Το προπέτασμα καπνού και η βιομηχανία παραγωγής εργαζομένων (διάφορες σκέψεις γύρω από την εκπαίδευση)

Εισαγωγικό σημείωμα του Αλεξόπουλου Στέλιου:

Λάβαμε κάποια μηνύματα από συντρόφους και συντρόφισσες σχετικά με τα θέματα της εκπαίδευσης και τις τρέχουσες εξελίξεις στον χώρο της παιδείας.

Η άποψη των μελών της σ.ο. του «Μαύρου Κρίνου» είναι ξεκάθαρη και συγκεκριμένη: μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση που επιχειρεί το κατοχικό καθεστώς οφείλουμε να στηρίξουμε τον αγώνα όλων αυτών που αντιστέκονται στην πλήρη διάλυση της εκπαίδευσης.

Η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου μέλος της γνωστής σιωνιστικής λέσχης, προσωπική φίλη του Τζέφρυ Παπανδρέου και συνυπεύθυνη για το «μπάχαλο» στα σχολεία οφείλει να λογοδοτήσει στον αγωνιζόμενο Λαό.

Ξεκινάει μια νέα σχολική χρονιά που εκτός από την προπαγάνδα του συστήματος οι μαθητές έχουν να αντιμετωπίσουν την έλλειψη βιβλίων αλλά και το κόστος για τις φωτοτυπίες και τα dvd. Φυσικά το νέο οικονομικό βάρος θα επιβαρύνει τις οικογένειες τους.

Ενώ λοιπόν οι κυβερνώντες τους προηγούμενους μήνες είχαν πακτωλό χρημάτων να διαθέσουν για να βομβαρδίσουν μαζί με το αμερικανοσιωνιστικό ΝΑΤΟ την Λιβύη (για όσους δεν το γνωρίζουν στελέχη του «ελληνικού» στρατού συμμετείχαν σε επισημάνσεις στόχων στο Λιβυκό έδαφος μέσω των αεροσκαφών AWACS) αλλά και για να είναι οι βάσεις σε Σούδα, Άραξο, Άκτιο, Καλαμάτα κ.α. σε κατάσταση επιχειρησιακής ετοιμότητας για τα βιβλία και τις άλλες ελλείψεις στην παιδεία τολμούν να δηλώνουν ότι δεν έχουν χρήματα!

Παράλληλα διάφοροι φιλοκαθεστωτικοί «ακροδεξιοί» κύκλοι που καμιά σχέση δεν έχουν με τις εθνικιστικές θέσεις προσπαθούν να επηρεάσουν τους εθνικιστές μαθητές και φοιτητές χρησιμοποιώντας τις γνωστές δόλιες θέσεις και απόψεις.

Συναγωνιστές τα πράγματα είναι απλά, απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης όλοι όσοι νοιάζονται για αυτόν τον τόπο οφείλουν να παλέψουν με κάθε μέσο.

Οι Εθνικοσοσιαλιστές και Εθνικοεπαναστάτες από όπου και αν προέρχονται καλούνται να στηρίξουν τις κινητοποιήσεις που θα σταματήσουν τα σχέδια της πλουτοκρατίας.

Ας μην προσπαθούν κάποιοι «εθνικόφρονες» να ποινικοποιήσουν με νομικά επιχειρήματα τις διάφορες μορφές πάλης. Αυτό το κράτος δεν είναι παρά απόστημα κομματικών παραγόντων φανατικός εχθρός των Εθνικοσοσιαλιστών και των Εθνικοεπαναστατών και πάνω από όλα Κράτος Αδίκου !

Επειδή μας διαβάζουν εκατοντάδες εθνικιστές μαθητές / φοιτητές τους καλούμε μέσα από το αυτό το ιστολόγιο να στηρίξουν κάθε ποιοτική αγωνιστική κίνηση που χτυπάει τα σχέδια της Διαμαντοπούλου, να προχωρήσουν μαζί με τους υπόλοιπους μαθητές όχι μόνο σε συμβολικές καταλήψεις στα σχολεία τους αλλά και σε κατάληψη όλων των χώρων που προπαγανδίζουν τις θέσεις της ανθελληνικής κυβέρνησης.

