Η κοινοβουλευτική δικτατορία του Σαμαρά και η σισύφειος πορεία της «Χρυσής Αυγής».

του Αλεξόπουλου Στέλιου

Όσο και αν διαφωνώ με την διαχρονική πορεία και την ρητορική της ηγεσίας της «Χρυσής Αυγής» οφείλω να αναφερθώ στις πρόσφατες προφυλακίσεις βουλευτών του εν λόγω κόμματος. Καταρχάς θεωρώ δεδομένη την συνυπευθυνότητα των εν λόγω προσώπων για την επιτυχία του Σαμαρά να τους «μαντρώσει» ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι αφού οι ίδιοι σε μια πρωτοφανή επίδειξη μαζικής πολιτικής ανικανότητας έστρωσαν επί μήνες το κόκκινο χαλί στους διώκτες τους και άφησαν αφύλακτη την «κερκόπορτα» μέσα από την οποία οι αντίπαλοι τους κατάφεραν και να τους προφυλακίσουν και να τους θέσουν σε περιορισμό.Όμως ας δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά και χωρίς συναισθηματισμό. 

Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι η επιτομή της αντιφασιστικής παράνοιας και κλασσικό δείγμα δεξιάς δημοκρατικής πολιτικής με φιλοσιωνιστικές ρίζες επιδράσεις και κατευθύνσεις. Με «πολιτικό όχημα» την Μακεδονία και το όνομα των Σκοπίων πορεύτηκε ο «μονόφθαλμος» Μεσσήνιος πολιτικάντης μέσα από ακροδεξιά «πατριωτικά» μονοπάτια και ανδρώθηκε μέσα στον βούρκο του κοινοβουλευτισμού αφού κρατήθηκε για μεγάλο διάστημα ως μια χρήσιμη εφεδρεία από το ίδιο σύστημα χωρίς να εκτεθεί στις παρενέργειες του γνωστού «εκσυγχρονισμού».

Το δικαστικό σύστημα εξουσίας αποτελεί σήμερα την εμπροσθοφυλακή της κατοχικής κυβέρνησης, μιας εξουσίας που δεν κρύβει στο ελάχιστο τις σχέσεις με τα κέντρα ξένα και θεωρεί «λογικό» να δέχεται παρεμβάσεις και εντολές από εξωελλαδικούς παράγοντες. Είναι αλήθεια ότι ακόμη και ο Λαυρέντιος Μπέρια θα εκπλησσόταν αν έβλεπε το «οπλοστάσιο» της αστικής και δήθεν ανεξάρτητης δικαιοσύνης. Στοιχεία που έχουν να κάνουν με άδειες νόμιμων όπλων, φωτογραφίες με προσωπικά δεδομένα, στημένα σκηνικά και βιβλία με «αντιδημοκρατικό» περιεχόμενο όχι μόνο δεν μπορούν να σταθούν στις κατηγορίες αλλά αποτελούν το σύγχρονο ανέκδοτο της δημοκρατίας. Μετά την κατεχόμενη Γερμανία μόνο στην Ελλάδα έχει υπάρξει τόσο μεγάλο κύμα παραπληροφόρησης στην μεταπολεμική εποχή με σκοπό και στόχο να εδραιωθεί ο φόβος απέναντι σε όλους αυτούς που σκέφτονται και πράττουν διαφορετικά από την δημοκρατική «ηθική»!

Είναι αυτό που είχα γράψει παλαιότερα στο άρθρο εδώ ότι:

«Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι έλληνες «εθνικιστές» είναι ότι η «Χρυσή Αυγή» από την πρώτη στιγμή που αποκάλεσε τον πρόεδρο της Βουλής με την επίσημη ιδιότητα του και έδειξε απροκάλυπτο σεβασμό στον παρλιαμενταρισμό έκανε φανερό σε όλους ποια τακτική θα ακολουθήσει στο μέλλον. Από την πρώτη στιγμή που αποδέχτηκε τα πολυτελή αυτοκίνητα, τις δωρεάν μετακινήσεις και τα υπόλοιπα τριάκοντα αργύρια της δημ(ι)οκρατίας σε μηνιαίες δόσεις υποδουλώθηκε στα σχέδια της ανθελληνικής εξουσίας.

