προς την Ευρώπη είναι ο Διεθνής Σιωνισμός και οι κυβερνήσεις που ελέγχει πλήρως αυτός.



Λόγω της ταχύτατης παρακμής της Ευρώπης φτάσαμε στο σημείο να πολεμούν σήμερα τις ορδές των Σαλαφιστών όχι οι Ευρωπαίοι αλλά οι μειονότητες της Συρίας και οι Σιίτες πολιτοφύλακες του Ιράκ. Είναι κυρίως αυτοί που πιστοί στην παράδοση του Αλή και του Χουσεΐν, πιστοί στο όραμα για τον ερχομό του Δωδέκατου ιμάμη Mahdi, όλων των κορυφαίων μορφών του Σιιτικού Ισλαμισμού, τα εγγόνια της Ιρανικής Επανάστασης που έλαβε μέρος το 1979, προστατεύουν τις εκκλησίες και τα ιερά τεμένη όλων των θρησκειών, είναι αυτοί που στηρίζουν με όλα τα μέσα τον άξονα Τεχεράνη - Δαμασκός - Βηρυτός την μοναδική εστία αντίστασης απέναντι στο δολοφονικό κράτος του Ισραήλ. Οι χρηματοδοτήσεις τζαμιών και σαλαφιστικών ιερατικών σχολών, οι εκστρατείες μίσους των γνωστών μεταναστευτικών κοινοτήτων, οι προσβολές του Ευρωπαϊκού πολιτισμού έχουν συγκεκριμένη πολιτική και σεκταριστική καταγωγή και ονομάζεται φυσικά Ουαχαμπιτισμός όσο αν δεν θέλουν κάποιοι να το παραδεχτούν. Δεν είναι άλλη η πηγή χρηματοδότησης από τα κράτη  που στηρίζουν τους Ισραηλινούς δηλαδή το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία όλες αυτές οι χώρες που αγοράζουν επιχειρήσεις, νησιά, ομάδες και ότι άλλο παραδίδει στα χέρια τους σε χαμηλή τιμή το ντόπιο σύστημα εξουσίας. Όλους αυτούς δεν τους έχει καταγγείλει δημοσίως ποτέ κανείς και φυσικά και οι 300 της βουλής τηρούν ένοχη σιωπή για τον ρόλο τους.



Οι εκτελέσεις αμάχων και οι καταστροφές αρχαιοτήτων δεν αποτελούν χαρακτηριστικό του συνόλου του μουσουλμανικού κόσμου και αυτό κάποιος δεν το βλέπει δεν είναι παρά αφελής ή προωθεί την επικοινωνιακή Σιωνιστική ατζέντα η οποία επενδύει στην σημερινή στείρα Ισλαμοφοβία για να προστατεύσει τους Σιωνιστές από την κριτική. Ας μην ξεχνάμε ότι τα μουσουλμανικά κοσμικά και εθνικιστικά καθεστώτα των Qaddafi, Saddam, Nasser, και Assad υπήρξαν εκείνες οι διαχρονικές εμπροσθοφυλακές για την αντιμετώπιση των Σαλαφιστών των σκυλιών της Τζέντα και του Ριάντ εδώ και δεκαετίες όταν οι Ευρωπαίοι από την δεκαετία του 1960 προσκυνούσαν τους εμίρηδες. Όλα αυτά τα αντισιωνιστικά καθεστώτα χτυπήθηκαν με την σειρά από τις Ισραηλινές και λοιπές Σιωνιστικές δυνάμεις και σήμερα βιώνουμε τα αποτελέσματα των παράλογων επεμβάσεων. Φυσικά το σύστημα προσπαθεί να μας πείσει ότι οι Σουνίτες στηρίζουν μαζικά τους Σαλαφιστές και το Ισλαμικό κράτος. Μέγα ψέμα αφού η πλειοψηφία των μουσουλμάνων που αντιστάθηκαν τα τελευταία χρόνια στην Συρία και στις βάρβαρες θεωρίες της Σαουδικής Αραβίας καθώς και στο αναπτυσσόμενο κίνημα του Laden δεν ήταν παρά Σουνίτες στο θρήσκευμα, ενώ να σημειωθεί ότι οι Σαλαφιστές όχι μόνο δεν είναι «ισλαμοφασίστες» όπως ουρλιάζουν τα ΜΜΕ αλλά απεναντίας στηρίζουν και στηρίζονται από antifa αριστεριστές και αντιρατσιστές!


