Ἡ Οἰκουμενικότητα τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ.



Τὸ παρὸν ἄρθρο εἶναι πέρα γιὰ πέρα ἀληθὲς καὶ ἀναμφίβολα θὰ ἐκπλήξει πολλούς. Στὴν ἐποχή μας τὰ ΜΜΕ διαμορφώνουν τὴν ἄποψη τοῦ πόπολου γιὰ τὰ πάντα, καὶ γι΄ αὐτὸ ἡ ἐπιστημονικὴ μελέτη τῆς ἱστορίας εἶναι ἐπιβεβλημένη μιᾶς καὶ ἀποκαλύπτουει πὼς ὅ,τι λένε τὰ ΜΜΕ καὶ τὰ σχολικὰ προπαγανδιστικὰ βιβλία εἶναι ὅλα διαστρέβλωση τῆς πραγματικότητος. Γιὰ τὸν πραγματικὸ μελετητὴ τῆς ἱστορίας εἶναι ἀποδεδειγμένο ὅτι τὰ μεταπολεμικὰ καθεστῶτα διασύρουν μία ἱστορικὴ Ἰδεολογία τοῦ Β’ΠΠ καὶ ἕνα καθεστώς, συνδέοντᾶς το σὲ κάθε εὐκαιρία μὲ τὴν ἀκραία ξενοφοβία καὶ τὸν ῥατσισμό, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ὑπῆρξε τὸ μεγαλύτερο διεθνὲς καὶ πολυεθνικὸ ἐθελοντικὸ στράτευμα ποὺ  ἐμφανίστηκε στὴν ἱστορία. 

Τὸ στράτευμα αὐτὸ ἀποτελούνταν ἀπὸ ἐκατοντάδες χιλιάδες ἄνδρες ἀπὸ διαφορετικὲς μεριὲς τοῦ πλανήτη, ποὺ ἄφησαν πίσω τους τὰ πάντα προκειμένου νὰ πολεμήσουν στὸ πλευρὸ τῆς Ἐθνικοσοσιαλιστικῆς Γερμανίας. Οἱ λόγοι ποὺ ὤθησαν αὐτοὺς τοὺς γενναίους πολεμηστὲς νὰ καταταγοῦν στὶς μεραρχίες τῶν Waffenn-SS ἦταν πολλοὶ: Κάποιοι γιὰ νὰ πολεμήσουν ἐναντίον τῶν ἀποικιοκρατῶν ποὺ κατέλαβαν τὶς πατρίδες τους, ἄλλοι γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς κομμουνιστικῆς λαίλαπας, ἄλλοι ἐπειδὴ ἀπλῶς ταυτίζονταν μὲ τὰ Ἰδεώδη τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ. Ἄφησαν πίσω τὴν ἤσυχη ζωη τους, τὶς οἰκογένειές τους, τὶς δουλειές τους κτλ, γιὰ νὰ πάνε νὰ πολεμήσουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Ὁ λόγος ποὺ στὶς μέρες μας ἐπιχειρείται ἡ διαστρεύλωση τῆς ἀλήθειας περὶ τῶν γεγονότων τοῦ Β'ΠΠ εἶναι διότι καθημερινὰ ἀποδεικνύεται ὅτι τὰ «ἰδανικὰ» τὰ ὁποία ἐπέβαλε ἡ συμμαχία καπιταλιστῶν-κομμουνιστῶν στὸν μεταπολεμικὸ κόσμο εἶναι ἡ προσωποποίηση τῆς παρακμῆς καθῶς καὶ ὁ μοναδικὸς ὑπεύθυνος τῶν ὅσων ζοῦμε στὶς μέρες μας. 


Ἡ βίαιη ἐπιβολὴ τοῦ πολυπολιτισμοῦ, ὄχι μόνο δὲν διέσωσε τὴν ποικιλομορφία ποὺ στολίζει καὶ ὀμορφαίνει τὴν ἀνθρωπότητα, ἀλλὰ ἀντιθέτως ὀμογενοποίησε καὶ καταδίκασε τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο νὰ καλουπωθεῖ σὲ μία μπάσταρδη, ἄφυλη μάζα. Ἀσιάτες ἐθελοντὲς τῶν Waffenn SS Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μαζὶ μὲ τοὺς Γερμανοὺς καὶ τοὺς Volksdeutsche (γερμανικῆς καταγωγῆς ποὺ γεννήθηκαν ὴ κατοικούσαν σὲ ἄλλες χῶρες), ὑπῆρχαν καὶ ἐκατομμύρια ξένων ἐθελοντῶν ποὺ ἐπάνδρωσαν τὰ Waffen-SS καὶ τὴν Wehrmacht, οἱ ὁποίοι στήριξαν στρατιωτικὰ τὸν ἀγώνα τῆς Γερμανίας ἐναντίον συμμαχίας καπιταλιστῶν καὶ κομμουνιστῶν. Ὀρισμένοι Εὐρωπαίοι πολίτες στήριξαν τὴν Ἐθνικοσοσιαλιστικὴ Ἰδέα, ὅπως ὁ Leon Degrelle, καὶ ἤθελαν μιὰ ἐνωμένη Εὐρώπη, ἀπαλλαγμένη ἀπὸ τὴν κομμουνιστικὴ ἀπειλή. Οἱ χῶρες πλησίον τῆς Σοβιετικῆς Ἐνώσεως εἴδαν στὴ Γερμανία ἕναν ίσχυρὸ σύμμαχο στὴν ὑπεράσπιση τῆς γῆς τους ἀπὸ τὴν σοβιετικὴ εἰσβολή, ὅπως συνέβη στὶς περιπτώσεις τῆς Ἐσθονίας καὶ τῆς Λετονίας. Στὴν ΕΣΣΔ οἱ Ῥώσοι καὶ ἄλλες ἐθνικότητες ποὺ ἐντάχθηκαν στὸν Γερμανικὸ στρατό, τὸ ἔπραξαν μὲ σκοπὸ τὴν ἀνατροπὴ τῆς τυραννίας τοῦ σαδιστὴ Στάλιν καὶ ὑπὲρ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, καθῶς τὸ Σταλινικὸ καθεστὼς ἀπαγόρευσε τὴν θρησκεία καὶ ἐκατοντάδες Ὀρθόδοξες ἑκκλησίες καταστράφηκαν καὶ πιστοὶ ἐκτελέστηκαν. 

