Oswald Mosley: «Ο μύθος της Ελευθερίας»

Εμείς αντιθέτως, ρωτάμε αν οποιοσδήποτε τίμιος άνθρωπος ή κίνημα στην πολιτική, δεν θα έθετε ως πρώτιστο μέλημά του και πρώτιστο καθήκον του, το να δημιουργήσει ένα όργανο διακυβέρνησης με το οποίο θα μπορούσε να πραγματοποιήσει τις πολιτικές υποσχέσεις που είχε δώσει στο λαό και για τις οποίες ο λαός το ψήφισε. Ωστόσο, όλα τα παλιά κόμματα συνεργάζονται από κοινού για να αντισταθούν σε αυτή την στοιχειώδη αρχή της εντιμότητας και να καταγγείλουν οποιαδήποτε πρόταση που δίνει στο λαό την πρώτη αρχή της ελευθερίας και της πραγματικής εκτέλεσης της πολιτικής που αυτός επιθυμεί. Ως εκ τούτου η ψήφος στις εκλογές γίνεται όλο και πιο κενή νοήματος και λιγότεροι άνθρωποι κάνουν τον κόπο να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, καθώς έχουν αποκτήσει την πικρή εμπειρία ότι, ανεξάρτητα από το κόμμα το οποίο ψηφίζουν, ποτέ δεν θα εφαρμοστεί η πολιτική την οποία έχουν ψηφίσει.

Το κοινοβουλευτικό τοπίο γίνεται γελοίο, καθώς ο λαός αντιλαμβάνεται ότι το σύστημα αυτό δεν μπορεί ποτέ να του προσφέρει κάτι καλό και όπως γίνεται με όλα τα συστήματα που παραπαίουν, τα κοινοβουλευτικά μυαλά το μόνο που φαίνεται να τα ανησυχεί είναι το πώς θα παράγουν την δική τους καρικατούρα.

Η Ιστορία κάποτε θα καταγράψει μια περίεργη εκτροπή του ανθρώπινου νου όπου μεγάλα κράτη εκλέγουν μια κυβέρνηση για να κάνει μια δουλειά και στη συνέχεια επιλέγουν μια αντιπολίτευση για να σταματήσει αυτούς που την κάνουν…. Ωστόσο, αυτή η εξαιρετική παντομίμα, όπου τίποτα δεν είναι σοβαρό, και τίποτα σοβαρό δεν συζητιέται, απεικονίζεται ως το μόνο μέσο για τη διατήρηση των ελευθεριών του λαού.

Είναι απλό να καταλάβουμε τα μέσα με τα οποία έχει επιτευχθεί αυτή η μεγάλη κομπίνα. Το πρώτο μέσο είναι η διατήρηση ενός απαρχαιωμένου κοινοβουλευτικού συστήματος που εξακολουθεί να τροφοδοτείται με το μύθο της ελευθερίας, ενώ η κυβέρνηση έχει παραλύσει και η πραγματική δύναμή της ασκείται από αλλού, όχι από αυτό που θέλει ο λαός, αλλά από αυτό που θέλει ο οικονομικός παράγοντας.

Το δεύτερο μέσο είναι το μονοπώλιο της προπαγάνδας από τη δύναμη του χρήματος υπό τη μορφή ενός Τύπου που επίσης τροφοδοτείται από το μύθο της ελευθερίας. Η Ελευθερία του Τύπου που κτίστηκε από γνήσιους δημοσιογράφους που μετέδιδαν έντιμες «ειδήσεις» πολύ καιρό πριν, έδωσε την θέση της, στο μεγαλύτερο μέρος του Τύπου, σε οικονομικές δυνάμεις που έχουν αποκτήσει τον έλεγχο των μεγάλων πακέτων των μετοχών των εφημερίδων. Έτσι, η δύναμη του χρήματος και πάλι στο όνομα της «Ελευθερίας του Τύπου» μπορεί να σερβίρει στο λαό όχι μόνο τις απόψεις, αλλά και τις «ειδήσεις» εκείνες οι οποίες εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εξουσίας του χρήματος. Έτσι, στον «ελεύθερο» Βρετανό πολίτη στερούν το οποιοδήποτε νόημα να ψηφίσει ώστε να λάβει κάποτε αυτό που θέλει, αλλά επίσης του στερούν ακόμα και το μικρό προνόμιο της εκμάθησης της αλήθειας. Γιατί τόσο η εξουσία όσο και η προπαγάνδα είναι εξίσου, στα χέρια μιας δύναμης της οποίας τα συμφέροντα συγκρούονται με τα συμφέροντα του λαού και η οποία για αυτό ακριβώς, μεριμνά ώστε ο λαός ποτέ να μην μάθει την αλήθεια.

Υπό αυτές τις συνθήκες ο μύθος της ελευθερίας στο Κοινοβούλιο και στον Τύπο ενώνουν τις δυνάμεις τους για να προωθήσουν την υποδούλωση του λαού.

Από το “Tomorrow We Live” (1938), του Sir Oswald Mosley (1896 – 1980) / Μετ.: ΚΟ. Ο Όσβαλντ Μόσλεϊ ήταν Βρετανός αριστοκράτης πολιτικός και στρατιωτικός, που ίδρυσε την Βρετανική Ένωση Φασιστών (The British Union of Fascists). 

πηγή