Η κουλτούρα της μεταμοντέρνας Νεοταξικής "αριστεράς" ... «Αμπαράνοια και εναλλακτικάγκουρες»

Ένα κείμενο στο οποίο περιγράφει την εμπειρία του κάποιος που ήρθε σε επαφή με τον χώρο της Νεοταξικής "αριστεράς" τελικά αηδίασε και έφυγε αγανακτισμένος. Η αναδημοσίευση γίνεται από τα κρυμμένα του "Athens Indymedia". Το κείμενο είχε γραφτεί 13 Μάη 2006 , με τίτλο «Αμπαράνοια και εναλλακτικάγκουρες».







.... Φτάνει λοιπόν στο Φόρουμ ο δικός σου, απογεματάκι, σκάει σα μαλάκας τα 5 Ευρώ, γιατί επανάσταση χωρίς εισιτήριο γίνεται; δε γίνεται, και μπαίνει στο χώρο. Καταπληκτικό! ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ, γιούχου!



Από δω η ΠΑΣΠ, από κει όλες οι μαοϊκές παραφυάδες, από την άλλη μια επιτροπή για να σωθεί το τάδε γιοφύρι, πιο κάτω η Διεθνής Αμνηστία, η Greenpeace, τα οικολογικά χωριά, οι γκέυ-λεσβίες-τραβεστί-τρανσέξουαλ, όλες δηλαδή οι αντικαπιταλιστικές δυνάμεις ενωμένες ενάντια στη νέα τάξη και τον φιλελευθερισμό στο τσακ να γκρεμίσουν το κεφάλαιο. Προς το παρόν βέβαια πουλάνε μπλουζάκια, αλλά καλό είναι κι αυτό γιατί έτσι θα σκάσουν μύτη και οι χαλανδραίες γκόμενες με τις τζίβες, ξέρεις μωρέ αυτές που στα 29 ζουν από τον μπαμπά που πουλάει αυτοκίνητα, αυτές που σπουδάζουν αρωματοθεραπεία (τώρα, γιατί πριν σπούδαζαν φωτογραφία, πιο πριν θέατρο, στην αρχή πήρανε 3 χρόνια να το σκεφτούν μετά τις πανελλαδικές και κάποτε πήγανε και σε ένα εργαστήρι ρέικι) και είναι και γαμώ τις ψαγμένες σε ότι εναλλακτικό και ανώδυνο και αγοράζουν νέο - χίπικα ρούχα μόνο 50 ευρώ το σαλβαράκι.

Λίγο πιο κάτω από τα μπλουζάκι με τον Τσε, τον Μάρκος, τον EZLN, τον Κάστρο, τα Viva Cuba και τα άλλα κινηματικά trends, κάτι σημαίες βασκικές ανεμίζουν, μάλλον αυτός ο ηλίθιος μπροστά στο τραπεζάκι δεν έμαθε πως οι βάσκοι θέλουν ανεξαρτησία από την Ισπανία στη βάση της καθαρότητας του αίματος και της φυλής, μάλλον δεν του πανε πως η ΕΤΑ βάζει μπόμπες όπου να ναι και είναι περήφανη που οι ρωμαίοι δεν πάτησαν στα ιερά τους χώματα και δεν μόλυναν με το σπέρμα τους τη βασκική γονιδιακή καθαρότητα. Αλλά είπαμε, εδώ είναι Ελλάντα, εδώ αν κάτι είναι αρκετά μακρυνό ώστε να μη μας αγγίζει και ακούγεται αρκετά εναλλακτικό ή επαναστατικό, τότε το κάνουμε μπλούζα, σημαία, σύνθημα, κούπα για τον καφέ και σε λίγο βγαίνει και σε κωλόχαρτο (καπιτονέ για τρυφερά αντικαπιταλιστικά κωλαράκια).

Όλα αυτά, βεβαίως, άκρως αντικαπιταλιστικά και διεθνιστικά. Και επίσης αντιρατσιστικά, αντισεξιστικά, αντικαπνιστικά, αντιιμπεριαλιστικά, αντιπολεμικά, αντιαπαγορευτικά, αντιπαχυντικά, αντιαλλεργικά, αντιεθιστικά, αντιανεμικά και άλλα αντί άλλων.


Και πιο κάτω αραχτοί επαναστάτες να τρώνε σουβλάκια και να πίνουν καφέ. Α, και μπάφους, αλλά αυτό απ' έξω, στον ανοιχτό χώρο (και δεν κερνάνε κιόλας οι καργιόληδες). Μια αριστερά (ή ότι τέλος πάντων ήταν αυτό που μαζεύτηκε εκεί) που τρώει τη ζωή της να καπνίζει σα φουγάρο (αντικαπιταλιστικά μάρλμπορο), να πίνει καφέ (φραπέ, γιατί έλληνες είναι, αντικαπιταλιστικό νεσκαφέ) και αλκοόλ (αντικαπιταλιστικό scotch ή κομμουνιστική vodka), να τρώει τα χειρότερα κρέατα και να γεμίζει το σώμα της σκουπίδια, κι όλα αυτά μιλώντας για τους Σαπατίστας (πότε θα καταλάβουνε όλοι πως το ισπανικό "Ζ" δεν είναι "ζ" στα ελληνικά;), τους Μαπούτσε, τη Γαλλία και άλλες ένδοξες στιγμές του κινήματος που κάποιοι πήραν πέτρες και μπουκάλια και λοστούς και όπλα, ευτυχώς όμως όχι στη δική μας πορεία, εκεί θα ήταν ομάδες ανεξέλεγκτης βίας. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί η αριστερά γουστάρει μόνο τα μπάχαλα που γίνονται χιλιόμετρα μακρυά, και πώς γουστάρει όλες αυτές τις εξεγέρσεις αλλά δεν κάνει καμία.


