Τα «Τάγματα Εφόδου» και η «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών»: τολμώντας να θυμηθούμε την 30η Ιουνίου 1934 και την εσωκομματική τραγωδία των Εθνικοσοσιαλιστών !



Εισαγωγικό σημείωμα της συντακτικής ομάδας: το ιστορικό άρθρο που ακολουθεί - ενός εκλεκτού συναγωνιστή τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά για την τιμή - δεν έχει ως στόχο να προκαλέσει τα γνωστά «εμφυλιοπολεμικά» πάθη ανάμεσα στους συντρόφους μας Εθνικοσοσιαλιστές, κρίθηκε όμως απαραίτητο να δημοσιευθεί μετά από διαβούλευση των μελών της συντακτικής ομάδας αφού:

1ον τα ψέμματα του συστήματος και της σιωνιστικής εξουσίας, η υποκρισία του «χώρου» που βρίσκει γόνιμο έδαφος στον σεκταρισμό, η γνωστή ακροδεξιά παρακμή μαζί με την φετιχιστική παράνοια έχουν κατακλύσει τόσο το διαδίκτυο όσο και τον έντυπο τύπο τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα να κυριαρχεί ο αποπροσανατολισμός σε ιστορικά γεγονότα όπως η 30η Ιουνίου 1934

2ον η σημερινή εκτενής αναφορά είναι μια ιστορική προσέγγιση για το επαναστατικό ρεύμα της «αριστερής» έκφρασης του Εθνικοσοσιαλισμού, την «μαύρη» επέτειο της «νύχτας των μεγάλων μαχαιριών» και κυρίως ένας «καταπέλτης» ενάντια σε αυτούς που προσπαθούν να παρασύρουν και άλλους στα δόλια ψέμματα τους καθώς και στην ιστορική άγνοια αλλά και μια πρώτη απάντηση στις προβοκατόρικες "αναλύσεις" που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τα τελευταία τρία χρόνια κυρίως στο διαδίκτυο

3ον το ενδιαφέρον των Ελλήνων συναγωνιστών για τις ιστορικές εξελίξεις στα εσωτερικά του NSDAP αλλά και στην ευρύτερη πολιτική παράδοση της ιδέας όχι μόνο δεν έχει μειωθεί σήμερα αλλά αυξάνεται συνεχώς όλα αυτά τα χρόνια, ενώ όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν την συνεισφορά και την ιστορική αναγκαιότητα της πολιτικής σκέψης του λεγόμενου «αριστερού Εθνικοσοσιαλισμού» που αποτελεί σαφέστατα τον μεγαλύτερο εχθρό της ντόπιας «ακροδεξιάς» και του κρατικοδίαιτου «αντιφασισμού»

Κάνουμε επίσης γνωστό ότι θα ακολουθήσει στο άμεσο μέλλον ένα ακόμη άκρως αποκαλυπτικό και ιστορικό άρθρο όπου θα αποδεικνύεται  με ντοκουμέντα η αλήθεια απέναντι στα λεγόμενα συντρόφων που έχουν παραπλανηθεί όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και στα ψεύδη διαφόρων κονδυλοφόρων πιστών υπαλλήλων της κοινοβουλευτικής ακροδεξιάς που γεμίζουν το διαδίκτυο με την παραπληροφόρηση των Σιωνιστών και του συστήματος. Με την 2η δημοσίευση θα ολοκληρωθεί το «πάζλ» της ιστορικής αυτής περιόδου ενώ θα σημάνει και το επικοινωνιακό «Βατερλό» όλων αυτών των «εμπόρων της ιδέας» που επένδυσαν τα τελευταία χρόνια στον αποπροσανατολισμό και την συκοφαντία για την προσωπική και επαγγελματική τους επιβίωση.



Τα «Τάγματα Εφόδου» και η «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών»: τολμώντας να θυμηθούμε την 30η Ιουνίου 1934 και την εσωκομματική τραγωδία των Εθνικοσοσιαλιστών!

