Εάν υπάρχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό το οποίο να χαρακτηρίζει τη συντριπτική πλειονότητα της λειτουργίας των σύγχρονων ελληνικών εθνικιστικών κομμάτων, οργανώσεων και σχηματισμών, αυτό δεν είναι άλλο από την προσωποκεντρικότητα. Από την υποχρεωτική διάλυση του Κ4Α το ‘67, με την ταυτόχρονη “αξιοποίηση” του Κ. Πλεύρη, από το δικτατορικό καθεστώς, μέχρι τη χρησιμοποίηση του Ελληνικού Μετώπου, ως προίκα για την πολιτική ανέλιξη του Μ. Βορίδη, και, με ενδιάμεσο σταθμό, τον οικογενειοκρατικό ηγετικό κύκλο της Χρυσής Αυγής, η πολιτική ατζέντα κάθε σχηματισμού καθορίζεται αποκλειστικά από τα συμφέροντα και την αντίληψη του εκάστοτε, χαρισματικού ή λιγότερο χαρισματικού, αρχηγού.
Η αυταρχική λειτουργία με βάση την αρχή του ενός ανδρός και η χρόνια αντικαταστατική συμπεριφορά, παρά το ιδεολογικό περίβλημα που ενδύθηκαν, στιγμάτισαν ολόκληρη τη σύγχρονη πορεία του ευρύτερου εθνικιστικού “χώρου” και προβλημάτισαν ένα μεγάλο μέρος των, νεότερων κυρίως, εθνικιστών. Ως εκ τούτου, από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, αναδύθηκε η εθνικιστική αυτονομία ως μία προσπάθεια πολιτικής και οργανωτικής διαφοροποίησης σε σχέση με τους υπάρχοντες σχηματισμούς, αλλά και σε σχέση με την επικρατούσα νοοτροπία του “χώρου”.
Μήτρα της εθνικιστικής αυτονομίας στην Ελλάδα αποτέλεσε κατά βάση η Χρυσή Αυγή, με τις διάφορες διασπάσεις της, αλλά όχι αποκλειστικά, μια και υπάρχουν αρκετοί αυτόνομοι εθνικιστές που προήλθαν από άλλους σχηματισμούς ή δεν είχαν καμία άλλη επαφή με το “χώρο” προηγουμένως. Όσο για τους κυριότερους εκφραστές της, είναι σίγουρα η ομάδα του Μαύρου Κρίνου, που προηγήθηκε χρονικά και, φυσικά, το Δίκτυο Αυτόνομων Εθνικιστών.
Βεβαίως, υπήρξαν και υπάρχουν κι άλλες προσπάθειες και συσπειρώσεις, που αυτοπροσδιορίζονται αυτόνομες και κινούνται ιδεολογικά στον εθνικιστικό χώρο, ενώ η ιδέα της εθνικιστικής αυτονομίας έχει αναλυθεί ήδη από τη δεκαετία του '80, μέσα από εκδοτικές, κυρίως, προσπάθειες. Εμείς, όμως, για την οικονομία του κειμένου, θα επικεντρωθούμε στην τελευταία δεκαετία, μια και ό,τι προηγήθηκε δεν ήταν παρά σποραδικό, χωρίς να αφήσει κάποια ιδιαίτερη κληρονομιά, πέρα από κάποια αξιόλογα κείμενα.
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...
-wzor.jpg)
Καλησπέρα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα το άρθρο. Θα ήθελα εδώ να επισημανω κάτι βασικό , πιθανότατα να διαφωνήσετε.
Αν όλοι εμείς είχαμε επιτεθεί σφοδρά και συνεχώς στην ακροδεξιά όλα αυτα τα χρόνια τώρα φαινομενα τύπου "στόχου" δεν θα υπήρχαν. Γνωρίζουμε πως έχετε γράψει κατά καιρούς εναντιον του στόκου και των απριλιανών όμως αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να γίνει επιτέλους συντονισμός ενεργειών. Καταιγισμός άρθρων εναντιον στόκου, greek alert κλπ και στα ίδια τους τα μπλογκ και στα δικά μας, όσα συνεργάζονται. Συνεχείς, αμειλικτη, σκληρή επίθεση για να ξυπνούν οι νέοι και να γίνονται Εθνικιστες κι όχι εθνικόφρωνες αστούληδες.