Ορθό το λάβαρο.
"... Ακόμα , δεν έχουμε ούτε το δικαίωμα ούτε καν μία πρόφαση όλοι εμείς οι Εθνικιστές για να πούμε πως θα υποστηρίξουμε τους λεγόμενους "δεξιούς" του πολιτικαντισμού , γιατί αυτοί εκπροσωπούν δήθεν "εθνικές - αντικομμουνιστικές" τάσεις.
Τους λεγόμενους "δεξιούς" πρέπει πρώτοι εμείς να περιφρονήσουμε γιατί ήδη τα υποκείμενα αυτά αποδείχτηκαν , αμετάκλητα, πιότερο προδοτικά κι επιζήμια απ' ότι οι δεδηλωμένοι εχθροί μας. Ποιός θα ξεχάσει τις γυναικωτές ερωτοτροπίες του φασουλή Θεοτόκη ( σημ. ο τότε Πρόεδρος της "Εθνικής Παρατάξεως" ) με το καραμανλικό παρακράτος και τη προδοσία του απέναντι σ' αυτούς που, υποτίθεται, πως εκλέχτηκε για να υπηρετήσει ;
Ως πότε οι Εθνικιστές θα παγιδεύονται για να ψηφίζουν κοινοβουλευτικές φατριούλες για τη δήθεν προαγωγή των συμφερόντων τους ενώ στην ουσία αυτές ακριβώς οι προχειροστημένες (πάντοτε) φατριούλες τους σκάβουν το λάκκο ; ..."
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ Η. ΚΑΛΕΝΤΖΗΣ
ΟΡΘΟ ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ
Η αθλιότητα της μπουρζουαζίας επαναλαμβάνεται !
του Αριστοτέλη Καλέντζη.
Ένα δημοσίευμα στο, πολύ, αμφιλεγόμενο «Ιndymedia» έρχεται να αποδείξει - παρά τον τίτλο του - ότι υπάρχουν κάποιοι που θυμούνται και θυμούνται πολύ καλά ότι η μπατσοκρατική δημοκρατία επαναλαμβάνεται με την ίδια απανθρωπιά αλλά και την ίδιαν έλλειψη φαντασίας !
Το δημοσίευμα έχει αριθμό «ταυτότητος» 1083361 κι έχει ως εξής:
1083361
Kανείς δε θυμάται
από το παρελθόν 12:31μμ, Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009
Το 1977 και ΠΑΛΙ παραμονές εκλογών συνελήφθη ο Καλέτζης σαν τρομοκράτης. Ό Καλέτζης ακροδεξιός και τότε η ακροδεξιά ήταν ο κίνδυνος για τη Νέα Δημοκρατία.
Τότε και ΠΑΛΙ η Νέα Δημοκρατία ήταν κυβέρνηση που ετοιμάζονταν να παραδώσει την εξουσία.
Τότε και ΠΑΛΙ η Νέα Δημοκρατία κινδύνευε να χάσει τις εκλογές αλλά με τη σύλληψη του Καλέτζη που καταδικάστηκε πέντε μέρες ΠΡΙΝ τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία ΚΕΡΔΙΣΕ οριακά τις εκλογές!!!!
Τώρα και ΠΑΛΙ παραμονές εκλογών συλλαμβάνονται "τρομοκράτες" αλλά αριστεροί αυτή τη φορά. Τώρα ο κίνδυνος για τη Νέα Δημοκρατία είναι ορατός από "αριστερά"!
Τώρα και ΠΑΛΙ η Νέα Δημοκρατία κινδυνεύει να πιάσει πάτο ακριβώς όπως και το 1977 αλλά πολεμάει για την ...ανατροπή και συλλαμβάνει κάποιους πιτσιρικάδες με ...κατσαρολικά στη κουζίνα τους!
Μπας και είμαστε αναλώσιμα κρέατα του κομματικού δίπολου που δουλεύει για το υπερατλαντικό αφεντικό του TOΣΟ ξεδιάντροπα;
To παραπάνω δημοσίευμα είναι ακριβέστατο και απολύτως εύστοχο ως προς τον συμπερασματικό παραλληλισμό του! Μόνη ανακρίβειά του και λίαν προσβλητική για το άτομό μου, ο χαρακτηρισμός μου ως «ακροδεξιού»! Κατά τεκμήριο , ένας Πλατωνικός Εθνικοσοσιαλιστής βρίσκεται εκτός του πολιτικάντικου «φαύλου κύκλου», αλλά το λανθάνειν για τον συντάκτη του , ως άνω , κειμένου ανθρώπινο.
Με την επανάληψη του «κόλπου» της δήθεν «αποτελεσματικότητας απέναντι στους τρομοκράτες» η Νέα Δημοκρατία αποδεικνύει την επανάληψη του ίδιου «φτηνού» δημαγωγικού «πατρόν» που, από τον καιρό του εθνοπροδότη Κωνσταντίνου Καραμανλή, επιχειρεί τη συστηματική εξαπάτηση της κοινής γνώμης με σκοπό το «στρουγγάρισμά» της στο αδιέξοδο της αναγκαστικής ψήφου !
Λακωνικά και χωρίς καμία διάθεση πολιτικολογίας, θεωρώ ανεπιφύλακτα την υπόθεση της συλλήψεως του Χαλανδρίου ως στημένη και κοινό προεκλογικό πυροτέχνημα !
Έχοντας άμεση «εμπειρία» της χαφιεδίστικης ποταπότητας της αστικής δημοκρατίας , θεωρώ ότι η συγκεκριμένη πυροτεχνηματική σύλληψη δήθεν «τρομοκρατών» εξυπηρετεί το προεκλογικό παιγνίδι των μπουρζουαζίστικων μονομάχων του κοινοβουλίου και μόνον.
Η δε δικαστική αρχή που αποτελεί το «μακρύ χέρι» της μπουρζουαζίας αυτό ακριβώς θα πρέπει να το έχει υπ’ όψη! Τα μάτια όλων είναι στραμμένα επάνω στους χειρισμούς της «δικαιοσύνης» με ιδιαίτερα κριτική διάθεση διότι δεν νοείται να παραβλέπουμε τον a priori προεκλογικό δόλο που είναι ΗΛΙΟΥ ΦΑΕΙΝΟΤΕΡΟΣ !
Οι δικαστές που θα χειρισθούν τις τύχες των συγκεκριμένων συλληφθέντων θα πρέπει να έχουν υπ’ όψη τους ότι ανήκουν σε ένα σύστημα καθολικώς αμφισβητούμενο και πανταχόθεν διάτρητο ! Οι συγκεκριμένοι δικαστές θα πρέπει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί διότι « οι κρίνοντες κριθήσονται ! ».
Και μία τέτοια «κρίση» θα είναι ασφαλώς απρόβλεπτη !
Σε μία κοινωνία όπου πρεζέμποροι αστυνομικοί και λοιποί ένστολοι επίορκοι με την «συνδρομή» δημοσιοκάφρων προϊόντων της κοινοβουλευτικής ζούγκλας , καταρτίζουν δικογραφίες υπό τις ευλογίες αλητών ρασοφόρων και με την επικύρωση αποφάσεων διπόδων κτηνών του ευρύτατου παραδικαστικού κυκλώματος , ΚΑΝΕΙΣ δεν πείθεται ότι στο Χαλάνδρι συνελήφθησαν «τρομοκράτες» !
Αντιθέτως, η σκέψη ΟΛΩΝ πηγαίνει στην επανάληψη μιάς άτιμης μεθοδεύσεως μπατσο-κυπιτζήδων που στηρίζουν τη διαιώνιση της δημοκρατικής απάτης !
Και, όλα τα παραπάνω, δεν τα γράφει ένας «αριστερός» ή ένας «αναρχικός» που επιθυμεί να υπερασπισθεί «συντρόφους» του αλλά ένας Φασίστας που αγωνιά για τις τύχες συνανθρώπων του τους οποίους «η μηχανή του δημοκρατικού κυμά» οδηγεί επί σφαγήν , χάρη προεκλογικών συμφερόντων !
Ένα μήνυμα ενός … αντιεξουσιαστή στο βιβλίο επισκεπτών του «Μαύρου Κρίνου» και η απάντηση μας.
του Πτολεμαίου.
Στο βιβλίο επισκεπτών που διατηρεί η συντακτική μας ομάδα λάβαμε το παρακάτω μήνυμα από κάποιον που υπέγραφε ως «αντιεξουσιαστής».
« … Αν και αντιεξουσιαστής ορισμένες απόψεις σας είναι πραγματικά πολύ καλές και λογικές. Αλλά όταν σέβεσαι π.χ. την αντίσταση σε Ιράκ και Παλαιστίνη και οι βάρβαροι νεοναζί που αποκαλείτε συναγωνιστές τους δέρνουν γιατί έχουν διαφορετικό χρώμα είναι τραγελαφικό.... Αν θέλατε ελευθερία πραγματική θα θέλατε οριζόντιες δομές και εσείς συνεργάζεστε με χουντικά σκουπίδια με κάθετες δομές. Η επαναστατική διαδικασία (για την ανατροπή του καπιταλισμού) δεν γίνεται να χωρίζεται από τον επαναστατικό στόχο. Η ελευθερία δεν έχει χρώμα και σύνορα( αν μια διεθνής επανάσταση είναι ακατόρθωτη το οποίο πιστεύω και εγώ είναι άλλο θέμα) »
Σκεφτήκαμε στην αρχή να το σβήσουμε χωρίς να απαντήσουμε , αλλά έπειτα συνειδητοποιήσαμε ότι δεν έχουμε κάποιον ιδιαίτερο λόγο για να αποφύγουμε τις απαντήσεις σε έναν ηλεκτρονικό ή ακόμα και σε έναν ζωντανό διάλογο με τον οποιοδήποτε ανεξαρτήτως πολιτικών ιδεών.
Από την στιγμή που κάποιος δεν γράφει τα γνωστά καραγκιοζιλίκια για «κρεμάλες και κουφάλες» ως άκρως πολιτικοποιημένοι ‘Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές θα απαντούσαμε στον οποιοδήποτε.
Έτσι λοιπόν από την στιγμή που το κείμενο αυτό δίνει την αφορμή για κάποιες απαντήσεις και «εξηγήσεις» τόσο προς τον συντάκτη του κειμένου , αλλά και προς πολλούς της «άλλης πλευράς» επιλέγουμε να το δημοσιεύσουμε και να απαντήσουμε μέσω του επίσημου ιστολογίου μας.
Οι θέσεις μας σε αυτό το άρθρο αποτελούν και μια απάντηση σε ερωτήσεις ατόμων που αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί και αντιεξουσιαστές.
Απάντηση προς τον συντάκτη του ηλεκτρονικού μηνύματος :
«Αν και αντιεξουσιαστής ορισμένες απόψεις σας είναι πραγματικά πολύ καλές και λογικές».
Απάντηση :
Όλες οι θέσεις μας είναι ξεκάθαρες και συγκεκριμένες. Υπερασπιζόμαστε οποιονδήποτε έχει μέσα του αξίες όπως είναι η τιμή , η αξιοπρέπεια και η αλήθεια.
«Αλλά όταν σέβεσαι π.χ. την αντίσταση σε Ιράκ και Παλαιστίνη και οι βάρβαροι νεοναζί που αποκαλείτε συναγωνιστές τους δέρνουν γιατί έχουν διαφορετικό χρώμα είναι τραγελαφικό....»
Απάντηση :
Και στο Ιράκ , και στην Παλαιστίνη και στον Λίβανο οι Εθνικοσοσιαλιστές κράτησαν συγκεκριμένη πολιτική στάση και θέση. Υπέρ της αντίστασης και εναντίον του σιωνιστικού κτήνους. Σου υπενθυμίζουμε την ένοπλη συμμετοχή συναγωνιστών μας στο πλευρό της PLO παλαιότερα και πρόσφατα στο πλευρό των Εθνικοσοσιαλιστών μαχητών της Χεζμπολάχ.
Ο λεγόμενος «αντιεξουσιαστικός» χώρος όμως κράτησε μια στάση αρκετά περίεργη … και στο παρελθόν αλλά και πρόσφατα με γεγονότα που έχουν σχέση με την Μέση Ανατολή.
Συγκεκριμένα στην πορεία μπροστά στην Ισραηλινή πρεσβεία κατά την διάρκεια των βομβαρδισμών στην Γάζα , καμιά οργάνωση – συσπείρωση του «αντιεξουσιαστικού» χώρου δεν συμμετείχε επίσημα τουλάχιστον , ελάχιστοι υπήρξαν οι αριστεριστές που φώναξαν κατά του Ισραήλ … , ενώ το κλίμα από την πλευρά των λεγόμενων «αριστερών δυνάμεων» υπήρξε άκρως υποτονικό …
τυχαίο ;
Που τα ξέρουμε όλα αυτά ;
Μα φυσικά τα είδαμε με τα μάτια μας , αφού ήμασταν εκεί και υπήρχαν στο πλευρό των οργανωμένων Αντισιωνιστών μέλη της συντακτικής μας ομάδας και αυτόνομοι σύντροφοι.
Να σου θυμίσω τα γεγονότα στην συναγωγή έξω από τον Βόλο ;
Να σου θυμίσω ότι στο παρελθόν κάποιοι δικοί σας έχουν βγάλει αφίσα κατά της Χαμάς που αποτελεί την μοναδική εγγύηση του Παλαιστινιακού έθνους για την λευτεριά ;
Άρα πριν μιλήσεις για «βάρβαρους νεοναζί» και αναπαράγεις την προπαγάνδα των αστικών δημοκρατικών μέσων αποχαύνωσης καλό είναι να γνωρίζεις σε ποιους απευθύνεσαι.
Για το μεταναστευτικό ζήτημα έχουμε γράψει σε παλαιότερα άρθρα μας και καλό είναι να τα διαβάσεις και εσύ και οι υπόλοιποι «σύντροφοι» σου , πριν γράψετε ότι σας έρθει στο κεφάλι στα ιντυμίντια και αλλού …
«Αν θέλατε ελευθερία πραγματική θα θέλατε οριζόντιες δομές και εσείς συνεργάζεστε με χουντικά σκουπίδια με κάθετες δομές».
Απάντηση :
Αυτό πραγματικά αποτελεί ανέκδοτο. Αναμένουμε τα στοιχεία σου για την συνεργασία μας με χουντικούς κλπ (!!!) … μάλλον έχεις μπερδευτεί , καιρός να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα στο μυαλό σου … πριν γράψεις παρόμοιες γραφικότητες …
«η ελευθερία δεν έχει χρώμα και σύνορα»
Απάντηση :
Κύριο χαρακτηριστικό του «αντιεξιουσιαστικού» χώρου στην Ελλάδα η απίστευτη υποκρισία … και η πολιτική τύφλωση …
Δεν είδαμε ποτέ να λέτε λέξη για τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου και την καταπίεση τους από τους μπάτσους του Μπερίσα , τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες από τα παρακρατικά σκουπίδια του UCC και UCK.
Τρέξατε όμως πάμπολλες φορές στο παρελθόν να καταγγείλετε σε πορείες τους «κακούς Σέρβους» αλλά για την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο και για το δικαίωμα για αυτονομία στη Βόρεια Ήπειρο ούτε μιλιά … ποτέ και πουθενά …
Δεν είδαμε να λέτε ούτε λέξη για τους Έλληνες Πομάκους και την τουρκική επεκτατική πολιτική , την άθλια αντιμετώπιση και εκμετάλλευση 40.000 συμπατριωτών μας από τους λακέδες της Άγκυρας … για εσάς και οι Βορειοηπειρώτες και οι Πομάκοι απλά δεν υπάρχουν , ενώ την ίδια στιγμή ουρλιάζετε για τους ανθρώπους των Σκοπίων και τους ντόπιους «εφιάλτες».
Θα μπορούσαμε να σου γράψουμε πολλά ακόμα αλλά προς το παρόν αυτά φτάνουν.
Συμπερασματικά :
Ο χώρος σου - στην πλειοψηφία του - καλλιεργεί , αναπαράγει και προπαγανδίζει άκρως νεοφιλελεύθερες ιδέες και πρακτικές.
