του Δημητρίου Μοσχοβή.
Ως γνωστόν η Πατρίδα μας βρίσκεται σε μια εξαιρετικά δυσμενή
κοινωνική ηθική και οικονομική κατάσταση. Στο παρόν άρθρο δεν θα εξετάσουμε τα
αίτια που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση αλλά θα την θεωρήσουμε ως δεδομένη. Θα
εξετάσουμε όμως την στάση μας ως Αυτόνομων
Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών απέναντι στις Γερμανικές αποζημιώσεις για την περίοδο
του Β' ... Παγκοσμίου Πολέμου.
Καταρχάς ας ξεκινήσουμε με ορισμένες παραδοχές: Η κατοχή ήταν Γερμανική / Ιταλική / Βουλγαρική και όχι Εθνικοσοσιαλιστική. Διαχωρίζουμε με σαφήνεια τις έννοιες Γερμανία και Εθνικοσοσιαλισμός διότι ο Εθνικοσοσιαλισμός μπορεί ναι μεν να εκφράστηκε κυρίως στην Γερμανία, ωστόσο υπήρξε μια σαφέστατη διαπάλη ανάμεσα στον Πανγερμανισμό και τον Εθνικοσοσιαλισμό. Για όποιον μελετά την Ιστορία με κεφαλαίο “ι” αυτό είναι προφανές.
Καταρχάς ας ξεκινήσουμε με ορισμένες παραδοχές: Η κατοχή ήταν Γερμανική / Ιταλική / Βουλγαρική και όχι Εθνικοσοσιαλιστική. Διαχωρίζουμε με σαφήνεια τις έννοιες Γερμανία και Εθνικοσοσιαλισμός διότι ο Εθνικοσοσιαλισμός μπορεί ναι μεν να εκφράστηκε κυρίως στην Γερμανία, ωστόσο υπήρξε μια σαφέστατη διαπάλη ανάμεσα στον Πανγερμανισμό και τον Εθνικοσοσιαλισμό. Για όποιον μελετά την Ιστορία με κεφαλαίο “ι” αυτό είναι προφανές.
Η μεταπολεμική Γερμανία
ουδεμία σχέση έχει με τον Εθνικοσοσιαλισμό. Αυτό μπορεί να το κατανοήσει ο
καθένας, ακόμη και ο πλέον επιφανειακός μελετητής της πολιτικής
πραγματικότητας. Εγκλήματα πολέμου από τον Γερμανικό στρατό κατοχής σαφέστατα
και έγιναν. Είναι εναντίον της ίδιας της Ιδέας η άρνηση τους.
Γιατί κανείς δεν κάνει λόγο για αποζημιώσεις σχετικά με τον βομβαρδισμό του Πειραιά που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 5.500 Ελλήνων ;
σχετικός σύνδεσμος: Ο βομβαρδισμός του Πειραιά από τους .... συμμάχους
Φυσικά ο αντικειμενικός (έστω!) ιστορικός κριτής (αν υπάρχει τέτοιος ...) θα συμπλήρωνε με σαφήνεια πως η Γερμανική στρατιωτική διοίκηση φρόντιζε να παραπέμπει στην στρατιωτική δικαιοσύνη όσους παρέβαιναν τις αυστηρές εντολές της και προχωρούσαν σε αγριότητες εναντίον του άμαχου πληθυσμού (βιασμοί κλπ) αλλά και τους ευνουχισμούς και τις βασανιστικές δολοφονίες Γερμανών στρατιωτών που συχνά απλά προσέφεραν στον Ελληνικό πληθυσμό ιατρικές υπηρεσίες (βλέπε το τι προηγήθηκε στα Καλάβρυτα προ της σφαγής).
Tέλος θα υπογράμμιζε τα εγκλήματα πολέμου των Συμμάχων εναντίον των Ελλήνων - για παράδειγμα τους περισσότερους από 700.000 νεκρούς Έλληνες από τον λιμό σε Αθήνα και Πειραιά, αποτέλεσμα του ναυτικού αποκλεισμού ακόμη και στα σιτηρά που επέβαλαν οι υπηρέτες του Σιωνισμού Σύμμαχοι - και τον βομβαρδισμό του Πειραιά το 1944 από την Συμμαχική πολεμική αεροπορία με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο 5.500 Έλληνες.
Μετά από αυτές τις
προφανείς παραδοχές, ένα μπορεί να είναι το συμπέρασμα και η απόφαση μας:
Η Ελλάδα να
διεκδικήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις από την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ Γερμανία τώρα !
-wzor.jpg)
Πολύ καλή και "πεντακάθαρη " η τοποθέτηση σου ,προάγει πραγματικά τα πιστεύω και τις αλήθειες όλων όσων έχουν ταχθεί με την καθαρή ιδεολογία μας χωρίς παρωπίδες και βαρύδια .
