Προς Κασιδιαρικούς & Κασιδιαρίζοντες

 

Γράφει ο Μυρμιδών

Εκ του προοιμίου να αναφέρω ότι δεν έχω την παραμικρή διάθεση να διχάσω τον χώρο έτι περαιτέρω (άλλωστε δεν νομίζω ότι η δική μου πράξη απαιτείται για να γίνει κάτι τέτοιο), αλλά επειδή δυστυχώς οι παθογένειες του λεγόμενου «χώρου» εξακολουθούν να υφίστανται μέχρι και σήμερα και ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι περίμενε κανείς ότι θα συνέβαινε, το θεωρώ καθήκον μου απέναντι στο Έθνος, την ιδεολογία και την υπόληψή μου να στηλιτεύσω, έστω δια του παρόντος κειμένου, τα εγκληματικά λάθη, τα οποία εμποδίζουν την ιδεολογία του εθνικισμού να ανθίσει στην ολοένα και πιο μαραζωμένη Ελλάδα.

Λέω και δηλώνω εξ αρχής ότι είμαι συνειδητοποιημένος εθνικιστής, ούτε ακροδεξιός, ούτε αστικός εθνικοφιλελεύθερος, ούτε αντιφασίστας πατριώτης, ούτε βέβαια αντιναζιστής Χριστιανός, αλλά συνειδητοποιημένος εθνικιστής, ο οποίος αντιμάχεται τόσο την ενδοτική και κοινωνικά ανάλγητη Δεξιά όσο και την προδοτική και δημαγωγική Αριστερά (ίσως την πρώτη να την αντιμάχομαι λίγο περισσότερο τολμώ να πω). Θέλω και μάχομαι όσο δύναμαι, είτε ως απλός ομιλών ή ως παρατηρητής σε μία κοινή πολιτική αντιπαράθεση, είτε ως ένας κοινός «σχολιαστής» ή ιδεολογικός αρθρογράφος στο διαδίκτυο ή ως μετέχων σε μία πορεία/συγκέντρωση/ομιλία εθνικιστικού περιεχομένου, θέλοντας έτσι να συμβάλω το μέγιστο δυνατό στον εθνικιστικό αγώνα. Αυτά τα αναφέρω, αντί χορήγησης κοινού αναισθητικού ή υπνωτικού σε όσους κατονομάζω στον τίτλο του παρόντος άρθρου, προκειμένου να μην σπεύσουν αντανακλαστικώς να με λοιδορήσουν ως «νεοδημοκρατικό» δεξιούλη, καίτοι κάλλιστα θα με βόλευε στο περιβάλλον όπου ανήκω να τα παρατήσω όλα, να προβώ σε ορισμένους συμβιβασμούς και να εγκαταλείψω την Εθνικιστική Ιδέα προς τέρψη μιας τυπικής αστικής ζωής, αλλά δεν το έπραξα και δεν σκοπεύω να το κάνω, διότι το κυριότερο για μένα είναι η Αλήθεια και όχι ο πολιτικαντισμός μιας επίπλαστης πραγματικότητας.

Δηλώνω επίσης από την αρχή ότι δεν θεωρούσα νομικά ορθή την πρωτοβάθμια απόφαση του δικαστηρίου για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, ούτε τώρα εσχάτως την τελευταία «πράξη του δράματος» με την τροπολογία Βορίδη, την οποία και θεωρώ πλήρως αντισυνταγματική για πολλούς και διάφορους νομικά επιστημονικούς λόγους. Παρά ταύτα όμως, δεν μπορώ παρά να εκφράσω την αμέριστη χαρά μου για την ψηφισθείσα ρύθμιση, όσο και αν αυτό θίγει ορισμένους ή μάλλον ένα μεγάλο μέρος του όχλου, το οποίο στηρίζει αναφανδόν τον Ηλία Κασιδιάρη, διότι έτσι φρονώ ότι τίθεται «τῇ βίᾳ» ένα θέλω να πιστεύω ολοκληρωτικό και αμετάκλητο τέλος σε αυτό που συνοπτικά ονομάζεται «χρυσαυγιτισμός».

Δεν έζησα την «Χρυσή Αυγή»«εκ των έσω» όπως λένε πολλοί, όμως απ’ αυτά που έχω ακούσει και διαβάσει από εκείνους που το έπραξαν, δεν νομίζω ότι χρειάζεται και να το κάνω, προκειμένου να έχω μία πλήρη άποψη. Αντιθέτως, αυτό το οποίο χρήζει αναφοράς να κάνω εδώ είναι μία ενδιαφέρουσα και αναλυτική ανασκόπηση των καλύτερων στιγμών που προσέφερε «ο χώρος» δια της νέας Πυθίας του ελληνικού εθνικισμού (;) για όσο διάστημα βρισκόταν η τελευταία (σ.σ. Πυθία) στα ηνία της «Χρυσής Αυγής» κυρίως από το 2014 έως και τελευταία με την απαγόρευση του κόμματος, το οποίο ίδρυσε το 2020, ήτοι των «Ελλήνων Για την Πατρίδα» («Έλληνες Γ.Τ.Π.» κοινώς), το οποίο μετέπειτα ετράπη σε «Έλληνες» και έπειτα σε «Εθνικό Κόμμα – Έλληνες» (σε περίπτωση που ο ήδη πλεονασματικός χαρακτήρας του ονόματος δεν ήταν αρκετά ενδεικτικός του πλεονασμού αυτού εξ αρχής). Και αυτό όχι μόνο από προσωπική απέχθεια, την οποία πράγματι διαθέτω και ανερυθρίαστα εκφράζω (για να μην νομίζουν ορισμένοι ότι παίζω ή κρύβομαι πίσω από τις λέξεις) προς όλους όσους στηρίζουν τυφλά αυτό το κακέκτυπο του ελληνικού εθνικισμού (;), αλλά πρωτίστως το πράττω, διότι επιδιώκω να δω επιτέλους ένα σοβαρό και αμιγώς εθνικιστικό κίνημα, το οποίο δεν θα είναι μεν αλάνθαστο (αλίμονο εξάλλου), αλλά τουλάχιστον θα μπορεί να αυτοαποκαλείται ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ και ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΟ και ο νοών νοείτω. Τώρα ήδη νιώθω ότι όσα και αν παραθέσω στην εισαγωγή αντικειμενικώς και γνησίως σχετικά με την «Χρυσή Αυγή» και τους «Έλληνες», σαν άλλος συνήγορος της πολιτικής ορθότητας, άκρη δεν θα βρω από τους εμμονικούς οπαδούς, συνεπώς θα περάσω στην ουσία ευθύς αμέσως.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ ΠΡΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ

            2014: Ο Ηλίας Κασιδιάρης αποτυγχάνει να περάσει στον β’ γύρο των δημοτικών εκλογών των Αθηνών, αν και το ποσοστό, το οποίο πήρε ήταν πράγματι μεγάλο δεδομένων των συνθηκών, και ζητά για τον β’ γύρο από τους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν (προσοχή εδώ): «κατά συνείδηση» μεταξύ Δούρου και Σγουρού. Περιττό να αναφέρω ότι τότε ο Ηλίας Κασιδιάρης δήλωνε βέβαιος για το ότι το κόμμα της «Χρυσής Αυγής» θα λάμβανε άνω του 15% και θα ήταν δεύτερο κόμμα! (Οι ιαχές του κομματικού μεγαλοιδεατισμού ήταν εμφανείς ήδη από τότε).

       2015:Στις εκλογές του Ιανουαρίου & Σεπτεμβρίου του 2015 η «Χρυσή Αυγή», δια στόματος του Ηλία Κασιδιάρη, μένει μεν σταθερή σε ποσοστά του 7%, αλλά σε καμία περίπτωση δεν προσεγγίζει τα ποσοστά που έλαβε στις Ευρωεκλογές του 2014 ή των όσων δημαγωγικά και αλαζονικά δήλωνε ότι θα λάμβανε.

       2018: Ο Κασιδιάρης δηλώνει ότι λόγω της προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών η «Χρυσή Αυγή» ξεπερνά το 10% και με ποσοστά ακόμη μεγαλύτερα στην περιοχή της Μακεδονίας!

           2019: Διαρρέουν φήμες ότι στον δήθεν απόλυτα γνήσιο ιδεολογικό αγώνα της «Χρυσής Αυγής» προτάθηκε να συμμετάσχει και ο Φαήλος Κρανιδιώτης της «Νέας Δεξιάς», ο οποίος και απέρριψε την πρόταση αυτή. Η «Χρυσή Αυγή» προφανώς το έπραξε σε μία απέλπιδα προσπάθεια να συμφιλιωθεί με τον ευρύτερο χώρο, ενώ παλαιότερα δήλωνε ότι ήταν «ΕΝΑΝΤΙOΝ ΟΛΩΝ», ακόμη και ενάντια σε γνησίους και αληθινούς εθνικιστές και όχι σε βδελυρούς δεξιούληδες. Η ηγεσία της «Χρυσής Αυγής» δεν το διέψευσε ποτέ το περιστατικό αυτό, πράγμα που επαληθεύει την δεινή και απελπιστική κατάσταση την οποία είχε προκαλέσει η ίδια. Την ίδια ώρα η «Χρυσή Αυγή» βιώνει μία σειρά από απώλειες στελεχών και βουλευτών με την πιο γελοία όλων να αποτελεί η περίπτωση του Ιωάννη Λαγού. Ενός ατόμου, ο οποίος χρίστηκε ευρωβουλευτής τον Μάϊο του 2019, αλλά αποχώρησε 2 μήνες μετά εκφράζοντας, εκ των υστέρων, ηχηρές καταγγελίες για το κόμμα, το οποίο χρόνια υπηρετούσε, δίχως ίχνος αυτοκριτικής. Ο ίδιος, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω κατήγγειλε τον Συναδινό ή γενικότερα άλλα στελέχη της «Χρυσής Αυγής» για την μη παραίτηση από την ευρωβουλευτική ιδιότητα και τα παραπλήσια προνόμια της, έπραξε το ίδιο το οποίο κατήγγειλε, δίχως να απαντάει ακριβώς στο γιατί η δική του περίπτωση ξεχωρίζει έναντι των υπολοίπων, πολλώ δε μάλλον όταν ο ίδιος το έπραξε σε χρόνο ιστορικό για τα δεδομένα της Ευρωβουλής. Ο αγαπητός σε όλους λοιπόν Ηλίας Κασιδιάρης τότε καυτηρίασε την πράξη του Λαγού, όπως και των υπολοίπων πρώην στελεχών της «Χρυσής Αυγής» ως προσβλητική για τον σχηματισμό και ενδεικτικό του χαρακτήρα των όσων το έπραξαν. Μία παροιμία όμως λέει: «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις…»

          2019: Ας μην ξεχνάμε ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019, όπου ο Ηλίας Κασιδιάρης όχι μόνο δεν πέρασε στον β’ γύρο των δημοτικών εκλογών, αλλά υποχώρησαν αισθητά και τα ποσοστά του, ο ίδιος τότε δήλωσε μετά και από τις ακόλουθες εθνικές εκλογές ότι θα γινόταν επανακαταμέτρηση των ψήφων, καθώς υπήρχαν βεβαιωμένες μαρτυρίες νοθείας, δίχως όμως να γίνει κάτι επ’ αυτού, ούτε να ανατρέπονται τα δεδομένα, όπως ψευδώς ισχυριζόταν.