Ενώ εμφανίζεστε ως υπερασπιστές «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» τηρείται απόλυτη σιωπή σε πολιτικές που εξαθλιώνουν χιλιάδες συμπατριώτες μας είτε λέγονται Έλληνες της Βορείου Ηπείρου είτε Έλληνες Πομάκοι κλπ.
Οι πολιτικές σας θέσεις σε αρκετά ζητήματα δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους ρήτορες της νέας τάξης , ενώ σε αρκετές περιπτώσεις οι πρακτικές σας διευκολύνουν το έργο σιωνιστών και φιλελεύθερων.
Ως τελική απάντηση από παλαιότερο κείμενο μας το παρακάτω απόσπασμα :
«Και στην Ελλάδα για παράδειγμα, το δικαίωμα χρήσης του Ελληνικού εδάφους για το βομβαρδισμό του Ιράκ και της Γιουγκοσλαβίας, δεν το έδωσαν εθνικιστές, ούτε το εκστρατευτικό σώμα στο Αφγανιστάν και τη Γιουγκοσλαβία τα έστειλαν εθνικιστές, αλλά ήταν έργο ορκισμένων «αντιεθνικιστών» ,από αυτούς όμως που δεν χτυπάνε αλλά προτιμάνε να συμμετέχουν μαζί τους στα «αντιρατσιστικά» φεστιβάλ, με τα περίπτερα της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, της ΠΑΣΠ, της ΓΣΕΕ κλπ. Το βασικό μισθό δεν τον πήγαν 600 Ευρώ στην Ελλάδα κάποιοι «ρατσιστές» αλλά αυτοί οι ίδιοι «αντιρατσιστές» και για να το πετύχουν εισήγαγαν στη χώρα δύο εκατομμύρια παράνομους μετανάστες. Την διάλυση των δικαιωμάτων στη δωρεάν παιδεία , την υγεία , την ασφάλιση δεν την προώθησαν εθνικιστές, αλλά αντιεθνικιστές επίσης, και το Ελληνικό κράτος δεν είναι «εθνικιστικό» αλλά αντιεθνικιστικό, άλλωστε το ότι οι Ελληνικές κυβερνήσεις είναι οι πιο θερμοί υποστηρικτές της εισόδου της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση από κάθε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, και η διδασκαλία του «αντιεθνικισμού» και «αντιρατσισμού» στα σχολεία, μέχρι και η διαφήμιση του Indymedia από τα σχολικά βιβλία και την κρατική τηλεόραση μιλάνε από μόνα τους. Εφόσον όμως το κράτος και τα αφεντικά είναι «αντιρατσιστές» και «αντιεθνικιστές», αυτοί δε βάλλονται από τους αντιφά, αντίθετα διοργανώνουν μαζί τους τα φεστιβάλ τους, από τα «αντιρατσιστικά» με το ΠΑΣΟΚ μέχρι τα GAY PRIDE των χορηγών και των πολυεθνικών , ως τα «οικολογικά» του Αλ Γκορ και των πετρελαϊκών εταιρειών,, ενώ αυτοί που βάλλονται είναι όσοι από τους «γης τους κολασμένους» τολμάνε να σηκώσουν κεφάλι στην εξουσία τους».
Μια πρώτη σύντομη απάντηση εκ μέρους μας , αντιεξουσιαστή στο μήνυμα σου … και για να κλείσουμε ας θυμηθούμε τα λόγια ενός … δικού σου :
«Το πατριωτικό πάθος είναι έκδηλα πάθος κοινωνικής αλληλεγγύης».
Μιχαήλ Μπακούνιν
Η κάλπη.
Θα διεξαχθούν πάλι εκλογές.
Ξάφνου, όλα γύρω μας αλλάξαν. Η τέφρα από τα βουνά δεν φαίνεται, ο θρήνος για τους δεκάδες νεκρούς εργάτες δεν ακούγεται, το ξεπούλημα και οι προδοσίες δεν ενοχλούν κανέναν.
Αρκεί φυσικά να βγεί το κόμμα Χ, ώστε να μην εκλεγεί το κόμμα Υ, γιατί δεν συμφέρει η συνεργασία με το κόμμα Ζ. Επίσης, τα κόμματα Κ, Λ, Μ, Ν αναζητούν και αυτά ένα καλό ποσοστό. Τα κριτήρια που ζητάνε την ψήφο των πολιτών είναι τόσο αξιοκρατικά όσο ποτέ άλλοτε. Ο αριστερός θέλει τον δυσαρεστημένο ακροαριστερό, ο ακροαριστερός τον δυσαρεστημένο αριστερό, ο ακροδεξιός τον δυσαρεστημένο δεξιό,ο δεξιός τον δυσαρεστημένο αναποφάσιστο. Όλοι επικαλούνται την δυσαρέσκεια για να αντλήσουν “δύναμη”. Ο χορός δηλαδή των δυσαρεστημένων στην πανήγυρη της δημοκρατίας με στημένους γύρω γύρω τους πάγκους των πραματευτάδων. Το δεξιός και αριστερός, με όλα τα προσθετικά τους, αφορούν τη θέση αυτών των πάγκων, που λίγο να τολμήσεις να κοιτάξεις από πίσω τους ή να κλωτσήσεις κάνα ποδάρι, ορθώνονται όλοι οι έμποροι ελπίδων και ιδεών και με μία φωνή διατυμπανίζουν: Να προστατεύσουμε την Δημοκρατία μας!
Ο λαός θα αποφασίσει !
Έπειτα συνεχίζουν να κραυγάζουν στην λαϊκή αγορά των ψευδαισθήσεων. Πόσο εύκολα μπορεί να μετατραπεί ένας λαός σε άβουλη, μίζερη, δειλή μάζα ; Χρειάζονται πολλά μέσα για να το επιτύχεις; Πως μπορείς να επιβάλεις την χούντα της παρακμής με πρόσχημα την ελευθερία; Πως μπορείς να μιλάς για σοσιαλισμό όταν δεν έχεις δουλέψει ποτέ σου; Πως μπορείς να γίνεσαι ηγέτης μόνο με το επίθετο σου; Πως μπορείς να κλέβεις δισεκατομμύρια δίχως κανείς να σε δικάζει; Πως μπορείς να ξεζουμίζεις τον εργάτη και παράλληλα αυτός να σε θεωρεί μόνη του ελπίδα; Πόσο εύκολο είναι να στέλνεις στο εξωτερικό ό,τι αξίζει χαρίζοντας τη μονιμότητα στα κομματόσκυλα σου; Πως μπορείς να ξεπουλάς τα πάντα δίχως κανείς να δυσανασχετεί; Πόσα δύσκολα ερωτήματα μας έχει απαντήσει η πόρνη με τα μεγαλοπρεπή συντάγματα - στολίδια ..
Δεν ξέρω για πιο λόγο μπορεί πλέον κάποιος να αναζητά ελπίδες για οποιοδήποτε ζήτημα από την κάλπη. Η κάλπη , αυτή η μήτρα του κοινοβουλευτισμού, γονιμοποιείται συνεχώς από τους ίδιους βρομερούς εραστές. Τα αποτελέσματα της πάντα θα κρύβουν τα γονίδια τους. Πάντα θα βλέπουμε το βρέφος της κοροϊδίας να μεγαλώνει στην αγκαλιά ενός κεφαλαιοκράτη πατέρα , περιτετμημένου πνεύματος και σώματος, ο οποίος θα το μαθαίνει να θηλάζει το γάλα των εθνών και να αφοδεύει στο μέλλον τους. Φαντάζει βέβαια ελκυστική μία τέτοια θηλυκή οντότητα, θυμίζοντας τον σύζυγο ο οποίος τρέχει πίσω από την γυναίκα η οποία τον έχει απατήσει με όσους περισσότερους προλαβαίνει. Δεν είναι παράξενο, ούτε νεωτερισμός, να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ελκύονται από την βρωμιά.
Αλλά στην παρούσα περίπτωση, ακόμα και το νοσηρό μυαλό ενός De Sade δεν θα μπορούσε να συλλάβει τον μαζοχισμό του νεοέλληνα. Δεν είναι μόνο το μέλλον του το οποίο είναι δανεισμένο από την Capitalism Bank, αλλά και ο συνολικός ξεπεσμός της σκέψης, της καθημερινότητας, της ζωής του. Αυτού του ξεπεσμού αντικατοπτρισμός είναι και η πολιτική. Στα μάτια των πολιτικών και όλων αυτών που του υπόσχονται κάτι διαφορετικό, ο σύγχρονος άνθρωπος βλέπει τον εαυτό του. Βλέπει αυτό που δεν κατάφερε εκείνος να γίνει αλλά το εύχεται για το παιδί του. Θεωρεί ο ξεπεσμένος νεοέλληνας, εξυπνάδα την κομπίνα, ευστροφία το ψέμα και καταξίωση το βουλευτιλίκι. Αυτή είναι η αρετή του. Η αναζήτηση μίας ξεκούραστης μονιμότητας που θα ξεχειλίζει από χλιδή, διακοπές, γκόμενες, διασκέδαση, καφέδες και τηλεόραση.Η ψήφος δεν αλλάζει ούτε τον άνθρωπο, ούτε την κοινωνία, ούτε το αύριο μας.
Η ψήφος ανακατεύει την τράπουλα όποτε λήξει το παιχνίδι. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε εμείς, ερωτοτροπώντας με ένα άλλο ξεχασμένο μα ακόμα γοητευτικό θηλυκό. Την επανάσταση. Την αληθινή ανάσταση του Είναι μας, την ανάσταση των δυνατοτήτων μας και όλων αυτών των καρπών που προσπαθούν να ξεριζώσουν για να μοιάζουν οι Έλληνες με άγονο ξερό χωράφι. Η επανάσταση αυτή δεν επανδρώνεται από όσους δηλώσουν, ψηφίσουν, αναφέρουν. Θα επανδρωθεί από Συντρόφους που με αρχικά όπλα την εργατική και πνευματική τους δύναμη θα πλάσουν τον μικρόκοσμο που θα εξασφαλίζει την ύπαρξη όσων η δημοκρατία δολοφονεί. Δεν είναι δυσαρέσκεια πλέον για τις εξελίξεις. Είναι οργή, αηδία, μίσος. Δεν είναι επιθυμητή η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, αλλά ο αφανισμός του. Γιατί δειλιάζει πλέον ο λαός μπροστά σε μία επικείμενη κατάρρευση; Μήπως γιατί του μαθαίνουν να μην είναι δυνατός να την αντιμετωπίσει; Μήπως διότι δεν θέλει εν τέλει να αλλάξει τίποτα επι της ουσίας;
Μήπως διότι οι ψευδαισθήσεις του αποσπούν την προσοχή από την εθελούσια φυγή του από τη μάχη της ζωής;Εν τέλει, αν ο νεοέλληνας αποσκοπεί να γίνει εθελοντής στην κατρακύλα της βλακείας και των συμφερόντων ας ασχοληθεί με τον Γιωργάκη, τον Κωστάκη, την Αλέκα και τον Ευλογημένο με την ιερή κουτσουλιά. Αυτούς θέλει, αυτοί του αρμόζουν.
Εμείς έχουμε μπροστά μας μία αυριανή μέρα γεμάτη προσπάθειες και μάχες για τον δικό μας κόσμο ...
http://agxemaxo.blogspot.com/
Εθνικοεπαναστατικός Αγώνας.
του Γ.Σ.
Ελευθερία , λέξη πολύ ωραία στο άκουσμα αν και κάπως δύσκολο να κατανοήσεις τι σημαίνει όταν έχεις γεννηθεί σε μια ελεύθερη χώρα (θεωρητικά) και άλλοι την εξασφάλισαν για σένα με θυσίες.
Ο σημερινός τυπικός “ελληναράς” (που πάει εκκλησία , βρίζει το δημόσιο αλλά παράλληλα κάνει πίπες για να καταφέρει να πάρουν το παιδί του εκεί , που αισθάνεται εθνικά υπερήφανος 2 μέρες το χρόνο , βρίζει τους μετανάστες αλλά άμα χρειαστεί εργάτη αλβανό/πακιστανό/μαροκινό θα πάρει , που γουστάρει να βλέπει αρετή και τόλμη κάθε σ/κ αλλά ο γιος του δεν υπηρέτησε στο στρατό λόγω κάποιας σπάνιας ασθένειας ... κλπ) έχει να καυχιέται για το ότι οι Έλληνες πάντα πολεμούσαν για την ελευθερία για το ότι η γαλανόλευκη είναι ποτισμένη με αίμα κλπ.
Αν του αναφέρεις τον IRA (ΙΡΛΑΝΔΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ) ή την PLO ( Οργάνωση για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης ) θα σου πει «αυτοί είναι τρομοκράτες» …
Μα για την ελευθερία τους δε πολεμάνε ;
« Όχι αυτοί είναι τρομοκράτες , σκοτώνουν αθώο κόσμο»
Μα και οι Έλληνες δεν πολέμησαν τους Τούρκους για την ελευθερία τους ; Το ίδιο κάνουν και οι Ιρλανδοί και οι Παλαιστίνιοι !
« Μα οι Έλληνες πολεμούσαν τους Τούρκους δεν ήταν τρομοκράτες … »
Αυτό είναι ένα δείγμα για το πως αντιλαμβάνεται ο νεοέλληνας καθώς και ο σύγχρονος Ευρωπαίος τους Εθνικοεπαναστάτες στις μέρες μας .... καθότι όπως φαίνεται εμείς και όλα τα άλλα έθνη που πολέμησαν για την ελευθερία τους προλάβαμε κάποια προθεσμία και όλοι οι άλλοι που δεν την πρόλαβαν δεν είναι επαναστάτες αλλά τρομοκράτες :
Συνεπώς «κακοί» και πρέπει να τους πολεμήσουμε όλοι μαζί γιατί χαλάνε τη πιάτσα των σιωνιστών.Μέσα στους άτυχους που δε πρόλαβαν την προθεσμία συγκαταλέγονται οι Παλαιστίνιοι οι οποίοι για χάρη του «εκλεκτού λαού» έγιναν πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους τη χώρα και οι Ιρλανδοί που τολμούν να προσπαθούν να διώξουν απ τα εδάφη τους τα αγγλομασωνικά στρατεύματα του σάπιου στέμματος της Ελισάβετ.
Αυτοί όπως μας μαθαίνει και η τηλεόραση είναι πολύ «κακοί» άνθρωποι που σκοτώνουν χωρίς λόγο και αιτία επειδή μας μισούν όλους ... άσε που οι μεν Παλαιστίνιοι είναι Ισλαμιστές και είναι απειλή για τους «Χριστιανούληδες» , που παραδόξως πως ποτέ δεν έχουν πειράξει κανένα και μάλιστα πάντα βοηθούσαν τον περιούσιο λαό σε κάθε ανάγκη του. Αυτοί οι κακοί Ισλαμιστές θέλουνε να τους σκοτώσουν και «να φέρουν το σκοταδισμό σε όλο τον κόσμο» ….
Ενώ οι δε Ιρλανδοί έχουν δείξει σοσιαλιστικές τάσεις οι οποίες θα οδηγήσουν σε κομμουνισμό (κατά τας γραφάς ...) και είναι και ο Παττακός μεγάλος σε ηλικία για να κατεβάσει τα άρματα , και να εγγυηθεί την ασφάλεια της χώρας από την σοσιαλιστική απειλή που θα προκύψει αν επιτύχουν οι Ιρλανδοί στον αγώνα τους.
Στην πρώτη εικόνα που αξίζει όσο χίλιες λέξεις βλέπουμε τον κοινό αγώνα Παλαιστινίων -Ιρλανδών και την αποτυχημένη προσπάθεια κάποιων LOYALISTS ( καθυστερημένοι φανατικοί του στέμματος που στη σημαία τους έχουν και εξάκτινο ) να τη σβήσουν.
Οι αγαπητοί εν λόγω κύριοι σε σελίδα τους κατηγορούν τους ιρλανδούς εθνικοεπαναστάτες ότι υποστηρίζουν τον «Ισλαμοφασισμό» των παλαιστινίων ενώ κατά το Β’ΠΠ αντί να πολεμήσουν στο πλάι του στέμματος … τόλμησαν να ενστερνιστούν τα ιδανικά του Εθνικοσοσιαλισμού !