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα 1952 , μετά το τέλος του Β.Π.Π , στο όνομα πάντα της «ιστορικής αλήθειας», ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συνεδρίου , Ναούμ Goldmann, διεκδίκησε από το Γερμανό καγκελάριο Κόνραντ Αντενάουερ 500 εκατομμύρια δολάρια σαν αποζημίωση για τις ζημιές που είχαν υποστεί οι ομόφυλοι του στη διάρκεια της νύχτας των Κρυστάλλων. Ποσό τεράστιο και πάνω από όλα αδιαπραγμάτευτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ο Adenauer ζήτησε από το Goldmann να του αιτιολογήσει αυτό το τεράστιο ποσό , ο Goldmann τον διέκοψε: "Δεν ήρθα εδώ για να δώσω εξηγήσεις αλλά για να πάρω τα λεφτά. Αν θέλετε εξηγήσεις να τις βρείτε μόνος σας. "
Και φυσικά ο Goldmann εισέπραξε τα χρήματα .
Αναφέρω το παράδειγμα για να γίνει αντιληπτός ο τρόπος με τον οποίο ένα Κράτος -Εβραικό ή όχι- που σέβεται τον εαυτό του , έχει τη δύναμη να διεκδικεί τα δίκαιά του ακόμη και αν αυτά προσεγγίζουν ή ακόμα ξεπερνούν τα όρια της υπερβολής.
Στη περίπτωση της Ελλάδας τα πράγματα βάδισαν πάνω σε εκ διαμέτρου αντίθετους δρόμους. Η περίπτωσή της θυμίζει τη νέα γυναίκα που βιάζεται στα είκοσι χρόνια της και θυμάται, ύστερα από 70 χρόνια, να διεκδικήσει δικαστικά "οικονομική ικανοποίηση" για τη βλάβη που είχε υποστεί όταν ήταν νέα, όμορφη και επιθυμητή.
Κατά τη δική μου ταπεινή άποψη το πρόβλημα δεν επικεντρώνεται στις όποιες πολεμικές "αποζημιώσεις" αλλά στις ευθύνες των μεταπολεμικών ελληνικών κυβερνήσεων που διαιώνισαν το θέμα αποφεύγοντας να δώσουν λύση ακόμη και τότε που μπορούσαν.
Και κάτι τελευταίο: Η ζωή του Έλληνα ή της Ελληνίδας μπροστά από το εκτελεστικό απόσπασμα του κατακτητή, αξίζει πολύ περισσότερο από τη ζωή που χάνεται σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, σε μια ληστεία ή σε ένα έγκλημα πάθους.Στη περίπτωση αυτή η όποια οικονομική αποζημίωση, από μόνη της δεν είναι αρκετή και το θέμα δεν κλείνει εδώ .
Ανοίγετε ένα ζήτημα σοβαρότατο, που είναι και πολιτικό και ιστορικό. Στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης από το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου προπαγάνδας των νικητών σε βάρος των ηττημένων, έχουν διαστρεβλωθεί πολλά θέματα που αφορούν την Ελλάδα. Αίφνης υπάρχει μία μεγάλη σύγχυση ως προς τις "πολεμικές αποζημιώσεις" και το "κατοχικό δάνειο", ενώ γίνεται πολύς λόγος για τον χρυσό που "έκλεψαν" οι Γερμανοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρο ολίγων ετών, όταν είχα την τιμή να γνωρίσω προσωπικά τον μόνο Έλληνα ιστορικό που αντιμετωπίζει αντικειμενικά τα γεγονότα της εποχής, τον Δημοσθένη Κούκουνα, τον είχα ερωτήσει για το ζήτημα αυτό. Ξεκαθάρισε λοιπόν, ως προς τον χρυσό που υποτίθεται ότι έκλεψαν οι Γερμανοί, ότι αυτό είναι ψευδέστατο, διότι είναι πασίγνωστο ότι ο ελληνικός χρυσός φυγαδεύθηκε επί ...βρετανικού σκάφους λίγα 24ωρα πριν από την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα. Ύστερα από διάφορες περιπέτειες ο κρατικός χρυσός επέστρεψε κατά το ήμισυ στην Αθήνα (νομίζω το 1947), αφού το υπόλοιπο ήμισυ κατακρατήθηκε για ...ασφάλιστρα!!!
Θέμα πολεμικών αποζημιώσεων δεν υπάρχει, κατά τον Κούκουνα, διότι αυτές έχουν καταβληθεί μεταπολεμικά από την Ομοσπονδιακή Γερμανία με μετρητά ή εις είδος (μηχανήματα κλπ.), βάσει των αποφάσεων του Συνεδρίου Ειρήνης στο Παρίσι το 1946.
