Νέα έκδοση: ο Μίρτσεα Ελιάντε και η Σιδηρά Φρουρά

"...Η νέα κυκλοφορία από τις εκδόσεις Λόγχη, αφορά στους εθνικιστές διανοουμένους του μεσοπολέμου εστιάζοντας στον ρουμανικό εθνικισμό και την σχέση, κυρίως, του Μίρτσεα Ελιάντε με την Σιδηρά Φρουρά. Ο μεταφραστής, στον πρόλογο του μας εξηγεί με γλαφυρότητα: «Η πρώτη μου γνωριμία με τα κείμενα και, κατ’ επέκτασιν, τη σκέψη του Mircea Eliade έγινε κατά την περίοδο των φοιτητικών μου χρόνων, όταν ξεκίνησα να μελετώ το έργο του, το οποίο ομολογώ πως με σαγήνευσε. Ο Mircea Eliade δεν ήταν ένας από τους συνηθισμένους θρησκειολόγους της σειράς, που είχαν θέσει σκοπό της μίζερης καριέρας τους να αποδείξουν ότι το μεταφυσικό είναι ανύπαρκτο ή, σπανιότερα, να καταδείξουν την υπεροχή του Χριστιανισμού έναντι των υπολοίπων θρησκειών. Εκείνος εμβάθυνε στην ουσία κάθε θρησκεύματος αναζητώντας να αναδείξει ουσιώδη στοιχεία της πνευματικότητος του. Σε μια εποχή μάλιστα που οι αθεϊστικές προκαταλήψεις – σε συνδυασμό με την κραυγαλέα μετριότητα πολλών θρησκειολόγων -έκαναν θραύση, η μελέτη των έργων του Eliade αποτελούσε κυριολεκτικώς μια πνευματική όαση στην έρημο του πνεύματος της θρησκειολογικής κι ενίοτε της θεολογικής επιστήμης..."

για περισσότερα διαβάστε εδώ

Ο Ρουμανικός Επαναστατικός Εθνικισμός.

του Kitas

Ιδιαίτερη θέση στην ιστορία των Φασισμών, του Εθνικοσοσιαλισμού και των Εθνικών δικτατοριών στην Ευρώπη κατέχει ο Ρουμανικός εθνικισμός , όπως εκδηλώθηκε ως κίνημα από τις αρχές του προηγουμένου αιώνα και μέχρι την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Και αυτό γιατί εμφανίζεται οργανωμένος πολύ πριν ο Μουσολίνι ή ο Χίτλερ προχωρήσουν στην ίδρυση κινημάτων και διότι επηρεάζεται από διαφορετικούς παράγοντες ή από τους ίδιους, αλλά με τρόπο διαφορετικό. Στη χρονική αυτή πρωτοπορία συνέβαλαν η ισχυρή παρουσία Εβραίων στην Ρουμανία και η έκρηξη της Οκτωβριανής Επαναστάσεως το 1917 με επακόλουθο την άμεση απειλή της ίδιας της κρατικής υποστάσεως της Ρουμανίας τόσο εξαιτίας της ρωσικής μειονότητας στην Μολδαβία όσο και της άμεσης γειτνίασης της με την νεαρά τότε ΕΣΣΔ, που διευκόλυνε την ταχεία διάδοση των επικίνδυνων διεθνιστικών ιδεωδών της παγκοσμίου κομμουνιστικής επανάστασης.

Ήδη το 1910 ο Codreanu και οι συναγωνιστές του ορκίζονται στο δάσος της Dubrina ότι θα αντισταθούν σε μία σοβιετική εισβολή, σε μία εποχή που ο Χίτλερ ήταν ακόμη στρατιώτης, ο Μουσολίνι σοσιαλιστής, ο Mosley συντηρητικός και ο Maurras προσπαθούσε να διαδώσει την αξία του «ολοκληρωμένου εθνικισμού» στην ριζοσπαστική δεξιά Action Francaise . Φορείς των διεθνιστικών και κομμουνιστικών ιδεών αυτών ήταν εκείνη την εποχή στην Ρουμανία και οι Εβραίοι κάτοικοί της, οι οποίοι, ως είθισται, μολονότι αποτελούσαν μειοψηφία, ήλεγχαν το εμπόριο και τα ελεύθερα επαγγέλματα Το 1907 οι Ρουμάνοι γεωργοί μίας εβραϊκής γεωργικής ιδιοκτησίας εξηγέρθησαν με επακόλουθο την επέμβαση το στρατού και την δολοφονία 10.000 Ρουμάνων αγροτών. Την εξέγερση τούτη υπεστήριξαν διάφοροι εθνικιστές διανοούμενοι, ανάμεσά τους ο A.C.Cuza, ο επονομαζόμενος «Ρουμάνος Drumont», καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Ιασίου, ο ιστορικός Iorga και ο Ίων Zelea Codreanu , πατέρας του Κορνήλιου Codreanu.

