Nicola Bombacci: από την Μόσχα στο Salò.


Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα γαλλικά από τις εκδόσεις «Spartacus». Προβλήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 στην ιστοσελίδα American Front και πρόσφατα στο αμερικανικό ιστολόγιο «openrevolt».








Μετάφραση – επεξεργασία κειμένου: M.N.F.

Nicola Bombacci: από την Μόσχα στο Salò.


“με τη γενειάδα του Bombacci
θα υφάνουμε κουρέλια
να καθαρίσουμε τα παπούτσια
του Benito Mussolini”



Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, οι Mελανοχίτωνες της Ιταλίας τραγουδούσαν αυτό το ρεφρέν. 25 χρόνια μετά στις 28 Απρίλη του 1945 ο πρώην αναπληρωτής γραμματέας του Κομμουνιστικού κόμματος της Ιταλίας, πρώην φίλος του Lenin και σημαντικό στέλεχος της Comintern, ο Nicola Bombacci, που συνόδευε τον Mussolini κατά τη φυγή του, κείτονταν νεκρός στο Dongo από τις σφαίρες κομμουνιστών παρτιζάνων, μαζί με άλλους υψηλόβαθμους Φασίστες.

Καθώς έπεφτε, οι τελευταίες λέξεις που βροντοφώναξε ήταν «Ζήτω ο Σοσιαλισμός». Κάπως έτσι τελείωσε η ζωή του Bombacci, μια ζωή που κάθε άλλο εκτός από συμβατική μπορεί να χαρακτηριστεί.

Ο Nicola Bombacci γεννήθηκε στα περίχωρα του Forli το 1879 από οικογένεια χωρικών. Δάσκαλος στο επάγγελμα, γνώρισε - την περίοδο που εξασκούσε το επάγγελμα του - τον τότε καθηγητή και σοσιαλιστή Benito Mussolini. Σύντομα θα γίνει μέλος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, επηρεασμένος από τον αντιμιλιταριστικό και αντικληρικό λόγο του. Το 1909 παρατάει την έδρα του δασκάλου για να γίνει ένας επαγγελματίας επαναστάτης.

Τον ίδιο καιρό αρχίζει να γίνεται όλο και πιο σημαντικός στην «αριστερή» πτέρυγα του Ιταλικού σοσιαλιστικού κόμματος (Partito Socialista Italiano), στην οποία ανήκε και ο Mussolini. Όντας ειρηνιστής, ο Bombacci φυλακίστηκε για μια περίοδο κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Αργότερα, με τον Gramsci και τον Bordiga, βοήθησε στην οργάνωση της εξτρεμιστικής πτέρυγας του Iταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, την φράξια που ήταν η πιο ευνοϊκή απέναντι στη Ρώσικη Επανάσταση. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (Partito Comunista Italiano: ήταν μια απόσχιση από το Ιταλικό Σοσιαλιστικό κόμμα, μιας και εξέφραζε πιο «ακραίες» θέσεις) και οι ιταλικές εφημερίδες της εποχής τον χαρακτήριζαν ως «τον κλασσικό τύπο του Μπολσεβίκου συνωμότη».

Σύντομα εκλέχθηκε αναπληρωτής γενικός γραμματέας του κόμματος. Αρχίζει να δουλεύει για την Comintern και πηγαίνει στην Σοβιετική Ένωση όπου γίνεται φίλος του Litvinov, Zinoviev και του Lenin. Παρόλα αυτά, έρχεται σε ρήξη με την υπόλοιπη ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, επειδή δεν αποκηρύσσει τον Mussolini. Βλέποντας με θετικό μάτι την εκστρατεία του Αnnunzio στο Fiume και όντας υποστηρικτής των θεωριών πάνω στη σύγκλιση των φασιστικών και κομμουνιστικών επαναστάσεων, προσπάθησε να πείσει τις κυβερνήσεις της Φασιστικής Ιταλίας και της Σοβιετικής Ένωσης να συμμετάσχουν σε μια συμμαχία.

Λόγω αυτής της αντισυμβατικής σκοπιάς του – που υποστήριζαν και ορισμένοι σοβιετικοί ηγέτες – σιγά σιγά περιθωριοποιήθηκε με αποτέλεσμα το 1927 να διαγραφεί από την λίστα μελών του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Η αποπομπή του αυτή, είχε σαν αποτέλεσμα τη απόσυρση του από το πολιτικό παρασκήνιο και το ξεκίνημα του σαν παραγωγός εκπαιδευτικών ταινιών. Ο Bombacci, όμως, διατήρησε τους δεσμούς του με την Σοβιετική Πρεσβεία μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘30 όπως και με εκπροσώπους της «αριστερής πτέρυγας» του Φασιστικού Καθεστώτος, ενεργώντας κατά κάποιο τρόπο ως διπλωμάτης ανάμεσα στις δύο πλευρές.

Από το 1936, ο Bombacci επανεμφανίστηκε, εκδίδοντας, μαζί με άλλους στρατευμένους οπαδούς της άκρας αριστεράς, το έντυπο «Η Αλήθεια» (λέγεται ότι ακόμα και ο Bordiga ήταν μέλος της συντακτικής ομάδος), μια εφημερίδα που υποστήριζε την θέση μιας προλεταριακής Ιταλίας που θα μαχόταν ενάντια στον καπιταλισμό των ξένων Δυνάμεων. Μέσω αυτής της εφημερίδας ασκούσε κριτική απέναντι στο τότε καθεστώς, αλλά μπορούσε να διαβάσει κανείς για την αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός άξονα συμμαχίας ανάμεσα στην Ρώμη, το Βερολίνο και την Μόσχα ή την διαφορά Μπολσεβικισμού και Σοβιετισμού.

Ο Bombacci κινητοποιήθηκε επίσημα στο πλευρό του Φασισμού το 1943, μετά την καθαίρεση του Μουσολίνι και την επιστροφή του στη σκηνή με τη βοήθεια των Γερμανών. Πολύ γρήγορα, έγινε ένας από τους πιο ακραίους και απόκρυφους ιδεολόγους του κινήματος, συγγραφέας των νόμων της εθνικοποίησης και της διακήρυξης της Βερόνα.

Ως το δεξί χέρι του Duce, ακολούθησε τον Mussolini στην απόδραση του πέρα από τις γραμμές του προελαύνοντα στρατού των Συμμάχων. Μια απόδραση στην οποία και οι 2 έμελλε να σκοτωθούν ...


σχετικοί σύνδεσμοι:



Η δέσμη των ράβδων (μέρος τρίτο) Francis Parker Yockey: ο αινιγματικός οραματιστής του μεταπολεμικού Φασισμού.

Η δέσμη των ράβδων (μέρος δεύτερο) Nicola Bombacci: ο «κόκκινος παπάς» του Φασισμού.

Η δέσμη των ράβδων (μέρος πρώτο) Berto Ricci: o «αιρετικός» διανοητής του Φασισμού.

Σχετικά με την «αριστερή» έκφραση του Εθνικοσοσιαλισμού.

Sir Oswald Ernald Mosley: Ένας πραγματικός επαναστάτης !

Oswald Mosley: «Σύντροφοι στον αγώνα» (ομιλία του ηγέτη των Βρετανών Φασιστών τον Ιούνιο του 1938)

Franco Giorgio Freda: ο επαναστάτης.

Γεννήθηκε στις 11.02.1941 στην Padua. Παθιασμένος με την πολιτική από την εποχή που ήταν στο γυμνάσιο ξεκινάει την διαδρομή του ως υπεύθυνος της FUAN (οργάνωση σπουδαστών) στην πόλη της Πάντοβας. Πτυχιούχος της νομικής, υποστηρικτής της «Άριας Αριστοκρατίας» και της Εθνικοσοσιαλιστικής βιοθεωρίας .



Το 1963 ίδρυσε την πολιτική ομάδα του «Ar» , επηρεασμένος από την διδασκαλία του φιλοσόφου Julius Evola ενώ παράλληλα διεύθυνε μια εθνικιστική βιβλιοθήκη. Αργότερα, όταν ο όμιλος σκέψης της «Ar» διαλύθηκε, ίδρυσε τις εκδόσεις «Edizioni di Ar», έναν εκδοτικό οίκο στρατευμένο στην υπηρεσία των ριζοσπαστών εθνικιστών. Η ομάδα του «Ar» και ο εν λόγω εκδοτικός οίκος συμμετείχαν στην ανάλυση και διάδοση της φιλοσοφίας του Julius Evola του διανοούμενου Rene Guenon καθώς και στοχαστών της «Τρίτης Θέσης». Ο οίκος «Edizioni di Ar» είναι ενεργός ακόμα και σήμερα και συνεχίζει να εκδίδει κλασικά έργα της ριζοσπαστικής εθνικοεπαναστατικής σκέψης, όπως του Arthur de Gobineau , Oswald Spengler , Friedrich Nietzsche , Alfred Baeumler , Adolf Hitler, Cornelius Zelea Codreanu, Julius Evola καθώς και σύγχρονα φιλοσοφικά και πολιτικά δοκίμια.


 Το 1969 δημοσιεύει την «αποσύνθεση του συστήματος», ένα δημιουργικό βιβλίο για το εθνικιστικό στρατόπεδο εκείνα τα χρόνια. Σε αυτό το βιβλίο ο Freda απορρίπτει την στείρα αντικομμουνιστική στάση του τότε «εθνικιστικού χώρου» και προτείνει μια στρατηγική συμμαχία μεταξύ της ένοπλης άκρας αριστεράς και των ριζοσπαστών εθνικιστών / φασιστών για να επιτευχθεί η ανατροπή της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας. Η θέση αυτή, μαζί με την πρόταση για μια ιεραρχική, κολεκτιβιστική πολιτεία με τις ρίζες της να βρίσκονται στην πολιτική σκέψη του Πλάτωνος, τον έκανε γνωστό με τον τίτλο του "Nazi Maoist".

