Αυτονομία.

του Ι.Κ.

Να το επαναστατικό σύνθημα , να ο επαναστατικός ορίζοντας μιας «φράξιας» αγωνιστών , να το επαναστατικό παρόν της δικιάς μας εθνικιστικής γενιάς.


Τι σημαίνει αυτονομία.

Η λέξη προέρχεται από το αυτός δηλ. εγώ και τον Νόμο. Σημαίνει ότι εγώ καθορίζω τους νόμους ιδεολογικούς – πολιτικούς , ότι εγώ οριοθετώ κοινωνικά δίχως κατ΄ ανάγκη να έχω πολιτική ή κομματική οργάνωση ή εκπροσώπηση. Δηλαδή μπορώ να κινηθώ στο επίπεδο του πανεπιστημίου , των συνδικάτων , της γειτονιάς και της περιοχής , του αθλητισμού , της τέχνης και κουλτούρας , του σχολείου , της οικολογίας , «μεμονωμένα» , αυτόνομα χωρίς να με περιορίζει αυτή στην άσκηση του «λόγου» μου.


Είναι αναγκαίο αυτό ;


ΟΧΙ μόνο είναι αναγκαίο αλλά είναι και το μόνο ρεαλιστικό κάτω απ' τις σημερινές συνθήκες. Σήμερα, προς το παρόν , τα κόμματα και οι οργανώσεις είναι απάτη. Δεν προσφέρουν τίποτα περισσότερο από μια εκτόνωση. Μια λεκτική επαναστα­τική γυμναστική.


Αντίθετα μια αυθόρμητη ανένταχτη ορ­γάνωση εθνικιστών σ' επίπεδο πανεπιστη­μίου ή κοινωνικής ομάδος έχει να προσ­φέρει πάρα πολλά. Ένας ελεύθερος κοι­νωνικός συνδικαλισμός σ' όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής θα δώσει φερεγγυότη­τα στον πολιτικό μας λόγο.


Αυτόνομες κοινωνικές επιτροπές βά­σεως , να τι μας λείπει. Χωρίς την κομματι­κή ταμπέλα, μ' ένα κατάλληλο ρεαλιστικό ριζοσπαστικό λόγο , μπορούμε να ελέγξουμε και να καθοδηγήσουμε πολλές πολιτικές εξελίξεις.

Δεν χρειαζόμαστε «αρχηγούς». Χρειαζόμαστε απλά μια ξεκάθαρη ιδεολογική και κοινωνική γραμμή , ανθρώπους που να γνωρίζουν τι αντιπροσωπεύουμε και τι ζητάμε από αυτούς. Δεν θέλουμε ρομπότ και ούτε χρειαζόμαστε καθάριες ελεύθερες βουλήσεις , που να πιστεύουν με κριτικό «αντιπολιτευτικό» πνεύμα στην ΙΔΕΑ , στον σκοπό μας.


Δεν έχουμε δόγματα αλλά αρχές. Οι αρχές μας περιλαμβάνουν μια διαλεκτική τριαδική ενότητα η οποία είναι :


α) Κατοχύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας και πολιτιστικής ουδετερότητας του κάθε έθνους.


β) Σοσιαλιστική οικοδόμηση του κράτους και των κοινωνικών δομών της πολιτείας.


γ) Οργανική συνοχική και αλληλοδιείσδυση μεταξύ κράτους - λαού - πολίτη.


Η αυτονομία σήμερα αποτελεί το μόνον πολιτικό μέσον για να κρατήσουμε ζωντανή την πίστη μας , για να ασκήσουμε κοινωνικό λόγο. Μέσα σε συνθήκες πλήρους κοινωνικού δαρβινισμού που επικρατούν στον σημερινό «εθνικιστικό» χώρο , όποια αυτόνομη ομάδα καταφέρει να περάσει τις ιδέες της , την πολιτική της αυτή θα διαμορφώσει και τις προϋποθέσεις ανάπτυξης του κινήματος μας.


Η αυτονομία αποτελεί αποκλειστικά το πρώτο μεταβατικό στάδιο. Σε ένα ανώτερο στάδιο όλες αυτές οι αυτόνομες εθνικιστικές ομάδες θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μέσα από τους εκπαιδευτικούς χώρους , τα εργοστάσια , τις ομάδες κοινωνικής παρέμβασης , έναν πολιτικό πλέον φορέα , ο οποίος καθώς και τα μέλη του έχουν «ψηθεί» στον αγώνα , ο καθένας στην «ειδικότητα» του θα έχει πολιτικό πρόγραμμα.


Οι προσανατολισμοί του εθνικιστικού κινήματος πρέπει να είναι σε καθαρά κοινωνικά θέματα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν μας ενδιαφέρουν τα εθνικά ( Κυπριακό , Βορειοηπειρωτικό , Μακεδονικό ). Απλά τότε και μόνο τότε θα μας πλησιάσει ο κόσμος , όταν δει ότι οι λύσεις που του προσφέρουμε εμείς , οδηγούν σε μια διέξοδο τα προβλήματα του.


Πρέπει να πείσουμε το λαό ότι εμείς είμαστε κάτι το διαφορετικό σε σχέση με το κομματικό καπιταλιστικό κατεστημένο. Πρέπει να πειστεί ο λαός ότι αν ακολουθήσει το δικό μας δρόμο δεν θα προδωθεί , δεν θα χρησιμοποιηθεί για να πάρουμε απλά την εξουσία , και να συνεχίσουμε την δυναστεία του κεφαλαίου και της παρασιτοκρατίας με άλλη μορφή.

Κάτω από τις σημερινές συνθήκες καμιά ομάδα δεν φαίνεται να μπορεί να εκπληρώσει αυτούς τους στόχους. Και αυτό ίσως γιατί ο νέος εθνικισμός τώρα προσπαθεί να ορθοποδήσει μακριά από φαντάσματα , τις καταστάσεις και ιδέες του παρελθόντος.


Οι εθνικιστές είναι καιρός πλέον να ασχοληθούν σοβαρά με τα προβλήματα και τις ανάγκες του λαού.


Η σημερινή κοινωνία μας δεν έχει ανάγκη από φιλοσόφους αλλά από πολιτικούς στρατιώτες και κοινωνικούς επαναστάτες.


Έχει ανάγκη από έργα και όχι από λόγια.


Περιοδικό «Αντίδοτο» δέκατο έκτο τεύχος Οκτώβρης 1988.

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης , το Λιοντάρι του Μοριά.

του Πάνου Βερζοβίτη.

Αντάρτης , πολεμιστής , ηγέτης και ελευθερωτής. Στα χρόνια πριν τον ξεσηκωμό με ελάχιστους συναγωνιστές του συνεχίζει να παλεύει για την πραγματοποίηση του ονείρου πιστός στον σκοπό. Στα βουνά της Γορτυνίας , άρρωστος από τις κακουχίες και τις δυσκολίες του βουνού , διωκόμενος από Τούρκους και Έλληνες συνεργάτες του σουλτάνου , σαν άγριο λιοντάρι γυρνάει στα βουνά της Αρκαδίας για να οργανώσει και να στρατολογήσει.


Όλοι του κλείνουν την πόρτα. Λίγοι τον βοηθούν και ακόμα λιγότεροι του συμπαραστέκονται έμπρακτα. Και όμως το όνειρο με θυσίες , αίμα και πίστη γίνεται πραγματικότητα. Σύντομα δεκάδες χιλιάδες Τούρκοι και χιλιάδες Οβρίοι βρίσκουν τον θάνατο μέσα στα στενά σοκάκια της Τριπολιτσάς. Το άλογο του δεν πατάει σε έδαφος για πολλές εκατοντάδες μέτρα. Το αίμα του κατακτητή και του αιώνιου τοκογλύφου ρέει μερόνυχτα πληρώνοντας για τις ατιμώσεις , τον ξεριζωμό και την σφαγή της φυλής.


Ο εμφύλιος σπαραγμός δεν αργεί να έρθει. Ντόπιοι καιροσκόποι σε συνεργασία με τους ξένους , νέους στην ουσία κατακτητές τον ρίχνουν σε υγρό μπουντρούμι. Ο ξεσηκωμός του λαού είναι εμπόδιο για την εκτέλεση της ποινής. Κανείς δεν θα τολμήσει να αγγίξει το λιοντάρι του Μοριά.


Ο Κολοκοτρώνης πέθανε και θάφτηκε στην Αθήνα στις 3 Φεβρουαρίου 1843. Στις 10 Οκτωβρίου 1930 τα οστά του διακομίσθηκαν στο Μνημείο των Προκρίτων , δίπλα στην πλατεία Άρεως της Τρίπολης , για να τοποθετηθούν αργότερα , στις 25 Σεπτεμβρίου 1993 , σε ειδική κρύπτη στη βάση του ανδριάντα του, που τον αναπαριστά πάνω στο άλογο του και που αναγέρθηκε στο κάτω μέρος της πλατείας.


Εμείς είμασταν εκεί.

Εκεί στο λιτό μνημείο , δίπλα στο οστεοφυλάκιο του μεγάλου πολεμιστή , αντάρτη και ελευθερωτή.


Με ένα πανό που έγραφε με κόκκινα γράμματα το αυτονόητο :


«Ελευθερία».


Αιωνία του η μνήμη.

“Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά , κι ο ήλιος στα λαγκάδια , έτσι λάμπει κι η Κλεφτουριά , οι Κολοκοτρωναίοι…

Amon Amarth - Guardians of Asgaard.

Οι Ευρωπαίοι Εθνικοεπαναστάτες και το Αραβικό Αντισιωνιστικό κίνημα.

του Αλεξόπουλου Στέλιου.


Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι πιστοί μαχητές και υποστηρικτές του Εθνικοσοσιαλισμού βρίσκουν καταφύγιο στην Μέση Ανατολή. Κυρίως στην Αίγυπτο και την Συρία όπου και αναδιοργανώνουν τον στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες. Στα επόμενα χρόνια με την βοήθεια των Εθνικοσοσιαλιστών η Αίγυπτος δημιουργεί μια στρατιωτική βάση για την υποστήριξη Αλγερινών , Μαροκινών και Τυνήσιων ανταρτών.


Το Κάιρο γίνεται το κέντρο του αντάρτικου FLN ενώ πρώην μέλη της Βοσνιακής Μεραρχίας «Handschar» βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των επιχειρήσεων στα σύνορα με την Τυνησία. Το εθνικιστικό καθεστώς του Αιγυπτίου προέδρου Νάσερ ανοίγει τον δρόμο σε εκατοντάδες Εθνικοσοσιαλιστές οι οποίοι καταλαμβάνουν θέσεις κλειδιά της κυβέρνησης. Ο Otto Skorzeny τυγχάνει του απολύτου σεβασμού από τον πρόεδρο Νάσερ και αυτός με την σειρά του εκπαιδεύει εκατοντάδες στρατιώτες του καθεστώτος σε ανορθόδοξες επιχειρήσεις στο περιβάλλον της ερήμου. Παράλληλα με δική του μέριμνα παρέχεται προστασία σε Γερμανούς επιστήμονες και τεχνικούς που δουλεύουν στα μυστικά στρατιωτικά προγράμματα της Αιγύπτου. Βασικοί συντελεστές της αντισιωνιστικής προπαγάνδας της κυβέρνησης του Νάσερ υπήρξαν Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές.