Στο ίδιο site υπάρχει και η σημαία της Παλαιστίνης διαγραμμένη έχοντας στο κέντρο μια σβάστικα … , οι αγγλομασόνοι δεν ξεχνούν από ότι φαίνεται όσους τόλμησαν να τους αντισταθούν , είναι γνωστό πως ο Μουφτής των Ιεροσολύμων Χουσεινί που συνέβαλε τα μέγιστα στην αφύπνιση των Μουσουλμάνων ενάντια στο εβραϊκό τέρας και στη συγκρότηση της μεραρχίας των Ες-Ες Χαντσάρ ήταν συγγενής του Γιάσερ Αραφάτ που ηγήθηκε για δεκαετίες της παλαιστινιακής προσπάθειας για ελευθερία.
Το τραγικό είναι πως πολλοί ανά τον κόσμο εθνικιστές ( ή τουλάχιστον έτσι θέλουν να αυτοαποκαλούνται ) ασπάζονται τις θέσεις ενάντια στον IRA και την PLO. Και στη χώρα μας έχουμε τέτοια δείγματα γραφής από αυτοαποκαλούμενη «πατριωτική ακροδεξιά» εφημερίδα που υμνεί σε κάθε της φύλλο τις δυνάμεις καταστολής , και έχει στο εξώφυλλο βαθύπλουτο μασόνο να γράφει πριν από 5 μήνες υπέρ του Ισραηλινού στρατού και «για τον αγώνα του ενάντια στους αλητήριους παλαιστινίους» ...
Λευκέ Ξύπνα !
Αν πραγματικά πολεμάς για την Ευρώπη των Εθνών και όχι μόνο , κάθε Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας πρέπει να γίνει και δικός σου !
B&H Hellas Τεύχος 23ο , Μάιος 2009
«Εκλογές» ή … οι τσιρκολάνοι επί σκηνής.
του Αριστοτέλη Καλέντζη.
Το κ(υ)νό στις κερκίδες και οι τσιρκολάνοι επί σκηνής!
Η κ(υ)νοβουλευτική παράσταση αρχίζει! Η δικτατορική δημοκρατία διαφέρει από την δημοκρατική δικτατορία μόνον στο ότι η πρώτη επιχειρεί συνεχείς αλλαγές σκηνικού, κάτι που της εξασφαλίζει την διαρκή συναίνεση των αυτοχείρων που την ανέχονται! Και αυτή η παράσταση επαναλαμβάνει την αναγκαιότητα της αλλαγής σκηνικού.
Σ’ ετούτη την παράσταση , όμως, υπάρχει μια καινοφανής ιδιοτυπία: ο αχταρμάς των ρόλων …περιχυμένος με μία διάχυτη ξετσιπωσιά όπου «πούστηδες και παλληκάρια γίνανε μαλλιά κουβάρια»! Πρέπει κανείς να είναι και πολύ … «ρόμπα» για να αναμειχθεί ε ι δ ι κ ά σε τούτη την …τσιρκολοκατάσταση !
Χωρίς αστεία, η δημοκρατική Ελλάδα διανύει την ανεπίστρεπτη φάση της αποδομήσεώς της! Έτσι ήθελε η εξωνημένη οικογένεια Καραμανλή και η, επίσης, Παπανδρέου. Κυρίως, έτσι ήθελαν οι εξωνημένοι νέο-ελλαδίτες των οποίων τα αίματα βρωμάνε αλλότρια σπέρματα! Η σύγχρονη δημοκρατική Ελλάδα επαναλαμβάνει (ίσως και σε βαρύτερη repetition…) την ολέθρια «βουτιά» που είχε διαπράξει δυό χιλιάδες (και κάτι…) χρόνια πριν αλλαξοπιστώντας, απεμπολώντας την Πατρώα Πίστη της, ασπαζόμενη ξένο τοτέμ! Η αναλογία Ελλήνων/ελλαδιτών έκλινε ριζικά υπέρ των δευτέρων και, πλέον, η Μονή Βατοπεδίου ανέλαβε ρόλο «τσατσάς» στο νεοελλαδικό τριμπούρδελο της τάλαινας Βαλκανικής.
Υψηλοί πρωτοκλασάτοι ζογκλέρ, ανοργασμικές γεροντοκόρες, παρωχημένοι γεροντοπρέζακες της «γενιάς του Πολυτεχνείου» και, απόκοντα, άριοι …πακιστανικών προδιαγραφών εμπεπλεγμένοι (= «μαλλιά κουβάρια») με …εσφιγμενιτικά υποπρακτορεία μυστικών υπηρεσιών και παρενδυτικών ατζέντηδων, όλοι σε ένα παλκοσένικο αηδίας και ξεφτίλας! Γενικώς, η δημοκρατική παράτα των απανταχού μικροτσούτσουνων.
Δεν πέφτουμε στην παγίδα να κρίνουμε και πολύ περισσότερο να «εκλέξουμε»!
Η δημοκρατία απεδείχθη ο βόθρος των κοινωνιών και η Ελλάδα δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Tώρα, στον αγωγό του βόθρου φράκαραν τα μεταγραφικά ανακυκλώσιμα με αποτέλεσμα κάποιοι να νομίζουν ότι «έχουμε εκλογές»… Αλλά ο βόθρος παραμένει ένας απλός λάκκος με σκατά, στον οποίο έπεσαν όσοι απολύτως οικειοθελώς το επέλεξαν. Και αυτό είναι το μόνο «συν» της δημοκρατίας, η ανάληψη των επιχείρων της πράξεως από τον ίδιο τον δράστη! Βέβαια, όσοι έπεσαν μέσα στο βόθρο γέμισαν το στόμα τους με σκατά έτσι ώστε να μη μπορούν να παραδεχθούν το πάθημά τους…
Οι υπόλοιποι, όμως, όσοι διατηρούμε καθαρό στόμα και νου, μπορούμε να φωνάζουμε για το κατάντημα των εκπεσόντων στο βόθρο και να τους καλούμε να συνέλθουν και να ομολογήσουν ευθαρσώς το πάθημά τους! Μόνον αυτό νοείται ως πρακτέο τούτη τη μοιραία, για την Ελλάδα, ώρα! Και η τελεσίδικη απόρριψη της δημοκρατικής αθλιότητας είναι το πρώτο βήμα για την έξοδο από τον σκατοβριθή βόθρο στον οποίο, δεκαετίες ολάκερες, ασφυκτιά η Ελλάδα.
Κάποτε ρίχναμε καπότες στις κάλπες… Σήμερα δεν αξίζουν ούτε…πουτσοσκάμπιλο! Αυτή είναι η δημοκρατία στην οποία ακόμη και οι …άριοι πακιστανικών προδιαγραφών ομνύουν πίστη! Αυτοί είναι οι δημοκράτες «Πρόεδροι», κομματάρχες, υποψήφιοι : έμβια πτυελοδοχεία και ομιλούσες σπερματοδόχοι!
Αυτές οι «εκλογές» είναι χρήσιμες μόνο για έναν λόγο: για να γνωρίζουμε εσαεί τις «ρόμπες» που είναι όλες, ανεξαιρέτως ΟΛΕΣ, όσες ανεμείχθησαν σε αυτές!
Η κ(υ)νοβουλευτική παράσταση αρχίζει! Η δικτατορική δημοκρατία διαφέρει από την δημοκρατική δικτατορία μόνον στο ότι η πρώτη επιχειρεί συνεχείς αλλαγές σκηνικού, κάτι που της εξασφαλίζει την διαρκή συναίνεση των αυτοχείρων που την ανέχονται! Και αυτή η παράσταση επαναλαμβάνει την αναγκαιότητα της αλλαγής σκηνικού.
Σ’ ετούτη την παράσταση , όμως, υπάρχει μια καινοφανής ιδιοτυπία: ο αχταρμάς των ρόλων …περιχυμένος με μία διάχυτη ξετσιπωσιά όπου «πούστηδες και παλληκάρια γίνανε μαλλιά κουβάρια»! Πρέπει κανείς να είναι και πολύ … «ρόμπα» για να αναμειχθεί ε ι δ ι κ ά σε τούτη την …τσιρκολοκατάσταση !
Χωρίς αστεία, η δημοκρατική Ελλάδα διανύει την ανεπίστρεπτη φάση της αποδομήσεώς της! Έτσι ήθελε η εξωνημένη οικογένεια Καραμανλή και η, επίσης, Παπανδρέου. Κυρίως, έτσι ήθελαν οι εξωνημένοι νέο-ελλαδίτες των οποίων τα αίματα βρωμάνε αλλότρια σπέρματα! Η σύγχρονη δημοκρατική Ελλάδα επαναλαμβάνει (ίσως και σε βαρύτερη repetition…) την ολέθρια «βουτιά» που είχε διαπράξει δυό χιλιάδες (και κάτι…) χρόνια πριν αλλαξοπιστώντας, απεμπολώντας την Πατρώα Πίστη της, ασπαζόμενη ξένο τοτέμ! Η αναλογία Ελλήνων/ελλαδιτών έκλινε ριζικά υπέρ των δευτέρων και, πλέον, η Μονή Βατοπεδίου ανέλαβε ρόλο «τσατσάς» στο νεοελλαδικό τριμπούρδελο της τάλαινας Βαλκανικής.
Υψηλοί πρωτοκλασάτοι ζογκλέρ, ανοργασμικές γεροντοκόρες, παρωχημένοι γεροντοπρέζακες της «γενιάς του Πολυτεχνείου» και, απόκοντα, άριοι …πακιστανικών προδιαγραφών εμπεπλεγμένοι (= «μαλλιά κουβάρια») με …εσφιγμενιτικά υποπρακτορεία μυστικών υπηρεσιών και παρενδυτικών ατζέντηδων, όλοι σε ένα παλκοσένικο αηδίας και ξεφτίλας! Γενικώς, η δημοκρατική παράτα των απανταχού μικροτσούτσουνων.
Δεν πέφτουμε στην παγίδα να κρίνουμε και πολύ περισσότερο να «εκλέξουμε»!
Η δημοκρατία απεδείχθη ο βόθρος των κοινωνιών και η Ελλάδα δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Tώρα, στον αγωγό του βόθρου φράκαραν τα μεταγραφικά ανακυκλώσιμα με αποτέλεσμα κάποιοι να νομίζουν ότι «έχουμε εκλογές»… Αλλά ο βόθρος παραμένει ένας απλός λάκκος με σκατά, στον οποίο έπεσαν όσοι απολύτως οικειοθελώς το επέλεξαν. Και αυτό είναι το μόνο «συν» της δημοκρατίας, η ανάληψη των επιχείρων της πράξεως από τον ίδιο τον δράστη! Βέβαια, όσοι έπεσαν μέσα στο βόθρο γέμισαν το στόμα τους με σκατά έτσι ώστε να μη μπορούν να παραδεχθούν το πάθημά τους…
Οι υπόλοιποι, όμως, όσοι διατηρούμε καθαρό στόμα και νου, μπορούμε να φωνάζουμε για το κατάντημα των εκπεσόντων στο βόθρο και να τους καλούμε να συνέλθουν και να ομολογήσουν ευθαρσώς το πάθημά τους! Μόνον αυτό νοείται ως πρακτέο τούτη τη μοιραία, για την Ελλάδα, ώρα! Και η τελεσίδικη απόρριψη της δημοκρατικής αθλιότητας είναι το πρώτο βήμα για την έξοδο από τον σκατοβριθή βόθρο στον οποίο, δεκαετίες ολάκερες, ασφυκτιά η Ελλάδα.
Κάποτε ρίχναμε καπότες στις κάλπες… Σήμερα δεν αξίζουν ούτε…πουτσοσκάμπιλο! Αυτή είναι η δημοκρατία στην οποία ακόμη και οι …άριοι πακιστανικών προδιαγραφών ομνύουν πίστη! Αυτοί είναι οι δημοκράτες «Πρόεδροι», κομματάρχες, υποψήφιοι : έμβια πτυελοδοχεία και ομιλούσες σπερματοδόχοι!
Αυτές οι «εκλογές» είναι χρήσιμες μόνο για έναν λόγο: για να γνωρίζουμε εσαεί τις «ρόμπες» που είναι όλες, ανεξαιρέτως ΟΛΕΣ, όσες ανεμείχθησαν σε αυτές!
Νέα κοινωνική παρέμβαση Αυτόνομων συντρόφων του Μαύρου Κρίνου στο κέντρο της Αθήνας.
Εκτρώσεις = γενοκτονία.
του Νέστορος Π.
Στις 3 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε μια νέα κοινωνική παρέμβαση από συντρόφους και συντρόφισσες του Μαύρου Κρίνου της περιοχής των Αθηνών.
Το εθνικό και κοινωνικό θέμα των εκτρώσεων μας έχει απασχολήσει στο παρελθόν τόσο με σχετική αρθογραφία στο ιστολόγιο μας , όσο και με παρεμβάσεις και ενημέρωση δεκάδων Ελληνίδων με πληροφοριακό υλικό.
Η συντακτική μας ομάδα και στο παρελθόν προχώρησε σε ανάλογες παρεμβάσεις με εξαιρετικά αποτελέσματα και πολύ θετικά σχόλια τόσο από απλούς συμπατριώτες μας και συμπατριώτισσες όσο και από οργανωμένες συνιστώσες του εθνικοεπαναστατικού χώρου.
Έτσι λοιπόν με πρωτοβουλία συντρόφων επιλέξαμε περιοχές των Αθηνών για να έρθουμε σε άμεση επαφή με νέες Ελληνίδες και να προβάλλουμε την δική μας θέση.
Σημαντικός παράγοντας στην προσπάθεια αυτή το εξαιρετικό πληροφοριακό υλικό του οργανισμού κοινωνικής φροντίδας «Θεόφιλος» , το οποίο μοιράστηκε σε εκατοντάδες αντίτυπα.
Πρώτος μας σταθμός ο σταθμός του μετρό στο Αιγάλεω όπου και είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με πολλές συμπατριώτισσες μας για το φλέγον αυτό θέμα που δεν είναι άλλο από τις εκτρώσεις.
Στο υλικό που μοιράσαμε επιλέξαμε να προσθέσουμε την σφραγίδα της συντακτικής μας ομάδας με αποτέλεσμα κάποιοι συμπατριώτες έχοντας στα χέρια τους το υλικό αυτό να ενημερώνονται παράλληλα για τις δραστηριότητες και τις θέσεις των συντρόφων μας.
Στην συνέχεια συνεχίσαμε την παρέμβαση σε κεντρικά σημεία , οδούς και δρόμους των Αθηνών ( Σύνταγμα , Ακαδημίας , Προπύλαια , Ιπποκράτους , Ομόνοια , κ.α. ) με εκατοντάδες φυλλάδια να μοιράζονται αποκλειστικά σε νέες Ελληνίδες.
Παράλληλα με το μοίρασμα των ενημερωτικών φυλλαδίων στην Ιπποκράτους καταστρέψαμε αφίσες τσάτσων της νέας τάξης και παρακρατικών σκουπιδιών . Ενώ σε κάποια κομβικά σημεία συμβολικά κολλήσαμε αυτοκόλλητα της συντακτικής μας ομάδας αλλά από κάποια ακόμα με αντικαπιταλιστικό μήνυμα του «Blood and Honour Hellas» που έτυχε να έχουμε μαζί μας.
Πάντως με το μήνυμα της παραπάνω αφίσας συμφωνούμε 100% …
Για εμάς το θέμα των εκτρώσεων αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα και στο μέλλον σκοπεύουμε να προχωρήσουμε σε ακόμα πιο ευρύτερες κινήσεις.
Σκοπός μας και στόχος μας οι συνεχείς παρεμβάσεις σε σχέση με τα κοινωνικά ζητήματα και η ακόμα μεγαλύτερη αυτοοργάνωση σε περιοχές που έχουμε επαφή με συντρόφους και συντρόφισσες για την ενδυνάμωση και ανάπτυξη του Ελληνικού Εθνικοεπαναστατικού κινήματος.
Μήνυμα του Εθνικιστικού Μετώπου Πελοποννήσου «Λύκοι του Μοριά».