Αυτή η πολιτική τάση του «αριστερού φασισμού» επηρέασε πολλές Ιταλικές εθνικιστικές ομάδες της δεκαετίας του '70, όπως την Lotta di Popolo και την Terza Posizione . Υπήρξε ο πρώτος Ιταλός που υποστήριξε ανοιχτά το παλαιστινιακό ζήτημα και καταδίκασε έντονα την επεκτατική πολιτική του Ισραήλ ενώ παράλληλα κατήγγειλε την υποκρισία της ιταλικής ακροδεξιάς στο θέμα αυτό. Τον Μάρτιο του 1969 οργάνωσε μαζί με την Μαοϊκή οργάνωση «Potere Operairo» (Εργατική Δύναμη) το πρώτο διεθνές συνέδριο στην Ιταλία για την Παλαιστίνη στο οποίο παρευρέθηκαν και επίσημοι εκπρόσωποι της παλαιστινιακής PLO. Ο εκδοτικός του οίκος προχώρησε στην έκδοση των «πρωτοκόλλων των σοφών της Σιών» γεγονός που εξόργισε τους Σιωνιστές ενώ στην συνέχεια όχι μόνο δεν σταμάτησε μπροστά στις απειλές αλλά συνέχισε με την έκδοση μέρους της σύγχρονης παλαιστινιακής ποίησης.

Οι Σιωνιστές εξεγέρθηκαν για πολλοστή φορά και ζήτησαν την καταδίκη του. Έχει αυτοπροσδιοριστεί ο ίδιος ως «μελετητής της εθνικιστικής θεωρίας» ενώ προώθησε παράλληλα τις αρχές του επαναστατικού φυλετισμού. Μετά από επαφές που είχε με τον Pino Rauti , συμμετείχε στις δραστηριότητες της «Ordine Nuovo», αν και δεν εντάχθηκε ποτέ στο κίνημα αυτό. Οι διώξεις και τα δικαστήρια επί σειρά πολλών ετών δεν σταμάτησαν καθόλου την επαναστατική πρωτοπορία του Freda. Το 1971 αρχίζει άλλος ένας κύκλος διώξεων με αφορμή τις πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις σε κεντρικά σημεία των Ιταλικών πόλεων. Τις οργάνωσαν και τις εκτέλεσαν μυστικές υπηρεσίες σε συνεργασία με μασονικές στοές καθώς και πράκτορες των Σιωνιστών.

 Παρόλο που οι κατηγορίες ήταν γελοίες και ήταν ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα ακόμα στημένο «κυνήγι μαγισσών» τον στέλνουν στα δημοκρατικά κάτεργα για τα επόμενα 16 χρόνια μόνο και μόνο επειδή δήλωνε και έπραττε ως Εθνικιστής και επαναστάτης. Η φιλοσιωνιστική ακροδεξιά πτέρυγα του MSI τον κατηγορεί την εποχή εκείνη ως κομμουνιστή (!) και πράκτορα της Κίνας … ενώ η αστική αριστερά και οι Σιωνιστές ως «ρατσιστή και αντισημίτη». Οι κατηγορίες το 1976 καταρρέουν πολύ γρήγορα και αμέσως μετά βρίσκεται σε συνεχή παρακολούθηση καθώς και σε κατ οίκον περιορισμό. Θεωρεί και το κάνει γνωστό προς κάθε κατεύθυνση ότι «η ένοπλη πάλη είναι ο μόνος δρόμος αντίστασης».

Παίρνει τον δρόμο της αυτοεξορίας στο εξωτερικό, συλλαμβάνεται και κατηγορείτε και πάλι για ανατρεπτική δράση με σκοπό της καταστροφή του καθεστώτος. Συνεχίζονται επί σειρά ετών οι πολιτικές διώξεις τα στημένα κατηγορητήρια και οι συκοφαντίες και στο τέλος για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι είναι άσχετος με τα γεγονότα που τον κατηγορούν. Βλέποντας οι δικαστές ότι δεν μπορούν να του φορτώσουν τις κατηγορίες σχετικά με τις βόμβες τον κατηγορούν στην συνέχεια για «εγκλήματα γνώμης» ! Το 1990 ίδρυσε την εθνικιστική επαναστατική κίνηση «Fronte Nazionale» ενώ δημοσίευσε στο περιοδικό «L' Antibancor», οικονομικές μελέτες. Το νέο αυτό κίνημα που είχε ως στόχο την καταπολέμηση του αμερικανισμού και του κοσμοπολιτισμού απαγορεύτηκε από την Ιταλική σιωνιστική κυβέρνηση το 2000, με τον νόμο Mancino.

Αμέσως μετά 49 σύντροφοι του «Fronte Nazionale», μεταξύ των οποίων και ο Freda, κρίθηκαν ένοχοι με την κατηγορία της «ανασύστασης του Φασιστικού κόμματος» (το οποίο είναι παράνομο στην Ιταλία). Ο Freda εξακολουθεί να είναι σήμερα παρών στη ευρύτερη εθνικιστική σκηνή της χώρας του ως ιδεολόγος και εκδότης, παρότι οι δημόσιες εμφανίσεις του οι παρεμβάσεις και τα άρθρα του είναι σπάνια. Είναι γνωστός στην εθνικιστική σκηνή για την ευρυμάθεια του, το κομψό ύφος γραφής και την αδιάλλακτη στάση του.

Ο εκδοτικός οίκος του συναγωνιστή Franco G. Freda:
http://www.edizionidiar.it/

Resistere Per Esistere !
















Κυκλοφορεί το μηδενικό τεύχος του περιοδικού "Μηδέν Τελεία".

Θεσσαλονίκη:
βιβλιοπωλείο
"Αριστοτέλειον"
Λάρισα:
βιβλιοπωλείο "Σκάλα"
Τρίκαλα:
Skinhouse Hellas
Κύπρος:
mavrestaksiarhies@hotmail.com
Αθήνα:
βιβλιοπωλείο "Αλληλεγγύη των φίλων",
περίπτερο Κάνιγγος

Πελοπόννησος:

lukoitoumoria@gmail.com
Κεντρική διάθεση:
ediktyo@hotmail.gr
Δοκιμαστική έκδοση 300 αντιτύπων Χειμώνας 2011 - 12

Τιμή και δόξα στον απεργιακό αγώνα των εργατών της Χαλυβουργικής.



του Έσπερου.


Και όμως υπάρχουν Έλληνες προλετάριοι που αντιστέκονται στην φιλελεύθερη λαίλαπα. Από τις αρχές Νοεμβρίου ξεκίνησε μια απεργία που αποτελεί σύμβολο αντίστασης στην Ελλάδα του 2011. Ένας απεργιακός αγώνας, που δείχνει το δρόμο της αντίστασης σε όλους τους φοβισμένους που σέρνονται να πληρώνουν τα φορολογικά χαράτσια της κατοχικής κυβέρνησης.




Μια απεργία όχι σε κάποιον δημόσιο τομέα, που κρύβεται κάτω από τον μανδύα της μονιμότητας, αλλά σε μια από τις πιο παραγωγικές βιομηχανίες της Ελλάδας την «Ελληνική Χαλυβουργική». Οι απεργοί κάνουν αγώνα για να μην προχωρήσουν οι απολύσεις των 34 εργατών στη Χαλυβουργία Ελλάδος και να μπει τέλος στην εργοδοτική τρομοκρατία.

Η εργοδοσία της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» ανησυχεί καθώς βλέπει τους εργαζόμενους να κλείνουν ένα μήνα αγώνα αλλά αντί να κουράζονται, να συνεχίζουν ακόμα πιο αποφασιστικά διαμηνύοντας ότι δεν πρόκειται να υποκύψουν.

Η πρώτη ελληνική βιομηχανία χάλυβα, που έφερε τον τίτλο «Ελληνική Χαλυβουργία», ιδρύθηκε από την οικογένεια Σταύρου Σαλαπάτα στην οδό Πειραιώς στην Αθήνα το 1937, ο οποίος προηγουμένως είχε ιδρύσει την εταιρεία «Ελληνικά Συρματουργεία» (1932).

Το 1951, το εργοστάσιο της Ελληνικής Χαλυβουργίας μετακόμισε στον Ασπρόπυργο Αττικής, όπου λειτουργεί ακόμα ως μία από τις δύο μονάδες της «Χαλυβουργίας Ελλάδος» με ετήσια παραγωγική δυναμικότητα 400.000 τόνους χάλυβα από ανάτηξη παλαιοσιδήρου.

Η δεύτερη ελληνική χαλυβουργία ήταν η «Χαλυβουργική» της οικογένειας Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Η εταιρεία αυτή ξεκίνησε ως βιομηχανία καρφιών το 1932 για να εξελιχθεί σε μικρό χαλυβουργείο επί της οδού Πειραιώς στην Αθήνα το 1938. Το 1953 η εταιρεία έθεσε σε λειτουργία νέες καμίνους ηλεκτρικού τόξου στην Ελευσίνα, που σύντομα μεταβλήθηκαν σε πλήρως καθετοποιημένη σιδηρουργία - χαλυβουργία.

Το 1962, η οικογένεια Στασινόπουλου ίδρυσε την εταιρεία «Σιδενόρ» για να παράγει προϊόντα χάλυβα, όπως χαλυβδοσωλήνες, λέβητες, κ.λπ. Το 1964, η Σιδενόρ ξεκίνησε την παραγωγή μπετόβεργας και άλλων επιμηκών προϊόντων στην Θεσσαλονίκη, στο εργοστάσιο που για πολλά χρόνια ήταν γνωστό στους Θεσσαλονικείς ως «εργοστάσιο Βιοχάλκο».

Το εργοστάσιο αυτό εξακολουθεί να βρίσκεται σε λειτουργία με ετήσια δυναμικότητα 600.000 τόνους χάλυβα από ανάτηξη παλαιοσιδήρου. Η «Χαλυβουργία Ελλάδος» συμμετέχει μαζί με τις άλλες δύο επιχειρήσεις στο καρτέλ σιδήρου, το οποίο ευθύνεται για την τεράστια αύξηση των τιμών του σιδήρου στη χώρα μας.

Χαρακτηριστικά, μόνο μέσα σε ένα επτάμηνο (10/12/09 ως 7/7/2010) η τιμή σιδήρου είχε αυξηθεί από 0,47 ευρώ σε 0,63 ευρώ το κιλό, δηλαδή κατά 34%, οδηγώντας σε ρεκόρ κερδοφορίας τις επιχειρήσεις - μέλη του καρτέλ!