Όμως και πέρα από τον Ατλαντικό υπήρξε στενή και ουσιαστική συνεργασία μεταξύ Αράβων και Εθνικοσοσιαλιστών. Στόχος η συντριβή του Σιωνισμού με κάθε μέσο. Ο συγγραφέας του «Imperium» Francis Parker Yockey καθώς και ο H. Keith Thompson επισκέπτονται το Κάιρο και έρχονται σε επαφή με τον Νάσερ. Δεν λείπει από αυτές τις επαφές και ο Αμερικανός Εθνικοσοσιαλιστής George Lincoln Rockwell.


Μετά την φυγή των μελών της PLO από την Ιορδανία ο Γιασέρ Αραφάτ ιδρύει μια νέα οργάνωση ονομαζόμενη «Μαύρος Σεπτέμβρης». Η οργάνωση αυτή φέρνει σε πέρας μερικές από τις πιο ριψοκίνδυνες ενέργειες ενάντια στους Σιωνιστές με αποκορύφωμα την απαγωγή και εκτέλεση Ισραηλινών αθλητών στο Μόναχο το 1972.


Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί Εθνικοσοσιαλιστές και Φασίστες πολεμούν στο πλευρό των Αράβων πολεμιστών. Ο Robert Courdroy βετεράνος των Βελγικών Waffen - SS πεθαίνει στην μάχη στα πλαίσια καταδρομικής επιχείρησης στο πλευρό των Παλαιστινίων το 1968.


Ο Francois Genoud μέλος του Ε/Σ κόμματος στην Ελβετία συνδέθηκε τα χρόνια μετά τον πόλεμο με τον Αραβικό κόσμο και ίδρυσε την Αραβική εμπορική τράπεζα στην Γενεύη μέσω της οποίας χρηματοδότησε τους Παλαιστίνιους αντιστασιακούς σε ολόκληρη την Ευρώπη. Υποστήριξε με οικονομικά μέσα την υπεράσπιση του Adolf Eichmann , ενίσχυσε αντισιωνιστικές οργανώσεις και Παλαιστινιακά μέσα προπαγάνδας και βοήθησε Παλαιστίνιους αεροπειρατές. Υπήρξε στενός φίλος του συνιδρυτή του PFLP Dr. Waddi Haddad. Το 1993 εκρήγνυται μια βόμβα έξω από το σπίτι του αλλά διαφεύγει χωρίς να τραυματιστεί. Παγιδευμένος από την Mossad αυτοκτονεί με δηλητήριο τον Μάιο του 1996.


Όμως στην μάχη ενάντια στον διεθνή ιμπεριαλισμό και τον Σιωνισμό συσπειρώνονται άνθρωποι που κανείς δεν το περιμένει ακόμα και πρώην πολιτικοί αντίπαλοι. Ο Giangiacomo Feltrinelli εκδότης και οικονομικός υποστηρικτής κομμουνιστικών εντύπων συναντιέται με τον βετεράνο πολεμιστή και Φασίστα Ιταλό πρίγκιπα Valerio Borghese και σχεδιάζουν από κοινού τρόπους για να παλέψουν μαζί ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον Σιωνισμό.


Ο γνωστός Βέλγος πολιτικός Jean Thiriart , υποστηρικτής του ρεύματος του «Τρίτου Δρόμου» ταξιδεύει σε αραβικές χώρες ώστε να κερδίσει υποστήριξη για την ιδέα της δημιουργίας μιας ευρωπαϊκής ακτιβιστικής οργάνωσης ενάντια στις κατοχικές αμερικανικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Για ένα διάστημα είναι σύμβουλος της Fatah και της PLO καθώς και στενός συνεργάτης του Αραφάτ. Επίσης επισκέπτεται τον Σαντάμ Χουσείν στο Ιράκ ενώ υπήρξε συνεργάτης του ηγέτη του PFLP George Habash.


Ο ηγέτης του PFLP αν και οι εγχώριοι «ψευτοαριστεροί» το κρύβουν επιμελώς για ευνόητους λόγους είναι γνωστό ότι κατά την διάρκεια της δράσης του «Λαϊκού Μετώπου για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης» ( PFLP ) λαμβάνει σημαντική βοήθεια από νεοφασίστες και από την λεγόμενη «Μαύρη Διεθνή». Οι επιθέσεις της οργάνωσης του έχουν την αμέριστη και ουσιαστική υποστήριξη ομάδας Ευρωπαίων Εθνικοσοσιαλιστών και την αμέριστη συμπαράσταση του ηγέτη τους Odfried Hepp.

Φωτογραφίες της "Ομάδας Μάχης Hoffmann" :

Σε παλαιότερο κείμενο στον "Μαύρο Κρίνο" δημοσιεύτηκε κείμενο για την ομάδα Hoffmann*.


Φωτογραφίες της "Ομάδας Μάχης Hoffmann" από στρατιωτική εκπαίδευση στον Λίβανο και το εξώφυλλο εντύπου Γερμανών Συντρόφων :

Στα τέλη του ’70 μια νέα εθνικοσοσιαλιστική ομάδα κάνει την εμφάνιση της. Είναι η ομάδα «Freikorps Adolf Hitler» που ιδρύθηκε από τον Udo Albrecht και συμμετείχε στις αιματηρές μάχες ενάντια στον βασιλιά Χουσείν της Ιορδανίας. Το 1978 η αστυνομία συλλαμβάνει μέλη της ομάδας και αρχίζει το κυνήγι με φυλακίσεις και διώξεις ενάντια στα μέλη της οργάνωσης.


Μια ακόμα άγνωστη παράμετρος είναι ότι στην Κύπρο σε επιχείρηση της PLO ενάντια στους Σιωνιστές ανάμεσα στην ομάδα των κομμάντο συμμετείχε Ευρωπαίος σύντροφος προερχόμενος μάλιστα από το κίνημα των Εθνικοσοσιαλιστών Skinhead .

Ahmed Rami.


Ένα ακόμα πρόσωπο που συνδέεται με Ευρωπαίους Εθνικοσοσιαλιστές είναι ο Ahmed Rami. Ο Ahmed Rami είναι Μαροκινός συγγραφέας και αρνητής του «ολοκαυτώματος». Μόνιμος κάτοικος Σουηδίας ( είχε ζητήσει άσυλο το 1973 ) ιδρυτής του "Radio Islam" στην Στοκχόλμη και φανατικός εχθρός του Ισραήλ. Λόγω της έντονης αντισιωνιστικής ρητορικής του διώχθηκε και φυλακίστηκε για 6 μήνες από την κυβέρνηση της Σουηδίας ενώ η ραδιοφωνική εκπομπή διακόπηκε. Οι Σουηδοί σύντροφοι τον κάλεσαν σε Εθνικοσοσιαλιστική συνάντηση όπου και συμμετείχε ως ομιλητής σε ζητήματα γύρω από τον διεθνή Σιωνισμό. Για μικρό χρονικό διάστημα η προσωπική του φρουρά αποτελείτο από Σουηδούς Εθνικοσοσιαλιστές ενώ παράλληλα το Σουηδικό κίνημα προχώρησε σε έκδοση και διανομή των βιβλίων του.



( σχετικός σύνδεσμος :


http://www.arminius.se/?q=rami%2C+ahmed&binfo=search&submit.x=0&submit.y=0&submit=Search )



Στον πόλεμο του κόλπου του 1991 Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές έρχονται σε επαφή με την Ιρακινή πρεσβεία και ζητούν την μετάβαση τους στο Ιράκ ώστε να πολεμήσουν στο πλευρό των Ιρακινών στρατευμάτων ενάντια στους Αμερικανοσιωνιστές. Ο υπεύθυνος αυτής της πρωτοβουλίας αυτής Heinz Reisz εμφανίζεται στην κρατική τηλεόραση του κρατιδίου της Έσσης στην Γερμανία λέγοντας :

«Ζήτω η μάχη για τον Σαντάμ Χουσείν , Ζήτω ο Ιρακινός λαός , Ζήτω ο ηγέτης τους , ο Θεός να προστατεύει τους Άραβες». Σύμφωνα με πληροφορίες που δεν έχουν επιβεβαιωθεί 500 Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές παρέλασαν στην Βαγδάτη τις παραμονές του πολέμου με στολές που σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες «θύμιζαν παρέλαση των SS». Παραμένει άγνωστο αν συμμετείχαν σε μάχες ενάντια στους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους.



*Παλαιότερο κείμενο για την ιστορία και την δράση της ομάδας μάχης Hoffmann που πολέμησε στο πλευρό της Παλαιστινιακής PLO :


http://mavroskrinos.blogspot.com/2009/01/hoffmann-plo.html

Συνεχίζουν τις προκλήσεις οι «ψευτοελληνόψυχοι» και τα τσιράκια τους.

Συγκεκριμένα πρόσφατα σε ιστοσελίδα που διατηρούν οι γραφικοί υμνητές της φιλοαμερικάνικης 21ης Απριλίου , οι θαυμαστές των ΜΑΤ , ΕΚΑΜ και λοιπών «δυνάμεων ασφαλείας» προχώρησαν σε άλλη μια αλητεία.


Γράφοντας κάποιοι από αυτούς με ονόματα Συντρόφων και δημιουργώντας εικονικούς ηλεκτρονικούς διαλόγους προσπάθησαν να μας συνδέσουν με πρόσφατο εμπρησμό (;) γνωστής ακροδεξιάς εφημερίδας. Δημοσίευσαν σχετικά σχόλια στο chat-box που διατηρούν ώστε να δημιουργήσουν εντυπώσεις στα μέλη τους.


Επίσης γνωστά σε εμάς γελοία υποκείμενα γλείφτες των δυνάμεων καταστολής και παιδάκια με βαριά ψυχολογικά προβλήματα επειδή δεν πέρασαν στην «μεγάλη των μπάτσων σχολή» σε μια απέλπιδα προσπάθεια να δημιουργήσουν εντυπώσεις προσπάθησαν να παρουσιάσουν ως ... «αρχηγό» (!) του Μαύρου Κρίνου πρώην μέλος γνωστής πολιτικής οργάνωσης ένα άτομο που ουδεμία σχέση έχουμε μαζί του και στο παρελθόν αλλά και τώρα.


Προς όλους αυτούς :


Πέρα από το ότι είστε γελοίοι είστε συκοφάντες και ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ.



Προσπαθείτε με γελοία μέσα να ρίξετε λάσπη σε όλους αυτούς που δεν δέχονται την άθλια ρητορική σας και την φτηνή σας προπαγάνδα.



Εδώ οφείλουμε να επισημάνουμε ότι μέρος των εν λόγω σχολίων είχαν να κάνουν με συκοφαντική υβριστική επίθεση εναντίον του Στέφανου Γκέκα υπεύθυνου του Εθνοφυλετικού Συνδέσμου ΑΡΜΑ και φυσικά και αυτό ΔΕΝ είναι τυχαίο.



Η συγκεκριμένη κίνηση εντάσσεται στα πλαίσια μιας ευρύτερης λασπολογίας που εντείνεται κατά καιρούς αναλόγως με τις δημοσιεύσεις μας. Πρόσφατα σε άλλη γνωστή ιστοσελίδα σε συνεχή εμετικά δημοσιεύματα γινόταν λόγος για την συντακτική μας ομάδα με χαρακτηρισμούς που ταιριάζουν μόνο σε γελοία υποκείμενα.