164 σεμινάρια κάθε δεδομένη στιγμή και όλα αυτά σε πακέτο-προσφορά! Μόνο σε τρεις μέρες μπορείς να μάθεις όλα όσα θα θελες να ξέρεις για το αντικαπιταλιστικό κίνημα και για αναλύσεις που δε λένε τίποτα! Θα ακούσεις μαΐντανούς να σου λένε για μια ακόμη φορά πως το κίνημα θεριεύει, θα πολεμήσεις το σύστημα με τον ΣΥΝ (που είχε πρόεδρο-υποψήφιο για την κορωνίδα των αστικοδημοκρατικών θεσμών), με την ΠΑΣΠ (που λέει και αυτή -γιατί όχι; αφού φοριέται!- "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός λες και δεν ήταν στην εξουσία επί είκοσι χρόνια παλεύοντας να φτιάξει το ελλαντα που έχουμε σήμερα) και άλλες τέτοιες αντισυστημικές δυνάμεις, μέσω αντιπροσώπων φυσικά που ξέρουν καλύτερα από σένα και σκέφτονται για λογαριασμό σου. Και όλα αυτά, πανεύκολα! μόνο 5 Ευρώ τη μέρα και ένα 2ωράκι βόλτα στην αλεξάνδρας το σάββατο, και μετά ύπνο, σπιτάκι, καμιά μακαρονάδα το βράδυ και "στο παρά πέντε" στην τιβί. Και οι πιο καμμένοι του κινήματος θα συνεχίσουν να κιτρινίζουν τα δάχτυλά τους με κάμελ και καφέ στην τσαμαδού ή όπου τέλος πάντων ανήκει ο καθείς.


(Αναρωτιόμουν πού πήγε εκείνη η λογική του διαλόγου και της γόνιμης κριτικής. Και μόνο που λέγεται "σεμινάριο" είναι σαφές το τί είναι. Ένας, δύο, τρεις ανεβαίνουν και μιλάνε, αυτά είναι όσα χρειάζεται να πούμε, το ακροατήριο ευχαριστεί και τρέχει για το επόμενο σεμινάριο, εξίσου επικοινωνιακό και αμφίδρομο και αυτό, μέ κάποιον καργιόλη αντιπρόσωπο ή έναν ξερόλα ειδικό ή έναν καλεσμένο τάδε τέλος πάντων. Δηλαδή αυτό δεν είναι πατερναλισμός, δεν είναι "από τα πάνω"; Είναι "ιδεολογικές ζυμώσεις στα πλαίσια ενός πολύχρωμου κινήματος"; Άσε που κάθε στιγμή που είσαι σε ένα σεμινάριο χάνεις άλλα 12 που ήθελες να δεις (χώρια αυτά που δεν ήθελες) Καταναλωτισμός ενναλακτικής κουλτούρας; σούπερ μάρκετ επαναστατιλικιού;)

Σκεφτόμουν κάνοντας την περατζάδα μου θα πρεπε να χει μεγάφωνα με μουσική και στο ΕΚΦ, όπως σε όλα τα καθώς πρέπει σούπερ μάρκετ.


Βέβαια οι μαρουσιώτες νεο-χίπιδες/γιάπηδες-to-be κάνουν κατάσταση με αλυσσίδες, φωτιές, κρουστά, καποέιρα, μπάφους και άλλες τέτοιες συμπαθητικές ανοησίες που ίσως και να ταν καλές αν είχαν λίγη αλήθεια μέσα τους και δεν γίνονταν μόνο για να ψαρώσουν την χ γμομενίτσα wannabe ψαγμένη με μυαλό μπιφτέκι που κάθεται δίπλα και αναρωτιέται αν θα μπορούσε κι αυτή να μάθει αλυσσίδες για να τη βγαίνει (χίπικα πάντα) στις φίλες της.