Έφτασε με την λογική αυτή να βγάλει μόνη της με τα ίδια της τα χέρια τα μάτια της και να βολοδέρνει τυφλή στα βρώμικα υπόγεια του κράτους και του παρακράτους αφού πίστεψε ότι μπορεί να σεβαστεί … τους κουκουλοφόρους δήμιους του λαού μας. 

Η θέληση της ηγεσίας της είναι να αποτελέσουν όλοι μαζί και οι βουλευτές της και οι οπαδοί της - σε ένα ρεσιτάλ αυτοκτονίας - το υπόγειο διαμέρισμα της πολυκατοικίας που λέγεται αστική δημοκρατία ασχέτως με το γεγονός αν θα τους θάψουν τα ερείπια όλους μαζί στα έγκατα της λαϊκής οργής μόλις ξεσπάσει ο επερχόμενος σεισμός. 

Η «Χρυσή Αυγή» στο άμεσο μέλλον θα αποτελέσει το παράσημο της δημοκρατίας στο βελούδινο μαξιλάρι  του αντιφασισμού και οι διάφοροι Κασιδιάρηδες  και λοιποί πολιτικοί θα συνεχίσουν να αναρωτιούνται γιατί τους καταδιώκει το Σιωνιστικό καθεστώς … αφού όλο αυτόν τον καιρό προσπαθούσαν να πείσουν το ανθρωπόμορφο τέρας της δημοκρατίας ότι «η Χρυσή Αυγή είναι άμεσοδημοκρατικό κόμμα» κατά την δήλωση τους. 

Δεν θα χαρούμε αν δούμε την ηγεσία της «Χρυσής Αυγής» στην φυλακή της αστικής δημοκρατίας. Και αυτό διότι ενώ γνωρίζουμε ότι οι μπουκωμένοι από το δημόσιο χρήμα βουλευτές της και η κομματική της αυλή εξευτέλισαν την έννοια της εθνικοεπαναστατικής πάλης η δίωξη τους θα αποτελέσει την αφετηρία για την ποινικοποίηση των Ιδεών την ποινικοποίηση της σκέψης και των φυλετικών εθνικών συμβόλων»

Ας μην ξεχνούν κάποιοι ότι σε ένα διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας δεν λέει τίποτα αν ο Χ ή ο Ψ κυβερνητικός αποδεχτεί ότι οι επιλογές της κεντρικής εξουσίας είναι κατευθυνόμενες, χαρακτηριστικό παράδειγμα το επεισόδιο Μπαλτάκου. Κάθε δικτατορική δημοκρατική κυβέρνηση μπορεί πολύ εύκολα να ξεπεράσει ανέπαφη τα όποια επικοινωνιακά χτυπήματα από την στιγμή που διαθέτει εφημερίδες και ραδιόφωνα. Από την άλλη πλευρά αυτή της «Χρυσής Αυγής» το αρχηγικό μοντέλο του Μιχαλολιάκου ο οποίος διακρίνεται για τις άστοχες ενέργειες και πράξεις του και θεωρεί ότι όλα κινούνται σύμφωνα με τους δικούς του ρυθμούς, η ανυπαρξία εσωτερικής «αντιπολίτευσης» στις κεντρικές επιλογές και η απραξία της πλειοψηφίας της λαϊκής βάσης - ενός αριθμού ατόμων που σε επίπεδο ψήφων υπερβαίνει τις 500.000 - αφήνουν ανοιχτό το πεδίο σε νέες «σισύφειες» πορείες που στο τέλος φέρνουν πάντα την καταστροφή όπως είναι φυσικό. Έρχεται εύκολα λοιπόν η απάντηση γιατί  δεν επέλεξαν επί 2 χρόνια - παρόλο την χρηματοδότηση με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ - να παίξουν έναν καίριο ρόλο στην κοινωνία με δικό τους κανάλι και ραδιόφωνο, στέκια νεολαίας, κοινωνικές δομές, αλλά αναλώθηκαν εν τέλει σε βλακώδεις συζητήσεις και αυτιστικές συμπεριφορές. 