Πολύ καλή η εμφάνιση της Εθνικής Ελπίδων στην Τρίπολη απέναντι στην ομάδα της «εθνικής» Αγγλίας. Παρόλο που οι Άγγλοι προηγήθηκαν αρκετά νωρίς καταφέραμε να ισοφαρίσουμε και να απειλήσουμε πολλές φορές την αντίπαλη εστία.
Ένα αρκετά καλό αποτέλεσμα που μας γεμίζει αισιοδοξία για το μέλλον.
Ένα αρκετά καλό αποτέλεσμα που μας γεμίζει αισιοδοξία για το μέλλον.
Με πρωτοβουλία αυτόνομων αλλά και οργανωμένων συντρόφων από διαφορετικές περιοχές της νοτιοανατολικής Πελοποννήσου , περισσότεροι από 20 Εθνικιστές βρέθηκαν στην βροχερή Τρίπολη και στις εξέδρες του γηπέδου του Αστέρα Τριπόλεως στο πλευρό της Εθνικής ποδοσφαίρου και έδωσαν βροντερό παρών.
Εκεί είχαμε την ευκαιρία αλλά και την τιμή , να γνωρίσουμε πολλά νέα παιδιά με φλογερή Ελληνική συνείδηση και όρεξη για αυτοοργάνωση και ενεργή αντίσταση ενάντια στην παγκοσμιοποίηση .
Περισσότεροι από 2500 φίλαθλοι στο γήπεδο με αρκετά καλή διάθεση και δυνατό παλμό. Το τύμπανο σε συνδυασμό με τα πολλά συνθήματα εκ μέρους των συντρόφων αλλά και του κόσμου άνοιξε την αυλαία του παιχνιδιού.
Η παρουσία Ισραηλινών αθλητικών παραγόντων στον χώρο έδωσε την αφορμή για αρκετά αντισιωνιστικά συνθήματα εκ μέρους μας αλλά και στην συνέχεια από την πλειοψηφία της κερκίδας.
Ακολούθησαν συνθήματα κατά της αγγλοσιωνιστικής κατοχής στην Κύπρο , καθώς και αναφορές στον αγώνα της εθνικοεπαναστατικής ΕΟΚΑ ‘Α. Δεν θα μπορούσαν να λείψουν τα κλασσικά συνθήματα ενάντια στην παρακρατική antifa! και τα τσιράκια της.
Αναρτήθηκαν από την αρχή του αγώνα έως το τέλος ελληνικές σημαίες , εθνικιστικά σύμβολα και πανό των Εθνικιστών της Σπάρτης φυσικά χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.
Σημασία έχει σε κάθε γειτονιά και σε κάθε πόλη να είμαστε ενωμένοι και αλληλέγγυοι , όλοι μαζί απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και σε κάθε εκφραστή της νέας τάξης πραγμάτων.
Μετά το παιχνίδι ακολούθησε διανομή πολιτικού υλικού. Αξίζει να σημειώσουμε ότι τόσο στο γήπεδο όσο και έξω από αυτό ανάρπαστα έγιναν τα εξαιρετικά αυτοκόλλητα του μουσικοπολιτικού οργανισμού «Blood and Honour Hellas».
Το γήπεδο δεν αποτελεί τον σκοπό αλλά μόνο ένα μόνο μέσο για την διάδοση των ιδεών μας.
Ενότητα και αλληλεγγύη είναι το όπλο μας για το μέλλον.
Εθνικιστικό Μέτωπο Πελοποννήσου «Λύκοι του Μοριά»
Doki No Sakura.
Εσύ κι εγώ , άνθη της ίδιας κερασιάς
Που άνθισε στη Ναυτική Ακαδημία,Τα άνθη γνωρίζουν ότι πρέπει μια μέρα να χαθούν στον άνεμοΆνθη στον άνεμο, που έπεσαν για την πατρίδα τους.Από τον ύμνο των αεροπόρων του Ιαπωνικού Ναυτικού.
Ο Otto Strasser για τους Μαρξιστές.
Μετάφραση - Επεξεργασία κειμένου : Κάδμος.
«Εσείς οι μαρξιστές αναφερόσαστε πάντοτε στις θεωρίες του Μαρξ. Ο Μαρξ όμως δίδασκε, ότι η θεωρία επαληθεύεται μόνο από την πράξη. Εσείς όμως προβάλλετε πάντοτε εξηγήσεις για τις ήττες της εργατικής Διεθνούς. Ο μαρξισμός σας απέτυχε: Για την ήττα στα 1914 έφταιγε η “αποστασία της Σοσιαλδημοκρατίας”, για το 1918, η “προδοτική πολιτική της” και οι αυταπάτες της.
Και τώρα έχετε πάλι έτοιμες τις “εξηγήσεις” για το γεγονός, ότι στην παρούσα παγκόσμια κρίση οι μάζες στρέφονται δεξιά κι όχι αριστερά. Μα οι εξηγήσεις σας δεν αλλάζουν το γεγονός της ήττας. Πού λοιπόν στα τελευταία 80 χρόνια επαλήθεψε η πράξη τη θεωρία της κοινωνικής επανάστασης; Το βασικό σας λάθος είναι, ότι αρνιόσαστε την ψυχή και το πνεύμα ή το γελοιοποιείτε, και πάντως δεν το καταλαβαίνετε».
Υποστήριξη στους φυλακισμένους συναγωνιστές !
Κυκλοφορεί σύντομα το διπλό cd-συλλογή σε περιορισμένη έκδοση, Support P.O.W, αφιερωμένο στους φυλακισμένους συναγωνιστές σε ολόκληρο τον κόσμο. Πλήρης πληροφορίες για βοήθεια στο booklet. Την χώρα μας και τους Έλληνες φυλακισμένους τιμάνε οι Αθηναίοι No Surrender.
Συμμετέχουν: Kolovrat (Ρωσία), Guarda de Honra (Πορτογαλλία), No Surrender (Ελλάς), Nachtkult (Βραζιλία), Vlok (Ρωσία), Gardarika (Ουκρανία), Temnojar (Ρωσία), Russian Banner (Ρωσία), Vernost (Ρωσία), Oglav (Ρωσία), Rassvet (Ρωσία), Hammerhate (Ρωσία), Kiborg (Ρωσία), Kamaedzitsa (Λευκορωσία), Terror Wave (Ρωσία), Shtandart (Ρωσία), 9th VAL (Ουκρανία), Luten (Ρωσία) & F.M.S. (Ρωσία).
Πληροφορίες και παραγγελίες:
http://www.blogger.com/x-day_records@hotmail.com
http://28hellas.blogspot.com/
Όταν το κράτος ...
Εισαγωγικό σημείωμα :
Λάβαμε το παρακάτω άρθρο από έναν ανένταχτο συναγωνιστή και φυσικά ως ελεύθερο βήμα έκφρασης το δημοσιεύουμε ως έχει , και ελπίζουμε να έχουμε την δυνατότητα να φιλοξενήσουμε και άλλες απόψεις στο μέλλον για το ζήτημα «κράτος» από την οπτική των Ελλήνων εθνικοεπαναστατών.
Με αφορμή τις αναφορές στους ξένους υπενθυμίζουμε ότι το θέμα του μεταναστευτικού δεν εξαντλείται σε λίγες γραμμές αλλά αποτελεί ένα καίριο ζήτημα με πολλές πλευρές και απόψεις. Σύντομα σύντροφοι του "Μαύρου Κρίνου" θα δημοσιεύσουν τις απόψεις τους στο θέμα αυτό.
Πολλοί προσπαθούν να καπηλευτούν το ζήτημα του μεταναστευτικού για μικροπολιτικούς σκοπούς και προσωπική προβολή. Στα δικά μας μάτια πραγματικά η ελληνική κοινωνία είναι ένα μεγάλο θέατρο σκιών που το τελευταίο διάστημα προβάλλονται και κυριαρχούν 2 απόψεις.
Από την μια πλευρά οι «ηγέτες» της άκρας δεξιάς που ουρλιάζουν «έξω οι ξένοι» με υστερική φωνή στα κανάλια της τηλεόρασης αλλά την ίδια στιγμή προτιμούν μετανάστες στις δουλειές τους επειδή τους συμφέρει οικονομικά , ενώ παράλληλα ξεχνούν … την ελληνική δύναμη κατοχής στο Αφγανιστάν και την συμμετοχή της χώρας μας στον πόλεμο του Ιράκ , και από την άλλη πλευρά ΜΚΟ , ορθόδοξοι κομμουνιστές και «αντιεξουσιαστές» , συριζαίοι που μέσα από τα έντυπα τους και τις δράσεις τους δείχνουν την «αλληλεγγύη» τους στους μετανάστες είτε για να αυξήσουν τα μέλη των οργανώσεων τους , είτε επειδή έρχονται εκλογές και οι ψήφοι μετράνε …
Ξεχνούν βέβαια ότι και στο εξωτερικό οι ομοϊδεάτες τους απέτυχαν να προσελκύσουν τους μετανάστες , οι οποίοι στράφηκαν μαζικά στα κυρίαρχα αστικά κόμματα παρά στα ακροαριστερά σχήματα και στις αναρχικές οργανώσεις.
Οι μετανάστες στις χώρες που πάνε στην πλειοψηφία τους δεν ξεχνούν την καταγωγή τους , τις παραδόσεις τους και τα έθιμα τους αλλά προσπαθούν να τα διατηρήσουν. Κανένα terminal 119 και καμιά «αντιεξουσιαστική κίνηση» δεν μιλάει στην καρδιά τους αλλά το μόνο που νοιάζονται είναι να έχουν λεφτά είτε για να στείλουν στην χώρα καταγωγή τους , είτε απλά για να επιβιώσουν.
Όταν στο γελοίο ελλαδικό κράτος έχεις εκατοντάδες χιλιάδες ξένους με διαφορετικές καταγωγές και κουλτούρες και με κανένα μέλλον για τους περισσότερους έρχεται η ώρα να απολαύσουμε την υπέροχη "multi culti" εποχή … ας διαβάσουν οι «σύντροφοι» τι έγραφαν οι δικοί τους θεωρητικοί για το θέμα του μεταναστευτικού μήπως και ξυπνήσουν ...
Ως Έλληνες και Εθνικοσοσιαλιστές δεν κλείνουμε τα μάτια στο ζήτημα της μετανάστευσης που αποτελεί σήμερα κίνδυνο για την ταυτότητα μας ως έθνος και κοινωνία.
Κύριοι υπεύθυνοι είναι οι καπιταλιστές που άνοιξαν τα σύνορα χωρίς να ενδιαφέρονται για τις συνέπειες , υπεύθυνοι είναι όλοι αυτοί που στηρίζουν τα αστικά κόμματα όλα αυτά τα χρόνια , υπεύθυνοι είναι η συντριπτική πλειοψηφία των νεοελλήνων που πουλάει τα πάντα στο όνομα των κομματικών πελατειακών σχέσεων.
Είναι να γελάς πραγματικά βλέποντας γνωστούς μαρξιστές σε πορείες ισλαμιστών όπως έγινε πρόσφατα στην Αθήνα , αλλά και «υπερπατριώτες» να ουρλιάζουν για εισβολή ξένων στην Ελλάδα αλλά την ίδια στιγμή να «προσκυνούν» αμερικανούς γερουσιαστές ιουδαϊκής καταγωγής και να τρέχουν στην Κανταχάρ να γευματίσουν μαζί με τους αμερικανούς εισβολείς.
ακολουθεί άρθρο του ανένταχτου συναγωνιστή Άργους.
Όταν το κράτος μέσω τραπεζών δίνει δάνεια στους μετανάστες με επιτόκιο 0,5%-1% και στους Έλληνες με 5%.
Όταν το κράτος προτιμά τα παιδιά των αλλοδαπών στους παιδικούς σταθμούς και στέλνει τους Έλληνες σε ιδιωτικούς σταθμούς.
Όταν το κράτος με εγκύκλιους στα σχολεία προτρέπει τους εκπαιδευτικούς να πριμοδοτούν τα παιδιά των αλλοδαπών εις βάρος φυσικά των παιδιών των Ελλήνων.
Όταν το κράτος νοσηλεύει με προτεραιότητα τους ανασφάλιστους αλλοδαπούς με κρατήσεις των Ελλήνων εργατών.
Όταν το κράτος συνοδεύει και οδηγεί πολυπολιτισμικούς τραμπούκους εναντίων των Ελλήνων κατοίκων του Αγ.Παντελεήμονα.
Όταν το κράτος χρησιμοποιεί τους παρακρατικούς επ’αμοιβή , μέσω Μ.Κ.Ο και ευρωπαϊκών κονδυλίων, ως άτυπη ανθελληνική αστυνομία.
Όταν το κράτος χρησιμοποιεί τους μετανάστες ως στρατό κατοχής του κεφαλαίου.
Όταν το κράτος κατηγορεί τους Έλληνες για εκείνα που κάνουν οι ξένοι.
Όταν το κράτος έχει μετατρέψει την Πατρίδα μας σε ένα απέραντο δεσμωτήριο των Ελλήνων.
Τότε τα λόγια του Ίωνος Δραγούμη είναι επίκαιρα και επιτακτικά:
"ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ , ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ"
Όταν το κράτος προτιμά τα παιδιά των αλλοδαπών στους παιδικούς σταθμούς και στέλνει τους Έλληνες σε ιδιωτικούς σταθμούς.
Όταν το κράτος με εγκύκλιους στα σχολεία προτρέπει τους εκπαιδευτικούς να πριμοδοτούν τα παιδιά των αλλοδαπών εις βάρος φυσικά των παιδιών των Ελλήνων.
Όταν το κράτος νοσηλεύει με προτεραιότητα τους ανασφάλιστους αλλοδαπούς με κρατήσεις των Ελλήνων εργατών.
Όταν το κράτος συνοδεύει και οδηγεί πολυπολιτισμικούς τραμπούκους εναντίων των Ελλήνων κατοίκων του Αγ.Παντελεήμονα.
Όταν το κράτος χρησιμοποιεί τους παρακρατικούς επ’αμοιβή , μέσω Μ.Κ.Ο και ευρωπαϊκών κονδυλίων, ως άτυπη ανθελληνική αστυνομία.
Όταν το κράτος χρησιμοποιεί τους μετανάστες ως στρατό κατοχής του κεφαλαίου.
Όταν το κράτος κατηγορεί τους Έλληνες για εκείνα που κάνουν οι ξένοι.
Όταν το κράτος έχει μετατρέψει την Πατρίδα μας σε ένα απέραντο δεσμωτήριο των Ελλήνων.
Τότε τα λόγια του Ίωνος Δραγούμη είναι επίκαιρα και επιτακτικά:
"ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ , ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ"
Εναντίον του αστικού πατριωτισμού.
του Charles Maurras.
Όπως και στις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης η ελληνική αστική τάξη, αποτελεί ένα τεράστιο σώμα, πολύ μεγαλύτερο σε αριθμό από ότι γενικώς πιστεύεται, που έχει διεισδύσει ακόμα και στο προλεταριάτο και έχει διαβρώσει σε κάποιο βαθμό τα ανώτερα στρώματα του.
Στην Ελλάδα οι εργάτες είναι λιγότερο συνδεδεμένοι με την αστική τάξη από ότι σε άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, καθημερινά δε απομακρύνονται όλο και περισσότερο από αυτήν.Ωστόσο η δηλητηριώδης επιρροή του αστικού πολιτισμού εξακολουθεί να διαφθείρει κάποια τμήματα του ελληνικού προλεταριάτου.Αυτό εξηγεί την αδιαφορία και τον εγωισμό που παρατηρούνται σε ορισμένα περισσότερο καλοπληρωμένα επαγγέλματα.
Αυτοί οι εργάτες είναι ημιαστοί εξαιτίας του ατομικού συμφέροντος και της αυταπάτης τους και αντιτίθενται στην Επανάσταση επειδή φοβούνται ότι η Επανάσταση θα τους καταστρέψει.Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η αστική τάξη αποτελεί ένα πολύ σημαντικό και πολύ μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.