Παρόλα αυτά, η διοίκηση της εν λόγω βιομηχανίας επικαλείται οικονομικές δυσκολίες για να δικαιολογήσει τις απολύσεις και την εκστρατεία τρομοκράτησης των εργαζομένων, τη στιγμή που θα έπρεπε να ελέγχεται από τις αρμόδιες υπηρεσίες και αρχές.

Συμπαράσταση στον αγώνα των απεργών. Οι Εθνικιστές Σοσιαλιστές πρέπει να είναι όλοι εκεί, στο δρόμο του αγώνα κοντά στους εργάτες. Ανθρώπινα δικαιώματα στους εργάτες.

Friedrich Wilhelm Nietzsche (15.10.1844 - 25.08.1900)






"Τον εχθρό σας πρέπει να ψάξετε να βρείτε, τον πόλεμο σας πρέπει να κάνετε, και υπέρ των σκέψεων σας !



Κι αν υποκύψει η σκέψη σας, τότε πρέπει η εντιμότητα σας να ψάλει ακόμα τον θρίαμβο της !


... Λέτε ότι η καλή υπόθεση είναι εκείνη που εξαγιάζει ακόμη και τον πόλεμο ;


Εγώ σας λέω: ο καλός πόλεμος είναι εκείνος που εξαγιάζει οποιανδήποτε υπόθεση".


Φρ. Νίτσε,"Για τον Πόλεμο και τους Πολεμιστές", Τάδε έφη Ζαρατούστρα

Το γελαστό παιδί είν' ένας από μας !



(...) Γεννημένος στις 16 Οκτωβρίου 1890, στην κομητεία του Κορκ, ο Μάικλ Κόλλινς εμπνεόταν από παιδί από το πνεύμα του Εθνικισμού. Σε ηλικία 20 ετών, στην διάρκεια της διαμονής του στο Λονδίνο, θα γίνει μέλος της «Ιρλανδικής Ρεπουμπλικανικής Αδελφότητος» (IRB), μιας μυστικής οργάνωσης που όρκιζε τα μέλη της στην απελευθέρωση της Ιρλανδίας και ήταν υπεύθυνη για τις σημαντικότερες εξεγέρσεις του 19ου αιώνα. (...)



(...) Ήταν ως οργανωτής της IRB, που ο Κόλλινς πήρε μέρος στην Εξέγερση του Πάσχα του 1916, πολεμώντας δίπλα στον Πάτρικ Πηρς στην κατάληψη του Ταχυδρομείου του Δουβλίνου. Θα αναδεικνυόταν επίσης σε μεγάλο ταλέντο τόσο στην οργάνωση επιχειρήσεων, όσο στην χρηματοδότηση της εξέγερσης. Η Εξέγερση του 1916 θα αποτύχαινε τραγικά. Θα άναβε όμως το φυτίλι για τον Απελευθερωτικό Αγώνα, τρία χρόνια αργότερα. (...)

(...) Στις 21 Ιανουαρίου 1919, με αφορμή την δολοφονία αστυνομικών από μια ομάδα του IRA, ξεκινά ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας. Η βρετανική κυβέρνηση επιβάλει στρατιωτικό νόμο στο νησί και στέλνει τους παραστρατιωτικούς των «Black and Tans».

O Μάικλ Κόλλινς απαντά με την ίδρυση των περίφημων «flying columns», ομάδων αντάρτικου, που κτυπούσαν γρήγορα και εξαφανιζόταν. Οι ομάδες αυτές βασιζόταν στην καθοδήγηση τοπικών ηγετών και την ανάπτυξη στρατηγικής από τον ίδιο τον Κόλλινς η τον Ρίτσαρντ Μουλκάχυ. Η καλή γνώση της επαρχίας και η στενή σχέση με τον λαό της, θα αντιστάθμιζε την έλλειψη εφοδίων. Αυτή η τακτική ανέδειξε τον Μάικλ Κόλλινς ως έναν από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς του ανταρτοπόλεμου, που αργότερα αντιγράφηκε από την ΕΟΚΑ. (...)

για την συνέχεια στον σύνδεσμο εδώ ...

Λάρισα 04.12.2011: εκδήλωση Αυτόνομων συναγωνιστών



Νίκος Καζαντζάκης (18.02.1883 - 26.10.1957)

« Δεν είναι η λευτεριά πέσε πίτα να σε φάω· είναι κάστρο και το παίρνεις με το σπαθί σου. Όποιος δέχεται από ξένα χέρια τη λευτεριά είναι σκλάβος»

Νίκος Καζαντζάκης

Γεώργιος Σουρής (02.02.1853 - 26.09.1919)


«Σε κάθε δρόμο θάστηνα και από μία κρεμάλα…/ τους κυβερνήτες θά στελνα σε γάϊδαρο καβάλλα,/ Σα σκύλοι να ψοφήσουνε στον Κάνθαρον εκεί./ Αρχή καμιά δε θάμενε στο έθνος, ούτε κόμμα./ Και ίσως τότε θα ‘λειπεν η μούχλα και η βρώμα…»

Γεώργιος Σουρής

Αξιοποιώντας το αξιοποιήσιμο.


του Πυριφλεγέθοντος.



Βλέποντας πριν λίγο καιρό τους εφέδρους καταδρομείς να προσπαθούν να καταθέσουν στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη δεν κρύβω ότι γέλασα. Η έντιμη αυτή προσπάθεια εκ μέρους πατριωτών, εστέφθη από μία συμβολική αλλά άνευ περιεχομένου επιτυχία: την κατάθεση του στεφάνου.

Το χρονικό της όλης διεργασίας περιείχε και την ακόλουθη προτροπή εκ μέρους των οργανωτών: «Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί σε νόμιμα πλαίσια καθώς θα έχει δοθεί κατάσταση με τα ονοματεπώνυμα των συμμετεχόντων στις Αστυνομικές Αρχές για να μην υπάρξουν έκτροπες καταστάσεις …»

Οι έφεδροι λοιπόν παρουσιάστηκαν, ανέφεραν τα ονόματα τους, προσπάθησαν να καταθέσουν στεφάνι, απωθήθηκαν από τα ΜΑΤ, και με καταδρομική (εδώ γελάω πιο τρανταχτά) ενέργεια κατάφεραν και έβαλαν το στεφάνι. Τέλος είπαν τον εθνικό ύμνο και … τους ζυγούς λύσατε.







Εδώ λοιπόν κάποιες παρενθέσεις.

1.Καταθέτεις στεφάνι για να τιμήσεις. Όχι για να συνοδεύσεις την διαμαρτυρία σου.

2.Εάν δεν σε αφήνει ο αστυνόμος να καταθέσεις στεφάνι στους προγόνους σου, τότε απλά πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη σου και να πολεμήσεις με αυτά που έχεις.

Η ελευθερία θέλει τόλμη και θυσία. Δηλαδή αίμα. Αυτό είναι καταδρομική ενέργεια. Οτιδήποτε πέραν από αυτό είναι ανοησίες.

3.Εάν θέλεις να διαμαρτυρηθείς το κάνεις σε αυτόν που σε ακούει. Το κράτος και οι συμπολίτες σου σε έχουν «γραμμένο» εδώ και πολλά χρόνια, και συνεπώς οι διαμαρτυρίες σου θα πέσουν στο κενό.

4.Εάν πραγματικά είσαι Έλληνας, δεν δίνεις τα στοιχεία σου στις αρχές που σκοπό έχουν να σε εξευτελίσουν, να σε κλέψουν και να σε ελέγξουν.

5. Πατριώτες δεν είναι εκείνοι που πίσω από ένα εθνόσημο και μία σκανδάλη (προσ-)ποιούνται το αρχέτυπο του ήρωα. Αντιθέτως ! Πατριώτης είναι εκείνος που παραμένει πιστός και σταθερός σε ένα ελάχιστο κοινό παρανομαστή αρετών.

Πόσοι άραγε έφεδροι καταδρομείς έγλυψαν κώλο βουλευτή για να έχουν βύσμα και ευνοϊκή μεταχείριση ;


Ας προσπαθήσουμε να αποφύγουμε τον κοινό «πατριώτη» και να ορίσουμε τον Εθνικοσοσιαλιστή.


Καταρχήν αναγνωρίζουμε ότι βιώνουμε μια κρίση ; Εάν ναι, πώς την ορίζουμε ;


Στην Ελλάδα του 2011 η συντριπτική πλειοψηφία έχει ένα σπίτι να μείνει και ένα πιάτο φαγητό να φάει. Οτιδήποτε πέραν από αυτό είναι πολυτέλεια !

Η μόνη κρίση που υπάρχει λοιπόν είναι ηθική: δεν υπάρχει κοινότητα εντός των τειχών, παρεμπιπτόντως οι κάδοι των σκουπιδιών είναι γεμάτοι.

Και αυτό εκδηλώνεται πολλάκις με τους μετανάστες: εάν υπήρχε κοινότητα απλά δεν θα μπορούσαν να μπουν. Τόσο απλά.


Και περαιτέρω: Ο Νιγηριανός μετανάστης που πουλάει μουσικά αντίγραφα σαφώς είναι έτη φωτός ανώτερος από τον γραικύλο δημόσιο υπάλληλο, διότι συντηρεί οικογένεια στην Νιγηρία. Ο γραικύλος συντηρεί την κακομουτσουνιά και την μιζέρια του. Συνεπώς εντός της παρούσης θα πρέπει να προσανατολιστούμε με βάση την αρετή παρά την ταμπέλα.




Αρχίζουμε λοιπόν από τον εαυτό μας. Πρέπει να τον αγαπάμε. Αυτό σημαίνει να του δώσουμε αρμονία.

Εάν δεν μπορούμε εμείς τότε πρέπει να τον εναρμονίσουμε με την φύση. Το περιβάλλον που ζούμε πρέπει να συνοδεύεται από μία ελάχιστη παρουσία φύσης είτε πρόκειται για φυτά είτε για οικόσιτα ζώα.

Οδεύουμε στην προσωπικότητα: Και αυτή πρέπει να αναπτυχθεί. Πώς ; Εκπαίδευση, αυτό - εκπαίδευση, δημιουργία ... Οδεύουμε στην κοινωνικότητα.