Πολλοί είναι φυσικό να αναρωτηθούν αν αξίζει να ασχολούμαστε με ένα κόμμα που έχει ξεπουλήσει η ηγεσία του κάθε εθνικοσοσιαλιστική παράδοση εδώ και χρόνια, έχει διαγράψει και παραγκωνίσει αξιόλογα στελέχη και έχει φερθεί με τάσεις πολιτικής αυτοκτονίας που αντί να ελκύει στο τέλος την ποιοτική συνείδηση απεναντίας αποθαρρύνει τις υγιείς σκέψεις. Η «Χρυσή Αυγή» είναι μόνο η αυλαία για το σύστημα αφού γνωρίζει ότι ολόκληρη η ηγετική της ομάδα διαθέτει «αχίλλειο πτέρνα» και μπορεί να τους κατευθύνει ως μαριονέτες στην σκηνή για τα δικά της σχέδια όποτε χρειαστεί.

Γράφει χαρακτηριστικά ένας εκλεκτός συναγωνιστής - και πρώην χρυσαυγίτης - με αφορμή ένα άρθρο του Μιχαλολιάκου:

«Η "επαναστατικότητα" που επικαλείται ο αρχηγός της ΧΑ στο σημερινό του άρθρο, ποτέ δεν συμβιβάστηκε με την “απόλυτη νομιμότητα” ούτε και μπορεί να συμβιβαστεί με την τυφλή εμπιστοσύνη σε μια κατοχική δικαιοσύνη. Στο άρθρο του ο Ν. Μιχαλολιάκος, σαν όμηρος του συστήματος, το μόνο που δείχνει να περιμένει πια είναι το αποτέλεσμα μιας αμφιλεγόμενης δίκης ελπίζοντας ότι μια “μειοψηφία αδιάφθορων δικαστικών” θα βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Μέχρι τότε παραμένει παράνομα φυλακισμένος από την ίδια κατοχική δικαιοσύνη που ακόμα δείχνει να εμπιστεύεται, προτρέποντας μάλιστα τους πιστούς του σε επανάσταση της γραφίδας (η του πληκτρολογίου)?!  Πραγματικά δεν έχει μείνει τίποτα άλλο πια να πράξουν οι Χρυσαυγίτες εκτός από αυτό? Τελικά ποιανού όμηρος πραγματικά είναι ο Νίκος Μιχαλολιάκος? Του συστήματος ή των επιλογών του?»

Του εαυτού του θα πρόσθετα εγώ. Ένας άνθρωπος που πάντα βολόδερνε ανάμεσα στην δεξιά και τον «φασισμό», που ποτέ του δεν στηρίχθηκε σε άξιους αλλά μόνο σε «αυλικούς», που πολέμησε κάθε υγιή προσπάθεια και έδωσε σημασία σε χαμερπή άτομα. Η μονολιθική κάθετη  οργάνωση του κόμματος του είναι η διαχρονική παγίδα της δομής του «κινήματος». Ενός «κινήματος» που όσο και αν θέλει να διαφημίζει την «επαναστατικότητα» του καθημερινά πέφτει σε νέες «ενέδρες» και βρίσκεται συνέχεια στα «δίχτυα» του καθεστώτος. Να σημειωθεί ότι με τους «κανίβαλους» της δημοκρατίας δεν μπορείς να μοιραστείς … συνταγές μαγειρικής για να θυμηθώ και να παραφράσω έναν γνωστό μπολσεβίκο. 