Εάν όμως αυτήν την στιγμή ήταν όλοι οι Έλληνες αστοί αντιμέτωποι με εισβολή ξένων δυνάμεων στην χώρα μας θα οδηγούσε σε συντριπτική ήττα και η Ελλάδα θα χανόταν. Η αστική τάξη έχει αφήσει προ πολλού πίσω της την ηρωική της εποχή: Δεν διαθέτει τον δυναμισμό, τον υπέρτατο ηρωισμό που την οδήγησε στην νίκη το 1821 και έκτοτε επηρμένη και κορεσμένη, εκφυλίζεται σταθερά. Σε εξαιρετική περίπτωση ανάγκης, θα θυσιάσει ακόμα και τα παιδιά της, αλλά δεν θα θυσιάσει ποτέ την κοινωνική της θέση και την ιδιοκτησία της χάριν της πραγμάτωσης ενός υψηλού ιδανικού.
Θα προτιμούσε να υποταχθεί στον τουρκικό ζυγό παρά να απαρνηθεί τα κοινωνικά της προνόμια και να δεχθεί να εξισωθεί οικονομικά με το προλεταριάτο.Δεν θέλω να πω ότι η αστική τάξη δεν είναι πατριωτική.
Αντιθέτως, ο πατριωτισμός με την στενότερη έννοια του όρου, είναι βασική αρετή της. Όμως οι αστοί αγαπούν την πατρίδα τους μόνον επειδή η Πατρίδα, την οποία για αυτούς αντιπροσωπεύει το Κράτος, διασφαλίζει τα οικονομικά,πολιτικά και κοινωνικά τους προνόμια. Όποιο έθνος δεν αποδεχθεί την προστασία αυτή, δεν αναγνωρίζεται από τους αστούς. Συνεπώς για την αστική τάξη, πατρίδα είναι το Κράτος.
Πατριώτες του Κράτους, οι αστοί γίνονται λυσσαλέοι εχθροί των μαζών, όταν ο λαός έχει κουρασθεί να θυσιάζεται, να χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση σαν παθητικό υποπόδιο, εξεγείρεται εναντίον της. Εάν οι αστοί είχαν να επιλέξουν ανάμεσα στις μάζες που επαναστατούν και στους Τούρκους εισβολείς στην Ελλάδα, ασφαλώς θα επέλεγαν τους δεύτερους.
Αυτή θα ήταν μια δυσάρεστη επιλογή, όμως θα το έκαναν ως υπερασπιστές της αρχής του Κράτους εναντίον του χυδαίου όχλου, των μαζών του κόσμου.
Για ένα νέο ξεκίνημα.
Το κείμενο που ακολουθεί , αποτελεί ομιλία – χαιρετισμό της Εβίτας Περόν προς τα στελέχη του Περονικού κόμματος στο Μπουένος Άιρες , τον απρίλιο του 1952.
Δημοσιεύτηκε στο δεύτερο τεύχος του εθνικοεπαναστατικού περιοδικού «Αναθεωρητής» τον Απρίλιο του 1992.
της Εβίτας Περόν.
Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συντρόφους για την αγάπη και το ενδιαφέρον τους, όσο εγώ ήμουνα στο νοσοκομείο. Η αφοσίωσή σας προς το πρόσωπό μου ήταν το καλύτερο φάρμακο για να ξανασταθώ στα πόδια μου. Σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά.
Τώρα που αισθάνομαι καλύτερα θ' αγωνιστώ με το ίδιο πάθος με πριν, για τα δίκαια της πατρίδας μας, να πολεμήσω στο πλάι του ηγέτη μας Περόν, για σας και με εσάς, για τον Περόν και την Αργεντινή ως τον θάνατο.Κι αν εγώ χαθώ, ξέρω ότι σείς θα πάρετε τ' όνομα μου και θα το κάνετε σύμβολο για τη νίκη. Ο Θεός είναι μαζί μας διότι μόνο εμείς αγωνιζόμαστε κατά της φτώχειας, εναντίον της αδικίας, εναντίον της ολιγαρχίας και των συντηρητικών. Γι' αυτό η νίκη θα είναι μαζί μας αργά ή γρήγορα. Θα ήθελα να σας πω πάρα πολλά πράγματα αλλά οι γιατροί μου έχουν απαγορέψει να μιλάω προς το παρόν πολύ ώρα.
Εγώ σας δίνω όλη την καρδιά μου και σας δηλώνω ότι είμαι σίγουρη ότι σε λίγο καιρό θα βρίσκομαι στον αγώνα, πλάι σας, με περισσότερες δυνάμεις, με περισσότερη αγάπη για τον αγώνα αυτού του λαού που τόσο αγαπώ, όπως αγαπώ τον Περόν.Γνωρίζω τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κόμμα μας και την φτηνή προπαγάνδα των αντιπάλων μας. Αυτή η χυδαία προπαγάνδα επικεντρώνεται σε δύο σημεία, που θα ήθελα να σχολιάσω όπως εγώ κάνω καλύτερα, δίχως να με διακόψετε.
Το πρώτο σημείο είναι που κατηγορούν τον Περόν ως φασίστα. Εγώ μέχρι σήμερα δεν ήξερα ότι είναι κακό να είσαι φασίστας! Τώρα τελευταία αρχίζω να το μαθαίνω! Όταν ο Περόν πήρε στα χέρια του τις τύχες της Αργεντινής και του λαού της, εφάρμοσε ένα πολιτικό πρόγραμμα που εξασφάλισε την εθνική ανεξαρτησία της χώρας μας και την κοινωνική ευημερία του λαού μας. Δεν ξέρω αν συτό το πρόγραμμα ήταν τότε "φασιστικό"! Εκείνο που ξέρω είναι ότι είχε την επιδοκιμασία και την αποδοχή όλου του λαού μας και σίγουρα "δημοκρατικό" δεν ήταν. Διότι αν ήταν θα συνέχιζε την εκμετάλευση του λαού όπως έκαναν τόσες και τόσες "δημοκρατικές" κυβερνήσεις πριν από τον Περόν.
Ξέρω ακόμα ότι ο χαρακτηρισμός του "φασίστα" που αποδίδουν στον Περόν δεν προέρχεται από τους εργάτες και τους αγρότες, οι οποίοι βρίσκονται ψυχή και σώμα δίπλα στον ηγέτη τους, αλλά από την αριστοκρατία, τους ψηλομύτες απομεινάρια της φεουδαρχίας, που δυστυχώς δεν έχουμε εξαλείψει οριστικώς από την κοινωνία σύντροφοι. Αυτοί οι "αριστοκράτες" φοβούνται την επιτυχία του σοσιαλιστικού προγράμματος του Περόν και αγωνίζονται να τορπιλίσουν τους αγώνες του κόμματός μας. Εμείς πάντως σύντροφοι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα αν μείνουμε ενωμένοι ως το τέλος. Από την στιγμή που ο Αργεντινός εργάτης είναι πλάι μας, η νίκη θα είναι με το μέρος μας.
Στο δεύτερο σημείο που κατακρίνουν τον Περόν είναι στο ότι παντρεύτηκε μια "πόρνη". Παρακαλώ σύντροφοι μην ταράζεστε. Θα ήθελα να δώσω απ' αυτό το βήμα μια απάντηση σ' αυτούς τους υπερασπιστές της "ηθικής".
Κύριοι και κυρίες "ηθικολόγοι" από τη στιγμή που οι γυναίκες σας παριστάνουν τις κυρίες ντυμένες στα γουναρικά και χρυσαφικά τους, ξενυχτώντας σε λέσχες αντί να κοιμίζουν τα παιδιά τους, φλερτάροντας με τον πρώτο τυχόντα ψευτοαριστοκράτη, σπαταλώντας τα λεφτά της οικογένειάς τους, ντύνοντας τους αγαπητικούς τους, και τις περισσότερες φορές εν γνώσει σας, γίνεστε ευσυνειδητά κερατάδες, τότε πολύ ευχαρίστως εγώ θ' αποδεχθώ τον χαρακτηρισμό της "πόρνης". Διότι αν δεν κάνω λάθος, και η Μαρία Μαγδαληνή "πόρνη" ήταν, και βρισκόταν στο πλάι του Χριστού όπως κι εγώ βρίσκομαι στο πλευρό του Περόν και του Αργεντίνικου λαού! Μακάρι να υπήρχαν κι άλλες γυναίκες στον κόσμο που να έχουν την αμέριστη αγάπη ενός ολόκληρου λαού, όπως έχω εγώ, η "πόρνη", που λένε οι "ηθικολόγοι".
Σύντροφοι την ομιλία μου θα την κλείσω κάπου εδώ. Δυστυχώς δεν έχω συνέλθει πλήρως από την αρρώστια μου. Θα επαναλάβω και πάλι ότι θα βρίσκομαι για πάντα στο πλευρό σας, στον Περόν, στον αγώνα του λαού μας και της πατρίδας μας. Εύχομαι ότι μετά από εμάς, ο Θεός θα στείλει κι άλλους "φασίστες" κι άλλες "πόρνες" για να υπηρετήσουν την Αργεντινή όπως εγώ και ο Περόν. Και τώρα πιστοί μου σύντροφοι θα ήθελα, για να για να ξαναθυμηθούμε τους αγώνες μας και να ξαναβρούμε το κέφι μας, να τραγουδήσουμε πάλι το "θα γυρίσω από το θάνατο και θα είμαστε χιλιάδες".
Ευχαριστώ που με ακούσατε.
Περισσότερο ήθος , λιγότερη ηθικολογία.
Ο Γιόζεφ Πάουλ Γκαίμπελς γεννήθηκε στη Ρηνανία το 1897. Γόνος εργατικής οικογένειας. Σπούδασε ιστορία και λογοτεχνία στη Χαϊδελβέργη. Παθιασμένος αντιαστός , μετά μια σύντομη επαφή με τον μαρξισμό , εντάχθηκε στο NSDAP το 1924 υπό τον Γκρέγκορ Στράσσερ. Υπήρξε δεινός ρήτορας κι ένας από τους ακραίους της αριστερής πτέρυγας του NSDAP, αλλά ταυτόχρονα υποστηρικτής του Χίτλερ.
Κατά την περίοδο του Γ' Ράιχ διετέλεσε Υπουργός Προπαγάνδας με εξαιρετική επιτυχία. Υπήρξε προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών. Το 1945 , πιστός ως το τέλος στον Χίτλερ αυτοκτόνησε μαζί με την οικογένειά του.
Το κείμενο που ακολουθεί πρωτοδημοσιεύτηκε στον Λαϊκό Παρατηρητή στο φύλλο της 27ης Ιανουαρίου 1934.
του Γιόζεφ Γκαίμπελς.
Κάθε Επανάσταση κάνει λάθη, ακόμα και η δική μας. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό, μια που συνήθως τα λάθη σβήνουν από μόνα τους ή με τον καιρό. Το ουσιώδες είναι να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά οι υπεύθυνοι και να μη διστάζουν να υψώσουν τη φωνή τους όταν πρέπει , χωρίς να φοβούνται την κοινή γνώμη. Προφανώς , μια κοσμοϊστορική Επανάσταση με τόσο ευρείες διαστάσεις , εκ των πραγμάτων θα συμπεριλαμβάνει στους κόλπους της και πολλές ανοησίες δίπλα στα μεγάλα οφέλη της. Οι ανοησίες γίνονται επικίνδυνες μόνον όταν αφήνονται ν' αναπτυχθούν , με αποτέλεσμα να παρεμποδίζουν και να στραγγαλίζουν την υγιή , οργανική ανάπτυξη της Επανάστασης.
Σήμερα, είναι πλέον η κατάλληλη στιγμή να ρίξουμε άπλετο φως σε μια από αυτές τις ανοησίες , που συνόδευσαν την Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση και να την εξετάσουμε ανελέητα.
Τούτο είναι απαραίτητό , διότι , σε διαφορετική περίπτωση , αυτές οι ανοησίες μπορεί στο πέρασμα του χρόνου να διαφθείρουν σταδιακά το ύφος και τη φύση της Επανάστασής μας , αφήνοντας στις επόμενες γενιές την εντύπωση ότι η φύση και οι σκοποί μας είναι εντελώς διαφορετικοί από τις αληθινές αντιλήψεις του Εθνικοσοσιαλισμού.
Κανείς δεν αρνείται ότι , στη δημόσια σφαίρα , σαφώς και χρειάζεται ρύθμιση των μεγάλων ηθικών θεμελίων της εθνικής μας ζωής. Παρόλα αυτά όμως , κάποιοι ανόητοι επιδιώκουν να πάνε ακόμα παραπέρα και να φτιάξουν κώδικες για την καθαρά προσωπική ζωή και την ατομική συμπεριφορά.
Αυτό τελικά οδηγεί σε μια ηθικολογία εντελώς ξένη προς τον Εθνικοσοσιαλισμό.
Ιδιόρρυθμοι άνθρωποι , που είτε βρίσκονται στη δύση του βίου τους είτε δεν έχουν καν δικαίωμα στη ζωή , κηρύσσουν την ηθικολογία στο όνομα της Επανάστασής μας. Συχνά μάλιστα , αυτή η ηθικολογία δεν έχει τίποτε το κοινό με το αληθινό ήθος. Ευαγγελίζονται ηθικούς νόμους, που ίσως ταιριάζουν σε χριστιανικό οικοτροφείο, αλλά δεν έχουν καμιά θέση σε ένα σύγχρονο πολιτισμένο κράτος.
Για παράδειγμα : Σε μια μεγάλη πόλη της κεντρικής Γερμανίας , μια διαφημιστική αφίσα σαπωνοποιίας απεικόνιζε ένα ζουμερό , ελκυστικό κορίτσι να κρατά ένα σαπούνι. Ένας «σταυροφόρος της ηθικής» , ο οποίος δυστυχώς ήταν αρμόδιος για την τύχη της αφίσας, απαγόρευσε την κυκλοφορία της , με το πρόσχημα ότι προσέβαλλε τη δημόσια αιδώ και τις ηθικές ευαισθησίες του πληθυσμού , διότι η γυναίκα στην αφίσα κρατούσε το σαπούνι σε σημείο, το οποίο « ...δεν δυνάμεθα να περιγράψω μεν επακριβώς , δια λόγους ηθικής τάξεως.»
Ποιος είναι ο ηθικός σ' αυτή την περίπτωση ;
Το άτομο που απαγόρευσε την αφίσα , θεωρώντας ότι όλοι οι υπόλοιποι μοιράζονται τις δικές του πρόστυχες φαντασιώσεις ;
Ή ο Γερμανικός λαός και το Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα, που δικαίως εξοργίζονται και αντιδρούν ενάντια σ' αυτή τη γελοία απαγόρευση ;
Διερευνήσαμε το ζήτημα κι ανακαλύψαμε ότι αυτός ο ευυπόληπτος πολίτης προσδέθηκε στον Εθνικοσοσιαλισμό τρεις μήνες μετά την άνοδό μας στην εξουσία. Κάτι που καθόλου δεν τον εμπόδισε να διατάξει την απαγόρευση στο όνομα του Εθνικοσοσιαλισμού.Το σκοινί έχει παρατραβήξει.
Οι παρεούλες των ηθικολόγων αρχίζουν πλέον να μη σέβονται ούτε τα όρια της προσωπικής ζωής των άλλων. Πολύ θα ήθελαν να ιδρύσουν επιτροπές αγνότητας στις πόλεις και στην ύπαιθρο για να ελέγχουν τον ερωτικό και έγγαμο βίο των πολιτών. Αν ήταν στο χέρι τους , θα μεταμόρφωναν την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία σ' έναν ερημότοπο μουρμούρας και παραπόνων, σε μια χώρα , όπου θα κυριαρχούσαν η καχυποψία , οι παρακολουθήσεις , οι καταδόσεις και οι εκβιασμοί.
Αυτοί οι ηθικολόγοι συχνά ζητούν από τις αρχές ν'απαγορεύσουν ταινίες , παραστάσεις, όπερες και οπερέτες , διότι οι χορεύτριες , οι χορευτές και οι ηθοποιοί είναι προφανώς «επικίνδυνοι για τη δημόσια αιδώ». Αν αποδεχτούμε τέτοια αιτήματα , σε λίγο καιρό θα βλέπουμε μόνο ηλικιωμένες και ηλικιωμένους στη μεγάλη οθόνη και στη σκηνή. Οι θεατρικές αίθουσες θα μένουν αδειανές , διότι το κοινό, σε γενικές γραμμές, δεν πάει στο θέατρο για να δει ανθρώπους που βλέπει στις εκκλησίες και στα γηροκομεία.