Πρέπει να είμαστε κοινωνικοί μόνο με εκείνους που εκδηλώνουν τα παραπάνω. Οποιοσδήποτε άλλος είναι αντίπαλος με δεδομένο μέλλον. Εάν οι παραπάνω προϋποθέσεις εκδηλώνονται και ικανοποιούνται μόνον τότε μπορούμε να μιλούμε για άνθρωπο. Εντός όμως αυτής της κατηγορίας εμπίπτουν άνθρωποι όλων των αποχρώσεων και φυλών.

Πώς δυνάμεθα να ορίσουμε τον Εθνικοσοσιαλιστή εντός της φυλετικής πανσπερμίας ;

Η απάντηση είναι πολύ απλή. Ο Εθνικοσοσιαλιστής είναι εκείνος που υπερβαίνει τα παραπάνω και εφαρμόζει την αλλαγή του παρακμιακού περιβάλλοντος γύρω του. Με άλλα λόγια δεν πρέπει να αρκούμαστε στην προσωπική μας ανάπτυξη αλλά να επιβάλλουμε την δικιά μας πραγματικότητα. Και βέβαια να είμαστε απόλυτα εκτεθειμένοι στα αποτελέσματα των πράξεων μας, αλλιώς δεν αξίζουμε.

Έτσι λοιπόν ορίσαμε το πεδίο δράσης αλλά και το πεδίο δοκιμών της Εθνικοσοσιαλιστικής κοσμοθέασης. Η ερώτηση που παραμένει είναι τι γίνεται με τον κοινό «πατριώτη».

Και ρωτούμε διότι αυτός λόγω της αγάπης του για τα πάτρια θα διασταυρώσει την πορεία του με την δική μας - αργά η γρήγορα.

Ο κοινός πατριώτης είναι μία εξελικτική γραφικότητα που υπηρετεί τον δημοκρατικό θεσμό.

Να μείνετε μακριά του !


Οι καταδρομείς που είδαμε, αντιπροσωπεύουν κομμάτια του συνόλου που περήφανα θα παρελάσουν μπροστά στον κάθε κουτσοδήμαρχο. Δώστε τους ένα όπλο και περήφανα θα πυροβολήσουν έναν Τούρκο.

Δώστε τους όμως τιμητική θέση ανάμεσα σε κουτσοδημάρχους και θα γίνουν χειρότεροι ραγιάδες από όλους. Πάρτε το λοιπόν χαμπάρι.

Πατριώτης μας είναι ο ενάρετος όχι η ταμπέλα. Και για τον ενάρετο χύνουμε αίμα.

Ο "πατριωτισμός" των πολιτικών καιροσκόπων.



"Μητρός τε και πατρός τε και των άλλων προγόνων απάντων, τιμιότερον εστί Πατρίς και σεμνότερον και αγιότερον..."


Με αυτή τη φράση θα ήθελα να ξεκινήσω το σημερινό μου άρθρο σχετικά με τον όρο "Πατριωτισμός", έναν όρο που φαίνεται να ξεχειλώνουν όπως τους βολεύει οι νεοδεξιοί πολιτικάντηδες της παράταξης του ΛΑΟΣ, προσπαθώντας να διατηρήσουν τη βάση τους έπειτα από τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση - έκτρωμα των διεθνών τοκογλύφων.


Τι είναι λοιπόν η Πατρίδα ;




Είναι μια έννοια που κατ' αρχάς ενυπάρχει στο χρόνο. Είναι μια ζωντανή κατάσταση, η Πατρίδα είναι η γη μας αλλά και η γη των προγόνων μας, είναι η γη που έχει ποτιστεί με το αίμα ηρώων που έπεσαν στη μάχη, εργατών που έπεσαν την ώρα της δουλειάς, συμπατριωτών μας που σκοτώθηκαν σε δυστυχήματα, νέων και μεγαλύτερων σε ηλικία που συγκρούστηκαν με την καταστολή ...

Η διάσταση του όρου "Πατρίδα" ουδέποτε υπήρξε αστική και ανάλογης αντίληψης, όσο και αν διαμέσου των χρόνων οι "μεγαλοαστοί πατριώτες" θέλησαν να καπηλευτούν τον όρο. Η Πατρίδα έχει πρωτίστως διάσταση Εθνική και Κοινωνική.

Η Πατρίδα του κεφαλαίου, της παγκοσμιοποίησης, του καπιταλισμού και του διεθνισμού δεν είναι Πατρίδα, επομένως αυτοί που κινούν τη χώρα προς αυτή την κατεύθυνση δεν έχουν κανένα δικαίωμα να οικειοποιούνται τον όρο ...




για την συνέχεια εδώ ...

Κυκλοφορία ενίσχυσης φυλακισμένων Εθνικιστών.

Μόλις κυκλοφόρησε μια συλλογή ενίσχυσης φυλακισμένων συναγωνιστών, των Pedrο Varela, Josue Estebanez, Horst Mahler, Gerd Honsik, Wolfgang Frohlich, Nicola Turco, Manuel Foletti καθώς και Ρώσων πολιτικών κρατουμένων. Σε αυτήν συμμετέχουν 18 μπάντες.

Πρόκειται αναλυτικά για τους: Panzerjager, Kolovrat, Brutal Attack, Lemovice, Frakass, Oïccident, Hais & Fiers, Conflict, Invictos, Mas que palabras, PWA, Rebell Hell, Razor88, Archivum, Vendetta, No Surrender, Legittima offesa και Ultima frontiera.

Αν κάποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επικοινωνήσει για παραγγελίες ή περαιτέρω πληροφορίες στο hammerfalzine@hotmail.fr

Ο ποιητής - πολεμιστής Λορέντζος Μαβίλης (06.09.1860 - 28.11.1912)


Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1860 και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Κέρκυρα. Ο πατέρας του ήταν ισπανικής καταγωγής και υπηρετούσε ως δικαστικός στην Ιθάκη και η μητέρα του ήταν ανιψιά του κυβερνήτη Ιωάννη Καπποδίστρια.






Το 1880 πηγαίνει στην Γερμανία για να σπουδάσει φιλολογία, φιλοσοφία και γλωσσολογία. Εκεί ασχολήθηκε με τα σανσκριτικά φιλοσοφικά κείμενα, μετέφρασε αποσπάσματα από την Μαχαμπχαράτα, συνέθεσε λυρικά ποιήματα και σκακιστικά προβλήματα.

Κύρια έμπνευση και επιρροή του ήταν ο Σολωμός, ο Νίτσε, ο Σοπενάουερ και ο Καντ. Ο Μαβίλης δεν ήταν μόνο φιλόσοφος αλλά και άνθρωπος της πράξης· το πνεύμα και η δράση του χαρακτηρίζονται από έντονο πατριωτισμό.

Προσχωρεί στην Εθνική Εταιρεία, το 1896 μάχεται στην Επανάσταση της Κρήτης και το 1897 συμμετέχει εθελοντικά στον ελληνο - τουρκικό πόλεμο με μια ομάδα 70 Κερκυραίων εθελοντών, τους οποίους ο ίδιος είχε συγκεντρώσει και κάλυπτε τα έξοδά τους.

Συμμετέχει και στους Βαλκανικούς Πολέμους ως επικεφαλής του λόχου των Εθελοντών, αλλά πέφτει ηρωικά μαχόμενος στις 28 Νοεμβρίου του 1912 στο βουνό Δρίσκος της Ηπείρου στα 52 του χρόνια.


πηγή

Στρατής Μυριβήλης: Λογοτέχνης, διανοούμενος και φλογερός πατριώτης.



Πώς να μην θαυμάσει κανείς τους ανθρώπους εκείνους του πνεύματος που οταν τους καλεί η κινδυνεύουσα απο τους εχθρούς πατρίς, σπεύδουν εθελοντές να πολεμήσουν και να την υπερασπιστούν με την ίδια τους τη ζωή;


Ο λόγος για τον πολεμιστή λογοτέχνη μας και ακαδημαϊκό Στράτη Μυριβήλη, παλιό δημοσιογράφο της “ Ακροπόλεως”, την πολεμική δράση του οποίου θα παρουσιάσουμε.






Γεννημένος στην Μυτιλήνη, πήρε το ψευδώνυμό του απο το βουνό Μιριβίλι, στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται το χωριό του η Σκαμνιά. Ο πατέρας του Χαραλάμπης Σταματόπουλος (πρώην Σταμάτογλου), ήταν δενδροφυτευτής όχι για συμφέρον - οπως έλεγε ο Στράτης - αλλά απο μεράκι. Ηταν μεγάλος πατριώτης. Οι Τούρκοι κάποτε τον συνέλαβαν και τον πέταξαν σε ένα βάραθρο και σώθηκε απο θαύμα. Αυτόν τον πατριωτισμό είχε μέσα του και ο Στράτης.

Η κήρυξη των Βαλκανικών πολέμων το φθινόπωρο του 1912 βρήκε τον Μυριβήλη να μάχεται για το ψωμί και για την μόρφωσή του στην Αθήνα.Ολοι οι Ελληνες βρίσκονται στο πόδι. Η Αθήνα δονείται απο ενθουσιασμό. Ο Βενιζέλος εγείρει τα πλήθη και ο Κωνσταντίνος προμαχεί του Στρατού.

Ο Μυριβήλης, αγορεύοντας σαν τον Τυρταίο ξεσηκώνει τους συμπατριώτες του φοιτητές να πάνε να καταταγούν εθελοντές και να πολεμήσουν εναντίον των Τούρκων για να απελευθερώσουν την Ηπειρο και την Μακεδονία.

Την επομένη μια μεγάλη συντροφιά φοιτητών πάνε στην Στρατολογία να καταταγούν, αλλά δεν τους δέχονται γιατί είναι Τούρκοι υπήκοοι! «Να πολεμήσουμε, - φώναξε με αγανάκτηση ο Μυριβήλης, για να γίνουμε κι εμείς Έλληνες υπήκοοι …». Ο στρατολόγος τους εξέφρασε την λύπη του λέγοντας οτι μόνο ο πρωθυπουργός μπορεί να λύσει το πρόβλημα ...