Είναι καιρός μαζί με τα σχολεία ο αγώνας να επεκταθεί και στις πλούσιες συνοικίες και κατοικίες των εξουσιαστών και των μελών της κατοχικής κυβέρνησης.

Γιατί όχι μια αντικατοχική / αντικαθεστωτική πορεία και παρουσία σε Εκάλη - Κηφισιά - Ψυχικό ;

Είναι καιρός να πάρουν απαντήσεις η Διαμαντοπούλου, η Ρεπούση ... όλοι όσοι πολεμούν τον Λαό την Πατρίδα και την Ιστορική μνήμη ...


Εκ μέρους της σ.ο. αγωνιστικούς χαιρετισμούς στην συντρόφισσα Ίσιδα.

Το προπέτασμα καπνού και η βιομηχανία παραγωγής εργαζομένων (διάφορες σκέψεις γύρω από την εκπαίδευση)


του Σπάρτακου.


Συναγωνίστριες και Συναγωνιστές, το θέμα του παρόντος άρθρου δε θα μπορούσε να είναι άλλο από την ολομέτωπη επίθεση στη παρεχόμενη εκπαίδευση (για παιδεία ούτε λόγος μόνο ψήγματα αυτής υπάρχουν…) κυρίως την πανεπιστημιακή αλλά και τη σχολική εκ μέρους του Σιωνοκρατούμενου κράτους αδίκου.

Δε θα αναλύσω εδώ το νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια σε όλη του την έκταση αλλά θα αναφερθούμε σε μερικά καίρια σημεία. Αυτό που πρέπει να τονίσουμε ως εθνικοεπαναστάτες είναι ότι υπό τον τρόμο του ΔΝΤ επιχειρείται η μεταστροφή των πανεπιστημίων σε βιομηχανία παραγωγής εργαζομένων χαμηλού κόστους.

Καταρχήν θα κάνω μια σύντομη αναφορά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση όπου παρατηρούνται τεράστιες ελλείψεις και σε μια αλλαγή που δίνει τον τόνο. Οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό είναι τεράστιες και μένει να δούμε οχι αν θα καλυφθούν τα κενά αλλά το πότε θα γίνει αυτό. Το φαινόμενο με την παντελή έλλειψη βιβλίων και οι γελοιότητες με τις φωτοτυπίες μπορούν να συγκριθούν μόνο με την Ελλάδα του 1946 που δεν υπήρχαν υποδομές.

Παρόλα αυτά οι ελλείψεις αν και σημαντικές δεν δίνουν τον κύριο τόνο της κρατικής πολιτικής όπως δεν τον δίνει και το ανακάτεμα στα τραπουλόχαρτα που γίνεται με την ύλη. Το μόνο που δίνει τον τόνο είναι το λεγόμενο project (ή αλλιώς σχέδιο εργασίας) το οποίο αν και είναι καλό ως συμπληρωματική δραστηριότητα που προάγει την αυτενέργεια των μαθητών, με το τρόπο που αυτό διεξάγεται (σφικτά χρονοδιαγράμματα, 2 πρότζεκτ το έτος αντί για 1 που θα έπρεπε) και σε συνδυασμό με το υπερφορτωμένο πρόγραμμα των μαθητών καταλήγει μια διαδικασία εκπαίδευσης μελλοντικών υπαλλήλων σε μια απλή ανούσια γραφειοκρατική δουλειά.

Ακόμα και όσοι μαθητές δεν καταφύγουν στα φροντιστήρια για να τους το ετοιμάσουν, με τόσες υποχρεώσεις που έχουν τα παιδιά απλά θα μάθουν πώς να συντάσουν μια έκθεση στα γρήγορα τρέχοντας να προλάβουν ημερομηνίες. Η πρωτεραιότητα που δίνεται σε αυτό έναντι των βασικών γνωστικών πεδίων (γλώσσα, έκθεση, μαθηματικά, φυσικές επιστήμες) παρά το γεγονός οτι θεωρητικά το προτζεκτ πατάει σε αυτά δείχνει ακριβώς τη τάση για μελλοντικούς διεκπαιρεωτές απλών εργασιών. Πάντως μπορούν οι εκπαιδευτικοί αν θέλουν να το κάνουν πιο ποιοτικό χωρίς να ακολουθήσουν σφικτές διαδικασίες που ορίζει το υπουργείο.

