Μνήμη Cornelius Zelea Codreanu - αθάνατος !


Στις 30 Νοεμβρίου συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τον θάνατο του Capitan , του μεγάλου Ρουμάνου Εθνικοεπαναστάτη Cornelius Zelea Codreanu.

Το παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο στην μνήμη του αρχηγού της Σιδηράς Φρουράς.


Ο Ρουμανικός Επαναστατικός Εθνικισμός.


του Kitas


Ιδιαίτερη θέση στην ιστορία των Φασισμών, του Εθνικοσοσιαλισμού και των Εθνικών δικτατοριών στην Ευρώπη κατέχει ο Ρουμανικός εθνικισμός , όπως εκδηλώθηκε ως κίνημα από τις αρχές του προηγουμένου αιώνα και μέχρι την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.




Και αυτό γιατί εμφανίζεται οργανωμένος πολύ πριν ο Μουσσολίνι ή ο Χίτλερ προχωρήσουν στην ίδρυση κινημάτων και διότι επηρεάζεται από διαφορετικούς παράγοντες ή από τους ίδιους, αλλά με τρόπο διαφορετικό. Στη χρονική αυτή πρωτοπορία συνέβαλαν η ισχυρή παρουσία Εβραίων στην Ρουμανία και η έκρηξη της Οκτωβριανής Επαναστάσεως το 1917 με επακόλουθο την άμεση απειλή της ίδιας της κρατικής υποστάσεως της Ρουμανίας τόσο εξαιτίας της ρωσικής μειονότητας στην Μολδαβία όσο και της άμεσης γειτνίασης της με την νεαρά τότε ΕΣΣΔ, που διευκόλυνε την ταχεία διάδοση των επικίνδυνων διεθνιστικών ιδεωδών της παγκοσμίου κομμουνιστικής επανάστασης.

Ήδη το 1910 ο Codreanu και οι συναγωνιστές του ορκίζονται στο δάσος της Dubrina ότι θα αντισταθούν σε μία σοβιετική εισβολή, σε μία εποχή που ο Χίτλερ ήταν ακόμη στρατιώτης, ο Μουσολίνι σοσιαλιστής, ο Mosley συντηρητικός και ο Maurras προσπαθούσε να διαδώσει την αξία του «ολοκληρωμένου εθνικισμού» στην ριζοσπαστική δεξιά Action francaise . Φορείς των διεθνιστικών και κομμουνιστικών ιδεών αυτών ήταν εκείνη την εποχή στην Ρουμανία και οι Εβραίοι κάτοικοί της, οι οποίοι, ως είθισται, μολονότι αποτελούσαν μειοψηφία, ήλεγχαν το εμπόριο και τα ελεύθερα επαγγέλματα.





Το 1907 οι Ρουμάνοι γεωργοί μίας εβραϊκής γεωργικής ιδιοκτησίας εξηγέρθησαν με επακόλουθο την επέμβαση το στρατού και την δολοφονία 10.000 Ρουμάνων αγροτών. Την εξέγερση τούτη υπεστήριξαν διάφοροι εθνικιστές διανοούμενοι, ανάμεσά τους ο A.C.Cuza , ο επονομαζόμενος «Ρουμάνος Drumont», καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Ιασίου, ο ιστορικός Iorga και ο Ίων Zelea Codreanu , πατέρας του Κορνήλιου Codreanu.

Η σημαντικότερη χρονολογία για τον ρουμανικό εθνικισμό δεν συμπίπτει με την έκρηξη ή με τον τερματισμό του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά τοποθετείται στο 1923, έτος της σκανδαλώδους παραχωρήσεως πολιτικών δικαιωμάτων στους Εβραίους της Ρουμανίας με την αναθεώρηση του άρθρου 7 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο οι 2.000.000 Εβραίοι που κατοικούσαν τότε στην Ρουμανία αποκτούσαν την ρουμανική υπηκοότητα και επισήμως πλέον την πρόσβαση στην δημόσια και πολιτική ζωή της Ρουμανίας. Οι θυελλώδεις αντιδράσεις στα Πανεπιστήμια, σε ορισμένες σχολές των οποίων οι Εβραίοι αποτελούσαν την πλειοψηφία, σηματοδοτούν την έναρξη του Φοιτητικού Κινήματος εναντίον της αναθεωρήσεως.

Οι φιλελεύθεροι της κυβερνήσεως αντέδρασαν δυναμικά μέσω του στρατού, ο οποίος κτύπησε τους φοιτητές, οι αρχές προέβησαν σε συλλήψεις, ενώ κατήργησαν τις φοιτητικές εστίες και τις υποτροφίες, με αποτέλεσμα οι φοιτητές να επιστρέψουν στα μαθήματά τους, έχοντας, όμως, προηγηθεί έξη μήνες κινητοποιήσεων και αγώνων ( ο νους μας τρέχει στο ψευδεπίγραφο «φοιτητικό κίνημα» των κομματόσκυλων , των βολεμένων και των ιδιοτελών αγωνιστών των προστατευμένων από το πανεπιστημιακό άσυλο αμφιθεάτρων της μεταπολιτευτικής αηδίας). Ο Codreanu ήδη από το 1920 είχε δημιουργήσει τον «Εθνικό Χριστιανικό Σοσιαλισμό» στο Ιάσιο, όπου σπούδαζε Νομική και κατάφερε, παρά τις διώξεις εκ μέρους της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου του Ιασίου, να γίνει πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών της Νομικής Σχολής.





Η κίνηση του, όμως, δεν έτυχε ιδιαίτερης απήχησης. Από το 1923 μέχρι το 1927 συνδεόταν την Λίγκα της Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης (LANC) , της οποίας προΐστατο ο καθηγητής Cuza. Η Λίγκα της Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης είχε στις τάξεις της έναν διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό μορφωμένων ανθρώπων, ίσως την ελίτ των διανοουμένων της Ρουμανίας. Τέτοια σύνθεση την καθιστούσε αξιόλογη ποιοτικά μεν, αποστερούσε, όμως, την οιαδήποτε δυνατότητα τουλάχιστον επιρροής στις μάζες. Οι σχέσεις του Codreanu με το την LANC είχαν διαταραχθεί από το 1923, όταν είχε συλληφθεί και φυλακισθεί με την κατηγορία της απειλής ότι θα σκότωνε «προδότες» και το 1925 με την κατηγορία της δολοφονίας.

Το 1927, λοιπόν, απεφάσισε να αποχωρήσει από την Λίγκα της Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης. «Σήμερα στις 27 Ιουνίου 1927 στις 10 το βράδυ ιδρύεται υπό την ηγεσία μου η «Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ». Όποιος πιστεύει δίχως ιδιοτέλεια, ας ενωθεί με τις τάξεις μας. Όποιος αμφιβάλλει, ας μείνει στην άκρη». Κάλεσε συναγωνιστές του από όλη την Ρουμανία και ζήτησε από το καθηγητή Cuza να τους απαλλάξει από τον όρκο που είχαν δώσει με την ένταξή τους στην Λίγκα της Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης. Ο Cuza τους απάλλαξε και με πατρικό τόνο τους συμβούλεψε για τις παγίδες της πολιτικής. «Έπειτα έσφιξε το χέρι του με όλους μας και φύγαμε. Σκεφτήκαμε ότι ήταν σωστό που πράξαμε έτσι και ότι αυτός ήταν ο τιμημένος τρόπος που μας επέβαλε η αξιοπρέπειά μας ως πολεμιστές.[…]Αφήνοντάς τον αισθανθήκαμε πόσο μόνοι ήμαστε, μόνοι όπως σε μία έρημο, και ετοιμαζόμασταν να χαράξουμε τον δρόμο μας στην ζωή με τις δικές μας δυνάμεις».



Το 1930 ο Capitan , όπως τον προσφωνούσαν οι συναγωνιστές του, ιδρύει το μαχητικό τμήμα της Λεγεώνας, την «Σιδηρά Φρουρά» (Garda de Fier). Η Λεγεώνα μπήκε δυναμικά στην πολιτική ζωή της Ρουμανίας και θεωρήθηκε το μοναδικό εθνικιστικό κίνημα που συγκέντρωσε τόσο μίσος από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Εν μέσω διώξεων μελών της για δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων και μετά την πρώτη απαγόρευση της Λεγεώνας από την ρουμανική αντίδραση , ο Codreanu αναλαμβάνει τον έλεγχο του πολιτικού σχηματισμού «Όλα για την Πατρίδα» ( Totul pentru patria ) , τον οποίον είχε δημιουργήσει ο στρατηγός Catacuzina και παρεχώρησε όλη την εξουσία στον Capitan. Τούτο συνέβη τον Νοέμβριο του 1938. Είχε προηγηθεί η έκδοση επτά εφημερίδων από την Φρουρά, η απαγόρευση της, μία φορά μάλιστα από τον εθνικιστή Iorga, και η άρση της απαγορεύσεως της δις από τα δικαστήρια με τελική την απαγόρευσή της από τον φιλελεύθερο πολιτικό Duca, ο οποίος δολοφονήθηκε από Λεγεωνάριους ως εκδίκηση για τους εκατοντάδες συλληφθέντες και έξη δολοφονηθέντων Λεγεωνάριων. Την δολοφονία ακολούθησαν συλλήψεις, δίκες, και η περίοδος της τρομοκρατίας εναντίον των Λεγεωνάριων, οι οποίοι έφτασαν τους 18.000 !

Τελικώς η Φρουρά επανήλθε στην νομιμότητα. Από την περίοδο της τρομοκρατίας καθιερώθηκε το σύμβολο της Φρουράς με τις τρείς κάθετες γραμμές και τις τρείς οριζόντιες, που συμβολίζουν τα κάγκελα της φυλακής.Παράλληλα με την Λεγεώνα και την Φρουρά έδρασαν λιγότερο σημαντικές ομάδες και κόμματα, όπως η «Εθνικοχριστιανική Λεγεώνα» του Cuza, η οποία είχε ως σύμβολό της τον αγκυλωτό σταυρό και ενώθηκε το 1935 με μία μικρότερη εθνικιστική οργάνωση και σχημάτισε το «Εθνικοχριστιανικό Κόμμα», στο συνέδριο του οποίου το 1936 παρέστησαν 200.000 άτομα, εκ των οποίων 30.000 ανήκαν στο παραστρατιωτικό τμήμα των «λογχοφόρων». Παρά την μαζικότητα, δεν κατάφεραν να αποκτήσουν σημαντική δυναμική. Υπήρχε το «Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα» με αρχηγό τον συνταγματάρχη Tatarescu, η ομάδα «Σβάστικα της Φωτιάς» (Svastica de foc) ιδρυθείσα υπό του δικηγόρου Enqilian και η προβοκατόρικη «Σταυροφορία του Ρουμανισμού» με αρχηγό τον πρώην Λεγεωνάριο Stelescu, ο οποίος δολοφονήθηκε από ομάδα Λεγεωνάριων.





Ο βασιλιάς Κάρολος είχε δημιουργήσει την νεολαιίστικη οργάνωση «Φρουρά της Πατρίδος», η οποία ένωνε τις νεολαίες όλων των κομμάτων και δεν κατάφερε ποτέ να αποτελέσει σημαντικό πόλο και να ανταγωνισθεί τις νεολαίες άλλων καθεστώτων.Η Λεγεώνα είχε δομηθεί στην ισχυρή και χαρισματική προσωπικότητα του Codreanu, δίχως αυτό να σημαίνει ότι έλειπαν οι σημαντικοί, ικανοί και αποφασισμένοι άνδρες από τις τάξεις της. Ένας από αυτούς ήταν ο Ίων Mota , δεξί χέρι του Codreanu. Η πρώτη τους επαφή έγινε όταν ο Ίων αναμείχθηκε ενεργά με το φοιτητικό κίνημα του 1923. Εκπροσώπησε την Λεγεώνα στην πρώτη σοβαρή προσπάθεια να οργανωθούν τα φασιστικά και τα εθνικιστικά κινήματα σε πανευρωπαϊκή βάση στο Συνέδριο του Montreaux τον Δεκέμβριο του 1934. Στο συνέδριο αυτό ο Mota ανέπτυξε την θέση ότι οι διεθνείς σχέσεις μεταξύ των κρατών δεν στηρίζονται σε νομικές αφαιρέσεις, αλλά στην βάση των κυρίαρχων πολιτικών πραγματικοτήτων, με άλλα λόγια διατύπωνε την θέση της realpolitik, της κατεύθυνσης, δηλαδή, ενός κράτους προς αύξηση της ισχύος του σε διεθνές επίπεδο, ενίοτε με οποιοδήποτε μέσον.

Στο ίδιο συνέδριο πρότεινε την επίκαιρη ιδέα της δημιουργίας εθνικιστικών ομάδων σκέψεως προκειμένου να αποφευχθούν οι συγκρούσεις των ευρωπαϊκών εθνών εξαιτίας παλαιών αντιπαλοτήτων και στείρων διεκδικήσεων, ενώ πρότεινε την σταδιακή ενοποίηση των φασιστικών χωρών υπό την σκέπη της Ρώμης. Γνωστός, όμως, στην Ιστορία έμεινε με τον θάνατό του στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο στην περιοχή Majadahonda, κοντά στην Μαδρίτη. Ο Mota ανήκε στο σώμα των 10.000 μελών της Λεγεώνας, οι οποίοι εθελοντικά συμμετείχαν στον ισπανικό εμφύλιο στο πλευρό των εθνικιστών του J.A. Primo de Rivera , και σκοτώθηκε με τον λεγεωνάριο Marin στις 13-1-1937.




Στις εκλογές του Δεκεμβρίου του 1937 ο συνδυασμός « totul pentru tara» συγκέντρωσε το 16% των ψήφων και ήλθε δεύτερο κόμμα με 66 έδρες. Επειδή δεν συγκέντρωσε κάποιο κόμμα ικανοποιητικό εκλογικό ποσοστό, ο βασιλιάς της Ρουμανίας Κάρολος Β’ κάλεσε τους Cuza και Goga να σχηματίσουν κυβέρνηση. Μολονότι εθνικιστές και αντισημίτες, αντιμετώπισαν εχθρικά την Φρουρά, αλλά η τύχη τους δεν ήταν και η καλύτερη. Εξαιτίας των πιέσεων που άσκησαν εναντίον τους οι Εβραίοι και δεδομένης της επιρροής τους στον βασιλιά και μέσω της Εβραίας ερωμένης του Magda Lupescu , ο Κάρολος διέλυσε την κυβέρνηση Cuza - Goga και επέβαλε δικτατορία σε συνεργασία με τον Ρουμάνο πατριάρχη τον Φεβρουάριο του 1938.

Στην δικτατορική κυβέρνηση υπουργική θέση στο υπουργείο Αμύνης πήρε ο συμπαθών την Φρουρά στρατηγός Antonescu , πρόσωπο που έπαιξε καταλυτικό και πρωταγωνιστικό ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις στην εσωτερική και την εξωτερική πολιτική της Ρουμανίας. Ένα άλλο σημαντικό για τις εξελίξεις πρόσωπο ήταν ο υπουργός εσωτερικών Calinescu, δεξί χέρι του βασιλέως και βασικός μοχλός δημιουργίας του βασιλικού δικτατορικού καθεστώτος, . Ο βασιλιάς ίδρυσε το «Μέτωπο Εθνικής Ανανεώσεως» στο οποίο ενταχθήκαν υποχρεωτικά όλα τα κόμματα, καθιέρωσε τον ρωμαϊκό χαιρετισμό και τις στολές στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, τα οποία επέλεγε και διόριζε ο ίδιος.Λόγω της πιεστικής καταστάσεως που άρχιζε να δημιουργείται από το ψευδοφασιστικό καθεστώς του Καρόλου και ενόψει του αναμενόμενης εκστρατείας εναντίον του, ο Codreanu για λόγους προστασίας των μελών του διέλυσε την Φρουρά.

Πραγματικά, ο Codreanu κατηγορείται για την σύνταξη απειλητικής επιστολής κατά του Iorga, συλλαμβάνεται στις 17 Απριλίου του 1938, σύρεται σε δίκη από στρατοδικείο και τελικώς καταδικάζεται σε δεκαετή φυλάκιση με καταναγκαστικά έργα, παρόλη την δημόσια υποστήριξη από τον στρατηγό Antonescu.


Στις 29 προς 30 Νοεμβρίου 1938 δολοφονείται δια στραγγαλισμού σε δάσος.


Λίγους μήνες αργότερα Λεγεωνάριοι δολοφόνησαν τον Calinescu. Τον Codreanu διαδέχτηκε ο Horia Sima και παρόλο το λουτρό αίματος που εξαπέλυσε η βασιλική δικτατορία το 1939 για άλλη μία φορά εναντίον των Λεγεωνάριων με πρόσχημα την από μέρους τους προετοιμασίας κινήματος κατά του καθεστώτος, ο βασιλιάς-δικτάτορας έδωσε αμνηστία τον Απρίλιο του 1940, Ο λόγος ήταν ότι ήθελε να εδραιώσει την εξουσία του. Οι Λεγεωνάριοι και ο Sima , από την άλλη, δέχθηκαν την συνεργασία με το καθεστώς ενόψει του σοβιετικού κινδύνου.





Η λυκοφιλία, ωστόσο, δεν κράτησε και πολύ, διότι τον Αύγουστο του 1940 η δικτατορία παρεχώρησε ρουμανικά εδάφη στην Ουγγαρία (περιοχή Siebenbuergen), την Βουλγαρία (νότια Δοβρουτσά) και την Σοβιετική Ένωση (Βεσσαραβία και Βόρεια Βουκοβίνα). Στις 3 Αυγούστου οι Λεγεωνάριοι επαναστατούν, επικρατούν στις επαρχίες, αλλά αποτυγχάνουν να ελέγξουν ολόκληρο το Βουκουρέστι. Ο βασιλιάς Κάρολος εγκαταλείπει την χώρα του ( συνήθης τακτική των γαλαζοαίματων … ) και αναλαμβάνει την εξουσία πρίγκιπας Μιχαήλ, ουσιαστικά όμως, ο Antonescu, ο οποίος ιδρύει την «Πολιτεία των Εθνικο Λεγεωνάριων». Και πάλι ο Sima και οι Λεγεωνάριοι συμμετέχουν στην κυβέρνηση , επικρατεί, όμως, έντονη καχυποψία από μέρος των στρατιωτικών στελεχών της κυβέρνησης προς τους Λεγεωνάριους, ενώ οι τελευταίοι αποσκοπούν στην αποκάθαρση της κυβέρνησης από τα στοιχεία των αντιδραστικών στρατιωτικών και των αστών.

