Αρχές ρήξης και δομές μάχης.

του Αίαντος Τελαμώνιου

Σύντροφοι και συναγωνιστές,


Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή περνά δύσκολες ώρες αλλά και έχει πολλές ευκαιρίες. Πιστεύω ότι η σημερινή κατάσταση έτσι όπως διαμορφώνεται είναι προ - επαναστατική και για ορισμένους και άκρως σαφείς λόγους: Αυτή τη στιγμή η κυρίαρχη τάξη δεν μπορεί πλέον να εξουσιάζει και να κυβερνάει όπως το έκανε έως τώρα και ο λαός από την άλλη δεν επιθυμεί να εξουσιάζεται ούτε να ανέχεται όπως ίσχυε μέχρι μόλις πριν από δυο χρόνια.

Και δεν είναι μόνο το γεγονός ότι τα κόμματα του συστήματος καταρρέουν, αλλά και το ότι η βίαιη κριτική των μαζών στρέφεται όλο και πιο δυναμικά κατά του συστήματος του ίδιου και της δημοκρατίας και απαιτεί όχι εκλογές ή δημοψηφίσματα αλλά σημαντικές αλλαγές, κι αυτό στο μαζικό υποσυνείδητο αποτελεί βασική επαναστατική προδιάθεση.

Οι αυταπάτες σήμερα είναι πολύ λιγότερες και τείνουν όλο και περισσότερο να λιγοστεύουν αν και ποτέ δεν θα εκλείψουν εξ' ολοκλήρου. Το σύστημα βρίσκεται εν μέσω μιας κρίσης ευρωπαϊκών και παγκοσμίων διαστάσεων που δεν είναι κυρίως οικονομική αλλά πρωτίστως κρίση παρακμής, αυτό συντείνει στην διάλυση του καταναλωτικού ονείρου και την κατάρρευση της άνετης μικροαστικής ζωής αλλά όμως και στην αποθάρρυνση και την απελπισία.

Σε κάθε περίπτωση αυτή η εξέλιξη δεν αφήνει περιθώρια βελτιώσεων. Ταυτοχρόνως τα μέσα μαζικής διαμόρφωσης και χειραγώγησης των συνειδήσεων έχουν πλέον αποκαλυφθεί κατά ένα πάρα πολύ μεγάλο βαθμό και τα ψεύδη βρίσκουν λιγότερο έδαφος για να στηριχθούν. Επίσης, η μαρξιστική και σοσιαλδημοκρατική αριστερά δεν κατάφερε μέχρι στιγμής να ηγεμονεύσει την μεγάλη αυθόρμητη αντίδραση του λαού που επιπλέον έχει πολύ τονισμένα πατριωτικά χαρακτηριστικά και η κονφορμιστική ακροδεξιά δεν μπορεί να παρουσιαστεί ως δύναμη αντίστασης.

Αυτές είναι συνθήκες που αντικειμενικά ευνοούν την πάλη ενός επαναστατικού και ανατρεπτικού εθνικιστικού κινήματος, συνθήκες πρωτόγνωρες που μέχρι πριν από μερικά χρόνια θα έμοιαζαν φανταστικές. Υποβόσκουσες συνθήκες αναταραχής υπάρχουν στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, ενώ η κρίση συνδυάζεται με μια όλο και αυξανόμενη οργή κατά της αλλογενούς εισβολής στην Ευρώπη.

Όμως για να μπορέσουν οι ριζοσπαστικές εθνικιστικές ομάδες να παρέμβουν δυναμικά μέσα στις λαϊκές αντιδράσεις πρέπει να συγκροτήσουν ένα κίνημα πάλης που να συνδυάζει ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά: Αρχές ρήξης, Δομές μάχης και μια ακατάβλητη θέληση ισχύος και πίστη στην νίκη.

Αρχές ρήξης

Οι επαναστάτες, οι ριζοσπάστες εθνικιστές πρέπει πρώτα απ' όλα να φέρουν ένα σώμα ιδεών που να καθορίζει τις αρχές τους και την κοσμοαντίληψή τους, έτσι ώστε να μην διαμορφώνουν απλούς συνοδοιπόρους που θα εγκαταλείψουν την μάχη μπροστά στην πρώτη δυσκολία ή που θα τρέξουν να συνταχθούν αύριο με την καθεστωτική πατριδοκάπηλη ακροδεξιά, αλλά πεπεισμένους, αποφασισμένους και συνειδητούς μαχητές με ακλόνητο φρόνημα και υγιή και συγκροτημένο νου.