Η πρόσφατη δημοσίευση εκ μέρους μας φωτογραφίας του Γεωργίου Παπαδόπουλου δίπλα σε γνωστούς Σιωνιστές καθώς και η αναδημοσίευση σχετικού κειμένου που δείχνει την πραγματική φύση της 21ης Απριλίου εξόργισε τους «ψευτοελληνόψυχους» και αμέσως μετά ακολούθησαν εκ μέρους τους συνεχή καταιγιστικά δημοσιεύματα εναντίον μας γεμάτα λάσπη και ψέματα.



Το αποκορύφωμα της γελοιότητας τους ήταν η δημοσίευση σχολίων στο εν λόγω chat-box με τα οποία δεν έχουμε την παραμικρή σχέση.


Οι διαχειριστές του εν λόγω chat-box αναλαμβάνουν την ευθύνη για τα επόμενα προβοκατόρικα σχόλια που θα δημοσιευτούν και δεν σβηστούν άμεσα.



Στα 2 χρόνια που υπάρχει η συντακτική μας ομάδα και διατηρούμε αυτό το ιστολόγιο έχουμε δεχτεί δεκάδες ανάλογες λασπολογίες - όχι μόνο στο διαδίκτυο - από τα γνωστά άτομα που δρουν προβοκατόρικα στον Ελληνικό Εθνικιστικό χώρο με πλάτες μυστικών υπηρεσιών και παραγόντων της γνωστής πρεσβείας.



Τους κάνουμε γνωστό λοιπόν ότι :


Όχι απλά δεν θα σταματήσουμε να προβάλλουμε το αληθινό πρόσωπο της φιλοαμερικάνικης ακροδεξιάς και της νεοταξικής αριστεράς αλλά θα συνεχίσουμε ακόμα πιο δυνατά για την υπεράσπιση της αλήθειας και την ενίσχυση του Εθνικοεπαναστατικού Κινήματος.


Και τελειώνουμε με ένα νέο Quiz το οποίο καλούνται οι αναγνώστες μας να λύσουν :


Ποιος γνωστός εκδότης φιλοκυπατζίδικης ακροδεξιάς «ελληνόψυχης» εφημερίδας - μακαρίτης εδώ και χρόνια - διατηρούσε υπόγειες άριστες σχέσεις με Τούρκο φανατικό ανθέλληνα , πράκτορα της MIT και γνωστό «μειονοτικό» της Θράκης που σκοτώθηκε σε τροχαίο πριν ελάχιστα χρόνια στην περιοχή της Θράκης ;



Για να σας βοηθήσουμε να λύσετε το quiz είναι ο ίδιος που έγραφε στην φυλλάδα του ότι «επειδή οι Τούρκοι έχουν την ημισέληνο ως επίσημο σύμβολο και η ημισέληνος είναι από την εποχή του Βυζαντίου πρέπει και εμείς ( σ.σ. οι αναγνώστες του ) να βγαίνουμε στον δρόμο με σημαίες που θα έχουν την γαλανόλευκη ημισέληνο» !!!!!



Επίσης ζητούσε «σεμνά και ταπεινά» την δημιουργία ταγμάτων θανάτου από Χριστιανούς που θα είναι «κομάντο αυτοκτονίας» !!!



Ο παραλογισμός λοιπόν στο μεγαλείο του αλλά και το κιτς μαζί με το ρουφιανιλίκι αποδεικνύετε το βασικό συστατικό του «πολιτικού λόγου» της φιλονατοικής ελληνικής ακροδεξιάς. Μια ακροδεξιά που παίζει τον ίδιο ακριβώς ρόλο με τον την γνωστή antifa !


Μποϋκοτάζ στις φυλλάδες της αστικής ακροδεξιάς και της νεοταξικής αριστεράς !

Resistenza Nazionale / Italy

http://www.resistenza-nazionale.blogspot.com/

Τι είναι ο Εθνικοσοσιαλισμός ;

του Γ.Π.Π.

Μια σιδερόφρακτη πανοπλία είναι ο Εθνικοσοσιαλισμός. Ένα βαρύ φορτίο. Πολλοί επιχειρούν να το σηκώσουν , λίγοι μπορούν , μα ακόμα πιο λίγοι μπορούν να περπατήσουν. Έτσι για να πορευθούν , φροντίζουν να ξαλαφρωθούν λίγο από το φορτίο. Και πορεύονται ... Αχ ! αυτοί οι «μισοί ιππότες». Πώς να τους ονομάσω άραγε ; Συμβιβασμό , συμβιβασμό τους λέω ...

Η Μητρότητα και η Πολεμική Αρετή αποτελούν κλειδιά για τον Εθνικό Σοσιαλισμό.

του Γκρέγκορ Στράσσερ.


Είμαστε σοσιαλιστές. Είμαστε θανάσιμoι εχθρoί του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος όπου βασιλεύουν η εκμετάλλευση των οικονομι­κά αδύνατων , το άδικο μισθο­λογικό σύστημα και η εκτίμη­ση της αξίας των ανθρώπων ανάλογα με τον πλούτο και τα χρήματά τους αντί για την υπευθυνότητα και το χαρακτήρα τους. Σκοπεύουμε λοι­πόν να καταστρέψουμε αυτό το σύστημα ό,τι και να γίνει ! Παρόλα αυτά όμως δεν είναι αρκετό να αλλάξουμε απλώς το σύστημα και να το αντικα­ταστήσουμε με ένα άλλο. Αυτό που χρειάζεται είναι να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων ! Ο τρόπος σκέψης που πρέπει να κατα­πολεμηθεί είναι ο υλισμός !

Πρέπει να μάθουμε ότι η εργασία σημαίνει κάτι περισ­σότερο από απλή συσσώρευ­ση αγαθών. Η αξία ενός ανθρώπου είναι κάτι βαθύτερο από τον αριθμό των μετοχών που έχει ! Το να κρίνεται η αξία του καθενός με βάση το χρήμα , τον πλούτο και τα υλικά αγαθά είναι η πιο διε­στραμμένη επινόηση αυτού του καπιταλιστικού συστήματος.


Η παρακμή ενός λαού είναι αναπόφευκτη συνέπεια αυτής της νοοτροπίας , διότι η επιλογή με βάση τoν πλoύτo είναι ο υπ αριθμόν ένας εχθρός της Φυλής , του Αίματος και της ζωής ! Εμείς ποτέ δεν παρεκκλίναμε από τη θέση ότι ο Εθνικός Σοσιαλισμός θα βάλει ένα τέλος στα προνόμια των πλουσίων και ότι η χειραφέτηση του εργάτη περνάει μέσα από την άμεση συμμετοχή στα κέρδη , την ιδιοκτησία και την διοίκηση.Έχει γίνει μεγάλη συζήτηση μέσα στο εθνικολαϊκό κίνη­μα για την ανάγκη δημιουρ­γίας μιας νέας πολιτικής ηγε­σίας. Αυτή η ανάγκη έρχεται να συνδεθεί με αυτά που ανέφερα παραπάνω.


Οι τρόπου που προτείνονται για να λυθεί το πρόβλημα της ηγεσίας ( εξέταση της καθαρότητας του αίματος , δημιουργία καθαρά Νορδικών τύπων κλπ ) μου φαίνονται κάπως ομιχλώδεις και αμφίβολοι από πρακτική άποψη. Υπάρχει όμως ένας τρόπος ο οποίος είναι παραδοσιακά Γερμανικός και Πρωσσικός και είναι ο πιο κατάλληλος από όλους. Για έναν άνδρα , η στρατιωτική υπηρεσία είναι η πιο ξεκάθαρη και άξια μορφή συμμετοχής στα κοινά – για τη γυναίκα είναι η μητρότητα ! Υπάρχουν πολλές Αφρικανικές φυλές όπου οι γυναίκες που πεθαίνουν στον τοκετό κηδεύονται με τις ίδιες τιμές που αποδίδονται στoυς πoλεμιστές που έπεσαν στη μάχη !


... Μπορεί να φαίνεται ουτοπικό , αλλά για μένα αποτελεί βεβαιότητα ! Αν ακολου­θήσουμε αυτό τον τρόπο επι­λογής , μέσα σε είκοσι με τριά­vτα χρόνια η Γερμανία θα έχει μια ηγεσία και μια εκτελεστική εξουσία που θα αλλάξουν όλο το πρόσωπο της κοινωνίας και του κράτους και θα αποτελέσει τη σπονδυλική στήλη του κράτους και της οικονομίας !...

Σημείωση : Ο Gregor Strasser ( 1892 – 1934 ) διετέλεσε ηγέτης του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στη Βόρειο Γερμανία και επικεφαλής του τμήματος Προπαγάνδας και Οργάνωσης του Ράιχ. Ήταν εκφραστής της «αριστερής» αντικαπιταλιστικής και σοσιαλεπαναστατικής πτέρυγας μέσα στο Κόμμα.


Δημοσιεύτηκε στο τρίτο τεύχος του περιοδικού «Ο Έλληνας Εργάτης» τον Ιούλιο του 2000.

21η Απριλίου. Κανένας λόγος για να γιορτάσουμε.

Επειδή αρκετοί Σύντροφοι επικοινώνησαν μαζί μας και μας ρώτησαν αν θα αναφερθούμε στην 21η Απριλίου θεωρήσαμε καλό να αναδημοσιεύσουμε παλαιότερο κείμενο μας.


Καταλαβαίνουμε ότι πολλοί θα ενοχληθούν από το παρακάτω κείμενο αλλά δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε σε αυτό.


Εμείς ως Αυτόνομοι προτιμούμε να λέμε και να προβάλλουμε ότι έχει σχέση με την αλήθεια και όχι να υιοθετούμε παραμυθάκια της αστικής ακροδεξιάς.


Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας.

Για περισσότερα διαβάστε τον παρακάτω σύνδεσμο ( ακατάλληλο για δεξιούς "αντιφασίστες" )

http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/04/21.html

Η συνέντευξη του Αριστοτέλη Καλέντζη στο περιοδικό «Αντίδοτο». Οκτώβρης 1988.

Συνέντευξη Από Έναν Εθνικοσοσιαλιστή Πολιτικό Κρατούμενο.


το αντίδοτο : Σύντροφε Αριστοτέλη Καλέντζη , τι αντιπροσωπεύει για σένα ο Εθνικοσοσιαλισμός ;


Αριστοτέλης Καλέντζης : Ειπώθηκε - και πολύ σωστά - ότι αν κάποιος ρωτήσει τι είναι και κάποιος άλλος του εξηγήσει, τότε, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος ξέρουν τι είναι Ζεν ! Μέχρι πρότινος στο περί Εθνικοσοσιαλισμού ερώτημα σου θα έδινα απάντηση, σήμερα όμως αδυνατώ γιατί πιστεύω ότι - πια - γνωρίζω στην ολότητά του τι είναι Εθνικοσοσιαλισμός.