Το μεγάλο θέμα όμως συναγωνιστές είναι τα πανεπιστήμια. Εκεί πλέον παραδίδονται στους ιδιώτες – λαμόγια οι κόποι και οι θυσίες του Ελληνικού Λαού μέσα από ένα προπέτασμα καπνού από προπαγάνδα, φορείς της οποίας είναι τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Θα θίξω τα κύρια σημεία του νομοσχεδίου.

Πρώτον η λεγόμενη διασύνδεση του πανεπιστημίου με τις επιχειρήσεις στα ερευνητικά προγράμματα. Αυτό είναι κάτι που υπάρχει εδώ και τουλάχιστον 15 με 20 χρόνια καθώς πάρα πολλοί καθηγητές συνεργαζόντουσαν και συνεργάζονται με εταιρείες μέσω κυρίως ευρωπαϊκών προγραμμάτων αλλά και προγραμμάτων της Γ.Γ.Ε. και Τεχνολογίας.

Βεβαίως επειδή στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας οι οποίες είναι και οι μόνες που θα δώσουν χρήματα σε έρευνα ακαδημαϊκού επιπέδου αυτά τα προγράμματα είναι λίγα και συνήθως είναι μικτή η χρηματοδότηση (κράτος και ιδιώτης), οι ιδιώτες από αυτά έχουν φοροαπαλλαγές αρα ένα ποσοστό χρημάτων τα παίρνουν πίσω και με τα υπόλοιπα κάνουν δημόσιες σχέσεις με το κράτος και τους πανεπιστημιακούς το οποίο κράτος μη ξεχνάμε οτι ταϊζει το μεγαλύτερο κομμάτι των «μεγάλων» Ελληνικών επιχειρήσεων με εργολαβίες από τα δανεικά που πληρώνει ο λαός.

Επίσης μέχρι τώρα πολλές εταιρείες που προωθούσαν τέτοια προγράμματα είχαν και το κράτος μέσα στη μετοχική του σύνθεση ή το έχουν κι ακόμα (π.χ. ΕΛΠΕ). Θα μου πείτε τι αλλάζει ; Αλλάζει το οτι πλέον τα πανεπιστήμια βγαίνουν στη ζητιανιά για να προσελκύσουν επενδυτές ώστε να προχωρήσουν σε έρευνα, οι στόχοι της οποίας καθορίζονται πλέον απο τις Ελληνικές κυρίως επιχειρήσεις χαμηλής τεχνολογίας.

Με λίγα λόγια ουσιαστικά οι επιχειρήσεις θα νοικιάζουν (μέσω προγράμματος) φτηνά όσα αξιόλογα σε υποδομές και ερευνητικό προσωπικό εργαστήρια υπάρχουν - υποδομές που πληρώθηκαν από το υστέρημα και τη φτώχεια του φορολογούμενου - και θα τους δίνουν να κάνουν μια ευτελή επιστημονικά εργασία η οποία δε θα δημοσιεύεται σε κανένα σοβαρό ερευνητικό περιοδικό, αυτό συνέβαινε και πιο πριν από πανεπιστημιακούς που ενδιαφέρονταν μόνο για να φάνε χρήμα αλλά τώρα πλέον αυτή η διαδικασία γίνεται ανάγκη επιβίωσης.

Είναι περιττό να αναφέρω οτι οι ξένες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα - και μερικές είναι υψηλής τεχνολογίας ασφαλώς - τρέχουν την ερευνά τους σε μεγάλα ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού. Ειδαμε λοιπόν τι θέλουν να πετύχουν αλλά ποιο είναι το προπέτασμα καπνού ;