Υπάρχει όμως το ζήτημα του κατοχικού δανείου, βάσει των συμφωνιών Ρώμης και Βερολίνου, τις οποίες είχε υπογράψει το 1942 ο τότε υπουργός Οικονομικών Σωτήριος Γκοτζαμάνης, ο οποίος παρ' όλα αυτά καταδικάστηκε ερήμην ως δοσίλογος.
Όπως μου έλεγε δε ο κ. Κούκουνας, η ελληνική απαίτηση αυτή, που δεν είναι σαφές σε τι σημερινό ποσόν ανέρχεται, θα μπορούσε να ικανοποιηθεί όταν συνενώθηκε και πάλι η Γερμανία σε ενιαίο κράτος. Μετά το 1990, που ενοποιήθηκε η Γερμανία, η αρμόδια διεύθυνση από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών επικοινώνησε μαζί του, διότι γνώριζε ότι είχε στα χέρια του το αρχείο του Γκοτζαμάνη, και ζήτησε στοιχεία για να ενεργήσει. Αλλά ουδέποτε επανήλθαν για να πάρουν τις φωτοτυπίες που είχαν ζητήσει.
Όπως είναι γνωστό, ο Δ. Κούκουνας έχει αρχίσει να δημοσιεύει την "Ιστορία της Κατοχής", αλλά δυστυχώς - προφανώς λόγω της οικονομικής κρίσεως - έχει σταματήσει. Έχω και τους έξι πρώτους τόμους που κυκλοφόρησαν μέχρι τώρα, αλλά αν συνεχιστεί η έκδοσή τους έχει αναγγελθεί ότι θα υπάρχει και ένας τόμος που θα ασχολείται με την κατοχική οικονομία, οπότε φαντάζομαι ότι θα λυθούν πολλές απορίες μας.
Με το ίδιο ενδιαφέρον περιμένω, μεταξύ άλλων, και τον τόμο για τους "δοσιλόγους" και ιδίως για την εξόριστη κυβέρνηση Τσιρονίκου στη Βιέννη.
Συμπληρωματικά στοιχεία εδώ: http://www.pirgiotis.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=39:%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CE%BC%CE%B9%CE%AC-%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1 Δημήτριος Μοσχόβης
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπικοινώνησα σήμερα με τον κ. Δ. Κούκουνα και τον ενημέρωσα για την ιστοσελίδα σας, καθώς δεν παρακολουθεί τακτικά τα τεκταινόμενα στο Διαδίκτυο. Επιφυλάχθηκε να σας κοινοποιήσει προσεχώς κείμενό του σχετικά με την πλήρη ιστορική αλήθεια για το ζήτημα του κατοχικού δανείου. Με την ευκαιρία, καθώς την ώρα που μιλούσαμε μεταδιδόταν η είδηση για την παρουσία στην Αθήνα των Ιταλών δημάρχων, που δώρισαν τον μισθό τους στην Ελλάδα, μου ανέφερε ότι η πόλη του ενός δημάρχου, η Κάβα ντέι Τιρένι, είναι η μόνη ιταλική πόλη που συνδέεται άμεσα με τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Τον Σεπτέμβριο 1944 φιλοξένησε την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση, η οποία μετέφερε εκεί προσωρινά την έδρα της από τη Μέση Ανατολή. Και από την Κάβα ντέι Τιρένι έφτασε στις 18 Οκτωβρίου 1944 στην ελληνική πρωτεύουσα, αφού έξι μέρες νωρίτερα είχαν αποχωρήσει συντεταγμένα οι Γερμανοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέφτηκα ότι αυτή η μικρή λεπτομέρεια ή σύμπτωση θα ενδιαφέρει τους αναγνώστες της ιστοσελίδας.
ΙΣΤΟΡΙΟΜΝΗΜΩΝ
Το κυρίως κείμενο παρουσιάζει ενδιαφέρον και θέτει ερωτήματα , αλλά η διατύπωση "Εγκλήματα πολέμου από τον Γερμανικό στρατό κατοχής σαφέστατα και έγιναν. Είναι εναντίον της ίδιας της Ιδέας η άρνηση τους." πάσχει από νομική αλλά και λογική αοριστία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πράξεις και παραλείψεις ενός Στρατού Κατοχής, προκειμένου να χαρακτηρισθούν ως "εγκληματικές" θα πρέπει να εξετασθούν συναρτήσει των ισχυουσών διεθνών συνθηκών της εποχής τους και οι πράξεις αντιποίνων των Γερμανικών Στρατευμάτων εκείνης της εποχής, ως Στρατού Κατοχής δημιουργήσαντος Δίκαιο, είναι εξαιρετικά δύσκολο (έως αδύνατον!), νομικώς, να χαρακτηρισθούν ως "εγκλήματα"! Και οι συρμώδεις λαϊκισμοί δε συγχωρούνται στη νομική επιστήμη.