Επίσης είναι απαραίτητη η ιδεολογική συγκρότηση και για το λόγο ότι έτσι ο κάθε συναγωνιστής θα μπορεί να κρίνει αυτόνομα και να μην εξαρτάται απόλυτα από την καθοδήγηση ''πεφωτισμένων'' στελεχών, έτσι ακόμα και στις πιο δύσκολες περιστάσεις το κίνημα θα μπορεί να λειτουργεί ακόμα και κάτω από τα χτυπήματα του εχθρού. Έτσι η σφυρηλάτηση μιας συνεκτικής επαναστατικής εθνικιστικής κοσμοαντίληψης ενάντια στην κυρίαρχη ιδεολογία, το πολιτικά ορθό και την ενιαία σκέψη καθίσταται αναγκαία όπως και ο αυστηρός διαχωρισμός εθνικιστών και εθνικοφρόνων.

1) Οι επαναστάτες εθνικιστές καταγγέλλουν τα επακόλουθα της κρίσης και του αστικού διαλυτισμού, τις εθνικές ταπεινώσεις και την καταπίεση του εργαζόμενου έθνους όμως πέραν αυτού οφείλουν να βλέπουν πιο βαθιά και να υποδεικνύουν τις βάσεις της σημερινής κατάστασης.

Οι επαναστάτες εθνικιστές βλέπουν ξεκάθαρα τον ολέθριο ρόλο του καπιταλισμού και των μεγάλων συμφερόντων που ρίχνουν την πλειοψηφία του έθνους στην εκμετάλλευση, διαλύουν την κοινότητα του λαού, κονιορτοποιούν τις τοπικές ταυτότητες, ευνοούν την μετανάστευση / εισβολή και δηλητηριάζουν με την μαζική πνευματική χειραγώγηση τους Έλληνες. Θα πρέπει να είναι ενάντια στον καπιταλισμό, τον φιλελευθερισμό, την παγκοσμιοποίηση και τις κοινωνικές σχέσεις που θεμελιώνονται πάνω στην επιδίωξη του ανωτάτου κέρδους και την εκμετάλλευση.

Και θα πρέπει επίσης να έχουν την πεποίθηση ότι μια τέτοια κατάσταση δεν λύνεται με μεταρρυθμίσεις ούτε με λογικές διαχείρισης αλλά με επαναστατικές μεθόδους που περνούν μέσα από την συντριβή του αντεθνικού κρατικού, κατασταλτικού και διοικητικού δημοκρατικού μηχανισμού και όλων των ιδεολογικών βάσεων αυτού του συστήματος.

Αυτό προϋποθέτει και μια ριζοσπαστική απόρριψη των μεθόδων πολιτικής δράσης του εκφυλιστικού καπιταλιστικού δημοκρατισμού και του κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Εμπρός για μια Εθνικιστική Επανάσταση !

2) Οι επαναστάτες εθνικιστές οφείλουν να απορρίψουν τόσο τον μαρξισμό όσο και τον φιλελευθερισμό και να αναζητήσουν τις λύσεις στα προβλήματα του έθνους στη δημιουργία μιας οργανικής οικονομίας που να καταργεί τα μεγάλα καπιταλιστικά συμφέροντα διασφαλίζοντας ταυτοχρόνως το μέτρο Τάξης και ελεύθερης βούλησης σύμφωνα με τις πιο βασικές αρχές της ελληνικής σκέψης.

Πρέπει να θέσουν την οικονομία όχι ως αυτοσκοπό αλλά ως επιμέρους σημείο για την πραγματική συγκρότηση μιας εθνικής κοινότητας του λαού μέσα στην οποία η δουλειά θα ξαναποκτήσει μια καθεαυτού πνευματική αξία. Η εθνικιστική κοινωνία θεμελιώνεται πάνω στην αλληλεγγύη και την εθνικοκοινωνικοποίηση του μεγάλου κεφαλαίου.

3) Οι επαναστάτες εθνικιστές έχουν ως απαράβατο καθήκον να αντιταχθούν με τον πιο αποφασιστικό τρόπο στο πιο μεγάλο δεινό της εποχής μας, την αλλογενή εισβολή που απειλεί να αφανίσει την Φυλή μας απ' ακρη σ' άκρη στην Ευρώπη, να διαλύσει το εθνολογικό υπόβαθρο των λευκών λαών και να εξαφανίσει τον πολιτισμό τους.

Θα πρέπει να μην πέσουν σε καμιά παγίδα που θα τους στερούσε την ιδεολογική και πολιτική τους ανεξαρτησία, ούτε στον φιλοσιωνισμό, ούτε στην ισλαμοφιλία ούτε στον τριτοκοσμισμό.

