Όταν τα «πιόνια» αλληλοεξοντώνονται στην σκακιέρα της αστικής δημοκρατίας …

του Αλεξόπουλου Στέλιου

Η κατάσταση των τελευταίων ημερών δείχνει ότι στόχος και σκοπός του συστήματος δεν είναι μόνο η λεηλασία των ψήφων της «Χρυσής Αυγής» και η επιβίωση του αστικού κομματικού κράτους, αλλά και η ευρύτερη ποινικοποίηση του εθνικιστικού/πατριωτικού λόγου και των συμβόλων που θυμίζουν την ταυτότητα και την παράδοση ενός ολόκληρου λαού. Δεν υπάρχει πιο κατάλληλος πολιτικός χώρος για να διαπράξει το νέο «κυνήγι μαγισσών» από την αλήστου μνήμης καραμανλική δεξιά και την antifa για την οποία είχαμε γράψει σχετικά με την κατασταλτική της δράση στον σύνδεσμο εδώ. 

Πάμπολλες φορές στο παρελθόν καταγράψαμε το γεγονός ότι η "εθνικόφρονη ακροδεξιά" κατάφερε να εισβάλλει στο εθνικιστικό κίνημα, να αλλάξει την πορεία του και να επιβάλλει τις δικές της απόψεις. Η σημερινή «Χρυσή Αυγή» είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης και δεν μας εκπλήσσει καθόλου η σημερινή της δομή τακτική και παρουσία στο πολιτικό σκηνικό, καθώς και η ανικανότητα της ηγεσίας της να ανταπεξέλθει στον πιο σημαντικό της ρόλο, δηλαδή να προστατέψει τα ίδια τα μέλη της που σήμερα διώκονται από ένα γελοίο καθεστώς. Το ίδιο καθεστώς που αδυνατεί να θρέψει τις δυνάμεις των εφέδρων του στρατού ξηράς ή να προμηθεύσει με βενζίνη τα μηχανοκίνητα τμήματα του. Η «Χρυσή Αυγή» γιγαντώθηκε από τα κανάλια και τις εφημερίδες και σήμερα όπως ήταν αναμενόμενο κομματιάζεται από τα ίδια πρόσωπα που την ανέδειξαν. Μπορεί να είναι γνωστό το πολιτικό παρελθόν της ηγεσίας της, όμως ο διεθνής σιωνιστικός παράγοντας ανησυχεί για τυχόν εξελίξεις που δεν θα μπορέσει να ελέγξει στο μέλλον και αναζητεί μια επίδειξη αντιφασιστικής πυγμής προς παραδειγματισμό πολλών. Πίστεψαν κάποιοι ότι αν χαμογελάσουν στο Θηρίο αυτό σε ανταμοιβή θα τους αγκαλιάσει. Όμως τα Θηρία της Δημ(ι)οκρατίας δεν δείχνουν συμπόνια σε κανέναν και πολύ περισσότερο σε αυτούς που νομίζουν ότι κρύβονται πίσω από κοινοβουλευτικές μάσκες … 

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές συνεχίζονται οι παράνομες έρευνες σε σπίτια Εθνικιστών με ψεύτικα στοιχεία, ενώ δεν μας προκαλεί καμιά εντύπωση η προκλητική ενέργεια των διωκτικών αρχών να προσκομίσουν ως επιβαρυντικά στοιχεία ελληνικές σημαίες ακόμα και φωτογραφίες ηρώων του 1821! Οι τελευταίες ημέρες θυμίζουν έντονα την εποχή της μεταπολίτευσης και κυρίως την δολοφονία Λαμπράκη στην δεκαετία του ’60. Ο Φύσσας είναι σήμερα ένα σύμβολο του αντιφασισμού. Τον παρουσίασαν ως έναν «άγγελο» που ποτέ δεν πείραξε κανέναν, τι και αν τα τραγούδια του στάζουν προτροπή για μίσος και εκδίκηση προς τους «φασίστες». Κάποιους που σίγουρα τους θεώρησε εχθρούς γιατί έτσι του είπαν άλλωστε. Στις περισσότερες φωτογραφίες εμφανίζεται ντυμένος με μια μόδα που θυμίζει έντονα τον μοδάτο αμερικανισμό και τις πολυεθνικές και φυσικά την κοινωνική παρακμή του νέγρικου harlem που τόσο αγαπάει το σύνολο της ελληνικής hip hop σκηνής. Υποταγμένος ο ίδιος σε μια κατευθυνόμενη λογική της στείρας αντίθεσης που όχι μόνο δεν ήταν πρόταση ζωής για το αύριο αλλά προπαγάνδα της σχολής της Φρανκφούρτης.