Η σημαντικότερη χρονολογία για τον ρουμανικό εθνικισμό δεν συμπίπτει με την έκρηξη ή με τον τερματισμό του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά τοποθετείται στο 1923, έτος της σκανδαλώδους παραχωρήσεως πολιτικών δικαιωμάτων στους Εβραίους της Ρουμανίας με την αναθεώρηση του άρθρου 7 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο οι 2.000.000 Εβραίοι που κατοικούσαν τότε στην Ρουμανία αποκτούσαν την ρουμανική υπηκοότητα και επισήμως πλέον την πρόσβαση στην δημόσια και πολιτική ζωή της Ρουμανίας. Οι θυελλώδεις αντιδράσεις στα Πανεπιστήμια, σε ορισμένες σχολές των οποίων οι Εβραίοι αποτελούσαν την πλειοψηφία, σηματοδοτούν την έναρξη του Φοιτητικού Κινήματος εναντίον της αναθεωρήσεως. Οι φιλελεύθεροι της κυβερνήσεως αντέδρασαν δυναμικά μέσω του στρατού, ο οποίος κτύπησε τους φοιτητές, οι αρχές προέβησαν σε συλλήψεις, ενώ κατήργησαν τις φοιτητικές εστίες και τις υποτροφίες, με αποτέλεσμα οι φοιτητές να επιστρέψουν στα μαθήματά τους, έχοντας, όμως, προηγηθεί έξη μήνες κινητοποιήσεων και αγώνων ( ο νους μας τρέχει στο ψευδεπίγραφο «φοιτητικό κίνημα» των κομματόσκυλων , των βολεμένων και των ιδιοτελών αγωνιστών των προστατευμένων από το πανεπιστημιακό άσυλο αμφιθεάτρων της μεταπολιτευτικής αηδίας). Ο Codreanu ήδη από το 1920 είχε δημιουργήσει τον «Εθνικό Χριστιανικό Σοσιαλισμό» στο Ιάσιο, όπου σπούδαζε Νομική και κατάφερε, παρά τις διώξεις εκ μέρους της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου του Ιασίου, να γίνει πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών της Νομικής Σχολής.

Η κίνηση του, όμως, δεν έτυχε ιδιαίτερης απήχησης. Από το 1923 μέχρι το 1927 συνδεόταν την Λίγκα της Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης (LANC), της οποίας προΐστατο ο καθηγητής Cuza. Η Λίγκα της Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης είχε στις τάξεις της έναν διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό μορφωμένων ανθρώπων, ίσως την ελίτ των διανοουμένων της Ρουμανίας. Τέτοια σύνθεση την καθιστούσε αξιόλογη ποιοτικά μεν, αποστερούσε, όμως, την οιαδήποτε δυνατότητα τουλάχιστον επιρροής στις μάζες. Οι σχέσεις του Codreanu με το την LANC είχαν διαταραχθεί από το 1923, όταν είχε συλληφθεί και φυλακισθεί με την κατηγορία της απειλής ότι θα σκότωνε «προδότες» και το 1925 με την κατηγορία της δολοφονίας. Το 1927, λοιπόν, απεφάσισε να αποχωρήσει από την Λίγκα της Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης. «Σήμερα στις 27 Ιουνίου 1927 στις 10 το βράδυ ιδρύεται υπό την ηγεσία μου η «Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ». Όποιος πιστεύει δίχως ιδιοτέλεια, ας ενωθεί με τις τάξεις μας. Όποιος αμφιβάλλει, ας μείνει στην άκρη». Κάλεσε συναγωνιστές του από όλη την Ρουμανία και ζήτησε από το καθηγητή Cuza να τους απαλλάξει από τον όρκο που είχαν δώσει με την ένταξη τους στην Λίγκα της Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης. Ο Cuza τους απάλλαξε και με πατρικό τόνο τους συμβούλεψε για τις παγίδες της πολιτικής. «Έπειτα έσφιξε το χέρι του με όλους μας και φύγαμε. Σκεφτήκαμε ότι ήταν σωστό που πράξαμε έτσι και ότι αυτός ήταν ο τιμημένος τρόπος που μας επέβαλε η αξιοπρέπειά μας ως πολεμιστές.[…]