4) Οι επαναστάτες εθνικιστές θα πρέπει να οριοθετηθούν αυστηρά από τα εθνικολαϊκίστικα, ψηφοθηρικά και προσωποπαγή κόμματα της αστικής ''εθνικής'' δεξιάς και να απομακρυνθούν απ 'τους παρωχημένους μικροσωβινισμούς που διασπούν τους ευρωπαϊκούς λαούς. Τα κόμματα αυτά αποτελούν κομμάτι του συστήματος και δεν ενδιαφέρονται για καμιά αλλαγή παρά μόνο για την συμμετοχή τους στην εξουσία.

5) Το επαναστατικό εθνικιστικό κίνημα πρέπει να έχει μια ριζοσπαστική ευρωπαϊκή φυλετική συνείδηση, να αγωνίζεται για να αποτραπούν τα λάθη που οδήγησαν στο παρελθόν σε αδελφοκτόνες συγκρούσεις και να έχει επίγνωση του ότι κάθε εθνικιστική επανάσταση αποτελεί εστία εξάπλωσης σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ειδικά οι Έλληνες εθνικιστές έχουν ένα ξεχωριστό καθήκον και καλούνται να διαδραματίσουν έναν βαρυσήμαντο ρόλο στην υπεράσπιση και την ανάσταση της Λευκής Ευρώπης.

Δομές Μάχης

Όμως για να μπορέσει να υπάρξει ένα ισχυρό κίνημα πρέπει οι δυνάμεις του επαναστατικού εθνικισμού να βαδίσουν προς την δημιουργία μιας ενιαίας δομής και μιας ισχυρής αλλά και ελαστικής οργάνωσης.

Και πρώτα απ' όλα πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι η εθνικιστική οργάνωση, το εθνικιστικό κίνημα δεν αποτελεί ιδιοκτησία κανενός αλλά μια συλλογική προσπάθεια αγωνιστών η οποία απαιτεί και μια συλλογική καθοδήγηση και ηγεσία. Πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί η δημιουργία μιας προσωποπαγών δομών οι οποίες εξαφανίζονται ή εκφυλίζονται όταν χάνεται ή προδίδει ο ''μέγας αρχηγός'', η πίστη και η αφοσίωση πρέπει να πηγαίνει στην ιδέα και όχι σε πρόσωπα.

Οι αγωνιστές αγωνίζονται για σκοπούς και όχι μόνο κατόπιν διαταγών. Αυτό είναι το ελληνικό πνεύμα, γιατί ο Έλλην μαχητής έχει βαθιά συνείδηση του σκοπού και των ιδεών του και η πειθαρχία είναι σε αυτόν μια φυσική κλήση η οποία δεν χρειάζεται να του επιβληθεί επιφανειακά με τον καταναγκασμό ή με γραφειοκρατικά προστάγματα.

Εντούτοις ο εθνικιστής αγωνιστής έχει το δικαίωμα του λόγου και της κριτικής γιατί ένας δουλικός ακόλουθος που συγκατατίθεται ασυνείδητα και άβουλα σε όλα θα προδώσει στην πρώτη αντιξοότητα ή θα ακολουθήσει έναν περισσότερα υποσχόμενο εθνικόφρονα κομματάρχη, ενώ ένας έντιμος μαχητής θα διαφωνήσει μεν ανοιχτά και έντιμα σε ότι δεν εγκρίνει όμως θα αγωνιστεί ως το τέλος ακόμα κι όταν η μάχη θα μοιάζει χαμένη γιατί θα έχει κερδηθεί από την ιδέα και η ιδέα και μόνο αυτή πλάθει πνευματικά, ψυχικά και ηθικά ακατάβλητους στρατιώτες.


Ο αγωνιστής με το κριτικό πνεύμα είναι πηγή έμπνευσης, ο δουλικός ακόλουθος τέλμα στασιμότητας και αποσύνθεσης.


Η καλύτερη δοκιμασία για τους συντρόφους, τα μέλη και τα στελέχη δεν πρέπει να είναι ούτε τα ωραία λόγια ούτε οι τσάμπα αρχηγισμοί: οι νύχτες αφισοκόλλησης, η διαφώτιση του λαού, τα σκληρά χτυπήματα στον εχθρό, οι έντονες συγκεντρώσεις, οι προκηρύξεις που γράφονται και τυπώνονται όλη τη νύχτα για να μοιραστούν την αυγή, οι συλλήψεις, οι ανακρίσεις, η αυτοθυσία, η φυλακή, οι δικαστές, οι απογοητεύσεις που δεν γίνονται παραιτήσεις, οι βρισιές, η αδιαφορία απέναντι στην αποθάρρυνση, οι πρόσκαιρες αποτυχίες ... αυτές είναι οι πραγματικές δοκιμασίες που ατσαλώνουν τους Έλληνες Επαναστάτες Εθνικιστές!