Παρόλο που ζούσε μέσα σε λαϊκές γειτονιές και τα πράγματα εκεί δεν έχουν τον παραμορφωτικό φακό της Φιλοθέης ή του Ψυχικού πίστεψε εύκολα - γιατί έτσι του είπε ο δάσκαλος, ο δημοσιογράφος, ο εκδότης - ότι ο εχθρός είναι ο κακός «φασισμός» την ίδια στιγμή που στην γειτονιά του ο τραπεζίτης κυκλοφορεί ελεύθερος και άνετος μέσα στο πανάκριβο αμάξι του και συνεχίζει να διαλύει οικογένειες. Για τον Φύσσα ο εχθρός δεν ήταν ο επαγγελματίας των αστικών και μαρξιστικών κομμάτων που διέλυσε την ελληνική εργατική τάξη μέσω της αποδοχής των λαθρομεταναστών και είχε ως συνέπεια το όνειδος της ανεργίας στις σκαλωσιές των οικοδομών, ούτε ο ιδιοκτήτης των οίκων ανοχής που εκμεταλλευόταν φτηνό κρέας από την ανατολική ευρώπη, ούτε ο ασιάτης που έφερε από την πατρίδα του ηρωίνη πήρε βοήθεια από τις ΜΚΟ και μοίρασε στα σχολεία της γειτονιάς του πάντα υπό την επίβλεψη των ένστολων γουρουνιών. Όχι αυτός συνέχιζε να πιστεύει στο ψέμα που θέλει να κυριαρχεί από το ’45 και μετά, σε έναν κόσμο που δεν φτιάξαμε εμείς αλλά όλοι αυτοί που σήμερα εμφανίζονται ως δημόσιο κατήγοροι και υπερασπιστές της αλήθειας!

Άλλωστε οι Φασίστες και οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει φίλοι και εχθροί δεν κυβερνούν αυτή την χώρα, και δεν διέλυσαν  την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη που δούλευε ο νεκρός, ούτε οι Φασίστες έριξαν τα μεροκάματα στις γειτονιές του Κερατσινίου και του Περάματος, ούτε μόλυναν τα πάντα στο περιβάλλον με τα σκατά του καπιταλισμού σήμερα να πνίγουν τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Όλα αυτά τα παρέβλεψε και στήριξε ελπίδες στον επιχορηγούμενο κρατικό αντιφασισμό που διαφημίζεται από τα σχολικά βιβλία και την εκκλησία μέχρι την lifo και την τηλεόραση και θεωρεί φυσικά σανίδα σωτηρίας την διάλυση της εθνικής ενότητας και ευχής έργο την μετατροπή των λαϊκών γειτονιών σε πολυφυλετικές ζούγκλες. Λάθος του να στηρίζει μια φάση που μυρίζει μηδενισμό και όλα αυτά με μια νότα έντονου αμερικανισμού ακόμα και αν είναι μόνο η ένδυση.

Κάποιοι «ραψωδοί» - στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ που για όσους δεν ξεχνούν αποτελεί το φερέφωνο των εκδοτικών συμφερόντων  - οι οποίοι χρυσοπληρώνονται από τις κομματικές νεολαίες με χιλιάδες ευρώ για να παραστούν σε εκδηλώσεις, και μέχρι χτες εξυπηρετούσαν τα shows των αστικών καναλιών προσπάθησαν να μας πουν με δακρύβρεχτο ύφος ότι δεν είχε σχέση με την άκρα αριστερά. Μάλλον τους αρέσει να κρύβουν την αλήθεια όπως πίσω από τους στίχους τους την έλλειψη κάθε πρότασης για ένα τόπο που υπήρξε πεδίο δοκιμών του σιωνιστικού νομίσματος με ερυθρό και αμερικανικό σύμβολο στις 2 πλευρές εδώ και πολλά χρόνια. Είναι ξεκάθαρο ότι τον νέο Λαμπράκη έψαχναν καιρό οι θαμώνες της «νέας αριστεράς» και στον ρόλο του νέου Γκοτζαμάνη -  μόνο το τρίκυκλο λείπει από την ιστορία - ο μισθοφόρος Ρουπακιάς – πρώην μέλος της ΚΝΕ - που μέχρι χτες αν του έλεγες την έννοια εθνικισμός θα σε κοίταγε με απορία. 