Αφήνοντας τον αισθανθήκαμε πόσο μόνοι ήμαστε, μόνοι όπως σε μία έρημο, και ετοιμαζόμασταν να χαράξουμε τον δρόμο μας στην ζωή με τις δικές μας δυνάμεις» Το 1930 ο Capitan , όπως τον προσφωνούσαν οι συναγωνιστές του, ιδρύει το μαχητικό τμήμα της Λεγεώνας, την «Σιδηρά Φρουρά» (Garda de Fier). Η Λεγεώνα μπήκε δυναμικά στην πολιτική ζωή της Ρουμανίας και θεωρήθηκε το μοναδικό εθνικιστικό κίνημα που συγκέντρωσε τόσο μίσος από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Εν μέσω διώξεων μελών της για δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων και μετά την πρώτη απαγόρευση της Λεγεώνας από την ρουμανική αντίδραση , ο Codreanu αναλαμβάνει τον έλεγχο του πολιτικού σχηματισμού «Όλα για την Πατρίδα» (Totul pentru patria) , τον οποίον είχε δημιουργήσει ο στρατηγός Catacuzina και παρεχώρησε όλη την εξουσία στον Capitan. Τούτο συνέβη τον Νοέμβριο του 1938. Είχε προηγηθεί η έκδοση επτά εφημερίδων από την Φρουρά, η απαγόρευση της, μία φορά μάλιστα από τον εθνικιστή Iorga, και η άρση της απαγορεύσεως της δις από τα δικαστήρια με τελική την απαγόρευσή της από τον φιλελεύθερο πολιτικό Duca, ο οποίος δολοφονήθηκε από Λεγεωνάριους ως εκδίκηση για τους εκατοντάδες συλληφθέντες και έξη δολοφονηθέντων Λεγεωνάριων. Την δολοφονία ακολούθησαν συλλήψεις, δίκες, και η περίοδος της τρομοκρατίας εναντίον των Λεγεωνάριων, οι οποίοι έφτασαν τους 18.000! Τελικώς η Φρουρά επανήλθε στην νομιμότητα. Από την περίοδο της τρομοκρατίας καθιερώθηκε το σύμβολο της Φρουράς με τις τρείς κάθετες γραμμές και τις τρείς οριζόντιες, που συμβολίζουν τα κάγκελα της φυλακής.

Παράλληλα με την Λεγεώνα και την Φρουρά έδρασαν λιγότερο σημαντικές ομάδες και κόμματα, όπως η «Εθνικοχριστιανική Λεγεώνα» του Cuza, η οποία είχε ως σύμβολό της τον αγκυλωτό σταυρό και ενώθηκε το 1935 με μία μικρότερη εθνικιστική οργάνωση και σχημάτισε το «Εθνικοχριστιανικό Κόμμα», στο συνέδριο του οποίου το 1936 παρέστησαν 200.000 άτομα, εκ των οποίων 30.000 ανήκαν στο παραστρατιωτικό τμήμα των «λογχοφόρων». Παρά την μαζικότητα, δεν κατάφεραν να αποκτήσουν σημαντική δυναμική. Υπήρχε το «Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα» με αρχηγό τον συνταγματάρχη Tatarescu, η ομάδα «Σβάστικα της Φωτιάς» (Svastica de foc) ιδρυθείσα υπό του δικηγόρου Enqilian και η προβοκατόρικη «Σταυροφορία του Ρουμανισμού» με αρχηγό τον πρώην Λεγεωνάριο Stelescu, ο οποίος δολοφονήθηκε από ομάδα Λεγεωνάριων. Ο βασιλιάς Κάρολος είχε δημιουργήσει την νεολαιίστικη οργάνωση «Φρουρά της Πατρίδος», η οποία ένωνε τις νεολαίες όλων των κομμάτων και δεν κατάφερε ποτέ να αποτελέσει σημαντικό πόλο και να ανταγωνισθεί τις νεολαίες άλλων καθεστώτων.

Η Λεγεώνα είχε δομηθεί στην ισχυρή και χαρισματική προσωπικότητα του Codreanu, δίχως αυτό να σημαίνει ότι έλειπαν οι σημαντικοί, ικανοί και αποφασισμένοι άνδρες από τις τάξεις της. Ένας από αυτούς ήταν ο Ίων Mota , δεξί χέρι του Codreanu. Η πρώτη τους επαφή έγινε όταν ο Ίων αναμείχθηκε ενεργά με το φοιτητικό κίνημα του 1923. Εκπροσώπησε την Λεγεώνα στην πρώτη σοβαρή προσπάθεια να οργανωθούν τα φασιστικά και τα εθνικιστικά κινήματα σε πανευρωπαϊκή βάση στο Συνέδριο του Montreaux τον Δεκέμβριο του 1934. Στο συνέδριο αυτό ο Mota ανέπτυξε την θέση ότι οι διεθνείς σχέσεις μεταξύ των κρατών δεν στηρίζονται σε νομικές αφαιρέσεις, αλλά στην βάση των κυρίαρχων πολιτικών πραγματικοτήτων, με άλλα λόγια διατύπωνε την θέση της realpolitik, της κατεύθυνσης, δηλαδή, ενός κράτους προς αύξηση της ισχύος του σε διεθνές επίπεδο, ενίοτε με οποιοδήποτε μέσον. Στο ίδιο συνέδριο πρότεινε την επίκαιρη ιδέα της δημιουργίας εθνικιστικών ομάδων σκέψεως προκειμένου να αποφευχθούν οι συγκρούσεις των ευρωπαϊκών εθνών εξαιτίας παλαιών αντιπαλοτήτων και στείρων διεκδικήσεων, ενώ πρότεινε την σταδιακή ενοποίηση των φασιστικών χωρών υπό την σκέπη της Ρώμης. Γνωστός, όμως, στην Ιστορία έμεινε με τον θάνατό του στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο στην περιοχή Majadahonda, κοντά στην Μαδρίτη. Ο Mota ανήκε στο σώμα των 10.000 μελών της Λεγεώνας, οι οποίοι εθελοντικά συμμετείχαν στον ισπανικό εμφύλιο στο πλευρό των εθνικιστών του J.A. Primo de Rivera, και σκοτώθηκε με τον λεγεωνάριο Marin στις 13-1-1937.