Μα ασφαλώς το ότι για πολλά χρόνια τα κομματικά αποστήματα των Ελληνικών πανεπιστημίων νέμονταν το χρήμα, λίγοι πανεπιστημιακοί προχωρούσαν σε έρευνα ως όφειλαν, επίσης δεν είχαμε «σχολές σκέψης» μέσα στη ακαδημαϊκή κοινότητα όπως έπρεπε να έχουμε, και το χειρότερο ομάδες πανεπιστημιακών είχαν κάνει τον χώρο τσιφλίκι τους και αιμοραγούσε η χώρα στέλνοντας πολλά λαμπρά μυαλά στο εξωτερικό αρκετοί από τους οποίους (από αγάπη για τη πατρίδα και τα αγαπημένα πρόσωπα που άφησαν πίσω) αν μπορούσαν να βρούν μια θέση σε Ελληνικό εκπαιδευτικό ιδρυμα θα ερχόντουσαν κι ας έπαιρναν πολύ λιγότερα λεφτά !

Όμως οι θέσεις ήταν «πιασμένες» από τους συγγενείς και τα τσιράκια των κομματικών ομάδων. Βέβαια κανένα από τα παραπάνω προβλήματα δε λύνεται με το νομοσχέδιο αφού το ακαδημαϊκό επίπεδο των διδασκόντων στα πανεπιστήμια αφήνει παγερά αδιάφορη την ελληνική αγορά που καμιά σχέση δεν έχει με τις ερευνητικές καινοτομίες. Ίσως να ενδιαφέρονται σοβαρά 1 - 2 επιχειρήσεις στη χώρα και αυτό είναι πάλι σχετικό …

Ένα δεύτερο θέμα έχει να κάνει με την ισοπεδωτική καταστροφή των τμημάτων και το μετασχηματισμό τους σε σχολές όπου με τους κύκλους σπουδών θα απονέμονται τα αντίστοιχα πτυχία. Δηλαδή για να το κάνω απλό και κατανοητό «διαλύω το μαθηματικό, φυσικό, χημικό, βιολογικό, γεωλογικό, τμημα Η/Υ κλπ και φτιάχνω μια εννιαία σχολή όπου στα τελευταία 2 έτη δίνω το αντίστοιχο πτυχίο».

Αυτό εκτός του ότι πέραν του ενός έτους ενιαίο πρόγραμμα σπουδών μεταξύ διαφορετικών τμημάτων πραγματικά δεν έχει προηγούμενο από όσο γνωρίζω, γίνεται για να μειωθεί το λειτουργικό κόστος των σχολών. Βέβαια με αυτό το τρόπο χάνεται τελείως το ακαδημαϊκό πνεύμα του κάθε επιμέρους τμήματος εντός του οποίου αναπτύσσεται η επιστημονική συνείδηση και απλά αλλάζει το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής εργαζομένων χαμηλού επιπέδου ώστε να μειωθεί το κόστος.

Βέβαια η ύπαρξη μιας ενιαίας σχολής που διαφοροποιείται στα τελευταία 2 έτη υπήρχε το 1955 στη φυσικομαθηματική εκπαίδευση αλλά από τότε άνοιξαν καμιά 20αριά νέα επιστημονικά πεδία στη φυσική και στα μαθηματικά γι αυτό και επιβαλλόταν να «σπάσουν». Επίσης το μέτρο θα φέρει τέτοιο διοικητικό χάος που θέλει κάποια χρόνια για να εφαρμοστεί και δεν μπορεί να γίνει αυτό σε μια νύχτα όπως θέλει το υπουργείο.

Τρίτο θέμα είναι η εισαγωγή του θεσμού του manager ο οποίος θα είναι διορισμένος από τον υπουργό «εγνωσμένης αξίας» ως γενικού αφεντικού σε κάθε πανεπιστήμιο για να ελέγχει υποτίθεται τους πανεπιστημιακούς για την οικονομική και διοικητική διαχείριση του πανεπιστημίου. Καταρχήν εντάξει με το «εγνωσμένης αξίας» γελάμε όλοι, κομματική και προσωπική επιλογή του υπουργού θα είναι το εν λόγω πρόσωπο και ίσως και με επιχειρηματικές επιρροές !