Στὶς περιπτώσεις τῶν Ἀράβων καὶ Ἰνδῶν, χιλιάδες κατατάχθηκαν προκειμένου νὰ πολεμήσουν τὸν κοινὸ ἐχθρό, τὴν Μεγάλη Βρετανία, ἡ ὁποία ἐκείνη τὴν χρονικὴ στιγμὴ κατελάμβανε τὰ παλαιστινιακὰ ἐδάφη καὶ τὴν Ἰνδία ἀντίστοιχα. Εὐρωπαίοι ἐθελοντὲς Τὰ Waffen-SS ἀποτελούνταν ἀπὸ περίπου 25 διαφορετικὲς εὐρωπαϊκὲς ἐθνικότητες: Ἀλβανοί, Ἀρμένιοι, Βέλγοι, Βούλγαροι, Βόσνιοι, Κροάτες, Τσέχοι, Δανοί, Ἐσθονοί, Φινλανδοί, Γάλλοι, Ἱσπανικοἰ, Ἕλληνες, Ὁλλανδοί, Ἄγγλοι, Ἰταλοί, Λετονοί, Λιθουανοί, Νορβηγοί, Ῥουμάνοι, Οὕγγροι, Ῥώσοι, Σουηδοὶ καὶ Οὐκρανοί. Τὸ μεγαλύτερο μέρος (περὶ τὸ 60%) τῶν Waffen-SS ἀποτελούνταν ἀπὸ μὴ Γερμανούς Ἐθελοντές. Κάποια παραδείγματα ἦταν: 

• Ἡ 5η SS Panzergrenadier Wiking Division, ἡ ὁποῖα δημιουργήθηκε τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1940 καὶ ἀποτελούνταν ἀπὸ Γερμανούς, Ὁλλανδούς, Φλαμανδούς, Φινλανδοὺς καὶ ἄλλους Σκανδιναβούς. 

• Ἡ 7η SS Mountain Division Prinz Eugen δημιουργήθηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 1942 στὴ Σερβία, μὲ τὴν συμμετοχὴ Γερμανῶν καὶ Βαλκάνιων, καὶ μὲ Αὐστριακοὺς καὶ Ῥουμάνους ἀξιωματικούς. 

• Ἡ 11η SS Grenadier Division Nordland ἰδρύθηκε στὰ μέσα τοὺ 1943 μὲ ἐθελοντὲς ἀπὸ τὶς Σκανδιναβικὲς χῶρες. 

• Ἡ 13η Ὁρεινὴ Μεραρχία Handschar SS ἰδρύθηκε στὰ τέλη τοῦ 1943, μὲ τοὺς μουσουλμάνους ἐθελοντὲς Βοσνιακῆς καταγωγῆς. 

• Ἡ 14η SS Grenadier Division ἰδρύθηκε τὸ 1943, μὲ τὴ συμμετοχὴ Οὐκρανῶν, Σλάβων καὶ ἐθελοντῶν ἀπὸ τὴν Γαλικία. 

• Ἡ 15η Ἔνοπλη Μεραρχία Γρεναδιέρων τῶν SS (1η λετονική) ἦταν μία λετονικὴ μεραρχία τῶν Waffen-SS 

• Ἡ 20η Waffen Grenadier Division of the SS (1η Ἐσθονική) ἰδρύθηκε τὸ 1944 ἀπὸ Ἐσθονοὺς ἐθελοντές. 

• Ἡ 21η Ὁρεινὴ Μεραρχία Waffen SS «Σκεντέρμπεης» (1η Ἀλβανική) ἦταν μία Ἀλβανικὴ μεραρχία. 

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ 

Άρθρο των Ουκρανών Συναγωνιστών: Ενάντια στον Σοβινισμό!



Shameful chauvinism as a result of inability to go beyond stereotypes

Previously we wrote about desecration of a Ukrainian flag by pro-Kremlin Polish “NWP” during Marsz Niepodległości-2016 in Poland, which was decisively punished by Polish nationalists themselves. However, we are consistent in our determination to fight against chauvinism and develop a genuine European solidarity and, to say the very least, condemn similar actions of Ukrainian football fans with regard to a Serbian national flag, even if they were caused by mere stupidity. 

Nov. 15, during the march between Ukraine and Serbia, in the Ukrainian city of Kharkiv took place a very unfortunate incident: Ukrainian fans desecrated Serbian national symbols. The incident happened as a result of the projection of Ukrainian-Serbian relations on the current conflict between Ukraine and Russia. It’s no secret that there is a high level of sympathy for Russia among the Serbs. It naturally leads to anti-Serbian sentiments in Ukraine. The fact that there are nationalists in Serbia who have no illusions about Putin’s Russia and sympathize with Ukraine remains a little known fact among Ukrainians.

Presumably, the actions of Ukrainian fans were a response to cases of hanging by the Serbs the flags of neo-Bolshevik forces established by Russian occupiers in eastern Ukraine. No matter what, even in the case of direct hostility desecration of national symbols is unacceptable. As for the relationship between right-wing forces of Ukraine and Serbia, the conflict between them is inappropriate. We can say that today is meaningless even the confrontation between Serbs and Croats (though mutual hostility will poison the life of both peoples for a long time). Serbs and Croats should realize that their enemy is not in Zagreb or Belgrade but in Brussels (as a center of the bureaucracy that is destroying European nations), Washington (the capital of not so much Americans as a global hegemony of liberalism), Moscow (pseudo-Messiah pursuing its own pragmatic imperial interests). Under such conditions fostering hatred between Serbs and Ukrainians is utter stupidity.

Today the nationalist forces of various European nations must show maximum unity and consolidation. Hopefully, the chauvinistic incidents among Ukrainians and Serbs will significantly decrease, and we are ready to take respective measures. The path to the European Reconquista lies through discarding harmful stereotypes. Monument “Braterstvo” (eng. Brotherhood) erected in 2003 in the center of the Ukrainian village of Slavyanoserbsk (the Slavo-Serbia) nearby the building of the district local history museum in honor of the 250th anniversary of its foundation. 

