Στην Ελλάδα των reality shows

της Άρτεμις

Με τον όρο reality shows χαρακτηρίζονται όλες εκείνες οι τηλεοπτικές εκπομπές, στις οποίες οι διαγωνιζόμενοι καλούνται να δείξουν τον πραγματικό χαρακτήρα τους. Το πρώτο reality που έκανε την εμφάνισή του στην Ελλάδα, ήταν το Big Brother (Μεγάλος Αδελφός) στις 10 Σεπτεμβρίου 2001, με παρουσιαστή, τον πατέρα των reality, όπως χαρακτηρίζεται, Ανδρέα Μικρούτσικο. Έπειτα ακολούθησαν και άλλα reality τραγουδιού, reality που προωθούσαν τον έρωτα, μαγειρικής και επιβίωσης.

Θα έπρεπε να προβληματιστούμε για την ευρεία διάδοση και την μεγάλη επιτυχία των reality. Ποιοι λόγοι οδηγούν σε αυτό; Αρχικά, ο κόσμος προσπαθώντας να ξεχάσει τα δικά του προβλήματα προτιμά να ασχοληθεί με την ιδιωτική ζωή των υπολοίπων. Η περιέργεια όμως αυτή πολλές φορές φτάνει σε επίπεδα νοσηρότητας. Ως τηλεθεατές χαιρόμαστε με τη βία, τους καυγάδες και τη δυστυχία των άλλων. Ικανοποιούμαστε διαπιστώνοντας πως υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν περισσότερες δυσκολίες απ’ ότι εμείς.

Δυστυχώς οι επιπτώσεις αυτών των reality έχουν αρνητικό αντίκτυπο στις νεαρές κυρίως ηλικίες. Οι έφηβοι θεωρούν πως θα επιτύχουν στη ζωή τους μέσα από τις μεγάλες σκηνές και τα φώτα δημοσιότητας , χωρίς καμία προσπάθεια. Τις περισσότερες φορές μέσα από τα reality προωθούνται αρνητικά πρότυπα, αφού προσπαθούν να μας πείσουν πως για να επιτύχουμε θα πρέπει είτε να έχουμε κοιλιακούς και γυμνασμένο σώμα, είτε να είμαστε ομοφυλόφιλοι, πλέον συχνό θέμα σε εκπομπές, είτε τα κοριτσάκια να περιφέρονται ημίγυμνα στις παραλίες του Αγίου Δομίνικου. 

Για ένα πιάτο φαγητό και ένα κομμάτι ψωμί, την ώρα που Ελληνικές οικογένειες πεινάνε, όχι γιατί δεν έχουν συνταγές, αλλά δεν έχουν χρήματα, προωθείται η «ρουφιανία» και το «τσατσιλίκι». Θα σε ρουφιανέψω πολύ απλά για να φάω. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σήμερα, σε περίοδο οικονομικής κρίσης που οι ελληνικές οικογένειες είναι σε κατάσταση πουν δεν μπορούν ούτε να θρέψουν τα παιδιά τους, η πλουτοκρατία που κατέχει τα ΜΜΕ προβάλλει όλο και περισσότερες εκπομπές με συνταγές από ακριβά εστιατόρια και διάφορους ειδικούς της μαγειρικής τέχνης. Μια ακόμη γερή δόση ειρωνείας και μια ακόμη πρόκληση από τους γύπες της ενημέρωσης. Το μήνυμα είναι απλό και άμεσο. Μπορεί να μην έχεις να φας αλλά αφιέρωσε χρόνο για να δεις πως κάποιοι φτιάχνουν όμορφα πιάτα τα οποία έχεις το δικαίωμα μόνο να τα ονειρευτείς.

Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα να αλλάξουν, αφού τα reality δεν έχουν μπει τόσο αθώα στη ζωή μας. Μέσα από αυτά τα προγράμματα ο τηλεθεατής αποσπάται από τα αληθινά και καίρια ζητήματα που συμβαίνουν γύρω του, ζει σε έναν πλασματικό κόσμο. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν ως πολίτες και τηλεθεατές αν έχουμε καλύτερο ποιοτικό και διανοητικό επίπεδο απ’ όλους αυτούς τους συμμετέχοντες των reality. Ας κλείσουμε τη τηλεόραση μας σε αυτά τα τηλεοπτικά σκουπίδια και ίσως τότε καταφέρουμε να εξαλείψουμε τη μάστιγα που ονομάζεται reality shows.