του Φαιοχίτωνος

Την 30η Ιουνίου 1934 ριπές από όπλα γράφουν το οδυνηρό τέλος των εσωκομματικών διενέξεων του Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei. Δεκάδες μέλη της ιστορικής του ηγεσίας θυσιάζονται κατά εντολή του Hitler και με ευθύνη των Göring, Himmler και Heydrich στο βωμό των κεφαλαιοκρατών βιομηχάνων (Τhyssen, Voegler, Krupp, Kirdorf)  και των Πρώσων στρατοκρατών. Τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο στο Κόμμα, καμιά εσωτερική του λειτουργία δε θα θυμίζει τις προηγούμενες μορφές κομματικής συντροφικότητας που εκφράζονταν μέσα από διαδικασίες αληθινά αξιοκρατικές. Η συντροφικότητα "γέννημα" των κοινών αγώνων, όταν η κομματική επιβίωση απαιτούσε άφθονο αίμα στις καθημερινές συγκρούσεις είτε με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής είτε με τους πολιτικούς αντιπάλους. Άνθρωποι βγαλμένοι μέσα από τη φρίκη των χαρακωμάτων του Α΄ Π.Π., μέσα από την οικονομική εξαθλίωση που γέννησε αυτός και ανατροφοδότησε το κραχ του ΄29, μέσα από την άδικη εθνική ταπείνωση που δέχθηκε ο λαός από τη νικήτρια Σιωνιστική συμμαχία, δολοφονήθηκαν όχι από εχθρούς αλλά από τους ίδιους τους τους συντρόφους! 


Σκοπός του κειμένου δεν αποτελεί η αναπαραγωγή της συγκρουσιακής ιδεολογικής διαφορετικότητας - η μεταφορά της άλλωστε στη σημερινή ελληνική συγκυρία θα ήταν και άκαιρη αλλά και επιζήμια για τον Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό - αλλά η προσπάθεια συμβολής στην αποφυγή παρόμοιων στρατηγικών σφαλμάτων. Σ΄ αυτή τη κατεύθυνση θεωρώ αναγκαία μια συνοπτική παρουσίαση των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων που οδήγησαν στη δημιουργία του NSDAP, τούς "μεταβλητούς" εσωτερικούς όρους που καθόρισαν τη δομολειτουργικότητα του και τέλος την πολιτική διαντίδραση αφότου θεμελίωσε τη θέση του ως "κόμμα εξουσίας".


1)Η περίοδος 1875-1914 χαρακτηρίζεται από τη ταχύτατη ανάπτυξη του καπιταλισμού στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Οι μεγάλες δυνάμεις στη προσπάθειά τους να υποστηρίξουν το συνεχώς ανερχόμενο βιομηχανικό τους κεφάλαιο αποικίζουν νέα εδάφη προκειμένου να προμηθεύονται πρώτες ύλες αλλά και να προωθούν τα προϊόντα τους. Η Γερμανία έχοντας μείνει πίσω στη διαδικασία αποικισμού εγκαινιάζει το 1897 την Weltpolitik προσπαθώντας να αμφισβητήσει τη Βρετανική πρωτοκαθεδρία. Η Ευρώπη κατακερματίζεται  από εθνικές αντιθέσεις οι οποίες υποκρύπτουν τη πραγματική που δεν είναι άλλη από τη σύγκρουση των επιμέρους εθνικών βιομηχανικών κεφαλαίων. Οι φιλελεύθερες αστικές κυβερνήσεις σέρνουν τους Ευρωπαϊκούς λαούς σε μια άνευ προηγμένου αλληλοσφαγή επικαλούμενες τα "εθνικά δίκαια", καπηλευόμενες κατ΄αυτό τον τρόπο τον έμφυτο εθνικισμό τους. Στη κούρσα των εξοπλισμών, απαραίτητο στοιχείο της διαφαινόμενης στρατιωτικής σύγκρουσης, η Γερμανία αποκτά το σαφές προβάδισμα το οποίο συμβάδιζε με έναν αντίστοιχο δυναμισμό της οικονομίας της αφού εδραιώνεται ως ηγέτιδα δύναμη όχι μόνο στους παραδοσιακούς βιομηχανικούς κλάδους αλλά και στους νέους της χημικής και ηλεκτρικής βιομηχανίας.

2)Η ίδια περίοδος χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία νέων πολιτικών κομμάτων, κατά κύριο λόγω "εργατικών", προϊόν της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Τα νέα πολιτικά κόμματα αναλαμβάνουν το μέχρι τότε ρόλο που είχε επωμιστεί η θρησκεία: της ιδεολογικής διαμεσολάβησης μεταξύ κυρίαρχων και κυριαρχούμενων.

3)Το τέλος κάθε πολέμου επικυρώνεται πάντα από συμφωνίες μεταξύ των αντιμαχομένων. Η συνθήκη των Βερσαλλιών υπογράφτηκε μονομερώς, υλοποιώντας με τους όρους της - για πρώτη φορά στη παγκόσμια ιστορία - status "νίκης χωρίς ειρήνη". Οι όροι της συνθήκης ήταν τόσο επαχθείς ώστε ο γερμανικός λαός την εξέλαβε ως Diktat αρνούμενος στο σύνολο του να την αποδεχθεί, τουλάχιστον σε επίπεδο κοινού φαντασιακού.