Στις εκλογές του Δεκεμβρίου του 1937 ο συνδυασμός « totul pentru tara» συγκέντρωσε το 16% των ψήφων και ήλθε δεύτερο κόμμα με 66 έδρες. Επειδή δεν συγκέντρωσε κάποιο κόμμα ικανοποιητικό εκλογικό ποσοστό, ο βασιλιάς της Ρουμανίας Κάρολος Β’ κάλεσε τους Cuza και Goga να σχηματίσουν κυβέρνηση. Μολονότι εθνικιστές και αντισημίτες, αντιμετώπισαν εχθρικά την Φρουρά, αλλά η τύχη τους δεν ήταν και η καλύτερη. Εξαιτίας των πιέσεων που άσκησαν εναντίον τους οι Εβραίοι και δεδομένης της επιρροής τους στον βασιλιά και μέσω της Εβραίας ερωμένης του Magda Lupescu, ο Κάρολος διέλυσε την κυβέρνηση Cuza-Goga και επέβαλε δικτατορία σε συνεργασία με τον Ρουμάνο πατριάρχη τον Φεβρουάριο του 1938. Στην δικτατορική κυβέρνηση υπουργική θέση στο υπουργείο Αμύνης πήρε ο συμπαθών την Φρουρά στρατηγός Antonescu, πρόσωπο που έπαιξε καταλυτικό και πρωταγωνιστικό ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις στην εσωτερική και την εξωτερική πολιτική της Ρουμανίας. Ένα άλλο σημαντικό για τις εξελίξεις πρόσωπο ήταν ο υπουργός εσωτερικών Calinescu, δεξί χέρι του βασιλέως και βασικός μοχλός δημιουργίας του βασιλικού δικτατορικού καθεστώτος, . Ο βασιλιάς ίδρυσε το «Μέτωπο Εθνικής Ανανεώσεως» στο οποίο ενταχθήκαν υποχρεωτικά όλα τα κόμματα, καθιέρωσε τον ρωμαϊκό χαιρετισμό και τις στολές στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, τα οποία επέλεγε και διόριζε ο ίδιος.

Λόγω της πιεστικής καταστάσεως που άρχιζε να δημιουργείται από το ψευδοφασιστικό καθεστώς του Καρόλου και ενόψει του αναμενόμενης εκστρατείας εναντίον του, ο Codreanu για λόγους προστασίας των μελών του διέλυσε την Φρουρά. Πραγματικά, ο Codreanu κατηγορείται για την σύνταξη απειλητικής επιστολής κατά του Iorga, συλλαμβάνεται στις 17 Απριλίου του 1938, σύρεται σε δίκη από στρατοδικείο και τελικώς καταδικάζεται σε δεκαετή φυλάκιση με καταναγκαστικά έργα, παρόλη την δημόσια υποστήριξη από τον στρατηγό Antonescu. Στις 29 προς 30 Νοεμβρίου 1938 δολοφονείται δια στραγγαλισμού σε δάσος. Λίγους μήνες αργότερα Λεγεωνάριοι δολοφόνησαν τον Calinescu. Τον Codreanu διαδέχτηκε ο Horia Sima και παρόλο το λουτρό αίματος που εξαπέλυσε η βασιλική δικτατορία το 1939 για άλλη μία φορά εναντίον των Λεγεωνάριων με πρόσχημα την από μέρους τους προετοιμασίας κινήματος κατά του καθεστώτος, ο βασιλιάς-δικτάτορας έδωσε αμνηστία τον Απρίλιο του 1940, Ο λόγος ήταν ότι ήθελε να εδραιώσει την εξουσία του. Οι Λεγεωνάριοι και ο Sima , από την άλλη, δέχθηκαν την συνεργασία με το καθεστώς ενόψει του σοβιετικού κινδύνου. Η λυκοφιλία, ωστόσο, δεν κράτησε και πολύ, διότι τον Αύγουστο του 1940 η δικτατορία παρεχώρησε ρουμανικά εδάφη στην Ουγγαρία (περιοχή Siebenbuergen), την Βουλγαρία (νότια Δοβρουτσά) και την Σοβιετική Ένωση (Βεσσαραβία και Βόρεια Βουκοβίνα). Στις 3 Αυγούστου οι Λεγεωνάριοι επαναστατούν, επικρατούν στις επαρχίες, αλλά αποτυγχάνουν να ελέγξουν ολόκληρο το Βουκουρέστι. Ο βασιλιάς Κάρολος εγκαταλείπει την χώρα του (συνήθης τακτική των γαλαζοαίματων…) και αναλαμβάνει την εξουσία πρίγκιπας Μιχαήλ, ουσιαστικά όμως, ο Antonescu, ο οποίος ιδρύει την «Πολιτεία των Εθνικο Λεγεωνάριων». Και πάλι ο Sima και οι Λεγεωνάριοι συμμετέχουν στην κυβέρνηση, επικρατεί, όμως, έντονη καχυποψία από μέρος των στρατιωτικών στελεχών της κυβέρνησης προς τους Λεγεωνάριους, ενώ οι τελευταίοι αποσκοπούν στην αποκάθαρση της κυβέρνησης από τα στοιχεία των αντιδραστικών στρατιωτικών και των αστών.

