Αποχή.

Αυτό αξίζει στον φίλο του Νετανιάχου και των Σαούντ!

Η κοινοβουλευτική δικτατορία του Μορφέως!

Για τους Πολιτικούς Στρατιώτες της Αντιδημοκρατικής Σκέψης δεν υπάρχουν αυταπάτες: Αποχή από κάθε συστημική διαδικασία - Θάνατος στην Δημοκρατία!

του Αντιδημοκράτη

Για άλλη μια φορά τα πολυπρόσωπα δημοκρατικά πιόνια θα βγουν να μας δηλώσουν με θράσος ότι "κινδυνεύει η πατρίδα" αν δεν επιλέξουμε την ερχόμενη Κυριακή την διπλή παγίδα του συστήματος. Άλλη μια καλοστημένη πλάνη που χτίζουν καθημερινά τα ΜΜΕ και ενισχύουν με πάθος οι βαστάζοι της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς. Ξαφνικά οι έννοιες έθνος, πατρίδα, λαός αποκτούν και πάλι σημασία για τους προύχοντες και τους μαυροφορεμένους παπάδες που αγκαλιά με τους τραπεζίτες είχαν μάθει από την ίδρυση αυτού του ανθελληνικού κράτους να περνάνε καλύτερα και από πασάδες σε βάρος όλων μας. Θα σπεύσουν οι εξουσιαστές να μιλήσουν ακόμη και για "εθνική ενότητα" ή να σηκώσουν ακόμη και την γαλανόλευκη αν χρειαστεί κάποια στιγμή, αφού γνωρίζουν ότι συνομιλούν με έναν λαό που μοίρασε δημοσκοπικά αλλά και αυθεντικά "σαραντάρια" στους κυβερνώντες του τουλάχιστον 5 φορές τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ ανέχτηκε  2 έκτακτες κυβερνήσεις που πρόσταξαν οι ξένοι επικυρίαρχοι. Δεν έχουμε να τους χαρίσουμε ούτε ένα δευτερόλεπτο για την κατάντια τους όταν σέρνονται σαν τα σκουλήκια έξω από τις μπάνκες - των παγκόσμιων βασανιστών που τσακώνονται με τους υπερατλαντικούς ομόφυλους τους - και οι ιθαγενείς των αποικιών δακρύζουν από την απόγνωση. 

Από την εποχή που ούρλιαζαν "ζήτω ο σύνταγμας" το 1843 μέχρι την παρουσία τους στο αεροδρόμιο των Αθηνών το 1974 όπου ανέμεναν τον σωτήρα των Παρισίων με τα κεριά στο χέρι τίποτα δεν άλλαξε στην ψυχοσύνθεση του "κυρίαρχου λαού". Ένας σάπιος μέχρι το μεδούλι όχλος με βλαχοαστική συμπεριφορά που έστειλε το πιο δυνατό του αίμα να σκλαβωθεί στα ορυχεία του Βελγίου και στα σιδηροδρομικά δίκτυα της Αμερικής, ενώ εδώ έμειναν να μας διαφεντεύουν οι χειροκροτητές του Λόντου και του Μαυροκορδάτου, οι μισθοφόροι του Αβέρωφ και του Γιωργάκη. Μια καθημερινή κόλαση που οι δαίμονες της είναι όλοι αυτοί που τάζουν παραδείσους στους νεοραγιάδες με αντάλλαγμα την πώληση της ψυχής τους στον δημοκρατικό Μαμωνά. Και αφού τα χρυσά είδωλα της δημοκρατίας κόπηκαν με το δρεπάνι και πουλήθηκαν σε τιμή ευκαιρίας στα παζάρια της λαικής συναίνεσης αμέσως μετά οι πλάκες του ξένου θεού έσπασαν στα κεφάλια των πιστών. Σήμερα σε μια χώρα χωρίς εφεδρείες αντίστασης αλλά και χωρίς προοπτική, το τοκογλυφικό σύστημα χρησιμοποιεί τόσο τους υπερασπιστές τους όσο και τους δήθεν πολέμιους του για να μας υποδείξει ότι ΠΡΕΠΕΙ να δώσουμε το παρών στο γαιτανάκι της αστικής δημοκρατίας. Περιμένοντας και αυτή την φορά στις ουρές της ντροπής ως σύγγχρονοι σκλάβοι για να χαρίσουν μόνοι τους και πάλι το άλλοθι στο κυρίαρχο σύστημα, τους καλούν λοιπόν στο σύνολο τους για να τους σφραγίσουν με το καυτό σύμβολο του δημοψηφίσματος.

Οι Εθνικοσοσιαλιστές, οι Αντιδημοκράτες, οι Φασίστες, οι ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ δεν έχουν διλήμματα και αυταπάτες, δεν εθελοτυφλούν με πλαστά πιστοποιητικά και συγχωροχάρτια που μοιράζει το καθεστώς αφειδώς μέσα από τα φερέφωνα του, δεν πιστεύουν ότι ένα εσπευσμένο δημοψήφισμα και η συμμετοχή του "κυρίαρχου λαού" μπορεί να δώσει λύτρωση αφού ποτέ δεν πιστέψαμε σε λυτρωτές μεσσίες και σωτήρες. Το κατοχικό καθεστώς είναι έτοιμο να εκμεταλλευτεί είτε το ΝΑΙ είτε το ΟΧΙ αφού αυτό κρατάει στο τέλος όλα τα βέλη στην φαρέτρα. Δεν υπογράφουμε δηλώσεις μετανοίας γιατί απλά δεν είμασταν ποτέ διατεθειμένοι για κάτι τέτοιο και δεν συμμετέχουμε στο κάλεσμα της δημοκρατικής σειρήνας. Η συμμετοχή την Κυριακή είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι είναι μια ακόμη νομιμοποίηση του ανθελληνικού καθεστώτος που έσπευσε στους 5 μήνες διακυβέρνησης με την συνενοχή των γραικύλων και την συνενοχή των "άκρων" να ρίξει τα θεμέλια για το τέμενος των Σαλαφιστών, να ενισχύσει τις εφεδρείες των αλλοφύλων συνεργατών και εποίκων υποστηρικτών του καπιταλισμού και να αποδομήσει για πολλοστή φορά κάθε έννοια συλλογικής ταυτότητας επιτρέποντας τα επικοινωνιακά παιχνίδια μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη.

Ο Άγνωστος Στρατιώτης αν μπορούσε να σπάσει τα δεσμά του ελληνικού μαρμάρου και να πάρει πνοή από τον δικό μας κόσμο θα άρπαζε το όπλο του εύζωνα με την ξιφολόγχη και θα λόγχιζε με μανία τους νεοελληνέζους ραγιάδες που χειρότεροι από γιουσουφάκια ανέχονται εδώ και δεκαετίες τους τέκτονες των στοών της Ευρώπης και τους απόφοιτους του γνωστού κολεγγίου των Αθηνών. Ζούμε για την στιγμή που οι φλόγες της Ιερής Καταστροφής θα τυλίξουν τα πάντα και οι καπνοί θα ερεθίζουν τα παράσιτα της αστικής δημοκρατίας. Αναμένουμε την υπέροχη μουσική των σφαιρών καθώς το καθεστώς θα τρώει τις ίδιες τις σάρκες του και οι καπιταλιστικές ύαινες θα παλεύουν για να μοιράσουν την λειά της δημοκρατικής επικράτειας. Οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν έχουν να χάσουν το παραμικρό από την κατάρρευση του συστήματος, απεναντίας ας θυμηθούμε τα λόγια ενός μάρτυρα της Ιδέας και ας είμαστε έτοιμοι για την τελική σύγκρουση: 

"Οτιδήποτε είναι επιζήμιο για την σημερινή τάξη πραγμάτων έχει την υποστήριξή μας. Διότι εμείς επιζητούμε την Καταστροφή. Σε ένα κόσμο που μας έχει περιθωριοποιήσει, υψώνουμε την αρχή της θέλησης για καταστροφή, διότι μόνο η καταστροφή που θα καθαρίσει τα πάντα από το σάπιο φιλελεύθερο σύστημα θα ανοίξει τον δρόμο σε εμάς τους Εθνικοσοσιαλιστές. Γι' αυτό και εμείς παλεύουμε για να επιταχύνουμε την αρχή της καταστροφής του σημερινού συστήματος στηρίζοντας ότι εναντιώνεται σε αυτό και το βλάπτει, όπως κάθε απεργία, κάθε κυβερνητική κρίση, κάθε αδυναμία του Κράτους. Κάθε αποδυνάμωση του είναι καλή, πολύ καλή για μας και πάντα εμείς θα προσπαθούμε να δυναμώνουμε όλες τις παραπάνω δυσκολίες για το κράτος, με πείσμα και με θέληση ώσπου αυτό τελικά πεθάνει".
 

Gregor Strasser

Η δική μας Ευρώπη.

Ανακοίνωση της Εθνικοσοσιαλιστικής Κίνησης Ελλάδος για την δίκη της 20ης Απριλίου.

 
 Ανακοίνωση της Εθνικοσοσιαλιστικής Κίνησης Ελλάδος για την δίκη της 20ης Απριλίου

Η αστική δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός είναι μόνο 2 από τα μύρια όσα κεφάλια της διαχρονικής λερναίας ύδρας που ονομάζεται Σιωνιστικό σύστημα εξουσίας. Το τελευταίο από το εθιμικό με τις γνωστές θρησκευτικές εορτές μίσους μέχρι τις επιχειρήσεις αποπροσανατολισμού που έλαβαν μέρος σε διάφορα σημεία της υφηλίου για την εξαπάτηση των Εθνών, δίνει τεράστια συμβολική σημασία στις ημερομηνίες και επιλέγει προσεκτικά κάθε κίνηση του, με γνώμονα όχι μόνο την επικράτηση αλλά και την διατήρηση της μνήμης ως στοιχείο μελλοντικής υπενθύμισης. Έτσι λοιπόν δεν εκπλησσόμαστε στο ελάχιστο που το αντιφασιστικό καθεστώς επιλέγεi την επερχόμενη 20η Απριλίου ως ημέρα έναρξης της δίκης των "φασιστών" της Χρυσής Αυγής. Θέλει να δείξει  προς κάθε κατεύθυνση ότι ειδικά την ημέρα αυτή θα προσπαθήσει να πλήξει έστω συμβολικά τον Εθνικοσοσιαλισμό - λόγω της ημέρας γεννήσεως του Αδόλφου Χίτλερ - από την άλλη όμως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ημέρα αυτή έχει σφραγιστεί και με την πλήρη επικράτηση του Όλιβερ Κρόμγουελ και του αυταρχισμού του. 