4)Η ολοένα και αυξανόμενη οικονομική ύφεση πέραν της «λουμπενοποίησης» του μεγαλύτερου τμήματος του λαού επιδρά καθοριστικά και σε επίπεδο πολιτικής εκπροσώπησης. Η λαϊκή δυσαρέσκεια για την αποδοχή της συνθήκης ενισχύεται ,με αποτέλεσμα τα πολιτικά κόμματα του συνταγματικού  τόξου να απονομιμοποιούνται όλο και περισσότερο. Το κοινωνικό αδιέξοδο συμπυκνώνεται θαυμάσια στον όρο "πολιτιστική απελπισία". 


Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο ιδρύεται το 1920 το Γ.Ε.Κ. πρόδρομος του NSDAP. Άμεσα, λόγω πραγματικών αναγκών, δημιουργείται και το σώμα περιφρούρησης Rollkommando το οποίο και θα μετεξελιχθεί στα S.A (Sturmabteilung). H δομή του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος ακολουθεί τη τυπολογία «κόμμα στρατιωτικού τύπου» που θα πρέπει σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Robert Michels να αποδοθεί στην επιτακτική ανάγκη των εργατικών κομμάτων της περιόδου να δημιουργήσουν δομές ικανές να αντιμετωπίσουν σε θέση μάχης την άγρια κρατική καταστολή. Αν στο παραπάνω στοιχείο συνυπολογίσουμε και τη πολυεπίπεδη κοινωνική διαφοροποίηση των πολεμιστών που γυρνώντας από τα χαρακώματα υποχρεώνονται να προσαρμοστούν σε μια κοινωνική κανονικότητα που πέραν της οικονομικής εξαθλίωσης  τους διαφοροποιεί και ψυχικά (κατά τον Emile Durkheim η διάρρηξη της ηθικής πυκνότητας) από τον άμαχο πληθυσμό, γίνονται αντιληπτοί οι παράγοντες διαμόρφωσης της αρχικής φυσιογνωμίας του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Το Γ.Ε.Κ. αναπτύσσεται στη μορφή (κατά Lefebvre) του κόμματος "αντικοινωνίας - αντικράτους" και κρατά αυτή τη μορφή τουλάχιστον μέχρι το πρώτο διάστημα της επανίδρυσης του NSDAP.


H αύξηση της επιρροής του, ιδιαίτερα με τη επαναστατική ενέργεια ενάντια στον Walther Rathenau και τις μαζικές διαδηλώσεις κατά του "περιοριστικού νόμου" που επέβαλλαν οι μαριονέτες της κυβέρνησης της Βαϊμάρης οφείλεται αφ ενός στην ευνοϊκή κοινωνική συγκυρία αλλά κυρίως στη συμπαγή δομή του που του επέτρεπε να εκμεταλλεύεται σε απόλυτο βαθμό τις διαθέσιμες δυνάμεις του. Επιπλέον, το "πρόγραμμα των 25 σημείων" του κόμματος αποτελούσε έξοχο σχεδίασμα ιδεολογικής πλατφόρμας καθώς επικαλείτο αποτελεσματικά τα δύο κυρίαρχα ιδεολογικά στοιχεία που διαπερνούσαν το γερμανικό κοινωνικό σχηματισμό: τόσο τον εθνικισμό όσο και το σοσιαλισμό. Η προσπάθεια κατανομής ποσοστώσεως (βαρύτητας) ανάμεσα στα δύο αυτά στοιχεία κάθε άλλο παρά ορθή είναι: το να προσπαθείς να ξεχωρίσεις το εθνικό από το σοσιαλιστικό σημαίνει να διαχωρίζεις τη βάση από το εποικοδόμημα.Ο Εθνικοσοσιαλιστικός αγώνας υπήρξε αγώνας κύρια εθνικοαπελευθερωτικός από το Σιωνιστικό ζυγό, προκειμένου κατ΄αυτό το τρόπο να διασφαλιστούν οι όροι του περάσματος σε μια νέα σοσιαλιστική μορφή κοινωνικής οργάνωσης. Η αποτελεσματικότητα της Εθνικοσοσιαλιστικής έγκλισης έγκειται ακριβώς στη δυνατότητά της να εγκαλεί κοινωνικά υποκείμενα διαφορετικής ταξικής προέλευσης, μορφωτικού υπόβαθρου και κοινωνικής συνείδησης. 


