Το τελευταίο διάστημα παρατηρώ στον καθεστωτικό έντυπο τύπο μια σειρά από συκοφαντικά σχόλια σε σχέση με την συντακτική ομάδα του
«Μαύρου Κρίνου».Όπως είναι γνωστό οι περισσότεροι δημοσιογράφοι αποτελούν ένα από τα πιο σημαντικά όπλα της πλουτοκρατικής ελίτ που καταδυναστεύει τη χώρα μας εδώ και πολλές δεκαετίες. Κύριο μέλημα των λεγόμενων «μεγαλοδημοσιογράφων» είναι η πλαστογράφηση της αλήθειας και η δημιουργία εντυπώσεων που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Τα μέλη της συντακτικής ομάδας του
«Μαύρου Κρίνου» και οι απόψεις που εκφράζονται κατά καιρούς ενοχλούν. Ενοχλούν πάρα πολλούς από διαφορετικές πλευρές και ομάδες προσώπων , και πολύ περισσότερο από όσο νομίζουν κάποιοι έως τώρα. Όταν βλέπουν οι δυνάστες ότι όλο και περισσότεροι κυρίως νέοι συμπατριώτες μας υιοθετούν θέσεις και απόψεις μας πάνω σε διάφορα ζητήματα , ε αυτό όπως και να το κάνουμε χαλάει την κατάσταση που θέλουν και επιδιώκουν να επιβάλλουν.
Πρόσφατα ένας σύντροφος που παραμένει ανένταχτος Εθνικιστής , μου μετέφερε κάποιες εικόνες που με έκαναν να χαρώ αλλά παράλληλα να σκεφτώ περισσότερο πάνω σε κάποια άλλα επιμέρους ζητήματα. Με ενημέρωσε λοιπόν για περιπτώσεις σε χώρους με αυξημένη την πολιτικοποίηση των νέων όπως είναι για παράδειγμα τα πανεπιστήμια όπου οι απόψεις μας - της σ.ο. του «Μαύρου Κρίνου - τυγχάνουν ευρείας συζήτησης αλλά και αποδοχής.
Έτσι λοιπόν όπως γνωρίζουμε και από άλλα πρόσωπα
σε χώρους εκπαιδευτικών σχολών κυρίως της πόλης των Αθηνών , πολλά από τα ιδεολογικά και πολιτικά κείμενα μας μοιράζονται σε φωτοτυπίες χέρι με χέρι , και ακολουθεί μια ενδιαφέρουσα συζήτηση όπου πολλοί νέοι και νέες ανάμεσα τους και κάποιοι με αντίθετη πολιτική προέλευση συμφωνούν με την δικές μας απόψεις όσο και αν αυτό ακούγεται περίεργο.
Αυτό το γεγονός από μόνο του έχει την αξία που του αναλογεί , και φυσικά μας επιβεβαιώνει πλήρως όταν εδώ και χρόνια «φωνάζαμε» ότι ήρθε ο καιρός να δείξουμε όλοι μαζί ενωμένοι ποιος είναι πραγματικά ο
Ελληνικός Εθνικοσοσιαλισμός και ποιοι είναι όλοι αυτοί που αμαυρώνουν και προσβάλλουν τις ιδέες του Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά το απόσπασμα από το 1ο τεύχος του «Μαύρου Μετώπου» στο άρθρο «Δρεπάνι και Φραγγέλιο» όπου υπήρχε το εξής απόσπασμα:«Χρειαζόμαστε Οδηγούς και όχι απλά «αρχηγούς» , χρειαζόμαστε Συντρόφους και όχι απλά «υπεύθυνους» , χρειάζεται να διαλέξουμε το στάρι από την ήρα , να μην αφήσουμε τα πρόσωπα εκείνα να μας γυρίσουν πάλι πίσω, ας αρνηθούμε να μας γκρεμίσουν τα όνειρα μας όπως διαλύει το κύμα της θάλασσας τα παιδικά κάστρα στην άμμο. Στο παρελθόν μέσα από αυτό το ιστολόγιο αναφερθήκαμε σε συγκεκριμένα πρόσωπα και κέντρα που επιδιώκουν την πλήρη ταύτιση συντρόφων με τακτικές και απόψεις που κρίνονται - από όλους όσους διαθέτουν στοιχειώδη λογική - ως άκρως αντίθετες σε σχέση με το πνεύμα του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού.