Η εθνικιστική οργάνωση θα πρέπει να δημιουργήσει μια δομή μάχης προκειμένου να διεξάγει την επαναστατική πάλη. Σ' αυτό το πλαίσιο επιβάλλεται η συγκρότηση ομάδων κρούσης και παρέμβασης που σε τοπικό, περιφερειακό και κλαδικό επίπεδο θα αναλάβουν να δώσουν τη μάχη κατά των πολιτικών και ιδεολογικών δυνάμεων του εχθρού.

Είναι προτιμότερο οι πυρήνες αυτοί να φτιαχτούν σε τοπική βάση για να αποφευχθεί η κλαδική περιχαράκωση σε έναν ορισμένο χώρο, αλλά θα πρέπει και να επιδιώκεται συνάμα η κατάκτηση θέσεων που θα γίνουν ορμητήρια και παραδείγματα για την εξάπλωση των εθνικιστικών θέσεων.

Η διεξαγωγή μιας διαδήλωσης αγανακτισμένων, το μπλοκάρισμα μιας κυβερνητικής συγκέντρωσης, μια ένταση σε μια λαϊκή αγορά, η μάζωξη για το μποϊκοτάρισμα μιας ανθελληνικής εκδήλωσης, η αγανάκτηση μετά από ένα έγκλημα από αλλογενείς, η συγκέντρωση λαθρομεταναστών σε ένα κτίριο, οι εκλογές ενός συνδικαλιστικού τομέα ή μια φοιτητική διαδήλωση, μπορούν να γίνουν σημεία παρέμβασης από ομάδες πεπειραμένων συντρόφων που με το κατάλληλο υλικό και με μια έξυπνη τακτική θα καταφέρνουν κάθε φορά να περνούν ιδέες και μηνύματα στον ελληνικό λαό.

Ταυτόχρονα οι ομάδες, τα κύτταρα του κινήματος θα μπορούν να αναλάβουν και την περιφρούρηση του κινήματος και των εκδηλώσεών του και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ανεχτούν ή να αφήσουν ατιμώρητα χτυπήματα από άλλες αντίπαλες οργανώσεις ή κέντρα του συστήματος.

Είναι σημαντικό να μπορούν να εισχωρούν παντού σε όλες τις εκφάνσεις την κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Θα πρέπει σε τοπικό επίπεδο να κάνουν συχνές συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις έστω και μικρής εμβέλειας για να διατηρούν ένα πεδίο επιρροών και αν είναι δυνατό να διατηρούν και κάποιους μικρούς χώρους συνάντησης.

Οι εθνικιστικές ομάδες κρούσης σταδιακά θα αναδειχθούν σε φρουρούς του τοπικού ελληνικού λευκού πληθυσμού έναντι των αλλογενών εγκληματιών και του συστήματος και θα είναι το σημείο συσπείρωσης των λαϊκών αντιστάσεων. Σε ένα μετέπειτα βήμα θα μπορέσουν να συντρίψουν της αντίπαλες ομάδες και να έχουν την πολιτική ηγεμονία σε κάποια σημεία πριν το κίνημα να εξαπλωθεί μαζικά.

Το στυλ των ομάδων θα πρέπει να είναι τολμηρό, πολιτικά επιθετικό, αντικονφορμιστικό (χωρίς να ενδίδει στον άσκοπο και κενό προκλητισμό) και σε καμία περίπτωση βασισμένο στον χειροτεχνισμό, τον υπέρμετρο αυτοσχεδιασμό ή τον ερασιτεχνισμό αλλά στην διανομή των καθηκόντων ανάμεσα σε όλους τους συντρόφους στην ειδίκευση και τον συντονισμό τους ώστε το συλλογικό πνεύμα να δώσει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.

Η συγκρότηση των ομάδων κρούσης και δράσεις σε αποσπάσματα ενός νέου πολιτικού εθνικιστικού στρατού θα συντελείται σταδιακά και δυναμικά στο μέτρο που και το κίνημα εξαπλώνεται και η κρίση βαθαίνει.