για την συνέχεια στον σύνδεσμο εδώ ...

Χειραγώγηση κοινού.


Κανόνες Χειραγώγησης Κοινού : πώς μας κατευθύνουν ....




1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ Το θεμελιώδες στοιχείο τού κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική τής απόσπασης τής προσοχής που έγκειται στην εκτροπή τής προσοχής τού κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω τής τεχνικής τού κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική τής απόσπασης τής προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς τής επιστήμης, τής οικονομίας, τής ψυχολογίας, τής νευροβιολογίας και τής κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή τού κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: «Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους»).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος τής ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση τών κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση τών δημόσιων υπηρεσιών.

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου ...


για την συνέχεια στον σύνδεσμο εδώ ...

Συρία: ο επόμενος στόχος των Σιωνιστών.


του Iskender.

Το κεφάλαιο Συρία δεν μπορεί να εξαντληθεί μέσα σε λίγες γραμμές. Θα προσπαθήσουμε όμως να ερμηνεύσουμε γιατί η Συρία είναι πολύ σημαντική για τον αντικαπιταλιστικό και αντισιωνιστικό αγώνα.






Η Συρία είναι ένα κοσμικό κράτος, σε καμιά περίπτωση θεοκρατικό ούτε και μοναρχία. Για το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ είναι πολύ πιο εύκολο σε παγκόσμιο επίπεδο για λόγους προπαγάνδας να αντιπαρατίθεται με ένα θεοκρατικό καθεστώς . Αυτός είναι ο λόγος της υποστήριξης των βαχαμπιστών Ισλαμιστών στις πόλεις Χάμα και Χόμς.

Το έδαφος είναι πιο πρόσφορο μετά την εισβολή και κατοχή του Ιράκ. Οι Αμερικανοί είναι οι σταυροφόροι, είναι οι κατακτητές προτεστάντες χριστιανοί, ως εκ τούτου οι χριστιανοί ταυτίζονται με τους αμερικανούς σε ένα βαθμό για τον απλό μουσουλμάνο.


Ποιοί είναι οι σύμμαχοι των Αμερικανοσιωνιστών στη Συρία ;

Οι βαχαμπιστές Σουνίτες ωθούμενοι και χρηματοδοτούμενοι από τις φιλοσιωνιστικές μοναρχίες του Κόλπου, οι νεοφιλελεύθεροι του εξωτερικού (διαθέτουν στην Αγγλία και τηλεοπτικό δορυφορικό σταθμό, χρηματοδοτούμενοι επίσημα με 10 εκατομμύρια δολάρια από τους Αμερικανούς), ένα κομμάτι αποχωρησάντων από το Κ.Κ. Συρίας με φιλοδυτικούς προσανατολισμούς και τέλος οι αυτονομιστές Κούρδοι.

Για να γνωρίσουμε τη Συρία, και να κατανοήσουμε τις ισορροπίες στη χώρα είναι αναγκαία η γνώση του εθνικού και θρησκευτικού μωσαϊκού, της οντότητας του Έθνους της Συρίας. Ο πληθυσμός της Συρίας ανέρχεται στα 23 εκατομύρια.

Υπάρχουν περισσότεροι από 1,5 εκατ. πρόσφυγες από το Ιράκ (20% από αυτούς χριστιανοί Ασσύριοι και Χαλδαίοι). Το εθνικό και θρησκευτικό στοιχείο παίζει σημαντικό ρόλο στις πολιτικές πεποιθήσεις των πολιτών. Το 74 % είναι Σουνίτες, η πλειοψηφία τους της σέκτας Sufi. Σουνίτες είναι και οι Κούρδοι. Το 13% είναι Σιίτες , σέκτες Αλαουΐτών ,Ισμαηλιτών κ.α.Το 10% Χριστιανοί ,Αραβικής και Ασσυριακής καταγωγής.

Εξ αυτών το 45% ένας συμπαγής πληθυσμός 1.000.000 πολιτών ,και εδώ το θέμα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον περισσότερο εθνικά και δευτερευόντως θρησκευτικά είναι οι Σύριοι Ορθόδοξοι χριστιανοί ,μεταξύ αυτών και περίπου δέκα χιλιάδες Έλληνες από την Αντιόχεια.

Μαζί με τους περίπου 400.000 Ελληνικής καταγωγής κατοίκους του Λιβάνου ανήκουν διοικητικά στο Πατριαρχείο Αντιοχείας που εδρεύει εδώ και επτά αιώνες στη Δαμασκό.

Η πλειοψηφία των μελών του SSNP (Syrian Social Nationalist Party) προέρχονται από την Ελληνική ορθόδοξη κοινότητα στη Συρία όπως και του ομώνυμου κόμματος του Λιβάνου.

Η Συρία κυβερνάται από το Εθνικό Προοδευτικό Μέτωπο (NFL) αποτελούμενο από 13 κόμματα , με κυρίαρχο ρόλο του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Baath. Τα άλλα κόμματα μέλη του Μετώπου είναι σοσιαλιστικού, αριστερού και εθνικιστικού προσανατολισμού. Το SSNP έχει 100.000 μέλη και θεωρείται μετά το Baath οργανωτικά το πιο ισχυρό κόμμα.

Οι Αμερικανοί θεωρούν στις εκθέσεις τους ότι το Baath με το SSNP κυβερνούν τη χώρα. Ο παρακάτω σύνδεσμος θα λύσει πολλές απορίες:

http://www.freerepublic.com/focus/f-bloggers/2794309/posts

Η κατάσταση είναι πλέον οριακή στη Συρία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η επίσκεψη του Πατριάρχη Μόσχας στη Συρία:

http://www.mospat.ru/en/2011/11/14/news52135/

Επισυναπτόμενη και μια φωτογραφία από την επίσκεψη του Ιερώνυμου - που κρατάει σήμερα μια ένοχη σιωπή για το θέμα της Συρίας - τον Ιανουάριο στο πατριαρχείο Αντιοχείας.



Ο πόλεμος είναι πλέον ολοκληρωτικός και ο καθένας θα χρησιμοποιήσει όλες τις εφεδρείες του. Και η Ελλάς και η Συρία δέχεται επίθεση από τα ίδια κοράκια, από τις ίδιες Σιωνιστικές λέσχες - κράτη.


Σχετικοί σύνδεσμοι:

Στείλε τη γενιά του Πολυτεχνείου στην εφεδρεία !


















Νέο τεύχος του περιοδικού "΄Ερημη Χώρα".

Κυκλοφόρησε το τέταρτο τεύχος του περιοδικού «Έρημη Χώρα» με ποικίλη θεματολογία και μεταφράσεις άρθρων και κειμένων των συγγραφέων Ernst Juenger, Ernst Niekisch, Penti Linkola, Francis Parker Yockey.





Το περιοδικό διατίθεται από το βιβλιοπωλείο «Αριστοτέλειο» στην Θεσσαλονίκη και θα διατίθεται εντός των ημερών από το βιβλιοπωλείο «Ελεύθερη Σκέψις» στην Αθήνα, ενώ συντόμως θα ανακοινωθούν επιπλέον σημεία διαθέσεως.


Για παραγγελίες με αντικαταβολή μπορείτε να επικοινωνήσετε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στην διεύθυνση: erimihora@hotmail.com


Λάρισα: Βιβλιοπωλείο "Σκάλα"

Τρίκαλα: Skinhouse Hellas



πηγή

Υψώστε τις Μαύρες Σημαίες !


Υψώνουμε τις σημαίες μας, κόντρα στον άνεμο της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας. Είναι μαύρες αυτές οι σημαίες όπως μαύρο διαγράφεται και το μέλλον του λαού και της Πατρίδας.





Μαύρες οι σημαίες μας, για τους συντρόφους που έφυγαν νωρίς για το ταξίδι στα Ηλύσια Πεδία.

Μαύρες οι σημαίες μας και για τα σύγχρονα ζόμπι που περπατούν στους σκοτεινούς δρόμους των τερατουπόλεων.

Μαύρες οι σημαίες όπως το χρώμα των ρούχων που φοράμε, δείγμα της εσωτερικής μας δύναμης αλλά και της αποφασιστικότητας που χαρακτηρίζει εμάς τους Φασίστες και Εθνικοσοσιαλιστές.

Υψώνουμε την σημαία αυτή, την μαύρη σημαία και θυμόμαστε όλους εκείνους τους εραστές της δόξας και της τιμής.

Μαύρη η σημαία μας σαν τις στολές των Squadristi και των Werewolves, μαύρη σαν τα χρώματα των κουρσάρων που πολεμούσαν αδιάκοπα τον Οθωμανό δυνάστη, μαύρη και άραχνη σαν την στολή των Ιερολοχιτών στο Δραγατσάνι.

Μαύρη η σημαία μας όπως τα φλάμπουρα των κατάφρακτων πολεμιστών της Αυτοκρατορίας, μαύρη όπως και τα χρώματα των Ουλανών του θανάτου και των εφήβων γρεναδιέρων τελευταίων υπερασπιστών της Ευρώπης.

Μαύρη η σημαία μας σαν τα λάβαρα των συντρόφων του Capitan, μαύρη ίδια με τα ρούχα των συντρόφων του ΕΣΕΣΙ και των χιλιάδων αγνώστων συντρόφων που μόχθησαν για το κίνημα στην δεκαετία του ʼ80.

Μαύρη η σημαία μας ίδια στην όψη με το χειμερινό παλτό των Wood Brothers, μαύρη όπως οι φόρμες ασκήσεων των Fentagin, μαύρη όπως το χρώμα στα πουκάμισα των ηρωικών ανταρτών του όρους του Λιβάνου.

Μας τα έδωσαν όλοι αυτοί μέσα από ποτάμια αίματος πολεμικού ιδρώτα και θυσιών για να θυμόμαστε το χρέος το δικό μας.

Μαύρη σημαία γιατί εμείς είμαστε οι τελευταίοι μαχητές, αυτοί που γελάμε μπροστά στον θάνατο και δεν υποτασσόμαστε στα κελεύσματα του παγκόσμιου αφέντη.