Όμως και χίλιες δίκες να λάβουν μέρος και δέκα χιλιάδες καταδίκες να υπάρξουν στο μέλλον ο Εθνικοσοσιαλισμός θα συνεχίσει να λάμπει ως αέναος Πυρσός Νίκης μέσα στην θυελλώδη καταιγίδα της Σιωνιστικής Παρακμής παραμερίζοντας στο τέλος τους εφήμερους και τους νάνους της κοινοβουλευτικής παρακμής. Η Ιδέα που γεννήθηκε στην Ευρώπη των Εθνών και δοξάστηκε από τις Στέπες της Ασίας μέχρι τις ακτές της Νορμανδίας πέρα από τις όποιες πρόσκαιρες ήττες θα συνεχίσει σε πείσμα όλων να είναι το δικό μας ξύλινο δόρυ στο μάτι του σημερινού δημοκρατικού κύκλωπα. Και όσοι και αν είναι αυτοί που θα παίζουν πάντα τον κακόγουστο ρόλο του συστήματος ντυμένοι με τον μανδύα του "νεοναζί" πάντα στο τέλος η αλήθεια θα μετατοπίζει τις μάσκες από τα πρόσωπα των σύγχρονων πολιτικών απατεώνων.

Για τους Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές η ηγεσία του ακροδεξιού κόμματος που δικάζεται στις 20 Απριλίου δεν μπορεί να έχει και δεν έχει καμιά σχέση με την Ιδέα των εκατομμυρίων μαρτύρων του αγώνα που έδωσαν την ζωή τους για την Νέα Ευρώπη. Αυτό το δεδομένο δεν μας αποτρέπει όμως από να παραδεχτούμε ότι οι περισσότερες κατηγορίες εναντίον τους είναι το λιγότερο γελοίες και οι κατήγοροι τους δεν έχουν ως πρώτο στόχο να πλήξουν την ηγεσία και τα μέλη του κόμματος όπως πολλοί νομίζουν αλλά κυρίως να ταυτίσουν τον Εθνικοσοσιαλισμό με ενέργειες που είτε στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα είτε όχι καμιά σχέση σίγουρα δεν έχουν ούτε στο ελάχιστο με την εθνικοσοσιαλιστική κοσμοθέαση. 

Από τα 70 συνολικά άτομα που κατηγορούνται, την χειρότερη στάση τόσο απέναντι στην κοινή γνώμη αλλά κυρίως προς τους κρατιστές και τους ανακριτές επέδειξαν τα ηγετικά κρατικοδίαιτα στελέχη, τα οποία και φέρουν την πλήρη ευθύνη για τον εξευτελισμό τους και την δημόσια διαπόμπευση τους. Θα ήταν άσκοπο και χάσιμο χρόνου να τους καλέσουμε να συνέλθουν ενόψη της δίκης αφού η τακτική τους και η ανικάνοτητα τους να αντιληφθούν την πραγματικότητα είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια για αυτό άλλωστε αποτελούν σήμερα το κρεμασμένο θήραμα της δημοκρατίας και το περιφερόμενο έπαθλο του αντιφασισμού.  Ξεχωρίζουν όμως ανάμεσα στους γνωστούς κατηγορούμενους δεκάδες άλλοι νεολαίοι εθνικιστές και εθνικοσοσιαλιστές οι οποίοι είμαστε σίγουροι ότι θα κρατήσουν μια αξιοπρεπή στάση - σε αντίθεση με την ηγετική τους ομάδα - τόσο απέναντι στην δημόσια κριτική όσο κυρίως απέναντι στους γελοίους κατήγορους της δημοκρατικής δικτατορίας. Ήδη έχουν κερδίσει όχι μόνο τις εντυπώσεις αλλά και την αλληλεγγύη πολλών συντρόφων που δεν ανήκουν στο εν λόγω κομματικό σχηματισμό αφού στα μπουντρούμια του καθεστώτος δεν υπέγραψαν δηλώσεις μετανοίας όπως η ηγεσία τους, δεν υπέκυψαν σε εκβιασμούς όπως η ηγεσία τους, δεν αρνήθηκαν τις ιδέες τους όπως η ηγεσία τους, δεν "έκλεισαν" το μάτι στον δημοκράτη δήμιο καταδικάζοντας τον ιστορικό αναθεωρητισμό όπως προσφάτως έπραξε ο γενικός γραμματέας του εν λόγω ακροδεξιού κόμματος σε πρόσφατη συνέντευξη του που υπάρχει στο διαδίκτυο.

Σε αντίθεση με όλα τα  παραπάνω πολλοί εξ αυτών κράτησαν ψηλά το ανάστημα τους και ξέρουν ότι κατηγορούνται άδικα από ένα ύπουλο καθεστώς που είναι αντεθνικό και δολοφονικό, γνωρίζουν καλά ότι από την Δευτέρα χιλιάδες Συναγωνιστές αναμένουν να κρατήσουν μια θαραλλέα στάση απέναντι στα κοπρόσκυλα της δημοκρατίας. Ξεχωρίζουμε μέσα από αυτές τις γραμμές εκείνους που δεν είχαν το δικαίωμα όλους αυτούς τους μήνες να βροντοφωνάξουν για τα δίκαια τους και έμειναν επί σειρά πολλών μηνών απομονωμένοι στα κάτεργα της αστικής δικαιοσύνης ξεχασμένοι - ευτυχώς όχι από όλους - αλλά σίγουρα από κάποιους που όφειλαν να τους στηρίξουν με κάθε μέσο. Γνωρίζουν καλά πως τους φέρθηκε η δόλια ηγεσία τους όλο αυτό το διάστημα και έχουν την ευκαιρία στις αίθουσες των δικαστηρίων να αποδείξουν όχι μόνο ότι είναι αθώοι και πιστοί στις ιδέες τους αλλά και ότι διαφέρουν ριζικά από τους γραφικούς ηγετίσκους τόσο στο ήθος όσο και στον χαρακτήρα.

Την μόνη δίκη που μπορούμε να εκλάβουμε ως δίκαιη στα πλαίσια της δικής μας συλλογικής συνείδησης, είναι αυτή που ελπίζουμε να υπάρξει κάποια στιγμή στο μέλλον όπου οι υπεύθυνοι ανεύθυνοι της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, θα απολογηθούν δημόσια και άμεσα για τις προβοκατόρικες ενέργειες τους όλα αυτά τα χρόνια τόσο απέναντι στα αιματοβαμμένα σύμβολα και τις ιδέες όσο και απέναντι σε πρόσωπα που σήμερα λοιδορούνται εξαιτίας τους. Δικαστές και εκτελεστές της απόφασης σε αυτήν την περίπτωση θα είναι τα εγγόνια των "νικημένων" του δευτέρου μεγάλου πολέμου οι σημερινοί Έλληνες Μελανοχίτωνες νεολαίοι που ξέρουν να κρατούν ψηλά τα νικηφόρα Λάβαρα του Αγώνα και απέναντι στις δημαγωγίες των πλουτοκρατών αστών δημοκρατών ξέρουν να απαντούν με περίσσια περιφρόνηση, με καθημερινό αγώνα, με μια φωνή που αντιπροσωπεύει το νόημα της καθημερινής τους διαδρομής: 

Εθνικοσοσιαλιστές μέχρι το τέλος του κόσμου !

Ανακοίνωση της Εθνικοσοσιαλιστικής Κίνησης Ελλάδος: Η «Χρυσή Αυγή» οι εκλογές και η στάση των Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών.

Ανακοίνωση της Εθνικοσοσιαλιστικής Κίνησης Ελλάδος

Αμέσως μετά τα πρώτα αποτελέσματα στις δημοτικές εκλογές της Αθήνας ένα περίεργο χαμόγελο σχηματίστηκε στα πρόσωπα πολλών συναγωνιστών Εθνικοσοσιαλιστών. Δεν ήταν φυσικά από χαρά για την «δυναμική» ενός κόμματος που είχε αλλάξει πολλές φορές ιδεολογική «φορεσιά» περισσότερες και από ένα βεστιάριο σε επαρχιακό θέατρο αλλά για το μέλλον που ερχόταν ταχύτατα μπροστά στα μάτια πολλών κάτι από ταινία τρόμου ή και κωμωδία μαζί. Ο λεγόμενος «χώρος» μια έννοια που χρειάζεται να συζητηθεί αρκετά για να αποσαφηνιστεί πλήρως έζησε πρωτόγνωρα συναισθήματα για την κοινωνική «αναγνώριση», και όμως ελάχιστοι κατάλαβαν ότι όσο πιο πολύ σε αποδέχεται στους κόλπους της η δημοκρατία τόσο πιο εύκολο είναι να σε συντρίψει όπως τα πλοία των αρχαίων εποχών στις συμπληγάδες πέτρες.

Τα παρακάτω δεν είναι ανάγκη να διαβαστούν από Συναγωνιστές που αρέσκονται στα ψέμματα και κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο αλλά από αυτούς και αυτές που νιώθουν ακόμη την Εθνικοσοσιαλιστική Ιδέα να καίει σαν Φωτιά στην καρδιά τους και το Μίσος τους για την Δημοκρατία παραμένει μια αστείρευτη πηγή ενέργειας μέχρι την Τελική Νίκη. Το γραπτό αυτό εκφράζει σκέψεις πολλών που δεν πρόδωσαν τα μελανοπόρφυρα λάβαρα της νίκης και δεν σιώπησαν για να καρπωθούν μερικές δεσμίδες ευρώ. Πάμε λοιπόν και όποιος αντέξει.

Η συμπεριφορά των ανθρώπων του Μιχαλολιάκου παρέμεινε μέσα στο πέρασμα του χρόνου ένας ισχυρός αποτρεπτικός παράγοντας για να ισχυροποιηθεί τόσο η Εθνικοσοσιαλιστική δυναμική μέσα στην «Χρυσή Αυγή» όσο και έξω από αυτήν. Παρόλο που παλιότερα  το εν λόγω κόμμα έγινε η αφορμή για να στρατευτούν χιλιάδες Έλληνες στην κοσμοθεωρία του Εθνικοσοσιαλισμού η έστω να την προσεγγίσουν - η πραγματική αιτία είναι στο dna μας - εδώ και αρκετά χρόνια το κόμμα αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την υπεράσπιση της Πατρίδας την Τιμή και την Αξιοπρέπεια όπως δίνει την βαρύτητα στις λέξεις ένας Εθνικοσοσιαλιστής ή μια Εθνικοσοσιαλίστρια. Αποτελεί η εν λόγω κίνηση άλλο ένα πατριδοκάπηλο αστικό κόμμα που εκμεταλλεύτηκε το πατριωτικό συναίσθημα και το παρελθόν της Εθνικοσοσιαλιστικής Φρουράς και βρίσκεται σήμερα στο ίδιο ιστορικό καλάθι με το προδοτικό ΛΑΟΣ, το βοριδικό Ελληνικό Μέτωπο και την φιλοσιωνιστική ΕΠΕΝ καθώς και το γνωστό ΕΝΕΚ που υπήρξαν διαφορετικά πρόσωπα του ίδιου τέρατος παρόλο την καλή θέληση πολλών μελών τους και απλών πολιτικών στρατιωτών. Φρόντισε για αυτή την ιστορική κατάληξη η πολιτική αισθητική και η κληρονομιά των ηγεσιών της εποχής, η ΚΥΠ και το παρακράτος οι οποίοι φύτευαν πάντα τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις. 