Όμως κάποια πράγματα είναι εύκολο να εντοπιστούν και να καθοριστούν από εμάς τους ίδιους και να ξεπεράσουμε το τεχνητό νέφος που εσκεμμένα δημιουργεί το κράτος και οι εντεταλμένοι του μπροστά στα μάτια όλων μας. Πρέπει να έχουμε ως πυξίδα και γνώμονα σε κάθε πολιτική ενέργεια που προβάλλουμε και συμμετέχουμε το ερώτημα «ποιος ωφελείται;».
Αν νομίζουν κάποιοι ότι τα πράγματα σήμερα αρχίζουν σε επίπεδο παιχνιδιού playstation και τελειώνουν στο facebook καλό είναι να ασχοληθούν με τα εν λόγω ηλεκτρονικά παιχνίδια και όχι με πολιτικές ομάδες και πρακτικές.Κινήσεις και παρεμβάσεις που στερούνται «στρατηγικής» και παράλληλα πολιτικής σκέψης νομοτελειακά οδηγούν σε πλήρη αποτυχία και σημαντικές απώλειες από την πλευρά των Εθνικιστών.
Είναι καθήκον να προσδιορίσουμε καταρχάς ποιος ή ποιοι είναι απέναντι μας και που είναι ο πολιτικός αντίπαλος. Στην συνέχεια ποιος είναι ο σκοπός της κίνησης και πως και πότε θα επιτύχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Με ποια μέσα και με ποιον τρόπο θα νικήσουμε.
Θυμηθείτε το έργο Lord Of the Rings και την σκηνή που τα Χόμπιτ επιλέγουν να περάσουν μέσα από το βασίλειο των πολεμιστών νάνων και την περιοχή με τα ορυχεία. Η λάθος - και εντελώς ηλίθια - κίνηση ενός Χόμπιτ να μετακινήσει την πανοπλία ενός νεκρού πολεμιστή δίπλα ακριβώς στο στόμιο ενός πηγαδιού με αποτέλεσμα αυτά να πέσουν μέσα στο πηγάδι , οδήγησε στην κινητοποίηση χιλιάδων εχθρών και στην άμεση απώλεια ενός σημαντικού και αναντικατάστατου μέλους της «ομάδας του δαχτυλιδιού».
Ε λοιπόν κάποιοι ας το καταλάβουν , επιτέλους !Εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε στα χέρια του γνωστού εχθρού κανέναν σύντροφο ή συντρόφισσα και οφείλουμε πάνω από όλα να σκεφτόμαστε όχι μόνο πως θα επιτύχουμε την κατάληψη του αντικειμενικού σκοπού σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο αλλά πως θα γίνει αυτό με τις λιγότερες απώλειες από την πλευρά των Εθνικιστών και Εθνικοσοσιαλιστών.
Λογικές του τύπου «εντάξει μωρέ , σιγά δεν έγινε τίποτα» ή η υποτίμηση του αντιπάλου σε γνωστό εχθρικό περιβάλλον οδηγεί σε ένα παιχνίδι ποντικού και γάτας όπου συνήθως το ποντίκι καταλήγει στο στομάχι της γάτας. Εμείς λοιπόν ούτε θέλουμε ούτε πρόκειται ποτέ να παίξουμε τον ρόλο του ποντικιού , ούτε επιδιώκουμε να καταλήξουμε στα νύχια της γάτας αλλά αντίθετα να πιάσουμε
την γάτα από την ουρά και να της φερθούμε αναλόγως.
Επανέρχομαι στο ζήτημα των δημοσιογράφων και των πρόσφατων αναφορών στην συντακτική ομάδα που έχω την τιμή να συμμετέχω.
Αφού λοιπόν εξάντλησαν κάποιοι την «επιχειρηματολογία» τους στο διαδίκτυο και κουράστηκαν από την σωρεία ψευδών που ανάρτησαν σε ιστολόγια και φόρουμ έδωσαν σήμα να αναλάβουν τα δεκανίκια που ονομάζονται δημοσιογράφοι.
Στα πλαίσια αυτής της τακτικής επιλέγουν να δημοσιεύουν για ευνόητους λόγους
μόνο στις κυριακάτικες εφημερίδες άρθρα που διακρίνονται τόσο για τον ερασιτεχνικό τρόπο γραφής όσο και για την εμμονή τους με συγκεκριμένες κινήσεις και ομάδες Εθνικιστών και Εθνικοσοσιαλιστών.