Ο Σιϊτικός Ισλαμισμός αναδεικνύεται σήμερα είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι σε παγκόσμια θρησκευτική υπερδύναμη - παρά το ότι εκφράζει μόνο το 10% των πιστών του μουσουλμανισμού - και αναδύεται μέσα από αυτόν και η κυρίαρχη ιδεολογία των Ιρανών οι οποίοι συναγωνίζονται τον Ερντογάν και τους Ισραηλινούς στην κυριαρχία της Μέσης Ανατολής. Το Ιρανικό καθεστώς συσπείρωσε τον λαό του απέναντι στην αμερικανική επικυριαρχία και παρά τα λάθη του παρελθόντος προβάλει σήμερα περισσότερο το εθνικό στοιχείο και μειώνει την προβολή της θρησκευτικής μονολιθικότητας. Η έντονη Aντισιωνιστική ρητορική, η δυναμική πολεμική βιομηχανία και η ανάπτυξη του νεανικού πληθυσμού είναι δείγμα μελλοντικής κυριαρχίας στην εύφλεκτη αυτή περιοχή. Το καθεστώς εμπνεόμενο στην κυρίαρχη ιδεολογία του από ένα μείγμα αριστοτελισμού και νεοπλατωνισμού μαζί με την Σιιτική Ισλαμική παράδοση που διακρίνεται για την προσέγγιση της παράδοσης και την ανεκτικότητα και παρά την διαφθορά της μακρόχρονης εξουσίας και τα γεωπολιτικά λάθη επανέρχεται στο ιστορικό προσκήνιο σε μια αποστολή που τρομάζει τους πιστούς των συναγωγών και τους ψηφοφόρους του Νετανιάχου.

Η πολεμική ενάντια στον κομμουνισμό, τον καπιταλισμό, τον κιναιδισμό και η συνεπής αντιδημοκρατική στάση του Ισλαμισμού προσέλκυσε το ενδιαφέρον των Εθνικοσοσιαλιστών.


Ο αιρετικός φιλόσοφος και διανοητής David Myatt γράφει: 

«Στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία ομάδες όπως οι Μουσουλμάνοι και οι Βουδιστές απολάμβαναν του πλήρους σεβασμού, και επιτρεπόταν να προσευχηθούν ελεύθερα. Στα χρόνια πριν τον πόλεμο οι Ε/Σ βοήθησαν να οργανωθεί ένα πανισλαμικό παγκόσμιο συνέδριο στο Βερολίνο. Το τζαμί του Βερολίνου είχε κανονικές προσευχές κατά την διάρκεια του πολέμου, τις οποίες παρακολουθούσαν Άραβες, Ινδοί, Τούρκοι, Αφγανοί … ενώ οι Βρετανοί σε Αίγυπτο και Παλαιστίνη συμπεριφέρονταν στους Άραβες ως κατακτημένα αντικείμενα, οι Γερμανοί τους συμπεριφέρονταν ως ίσους, ως συντρόφους»