            2020: Ξαφνικά ο Ηλίας Κασιδιάρης, παρά τα όσα έλεγε ορισμένους μήνες πιο πριν κατά του Λαγού, ο ίδιος κατέληξε να τον μιμείται λίγο καιρό αργότερα προαναγγέλλοντας τον μετέπειτα πολιτικό σχηματισμό των «Ελλήνων Για την Πατρίδα». Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με τις επιβεβαιωμένες μαρτυρίες, ο Κασιδιάρης προέβη σε αυτή την κίνηση, διότι ο Νίκος Μιχαλολιάκος του αρνήθηκε την μετονομασία του κόμματος, τον ιδεολογικό επαναπροσδιορισμό και την ανάληψη της προεδρίας από τον πρώτο. Αυτή, με άλλα λόγια, ήταν μία από τις ήδη υπαρκτές ενδείξεις αυτοκολακείας, οι οποίες είχαν ήδη μολύνει τον ίδιο. Στην μετέπειτα δήθεν σοβαρή και νηφάλια διαδικτυακή δήλωσή του περί αποχώρησης από την «Χρυσή Αυγή», ο Ηλίας Κασιδιάρης δηλώνει με τρόπο σοβαροφανή και κατηγορηματικό, αλλά εκ των υστέρων πλήρως απατηλό ότι τάχα ο Μητσοτάκης σχεδίαζε εκλογές το τότε προσεχές διάστημα, πράγμα που φυσικά δεν έγινε ποτέ, ούτε καν είχε συζητηθεί. Το ίδιο διάστημα πληθώρα στελεχών εγκολπώνονται στο κόμμα των «Ελλήνων Για την Πατρίδα» ως το δήθεν νέο, με μία σημαντική διαφορά από το κόμμα της «Χρυσής Αυγής», η οποία δεν είναι σαφής μέχρι και σήμερα, τουτέστιν δίχως μία ακριβή ιδεολογία, τουναντίον το δήθεν κίνημα αποτέλεσε έναν συνονθύλευμα αντιδραστικών, ακροδεξιούληδων, βασιλοφρόνων και εμμονικών προσωπολατρικών υποκειμένων, των οποίων η πολιτική παιδεία ήταν η ένθερμη αντίδρασησε 2 μόνο λέξεις: «ΗΛΙΑΣ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ». Με αυτό πορεύτηκαν και πορεύονται μέχρι και σήμερα, ακόμη και αν ο ίδιος ο άνθρωπος στον οποίο στράφηκαν το 2014 είχε υποτίθεται έναν άλλο σκοπό, ήτοι την συσπείρωση του εθνικιστικού χώρου. Ενδεικτικό μάλιστα είναι το πόσοι έθεσαν το 2014 υποψηφιότητα στις ευρωεκλογές, ακόμη και αν ανήκαν στον ευρύτερο ακροδεξιό χώρο.

           2021: Το «Εθνικό Κόμμα Έλληνες» πλέον αποκτά ακόμη περισσότερο αναγνωσιμότητα και φαίνεται να έχει πιθανότητα εισόδου στην Βουλή, ως εκ τούτου λοιπόν ξεχνάει ολοκληρωτικά την όλη συζήτηση περί ενώσεως του εθνικιστικού ή πατριωτικού χώρου, η οποία όμως συνίσταται στην απορρόφηση των όσων κομμάτων το επιθυμούν από το «Εθνικό Κόμμα Έλληνες». Η μοναδική ιδεολογία αυτού του αντιδραστικού μορφώματος είναι μία και πλέον συνοψίζεται σε 4 λέξεις: «ΖΗΤΩ Ο ΗΛΙΑΣ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ». Ανάμεσα στα άτομα, τα οποία στηρίζουν αναφανδόν τον Ηλία είναι και ο Τέρυ Χατζηηρεμίας, ο δηλωθείς και ως «καπιταλιστής» και οπαδός της ελεύθερης αγοράς, όπως έχει επισημάνει επανειλημμένα, δίχως οι «ιδεολογικά ακέραιοι» του χώρου και δη οι κασιδιαρικοί να ενίστανται, όταν υποτίθεται ότι θέλουν να φαίνονται προς τα έξω ως ιδεολογικά συνεπείς ή ιδεολογικά σαφείς ή ακριβέστερα όταν θέλουν να θέτουν κόκκινες γραμμές εναντίον Τζήμερων και Φαήλων.

      2021-2022: Ξεκινάει η συζήτηση για την απαγόρευση συμμετοχής του κόμματος των «Ελλήνων» με την νομοθεσία Βορίδη, η οποία απαγορεύει την συμμέτοχή κομμάτων, των οποίων η ηγεσία είναι καταδικασμένη για ένταξη και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Ο Ηλίας Κασιδιάρης δεν έπραξε τίποτα για το θέμα, καθώς όπως δήλωσε ο ίδιος και οι οπαδοί του η τροπολογία δεν θα εφαρμοζόταν ποτέ. Δεν ανέχοντο μάλιστα πιθανότητα συζήτησης εναλλακτικής-εφεδρικής λύσης στην περίπτωση του αντιθέτου. Με άλλα λόγια, ήταν τόσο σίγουροι...

          2022: Οι «Έλληνες», παρά τα όσα διατυμπάνιζαν λίγο πιο πριν, ξαφνικά αντικαθιστούν την ηγεσία τους από μία «Επταμελή Διοικητική Επιτροπή» και μετέπειτα χρίζουν ως νέο Πρόεδρο του κόμματος τον Αναστάσιο Κανελλόπουλο, τον πρόεδρο του κόμματος «Ε.Α.Ν.», το οποίο (πιθανότατα) ούτε ο ίδιος δεν γνώριζε. Το σημαντικό όμως εδώ είναι ότι ο ίδιος δεν άνηκε, ούτε τώρα ανήκει στον λεγόμενο εθνικιστικό χώρο, τον οποίο το κόμμα των «Ελλήνων» διατεινόταν ότι υπερασπιζόταν, όταν κατάφερνε βέβαια να εξαλείψει το νέφος της ασάφειας ως προς την ιδεολογία, την οποία υποτίθεται ότι υπηρετούσε το συγκεκριμένο κομματίδιο. Αντιθέτως, ο Κανελλόπουλος προερχόταν από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα του Σημίτη, ενώ παράλληλα αυτοπροσδιοριζόταν ως «κεντρώος».

       2023: Οι «Έλληνες» ξαφνικά αποφασίζουν ανεπίσημα να ενταχθούν στο κόμμα «Ε.Α.Ν.» για να μετάσχουν στις εκλογές και λίγες ημέρες μετά ανακοινώνεται ο πλήρως διαχωρισμός των μεταξύ κομμάτων από τις εκλογές, διότι, όπως προέκυψε, ο Κανελλόπουλος παρασκηνιακά άρχισε να επικοινωνεί με άτομα τύπου Εμφιετζόγλου και Μπογδάνου, τα οποία υποτίθεται ότι κατηγορούσε για ψηφοθηρικούς λόγους και μόνο ο Κασιδιάρης και οι συνοδοιπόροι του. Νομίζοντας ότι ορισμένοι έχουν μυαλό χρυσόψαρου, οι ιθύνοντες του κομματιδίου αυτού έφτασαν μάλιστα στο σημείο να προσποιούνται ότι δεν είχε ποτέ σχέση το «Εθνικό Κόμμα των Ελλήνων» με το κόμμα «Ε.Α.Ν.»Με δεδομένη πλέον την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου στην κρίση της υποψηφιότητας του κόμματος, ο Κασιδιάρης αρχικά φαίνεται σαν να παρουσιάζει τον εαυτό του ως τον νέο αρχηγό, αλλά μετέπειτα εμφανίζει έναν dejure και defacto αχυράνθρωπο ως Πρόεδρο του Κόμματος, πράγμα το οποίο επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ούτε μία δήλωση δεν έκανε έστω για τα μάτια του κόσμου, κατά το κοινώς λεχθέν, προκειμένου να πείσει κάποιον αδαή την ύστατη στιγμή, διότι προφανώς η μεγαλομανία του ανθρώπου δεν έχει σταματημό. Το κόμμα των «Ελλήνων» δηλώνει με βεβαιότητα ότι αυτή η τροπολογία θα καταπέσει, επειδή ο Άρειος Πάγος είναι ανώτατο δικαστήριο, το οποίο ελέγχει τους νόμους λησμονώντας ότι η λειτουργία του εν προκειμένω, ήτοι η υποψηφιότητα κομμάτων δεν σχετίζεται με την λειτουργία την οποία επικαλούνται παραπλανητικά ή άνευ γνωρίζοντας οι οπαδοί του. Για να μην αναφέρει κανείς τις πράγματι κυβερνητικές πιέσεις, οι οποίες είχαν ως βασικό έρεισμα την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση. Ως προς την πραγματική ηγεσία είναι ενδεικτικό ότι όλες οι παραπομπές σε ιστοσελίδες μέσων κοινωνικής δικτύωσης του κόμματος παραπέμπουν στον ίδιο τον Ηλία Κασιδιάρη, ενώ ακόμη και οι ίδιοι του οι οπαδοί φρόντιζαν να εκθέτουν τον ίδιο και το κόμμα του εκθειάζοντας τον συνεχώς. Με άλλα λόγια, ακόμη και σε μία ύστατη προσπάθεια να ανατρέψουν τα δεδομένα η μεγαλομανία του Κασιδιάρη και των οπαδών του αποτέλεσε την αιτία έκθεσης των ίδιων στο τέλος. 

Βλέποντας όλο αυτό το σκηνικό ο Ηλίας Κασιδιάρης θα μπορούσε κάλλιστα είτε να αναστείλει την λειτουργία του κόμματος και να κατέβει ο ίδιος ατομικά ως υποψήφιος, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν συνταγματικά ανεκτό, είτε να στηρίξει ένα άλλο κόμμα δηλώνοντας έστω γενικόλογα: «Ψηφίστε κατά συνείδηση, αλλά εθνικιστικά», όπως ακριβώς έκανε το 2014, όμως δεν το έπραξε, διότι ο ψυχιατρικής μελέτης ναρκισσισμός, εγωισμός και η αλαζονεία του δεν τον άφησαν ποτέ, αντιθέτως επιδίωκε να γίνει πιο Μιχαλολιάκος και από τον Μιχαλολιάκο. Συχνά υπάρχει η κριτική ότι τάχα η δήλωση προς στήριξη ενός άλλου κόμματος θα κατέστρεφε το τελευταίο, πλην όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, διότι το έπραξε ο ίδιος στηρίζοντας έστω και βραχύχρονα το κόμμα Κανελλόπουλου, ο οποίος κατέστη παράγοντας από το πουθενά.