το αντίδοτο: Ο Γάλλος ποιητής Ρ. Μπραζιλιάκ έλεγε ότι η συντροφικότητα βιώνεται στην φυλακή , τον αγώνα και το θάνατο. Εσύ πώς το σχολιάζεις αυτό ;


Α.Κ. : Για την Συντροφικότητα θα βρεις την άποψη μου σε μια μπροσούρα μου με τίτλο «ΟΡΘΟ ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ» που γράφτηκε σε μια κλούβα μεταγωγής τον Φλεβάρη του 1981. Bραχύλογα, μέσα σε ετούτη την λέξη πιστεύω πως συμπυκνώνεται το νόημα του Αγώνα, όντας η αφετηρία και ο προορισμός, τ' αρχίνισμα και το τελείωμα της τροχιάς μας, η πηγή και η εισβολή του χειμάρρου της μαχόμενης προσδοκίας μας. Με τόσο σημαντική την Συντροφικότητα, αντιλαμβάνεσαι το πόσο σπανίζουν οι Σύντροφοι ευτυχώς, μπορώ να πω ότι ολίγιστους κατάφερα να βρω, Συντρόφους - ορρούς ζωοδότες που ξεκλείδωσαν κάμποσες φορές την αμπάρα του κελιού θυμίζοντάς μου πως η Επανάσταση παραβίαζε πανεύκολα και τα ασφαλέστερα λουκέτα των αστών ανοίγοντας διάπλατες πύλες στα συμπαγέστερα ντουβάρια των κατέργων τους.


Το θλιβερό - ίσως και το πιο αξιοπρόσεχτο - είναι ακριβώς από το ολίγιστο των Συντρόφων σε αντίθεση με την πληθώρα των δηλωσιών «συντρόφων» που επικαλούνται το παρελθόν της επαφής και «γνωριμίας» για να μαγειρέψουν τις σουπίτσες τους μέσα στη μαρμήτα της ασχετοσύνης τους.


το αντίδοτο: Νομίζεις ότι η καπιταλιστική εξουσία θα μπορέσει να σταματήσει το λαϊκό επαναστατικό κίνημα με φυλακές και συλλήψεις ;


AK. : Η φυλακή είναι για τον μαχόμενο που πιστεύει στη Νίκη του ένας διασκεδαστικός μεταστοιχειωτής που μετατρέπει σταθερά το ατσάλι σε τoυγκστένιο ! Και η φυλάκιση είναι ανεκτίμητος καταλύτης αυτής της μεταστοιχείωσης. Ευτυχής όποιος επιβεβαίωσε την ακλόνητη προσήλωση του στον Αγώνα μέσα σε μιαν απομόνωση αστικού κατέργου υπό το βλέμμα του ανθρωποφύλακα. Σ' ότι αφορά στο άτομο μου, πιστεύω ότι ο 12χρονος εγκλεισμός μου ήταν το μεγαλύτερο δώρο της μοίρας αφού αυτός ακριβώς μου πρόσφερε γνώση και δύναμη, επιβεβαιώνοντας μου την εθνικοσοσιαλιστική μου ιδιότητα (ιδιοσυστασία) , απαραίτητη προϋπόθεση για το βατό της πορείας μου μέσα στoν κόσμο. Και σκέψου, την τεράστια προσφορά του κέρδους μιας oλάκερης ζωής με την ασήμαντη αντικαταβολή 12 μόλις χρόνων.

το αντίδοτο: Σύντροφε Αριστοτέλή , 12 χρόνια στις φυλακές του συστήματος μέσα στα υγρά κελιά της «δημοκρατίας» πόσο σ' έχουν επηρεάσει ηθικά και ψυχολογικά , πόσο έχουν κάμψει το φρόνημα σου ;


Α.Κ.: Αν με άλλαξαν τα 12 χρόνια της φυλάκισής μου ; Μα και βέβαια, όπως ήδη σου είπα από ατσάλι με μετέτρεψαν σε τουγκστένιo. Σήμερα, πια, δεν ξέρω τι πα να πει κούραση , θλίψη , πείνα, δίψα, νύστα, φθορά, άδειασμα, πλήξη, ανία, συμβιβασμός, ηττοπάθεια καν τι πάει να πει Φ ό β ο ς. Νοιώθω παντοδύναμος πάνω απ' την λέξη επιθυμία, σιμά στο Πρέπει !


το αντίδοτο: Έχεις μετανιώσει για τίποτα στη ζωή σου ;


Α.Κ. : Έχω το προνόμιο να είμαι φύσει Αμετανόητος πιστεύω ότι η βία συνιστά τον παλμό
του ζώντος Κόσμου και βασικό συστατικό της επαναστατικής ανάπειας του. Μαζί της μετρήθηκα και θα το ξανατολμήσω , πρώτα από αθλητική (σπορτίφ) συνέπεια και ύστερα
για όλους τους επίλοιπους λόγους με κυρίαρχη την προώθηση του επαναστατικού καθήκοντος.


Της κλείνω το μάτι προκλητικά και την αντιμετωπίζω με σιγουριά πεπειραμένου εραστή που ανασηκώνει τα σκέλια του τελευταίου κατακτημένου θηράματος του. Με είπες κυνικό άκουσα ; Μα, δες την, παρακαλώ πόσο χυμώδης φαίνεται πάνω στα λινά μου σεντόνια.

­το αντίδοτο: Πώς κρίνεις σήμερα, έστω και μέσα από τη φυλακή που δεν σου επιτρέπει να έχεις σαφή και ολοκληρωμένη γνώμη, την ανάπτυξη του εθνικιστικού κινήματος ;


Α.Κ. : Το ζήτημα δεν είναι αν ένας μακρόχρονα φυλακισμένος υστερεί ή όχι σε επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα αλλά αν ο συνειδητά μαχόμενος είναι V ή V+ κάτι περισσότερο εφαπτόμενος μ' αυτήν απ' ότι ένας οποιοσδήποτε «ελεύθερα» περιφερόμενος πολίτης , και εξηγούμαι : Ο μαχόμενος δεν υφίσταται τον εγκλεισμό αλλά τον επιλέγει δεν τον φυλακίζουν αλλά αυτοεγκλείεται ως μέρος του αγωνιστικού του χρέους, Γι' αυτό έχει καθήκον αλλά και περιθώρια να προετοιμαστεί στήνοντας, πολύ πριν βρεθεί πίσω απ' τα κάγκελα, εκείνο τον απαραίτητο μηχανισμό που θα του επιτρέπει στην «επέκεινα» συνεχή επαφή με τα κοινωνικά δρώμενα. Οι Επικοινωνίες αποτελούν vital point κάθε στρατιωτικής επιχείρησης και ως τέτοια θα πρέπει ν' αντιμετωπίζεται και ο εγκλεισμός του μαχομένου και επικοινωνίες σημαίνουν ε π α φ ή.


Μέσα στη φυλακή , ο μαχόμενος έγκλειστoς καλείται να αναπτύξει την έκτη αίσθηση : αντίληψη του αθέατου και του αόρατου σε πείσμα κάθε φυσικής ερμηνείας. Όχι , δεν το 'ριξα στην Μεταφυσική ... όμως, είπαμε, μερικά πράγματα παραμένουν απρόσιτα σε λεκτικές ερμηνείες. Αν ο έγκλειστος αποτύχει ν' αναπτύξει αυτή την έκτη αίσθηση σημαίνει ότι ποτέ δεν πίστεψε στην επαναστατική αποστολή του και τούτο γιατί η αίσθηση αυτή αποτελεί το μεγάλο πρακτικό δώρο της εκείθεν των τειχών «περιπέτειας».


Τώρα με δεδομένο ότι η εν σμικρύνσει κοινωνία της φυλακής ορίζει ( κατά μέγεθος την εν
μεγεθύνσει «ελεύθερη» κοινωνία, περικλείοντας αναλογικά τις ιδιότητες της τελευταίας ο
έγκλειστος παρατηρώντας και μ ε λ ε τ ώ ν τ α ς την κοινωνία της φυλακής πληροφορείται και σ π ο υ δ ά ζ ε ι τις εξελίξεις της ευρύτερης Κοινωνίας. Άρα ο έγκλειστος μαχόμενος μόνο δεν υπολείπεται σε ενημέρωση των μη εγκλείστων αλλά και πλεονεκτεί αυτών για έναν βασικό και έναν δευτερεύοντα λόγο πρώτον γιατί το εν σμικρύνσει δείγμα της φυλακισμένης κοινωνίας προσφέρεται , λόγω του συνεπτυγμένου του, σε πλέοv εύκολη και αποτελεσματική μελέτη και δεύτερον ο πληθωρικός χρόνος του εγκλεισμού προστατεύει τον έγκλειστο από περισπασμούς επιτρέποντας πλέον επαρκή σπουδή του αντικειμένου.


Την στιγμή αυτή «οσμίζομαι» πεντακάθαρα αυτό που θ' ακούσω και μου λες όταν βρεθούμε από «κοντά» και σου ζητήσω - και θα σου ζητήσω να με ενημερώσεις για κάποια ζητήματα. Πάει στοίχημα ;

το αντίδοτο: Οι σύντροφοι σου όλα αυτά τα χρόνια πόσο σ' έχουν βοηθήσει ;


Α.Κ. : Ως τώρα, σχετικά με τους Συντρόφους και τους «συντρόφους» έχω να σου πω τα εξής : από μεμονωμένους Συντρόφους δέχθηκα κατά περιόδους μια παρορμητική συμπαράσταση προσωπικής εμβέλειας και χωρίς καμιάν επαναστατική προοπτική τους ευχαριστώ αλλά ως άτομο και όχι ως μαχόμενος επαναστάτης. Από τον σωρό των «συντρόφων», τώρα έχω αποκομίσει μιαν απέραντη αηδία όχι , π.χ. , γιατί αδιαφόρησαν όταν ο γκάγκστερ υπουργός «δικαιοσύνης» Γιώργος Σταμάτης απαγόρευσε στην Μητέρα μου να με επισκέπτεται στα κάτεργα του αλλά γιατί αυτή η γκανγκστερική πράξη της αστικής «δικαιοσύνης» διατηρήθηκε στη σκιά υπό τον άβαντα της σιωπής αυτών των αγοραίων ανθρωπαρίων που δηλώνουν «Ιδεολόγοι» με τον κροκόδειλο της Lacoste πάνω στο ροζέ μπλουζάκι τους.


Ύστερα απ’ αυτά καταλαβαίνεις ότι δίνω μεγαλύτερη σημασία στη λέξη Συναγωνιστής μιας και η λέξη Σύντροφος πάσχει από αφηρημένες παραμέτρους και Συναγωνιστής είναι μόνον ο Συνεπαναστάτης !


Όπως και , να το κάνουμε , ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι πελώριο ζήτημα ώστε να συγχωρεί πλήθη «συντρόφων» κλπ ... γι' αυτό και δεν εκπλήσσομαι μήτε για τους Συντρόφους μήτε για τους «συντρόφους», αρκούμενος στην ύπαρξη ολίγιστων Συντρόφων , Συναγωνιστών που συνεχίζουν να επαναστατούν και κυρίως, να εννοούν την σημασία της Επανάστασης (= Πυρός + Κίνησης).


το αντίδοτο: Τι θα ήθελες να πεις μέσα από το περιοδικό στους Έλληνες Επαναστάτες ;


Α.Κ.: Συνοψίζοντας , αν είχα να απαντήσω στη ζωή ως Εθνικοσοσιαλιστής θα χρησιμοποιούσα τους στίχους του Παπακωνσταντίνου :

«Έχω τον έλεγχο των πιο κρυφών κυττάρων σου , του οργασμού , της φίνας σου της μάρκας των τσιγάρων σου ...»