Πολλά τα ιστορικά παραδείγματα λοιπόν για την προσέγγιση Εθνικοσοσιαλιστών με την Ισλαμική σκέψη ακόμη και με την φιλοσοφία του Σουφισμού, με κορυφαία σύγχρονα παραδείγματα τον βίο του Ahmed Huber μέχρι τις εσωτερικές αναζητήσεις του David Myatt. Δεν είναι τυχαίο ότι στην κορύφωση της Ισραηλινής κυριαρχίας μετά τον Μεγάλο Πόλεμο πολλοί Εθνικοσοσιαλιστές βρίσκουν καταφύγιο στον Ισλαμισμό: Johann von Leers, Bernhard Bender, Altern Erich, Leopold Gleim and Alois Moser είναι μόνο μερικά από αυτά τα πρόσωπα. Απέναντι στον παρακμιακό Ιουδαιοχριστιανισμό και περισσότερο στον Προτεσταντισμό που είναι η χριστιανική έκφραση του Σιωνισμού, η πλευρά του Ισλαμισμού που δεν εναπόκειται στην Ισραηλινή επικυριαρχία αλλά προτάσσει έναν πειθαρχημένο βίο μάγεψε κυριολεκτικά εκατοντάδες κορυφαία στελέχη της «Μαύρης Φρουράς». Ο ίδιος ο Hitler είχε πει στον Albert Speer “είναι ατυχία που έχουμε την λάθος θρησκεία” αναγνωρίζοντας την ανικανότητα του Χριστιανισμού να συσπειρώσει τις μάζες και να δώσει εκείνη την ενέργεια που βρήκε όμως ο Heinrich Himmler στις στρατιές των Βόσνιων SS



Ο Hitler μάλιστα έφτανε ακόμη μακρύτερα λέγοντας χαρακτηριστικά: 

«Οι αρχές που επιτάσσουν στους ανθρώπους να πλένονται, να αποφεύγουν συγκεκριμένα ποτά, να σπεύδουν στα προγραμματισμένα ραντεβού, να γυμνάζονται και να σηκώνονται στην αυγή του ήλιου, να σκαρφαλώνουν στην κορυφή ενός μιναρέ, είναι υποχρεώσεις που φτιάχτηκαν από έξυπνους ανθρώπους. Ο κώδικας ηθικής που οδηγεί στο να πολεμά κάποιος με θάρρος είναι αυτοεπιβεβαίωση».



Οι Σβάστικες που ανεμίζουν στις γειτονιές της Παλαιστίνης, τα σύμβολα των Συριακών δυνάμεων και η κληρονομιά του Nasser στην Αίγυπτο, καθώς και οι Ηλιακοί Χαιρετισμοί της Λιβανικής Αντίστασης μέχρι την προβολή του Εθνικοσοσιαλισμού στην μακρινή Ινδία και την Σιγκαπούρη είναι η καλύτερη απάντηση σε αυτούς που αρνούνται να καταλάβουν ότι υπάρχει σήμερα δυνατότητα σύμπλευσης με ανθρώπους διαφορετικής καταγωγής και κουλτούρας απέναντι στον Σιωνιστικό οδοστρωτήρα. Η εναπόθεση γουρουνοκεφαλών και η σύλληση νεκροταφείων δεν είναι παρά Σιωνιστικές προβοκάτσιες που βρίσκουν έδαφος στο μυαλό ηλιθίων που εξυπηρετούν το σύστημα. Ας αναλογιστεί κάποιος ποιος είναι ο σκηνοθέτης γύρω από τα βίντεο του Ισλαμικού κράτους και θα βρει την απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός. Η ιστορική συνεργασία των Εθνικοσοσιαλιστών με τις αντισιωνιστικές δυνάμεις, η συνεργασία στην αραβική εξέγερση του 1936 και οι επαφές του Adolf Eichmann που συνεχίστηκαν για να καταλήξουν ακόμη και στην στήριξη του Ιρακινού ηγέτη Rashid Ali al - Gaylani είναι ένα μικρό δείγμα της στρατηγικής που ακολουθήθηκε. Δεν μπορεί να αγνοηθεί από κανέναν η πραγματικότητα ότι 60.000 Μουσουλμάνοι υπηρέτησαν στα μάχιμα SS και με πλήρη σεβασμό των θρησκευτικών τους ελευθεριών όπως περιγράφει και ο Βέλγος Φασιστής Degrelle

