«Στρατηγέ, ο αγώνας σας με γοήτευσε και απετέλεσε παράδειγμα για την απελευθέρωση της πατρίδας μου. Συγχαρητήρια. Εύχομαι η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη να βασιλεύσουν επιτέλους στον κόσμο» (1959).
Μετά το θάνατο του Διγενή τηλεγράφησε στην σύζυγο του Κική:
«Εφήρμοσα κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της χώρας μου τα αντάρτικα σχέδια που είχε χρησιμοποιήσει ο στρατηγός Γρίβας στον αγώνα της ΕΟΚΑ»
«Δημοκρατία είναι η σφαγή των Ιδεών για τον θρίαμβο των
απόψεων. Η δημοκρατία διασφαλίζει ότι όλα υπάρχουν σε συνάρτηση με την αγορά. Η
δημοκρατία σκοτώνει το Ιερό για το πετρέλαιο»
Franco
Freda
Το τηλέφωνο χτύπησε το απόγευμα της Πρωτοχρονιάς, με την είδηση που μεταφέρθηκε από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής να είναι όχι απλώς άσχημη, αλλά σοκαριστική: «Άστα να πάνε, πέθανε ο Ισίδωρος…».
Θα ήταν ψέμα και υπερβολή εάν έλεγα ότι ήμουν «κολλητός» με τον Ισίδωρο. Είχαμε, όμως, καλή «χημεία» και επικοινωνία όποτε βρισκόμασταν, γι’ αυτό και η απώλειά του με συγκλόνισε. Ο Ισίδωρος «Hjarulv Henker» Γαλάνης είναι ένας Ακτιβιστής των Ιδεών μας, με κύρια δραστηριοποιημένη έκφρασή του το στιχουργικό και ηχητικό μουσικό μήνυμα. Κιθαρίστας επί σειρά ετών σε μία σειρά συγκροτημάτων όπως Der Sturmer, Wodulf, Dreadful Relic και No Surrender (στην αρχική μορφή τους).
Δεν περιορίστηκε, όμως, μόνο σε αυτό τον τομέα. Συνέβαλε, επίσης, στις μεταφράσεις αρκετών βιβλίων ιδεολογικού και ιστορικού περιεχομένου, συμμετείχε σε πολιτικές εκδηλώσεις και πορείες της κυριότερης έκφρασης του Ελληνικού εθνικιστικού κινήματος της Χρυσής Αυγής, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ήταν στενά «κομματικοποιημένος».
Χρησιμοποίησα νωρίτερα τη λέξη – έκφραση «είναι« και όχι «ήταν», ακριβώς επειδή δεν θεωρώ ως «ανενεργό» πλέον τον Ισίδωρο. Κάθε Νεκρός που έχει συμβάλει με το «λιθάρι» του ή τις «πέτρες» του στον αρμό του κτισίματος των Ιδεών μας, δεν έχει στενά παρελθοντολογική έννοια ούτε «ημερομηνία λήξης», καθώς παραμένει Για Πάντα Ζωντανός μέσα από τα έργα και τις πράξεις του.
Αυτό συμβαίνει και με τον Ισίδωρο. Τον πάντοτε χαμογελαστό Σύντροφο, τον «Έλληνα Dave Murray» όπως τον αποκαλούσα (λόγω της εμφανούς ομοιότητάς του με τον πασίγνωστο κιθαρίστα των Iron Maiden), με αποτέλεσμα να γελάει με το «παρατσούκλι» που του απέδιδα.
Κλείνοντας αυτό το σύντομο – περιεκτικό In Memoriam για τον Ισίδωρο, τονίζω ότι η Τιμή στην Μνήμη των Νεκρών αποτελεί το Νέκταρ που τους τρέφει και τους διατηρεί Ακμαίους, Υπερήφανους, Αγέρωχους δίπλα στους Θεϊκούς Θρόνους του Ολύμπου και ως εκ τούτου, Αιώνιους, Αθάνατους. Ο Μεγαλύτερος Φόρος Τιμής και Σεβασμού σε κάθε Νεκρό Σύντροφο που έριξε το δικό του «κλαδί» ή «κούτσουρο» στην παντοτινά άσβεστη φωτιά των Ιερών Ιδεών μας είναι να συνεχίζουμε με μεγαλύτερη ορμή, δύναμη και όρεξη τον Αέναο Αγώνα για την επικράτηση της Αλήθειας που πρεσβεύουμε και υπερασπιζόμαστε.
Σύντροφε Ισίδωρε,
Ζεις Για Πάντα
στις Εμπνεύσεις
και τις Πράξεις μας!
-wzor.jpg)