και αυτά την στιγμή που μια μεμψίμοιρη και μίζερη κοινωνία σπαράζει :

«όλα από χέρι καμμένα και τα σπίρτα μας βρεγμένα».


Δημοσιεύτηκε στο δέκατο έκτο τεύχος του περιοδικού «Αντίδοτο» τον Οκτώβρη του 1988.

Δρεπάνι και Φραγγέλιο.

του Κάδμου.

Είμαστε ικανοποιημένοι από την κατάσταση του σύγχρονου Ε/Σ κινήματος στην Ελλάδα;


Πετύχαμε κάποιους από τσυς στόχους μας ;


Έχουμε ελπίδες να καταφέρουμε κάτι στο μέλλον ;


Καταφέραμε να προσεγγίσουμε τα επαναστατικά λαϊκά στρώματα ;


Έχουμε αφουγκραστεί τα καθημερινά προβλήματα του λασύ ;


Απλά ερωτήματα που κάποιοι προσπάθησαν να δώσουν απαντήσεις. Κάποιοι άλλοι ουδέποτε νοιάστηκαν να δώσουν απαντήσεις. Και κάποιοι τρίτοι ουδέποτε σκέφτηκαν να τα ρωτήσουν όλα αυτά. Ο καθένας μπορεί να δώσει μια δική του απάντηση σε κάθε ερώτημα.


Σκοπός τσυ αρθρογράφου δεν είναι να αναπαράγει γνωστές απόψεις αλλά να μοιραστεί προβληματισμούς με όλσυς αυτούς που πραγματικά νοιάζονται για το Ε/Σ Κίνημα. Η προσωπική άποψη μου είναι ότι ο χειρότερος εχθρός τσυ Ελληνικού Ε/Σ κινήματος δεν είναι άλλος από τον εαυτό μας.


Ούτε το κράτος και η καταστολή , ούτε η παρακρατική αντιφά , ούτε οι αριστεριστές και οι φιλελεύθεροι μας έκαναν τόση ζημιά όση μας έκανε η λάθος τακτική μας , οι λάθος επιλογές μας. Είχαμε ευκαιρίες την δεκαετία τσυ '80 και την δεκαετία του '90 να προσεγγίσσυμε τον λαό, να χτίσουμε τις βάσεις για ένα ισχυρό μελλοντικό Κίνημα. Πράγματι έγιναν και θετικά βήματα. Σπάνια βιβλία εκδόθηκαν στην Ελλάδα, έγιναν επαφές με το εξωτερικό, ανταλλάξαμε εμπειρίες και όμως το αποτέλεσμα είναι μικρότερο από το αναμενόμενο …


Και όμως στα κρίσιμα σημεία κάποιοι κατέστρεφαν πάντα το συνολικό έργο και το σώριαζαν σε ερείπια. Κάποιοι κατάφεραν και την κρίσιμη στιγμή έβαζαν μπουρλότο στα θεμέλια του Ε/Σ κτίσματος.


Υπεύθυνοι είναι όλοι αυτοί που κοίταξαν το προσωπικό τους συμφέρον και μόνο αυτό. Υπεύθυνοι είναι όλοι όσοι ήξεραν και δεν μίλησαν. Υπεύθυνοι είναι όλοι όσοι δεν αντέδρασαν στις επιλογές εκείνες που μας απαξίωσαν στα μάτια νέων παιδιών. Κάποιοι προτίμησαν να κάνουν «ρεαλιστική πολιτική». Με τον όρο αυτό ονομάζουν τις ιδεολογικές υποχωρήσεις. Διότι υποχώρηση για παράδειγμα είναι να προβάλλεις το «θεάρεστο έργο» των Απριλιανών σε μια εποχή όπου κανείς δεν θυμάται, δεν θέλει να θυμάται και δεν τον νοιάζει τι υπήρξαν οι Απριλιανοί.


Κάποιοι άλλοι προτίμησαν να επιλέξουν τους «χαμηλούς τόνους». Χαμηλούς τόνους ονόμασαν την έλλειψη ουσιαστικού πολιτικού λόγου. Κάποιοι άλλοι επέλεξαν τις «συμμαχίες». Συμμαχίες με βρικόλακες της δεξιάς, συμμαχίες με γαλανόλευκους αντιφασίστες, συμμαχίες με αστείους τύπους της «τάξης και της ηθικής».­

Όταν έχεις Έζρα Πάουντ , Ιούλιο Έβολα , Ρομπέρ Μπραζιγιάκ , Περικλή Γιαννόπουλο , Σίτσα Καραϊσκάκη , Σάβιτρι Ντέβι και χιλιάδες άλλους ΜΑΡΤΥΡΕΣ της ιδεολογίας μας είναι ΥΒΡΙΣ να μιλάς για «χαμηλούς τόνους» και «συμμαχίες».


Υπάρχουν πολλοί «ύφαλοι». Χρειαζόμαστε Οδηγούς και όχι απλά «αρχηγούς» , χρειαζόμαστε Συντρόφους και όχι απλά «υπεύθυνους» , χρειάζεται να διαλέξουμε το στάρι από την ήρα , να μην αφήσουμε τα πρόσωπα εκείνα να μας γυρίσουν πάλι πίσω, ας αρνηθούμε να μας γκρεμίσουν τα όνειρα μας όπως διαλύει το κύμα της θάλασσας τα παιδικά κάστρα στην άμμο.


Η δική μας ιδεολογία δεν είναι παζάρι για να στήσουν οι έμποροι του Εθνικοσοσιαλισμού την πραμάτεια τους. Μακριά από εμάς οι Σάυλοκ και οι εμποράκηδες. Ας αρπάξουμε το Φραγγέλιο και ας τιμωρήσουμε τους γλοιώδεις τύπους που μας προκαλούν.


Μην ξεχνάτε Σύντροφοι και Συντρόφισσες το δικό μας κάστρο είναι η Ευρώπη , οι πολεμιστές στις επάλξεις είναι οι Σύντροφοι μας ξένοι και Έλληνες. Τα θεμέλια του Κάστρου φτιάχτηκαν με το αίμα των Συντρόφων μας στις αιώνες που πέρασαν. Αυτοί υπήρξαν οι πρωτομάστορες και πίστεψαν στην Νίκη.Το αίμα τους στα πεδία των μαχών, στα σκοτεινά μπουντρούμια των φυλακών, στους γκρεμισμένους τοίχους των πεδίων εκτελέσεως μαζί με τις ιδέες τους έγινε το υλικό με το οποίο κτίστηκε ο θεμέλιος λίθος.


Προβάλλουν χρόνια τώρα δίπλα μας ζιζάνια που κρύβουν το φως των ιδεών μας. Αρπάξτε το δρεπάνι και θερίστε τους μεδουσόμορφους υβριστές του Εθνικοσοσιαλισμού. Κανένα έλεος σε αυτούς που πούλησαν τα πάντα για τα «κουκιά» και τα «τριάκοντα αργύρια».


Ζηλέψτε την δόξα του Περσέα.


Κόψτε το κεφάλι της Μέδουσας.

Δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του περιοδικού «Μαύρο Μέτωπο».

Άνευ σχολίων ...

"Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ιστορία μας οδηγεί προς μία ομοσπονδία της Τουρκίας με την Ελλάδα. Θα πραγματοποιηθεί σε ίσως 20 ή 50 χρόνια. Αλλά θα πραγματοποιηθεί."


Δήλωση του Γεωργίου Παπαδόπουλου στις 25 - 05 - 1971 στην τουρκική εφημερίδα Milliet.

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος την εποχή της παντοδυναμίας του με τους Σιωνιστές Λόβιγγερ και τον πρόεδρο της σιωνιστικής στοάς «Μπένε – Μπερίτ»


Σχετικός σύνδεσμος :


http://www.nytimes.com/1991/04/24/obituaries/joseph-lovinger-jewish-official-77.html?sec=&spon=

Ο Περουβιανός Οκτώβρης του 1968.

(Όταν οι αξιωματικοί εκτός από πατριώτες είναι και σοσιαλιστές)


Στις 3 Οκτωβρίου του 1968 , στη Λίμα πρω­τεύουσα του Περού , γίνεται στρατιωτικό κί­νημα, το πέμπτο στην ιστορία της χώρας. Τα ξημερώματα αυτής της ημέρας, στρατιώτες μαζί με τεθωρακισμένα, περικυκλώνουν την προεδρική κατοικία συλλαμβάνοντας τον έκ­πληκτο πρόεδρο Femando Belaunde Τery , υ­ποχρεώνοντας τον να φύγει για την Αργεντι­νή.


Αυτή όμως η στρατιωτική επέμβαση , δεν ήταν όπως οι άλλες. Ήταν μια πραγματική κοινωνική επανάσταση που είχε ως εκφρα­στή της τους στρατιωτικούς.

Ο στρατός στο επίσημο διάγγελμά του αναφέρει τα ε­ξής :


«Ισχυρές οικονομικές δυνάμεις, τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού, εκ­μεταλλεύονται τα λαϊκά στρώματα με σκοπό το κέρδος. Ο στρατός θα βάλει τέρμα σ' αυ­τή την απαράδεκτη κατάσταση.


Αγρότη να είσαι σίγουρος ότι οι τσιφλικά­δες θα σταματήσουν να σου πίνουν το αίμα.


Εργάτη να είσαι σίγουρος ότι οι καπιταλιστές θα σταματήσουν να αισχροκερδίζουν πάνω στον ιδρώτα σου. Εγγυητής της κοινωνικής δικαιοσύνης στο Περού από τώρα και στο ε­ξής θα είναι ο στρατός».


Αυτό που κάνει μεγάλη εντύπωση στον Πε­ρουβιανό λαό είναι ότι δεν αναφέρουν ούτε για μια φορά τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Η Περουβιανή εμπειρία είναι παράδειγμα για το στρατιωτικό δρόμο όχι μόνο ως προς τον κοινωνισμό αλλά και ως προς το σοσιαλισμό. Είναι κάτι το καινούργιο για τη Λ. Αμερική, μολονότι έχει τις ρίζες του στον Περόν και στους αγώνες της Αργεντινής του 1943.


Εί­ναι μία άρνησις των στρατιωτικών να υπο­στηρίξουν τη δεξιά , την ολιγαρχία , την αντί­δραση, τα αστικά κόμματα τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Μέσα στην βδομάδα οι στρατιωτικοί κοινωνικοποιούν τα πετρέλαια που τα εκμεταλλευόταν η θυγατρική Bria και Parinea της International Petreleum Company. Αυτή τους η ενέργεια είχε ως αποτέλεσμα να επέλθει μια διπλωματική κρίση με τις ΗΠΑ. Στην συνέχεια κοινωνικοποιούνται η Τηλεφωνική Εταιρεία , η Λαϊκή Τράπεζα και οι εταιρίες της παλιάς ολιγαρχίας των Predo.

Ο στρατηγός Ronaldo Caro Constantini δηλώνει :


To 70% του Περουβιανού λαού ζει κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης.


Το 93% του πληθυσμού δεν πίνει πόσιμο νερό.


Από τα 6.900.000 πολίτες τα 3,5 εκ είναι αγρότες χωρίς ιατρική περίθαλψη.