Πολύ γρήγορα όλοι αυτοί που πίστεψαν ότι η άνοδος του «ΚΚ της ακροδεξιάς» όρος που χρησιμοποιείται από όλους αυτούς που απογοητεύτηκαν αλλά συνεχίζουν να στηρίζουν λόγω απόγνωσης το κόμμα της «Χρυσής Αυγής» … θα αποτελέσει κάποιο εφαλτήριο νίκης έπεσαν με δύναμη στο οδόστρωμα της αλήθειας και είδαν τα αστεράκια της κρούσης να σχηματίζονται γύρω τους. Παλαιοκομματικές επιλογές και μεταγραφές από το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, έναν πολιτικό σχηματισμό που άνοιξε με την συνεργασία του την κρίσιμη στιγμή την πόρτα στους εισβολείς του ΔΝΤ, κοινωνικές εμφανίσεις σε κανάλια πόλεις και χωριά που προκαλούν απορία και οργή, επίδειξη πλουτισμού και πολλαπλές κοινοβουλευτικές αποδοχές οι οποίες όμως … δεν φτάνουν για την βενζίνη των κρατικών αυτοκινήτων (δήλωση του Κουκούτση ο οποίος υπήρξε στέλεχος της ΝΔ παλαιότερα και σήμερα βουλευτής Μεσσηνίας με την «Χρυσή Αυγή»), ομαδικός παροξυσμός και γραικυλική γηπεδική νοοτροπία σε τοπικές οργανώσεις και πυρήνες, και πάνω από όλα μια εμετική αντιφασιστική ρητορική που ακόμη και η antifa! δυσκολεύεται να σκεφτεί είναι μόνο μερικά από τα συμπτώματα του νέου «χρυσαυγιτισμού».

Πολλοί μπορούν να πουν «ναι αλλά στην πορεία έχουν σκοπό να αλλάξουν». Ας το σκεφτούν καλύτερα όσοι δεν λογάριασαν μάλλον πόσοι μήνες πέρασαν άραγε από τότε που εισήλθαν στο κοινοβούλιο στο οποίο υποτίθεται ότι θα έριχναν και ξύλο … αλλά τελικά το έφαγαν στα γραφεία τους από τον υιό του Μπαλτάκου ενός ανθρώπου του περιβάλλοντος του «εφιάλτη» Σαμαρά που είχε μάλιστα άμεσες σχέσεις με κορυφαία στελέχη του εν λόγω ακροδεξιού κόμματος της Δεληγιάννη. Ας σκεφτούν πόσα πολλά θα μπορούσαν να επιτευχθούν υπέρ της παιδείας και της ελληνικότητας με την προώθηση ποιοτικών προσώπων και όμως κάποιοι επέλεξαν να τους εκπροσωπεί ο κάθε Ρουπακιάς και ο κάθε ένας που αποδείχτηκε τελικά επιζήμιος, ας το σκεφτούν καλύτερα λοιπόν αφού όλα τα κόμματα επιλέγουν στο τέλος την καπηλεία των Ιδεών και την υπηρεσία προς το σύστημα. Άλλωστε αν κάποιος κάνει λάθος σε αυτή την διαπίστωση ας μας πει ποια η δράση του «μοναδικού κινήματος των Ελλήνων Εθνικιστών» σχετικά με την παρουσία τους στο Σύνταγμα την εποχή των «αγανακτισμένων» τους οποίους ονόμαζαν ως «προβοκάτορες», ποια η στάση τους στην επίσκεψη του Τούρκου Νταβούτογλου και ποια η δράση τους απέναντι στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο καθώς και ενάντια στο τζαμί στο Βοτανικό που θα αποτελέσει την βιτρίνα για τις διεργασίες του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας. Αυτές είναι μόνο λίγες από τις πολλές περιπτώσεις που οι καιροσκόποι εργολάβοι του «πατριωτισμού» δεν έπραξαν το παραμικρό.

Οι θερμές χειραψίες του Μιχαλολιάκου με την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Ψινάκη, οι ευγενικές συζητήσεις του βουλευτή Ματθαιόπουλου με στελέχη του εθνομηδενιστικού ΣΥΡΙΖΑ στην βόρεια Ελλάδα καθώς και η ανάδειξη ανθρώπων που ουδεμία σχέση έχουν με τον Πατριωτισμό (πόσο μάλλον με τον Εθνικοσοσιαλισμό …) αποδεικνύουν στην πράξη ότι είναι κεντρική επιλογή της ηγεσίας της «Χρυσής Αυγής» και εις γνώση της η έμμεση συνεργασία με το καθεστώς και η προβοκάτσια ενάντια στις πατριωτικές ιδέες. Άλλωστε ποτέ κανείς εκ μέρους τους δεν απάντησε γιατί έγινε πρόταση στην βουλή υπέρ της ανάδειξης του sir Μαρκεζίνη στην θέση του έκτακτου πρωθυπουργού, γιατί δεν πολεμήθηκε το θέμα της συνεργασίας Ελλάδος - Ισραήλ η οποία λειτουργεί σήμερα υπέρ του ιμπεριαλιστικού σχεδιασμού ενώ η πρόσφατη δημοσίευση άρθρου του γενικού γραμματέα της «Χρυσής Αυγής» στην εφημερίδα «Ακρόπολη» δίπλα στο εκδοτικό σημείωμα του Μαυρίκου που καλούσε για πλήρη συνεργασία με ΗΠΑ και Ισραήλ είναι το κερασάκι στην δηλητηριασμένη τούρτα που ονομάζεται σήμερα «Λαϊκός Σύνδεσμος».

Όλα αυτά δεν μπορούν να μείνουν κρυφά ή να αγνοηθούν από συμπατριώτες που απορρίπτουν την Δημοκρατία και δηλώνουν Εθνικοσοσιαλιστές. 

Η κοροϊδία, η απατηλή συμπεριφορά και οι παραπλανητικές κινήσεις αποτελούν δείγμα ηθικής της δημοκρατίας και επειδή αυτή η κοινωνική σύφιλη προσβάλλει οτιδήποτε κινείται εντός των δημοκρατικών πρακτικών είναι αναγκαίο να επισημανθεί η πηγή της μόλυνσης. Δεν είναι άλλη από την δομή και την αναγκαιότητα  του συστήματος να στήνει κομματικούς σχηματισμούς προς εξυπηρέτηση των επιταγών του Σιωνισμού και των Αμερικανών από το 1945 και μετά. Με δεδομένη την σχεδιασμένη μελλοντική αναταραχή ανάμεσα στους 2 πόλους του συστήματος το εξουσιαστικό σχέδιο θέλει να έχει στην ναφθαλίνη και θα την έχει για καιρό, μια ακροδεξιά άκρως ελεγχόμενη και με ανθρώπους του ΝΑΤΟ στο εσωτερικό της. Έτσι λοιπόν η λευκή πετσέτα από τον Κορυδαλλό έχει πέσει από καιρό … και είναι πασιφανές ότι άνθρωποι που εκπαιδεύτηκαν στην διαχείριση κρίσεων της Ατλαντικής συμμαχίας θα παίξουν καίριο μελλοντικό ρόλο στην κοινοβουλευτική «ακροδεξιά του κυρίου» η οποία με την γαλανόλευκη στο πέτο θα σπεύδει να ξεκληρίσει τον λαό στο όνομα τάχα του «πατριωτικού καθήκοντος».

Για αυτό άλλωστε η εσπευσμένη μεταγραφή αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας και η εμπιστοσύνη της ηγεσίας της ακροδεξιάς σε πρόσωπα της Μπακογιάννη είναι πιο δυναμική από ποτέ με στόχο να υπάρχει μια συστημική δύναμη έτοιμη να επέμβει αν ο συνομιλητής του σφαγέα Πέρες, ο εθνομηδενιστής Τσίπρας δεν εκτελέσει στο ακέραιο της επιταγές της Σιωνιστικής εξουσίας. Έχουμε λοιπόν μπροστά μας την ολότητα του πολιτικού συστήματος με τις στημένες διαμάχες να δίνουν άρτο και θέαμα στον όχλο αλλά η εξουσία της παρακμής να παραμένει ακλόνητη στον θρόνο της και να καλεί και νέους σκλάβους να σφαχτούν στα γόνατα της. Η αποφυγή ουσιαστικής πρότασης εκ μέρους της «Χρυσής Αυγής» για το μελλοντικό κοινωνικό μοντέλο, δηλαδή αν θα υπάρχει η Ελλάδα στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ καθώς και η αδιαφορία για τα κοινωνικά ζητήματα, για τις συντάξεις τους μισθούς και την εργατική δύναμη, καθώς και όποια σχέδια για αυτάρκεια και βιομηχανοποίηση είναι άλλη μια παράμετρος που ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει. Απλά δεν έχουν πρόταση και όραμα για τίποτα πλην μιας διαμαρτυρίας που θα καθηλωθεί στο 4 με 5 της εκατό και θα αποτελέσει βαλβίδα ασφαλείας της κοινωνικής αποσυμπίεσης.

Η στημένη δολοφονία του Φύσσα στην Αμφιάλη υπό την επίβλεψη των ένστολων σκυλιών του συστήματος αποτέλεσε το κομβικό σημείο και την κορύφωση για το σύστημα όταν θέλησε να δώσει τέλος στον εκλογικό «αέρα» της καθοδηγούμενης ηγεσίας της αλλά και την απαρχή για την αναζωογόνηση του κρατικοδίαιτου αντιφασισμού. Η σύλληψη της ηγεσίας και η παραμονή τους σε ασφαλή κελιά μέχρις σήμερα χωρίς να έχουν κανένα πρόβλημα από τις τριτοκοσμικές συνθήκες των ελληνικών φυλακών είναι μια παρένθεση για το εξουσιαστικό σύστημα. Όσο και αν οδύρεται ο Μιχαλολιάκος ότι είναι φυλακισμένος γνωρίζει πολύ καλά ότι το σύστημα που υπηρέτησε τόσο καιρό με προσήλωση έχει φροντίσει να προσέξει τα περισσότερα από τα δικά του παιδιά και να «κάψει» και μερικά αν χρειαστεί αφού το ίδιο κάνει άλλωστε από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Σαφέστατα δεν έχει να φοβηθεί το παραμικρό ο ίδιος και η πιστή «αυλή» του αφού όλα γίνονται για τα μάτια του κόσμου προς τέρψιν των εκλογικών διαδικασιών και σε μια λογική του Σαμαρά να φανεί ως το καλό παιδί απέναντι στους Σιωνιστές.

