München Putsch

της Μαρίας Παπαστεφάνου

Ἦταν 8 Νοεμβρίου τοῦ 1923 ὅταν ἀποπειράθηκε ἡ ἀνατροπὴ τῆς ἀστικῆς κυβέρνησης τῆς Βαυαρίας. Στὴ μπυραρία τοῦ Μονάχου «Löwenbräukeller» εἶχαν συγκεντρωθεῖ ἡ ἐπιχειρηματικὴ ἐλὶτ καθὼς καὶ οἱ ἐπικεφαλῆς τῶν κρατικῶν θεσμῶν καὶ τῆς βαυαρικῆς κυβέρνησης, σὲ ὁμιλία τοῦ προέδρου τοῦ κρατιδίου τῆς Βαυαρίας, Γκοῦσταφ φὸν Κάρ.

Ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Χέρμαν Γκέρινγκ, τὰ τάγματα ἐφόδου τοῦ Ἐθνικοσοσιαλιστικοῦ Γερμανικοῦ Ἐργατικοῦ Κόμματος περικύκλωσαν τὴν μπυραρία. Στὶς 8:30 ὁ Χίτλερ, ἀκολουθούμενος ἀπὸ μία ὁμάδα ἔνοπλων SA, εἰσέβαλε στὴν μπυραρία ἀνακοινώνοντας πὼς: «Ἡ ἐθνικὴ ἐπανάσταση βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη. Οἱ κυβερνήσεις Βαυαρίας καὶ Βερολίνου κατέρρευσαν. Σὲ λίγη ὥρα θὰ σχηματίσουμε τὴ δική μας κυβέρνηση». Τὴν ἴδια ὥρα, ὁ Ἒρνστ Ρέμ, ἡγέτης τῶν SA, μὲ μία ὁμάδα μαχητῶν του, κατέλαβε τὸ Ὑπουργεῖο Πολέμου.

Τὴν ἑπομένη, στὶς 9 Νοεμβρίου, ὁ Χίτλερ μαζὶ μὲ περίπου 3.000 ἐνόπλους Ἐθνικοσοσιαλιστές, πορεύτηκε στοὺς δρόμους τοῦ Μονάχου μὲ στόχο νὰ συνενωθεῖ μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ Ρὲμ ποὺ κατεῖχαν τὸ Ὑπουργεῖο Πολέμου. Στὴν πλατεῖα Odeonsplatz ὅμως, βρῆκαν τὸν δρόμο κλεισμένο ἀπὸ τὶς δυνάμεις καταστολῆς τῆς Βαυαρίας, οἱ ὁποῖες, μετὰ ἀπὸ σκληρὴ μάχη, θὰ καταπνίξουν στὸ αἷμα τὴν ἐξέγερση τῶν Ἐθνικοσοσιαλιστῶν, οἱ ὁποῖοι θὰ θρηνήσουν 16 νεκρούς. Τὸ ἐγχείρημα θὰ μείνει γνωστὸ ὡς München Putsch (πραξικόπημα τοῦ Μονάχου).

Ὁ Ἀδόλφος, μέσα ἀπὸ τὴν φυλακή, τιμῶντας τοὺς νεκροὺς συντρόφους του, θὰ ἀφιερώσει τὸ "Ὁ Ἀγών μου" στὴν μνήμη τους. Δέκα χρόνια μετά, η φύση νομοτελειακὰ φρόντισε καὶ ἡ ἐξουσία πέρασε στὰ χέρια μας, ἀνατρέποντας τὴν μισητὴ δημοκρατία τῆς Βαϊμάρης.

Τὸ Feldherrnhalle ἦταν τὸ κτήριο τῆς πλατεῖας Odeonsplatz μπροστὰ στὸ ὁποῖο ἔπεσαν οἱ 16 ἥρωες τοῦ "Πραξικοπήματος τῆς Μπυραρίας". Μετὰ τῆν ἐπικράτηση τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ (Ἰανουάριος 1933) στὴ Γερμανία, μία πλάκα μὲ τὰ ὀνόματα τῶν νεκρῶν ἡρώων τοποθετήθηκε στὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ τοῦ κτηρίου, τὸ ὁποῖο μετατράπηκε σὲ μνημεῖο καὶ χῶρο ἐπίσημων τελετῶν, στὶς ὁποῖες γινόταν καὶ ἔπαρση τῆς Blutfahne (Σημαία τοῦ Αἵματος), μίας σημαίας ποὺ εἶχε βαφτεῖ μὲ τὸ αἷμα τῶν νεκρῶν ἡρώων. Λίγο ἀργότερα χτίστηκαν δύο ἄλλα κτίσματα, οἱ "Ehrentempel" (Ναοὶ τῆς Τιμῆς), στοὺς ὁποίους φυλάσσονταν τὰ σώματα τῶν ἡρώων. 

Τοποθετήθηκαν ἀνὰ τέσσερις σὲ εἰδικὲς σαρκοφάγους σὲ κάθε γωνία τοῦ μνημείου, μὲ κάθε σαρκοφάγο νὰ φέρει τὰ ὀνόματα τῶν νεκρῶν ποὺ περιεῖχε. Στὸ σημεῖο ὑπῆρχαν σὲ 24ωρη βάση δύο φρουροί καὶ κάθε διερχόμενος ὄφειλε Ἐθνικοσοσιαλιστικό χαιρετισμό. 

Μετὰ τὴν ἧττα τῆς Ἐθνικοσοσιαλιστικῆς Γερμανίας, τὰ σώματα ἀφαιρέθηκαν ἀπὸ τὸ μνημεῖο. Οἱ συγγενεῖς τῶν ἡρωῶν ἀναγκάστηκαν εἴτε νὰ ἐνταφιάσουν τὶς σοροὺς σὲ ἀνώνυμους τάφους, εἴτε νὰ τοὺς ἀποτεφρώσουν, ἐνῷ τὸ μνημεῖο στὸ Feldherrnhalle ξηλώθηκε καὶ τὸ κτήριο ἐπέστρεψε στὴν παλιά του μορφή καὶ τοποθετήθηκε ἀναμνηστικὴ πλάκα μὲ τὰ ὀνόματα τῶν μελῶν τῶν δυνάμεων καταστολῆς ποὺ εἶχαν σκοτωθεῖ κατὰ τὴν καταστολὴ τοῦ πραξικοπήματος.