Ανεμίζουμε την Μαύρη μας σημαία με θάρρος και ορμή μπροστά στα μάτια των έκπληκτων αστών και τους φρικιώνουμε τα όνειρα με την δική μας «τρέλα».

Συντρόφισσες και Σύντροφοι υψώστε τις μαύρες σημαίες στον αγέρα και αφήστε την ψυχή σας να ανεμίσει μαζί τους καλπάζοντας στο όνειρο που παλεύουμε να γίνει πραγματικότητα.

Στεριώστε καλά τα μαύρα λάβαρα στα ερείπια της πατρίδας, γνωρίζοντας ή θα αναστηθούμε μαζί τους, ή θα πεθάνουμε μαζί τους.

πηγή

Ίων Δραγούμης (14.09.1878 - 31.07.1920)




"Αν το κράτος είναι ενάντια στο έθνος, πρέπει αναγκαστικά ή να αλλάξει μορφή ή να χαθή. Το κράτος, που εμποδίζει τη φυσιολογία του έθνους, είναι περιττό και βλαβερό"

Εφημερίδα Στόχος: το πιστό φερέφωνο της σιωνιστικής εξωτερικής πολιτικής ...




Το παρακάτω απόσπασμα δημοσιεύτηκε στην επίσημη
ιστοσελίδα της φυλλάδας "Στόχος" στις 13.11.2011.

Είναι η πολλοστή φορά που οι συντάκτες την εν λόγω σελίδας προωθούν απόψεις που ταυτίζονται τόσο με τις επίσημες θέσεις των Σιωνιστών στα κατευθυνόμενα ΜΜΕ όσο και με της πρεσβείας του Ισραήλ στην χώρα μας.

Δεν είναι φυσικά τυχαίος ο χρόνος που γράφτηκε το συγκεκριμένο άρθρο ούτε ο τρόπος γραφής. Να τους χαίρονται αυτοί που τους προβάλλουν και τους στηρίζουν με κάθε μέσο.


Ας απολαύσουμε για άλλη μια φορά το παραλήρημα των φιλοσιωνιστών ακροδεξιών:



" ... Κοινή απάντηση θα βρούν Αμερική και Ρωσία στο παγκόσμια εφιαλτικό σενάριο να αποκτήσουν σύντομα οι μουλάδες του Ιράν - και μαζί του και άλλοι μουλάδες της περιοχής- πυρηνικά όπλα.

Οι Ισλαμιστές έχουν αποδείξει ότι δεν έχουν καμιά φειδώ στην ανθρώπινη ζωή, ειδικά όταν πρόκειται για "άπιστους", "δυτικούς", "Χριστιανούς".

Αμερική και Ρωσσία έχουν κάθε λόγο να παραμερίζουν οποιαδήποτε στρατηγική και γεωπολιτική τους διαφορά μπροστά στην κοινή και πραγματική απειλή για την ανθρωπότητα.

Έτσι μετά την συνάντηση Ομπάμα - Μεντβέντεφ στην Χαβάη, ο Αμερικανός πρόεδρος είπε ότι οι δύο πλευρές εξέφρασαν τη βούλησή τους να "εργαστούν για μια κοινή απάντηση ώστε να ωθήσουν το Ιράν να σεβαστεί τις διεθνείς υποχρεώσεις του στο θέμα το πυρηνικής ενέργειας".

Η συζήτηση άνοιξε στο στο περιθώριο της συνόδου του Φόρουμ Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας Ειρηνικού (APEC) που έγινε στο κοσμοπολίτικο νησί του Ειρηνικού και ήδη οι Υπηρεσίες των δύο χωρών εντατικοποιούν την συνεργασία τους που έτσι κι αλλιώς είχε ξεκινήσει για το τεράστιο αυτό ζήτημα που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ξετυλιγεται στο περιβάλλον ασφαλείας της Ελλάδος. Στην γειτονιά μας ... "


Στους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε να διαβάσετε λεπτομέρειες σχετικά με τις σχέσεις μεταξύ αντιφασιστών ακροδεξιών και σιωνιστών:


Η αντιφασιστική αστική ακροδεξιά φερέφωνο της ισραηλινής προπαγάνδας.

Όταν η αντιφασιστική «ελληνόψυχη» ακροδεξιά προπαγανδίζει τις θέσεις του «Ολλανδού» Σιωνιστή Geert Wilders.

Η σιωνιστική στροφή της ελληνικής ακροδεξιάς. Άρθρο του κ. Θεόδωρου Ντρίνια στην εφημερίδα "Ρήξη".

Η εφημερίδα «Στόχος» στοχοποιεί την παλαιστινιακή αντιστασιακή οργάνωση Χαμάς !

Κάτω τα χέρια από την Συρία ρουφιάνοι του κράτους ακροδεξιοί και τσιράκια των ΗΠΑ ακροαριστεροί !

Νεοταξική ΝΑΤΟική αριστερά και Νεοταξική ΝΑΤΟική ακροδεξιά.

Το σύγχρονο πνευματικό όπιο της «αντιφασιστικής ακροδεξιάς» και «η σφαγή του Ruby Ridge».(ανανεώθηκε στις 19.10.10)

Marine Le Pen: η ελπίδα της Εθνικιστικής Γαλλίας ή άλλο ένα λαμπερό πρόσωπο της φιλοσιωνιστικής αντιφασιστικής ακροδεξιάς;


Ο Anders Behring Breivik και το μακελειό στην Νορβηγία: μια άλλη άποψη για τα γεγονότα.

Η ακροδεξιά ως όργανο του συστήματος (άρθρο του Λουκά Σταύρου)


Η συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ στη λεγόμενη κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας υπό τον πρώην υπάλληλο του χρηματοπιστωτικού υπερκράτους Λουκά Παπαδήμα, αποκαλύπτει τη αδιάρρηκτη σχέση της ακροδεξιάς με το σύστημα εξουσιασμού .

Η παρουσία του ΛΑ.Ο.Σ ας μη νομισθεί ότι εξαρτήθηκε αποκλειστικά και μόνο από την τυχοδιωκτική πολιτική του Καρατζαφέρη.

Συμβαίνει και αυτό , όμως είναι λάθος να αποδοθεί στα καπρίτσια του «κολοτούμπα» η πολιτική πορεία ενός ακροδεξιού σχηματισμού και να παραγνωριστούν οι πιέσεις που ασκήθηκαν προς αυτή τη κατεύθυνση από οικονομικο - εξουσιαστικά συμφέροντα που διαπερνούν και ορίζουν την ακροδεξιά. Αυτά τα συμφέροντα είναι τα ίδια εκείνα συμφέροντα της ντόπιας εκκλησιαστικο - ιδιωτικής πλουτοκρατίας που στηρίζουν και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.

Όσοι νομίζουν ότι η ακροδεξιά είναι γέννημα του λαού , ενάντια στο σύστημα, απλά δεν ξέρουν τι τους γίνεται , έχουν πλήρη άγνοια των πραγμάτων ή αποδέχονται το σύστημα ως έχει.

Το πρόβλημα με την ακροδεξιά είναι που χρησιμοποιεί ένα εθνικιστικό λεξιλόγιο με σκοπό να εγκλωβίσει ένα μέρος του λαού στις τάξεις της και εν τέλει στο σύστημα . Η ακροδεξιά είναι η «πατριωτικο - εθνικιστική» απάτη του συστήματος με κεντρικό ρόλο την διαχείριση του πατριωτικού αισθήματος του λαού.

Απώτερος στόχος αυτής της διαχείρισης-χειραγώγησης του πατριωτικού αισθήματος είναι η συρρίκνωση του πραγματικού κινδύνου για το σύστημα, που είναι ο εθνικισμός -εθνικοκοινωνισμός.

Δηλαδή η ιδεολογία που συνθέτει το εθνικό αίσθημα με την γνώση και την πολιτική δράση που αποσκοπεί στην λαϊκή και εθνική κυριαρχία και αυτοδυναμία. Το σύστημα δεν εντάσσει την Αριστερά στις εχθρικές του δυνάμεις. Διότι η Αριστερά μεταφέρει την μόλυνση της άρνησης και διάλυσης της εθνικής κοινότητος.

Έτσι μέσα από τη δράση της αριστεράς από-εθνικοποιείται το εργατικό κίνημα και ζυμώνεται με όλες τις διεθνιστικές ιδέες που την καθιστούν στη πράξη στήριγμα του μαζικού εποικισμού ξένων αλλά και διαλυτικό στοιχείο κάθε προσπάθειας εθνοκεντρικής οικονομικο - πολιτικής οργάνωσης της κοινωνίας. Αυτή θα ήταν η μοναδική επίθεση στο σύστημα .

Ο εθνικοκοινωνισμός. Όμως το πρόβλημα είναι που ο εθνικοκοινωνισμός στην Ελλάδα δεν ωρίμασε αρκετά ώστε να κάνει αισθητή τη παρουσία του στο λαό. Και όμως το σύστημα υπολογίζει τον εθνικοκοινωνισμό ως τον εν δυνάμει κυριότερο εχθρό του.

Ως τη δύναμη εκείνη που θα συνδυάσει τη γνώση με τη λαϊκή οργάνωση , τη πολιτική πρόταση και τη μαχητική δράση , διατηρώντας αυτονομία κινήσεων. Ως τη δύναμη εκείνη που δεν θα μπορέσει να την παγιδεύσει σε στημένες αντιπαλότητες και να την εκτροχιάσει από τη πορεία της.

Θέλω να πω πως στην μελλοντική «σύγκρουση» που ετοιμάζει το σύστημα μεταξύ αριστεράς και ακροδεξιάς , οι έλληνες εθνικιστές - εθνικοκοινωνιστές δεν πρέπει να παρασυρθούν αλλά να αναπτύξουν αυτόνομη αντισυστημική δράση με σκοπό να καταστήσουν αισθητή την παρουσία τους στο λαό και να περάσουν στη κοινωνία το ελπιδοφόρο μήνυμα της ελληνικής αντεπίθεσης.


Λουκάς Σταύρου

πηγή

Οι Έλληνες εθνικιστές μπροστά στις πολιτικές εξελίξεις.