Το σύστημα επιτυγχάνει από την μια μεριά να ικανοποιήσει την αριστερά με το κυνήγι των «φασιστών» οι οποίοι έσπευσαν να κάνουν δηλώσεις μετανοίας μπροστά σε κάμερες και ανακριτές τόσο πριν όσο και  μετά την σύλληψη τους, και από την άλλη βγάζει από το παιχνίδι τους ενοχλητικούς «πραιτοριανούς» του Μιχαλολιάκου για όσο καιρό χρειαστεί και θα τους ενεργοποιήσει και πάλι όταν θα αναλάβει ο γνωστός Βορίδης αρχηγός της «εθνικόφρονης» παράταξης της ΝΔ και θα προκύψει θέμα «εθνικής ασφαλείας» δηλαδή όταν θα κινδυνεύσει το πλουτοκρατικό σύστημα που διαφεντεύει τον τόπο μας. Αυτά τα «παιχνίδια» έχουν ξαναγίνει σε πολλές χώρες και δεν είναι κάτι το καινούργιο.

Δεν μπορούμε όμως υπό αυτές τις συνθήκες και να αδιαφορήσουμε πλήρως για τα δεκάδες απλά μέλη της οργάνωσης νεαρής κυρίως ηλικίας που έχουν διωχθεί και βρίσκονται στα κάτεργα της δημοκρατίας εξαιτίας της αδιαφορίας της ηγεσίας τους αλλά και του κρατικού σχεδιασμού και μάλιστα χωρίς οι εν λόγω «υπεύθυνοι» του κόμματος να έχουν πράξει το παραμικρό για την ενίσχυση τους όλο αυτό το διάστημα. Οι μόνοι που προβάλλονται προς συμπαράσταση είναι οι βουλευτές της «Χρυσής Αυγής» μια πρακτική που είναι πλέον εμφανής τόσο στους οπαδούς τους αλλά και στους φυλακισμένους. Ας κρίνουν οι ψηφοφόροι τους αυτή την κατάσταση και ας πράξουν αναλόγως. Η νεολαία της «Χρυσής Αυγής» που βρίσκεται δέσμια της εξουσίας προδόθηκε για πολλοστή φορά από την ηγεσία του κόμματος και αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει.

Με δεδομένα τα παραπάνω όλοι όσοι διαθέτουν ακόμη συνείδηση δεν έχουν ξεχάσει το Εθνικοσοσιαλιστικό τους καθήκον και πράττουν ως Εθνικοσοσιαλιστές οφείλουν να μην στηρίξουν στο ελάχιστο τον κομματικό σχηματισμό της νεοχρυσαυγίτικης ακροδεξιάς. Οι ψήφοι προς εκπροσώπους και κομματάρχες που καμιά σχέση δεν έχουν με τις Εθνικοσοσιαλιστικές Ιδέες αποτελεί ενίσχυση της κομματικής παρακμής και ασυδοσίας. Για εμάς η Δημοκρατία και οι εκλογές δεν είναι παρά ένα ακόμη όπλο της πλουτοκρατίας και της μασονικής εξουσίας. Έχουμε να υπερασπιστούμε Συντρόφους και οικογένειες και μια Πατρίδα ματωμένη παρά τα κομματικά γραφεία της παρακμής. Κομματόσκυλα που εξύβρισαν τον Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό και προωθούν την ατζέντα των στοών και της ευρωπαϊκής ένωσης δεν έχουν καμιά θέση στις τάξεις των Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών. Οι Εθνικοσοσιαλιστές οφείλουν όχι μόνο να αρνηθούν οποιαδήποτε συνδιαλλαγή αλλά και να τους πολεμήσουν σήμερα και αύριο και πάντα μέχρι να ξεκαθαρίσει ο κόπρος του Αυγεία!

Για τον Ελληνικό 

Εθνικοσοσιαλισμό και την Πατρίδα! 

Ανακοίνωση της Εθνικοσοσιαλιστικής Κίνησης Ελλάδος

Ακρόπολη 19.01.2015 

Κράτος και εξεγερσιακή βία: Η στάση των ριζοσπαστών Εθνικιστών / Φασιστών απέναντι στην κρατική καταστολή, την αστική δημοκρατία και τον καπιταλισμό.

γράφει ο Λοθάριος

Αυτοί που μας παρακολουθούν και μας διαβάζουν γνωρίζουν καλά την πλήρη απαξίωση μας για τις ομάδες της «αστικής ακροδεξιάς» αλλά και για την ευρύτερη «εθνική δεξιά», ποτέ δεν αναγνωρίσαμε την παραμικρή αξία στα λεγόμενα τους τα οποία κινούνται συνήθως μεταξύ της γραφικότητας και της χυδαιότητας. Όμως αυτή τη φορά και εν όψη των πρόσφατων γεγονότων του Βόλου, οι κύριοι αυτοί ξεπέρασαν σε χαμέρπεια κάθε προηγούμενο, γεγονός που μας αναγκάζει να τοποθετηθούμε πάνω σε θέματα αρχής με κύριο στόχο να υπερασπιστούμε τις βασικές μας θέσεις ανοιχτά και έντιμα.

Μετά τα γνωστά γεγονότα του Βόλου ακολούθησε ένα όργιο παραπληροφόρησης από τα καθεστωτικά ΜΜΕ όπως και το περιμέναμε άλλωστε. Από την δική μας την πλευρά η αλληλεγγύη σε κάθε αντικαθεστωτικό αγωνιστή που βρίσκεται όμηρος στα χέρια του ανθελληνικού κράτους είναι δεδομένη. Δεν μπορούμε παρά να αποδοκιμάσουμε την στάση κομμάτων όπως της «Χρυσής Αυγής», η οποία έσπευσε με τον πλέον ανέντιμο τρόπο να δηλώσει πίστη και αφοσίωση στην αστική δημοκρατία και στο σύνταγμα ... όπως επίσης και η δεξιά η οποία επέλεξε την ρητορική της  «αντιακρότητας», εξομοιώνοντας όλα τα άκρα και θέτοντας ως βασικό κίνδυνο για το λαό και τη χώρα τη  «βία» και τις «ακρότητες» γενικά.

Η ρυπογόνος αστική ακροδεξιά ξαναχτύπησε.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας στάσης είναι το άρθρο «Στον αστερισμό των άκρων το οποίο δημοσιεύθηκε στις σελίδες αλλά και στην ιστοσελίδα της «Ελεύθερης Ώρας» και φέρει την υπογραφή του κ. Νίκου Χιδίρογλου. Αν αυτό το άρθρο είχε δημοσιευθεί σε οποιαδήποτε άλλη χρονική θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε στον συγγραφέα αφελείς προθέσεις, όμως αυτή τη στιγμή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένδειξη μικροαστικής δειλίας και απολογία του σύγχρονου ραγιαδισμού (στην καλύτερη περίπτωση). Από την αρχή κιόλας του πονήματός του ο αρθρογράφος αποκαλεί τους τρεις νεαρούς εθνικιστές του Βόλου «άτομα φίλα προσκείμενα στην Χρυσή Αυγή», αναπαράγοντας ανεπεξέργαστα τα αισχρά ψέμματα που διέδωσε από την πρώτη στιγμή η κρατική και αστυνομική προπαγάνδα, και αισθάνεται μάλιστα την ανάγκη να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με το «που θα βαδίσει η κοινωνία, αν δεν προσέξουμε» και πιο συγκεκριμένα γράφει  «θα βαδίσει στο δρόμο της ωμής βίας, θα βαδίσει προς μια κατεύθυνση παρόμοια με εκείνη της Ιταλίας τη δεκαετία του ’70, όταν ακροαριστεροί και νεοφασίστες συγκρούονταν στους δρόμους και το αίμα έρρεε».

Ο κύριος Χιδίρογλου είναι ή ανενδοίαστα προκλητικός ή εντελώς αφελής όταν εξορκίζει την βία ως μια δυνητική απειλή, μόλις δυο βδομάδες μετά τα γεγονότα τους Ιερισσού, στην Ελλάδα των 3000 αυτοκτονιών και των εκατομμυρίων εξαθλιωμένων! Μόλις δυο βδομάδες πριν στην Χαλκιδική, οι δυνάμεις καταστολής του δημοκρατικού ανθελληνικού κράτους, το οποίο ο κύριος αυτός αισθάνεται την ανάγκη να υπερασπισθεί, συμπεριφέρθηκαν κυριολεκτικώς ως στρατός κατοχής, χτυπώντας και καταστέλλοντας ανηλεώς με χημικά, το κίνημα αντίστασης των κατοίκων της περιοχής ενάντια στην εκμετάλλευση της γης τους.

Κάθε μέρα χιλιάδες άνθρωποι βιώνουν τον απόλυτο τρόμο για το αύριο, πολλοί αυτοκτονούν όταν δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη σιδερένια φτέρνα του τραπεζικού χρέους, την απειλή των κατασχέσεων και της εισβολής των κλητήρων και των φοροληστρικών υπηρεσιών στη ζωή τους! Είναι μια καθημερινή ωμή βία με χιλιάδες θύματα η οποία προεκτείνεται στους δρόμους των πόλεων, στις πλατείες, στα χωριά και σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας, όπου υπάρχουν εστίες αντίστασης. Η ωμή βία είναι σήμερα παρούσα και συντρίβει την κοινωνία, όμως το πρώτο μέλημα του κυρίου Χιδίρογλου και των ομοίων του είναι ο στιγματισμός και η πρόληψη ΜΟΝΟ της βίας εκείνης που θα μπορούσε να αντιταχθεί στη βία του καθεστώτος. 

Το αίμα ρέει ήδη άφθονο, αλλά μόνο τα χτυπήματα κατά των τραπεζών και η πλήξη της σαθρής εξουσίας φαίνονται να εξεγείρουν ακόμα μερικούς «πατριώτες»! Μετά την αναφορά του μάλιστα στα «χρόνια του μολυβιού» στην Ιταλία, ο «πατριώτης» ψύχραιμος αρθρογράφος αναφέρεται ακόμα και στη δολοφονία του Μίκη Μάντακα, αναφέρει σχετικά: «Τότε, είχε βρει και το θάνατο, από σφαίρες ακροαριστερών, ο Έλληνας φοιτητής και στέλεχος του ιταλικού MSI, Μίκης Μάντακας».