Στις 21 Ιανουαρίου η Λεγεώνα προχωρεί σε καινούργιο ένοπλο κίνημα και ο Sima ζητά από τον Antonescu να παραδώσει την εξουσία. Οι μάχες με τον στρατό διήρκεσαν δύο ημέρες, μεγάλος αριθμός Λεγεωνάριων σκοτώθηκαν και δολοφονήθηκαν, το κίνημα αποτυγχάνει , ο Antonescu διαλύει την «Πολιτεία των Εθνικολεγεωνάριων» και ιδρύει την «Εθνικοκοινωνική Πολιτεία». Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Στήριξη του Αντονέσκου από τον Χίτλερ, φυγάδευση Λεγεωνάριων από SS στην Γερμανία και εγκλεισμός τους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως υπό σχετικά καλές συνθήκες κρατήσεως, διάλυση της συμμαχίας Γερμανίας-Ρουμανίας, προσπάθεια δημιουργίας εξόριστης ρουμανικής αντικομμουνιστικής κυβέρνησης με στελέχη της Λεγεώνας, ανατροπή του Antonescu από τον βασιλέα Μιχαήλ και τα παλαιά κόμματα στις 23 Αύγουστου 1944, εισβολή των σοβιετικών στρατευμάτων στην Ρουμανία στις 31 Αυγούστου, επιβολή λαϊκής δημοκρατίας.





Η επιρροή του ρουμανικού εθνικισμού στις δυτικές χώρες υπήρξε, δυστυχώς, μικρή και η δράση του παρέμεινε για πολλά χρόνια ελάχιστα γνωστή. Αυτό που τον διέκρινε από τα υπόλοιπα κινήματα της Ευρώπης ήταν η αυθεντική επαφή των εθνικιστών με τα λαϊκά και τα αγροτικά στρώματα σε όλη την διάρκεια της πολιτικής δραστηριότητάς τους και η ευθεία ρήξη και σύγκρουση με το καθεστώς , ακόμη και όταν αυτό προσπάθησε να εκφρασθεί δια της μιμήσεως φασιστικών προτύπων έχοντας ως ιδεολογικό υπόβαθρο μία βαθιά αντιδραστική «εθνική» ιδεολογία. Ο συμβιβασμός του ιταλικού φασισμού με το παλάτι και το Βατικανό και οι πικρές διαπιστώσεις του Αδόλφου Χίτλερ στην πολιτική διαθήκη του σχετικά με κάποιες πολιτικές επιλογές του αποτελούν κτυπητά παραδείγματα.

Ας μην μιλήσουμε για την εθελούσια διάλυση όλων σχεδόν των εθνικιστικών, φιλοφασιστικών και φιλοεθνικοσοσιαλιστικών οργανώσεων της Ελλάδος του Μεσοπολέμου μετά την κήρυξη της φιλοβασιλικής ακροδεξιάς δικτατορίας του Μεταξά …

Δεσπόζουσα θέση έως μονοπώλιο στην ιστορία του ρουμανικού εθνικισμού κατέχει η Λεγεώνα. Ο δε Codreanu παρέμεινε ζωντανός στην μνήμη του ρουμανικού λαού σε τέτοιον βαθμό, ώστε η ρουμανική ελληνορθόδοξη εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο !!!



Όταν στις 30 Νοεμβρίου του 1940 μεταφέρθηκαν τα οστά του σε μαυσωλείο, στην μεταφορά παρευρέθησαν περίπου 155.000 Ρουμάνοι.





Βιβλιογραφία :


- «Ο ρουμανικός εθνικισμός», Σορώτου Γιάννη, εκδόσεις «Πρωτοβουλία», 1988


- «Εθνικομπολσεβικισμός - μία ανερχόμενη ιδεολογία» του Κιτσίκη Δημητρίου, άρθρο στο περιοδικό «Τρίτο Μάτι», τεύχος 97, Σεπτέμβριος 2001


- «Ουγγαρία και Ρουμανία - δύο προβληματικοί σύμμαχοι του Άξονα» του Οικονομάκου Μιχαήλ, αντιστρατήγου ε.α., άρθρο στο περιοδικό «Ιστορικά Θέματα», τεύχος 21, Σεπτέμβριος 2003


Ιστοσελίδα για το Ρουμανικό Εθνικοεπαναστατικό Κίνημα :


http://www.codreanu.ro/



Ιστοσελίδα με ιστορικά στοιχεία , φωτογραφίες , κείμενα και μουσική του Ρουμανικού Εθνικιστικού Κινήματος :


http://pages.prodigy.net/nnita/garda.html


Ρουμανική ιστοσελίδα :


http://www.conflict.go.ro/



EZLN - Κομαντάντε Μάρκος.

Ο EZLN ( Στρατός των Ζαπατίστας για την Εθνική Απελευθέρωση ) είναι παράδειγμα αντίστασης για όλους τους λαούς της γης. Στο Μεξικό, μια χώρα δίπλα στο παγκόσμιο κέντρο του ιμπεριαλισμού, παλεύει για την εθνική ανεξαρτησία και ελευθερία του λαού της.

Ένα κίνημα με καθαρά αντικαπιταλιστικά και φυλετικά χαρακτηριστικά , ένα κίνημα που βάζει στο επίκεντρο ένα τρόπο ζωής που βασίζεται στην παράδοση του λαού του, την αρμονία με τη φύση και τους φυσικούς νόμους, έξω από τον εκφυλισμό την «ηθική» και τις ψεύτικες «αξίες» των δυτικών κοινωνιών.





''Μια επαναστατική διαδικασία πρέπει να έχει ως αφετηρία την επανανακάλυψη της έννοιας του Έθνους και της Πατρίδας''

Κομαντάντε Μάρκος.




Τι έκανες στον πόλεμο Αλέξη Τσίπρα ;


Την άνοιξη του 2003 (υπουργός Άμυνας ήταν ο Γιάννος Παπαντωνίου) , ο 29χρονος τότε Αλέξης Τσίπρας αποφασίζει πως ήρθε η ώρα να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Γνωρίζοντας προφανώς ότι τα πράγματα είναι δύσκολα στο Στρατό Ξηράς όπου και είχε επιλεγεί για να υπηρετήσει την πατρίδα, βρήκε μέσο και στήριξη στην τότε κυβέρνηση. Έτσι, ζήτησε και πέτυχε να κάνει μετάταξη στο Πολεμικό Ναυτικό.


Εκανε , δηλαδή, αυτό που όταν απολύθηκε άρχισε μετά να κατηγορεί. Σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία», τον Μάρτιο του 2007, αναφέρει: «Ο στρατός παραμένει ένας χώρος όπου βουλευτές και πολιτευτές, κυβερνητικοί ή μη, μπορούν να κάνουν τα ρουσφετάκια τους και τις εξυπηρετήσεις τους...» και «...τα αστικά στρατόπεδα υπάρχουν μόνο για να εξυπηρετούνται τα λεγόμενα "βύσματα"».

Έτσι, ο 29χρονος τότε Αλέξης Τσίπρας, τον Ιούλιο του 2003, αφού κατάφερε αυτό που για τους περισσότερους (χωρίς μπάρμπα στην Κορώνη) παραμένει όνειρο θερινής νυκτός, να μεταταχθούν, δηλαδή, στο Πολεμικό Ναυτικό, ξεκίνησε τη στρατιωτική του θητεία.





Ο κ. Τσίπρας παρουσιάστηκε στο Κέντρο Εκπαίδευσης Παλάσκα (ΚΕΠΑΛ) του Πολεμικού Ναυτικού, που εδρεύει στον Σκαραμαγκά. Εκεί, αφού πέρασε τη βασική εκπαίδευση διάρκειας 50 ημερών, πήρε μετάθεση για τη μονάδα του. Ο ναύτης Τσίπρας τοποθετήθηκε στη διοίκηση του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, στη λεωφόρο Μεσογείων, στο Πεντάγωνο. Δηλαδή, μέσα στην καρδιά του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Για να υπηρετήσεις εκεί τη θητεία σου θα πρέπει να διαθέτεις τεράστιο βύσμα. Γεγονός που σημαίνει ότι ή ο κ. Τσίπρας έκανε χρήση δεύτερου βύσματος ή χρησιμοποίησε το αρχικό του. Ο ίδιος δηλώνει στη συνέντευξή του: «Δεν μπορώ να πω ότι κακοπέρασα, αλλά εκείνη την εποχή αισθανόμουν ότι αν μ' έπιανες από τη μύτη θα έσκαγα».


Έτσι έψαξε και βρήκε ένα νόμο του Άκη Τσοχατζόπουλου, που έλεγε ότι αν είσαι στο στρατό και κατέβεις υποψήφιος βουλευτής παίρνεις προσωρινή απόλυση κι επανέρχεσαι μετά .. Αυτό ήταν ! Ο ναύτης Αλέξης, για να αποφύγει προσωρινά το γραφείο του στο Πεντάγωνο, κατέβηκε υποψήφιος, απολύθηκε προσωρινά (κάνοντας ένα time out) και στη συνέχεια επανήλθε στις τάξεις του Ναυτικού.



Στο μεταξύ, η στρατιωτική θητεία είχε μειωθεί κατά τρεις μήνες κι έτσι, σύμφωνα πάντα με τον ίδιον, εκεί που χρωστούσε έξι μήνες, υπηρέτησε τρεις και ... καλός πολίτης. Μάλιστα, τους τελευταίους μήνες ο trendy Αλέξης πέρασε «ζωή και κότα».


Το ομολόγησε ο ίδιος: «Άσε που είχε πέσει τρελό σύρμα στη μονάδα ότι ήμουν υποψήφιος βουλευτής και από κει που με στέλνανε για αγγαρείες, μόνο προσοχές δεν μου βαράγανε!»

Ο ναύτης Αλέξης Τσίπρας απολύθηκε στις 28 Ιουλίου 2004. Πάνω στους Ολυμπιακούς Αγώνες ...


http://citypress-gr.blogspot.com

Συνέντευξη με τον Στέφανο Γκέκα ( Β ' μέρος. )




ΜΚ :
Πείτε μας κάποια πράγματα παραπάνω σχετικά με το ΑΡΜΑ. Για την φιλοσοφία του , το πώς ιδρύθηκε και το που διαφέρει από άλλες οργανώσεις στην Ελλάδα που μιλάνε στο όνομα του Εθνικοσοσιαλισμού.


Μας διαβάζουν αρκετοί νέοι που είτε βρίσκονται είτε σκέφτονται να οργανωθούν σε κάποιες οργανώσεις πιστεύοντας ότι μέσα από αυτές μπορούν να παλέψουν για ιδέες που αναφέρονται στον εθνικοσοσιαλισμό.

Δεν υπάρχει δυνατότητα στα πλαίσια μιας ερώτησης σε μια συνέντευξη να εξηγήσει κανείς την πραγματική κατάσταση σε διάφορες τέτοιες οργανώσεις στην Ελλάδα , αλλά δεδομένης αυτής , αν θα έπρεπε να δώσετε μια σύντομη συμβουλή σε κάποιον από αυτούς που τώρα μας διαβάζει , τι θα τον συμβουλεύατε να προσέξει παίρνοντας μια τέτοια απόφαση ;


Στ. Γκ : Αδυνατώ να αναφέρω διαφορές μας από άλλες ομάδες στην Ελλάδα – διότι κατά βάσιν δεν υπάρχουν πολλές ομοιότητες ! Όσο για οργανώσεις , δεν γνωρίζω καμμίαν άλλην τέτοια εν Ελλάδι ! – Εκτός κι αν ομιλούμε για κινήσεις ηχητικής (κατ΄ άλλους «μουσικής») διαμαρτυρίας ή για χαμαιλεοντικά προσωπεία προσωπικής αποκαταστάσεως βιοψυχικώς ανερματίστων ατόμων , που συστηματικώς και δολίως εγκλωβίζουν νέα κι αδαή άτομα, για ν΄ αναπληρώνουν εκείνα που εν τω μεταξύ είδαν … κι έπαθαν – και φύγαν εντελώς απογοητευμένοι , ώστε με την συνεχή ανανέωσιν, δυνάμει επιμελώς συντηρουμένων τακτικών φυλλάδων και (βολικώτατα γι΄ αυτούς) ανακυκλουμένης λαϊκής ταυτοποιήσεως του χώρου με κάποιους τίτλους, να υπάρχη καύσιμο στην «μηχανή» …


Αφ΄ ετέρου, ως προς τις ομάδες, το να υψώνης ένα έμβλημα υπό το κράτος ενός ενστικτώδους μαγνητισμού ή αντιδρώντας σε αρνητικότητες και νοσηρότητες των αντιπάλων μας είναι μεν, ασφαλώς, ελπιδοφόρο κατ΄ αρχήν· όμως αν μείνη κανείς εκεί, δεν κάνει και τίποτε σπουδαίο τελικώς. Ο Εθνοκοινοτισμός δεν είναι ούτε μόδα , ούτε απλό δόγμα , ούτε αντίδρασις , ούτε απλή απάντησις στα κυρίαρχα κόμματα με τους όρους του Συστήματος – αλλά μία ενδογενής , ριζική επανάστασις και μία αναγνώρισις των πραγμάτων όλων υπό ένα κεντρικό Κοσμικό πρίσμα, που υπερβαίνει και διαθραύει όχι μόνον τον εγωκεντρισμό ως «αυτονόητη» αφετηρία, αλλά και κάθε στενό υποκειμενισμό ή προβεβλημένο σύγχρονο «ουμανιστικό» «ανθρωποκεντρισμό» που, εν είδει ψυχολογικών παρωπίδων, εκτρέπει το εσωτερικό βλέμμα από τις πλέον στοιχειώδεις και θεμελιώδεις Κοσμικές Αλήθειες και πραγματικότητες.






Εκτροπή που ήδη εξ υπαρχής ενέχει ως βασικό συστατικό την δειλίαν και την σύγχυσιν, ως θεμέλιον πρωταρχικής αστοχίας, αμαρτίας αρχαϊστί, της οποίας απτοί κι ορατοί πια για όλους καρποί είναι και η προβάλλουσα εκφυλιστική ενέλιξις, διαστροφή και καταστροφή της ανθρωπότητος, και δή των ευγενεστάτων της μερών - και της υφηλίου δε ακόμη ολοκλήρου ως φυσικού περιβάλλοντος.


Αλλά και η ιδία η Σύγχυσις στηρίζεται επί της εσωτερικής δειλίας (και την στηρίζει , ανακυκλωτικώς) αφού , καθώς έδειξεν ο Νίτσε , δεν είναι τόσον ότι δεν μπορούν, αλλά ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ να δουν την αλήθεια !


Ιδίως τις αλήθειες που είναι συνυφασμένες με τα ψευδή «εγώ», ιδίως τα πλήρη δημοκρατικής οιήσεως και ινστρουχτορευμένης δογματικής ακαμψίας εξ εκείνων. Χρειάζεται, λοιπόν, ένα νυστέρι που τέμνει βαθύτερα προς εντοπισμόν της νόσου. Όπως διαπιστώνετε, θεωρώ το εσωτερικόν αδιαχώριστον εκ του «εξωτερικώς» υπό του πλήθους υπολαμβανομένου· μία καθαρώς Αρία, μάλιστα δε Ελληνική θεώρησις, από του Ομήρου, του Ηρακλείτου και του Πλάτωνος, απαιτούντος την υπό των αληθών φιλοσόφων διοίκησιν, μέχρι του Γεωργίου Πλήθωνος και του Δημητρίου Βεζανή επιμαρτυρουμένη.


Προσωπικώς δεν διακατέχομαι από καμμίαν εκ των γνωστών ψυχώσεων μοναδικότητος – και θα ευχόμουν να υπήρχαν, πράγματι, αξιόλογες οργανώσεις, υγιείς και με ικανώς κοινόν, ασφαλώς , ιδεολογικόν υπόβαθρον, με τις οποίες να μπορούσαμε και να προχωρήσουμε ακόμη και σε συνδιοργανώσεις διάφορες.
Σ΄ όλην μου την ζωήν υπήρξα Στρατιώτης – και θα συνεχίσω να είμαι.



Αν σας ανέλυα τι αυτό σημαίνει, θα εξέφευγα των στενών περιθωρίων του παρόντος. Κάποτε πρέπει να το διευκρινίσω κι αυτό. Επιφυλάσσομαι να το πράξω στον «Βορεινό Οίακα» που θα κυκλοφορήση λίαν συντόμως , ως νέα περιοδική έκδοσις. Η Τιμή , όμως , όχι ως κοινωνική υπόληψις αλλ΄ ως αυθεντική, ενδογενής αξία και ανορθωτική ενέργεια και οδηγός, είναι επίσης στοιχείον, ουσιαστικόν κι όχι ονομαστικόν, του Στρατιώτου όπως τον αντιλαμβάνομαι. Και το καθήκον, επίσης, είναι για μας ενδογενής έννοια – και πάντως στην εξιδανικευμένη, στοχευομένη τουλάχιστον περίπτωσι. Γι΄ αυτό και το αυθεντικό Καθήκον του ισορροπημένου, φωτοτροπικώς καθωρισμένου, ωρίμου Στρατιώτου είναι πηγή χαράς κι ευδαιμονίας – καθώς κι ο Σίλλερ διατρανώνει, στην «Ωδήν των Ιπποτών» :


«Τ΄ Ουρανού είν΄ ο κλήρος χαράς Τιμή

- χωρίς αγκομάχη και ψόγο» -



που και συγκαταλέγεται στα ωραία τραγούδια του ΑΡΜΑΤΟΣ.




Προσέτι όμως, μία τέτοια φωτοτροπική, ανορθωτική φορά δεν δύναται να σταματήση με την, βεβαίως τόσον κρισίμως ζωτικής σημασίας, αποκατάστασιν των ως άνω συστηματικώς παραγνωρισθεισών στοιχειωδών κοσμικών αληθειών μόνον εις ένα εξωτερικόν επίπεδον - αλλά, αν είναι αυθεντική και θείας, όντως, υφής και προελεύσεως, συνεχίζει ως προανέφερον προς μίαν καθολικήν ανέλιξιν και τελείωσιν, στοχεύουσα κυριολεκτικώς εις το άπειρον: όχι δε τιτανικώ αλλ΄ ολυμπίω τω τρόπω. Το τελευταίον τούτο, ο ολύμπιος τουτέστιν τρόπος και χαρακτήρ, συνιστά και μίαν, λεπτήν ίσως για κάποιους, όμως ουσιωδεστάτην διάκρισιν – που και ξεχωρίζει ριζικώς το ΑΡΜΑ και την φιλοσοφίαν του από άλλα, φαινομενικώς παρόμοια κινήματα.