Τα κρεβάτια στα νοσοκομεία αντιστοιχούν 2,4 ανά 1000 ασθενείς.


Ο ίδιος ο στρατηγός Constantini υποχρεώνει τους εμπόρους να ρίξουν τις τιμές στα φάρμακα στις περιοχές που το νερό δεν είναι πόσιμο και οι ασθένειες μεταδοτικές για να μπορούν να τα αγοράζουν όλοι και όχι μόνο οι κτηματίες. Αυτοί οι στρατιωτικοί όλοι παιδιά του λαού , δεν φαίνονται να ξεχνούν την καταγωγή τους. Το πετυχημένο πρόγραμμα των στρατιωτικών στο πρόγραμμα της αλιείας αντιγράφεται σύντομα από τις κυβερνήσεις της Χιλής , Βραζιλίας , Βολιβίας. Το μονοπώλιο με τις ΗΠΑ σταματά την ίδια εποχή η στρατιωτική κυβέρνηση ξεκινά μια νέα εξωτερική πολιτική κάτω από την επωνυμία «Τρίτη Θέση». Μια πολιτική εναντίον και των δυο υπερδυνάμεων.





Η Κούβα μέσω του Φιβέλ Κάστρο μετά από οκτώ μήνες στις 14 Ιουνίου του 1969 ανακοινώνει επίσημα :


«Είχαμε άδικο όταν κατηγορούσαμε την στρατιωτική κυβέρνηση. Τώρα μπορούμε να είμαστε δίκαιοι στην κριτική μας. Αυτή η στρατιωτική κυβέρνηση δεν έχει ουδεμία σχέση με τις άλλες όλου του κόσμου. Αυτοί είναι σοσιαλιστές» !!!





Τον ίδιο μήνα ο στρατηγός Juan Velasco Albarado μιλά στο λαό λέγοντας :


«Η επανάσταση μας δεν είναι μαρξιστική. Σοσιαλιστική μπορούμε να την πούμε μαρξιστική όμως όχι. Μην φοβάστε λοιπόν. Δεν οδηγούμαστε σε μια κοινωνία κομμουνιστικού χαρακτήρα. Είμαστε υπέρ της παράδοσης , της δικαιοσύνης , της ευημερίας του έθνους. Η επανάσταση είναι εθνική. Έγινε για να βοηθήσει το λαό να ξεπεράσει τα τεράστια προβλήματα που του δημιούργησε ο ιμπεριαλισμός της Αμερικής , με την ανοχή των ντόπιων αφεντικών».


Οι ρίζες του στρατιωτικού κινήματος και οι θέσεις των αξιωματικών κατά της «δη­μοκρατίας» και υπέρ μιας κοινωνικής πολιτι­κής βρίσκονται πολύ πίσω. Ήταν η «Τάξη»που απεφοίτησε απ' τη στρατιωτική Ακαδη­μία το 1940. Αυτή η «σειρά» δεν περιορίσθη­κε μόνο στις στρατιωτικές γνώσεις, αλλά συ­νέχισε τις σπουδές της στην πολιτική και την οικονομία. Δεν έχασαν την επαφή τους με το λαό , διότι και αυτοί οι ίδιοι ήταν αναπόσπα­στο κομμάτι του, διότι προήρχοντο από ερ­γατικές οικογένειες.


Βασικό ρόλο σ' αυτό έ­παιξε και το Κέντρο Ανωτέρων Στρατιωτικών Σπουδών που ιδρύθηκε το 1952 από τον στρατηγό Jose del Carmen Marin. Από τότε στρατιωτικοί , αλλά και πολίτες , μπορούσαν να παρακολουθούν πανεπιστημιακά μαθή­μάτα, τόσο για τη «Στρατιωτική φιλοσοφία», αλλά και για την πολιτική, οικονομία, και κοι­νωνιολογία.


Ο τότε υπουργός Εργασίας δή­λωνε : «Η φτώχεια, η ξεφτιλισμένη καταπίεση της μάζας, οι κοινωνικές αδικίες, μαζί με την εθνική ανασφάλεια, μας υποχρέωσαν να δη­μιουργήσουμε ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα, αφήνοντας όμως απ' έξω τα ενδιαφέροντα των ξένων δυνάμεων».


Η Περουβιανή επα­νάσταση δυστυχώς δεν έμελλε να διαρκέσει παρά πολύ. Οι στρατιωτικοί, όσο και καλές διαθέσεις να έχουν δεν μπορούν να κυβερ­νήσουν μια χώρα. Αν δεν υπάρχει ένα εθνικι­στικό κόμμα στην εξουσία η κοινωνική δι­καιοσύνη δεν πρόκειται να διαρκέσει πολύ.


Όπως έλεγε και ο Μάο : «Το κόμμα κατευθύ­νει τα όπλα. Ποτέ μας δεν πρέπει να επιτρέψουμε το αντίθετο».


Για πολλά όμως χρόνια οι Περουβιανοί εργάτες και αγρότες, μπο­ρούσαν να λένε μετά τη στρατιωτική επέμ­βαση : «H αλλαγή δεν γίνεται με κάποιο ποσοστό , αλλά μ' επανάσταση και σοσιαλιστικό στρατό».


Αννίβας Σ.Ο.


Δημοσιεύτηκε στο δέκατο έκτο τεύχος του περιοδικού «Αντίδοτο» τον Οκτώβρη του 1988.

Η Eva Peron για την δημοκρατία.

“Η δημοκρατία εξαπατά τον λαό. Γιατί αντί να κατοχυρώνει την ελευθερία του , υπερασπίζεται την ασυδοσία του κεφαλαίου”.

Eva Peron.

Συνέντευξη της μπάντας "Χαριστική Βολή" στην ιστοσελίδα του Blood and Honour Hellas.

http://28hellas.blogspot.com/2009/04/blog-post.html

“Magyar Gárda”. Η Ουγγρική Φρουρά.

Η “Magyar Gárda” ξεκαθάρισε το «τοπίο» με τον ευφυέστερο και πλέον αποτελεσματικό τρόπο: κατάφερε να εκπροσωπεί με τις εκατοντάδες χιλιάδες των οργανωμένων μελών της ολόκληρο τον Ουγγρικό Λαό, έναν Λαό με το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο στην Ευρώπη, έναν Λαό με πολλές «πρωτιές» στην ευρωπαϊκή Ήπειρο, έναν Λαό ο οποίος ακόμη και υπό τον κομμουνιστικό ζυγό παρέμεινε ο πραγματικός Κατακτητής των … «κατακτητών» του!


Με τα χρώματα της ριγέ ερυθρόλευκης σημαίας των Arpad, της πρώτης βασιλικής δυναστείας που ίδρυσε την Χώρα τον ένατο μ.Χ. αιώνα, η “Magyar Gárda” επιμένει να προκαλεί την «επίσημη νομοθεσία» της Ουγγαρίας που την …απαγορεύει ως «φασιστική» και «αντιδημοκρατική»! Η “Magyar Gárda” προκλητικά την επισημοποιεί και την εμφανίζει στις δημόσιες παρελάσεις της ενώ το αστικό κράτος κάνει –ευφυώς- πως «δεν βλέπει» αφού είναι ξεκαθαρισμένο ότι κάθε αναμέτρηση με την “Magyar Gárda”σημαίνει αναμέτρηση με τον ίδιο τον Ουγγρικό Λαό!


Οι επίσημες εκδηλώσεις της “Magyar Gárda” γίνονται, πού αλλού, στην κεντρική Πλατεία των Ηρώων της Βουδαπέστης, η οποία, κάθε φορά, κατακλύζεται από χιλιάδες ένστολους και οπλισμένους Άνδρες της Εθνικής αυτής Φρουράς. Προ του μεγάλου μνημείου των Ηρώων Μαγυάρων, κάθε φορά που παρατάσσεται η “Magyar Gárda”, μια ομοιόμορφη «ανθρωποθάλασσα» συγκλονίζει με τον παλμό της την πανέμορφη ιστορική περιοχή : υγεία, ευγένεια, πειθαρχία, μεγαλείο, ομορφιά!


Πολλοί σχηματισμοί, πλέον, της “Magyar Gárda” απαίτησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν επισήμως και οπλισμό προς αντιμετώπιση της όποιας απειλής κατά της εννόμου τάξεως και, παρά τις αντιδράσεις της ήδη καταρρεύσασας κυβερνητικής «κομπανίας», η “Magyar Gárda” εγγυάται σήμερα την εσωτερική ασφάλεια της Χώρας! Με λίγα λόγια, οι χιλιάδες Φρουροί της “Magyar Gárda” πήραν στα χέρια τους το μέλλον της Χώρας τους και προχωρούν με τον Ουγγρικό Λαό προς το ευρωπαϊκό τους αύριο, ξεκαθαρίζοντας τά εσωτερικά «παράσιτα».


Και ας παραδειγματιστούν όσοι Λαοί θέλουν να επιζήσουν ότι, αναπτύσσοντας τα Γράμματα και τις Τέχνες, ξεκαθαρίζοντας τα Πνευματικά Ιδρύματα από τους επαγγελματίες υπονομευτές τους, θα καταφέρουν να αποκτήσουν κι αυτοί μιάν αντίστοιχη Πολιτοφυλακή που θα διατηρεί την εσωτερική τάξη συνειδητά και όχι μισθοφορικά όπως επιχειρούν οι αστικές "Αστυνομίες", αυτά τα ανάξια "μακριά χέρια" της δημοκρατικής διαφθοράς!


Στην Ουγγαρία, λοιπόν, εκτός από τις χιλιάδες των Μελών της “Magyar Gárda” η οποία λειτουργεί ως Πολιτοφυλακή, δραστηριοποιούνται ακόμη μερικές χιλιάδες ενστόλων οι οποίοι αποτελούν Πολιτικό Οργανισμό, το «ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ» που εμφανίζει τον κύριο όγκο του στην Βουδαπέστη αλλά εκτείνεται σε ολόκληρη την χώρα με καθαρά στρατιωτική οργάνωση και πειθαρχία. Τα Μέλη του είναι νέοι πανεπιστημιακής παιδείας και επιλέγονται κυρίως από τις, ανά την Χώρα, Oμάδες «BARANTA» (θα δούμε στην συνέχεια τι είναι …και αυτές) με κύριο σκοπό την προετοιμασία μαχίμων νεολαίων με υγιές φρόνημα και σώμα!


Το «ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ» συνεργάζεται στενά με την Πολιτοφυλακή της “Magyar Gárda” η οποία επανδρώνεται από τα πλέον ικανά Μέλη του πρώτου. Η κύρια εμφάνιση του «ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ» γίνεται κάθε χρόνο στην ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ η οποία οργανώνεται στην Βουδαπέστη προς τιμή των Ηρώων Μαγυάρων οι οποίοι πολέμησαν στο πλευρό του Γ’ Ράιχ κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!