Στις 21 Ιανουαρίου η Λεγεώνα προχωρεί σε καινούργιο ένοπλο κίνημα και ο Sima ζητά από τον Antonescu να παραδώσει την εξουσία. Οι μάχες με τον στρατό διήρκεσαν δύο ημέρες, μεγάλος αριθμός Λεγεωνάριων σκοτώθηκαν και δολοφονήθηκαν, το κίνημα αποτυγχάνει , ο Antonescu διαλύει την «Πολιτεία των Εθνικολεγεωνάριων» και ιδρύει την «Εθνικοκοινωνική Πολιτεία». Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Στήριξη του Αντονέσκου από τον Χίτλερ, φυγάδευση Λεγεωνάριων από SS στην Γερμανία και εγκλεισμός τους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως υπό σχετικά καλές συνθήκες κρατήσεως, διάλυση της συμμαχίας Γερμανίας-Ρουμανίας, προσπάθεια δημιουργίας εξόριστης ρουμανικής αντικομμουνιστικής κυβέρνησης με στελέχη της Λεγεώνας, ανατροπή του Antonescu από τον βασιλέα Μιχαήλ και τα παλαιά κόμματα στις 23 Αύγουστου 1944, εισβολή των σοβιετικών στρατευμάτων στην Ρουμανία στις 31 Αυγούστου, επιβολή λαϊκής δημοκρατίας. Η επιρροή του ρουμανικού εθνικισμού στις δυτικές χώρες υπήρξε, δυστυχώς, μικρή και η δράση του παρέμεινε για πολλά χρόνια ελάχιστα γνωστή. Αυτό που τον διέκρινε από τα υπόλοιπα κινήματα της Ευρώπης ήταν η αυθεντική επαφή των εθνικιστών με τα λαϊκά και τα αγροτικά στρώματα σε όλη την διάρκεια της πολιτικής δραστηριότητάς τους και η ευθεία ρήξη και σύγκρουση με το καθεστώς, ακόμη και όταν αυτό προσπάθησε να εκφρασθεί δια της μιμήσεως φασιστικών προτύπων έχοντας ως ιδεολογικό υπόβαθρο μία βαθιά αντιδραστική «εθνική» ιδεολογία. Ο συμβιβασμός του ιταλικού φασισμού με το παλάτι και το Βατικανό και οι πικρές διαπιστώσεις του Αδόλφου Χίτλερ στην πολιτική διαθήκη του σχετικά με κάποιες πολιτικές επιλογές του αποτελούν κτυπητά παραδείγματα. Ας μην μιλήσουμε για την εθελούσια διάλυση όλων σχεδόν των εθνικιστικών, φιλοφασιστικών και φιλοεθνικοσοσιαλιστικών οργανώσεων της Ελλάδος του Μεσοπολέμου μετά την κήρυξη της φιλοβασιλικής ακροδεξιάς δικτατορίας του Μεταξά…

Δεσπόζουσα θέση έως μονοπώλιο στην ιστορία του ρουμανικού εθνικισμού κατέχει η Λεγεώνα. Ο δε Codreanu παρέμεινε ζωντανός στην μνήμη του ρουμανικού λαού σε τέτοιον βαθμό, ώστε η ρουμανική ελληνορθόδοξη εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο!!! Όταν στις 30 Νοεμβρίου του 1940 μεταφέρθηκαν τα οστά του σε μαυσωλείο, στην μεταφορά παρευρέθησαν περίπου 155.000 Ρουμάνοι. 