    Σήμερα: Συμπερασματικά, ο Ηλίας Κασιδιάρης και η εμμονική παρέα του προαναγγέλλουν «εν κρυπτώ» για να φανούν τάχα οξυδερκείς και προνοητικοί την κατάστρωση ενός «νέου» σχεδίου για την συμμετοχή του κόμματος στις δεύτερες εκλογές του 2023, παρ’ όλο που μετά μανίας δήλωναν επί μήνες ότι θα κατέβαιναν κανονικά στις επερχόμενες του Μαΐου (scripta manent για τους διαφωνούντες). Με άλλα λόγια, άλλη μία κενή υπόσχεση, η οποία εξέθεσε και γελοιοποίησε για έτι μία φορά τον χώρο αφήνοντάς τον άνευ εκπροσώπησης στις επερχόμενες εκλογές. Είναι φαιδρό μάλιστα το γεγονός ότι ο Κασιδιάρης και οι «κασιδιαραίοι» προσποιούνται τώρα ότι όλη η εκστρατεία του κόμματος για τις εκλογές του Μαΐου δεν έγινε ποτέ ή ακριβέστερα πείθουν τους τρώγοντες κουτόχορτο ότι δεν είχαν ποτέ σκοπό να κατέβουν τον Μάιο, διότι είχαν δήθεν πλήρη γνώση ότι θα απορριπτόταν το αίτημά τους από τον Άρειο Πάγο βάσει της τωρινής ρύθμισης, την οποία καιρό τώρα απαξίωναν επιδεικτικά, αλαζονικά και αφελώς. Η τωρινή λοιπόν στρατηγική τους είναι να ψηφίσουν οι μισοί οπαδοί άκυρο ή λευκό ή γενικώς να απέχουν, γεγονός που ουσιαστικά ωφελεί το πρώτο κόμμα, διότι ακόμη και αν η αποχή έφτανε το 99% η έγκυρη ψήφος προς ένα κόμμα θα ήταν αυτή που θα μετρούσε και η εναλλακτική είναι να ψηφισθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα όσα εθνομηδενιστικά έπραξε στο παρελθόν μόνο και μόνο για να τιμωρηθεί η Ν.Δ., αγνοώντας βέβαια οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι ότι έτσι εξυπηρετούν το ίδιο το πολιτικό κατεστημένο και ιδίως την ίδια την Ν.Δ. και το αφήγημά της περί της δήθεν συνεργασίας της «αντισυστημικής» ψήφου με τον ΣΥΡΙΖΑ. Καμία σκέψη για εθνικιστικές εναλλακτικές, διότι ως γνωστόν: «ΖΗΤΩ Ο ΗΛΙΑΣ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ». 

Τώρα μάλιστα οι κασιδιαραίοι ετοιμάζονται για ένα παράλληλο «χτύπημα» προσφεύγοντας στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, τα οποία προς ενημέρωσή τους ακόμη και αν δικαιώσουν την περίπτωση των αιτούντων και αυτό μετά από χρόνια, ακόμη και αν δεν έχει περατωθεί η δίκη με την οποία ο Κασιδιάρης θα στερηθεί τα πολιτικά του δικαιώματα σε περίπτωση καταδίκης στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο, ακόμη και τότε λοιπόν το μοναδικό «αποτέλεσμα» θα είναι η επιβολή μίας κύρωσης χρηματικής αξίας εις βάρος της χώρας και όχι η ακύρωση των εκλογών, όπως ψευδώς λένε οι οπαδοί του! Αυτό θα αποτελέσει και την τελεία στο κεφάλαιο Ηλίας Κασιδιάρης και του χώρου αυτού εν συνόλω.

Έχοντας λοιπόν όλα αυτά στα υπόψιν ερωτώ θέλει πραγματικά ο χώρος να βάλει ο ίδιος την ταφόπλακα στον εαυτό του; Και ναι υπάρχει λύση, αν θέλει κανείς να την ακούσει … Η λύση είναι το να ψηφίσετε εθνικιστικά ή έστω εν ευρεία εννοία εθνικιστικά κόμματα (και δεν εννοώ Φαήλους - Κρανιδιώτηδες ή Μπογδάνους για να έχει μελλοντικά κυβερνητικά στηρίγματα η Ν.Δ.), μόνο κατά αυτό τον τρόπο μπορείτε να στερήσετε από το προδοτικό πολιτικό κατεστημένο την ολοκλήρωση του έργου του, το οποίο έχει προαποφασιστεί εδώ και δεκαετίες, και ο οποίος είναι η πλήρης αφελληνισμός. Αυτό πρέπει να αποτραπεί πριν είναι πολύ αργά ... 

Εκτός και αν νομίζουν ορισμένοι ότι η ιδεολογία είναι υποδεέστερη κομμάτων και ιδίως προσώπων!

Zentromag: Αντικομφορμιστικό Ιδεολογικό Έντυπο Τεύχος #9

zentropafatria@protonmail.com

 

Αυτόνομοι Αθηνών

Μνήμη Sébastien Deyzieu

 

Reconquista Cyprus

 

Δεν γιορτάζουμε τον ενταφιασμό της Ευρώπης

 του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

Κάθε χρόνο αρχές Μαΐου, η νέα Ευρώπη εορτάζει την λήξη ενός πολέμου που έφερε την “ελευθερία” και την “δικαιοσύνη” ενάντια στις δυνάμεις του “κακού και του σκότους”. Οι κενοί και χυδαίοι λόγοι των σημερινών πολιτικών απατεώνων, μας απομακρύνουν από τις συνήθεις σκέψεις για να υπενθυμίσουν στη συνείδησή μας το τραγικό τέλος του πολέμου εκείνου: Την πολιτική και πνευματική κατάρρευση της Ελλάδος και της Ευρώπης γενικότερα. 

Στην πραγματικότητα καμία περίπτωση δεν είναι πιο ευνοϊκή για να μας επιτρέψει να αξιολογήσουμε επαρκώς την ηθική οντότητα της καταστροφής που είναι οι αστοί  - πρόβατα, που γιορτάζουν μέσα στην φτώχια και την μιζέρια τους μια στρατιωτική ήττα. Εορτάζουν την ομόφωνη χαρά των Ρωσικών και Αμερικανικών κομμάτων, που μετά από τόσα χρόνια συνεχίζουν να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των Αφεντάδων τους ενάντια στο Ευρωπαϊκό εθνικό συμφέρον, χωρίς κάποια συγγνώμη για τους βομβαρδισμούς και τις σφαγές καθώς και του εμφυλίου μίσους. 

Γιατί ο πόλεμος του οποίου το τέλος γιορτάζουνε δεν ήταν μόνο ο εμφύλιος και παγκόσμιος πόλεμος, αλλά η ιστορική τραγωδία που οδήγησε στην εκθρόνιση της Ευρώπης και μετέφερε την διοίκηση της από το έδαφος της ηπείρου μας στη Ρωσία και την Αμερική. Με αυτήν την τραγωδία, η παρακμή της Δύσης, που προφήτευσε ο Σπένγκλερ το 1917, γίνεται μια συντριπτική, εμφανής πραγματικότητα.

Ο DrieulaRochelle έβλεπε καθαρά και αναπόφευκτα ότι η Ευρώπη έπρεπε να επιτύχει πολιτική ενότητα για να μην γίνει δορυφόρος ή χειρότερα αποικία των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ. Και όταν τα ξημερώματα του 1945 είδε ότι αυτό το όνειρο δεν ήταν δυνατό, τον τύλιξε η απόγνωση: «Η φτωχή Ευρώπη συγκλονίστηκε και έχασε», έγραψε στο ημερολόγιό του, ίσως δύο μέρες πριν αυτοκτονήσει. Σχεδόν ογδόντα χρόνια έχουν περάσει από εκείνη τη στιγμή και η φιλελεύθερη δημοκρατική Ευρώπη του Schumann και του Spaak δεν έχει δει ακόμη τον εαυτό της, αλλά αντίθετα έχει πεθάνει.

Και όταν όλα κόντευαν να τελειώσουν, με την Ευρώπη βυθισμένη και τους λαούς της διχασμένους και υποταγμένους, οι κροτίδες των λεγόμενων απελευθερώσεων είχαν σκάσει. Οι Ευρωπαίοι είχαν ανακαλύψει την “Aντίσταση”. Η πρωτοβουλία και η θυσία λίγων είχε γίνει αμέσως η επιχειρηματική και προσωπική δόξα πολλών εκατομμυρίων οπορτουνιστών, όπως  η κυριαρχία για τον νικητή, η υποχώρηση, η δειλία, οι ψεύτικες συμφωνίες με τον ‘’προοδευτικό’’ κομμουνισμό και την πολιτική αναρχία. Αλλά όλα αυτά δεν θα εμπόδιζαν εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες από κάθε χώρα, να εκπληρώσουν πλήρως το καθήκον τους να πολεμήσουν, να θυσιαστούν, να πεθάνουν για τις δικές τους ιδέες, να διδάξουν σε όλους ότι ο χειρότερος πόλεμος δεν είναι να τα χάσεις αλλά σημαίνει να τα χάσεις άσχημα, ανόητα και δειλά.

Η ήττα της Ευρώπης το 1945,σήμαινε την αρχή της επιβολής μια νέας ηθικής, ενός νέου τρόπου ζωής ενάντια στην Παράδοση και την Κουλτούρα. Η νεωτερικότητα, κατά τον Junger, ήρθε επιθετικά για να αλλάξει και να καταστρέψει τα πάντα, ήταν μια θύελλα από ατσάλι όπως χαρακτηριστικά έχει πει. Πρώτα με τον πόλεμο και μετά με το πνεύμα. Αυτό ίσως είναι όλο το νόημα. 

Το μάθημα και η διδασκαλία που προέρχονται από αυτό για τον καθένα μας: η πνευματική κληρονομιά που οι νέες ευρωπαϊκές γενιές μια μέρα θα μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν, να ξαναχτίσουν την πολιτική τους συνείδηση, να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους και την πραγματική τους ελευθερία από τον κομμουνισμό και τον φιλελευθερισμό.

 «Ίσως μια μέρα θα φανεί ότι η δημοκρατία με την ισοπέδωσή της, έθεσε τα θεμέλια μιας κοινωνίας όπου μια αστική μάζα θα χρησιμεύσει ως πλατφόρμα για μια νέα αριστοκρατία. Πέρα από τον μηδενισμό, εξακολουθεί να υπάρχει μια πιθανότητα, μια προσδοκία τόσο ζωντανή όσο o βρυχηθμός των κινητήρων. Και οι αξίες των σκλάβων, τα ήθη όσων μιλούν από άνεση ή από φόβο, που ελπίζουν στον παράδεισο του κοπαδιού ή στη βοσκή ευτυχία της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα επιστρέψουν στο χώμα από όπου προέκυψαν», είπε ο μεγάλος Αdriano Romualdi. Και εκείνη την ημέρα, μακριά ή κοντά, θα αναγνωριστεί επιτέλους η αξία των πεσόντων για την υπεράσπιση της Ευρώπης από την επίθεση των άλλων ηπείρων.

Ας ξαναδιαβάσουμε όλοι μαζί ένα απόσπασμα που με ανατριχιαστικό τρόπο μας περιγράφει τις τελευταίες ώρες της Ευρώπης μας ...