Ελληνική Δράση: Πεζοπορία Αυτόνομων

Τα άγνωστα θραύσματα της ιστορίας: Όταν η «Χρυσή Αυγή» στήριζε τον αγώνα της Κροατικής Ustaše (τεύχος 63 - σελίδες 38/39/40 της 29ης Μαΐου 1991)


Σημείωμα της συντακτικής ομάδας: 

Η ιστορία και η πορεία μέσα στον χρόνο της Κροατικής Ustaše, oι διώξεις και οι φυλακίσεις των Βούλγαρων αντικομουνιστών από τους παρτιζάνους, η σύνθεση και δράση στα Βαλκάνια  της Αλβανικής 21ης και Βοσνιακής 13ης  Μεραρχίας - με χιλιάδες εθελοντές στο πλευρό του Άξονος - καθώς και η σχέση Χιτλερισμού - Κεμαλισμού είναι μόνο μερικά από τα θέματα που ο «χώρος» δεν τολμάει να αγγίξει τόσο σε πληροφοριακό όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο.

Συνέπεια αυτής της εθελοντικής «τύφλωσης» είναι η άγνοια της ιστορίας για τα παρασκήνια του Δεύτερου Μεγάλου Πολέμου. Οι δημοσιεύσεις των επόμενων ημερών - με την βοήθεια συντρόφων τους οποίους και ευχαριστούμε - θα έχουν ως  στόχο να προκαλέσουν τον αναγνώστη να ερευνήσει την ιστορική αλλά και ιδεολογική "terra incognita" του Φασισμού/Εθνικοσοσιαλισμού στο επίπεδο της πολιτικοστρατιωτικής ιστορίας χωρίς όμως τους παραμορφωτικούς φακούς της ακροδεξιάς και του σοβινισμού.

Πρώτη στάση λοιπόν το δημοσίευμα της «Χρυσής Αυγής» από το επίσημο περιοδικό της (τεύχος 63 - σελίδες 38/39/40 της 29ης Μαΐου 1991), για τους Κροάτες αλλά και μια πρώτη αναφορά στην Ustaše σε μια εποχή που δεν υπήρχαν - ακόμη - οι γονυκλισίες των «εθνικιστών» στους Σέρβους κομμουνιστές και στους ακροδεξιούς αντιφασίστες μοναρχικούς. 

Σε μια ιστορική καμπή που το πάθος για την λευτεριά απέναντι στον μπολσεβικισμό, αγνοούσε τα σχέδια του παπαδαριού και της Μόσχας και έδινε την ιστορική σκυτάλη στα εγγόνια του Άντε Πάβελιτς, τα οποία και τίμησαν τις ιστορικές και ιδεολογικές ρίζες των παππούδων τους και των πατεράδων τους.

(*κλικάρετε στις εικόνες για μεγέθυνση)




και σε μορφή αρχείου .pdf εδώ

Βιβλιοπαρουσίαση: Στρατάρχης Αντωνέσκου και Σιδηρά Φρουρά

Ο δικός μας Νοέμβρης: η εκδήλωση της 26ης Νοεμβρίου 2014 για τους Επίστρατους

Brutto - Underdog




Τεράστιο το ενδιαφέρον των Ελλήνων Συναγωνιστών για τους Ουκρανούς Εθνικιστές και Εθνικοσοσιαλιστές καθώς και για το στρατηγείο της Azov - άρθρο και φωτογραφίες του Γιώργου Δημητρούλια - από το νέο Εθνικιστικό περιοδικό "Ανάκτηση" το οποίο και ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΕ σε πολλά από τα σημεία διανομής ...

Κυκλοφορεί στην επαρχία στα τέλη Νοεμβρίου.

Στηρίξτε τον Κύκλο Ιδέαπολις (Θεσσαλονίκη)

Κύκλος Ιδεάπολις

email: Ideapolisgr@yahoo.gr














Support Propatria Crew (Athens)

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Οι Νέοι Ρομαντικοί - Νορβηγικό Black Metal και Εθνική Ταυτότητα.



Δημοσιεύτηκε στο militant.zone

του Christopher Morris

μετάφραση: Noeton






Στη δεκαετία του 1990, μια μουσική υποκουλτούρα γνωστή ως Νορβηγικό Black Metal αποτέλεσε ένα καλλιτεχνικό και ηχητικό χτύπημα με  τα ουρλιαχτά του, την “evil” αισθητική του και την παραβατική του ιδεολογία. Έκανε, επίσης, την εμφάνιση του στα διεθνή πρωτοσέλιδα μαζί με το κύμα της εγχώριας τρομοκρατίας σε όλη τη Νορβηγία τότε. Μεταξύ του 1992 και του 1996, τα μέλη της σκηνής ήταν υπεύθυνοι για περίπου πενήντα περιστατικά εμπρησμού εκκλησιών, δύο γνωστές δολοφονίες και πολλές ανεκπλήρωτες εγκληματικές απειλές. Ωστόσο, προσφέροντας καμία απολογία, το Νορβηγικό Black Metal έκτοτε πλαισιώθηκε εκ νέου και αγκαλιάστηκε ως έκφραση της «φαντασιακής κοινότητας», κατά την έννοια του Benedict Anderson, της νορβηγικής εθνικής ταυτότητας. Αυτή η πολιτιστική αποδοχή ως όχημα για την εθνική ταυτότητα οφείλεται στην ιδιοποίηση του υπο-είδους οικείων πολιτιστικών στοιχείων : τις «εθνικές φαντασιώσεις» του 19ου  αιώνα τα οποία ήταν τα δομικά στοιχεία της Νορβηγικής συλλογικής ταυτότητας.