Το «Movimento Sociale Italiano» για όσους δεν γνωρίζουν υπήρξε ο ιστορικός συνεχιστής του Φασισμού, ο οποίος  ως Κίνημα προερχόταν ακριβώς από την συσπείρωση επαναστατικών στοιχείων των «άκρων», χρησιμοποίησε συστηματικά την πολιτική βία για την απελευθέρωση της Ιταλίας από την αστική δημοκρατία και την μαρξιστική επιρροή και δημιούργησε μια μοναδική κουλτούρα στηριζόμενη στο πολεμοχαρές ήθος και στην ηρωική θέαση των πραγμάτων, ήταν συνεπώς το ακριβώς αντίθετο από αυτά που έχει εκφράσει ο κύριος Χιδίρογλου, ο οποίος ούτε κατά διάνοια αξίζει να πιάνει στο στόμα τους προσωπικότητες όπως ο Μίκης Μάντακας!

Στη συνέχεια γίνεται λόγος για «θαυμαστές του κόμματος του Νίκου Μιχαλολιάκου», «ναζιστικό υλικό» και «όπλα» και ο αρθρογράφος αναρωτιέται ρητορικά: «Ναι, όπλα. Που τα βρήκαν;» υπονοώντας προφανώς είτε ότι τα εν λόγω άτομα ήταν οργανωμένη σπείρα η οποία είχε τη δυνατότητα να προμηθευτεί όπλα από άγνωστες πηγές, και κάπου εκεί αγγίζεται και η ευαίσθητη ψυχωτική συνομωσίολογική χορδή της αντιφασιστικής «ακροδεξιάς»! Φυσικά είναι περιττό να πούμε ότι τη στιγμή που υπάρχουν άτομα που αντιμετωπίζουν ποινικές διώξεις από το κατοχικό κράτος, τέτοιου είδους γραφόμενα ξεπερνούν τα όρια και αποτελούν το βούτυρο στο ψωμί του κατασταλτικού μηχανισμού αφού αναπαράγουν κομμάτι κομμάτι όλα τα κλασσικά και κινηματογραφικά στερεότυπα του πολιτικά ορθού.

Εδώ ακόμη μια φορά ο κ. Χιδίρογλου βιάζεται να επιβεβαιώσει τα επίσημα αστυνομικά ανακοινωθέντα χωρίς καν να έχει πλήρη γνώση της υπόθεσης, αλήθεια όμως πώς μπορεί να είναι σίγουρος για την ύπαρξη όπλων πριν καν υπάρξουν απτές αποδείξεις προς τεκμηρίωση των λεγομένων των αστυνομικών αρχών; Καλά θα έκαναν όμως να ήταν πιο προσεκτικοί ορισμένοι κύριοι που σήμερα φαίνονται τόσο σίγουροι για την ύπαρξη τους ώστε να αναρωτιούνται μάλιστα και από που προέρχονται, διότι μπορεί να αποδειχτεί στην πορεία (όπως έχει γίνει κι άλλες φορές) ότι τα περίφημα όπλα ήταν ψεύτικα, αεροβόλα ή απλώς ανύπαρκτα ...


Πάντως ο κύριος Χιδίρογλου, μέσα σε όλες αυτές τις ακροβασίες, δείχνει να είναι σίγουρος τουλάχιστον για ένα πράγμα, για το «ότι νέα παιδιά, είναι διατεθειμένα να χρησιμοποιήσουν βία για να πετύχουν, τι; Ποιος ξέρει, τι ...».  Είναι αλήθεια κύριε Χιδίρογλου ότι όταν το κράτος βιαιοπραγεί το κάνει με οργανωμένο και αποτελεσματικό τρόπο και έχει πλήρη επίγνωση των επιδιώξεων του! Όταν οργανώνει προβοκάτσιες, διακρίνεται από επαγγελματισμό και ψυχρή εκτελεστικότητα! Και φυσικά αυτοί που το υπηρετούν γνωρίζουν πολύ καλά το ρόλο τους και έχουν πλήρη γνώση της αποστολής τους, γι' αυτό  εξάλλου και το Εθνικιστικό κίνημα σήμερα βρίσκεται στην κατάσταση που βρίσκεται, διότι αυτοί που το υπονόμευσαν γνώριζαν άριστα τί έκαναν και γιατί το έκαναν! Ακριβώς το αντίθετο ισχύει σε περιπτώσεις κινήσεων, οι οποίες ακριβώς επειδή βασίζονται μόνο σε αγνές προθέσεις ΔΕΝ έχουν καμιά σχέση με τη βία του Κράτους ! Έχουν ως μοναδικό λόγο έκρηξης την ίδια τους την ύπαρξη μέσα σε έναν ανούσιο και ρυπαρό σύγχρονο κόσμο, δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με την κοινότοπη λογική των προσκυνημένων και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο δεν επιδέχονται ερμηνείες από ανθρώπους που δεν υπήρξαν ποτέ στη ζωή τους ούτε αγωνιστές, ούτε πολιτικοί ακτιβιστές, ούτε εξεγερμένοι για να τις νοιώσουν! Συνεπώς δεν είναι αδικαιολόγητη η έκπληξη του κυρίου Χιδίρογλου μπροστά στο γεγονός ότι «οι νεαροί που ενέχονται στην επίθεση στην Τράπεζα Κύπρου στο Βόλο, είχαν καλυμμένα τα πρόσωπά τους, ενώ χρησιμοποίησαν και βόμβες μολότοφ ... Τελικά, η μεθοδολογία των δύο άκρων, δεν διαφέρει καθόλου».

Προφανώς όταν κανείς έχει υπάρξει όλη του τη ζωή κονδυλοφόρος σε δεξιά και ακροδεξιά έντυπα, δεν μπορεί να σκεφτεί ότι ορισμένα πράγματα πηγάζουν από πρακτικές αναγκαιότητες  - η κάλυψη ενός προσώπου ώστε να μην αναγνωριστεί αυτός που διαπράττει μια ενέργεια ή η παρασκευή μιας μολότοφ, μέθοδος που εφευρέθηκε για ανθρώπους οι οποίοι δεν είχαν πρόσβαση σε κανονικά εκρηκτικά και όπλα - και δεν συνιστούν ιδεολογική σύμπλευση ή μίμηση της κουλτούρας ενός άλλου χώρου. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές οι μέθοδοι  ακτιβιστικών χώρων, τελείως διαφορετικών σε ιδεολογικό επίπεδο, ομοιάζουν κυρίως όταν αυτοί οι χώροι πλήττουν τον ίδιο εχθρό, άλλωστε η εξεγερσιακή ηθική είναι μια Αξία που πολλές φορές βρίσκεται πάνω ακόμα και από τις ιδέες, και αυτό είναι το μεγάλο δίδαγμα της Εθνικοεπαναστατικής βιοθεωρίας που συνένωσε αγωνιστές από διαφορετικούς χώρους και ιδεολογικές αφετηρίες!

Εκεί όμως που γίνεται άκρως τραγικός ο κ. Χιδίρογλου, είναι στο σημείο που προσπαθεί να δώσει ιδεολογικοπολιτικά μαθήματα (!) προβαίνοντας σε μια ιστορική σύγκριση του Κομμουνισμού και τους Εθνικοσοσιαλισμού: «Η αποϊεροποίηση της ανθρώπινης ζωής, ο εξωραϊσμός της βίας, η αποκτήνωση, είναι το βασικό χαρακτηριστικό της αριστεριστικής & κομμουνιστικής ιδεολογίας, όσο και της εθνικοσοσιαλιστικής».  Η αλήθεια είναι ότι για εμάς τους Εθνικιστές / Εθνικοσοσιαλιστές / Φασίστες η ζωή έχει μόνο την αξία που της δίνει κανείς, αλλά ο κύριος Χιδίρογλου δεν σκέφτηκε ποτέ ότι η «αποϊεροποίηση της ανθρώπινης ζωής» προήλθε μάλλον από την πλήρη εμπορευματοποίηση της ανθρώπινης ύπαρξης και την εκμετάλλευση που επέφερε ο καπιταλισμός ; Δεν του έτυχε ποτέ να αντιληφθεί ότι η αποκτήνωση προέρχεται κυρίως από την έσχατη εξατομίκευση και τον καταναλωτικό κρετινισμό που επέβαλε το καπιταλιστικό μοντέλο, το ίδιο που κονιορτοποίησε κάθε έννοια τιμής, αλληλεγγύης και οργανικού δεσμού;


Όμως ο κύριος Χιδίρογλου αισθάνεται την ανάγκη να γίνει πιο σαφής σχετικά με τις ομοιότητες των δυο «ολοκληρωτισμών» έτσι μαθαίνουμε ότι «Κατ’ αρχήν, είναι και οι δύο «σοσιαλιστικές» ιδεολογίες, άρα αναδιανεμητικές», είναι αλήθεια ότι ο ληστρικός καπιταλισμός που απογυμνώνει εκατομμύρια Έλληνες δεν είναι καθόλου αναδιανεμητικός αλλά άμεσα κατασχετικός, «είναι και οι δύο ολοκληρωτικές» είναι επίσης αλήθεια ότι η φιλελεύθερη αστική δημοκρατία κατάφερε να αποχαυνώσει τις μάζες τόσο ολοκληρωτικά ώστε να μην χρειαστεί ποτέ να γίνει ανοιχτά ολοκληρωτική με εξαίρεση ίσως την Ελλάδα του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη, «είναι και οι δύο ανελεύθερες και απάνθρωπες», καμιά σχέση με την ελευθερία του πολιτικά ορθού και τον ανθρωπισμό του σύγχρονου καπιταλισμού, «ασκούν και οι δύο βία και κοινωνική μηχανική», προφανώς στον αγγελικό κόσμο στον οποίο ζει ο κύριος Χιδίρογλου δεν συνάντησε ποτέ βία εκ των άνω (η Ιερισσός πέφτει προφανώς κάπως μακριά ...) ούτε αντιλήφθηκε την κοινωνική μηχανική του καταναλωτισμού, της υπερχρέωσης κτλ. «Γι’ αυτό και τα βρήκαν προσωρινά το 1939, με αρχική πρόθεση να διαμοιράσουν τα εδαφικά λάφυρα» και μετά τί συνέβη κύριε Χιδίρογλου, ήταν τόσο απόλυτες αυτές οι ομοιότητες που η συμμαχία υπήρξε άκρως προσωρινή! 