Για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει ένας συγκροτημένος πολιτικός και ιδεολογικός λόγος. Βασικό εργαλείο του κινήματος θα πρέπει να είναι ένα κεντρικό περιοδικό έντυπο που θα αποτελεί τη βασική του φωνή και που θα είναι αντικείμενο διάδοσης από τις ομάδες κρούσης. Μέσα σε αυτό θα δίνονται οι βασικοί άξονες και θα αποτελεί και έναν ενιαίο άξονα του κινήματος τον οποίο φυσικά θα πρέπει να συνοδεύουν και άλλες εκδόσεις που το κίνημα στο μέτρο την ανάπτυξής του θα είναι σε θέση να παράγει. Πέραν αυτού υπάρχει όπως είναι γνωστό ένα ευρύ φάσμα υλικού δίσκοι, αφίσσες, μπλουζάκια, αυτοκόλλητα που αποτελεί πάντα μοχλό διακίνησης ιδεών.

Οι τοπικές ομάδες μέσω ενός δικτύου τοπικών και περιφερειακών οργάνων θα πρέπει να καταλήγουν σε μια συλλογική καθοδήγηση η οποία να επιβλέπει την εφαρμογή των αποφάσεων και να συντονίζει τις δράσεις και τις ενέργειες.

Μέλος του κινήματος και της οργάνωσης θα πρέπει να είναι κάθε νέος εθνικιστής που συμφωνεί πλήρως με τις θέσεις και τις ιδέες, πληρώνει τακτικά μια προσαρμοσμένη στις δυνατότητές του συνδρομή, εργάζεται συστηματικά σε έναν από τους τοπικούς ή περιφερειακούς σχηματισμούς του κινήματος και έχει περάσει επιτυχώς ένα στάδιο πολιτικής, ιδεολογικής και πρακτικής δοκιμασίας.

Στις ενέργειες ενός κινήματος μπορούν να συμμετέχουν και ανένταχτοι αγωνιστές και φίλοι, αλλά μόνο μέλη που τηρούν κάποιες ορισμένες προϋποθέσεις και καθήκοντα θα πρέπει να συμμετέχουν σε όλες τις διαδικασίες κλειστές και ανοιχτές. Έτσι αποφεύγεται η έλευση αμφίβολων στοιχείων και υπάρχει μια καλύτερη διαλογή μελών και στελεχών κάτι που προϋποθέτει μια άλλη ποιότητα.

Η συστηματική αποχή από τις διαδικασίες της οργάνωσης ή η αδιαφορία θα πρέπει να είναι λόγοι διαγραφής κάτι που δεν εμποδίζει έναν αγωνιστή να συνεχίσει να είναι φίλος του κινήματος χωρίς να αποσυντονίζει με τη στάση του τη δράση των άλλων. Ταυτοχρόνως θα πρέπει το κίνημα να διαμορφώνει συνεχώς στελέχη αλλά και όλα τα μέλη στο πνεύμα του εθνικισμού.

Τέλος οι Έλληνες επαναστάτες εθνικιστές, θα πρέπει να είναι υποδείγματα εντιμότητας και συνέπειας σε όλο το φάσμα την πολιτικής, κοινωνικής και προσωπικής τους ζωής. Στους εθνικιστές το έργο είναι η προέκταση της αρχής και η ιδέα στάση ζωής, συνεπώς δεν μπορούν να πράττουν διαφορετικά από αυτό που κηρύττουν δημοσίως όπως είναι ανέντιμο και να αρνούνται ανοιχτά τις ιδέες τους από το φόβο των συνεπειών.

Η εγκατάλειψη ενός συντρόφου σε μια κρίσιμη στιγμή, η έλλειψη πνεύματος αυτοθυσίας, η ιδιοτέλεια, η αυτοπροβολή, η δειλία απέναντι στην αντιξοότητα, και η προσδοκία εύκολων επιτυχιών είναι στοιχεία άγνωστα στον πραγματικό εθνικιστή. Ο εθνικιστής είναι ο πρωτοπόρος μαχητής, ο προάγγελος ενός νέου ανθρώπου γι' αυτό και όπως έλεγε ο Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα πρέπει να είναι ''ασυναίσθητος στην αποθάρρυνση''!


Υποσημείωση: Τα μέλη και οι αγωνιστές μιας εθνικιστικής οργάνωσης πρέπει να είναι σαν αδέρφια μιας οικογένειας, γιατί στην πραγματικότητα οι δεσμοί τους είναι και πρέπει να είναι πιο στενοί και απ' τους συγγενικούς.

Είναι συμμαχητές, αδέρφια στο αίμα και στο πνεύμα, μια φάλαγγα που βαδίζει προς το πεπρωμένο της και ως εκ τούτου η παροχή βοήθειας σε έναν συναγωνιστή είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ένας εθνικιστής.