 

Moeller van den Bruck: ένας συντηρητικός επαναστάτης (Σαμουράι της Δύσης)

 

Γεννημένος το 1876 στο Solingen, ο Arthur Moeller van den Bruck πέρασε τα νιάτα του στο Düsseldorf, όπου έδειξε έναν εσωστρεφή αλλά και επαναστατικό χαρακτήρα. Σύντομα ξεκίνησε μια μποέμικη ζωή, πρώτα στην Ερφούρτη, μετά στη Λειψία, όπου γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο, χωρίς να το ολοκληρώσει. 

Αυτοδίδακτο πνεύμα, εκπαιδεύτηκε στα κλασικά του πολιτισμικού πανγερμανισμού, Langbehn, H. S. Chamberlain και Gobineau. Το 1896 βρέθηκε στο Βερολίνο, όπου ήρθε σε επαφή με τον Rudolf Steiner, τον August Strindberg και τον völkisch ζωγράφο Fidus. Το 1902 ξεφεύγοντας από την κλήση για στρατιωτική θητεία, εγκατέλειψε τη νεαρή έγκυο σύζυγό του και πήγε στο Παρίσι, όπου σύχναζε στους κύκλους, μεταξύ άλλων, του Νορβηγού ζωγράφου Edvard Munch και του Ρώσου συμβολιστή μελετητή Dimitri Merezkowskij, που τον έκανε να γνωρίσει και να αγαπήσει τον Dostoewskij. 

Το 1906 ήρθε στη Φλωρεντία παρέα με τον ποιητή Theodor Däubler, με τον οποίο συνέθεσε το επικό ποίημα “Nordlicht”(Βόρειο σέλας), και τον εξπρεσιονιστή γλύπτη Ernst Barlach, ο οποίος αργότερα έγινε εθνικοσοσιαλιστής. Από το 1904 έως το 1910 έγραψε το εγκυκλοπαιδικό έργο “Die Deutschen” (Οι Γερμανοί,) ένα πορτρέτο των μεγαλύτερων μεγαλοφυών του γερμανικού πολιτισμού, το οποίο δεν είχε και μικρή επίδραση στον κύκλο του Stefan George. Από το 1906 ξεκίνησε η μετάφραση των ολοκληρωμένων έργων του Dostoewskij. 

Επιστρέφοντας στο Βερολίνο το 1907  ξαναπαντρεύτηκε και ξεκίνησε μια ζωή με ταξίδια και συνεργασίες με περιοδικά, συμπεριλαμβανομένου του συντηρητικού “Die Tat”. Το 1913 κυκλοφόρησε το “Die italienische Schönheit” (Η Ιταλική ομορφιά), στο οποίο προέκυψε η καλλιτεχνική του προετοιμασία.

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Για την πρωτομαγιά (L.C.C.)

 

Ο Αγών της Ευρώπης

 

Λόγω της μεγάλης αναγνωσιμότητας του ιστολογίου ο «Μαύρος Κρίνος» όλα αυτά τα χρόνια έχει καταστεί σημείο αναφοράς για τους εθνικοσοσιαλιστές/εθνικοεπαναστάτες και τους νεοφασίστες. 

Με αυτό το δεδομένο κάποιοι Συναγωνιστές - με τους οποίους σίγουρα διαφωνούμε σε επιμέρους ζητήματα - επιλέγουν να μας στείλουν άρθρα τους. 

Σπανίως επιλέγουμε να τα απορρίψουμε αφού η αυστηρή λογοκρισία είναι χαρακτηριστικό της αστικής δημοκρατίας και όχι των Αντιδημοκρατών. 

Το παρακάτω άρθρο στάλθηκε από έναν μάχιμο και ποιοτικό συναγωνιστή με αφορμή την 30^η Απριλίου. 

Πιστοί στην τακτική δημοσίευσης του «Αντιδότου» και του «Γαμμάδιον» που οι συντακτικές ομάδες των εντύπων αυτών έκαναν πράξη την σύνθεση στα έντυπα τους, επιλέξαμε να το αναρτήσουμε παρά τις όποιες ενστάσεις υπάρχουν σχετικά με αυτό αλλά και με τον Αδόλφο Χίτλερ και το καθεστώς που επικράτησε στην Γερμανία. 

Ο «Μαύρος Κρίνος» παραμένει ένα ελεύθερο βήμα έκφρασης για όλους τους συναγωνιστές. 

Στόχος και σκοπός δεν είναι η διχόνοια αλλά η ενότητα απέναντι στον κοινό εχθρό. Τα άρθρα που φιλοξενούνται στο ιστολόγιο δεν είναι αναγκαίο να εκφράζουν το σύνολο της συντακτικής ομάδας. 

    "Ο Χίτλερ εγνώρισε την γλύκα του θριάμβου και αντεστάθη στις πλέον σκοτεινές στιγμές της ήττας. Ο Χίτλερ εθριάμβευσε στο Βατερλώ, όπου είχε υποκύψει ο Ναπολέων και δεν υπέστειλε ποτέ την σημαία του"

- Salvator Borrego Derrota Mundial Μεξικό 1957 σελ. 532

Ο Αγών της Ευρώπης 

30 Απριλίου 1945 στο Βερολίνο της Γερμανίας ο χρόνος σταμάτησε ακαριαία. Σταμάτησε όχι μόνο για τους Γερμανούς αλλά για όλους τους Ευρωπαίους. Οι σκοτεινές δυνάμεις που ποτέ δεν δείχνουν το πρόσωπο τους έχουν εξαπολύσει τα πιστά τους σκυλιά εναντίον ολόκληρης της Λευκής Ευρώπης. Οι μπολσεβίκοι της στέπας, οι Εγγλέζοι δημοκράτες και οι Αμερικάνοι καπιταλιστές έχουν ολοκληρώσει το έργο τους. Όλοι μαζί συνεργάστηκαν εναντίον της Ευρώπης. Κέρδισαν τον πόλεμο. Έφτιαξαν το σήμερα και σχεδιάζουν το αύριο. Μην σας ξεγελούν με τα ψέματα τους συναγωνιστές καθότι αυτοί είναι οι αρχιμάστορες του ψεύδους. Ο κομμουνιστής Στάλιν έδωσε τα χέρια με τον καπιταλιστή Ρούσβελτ και τον φιλελεύθερο Τσόρτσιλ ενάντια στον κοινό εχθρό. Η βαρβαρότητα της Ασίας και η χυδαιότητα της Δύσεως εναντίον του πολιτισμού και της ομορφιάς. Εναντίον της Ευρώπης.

Τι είναι επιτέλους η Ευρώπη; Όλοι μιλάνε για αυτή. Αριστεροί και δεξιοί, μαρξιστές και μπολσεβίκοι. Αμερικανοί, Σλάβοι, Αφρικανοί, μιγάδες, Ιουδαίοι. Οι σημερινοί Γραικύλοι οι οποίοι την έχουν γνωρίσει μόνο ως κοσμοπολίτες επισκέπτες είτε ως αστοί. Όλοι έχουν μια ιδέα και μια άποψη, σπανίως όμως έχουν εντρυφήσει και έχουν ενστερνιστεί την πραγματικότητα. Η Ευρώπη αγαπητέ συναγωνιστή είναι κάτι το οποίο λίγοι σήμερα μπορούν να αντιληφθούν και σπάνια καταλαβαίνουν. Η παλιά Ευρώπη που σήμερα χάνεται μέσα στον ορυμαγδό της παγκοσμιοποίησης με την ιστορική αλλά και μεταφυσική της υπόσταση.

Και μετά υπάρχουμε εμείς, οι λίγοι, οι ρομαντικοί, οι τρελοί που πιστεύουμε στην Ευρώπη την αρχέγονη. Κάποιοι την έχουμε ζήσει στο μεδούλι της. Όχι σαν κοσμοπολίτες τουρίστες αλλά ως ενεργά κύτταρα του ενιαίου οργανισμού. Και σαφώς η Ευρώπη είναι ένας ζωντανός οργανισμός όπου η Ελλάς είναι η ψυχή, η καρδιά, ο νους αλλά και οι πλάτες. Επί σειρά αιώνων τα Ελληνικά φύλα στο νότο και τα Γερμανικά στο βορρά αποτελούν τον κυματοθραύστη όλης της βρωμιάς που μας επιτίθεται από την ανατολή πιέζοντας τους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς στις προαιώνιες εστίες τους από την Ιωνία και την Ταυρίδα μέχρι την Μοραβία και την Βαλτική.

Ο Γερμανός καγκελάριος Αδόλφος Χίτλερ κλείνει για πάντα την πόρτα του γραφείου του στις 3:15 το απόγευμα. Παρόντες είναι οι Χάινζ Λίγκε και Όττο Γκούνσε. Η τελευταία ερώτηση προς το πρόσωπο του ήτο: Φύρερ, για ποιον πρέπει να αγωνιστούμε τώρα; και η απάντηση του Χίτλερ ήτο: για τον επερχόμενο άνθρωπο. Και πριν η πόρτα κλείσει τους αποκρίνεται: δεν ήταν μόνο για την Γερμανία.

Το πιο λαμπρό τέκνο των Γερμανικών φυλών, ότι πιο ευγενές έχει παράξει η Ευρώπη τους τελευταίους αιώνες, περνάει στο Φως. Ο υπέροχος άνθρωπος με τους λεπτούς τρόπους και την ατσάλινη θέληση έδωσε την υπέρτατη μάχη ενάντια στο ζοφερό σκοτάδι των προαιώνιων εχθρών όλης της Ευρώπης και ειδικά της Ελλάδος. Αυτοί είναι η προσωποποίηση της νοσηρότητας και της μιζέριας. Γητευτές, μάγοι, ψεύτες, τοκογλύφοι, επινοητές ψεύτικων θεών που εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους.

Σήμερα η ιστορία όπως έχει γραφεί από τους νικητές του τότε παρουσιάζει τον Αδόλφο Χίτλερ ως την προσωποποίηση του απόλυτου κακού. Ο Αυστριακός από το Μπρανάου Αμ Ινν, o παρασημοφορηθείς δεκανέας του πρώτου μεγάλου πολέμου. Ένας υπέροχος άνθρωπος ο οποίος ξεκίνησε πάμπτωχος και έφτασε να γίνει καγκελάριος, να γίνει σύμβολο. Το σύμβολο όλων ημών των Ευρωπαίων. Ο ευαίσθητος μυστακοφορός που έγινε η θύελλα και η καταιγίδα παίρνοντας στις πλάτες του το βάρος της σωτηρίας όλων των λευκών Αρίων. Τον πρόδωσαν τότε πολλοί από τον στενό του κύκλο και εξακολουθούν να τον αρνούνται και σήμερα κάποιοι οι οποίοι ανήκουν στα λύματα του χώρου - βόθρου των εθνικιστών. Ο Ιούδας και ο Πέτρος περπατάνε στον εθνικιστικό χώρο. Ο εθνικιστικός χώρος, το τελευταίο καταφύγιο της παρακμής των υποβαλκάνιων τουρκογραικύλων, είναι η φωλιά της έχιδνας.