Να μας λείπουν αυτοί οι υποκριτές. Πλάσματα δίχως γνήσια , δυνατή αντίληψη της ζωής. Είναι ανέντιμη η ηθική που κηρύσσουν. Όντας οι αποτυχημένοι της ζωής , διαμαρτύρονται ενάντια στην ίδια τη ζωή. Η αιώνια ζωή και οι νόμοι της δεν θ' αλλάξουν για χάρη αυτών των ηθικολόγων. Το πολύ-πολύ , αυτοί οι άνθρωποι να καταλήξουν να κρύβονται πίσω από ένα προπέτασμα αξιοπεριφρόνητης υποκρισίας κι ανέντιμης σεμνοτυφίας.
Πιστεύουν ότι η Γερμανίδα δεν πρέπει να βγαίνει μόνη , δεν πρέπει να γευματίζει μόνη στα εστιατόρια , δεν πρέπει να κάνει εκδρομές με ανδρική συντροφιά (ούτε καν με έναν SA) χωρίς την γκουβερνάντα της , δεν πρέπει να καπνίζει , δεν πρέπει να λούζεται , δεν πρέπει να μακιγιάρεται και γενικώς δεν πρέπει να κάνει οτιδήποτε μπορεί να ξυπνήσει το «διαβολικό» ενδιαφέρον των ανδρών. Έτσι θέλουν να καταντήσουν τη Γερμανίδα αυτοί οι ηθικολόγοι της πεντάρας.
Ουαί κι αλίμονο στο κακόμοιρο θηλυκό, που θα τολμήσει να παραβεί αυτούς τους νόμους. Και φυσικά, η Γερμανίδα «απαγορεύεται» να έχει ... καρέ μαλλί. Αυτά είναι για τις ... εβραίες και τα λοιπά αξιοπεριφρόνητα πλάσματα. Καταλαβαίνουν άραγε αυτοί οι σημαιοφόροι της ηθικής σε τι βαθμό προσβάλλουν, συκοφαντούν και πληγώνουν με το κήρυγμά τους τα εκατομμύρια των Γερμανίδων γυναικών , οι οποίες , με γενναιότητα κι εντιμότητα , κάνουν το καθήκον τους στη ζωή και στην εργασία τους , οι οποίες είναι καλές συντρόφισσες για τους άνδρες τους και στοργικές μητέρες για τα παιδιά τους ;
Καταλαβαίνουν πόσο ντροπιάζουν τον Εθνικοσοσιαλισμό σ' όλον τον κόσμο ;
Καταλαβαίνουν ότι έμειναν τριάντα χρόνια πίσω ;
Καταλαβαίνουν ότι πρέπει να τεθούν υπό περιορισμό , διότι έχουν αρχίσει να γίνονται ενοχλητικοί ;
Υπάρχουν καλές και κακές γυναίκες , τίμιες και λιγότερο τίμιες γυναίκες. Άλλες έχουν καρέ μαλλί, άλλες όχι. Το αν μακιγιάρονται ή όχι δεν είναι ένδειξη εσωτερικής αξίας. Κι αν καπνίζουν πού και πού κανένα τσιγάρο στο σπίτι ή στις κοινωνικές εκδηλώσεις , δεν πρέπει να νιώθουν απόρριψη.
Και , εν πάση περιπτώσει, αυτοί οι ηθικολόγοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κρίνουν τις γυναίκες είτε τις αντιμετωπίζουν σαν εχθρούς είτε τις θέλουν ευτυχισμένες , χαλαρές και γαλήνιες , όπως τις θέλει κάθε αληθινός άνδρας. Νομίζουν ότι οι απολαύσεις της ζωής δεν είναι Εθνικοσοσιαλιστικές και προτιμούν τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου βίου.
Ιδιόρρυθμοι άνθρωποι , που είτε βρίσκονται στη δύση του βίου τους είτε δεν έχουν καν δικαίωμα στη ζωή , κηρύσσουν την ηθικολογία στο όνομα της Επανάστασής μας. Συχνά μάλιστα , αυτή η ηθικολογία δεν έχει τίποτε το κοινό με το αληθινό ήθος. Ευαγγελίζονται ηθικούς νόμους, που ίσως ταιριάζουν σε χριστιανικό οικοτροφείο, αλλά δεν έχουν καμιά θέση σε ένα σύγχρονο πολιτισμένο κράτος.
Για παράδειγμα : Σε μια μεγάλη πόλη της κεντρικής Γερμανίας , μια διαφημιστική αφίσα σαπωνοποιίας απεικόνιζε ένα ζουμερό , ελκυστικό κορίτσι να κρατά ένα σαπούνι. Ένας «σταυροφόρος της ηθικής» , ο οποίος δυστυχώς ήταν αρμόδιος για την τύχη της αφίσας, απαγόρευσε την κυκλοφορία της , με το πρόσχημα ότι προσέβαλλε τη δημόσια αιδώ και τις ηθικές ευαισθησίες του πληθυσμού , διότι η γυναίκα στην αφίσα κρατούσε το σαπούνι σε σημείο, το οποίο « ...δεν δυνάμεθα να περιγράψω μεν επακριβώς , δια λόγους ηθικής τάξεως.»
Ποιος είναι ο ηθικός σ' αυτή την περίπτωση ;
Το άτομο που απαγόρευσε την αφίσα , θεωρώντας ότι όλοι οι υπόλοιποι μοιράζονται τις δικές του πρόστυχες φαντασιώσεις ;
Ή ο Γερμανικός λαός και το Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα, που δικαίως εξοργίζονται και αντιδρούν ενάντια σ' αυτή τη γελοία απαγόρευση ;
Διερευνήσαμε το ζήτημα κι ανακαλύψαμε ότι αυτός ο ευυπόληπτος πολίτης προσδέθηκε στον Εθνικοσοσιαλισμό τρεις μήνες μετά την άνοδό μας στην εξουσία. Κάτι που καθόλου δεν τον εμπόδισε να διατάξει την απαγόρευση στο όνομα του Εθνικοσοσιαλισμού.Το σκοινί έχει παρατραβήξει.
Οι παρεούλες των ηθικολόγων αρχίζουν πλέον να μη σέβονται ούτε τα όρια της προσωπικής ζωής των άλλων. Πολύ θα ήθελαν να ιδρύσουν επιτροπές αγνότητας στις πόλεις και στην ύπαιθρο για να ελέγχουν τον ερωτικό και έγγαμο βίο των πολιτών. Αν ήταν στο χέρι τους , θα μεταμόρφωναν την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία σ' έναν ερημότοπο μουρμούρας και παραπόνων, σε μια χώρα , όπου θα κυριαρχούσαν η καχυποψία , οι παρακολουθήσεις , οι καταδόσεις και οι εκβιασμοί.
Αυτοί οι ηθικολόγοι συχνά ζητούν από τις αρχές ν'απαγορεύσουν ταινίες , παραστάσεις, όπερες και οπερέτες , διότι οι χορεύτριες , οι χορευτές και οι ηθοποιοί είναι προφανώς «επικίνδυνοι για τη δημόσια αιδώ». Αν αποδεχτούμε τέτοια αιτήματα , σε λίγο καιρό θα βλέπουμε μόνο ηλικιωμένες και ηλικιωμένους στη μεγάλη οθόνη και στη σκηνή. Οι θεατρικές αίθουσες θα μένουν αδειανές , διότι το κοινό, σε γενικές γραμμές, δεν πάει στο θέατρο για να δει ανθρώπους που βλέπει στις εκκλησίες και στα γηροκομεία.
Να μας λείπουν αυτοί οι υποκριτές. Πλάσματα δίχως γνήσια , δυνατή αντίληψη της ζωής. Είναι ανέντιμη η ηθική που κηρύσσουν. Όντας οι αποτυχημένοι της ζωής , διαμαρτύρονται ενάντια στην ίδια τη ζωή. Η αιώνια ζωή και οι νόμοι της δεν θ' αλλάξουν για χάρη αυτών των ηθικολόγων. Το πολύ-πολύ , αυτοί οι άνθρωποι να καταλήξουν να κρύβονται πίσω από ένα προπέτασμα αξιοπεριφρόνητης υποκρισίας κι ανέντιμης σεμνοτυφίας.
Πιστεύουν ότι η Γερμανίδα δεν πρέπει να βγαίνει μόνη , δεν πρέπει να γευματίζει μόνη στα εστιατόρια , δεν πρέπει να κάνει εκδρομές με ανδρική συντροφιά (ούτε καν με έναν SA) χωρίς την γκουβερνάντα της , δεν πρέπει να καπνίζει , δεν πρέπει να λούζεται , δεν πρέπει να μακιγιάρεται και γενικώς δεν πρέπει να κάνει οτιδήποτε μπορεί να ξυπνήσει το «διαβολικό» ενδιαφέρον των ανδρών. Έτσι θέλουν να καταντήσουν τη Γερμανίδα αυτοί οι ηθικολόγοι της πεντάρας.
Ουαί κι αλίμονο στο κακόμοιρο θηλυκό, που θα τολμήσει να παραβεί αυτούς τους νόμους. Και φυσικά, η Γερμανίδα «απαγορεύεται» να έχει ... καρέ μαλλί. Αυτά είναι για τις ... εβραίες και τα λοιπά αξιοπεριφρόνητα πλάσματα. Καταλαβαίνουν άραγε αυτοί οι σημαιοφόροι της ηθικής σε τι βαθμό προσβάλλουν, συκοφαντούν και πληγώνουν με το κήρυγμά τους τα εκατομμύρια των Γερμανίδων γυναικών , οι οποίες , με γενναιότητα κι εντιμότητα , κάνουν το καθήκον τους στη ζωή και στην εργασία τους , οι οποίες είναι καλές συντρόφισσες για τους άνδρες τους και στοργικές μητέρες για τα παιδιά τους ;
Καταλαβαίνουν πόσο ντροπιάζουν τον Εθνικοσοσιαλισμό σ' όλον τον κόσμο ;
Καταλαβαίνουν ότι έμειναν τριάντα χρόνια πίσω ;
Καταλαβαίνουν ότι πρέπει να τεθούν υπό περιορισμό , διότι έχουν αρχίσει να γίνονται ενοχλητικοί ;
Υπάρχουν καλές και κακές γυναίκες , τίμιες και λιγότερο τίμιες γυναίκες. Άλλες έχουν καρέ μαλλί, άλλες όχι. Το αν μακιγιάρονται ή όχι δεν είναι ένδειξη εσωτερικής αξίας. Κι αν καπνίζουν πού και πού κανένα τσιγάρο στο σπίτι ή στις κοινωνικές εκδηλώσεις , δεν πρέπει να νιώθουν απόρριψη.
Και , εν πάση περιπτώσει, αυτοί οι ηθικολόγοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κρίνουν τις γυναίκες είτε τις αντιμετωπίζουν σαν εχθρούς είτε τις θέλουν ευτυχισμένες , χαλαρές και γαλήνιες , όπως τις θέλει κάθε αληθινός άνδρας. Νομίζουν ότι οι απολαύσεις της ζωής δεν είναι Εθνικοσοσιαλιστικές και προτιμούν τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου βίου.
Γι' αυτούς η ζωή είναι μια κοιλάδα δακρύων. Οδηγοί τους είναι η απαισιοδοξία και η καχυποψία. Ένας αληθινός Εθνικοσοσιαλιστής δεν έχει κανένα λόγο να προστατέψει τέτοια μίζερα πλάσματα με χαρακτήρα σημαδεμένο από τον πρωτογονισμό και την απόρριψη της ηδονής. Αν έχουν δυο κολάρα , το ένα καθαρό και το άλλο βρώμικο , τότε θα φορέσουν το βρώμικο , για να δείξουν δήθεν μίσος προς τις αστικές αξίες. Αν έχουν δυο κοστούμια, το ένα καλό και το άλλο φτηνιάρικο, τότε, ακόμα και σε μια γιορτινή περίσταση θα φορέσουν το φτηνιάρικο, για να επιδείξουν επαναστατική εμφάνιση στον αποσβολωμένο περίγυρό τους. Αντιπαθούν τη χαρά και το γέλιο - δεν πρέπει να γελάει κανένας και με τίποτε.
Επιτέλους, ζούμε σ' ένα ευσεβιστικό κράτος ή στην εποχή της Εθνικοσοσιαλιστικής Kατάφασης της ζωής ; Κανείς δεν μπορεί να μας υποπτευθεί ότι επιθυμούμε έκλυτο βίο. Ο ίδιος ο Φύρερ και πολλοί από τους στενούς συνεργάτες του ούτε καπνίζουν ούτε πίνουν ούτε ζουν με πολυτέλεια. Όμως , όσοι θέλουν να στερήσουν ένα έθνος εξήντα εκατομμυρίων ανθρώπων από κάθε ηδονή και αισιοδοξία, είναι άξιοι περιφρόνησης. Κι εκτός αυτού , οι ανόητες επιδιώξεις τους θα οδηγούσαν αμέτρητους ανθρώπους στη φτώχεια και στη μιζέρια.
Με κάθε δραστηριότητα που απαγορεύεται , αυξάνεται η ανεργία. Αν κανείς δεν οδηγεί αυτοκίνητο , θα κλείσει η αυτοκινητοβιομηχανία. Αν κανείς δεν φοράει καινούργια ρούχα, οι μοδίστρες και οι ράφτες θα μείνουν χωρίς δουλειά. Αν οι άνθρωποι δεν πάνε στο θέατρο και τον κινηματογράφο, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον χώρο του θεάματος θα ζουν μόνον από τα επιδόματα ανεργίας. Αν στερήσουμε τη χαρά και την ηδονή από τον λαό , τον καθιστούμε ανίκανο να παλέψει για το ψωμί του. Όποιος θέλει κάτι τέτοιο , εγκληματεί ενάντια στην επανορθωτική μας προσπάθεια και ντροπιάζει το Εθνικοσοσιαλιστικό Κράτος σ' όλον τον κόσμο. Κάτι τέτοιο θα είχε ως αποτέλεσμα να φτωχύνει ο δημόσιος βίος μας. Κι αυτό δεν θα το δεχθούμε.
Δεν θέλουμε να καταργήσουμε την ηδονή. Αντίθετα , θέλουμε να τη μοιραστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι.
Γι' αυτό κι ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να πάνε στο θέατρο, γι' αυτό βοηθάμε τους εργάτες να ντύνονται όμορφα στις γιορτινές περιστάσεις. Γι' αυτό Φτιάξαμε την οργάνωση «Δύναμη δια της Χαράς» (Kraft durch Freude). Γι' αυτό διώχνουμε τους φορείς της σεμνότυφης υποκρισίας. Γι' αυτό απαγορεύουμε σ' αυτούς τους θεούσους να καταστρέψουν με τα κακαρίσματά τους κάθε ηδονή που χρειάζονται οι τίμιοι , εργατικοί άνθρωποι , που αναζητούν ανακούφιση από τη σκληρή καθημερινή εργασία , που χρειάζονται την κατάφαση της ζωής και την απαλλαγή από το φορτίο , τις έγνοιες και την κούραση της καθημερινότητας.
Χρειαζόμαστε περισσότερη κατάφαση της ζωής και λιγότερη γκρίνια ! Περισσότερο ήθος και λιγότερη ηθικολογία !
Δημοσιεύτηκε στο πέμπτο τεύχος του περιοδικού Γαμμάδιον.
Μεταξύ Σοσιαλισμού και Φασισμού.
Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στις 16 Ιανουαρίου του 2005 στον καθεστωτικό τύπο. Ο λόγος που επιλέξαμε να το προβάλλουμε είναι προφανής.
του Κ.Β.
Η πρόσφατη περιπέτεια στο Περού με την κατάληψη ενός αστυνομικού τμήματος από ομάδα 150 στρατιωτικών που απαιτούσαν την παραίτηση του προέδρου Αλεχάντρο Τολέδο έληξε τυπικά με την παράδοση των στασιαστών και έξι νεκρούς.Όμως οι πολιτικές και κοινωνικές της συνέπειες θα απασχολήσουν για καιρό ακόμα την χώρα.