Ο πολυσυλλεκτικός του χαρακτήρας και η αύξηση της πολιτικής του επιρροής θα πρέπει να αποδοθεί στη παραπάνω πραγματικότητα και όχι ασφαλώς στις ρητορικές, οργανωτικές ή πολιτικές ικανότητες μεμονωμένων ατόμων. Η διαδρομή του κόμματος, στα βασικά της στοιχεία, θα ήταν η ίδια ανεξάρτητα της ικανότητας της ηγεσίας της. Η ιδεολογία ήταν αυτή που διαμόρφωσε τους όρους της νίκης, η ηγεσία του κόμματος διαχειρίστηκε απλά - σε πολλά σημεία με επιτυχία, σε άλλα όχι - τις δυνατότητες που αυτή του έδινε. Η πολυσυλλεκτικότητα όμως του κόμματος δε θα μπορούσε παρά και να εκφράζεται και στις πολιτικές και ιδεολογικές εκφορές. Από την ίδρυση του NSDAP το 1920 μέχρι τουλάχιστον και το 1931 η κοινή εθνικιστική κατεύθυνση δεν παρουσίαζε αποκλίσεις προσδιορισμού. Το πρόβλημα εντοπιζόταν κυρίως στη διαμόρφωση του στοιχείου του σοσιαλισμού, δηλαδή του προσδιορισμού της επιθυμητής μορφής κοινωνικής οργάνωσης, του τρόπου και του χρόνου εμπέδωσής του. Το δίκαιο και αναγκαίο κτύπημα στο μεταπρατικό και τραπεζικό Εβραϊκό κεφάλαιο όφειλε να αποτελεί αρχικό στόχο αλλά σίγουρα δεν εξασφάλιζε τη μετάβαση σε μια πραγματικά σοσιαλιστική κοινωνία. Ο Ernst Röhm ήδη από το 1921 επιδιώκει τη μετεξέλιξη των S.A. σε Λαϊκό στρατό ενώ οι θέσεις των αδερφών Strasser κινούνται, έστω και από διαφορετική σκοπιά, σε τροχιά παράλληλη με αυτή του Σοβιετικού συνδικάτου των μεταλλωρύχων. Οι "Εθνικοσοσιαλιστικές Επιστολές" προτάσσουν μορφές κοινωνικής οργάνωσης κατά πολύ ριζοσπαστικότερες εκείνων που υιοθέτησαν οι μπολσεβίκικες κυβερνήσεις, οι οποίες εδράζονταν όχι σε έναν στείρο οικονομικό ντετερμινισμό αλλά σε μια Χεγκελιανή θεώρηση στη βάση της "Γερμανικής ψυχής".


Οι θέσεις των αδερφών Strasser διαδίδονται ταχύτατα στους κόλπους του κόμματος και ιδιαίτερα στη Βόρεια Γερμανία όπου και κυριαρχούν. Διάδοση η οποία οφείλεται αφ ενός στη ταξική προέλευση του Εθνικοσοσιαλιστικού ακροατηρίου της περιοχής ευθύνης του και αφ ετέρου στις προηγούμενες πολιτικές τους επιρροές (να υπογραμμίσουμε ότι η Β. Γερμανία υπήρξε προπύργιο του Κ.Κ.Γ. καθώς και ότι την ίδια περίοδο ανθούν λογικές σύμπλευσης Γερμανίας - ΕΣΣΔ από κορυφαίους διανοητές όπως οι F.Niekisch, E.Junger κ.α.). Ο επιτευγματικός όμως λόγος των Strasser, πέραν της αποτελεσματικότητας - η οποία σαφώς και ενισχυόταν από τη αυστηρή στάση ζωής των, προϊόν του καθολικού περιβάλλοντος - στο περιορισμένο μέχρι το 1926 κομματικό ακροατήριο, έπρεπε να δοκιμαστεί στις πλατιές μάζες, προς τι οποίες είχε πλέον στραφεί το NSDAP μετά την επανίδρυσή του. Κομβικό σημείο της πορείας του κόμματος αποτελεί η απόφαση της ηγετικής του ομάδας μετά την αποφυλάκισή της, να ακολουθήσει την "στρατηγική της νομιμότητας" αποκηρύσσοντας ανοικτά τις προηγούμενες θέσεις της περί βίαιης κατάληψης της εξουσίας. Ο Hitler αποφασίζει να αλλάξει ταυτόχρονα και την οργανωτική δομή του κόμματος (βλ. Korps der politischen Leiter-Parteimitglieder) αλλά και να προχωρήσει στο διαχωρισμό κόμματος και «Ταγμάτων Εφόδου». O  Röhm  διαφωνεί ανοικτά μαζί του και αποχωρεί για την χώρα της Βολιβίας, ενώ ο Strasser και η ισχυρή ομάδα των υποστηρικτών του υπαναχωρούν στη κομματική διάσκεψη του Bamburg (1926).