Οι σημερινοί εγχώριοι εθνικιστές χωρίζονται σε 2 κυρίες ομάδες. Τους ρωσόφιλους. Εμφανίζονται υπερορθόδοξοι χριστιανοί, σλαβολάγνοι. Κάνουν τα πάντα προκειμένου να πιούν καμιά βότκα στην ρωσική πρεσβεία. Παρουσιάζουν τον ημίαιμο πράκτορα της KGB Πούτιν ως τον Μεσσία του Θεού τους ενώ στην θέα του σφυροδρέπανου υποτάσσονται και σκύβουν συγκαταβατικά. Ασπάζονται τον εθνικομπολσεβίκο Ασιάτη Ντούγκιν, συναγωνιστή του ιουδαίου κίναιδου Λιμόνοφ. Η άλλη κατηγορία είναι ακόμη πιο θλιβερή. Αμερικανόδουλοι εθνικιστές, ερμαφρόδιτοι. Κάνουν τα πάντα για να πιούν κόκα κόλα στην αμερικανική πρεσβεία. Παριστάνουν τους αντικομμουνιστές ενώ είναι ενδόμυχα μπολσεβίκοι. 

Θα στεκόντουσαν προσοχή στον κάθε Ασιάτη και Αφρικανό στρατηγό του ΝΑΤΟ και θα πήγαιναν μισθοφόροι (με διπλό μισθό) στο Αφγανιστάν για να υπηρετήσουν τον Κίσινγκερ και τον Μπρεζίνσκι. Πατρίδα τους είναι η Ιερουσαλήμ. Και το βαρέλι δεν έχει πάτο. Κάποιοι κάνουν το παν για να πολιτευτούν, είναι τόσο απεγνωσμένοι που θα πήγαιναν και στο ΚΚΕ προκειμένου να μπουν σε ένα ψηφοδέλτιο. Άλλοι θέλουν τα δικά τους ψηφοδέλτια για να αγωνιστούν υπέρ της δημοκρατίας και του συντάγματος. Κάποιοι άλλοι αναπαράγουν ακόμη και σιωνιστική προπαγάνδα της στοάς γνωρίζοντας ότι ψεύδονται.

Μπορεί η Ευρώπη σήμερα να ζήσει και να ευημερήσει; Η απάντηση είναι πάντα ναι. Χρειάζεται όμως Αγών. Χρειάζεται Αγών και πίστη και ο Αγών είναι και τώρα και πάντα. Η Ευρώπη των τραπεζικών συστημάτων, του ευρώ, του ΝΑΤΟ, του φιλελευθερισμού, του κομμουνισμού, δεν είναι Ευρώπη. Είναι μια θλιβερή δυστοπία που ούτε ο Άλντους Χάξλεϋ δεν είχε καταφέρει να φανταστεί. Είναι ένας καρκίνος. Μια αρρώστια από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς μας. Ούτε ο Έλλην στην Μακεδονία ούτε ο Ιταλός στην Εμίλια ούτε ο Βέλγος στην Φλαμανδία.

Ρωτούμε τους εγχώριους εθνικιστές του υποβαλκάνιου κρατιδίου, αφού είστε οι μισοί με τους φίλους σας τους Αμερικανούς και οι άλλοι μισοί με τους φίλους σας τους Ρώσσους, γιατί φωνασκείτε; Γιατί απασχολείστε και χάνετε τον χρόνο σας; Ποιο είναι επιτέλους το πρόβλημα σας και γκρινιάζετε; Δεν είστε με τους νικητές του τελευταίου μεγάλου πολέμου; Άλλωστε όλες τις πλευρές τις χρηματοδότησαν κυρίως οι τραπεζίτες της Γουόλ Στρίτ. Ακόμα και εκείνον τον Λένιν. Χωρίς τα δολάρια του Μανχάταν θα ήταν ακόμα στην Λωζάνη. Ακόμα και εκείνον τον Στάλιν. Χωρίς τα αμερικανικά όπλα θα είχε ταφεί στα συντρίμμια του Κρεμλίνου. 

Άραγε σε τι διαφέρετε ευρωατλαντιστές και ευρασιανιστές; Αφού έχετε νικήσει, γυρίστε στα σπίτια σας. Αφεθείτε στην μεταπολεμική παγκόσμια δημοκρατία σας. Και ο κομμουνισμός και ο καπιταλισμός νίκησε. Απολαύστε την βότκα σας, την κόκα κόλα σας, το δολάριο, το ρούβλι, την ελευθερία σας. Ή μήπως δεν σας τα έδωσαν απλόχερα οι σύμμαχοι σας; Μήπως σας κορόιδεψαν; Θεωρώ ότι σας έπρεπε. Τόση και άλλη τόση Τουρκιά σας πρέπει.

Η Ευρώπη είναι η αρχή και το τέλος του πολιτισμού. Η Ελλάς είναι η αρχή της Ευρώπης. Μπορούμε να είμαστε ενεργειακά αυτόνομοι βασιζόμενοι στις δικές δυνάμεις χωρίς τον Αμερικανό τοποτηρητή ούτε τον μπολσεβίκο προμηθευτή φυσικού αερίου. Μπορούμε να έχουμε την δική μας παραγωγή από τον πρωτογενή τομέα μέχρι την βαριά βιομηχανία όπως άλλωστε συνέβαινε μέχρι οι νικητές τους τελευταίου μεγάλου πολέμου να εξαγοράσουν τα πάντα αργά και βασανιστικά μέσω των τραπεζών τους. Μπορούμε να έχουμε μια πανστρατιά δικών μας ανθρώπων μακριά από τους στρατούς των διεθνιστών που φέρουν στις στολές τους σφυροδρέπανα και αστέρια. Οι δικές μας στολές έχουν τους κεραυνούς. Μπορούμε να εξασφαλίσουμε την συνέχεια των φύλων μας που ανήκουν στην μεγάλη Φυλή. Υπάρχουν άλλοι, εξωευρωπαϊκοί παράγοντες, οι οποίοι ζουν ανάμεσα μας και μας διαλύουν εκ των έσω. Όσο και αν κρυφτούν ξέρουμε πάντα που είναι. Όσο και αν αλλάζουν τα ονόματα τους γνωρίζουμε ποιοι είναι.

Φίλοι συναγωνιστές, γνωστοί αλλά και άγνωστοι σε εμένα. Ο Αγών συνεχίζεται. Είναι στην φύση του Άριου Ευρωπαίου. Ο Αγών είναι πόλεμος και ο πόλεμος είναι καθημερινός. Είναι η πίστη που ζεσταίνει τις καρδιές μας. Είναι η ελπίδα που φωτίζει το μονοπάτι. Είναι τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Είναι το αίμα που ρέει στις φλέβες μας. Είναι το χώμα των προγόνων μας ποτισμένο με ιδρώτα αλλά και με αίμα. Είναι η φύση μας που ορίζεται από την συμπαντική νομοτέλεια. Θα αγωνιστούμε. Θα αγωνιζόμαστε ώστε να έρθει ξανά η στιγμή όπου θα ακολουθήσουμε όλοι μαζί το κοινό πεπρωμένο. Τότε θα ανατείλει ένας νέος Ήλιος. Θα γίνει μια νέα αρχή. Θα φέρουμε περήφανα τα σύμβολα μας. Θα επιστρέψουμε.

Ζήτω η νίκη

Γεώργιος Ζ.Κ.

Karl Dönitz

 

Έκτακτη - λακωνική - συνέντευξη με τον Άρη Αρίωνα για τον πόλεμο της Ουκρανίας

 Ο Άρης Αρίων υπήρξε πρώην στέλεχος της «Χρυσής Αυγής» και υπεύθυνος ιδεολογίας για μικρό χρονικό διάστημα, μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού «Αντίδοτο», εκδότης δυο σπάνιων βιβλίων τα οποία μπορείτε να κατεβάσετε σε .pdf, πρώην σύμβουλος της Ουκρανικής «Τριτοθεσίτικης» ένοπλης πολιτοφυλακής «Azov», προσωπικός φίλος του εθνικού γραμματέα Andriy Biletsky καθώς εδώ και χρόνια αρθρογράφος της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου». 

Συνέβαλλε στο παρελθόν στην έκδοση της «Εθνικοσοσιαλιστικής Επιθεώρησης» (Μάρτιος 2013) καθώς και στο ελληνικό παράρτημα του δικτύου Europa Network μέχρι την εποχή που το τελευταίο καταστράφηκε από την Mossad. Σήμερα διατηρεί διαδικτυακό ραδιόφωνο και πολιτικό ενημερωτικό ιστολόγιο. 

Η συνέντευξη του σχετικά με την Ουκρανία τον Μάρτιο του 2022 - η οποία και δημοσιεύτηκε στο αντιφασιστικό «Μακελειό» χωρίς την άδεια της συντακτικής ομάδας - προκάλεσε τις αντιδράσεις γνωστής πρεσβείας.

Γεια σου συναγωνιστή, είσαι καλά από υγεία;

Όλα καλώς αν και σας μιλάω υπό τους ήχους βομβαρδισμών.

Πως είναι η κατάσταση στο μέτωπο;

Γίνονται σφοδρές μάχες οι οποίες έχουν ιδιαίτερη ένταση στην πόλη Μπακχμουντ την οποία ελέγχουν οι εισβολείς κατά 90%.

Υπάρχει πληροφόρηση για εκατοντάδες εγκλήματα πολέμου εκ μέρους των Ρώσων. Κατά πόσο αληθεύει αυτό;

Δεκάδες χιλιάδες εγκλήματα, σε διάφορες κατηγορίες όπως του άμαχου πληθυσμού μέσω βομβαρδισμών, μαζικές εκτοπίσεις αναγκαστικές φυσικά στα βάθη της Ρωσικής ομοσπονδίας, μαζικό παιδομάζωμα, μαζικοί βιασμοί παιδιών και γυναικών αλλά και αιχμαλώτων πολέμου. Πολλά βασανιστήρια εντός των κατεχομένων περιοχών αλλά και εκτός.

Ποια η στάση του Ουκρανικού λαού;

Υπομένουν τα πάντα χωρίς διαμαρτυρίες όπως τον χειμώνα που υπήρχαν συνεχείς διακοπές ρεύματος αλλά το ηθικό παραμένει υψηλό.

Αληθεύουν οι φήμες για εποικισμό της Μαριούπολης;

Είναι αλήθεια και αυτό αποδεικνύεται από τις δημοσιεύσεις στα ΜΚΔ ανθρώπων που έχουν παραμείνει στην πόλη. Πλέον στους δρόμους δεν ακούς Ουκρανικά ούτε Ρωσικά αλλά γλώσσες της Ανατολής και της Σιβηρίας. Οι έποικοι είναι από Μπουράτια Καζάν και Τσετσενία.

Ποια η κατάσταση του Συντάγματος Azov;

Υπάγεται απευθείας στις ειδικές δυνάμεις του Ουκρανικού στρατού.

Πως βλέπεις την εξέλιξη του πολέμου;

Οι Ουκρανοί θα πολεμήσουν μέχρις εσχάτων με όλα τα μέσα εκτός αν προδοθούν.