Το Περού όπως οι περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής , είχε ζήσει δύο αριστερά αντάρτικα κινήματα , το μαοϊκό Φωτεινό Μονοπάτι και το γκεβαρικό Τουπάκ Αμάρου. Όμως , η ανάδυση μιας ακραίας εθνικιστικής ένοπλης ομάδας αν και πολύ μικρής αποτελεί σίγουρα πρωτόγνωρο φαινόμενο.
Ο επικεφαλής των ενόπλων , ο λοχαγός Αντάουρο Ουμάλα είχε κάνει την πρώτη του εμφάνιση το 2000 όταν μαζί με τον αδερφό του Ογιάντα και καμιά 50αριά άντρες ξεκίνησαν ανταρσία σε επαρχία του νότιου Περού κατά της διεφθαρμένης κυβέρνησης του προέδρου και πρώην εκλεγμένου δικτάτορα Αλμπέρτο Φουχιμόρι.Τότε θεωρήθηκαν λαϊκοί ήρωες και τους δόθηκε αμνηστία.
Η κυβέρνηση Τολέδο μάλιστα τοποθέτησε τον Ογιάντα Ουμάλα στρατιωτικό ακόλουθο στην Γαλλία και εν συνέχεια στην Νότια Κορέα.Οι αδελφοί Ουμάλα ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα τους του επίσης στρατιωτικού Ισαάκ Ουμάλα ίδρυσαν ένα Εθνικιστικό Φυλετικό Κίνημα το οποίο δεν διεκδικεί απλώς την αποκατάσταση των ιθαγενών , αλλά την υπεροχή τους έναντι όλων των άλλων φυλών.
Η ιδεολογία τους είναι ένα μείγμα σοσιαλιστικών αλλά και φασιστικών συνθημάτων :
Υποστηρίζουν την αποδέσμευση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τις ξένες επιχειρήσεις , την βελτίωση των συνθηκών ζωής των Ινδιάνων. Συγχρόνως όμως πιστεύουν ότι οι πεφωτισμένοι στρατιωτικοί πρέπει να αναλάβουν τα ηνία , οι προδότες και οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να εκτελούνται καθώς και ότι το Περού πρέπει να πάρει την ρεβάνς από την γειτονική και προαιώνια αντίπαλο Χιλή με έναν νέο πόλεμο.
Η περίπτωση των Ουμάλα δεν είναι παρά προϊόν μιας εκρηκτικής πολιτικοκοινωνικής κατάστασης. Η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας η οποία αποτελεί τον κανόνα για τις ινδιάνικες φυλές. Η κυβέρνηση του Τολέδο , η δημοτικότητα του οποίου δεν ξεπερνά το 10% αποδείχθηκε εξίσου διεφθαρμένη με τις προηγούμενες. Οκτώ υπουργοί έχουν εξαναγκαστεί σε παραίτηση ο πρωθυπουργός Κάρλος Φερέρο απειλείται με αποπομπή ενώ η αδελφή του προέδρου Μαργαρίτα Τολέδο συνελήφθη για πλαστογραφία.
Δεν είναι τυχαίο ότι το κίνημα των Ουμάλα κέρδισε αμέσως την υποστήριξη όχι μόνο των ιθαγενών του Περού αλλά και ηγετών των ινδιάνικων φυλών από τις γειτονικές χώρες των Άνδεων.
http://faiokokkinometwpo.blogspot.com/2007/09/blog-post_2830.html
Ίων Δραγούμης.
Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός σοσιαλιστής. Όλες οι τάξεις της κοινωνίας πρέπει να ζήσουν, όλες είναι καταναλώτριες, όχι μόνο οι εργάτες της πολιτείας ή της εξοχής.
Αυτοί είναι οι περισσότεροι μα γιατί να μη ζήσουν και οι λιγότεροι;
Αλλά είμαι σοσιαλιστής κατά τούτο, ότι γυρεύω και γω μια καινούρια τάξη πραγμάτων, μια καινούρια οικονομία κοινοτική που να βοηθεί όλους, τους λιγότερους και τους περισσότερους, να ζουν καλά και να υψώνονται όσο μπορούν ηθικά. Δεν είμαι σοσιαλιστής όσο ο σοσιαλισμός ενεργεί για το ισοπέδωμα των ανθρώπων προς τα κάτω. Είμαι σοσιαλιστής όσο ενεργεί ο σοσιαλισμός για το λυτρωμό των ανθρώπων από τα τωρινά κράτη, τους κεφαλαιοκράτες και τους λοιπούς κυρίους τους, από τους δεσπότες και τυράννους, όσο ενεργεί για την ελευθερία του κάθε ατόμου να μπορεί να ανεβεί όχι κοινωνικά μα ηθικά.
Δεν θέλω ο εργάτης να γίνει εργοδότης, ή κεφαλαιούχος, ή επιχειρηματίας, θέλω να έχει όμως υποφερτή ζωή και να γίνει καλύτερος άνθρωπος, όσο μπορεί, να ανεβεί σε ψηλότερο ηθικό επίπεδο, να νοιώθει την καταγωγή του την εθνική, το έθνος του, τον εαυτό του και τα άλλα έθνη και τους άλλους ανθρώπους, και να νοιώθει την αλληλεγγύη που τον συνδέει με τους ανθρώπους της δικής του κοινωνίας, με τις άλλες κοινωνίες των ανθρώπων και με τα άλλα άτομα κάθε κοινωνίας ατόμων. Ο άνθρωπος, όπως και τα άλλα ζώα, είναι «ζώο κοινωνικό» και δεν είναι άτομο.
Όσο λαβαίνει βαθύτερη συνείδηση του εαυτού του ο άνθρωπος, τόσο νοιώθει πως δεν είναι άτομο, και υψώνεται σε μια συνείδηση της ανθρωπότητας, καταλαβαίνει την αλληλεγγύη, και ενεργεί συμφωνά της.Μα το πρώτο του χρέος είναι να νοιώθει βαθειά τον εαυτό του. Έτσι θα νοιώσει και όλα τα άλλα, όλα τα ανθρώπινα, και έτσι θα γίνει πιο άνθρωπος, γιατί θα αισθάνεται και θα ενεργεί στεκόμενος σε ανώτερο επίπεδο.θα πεις: και ο κάθε άνθρωπος, και κείνος λοιπόν που δεν έχει βαθειά συνείδηση του εαυτού του, δεν κάνει τάχα το ίδιο; δε σκέπτεται τον εαυτό του και δεν αναγκάζεται να ζει σε μιαν αλληλεγγύη με τους άλλους ανθρώπους και να ενεργεί σύμφωνα;
Τι περισσότερο ζητάς εσύ, ο ιδεολόγος; Ζητώ τη συνείδηση. Αυτό μου φαίνεται πως υψώνει τον άνθρωπο, και τον διακρίνει ακόμη περισσότερο από τους πρώτους ανθρώπους και πολύ περισσότερο ακόμη από τα άλλα ζώα.Αλλά φτάνει η συνείδηση, για να υψωθεί ηθικά ένας άνθρωπος, ένας λαός, μια κοινωνία, η ανθρωπότητα; Είναι τάχα αυτή η ίδια η συνείδηση και ύψωση ηθική; Είναι το ίδιο πράμα;
Όχι, αλλά η βαθειά συνείδηση δείχνει στον άνθρωπο πως δεν είναι άτομο παρά έχει μιαν αλληλεγγύη με τους άλλους ανθρώπους, κοντινούς του και μακρινούς, ζωντανούς και πεθαμένους, και μελλόμενους ακόμη, και αυτή η εικόνα της αλληλεγγύης τον κάνει να νοιώθει τους δεσμούς του και παραδέχεται τις αναποδιές του, τις δυσκολίες του και τα δεσμά του ακόμη, τη μικρότητα του με κάποια φωτεινή γαλήνη, πλαταίνει τον εγωισμό του, τον κάνει επιεικέστερο για τους άλλους και σκληρότερο για τον εαυτό του, τον υψώνει από στενό συμφεροντολόγο σε ασυμφεροντολόγητο άνθρωπο, αγαθότερο για τους άλλους, σημαντικότερο.
Και έχοντας πάντα μπροστά του σαν όραμα την εικόνα αυτή της αλληλεγγύης ζώντας μέσα στο φως της, και ενεργεί πια συμφωνά της αναγνωρίζει τα δικαιώματα των άλλων, στεριόνει τον αυτοπεριορισμό του και την αυτοκυριαρχία του.Αυτή η εικόνα της αλληλεγγύης, αποτέλεσμα της συνείδησης, έχει απάνω του αγαθοποιά δύναμη προς τους άλλους και ηθοπλαστική δύναμη για τον εαυτό του, του οργανόνει μια ηθική ανθρώπινη χωρίς ανάγκη επιβολής θρησκευτικής. Αυτή η ίδια η αλληλεγγύη καταντά για τους απλοϊκότερους θρησκεία.
Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός σοσιαλιστής.
Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός πατριώτης.
Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να νοιώσω τον εαυτό μου άτομο.Από άνθρωπος μιας τάξης με ορισμένα συμφέροντα τάξης γίνομαι σοσιαλιστής με την πλατιά έννοια, και θέλω μια καινούρια οικονομία της κοινωνίας μου και των άλλων κοινωνιών Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδηση τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια.
Από άτομο γίνομαι άνθρωπος.Από τη στενή αλληλεγγύη, την ασυνείδητη, τη λεγόμενη αλληλοβοήθεια, φτάνω στην έννοια της αληθινής της πλατειάς αλληλεγγύης, της ανθρώπινης, και ζω και ενεργώ σύμφωνά της. Άμα φτάσω στην κατανόηση αυτής της ανθρώπινης αλληλεγγύης, άμα ιδώ καθαρά την εικόνα της, αυτή πια με σπρώχνει, και άθελα μου, στις καλές στις φωτεινές πράξεις, με βάζει σε μια πειθαρχία ζωής σύμφωνης με τον εαυτό της, με οργανώνει για μια ζωή σε υψηλό ηθικό επίπεδο.
Ίων Δραγούμης - Φύλλα Ημερολογίου, Στ’, 18 Μαρτίου 1919
Τάσος Μάρκου.
ΦΥΛΑΓΟΝΤΑΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ
Το παλικάρι από το Παραλίμνι, με τον αριθμό 1419 στον κατάλογο των αγνοουμένων .
Ο άνθρωπος με την πολύπλευρη προσωπικότητα και τις σπάνιες αρετές. Ο έφορος ποδοσφαίρου του ΑΠΟΕΛ και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του σωματείου. Ο στρατιωτικός με τη λεβέντικη κορμοστασιά και την ατόφια ψυχή, τη γεμάτη από Ελλάδα και ΑΠΟΕΛ. Τριαντατρία -κιόλας- χρόνια πριν, τον καυτό Αύγουστο του 1974, τα ίχνη τού Τάσου Μάρκου χάθηκαν στις αιματοβαμμένες βουνοκορφές του Πενταδακτύλου, καθώς ο αγνοούμενος σήμερα υποστράτηγος όρθωσε το ανάστημα και παρέμεινε προδομένος, σαν άλλος Λεωνίδας, υπερασπιστής μιας προδομένης πατρίδας, που ο ίδιος τόσο λάτρεψε...
«… Δεν τ’ άντεξα , δρασκέλισα το πέλαγος κι επήγα μακριά στο Τρόοδος , εκοίταξ’ από ’κει τη Σταυρωμένη γη,“τα κατεχόμενα” και βροντοφώναξαμε δυνατή στεντόρεια φωνή
Μάρκου Αναστάσιος , Μάρκου Αναστάσιος…
«Προσκλητήριο 20-2-2000», Κωνσταντίνου Πάτσαλου
Από μικρός, ο Τάσος Μάρκου διακρινόταν για την τόλμη και το θάρρος του. Το 1954, έφηβος ακόμα, μαθητής στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου, οραματίζεται να υπηρετήσει την πατρίδα ως στρατιώτης και να φοιτήσει στη Σχολή των Ευελπίδων. Μετά την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. και ενώ οι αποικιακές δυνάμεις τον αναζητούσαν για τη δράση του στην Ε.Ο.Κ.Α., κατόρθωσε να διαφύγει στην Αθήνα και να πραγματοποιήσει το όνειρο του και να καταταγεί στην Σχολή των Ευελπίδων.
Προτού αποφοιτήσει ακούει το κάλεσμα της αγωνιζόμενης ιδιαίτερης πατρίδας του και επανέρχεται στην Κύπρο το 1958, σε ώρες δύσκολες για τον απελευθερωτικό αγώνα, για να υπηρετήσει ως επικεφαλής του συμπλέγματος Κυθραίας και πάλιν ως διαλεχτός ανάμεσα στους διαλεχτούς. Θυσίασε τη διασφαλισμένη σταδιοδρομία του αξιωματικού του ελληνικού στρατού, αποποιήθηκε το διορισμό και, κρυφά και παράνομα, ήλθε στην Κύπρο το 1958, ως εθελοντής στον υπέροχο εκείνο αγώνα της ΕΟΚΑ.Ο σεμνός και γενναίος αγωνιστής, που το 1960, όταν του ζήτησαν να εκθέσει τη δράση του στον αγώνα του 55-59, αρκέστηκε να πει:"Ό,τι έκανα, ήταν μια υποχρέωσή μου προς την πατρίδα.Επομένως, δεν έχω οτιδήποτε να πω για τον εαυτό μου".
Μετά την ανεξαρτησία, ως λοχαγός του Κυπριακού Στρατού, συνόδευσε τη νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία στα πρώτα βήματά της και την υπερασπίσθηκε, με σθένος και αυταπάρνηση, στην ταραγμένη περίοδο της τουρκανταρσίας.Τα Χριστούγεννα του 1963 βρίσκουν τη νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία βυθισμένη στο χάος και τον Τάσο Μάρκου, αξιωματικό στον κυπριακό στρατό, από τους πρώτους στο καθήκον.
Ενδεικτικό του χαρακτήρα του είναι το απόσπασμα από το ημερολόγιο τής αδελφής του, Ελένης:
«Το μόνο που τον άκουσα να λέει είναι το εξής: Ποτέ δεν κακοποίησα Τούρκο. Εγώ είμαι στρατιώτης, όχι δολοφόνος. Πάντα φερόμουν ευγενικά στους αιχμαλώτους. Τους κερνούσα λεμονάδα και τους πρόσφερνα τσιγάρο...».
Μέσα στις δραματικές στιγμές της Τουρκανταρσίας, το 1963, αναδείχτηκε άξιος στρατιώτης, μοναδικός ηγέτης ανθρώπων και τολμηρός πολεμιστής που εθελοντικά ανέλαβε και έφερε σε πέρας τις πιο ριψοκίνδυνες αποστολές.Ως ταγματάρχης αργότερα, θα αναλώσει κάθε δύναμη της ψυχής του και κάθε απόθεμα της μεγάλης καρδιάς του για να ανακόψει, στην πρώτη γραμμή του πυρός, με μια δράκα πολεμιστών, την προέλαση του τουρκικού Αττίλα.Υπό χαώδεις συνθήκες και με μηδαμινή υποστήριξη σε έμψυχο υλικό και οπλισμό, ο Μάρκου αναλαμβάνει τη συγκρότηση της αμυντικής γραμμής από τη Μια Μηλιά μέχρι τον Κουτσοβέντη. Μια αποστολή δύσκολη και καταδικασμένη σε αποτυχία, που ο ίδιος αποδέχθηκε αδιαμαρτύρητα. Σαν σύγχρονος Λεωνίδας, δεν λιποψύχησε ούτε στιγμή, τιμώντας στο έπακρο την ένδοξη στολή του Έλληνα αξιωματικού.Μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου γύρου της τουρκικής εισβολής, ο Ταγματάρχης Τάσος Μάρκου κατάφερε να επισκεφθεί την οικογένειά του για τελευταία φορά και να φιλήσει τα δύο παιδιά του. Τον Πάρη και την Άντρη. Απ’ αυτό το τελευταίο συναπάντημα, μια σκηνή παραμένει ανεξίτηλη στη μνήμη του επτάχρονου τότε Πάρη. Ο Τάσος Μάρκου, ο ήρωας πατέρας του, άκουγε ειδήσεις από τον «Μπαϊράκ». Σε κάποια στιγμή τόσα ήταν τα νεύρα του, που άρπαξε το ραδιόφωνο και το πέταξε με δύναμη, κάνοντας το «χίλια κομμάτια». Φαινόταν πολύ εκνευρισμένος…Τις λίγες μέρες που προηγήθηκαν της έναρξης του δευτέρου γύρου της εισβολής, ο Ταγματάρχης Τάσος Μάρκου έδωσε τον δικό του αγώνα προετοιμασίας της άμυνας της Πατρίδας.