Παρά τις προσπάθειες των αδελφών Strasser να αντιταχθούν στη κομματική μετάλλαξη, η γραφειοκρατικοποίηση του υλοποιείτο ταχύτατα. Η εσωκομματική αντιπολίτευση δεν μπορούσε να έχει καμία τύχη από τη στιγμή που το NSDAP μεταβαλλόταν από την αρχική μορφή ενός κόμματος "στρατιωτικού τύπου των ομοίων" σε ένα παραμόρφωμα "στρατιωτικοποιημένου μαζικού κόμματος". Η εξουσία, ειδικά μετά τις εκλογές του 1930, φαινόταν στόχος εφικτός και οι φιλοδοξίες της γραφειοκρατικής κάστας που είχε σχηματιστεί γύρω από τον Hitler ήταν πολύ μεγάλες για να αφήσουν την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Η εντεινόμενη ύφεση και οι συσσωρευμένες πολιτικές αντιφάσεις μιας χώρας που είχε περάσει από τη μοναρχία στη δημοκρατία απροετοίμαστη, ηττημένη και διηρημένη, προσέφεραν ιδανικό πεδίο ανάπτυξης στο NSDAP, που απεκδυόμενο το πρώιμο ριζοσπαστισμό του κατέβαλε κάθε προσπάθεια προκειμένου να ισχυροποιήσει τους δεσμούς του με τα μικροαστικά στρώματα αλλά και την αστική τάξη. Το ταξικό μίσος απέναντι στην Εβραϊκή πλουτοκρατία μεταβάλλεται σε έναν στείρο ρατσισμό - βούτυρο στο ψωμί των εβραίων εκδοτών του εξωτερικού - προκειμένου να δικαιολογηθεί η σύμπλευση με τους Γερμανούς κεφαλαιοκράτες οι οποίοι στηρίζουν πλέον οικονομικά το κόμμα, ενώ τα προνόμια της Πρωσικής αριστοκρατίας σταματούν να αμφισβητούνται (αναδιανομή γης που προβάλλει ως προτεραιότητα η «Στρασσερική» έκφραση). 

Η ασφυκτιούσα γερμανική βιομηχανία βλέπει στις εξαγγελίες του Hitler τον "από μηχανής" σύμμαχο της που θα τη βγάλει από το οικονομικό της αδιέξοδο, ενώ και οι Πρώσοι στρατοκράτες στοιχίζονται με τις επεκτατικές του βλέψεις οι οποίες ναι μεν ισχυροποιούν την αυτάρκεια αλλά αποδυναμώνουν την επαναστατική ζύμωση στα λαϊκά στρώματα. Η προοπτική των νέων αγορών που θα κατακτηθούν με πόλεμο κινητοποιούν στο πλευρό του σύσσωμη την αστική τάξη με σκοπό για τους μεν Krupp΄s και λοιπούς το κέρδος, ενώ για τους Πρώσους στρατιωτικούς την ευκαιρία να ισχυροποιηθούν κοινωνικά μέσω των ενδεχόμενων επιτυχιών τους. Η πολιτική  του NSDAP αναδομείται πλέον πάνω  σε νέες κοινωνικές συμμαχίες οι οποίες επιβάλλουν αναπόφευκτα αλλαγές  σε επίπεδο πολιτικού προγράμματος , ιδεολογικών θέσεων αλλά και οργανωτικών δομών. Ο Hitler αποθεώνεται εν ζωή ταυτοποιούμενος πλέον όχι μόνο με το κόμμα αλλά και με την Ιδέα ξεχνώντας φυσικά ότι ο αρχηγός στις κάθετες δομές οργάνωσης είναι ένα από τα μέσα και όχι η πεμπτουσία της ιδέας. Κολακευμένος από το περιβάλλον του αποκόπτεται σιγά σιγά τόσο από τη κομματική του βάση όσο και από τους παλιούς συναγωνιστές του, στους οποίους οφείλει έως ένα σημείο τη πολιτική του ανέλιξη. Θεωρώντας ότι θα μπορέσει να επιβληθεί στους Πρώσους στρατοκράτες, στηρίζεται πάνω τους υποτιμώντας το λαϊκό παράγοντα, με τις γνωστές συνέπειες. 