Έτσι λοιπόν θα πρέπει ο κάθε Εθνικοσοσιαλιστής να σκεφτεί ποιος είναι ο φυσικός σύμμαχος σήμερα, με τις ορδές των Σαλαφιστών να απειλούν την ίδια μας την ζωή και την κληρονομιά της Ευρώπης. Μπορούμε να αντιστρέψουμε τις ισορροπίες έχοντας δημιουργήσει δεσμούς τόσο με τους Έλληνες Πομάκους στην Θράκη - η οποία μετά την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ πέρασε πλήρως στα χέρια του προξενείου - όσο και με το Σιιτικό Ισλάμ το οποίο ενισχύει σήμερα την Hezbollah και τον Assad. Οι συμμαχίες του παρελθόντος επανέρχονται στο προσκήνιο αφού οι δεσμοί με τον «φασιστικό» Αραβικό κόσμο είναι δύσκολο να διαρραγούν από τους μισθοφόρους του Κατάρ και της Σιών. Απέναντι στον τρόμο και την κτηνωδία του φονταμενταλισμού ένα κομμάτι του Ισλαμικού κόσμου αρχίζει να επαναφέρει τις αξίες του Εθνικοσοσιαλισμού  κάτω από τον μανδύα του Ιρανικού Ισλαμισμού και αρνείται να υιοθετήσει τις απειλές και τα ψεύδη των Σιωνιστών. Έχει προτεραιότητα για τους Εθνικοσοσιαλιστές λοιπον η επικοινωνία με το Σιϊτικό Ισλάμ το οποίο αντιμάχεται την λαίλαπα που ονομάζεται Ουαχαμπιτισμός καύσιμο του οποίο είναι το τυφλό γενοκτονικό Σιωνιστικό μίσος το οποίο εκφράζεται με γενοκτονικές εκστρατείες και δημόσιες καταστροφές των συμβόλων της Ευρώπης. 

«Σκεφτείτε πως οι δυτικοί παρασύρθηκαν από την προπαγάνδα πριν την δυτική εισβολή στο Αφγανιστάν, και πως ο ίδιος τύπος προπαγάνδας χρησιμοποιήθηκε ενάντια στον Σαντάμ Χουσείν πριν την εισβολή στο Ιράκ. Είναι οι ορατοί παράλληλοι που μαζί με την προπαγάνδα χρησιμοποιήθηκαν απέναντι στον Αδόλφο Χίτλερ και την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία πριν τον πόλεμο» 

David Myatt

Οι πράκτορες των Σαούντ χρησιμοποιούνται σε ολόκληρη την Ευρώπη για την διαμάχη των θρησκειών με αποτέλεσμα την επιβολή δημοκρατικών νόμων που έχουν ως στόχο την εξόντωση αυτών που αντιστέκονται. Πολλοί παραγνωρίζουν το γεγονός ότι η Ευρώπη είναι ήδη κατεχόμενη από τον Σιωνισμό από το 1945 και μετά, άρα η Σαλαφιστική εισβολή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ακόμη κίνηση της Σιωνιστικής εξουσίας που βρίσκει υποστηρικτές στις τάξεις της «νεάς αριστεράς». Πίσω από τις βαρβαρικές μεθόδους των Σαλαφιστών κρύβονται και πάλι οι παγκόσμιοι επικυρίαρχοι. Δεν έχουμε παρά να ανατρέψουμε τα σχέδια τους συμμαχώντας με τους αυτούς που γνωρίζουν τα σχέδια του Ισραήλ και μάχονται τον Διεθνή Σιωνισμό. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι την ατζέντα του Σιωνισμού την προωθεί σήμερα η φιλοσιωνιστική ακροδεξιά η οποία παρουσιάζεται στην χώρα μας με το προσωπείο της νέας ακροδεξιάς γεγονός που είχε προβλέψει ο θεωρητικός του Εθνικοσοσιαλισμού Miguel Serrano σε μια εξαιρετικά σπάνια συνέντευξη του.