Μια χαρά όλοι παίζουν λοιπόν το παιχνίδι του συστήματος και δεν έχουμε παρά να τους αφήσουμε τους ηλίθιους να σκοτωθούν μεταξύ τους αφού ως Αυτόνομοι και Εθνικοσοσιαλιστές δεν νιώθουμε καμιά ανάγκη να υπερασπιστούμε ούτε την ακροδεξιά που μυρίζει παρακράτος και Κατεχάκη, αλλά ούτε και την άκρα αριστερά που είναι το καθεστώς στην υπηρεσία των Βρυξελλών και του Τελ Αβίβ. Μάλλον θα θαφτεί γρήγορα η υπόθεση που λέει ότι ο δράστης ήταν σε ανοιχτή ακρόαση με την ΚΥΠ και όλοι ήξεραν τι θα συμβεί. Στην χώρα του τίποτα η αριστερά θα συνεχίζει να κοιμάται βαριά αλλά πάντα με τα αντιφασιστικά της αντανακλαστικά σε εγρήγορση, ενώ η δεξιά θα καραδοκεί για να τρομοκρατήσει. Το κεντρικό Ισραηλιτικό συμβούλιο για όσους δεν το γνωρίζουν τίμησε την μνήμη του νεκρού αφού γνωρίζουν καλά οι γιοι της Σιών ότι εισερχόμαστε σε καταιγιστικές εξελίξεις στην Ελλάδα με την διαιώνιση και αναζωπύρωση ενός μίσους που ξεκίνησε επί εθνικού διχασμού στις αρχές του 20^ου αιώνα και κορυφώθηκε στην μεταπολίτευση.

Από την άλλη άνθρωποι που φόρεσαν ένα μαύρο μπλουζάκι, τύλιξαν μια σημαία σε ένα κοντάρι και νόμιζαν ότι αυτό σημαίνει υπεράσπιση της πατρίδας «έσωσαν» στο τέλος τον βρωμερό κρατικό και παρακρατικό αντιφασισμό και την εξουσιαστική λογική που θέλει σήμερα να απαγορεύει το εθνόσημο και την σημαία και αύριο την προάσπιση της εθνικής ταυτότητας. Την στιγμή που ο Ρουπακιάς δίνει το χτύπημα χορηγεί παράλληλα πνοή ζωής σε όλους αυτούς που γεννήθηκαν διαχρονικά μέσα από την δημοκρατική μήτρα της μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων, και από τα προαύλια του Πολυτεχνείου βρέθηκαν σήμερα στα πολυτελή γραφεία των υπουργείων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σήμερα οι πολιτικοί απόγονοι του Τζόν και του Ιβάν που βρέθηκαν στο ποταμό Έλβα πριν 70 χρόνια, συναγωνίζονται για το ποιος θα εκπροσωπήσει καλύτερα το αντιφασιστικό τέρας και ξέρουν ότι απέναντι τους πολλές φορές είναι εύκολος στόχος σε επικοινωνιακό και πολιτικό επίπεδο. 

Από τον ρασοφόρο μητροπολίτη Μεσσηνίας και τον ρασοφόρο Άνθιμο μέχρι τον Κοροβέση, τον Γλέζο, τον Θεοδωράκη και τον Παπούλια ακόμα και το παιδεράστή Κον Μπετίτ ή τον Κυριαζίδη που εκπροσωπεί την αστυνομία (δήλωσε ότι «ο Παύλος Φύσσας προσέφερε στη Δημοκρατία»...) το δηλητήριο των ερπετών είναι το ίδιο και δεν έχει ως κύριο στόχο την «Χρυσή Αυγή» η οποία εκτελεί άριστα τον ρόλο που έφτιαξε η ίδια για τον εαυτό της αλλά όλους αυτούς που βλέπουν την μελλοντική εξέλιξη στην κατοχή της χώρας και αντιδρούν! Η καταστολή παίρνει καθημερινά νέα μορφή και χαρακτήρα και απλά έλειπε το κομμάτι εκείνο που θα ολοκλήρωνε τον προμελετημένο σχεδιασμό. Δεν πέτυχαν άλλες ενέργειες που ενορχήστρωσαν στο παρελθόν οι εγκέφαλοι της εξουσίας, χρειαζόταν κάτι εντυπωσιακό που θα συσπειρώσει τα μέλη της antifa και θα οπλίσει στο μέλλον ξανά τα περίστροφα των Εξαρχείων.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι τυχαίο το μαχαίρωμα … μπροστά σε κόσμο της Αμφιάλης, με θεατές τα μπατσόνια της ΔΙΑΣ να γελούν, μέσω εντολών σε κινητά που κανείς δεν θα αποκαλύψει πως έλαβαν μέρος. Άλλωστε ο συνεταιρισμός του κράτους έχει διαχρονικά και ακροδεξιό και ακροαριστερό μεροκάματο. Όλα συνυπάρχουν σε μια κατάσταση που θυμίζει κακοπαιγμένο θέατρο για να γοητευτεί ο αφελής λαός και να σιωπήσει ο αγανακτισμένος. Πέρα από αυτά τα νέα που υπάρχουν στα εξώφυλλα ξαφνικά ο θηλυκός «άγγελος» εμφανίζεται για να συνεχιστεί το επικοινωνιακό παιχνιδάκι της ελ.ας  στο πόσο «καλή είναι η αστυνομία» μήπως και γοητευτεί η μαλθακή νεολαία που ζητάει έναν καλό μισθό, και ας είναι και αυτός του πραιτοριανού του συστήματος βρε αδερφέ …