Corneliu Zelea Codreanu: Οι κίνδυνοι που απειλούν ένα πολιτικό κίνημα

«…Το ρεύμα συμπάθειας στη χώρα ήταν εκπληκτικό: δεν πιστεύω να πέρασε  πολλές φορές από τη  ρουμανική γη , ένα λαϊκό ρεύμα περισσότερο  ομόψυχο από αυτό. Αλλά ο Σύνδεσμος δεν πήγαινε καλά , από έλλειψη οργάνωσης και  σχεδίου δράσης . Σ΄ αυτό το μεγάλο ρεύμα , προστέθηκε επιπλέον ο κίνδυνος της διείσδυσης  στις δομές του κινήματος,  αμφιλεγόμενων και επικίνδυνων στοιχείων. Ένα κίνημα δεν κινδυνεύει από  τη καταστροφή εξ αιτίας εξωτερικών εχθρών καταστρέφεται εξ αιτίας εσωτερικών εχθρών. Από τους ανθρώπους, μόνο  ένας στο εκατομμύριο  πεθαίνει από εξωτερικές αιτίες, στις ράγες του τραίνου, στις ρόδες του αυτοκινήτου, από σφαίρα ή από πνιγμό. Οι περισσότεροι πεθαίνουν  από εσωτερικές τοξίνες: πεθαίνουν δηλητηριασμένοι. Τώρα σε συνέχεια των δικών που έλαβαν χώρα στο Βουκουρέστι , στη Φωξάνη και το Σεβερίν, όποιος ήθελε να μπει στο κίνημα μπήκε. 

Μερικοί ήρθαν για να διαπράξουν απάτες: εισπράξεις των συνδρομών, πώληση εντύπων, δανεικά κλπ. Οπουδήποτε και αν έκαναν την εμφάνισή τους εξέθεταν το κίνημα. Άλλοι είχαν έλθει για να  δημιουργήσουν μια πολιτική θέση και είχαν αρχίσει ήδη να πολεμούν μεταξύ τους, να κατηγορεί ο ένας τον άλλο και να πιάνονται στα χέρια μεταξύ τους, για τις διευθυντικές θέσεις, βουλευτικά αξιώματα  κλπ. Κάποιοι άλλοι  ήσαν καλόπιστοι  αλλά ανεκπαίδευτοι  στη πειθαρχία: δεν έδειχναν τη παραμικρή διάθεση  να υπακούσουν στους αρχηγούς και στις δοθείσες  οδηγίες αλλά ήθελαν να φλυαρούν επ'  άπειρο για κάθε θέμα και να δουλεύει ο καθένας με το τρόπο του.  Άλλοι, και αυτοί καλόπιστοι δεν ήσαν επιδεκτικοί  στη ένταξη. Υπάρχουν υπέροχα στοιχεία, που όμως διαθέτουν μια νοητική δομή τέτοια, που δεν τους επιτρέπει να ενταχθούν σε δεδομένα σχήματα αλλά από τη στιγμή που τελικά εντάσσονται, καταστρέφουν τα πάντα. Άλλοι είναι γεννημένοι συνωμότες όπου κι αν διεισδύσουν, με τη μέθοδο των ψιθυριστών,  υπονομεύουν μυστικά  την αρμονία της οργάνωσης και τη καταστρέφουν.

Μια άλλη κατηγορία αποτελείται από εκείνους που διακατέχονται από  μια έμμονη ιδέα: ειλικρινά πιστεύουν ότι έχουν βρει το κλειδί για όλες τις λύσεις, και προσπαθούν να σε πείσουν για την αποτελεσματικότητα του. Άλλοι υποφέρουν από την ασθένεια της δημοσιογραφίας! Θέλουν με κάθε τίμημα να γίνουν διευθυντές  εφημερίδων ή τουλάχιστον  να δουν το όνομά τους τυπωμένο στο τέλος  ενός άρθρου. Άλλοι ακόμα έχουν ένα τέτοιο τρόπο δημόσιας συμπεριφοράς ώστε όπου και αν εμφανίζονται, θέτουν σε κίνδυνο τον αγώνα και καταστρέφουν τη φήμη που απολαμβάνει η οργάνωση άλλοι τέλος πληρώνονται ειδικά  για να σχεδιάζουν ίντριγκες, να κατασκοπεύουν και να υπονομεύουν κάθε ευγενική απόπειρα δράσης.

Πόση φροντίδα, πόση προσοχή οφείλει συνεπώς να επιδεικνύει  ο αρχηγός ενός κινήματος στη προσπάθεια του να εκτιμήσει σωστά όλους όσους  θέλουν να υπηρετήσουν κάτω από τις διαταγές του! Πως πρέπει να τους εκπαιδεύσει και πόσο ακούραστη επιτήρηση πρέπει να ασκεί πάνω τους! Δίχως αυτά το κίνημα είναι ανεπανόρθωτα εκτεθειμένο. Τώρα ο Καθηγητής Κούζα ήταν απόλυτα ξένος με όλα αυτά τα πράγματα. Το σύνθημά του ‘’στο Σύνδεσμο μπαίνει όποιος θέλει και μένει όποιος μπορεί’’ όφειλε να οδηγήσει σε μια πραγματική καταστροφή. Σε μια οργάνωση δεν μπαίνει "όποιος θέλει" μπαίνει αυτός που πρέπει και παραμένει όποιος είναι και για όσο διάστημα είναι, ένας έντιμος, δραστήριος, πειθαρχημένος , πιστός άνθρωπος. Μόλις είχαν περάσει λίγοι μήνες και ο φτωχός Σύνδεσμος είχε καταντήσει μια  φωλιά από ίντριγκες , μια πραγματική κόλαση. 