Σε ένα τέτοιο κόμμα δεν υπήρχε προφανώς θέση για τον ριζοσπαστικό Εθνικοσοσιαλισμό, κάτι που o Gregor Strasser διαβλέποντας εγκαίρως αποσύρθηκε. Ο Otto Strasser, χαρακτηριστικό πρόσωπο του A΄ Π.Π., δεν συμμερίστηκε την ιδιώτευση του αδελφού του - ο οποίος σε καμία περίπτωση δε θα προχωρούσε στη διάσπαση του κόμματος, γιατί απλούστατα το θεωρούσε μέρος του εαυτού του - επιχειρώντας τη διάσπαση μέσω της δημιουργίας του «Μαύρου Μετώπου». Η πορεία της κίνησης είναι ιστορικά γνωστή, ενώ τυπολογικά να επισημάνουμε ότι το «Μαύρο Μέτωπο» υπάγεται στη κατά Gramsi κατηγορία των "διαπαιδαγωγικών υποκομμάτων" και κάτω από αυτό το πρίσμα θα πρέπει να αξιολογηθεί η πολιτική του διαδρομή. Ο Röhm μετά την επάνοδο του από τη Βολιβία τον Ιανουάριο του 1931 - κατόπιν προσκλήσεως του Hitler και παρά τη λυσσώδη αντίδραση των Himler και Göring ενώ  ρόλο στην ανάκληση του πιθανώς να έπαιξε και ο ξυλοδαρμός της προσωπικής φρουράς του Goebbels από μέλη των S.A. στο Βερολίνο στην άγνωστη σε πολλούς υπόθεση της «εξέγερσης του Stennes» με τον τελευταίο να ιδρύει αμέσως μετά το NSKD - αναλαμβάνει την καθοδήγηση των S.A., τα οποία πλέον διαθέτουν περίπου 1.000.000 μέλη. Προχωράει άμεσα στην αναδιοργάνωση τους, ξαναδίνοντας τους το μαχητικό πνεύμα των προηγούμενων εποχών που είχε αρχίσει ήδη να ατονεί. Η δράση των S.A. και ιδιαίτερα η εμπλοκή τους σε προστασίες απεργιών (α΄τρίμηνο 1932 σε βιομηχανικές μονάδες κυρίως του Ρούρ και του Αμβούργου) θορυβεί το αστικό κράτος και την μπουρζουαζία, αφού δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν επιτυχώς ούτε από τις συμμορίες προστασίας των εργοδοτών ούτε ακόμα και από τις δυνάμεις κρατικής καταστολής. Ο Bruning ζητεί εντέλει τη διάλυση τόσο των S.A. όσο και των S.S., η οποία αίρεται δύο μήνες αργότερα από τον Franz von Papen. 

Ο Röhm  δείχνει ξεκάθαρα και προς πάσα κατεύθυνση ότι διαπνέεται ακόμα από τις αρχές του ριζοσπαστικού Εθνικοσοσιαλισμού  ενώ η επανεμπλοκή του στο κόμμα τον καθιστά δυνάμει αντίπαλο της γραφειοκρατικής κλίκας που περιέβαλλε τον Hitler και τον επηρέαζε βαθύτατα. H άνοδος του NSDAP στην εξουσία σηματοδοτεί και την ολοκληρωτική μετάλλαξη του σε κάθε επίπεδο. Ο κανόνας του Gaetano Μosca για την «αναπόφευκτη ανάπτυξη μιας σιδερένιας ολιγαρχίας» επαληθεύεται και στη περίπτωση αυτή. Ο χώρος για τον επαναστάτη  Röhm  και τα αλύγιστα S.A. στενεύει απελπιστικά. Οι κεφαλαιοκράτες και η Πρωσική αριστοκρατία νοιώθουν, πολύ σωστά, ότι απειλούνται και θέτουν ως όρο για τη συνέχιση της υποστήριξής τους την απομάκρυνση του και την παράλληλη απενεργοποίηση των S.A. O Ηitler προσπαθώντας να ισορροπήσει πολιτικά, καλεί τον Röhm ζητώντας του μια "μετριοπαθέστερη" στάση, ενώ παράλληλα εντάσσει 24.000 υποστηρικτές του στη Βοηθητική Αστυνομία, προκειμένου να αποσπάσει τη συναίνεση τους. Παρά ταύτα ο  Röhm δείχνει ανυποχώρητος, εμμένοντας στις θέσεις  περί "Λαϊκού Στρατού", οι οποίες προαναγγέλλουν την επικείμενη σύγκρουση του με το πλέγμα εξουσίας. Από τις αρχές του 1934 η Gestapo πλαστογραφεί στοιχεία που τον ενοχοποιούν ως χρηματιζόμενο πράκτορα των Γάλλων έναντι αμοιβής 12.000.000 φράγκων ενώ οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του αντιγράφουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων των σοσιαλοδημοκρατών για τον «έκφυλο» βίο του προσπαθώντας να στρέψουν τα μέλη του κόμματος στην λογική της κλειδαρότρυπας και όχι στην αναγκαιότητα για την θωράκιση της επανάστασης. Ο Röhm παρότι αντιλαμβάνεται τον υπόγειο πόλεμο της κλίκας του Himmler - που το 1945 σπεύδει να εγκαταλείψει τον αρχηγό του - ως γνήσιος επαναστάτης προτρέπει ευθαρσώς για την «δεύτερη επανάσταση» (αντίστοιχες αντιλήψεις με αυτές του Leon Trotski) που θα έχει σοσιαλιστικό χαρακτήρα, ολοκληρώνοντας την εθνικοαπελευθερωτική νίκη. Η ρήξη είναι πια δεδομένη και το μόνο που απομένει είναι ο χρόνος υλοποίησής της. 