Διαβάζουμε σε φιλορωσικά χριστιανικά μέσα για διώξεις Ορθοδόξων. Ποια η άποψη σου;

Η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. 

1^ον είναι ιερείς οι οποίοι συνελλήφθησαν γιατί στις εκκλησίες τους βρέθηκε βαρύς οπλισμός όπως AK οπλοπολυβόλα νάρκες και εκρηκτικές ύλες ασύρματοι κλπ. 

2^ον είναι κληρικοί οι οποίοι είχαν κατηγορίες για παροχή απόρρητων πληροφοριών στους Ρώσους. Είχαν λίστες με πληροφορίες τις οποίες παρέδωσαν στους Ρώσους και ακολούθησε έρευνα και εκτέλεση Ουκρανών πολιτών. 

3^ον οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούν ιερείς οι οποίοι αρνούνται να κάνουν εξόδιο ακολουθία σε επιστρατευθέντες στρατιώτες οι οποίοι σκοτώθηκαν στο μέτωπο.

Είναι εκκωφαντική η σιωπή ορισμένων συναγωνιστών που ενώ ήταν θετικοί στο παρελθόν απέναντι στους Ουκρανούς συναγωνιστές και τα γνωρίζουν όλα αυτά σήμερα σιωπούν επιδεικτικά.

Τι να πεις για ανθρώπους που μέσα από τον πύργο του εγώ τους, μιλάνε με τσιράκια της Μόσχας ίδιοι σε όλα με άλλους ακροδεξιούς που μιλάνε με τσιράκια της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ. Προτιμούν να κάνουν παρέα με θαυμαστές του Ιουδαίου Πριγκόζιν και να δέχονται την διαστρέβλωση της αλήθειας. Ας τους κρίνει ο «χώρος» καλύτερα όχι εγώ.

Defender - Αντικοινωνικός (2019)

 

Θα κλείνουμε για πάντα τα μάτια στις πολιτικές δολοφονίες;

για περισσότερα εδώ ...

 

Για την 21η Απριλίου 1967

 

γράφει ο Τάσος Σ.

Η 21η Απριλίου αποτελεί το ''Πάσχα'' του εθνικιστικού - πατριωτικού χώρου στην Ελλάδα. Όμως οι εν Ελλάδι εθνικιστές αγνοούν πως το συγκεκριμένο καθεστώς δεν ήταν εθνικιστικό ούτε στην εξωτερική μα ούτε και στην εσωτερική πολιτική του. Η επταετία υπήρξε ένα νέο-φιλελεύθερο στρατιωτικό καθεστώς το οποίο είχε μια έντονη αντικομμουνιστική ρητορική λόγω του ψυχρού πολέμου αφενός και αφετέρου της πρόσδεσης μας στο δυτικό άρμα το οποίο την εποχή εκείνη ορίζει ως ελεύθερο κόσμο τον δυτικό φιλελευθερισμό εναντίον του πραγματικά ανελεύθερου κομμουνισμού. 

Η Απριλιανή επταετία ήταν μια Αμερικανόστροφη έκφραση του στρατού όπου στο όνομα του ανύπαρκτου ''κομμουνιστικού κινδύνου'' έκανε πραξικόπημα ανατρέποντας την υπηρεσιακή κυβέρνηση που είχε τοποθετηθεί μετά τα Ιουλιανά. Η κυβέρνηση Παπανδρέου το 1964 είχε κρατήσει αναμφισβήτητα πατριωτική στάση στο κυπριακό λέγοντας στον Αμερικανό πρόεδρο Λίντον Τζόνσον ''πως αν οι Τούρκοι ανοίξουν τις πόρτες του φρενοκομείου δεν θα διστάσουμε να μπούμε μέσα'' συνεπώς ο Παπανδρέου μίλησε ανοιχτά για ελληνοτουρκικό πόλεμο σε περίπτωση εισβολής στην Κύπρο από την Τουρκία. Επίσης τότε στον στρατό υπήρχαν δύο τάσεις: ο ΑΣΠΙΔΑ και ο ΙΔΕΑ ο πρώτος αποτελούταν από Παπανδρεικούς αξιωματικούς και ο δεύτερος από βασιλόφρονες και αντικομμουνιστές συνταγματάρχες.

Ας μην ξεχνάμε πως η πρώτη δουλειά της επταετίας ήταν να αποστρατικοποιήσει την Κύπρο και να αποσύρει την ελληνική μεραρχία από το νησί αφήνοντας το γυμνό απέναντι στην τουρκική βουλιμία. Το 1972 ο Παπαδόπουλος σε συνέντευξη του στην τουρκική εφημερίδα Μιλλιέτ είχε πει πως ''πρέπει να πεισθούν οι δύο κοινότητες εις την Κύπρο πως δεν θα έλθουμε σε πόλεμο για χάρη τους''. Εν συνεχεία, τόνισε πως η ομοσπονδία Ελλάδος και Τουρκίας είναι μονόδρομος επειδή είμαστε μικρά κράτη. Δηλαδή η κακομοιρίκη και μικροελλαδική πολιτική που διατυμπανίζουν οι απόστολοι του μαρασμού σήμερα και ταΐζουν το επιχείρημα Καζάν Καζάν της Αγκυρας. 

Στο βορειοηπειρωτικό το ίδιο, ενώ τα αδέρφια μας οι βορειοηπειρώτες τραβούσαν τα πάνδεινα η επταετία άνοιξε πρεσβεία στα Τίρανα βάζοντας ουσιαστικά στο συρτάρι το μαρτύριο του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Το θέρος του '74 στην Κύπρο ήταν αποτέλεσμα μιας αλυσιδωτής πολιτικής της επταετίας και όχι μιας λανθάνουσας απόκλισης του Ιωαννίδη όπως θέλουν να ισχυρίζονται ανιστόρητα οι φιλοχουντικοί κύκλοι. Την προδοσία την συνέχισε και ο Καραμανλής ασφαλώς διότι ως θιασώτης της Ζυρίχης και του Λονδίνου δεν θα μπορούσε να είναι υπέρ της υπεράσπισης της νήσου παρότι η εν λόγω συνθήκη αναγνώριζε ως εγγυήτρια την Ελλάδα και άφηνε λευκή πετσέτα επεμβάσεως.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η Χούντα θα βγει λάδι διότι ακολούθησε κατά γράμμα τα κελεύσματα των ΗΠΑ που στα πλαίσια του αντικομμουνισμού ήθελε πάση θυσία την Τουρκία θυσιάζοντας όμως ως Ιφιγένεια την Κύπρο. Στο εσωτερικό κομμάτι ας μην ξεχνάμε πως διώξεις δέχθηκαν και εθνικιστές απλά η ηγεμονία της αριστεράς το απέκρυψε τεχνηέντως, μην ξεχνάμε πως τους εθνικοεπαναστάτες του ΕΣΕΣΙ στην Ιταλία η επταετία τους αποκαλούσε κομμουνιστές … ενώ οι Ιταλοί εθνικιστές είχαν εκφραστεί θετικώς προς το στρατιωτικό καθεστώς αποκαλώντας την Ελλάδα αντικομμουνιστική Κούβα της Μεσογείου. 

Η ενωτική παράταξη των Κυπρίων παραγκωνίστηκε και ο Γρίβας εναντιώθηκε στο καθεστώς διότι είδε πως το Κυπριακό μπαίνει στο συρτάρι. Το μόνο που μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει στην επταετία είναι η οικονομική ευμάρεια που απόλαυσε τότε ένα μεγάλο κομμάτι του λαού λόγω της εσωτερικής επενδυτικότητας που υπήρξε η οποία δεν ήταν αποτέλεσμα δανεισμού αλλά παραγωγής.

Όμως το υλικό κομμάτι είναι κάτι που πρέπει να συνυπάρχει με το εθνικό συμφέρον, το οποίο η Χούντα πλήγωσε ανεπανόρθωτα με τους χειρισμούς της τόσο σε διπλωματικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Διότι η Τουρκία ήξερε πολύ καλά πως το καθεστώς και χωρίς ομοσπονδία θα είναι ενδοτικό λόγω του τυφλού φιλοαμερικανισμού του. Όποτε συγνώμη που σας το χαλάω αλλά σήμερα δεν γιορτάζω μια καραβανική φιέστα κάποιον Αμερικανόδουλων που τις κόντρες των μυστικών υπηρεσιών τις βάφτισαν πατριωτισμό.

Onna - musha (女武者) (https://pezetairos.blogspot.com/)

Στην προ-μοντέρνα Ιαπωνία, υπήρχε μια ομάδα πολεμιστών σαμουράι με απίστευτες νοητικές και σωματικές ικανότητες. Οι Onna-musha, ή Onna-bugeisha, ήταν μια εντυπωσιακή ομάδα γυναικών πολεμιστών που ήταν εξίσου ισχυρές και θανατηφόρες με τους άνδρες ομολόγους τους.  

Παρόλα αυτά, οι Onna-musha και οι απίστευτες ιστορίες τους δεν είναι πολύ γνωστές σήμερα. Η λέξη «Onna-bugeisha» μεταφράζεται  σε «γυναίκα πολεμίστρια».  Αυτές οι γυναίκες ήταν εξίσου επιδέξιες στη μάχη με τους άνδρες ομολόγους τους.  

Αυτή η τάξη πολεμιστών δημιουργήθηκε γύρω από την εποχή της αυτοκράτειρας Jingu, μιας θρυλικής Ιαπωνικής αυτοκράτειρας που κυβέρνησε ως αντιβασιλέας μετά το θάνατο του συζύγου της το 200 μ.Χ. 

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...

Εραστές της ολικής άρνησης - θηρευτές του ονείρου

 

Ο Κωνσταντίνος Θ. Παπαδογιάννης είναι σύμφωνα με μαρτυρίες πολλών η πιο αναγνωρίσιμη φυσιογνωμία τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στους μάχιμους νεολαίους συναγωνιστές. 

Η συνέντευξη του είχε προκαλέσει θετικότατα σχόλια και ρεκόρ επισκέψεων στο ιστολόγιο μας αλλά και νύχτες αγωνίας ανάμεσα στα μέλη του κόμματος του Ηλία Κασιδιάρη. 

Ευφυής και δυναμικός, συγγραφέας ενός βιβλίου που «σαρώνει» σε πωλήσεις, αλληλέγγυος με τους αντιδημοκράτες από όποιο μετερίζι και αν προέρχονται χωρίς να πέφτει στην παγίδα της διχόνοιας. 

Η συντακτική ομάδα έχει την τιμή να φιλοξενήσει ένα ακόμη άρθρο του. Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο του.

Εραστές της ολικής άρνησης - θηρευτές του ονείρου

Θα συνεχίσουμε, είτε στρωτά, είτε βυθισμένοι στην άρνηση μίας δεινής πραγματικότητας προχωρώντας στον όλεθρο. Αυτό που ενώνει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον μας, είναι εκείνο το εγωιστικό συναίσθημα της ευτυχίας που διαθέταμε και το απωλέσαμε μαζί με την γνώση, την συνειδητοποίηση και την δράση. Ήρθε η δεύτερη βάφτιση μας, εκείνη που μας απέστρεψε από το πεπρωμένο που άλλοι καθόρισαν για εμάς. Γίναμε οι αρνητές της παραίτησης, της ηττοπάθειας, της μαλθακότητας και της οποιαδήποτε θεωρίας που αμαυρώνει την Ιδεολογία μας. 