Ο χαρακτήρ ούτος διαπερνάει τα ατομικά φράγματα των μετεχόντων, ου μόνον καθ΄ υποβολήν, αλλά και μέσω της δυνάμεως των εξελισσομένων διεργασιών, της δυνάμεως επίσης του χώρου όπου εκτυλίσσονται και του βαθμηδόν οικοδομουμένου πνευματικού κλίματος και αυθεντικής κοινοτικής συνοχής των ομάδων μας, ως ιεραρχημένων μεν αλλ΄ εν αδελφικώ πνεύματι επιρρωνυμένων αρμονικών συνόλων, κατά τρόπον μάλιστα φυσικόν κι όχι τεχνητόν. Περαιτέρω, στις προχωρημένες βαθμίδες, η εργασία αποκτά και καθαρώς εσωτερικόν χαρακτήρα.


Θα ήθελα μεν ν΄ αποφύγω τοιαύτην αναφοράν ως η αμέσως επομένη - όμως, καθάπερ το παροιμιώδες , «θέλω ν΄ αγιάσω αλλά δεν μ΄ αφήνουν οι διαβόλοι».


Δυστυχώς, εντός του λεγομένου «χώρου» υπάρχει πολλή κόπρος του Αυγείου στοιβαγμένη … Καθώς δε ο ολύμπιος ήρως Ηρακλής καθήρεν εκείνην, επίσης θα κάμη έτσι και η ολύμπιος αρετή των αληθών στρατιωτών του Εθνοκοινοτισμού, όπου αυτοί πράγματι υπάρχουν κι ανδρώνονται.

Διότι, διά να συνεχίσω ένα λογοπαίγνιο εκ του α΄ μέρους της συνεντεύξεως , μη διαθέτοντες ανα-στήματα , επιβάλλουν οι γνωστοί σκοτεινοί κύκλοι τα ίδια (:δικά τους) απο-στήματα, ώστε να προκόψουν προ παντός τα … κατα-στήματα που έχουν στήσει, καπηλευόμενοι, οικειοποιούμενοι κατά τίτλον και ευτελίζοντες τα ύψιστα ιερά και όσια …



Το δε κύριον προϊόν των αποστημάτων συνίσταται, ως γνωστόν, εις πύον και λοιπά παρεμφερή κοπρώδη απεκκρίματα, τα οποία και αποτελούν το ψωμοφάι των τρωκτικών που επιχωριάζουν εις τους αναλόγους βοθρολυματικούς σταθμούς, (δια-) δίκτυα αγωγών, πρακτορεία και χαβούζας. Το διαδίκτυον έχει επίσης παράσχει φυσικόν κατάλυμα και ενδιαίτημα εις τοιούτους παραφουσκωμένους ποντικούς , διασφαλίζον ανωνυμίαν, μαζύ με δυνατότητα ανέτου κι ανεξελέγκτου παραγωγής «φημών» ή και «ειδήσεων».


Κατακλύζομαι υπό εκρηκτικής οργής κατά τοιούτων σκουπιδιών μόλις τα φέρω στον νού μου, που θα ήθελα να βγω έξω μαζύ τους και να τους πολεμήσω με τα χέρια – ή μάλλον με τα πόδια , διότι η αφή των βδελυρά , όμως αδυνατώ διότι είναι αόρατοι ! Όχι έναν - έναν , ακόμη κι όλους μαζύ θα έσπευδα να τους πολεμήσω· διότι, καθώς σχετικώς κάποτε είπε ένας θρυλικός ήρως του Βορρά , ο Σταιρκόδερος , τα λυσσασμένα βρωμόσκυλα πολεμούνται κι εκδιώκονται όπως έρχονται , κατ΄ αγέλας – όχι ένα-ένα …


Γνωρίζετε όλοι ότι μου εξαπελύθη ένας πόλεμος μιαράς κόπρου εδώ και χρόνια , που υπογείως πάντοτε όμως ήδη σιγόβραζε, ως εκδήλωσις χαρακτηριστική του φυσικού μένους, μίσους και φθόνου του εκφυλισμένου υπανθρώπου. Όπως δε όλοι, κι ο υπάνθρωπος πολεμά κατά τον ιδικόν του τρόπον και διά των όπλων μάλιστα εκείνων τα οποία του είναι φυσικώς οικεία και εν παραγωγική αφθονία πρόχειρα· περί κόπρου και λάσπης εν προκειμένω ο λόγος. Εξέσπασε δε ακριβώς μόλις παρενέβαλα εις μίαν διαμάχην, πολύ μάλιστα ιπποτικώς και προασπιζόμενος και την οικογένειαν του εκτιθεμένου (από κάποια έγγραφα) , την οποίαν πολλοί κατινολόγοι ως ουκ έδει ενέπλεκαν , μίαν ξεκάθαρη θέσι που διευκρίνιζε πολλά. Ο λόγος, όμως, και η παρουσία μου τους «χαλούσε την πιάτσα» …






Ο συναγωνιστής Στέφανος Γκέκας με τον Γάλλο συγγραφέα και δημοσιογράφο κ. Γκυγιώμ Φάυ και τον Ρώσο συγγραφέα και εκδότη του περιοδικού «Athenaeum» κ. Πάβελ Τουλάεφ.



Κι όταν ακατάσχετη, πλέον, κι απροκάλυπτος, εξεμάνη η οφιώδης λύσσα κάποιων παροξυσμικών εγκεφάλων και κέντρων μεσανατολικής χροιάς και διαβολικής-εβραϊκής ουσιώδους ψυχικής υφής, η χαβούζα κατέκλυσε το λεκανοπέδιον …

Η ευρηματικότης και η σεναριοπλασία ετέθησαν εις άοκνον εντατικήν ενέργειαν πρωτοφανώς αηδιαστικών επιδόσεων, στην γλώσσα τους την αυθεντική, που πια τους έβγαινε πηγαίως και αβιάστως, μετ΄ εμφανεστάτης δη σκωληκώδους ηδονής - εκείνην των τραβεστί. Τότε κι έπεσαν όλες τους οι μάσκες· και το ότι αυτό που τότε ανάγλυφον, ως εν οξυτάτη και διαρκεί επιληπτική κρίσει αυτο - απεκαλύφθη συνεχίζει ακάθεκτον να «ζη και βασιλεύη», αποτελεί όνειδος για όλους μας. Είναι δε πολύ γελοίον όταν κάποιος αποπειράται να κρυφτή πισω από το δάχτυλό του – έτι δε μάλλον , αν τυγχάνη να είναι και χοντρός. Καλό γι΄ αυτούς, λοιπόν, που δεν τους φοβίζει καθόλου η γελοιότης και δεν τους πτοεί το ξεσκέπασμα - πολλώ δε μάλλον αφού εξακολουθούν να έχουν τον ρυπαρόν ρόλον τους «κρυφό καμάρι», όταν ο κόσμος όλος τώχει «τούμπανο» !


Μου είναι αδύνατον να αντιμετωπίσω, πλέον, τέτοια φαινόμενα ως ατομικά, έστω κι αν έχουν ονοματεπώνυμα - και τα γνωρίζουμε όλοι. Η κόπρος μετράται σε κιλά , όχι σε μονάδες – κι αυτό τους ευνοεί και υπό την έννοιαν ότι , μονάδες μεν δεν διαθέτουν , από κιλά όμως , δόξα στον Γιαχβέ και το βολικό του ( για «κοπριές» , που λέμε στην Μακεδονία , και κοπροσχόλους ) Σύστημα , ευδοκιμούν οι αγωνιστικοί συναγελασταί και «προκόπτουν» παχυνόμενοι.


Λυσσομανούν και δολοπλοκούν απαύστως, εφ΄ όσον η ( προς τον Κόσμον και το Φως υβριστική ! ) ελεεινή των παρουσία και ύπαρξις παρατείνεται , το γνωρίζω – διότι δεν μπορούν να ενεργήσουν αλλοιώς , ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ. Εκμεταλλευόμενοι και , λίαν πάλιν συνοπτικώς μάλιστα, καταστρέφοντες την όποια εναπομείνασα αγνότητα αδυνάμων κι αδαών νεαρών παιδιών, τους εμβαπτίζουν στην χαβούζα των εκπτυσμάτων και δηλητηρίων τους για να τους αφομοιώσουν.


Θα πρέπει όμως, τουλάχιστον τα φυλετικώς υγιέστερα και πνευματικώς εναργέστερα μεταξύ εκείνων στοιχεία να λάβουν προφυλακτικά μέτρα, μη εκχωρούντες την ιδίαν των κρίσιν και νοημοσύνην και μη συγκατανεύοντες παθητικώς εις ολικήν λοβοτομήν, ώστε να μη καταντήσουν τα επόμενα ψυχικά τους κουρέλια προς καθαρισμόν - συντήρησιν βόθρων … Ο Κόσμος , οι δεδηλωμένες θέσεις, ο υποφαινόμενος επίσης, ο καθένας μας ακόμη - πρέπει να διερευνώνται κατά την πραγματικήν κι όχι την οίαν εικονικήν και καθ΄ οιονδήποτε τρόπον πλασματικήν υφήν και υπόστασίν των· αντί δε μέσω παραμορφωτικών φακών, μέσα ιδίως από τα ειδικώς προς τούτο μελετημένα επίχρυσα γυαλιά που κατασκευάζουν γνωστές ( … και μέχρι αηδίας, μάλιστα !) «φίρμες» και φάμπρικες, να συνεπικρίνουν και κατακρίνουν άτομα που δεν γνωρίζουν ίσως ούτε κατ΄ όψιν, επειδή έτσι τους έχουν πει, θα ήτο πιθανώς καλή ιδέα να επιχειρήσουν να θραύσουν τα «λέπαδνα»· και, παύοντες διά μίαν έστω στιγμήν, λυτρωτικώς διαφεύγοντες, να λειτουργούν ως ελεγχόμενα, υπό δολιωτάτων μάλιστα και φαυλωτάτων αυθεντών, υποζύγια κι ελεεινός συρφετός, να ίδουν ιδίοις όμμασι (μετά την απολέπισιν) και να κρίνουν – πρωτογνώρως ίσως λογιζόμενοι, αναλογιζόμενοι – ακόμη και διαλογιζόμενοι … Λυπούμαι δι΄ όσους είναι εγκλωβισμένοι κατά τέτοιον τρόπον – τους οικτείρω δε ως θύματα, μηδαμώς κατ΄ εκείνων στρεφόμενος, πλην κατά των βιοψυχικώς προκαθωρισμένων εις τους σκοτεινούς και υποχθονίους των ρόλους.


Κάποιος συναγωνιστής από την επιμελητεία του «Μαύρου Κρίνου» μου απέστειλε από τον υποχώρο του διαλόγου του ιστοτόπου τους ένθετη «κριτική» ενός τέτοιου διαδικτυακού λιγδιάρη , που έλεγε πώς να , «ο Γκέκας αναφέρεται κατ΄ ιδίαν συνεχώς στην εργατική τάξη περιφρονητικά ως «πλέμπα» [ κατά σύμπτωσιν μία λέξις που ΟΥΔΕΠΟΤΕ χρησιμοποιώ ! ] - και συνιστά να βρουν οι συναγωνισταί πλούσιες γυναίκες ώστε να διεισδύσουν στο Σύστημα», προσθέτοντας ως συμπέρασμα ότι, ως προφανέστατα πλέον προκύπτει , είμαι πολύ ηλίθιος … ΑΥΤΟΙ είναι , λοιπόν, οι εν λόγω «κύριοι» – και η βασική πηγή που παράγει, αυτοπροσώπως ή υποθάλπουσα, την ροήν εμετικής σάχλας και δηλητηριώδους ψεύδους, εν είδει, μάλιστα, ενημερώσεως ή καταρτίσεως, προάγουσα την μεγίστην άμυναν του Συστήματος, δηλ. την Σύγχυσιν, Διαβολήν και Ψεύδος, «εκ των ένδον» εντός του ( τόσον αμαρτωλού … ) «χώρου», κι αυτή είναι λοιπόν πασίγνωστη, με όνομα και διεύθυνσιν – αλλά χωρίς υπογραφήν, χωρίς ίχνος ανδρισμού και θάρρους αναγνωρίσεως. Όπου μπαίνει υπογραφή της είναι επικάλυμμα, προσωπίς, μάσκα – εν ώ τα ουσιωδέστερα «έργα» και πάρεργα είναι ανυπόγραφα , έργα του σκότους και των υποχθονιακών εκείνων ζόμπι, διά των οποίων το Σύστημα παγιδεύει κι αχρηστεύει (ολικώς όμως !) όσους έχουν επικίνδυνες ανησυχίες …


Με ρωτούν συχνά αν αληθεύουν τα περί ΚΥΠ κ.ο.κ. για κάποιους – και απαντώ ότι δεν με απασχολεί και πολύ , καθ΄ ήν στιγμήν βλέπω ότι η άμυνα του Συστήματος ουδέποτε θα ηδύνατο να κατασκευάση αποτελεσματικωτέρους πράκτορας : τι μ΄ ενδιαφέρει, λοιπόν, αν υφίσταται ή όχι και άνωθεν σχεδιασμός ; Κι ούτε θα μπορούσε ποτέ , πιστεύω , η ΚΥΠ να είναι ΤΟΣΟΝ βρώμικη , άλλως τε !


Διότι αυτό που μετά θλίψεως και οργής πιστοποιώ είναι ήδη ΤΟΣΟΝ απείρως δυσωδέστερον και σαθρώτερον πάσης πρακτορικής εκδοχής – αφού το να είσαι πράκτωρ του Διαβόλου, κυριολεκτικώς, είναι το απολύτως χείριστον. «Διαβόλου» νοουμένου κι ως «των δυνάμεων κι ενεργειών του Ενεργού Θανάτου», που έλεγεν η Σαβίτρι Ντέβι , ή ως της Αρνητικής Ψυχής ή Αντιψυχής (die Minusseele), που εξήτασε κάποιος Γερμανός μελετητής/συναγωνιστής. Είναι το Μη όν των αρχαίων μας φιλοσόφων. Ένα ακόμη πολύ εσωτερικόν θέμα, που δεν συνίσταται προς γραπτήν δημοσίαν ανάλυσιν, καθώς εκ προοιμίου είναι παντελώς απρόσιτον εις τον κοινόν επιφανειακόν νούν, ακόμη και των οξυδερκεστάτων.


Έναντι, λοιπόν, κοπριών και εξεμάτων, μόνον το πρωταρχικόν Ύδωρ της αποκαθάρσεως, όπως έδειξεν ο Ηρακλής με την κόπρον του … Αυγείου (:μαγικές συγχρονότητες!) – το Ύδωρ, λοιπόν, του ποταμού Αλφειού (: Λευκού!) διά της μαινομένης εξυγιαντικής του ορμής, συνδυασμένον προς το Πυρ της εξαγνίσεως κι ανακυκλωτικής αποθέσεως, ώστε να γίνη χώρος δι΄ υγιείς καταστάσεις, δύνανται να ενδείκνυνται ως αντίμετρα – κι όχι «απαντήσεις».


Οι απαντήσεις, όπως και ο περιβόητος «διάλογος» , έχουν μόνον νόημα μεταξύ αν-θρώπων, με μέτωπο και καρδιά καθαρά – προς εχίδνας δε και τρωκτικά , μάλλον ως τροφή φθονεράς μισαλλοδοξίας θα εχρησίμευαν. Εκεί μόνον ξίφος και χείρ μάχιμος , μετά νοήσεως και κέαρος (καρδίας) εμπύρου ανταπεξέρχεται – καθώς αι Λερναίαι Ύδραι αναπαράγουν τας αποτεμνομένας των ψευδοκεφαλάς δίκην καρκινικών κυττάρων …


Σε άλλες εσωτερικές λεπτομέρειες του ΑΡΜΑΤΟΣ δεν θα αναφερθώ – πέραν του ενός τούτου: επιλογή μου εξ αρχής υπήρξε η οργανική και ουσιαστική αύξησις, αντί της συνήθους θέσεως ενός προκαθωρισμένου, αμέσως πληρωτέου οργανωτικού πλαισίου.






ΜΚ : Η προβολή ενός διαφορετικού πολιτιστικού προτύπου , τρόπου σκέψης και στάσης ζωής, αποτελεί βασικό συστατικό μιας πραγματικά επαναστατικής ιδεολογίας όπως είναι ο Eθνικοσοσιαλισμός. Μιλήστε μας λίγο για το κυρίαρχο πολιτιστικό πρότυπο του σήμερα και για το Eθνικοσοσιαλιστικό πρότυπο σε αυτούς τους τομείς.


Στ. Γκ : Η αλήθεια μιας καταστάσεως ή ενεργείας είναι άμεσος συνάρτησις του βάθους, του βαθμού κατά τον οποίον αυτή συντελείται – ήτοι, του κατά πόσον εκεί η ύπαρξις ακεραία, ολόκληρη δηλαδή, συμμετέχει, συνδρά, συν-γεύεται και, κυρίως, συνεκπληρούται, ανευρίσκει δηλαδή εαυτήν. Άρα η διάκρισις μάλλον εις το ενδότερον «πώς» παρά εις το επιφανειακόν, επώνυμον και τιτλοφόρον «τί» αναζητητέα. Τούτο δύναται και να τεθή ως το ζήτημα της αυθεντικότητος – εν βάθει νοουμένης.


Κατά την Αρίαν Σκέψιν και Παράδοσιν, όπως επί παραδείγματι εκφαίνεται στους Προσωκρατικούς και τον Πλάτωνα, μάλιστα δε και στους Νεοπλατωνικούς, τούτο ακριβώς προσδιορίζει και τον βαθμόν υπάρξεως : ο χαμηλός βαθμός προσδιορίζει το Μη Όν! Στην τρέχουσα γλώσσα αυτό εν μέρει καλύπτεται από τα λεγόμενα «δήθεν».


Ο μοντέρνος άνθρωπος, ξεριζωμένος από τις αυθεντικές Πηγές της διαισθήσεώς του, των υγιών ενστίκτων, του (συν)αισθάνεσθαι και του συγκινείσθαι, έχει συσσωρεύσει εντός και γύρω του σωρούς πλαστικών υποκαταστάτων, αζώων κι αψύχων ειδώλων με τα οποία ψευδώς συνταυτίζει ζωήν και κοινωνίαν εν γένει, μίαν όμως ελεεινήν «ζωή» και μίαν ακόμη πιο μίζερη κι αρρωστημένη «κοινωνία», φερομένην υπό της διαβολικής βίας της διευθυνούσης δογματικής διαστροφής· της οποίας η υποσυνείδητος αυτεπίγνωσις ανακυκλουμένης (ιδίας) ψευδότητος και απολύτου αδυναμίας προ πάσης απτής αληθείας και αυθεντικότητος την στρέφει, με την γνώριμη εκείνην ηθικοσημιτίζουσα αφρώδη («αντιφασιστική»!) λύσσα, κατά πάσης αυθεντικής αναφάνσεως αληθών και αυθεντικών ποιοτήτων.