Η εντύπωση που σχημάτισα τότε και την οποία διατηρώ και σήμερα είναι η ακόλουθη: Όταν σε μια οργάνωση εμφανίζονται παρόμοιες ενδείξεις καρκίνου αυτές πρέπει να αμέσως να περιορίζονται και στη συνέχεια να εκριζώνονται με τη μέγιστη ενέργεια. Αν δεν μπορούν να περιοριστούν και επεκτείνονται όπως ο καρκίνος σ' ολόκληρο τον οργανισμό του κινήματος , η υπόθεση χάνεται , το μέλλον και η αποστολή της οργάνωσης υπονομεύονται. Θα πεθάνει η θα σέρνει τις ημέρες της μεταξύ ζωής και θανάτου δίχως να υλοποιεί το παραμικρό.

Οι προσπάθειές μας να πείσουμε το καθηγητή Cuza να εξυγιάνει τη κατάσταση απέτυχαν επειδή από τη μία πλευρά δεν γνώριζε όλες αυτές τις βασικές αρχές της διεύθυνσης ενός κινήματος και από την άλλη  οι ίντριγκες είχαν  απομονώσει ακόμη και μας και είχαν αρχίσει να  παραλύουν κι αυτή ακόμα την δύναμή μας για επέμβαση. Εμείς, η ομάδα του Βουκουρεστίου , βλέποντας όλα αυτά και επίσης βλέποντας τις απέλπιδες επιθέσεις, τα κύματα της ίντριγκας που έπεφταν συνεχώς πάνω μας και δημιουργούσαν εμπόδια ανάμεσα σε εμάς και τον καθηγητή Cuza, πήγαμε στο σπίτι του, και του ορκιστήκαμε ξανά πίστη, παρακαλώντας τον να έχει εμπιστοσύνη σε μας , επειδή είχαμε κάνει κάθε τι το δυνατό  για να διορθώσουμε το κίνημα.

Η προσπάθεια υπήρξε μάταια, γιατί πίστευε ότι εμείς βλέπαμε τα πράγματα που είχαν να κάνουν με την οργάνωση, τη δράση και ακόμη και τη δογματική βάση του κινήματος με τρόπο πολύ διαφορετικό από το δικό του: εμείς ξεκινούσαμε από την ιδέα του ανθρώπου νοούμενου σαν ηθική αξία και όχι σαν αριθμητική αξία, εκλογική, δημοκρατική. Αυτός όμως πίστευε, ότι υποστηρίζαμε τις ιδέες αυτές, γιατί ήμασταν τα θύματα της παραπληροφόρησης …»

πηγή

Capitan Cornelius Zelea Codreanu: όταν η θρησκευτική πίστη ενισχύει τον Ρουμανικό Φασισμό.

Ο Corneliu Zelea Codreanu (Κορνήλιος Ζέλεα Κοντρεάνου) υπήρξε το κυρίαρχο πρόσωπο του Ρουμανικού Εθνικισμού, ιδρυτής της «Λεγεώνας του Αρχάγγελου Μιχαήλ» ή «Σιδηράς Φρουράς» (‘Garda de Fier’). Γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου του 1899 και δολοφονήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1938. Ο Codreanu υπήρξε αφοσιωμένος μαχητής για το ρουμανικό έθνος, καθώς και αφοσιωμένος Χριστιανός. 

Η Λεγεώνα ανέπτυξε μια επαναστατική θεωρία επικεντρωμένη γύρω από την ορθόδοξη χριστιανική πνευματικότητα, την αγάπη για το έθνος, τη θυσία, την ιεραρχία και την προσωπική ευθύνη για την εξάλειψη της πολιτικής διαφθοράς και του καθαρισμού του έθνους. Ο Ρουμάνος θρησκειολόγος, λογοτέχνης και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο, Mircea Eliade, είχε πει: «Εάν, όπως λέγεται, ο εθνικοσοσιαλισμός βασίζεται πάνω στο έθνος και ο φασισμός πάνω στο κράτος, τότε το κίνημα των Λεγεωνάριων έχει το δικαίωμα να αξιώνει να είναι ο μοναδικός χριστιανικός μυστικισμός που μπορεί να καθοδηγήσει τις ανθρώπινες κοινωνίες. Μία χριστιανική επανάσταση, μία πνευματική επανάσταση, ασκητική και ανδρεία που δεν έχει ιδωθεί ποτέ πριν στην ευρωπαϊκή ιστορία». 