Το έντονο πολιτικό παρασκήνιο και οι διαβουλεύσεις των τελευταίων τριών εβδομάδων οδήγησαν τελικά στην “λύση” της κυβέρνησης συνεργασίας υπό την πρωθυπουργία του τεχνοκράτη, ανθρώπου του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, Λουκά Παπαδήμου.

Με το παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε και να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα που μας οδήγησαν σε αυτή την “λύση”, καθώς και το τί εξελίξεις πρόκειται να πυροδοτηθούν από εδώ και πέρα.

Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής

Καταρχήν, η παρούσα κυβέρνηση ορκίστηκε με την εντολή να εφαρμόσει τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής στις 26 Οκτωβρίου, μέχρι τη διενέργεια εκλογών στα μέσα Φεβρουαρίου, εάν δεν αλλάξει κάτι δραματικά.

Επειδή το μάκρος του χρόνου σε παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και προτάσεις περί δημοψηφισμάτων μετακίνησε την πολιτική ατζέντα από τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ορισμένα πράγματα:

Αυτό που αποφασίστηκε επί της ουσίας είναι το “κούρεμα” κατά 50% των ομολόγων που έχει ο ιδιωτικός τομέας (τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία) και η σύναψη νέου δανείου ύψους 100 + 30 δισ. για την κάλυψη των αναγκών έως το 2014.


για την συνέχεια στον σύνδεσμο εδώ ...





12 αστέρια κοσμούν σήμερα την επίσημη σημαία των τοκογλύφων.

Δεν άλλαξε ο αριθμός τους παρόλο την αύξηση των μελών - κρατών που συμμετέχουν σε αυτή.

Ένα αστέρι λοιπόν για κάθε μια από τις φυλές του αρχαίου Ισραήλ !

Είναι ξεκάθαρο για όλους όσους βλέπουν πίσω από τα παρασκήνια ότι κάθε αστέρι στην σημαία των ευρωπαίων τοκογλύφων είναι και μια πληγή για το μέτωπο του λαού μας ...


Κάψτε τα σύμβολα της οικονομικής κατοχής !




Είναι τυχαίο άραγε ότι όλοι οι "ακραίοι" είτε της φιλοσιωνιστικής ακροδεξιάς είτε της καθεστωτικής ακροαριστεράς αποφεύγουν συστηματικά να καίνε δημοσίως τα σύμβολα των μασόνων και των τοκογλύφων ;

Νέα κατοχική κυβέρνηση με τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ για να ... αποτελειώσει το έργο της προηγούμενης.



Δεν αναγνωρίζουμε, ούτε νομιμοποιούμε με κανέναν τρόπο τη νέα διορισμένη κατοχική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο, ένα παιδί της Νέας Τάξης Πραγμάτων που σκοπό θα έχει να μας βάλει πάλι στον "ορθό" δρόμο της υποταγής στη νέα δανειακή τρέλα που αναμένεται να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό.




στην φωτογραφία: βολευτές detected

Ο Παπαδήμος είναι επί χρόνια σύντροφος του Ροκφελέρ, τραπεζίτης και τεχνοκράτης, και έρχεται για να ολοκληρώσει το έργο του χρηματοπιστωτικού παγκόσμιου συστήματος μέχρι τις εκλογές (αν γίνουν σύντομα).

Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι στις θέσεις μας και να μην "παίζουμε" τα παιχνίδια των πολιτικών κομμάτων, πολύ περισσότερο να τους αφήνουμε άλλο έδαφος χωρίς την κριτική μας.

Δυστυχώς πολλοί συμπατριώτες μας πίστεψαν στο ΛΑΟΣ και νιώθουν τώρα προδομένοι. Έφτασε η ύστατη στιγμή για να το καταλάβουν.

Η ολοφάνερη σύμπραξη του κόμματος αυτού με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η συμμετοχή στη νέα κυβέρνηση και οι προθέσεις του Καρατζαφέρη από εδώ και στο εξής πρέπει να μας βρουν απέναντι.

Όλοι οι Εθνικιστές έχουν χρέος πλέον να καταδεικνύουν την αντικοινωνική πολιτική του κόμματος αυτού και να το απομονώσουν στη συνείδηση των συμπατριωτών μας.

Όλοι οι Πατριώτες που από εδώ και στο εξής θα συνεχίσουν να συνηγορούν υπέρ του, να συνδιαλέγονται με τα μέλη και τα στελέχη του, να κάνουν πλάτες για το "καλό του χώρου" και να πολιτικολογούν μέσα στο "ευρύ πεδίο" που χωράει τους πάντες, από βασιλικούς, χουντικούς, "ναζιστές", νεοδεξιούς, παλαιοδεξιούς, εκσυγχρονιστές κλπ είναι ανεπιθύμητοι και το ίδιο αποκρουστικοί όπως και οι προηγούμενοι.

Η φωτογραφία που παραθέτουμε αποδεικνύει περίτρανα ότι η "γροθιά στο κατεστημένο" έγινε πολύ γρήγορα χείρα φιλίας και η "εθνικοφροσύνη" των υποστηρικτών του μνημονιακού προέδρου δε διαφέρει τελικά και πολύ από την μειοδοσία.

πηγή

Να κλείσουν ΤΩΡΑ οι Μασονικές Στοές !











































Ομάδα αλληλεγγύης Αυτόνομων Εθνικιστών.


Στην κατάσταση που έφεραν την Πατρίδα μας οι βολεμένοι πολιτικοί, με την υποδούλωση του ελληνικού λαού στην ξένη κατοχή της Τρόικα των διεθνών τοκογλύφων και του σιωνιστικού κεφαλαίου, πολλές ελληνικές οικογένειες αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα και πολλά παιδιά στερούνται απαραίτητα πράγματα.

Με πρωτοβουλία λοιπόν των Αυτόνομων Εθνικιστών Δωδεκανήσου, δημιουργήσαμε μια ομάδα αλληλεγγύης με σκοπό να μαζευτούν παλιά ρούχα ή αχρησιμοποίητα και να πάνε σε ελληνικές οικογένειες που τα χρειάζονται.

Με αυτήν την κίνηση θέλουμε να δείξουμε τον τρόπο που πρέπει να σκεφτόμαστε για να πολεμήσουμε την οικονομική τρομοκρατία που επικρατεί.

Η αρχή γίνεται από μας, ελπίζουμε να συνεχιστεί από παντού. Η αλληλεγγύη πρέπει να είναι η ασπίδα μας σε όλη αυτή την κατάσταση. Ό,τι φαντάζει άχρηστο για εμάς, για κάποιους μπορεί να είναι πολύτιμο. Δεν πάει τίποτα για πέταμα!

Δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα. Είμαστε Έλληνες Εθνικιστές και μέσα από τις δυσκολίες προσπαθούμε να μάθουμε νέους τρόπους ζωής και να μην μένουμε πλέον στα λόγια μέσα από κοσμοθεωρίες και ιδεολογικά κείμενα, δίχως να γίνονται και στην πράξη κινήσεις.

Είμαστε Έλληνες και έχουμε περάσει σαν λαός πάρα πολλά δεινά, όμως πάντα η περηφάνια και η πίστη μας οδηγούσαν πάντοτε καταφέρνοντας να αντιμετωπίσουμε τις όποιες δυσκολίες.

Εάν θέλετε να στηρίξετε την προσπάθεια μας με οποιοδήποτε τρόπο, στείλτε μας ένα e-mail στο

autonomous12@hotmail.gr

πηγή

Das Manifest: Ιδεολογικός δεκάλογος.


του Δημητρίου Κόκκινου.




Η Φύση στην Ολότητα της είναι το επίκεντρο της Κοσμοθεωρίας μας.

Πιστεύουμε στον Φυλετικό Ανθρωπισμό και προστατεύουμε την ποικιλία που η ίδια η Φύση δημιούργησε.

Θεωρούμε το Έθνος ως την Φυλή εν συνειδήσει και φροντίζουμε για την πλήρη ανάπτυξη του σε κάθε επίπεδο.

Υποστηρίζουμε μία Πολιτεία - την παρούσα νομική έκφραση του Έθνους - που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του σε κάθε επίπεδο, ενώ όλες της οι εξουσίες θα πρέπει να νομιμοποιούνται άμεσα από την Λαϊκή Κοινότητα.

Αντιμετωπίζουμε την οικονομία ως υπηρέτη του Λαού και όχι το αντίστροφο δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην αυτάρκεια της Πολιτείας στα βασικά υλικά αγαθά που απαιτούνται για την επιβίωση της Λαϊκής Κοινότητας και η οποία (Λαϊκή Κοινότητα) κατέχει και ελέγχει τους στρατηγικούς τομείς της παραγωγής 

Προστατεύουμε την ατομική ιδιοκτησία - και ιδιαίτερα την μικρή και μεσαία - στο βαθμό που αποτελεί αποτέλεσμα τίμιας εργασίας.

Στεκόμαστε με σθένος υπέρ μιας πλήρους ανεξιθρησκείας στο βαθμό που η θρησκεία αυτή δεν στρέφεται εναντίον των συμφερόντων της Φυλής, του Έθνους, της Λαϊκής Κοινότητας και της Πολιτείας.

Παλεύουμε για μια πορεία επιστροφής από τις μεγαλουπόλεις στην γεμάτη μαγεία και ζωτικότητα Ελληνική ύπαιθρο.

Πιστεύουμε σε μια Λαϊκή Κοινότητα καθολικά ένοπλη και σε έναν Λαϊκό Εθνικιστικό Στρατό.

Θέλουμε μια νεολαία μορφωμένη, υγιή, γυμνασμένη που θα ανακαλύπτει εκ νέου και διαρκώς την μαγεία του Κόσμου.






έργο του Tullio Crali

Τα λόγια ενός αγωνιστή της Εθνικιστικής Ιδέας ...




"Το αίμα των ηρώων είναι ιερότερο από το μελάνι
των σοφών και την προσευχή των πιστών"


José Antonio Primo de Rivera

Εθνικοί Επαναστάτες: Οικολογία και Εθνικοσοσιαλισμός.