Τα γεγονότα της 30ης Ιουνίου 1934 είναι γνωστά και δε χρειάζεται να επανιστορηθούν. Αυτό που χρήζει ερμηνείας είναι η κυρίαρχη αντίληψη περί Νέμεσις για τον Adolf Hitler: Τιμωρός του δεν υπήρξε σε καμία περίπτωση ο Κόκκινος Στρατός και ο Stalin! Τιμωροί του υπήρξαν οι πρόσκαιροι κατά επίφαση  σύμμαχοι του δηλαδή οι Krupp΄s και τα Πρωσικά κοπρόσκυλα που όταν χανόταν ο πόλεμος έτρεχαν τρομαγμένοι να βρουν προστασία στην αγκαλιά του Σιωνιστοκρατούμενου συμμαχικού μπλόκ ενώ μετά την λήξη του πολέμου συμμάχησαν και με τον διάβολο! Τιμωρός του υπήρξε η σωματική του αδυναμία (λόγω της αρνητικής στρατιωτικής κατάστασης στο διπλό μέτωπο καθώς και της εμπιστοσύνης του στις συνταγές του δόλιου Dr Morell) που δεν του επέτρεψε να διεκδικήσει έναν ένδοξο θάνατο στα πεδία των μαχών πολεμώντας δίπλα στα λιονταράκια της κομματικής νεολαίας της Hitlerjugend που υπερασπίσθηκαν μέχρις εσχάτων το Βερολίνο. Τιμωρός του υπήρξε η κατασυκοφάντηση της ιδεολογίας από τους νικητές ...

Να είστε σίγουροι ότι ο Gregor Strassser και o Ernst Röhm καθώς και οι υπόλοιποι Εθνικοσοσιαλιστές πρόμαχοι που δολοφονήθηκαν άνανδρα τον Ιούνιο του 1934 - από την αστική τάξη αλλά και την εσωκομματική διχόνοια που τύφλωσε την ηγεσία του κόμματος - «συγχώρεσαν» τους εκτελεστές τους. Πόνεσαν μαζί τους βλέποντας την Δρέσδη και το Αμβούργο να καίγονται από τις εμπρηστικές και εκρηκτικές βόμβες των Δημοκρατών. Έκλαψαν από συγκίνηση εμπρός στον ηρωισμό των υπερασπιστών του Βερολίνου, γιατί δικαιώθηκαν, έστω και μετά θάνατο, οι πολιτικοί τους αγώνες! Οι υπερασπιστές του Βερολίνου, σε αντίθεση με τα τελευταία ραδιοφωνικά μηνύματα του Goebbels, απέδειξαν ότι τους άξιζε ο Εθνικοσοσιαλισμός, απέδειξαν ότι η σπορά της Εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας έπιασε τόπο και ανθεί! 

Τιμή μας να υπηρετούμε τις ιδέες τους, χρέος μας να δικαιώσουμε τους αγώνες τους! 

10 σχόλια:

  1. Ανώνυμος1/7/15 4:43 μ.μ.

    Τιμας τον χωρο σου.Λυπαμαι που εισαι αντιπαλος.Εχθρος δεν εισαι.Παντα θα μαθω κατι απο σενα.Καλη δυναμη στο δυσκολο ταξιδι σου(μαυρε κρινε).Ειμαστε διατεθιμενοι να χασουμε ολες τις μαχες,εκτος απ΄την τελευταια.Χα!ΑΚ64

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος1/7/15 4:51 μ.μ.

    Όπως την χρυσή αυγή την στηρίζει η ντόπια αστική τάξη που δεν έχει καμία σχέση με τον εθνικοσοσιαλισμό η χρυσή αυγή απλώς την εποχή του 80 είχε ένα στείρο Ναζιστικό φετιχισμός τίποτα παραπάνω.

    Οι εθνικοσοσιαλιστές είμαστε οι αντικαπιταλιστές και δεν έχουμε καμία σχέση με τον στείρο αντικομμουνισμό της δεξιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος3/7/15 7:36 μ.μ.

    Την 30η Ιουνιου 1934 πεθανε ο Σοσιαλισμος και απομεινε ο Εθνικισμος με τα γνωστα τραγικα αποτελεσματα για την Ευρωπη. Κατω ο Εθνικισμος, ζητω ο Σοσιαλιστικος Εθνισμος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος3/7/15 9:31 μ.μ.