Η ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ οργανώνεται είτε στην Πλατεία των Ηρώων είτε στην Πλατεία Kossuth Lajos tér η οποία είναι η, επίσης, τεράστια πλατεία του Κοινοβουλίου. Κατά την Ημέρα αυτή, η συγκέντρωση των παρατεταγμένων Μαγυάρων Εθνικοσοσιαλιστών θυμίζει πραγματική στρατιωτική παράταξη, συγκεντρώνει τεράστιο όγκο συμμετεχόντων από όλη την Χώρα και την παρακολουθούν αλλά και την κινηματογραφούν ανεμπόδιστα πάμπολλοι τουρίστες οι οποίοι παρευρίσκονται στις συγκεκριμένες πολυσύχναστες πλατείες. Όμως το «ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ» περιφρουρεί και καθορίζει τον χώρο της τελετής με ειδικά μεταλλικά κιγκλιδώματα που τοποθετεί όπως εκείνο θεωρεί στους χώρους ώστε να διαχωρίζονται τα Μέλη του από τους επισκέπτες-διερχομένους οι οποίοι, όμως, και αυτοί ΣΥΜΠΑΘΟΥΝΤΕΣ είναι!!


Δεν δημιουργεί κανένα ερωτηματικό η ανεπάρκεια των αγράμματων αντιφά-δων που από "αντιρατσιστές" μετατρέπονται αμέσως σε ΑΡΧΙΡΑΤΣΙΣΤΕΣ προκειμένου να συσχετίσουν τους Ούγγρους με τους ...Μογγόλους, όταν διαπιστώνουν ότι ο κλοιός σφίγγει γύρω από την πρεζεμπορία η οποία έχασε οριστικά έδαφος ΚΑΙ στην Ουγγαρία! περαστικά σας πρεζεμποράκια και σε άλλα με υγεία! Αν είχατε ελάχιστη ικανότητα σκέψεως θα είχατε ενημερωθεί ότι η μόνη "σχέση" μεταξύ Ούγγρων και Μογγόλων ήταν η εισβολή των τελευταίων στην Ουγγαρία το 1241-1242, ενώ η επιστήμη της Συγκριτικής Γλωσσολογίας εντάσσει την Ουγγρική Γλώσσα στην Φιννο-Ουγγρική Ομογλωσσία, ουδεμία σχέση έχουσα με την Μογγολική!


Την ίδια ώρα που οι ιθαγενείς αντιφάδες σαπίζουν στις καφετέριες με φραπεδιά και Marlboro, στην Ουγγαρία οι νέοι, μέχρι και στο πιό απόμακρο χωριό, γυμνάζονται καθημερινά σε μία παραδοσιακή Ουγγρική πολεμική τέχνη, την "BARANTA" , η οποία αποτελεί ένα τρίπτυχο ΠΑΛΗΣ, ΙΠΠΑΣΙΑΣ και ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ! Χιλιάδες νέων Μαγυάρων αφιερώνουν εξαιρετική προσπάθεια σε αυτή την θαυμάσια εκγύμναση, απολαμβάνοντας το "νους υγιής εν σώματι υγιεί" κατά τον καλύτερο τρόπο, μέσα στην υπέροχη Ουγγρική φύση. Το παρακάτω video είναι ενδεικτικό αυτής της πολεμικής τέχνης και του παλμού των αθλουμένων με αυτή. Πάντα, οι εθνικιστική ερυθρόλευκη Σημαία των Arpad πρωταγωνιστεί σε κάθε διοργάνωση και δημόσια επίδειξη παρά τις περί του αντιθέτου ψελλιζόμενες "οδηγίες" του Υπουργείου Ασφαλείας. Η "Ουγγρική Φρουρά" περιμένει στη ...γωνία!


http://www.youtube.com/watch?v=4Gw4mH6ScaM

Η "BARANTA", την στιγμή αυτή, προστατεύει την Ουγγρική νεολαία από τους πρεζέμπορες που καραδοκούν (ευτυχώς) εκτός συνόρων! Κρίμα γι αυτούς για το χάσιμο ...τόσων "πελατών" και για την ώρα τους να συνεχίσουν τα περί 'λουκάνικων", "πορνών" και ..."Μογγόλων" παραληρήματά τους. Τους καταλαβαίνουμε, απολύτως αλλά θα συνεχίσουμε! Γιατί, στην Ουγγαρία ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν έχει αφήσει σπιθαμή στους αντιφάδες πρεζέμπορες... Έτσι, στο επόμενο θα παρουσιάσουμε τις οργανωμένες Ομάδες Ιστορικών Αναπαραστάσεων οι οποίες με μηχανοκίνητα και κανονικό οπλισμό δίνουν την δυνατότητα σε χιλιάδες νεαρούς Ούγγρους να βιώσουν την εμπειρία της πραγματικής στρατιωτικής ζωής και της μάχης, πολύ πριν καταταγούν στον Ουγγρικό Στρατό! Μέχρι τότε, αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους (και "όλες" τις αντιφα-υπάρξεις) το παρακάτω video με την παράκληση να προσέξετε τον αριθμό προβολών του και την βαθμολόγησή του: πρόκειται για Ύμνο στον Ουγγρικό Εθνικισμό από έναν Εθνικοσοσιαλιστή καλλιτέχνη ο οποίος είναι επιεικώς "θεοποιημένος" στην Πατρίδα του!


http://www.youtube.com/watch?v=IC53QRC-jjw


Τα παραπάνω κείμενα δημοσιεύθηκαν με υπογραφή "GrGr" σε γνωστό phorum το οποίο, τρομοκρατήθηκε και "κλείδωσε" (=ΛΟΓΟΚΡΙΝΕ) προς στιγμή το Topic όταν διαπίστωσε την απήχηση που είχαν !


Προσκαλούμε τον "GrGr" να συνεχίσει - σε αποκλειστικότητα - να καταθέτει σε εμάς ό,τι σχετικό κείμενο θα ήθελε να προσθέσει , ολοκληρώνοντας την πολύ ενδιαφέρουσα "εικόνα" που φαίνεται να επικρατεί στην Ουγγαρία (και όχι μόνον !).

The Art of David Dees.

http://folkandfaith.com/

Εμινέ Μπουρουτζή: «Νοιώθω φόβο για τις απειλές που υφίσταμαι από τους ανθρώπους του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής»…

Η Εμινέ Μπουρουτζή αυτοπροσδορίζεται ως Πομάκα και ήταν από τις γυναίκες που βρέθηκαν στις Βρυξέλλες στην σύνοδο για τις μειονότητες στην Ελλάδα όπου παίρνοντας το λόγο στις Βρυξέλες κατά την … σύνοδο για τις μειονότητες στην Ελλάδα που οργάνωσαν οι «Ευρωπαίοι Τούρκοι Δυτικοθρακιώτες», οι Πράσινοι, η Ελεύθερη Ευρωπαϊκή Συμμαχία και το Ουράνιο Τόξο στην Βελγική πρωτεύουσα χρησιμοποιώντας αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου.

Η νεαρή Εμινέ μητέρα τριών παιδιών, μαθαίνει τώρα εντατικά τα ελληνικά και προσπαθεί να καλύψει το κενό που είχε σε θέματα παιδείας εξ αιτίας του γεγονότος ότι ήταν πομάκα.

«Είμαι εκπρόσωπος του Πομακικού συλλόγου που δημιουργήθηκε στην Ξάνθη της ελληνικής Θράκης πριν από έναν περίπου χρόνο. Ανήκω και εγώ κατεξοχήν στις αγνοημένες μειονότητες της Ελλάδας, για τις οποίες γίνεται η σημερινή συζήτηση. Όπως ίσως γνωρίζετε, η γλώσσα που μιλάμε δεν έχει καμία σχέση με την τουρκική και, δυστυχώς, δεν διδάσκεται επίσημα. Παλιές συμφωνίες μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, την εποχή του ψυχρού πολέμου, μας υποχρέωσαν να διδασκόμαστε την τουρκική, εξίσου με την ελληνική, στα σχολεία μας. Φαντάζομαι ότι ο κ. Cilevics θα καταλάβει το τεράστιο πρόβλημα μιας μικρής εθνοτικής ομάδας, στο πλαίσιο μιας μεγαλύτερης μουσουλμανικής μειονότητας, να υποχρεώνεται να εκπαιδεύεται σε δύο γλώσσες, διαφορετικές από την μητρική της.


Βέβαια, τα τελευταία χρόνια, χάρη στη θέσπιση της ειδικής ποσόστωσης για την είσοδο των παιδιών της μειονότητας στα πανεπιστήμια, τα παιδιά μας μαθαίνουν πολύ καλύτερα ελληνικά και αυξάνεται ο αριθμός των επιστημόνων, γιατρών, δικηγόρων και ελευθέρων επαγγελματιών, πομάκικης καταγωγής που ζουν και δραστηριοποιούνται κοντά στους χριστιανούς συναδέλφους τους στην πόλη της Ξάνθης. Δυστυχώς, μία σκληρή ομάδα ανθρώπων που θέλουν να αυτοαποκαλούνται ηγέτες της μειονότητας, σε συνεργασία με άλλους παράγοντες στην Τουρκία, δεν μας αφήνουν να εκφράσουμε την εθνοτική μας συνείδηση, να μιλήσουμε τη γλώσσα μας και να τηρήσουμε τις παραδόσεις μας. Τα πομάκικα τραγούδια έχουνε σχεδόν ξεχαστεί στην ελληνική Θράκη.


Πολλοί από εμάς νιώθουμε ακόμα και ντροπή, όταν μιλάμε την γλώσσα μας. Το Τουρκικό προξενείο μέσα από ένα πολύ αποτελεσματικό δίκτυο ανθρώπων απομονώνει τους Πομάκους που ενδιαφέρονται να εκφράσουν την δική τους εθνοτική συνείδηση. Σήμερα, καθώς μεταξύ των ομιλητών βρίσκεται ο δόκτορ Χαλίμ Τσαβούσογλου θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στο γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός αποτελεί μέλος της εκδοτικής ομάδας («yayύn kurulu») του περιοδικού Yeni Batύ Trakya, που εκδίδεται εδώ και 24 χρόνια στην Τουρκία και στο τεύχος 215 (σελ. 75) (Ιανουάριος 2008) το οποίο, απειλεί τον άνδρα μου, πρόεδρο του Πομακικού συλλόγου, να του «ξεριζώσει την γλώσσα», χαρακτηρίζοντάς τον «πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών, προδότη και ανίκανο».


Μην σπεύσετε να θεωρήσετε το γεγονός αυτό σαν ένα απλό επεισόδιο. Το 50% περίπου των αρθρογράφων του τουρκικού αυτού περιοδικού που ασχολείται με την ελληνική Θράκη κατά τρόπο επαγγελματικό, είναι απόστρατοι της τουρκικής αστυνομίας και του στρατού. Ο επικεφαλής νομικός σύμβουλος του περιοδικού είναι ο γνωστός δικηγόρος Kemal Kerinηsiz, ο οποίος συνελήφθη μαζί με τον πρώην πρόεδρο της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού, Veli Kόηόk, από την τουρκική αστυνομία με την κατηγορία ότι δημιούργησε παραστρατιωτική ένοπλη οργάνωση. Ίσως να μη σας τα έλεγα όλα αυτά, εάν στην ίδια σελίδα του περιοδικού δεν αναφερόταν ανείπωτες χυδαιότητες εναντίον μου, τις οποίες μπορώ να σας δώσω σε μετάφραση. Τη στιγμή αυτή θα παρακαλούσα τον κ. καθηγητή να μου ζητήσει συγγνώμη, το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει ως μέλος της εκδοτικής ομάδας αυτού του περιοδικού. Ζητώ επίσης την συμπαράσταση των γυναικών που ευρίσκονται στο πάνελ.