Καθ΄ ότι δή ο εν κηβδιλότητι μεγαλυνόμενος έχει μεγίστην, υπαρξιακήν, ούτως ειπείν, εις το επίπεδον ανουσιότητος και ψευδότητος όπου κινείται και «διαπρέπει», χρείαν τού να μη αναφαίνεται τίποτε αυθεντικόν και αληθές που θα κατεδείκνυε απτώς κι αναποδράστως την ιδικήν του ψευδότητα. Για να το εκφράσω και λιανότερα, σκεφθήτε μόνον, πώς οι κρυπτοθηλυπρεπείς κουτσαβάκηδες μισούν τους άνδρες κι οι τραβεστί τις γυναίκες ; Ή, πώς το Σύστημα αναγκάζεται να εκτίθεται, καταθρυμματίζοντας όλα του τα ψευδή ( αλλ΄ απαραίτητα ! ) προσχήματα, καθώς καταδιώκει και ποινικοποιεί κάθε αμφισβήτησιν των θεμελιωδών του, αλλ’ απολύτως κι επικινδυνώτατα επισφαλών εν κριτική επισκοπήσει, τερατωδών ιστορικών Ψευδών ; Έτσι, πάλιν, κι ο πολιτικώς ορθός μοντερνισμός καθ΄ όλα μισεί και δολιώτατα δηλητηριάζει την αυθεντικότητα και την κρυσταλλίνην αλήθεια και διάκρισιν, εν γένει, αφού «υπαρξιακώς», εν είδει μυσαράς σκιάς, βασίζεται εις το Ψεύδος και την Σύγχυσιν, την διαστροφήν και την Αντιστροφήν των Αξιών – και ούτω καθ΄ εξής.


Αυτοί οι δύο κόσμοι, τώρα, εκπροσωπούνται κι ενσωματώνονται από τους αντιστοίχους τύπους – αλλά και πραγματώνονται μέσω αυτών. Ως αντιστοίχους δε τύπους δεν πρέπει να νοήσουμε αυτούς που ΛΕΝΕ πως «εκπροσωπούν» ή υποστηρίζουν τον ένα εκ των δύο – αλλά κατά περίπτωσιν οφείλουμε να διαγιγνώσκουμε την οικείαν συνάφειαν εκάστου! Να διακρίνουμε, δηλαδή, τους «δήθεν» από τους αυθεντικούς. Επειδή δε το νυστέρι της διακρίσεως στους δύο κόσμους έχει ακριβώς τεθή με βάσιν την αλήθεια και την αυθεντικότητα, με την Ουσίαν και την ένδοθεν ακραιφνή εκπήγασιν ως λυδίαν λίθο, κατ΄ εμέ μόνην επαξίαν λυδίαν λίθο, έπεται μαθηματικώς κατ΄ ουσίαν, ότι η χειρίστη και υβριστικωτάτη των κηβδίλων προσποιήσεων είναι εκείνη η οποία επαγγέλλεται τον δικό μας Κόσμο, τον αληθή Κόσμο της Αρίας επιγνώσεως, Παραδόσεως και ανασυντάξεως, ενώ προέρχεται από και παραμένει αιματοψυχικώς συναφής προς το έτερον στρατόπεδον, προς την σημιτίζουσαν ανουσιότητα και τα προσωπεία της, το Ψεύδος και την επιθετικήν Ύβριν, την κατασπίλωσιν, υπόσκαψιν και λυσσαλέαν παντοιότροπον αναίρεσιν πάσης αυθεντικότητος και παντός αληθώς αυθεντικού στοιχείου !

Μεταξύ δε των δύο τούτων κόσμων μόνον η απόλυτος άβυσσος υπάρχει – και απολύτως ουδεμία δυνατότης συνδιαλλαγής. Κατά τούτο και οι αχυράνθρωποι που καπηλεύονται δικά μας σύμβολα, πολιτική και Ιδέες μας αφορούν βασικώς τόσον ελάχιστα, όσον και το τι κάνει η Ν.Δ. ή το ΛΑ.Ο.Σ. ή το Κ.Κ.Ε. – εκτός της πρακτικώς αναποφεύκτου συγκρούσεως αν κάποτε ο Κόσμος νικήση, οπότε και θα κληθούν οι αρχηγέται της Διαστροφής εις το εδώλιον της Δίκης. Μόνον που οι παραλλασσόμενοι κάπηλοι, ειδικώς, και παρείσακτοι των ιδικών μας Ιδεών, διά τούτου δε αναφέρομαι εις τα κέντρα των κι όχι την περιφέρειαν των αδαών «οπαδών» - χειροκροτητών, είναι ακριβώς εντεταλμένοι εις την κατασπίλωσίν μας, ημών μάλιστα πρώτιστα, ως εκπροσωπούντων το διακύβευμα της αποκαθηλώσεώς των εκ του κηβδίλου των και πολλαπλώς προσοδοφόρου θώκου.


Ως , δε, προς τα κοπρώδη πυρομαχικά των ούτω δολίως παρεισφρυόντων υπανθρώπων , η υπεροπλία τους είναι απολύτως ακαταμάχητος – αλλά καθόλου επίζηλος , εν τούτοις βεβαίως, παρ΄ ημίν …


Όμως, σε μία χώρα όπου τέτοια συμπτώματα, επιθετικώτατα δή επιφερόμενα , μεταξύ των ως Ε/Σ βαυκαλιζομένων δεν προκαλούν την άμεσον και πλήρη ηθικήν και φυσικήν κατακεραύνωσιν των ανθρωπιδών που επιμολύνουν ου μόνον τον «χώρον» , αλλά τον Κόσμον διά της Ύβρεως που ενσωματώνουν και υπηρετούν, η οία ανοικτή παρέμβασις καθίσταται ανεπιθύμητος , απαξιωτική και αλυσιτελής.


Διότι μία τέτοια χώρα κι ένας τέτοιος «χώρος» δεν αξίζουν μιάν αυθεντικήν έκφρασιν κι επέμβασιν !


Αξίζουν τους Καραμανλήδες τους, τους τραγελαφικούς Καρατζαφούσκους τους και τους δηλητηριώδεις εθνολιακοτσιγγάνους να τους πουλούν φούμαρα και φούμα για παραλλαγή και μπλουζάκια – για μεταξωτές συσκευασίες των , τόσο ευπροσαρμόστων κι ευμεταβλήτων , εμπορικών τους πακέτων.


Ώστε, το περί Ανορθώσεως ζήτημα, περί αληθούς, δηλαδή, Επαναστάσεως, είναι συναφές προς το ζήτημα της αυθεντικότητος, της α-ληθείας , της οποίας ο καρπός , ο Νέος Άνθρωπος , ο αυθεντικός Άνθρωπος, θα είναι υποκείμενον και αντικείμενον της αληθούς Πολιτείας εν ταυτώ, καθώς σαφέστατα και ο θείος Πλάτων διηρμήνευσεν. Γι΄ αυτό ακριβώς, άλλως τε, και κατά το α΄ μέρος, εις το περί μεγίστων εμποδίων ανορθώσεως του Ε/Σ στην Ελλάδα , δεν εξεκίνησα από εξωτερικά αλλ΄ από εσωτερικά ελαττώματα και αρρώστιες του νεοέλληνος – αφού η κυρία μάχη εκεί διεξάγεται , ως ο Μέγας Πόλεμος των Αρχαίων , που τόσον ωραία μας ανέλυσε ο Ιούλιος Έβολα , σ΄ ένα πολύ γνωστό του δοκίμιο.


Η δε παλινόρθωσις – αφού είναι μεν νέος αλλά και αρχέγονος μαζύ ο αυθεντικός Άνθρωπος - δύναται μόνον ν΄ αποτελή προϊόν εσωτερικής κι αυθεντικής Εργασίας. Ήτοι εκπαιδεύσεως, διδαχής όπως έλεγεν ο Δημόκριτος - π.χ. , εις το εξής εκπληκτικόν απόφθεγμα:


«Η φύσις και η διδαχή παραπλήσιόν εστι· και γάρ η διδαχή μεταρρυσμοί , μεταρρυσμούσα δε φυσιοποιεί (: διότι και η διδαχή μεταρρυθμίζει, μεταρρυθμίζουσα δε επαναφέρει εις την αυθεντικήν, αρχέγονον, ιδίαν φύσιν)»!!! Αυτό και περικλείει συμπυκνωμένη όλην μας την φιλοσοφία ! Όπως και το του Πινδάρου: «Γένοιο οίος εσσί μαθών (: μέσω της αληθούς μαθήσεως , γίνε αυτό που είσαι).»


Αν αυτά σας ακούγονται μη πολιτικά, θα σας υπενθυμίσω ότι ήτο η θεμελιώδης προσέγγισις τόσον των SS , μάλιστα δε της Ahnenerbe , όσον και της Σιδηράς Φρουράς του Codreanu στην Ρουμανία. Και , φυσικά , του Πλάτωνος , όταν ωμίλει περί αληθούς Πολιτικής. Πολύ δε περισσότερο σήμερα, οπότε η μεταξύ ημών και του Συστήματος αντίθεσις έχει καταδείξει όλην της την ριζικήν αντιπολικότητα, κάθε άλλος δρόμος είναι από ανόητος έως ύποπτος και επικίνδυνος. Είναι παρήγορον ότι νέοι αγωνισταί ανά την Ευρώπην εις ολονέν αύξοντα βαθμόν αντιλαμβάνονται αυτές τις αλήθειες και, στην εποχή του απολύτου εξεικονισμού, της πλαστότητος και της «virtual reality», του «image making» και της ναρκισσιστικής ταυτίσεως μετά του αυτο - ειδώλου αντ΄ άλλης αυτεπιγνώσεως, κατά τον τρόπον των πλέον επιπολαίων κορασίδων, το πνευματικό και βιολογικό μας φυλετικό κύτταρο αποδεικνύεται ικανό ν΄ αντιδράση – αλλά και να δράση …

Η ανεύρεσις του αυθεντικού εσωτερικού Άξονος δύναται μόνη να σώση τον Άριον Άνδρα , δι΄ αυτού δε, και μέσω της ούτω εξυγιασμένης και εκ της εις ήν έχει καταρριφθή αβύσσου ανειλκυσμένης Αρίας Γυναικός , τον Κόσμον, τώρα που δέσμιος εκπέμπει ρόγχον επιθανάτιον «επ΄ ουδόν» (:στο κατώφλι του) απολύτου Μη Όντος.


Είχε βαθύτατα δίκιο η μεγάλη Αρία Μαξιμιανή Πόρτα (Savitri Devi) , όταν απεφαίνετο ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός από ένα πολιτικό Κίνημα έχει μεταπολεμικώς ανυψωθή εις την πανοπτικήν ισχύν Θρησκείας : μιας μη δογματικής Θρησκείας της Αναγνωρίσεως, της Συνειδήσεως/Επιγνώσεως, της Αυθεντικότητος, της Κοσμικότητος, της Επανορθώσεως κι Ανατάσεως καθ’ όλα. Τούτο και αποτελεί την συμβολικήν ισχύν της ιεράς ρούνας του TYR, που εγκολπούται εις το έμβλημα του ΑΡΜΑΤΟΣ.


Πλέον κατά την παρούσαν νοσηράν κατάστασιν έχει αλλοιωθή κάθε ουσία και νόημα, κάθε ενέργεια και λειτουργία. Οι αρχετυπικοί δε χαρακτήρες, υποκατασταθή υπό τεχνητών νοσηρών εντυπωμάτων υπό των διεστραμμένων ανοσιουργών των ΜΜΕ και συναφών δημοκρατικών θεσμών και καθιδρυμάτων επάνω εις τα παθητικά, ξεριζωμένα κι αβοήθητα μηχανικά μυαλουδάκια των εγωπαθών τροφίμων των αστικών κονικλοτροφείων, ομοίως δε και η ενέργεια εκείνων των αρχετύπων: που, έτσι, γίνεται επίσης αυτό που λένε «virtual», εννοώντας (ψευδόμενοι και λεκτικώς, ετυμολογικώς δια του όρου «virtual»…) εικονική – άρα, ανίκανη προς ουσιώδη τέλεσιν των αρχετυπικών ρόλων.


Γι΄ αυτό κι ο έρωτας, ακόμη, είναι κατά 99,9% εικονικός, πολύ μακράν του αρχετυπικού του ύψους ριγμένος – οι δε σχέσεις των δύο φύλων ομοίως, οι γάμοι μάλλον ανούσιες «συμβιώσεις», δίκην κοινωνικών συμβολαίων άνευ συναισθηματικού, ουσιώδους και μεταφυσικού βάθους, μεταξύ ενεργειακώς και ουσιαστικώς ελλιποβαρών κελυφών, όπου όλη τους η ουσία έχει γίνει κέλυφος, καθαρή εγωπάθεια και αβοήθητη νοσηρότητα κι αρρώστια … Αλλά και η «διανόησις» εικονική - μάλιστα δε στρεβλωτικώτατα !


Εκπροσωπούμε τον πλήρη κι απόλυτον, ήδη κατά το θεμελιώδες μεταφυσικόν επίπεδον, αντί-πολον της συνολικής Εκτροπής την οποίαν το Σύστημα εκφράζει και υπηρετεί – καθώς και οι φορείς του. Πρέπει δε μάλιστα να ξεριζώση ο καθείς μας τις αποικίες του Συστήματος εντός του – αλλοιώς δεν έχει καμμιάν ελπίδα, όχι να κάμη Επανάστασιν, αλλ΄ ούτε κάν να ζήση !

Η ταυτότης δεν είναι δήλωσις κομματικής προτιμήσεως – αλλ΄ αντικείμενον αενάου κι ατέγκτου αντιμαχίας κι αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ Ουσίας και Α-ληθείας, αφ΄ ενός, αυθεντικότητος δηλαδή, κατά την οικείαν εκάστου δέουσαν (φυλετικώς, καστικώς και ατομικώς) εκδοχήν, και θνησιγενούς εικονικότητος, δολιότητος και τυμπανοκρουστικής επιφανειακότητος/ψευδότητος αφ΄ ετέρου. Διά να ανακαλέσω δε πάλιν τον προσφιλή μου ήρωα Σταιρκόδερον, «άδεια βαρέλια βροντούνε πιότερο» …

Προβαίνω, λοιπόν, εις την απλήν και κρυσταλλίνην διακήρυξιν, ότι αν καταφέρουμε να ζήσουμε αυθεντικώς, ανταξίως της Ουσίας μας, ώστε αυτή ν΄ ανθοβολήση, του Αίματός μας, των Προγόνων μας, ήδη τότε η Επανάστασις θα έχη αυθεντικώς και ουσιαστικώς ξεκινήσει. Αυτό θα το καταγελάσουν κάποιοι γελοίοι δοκησίσοφοι «διανοούμενοι» της ακαδημαϊκής καθέδρας – αλλά οι Σοφοί της Σιών γνωρίζουν απολύτως το βάθος της αληθείας του, έστω και εκ της αντι - πόλου οπτικής εποπτεύοντες ...


Η δε αυθεντικότης θα ξαναοδηγήση τα βήματά μας, από τα αστικά λύματα και απορρίμματα, επάνω στις βουνοκορφές της ζώσης Παραδόσεως αλλά και της αυθεντικής δημιουργίας, στα ουράνια διαμάντια που μας γεφυρώνουν με τον Κόσμον, με τον Ουρανό του Θεού που έπλασε την Φυλήν μας : γιατί εμείς αυτόν θέλουμε και ψάχνουμε - και τα οποία το θνησιγενές και μίζερο ελλαδικό μόρφωμα που διεδέχθη την Τουρκοκρατία έκανε ό,τι μπορούσε για ν΄ αποσβέση και αλλοιώση διά παντός, στα πλαίσια μιας νέας, μόνον όμως πολύ βαθύτερης και λεπτώτερης, κατοχής: ενός ενδομύχου, ριζικού εξανδραποδισμού, μιάς συστηματικής δηλητηριάσεως και αλλοιώσεως που, δυστυχώς, απεδείχθη τελικώς αποτελεσματική. Και που μόνον διά της αναιρέσεώς της και ολικής αναστροφής μπορεί να αποσεισθή αληθώς, ώστε να δύναται να επακολουθήση η αναγέννησις, εν αυθεντικότητι και ελευθερία – καθώς αυτές οι δύο έννοιες μόνον όταν είναι αδιαχώριστες μπορούν να είναι αληθινές.


Κι είναι, ακόμη, τόσα που δεν ανέφερα κι αφορούν αμέσως εις το ερώτημά σας – όμως πολλές εκ των απαντήσεων συμπληρούνται επαλλήλως, όπως κι ο,τιδήποτε, ιδεολογικού χαρακτήρος, έχω γράψει. Δεν αλλάζω εις τίποτε ουσιώδες, αρμενίζων εις την θάλασσα του Αρίου Πνεύματος με δοιάκι (Οίακα , πηδάλιον ήγουν - πρωταρχαϊκώς εκαλείτο Fοίαξ με δίγαμμα, προφερόμενον ως β) την προσήλωσιν εις το Κέντρον, τον Άξονα της Στήλης του Νοήματος του Κόσμου, μικρού και μεγάλου, εσωτερικού κι εξωτερικού – της πανιέρου Ιρμινσούλ (IRMINSUL).


Γι΄ αυτό και ό,τι γράφω συμβάλλει εις διευκρίνισιν κι όχι θόλωσιν, αποδυνάμωσιν των προηγουμένων. Αναμένω τους εντίμους αναζητητάς, ακόμη κι εκτός του χώρου αν είναι αγνοί κι ειλικρινείς, να θέσουν οποιοδήποτε ερώτημα προς διευκρίνισιν· θα ήτο όμως παραφροσύνη ν΄ ασχοληθώ με τα σεληνιαζόμενα ανθρωπάρια που ανακυκλώνουν μυθοπλασίες του τύπου « ρε , ξέρεις , ο Γκέκας είπε ότι … » ! Προφανώς δεν τους βολεύουν, ως λαβές κατασπιλώσεως, ούτε τα πραγματικά μου λόγια ούτε οι πραγματικές πράξεις ! Κανένα πρόβλημα γι΄ αυτούς – φτιάχνουν άλλα – κι εξ άλλου, σκέπτονται, «η Αθήνα είναι μακρυά γι΄ αυτόν – κι αντε να τον βρουν να διαψεύση» !!!


Όμως το Πνεύμα τελικώς, και όχι το Ψέμμα, παρ΄ ό,τι θέλει το ίδιον να φαντάζεται, είναι παντοδύναμον – καθώς και η Αλήθεια. Που πραγματώνεται ήδη μέσω της Αυθεντικότητος και του Αγώνος – αλλά και που τελικώς θα νικήση.