Δεν επιθυμούμε να χαϊδέψουμε αυτιά, αλλά να ακουστούμε πριν δούμε τα πάντα και τους πάντες να σαπίζουν. Πριν βιώσουμε την δημοκρατία και τις επιπτώσεις της σε τέτοιο βαθμό, που ακόμη και ο "Πύργος της Απελπισίας" μας θα μοιάζει λίγος για να διαφύγουμε. Αν ονειρευόμαστε λοιπόν μία παλινόρθωση του πνεύματος της Ελλάδος και της Ευρώπης, δεν μπορούμε να είμαστε παρατηρητές και παθητικοί δέκτες αυτής της λαίλαπας.

Στο πεδίο που απευθυνόμαστε θα συγκρουστούμε με όλους, φανερούς και κρυφούς εχθρούς, σε πάσης φύσεως υπερασπιστές της δυστοπίας των επικυρίαρχων. Κάθε προσωπική μας νίκη είναι μία νίκη για το Έθνος, κάθε μάχη που χάνεται είναι μία τάση που θα εκμαυλίσει ακόμη περισσότερο το σύνολο μακροπρόθεσμα. Δεν θα υπάρξει έλευση κάποιων κάποτε αν δεν αναλάβουμε τις ευθύνες μας και δεν θέσουμε τους εαυτούς μας σε εγρήγορση. Η κατάντια της ράτσας μας οφείλεται σε εμάς, δίνοντας μας ως κύρια προτεραιότητα την εκπλήρωση του καθήκοντος υψώνοντας ανάστημα και καλλιεργώντας το αύριο. 

Διατηρώντας το σπίρτο θα έρθει και η φλόγα, θα πλάσουν οι καιροί ξανά γενναίους Συναγωνιστές και Συντρόφους με Πίστη. Αν χαθούμε η Γη θα χάσει, ο αέναος κύκλος της ζωής δεν θα γυρίζει πια με την ίδια αίγλη και η ομορφιά θα έχει χαθεί. Αυτοσκοπός η πληρότητα και μετέπειτα η απόδοση της Ιεράς Νέμεσις, όντας ολοκληρωμένοι θα λύσουμε όσα προκάλεσαν τον πόνο και φέρανε το σκοτάδι στις ψυχές μας.

Το συναίσθημα μας θα πρέπει να το επισκιάσει η πειθαρχία και η σιδερένια θέληση για την επίτευξη των στόχων μας. Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας, διότι η μόλυνση των καπιταλιστών και των νεομαρξιστών έχει ευτελίσει στην κυριολεξία και τον αέρα που αναπνέουμε. Ας νικήσουμε τα πάθη του παρελθόντος, ας δώσουμε κάτι από την ψυχισμό μας στο Έθνος και την Φυλή. Οι γειτονιές και τα σημεία αναφοράς που μας θυμίζουν έναν κόσμο που πέθανε, είναι οι μήτρες που γέννησαν ή μας έφεραν πιο κοντά στην Ιδέα και πρέπει να γυρίσουν σε εμάς. 

Το πέλαγος των εχθρών θα προσπαθήσει να μας διαβάλει και άλλο, όσοι δεν μας ακολουθήσουν τον δρόμο τους και εμείς τον δικό μας. Εμείς θα ξέρουμε ... Η δημοκρατία είναι η κατάρα και ο εχθρός του Γένους μας, χτυπάει πισώπλατα, ύπουλα και ανελέητα όσους την απειλούν. Όσοι συντάχθηκαν μαζί της και δεν το μετάνιωσαν, έχασαν κάθε ηθική και νόηση που τους παρείχε απλόχερα ο Θεός. Ως αρνητές αυτής της κατάπτωσης, είναι Τιμή μας να διώκεται καθημερινά ο καθένας μας στο περιβάλλον του, διότι οι εύκολες λύσεις δεν μας εκφράζουν.

Έκκληση για ένα «Μαύρο Μέτωπο», σκληρού και ανηλεή αγώνα κατά πάντων για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια μας. Οι Μαύρες Σημαίες θα επιστρέψουν και υπερήφανες θα κυματίσουν ξανά, για να ξέρουν όλοι πως οι αρνητές δεν παραιτήθηκαν και δεν αποδέχονται τα δυσκολότερα χρόνια που έρχονται.

Μια επιλογή του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου: από το "Les Ames qui brûlent" (Οι ψυχές που καίνε), συλλογή σκέψεων, του Leon Degrelle:

 

"Αντιμέτωπος με τις περιφρονητικές ειρωνείες των γλεντζέδων και των σκεπτικιστών, δύσκολα τολμά κανείς να θυμηθεί ότι, μετά από δύο χιλιάδες χρόνια, το μεγαλύτερο από τα ανθρώπινα δράματα, αυτό του Πάθους, επαναλαμβάνεται πνευματικά κάθε άνοιξη.

Ποιος θα υποφέρει, ποιος θα βρεθεί εκεί δίπλα στον Γολγοθά αυτές τις νέες μέρες αγωνίας; 

Ο Σταυρός στέκεται στην έρημο του χρόνου. Η κοινότοπη ή διφορούμενη ή διεστραμμένη ζωή των ανθρώπων θα συνεχίσει να κυλάει σαν αργό ποτάμι. Ο Χριστός θα δεχθεί τους ξυλοδαρμούς και τα αγκάθια. Θα καταρρεύσει στο έδαφος. 

Το ξύλο του σταυρού του θα συντρίψει τη σάρκα του. Θα καρφωθεί σε σκληρό ξύλο με μεγάλα χτυπήματα του σφυριού.

«Μου τρύπησαν τα χέρια και τα πόδια, μου μέτρησαν όλα τα κόκαλα». Τι θα μάθει ο κόσμος;

Το αίμα θα κατέβει σιγά σιγά στο μελανιασμένο κορμί του. Τα μάτια θα αναζητήσουν τον Πατέρα και τις ψυχές μας ταυτόχρονα. Τι θα έχει καταλάβει η ψυχή μας από αυτή την τραγωδία;

  Δεν θα έχουν ούτε τρέμουλο ούτε δάκρυα.

  Δεν θα κάνουν καν σκέψεις.

  Ούτε καν βλέμμα.

  Ο Χριστός πραγματικά πεθαίνει μόνος. Ολομόναχος.

Οι ψυχές κοιμούνται, ή στείρες, ή έχουν αυτοκτονήσει, ενώ αυτό το σώμα, ακριβώς για να τις τραβήξει από τη ταραχή, από τη λάσπη, από το θάνατο, αιωρείται με πόνο μεταξύ ουρανού και γης. 

Η αγωνία αυτής της καρδιάς φωνάζει μάταια απελπισίας, που πρέπει να παγώσει τον κόσμο και να σταματήσει την ανάσα των ανθρώπων.

Ακριβώς λόγω της πνευματικής του ασφυξίας ο κόσμος πέφτει στη φθορά.  Είναι η ελπίδα, η φιλανθρωπία, η δικαιοσύνη και η ταπεινοφροσύνη που χρειάζεται ο κόσμος για να βρει λίγο καθαρό αέρα.

Αυτή την πνευματική ζωή, την έχουμε λάβει.

Εμείς είμαστε οι φορείς του.

Και τα χέρια μας κρέμονται. Τα μάτια μας είναι στεγνά.

Και τα χείλη μας δεν τρέμουν από θέρμη και συγκίνηση.

Οι καρδιές μας είναι σαν ξερή άμμος. Οι ψυχές μας βρίσκονται σε αδιέξοδο ή είναι ήδη νεκρές.

Η πίστη έχει αξία μόνο όταν νικάει. H αγάπη, όταν καίγεται. H φιλανθρωπία, όταν είναι αυτή της σωτηρίας."

Η Λαϊκότητα του Εθνικισμού - η περίπτωση του περιοδικού «Ο Έλληνας Εργάτης» και η Εθνικιστική Αριστερά. Περιοδικό «Ανάκτηση» τεύχος όγδοο, Νοέμβριος 2021, σελ. 38 - 40 (.pdf)

Παλαιότερος σύνδεσμος: Αφιέρωμα στην Εθνικιστική Αριστερά. Περιοδικό Αντίδοτο.

http://www.anaktisi-mag.gr/

για  να το διαβάσετε σε μορφή αρχείου .pdf στον σύνδεσμο εδώ ...

Ernst von Salomon - Οι εγκαταλειμμένοι

 

γράφει ο Διόνυσος Ανδρώνης

Ernst von Salomon - Οι εγκαταλειμμένοι

Εκδόσεις Omnia, Παρίσι, 2007, σελ. 422

Ο Ernst Von Salomon (1902-1972) έγραψε αυτό το μυθιστόρημα το 1930 το οποίο μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα γαλλικά το 1931 από τον André Vaillant, γνωστό και ως Claude Raynal, εκδόσεις Plon. Αυτή η πρόσφατη επανέκδοση μας δίνει τη βεβαιότητα ότι οι παλιοί μεταφραστές είναι μερικές φορές πολύ χρήσιμοι σήμερα. Ο συγγραφέας ξεκινά αποδοκιμάζοντας τον Ναπολέοντα στη σελίδα 30 και συνεχίζει την αφήγηση του κάνοντας επίθεση στη Γαλλική Επανάσταση και στους πρακτικούς της, τους Γάλλους. Αγαπάμε τους Γάλλους και παρακολουθήσαμε την ανάγνωση με κάποια καχυποψία στην αρχή.

Το μυθιστόρημα μας μιλά για την περιπέτεια που έζησε ο Φον Σάλομον όταν αποφάσισε να πάει να πολεμήσει ως εθελοντής μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (το 1919) στα σύνορα της χώρας του, της Γερμανίας, ενάντια στους Ρώσους ή άλλους συμμάχους». «Σατανικός» (op.cit.σελίδα 145). «Προερχόμενος από οικογένεια Ουγενότων, ο Von Salomon επιστρατεύτηκε το 1918 για να εγκαταλείψει τη Στρατιωτική Σχολή στο Freikorps που πολέμησε στην Άνω Σιλεσία και στις χώρες της Βαλτικής για να συντρίψει την Κόκκινη Επανάσταση» (όπ.π. γραμμένο στο οπισθόφυλλο). 

Έχουμε διαβάσει σχεδόν όλα τα πολλά μυθιστορήματα του Saint Loup και τις περιπέτειες του με την LVF (Σύνδεσμος Γάλλων Εθελοντών ενάντια στον Μπολσεβικισμό) και ήμασταν πολύ χαρούμενοι που διαβάσαμε ένα μυθιστόρημα στο ίδιο μήκος κύματος αλλά αυτή τη φορά εμπνευσμένο από τον Πρώτο Πόλεμο. «Το αποτέλεσμα του 1918 είναι μόνο ένα μείγμα 48, του Γκιγιόμ 2 και του Μαρξ» (op.cit.σελίδα 170). Μαθαίνουμε στη σελίδα 167 ότι ένα άλλο πραξικόπημα έγινε το 1919 αλλά ότι «απέτυχε εντελώς» (op.cit.σελίδα 167). Έτσι ο αγαπητός μας Αδόλφος δεν ήταν ο πρώτος Γερμανός που έκανε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα το 1923.