      Η Γερμανία θα είχε καταντήσει Βενεζουέλα άμα είχαν εφαρμοστεί αυτά που έλεγε ο ρεμ

      Διαγραφή
    2. το να συγκρίνεις την Βενεζουέλα του ινδιάνου τσάβες με τον γερμανό ρεμ του '34 δείχνει το λιγότερο άγνοια ...

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος6/7/15 3:36 π.μ.

    Εδώ μια διαφορετική οπτική Μαύρε Κρίνε
    http://faith-and-race.blogspot.gr/2015/06/blog-post_79.html?m=1

    http://europaerwache2015.blogspot.gr/search/label/%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%81?m=1




    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλώς προβάλλεις κάθε αντίθετη άποψη επί του θέματος αν και δεν απαντούν τα εν λόγω άρθρα στα κομβικά σημεία κριτικής επί του αρχικού θέματος. προσοχή το ένα εξ αυτών πρότεινε ΝΑΙ (!) στο δημοψήφισμα!

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος6/7/15 3:55 μ.μ.

      Χαφιέδες του συστήματος faith and race

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος11/7/15 3:28 π.μ.

      http://europaerwache2015.blogspot.gr/2015/07/blog-post_83.html

      Μεχρι και τον φιλελευθερο δεξιο υπερασπιζονται αυτοι εδω οι χαφιεδες ας τα βλεπουν μερικοι μερικοι.

      Διαγραφή
  5. οι σύνδεσμοι που προβάλλεις είναι από την αρχειακή ύλη του Γκαίμπελς ο οποίος υπήρξε προσωπικός γραμματέας των Στράσσερ και μάλιστα "φαιοκόκκινος" όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Είναι γνωστό το μίσος μεταξύ των, ενώ στην πορεία όλες αυτές οι ραδιουργίες αποδείχτηκε ότι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά έργα της γκεστάπο. Πέραν τούτου σου υπενθυμίζω ότι το '45 δήλωσε ότι ήταν λάθος (...) η εκτέλεση των SA και λοιπών και ότι έπρεπε να είχαν εκτελέσει τους πρώσους στρατιωτικούς και λοιπούς ακροδεξιούς ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για να επικοινωνήσετε άμεσα με την συντακτική ομάδα μας καθώς και για συνεργασία στην αρθρογραφία, νέες κυκλοφορίες βιβλίων και περιοδικών, ενημέρωση σχετικά με νέα ιστολόγια, απορίες, διαφωνίες, μουσικά νέα ή labels, ομιλίες και εκδηλώσεις, προτάσεις στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: blackmilitiagr@gmail.com

Η συντακτική ομάδα δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.

Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να εντοπίζει τη θεματική περιοχή που τον ενδιαφέρει από το πλαίσιο δεξιά του ιστολογίου που αναγράφονται στο μενού αρχειοθέτησης ιστολογίου.

Οι διαχειριστές δεν πρόκειται να απαντήσουν σε υβριστικά ή προβοκατόρικα σχόλια ή σε ερωτήσεις που οι απαντήσεις δόθηκαν ή θα δοθούν σε άρθρα της.

Απαντήσεις θα υπάρξουν μόνο αν κριθεί απαραίτητο αναλόγως την περίπτωση και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας στην ενότητα «Μια υπενθύμιση προς τους αναγνώστες» που θα πρέπει να διαβαστεί ΠΡΩΤΑ πριν υπάρξει επικοινωνία.

Τα σχόλια που θα είναι άσχετα με την κύρια ανάρτηση θα διαγράφονται πλην εξαιρέσεων.

Σχόλια που θα προσπαθούν να δώσουν πληροφορίες σε ιδεολογικούς εχθρούς και στο ανθελληνικό κράτος θα διαγράφονται επίσης.

Σχόλια που θα είναι σε ευγενικά πλαίσια ακόμη και αυτά με αυστηρή κριτική προς την συντακτική ομάδα ή άλλες αυτόνομες και ανένταχτες ομάδες και πολιτικές κινήσεις θα εγκρίνονται αν αυτά συνεισφέρουν στην ενδυνάμωση της κινηματικής δυναμικής.

Τα σχόλια σας να είναι MONO σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή.

Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια ΔΕΝ δημοσιεύονται.

Επειδή ΔΕΝ υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται.

Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish). Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί, μετά από έγκριση των διαχειριστών. Υβριστικά, ειρωνικά, συκοφαντικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.

Οι αναρτήσεις δεν είναι απαραίτητο να εκπροσωπούν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων με μόνη προϋπόθεση να υπάρχει αναφορά στην πηγή.