Ο Ιστορικός Δημήτρης Μιχαλόπουλος έδωσε ήδη ένα "αζιμούθιο" ιστορικής προσεγγίσεως πόρρω απέχουσας από τη νομική, αλλά πάντως ενδεικτικό εδώ :
http://www.horsebackarcherygr.blogspot.com/2012/02/blog-post_20.html
Aριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
6977764737
Εξαιρετικός ο Δημοσθένης Κούκουνας και αφήνει μελέτες πολύ σημαντικές για την κατανόηση προσώπων και πραγμάτων της Ελλάδος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξίζει να γίνει από τον "ΜΑΥΡΟ ΚΡΙΝΟ" ένα αφιέρωμα και στο Πρόσωπο και στο Έργο του,ειδικώς στο Αρχείο του το οποίο μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τη σχετική Ιστορική έρευνα.
Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
6977764737
Δεν υπήρξε ποτέ κατοχή τα γερμανικά στρατεύματα ήταν απελευθερωτικά. Σε κατοχή βρίσκεται η Ελλάδα από τις 30 Απριλίου 1945 όπου και ο μεγάλος ειρηνιστής Αδόλφος Χίτλερ έβαλε τέλος στη ζωή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπήρξε ποτέ ούτε Γερμανική ούτε Ιταλική κατοχή.... υπήρξε ένα εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των λαών της Ευρώπης τον οποίο επέβαλε το διεθνές κεφάλαιο και τον οποίο ο μεγάλος Αδόλφος Χίτλερ έδωσε μάχη για να αποφύγει....
Σε αυτό τον εμφύλιο πόλεμο αντί η Ελλάδα να μείνει αμέτοχη απόφασισε με το προδοτικό ΟΧΙ του ιωάννη μεταξά και του φιλοβρετανικού παλατιού να ταχθεί στο πλευρό των δημοκρατικών συμμάχων και του διεθνούς κεφαλαίου που υποκινούσε τον πόλεμο αυτό.
Η πείνα στον ελληνικό χώρο δεν οφείλετο σε καμία γερμανική κατοχή αλλά στο γεγονός ότι οι άγγλοι είχαν πάρει όλο το χρυσό από τη τράπεζα της ελλάδος (48 τόνους) για να πουλήσουν ''προστασία'' και όπλα στη πατρίδα μας.
Ο ελληνικός λαός μάλιστα συτιζόταν από τα συσίτια του Γερμανικού ερυθρού σταυρού και πάλι ύστερα από πρωτοβουλία και εντολή του Γερμανού καγκελάριου Αδόλφου Χίτλερ.
Σε ότι αφορά τώρα τις αποζημιώσεις είναι μία ακόμη λαμογιά των γραικύλων που αφού τα φάγανε θέλουνε να έρθει ένα αόρατο χέρι και να ξελασπώσει για αυτούς.
Για αυτό και ξαφνικά προκύψανε οι αποζημιώσεις εν τω μέσω κρίσης....
Αν είναι να πάρει κάποιος αποζημιώσεις λυπάμαι πολύ αλλα προηγούνται οι Γερμανοί για τα εγλήματα που κάνανε οι αμερικάνοι και οι μπολσεβικοι από τη ρωσσία οι οποίοι αφανίζανε ολόκληρες πόλεις και βιάζανε γυναίκες και παιδιά στο πέρασμά τους.
Επίσης προηγούνται και οι Ιάπωνες για τις 2 πυρηνικές που φάγανε πάλι από τη δημοκρατία της αμερικής στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τη στιγμή που ο Φύρερ ήταν νεκρός και η Γερμανία είχε συνθηκολογήσει...
Το παραμύθι των αποζημιώσεων είναι μία καραμέλα για να μαζεύουν ψήφους τα κόμματα της άκρας δεξιάς χτυπώντας στο συναίσθημα του απλού έλληνα πολίτη και σπέρνοντας τη διχόνια μεταξύ αδελφών λαών όπως οι Ελληνες και οι Γερμανοί.
Είναι μία καραμέλα, που μόνο ηλίθιοι εθνικιστές μπορούν να καταπιούν.
Μαύρο Στρούμφ
88
Η δομημένη συλλογιστική του "Μαύρο Στρούμφ" αποτελεί, πράγματι, την επιτομή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου του οποίου τον επίλογο "έγραψε" η νομική παρωδία της ηθικώς και νομικώς ανυπόστατης "Δίκης" της Νυρεμβέργης!
ΔιαγραφήΚαι μόνον εάν αναλογισθεί κανείς ότι η "Δίκη" της Νυρεμβέργης παρεβίασε τον βασικό κανόνα παγκοσμίου Δικαίου "Ουδέν έγκλημα άνευ Νόμου", το Γ' Ράιχ και ο Καγκελλάριος Αδόλφος Χίτλερ δικαιώνονται στην Ιστορία!
Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
6977764737