Σε ένα άλλο σημείο του λόγου του ο ίδιος συναγωνιστής τονίζει πολύ σωστά: 


«Ποτέ στην Ιστορία Εθνικιστικό κίνημα δεν στηρίχθηκε αποκλειστικά και μόνο στον κοινοβουλευτικό αγώνα χωρίς και να αλλοτριωθεί από τις βασικές αρχές του ... Δεν μπορείς να δυναμιτίσεις τον ναό της Μασονίας από τα μέσα χωρίς να έχεις μια πολιτικοστρατιωτική δομή που θα σε στηρίξει από έξω ... Η Λιβανέζικη Χεζμπολάχ το έχει καταλάβει καλά αυτό ... Αυτούς βέβαια δεν τους ζητούν να απολογηθούν γιατί βαδίζουν σε στρατιωτικό βηματισμό κάθε φορά που τους παίρνουν συνέντευξη …»

Αφού λοιπόν οι οργανωμένοι «Έλληνες Εθνικιστές» επί 2 χρόνια τόνιζαν ότι θα τσακίσουν ... την «δικτατορία των διεφθαρμένων» και σήμερα βρίσκονται δεκάδες εξ αυτών φυλακισμένοι στα κάτεργα της δημοκρατίας ποια είναι η λύση για τους ίδιους; Δεν αναφέρομαι φυσικά μόνο στους βουλευτές τους που έχουν χιλιάδες ευρώ στους λογαριασμούς τους λόγω των βουλευτικών αποζημιώσεων και μπορούν να πληρώσουν δικηγόρους ή να ζήσουν με μια σχετική άνεση πίσω από τα σίδερα αλλά σε δεκάδες άλλους που κυνηγήθηκαν και φυλακίστηκαν - μετά τον προβοκατόρικο θάνατο του Φύσσα - και αντιμετωπίζουν καθημερινά χίλιες δυσκολίες. Την παρακάτω απάντηση θα την δώσω γιατί μας διαβάζουν ανάμεσα σε άλλους εκατοντάδες «Χρυσαυγίτες» πολλοί εκ των οποίων έχουν καταλάβει τι συμβαίνει … και μας στέλνουν απορίες και ερωτήσεις. 


Δεν έχουν να κάνουν τίποτε άλλο παρά να διαπράξουν ένα εσωτερικό κομματικό «πραξικόπημα» το οποίο θα απομονώσει το περιβάλλον του Μιχαλολιάκου, θα προχωρήσει σε νέες δυναμικές ενέργειες οι οποίες θα προβάλλουν με την σειρά τους τα νέα παιδιά  της 2ης γραμμής στελέχη με ποιοτικό πολιτικό/κοινωνικό λόγο και έργο, ενώ παράλληλα αυτή η πράξη θα καθαρίσει τον «κόπρο του Αυγεία» και θα απομονώσει τους προβοκάτορες που διεξάγουν το έργο του γνωστού παρακράτους. Από την άλλη μεριά ας έχουν στο μυαλό τους όλοι ότι πάντα υπάρχει ο δύσβατος αλλά φωτεινός δρόμος της «Εθνικοεπαναστατικής Αυτονομίας» μια πρόταση ζωής που δεν αφήνει τις μολυσματικές ασθένειες του «γραικυλισμού» να αποσυντονίσουν τις προσωπικότητες του αγώνα, ο οποίος είναι πέρα από κομματικά γραφεία και βουλευτικά έδρανα. 


Άλλωστε να μην ξεχνάει κανείς ότι: 

«Τα κρατικά τραπεζογραμμάτια (ευρώ) της βουλευτικής αποζημίωσης όταν καταλήγουν στην τσέπη σου κ. βουλευτά και όχι στον εργάτη, αγρότη, πολύτεκνο, άνεργο, φοιτητή - γιατί από αυτόν τα πήραν για να στα δώσουν εσένα - μεταμορφώνονται με μιας σε "τριάκοντα αργύρια" και η κατάληξη πολλές φορές είναι η πολιτική κ' βιολογική αυτοχειρία ... όπου το σκαμνί είτε το κλωτσάει ο αφυπνιζόμενος λαός είτε ο ίδιος ο βουλευτής με τις επιλογές του όπως είναι η πίστη στο σύνταγμα ... στο εθνοκτόνο κράτος ... και στην αστική κοινοβουλευτική δημ(ι)οκρατία ...»