Οι Εθνικοί Επαναστάτες (ΕΕ) στη Γερμανία έχουν καταφέρει να αναμειγνύουν με μεγάλη επιτυχία πολιτικά θέματα από την αριστερά και τη δεξιά, χρησιμοποιώντας τον εθνικισμό και την οικολογία, σε μια προσπάθεια να ξεπεράσουν τις ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές.






Αντλούν την ιδεολογία τους από μια παλιά δοξασία του γερμανικού «αιρετικού» εθνικισμού, σύμφωνα με την οποία ένας «Τρίτος Δρόμος» μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού είναι αναγκαίος και η Γερμανία είναι προορισμένη από το πεπρωμένο να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε αυτό τον δρόμο.

Ο «Τρίτος Δρόμος» των Εθνικών Επαναστατών βασίζεται στον εθνικισμό και στον εθνικοσοσιαλισμό.

Μια πτέρυγα των Εθνικών Επαναστατών, που αποκαλείται Solidaristen ταυτίζεται με την ιδεολογία των αδελφών Strasser, μελών του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος NSDAP στη δεκαετία του '20, που εκπροσωπούσαν την αντικαπιταλιστική πτέρυγα του κόμματος.

Σήμερα οι οπαδοί Solidaristen όπως και οι υπόλοιποι Εθνικοί Επαναστάτες θεωρούν ιδιαίτερα τον Otto Strasser σα τον «Τρότσκυ του Εθνικοσοσιαλισμού», λόγω της εσωκομματικής διαπάλης για την εξουσία με τον Χίτλερ, στη δεκαετία του 20 ...


για την συνέχεια στον σύνδεσμο εδώ ...




σ.σ: τα άρθρα που φιλοξενούνται στο ιστολόγιο μας δεν είναι αναγκαίο να εκφράζουν το σύνολο της συντακτικής μας ομάδας

Act Like A Wolf ...



3 λέξεις στο μυαλό μας ... Συνείδηση - Ρήξη - Πόλεμος !

link: Καλούμε Τους Λύκους Σου.

Κανόνες εμπλοκής.


του Δημητρίου Κόκκινου.


Για να διαβάζεις αυτές τις γραμμές είσαι Εθνικοσοσιαλιστής ή τουλάχιστον φλερτάρεις με την Ιδέα.

Αν θεωρείς τον εαυτό σου «δημοκράτη» δεν με ενδιαφέρεις, δεν θα καταλάβεις τίποτε.

Όταν και αν ωριμάσεις ίσως επανέλθεις. Προς το παρόν δεν με ενδιαφέρεις.

Μπορεί να είσαι και εχθρός βέβαια αλλά θα πω πράγματα που ξέρεις, άρα και πάλι δεν με νοιάζει ...


Μιλώ λοιπόν σε σένα εθνικοσοσιαλιστή.

Ξεκίνα λοιπόν διαβάζοντας πρώτα αυτό εδώ:

http://mavroskrinos.blogspot.com/2009/01/19.html

που είναι γενικές αρχές (που γενικά ισχύουν) κι ύστερα συνέχισε το διάβασμα σε αυτό το άρθρο, γιατί σήμερα θα ψάξουμε να βρούμε τους κανόνες εμπλοκής που ισχύουν τώρα ...


Το έκανες ;

Πάμε λοιπόν...


Σήμερα περισσότερο από ποτέ το πεδίο της μάχης είναι χαώδες. Η τεράστια ροή πληροφορίας δεν κάνει τίποτε άλλο από το να σε συσκοτίζει με αποτέλεσμα να μην ξέρεις αν ο διπλανός σου είναι εχθρός ή φίλος παρά μόνο όταν είστε σε απόσταση ξιφολόγχης ...

Η διπλανή μονάδα που αυτοπροσδιορίζεται ως πατριωτική, εθνικιστική, αυτόνομη ή εθνικοσοσιαλιστική δεν ξέρεις αν είναι ρουφιάνοι της ασφάλειας, απογοητευμένοι πασόκοι, κουκουέδες με προβιά πατριώτη ή πρακτοράκια της mossad.

Κι όμως εσύ σε αυτό το περιβάλλον, με τις αποκομμένες φιλικές μονάδες πρέπει:


α. να επιβιώσεις και β. να νικήσεις.

Αν δεν θες να νικήσεις πήγαινε σπίτι σου, κάποια στιγμή θα λογαριαστείς με τη συνείδηση, δεν χρειάζεται να μας εμποδίζεις κιόλας ...

Αν δεν θες να επιβιώσεις και πάλι δεν σε θέλουμε γιατί θα πάρεις και μας μαζί σου ...

Και στο κάτω κάτω αν έχεις αποφασίσει πως δεν θες την ζωή σου ζώσου με μερικά μασούρια δυναμίτη κι άντε γίνε ξεκάθαρο παράδειγμα παίρνοντας κάμποσους μαζί σου.


Αν όμως θες να νικήσουμε, μάθε πρώτα να επιβιώνεις ...

Είμαστε λοιπόν σκόρπιοι. Άλλοι το παλεύουν διαμέσου εκλογών, άλλοι στήνουν βιβλιοπωλεία, άλλοι καβαλάνε άλογα, άλλοι τραβάνε στα βουνά, άλλοι στήνουν ιστοσελίδες, άλλοι βαράνε τύμπανα και κιθάρες ...


Σεβαστοί όλοι, αλλά είμαστε σκόρπιοι. Και μεταξύ μας ; έτσι πρέπει ...

Δεν είμαστε εκατοντάδες χιλιάδες είμαστε μερικές εκατοντάδες σκέτο. Οπότε δεν μας παίρνει να μπερδευόμαστε και να την μπουμπουνίζουμε ο ένας στον άλλο.

Ίσα ίσα όταν ακούμε τον άλλο να φωνάζει: "Ντου συντρόφια !" πρέπει να τρέχουμε όλοι να βοηθήσουμε ...

Αυτό στον πόλεμο λέγεται τοπική υπεροχή. Μπορεί να μην μπορούμε (τώρα) να τους επιτεθούμε παντού αλλά δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να συντονιστούμε και να την πέσουμε σε ένα σημείο που ο εχθρός είναι αδύναμος.

Και δεν εννοώ (μόνο) μια πεζοδρομιακή σύγκρουση αλλά και την παρουσία μας σε μια συνέλευση, την παρέμβαση σε ένα εργατικό θέμα, σε ότι τέλος πάντων είναι το πεδίο που εμείς θα διαλέξουμε ...

Γιατί δεν ξέρω αν σας το είπα, αλλά από την εποχή που οι άνθρωποι πολεμούσαν με πέτρινα μαχαίρια για να είσαι νικητής έπρεπε να επιλέξεις το πεδίο της μάχης και το χρόνο ...

Οπότε και λίγοι που είμαστε αν διαλέγουμε εμείς που θα δώσουμε και πότε θα δώσουμε την μάχη, έχουμε δηλαδή την πρωτοβουλία και δεν μας σέρνει ο οχτρός εκεί που θέλει έχουμε καλές πιθανότητες.

Όχι βεβαιότητα, καλές πιθανότητες ...

Και πρέπει να μείνουμε σκόρπιοι για να μην γνωρίζει ο εχθρός τι κάνουμε και να μην μπορεί να μας εξοντώσει με την μία ...

Αν μαζευτούμε όλοι σε ένα μέρος ο εχθρός ξέρει τι κάνουμε και με ένα καλό "βομβαρδισμό" μπορεί να σε εξολοθρεύσει. Πλήρως.

Το να είσαι σκόρπιος στον πόλεμο λέγεται διασπορά ...

Στον δικό μας Αγώνα μεταφράζεται στο ότι αν μαζευτούμε όλοι σε μια οργάνωση με προδοτική ηγεσία, ένας ρουφιάνος στην πόρτα ή μέσω της πρόθυμης «γκόμενας», η Κρατική Ασφάλεια θα ξέρει ακόμη και το που κατουράς.

Κι ένας στρατιώτης πρέπει να κρύβει από τον εχθρό ακόμη κι αυτό.

Αν όμως είμαστε παντού, δηλαδή σε σωματεία και συλλόγους, μπαράκια και σχολές, γήπεδα και βιβλιοπωλεία ο εχθρός δεν θα ξέρει που να στρέψει το «μάτι του Σάουρον» κι ακόμη κι αν η μπόμπα πέσει στο διπλανό χαράκωμα το παραδιπλανό θα την γλιτώσει ...

Άσε που άνετα μπορεί να έχουμε φτιάξει και κάμποσα άδεια χαρακώματα, έτσι για να τους μπερδεύουμε ...

Μην ξεχνάτε πως στην Σερβία οι Αμερικάνοι βομβάρδισαν χιλιάδες σερβικά άρματα μάχης που ήταν φτιαγμένα από ντενεκέδες, με πυραύλους αξίας εκατοντάδων χιλιάδων δολλαρίων ...

Νικάς με όλα αυτά ; Όχι. Μένεις ζωντανός απλά ...

Άντε κάνεις καμιά κατσιαπλιάδικη επίθεση, ίσα για να εκτονώνεσαι εσύ και να μένει σε εγρήγορση ο εχθρός.

Τι χρειάζεται για να πετύχεις την Νίκη ;

Συντονισμός ...

Άτυπα, χαλαρά, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς ηγεσίες, με πολλούς τρόπους, με το διαδίκτυο, το έντυπο, το sms, το FB, το twitter. Θα βρούμε τρόπο, ξύπνια παιδιά είμαστε.

Το μόνο που χρειάζεται είναι να μελετούμε την Ιδέα, να οξύνουμε την μαχητικότητα μας και να βαθαίνουμε το μίσος μας.

Δεν χρειαζόμαστε σε αυτή την φάση πυραμιδοειδή δομή, ο Πόλεμος μας είναι αντάρτικο.

Ηγεσίες, διαταγές και κάθετη δομή θέλει ο μετωπικός πόλεμος και αν τον δοκιμάσουμε σήμερα ή είμαστε βαλτοί του Κράτους ή έχουμε αποφασίσει να πεθάνουμε ...

Άρα άχρηστοι καθότι δεν θα νικήσουμε ...

Ο Μαύρος Καβαλάρης: Νικόλαος Πλαστήρας (04.11.1883 - 26.07.1953)