Βγαίνω έξω να πάρω λίγο αέρα γιατί μάλλον ήταν πια καιρός για κάτι τέτοιο. Παίζουν οι earthbound, τους ακούω πάω προς τα κει, εκεί θα παίξει και η amparo sanchez που είχε την μετριοφροσύνη να ονομάσει την μπάντα της amparanoia, μην και δεν καταλάβουμε πως είναι δική της. Βγαίνει η τύπα φοράει ένα μπλουζάκι CUBA, χα σαν μάρκα είναι σαν να λέμε Replay, αλλά είπαμε και η επανάσταση έχει τα trends της. Και από μέσα, μπας και δεν το πιάσαμε με τη μία, μπλουζίτσα με τον Che. Ντάξει είσαι αντικαπιταλίστρια το καταλάβαμε, φτάνει. Φτάνει είπα; αμ δε φτάνει. Μας το λέει, Viva los Zapatistas Viva Subcomandante Marcos, Viva Cuba, και άλλα τέτοια συμπαθητικά και ανώδυνα, με τέτοιο image δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση που κατέβηκαν όλοι οι βλάκες του Μωραΐτη να την ακούσουν. Ακούμε και τη μουσική της. Καλά μιλάμε για καταπληκτική μουσικη. Δύο ακόρντα, και ξάνά τα δύο ακόρντα, και αν δεν το καταλάβατε τα ίδια δύο ακόρντα πιο γρήγορα και μετά ξανά αργά, και ολίγη από ρέγκε ρυθμούς (στα ίδια δύο ακόρντα), και μετά ένα tutti με τα δύο ακόρντα και ένα "δικό σας" προς το κοινό που εκστασιασμένο τραγουδάει μιαμιση νότα πάνω στα δύο ακόρντα.


Αλλά ας μη γίνομαι τόσο αυστηρός και τεχνικός στον τρόπο που κρίνω την τέχνη. Ας αφεθώ στην ενέργειά της, ίσως η ομορφιά της να βρίσκεται αλλού. Πού βρίσκεται όμως; στην σκηνική παρουσία μιας τύπας που ή είναι όντως τόσο αφελής και παιδική στη σκέψη ή, ακόμα χειρότερα,με δουλεύει και πουλάει δίσκους σε περιτύλιγμα επανάστασης και εναλλακτισμού; Είναι στο ότι χοροπηδάει σαν βαριεστημένη μαΐμού σε μια απελπισμένη προσπάθεια να με πείσει πως γουστάρει του θανατά όταν παίζει μαλακίες κομμάτια; είναι στο ότι φοράει επαναστατική περιβολή και καπελάκι με αντικαπιταλιστικές συμπαραδηλώσεις; Μπα, η ομορφιά της μουσικής της είναι στους στίχους. Να, ας πούμε:

No estamos de paso

no somos un fracaso.

Φσσσσςςς, έπαθα πλάκα, μιλάμε για φοβερή ρίμα, έτσι; και βάθος στους στίχους και πολλαπλά νοήματα και πιασταυγόκαικούρεφτο. Δεν είμσατε περαστικοί, δεν είμαστε μια αποτυχία. Νόμπελ ποίησης. Πάντως θα το σκεφτώ να πάω στον Καρβέλα μετά απ αυτό.


Και για να κλείσει, το χιτάκι του Manu Chao (ακόμα πως δεν κατάλαβα πως ένας όντως αξιόλογος καλλιτέχνης κάνει παρέα με αυτό το βλήμα) welcome to tijuana, μόνο που δεν της εξήγησε κανείς (ούτε στο εκστασιασμένο ακροατήριο που χοροπηδάει ότι και να του παίξουν αρκεί αυτός που παίζει να χοροπηδάει, να πει Viva Marcos και να φοράει μπλούζα με το τσε, σίγουρα ο τσε θα ήταν μες στον ενθουσιασμό αν έβλεπε τόσο μπλουζάκια με τη μουτσούνα του) πως το κομμάτι είναι ειρωνικό και πως η Tijuana δεν είναι μια πόλη ομορφιάς ελευθερίας και απελευθέρωσης αλλά ένα μεγάλο μπουρδέλο για τους Gringos που πάνε στο μεξικό να πιούνε γιατί πριν τα 21 δεν μπορούν στο σπίτι τους και πως το λαθρεμπόριο ναρκωτικών στην τιχουάνα είναι το πρόβλημα και όχι ελευθερία (η οποία, παρεμπιπτώντως, μακάρι να υπήρχε) γιατί κρατάει δέσμια τη χώρα στις ΗΠΑ που δεν θέλουν και πολλά για να χωθούν παντού, όπως όλοι ξέρουμε. Άσε μας ρε Amparo, ήρθες εδώ να μας πουλήσεις φύκια για μεταξωτές κορδέλες.


Αλήθειες έχεις να μας πεις ρε κοπελιά;

η απάτη καλά κρατεί. κρίμα για τον ωραίο τρομπετίστα που έπαιζε μαζί της. Και ακόμα πιο κρίμα που η ανακοίνωση για το San Salvador Atenco πριν τη συναυλία μάλλον πέρασε στο ντούκου όπως άλλωστε όλα χάνονται μέσα σε αυτό το super market. Εκεί σκοτώνονται άνθρωποι και εδώ κάποιοι λένε ένα Zapata vive la lucha sigue και όλα είναι οκ.

Πωπω τώρα μου ρθαν στο μυαλό οι Clash και το Lost in the supermarket.


Ας πρόσεχα, που κατέβηκα στο Φόρουμ.


Ανοίγω δρόμο μέσα από τους εναλλακτικούς κάγκουρες, χα, ας τους πούμε εναλλακτικάγκουρες, και την κάνω για αλλού ....