Μέσα στα πολλά ιστορικά παραδείγματα βίας που δίνει ο κύριος αυτός, ξέχασε φαίνεται τη Δρέσδη, την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, τον εκτοπισμό 13 εκατομμυρίων Γερμανών μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο και τον θάνατο των μισών από αυτούς, το Βιετνάμ, το Ιράκ και ΦΥΣΙΚΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ! Σε αυτές τις περιπτώσεις τα θύματα ήταν αόρατα και ο θάνατος τους ανεπαίσθητος! Φυσικά εμείς ως Εθνικιστές και Φασίστες δεν αναλαμβάνουμε σε καμία περίπτωση την υπεράσπιση του Σταλινικού κρατικού καπιταλισμού που μόνο σοσιαλιστικός δεν ήταν και ο οποίος πολέμησε με λύσσα στο πλευρό των Αμερικανοαγγλοσιωνιστών την Ευρώπη (αυτά η μνήμη του κ. Χιδίρογλου τα έχει απολέσει), αλλά δεν μπορούμε παρά να χλευάσουμε τα δύο μέτρα και δυο σταθμά του κ. Χιδίρογλου, ο οποίος σκανδαλίστηκε σε απίστευτο βαθμό από τα γεγονότα του Βόλου, όπως επίσης χλευάζουμε και τους απίστευτους συνειρμούς αυτού του ιδίου κυρίου.

Το βέβαιον είναι ότι ο αρθρογράφος δεν φοβάται την γελοιοποίηση, αφού λοιπόν έχει γράψει ένα ολόκληρο άρθρο μέσα στο οποίο ένας ανυποψίαστος αναγνώστης δεν θα μάθαινε σχεδόν τίποτα όσον αφορά την πραγματική, τραγική κατάσταση της χώρας, η οποία υποφέρει καταπώς φαίνεται μόνο εξαιτίας των «άκρων», μιλάει για «ανασυγκρότηση» με «αντιμετώπιση της κρίσης» και με «συσπείρωση των εθνικών δυνάμεων», θα θέλαμε λοιπόν να ξέρουμε ποιές είναι αυτές οι «εθνικές δυνάμεις» και τί είδους αντιμετώπιση της κρίσης έχει να μας προτείνει. Μήπως προτείνει μια ανακύκλωση των δυνάμεων που δημιούργησαν την σημερινή κατάσταση και οι οποίες ως εκ θαύματος μετανόησαν, πέρασαν από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ και δεν μένει παρά να βγουν στο προσκήνιο άσπιλες κι αμόλυντες;

Η δική μας στάση.

Όπως έχουμε δηλώσει επανειλημμένως και όπως πράττουμε εδώ και χρόνια, από την πρώτη στιγμή που αυτό το ιστολόγιο είδε το φως της μέρας, είμαστε αλληλέγγυοι με κάθε αντικαθεστωτικό αγωνιστή που διέπραξε ενέργειες κατά της αστικής δημοκρατίας και διώχθηκε γι' αυτές, ασχέτως αν συμφωνούμε ή όχι με τις ιδεολογικές του θέσεις και απόψεις. Μακράν του να είναι απλώς ένας τακτικισμός, η στάση αυτή είναι θέση αρχής, είναι κομμάτι της δικής μας ηθικής και δε μας νοιάζει ΚΑΘΟΛΟΥ αν κάποιοι την καταλαβαίνουν ή όχι. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι σήμερα δεν έχουμε απέναντι μας ούτε το παραπαίον και ανίσχυρο αστικό κράτος της Ιταλίας του 1920 - 22, ούτε την καταρρέουσα δημοκρατία της Βαϊμάρης του '33, αλλά ένα εξελιγμένο, συγκεντρωποιημένο, καλά οργανωμένο, πανίσχυρο και μεταμοντέρνο καπιταλιστικό - δημοκρατικό κράτος το οποίο θα υπερασπιστεί μέχρι τέλους το καπιταλιστικό σύστημα που το δημιούργησε. Αυτό το κράτος δεν αλλάζει, δεν αναμορφώνεται, δεν τροποποιείται και ΔΕΝ αποτελεί έκφραση και υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, είναι μόνο ένας μηχανισμός ο οποίος δεν διστάζει σήμερα να θυσιάσει το μέλλον του λαού στο βωμό της ίδιας της δικής του επιβίωσης. Συνεπώς η μόνη λύση που έχουμε μπροστά μας είναι η συθέμελη καταστροφή του και η αντικατάστασή του από μια ελεύθερη λαϊκή κοινοτική και εθνική Πολιτεία. Η λέξη καταστροφή δεν μπορεί να τρομάξει παρά μόνο προσκυνημένους και δειλούς μικροαστούς νοικοκυραίους, είναι όμως ο άμεσος στόχος που θα πρέπει να προτάξει κάθε εθνικοεπαναστατικό κίνημα, όπως έλεγε και ο Ernst Jünger τη δεκαετία του 20':

«Η καταστροφή είναι το μόνο μέσο στα μάτια του εθνικισμού που ενδείκνυται στην σημερινή κατάσταση των πραγμάτων ...  Αφήνουμε κατά μέρος την ιδέα ότι θα μπορούσε να υπάρξει ένα είδος επανάστασης που να υποστηρίξει την τάξη για χάρη των μικροαστών. Επειδή ακριβώς είμαστε οι πραγματικοί, αυθεντικοί και ανηλεείς εχθροί του αστού, δεν νοιώθουμε παρά μόνο ευχαρίστηση απ' την αποσύνθεσή του. Όσο για 'μας, δεν είμαστε αστοί, είμαστε τέκνα των πολέμων, συμπεριλαμβανομένων και των εμφυλίων πολέμων, και μόνο όταν όλο αυτό, αυτό το θέαμα των κυκλικά και αέναα περιστρεφόμενων κύκλων, θα έχει σαρωθεί, θα μπορέσει να ξεδιπλωθεί μέσα μας ότι πηγάζει από τη φύση, το στοιχειώδες, τη στοιχειώδη αγριότητα, την αρχέγονη γλώσσα, την ικανότητα να γεννήσουμε το καινούριο με το αίμα και την σπορά μας».

Φυσικά όταν ένα σύστημα ψυχορραγεί προσπαθεί να ταυτίσει την ύπαρξη του με αυτήν ολόκληρης της χώρας, τους Έθνους και του Λαού, γι 'αυτό άλλωστε και άνθρωποι σαν τον κύριο Χιδίρογλου μιλούν γενικώς και αορίστως για ανοικοδόμηση και συσπείρωση, όμως οι ριζοσπάστες Εθνικιστές / Φασίστες επαναστάτες γνωρίζουν καλά  ότι πρόκειται για μια καλοστημένη παγίδα που ως μόνο στόχο έχει να τους χρησιμοποιήσει και να τους εξουδετερώσει ώστε να σωθεί ότι μίσησαν περισσότερο και ότι έβλαψε με τον χειρότερο τρόπο την πατρίδα. Ο μεγάλος Γάλλος διανοητής του νεοφασισμού Maurice Bardèche έγραφε στο βιβλίο του ''Les Temps modernes'' (1952) κάνοντας ταυτόχρονα και έναν εξαιρετικά οξυδερκή απολογισμό της ιστορίας και της στάσης του Φασισμού σε σχέση με το κράτος τα εξής λόγια, που μοιάζουν να έχουν γραφτεί επίσης και για τους Έλληνες αγωνιστές του σήμερα: 

«Πάει πολύς καιρός από τότε που ότι εθνικιστικό υπάρχει στη Γαλλία πέφτει συνεχώς στην ίδια παγίδα που του στήνει η πίστη και η στοργικότητα. Όταν οι εθνικιστές έχουν πολλαπλασιάσει επί χρόνια τις προειδοποιήσεις και τις επιπλήξεις τους, όταν έχουν καταγγείλει τα λάθη του καθεστώτος και καταδείξει ότι το έθνος έπρεπε να διαχωριστεί με κάθε τίμημα από τους ανθρώπους που το οδηγούσαν στο χαμό του, όταν το δράμα που πρόβλεψαν, ξεσπά, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, οι άνθρωποι του καθεστώτος προσπαθούν ανυπερθέτως να σώσουν εαυτόν διακηρύσσοντας ότι η υπεράσπιση του έθνους ταυτίζεται με την υπεράσπιση του καθεστώτος και ότι χτυπώντας κανείς το καθεστώς χτυπά την ίδια την πατρίδα. 

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή οι άνθρωποι του έθνους θα έπρεπε να αρνηθούν αυτόν τον ψευδή συμψηφισμό που τους συνδέει στην πραγματικότητα με την δολοφονία της πατρίδας. Δεν μπορούν να σώσουν το μέλλον του ίδιου του έθνους παρά μόνο ζητώντας (από τους αντιπάλους τους στμ) μια προκαταβολική παραίτηση και βασίζοντας την εθνική ανάκαμψη όχι πάνω στις αιτίες που προκάλεσαν την ήττα και που δεν μπορούν παρά να προκαλέσουν κι άλλες, αλλά πάνω στα διδάγματα της ίδιας της ήττας που απαιτούν να ακολουθήσουμε νέους δρόμους με διαφορετικούς ανθρώπους. Όμως αυτό δεν έγινε, δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν το έκαναν ποτέ. Δεν ακούν παρά μόνο την καρδιά τους και δεν βλέπουν παρά μόνο την καταματωμένη πατρίδα. Έτσι πέφτουν με τα μούτρα στα καλάθι της ιερής ένωσης προσφέροντας στους αντιπάλους τους που δεν άλλαξαν ποτέ την πολύτιμη στήριξη της ίδιας τους της θυσίας. (...) 

Οι δημοκρατικοί ευχήθηκαν το Σεντάν και χειροκρότησαν το Σεντάν (την ήττα της Γαλλίας στον γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1870 ώστε να προκληθεί κατάρρευση του αυτοκρατορικού καθεστώτος του Νεπολέωντος του Γ'. στμ), οι μπολσεβίκοι προκάλεσαν την κατάρρευση του ρωσικού μετώπου και υπέγραψαν την ειρήνη του Μπρεστ - Λιτόφσκ, οι αντιστασιακοί χαιρέτησαν το βομβαρδισμό των πόλεων μας και θέλησαν τον εμφύλιο πόλεμο: κι εμείς, δεν θα ευχηθούμε ποτέ το Σεντάν και δε θα αποδεχτούμε ποτέ το Μπρεστ - Λιτόφσκ και δεν θα καλέσουμε ποτέ σε εμφύλιο, κι έτσι οι δημοκρατικοί, οι μπολσεβίκοι και οι αντιστασιακοί εγκαταστάθηκαν στα τέλος για τα καλά στην εξουσία πατώντας πάνω σ' αυτά τα συντρίμια που εμείς απορρίπτουμε. (...)