Οι αποδείξεις αυτού του νέου ορισμού είναι άφθονες. Είκοσι χρόνια μετά, το black metal είναι το νούμερο ένα εξαγώγιμο πολιτιστικό προϊόν της Νορβηγίας. Η νορβηγική κυβέρνηση προσφέρει γνώσεις για το black metal για τους διπλωμάτες και η σκηνή έχει επαινεθεί για την προώθηση της νορβηγικής γλώσσα, τον πολιτισμό της και τον τουρισμό. Το 2001, τα βραβεία Grammy της Νορβηγίας, Spellmannprisen, εισήγαγε την κατηγορία "Metal" με το πρώτο βραβείο να πηγαίνει στη black metal μπάντα Dimmu Borgir. Οι περισσότεροι υποψήφιοι και νικητές έκτοτε ανήκουν σ’αυτό το υπο-είδος. Η μπάντα Taake ήταν υποψήφια το 2012 για το άλμπουμ "Norges Vaapen" (Όπλο της Νορβηγίας) και υπερασπίστηκε από την επιτροπή των βραβείων, όταν ο δίσκος είχε επικριθεί ως προσβλητικός και μισαλλόδοξο. Μουσεία έχουν φιλοξενήσει black metal εκθέσεις τέχνης και εικαστικοί καλλιτέχνες έχουν εμπνευστεί από την υπο-κουλτούρα για τις ζωγραφιές τους. Στις 28 Μαΐου 2011, οι Dimmu Borgir ανέβηκαν στη σκηνή στο γήπεδο Oslo Spektrum, παράλληλα με την Νορβηγική Ραδιοφωνική Ορχήστρα σε μια sold-out συναυλία εκπομπή ζωντανά στη νορβηγική τηλεόραση. Υπάρχει ακόμη και ένα Νορβηγικό Black Metal διακοσμητικό βιβλίο με υπέροχες φωτογραφίες.

Η κατανόηση αυτής της ενδεχόμενης πολιτιστικής αποδοχής αρχίζει με τη διερεύνηση των κινήτρων για τις βίαιες απαρχές της σκηνής. Το Νορβηγικό Black Metal συστήθηκε στον κόσμο ως έκφραση ταυτότητας ήταν τα γνωστά εγκλήματα που έγιναν. Σε αντίθεση με την πεποίθηση των περισσοτέρων, δεν ήταν το αντι-Χριστιανικό συναίσθημα στο όνομα του Σατανισμού που ενέπνευσε τα επεισόδια. Αν και μια σατανική αισθητική και φιλοσοφία θα μπορούσε να χρησιμοποιούνταν συμβολικά, έχει δηλωθεί, και διατηρείται αυτή η δήλωση από τους συμμετέχοντες και τους ιδεολογικούς απολογητές, ότι οι εμπρησμοί ήταν πράξεις εκδίκησης εναντίον της θρησκείας η οποία επισκίασε τη Σκανδιναβική κουλτούρα μία  χιλιετία πριν. Οι πράξεις που έγιναν στο όνομα της γερμανικής νεο-ειδωλολατρείας από εκείνους που αισθάνονται μια αίσθηση του καθήκοντος σε μια παλιά Σκανδιναβική κληρονομιά. Αν και οι δράσεις αντιμετωπίστηκαν με δημόσια περιφρόνηση και καταγγελία, οι οπτικές άλλαξαν τη στιγμή που οι πυρκαγιές είχαν καταλαγιάσει και οι υπεύθυνοι μπήκαν στη φυλακή. Η μουσική πορεία παρέλασε σε διεθνή εμπορική επιτυχία και αναγνώριση που επιτρέπει την προσοχή να μετατοπιστεί από τις παραβάσεις της υπο-κουλτούρας σε άλλα χαρακτηριστικά.



Μεταξύ αυτών των χαρακτηριστικών είναι εκφράσεις της πολιτιστικής κληρονομιάς και του εθνικισμού στους στίχους της μουσικής, στα έργα τέχνης, στο υλικό και στις εμφανίσεις επί σκηνής. Οι εννοιολογήσεις της Νορβηγίας ως έθνος και η «Νορβηγικοσύνη» του συνόλου των πολιτών έχουν τις ρίζες τους στη «ρομαντική περίοδο» του δεκάτου ένατου αιώνα της χώρας  και με τους Νορβηγικούς Black Metal καλλιτέχνες που είχαν τέτοια πολιτισμικά θεμέλια, δεν αποτελεί έκπληξη ότι είναι από αυτήν την εποχή που οι καλλιτέχνες αυτοί έχουν βρει έμπνευση. Η περίοδος ξεκίνησε με τη σύνταξη του νορβηγικού συντάγματος το 1814 δίνοντας τη Νορβηγία αυτο-διακυβέρνηση, για πρώτη φορά εδώ και αιώνες (αν και ακόμα αναγνώριζαν τη σουηδική κορώνα). Μια πολιτιστική έκρηξη στην τέχνη, τη λογοτεχνία, τη γλώσσα και άλλα βοήθησαν τους Νορβηγούς να ορίσουν ποια κατεύθυνση θα πάρουν. Η συνδυασμένη πολιτιστική παραγωγή προσέφερε την κοινωνιολογική "σταθερότητα" που απαιτείται για μια φαντασιακή κοινότητα, καθώς ο κόσμος που δημιουργήθηκε μέσα σε αυτές τις κατασκευές έγινε η ονειρική κοινή εμπειρία στον έξω κόσμο, ακριβώς όπως ο Andersen εξηγεί χρησιμοποιώντας το μυθιστόρημα ως μια τέτοια συσκευή. Αυτές οι κατασκευές ακόμα αντηχούν αφού δημιούργησαν ένα «σταθερό, στερεό συγχρονισμό μέσα στο χρόνο» που επιτρέπει τη σύγχρονη φαντασιακή κοινότητα του έθνους να φανταστεί τον εαυτό της στην παρούσα με τον ίδιο τρόπο που η κοινότητα είχε συλληφθεί ως σκέψη στο παρελθόν, ως εκ τούτου, να δει τον εαυτό της ως μέρος μιας  διαχρονικής εθνικής ιδιομορφίας.