Γιατί , χωρίς να αισθάνωμαι οποιανδήποτε μεταφυσικήν ή ψυχολογικήν χρείαν αυτής της πίστεως , και εις πείσμα όλων των φαιδρο - τραγικών καλλικαντζάρων , πιστεύω ακραδάντως εις την Τελικήν Νίκην.

Κρατήστε το αυτό , ειδικώς !




ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ …



Σχετικοί σύνδεσμοι :


Περιοδικό ATHENΑEUM :


http://www.ateney.ru/


Σύνδεσμος Εθνοφυλετικής Αναπλάσεως ΑΡΜΑ :




http://www.armahellas.com/


Συνέντευξη με τον Στέφανο Γκέκα ( Α΄ μέρος ) :




"Η Νέα Τάξη εμάς ... δε μας τρομάζει" !


του Πολυπέρχονα.



" Τίποτε το δρόμο δε μας φράζει , η Νέα Τάξη εμάς ... δε μας τρομάζει" λέει το "εμβατήριο" του ΛΑ.Ο.Σ. που προβάλλουν συχνά στο τηλεοπτικό τους κανάλι.


Πράγματι , η Νέα Τάξη δεν τους τρομάζει. Και όχι μόνο δεν τους τρομάζει , αλλά αντίθετα τους εκφράζει !


Τους εκφράζει και πολιτικά, και πολιτιστικά ...


Ανάμεσα σε μεγάλο πλήθος σχετικών περιπτώσεων, ενδεικτικά και μόνο παραθέτουμε τα παρακάτω :


http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/04/bravo-giorgos.html


http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/06/blog-post_18.html



Σήμερα , θα παραθέσουμε μερικά ακόμα ντοκουμέντα , από τις απόψεις και το βίο του τηλεοπτικού σταρ και τηλεοπτικού πωλητή "Άδωνι Γεωργιάδη".


Ανταποκρίνονται τα παρακάτω στο πολιτικό και πολιτιστικό πρότυπο της Νέας Τάξης , ή όχι ;

Αφήνουμε τους αναγνώστες να κρίνουν ...




Στη φωτογραφία, βλέπουμε τον Άδωνι με την σύζυγο του , τη νέα τηλεστάρ Ευγενία Μανωλίδου από πρόσφατή του συνέντευξη σε εφημερίδα. Στη συνέντευξη αυτή , διαβάζουμε δύο από τις ερωτήσεις και τις αντίστοιχες απαντήσεις του Άδωνι Γεωργιάδη.



Ερώτηση: Άκουσα ότι υποστηρίζετε τον Ομπάμα, τον οποίο θεωρείτε φιλέλληνα. Ισχύει ;


Άδωνις Γεωργιάδης : Είμαι πολύ ομπαμικός. Πράγματι είναι η πλευρά που είναι εγγύτερα στις Ελληνικές θέσεις , αλλά και ο ίδιος ο Ομπάμα είναι χαρισματικός ρήτορας , είναι ένα πρόσωπο που έλκει το βλέμμα και προξενεί το ενδιαφέρον. Μου αρέσουν οι χαρισματικοί άνθρωποι.



Μια μικρή ιδέα για τις θέσεις του Ομπάμα , μπορείτε να πάρετε από εδώ :


http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/06/blog-post_08.html


http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/11/blog-post_06.html


http://mkritis.blogspot.com/2008/11/blog-post_04.html




Ερώτηση: Αυτό σας καθιστά επιτέλους "μη φασίστα";


Άδωνις Γεωργιάδης: Δεν ήμουν ποτέ φασίστας. Σας διαβεβαιώ, είμαι , ίσως , πολιτικά ο πιο αντίθετος στο φασισμό που υπάρχει στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Η πολιτική μου ιδεολογία είναι η άμεση δημοκρατία. Δε μου αρέσει ο ολοκληρωτισμός , τον σιχαίνομαι.




Το μίσος της "γαλανόλευκης αντιφά" απένταντι σε κάθε τι "φασιστικό" και "ολοκληρωτικό" που αντιστέκεται στη Νέα Τάξη πραγμάτων και στην "δημοκρατία" της , το γνωρίζουμε καλά ...

Ο βουλευτής της απλά το επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά ...

Δεν είναι μόνο η υποστήριξη στον Αμερικανοσιωνιστή Ομπάμα. Την προσήλωσή του στις ΗΠΑ και το Σιωνισμό βέβαια , ο κατά τα άλλα "Ελληνιστής" Άδωνις τη δείχνει σε κάθε ευκαιρία.


Πρώτος πρώτος έτρεξε από το ΛΑΟΣ να επισκεφτεί το κατεχόμενο Αφγανιστάν όπως μπορείτε να δείτε εδώ :


http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/07/blog-post.html



Και φυσικά ο Άδωνις , συμμετείχε στη βράβευση του Αμερικανοεβραίου Γερουσιαστή , Καρόλου Λεβίν. Ο τελευταίος, συμμετείχε σε ενεργά σε πλήθος εγκλημάτων του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού , αφού εκλέγεται συνεχώς γερουσιαστής από το 1979.

Ο πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία δεν θα τελειώσει εφ' όσον ( ο Σαντάμ Χουσεΐν) είναι στην εξουσία", δήλωνε ο Λεβίν του 2001. Ως πρόεδρος της Επιτροπής των Ένοπλων Δυνάμεων της Συγκλήτου , είπε κατά τη διάρκεια ακρόασης στις 19 Σεπτεμβρίου 2002: "Ξεκινάμε με την κοινή πεποίθηση ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν είναι τύραννος και μια απειλή στην ειρήνη και τη σταθερότητα της περιοχής".





Στη φωτογραφία ο Αμερικανοεβραίος Γερουσιαστής Λεβίν με τον πρώην πρωθυπουργό του Ισραήλ.







Στις παραπάνω φωτογραφίες ,
Άδωνις Γεωργιάδης , στη βράβευσή του Λεβίν με το βραβείο που φέρει το όνομα Μορντεχάι (Μαρδοχαίος) Φριζής.

Ο Μορντεχάι Φριζής σκοτώθηκε πολεμώντας τον Ιταλικό φασισμό. Ο ιερέας του στρατεύματος του έκλεισε τα μάτια με την επιθανάτια εβραϊκή προσευχή: «Άκουσε Ισραήλ, ο Κύριος ο Θεός σου, ο Κύριος είναι ένας».


Για να ανατρέψει τα πολιτιστικά πρότυπα της Νέας τάξης, μετά τα σκυλάδικα της Έφης Σαρρή , το ΛΑ.Ο.Σ. μέσω του Άδωνι , ήρθε να μας πλασάρει την "κλασική παιδεία" της Ευγενίας Μανωλίδου.


Στο παρακάτω βίντεο , Άδωνις και Ευγενία , ανατρέπουν τα πρότυπα της Νέας Τάξης επιδεικνύοντας την "υψηλή κουλτούρα" της Μανωλίδου και άλλα πολλά , στην πολιτιστική αντινεοταξική εκπομπή ... του Θέμου Αναστασιάδη.




Αλλά για να ανατρέψει καλύτερα αυτά τα νεοταξικά πρότυπα υποκουλτούρας , η Ευγενία ξεκίνησε δική της εκμπομπή στο κανάλι του Αντέννα.


Όσοι από σας αντέχετε , μπορείτε να δείτε στιγμιότυπα στα παρακάτω βίντεο.


Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη το ρόλο του Στρατού στην "Επανάσταση" για "Πατρίδα - Θρησκεία - Οικογένεια" , η Ευγενία Μανωλίδου παρουσιάζει στο πρώτο βίντεο άτομο που υπηρέτησε στις ειδικές δυνάμεις , και στο δεύτερο μια κόρη στρατιωτικού ...






Φυσικά ο Άδωνις , δεν παρέλειψε να ευχηθεί καλή επιτυχία στην Ευγενία , για τη νέα της αποστολή ενάντια στη ... Νέα Τάξη. Τον τρόπο που το έκανε και το ότι ακολούθησε , δείτε το στο παρακάτω βίντεο.

Μνήμη Κυριάκου Μάτση.

Γράφουν : Αυτόλυκος , Μαύρος Λύκος.


Ο Κυριάκος Μάτσης αποτελεί μια ξεχωριστή μορφή του αγώνα του Κυπριακού ελληνισμού ενάντια στην Αγγλική κατοχή την Ένωση με την Ελλάδα. Ήταν ένας αδούλωτος Έλληνας που δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι και ήταν από νωρίς αφοσιωμένος στην ιδέα της ελευθερίας.


Γεννήθηκε το 1926 στο Παλαιοχώρι Λευκωσίας. Μετά την αποφοίτηση του από το γυμνάσιο φοίτησε στην Γεωπονική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έκτοτε δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Εργαζόταν ως γεωπόνος στην Αμμόχωστο όταν εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ ως επικεφαλής του τομέα Αμμοχώστου.




Στις 9 Ιανουαρίου 1956 συνελήφθη και βασανίστηκε φρικτά. Βλέποντας οι βασανιστές του ότι δεν λυγίζει , ο Βρετανός Στρατάρχης Χάρντινγκ αποπειράθηκε να τον δωροδοκήσει προσφέροντας του το τεράστιο ποσό των 500.000 λιρών για να προδώσει τον Διγενή. Τότε ο Μάτσης πετάχτηκε ορθός και χτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι βροντοφώναξε στον Βρετανό στρατάρχη :


«Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα , αλλά περί αρετής ! Λυπούμαι εξοχότατε αλλά με προσβάλλετε.»


Ακόμα και ο Χάρντινγκ δεν μπορούσε να μην συγκλονιστεί από το μεγαλείο του ήρωα και διέταξε να σταματήσουν τα βασανιστήρια. Και ως κρατούμενος όμως ο Μάτσης δεν σταμάτησε την δράση του. Οργάνωσε τους συγκρατούμενους του και λειτούργησε ελληνικό σχολείο εντός της φυλακής. Κατόρθωσε να επηρεάσει ακόμα και τους Βρετανούς φρουρούς των φυλακών σε σημείο οι αρχές να αναγκαστούν να τους αντικαταστήσουν. Επίσης οργάνωσε δίκτυο αποδράσεων μέσα στην φυλακή. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να αποδράσει και ο ίδιος και αρχίζει να μάχεται στο βουνό.


Σε μια επιστολή του προς ένα παιδί ενός συγγενή του γράφει :


"Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από εκείνη που αισθάνεται ένας σαν βλέπει να μετατρέπονται σε πραγματικότητα τα όνειρα, οι ελπίδες και τα ιδανικά του. Το ξέρω πως ο δρόμος είναι δύσκολος, μα είμαστε και εμείς ακούραστοι. Δοκίμασα πιο έντονα τον πειρασμό όταν, περαστικός από το χωριό μου, ήμουν υποχρεωμένος να μη δω τους δικούς μου. Μα έτσι θα είναι πιο έντονη η χαρά όταν βρεθούμε τη μέρα της νίκης."


Στις 13 Σεπτεμβρίου ανέλαβε τομεάρχης Κερύνειας και για την δράση του επικηρύχθηκε από τους Βρετανούς. Στις 19 Νοεμβρίου κατόπιν προδοσίας εντοπίστηκε το κρησφύγετο του Μάτση και άλλων δύο αγωνιστών. Οι Βρετανοί τους περικύκλωσαν και ο Μάτσης αφού διέταξε τους άλλους δύο συναγωνιστές του να φύγουν για να σωθούν έδωσε μόνος του τον αγώνα μέχρι την στιγμή που οι βρετανικές χειροβομβίδες τον κομμάτιασαν. Οι Βρετανοί τον κάλεσαν να παραδοθεί.


Εκείνος αρκέστηκε να απαντήσει «ΟΧΙ».


Τότε ο επικεφαλής Βρετανός τον απείλησε ότι θα του έριχναν βενζίνη και θα τον έκαιγαν ζωντανό. Και ο Μάτσης απάντησε :


«Αν τολμάτε ελάτε».


Οι Βρετανοί δεν τόλμησαν. Απάντησαν όμως με δέσμες χειροβομβίδων. Το θνητό του σώμα όπως ήταν φυσικό πέθανε. Το πνεύμα του όμως δεν θα πεθάνει ποτέ , όσο και μόνο ένας Έλληνας θα μένει ακόμα ζωντανός. Το παράδειγμα του ενέπνευσε πλήθος αγωνιστών μέχρι και σήμερα, όπως τους νεομάρτυρες Ισαάκ και Σολωμό.


Ήρωας δεν ήταν μόνο ο Κυριάκος. Η απάντηση των γονέων του στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του παραμένει μνημείο λεβεντιάς , αντάξια ενός επιγράμματος του Σιμωνίδη :

«Τόσον εγώ, τόσον και ο σύζυγος μου, είμαστε υπερήφανοι για τον ηρωικό θάνατο του αγαπημένου μας παιδιού. Ο γιος μας αγωνίστηκε με όλη τη δύναμη της ψυχής του για την ελευθερία του μαρτυρικού μας νησιού.»


«Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα , αλλά περί αρετής ! »






Και αυτή η ιδέα ποτέ δε θα πάψει να λάμπει όσο υπάρχουν πραγματικοί Έλληνες που δε σκύβουν το κεφάλι ούτε στους Ατλαντικούς «αφέντες» , ούτε στο αντεθνικό και αντιλαϊκό κράτος και τους μηχανισμούς του , ούτε στα παρακρατικά παραμάγαζα των εμπόρων με τα μπλουζάκια τα cd και τις κονκάρδες , ούτε στους τηλεμαϊντανούς «εθνικιστές» με τη βουλευτική αποζημίωση των 9.000 Ευρώ και τις λιμουζίνες.


Κανείς από αυτούς σήμερα δε «θυμήθηκε» τη θυσία του Μάτση , όπως και κανείς από αυτούς δεν αναφέρεται πια σχεδόν πότε στα εγκλήματα των Άγγλων αφεντικών τους στην Κύπρο. Λες και η ΕΟΚΑ δεν πολεμούσε για λευτεριά ενάντια στον Άγγλο καταχτητή , λες και ποτέ δε βασανίστηκαν και δε σκοτώθηκαν τόσοι ήρωες αγωνιστές !


Για να μην ενοχλήσουν τα Ατλαντικά αφεντικά τους , παρουσιάζουν την ΕΟΚΑ λες και ήταν μια κίνηση που απλά γενικά και αόριστα αγωνίζονταν για «Ένωση με την Ελλάδα» , χωρίς σχεδόν ποτέ να αναφέρουν ενάντια σε ποιους πολεμούσε. Έφτασαν σε τέτοιο σημείο ώστε να υπάρχουν ακόμα και νέα παιδιά στο «χώρο» τους που κατέληξαν με αυτά που τους έλεγαν εκεί πέρα να νομίζουν ότι η ΕΟΚΑ «πάλευε να απελευθερώσει την Κύπρο από τους … Τούρκους και τους … μπολσεβίκους που τους υποστήριζαν» !


Όλοι αυτοί που βρίσκονται στον αντίποδα αυτών των αιώνιων και άσβεστων ιδανικών μας, οι μηχανισμοί καταστολής , οι έμποροι , οι πλασιέ και οι ρουφιάνοι του κράτους , κάνουν τα πάντα για να συκοφαντήσουν , να προβοκάρουν και να «απειλήσουν» τους Έλληνες εθνικοεπαναστάτες. Τα χουν συνηθίσει όλα αυτά να πιάνουν ως μέθοδοι στους «δικούς τους» ανθρώπους , το χουν δει όμως καλά ότι κάθε τέτοια προσπάθεια τους την κάνει τέφρα η άσβεστη φλόγα που καίει στην καρδιά των Εθνικοεπαναστατών.


Γιατί «Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα , αλλά περί αρετής». «Πέτρα πάνω στην Πέτρα να μη μείνει» εμείς δεν τους προσκυνάμε.



Ποια είναι τελικά η σχέση της antifa με τον ιμπεριαλισμό ;

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί απόσπασμα κειμένου προερχόμενου από φόρουμ Αριστερού περιοδικού.

Διευκρινίζουμε εδώ ότι η δημοσίευση του δεν συνεπάγεται βέβαια αποδοχή από την πλευρά μας όλων όσων αυτό εκφράζει , ωστόσο το καταθέτουμε κρίνοντάς το ως μία ενδιαφέρουσα προσέγγιση αναφορικά με τη δράση των λεγόμενων «αντιφασιστικών» οργανώσεων στη χώρα μας.



το κείμενο έγραψε ο anti - antifa.


"Ποια είναι τελικά η σχέση της antifa με τον ιμπεριαλισμό ;"


Γεμίσαμε παντού αφίσες για τη Σρεμπρένιτσα, για τις σφαγές των Σέρβων και των Ελλήνων εθνικιστών, για το όνομα της «Μακεδονίας» που είναι «ποτισμένο με το αίμα της Βοσνίας» και αναρωτιόμαστε αν όλα αυτά μπορούν να έχουν σχέση με την αναρχική ιδεολογία. Ποιοι είναι αυτοί που γεμίζουν με χιλιάδες ακριβές αφίσες τους δρόμους της πρωτεύουσας ; (άσχετα με το αν δεν κατορθώνουν τελικά να μαζέψουν πάνω από 200-300 άτομα).

Ποιοι είναι οι επικεφαλείς τους ; Ποιοι τους χρηματοδοτούν ;

Ποιοι εν τέλει ποιοι κρύβονται από πίσω τους ;

Έχει η ιδεολογία αυτή καμία σχέση με κινήματα της αριστεράς ή του ευρύτερου αναρχικού , αντιεξουσιαστικού και αυτόνομου χώρου ;




Αυτό πάντως που γνωρίζουμε είναι ότι οι αντιφάδες αναφέρονται επιλεκτικά και μονομερώς στην Σρεμπρένιτσα. Δεν ακούσαμε τίποτα ούτε για κροατικές θηριωδίες κατά την ανακατάληψη της Κράινα, ούτε για τους μουτζαχεντίν στη Βοσνία που έκαναν συλλογή κεφαλών των Σερβοβόσνιων αντιπάλων τους, ούτε για τους Αλβανούς UCKάδες που αιχμαλώτιζαν Σέρβους αμάχους, τους αφαιρούσαν χωρίς αναισθητικό τα νεφρά τους ( και τους σκότωναν ) και στη συνέχεια τα προωθούσαν στην παράνομη αγορά ανθρωπίνων οργάνων.