Νιώθω επίσης προσβεβλημένη καθώς ο κ. καθηγητής αποδίδει ετυμολογικά το όνομα «Πομάκος» στο τουρκικό ρήμα «boπmak», που σημαίνει πνίγω, καταπνίγω, αναφέροντας ότι οι Πομάκοι ήταν οι Τούρκοι που κατέπνιξαν τις εθνικές εξεγέρσεις Ελλήνων και Βουλγάρων. Θα περίμενα μεγαλύτερη επιστημονική σοβαρότητα. Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ στην τρομοκρατία και τις απειλές που τα μέλη του συλλόγου μας υφίστανται από τη στιγμή της ίδρυσής του, από άτομα που ανέφερα προηγουμένως. Αμέσως μετά την ίδρυση του συλλόγου, η γνωστή τουρκόφωνη εφημερίδα της Ξάνθης «Millet» έσπευσε να δημοσιεύσει τα ονόματα των μελών του Συλλόγου, παραβιάζοντας την νομοθεσία περί προσωπικών δεδομένων και παροτρύνοντας τους συντοπίτες μας να μας απομονώσουν κοινωνικά και να μας εξοντώσουν ηθικά. Φανταστείτε ότι τα ονόματά μας τοιχοκολλήθηκαν σε όλα τα τζαμιά της περιοχής, με ένα κείμενο ότι εμείς αποτελούμε την μεγαλύτερη ντροπή για την ελληνική δημοκρατία.


Οι εντολές που δόθηκαν στα χωριά μας ήταν να σταματήσουν να μας μιλούν και να συναλλάσσονται μαζί μας. Η εφημερίδα «Millet» της Ξάνθης της 19ης Απριλίου 2007, φύλλο 74, γράφει τα εξής συγκλονιστικά: « … Όμως ο ευαίσθητος και ιδιαίτερα μάλιστα στο θέμα του τουρκισμού λαός μας τρελάθηκε με την ίδρυση του συλλόγου και αμέσως κινητοποιήθηκε. Μιας και είχε εξαντληθεί η εφημερίδα, ο λαός έβγαλε φωτοτυπίες από τη λίστα με τα ονόματα των μελών του Πομακικού συλλόγου και με την ίδια του τη θέληση τους κυνήγησε. Ο λαός μας, εκλαμβάνοντας αυτά ως επίθεση στην ταυτότητά του και ως προδοσία, κινήθηκε εθελοντικά και θέλησε να ζητήσει λογαριασμό από αυτούς, οι οποίοι, χωρίς να συμβουλευτούν τον λαό, ίδρυσαν τον πομακικό σύλλογο στο όνομα του λαού. Αυτό είναι το πιο αγνό και φυσικό τους δικαίωμα.»


Πιστεύω να αντιλαμβάνεστε μόνοι σας την θέση μας ως ανθρώπων που τολμήσαμε να εκφραστούμε μέσα από τον σύλλογο. Και θα ήθελα εδώ να αναφέρω ότι τα μέλη της μειονότητας που αισθάνονται Τούρκοι, λειτουργούν εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δύο τουρκικούς συλλόγους σε μεγάλα, πολυτελή και ανακαινισθέντα πρόσφατα κτίρια, συλλόγους που, παρά τις αποφάσεις των δικαστηρίων στην Ελλάδα, ποτέ δεν σταμάτησαν να λειτουργούν και να αντιπροσωπεύονται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δεν σας κρύβω ότι νιώθω φόβο. Και για τις απειλές που υφίσταμαι αλλά και από τις απερίφραστες απειλές που δέχομαι από ανθρώπους του Τουρκικού προξενείου και των οργάνων του στην Θράκη. Ελπίζω η έκφραση “kόltόrel etkileώim”, που στα αγγλικά το μεταφράζετε εσείς, οι διοργανωτές, ως acculturation και στα τουρκικά σημαίνει αυτολεξεί πολιτισμική διάδραση (cultural reciprocal influence/interaction) να μην σημαίνει την με βία και απειλές ένταξή μας στην ομάδα των ατόμων με τουρκική συνείδηση, οι οποίοι, χωρίς να είναι περισσότεροι από εμάς, έχουν όμως την δύναμη, το χρήμα και τον μηχανισμό για να εκβιάσουν την ένταξή μας στο «μεγάλο κοπάδι» της τουρκικής εθνικής ιδέας.

Ζητώ, και εκ μέρους των μελών του Συλλόγου, την βοήθεια και προστασία σας για να μη χαθεί η μικρή αυτή μουσουλμανική εθνοτική ομάδα, που συνεισφέρει με την παρουσία της στην πολυπολιτισμικότητα της περιοχής. «Κύριε Τσίλεβιτς, ζητούμε την προστασία σας και την παρέμβασή σας για να διατηρήσουμε τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας». Η τοποθέτηση της κ. Μπουρουτζή δόθηκε σε γραπτό κείμενο στην γραμματεία των διοργανωτών ενώ κάποιοι έσπευσαν να την διακόψουν λέγοντας ότι η τοποθέτησή της έχει προσωπικές αιχμές. Εκ μέρους των Πομάκων μίλησε και ο Κεμάλ Εμίνογλου εκδότης της εφημερίδας «Ζαγάλισα».


Μελαχροινή Μαρτίδου


http://www.xronos.gr/interviews/detail.php?ID=39840

Ίων Δραγούμης.

Κάτω όλοι οι ιμπεριαλισμοί.


Κάτω όλοι οι ιμπεριαλισμοί!


Θα ησυχάσουν πολύ και θα καλητερέψουν πολύ οι άνθρωποι άμα πάψουν να έχουν χωματική λαιμαργία, δηλαδή να διψούν για ν’ απλωθούν σε ξένα χώματα, να ορίζουν όλο και περισσότερα χώματα. Να θέλουν τα έθνη να ορίζουν ανθρώπους το εννοώ, μα πώς να τους ορίζουν; με το πνεύμα, με τον πολιτισμό τους τον ανώτερο. Ας δημιουργήσουν τα έθνη πολιτισμούς και ας επηρεάζουν τα άλλα έθνη, αν μπορούν. Κι όποιος κάμει τον καλήτερο.


Μου φαίνεται πως αυτό το: «Γιούχα σ’ όλους τους ιμπεριαλισμούς» μού έρχεται φυσικά στο στόμα, από το αίσθημα πως άμα πέσουν τα ιμπεριαλιστικά, κεφαλαιοκρατικά καθεστώτα στη Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία όπως έπεσαν στη Ρωσία, τότε θα μπορέσει να ανασάνει ο Ελληνισμός από τις διάφορες χωματικές βουλιμίες των Γάλλων, Άγγλων, Ιταλών, όπως και των Ρώσων. Ας μας αφήσουν ήσυχους στα σύνορά μας. Αυτό προπάντων θέλω και γι΄ αυτό λέω «Κάτω οι ιμπεριαλισμοί!».


Μάρτη 21 , 1919


Από την εθνική στην κοινωνική επανάσταση*Μια περίοδο της ζωής μου εθνικιστική, (από τα 1902 ως τα 1914 απάνω κάτω). Έπειτα έβαλα μια pιtition de principe στο νασιοναλισμό μολονότι ενεργούσα σύμφωνά του. Τώρα μπαίνω σε μια σοσιαλιστική και ανθρωπιστική περίοδο. Αρχίζω να λαβαίνω συνείδηση του αναρχισμού μου (1917-1919) και προχωρώ.


Δόξα στην εξορία μου και στην καταναγκαστική αδράνεια. Και σ’ αυτό πρέπει να βάλω une pιtition de principe. Στην πρώτη περίοδο επίδραση του Nietsche και Barres. Στη δεύτερη Τολστόϊ, Rousseau, Κροπότκιν, Gide. Στην πρώτη περίοδο Μακεδονική ενέργεια. Στη δεύτερη Ρωσική επανάσταση και κοινωνική επανάσταση παντού. Στη Μακεδονική ενέργεια έλαβα μέρος, στην κοινωνική επανάσταση όχι ακόμα. Ο Barres στον νασιοναλισμό που έπλασε δεν έκαμε άλλο παρά να δώσει συνείδηση σ’ ένα αίσθημα βαθιά ριζωμένο στην ανθρώπινη ψυχή, στον πατριωτισμό.


Ο Κροπότκιν και Μπακούνιν δεν κάνουν άλλο παρά να δίνουν συνείδηση (τη συνείδηση που αυτοί οι ίδιοι έλαβαν) ενός άλλου βαθιού αισθήματος, της αλληλοβοήθειας μεταξύ στους ανθρώπους.Ούτε ο πρώτος ούτε ο δεύτερος εδημιούργησαν τίποτε, μόνο έλαβαν και έδωσαν συνείδηση. Ο πατριωτισμός και η αλληλοβοήθεια υπάρχουν πάντα, με στενότερα ή πλατύτερα όρια (χωριό, πολιτεία, κράτος, έθνος, κοινότητα, αδελφάτα, συνεταιρισμοί, συνασπισμοί) και σύμφωνά τους ενεργούσαν και ενεργούν οι άνθρωποι.


Οι νασιοναλιστές και οι αναρχικοί και σοσιαλιστές μόνο τα εφώτισαν, έκαμαν φωτεινή και μονομερή προβολή ενός αισθήματος όπως και οι ατομικιστές φώτισαν το άλλο αίσθημα τον εγωισμό (με αρχή την αυτοσυντηρησία).


Απρίλη 6, 1919


Φύλλα Ημερολογίου, Στ’, σελ. 58-59, 18 Μαρτίου 1919.

Φύλλα Ημερολογίου, Στ’, σελ. 63, 21 Μαρτίου 1919.

Κωστής Παλαμάς.

«Κι αν πλήθος τ'ασχημα , κι αν ειναι τ'αδεια αφέντες , φτάνει μια σκέψη , μια ψυχή , φτάνεις εσύ , εγω φτάνω , να δώσει νόημα στων πολλών την ύπαρξη. Ένας φτάνει.»

- Κωστής Παλαμάς.

Τελικά παρόλο τα υπερβολικά μέτρα προστασίας κρεμάστηκε πανό για την Παλαιστίνη στο Παγκρήτιο !

Αυτό που προσπαθούσαν μέρες να αποφύγουν τελικά έγινε , κρεμάστηκε ένα πολύ μεγάλο πανό για την Παλαιστίνη στο Παγκρήτιο (φώτο) και νιώθω υποχρεωμένος να πω συγχαρητήρια στα παιδιά που το πέρασαν. Ακόμα υπήρχαν και αρκετές σημαίες που φυσικά το Mega δεν τις έδειξε .. Ακόμα στο εθνικό ύμνο του Ισραήλ που το Mega εντέχνως φρόντισε να μην δείξει ακουστήκαν αρκετά γιουχαΐσματα , δεν ήμουν παρών αλλά έτσι μου μετέφεραν..

http://sofoscrete.blogspot.com/2009/04/blog-post_8563.html

1η Απριλίου 1955. ΕΟΚΑ Α' - Θρύλος και Θυσία.

Ενάντια στον Αγγλικό Ιμπεριαλισμό.

Ενάντια στον νεοελληνικό ραγιαδισμό.

Εθνικιστές , Αντάρτες , Επαναστάτες …