Όταν κοιτάξει κάποιος τις ιδιοποιήσεις του Νορβηγικό Black Metal, τρία σημεία του ρομαντικού εθνικισμού του δέκατου ένατου αιώνα ξεχωρίζουν ως ιδιαίτερης σημασίας. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι άλλα ρομαντικά στοιχεία της εποχής δεν ήταν ενδιαφέροντα ή χρήσιμα για την metal κοινότητα αλλά τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα μπορούν να βρεθούν σε τρεις κυρίαρχες εκφράσεις: έργα ζωγραφικής (και τα ειδικά θέματα που κρύβουν), τη λογοτεχνία και τη γλώσσα. Από εκεί, συγκεκριμένα παραδείγματα στίχων, εξώφυλλα από άλμπουμ και άλλους τρόπους έκφρασης μπορούν να εξεταστούν στο πλαίσιο της υπεράσπισης μια συλλογικής ταυτότητας.



Πίνακες ζωγραφικής της περιόδου έκαναν περισσότερα από κάθε άλλο μέσο για να εμπνεύσουν την αίσθηση του εθνικισμού. Νορβηγικοί καλλιτέχνες όπως ο Hans Gude, Adolph Tidemand, JC Dahl, και Christian Krohg, κυριολεκτικά απεικόνισαν τη Νορβηγική ζωή. Ένα κοινό γνώρισμα μεταξύ των έργων τους ήταν μια επίδειξη της αγάπης για, και της σχέση με, τη μαγευτική φύση της Νορβηγίας. Σε σύγκριση με τις επίπεδες εκτάσεις της Δανίας και της Σουηδίας, τα συγκλονιστικά τοπία της Νορβηγίας έγιναν ένα σημείο της υπερηφάνειας για τους. Φυσικό περιβάλλον, με την μορφή των μεγαλοπρεπών φιορδ, απέραντα δάση, οροσειρές ή σαρωτικά πεδία ήταν οι επιλογές του ζωγράφου. Η συνεργασία Gude και Tidemand το 1848, Brudfarden i Hardanger (Η νυφική ​​πομπή στο Hardanger), που απεικονίζει την πομπή ναυσιπλοΐας που πλαισιώνεται από τα βαθιά φιόρδ της περιοχής στέκεται ως το πιο διεθνώς διάσημο παράδειγμα.

Μέσα σε αυτές τις σκηνές είναι πιο συχνά απεικονίσεις της επαρχιακής αγροτιάς, ένα σύμβολο της ιστορίας της Νορβηγίας της ισοπολιτείας και υπερηφάνειας στις συχνά απεικονιζόμενες γεωργικές ή αλιευτικές κοινότητες γύρω από τα οποία είχε βασιστεί η νορβηγική ζωή. Η Νορβηγική σημαία, που εγκρίθηκε το 1821,  ήταν επίσης μια κοινή λεπτομέρεια που γνωστοποιούσε ότι αυτό ήταν μια σκηνή από τη Νορβηγία σε επίδειξη. Αυτό το απόλυτο σύμβολο του εθνικισμού εμφανίστηκε κυρίως σε παραστάσεις του εορτασμού των αγροτών ή πένθους, όπως στη Likferd på Sognafjord (νεκρική πομπή στο Sognefjord, 1853) του Gude. Το 17. Mai 1893 (1893) του Krohg είναι ένα από τα λίγα αστικά παραδείγματα (με βάση τον τρόπο ντυσίματος) που έδειχνε ένα πλήθος ανθρώπων με μια σημαία να κυματίζει ψηλά γιορτάζοντας την Ημέρα του Συντάγματος της Νορβηγίας αλλά οι περισσότεροι διατήρησαν ένα ρομαντική, ακόμα και μυθικό, αγροτικό τρόπο ζωής .



Οι ρίζες ενός φανταστικού έθνους εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την κατασκευή ενός «ιδρυτικού μύθου».  Αυτή είναι μια αφήγηση που εξιδανικεύει τις ρίζες του έθνους και τη δημιουργία εθνικών ηρωικών προσώπων στα οποία ένας πληθυσμός μπορεί να εντοπίσει τις κοινές αξίες, τα έθιμα, ή καταγωγή. Το έθνος αποτελείται από μια "επιλεκτική" κοινή ιστορική μνήμη και ο μύθος είναι ένα ζωτικό μέρος αυτής της επιλογής. Ενώ οι ζωγράφοι της Νορβηγικής ρομαντικής περιόδου δούλευαν για να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μύθο, ηρωικές αφηγήσεις προϋπήρχαν στο Νορδικό κόσμο μικραίνοντας έτσι το χάσμα μεταξύ παρόντος και μακρινού παρελθόντος στην ιστορία για τη δημιουργία μιας πιο πλούσιας εθνικής αφήγησης. Η ιστορία των Viking έγινε μια δημοφιλής "επιλογή" και οι ζωγράφοι έβαλαν το χεράκι της στην εξάπλωσης της ιστορίας της νορβηγικής κουλτούρας πολύ πριν την ένωση με άλλα βασίλεια. Αυτή ήταν μια μέθοδος όχι μόνο υποστήριξης μιας μεγάλης ιστορίας αλλά και διεκδίκησης των επιτεύγματα της εποχής των Βίκινγκς, όπως αυτή του φανταστικού έθνους. Τα ταξίδια του Leif Eriksson και την "ανακάλυψη" της Βόρειας Αμερικής όπως ειπώθηκαν στο έπος Vinland, που έφερε σε καμβά ο Krohg το 1893, είναι ίσως το πιο γνωστό παράδειγμα, κάνοντας το επικό ταξίδι και τη λογοτεχνία ένα μέρος του εθνικού αφηγήματος. Απεικονίσεις του Odin και του Νορβηγικού πάνθεον ήταν επίσης πολιτιστικές επιτυχίες και καλύτερο παράδειγμα είναι ο πίνακας ζωγραφικής του Peter Nicolai Arbo το 1872 ονόματι Asgårdreisen (Το Άγριο Κυνήγι του Οντίν).