Ο Ernst Von Salomon καταδικάστηκε το 1922 σε οκτώ χρόνια φυλάκιση για τη συμμετοχή του στη δολοφονία του Walter Rathenau, ο οποίος ήταν ένας πλούσιος Εβραίος επιχειρηματίας και μέλος προηγούμενων γερμανικών κυβερνήσεων. Τελικά του δόθηκε χάρη το 1927. «Στον κόσμο των αφεντικών και των εργατών, όλοι πίστευαν ότι είχαν τη λύση στα τρέχοντα κοινωνικά προβλήματα και όλες οι θεωρίες που ανακοινώθηκαν με μεγάλη φανφάρα μπέρδευαν ακόμη περισσότερο την πραγματική κατάσταση» (op.cit.σελίδα 188).

Και τελικά συγκλονιστήκαμε από την αφήγηση των βασανιστηρίων που υπέβαλαν οι Γάλλοι στους Γερμανούς το 1919: «Ένας Γάλλος άναψε τσιγάρο, τον πλησίασε και του έβαλε το φλεγμονώδες άκρο στο δέρμα του» (όπ.π. σελίδα 201). Φαίνεται λοιπόν ότι πολεμήσαμε σε λάθος μέρος κατά τη διάρκεια των δύο πολέμων.

L.C.C. - Αυτόνομοι Λαμίας

Τα κρίσιμα λάθη του Χίτλερ

 

Ο Αδόλφος Χίτλερ δεν γνώριζε το παραμικρό για την ύπαρξη και τα αποφθέγματα του Σουν Τζου. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των πρώτων επτά ετών του δικτατορικού καθεστώτος του στη Γερμανία (από το 1933 έως το 1940), απέφευγε συστηματικά την άμεση σύγκρουση με τους ισχυρούς αντιπάλους του, ενώ φρόντιζε να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες τους. Η επιτυχία του ήταν αδιαμφισβήτητη και όλα έδειχναν πως τίποτε δεν θα μπορούσε να αναστείλει τη φρενήρη πορεία του προς την απόλυτη νίκη.

Όμως, μετά το 1940, ο Χίτλερ εγκατέλειψε την τακτική που θα του επέτρεπε να κυριαρχήσει. Εξαπέλυσε μια κατά μέτωπο επίθεση στην πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση, χαρίζοντας έτσι πολύτιμο χρόνο στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες να δημιουργήσουν μια γιγάντια στρατιωτική δύναμη και, τελικά, στη συνέχεια απέτυχε να αποτρέψει τις Συμμαχικές δυνάμεις από το να συντρίψουν την ευάλωτη και αποδυναμωμένη από τον πόλεμο Γερμανία. 

Η σύγκρουση των Συμμάχων με τους Γερμανούς αποτέλεσε τη μεγαλύτερη πολεμική αναμέτρηση στην Ιστορία. Παρ’ όλα αυτά, το αποτέλεσμα αυτής της αναμέτρησης ήταν προδιαγεγραμμένο εξαιτίας των μοιραίων λαθών που είχε διαπράξει ο Χίτλερ το 1940. Έως τα μέσα του 1945, η Γερμανία ήταν πλέον μια κατακερματισμένη χώρα και ο ηγέτης της ήταν νεκρός.

πηγή

Η άγνωστη σε πολλούς συνέντευξη του πρώην πρέσβη της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν Μεχντί Χοναρντόστ στον «Ελεύθερο Κόσμο» (.pdf)

Με αφορμή τις απειλές των εγκληματιών Σιωνιστών για αεροπορικό πλήγμα με στόχο τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν - ώστε να αποτραπεί η δημιουργία πυρηνικού οπλοστασίου στα χέρια των Μουλάδων - καθώς και τις συχνές αεροπορικές επιδρομές στο έδαφος της Συρίας με αποτέλεσμα τον τραυματισμό και τον θάνατο μελών των Φρουρών της Επανάστασης, προβάλλουμε σήμερα μια άγνωστη σε πολλούς συνέντευξη του πρώην πρέσβη της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν. Ο Μεχντί Χοναρντόστ εξηγεί τις θέσεις των Ιρανών στον «Ελεύθερο Κόσμο» (03.10.2010) και απαντάει σε κρίσιμα ερωτήματα (.pdf)

για να κατεβάσετε το αρχείο σε .pdf στον σύνδεσμο εδώ

 

Σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών

 

του Σταύρου Λιμποβίση

Η είδηση ότι το κόμμα «Έλληνες για την πατρίδα» θα έχει για νέο επικεφαλή τον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου έπεσε σαν βόμβα στα λιμνάζοντα νερά της άκρας δεξιάς. Ένας πολιτικός χαρακτήρας που ποτέ δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στα τεκταινόμενα των εθνικιστικών εξελίξεων βρίσκεται ξαφνικά επικεφαλής ενός κόμματος με σημαντικά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις. Οι φήμες ότι το εν λόγω πρόσωπο διατηρεί επαφές με την Μπακογιάννη και τον γνωστό Μαρινάκη, είναι άγνωστο αν στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα και η αλήθεια δεν έχει παρά να αποκαλυφτεί σύντομα. 

Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνονται πλήρως οι δηλώσεις και τα άρθρα που κάνουν λόγο για τον ομφάλιο λώρο της φιλελεύθερης δεξιάς με κομμάτι της άκρας δεξιάς. Η δεξιά δρα σαν καρκίνος στα σπλάχνα του εθνικιστικού «χώρου» και όταν δεν καταστρέφει τις υγιείς εθνικιστικές δυνάμεις αναπαράγει τις ακροδεξιές μαριονέτες σε διάφορα σχήματα και ονόματα. Τα πρόσωπα είναι στόχος της χειραγώγησης, τα πολιτικά προγράμματα δεν προσφέρουν τίποτα το νέο και αναπαράγουν το παλιό, οι όποιες δομές σύντομα σταματούν ή διαλύονται όταν κάποιοι περάσουν τις κόκκινες γραμμές του συστήματος. 

Το κόμμα του Κασιδιάρη ενός ανθρώπου που είναι μια κακή φωτοτυπία του Μιχαλολιάκου υπήρξε από την αρχή ένα κομματικό πείραμα του πολιτικού εργαστηρίου. Ένα πείραμα που προτάσσει την στείρα προσωπολατρία και θυμίζει τις αποτυχημένες συνταγές παλαιοτέρων ακροδεξιών κομμάτων. Τα στελέχη του κόμματος πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων δεν είναι παρά 2^ης κατηγορίας οπαδοί της πινακοθήκης των ηλιθίων της «Χρυσής Αυγής» άνθρωποι που πάντα μέσα τους ένιωθαν δεξιοί με ακροδεξιές ανησυχίες. Όλοι αυτοί μαζί παρά το ενδιαφέρον των εθνικιστών να υπάρξει ένα νέο ποιοτικό ξεκίνημα γρήγορα σιώπησαν και δέχτηκαν τις επιλογές των κολάκων του Κασιδιάρη σε σχέση με την δομή του κόμματος, την αισθητική του λόγου και τις προγραμματικές θέσεις. Σήμερα έχουν να αντιμετωπίσουν και την αλλαγή της ηγεσίας τους χωρίς οι ίδιοι να έχουν ερωτηθεί σε συλλογικό επίπεδο. 

Είναι σαφές ότι οι αντιδράσεις γρήγορα θα αποσιωπηθούν ενόψει της εκλογικής διαδικασίας. Τα στόματα θα κλείσουν για το «καλό όλων μέσα στο κόμμα» και όταν μπουν στον κοινοβουλευτικό στίβο θα ξεκινήσει μια ακόμη δυσφήμιση των εθνικιστικών εννοιών και παραδόσεων. Το «κόμμα της τηλεκάρτας» του Δομοκού σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να εγγυηθεί πέρα από τα κομματικά ποσοστά μια αξιοπρεπή πολιτική αντίσταση στο άμεσο μέλλον. Η φυλάκιση αποτελεί το πιο δύσκολο αγκάθι στην πορεία των υποστηρικτών του Κασιδιάρη ενώ κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς ποια τα παρασκήνια που έλαβαν μέρος όλο αυτό το διάστημα, ποιες οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και ποια τα ανταλλάγματα. Στο πίσω μέρος του μυαλού μας θα πρέπει πάντα να είναι ότι η άκρα δεξιά είναι μια χρήσιμη και κρίσιμη εφεδρεία του καπιταλιστικού συστήματος και των κέντρων εξουσίας που εκπορεύονται από τις πρεσβείες και τις στοές. 

Δυο μόνο μπορούν να είναι οι άμεσες εξελίξεις. Ή για μια ακόμη φορά οι εθνικιστές θα βρεθούν όμηροι ενός λεηλατημένου από την δεξιά κομματικού σχηματισμού μέχρι αυτός να διαλυθεί εκ των έσω ή το σύστημα θα επιλέξει να αναβιώσει τον παρωχημένο ακροδεξιό λόγο σε μια κρίσιμη στιγμή και όταν θα υπάρξει ανάγκη να χρησιμοποιηθεί ως δούρειος ίππος. Στο δεύτερο σενάριο δεν θα μας φανεί καθόλου παράξενο αν ο Κασιδιάρης αποτελέσει στο άμεσο μέλλον τον Έλληνα «Φίνι» με απαραίτητες τις γονυκλισίες στον διεθνή σιωνιστικό παράγοντα για αρχή και έπειτα την πολιτική στήριξη εντός της βουλής της πολιτικής ασυδοσίας και των οικογενειών που διαφεντεύουν την χώρα. 

Οι ριζοσπάστες εθνικιστές/εθνικοσοσιαλιστές/νεοφασίστες πέρα από την αποχή σε σχέση με την επερχόμενη εκλογική διαδικασία, δεν έχουν παρά να σταθούν απέναντι στους σχεδιασμούς του συστήματος χωρίς να αποπροσανατολίζονται από το γαλανόλευκο χρώμα των δήθεν πατριωτικών κομμάτων. Για μια ακόμη φορά κάποιοι δέχονται να παίξουν τον ρόλο του δεξιού ενορχηστρωτή να υπακούσουν στις εντολές των εξουσιαστών και να παρασύρουν στο τέλμα το σύνολο των υποστηρικτών τους. Πάντα υπάρχει και η επιλογή της Ολικής Άρνησης απέναντι στις «σειρήνες» του δόλιου κομματισμού και του αισχρού παρλιαμενταρισμού. Και αυτή η επιλογή για μια ακόμη φορά θα είναι συνειδητή κίνηση από αυτούς και αυτές που δηλώνουν εχθροί της δημοκρατίας και του κατοχικού καθεστώτος που σκοτώνει τον λαό μας και υποθηκεύει το μέλλον των νεότερων γενιών.