Γιατί άραγε ; Γιατί δηλαδή καταδικάζουν μονομερώς τις όποιες ακρότητες διέπραξαν οι Σέρβοι και για τις σφαγές των άλλων εμπολέμων της πρώην Γιουγκοσλαβίας σιωπούν επιδεικτικά; Γι’ αυτούς δεν θα κάνουν καμία «διαδήλωση μνήμης» ; Η ζωή κάποιων έχει μεγαλύτερη αξία από εκείνη κάποιων άλλων ; Εάν αυτό δεν είναι ρατσισμός , τότε τι είναι ;


Ένα άλλο ερώτημα επίσης αιωρείται και χρήζει απάντησης από τους αντιφάδες, το οποίο και αποφεύγουν επιμελώς να απαντήσουν. Ποια είναι η θέση τους έναντι των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών στην Γιουγκοσλαβία το 1999 ; Οι ίδιοι τότε - είτε ως συλλογικότητες είτε ως μεμονωμένα άτομα - συμμετείχαν στα συλλαλητήρια που έγιναν σε όλη την Ελλάδα με πρωτοβουλία αριστερών οργανώσεων ; Ή κάθονταν στον καναπέ τους ; Ή μήπως η θέα των Αλβανών που ανέμιζαν λάβαρα του UCK και αμερικάνικες σημαίες στην Ομόνοια, φωνάζοντας συνθήματα υπέρ των βομβαρδισμών, τους ηδόνιζε ; Εν τέλει , αυτές τις ημέρες γιορτάσαμε την επέτειο του Πολυτεχνείου. H antifa συμμετείχε στην πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία ( έστω για το «ξεκάρφωμα» ) ή μήπως διάκειται αρνητικά γιατί θεωρεί ότι η πορεία αυτή έχει έναν αντιμπεριαλιστικό χαρακτήρα ; Έχει ποτέ καταλήξει πορεία της antifa στην αμερικάνικη πρεσβεία ;



Έχουμε όμως και άλλα ερωτήματα να θέσουμε :


Ποια είναι οι σχέση τους με τις υπόπτου προελεύσεως και χαρακτήρα «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» που δραστηριοποιούνται σε ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη ως δούρειος ίππος της Νέας Τάξης; Ποιά είναι η σχέση τους με τη φιλοσιωνιστική antifa της Γερμανίας; Πως συμβαίνει να έχουν ακριβώς τις ίδιες θέσεις αναφορικά με το γιουγκοσλαβικό, το μακεδονικό, αλλά και με σειρά άλλων ζητημάτων με τη γνωστή πρακτόρικη ιστοσελίδα “bulgarmak” ;


βλέπε εδώ :


http://www.bulgarmak.org/srebrenica.htm


http://www.bulgarmak.org/bondsteel.htm


Αυτή η «ταύτιση απόψεων» είναι απαραιτήτως συμπτωματική ; Το ίδιο ισχύει και με την «σύμπτωση απόψεων» με τον «πατριάρχη» του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα μας , Ανδρέα Ανδριανόπουλο ;


βλέπε εδώ :


http://groups.yahoo.com/group/greekhr/message/4706



Και για ποιο λόγο το φιλελεύθερο ιστολόγιο Left Liberal Synthesis” διαφήμιζε την αντισερβική πορεία της Αntifa στις 18 Οκτωβρίου , γράφοντας μάλιστα ότι «τα ανακλαστικά της Antifa είναι τρομερά» και ότι « αξίζουν μπράβο στους ακτιβιστές του Antifa , για την πρωτοβουλία τους » ;


βλέπε εδώ :


http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/2008/10/antifa-18-1830-srebrenitsa.html .


Ποια σχέση μπορεί να έχει ο νεοφιλελευθερισμός με υποτιθέμενους κοινωνικούς αγωνιστές ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση; Γιατί τόση εμμονή από την πλευρά της antifa στη δαιμονοποίηση των εχθρών των ΗΠΑ , Σέρβων ; Εμείς απλώς θέτουμε κάποια ερωτήματα.



Ο νοών νοείτω ..





Ίδρυμα Ανοικτής Κοινωνίας Τζώρτζ Σόρος : Στην υπηρεσία των καταπιεζόμενων μειονοτήτων ...


Τζώρτζ Σόρος : Φιλάνθρωπος , Φιλόσοφος , Συγγραφέας , Ανθρωπιστής ...


Αυτά που έχουμε εμείς να πούμε από την πλευρά μας είναι τα εξής :


H antifa είναι ένα πολιτικό ρεύμα που στοχεύει -σύμφωνα με τα λεγόμενα των οπαδών της- στην καταπολέμηση του φασισμού και του ρατσισμού. «Μητρόπολή» της θεωρείται η μεταπολεμική Γερμανία και σύμφωνα με πολλούς δημιουργήθηκε για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των ΗΠΑ, της Βρετανίας και του Ισραήλ. Σε παρόμοιο μήκος κύματος φαίνεται ότι κινούνται και «μη κυβερνητικές» οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στο πρώην ανατολικό μπλοκ, χρηματοδοτούμενες από τη Δύση.


Στην Ελλάδα υπάρχει πλειάδα antifa πυρήνων ( ή συμμοριών αν προτιμάτε ) , που συμμετέχουν μεταξύ άλλων σε τραμπουκικές ενέργειες τρομοκράτησης όσων δεν συμφωνούν με τις απόψεις τους. Δεν έχουν όλες οι antifa οργανώσεις 100% ταύτιση θέσεων ( έχουν κάποτε και εσωτερικές αντιπαραθέσεις ) , ωστόσο διαθέτουν κάποια κοινά μεταξύ τους χαρακτηριστικά:


· Είναι φανατικοί εχθροί των εθνικών κρατών και ένθερμοι υποστηρικτές της πολυπολιτισμικής κοινωνίας.

· Είναι θιασώτες της «ευρωπαϊκότητας» και του «πολιτικά ορθού» και υπέρμαχοι της υπεροχής του «πολιτισμένου» δυτικού κόσμου έναντι των «κακών» Ρώσων και Σέρβων ( ή σε ορισμένες περιπτώσεις και κατά των «τρομοκρατών» Ιρανών και Παλαιστινίων).


· «Κολλούν» εσκεμμένα την «στάμπα» του «φασίστα» σε όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες πατριώτες , λες και το ν’ αγαπάς τον τόπο σου είναι ρετσινιά.

· Πιστεύουν στην παγκόσμια καθολικότητα των «ευρωπαϊκών αξιών» και προσπαθούν να τις εξαγάγουν, να τις «μεταλαμπαδεύσουν» και να τις επιβάλουν του σε όλο τον κόσμο, υπό μία νέα μορφή «πολιτισμικής και ιδεολογικής αποικιοκρατίας».


· Επικροτούν και δικαιολογούν την επιλεκτική χρήση βίας από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με σκοπό τη συλλογική «τιμωρία» ορισμένων μη «πολιτικά ορθών» λαών (π.χ. ο «καλός» βομβαρδισμός της Σερβίας το 1999).


· Υπερασπίζονται τους απανταχού Εβραίους (ορισμένοι και το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ), με πρόσχημα την καταπολέμηση του «αντισημιτισμού» ( εδώ δεν τολμούν, τουλάχιστον προς το παρόν, να σηκώσουν ισραηλινές σημαίες για ευνόητους λόγους ).


· Υποστηρίζουν κάποιους συγκεκριμένους εθνικισμούς ( αλβανικό , μουσουλμανικό βοσνιακό , σλαβομακεδονικό / βουλγαρικό) έναντι άλλων ( ελληνικού , σερβικού , ρωσικού ).


· Παίρνουν ανοιχτά το μέρος των ιστορικών εχθρών του Ελληνισμού και συμπεριφέρονται αντικοινωνικά, με σκοπό να προκαλέσουν το λαϊκό αίσθημα (χαρακτηρισμοί όπως «νοικοκυραίοι μικροαστοί», «είμαστε Τούρκοι, Αλβανοί, προδότες κτλ», «είμαστε όλοι ομοφυλόφιλοι» κτλ).


· Είναι ελιτιστές και νιώθουν απέχθεια για τη λαϊκή πλειοψηφία και μίσος για την κοινωνία στην οποία ζουν.


· Είναι ατομικιστές και νιώθουν ευχαρίστηση όταν προκαλούν το κοινό αίσθημα.


· Είναι φιλοαμερικάνοι και φιλοευρωπαΪστές και οπαδοί του ιμπεριαλισμού, όπως αποδεικνύεται από την κατεύθυνση προς την οποία κινείται η όλη πολιτική τους δραστηριότητα.





Οι αντιφάδες λοιπόν δεν είναι ούτε αντιεξουσιαστές, ούτε επαναστάτες, ούτε αναρχικοί. Μπορεί αυτή η «μόδα» να προήλθε από μία μετάλλαξη βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα του αναρχικού χώρου, όμως σήμερα κάθε άλλο παρά έχει σχέση με την αναρχική ιδεολογία. Απλά καπηλεύονται τα αναρχικά σύμβολα και χρησιμοποιούν την αναρχική ρητορική για να «θολώσουν τα νερά».

Έχουμε ουσιαστικά να κάνουμε με μεταμφιεσμένους σε «αναρχικούς» έμμισθους πράκτορες που συμπαρασύρουν πολύ περισσότερους απληροφόρητους ή αφελείς προς ελεγχόμενες από τους ιδίους οδούς, τις οποίες και έχουν προ πολλού διαμορφώσει.


Είναι λακέδες των ιμπεριαλιστών , είναι οι «Σαακασβίλι» της Ελλάδας , είτε εκούσια είτε ακούσια. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και προκαλούμε όποιον θεωρεί ότι όσα γράφουμε δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια , να μας διαψεύσει με επιχειρήματα. Ιδού η Ρόδος , ιδού και το πήδημα.



ΖΗΤΩ Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ !

ΖΗΤΩ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ !

ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ !


Συνέντευξη με τον Στέφανο Γκέκα ( Α΄ μέρος. )

Αν μας ζητούσαν να αναφέρουμε έναν πραγματικό ευπατρίδη , που να τον γνωρίζουν και εκτιμούν κάποιες από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του Εθνικοσοσιαλισμού στην Ευρώπη , που έχει αποτελέσει δάσκαλο και πρότυπο για την σημερινή ελίτ του Εθνικοσοσιαλισμού στην Ελλάδα , με τις ιδέες του να είναι περιζήτητες με έντονο ενδιαφέρον στα διεθνή συνέδρια , δεν θα είχαμε παρά μία και μόνο μια επιλογή :

Τον Στέφανο Γκέκα , του οποίου και έχουμε την ιδιαίτερη τιμή να δημοσιεύουμε αποκλειστική συνέντευξη - και τον ευχαριστούμε θερμά γι αυτό.


ΜΚ : Κατ΄ αρχάς εκ μέρους της συντακτικής μας ομάδας θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε θερμά για αυτήν την συνέντευξη, που αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για εμάς.


Στ. Γκ : Εγώ σας ευχαριστώ, για την δυνατότητα επικοινωνίας με κάποιους συναγωνιστάς και λοιπούς προβληματιζομένους συμπατριώτες που μου παρέχετε. Θα πρέπει, εν τούτοις, οι αναγνώσται να μη λησμονούν τον εξ ορισμού δειγματοληπτικό χαρακτήρα μιας συνεντεύξεως, όπου κι οι απαντήσεις δεν είναι φυσικά δυνατόν να εξαντλούν το κατά περίπτωσιν τιθέμενο ζήτημα.






ΜΚ : Έχετε διοργανώσει συνέδρια όπου είχατε φιλοξενήσει τον κ. Horst Mahler και την κυρία Florentine Rost van Tonningen. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτά τα δυο πρόσωπα και την εμπειρία σας από αυτή την γνωριμία.


Στ. Γκ :
Πράγματι, ενετοπίσατε δύο εκ των πλέον εξόχων προσκεκλημένων μου κατ΄ αυτά· ας ξεκινήσω με την σειρά που τους ανεφέρατε.

Ο Horst Mahler, λοιπόν, που μας έκανε την τιμή να σηματοδοτήση με την σημαίνουσα παρουσία του το ιδρυτικό Συνέδριο του ΑΡΜΑΤΟΣ στον ιερόν Όλυμπο πριν πέντε χρόνια, είναι ο ορισμός του μαχητού, ιδεαλιστού διανοουμένου. Βαθύς και λαμπρός νους, με εξαίρετη παιδεία, γλώσσα κι ευφράδεια, γενναιότητα και μαχητικότητα ακατάβλητη – κατέχει στον υπερθετικό βαθμό τα αντίθετα των χαρακτηριστικών της δειλίας, αμβλυνοίας και παρασκηνιακής ευχειραγωγίας των μαζών, στα οποία ακριβώς θεμελιώνεται η μοναδικότης του δημοκρατικού πολιτεύματος ως συνταγής για την χειραγώγησι, μαζοποίησι, καθυπόταξι και παντελή αποσύνθεσι των Λαών από τα επιτήδεια εκείνα διεθνή διευθυντήρια – που, κατανοητώς, εξαπολύουν καθαρώς τρομοκρατικούς πολέμους για να επιβάλουν την περιβόητη δημοκρατία τους όχι μόνον στα αμέσως πληττόμενα θύματα, αλλά και στους υποσυνειδήτως προειδοποιουμένους παγκοσμίους θεατάς …

Είναι ο μαχητής διανοούμενος που το Σύστημα δεν διστάζει να ενάγη και φυλακίζη συνεχώς για εγκλήματα γνώμης! Διότι ο Horst Mahler δεν ομιλεί με μισόλογα και κολακευτικές συμπαθητικότητες προς τους λακέδες του Συστήματος αλλά προτάσσει την αλήθεια μαχητικώτατα και άνευ προκαλυμμάτων: κάτι που το Σύστημα κι οι υποτακτικοί του, απλούστατα, δεν αντέχουν. Εξ άλλου οι φανατικοί εγκάθετοι του Συστήματος είναι ελεεινοί παραφουσκωμένοι αχυράνθρωποι με νευρωτικά χαρακτηριστικά και αρρωστημένη προσωπικότητα, που μετά βίας επιπλέει μέσα σε επισφαλέστατες σχεδίες-καρυδότσουφλα ψεύδους και ψευδούς αλληλεκτιμήσεως/επιβεβαιώσεως επάνω στην ψυχοπνευματική χαβούζα που τους στηρίζει, εντός και πέριξ – και στην οποίαν κινδυνεύουν τόσον άδοξα να βουλιάξουν και να πνιγούν στην πρώτη τρικυμία …

Είναι ο άνθρωπος που είχε την ευθυκρισία, εντιμότητα και ανδρική βούλησι να προσχωρήση στις τάξεις μας από τον πιο εξτρεμιστικό αριστερό χώρο προερχόμενος, μόλις ανεγνώρισε την πλήρη αλήθεια, στην οποίαν και είναι αφιερωμένος – κατ΄ αντίθεσιν προς παλαιούς του συντρόφους, όπως ο πρώην καγκελάριος Gerhard Schroeder, που αφιερώθηκαν στην συμβιβασμένη οσφυοκαμπτική αναρρίχησι στις βαθμίδες του Συστήματος - κατά του οποίου υποτίθεται πως κάποτε από κοινού ηγωνίζοντο.


Μας ετίμησε η φλογερή του συμμετοχή στο ιδρυτικό μας Συνέδριο , κατά το οποίο δεν έβγαζε από πάνω του το χιτώνιο με το έμβλημα του ΑΡΜΑΤΟΣ – και με τιμά η προσωπική φιλία ενός τέτοιου, αληθούς ευγενούς, υποδείγματος αυτών που θα έδει να ηγούνται της αληθούς Πολιτικής των Λαών.





Σήμερα, απεναντίας, τους θώκους ενός ανερματίστου και ώς το μεδούλι διεφθαρμένου καθεστώτος Σήψεως καταλαμβάνουν οι καλλίτεροι, ακινδυνώτεροι, γλοιωδέστεροι κι ευπειθέστεροι κόλακες του όχλου και των ποικίλλων παραγόντων εξουσίας, όχι για να εφαρμόσουν Πολιτική, αφού κάτι τέτοιο τους είναι παντελώς ξένο κι άγνωστο, αλλά για να επιδοθούν σε ανανεωμένες εκστρατείες παραπλανήσεως κι εντυπωσιασμού : θυσιάζοντας πάντα το μέλλον στην φαύλη νάρκη του «εδώ και τώρα» - το αιώνιο, την Φυλή, το Είδος, το Έθνος στο παροδικό κι ανάξιο, στο άχρωμο κι αναιμικό, το ως «πανανθρώπινο» ωραιοποιούμενο, ώστε να επικαλύπτεται όμορφα η απάρνηση κάθε προαιωνίου κι εγγενώς ανωτέρου κι αυθεντικού, αληθινά θεϊκού γνωρίσματος και κατευθύνσεως, προς χάριν του κατωτέρου αυτού «ανθρωπιστικού» περιτυλίγματος μιάς εκφυλιστικώς αποδιαφοροποιημένης ανθρωπομάζας, ενός μυσαρού ανθρωποπολτού που έχει αποκοπή από κάθε τι ανώτερο κι ευγενές.

Αυτή η αναφορά στην ευγένεια με φέρνει φυσικώς στο επόμενο αναφερθέν πρόσωπο : Τι να πω, λοιπόν, για την αλησμόνητη κυρία Florentine Rost van Tonningen … Κι ολόκληρο βιβλίο νάγραφα πάλι λίγο θάταν!




Ήταν μία παρουσία που αισθανόσουν ότι σ΄ έφερνε αμέσως σε επαφή με τον ζώντα Κόσμο, το Πνεύμα – και με την αθάνατη στρατιά των ηρώων της Φυλής μας. Είχε απίστευτη διαίσθησι – και ήταν ταυτοχρόνως η πιο πνευματώδης, ευχάριστη και σπινθηροβόλος, σαρκαστική και προτρεπτική εν ταυτώ, συναναστροφή που έχω γνωρίσει.

Την συνήντησα πρώτη φορά σ΄ ένα ετήσιο συνέδριο του DNSB στο Aalborg, μία πόλη της βορείου Γιουτλάνδης, τέλη του 1986. Τότε, κατόπιν σχετικής διαρροής, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με συνεργεία εντεταλμένων φωτο-ανταποκριτών, που τρομοκρατούσαν τους αποβιβαζομένους στον σιδηροδρομικό σταθμό, αφού η τηλεοπτική μετάδοσις ή δημοσίευσις εικόνων εσήμαινε βέβαιες κοινωνικές κι εργασιακές περιπέτειες για τους εκεί εμφανιζομένους αγωνιστάς. ( Στην Γερμανία θα μας συνελάμβαναν – στην δημοκρατική, όμως, Δανία οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του – ιδίου! – Συστήματος ήσαν και είναι διακριτικώτεροι …)

Συνεδριάζαμε, κατόπιν, σε μία αίθουσα περικυκλωμένοι από κακοήθεις δημοκρατικούς φωτογράφους-γκάνγκστερς, οι οποίοι εγνώριζαν καλώς τι και γιατί έκαναν… Εκεί με εντυπωσίασε η μαχητική αυτή γηραιά κυρία, η οποία, μετά την απιστεύτως στυγερά, βασανιστικωτάτη δολοφονία του συζύγου της ως αιχμαλώτου των δημοκρατικών αλητών ΜΕΤΑ την λήξιν του πολέμου, αφιέρωσε τον μακρόν της βίο στην στοιχειοθέτησιν του εγκλήματος εκείνου, προσδοκώντας μία ηθική αναγνώρισι και συγγνώμην. Μάλιστα πριν λίγες ημέρες τότε, εν απουσία της, οι άνθρωποι του Συστήματος της είχαν διαρρήξει και αναστατώσει την κατοικίαν, προκειμένου να βρούν κι αφαιρέσουν τα τεκμήρια που είχε καταφέρει ώς τότε να συλλέξη – ένα σενάριο που επανελήφθη πολλές φορές.