Πρώτος άνοιξε τον «χορό» ο
κ. Τάκης Καμπύλης στην «
Κυριακάτικη Καθημερινή» με άρθρο του στις
29/11/09 . Ένα άρθρο που θα μείνει στην ιστορία τόσο για τα ορθογραφικά λάθη και την λάθος σύνταξη του κειμένου , όσο και για την «μίξη» προσώπων και γεγονότων που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Πραγματικά μας προκάλεσε γέλιο η προσπάθεια του εν λόγω δημοσιογράφου -
και μέλους για όσους δεν το γνωρίζουν της ΜΚΟ του κ. Χριστόπουλου «Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου» - να παρουσιάσει όπως λέει ο λαός μας το άσπρο ως μαύρο.
Ακολούθησαν 2 σχεδόν ταυτόχρονες δημοσιεύσεις μόλις πριν λίγες ημέρες στις
30/01/10 και
31/1/10 με δυο νέα άρθρα , το πρώτο στο
«Έθνος» με υπογραφή της
κ. Μαρίας Ψαρρά και το δεύτερο στην
«Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» με υπογραφή του
κ. Παναγιώτη Μπουγάνη.
Η συνέχεια δόθηκε στο
«Έψιλον» της
«Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» στις
07/02/10 όπου υπάρχει σε ένα ανυπόγραφο κείμενο έμμεση αναφορά στην συντακτική μας ομάδα καθώς και σε άλλους αυτόνομους Εθνικιστές.
Πιστεύω ότι είναι λάθος και πραγματικό χάσιμο χρόνου να αναλύσουμε τι ακριβώς έγραψε ο καθένας στις εφημερίδες και στο περιοδικό που ανέφερα προηγουμένως. Εμείς ότι έχουμε να πούμε το λέμε είτε μέσα από αυτό το λιτό ιστολόγιο απλά και ξεκάθαρα , είτε πρόσωπο με πρόσωπο όταν κάποιοι θελήσουν ή τυγχάνει να μας συναντήσουν και από κοντά.
Όχι μόνο δεν μας φοβίζουν τα στημένα δημοσιεύματα οι κονδυλοφόροι του συστήματος και τα φερέφωνα της νέας τάξης αλλά αντίθετα όλα αυτά μας γεμίζουν δύναμη και αισιοδοξία.Οφείλουμε ως Εθνικοσοσιαλιστές και Εθνικιστές να είμαστε σκληροί σαν ατσάλι απέναντι στις συκοφαντίες και τις «πονηριές» του συστήματος , ευέλικτοι σαν λύκοι , και πρωτίστως έξυπνοι ώστε να αποφεύγουμε κάθε απώλεια στην μάχη των ιδεών.Σύντροφοι και Συντρόφισσες δεν έχουμε παρά να υπερασπιστούμε την αλήθεια και την δικαιοσύνη τόσο μέσα από την καθημερινή δράση μας και παρουσία , όσο και με την προσωπική στάση ζωής του καθενός.
Απέναντι στις δυσκολίες εμείς οφείλουμε να γελάμε
- όπως ο Λεγεωνάριος Capitan απέναντι στον Θάνατο - και να συνεχίζουμε την πορεία μας ακόμα και εκεί που υπάρχει δύσβατο έδαφος μέχρι να καρφώσουμε την σημαία μας στην κορυφή.
Απέναντι στις ρητορείες και τα ψεύδη του συστήματος που βρωμάει δυσωδία και πτωμαΐνη , δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε τα λόγια της Φασίστριας ποιήτριας Valeria Marchi αγαπημένης μαθήτριας του D’ Annunzio που πέθανε πολεμώντας. Όταν την περικύκλωσαν οι Αμερικανοσιωνιστές σε αγροτική κατοικία λίγο πριν επιχειρήσει ηρωική έξοδο με τα ελάχιστα πυρομαχικά που της απέμειναν φώναξε δυνατά:«Αδιαφορώ εάν αύριο οι αντιφασίστες θα μου εξαπολύσουν επίθεση με όλα τα μέσα. Εγώ θα φωνάζω στους πάντες την αλήθεια».