Αν η Γαλλία μπορεί να υπολογίζει σ' εμάς, γιατί είμαστε εθνικιστές (...) κάθε φορά που διακυβεύονται τα ουσιαστικά της συμφέροντα και ιδίως η εδαφική της ακεραιότητα, να μην χάνουμε ποτέ ωστόσο απ' την οπτική μας ότι το ουσιώδες, στο συμφέρον της ίδιας της πατρίδας, είναι να εξαφανιστεί το τωρινό καθεστώς: το καθήκον μας ως εθνικιστών είναι, κατά συνέπεια, ν' αρπάξουμε κάθε ευκαιρία, κάθε αναποδιά, κάθε στροφή της ιστορίας για να το πλήξουμε. 

Μόνο έχοντας συνεχώς κατά νου αυτή τη σκέψη θα μπορέσουμε να καταλάβουμε μια μέρα τη στιγμή που θα μας προσφέρει η ιστορία, την χαραμάδα αυτή απ' την οποία θα περάσει η αναγέννησή μας. Δεν είν' αλήθεια ότι κάποια ιστορική μοίρα παρασύρει σαν ποτάμι τους λαούς προς το χαμό τους. Οι λαοί οι ίδιοι είναι που κάνουν το πεπρωμένο τους. Και το κάνουν όπως ακριβώς και οι άνθρωποι με την θέληση και το θάρρος τους. Ας ανακτήσουμε την θέλησή μας και θα κερδίσουμε κι ένα μέλλον».

Αντλώντας αυτά τα πολύτιμα διδάγματα από την ιστορία του Φασισμού, αρνούμαστε σήμερα να δεθούμε στο άρμα της καπιταλιστικής δημοκρατίας η οποία σήμερα επιχειρεί να ταυτίσει, ακριβώς με τον τρόπο που το περιγράφει ο Bardèche, την δική της μοίρα με αυτήν ολόκληρου του έθνους. Δεν ξεχνούμε ούτε για μια στιγμή ότι η σημερινή κατάσταση έχει προέλθει από πολλές δεκαετίες καπιταλιστικής επιβολής, η οποία σαν καρκίνος κατέφαγε τα σπλάχνα του λαού και ξέρουμε ότι η σωτηρία της πατρίδας απαιτεί πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα την εξάλειψη αυτού του κακοήθους αποστήματος, το οποίο περιλαμβάνει φυσικά και τις στρατιές των παραγόντων της διεφθαρμένης πολιτικής τάξης, που οι διάφοροι Χιδίρογλου έχουν το θράσος ακόμα να ονομάζουν «εθνικές δυνάμεις». Αυτός είναι επίσης και ο λόγος που δεν φοβόμαστε να περάσουμε από κάθε χαραμάδα προκειμένου να δυναμώσουμε την εθνική και κοινωνική αντικαπιταλιστική πάλη και γι' αυτό βλέπουμε σε κάθε πραγματικό αντικαθεστωτικό αγωνιστή, όποιες κι αν είναι οι ιδέες του έναν ντε φάκτο σύμμαχο (ακόμα κι κάποιοι αδυνατούν να το συλλάβουν) και γιατί όχι έναν αυριανό σύντροφο: 

«Όλες οι επαναστατικές δυνάμεις στο εσωτερικού ενός Κράτους είναι αόρατοι σύμμαχοι, παρά την αντιπαράθεσή τους. Κι αυτό γιατί η τάξη είναι ο κοινός τους εχθρός»  Ernst Jünger 

Αυτοί που επιδίδονται στην «αντιφασιστική» πάλη δεν αντιλαμβάνονται ότι χρησιμεύουν ως «χρήσιμοι ηλίθιοι» του καθεστώτος, κάτι που ισχύει και για όσους θεωρούν ότι ο βασικός εχθρός είναι γενικά οι «αναρχοκομμουνιστές» (ή τα «άκρα»), και όχι το καπιταλιστικό σύστημα και οι μηχανισμοί που το υπερασπίζονται. Αυτοί οι αριστεροί που ζητούν από την κυβέρνηση έκτακτους νόμους κατά της «φασιστικής» απειλής και μέτρα λογοκρισίας και περιορισμού της έκφρασης (τα περίφημα «αδικήματα γνώμης»), δεν κάνουν τίποτε άλλο απ' το να σκάβουν τον ίδιο τους τον λάκκο, αφού τέτοιοι νόμοι, «κατά των άκρων και των παρεκτροπών» που φαντάζουν αρχικά μόνο «αντιφασιστικοί», είναι στην πραγματικότητα επιπρόσθετα όπλα στα χέρια του συστήματος, τα οποία ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαν να στραφούν ενάντια σε οποιαδήποτε δύναμη αμφισβήτησης και αντίστασης, δεδομένου μάλιστα ότι η καπιταλιστική δημοκρατία ταυτίζει τον εαυτό της με την νομιμότητα, το λαό και την ίδια την πατρίδα. Ας μελετήσουν πιο προσεκτικά τις θέσεις του γνωστού κομμουνιστή θεωρητικού και οργανωτή Leon Trotsky: 

«Η αστική δημοκρατία είναι χρησιμοποιήσιμη από το προλεταριάτο στο βαθμό που ανοίγει το δρόμο για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Κατά συνέπεια, κάθε εργατικός «ηγέτης» που οπλίζει το αστικό Κράτος με ειδικά μέσα ελέγχου της κοινής γνώμης γενικά, και ιδιαίτερα του τύπου, είναι κυριολεκτικά ένας προδότης. Σε τελευταία ανάλυση η όξυνση της ταξικής πάλης θα εξαναγκάσει τις αστικές παρατάξεις κάθε απόχρωσης να φθάσουν σε μια συμφωνία μεταξύ τους: Να αποδεχθούν έκτακτους νόμους, κάθε είδους περιοριστικά μέτρα και μέτρα «δημοκρατικής» λογοκρισίας εναντίον της εργατικής τάξης. Οποιοσδήποτε δεν το έχει ακόμα καταλάβει, πρέπει να βγει έξω από τις γραμμές της»
(Ελευθερία του τύπου και εργατική τάξη - 1938)

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τέτοια φιλοκαθεστωτικά στην ουσία τους μέτρα ζητούνται από την «δημοκρατική» και «ανθρωπιστική» αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ αλλά και από πρόστυχα χρεωκοπημένα αστικά κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ, από πολιτικές δυνάμεις δηλαδή που έχουν ταχθεί άνευ όρων υπέρ της σωτηρίας του καπιταλιστικού κράτους (στη δημοκρατική του μορφή). Οι εθνικιστές / νεοφασίστες αγωνιστές, οπλισμένοι με μια επαναστατική αντίληψη, βασισμένη σε μια ακριβοπληρωμένη και αιματοβαμμένη εμπειρία πολλών δεκαετιών, στέκονται και θα σταθούν μέχρι τέλους στο πλευρό της αντίστασης και της εξέγερσης. Οι θλιβεροί νεοραγιάδες υποστηρικτές της μικροαστικής εθνικοφροσύνης δεν θα έχουν παρά μόνο την περιφρόνησή μας και δεν θα αργήσουν να καρφωθούν στον πάσσαλο της ατίμωσης και της προδοσίας, δίπλα στους «μη ακραίους» δημοκράτες και τους «μετριοπαθείς» αριστερούς! Η δική μας ηθική, είναι αυτή των εξεγερμένων, των ανταρτών και των επαναστατών και μ' αυτήν θα διαπαιδαγωγήσουμε μια νέα Επαναστατική Εθνικιστική πρωτοπορία, απαλλαγμένη από την πνευματική και φυσική ηγεμονία την πυορροούσας αστικής ακροδεξιάς. Εμείς είμαστε οι πραγματικοί εξεγερμένοι και το μέλλον μας ανήκει!

«Οι εξεγερμένοι στρατολογούνται μεταξύ αυτών που είναι έτοιμοι να πολεμήσουν για μια υπόθεση, ακόμα κι αν μοιάζει χαμένη. Η ιδανική περίπτωση είναι αυτή όπου η δική τους ελευθερία ταυτίζεται με αυτή της χώρας τους»  Ernst Jünger

Εθνικιστές αιχμάλωτοι πολέμου και εθνικιστικό αντάρτικο πόλεων (άρθρο του Ιφικράτη Αμυρά)

Στις 28 Μαρτίου 2013, οι πραιτωριανοί ανακοίνωσαν ότι έπιασαν τρεις νεαρούς εθνικιστές που φέρονται να έβαλαν φωτιά στην τράπεζα Κύπρου στον Βόλο. Δεν ξέρω τί στάση θα κρατήσουν οι τρεις αιχμάλωτοι πολέμου για όσα τους προσάπτει το κατοχικό καθεστώς. Ξέρω τί στάση θα κρατήσω εγώ. Όπως και στην περίπτωση του αναρχικού αντάρτικου πόλεων, έτσι και στην περίπτωση του εθνικιστικού αντάρτικου πόλεων, οι αιχμάλωτοι πολέμου θα έχουν την έμπρακτη συμπαράστασή μου, αν την ζητήσουν.

Οι πραιτωριανοί έχοντας δημοσιεύσει τα στοιχεία των τριών νεαρών, ζητούν πληροφορίες από το κοινό για να προσθέσουν και άλλα αδικήματα στην δικογραφία εις βάρος των τριών αιχμαλώτων πολέμου. Όποιος ρουφιάνος δώσει στοιχεία στους πραιτωριανούς εις βάρος των τριών νεαρών, θα θεωρηθεί συναυτουργός στην ληστεία των καταθέσεων των Κυπρίων αδελφών μας.

Οι πραιτωριανοί ισχυρίζονται ότι οι τρεις νεαροί είναι μέλη της Χρυσής Αυγής. Η Χρυσή Αυγή από την πλευρά της δήλωσε ότι δεν έχει καμμία σχέση με αυτά τα άτομα και ότι, «καταδικάζει κάθε πράξη βίας και διενεργεί τον πολιτικό της αγώνα στα πλαίσια του Νόμου και του Συντάγματος». Εγώ από την πλευρά μου, ως εκπρόσωπος του νεοσύστατου πολιτικού φορέως ΙΕΡ.Α.Κ.Σ., καταδικάζω όσους δηλώνουν υποταγή στην κατοχική νομιμότητα. Καταδικάζω όσους υποτάσσονται στην κατοχική δικαιοσύνη και στα μισελληνικά διατάγματα των δωσίλογων.