Τέτοια είναι η αντικειμενικότητα του υπουργείου που μόλις ανέλαβε την εξουσία το ΠΑΣΟΚ έβγαλε από υπέυθυνο της Γ.Γ.Ε.Τ. τον διαπρεπή φυσικό κ. Νανόπουλο απλά επειδή τον είχαν τοποθετήσει οι προηγούμενοι κυβερνώντες δηλαδή «αλλάζει ρούχα ο Μανωλιός» με το νέο σύστημα.

Επίσης για το θέμα της διαφθοράς όπου αυτή υπάρχει, κανείς δεν εγγυάται οτι απλά ο μάνατζερ δε θα μπεί κι αυτός μέσα στα κόλπα και δεν θα «τρώει» όπως οι άλλοι όταν εφαρμοστεί το μέτρο ! Επίσης η άσκηση διοικητικού ελέγχου σε έναν τεράστιο αριθμό φοιτητών και καθηγητών από ένα και μόνο άτομο είναι γελοία και μόνο για να αναφέρεται ως επιχείρημα.

Ο manager απλά μπαίνει στον «χώρο» για να βάλει «χαλινάρι» στους καθηγητές η αγορά και η πολιτική εξουσία. Που είναι ο καπνός ; Μα φυσικά τα οικονομικά σκάνδαλα που όλως τυχαίως «ανακαλύφθηκαν» πρόσφατα στα πανεπιστήμια αν και είναι υποθέσεις 2 - 3 χρόνων και βάλε. Ποιά είναι η λύση ; Μα φυσικά οι ορκωτοί λογιστές να κάνουν ελέγχους και οι εισαγγελείς να κλείσουν κάθε κλέφτη δημόσιο υπάλληλο στην φυλακή !

Έγινε ; Όχι ! Γιατί ; Μα για να δικαιολογήσουν την ανάγκη του manager «εγνωσμένης αξίας» όπως η τοποθέτηση γνωστών για τη σχέση τους με την εκάστοτε κυβέρνηση ως π.χ. συνηγόρου του πολίτη, γενικών γραμματέων σε επιχειρήσεις του δημοσίου ( που παίρνουν τα δεκαπλάσια χρήματα από ότι πιο πριν στον ιδιωτικό τομέα ) κλπ.

Τέταρτο θέμα είναι το άσυλο. Αυτό δεν έχει καπνό είναι ο καπνός μόνο του. Ειμαστε υπέρ ή κατά του ασύλου ; Το θεωρώ αδιάφορο ως ένα σημείο λόγω της σημερινής τραγελαφικής κατάστασης στα πανεπιστήμια. Καταρχήν είναι θετικό το να πάψουν τα πανεπιστήμια να είναι «γιάφκες» κάθε είδους αλλά αυτό μπορούσε να γίνει εδώ και χρόνια αφού με το νόμο Κουτσίκου αν υπάρχει εντολή εισαγγελέα αίρεται το άσυλο κατά πλειοψηφία του πρυτανικού συμβουλίου και την πλειοψηφία ως γνωστόν δε την έχει η αριστερά !

Απλά το παρακρατικό στέκι που υπάρχει σε κάποιες σχολές και το οποίο καθοδηγείτε από φιλοκαθεστωτικές ομάδες - με αφεντικά σε αυτές την CIA και την ΚΥΠ - δεν το πείραζε κανείς γιατί στο κάτω κάτω καλύτερα μια ελεγχόμενη «γιάφκα» παρά πολλές και ανεξέλεγκτες.

Τώρα απλά θα το θυσιάσουν το κόλπο αυτό προκειμένου να περάσει το σύνολο του νομοσχεδίου και η αστική δεξιά που πάντα ρέπει αδιάντροπα στον κρετινισμό θα χειροκροτήσει τη διάλυση των πανεπιστημίων προκειμένου να αρθεί το άσυλο. "Ζήτω το νομοσχέδιο της Αννούλας" λοιπόν δεξιοί και λοιποί «πατριώτες» και ας γίνουν τα παιδιά σας παντοτινοί σκλάβοι των 600 ευρώ.

Πέμπτο θέμα ο τριτοετής κύκλος σπουδών (αντί 4 για πτυχίο) συν 2 για master ! Μόνο που «εξυπνούληδες» για να πάρετε master θα πληρώνετε δίδακτρα δηλαδή το 4ο έτος που ήταν έως τώρα ως προς τα μαθήματα δωρεάν (γιατι τα νοίκια και η διαβίωση είναι άλλη αιμορραγία που πολλοί αποσιωπούν) τώρα θα πληρώνεις για να το κάνεις.