Ήτο μία εξόχως χαρισματική κι ανεπανάληπτη προσωπικότης, με μοναδική πνευματική ακτινοβολία και ασύγκριτη προσωπική γοητεία. Αυτά της τα γνωρίσματα, καθώς κι η βιωματική της ταύτισις με την Εθνοκοινοτική και Φυλετική Ιδέα του Αρίου Ανθρώπου, την κατέστησαν πόλο έλξεως που μπορούσε να συγκεντρώνη μεγάλο αριθμό φίλων και συναγωνιστών με διάφορες αφορμές, όπως τα γενέθλιά της κάθε χρόνο την 14η Νοεμβρίου.

Όταν διωργάνωνα το Συνέδριο στο Φίλυρο Θεσσαλονίκης τον Οκτώβριο του ΄98 , αυτό συνέβαινε υπό τις δυσμενέστατες δυνατές συνθήκες και περιρρέον κλίμα μιάς εξηρμένης «αντιναζιστικής ψυχώσεως», με αφορμή την περί τον αναρχοτρομοκράτη Κουσουρή και τον ( «οπλοφορούντα» με … ξυλόβεργα – απέναντι στα καλά εκείνα καϋμένα «παιδιά», που «απεπειράθη να δολοφονήση» !!! ) Περίανδρο σκηνοθεσία , συγκεντρώνοντας προσωπικότητες από Νότιο Αφρική, ΗΠΑ ( Dr. William Pearce ) , Ολλανδία , Γερμανία – και κάποιες ακόμη ευρωπαϊκές χώρες , κάτω από την μύτη του λυσσομανούντος Συστήματος.

Ήταν η τρίτη φορά που συναντούσα την κυρία, αρκετά πιο ηλικιωμένη πια, που με τιμούσε τόσο με την αποδοχή της προσκλήσεώς μου από τόσο μακρυά. Συντόμως κατέστη το επίκεντρο της προσοχής όλων μας … Μετά τις διήμερες εργασίες του Συνεδρίου, το οποίον απευθυνομένη στους συνοδούς της επιστρέφοντας εχαρακτήρισε με αδιανοήτως κολακευτικά λόγια, επισκεφθήκαμε ομαδικώς το Δίον και την Βεργίνα, όπου μαγεύτηκαν όλοι οι ξένοι μας κι η κυρία Φλορεντίνη ακόμη περισσότερο - επίσης δε το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνος.

Έκτοτε η σχέσις μας έγινε άμεση, ήμασταν πλέον μία οικογένεια – και το σπίτι της ήταν, πράγματι, και δικό μου. Δυστυχώς η απόστασις και η οικονομική δυσπραγία δεν μου επέτρεπαν να ανεβαίνω να την επισκέπτωμαι συχνότερα από 1-2 φορές τον χρόνο. Με παρηγορεί ότι την τελευταία φορά, περί την πρωτοχρονιά του 2006, παρέμεινα εκεί επί μία εβδομάδα. Η οικία της ήταν πάντοτε σημείο συναντήσεων σημαντικών προσωπικοτήτων της Ιδεολογίας μας. Η δική της δε παρουσία έδρα ως καταλύτης, πέραν της μαγνητικής έλξεως που μας έφερνε όλους κοντά της. Χιλιάδες αξέχαστες εικόνες κι εμπειρίες πλουτίζουν την ζωή όλων μας όσοι την ζήσαμε. Θα μας λείπη δε κι η δροσιά του νεανικού χιούμορ, ο δυναμισμός και η θερμή ιδιοσυγκρασία (ταμπεραμέντο), ακόμη κι οι δύσκολες αλλά συμπαθητικές ιδιοτροπίες μιάς μοναδικά φρέσκιας ενενηντάχρονης, που μπορούσε να παραμένη στην πολυθρόνα της στην σάλα, συζητώντας με λίγο κρασί ώς βαθειά μεσ΄ στην νύχτα, μέχρι που έσπαζαν οι αντοχές των νέων ατόμων που την περιστοίχιζαν – πολύ πριν τις δικές της!

Η προσφορά της και με την απλή, ακόμη, παρουσία της στον Αγώνα υπήρξε ανεκτίμητη – αλλά και συνεχίζεται : σας ομολογώ ότι η αίσθησις της πνευματικής της παρουσίας δίπλα μου είναι εξαιρετικώς έντονη αφ΄ ότου απεβίωσε, την 24η Μαρτίου 2007.


ΜΚ :
Το ΑΡΜΑ, συμμετείχε σε συνέδρια Ε/Σ οργανώσεων από όλη την Ευρώπη όπως αυτό στη Μόσχα. Πείτε μας κάποια πράγματα για τα συνέδρια αυτά.


Στ. Γκ : Το τελευταίο στο οποίο συμμετείχαμε ήτο κατά τα τέλη Ιουνίου στην Φλάνδρα, ωργανωμένο υπό του Ευρωρωσικού Συνδέσμου. Κατά τα δύο προηγούμενα έτη είχε διεξαχθή αντίστοιχο στην Ρωσία (Μόσχα), στο δεύτερο εκ των οποίων (πέρυσι) συμμετείχα ο ίδιος. Κατ’ αυτά συνέρχονται πολλοί εξέχοντες στοχασταί, αγωνισταί κατά του Συστήματος, λιγότερο ή περισσότερο γνωστοί. Για προφανείς λόγους ασφαλείας, δεν θα ήθελα να εισέλθω σε λεπτομέρειες διεξαγωγής · όμως στην Μόσχα εξεπλάγην ευχαρίστως, καθώς ήρθα σ΄ επαφή μ΄ ένα παλλόμενο δυναμικό, με μία κοχλάζουσα αναδημιουργία, σ΄ ένα περιβάλλον διαλύσεως και πολυκεφάλων μαφιών, που διεδέχθησαν την σοβιετική τυραννία. Με προσήγγισαν άτομα και κύκλοι πέραν εκείνου των διοργανωτών, με προσδοκίες και αιτήματα που πρακτικώς υπερέβαιναν πολύ τα πλαίσια του πρακτικώς εφικτού. Οι Ρώσοι είναι συμπαθέστατος λαός, σκληρός κι ευαίσθητος ταυτοχρόνως, με αγνά φιλελληνικά αισθήματα, παρά την γνωστή συνεπή αμερικανόδουλη πρακτική όλων των εδώ «κυβερνώντων» - ή, μάλλον, επιτηρούντων, θα έλεγα …

Στην δε Φλάνδρα συνήντησα φέτος κάποιους εξαιρετικά συνειδητοποιημένους κι εκπληκτικώς βαθυστοχάστους νέους – από Ολλανδία, Γερμανία, Τσεχία, Αυστρία, Ρωσία, Ουκρανία και, φυσικά, Φλάνδρα. Πολλούς εξ αυτών εγνώριζα ήδη από μακρού, καθώς μάλιστα στην Φλάνδρα μετέβαινα συχνά μέχρι προπέρυσι, επισκεπτόμενος την αλησμόνητη κυρία Florentine Rost van Tonningen.





ΜΚ : Πείτε μας κάποια πράγματα για το πώς βλέπετε την κατάσταση σε Εθνικοσοσιαλιστικά κινήματα άλλων χωρών της Ευρώπης, και ποια από αυτά θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε ως ελπιδοφόρα. Επίσης πως βλέπετε την κατάσταση σήμερα στα κινήματα χωρών της ανατολικής Ευρώπης, όπως Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία.


Στ. Γκ : Η καλλίτερη οργάνωσις που γνώρισα ήταν το Δανικό Εθνοκοινοτικό Κίνημα (DNSB) των τελών της δεκαετίας του ΄80, οπότε μάλιστα κι ο ίδιος ανήκα στην διοικούσα ομάδα, ευρισκόμενος στην Δανία για μεταπτυχιακές σπουδές, όντας και τυπικώς μέλος του πενταμελούς Πολιτικού του Συμβουλίου και με ειδικές πρόσθετες αρμοδιότητες. Το σημερινό DNSB δεν έχει την δυναμική εκείνης της περιόδου. Επισυνέβη μία σειρά ατυχών περιστατικών που το απεδυνάμωσαν – κι εγώ έφυγα λίγο προτού αυτά ξεκινήσουν, αφού επέστρεψα στην Ελλάδα το θέρος του ΄90, για να καταταγώ λίγο αργότερα ( Μάρτιος ΄91 ) στον στρατό, καθώς έληγε η αναβολή μου.

Υπάρχει ένα λανθάνον δυναμικό ανά την Ευρώπη – αλλά καμμία οργάνωσις που να μπορούσε ν΄ αποτελέση πρότυπο. Πιστεύω, αφ΄ ετέρου, ότι οι καιροί και οι περιστάσεις απαιτούν μία νέου τύπου πολυσχιδή, πολυεπίπεδη και πολύπλευρη δράσι – και, πάντως, κάτι που θα ξεκινούσε από έναν απλό, τετριμμένο εξωστρεφή ακτιβισμό δεν μπορεί να προβάλη στο μέλλον αξιώσεις. Ο ακτιβισμός κι η εξωστρέφεια προς τις μάζες, εν γένει, θα είναι κάποιοι από τους καρπούς ενός ωρίμου δένδρου, που πρέπει να ριζώση πολύ βαθειά – για ν΄ ανεβή πολύ ψηλά. Ιδιαιτέρως, όμως, ελπιδοφόρο είναι το πεδίο της Ανατολικής Ευρώπης, πράγματι – και εκτιμώ ότι ο ρόλος αυτού στην μελλοντική μας εξέλιξι πανευρωπαϊκώς θα είναι όλως κρίσιμος.





ΜΚ : Σε χώρο διαδικτυακών συζητήσεων ακροδεξιάς «Ελληνόψυχης» φιλοΚΥΠατζίδικης εφημερίδας , κάποιος παρέθεσε σύνδεσμο σε κείμενο από το ΑΡΜΑ για την φυλετική καταγωγή των Ελλήνων. Ο εκδότης της εφημερίδας το έσβησε αμέσως και δήλωσε δημόσια ότι «δεν έχουν θέση εδώ τέτοιες ανοησίες». Η γνώση από τους Έλληνες της φυλετικής τους προέλευσης και παράδοσης, δεν είναι θέμα μόνο ιστορικής σημασίας, αλλά συνδέεται άμεσα με την πολιτική προοπτική του εθνικοσοσιαλισμού για το μέλλον τους. Εξηγήστε μας με λίγα λόγια το γιατί.


Στ. Γκ : Αυτοί και οι όμοιοί τους εκπροσωπούν μία πολλαπλώς διάτρητη και θνησιγενή «εθνικοφροσύνη» της δεκαετίας του ΄50 · είναι, λοιπόν, πράγματι σωστό ότι δικές μας απόψεις εκεί δεν έχουν θέσιν. Η αναβίωσις, όμως, αυτής της επιφανειακής πατριδοκαπηλείας έχει τις εξής κύριες διαφορές από τότε: πρώτον ότι είναι εντελώς θεατρική, δολία και εγκάθετη, ενώ τότε είχε και πολλά στοιχεία γνησιότητος αλλ΄ ήτο, όμως, ανεπαρκής και στείρα, επικαλυπτομένη από και συνοδεύουσα δόγματα φιλελεύθερα, αμερικανόδουλα κι άλλα τέτοια τραγελαφικά - και, δεύτερον, ότι πια τώρα εξέπεσε σε εκπροσώπους ογδόης κατηγορίας, με τα Βελογλο-λιακοειδή βδελύγματα να πρωτοστατούν σ΄ έναν ακατάσχετο, καθ΄ όσον και λίαν προσοδοφόρον, πλειστηριασμό κιτς ελληναραδισμού και γκρεκο-φάρσας, μέχρι του σημείου να διερωτάται κανείς πόσον βαθύς είναι ο βιολογικός και ψυχικός ξεπεσμός των κατοίκων αυτής της χώρας.


Κι ενώ συνήθως τα ελληνικά τους δεν ανταγωνίζονται ούτε εκείνα των Αλβανών εργατών, μας προέκυψαν και μεγάλοι … «επιστήμονες», γλωσσολόγοι, αρχαιογνώστες-φιλόλογοι, ιστορικοί, έμαθαν και για τις παγετώδεις περιόδους, διαψεύδουν τις κοσμογονικές ανακαλύψεις ιερών τεράτων της επιστήμης εδώ κι αιώνες … - διότι όλοι εκείνοι , εκτός του ότι … ωχριούν προ των δικών τους ανα-(ή απο-)στημάτων , ως γνωστόν συνωμοτούσαν ώστε να πολεμήσουν την μοναδική κι ανεπανάληπτη μεγαλοσύνη του Έλληνος, είναι «φοινικισταί», κι έπλασαν τον «μύθο περί ινδοευρωπαϊσμού» - κι άλλα τέτοια επαγωγά κλαυσιγέλωτος ακατασχέτου …

Η αλήθεια είναι ότι η Αριανικότης ως βιολογικός και πνευματικός προσδιορισμός είναι το κρισιμώτατον όλων των ζητημάτων, όπως γνωρίζουμε εμείς και οι ειδήμονες εκ των εχθρών μας – των οποίων πιόνια, πληρωμένα ή απλήρωτα, σοβαρά ή απλώς γελοιωδέστατα, αποτελούν όλοι αυτοί οι κωμικοτραγικοί «κύριοι». Η Αριανικότης δίδει και το αληθές στίγμα της Ελληνικότητος, την χροιάν της αυθεντικής ευρωπαϊκής ταυτότητος και αυτοπροσδιορισμού, πνευματικού πρώτον και κυρίως - και έπειτα πολιτικού. Ο διαφαινόμενος θετικός μας φωτοτροπισμός, η προς τα άνω έφεσις, της οποίας ο Πλάτων απετέλεσε μίαν των εξοχωτάτων αποτυπώσεων, ο κεντρικός μας εσωτερικός Άξων αναφοράς περί του οποίου αλλού ομιλώ, η κοινωνική μας και ατομική αισθητική αντίληψις και αίσθησις μέτρου και κοσμικής συνέσεως, η προς την προελληνικήν αιμοδιψή και δαιμονιωδώς μητριαρχικήν στάσιν ζωής και το ανάλογον κοσμοθεωρητικό περιεχόμενο αποστροφή καθώς και, απεναντίας, η φυσικώς εγκολπουμένη όντως Ελληνική, ουρανία και ολυμπία φωτεινή Κοσμική Συνείδησις, ευσέβεια και ελευθερία, ελευθερία ως αυτοπραγμάτωσις κατά το οικείον πεπρωμένον καθήκον, το Ντάρμα των αρχαίων Ινδών, είναι όλα περιστάσεις ή φωτεινά παράγωγα αυτής της πεμπτουσίας του ιστορικού μας, φυλετικού, εθνικού και ατομικού πυρήνος – της Αριανικότητος.

Το ζήτημα της Αριανικότητος, λοιπόν, δεν είναι ούτε επουσιώδες ούτε ακαδημαϊκόν ζήτημα· ακριβώς το αντίθετον ισχύει! Πράγμα που ερμηνεύει και την λύσσαν του Σιωνισμού και των λακέδων του κατά της συνειδητοποιήσεώς της· διότι μόνον δι’ αυτής θα δυνηθή ο Λευκός Άνθρωπος ν΄ ανεύρη εαυτόν και ν΄ αναγεννηθή, στην δευτέρα γέννησιν του συνειδητοποιυμένου Αρίου που ανέφεραν τα αρχαία ιερά κείμενα, παύοντας επί τέλους να σέρνεται και να περιάγεται υπό υποχθονίων επιτηδείων σαν «χαμένο κορμί» κυριολεκτικώς. Επί πλέον και περαιτέρω, καθίσταται και μοναδικόν και αναντικατάστατον υπόβαθρον και καταλύτης μιάς αληθούς και πλήρους νοήματος Ευρωπαϊκής Ενότητος – όσον ακριβώς, απεναντίας, η σύνθλιψις της Αρίας συνειδήσεως και, εν τέλει, και της βιολογικής παρουσίας του Αρίου, είναι η μοναδική τελική ασφάλεια και προϋπόθεσις της συνεχιζομένης δουλείας, διαστροφής και υποταγής .

Γι΄ αυτό και το Χόλυγουντ, άλλως τε, πρωτοστατεί στην διαστρέβλωσι και εξευτελισμό της Ιδέας μας – και στην διαβολή του Αδόλφου Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλισμού που πρωτοστάτησαν στην αφύπνισι του Αρίου Ανθρώπου στην σύγχρονη εποχή. Το δε ταλμουδικό λυσσαλέο κι απύθμενο μίσος τους εναντίον μας οι Ιουδαίοι ραβίνοι έχουν καταφέρει να μεταβιβάσουν στους, αρίας καταγωγής συνήθως αλλ΄ εξανδραποδισμένους πλήρως, φορείς ιουδαϊκών δογματικών ιδεοληψιών - όπως ο φιλελευθερισμός, ο μαρξισμός ( του ραβινόπαιδος Μαρντοχάι Μάρξ ) , η ιουδαΐζουσα θρησκοληψία, όπως των ευαγγελιστών στην Αμερική κυρίως και ούτω καθ’ εξής.