Οι Έλληνες πατριώτες δεν πρέπει να έχουν καμμία απολύτως σχέση με όσους αρνούνται να υπερασπιστούν την Πατρίδα και τον Λαό με κάθε μέσον. Καθήκον ενός νομίμου πολιτικού φορέως υπό συνθήκες ξένης κατοχής είναι να εκπαιδεύει, να οργανώνει, και να καλεί τον Λαό σε Εθνική Αντίσταση, με κάθε μέσον. Μόνον οι παράνομες πολιτικές οργανώσεις καταδικάζουν την πολιτική βία εις βάρος των κατακτητών. Ό,τι είναι παράνομο για τον κατακτητή, είναι απολύτως νόμιμο για τους Έλληνες πατριώτες. Και ό,τι είναι παράνομο για τους Έλληνες πατριώτες, είναι παράνομο για τον κατακτητή.

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...

Πετάξτε τις κομματικές παρωπίδες !

Μεγαλύτερη η αποχή, παρά την πρωτοφανή πόλωση.

Στο 40% και σε + 200.000 πολίτες σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές αντιστοιχεί το μερίδιο της αποχής σε αυτές της 17ης Ιουνίου. "Η κρισιμότερη ημέρα από τη μεταπολίτευση" μάλλον για αρκετούς ήταν ακόμα μια Κυριακή, παρά τον πρωτοφανή πόλεμο εκλογολαγνείας από τα ΜΜΕ.

Έτσι λοιπόν, το 60% επέλεξε κατά πλειοψηφία το 29%, με το τελευταίο καθώς φαίνεται να ζητά τη βοήθεια του 12% και ... ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν  για την Ελλάδα.

Να κυβερνάται από δύο απόλυτες μειοψηφίες, που ούτε καν αθροιστικά δε βγάζουν πλειοψηφία. Οι συστημικές δυνάμεις έχουν βαλθεί να κάνουν και πάλι το μαύρο άσπρο, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι όλες για κάποιον ανεξήγητο λόγο είναι νικήτριες. Υπάρχει χαμένος άραγε ;


Σίγουρα ... Όσο οι βουλευτές θα σιδερώνουν τα σακάκια τους, η Ελλάδα θα συνεχίζει να αργοπεθαίνει ... Όσο τα υποκριτικά κοντριλίκια των κομματόσκυλων εντείνονται, τόσο ολοένα και περισσότεροι συμπατριώτες μας θα κατανοούν ότι ο ρόλος του πολιτικού έγκειται σε έναν παραλογισμό.


πηγή

Τα όνειρα μας δεν χωράνε στις κάλπες σας (Αυτόνομοι Εθνικιστές Κορίνθου)

Το  υλικό αυτό με το ιδιαίτερο μήνυμα για κάθε  Εθνικιστή / Εθνικοσοσιαλιστή / Φασίστα  καθώς  κι όλες  οι μελλοντικές δράσεις - ενημερώσεις  που πρόκειται να κάνουμε   , προσδοκούμε να γίνουν τροφή  για σκέψη στους  πλανεμένους ,  από την παρηκμασμένη αστική δημοκρατία και τα ψευτοδιλήμματα - εκβιασμούς που εκθέτουν οι  επωφελούμενοι - άμεσα από αυτήν - δεξιοί και αριστεροί κομπάρσοι της , συμπολίτες μας .

 

Ευχαριστούμε τους Συντρόφους που βοήθησαν στο να σχεδιαστεί , να παραχθεί (σε αρκετά μεγάλη ποσότητα)  και να διαδοθεί (ακόμη και σε ορεινές περιοχές) ! 


για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...       

Σχεδόν 40% η αποχή από τις εκλογές: επιβεβαίωση μας σχετικά με τον χαρακτήρα της εκλογικής διαδικασίας.

Οι εκλογές, μεταξύ όλων των ποιοτικών χαρακτηριστικών τους, ανέδειξαν και κάτι για το οποίο δε μίλησαν πολλοί. Το ποσοστό της αποχής αγγίζει το 40%, με άλλα λόγια 4 στους 10 Έλληνες γύρισαν την πλάτη στη διαδικασία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η αποχή υπήρξε εξ' ολοκλήρου συνειδητή, είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα, σε υψηλότερα από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. 

Τα αντίστοιχα ποσοστά αποχής το 2009 ήταν 30%, το 2007 ήταν 26% και το 2004 ήταν 24%. Η απογοήτευση των πολιτών για τα κόμματα είναι σε μεγάλο βαθμό δεδομένη, και κάτι για το οποίο ίσως δεν θα σας πληροφορήσουν αρκετοί, είναι τα πραγματικά ποσοστά των κομμάτων, αν συμπεριλάβουμε στο αποτέλεσμα την αποχή, τα λευκά και τα άκυρα. Και είναι αποκαλυπτικό, ότι το πρώτο κόμμα, με αυτή την αναγωγή, λαμβάνει μόλις το 12% των προτιμήσεων των ψηφοφόρων ... 

Αυτή είναι και η πραγματική του επιρροή στο σύνολο των Ελλήνων. Κοντά στον έναν στους δέκα πολίτες. Από αυτό και μόνο συμπεραίνει κανείς, ότι η οποιαδήποτε κυβέρνηση συμμαχιών προκύψει, είναι απλά προϊόν ενός συστήματος κομμένου και ραμμένου στα μέτρα του εξουσιαστικού μοντέλου που το καθεστώς επιβάλλει και στοιχείο του μειοψηφικού χαρακτήρα της λεγόμενης "πλειοψηφίας".

πηγή

Μείνε καθαρός και καταψήφισε την κομματοκρατία.

ένα ενδιαφέρον άρθρο για τις εκλογές ...

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...

Εκλογές 2012: Αποχή !

Οι 'Ελληνες καλούνται ξανά στις κάλπες για να αποφασίσουν ποιος θα τους διαφεντέψει. 'Ενα νέο θέατρο σκιών με πρωταγωνιστές τους κλέφτες της πολιτικής ζωής και κομπάρσους τους ψηφοφόρους λαμβάνει χώρα στον τόπο μας και το τέλος του έργου δεν προμηνύεται ευχάριστο. Η κάλπη ως "υπέρτατος κριτής" και εκφραστής της "βούλησης του λαού" θα βγάλει και πάλι ως νέο πρωθυπουργό ενός ήδη διαλυμένου και διεφθαρμένου κράτους, έναν εκ των αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων. 

Οι περισσότεροι συμπατριώτες μας δε φαίνονται να ξυπνούν από το χρόνιο λήθαργό τους ούτε τώρα που θίγεται άμεσα το προσωπικό και το οικονομικό τους συμφέρον. Η εθνική και κοινωνική απαξίωση και ταπείνωση ενός ολόκληρου έθνους, κατά τα τελευταία σαράντα τουλάχιστον έτη διακυβέρνησης της χώρας μας από τα μέλη και τους φορείς της οικογενειοκρατίας, είτε παραβλέπονται στο βωμό μιας κάποιας αόριστης "δημοκρατικότητας" και "ελευθερίας του λόγου", είτε δεν υφίστανται καν για κάποιους άλλους οι οποίοι εγωιστικά και διακατεχόμενοι από άκρατο ατομικισμό κοιτάζουν μονάχα τη δική τους βολή και άνεση. 

Αναλογιστείτε μόνο πώς θα χαρακτηριστεί κάποιος αν τολμήσει να ασκήσει την παραμικρή κριτική εναντίον του δημοκρατικού πολιτεύματος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, οι δύο δηλαδή κύριοι υπαίτιοι της κατάντιας μας, συνεχίζουν σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις να μην πέφτουν κάτω από το 25-30 % συνολικά, παρά τα όσα έχουν διαπράξει εις βάρος του ελληνικού έθνους. Δυστυχώς οι 'Ελληνες δεν έχουν σταματήσει να εθελοτυφλούν και να δέχονται απαθέστατα τις αποφάσεις που άλλοι παίρνουν γι' αυτούς. 

Οι ρίζες τους ραγιαδισμού και της υποδούλωσης σώματος και πνεύματος είναι πολύ βαθειές και μάλλον χρειάζεται ένα ισχυρό σοκ στους περισσότερους συμπατριώτες μας, έτσι ώστε αυτές να ξεριζωθούν μια και καλή. Το σοκ αυτό,όπως αποδεικνύεται, δεν ήταν η προσχώρηση ή καλύτερα η παράδοση της χώρας στο ΔΝΤ και τα κοράκια της τρόικας, όπως δεν ήταν και το ξεπούλημα του κυπριακού Ελληνισμού,το σκάνδαλο Κοσκωτά, τα 'Ιμια, το χρηματιστήριο, τα ομόλογα, η Siemens, το Βατοπέδι και όλες οι άλλες αμαρτίες του πολιτικού κατεστημένου. Φαίνεται πως το βαρέλι έχει ακόμα αρκετό περιθώριο μέχρι τον πάτο προς τον οποίο βυθιζόμαστε ολοταχώς.

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...

Mafia IV

Οι Ρουμάνοι Εθνικιστές και Πατριώτες δείχνουν τον δρόμο !

Πρωταγωνιστούν οι Ρουμάνοι Εθνικιστές και Πατριώτες στις κινητοποιήσεις ενάντια στην διεφθαρμένη - και άκρως φιλοσιωνιστική - κυβέρνηση συμμαχίας.


Αφορμή για τις διαδηλώσεις τα σχέδια της κυβέρνησης να διαλύσει το σύστημα υγείας και να ενισχύσει τις πρωτοβουλίες ιδιωτών με συνέπεια τον αποκλεισμό του λαού από την δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.


Μετά την παραίτηση του παλαιστινιακής καταγωγής υφυπουργού υγείας ο οποίος και επέκρινε νομοσχέδιο του υπουργείου, χιλιάδες κατέβηκαν στον δρόμο και τσάκισαν τα ένστολα σκυλιά του καθεστώτος.


Όπως αναφέρουν διάφορες πηγές: «Το απόγευμα της Κυριακής διαδηλωτές πέταξαν πέτρες εναντίον μονάδων αντιμετώπισης ταραχών της αστυνομίας, που έκαναν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων.


Κάδοι απορριμμάτων πυρπολήθηκαν κοντά στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου, στο κέντρο της πρωτεύουσας. Επεισόδια αναφέρθηκαν και στην πλατεία Ουνιρίι, στο κέντρο της ρουμανικής πρωτεύουσας.


Οι διαδηλωτές ζητούν από τον πρόεδρο Τράιαν Μπασέσκου και την κεντρώα κυβέρνηση συμμαχίας υπό τον πρωθυπουργό Έμιλ Μποκ να παραιτηθούν.


Κρατώντας ρουμανικές σημαίες και ηχώντας σφυρίχτρες, οι διαδηλωτές φώναζαν «παραιτηθείτε» και κρατούσαν πανό που έγραφαν «θέλουμε σεβασμό» και «όχι άλλη διαφθορά». Εκατοντάδες άνθρωποι διαδήλωσαν και σε άλλες περίπου 20 πόλεις, όπως η Τιμισοάρα, το Ιάσι κ.ά»