Πως σου φαίνεται αυτό πατριώτη δεξιέ και αριστερέ που φτύνεις αίμα να σπουδάσεις τα παιδιά σου σαν το δικό μου πατέρα ; Μήπως λέω μήπως το πολιτικό σύστημα κάθε απόχρωσης σε κοροϊδεύει ;

Τέλος δυο λογάκια για την αξιολόγηση.

Ασφαλώς και είμαστε γενικά υπερ της αξιολόγησης αλλά όταν αυτή δεν γίνεται με μαθηματικά μετρήσιμα κριτήρια τότε γίνεται μέσο διαπλοκής και καταστολής όσων αντιστέκονται στη σαπίλα του συστήματος.

Όταν λοιπόν μιλάνε για αξιολόγηση στη μέση ή ανώτερη εκπαίδευση (επειδή είναι διαδικασία κι όχι προϊον αν και ακόμα και στα προϊόντα υπάρχουν πάρα πολλοί δείκτες γι αυτό και βλέπετε πχ 3 - 4 αυτοκίνητα να αξιολογούνται ως καλύτερα στη κατηγορία τους ανάλογα με το τι θέλουμε επιδόσεις, παθητική ασφάλεια κ.λ.π. ) να αναφέρουν και τον τρόπο αξιολόγησης για να κρίνουμε αν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα καθώς η αξιολόγηση στη εκπαίδευση δεν αποκόπτεται από το κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον αυτού που αξιολογείται.

Επίσης δεν αποκόπτεται από τον γενικό και ειδικό σχεδιασμό του συστήματος εκπαίδευσης σε κάθε χώρα, την ευθύνη του οποίου έχει το κράτος. Για παράδειγμα όταν απαιτείται από τους μαθητές μια τεράστια σε έκταση και αυξημένου βαθμού δυσκολίας ύλη π.χ. στα μαθηματικά είναι λογικό πολλοί να αποτυγχάνουν ακόμα και στα βασικά αφού γι αυτά π.χ. το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει διαθέσει αισθητά λιγότερο χρόνο από ότι το Αγγλικό σύστημα.

Η γενική μας θέση δε μπορεί να είναι ναι ή οχι αν δε μάθουμε το πως ! Είναι σαν να σε ρωτάω αν συμφωνείς να αναλάβεις ένα έργο και αφού πάρω τη συγκατάθεση να σου πω περί τίνος πρόκειται.

Τέλος η αξιολόγηση της εκπαίδευσης είναι ο έλεγχος της επίτευξης των στόχων που τέθηκαν. Οι στόχοι είναι παντελώς διαφορετικοί σε ένα εθνοκοινωνικό κράτος από το καπιταλιστικό. Επομένως η στοχοθεσία τους μας φέρνει ιδεολογικά αντίθετους.

Τελειώνοντας θέλω να αναφέρω οτι τασσόμαστε υπέρ των μαθητικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων οχι μόνο για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά και γιατί πρέπει να υπάρξει καθολική αντίσταση από όλους τους Έλληνες στο ξεπούλημα της χώρας στο εγχώριο και στο διεθνές κεφάλαιο, και στους ξένους που επιβουλεύονται τη γη και την ελευθερία μας όποιοι κι αν είναι .

Δεν χαρακτηριζόμαστε από δεξιά αντανακλαστικά πολιτικής νομιμοφροσύνης ούτε βέβαια υιοθετούμε πράξεις αγελαίας βίας - πέραν της πολιτικής βίας που είναι απαραίτητη σε κάποιες περιπτώσεις - οι οποίες καθιστούν τους συναγωνιστές ευάλωτους και βέβαια σεβόμαστε την Λαϊκή περιουσία γιατί ανήκει στο Λαό μας και μόνο.


Στηρίζουμε τον αγώνα του Λαού για μια παιδεία Ελεύθερη, Ελληνική , Σοσιαλιστική !