Αυτά τα έργα είναι εμπνευσμένα από τη λογοτεχνία του Snorre Sturlason, τον μεσαιωνικό Ισλανδό που έγραψε την Prose Edda, Skáldskaparmál και Heimskringla, που όλα έγιναν δημοφιλή στη Νορβηγία του δεκάτου ένατου αιώνα. Η Prosse Edda κράτησε ζωντανές τις ιστορίες και τις παραδόσεις της εποχής των Viking  και σαφώς διατύπωσαν το Νορβηγικό πάνθεον των θεών. Το Skáldskaparmál, μια συλλογή σκανδιναβικών ποιημάτων, ήταν ένας διάλογος ανάμεσα στους θεούς προσφέροντας Παλαιά Νορβηγική σοφία και χιούμορ. Το Heimskringla εξήγησε την καταγωγή των βασιλέων της Νορβηγίας στη μεσαιωνική περίοδο και πάλι δημιουργώντας μία σαφής προ-εθνική ιστορία έτοιμη για την ανάληψη από τους ρομαντικούς κονστρουξιονιστές. Αυτά τα λογοτεχνικά έργα δεν ήταν κατασκευές της εποχής, αλλά η πρωτόγνωρη μαζική δημοτικότητα τους ως μέρος της εθνικιστικής ιδέας ήταν σίγουρα. Τα πρώτα ευρέως διαθέσιμα δημόσια αντίγραφα όλων των τριών δημοσιεύθηκαν στη Νορβηγία στα μέσα της δεκαετίας του 1800 και το 1900 το ​​Νορβηγικό κοινοβούλιο ενέκρινε την κρατική χρηματοδότηση για τις νέες μεταφράσεις του Heimskringla.


Η Νορβηγική λαογραφία ήταν επίσης μια σημαντική λογοτεχνική συμβολή στην εθνική φαντασία. Οι Peter Christen Asbjørnsen και Jørgen Moe συνέλεξαν ιστορίες από όλη τη Νορβηγία με σκοπό την τυποποίηση και τη διατήρηση αυτών των ιστοριών, έτσι ώστε να αντικατοπτρίζεται το νορβηγικό Volkgeist (το πνεύμα και η ψυχή των ανθρώπων). Τα έργα είχαν δημοσιευθεί σε τμήματα μεταξύ 1840 και 1852 και «γεφύρωσαν το χάσμα μεταξύ του ένδοξου παρελθόντος των saga ... και της εθνικής αφύπνισης». Οι πρώτες εικονογραφημένες εκδόσεις ακόμη έκαναν χρήση των έργων των Gude, Arbo, Tidemand και άλλων διάσημων Νορβηγών ζωγράφων. Σε μεταγενέστερες εκδόσεις κατέτρεξαν στις απεικονίσεις του Theodor Kittelsen που έγιναν συνώνυμα με τα παραμύθια και εξακολουθούν να συνοδεύουν τις εκδόσεις σήμερα.


Το έργο των Asbjørnsen και Moe είχε πρόσθετη επίδραση στη Νορβηγική γλώσσα. Οι ιστορίες γράφτηκαν στις τοπικές διαλέκτους αλλά τυπώθηκαν σε Δανο-Νορβηγικό στυλ διατηρώντας την τοπική αίσθηση ενώ εξακολουθεί να είναι κατανοητό σε ένα αγγλόφωνο κοινό της Δανίας. Αυτό ήταν ένα κύριο συστατικό της σύγχρονης bokmål (γλώσσα του βιβλίου), η επίσημη γλώσσα της Νορβηγίας. Οι τοπικές διάλεκτοι έγιναν επίσης σημαντικές για την ανάπτυξη της nynorsk, της δεύτερης επίσημης γλώσσας της Νορβηγίας. Αυτή ήταν μια ρομαντικής εποχής κατασκευή και όχι μια οργανική γλωσσική ανάπτυξη μιας και ο Νορβηγός φιλόλογος Ivar Aasen στόχευσε να αναπτύξει μια γλώσσα για να μετακινήσει τη Νορβηγία μακριά από τα Δανο-Νορβηγικά. Ο Aasen μελέτησε διαλέκτους από όλη τη χώρα που ενώθηκαν και επισημοποιήθηκαν σε μια γραπτή γλώσσα. Το Νορβηγικό κοινοβούλιο ενέκρινε τη nynorsk ως δεύτερη γλώσσα της Νορβηγίας το 1885, αν και δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ κατά περισσότερο από 15% του πληθυσμού.




Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η αναδυόμενη Νορβηγική Black Metal σκηνή είχε αρχίσει τη λήψη αυτών των θεμάτων με μεγάλη αγάπη χρησιμοποιώντας στίχους και εικόνες οικείες σε όλους όσους ταυτίζονται με τη Σκανδιναβική κληρονομιά και το νορβηγική εθνικισμό. Οι Darkthrone απ’ το Όσλο φαίνεται να είναι η πρώτη μπάντα της σκηνής που κάνουν λυρικές αναφορές σε μια συλλογική ταυτότητα στο ομώνυμο τραγούδι του 1991 απ’ το πρώτο τους άλμπουμ "A Blaze in the Northern Sky." Αν και αυτό το τραγούδι δεν δανείζεται ρητά οποιαδήποτε προφανή ρομαντικά θέματα, αν και υπάρχει μια αναφορά σε ένα βόρειο βασιλιά πιθανά γνωστό μέσω του Heimskringla, μια αλάνθαστη προσπάθεια γίνεται ώστε να συνδεθεί το κοινό σε μια μεγαλύτερη ταυτότητα:

Εκεί όπου οι μέρες είναι σκοτεινές και οι νύχτες το ίδιο
Το Λυκόφως ήπιε το Αίμα χιλίων Παγανών ανθρώπων

Χρειάστηκαν δέκα φορές εκατό χρόνια 

προτού ο Βασιλιάς στον βόρειο θρόνο

να μάθει τις διηγήσεις για τον εσταυρωμένο

Σύναξη ανανεωμένης απόλαυσης

Χίλια χρόνια πέρασαν από τότε

Χρόνια χαμένης περηφάνιας και λαγνείας

Ψυχές της βλασφημίας, ακούστε τον στοιχειωτικό ύμνο

Είμαστε μια λάμψη στον βόρειο ουρανό

Τα επόμενα χίλια χρόνια είναι δικά μας!

