του Imam
Abu al-Fascisti
Ανάμεσα σε πολλά άλλα ονόματα ξεχωρίζει στην ιστορία
της Παλαιστίνης αυτό του Rashid
Ali al-Gaylani. Η ζωή και η δράση του
έχει ταυτιστεί με την μεγάλη μάχη ενάντια στους Σιωνιστές. Από τις πιο εμβληματικές μορφές του Αραβικού Εθνικισμού, διετέλεσε
πρωθυπουργός και υπουργός στο Ιράκ και πολέμησε την Βρετανική κατοχή. Μαζί με
τον Μεγάλο Μουφτή της Ιερουσαλήμ Mohammed Amin al-Husayni, έριξε τις γέφυρες
για συνεννόηση με τον Άξονα και προσπάθησε να αναδιοργανώσει το κίνημα της πατριωτικής
αντίστασης. Γεννήθηκε στην Βαγδάτη από αριστοκρατική οικογένεια που είχε
δεσμούς αίματος με τον προφήτη της Ισλαμικής θρησκείας, και σπούδασε νομικά.
Γρήγορα αναμίχθηκε με την πολιτική και εφάρμοσε τα δικά
του σχέδια απέναντι στην επιρροή της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Ήρθε σε
σύγκρουση με τις εσωτερικές δυνάμεις που υποστήριζαν την συμμετοχή των Ιρακινών
στο πλευρό των Συμμάχων και αρνήθηκε να διακόψει τις σχέσεις που διατηρούσε με
την Φασιστική Ιταλία. Οι προσπάθειες του να έρθει σε συνεργασία με τις
Αντιδημοκρατικές Δυνάμεις βρήκαν θετική ανταπόκριση και ενισχύθηκαν οι δεσμοί ανάμεσα
στις δυο πλευρές σε σημείο που η Βαγδάτη την εποχή εκείνη θεωρήθηκε το κέντρο
της Γερμανικής κατασκοπείας στην Μέση Ανατολή.
Οι οικονομικές κυρώσεις εκ μέρους των Συμμάχων και οι
Ιταλικές ήττες στην Βόρεια Αφρική δεν τον πτόησαν στο ελάχιστο. Στο σχέδιο του
είχε την ανατροπή της προδοτικής κυβέρνησης με κάθε τρόπο, έτσι την 1η
Απριλίου του 1941 και με την βοήθεια ενός κύκλου ανώτατων αξιωματικών, κατάφερε
με επαναστατική ενέργεια να κυριαρχήσει στην χώρα και να αντιταχθεί στις συμφωνίες
με τους Άγγλους. Η πρώτη κίνηση λόγω της παρουσίας των Αγγλικών στρατευμάτων, ήταν
να διακόψει την παροχή πετρελαίου στους Συμμάχους και να στείλει δυνάμεις του
Πυροβολικού να πολιορκήσουν μια βάση της RAF. Απαγόρευσε άμεσα την μεταφορά ξένων στρατευμάτων στην χώρα προκαλώντας πανικό στους Δημοκράτες. Τα πετρελαϊκά
κοιτάσματα και η γεωπολιτική γέφυρα που ονομάζεται Ιράκ -αφού βρίσκεται ανάμεσα
σε Αίγυπτο και Ινδία- κινητοποίησαν τις δυνάμεις του Λονδίνου οι οποίες και
προετοιμάστηκαν για άμεση εισβολή και προστασία των συμφερόντων τους. Έστειλαν
στο μέτωπο τα Ινδικά στρατεύματα με στόχο να ανατρέψουν την εις βάρος τους κατάσταση.
Η διαμάχη εξελίχθηκε σε σφοδρή σύγκρουση των 2 πλευρών
που είχε ως αποτέλεσμα την ήττα των Ιρακινών δυνάμεων. Η Γερμανική πλευρά δεν
ήταν σε θέση να παρέχει πλήρη αεροπορική κάλυψη παρά το γεγονός ότι
μεταφέρθηκαν αεροπορικές δυνάμεις και πολεμοφόδια από την Κρήτη. Οι δυσμενείς
εξελίξεις στα πολεμικά μέτωπα ανάγκασαν τον Rashid Ali al-Gaylani να
καταφύγει στο Ιράν. Η υπογραφή της ανακωχής δεν εμπόδισε τους οπαδούς του να
ξεσπάσουν για αντίποινα επάνω στην Σιωνιστική παροικία της χώρας και στους παγκόσμιους
τοκογλύφους. Μετά την εισβολή των Αγγλικών και Σοβιετικών δυνάμεων στο Ιράν και
την ανατροπή του Σάχη, ο Gaylani
μεταφέρθηκε
στο Βερολίνο και έγινε δεκτός από τον Αδόλφο Χίτλερ. Εκεί υπήρξε άμεση η
ευαρέσκεια του Άξονα στο πρόσωπο του αφού αναγνωρίστηκε ως ο ηγέτης της
εξόριστης Ιρακινής κυβέρνησης.
Όταν το 1945 έλαβε μέρος η ήττα του Άξονα βρήκε άσυλο
στην Σαουδική Αραβία. Δεν επέστρεψε από την εξορία μέχρι την στιγμή που
ανατράπηκε η Μοναρχία το 1958. Μια ακόμη προσπάθεια να ανατρέψει την κυβέρνηση
είχε ατυχές τέλος με συνέπεια να φυλακιστεί και να καταδικαστεί σε θάνατο. Όταν
το 1961 έλαβε ειδική αμνηστία γύρισε στην Βηρυτό όπου και απεβίωσε το 1965. Το
έργο του είναι ένα ακόμη σύμβολο του Αντισιωνιστικού Αγώνα και
παραμένει ως λαμπρό παράδειγμα αυτοθυσίας, απέναντι στην βαρβαρότητα
του Σιωνιστικού ζυγού που κρατάει αιχμάλωτα τα Έθνη.