Σε λίγα χρόνια που θα έχει αποδειχτεί ότι οι πρωταγωνιστές του έργου ήταν πληρωμένοι υπάλληλοι ή απλά χρήσιμοι ηλίθιοι και οι υπεύθυνοι ανεύθυνοι άνθρωποι του παρακράτους όλοι θα τρέχουν να κρυφτούν για να μην αποκαλυφτεί η αλήθεια αλλά η ζημιά θα έχει γίνει. Το αίμα του Φύσσα θα έχει θεριέψει το δέντρο του κρατικού αντιφασισμού και θα σκεπάζει με τα φύλλα του τα μάτια του λαού, την ίδια στιγμή που τα τελευταία κάστρα αντίστασης θα διαλύονται από αυτούς που πίστεψαν στα συνθήματα της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Ας μην ξεχνάμε ότι την ίδια στιγμή που προωθούνται οι τελευταίες κινήσεις των γερμανών καπιταλιστών και ενισχύεται η τρόικα τα εξώφυλλα των εφημερίδων προβάλλουν για 2^η εβδομάδα την σκηνοθεσία της δολοφονίας. Την στιγμή που ο λαός ζητάει την τιμωρία του σάπιου κοινοβουλευτισμού, έρχεται μια βαλβίδα ασφαλείας να διαδραματίσει τον καίριο ρόλο για την εκτόνωση της κατάστασης. Τις επόμενες εβδομάδες ο πρωθυπουργός του προτεκτοράτου που ονομάζεται Ελλάς θα συναντηθεί σε επίπεδο κορυφής με τους Ισραηλινούς για τα θέματα της ενέργειας και των τροφίμων. Έτσι λοιπόν έπρεπε να έχει στα χαρτιά του έναν άσσο που δεν είναι άλλος από την «ιερή εξέταση» του Δένδια ο οποίος τις τελευταίες ημέρες εισβάλλει σε σπίτια Εθνικιστών μετά από τηλεφωνήματα αγνώστων τα οποία αποδεικνύονται προπέτασμα καπνού.

Τι πιο άνετο για το σύστημα λοιπόν με αφορμή την δολοφονία του Φύσσα να περάσει μέσω νομοσχεδίων διάφορα μέτρα που κανείς δεν θα υποψιαστεί, κυρίως τους νέους αντιρατσιστικούς νόμους που ζήτησε η Αμερική και το Ισραήλ πριν ελάχιστους μήνες και κανονισμούς που θα φιμώνουν κυριολεκτικά κάθε φωνή αντίστασης! Αν νομίζουν κάποιοι ότι το πρόσφατο περιστατικό αυτό είναι μεμονωμένο είναι βαθιά γελασμένοι. Εδώ και μήνες όλες οι πλευρές ζητούσαν έναν νεκρό. Κερδισμένη βγαίνει φυσικά η κυβέρνηση Σαμαρά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πέρα από τις δημοσκοπήσεις ο φόνος του Φύσσα είναι μια αφορμή για να σταλεί το μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις ότι στο μέλλον το ανθελληνικό κράτος θα είναι εδώ για να αποτρέψει κάθε αμφισβήτηση της αντιφασιστικής δεξιάς κυβέρνησης του Σαμαρά και της κουστωδίας του.

Απέναντι στις ρητορείες και τα ψεύδη του συστήματος που βρωμάει δυσωδία και πτωμαΐνη , δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε τα λόγια της Φασίστριας ποιήτριας Valeria Marchi αγαπημένης μαθήτριας του D’ Annunzio που πέθανε πολεμώντας. Όταν την περικύκλωσαν οι Αμερικανοσιωνιστές σε αγροτική κατοικία λίγο πριν επιχειρήσει ηρωική έξοδο με τα ελάχιστα πυρομαχικά που της απέμειναν φώναξε δυνατά: «Αδιαφορώ εάν αύριο οι αντιφασίστες θα μου εξαπολύσουν επίθεση με όλα τα μέσα. Εγώ θα φωνάζω στους πάντες την αλήθεια».