Η μοίρα τον έταξε στις Θερμοπύλες της Μιας Μηλιάς, με σχετικά πολύ μικρό αριθμό αντρών, για να υλοποιήσει το σχέδιο άμυνας που είχε υπόψη του.Προέβλεπε, λοιπόν, ο ικανότατος πολέμαρχος της Εθνικής Φρουράς ότι, η επέλαση των αρμάτων των Τούρκων προς τα ενδότερα της Μεσαορίας, της Αμμοχώστου και βόρεια της Λευκωσίας θα γινόταν από την περιοχή Μιας Μηλιάς, διότι το έδαφος προσφερόταν για την επιθετική κίνηση των αρμάτων. Επομένως, σύμφωνα με τα σχέδιά του, επιβαλλόταν η συγκρότηση ισχυρής αμυντικής γραμμής στην περιοχή της Μιας Μηλιάς, για αναχαίτιση των τουρκικών αρμάτων, η οποία μόνο με αντιαρματικά όπλα μπορούσε να επιτευχθεί.
Οι εκτιμήσεις του Τάσου Μάρκου ήταν σωστές αλλά, δυστυχώς, παρά την προσωπική του μεγάλη προσπάθεια, ποτέ δεν έφθασαν στο 305 Τάγμα Πεζικού, τα αντιαρματικά όπλα που είχε ζητήσει.
Χαράματα Τετάρτης, 14 Αυγούστου 1974. Η περιοχή της Μιας Μηλιάς μετατράπηκε σε λίγα λεπτά σε πραγματική κόλαση. Άρχιζε η δεύτερη φάση της εισβολής του Αττίλα και η προέλαση των Τούρκων προς την Αμμόχωστο. Όταν στις 14 Αυγούστου 1974 οι ίλες των τουρκικών αρμάτων εμφανίστηκαν, δεν αρκούσε μόνο ο ηρωϊσμός του γενναίου στρατηλάτη και των μερικών δεκάδων παλληκαριών του, για να σταματήσουν τον Αττίλα. Η γραμμή άμυνας έσπασε γρήγορα, αλλά το μόνο που δεν προέβλεψαν οι Τούρκοι και η Ιστορία, ήταν η γενναιότητα του σπουδαίου άντρα, που γέννησε η Πατρίδα μας η Κύπρος.«Μόνο πάνω από τα πτώματά μας θα περάσει ο εχθρός.
Ο Τάσος Μάρκου δεν πρόκειται να οπισθοχωρήσει. Εδώ θα μείνει», ήταν η οργισμένη απάντηση τού ατρόμητου ταγματάρχη προς τους επιτελάρχες του ΓΕΕΦ, που τον καλούσαν να υποχωρήσει στην τελευταία τους τηλεφωνική επικοινωνία. Το πρωινό της ίδιας μέρας παύουν πλέον να υπάρχουν στοιχεία από αυτόπτες μάρτυρες για την τύχη τού γενναίου αξιωματικού.
Στις 14 Αυγούστου 1974, ο Τάσος Μάρκου είχε γράψει ιστορία και έμελλε να αποτελεί για το μέλλον, σύμβολο και θρύλο ηρωϊκής αντίστασης και άρνησης υποταγής και υποχώρησης στον εχθρό. Για τις τελευταίες στιγμές που τον είδαν άλλοι συμπολεμιστές του, γράφτηκαν πολλά, με πολυτιμότερο κείμενο, το βιβλίο του κ. Πάνου Μυρτιώτη. Ένα είναι το σίγουρο για τις τελευταίες εκείνες στιγμές. Ο Ταγματάρχης Τάσος Μάρκου δεν υποχώρησε από τις γραμμές αντίστασης των μαχητών του. Και όταν η έκβαση της μάχης επιβεβαίωσε με τραγικό τρόπο τα υπέρ των Τούρκων προγνωστικά, ο Ταγματάρχης Μάρκου τράβηξε για ένα νέο μέτωπο, αυτό που του υπαγόρευσε η καρδιά και συνείδησή του.Προς βορρά, προς Πενταδάκτυλο, προς τα χωριά της Κυθρέας, προς Κερύνεια.
Προς βορρά και όπου τον έβγαζε η μοίρα και η ιστορία. Την ώρα που το μέτωπο της Μιας Μηλιάς χανόταν μέσα στις φλόγες και την κόλαση πυρός.Την ώρα που η λογική σκέψη στρεφόταν προς την υποχώρηση, αυτού η καρδιά πρόσταζε προέλαση προς βορρά. Και από κείνες τις στιγμές και μετά, ο Τάσος έγινε θρύλος, έγινε ιστορία και παράδοση σαν το Διγενή Ακρίτα.Είπαν πως τον είδαν αργότερα, μέχρι και βδομάδες μετά, στα σκλαβωμένα χωριά της περιοχής Κυθρέας. Κανείς δεν ξέρει επακριβώς τι απέγινε.
Στην ιστοσελίδα των αγνοουμένων, γράφει ως μέρα εξαφάνισης του Τάσου Μάρκου, τις 14 Αυγούστου 1974. Το μόνο εξακριβωμένο στοιχείο για τον ήρωα, είναι πως δεν υποχώρησε και τράβηξε μόνος προς βορρά, όπου βρισκόταν ο εχθρός… Ήταν μόλις 38 χρονών...Δεν ήταν ο Τάσος Μάρκου ένας στρατιώτης του γραφείου η των μετόπισθεν. Ο φυσικός χώρος του ήταν το πεδίο της μάχης, της αέναης κίνησης, της ασίγαστης δράσης. Ασφυχτιούσε στον κλειστό χώρο κι αναζητούσε πάντα τον ανοιχτό ορίζοντα του αγώνα, για να μπορεί να αναπνέει τον καθαρό αέρα της ελευθερίας και να βρίσκει η ψυχή του την ηρεμία της δημιουργικής ανησυχίας και την ανάταση στα ύψη.Για τον Τάσο Μάρκου, η δειλία, η υποχώρηση, η λιποταξία, η εγκατάλειψη θέσης ήταν καταστάσεις άγνωστες και αναξιοπρεπείς. Κωνσταντίνος Πάτσαλος (αντιστράτηγος ε.α.):
«Ήταν συμμαθητής μου στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Άτομο αθλητικό, ψηλό, με άριστη σωματική διάπλαση. Διακρινόταν για το ήθος του και ήταν άνθρωπος με λεπτά αισθήματα, καλόκαρδος και καλός φίλος, αγαπητός από όλους τους συμμαθητές του. Με μια λέξη, ήταν ΛΕΒΕΝΤΟΠΑΙΔΟ. Ανά πάσα στιγμή, ήταν έτοιμος να θυσιάσει τον εαυτό του για το φίλο και την πατρίδα, πάντοτε μπροστάρης στους αγώνες της Κύπρου για λευτεριά. Ως στρατιωτικός, ήταν ευθύς, θαρραλέος και τολμηρός, με υψηλό αίσθημα ευθύνης. Γενικά, διακρινόταν για τα ψυχικά και σωματικά του χαρίσματα και τις αρετές του. Είμαι υπερήφανος που υπήρξα συμμαθητής του».
Παναγιώτης Αθανασιάδης (υποστράτηγος ε.α.): «Δεν βρίσκω λόγια για να τον περιγράψω. Ήταν ακέραιος χαρακτήρας, καταρτισμένος αξιωματικός, αυστηρός, αλλά υπεράνω όλων ήταν άνθρωπος. Ως φίλος υπήρξε εξαίρετος, που έδινε το παν για τους φίλους και συναδέλφους του. Το μεγαλείο της ψυχής του φαίνεται καθαρά και από τον τρόπο που επέλεξε να παραμείνει ως το τέλος επί των όπλων, ώστε να μη σπάσει η αμυντική γραμμή».
Πάρις Mάρκου: «Θυμάμαι έναν πατέρα...»Η αγάπη και το χρέος προς την πατρίδα, του στέρησαν την πατρική παρουσία, στην πιο τρυφερή του ηλικία. Ο ίδιος, όμως, θεωρούσε υποχρέωση να ακολουθήσει τα επαγγελματικά βήματα του αγνοούμενου πατέρα, παρά τις ενστάσεις της τραγικής συζύγου και μάνας. Όπως εξομολογείται ο 36χρονος σήμερα μόνιμος αξιωματικός της Εθνικής Φρουράς, Πάρις Μάρκου, «μεγάλωσα, βλέποντας τη στολή του πατέρα στο σπίτι, με τις ίδιες ιδέες, σκέψεις και ιδανικά... Δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική η επιλογή μου».
Αναφερόμενος στο δράμα που εξακολουθεί να βιώνει η οικογένειά του τα τελευταία 30 χρόνια, ο Πάρις Μάρκου επισήμανε χαρακτηριστικά: «Πρόκειται για εικόνες που έχεις μέσα σου, τις οποίες κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει αν δεν βιώσει. Ο πόνος είναι μεγάλος… Ταυτόχρονα, νιώθουμε και περηφάνια, γιατί αυτός ο άνθρωπος έδωσε όλες του τις δυνάμεις για τον τόπο, αφήνοντας ακριβή κληρονομιά στους υπόλοιπους. Για μας είναι τιμητικό που φέρουμε αυτό το όνομα».Όσο έζησε τον πατέρα του, ο Πάρις θυμάται ότι δεν ήταν αυστηρός ούτε με τον ίδιο ούτε με τη μεγαλύτερη αδελφή του, Άντρη. Τονίζει, όμως, ότι υπήρχε κάποια τάξη στο σπίτι. «Πάντα με το χαμόγελό του, σπάνια μάς χαλούσε χατίρια, αλλά όλα γίνονταν με μέτρο», προσθέτει.Για την ανατροφή τους στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν τα γεγονότα του 1974, ο Πάρις δεν ξεχνά τον καταλυτικό ρόλο της μητέρας του, Μαίρης:
«Της οφείλουμε πάρα πολλά, στάθηκε δίπλα μας σαν μάνα και πατέρας μαζί. Συμπαράσταση είχαμε και από όλη την οικογένεια, που ήταν στο πλευρό μας συνέχεια. Τότε συνειδητοποίησα πόσο δεμένη οικογένεια ήταν…»Στις 28 περασμένου Νοεμβρίου, η Μαρία Τάσου Μάρκου έφυγε πρόωρα από τη ζωή, χωρίς να μάθει τι απέγινε ο ήρωας σύζυγός της. Σύμφωνα με τον Ταγματάρχη Πάρη Τάσου Μάρκου, κάθε Δεκαπενταύγουστο, μέχρι πέρσι, μαζεύονταν στο σπίτι της μητέρας του, για να πάνε εκκλησία και να περάσουν την υπόλοιπη μέρα μαζί.Γιατί, κάθε Δεκαπενταύγουστο, η Μαρία Τάσου Μάρκου, ήταν στεναχωρημένη…
Η πατρίδα τίμησε τον Τάσο Μάρκου, απονέμοντας σ’ αυτόν το βαθμό του υποστράτηγου και δίνοντας το όνομά του στο μεγαλύτερο σήμερα στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς.Τυπικός στην εκτέλεση των καθηκόντων του, που πάντα τα εκτελούσε στο ακέραιο, κάποιος μπορεί να πεί, ακόμα και με σκληρότητα προς τον ίδιο τον εαυτό του. Ταυτόχρονα, ανεπιτήδευτος, προσιτός και ανθρώπινος προς τους κατώτερους και τους στρατιώτες του που τον λάτρευαν σαν αποφασιστικό ηγέτη αλλά και σταθερό συμπαραστάτη στα προσωπικά τους προβλήματα.Με έργα και με λόγια αποδείχτηκε συνεπής στη αρχή και στον κανόνα ζωής που ο ίδιος, με αρετή και εθελούσια επιλογή, διάλεξε ως κανόνα της ζωής του και έτσι αγωνίστηκε και έζησε.
Την ώρα που διάλεγε να μείνει και να πολεμήσει στην αμυντική γραμμή της Μιας Μηλιάς για την πατρική γη και να μη φύγει, ενεργούσε απόλυτα σύμφωνα με τον κανόνα ζωής που ο ίδιος είχε τάξει και συμπύκνωσε στη στιγμή της απόφασης του όλη την ιστορία και όλο το μεγαλείο του Ελληνισμού.Ο ήρωας Τάσος Μάρκου, και όλοι όσοι έδωσαν τη ζωή τους για να υπερασπίσουν την Κύπρο από του Τούρκους, δεν υπολόγισαν τίποτα μπροστά στο υπέρτατο ιδανικό της θυσίας για την πατρίδα. Έμειναν στις θέσεις τους «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι». Διάλεξαν ένα ηρωικό θάνατο στο πεδίο της μάχης παρά έναν άτιμο και επαίσχυντο συμβιβασμό με τον προελαύνοντα εχθρό.Αυτόν, τον ίδιο συμβιβασμό, προτείνουν σήμερα οι «σώφρονες» πολιτικοί.
Επιμένουν προκλητικά να εμμένουν σε μια λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που θα αφήνει ες αεί τους Τούρκους στα Ελληνικά χώματα της Κύπρου και θα ριζώνει την παρουσία τους, δίνοντας νομική υπόσταση στο πολιτειακό έκτρωμα του ψευδοκράτους. Εμμένουν πεισματικά σε μια λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που θα διαγράψει με μια μονοκοντυλιά το αίμα του Τάσου Μάρκου και των υπολοίπων υπερασπιστών της Κύπρου το 1974. Αφού βεβαίως στην νέα κατάσταση που θα προκύψει, θα είναι «πολιτικά σώφρον και ωφέλιμο» να μην διεγείρουμε τα μίση και τα πάθη μεταξύ των δύο «συνιστώντων κρατών» τιμώντας τους τρελούς αυτούς που τόλμησαν να αντισταθούν στην «ειρηνευτική επιχείρηση της Τουρκίας» το 1974.
Πιστοί όμως εμείς στα ιδανικά των ηρωικώς πεσόντων, θα ανατρέψουμε τα ανθελληνικά σχέδια όσων οραματίζονται μια ομοσπονδία με τον κατακτητή. Θα αντισταθούμε μέχρι τέλους σ΄ αυτούς που έβαλαν στόχο να ξεπουλήσουν άρον άρον την μισή μας πατρίδα στους εισβολείς με την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Δεν δεχόμαστε λύσεις ανάγκης. Οι ήρωες που τιμούμε ουδέποτε υπέκυψαν στην ανάγκη και δεν έκαναν υποχωρήσεις στις αρχές, τους ούτε μπροστά στον ίδιο τον θάνατο. Ο Τάσος Μάρκου όταν τον κάλεσαν να υποχωρήσει όχι μόνο δεν το έπραξε, αλλά όταν είδε ότι η μάχη είχε κριθεί υπέρ των εισβολέων, κινήθηκε βορειότερα, μέσα στις γραμμές του βάρβαρου ασιάτη, για ν΄ ανοίξει μόνος του νέο μέτωπο. Έτσι κι εμείς.
Έχουμε θέσει πρώτο και αμετάκλητο στόχος την Απελευθέρωση της Ελληνικής μας πατρίδας. Κι όσο κι αν μας πιέζουν να απεμπολήσουμε αυτόν μας τον στόχο, εμείς θα κινούμαστε βορειότερα, προς το συρματόπλεγμα. Μέχρι την Άγια εκείνη μέρα που δεν θα υπάρχει πια. Μέχρι που θα μπορούμε πραγματικά ελεύθεροι να καταθέσουμε ένα στεφάνι στο χώμα που πότισαν με το αίμα τους οι υπερασπιστές των Θερμοπυλών της Κύπρου.
Πηγή:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-wzor.jpg)