ΜΚ : Ποια νομίζετε ότι είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια σήμερα στην ανάπτυξη του Ε/Σ κινήματος στην χώρα μας ;


Στ. Γκ : Η απύθμενη εγωπάθεια, εθνοκοινωνική αναισθησία, ιδιοτελής ωχαδερφισμός και γαϊδουριά του νεογραικύλου, ο θανασίμως διακεχυμένος ραγιαδισμός, η φυλετική και πολιτιστική του επιμόλυνσις με μεσανατολικά και γύφτικα στοιχεία, εκδηλούμενα στην μουσική, την (εξωτερική κι εσωτερική) βρωμιά και την σιχαμερή τάση προς το ψεύδος, την ακατάσχετο δικαιολογία-φλυαρία και την πονηρία που τον διακρίνει, η απόλυτος και μοναδική στην Ευρώπη αγλωσσία του, η παρεπομένη σύγχυσις και αγραμματοσύνη - και η ακόμη χειρότερή της ημιμάθεια, η συνοδευομένη από την κομπάζουσα δοκησισοφία κι έλλειψη μέτρου που τον μπολιάζουν τα ΜΜΕ και η δημοκρατική Αντιπαιδεία, ο μπολσεβίκικος φθόνος που δηλητηριάζει τις φιλελεύθερες κοινωνίες/ζούγκλες ιδιοτελών καταναλωτών, όπου όλοι μπορούν να αισθάνωνται ίσοι (στην βλακεία και την εγωπάθεια, ίσως), θέλοντας μάλιστα κι οι «ηγέτες» του να μπαίνουν στην καθολική τους Προκρούστειο κλίνη – οπότε είναι «προκλητική» κάθε περίπτωση κεφαλής που εξέχει χαρακτηριστικά: και που «πρέπει», έτσι ή αλλοιώς, να κόβεται.

Βλέπετε, κι οι εκκολαπτόμενοι ηγετίσκοι, ακόμη και του «χώρου», προσπαθούν ανά κάθε ευκαιρία να αποδεικνύουν το κοινό, χαμερπές τους ήθος και την μοδάτη, «in» νοοτροπία και φρασεολογία ως «ελκυστικά» στοιχεία κοινοτυπίας, «λαϊκότητος» ή, κατ΄ άλλους, «ρεαλισμού» και του ότι «ζουν στην εποχή τους»: διαφορετικές εκφράσεις για το ότι συνεπιβαίνουν συνευωχούμενοι στο πλοίο του Συστήματος – αυτό ακριβώς που εμείς θέλουμε να βυθίσουμε! Παρ΄ ότι δείχνει να τα καταφέρνη μια χαρά και μόνο του, βεβαίως …

Όταν ο κακομαθημένος γιόκας της μαμάς παρουσιαζόταν στο κέντρο βασικής εκπαιδεύσεως ως νεοσύλλεκτος, κάποτε, όσο ακόμα υπήρχε κάποιος στρατός σ΄ αυτήν την χώρα, και στις παρατηρήσεις των ανωτέρων του, καθώς τον είχε μαθημένο το σύστημα της αντιπαιδείας και η μαμοθρεφτίλα του σπιτιού του, απαντούσε με δικαιολογίες επί δικαιολογιών, τότε αντ’ άλλης αποκρίσεως εισέπραττε κάμψεις και άλλα παρεμφερή – μέχρις ότου μάθαινε και στην ερώτηση ακόμη «γιατί το έκανες αυτό» να απαντά ξερά «είμαι αδικαιολόγητος». Αυτή η ανώμαλη προσγείωση επέφερε ένα ψυχολογικό τράνταγμα («σόκ»), απαραίτητο για να αναβαθμισθή ο αραχνοΰφαντος βουτυρομπουμπούκος σε στρατιώτη

Ο πρώτος, αντικείμενο καλλιεργείας και συστηματικής στοχεύσεως δίκην προτύπου από την παρούσα δημοκρατική «εκπαίδευση», είναι άχρηστος για οποιοδήποτε πραγματικό, ουσιαστικό έργο – αλλά και ανίκανος για οποιαδήποτε ουσιαστική, α-ληθή γνώσι κι επίγνωσι! Κι αυτό που φαίνεται ως καταπίεσις, είναι στην πραγματικότητα απελευθέρωσις από την προσκεκτημένη δουλική προσκόλλησι στην διαρκή ανεύρεσι δικαιολογιών για ένα μονίμως «άμεμπτο», εν τέλει πάντως, «εγώ», που καταπιέζει την ψυχή και το πνεύμα ως μία σκοτεινή κατάληψις, ανατρέποντας κι ακυρώνοντας εκ προοιμίου κάθε δυνατότητα ενδοσκοπούσης αυτογνωσίας, εσωτερικής ιεραρχίας και τάξεως και αυθεντικότητος. Το τυφλό χάος της φλυαρίας – εν αντιθέσει αντιδιαμετρική προς το φωτεινό χρυσάφι της σιωπής. Το πρώτο είναι η εσωτερική ακαταστασία, η εγωπαθής κατακερματιστική κι αντι-ιεραρχική δημοκρατία εντός του ατόμου, από όπου το δημοκρατικό χάος και η ψευδότης καρκινικώς επεκτείνεται και κατακλύζει τις κοινωνίες - αντανακλαστικώς, μάλιστα, πολλαπλασιαζόμενο, κατά μίαν αναδραστικήν επαύξησιν-επικύρωσιν, χωρίς ελπίδα διεξόδου.

Στην Ελλάδα ειδικώτερον, η παλαιά παραδοσιακή τάξις πραγμάτων κρατούσε κάποια στεγανά αξιών, ενδογενούς πειθαρχίας και σεβασμού· η Δημοκρατία ως ιός τύπου ανοσοκαταστολής, δηλαδή AIDS, που είναι, αλλά και αυτοανοσία εν ταυτώ, κατέλυσε όλα τα στοιχεία αυτεπιγνώσεως και συναισθήσεως μέτρου ως «προκαταλήψεις» συλλήβδην, αυτεπιβαλλομένη τυραννικώτατα και τοξικότατα ως η μεγίστη πραγματική δογματική πρόληψις και χίμαιρα, εναντίον πάσης ελευθέρας ευφυΐας, σκέψεως και (επι)γνώσεως φερομένη, αλόγως επικρατούσα δυνάμει μόνον του τυραννικού, εκφοβιστικού, εξαλλοιωτικού και τρομοκρατικώς, ιεροεξεταστικώς δογματικού της χαρακτήρος – ο οποίος προσέτι και απαιτεί δάφνες «ελευθερίας»!!! Σαν τους δικτάτορες τύπου Νέρωνος που αυτοβραβεύονται κι εισπράττουν τα (εκβεβιασμένα!) χειροκροτήματα του πλήθους για εντελώς φανταστικές ιδιότητες κι ικανότητες.

Η ψυχολογική και κοινωνική κατάρρευσις των στεγανών εκείνων κοινωνιολογικώς εσήμανε την επανάστασιν των κατωτέρων φυλετικών στοιχείων, με την γαιώδη εκείνην μαιναδική παραφορά που τα διακρίνει και με μίαν βαθμιαία περαιτέρω εκτράχυνσιν, καθ΄ όσον αυτά διαπιστώνουν ότι όχι μόνον δεν υπάρχει σοβαρά αντίστασις και στις πλέον ωμές και κατάφωρες ακόμη παρεκτροπές τους, αλλά ότι χαίρουν μιας αείποτε μεν υποβοσκούσης, συχνότατα δε και απροσχηματίστως σερβιρομένης γλοιώδους κι ερπούσης κολακείας εκ μέρους των ποικίλλων εγκαθέτων του Συστήματος – ή και των αναριθμήτων ταπεινών σκωλήκων, οίτινες επιθυμούν διακαώς διαγωγήν «κοσμιωτάτην» εις τον αδιάλλειπτον αλληλοέλεγχον «ορθότητος», έχοντες σαφώς διαγνώσει ποιο είναι «το ορθόν» - αν θέλουν να πάνε μπροστά! Όπως ακριβώς στα «εκπαιδευτικά» κονσερβοκούτια των «εκθεσάδων» - όχι σαν εκείνα των ενόπλων μπολσεβίκων κάποτε: αυτά εδώ τώρα δεν σφάζουν λαιμούς – «φιλελεύθερες» λοβοτομές κάνουν μόνον!

Έτσι βλέπουμε και τους καθ΄ εαυτό γύφτους να χαίρουν ενός ειδικού προστατευτικού καθεστώτος που τους παρέχει προνομιακήν ασυλίαν προς πάσαν ασχημία και παντοειδή ιδιάζουσα εγκληματικότητα, χωρίς να τολμούν ακόμη τα αστυνομικά περιπολικά να εισέλθουν στις τρισάθλιες γειτονιές τους όπου βασιλεύει το έγκλημα. Μάλιστα δε το φυλετικώς στοχευμένο, κατά των λευκών ειδικώς, έγκλημα, χωρίς αντίπαλο δράσι…

Ενισχυμένοι από ομοφύλους τους εκ Βουλγαρίας και εξ Αλβανίας που αθρόως συρρέουν εις τον μοναδικόν αυτόν παράδεισο της Γυφτιάς, σχεδόν ανοικτά προωθούν ναρκωτικά, πορνεία, λαθρεμπόριο, εκμετάλλευση ανηλίκων, κάψιμο χωματερών προς εξαίρεσιν (διαχωρισμόν) χαλκού και λοιπών μετάλλων, με αποτέλεσμα την έναρξιν των πλείστων μεγάλων πυρκαϊών του θέρους, κατεβάζουν μεγάλους μετασχηματιστάς της ΔΕΗ για τον ίδιο σκοπό, αφαιρούν πλέγματα φρεατίων και υδρορροών, διαπράττουν σωρηδόν ληστείες, κλοπές, απάτες, οδηγούν τα ωσεί οχήματα της κολάσεως στοιβαγμένα με παλιοσίδερα, κιλίμια, αποικιακά ψιλικά και με τα εν είδει προσοδοφόρων μηχανών περιαγόμενα γυφτάκια, ών ουκ έστιν αριθμός, διακριτώτατα γύφτικα φορτηγά τους σαν μαύροι διάολοι, ανεξέλεγκτοι κι απελεύθεροι …

Εκ παραλλήλου κυρίαν μέριμναν του «εκπαιδευτικού» συστήματος και των ΜΜΕ αποτελεί ο ευνουχισμός και αυτοχειριασμός των Λευκών έναντι των πάσης φύσεως γύφτων και αλλοφύλων, υπό τις δογματίζουσες κι αναντίρρητες επιταγές μιας σιχαμερά κήβδιλης, εμετικώς υποκριτικής και ιδιοτελούς ηθικολογίας ( όπως αριστοτεχνικώς ο Φρ. Νίτσε την ανέταμε, π.χ. στην «Γενεαλογία της Ηθικής» ) , αναμεμειγμένης με καλομαγειρευμένα από τους Ιουδαίους διδασκάλους και τους λακέδες τους αισθήματα ενοχής… Ώστε το θύμα, ο απονευρωμένος κι άβουλος, πια, λευκός (κατά την χροιάν, τουλάχιστον – και ίσως πια μόνον!) να μη δυσχεραίνη την, γυφτείω χειρί, επέλευσιν του μοιραίου…

ΜΟΝΗ ελπίς μας η υπό των υγιών και ρωμαλέων ακόμη εμφωλευουσών φυλετικών δυνάμεων του Λαού μας ενεργός αντίδρασις εις την ουσίαν και την ισχύν της ποικιλλοτρόπως και πολυμόρφως περιρρεούσης και κατακλυζούσης γυφτιάς – προτού ακόμη αφανισθούμε και βιολογικώς, καθώς οι δεινοκρατικοί εξωμόται συνωμοτικώς, εκθύμως και ομοθύμως φροντίζουν, προσδίδοντες εις την πολιτικώς ορθήν τοιαύτην των διαλυτικήν δράσιν ιλιγγιώδη ταχύτητα: η διάλυσις της Εθνοφυλετικής μας Ουσίας και Αίματος προχωρεί πολύ ταχύτερον των περιωρισμένων ορίων της εν Ληθάργω μακαριζομένης αντιληπτικής ικανότητος του Λαού μας… Υπό τα παρελκυστικώς υποκρούοντα όργανα είτε του ευδαιμονισμού είτε της βιοτικής δυσπραγίας - προ της οποίας κάθε τι άλλο εξαφανίζεται …

Απαιτείται, λοιπόν, η επί πολλών επιπέδων παράλληλος δράσις, χωρίς να αφεθή το άγχος των ανοήτων να επιβάλη παραγνώρισιν των εκ πρώτης επιπολαίας όψεως μη αμέσου ενδιαφέροντος θεωρουμένων βαθυτέρων στόχων. Έχουμε να κάνουμε με μία Λερναία Ύδρα – με όρους ψυχολογικούς/εσωτερικούς: η θεμελιώδης διάστασις του Αγώνος μας είναι, λοιπόν, μεταφυσική, καθώς και για τον καθένα γίνεται κάπως αντιληπτό παρακολουθώντας το πώς το Σύστημα ή η αδράνειά μας και η συμβιβαστική διάθεσις απέναντί του οχυρώνονται και καθίστανται πανίσχυρα και μέσα μας ακόμη, υπό αναρίθμητες αρνητικές μορφές και προσχήματα-προσωπεία. Παρατήρησις προφανής αλλά και δυσχερεστάτη, εν ταυτώ. Αυτό το βρίσκουμε πάντα, βέβαια, μπροστά μας και στην ομαδική συγκρότησι, οποιασδήποτε τάξεως μεγέθους.

Πέραν, όμως, αυτής της αρνητικής, ανασχετικής πλευράς της εσωτερικότητος, υφίσταται και η άλλη όψις, η θετική: η οποία σημαίνει, καθ΄ Ηρακλείτειον έννοιαν, το αίτημα δημιουργίας του Νέου Ανθρώπου, από τα άριστα υλικά, από Αίμα και Πνεύμα, από εσωτερικήν ενέργεια και συνείδησιν, εργασίαν και Γνώσιν, από ανθρώπους που θα έχουν μηδενίσει κάθε ιδιοτέλεια και κάθε εγωκεντρισμό, τα οποία και συνιστούν την επιτομή της εθελοτυφλίας και της συγχύσεως. Άτομα εγωκεντρικά δεν έχουν θέσιν μεταξύ μας, το πολύ τον κύκλον των φίλων να δυνηθούν ν΄ αγγίξουν – ή αλλοιώς θα περιπέσουμε οι ίδιοι σε εξουθενωτικούς κι αδιεξόδους φαύλους κύκλους, καθώς πλέον καλώς γνωρίζουμε.

Μπορεί, ακόμη, να σας ξάφνιασε ότι στην αρχή της απαντήσεώς μου έβαλα και την γλώσσα: διότι κι αυτής η κατα-στροφή είναι τόσο συνυφασμένη με την Σύγχυσιν, η οποία αποτελεί ακριβώς τον μέγιστον χημικόν καταλύτην προαγωγής του Συστήματος. Εξ ού και η συγχύζουσα και συσκοτίζουσα Αντιπαιδεία του Συστήματος. Βεβαίως η υψηλή γλώσσα είναι αναγκαία μεν, αλλ’ όχι και ικανή συνθήκη προς διάλυσιν της συγχύσεως, για να μιλήσω και ως μαθηματικός.

Η ως άνω υπαινισσομένη εργασία, έχουσα μάλιστα διάφορα επίπεδα αναφοράς, πλέον ή ήττον του κεντρικού άξονος (: βλ. απ. 8) αφιστάμενα, είναι μόνον εντός συντεταγμένων ομάδων δυνατή. Αλλοιώς, το πολύ ένας (ήδη για δύο ανεξαρτήτως είναι εξαιρετικώς απίθανο) να μπορούσε να επιτύχη κάτι αξιόλογο για τον εαυτόν του, παραμένοντας όμως αποκομμένη νησίδα. Η σημασία της εν ταύτη επιτυχίας θα είναι ανυπολόγιστη – όμως και το κόστος αστοχιών ως εκ της ανεπαρκείας των επιλεγομένων δύναται να είναι οδυνηρότατον και επικινδυνώτατον, ανάλογον και της εκφρασθείσης εμπιστοσύνης και προσδοκίας. Γι΄ αυτό και πρέπει ήδη στα πρώτα στάδια επιλογής να είμαστε άτεγκτοι: το παρελθόν μας έχει διδάξει υπερβολικώς καλώς επ΄ αυτού.

Για να επανέλθω, λοιπόν, κατόπιν της προηγηθείσης αναλύσεως, εις το αρχικόν ερώτημα, περνώντας πέρα από το πεδίον βεληνεκούς της φυλετικής επιμειξίας, μέγιστον εμπόδιον προς ανάπτυξιν του Ε/Σ είναι η πνευματική επιμειξία, η Σύγχυσις ενισχυομένη υπό της επιφανειακότητος και της αδυναμίας αυτοσυγκεντρώσεως του συγχρόνου, δειλού ανθρώπου, ο ευδαιμονισμός, η α-ρωστία, ο υλισμός, η φλύαρος σύγχυσις, η εσωτερική ανειλικρίνεια και ενδοτική εθελοτυφλία, η φιλαυτία και η εγωπάθεια. Εν κατακλείδι, η απουσία αρετής, ιδία δε ανδρείας αρετής – δηλαδή η δειλία σ’ όλα τα επίπεδα: νού, ψυχής και σώματος. Προλαμβάνων αντιδράσεις, παραπέμπω εις τους αρχαίους, π.χ. Πλάτωνα, για αναφορές στα «δειλά σώματα».

Η πείρα με έχει πικρότατα διδάξει περί του πόσην σοφίαν αιώνων υπέκρυπτε η γνωστή άτεγκτος σκληρότης των αρχαίων κατά τις διάφορες επιλεκτικές διεργασίες. Διότι ελαττώματα θεμελιώδη ΔΕΝ εξαλείφονται, δυστυχώς. Το πολύ-πολύ ν΄ αποκρυβούν επιμελώς, να καμουφλαρισθούν – για ν΄ αναδυθούν εν καιρώ πολύ γιγαντωμένα και θρεμμένα με μισαλλοδοξία και οίησιν, στην οποίαν εν τώ μεταξύ μετήλλασσαν την αφελώς επιδειχθείσαν ευεργεσίαν και πίστιν, την περιβόητον καλήν πίστιν του Αρίου ανθρώπου, της οποίας ούτος αείποτε αποδεικνύεται τραγικόν θύμα – αφού οι σκοτεινάνθρωποι, μάλιστα δε οι μη εμφανείς εξ αυτών, του την επιστρέφουν με φθόνο και με δηλητηριώδεις πισώπλατες μαχαιριές – πάντα!

Ήτοι, απαιτείται όχι απλώς η παλινόρθωσις και δράσις ανιδιοτελών και αληθώς πεφωτισμένων ιδεαλιστών, αλλ΄ η υπό τούτων σύμπηξις μιάς οργανικής εσωτερικής Κοινότητος, μιάς Κοινότητος του Αίματος και του Πνεύματος, της Ανδρείας και της Αρμονίας. Αυτό είναι ένα πανευρωπαϊκόν, πράγματι δε παν-άριον αίτημα.

Δεν είμαι δε μόνος εις την εκτίμησίν μου ότι κατά τούτο, ως ΑΡΜΑ , χαράσσουμε δρόμους και ανατέμνουμε διεξόδους.


Συνεχίζεται …