Εδώ κυριαρχεί η ντροπή στη "χαμένη περηφάνια" κάτω από το Χριστιανισμό και μια κλήση για να διεκδικήσουν την επόμενη χιλιετία για τους "Παγανιστές". Τελειώνοντας την τελευταία φράση με το "δικό μας" συνδέει τον τραγουδιστή και το κοινό με την ιστορία παίρνοντας μέρος στην ευθύνη της ντροπής μιας κοινής εμπειρίας. Οι "Παγανοί άνδρες" γίνονται συγγενείς στο Αίμα και η μάχη γίνεται προσωπική για τα μέλη του συλλογικού, όχι μόνο του καλλιτέχνη. Ένα πρώιμο παράδειγμα για την καθιέρωση ειδικής σύνδεσης με τη Νορβηγία, έχουμε τους στίχους του "Vikingland" (1994) από τους Satyricon οι οποίοι είναι πλούσιοι σε αναφορές στη ρομαντική περίοδο:


Μακριά μεταξύ ψηλών βουνών και βαθέων κοιλάδων
Μέσα από τα νορβηγικά δάση και τις σκοτεινές καλύβες
Πίσω από εδώ, ένα όνειρο πάνω από χίλια χρόνια πριν
Στη Χόρνταλαντ ήρθε η πανούκλα και έφερε το θάνατο και τη δυστυχία
Στο μαγεμένο δάσος φυτεύτηκαν ρίζες για μια βασιλεία που θα ερχόταν
Παγανή χώρα, χώρα των Βίκινγκ
Γη των μαύρων ψυχών,  χώρα των Βίκινγκ
Ενώ καταρράκτες και ρέματα της Telemark εξακολουθούν 
να ρέουν σε γοργά ρεύματα, όπως η ίδια η αιωνιότητα
Μια νέα εποχή ήρθε όταν ο κεραυνός βούιζε και η γη έτρεμε
Όπως όταν στους πολέμους των trolls για το 
ποιος θα κυβερνήσει το  Jotunheim
Μια νέα εποχή ήρθε όπου ο χειμώνας χτυπά και μαστιγώνει
Δεν υπάρχει καταφύγιο για τον μοναχικό
Περιπλανώμενο που αναζήτησε την ειρήνη στην Nordland
Εδώ πάνω κοντά στη φωτιά τα μεσάνυχτα μπορείς ακόμα να δεις
Έρχονται σαν άγρια ζώα έξω από το σκοτεινό δάσος 
πάνω από τους λόφους της δουλείας


Υπάρχει η γιορτή της φύσης που λαμβάνει περίοπτη θέση καθώς εδώ ο ακροατής έχει τοποθετηθεί μέσα σε ψηλά βουνά, βαθιές κοιλάδες, παράλληλα με ρυάκια, καταρράκτες και μέσα σε δάση φέρνοντας στο νου τους πίνακες του δέκατου ένατου αιώνα. Hordaland, Telemark, Nordland, και τα βουνά του Jotunheim είναι αναφορές συγκεκριμένων περιοχών της Νορβηγίας και όχι της Σκανδιναβίας γενικότερα. Η αναφορά σε trolls είναι μια ακόμη οικία ρομαντική κατασκευή με ένα νεύμα για τα Νορβηγικά παραμύθια. Υπάρχει επίσης αναφορά στους πολέμους για το Jotunheimen -. το σπίτι των γιγάντων Sturlasen του Prose Edda.

Μια από τις πολλές μπάντες που έγινε γνωστή για τη συγγραφή στίχων εμπνευσμένοι από την αφύπνιση του Viking παρελθόντος που μελετήθηκε απ’ τον Snorre Sturlason, είναι οι Enslaved. Έχουν συμπεριληφθεί ακόμα μερικά τραγούδια στα ισλανδικά, αν και τα περισσότερα είναι στα νορβηγικά και υιοθέτησε περάσματα στην Παλιά Νορβηγική γλώσσα από την Edda, ονόματι Gylfaginning (η εξαπάτηση του Gylfi), η οποία ακολουθεί τον πρόλογο της Edda. Το demo της μπάντας το 1992 είχε τίτλο Yggdrasil όπως ονομάζεται το δέντρο του κόσμου στην κεντρική Σκανδιναβική κοσμολογία και αργότερα το στούντιο άλμπουμ είχε τον τίτλο: Return to Yggdrasil” (Επιστροφή στην Yggdrasil). Το άλμπουμ του 1994 με όνομα Frost συνέδεσε τότε το συγκρότημα με το ρομαντικοποιημένο θέμα της φύσης που συνοδεύονταν με το εξώφυλλο ενός φιόρδ καλυμμένο από ομίχλη να στέκεται επιβλητικό πάνω από ένα ποτάμι.



Η χρήση ρομαντικών εικόνων στο εξώφυλλο του άλμπουμ είναι ευρέως διαδεδομένη. Η μπάντα Windir ("πολεμιστής" στην τοπική διάλεκτο τους) αποτελεί κλασσικό παράδειγμα αυτού μιας και όλα τα άλμπουμ τους διαθέτουν «ρομαντικό» εξώφυλλο. Το τέταρτο άλμπουμ τους, Likferd, χρησιμοποιεί το προαναφερθέν Likferd på Sognafjord του Gude ως εξώφυλλό του. Το άλμπουμ των Burzum του 1996, Filosofem (σ.μ.: δίσκος σταθμός στην ιστορία του Black Metal) χρησιμοποιεί το έργο Op under Fjeldet toner en Lur του Theodor Kittelsen , δείχνοντας μια αγρότισσα, με μια τρομπέτα να ηχεί στους λόφους σαν να λέει ότι η μουσική του δίσκου είναι κάλεσμα απ’ το παρελθόν. Οι πίνακες του Kittelsen έχουν χρησιμοποιηθεί συχνά, ιδιαίτερα το έργο του που απεικονίζει την άφιξη του Μαύρου Θανάτου (Svartedauen) στη Νορβηγία περίπου το 1350. Οι εικόνες αυτές συνδυάζουν μια νοσηρή ατμόσφαιρα αποτίοντας φόρο τιμής στην εκτίμησή της Νορβηγικής φύσης ενώ παράλληλα αγγίζει την προεθνική ιστορία για την εθνική μυθοπλασία.

Η προσωποποίηση της πανούκλας απ’ τον Kittelsen ήταν μια καταβεβλημένη ηλικιωμένη γυναίκα ντυμένη με ένα μαύρο χιτώνα που είναι γνωστή ως Peste (λοιμός). Το album των Burzum του Hvis Lyset Tar Oss (Αν μας πάρει το Φως) χρησιμοποιεί ένα τμήμα της εικόνας της πανώλης, Hun farer landet rundt (Γυρνάει σε όλη τη χώρα) στο πίσω μέρος του δίσκου ενώ η μπροστινή διαθέτει το Fattigmannen (Ο Φτωχός) του Kittelsen. Η εικόνα παρουσιάζει τα σκελετικά υπολείμματα ενός ζητιάνου σε ένα δασικό δρόμο με ένα σμήνος στο προσκέφαλό του και το σώμα του να επισκιάζεται από το επιβλητικό φυσικό περιβάλλον του. Η μπάντα Taake έχει χρησιμοποιήσει επίσης την Svarteduen αισθητική του Kittelsen, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα. Η demo κασέτα τους που βγήκε το 1995, Manndaudsvinter (Ο Χειμώνας του Νεκρού Ανδρός), διαθέτει μια εικόνα της πανώλης ως εξώφυλλο και δύο άλμπουμ των Taake που  βγήκαν αργότερα εμπνέονται από τον Kittelsen: Bjoergvin το  2002 (μία από τις επισκοπές της Εκκλησίας της Νορβηγίας) και το ομότιτλο  Taake του απεικονίζουν ένα δάσος απεικονίζουν ένα δάσος ζωγραφισμένο με την τεχνοτροπία του Kittelsen.


Οι Taake είναι ίσως η πιο εθνικιστική μπάντα της σκηνής. Συγκεντρώνουν προ-εθνικές πτυχές του μύθου του έθνους όπως ακριβώς και οι ρομαντικοί κονστρουκτιβιστές, προσθέτοντάς αυτές στις εθνικιστικές εκφράσεις του Kittelsen και στη συνήθεια του τραγουδιστή να ντύνει τον εαυτό του με τη νορβηγική σημαία στις συναυλίες και διαφημιστικές φωτογραφίες. Το προ-εθνικό στοιχείο επιτυγχάνεται μέσω της επιμονής της μπάντας σχετικά με τη χρήση παλαιών ρουνικών γραπτών, τη γραπτή γλώσσα των Viking , για τα λογότυπα της και το σύνολο των τυπωμένων στίχων και σημειώσεων. Οι Taake μετά φέρνουν τη γλωσσική προσέγγισή τους στο δέκατο ένατο αιώνα, με τις φωνητικές επιδόσεις σε μια παλαιότερη τοπική διάλεκτο και οι τίτλοι των τραγουδιών αποτυπώνονται στα Nynorsk. Οι Windir πρέπει να αναφερθούν και πάλι εδώ, μιας και αυτοί εκτελούν στίχους στην τοπική διάλεκτο, Sogndal, ενώ οι τίτλοι των τραγουδιών, οι στίχοι και οι σημειώσεις είναι όλα τυπωμένα αποκλειστικά σε nynorsk για όλα τα άλμπουμ τους, ανεξάρτητα από τη χώρα της διανομής. Η δέσμευση να χρησιμοποιήσει τη σύμβαση αυτή δείχνει την αφοσίωση του καλλιτέχνη να εκπροσωπήσει τη συλλογική τους ταυτότητα και όχι μια πιο εμπορικά βιώσιμη επιλογή της γλώσσας. Ωστόσο, αυτή η επιλογή έχει γίνει μια αναγνωρισμένη πτυχή του ονόματός τους.

Πρόσθετες αναπαραστάσεις ταυτότητας είναι εύκολο να έρθουν κοντά. Το λαογραφικό μπορεί να εμφανιστεί ως πρότυπο για συγκροτήματα όπως οι Ulver (στα νορβηγικά «Λύκοι»). Το ντεμπούτο της μπάντας το 1995, Bergtatt ( «βουνό που κατελήφθη") βασίζεται στο παραμύθι των ανθρώπων που περιφέρονται στα βουνά, δελεάζονται από trolls ή άλλα μυθικά πλάσματα της παράδοσης του Asbjørnsen και Moe, με δική τους ευθύνη. Η Νορβηγική σημαία εμφανίζεται σε t-shirts, όπως σε σκηνικά live εμφανίσεων ή σε patches, κυρίως για το merchandise από τους Dimmu Borgir, το πιο εμπορικά επιτυχημένο και διεθνώς διάσημο συγκρότημα της σκηνής. Το Black Metal έχει ακόμα γεννήσει επιπλέον υπο-είδη: Viking Metal, αφιερωμένο στην εκπροσώπηση των Παλαιών Νορβηγών τόσο στο τραγούδι όσο και στην εμφάνιση και το πολιτικά ενεργό κίνημα Εθνικό Σοσιαλιστικό Black Metal, θέτοντας την εκπροσώπηση της ταυτότητας στα σύγχρονα πολιτικά άκρα.

Έτσι, λοιπόν, η Ταυτότητα είναι η πιο αρθρωτή πτυχή αυτής της μουσικής και υπο-κουλτούρα της, διαφοροποιώντας την από άλλα υπο-είδη που επικεντρώθηκαν στη σύνθεση και στη διασκέδαση των δικών τους φανταστικών τους κοινωνιών, του δικού τους “fandom”. To Νορβηγικό Black Metal ανυψώνει την άρθρωση της ταυτότητας πέρα ​​από τα δικά του φανταστικά σύνορά σε εθνικό όσο και σε πολιτιστικό επίπεδο που επιτρέπει στους Νορβηγοί να προσπεράσουν τις παρελθοντικές διαμάχες για την καταγωγή της σκηνής. Οι μπάντες αυτές έχουν γίνει μια επέκταση της εθνικής φαντασίας του δέκατου ένατου αιώνα ενώ προσθέτουν τις δικές τους ανατροπές για το πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν αυτές οι φαντασιώσεις για να εκφράσουν τη θέση στην οποία ανήκουν: στην ίδια τη μουσική. Για το λόγο αυτό, εγώ τους βλέπω ως μια γενιά "νέων ρομαντικών" που παρέχουν μια συνέχεια σε θέματα που έχουν απήχηση στους Νορβηγούς για δύο αιώνες.