Ο Codreanu έλεγε χαρακτηριστικά «αυτή η χώρα πεθαίνει λόγω έλλειψης Ανδρών, όχι προγραμμάτων». Ο ιστορικός Eugene Weber είχε γράψει ότι «κανένα από τα άλλα εθνικιστικά κινήματα δεν ήταν τόσο λαϊκό». Τον Δεκέμβριο του 1937 η Λεγεώνα κατεβαίνει στις εκλογές με το όνομα «Όλα για την Πατρίδα» (Totul Pentru Ţară) και γίνεται η τρίτη δύναμη της χώρας. Τον Φεβρουάριο του 1938 ο βασιλιάς κλείνει την βουλή καταργεί το Σύνταγμα, απαγορεύει τα πολιτικά κόμματα και υποχρεώνει όλους να ανήκουν σε ένα κόμμα που το ονομάζει «Μέτωπο Εθνικής Ανανέωσης». 

για να κατεβάσετε το βιβλίο του Codreanu 

"Για τους Λεγεωνάριους μου" στον σύνδεσμο εδώ 

Λίγο αργότερα ο υπουργός δικαιοσύνης Καλινέσκου συλλαμβάνει τον Κοντρεάνου και στο δικαστήριο που ακολούθησε, καταδικάζεται σε 10 χρόνια φυλακή. Στις 29 Νοεμβρίου του 1938, μέσα στη νύχτα, ο Κοντρεάνου και 13 άλλοι Λεγεωνάριοι, μεταφέρονται από τη φυλακή σε ένα δάσος, όπου με τα χέρια δεμένα, στραγγαλίζονται και εν συνεχεία πυροβολούνται στο κεφάλι. Οι δολοφόνοι ρίχνουν στα πτώματά τους οξύ και τοποθετούν από πάνω τους επτά τόνους μπετόν. Η επίσημη εκδοχή που δίνεται για το θάνατό τους, ήταν πως σκοτώθηκαν «κατά την απόπειρά τους να δραπετεύσουν».

Ο τελικός στόχος δεν είναι η ζωή. Είναι η ανάσταση. Η ανάσταση των εθνών στο όνομα του Ιησού Χριστού του Σωτήρα. Η δημιουργία και ο πολιτισμός είναι μόνο τα μέσα - δεν είναι ο σκοπός της ανάστασης. Ο πολιτισμός είναι ο καρπός του ταλέντου, που ο Θεός εμφύτευσε στο έθνος μας και για τον οποίον είμαστε υπεύθυνοι. Θα έρθει μια εποχή που όλα τα έθνη του κόσμου θα σηκωθούν από τους νεκρούς με όλους τους νεκρούς τους, με όλους τους βασιλείς τους και τους αυτοκράτορές τους. Κάθε έθνος έχει τη θέση του μπροστά στο θρόνο του Θεού, Αυτή την έσχατη στιγμή, η "ανάσταση εκ των νεκρών" είναι ο υψηλότερος και πιο μεγαλειώδης στόχος για τον οποίο ένα έθνος μπορεί να αγωνιστεί. Το έθνος είναι επομένως μια οντότητα που ζει ακόμη και πέρα ​​από αυτή τη γη. Τα έθνη είναι πραγματικότητες επίσης και στον άλλο κόσμο, όχι μόνο σε αυτόν. Σε εμάς τους Ρουμάνους, στο έθνος μας, όπως και σε κάθε έθνος στον κόσμο, ο Θεός έχει αναθέσει μια συγκεκριμένη αποστολή. Ο Θεός μας έχει δώσει ένα ιστορικό πεπρωμένο. Ο πρώτος νόμος που κάθε έθνος πρέπει να τηρήσει είναι για την επίτευξη του πεπρωμένου του, για την εκπλήρωση της αποστολής που του έχει ανατεθεί.

Δεν θυμόμαστε τον λαό μας - κατά τη διάρκεια της θλιμμένης αλλά περήφανης ρουμανικής ιστορίας μας - μια εποχή που να ανέχεται τον χλευασμό. Τα χωράφια μας είναι γεμάτα από νεκρούς, αλλά όχι από δειλούς. Σήμερα είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι με συνείδηση ​​των δικαιωμάτων μας. Δούλοι δεν είμαστε και ούτε ποτέ ήμασταν. Δεχόμαστε το θάνατο, αλλά όχι την ταπείνωση. Να είστε βέβαιοι, μας έχει μείνει επαρκή ηθική δύναμη για να βρούμε μια έντιμη έξοδο από μια ζωή που δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε χωρίς τιμή και αξιοπρέπεια.

Έχουμε τον πιο τρομερό δυναμίτη, το πιο εξελιγμένο όπλο του πολέμου, πιο ισχυρό από τα τανκς και τα πολυβόλα: είναι οι δικές μας στάχτες!

Η προσευχή είναι καθοριστικό στοιχείο για τη νίκη. Οι πόλεμοι κερδίζονται από εκείνους που έχουν καταφέρει να προσελκύσουν από αλλού, από τους ουρανούς, μυστηριώδεις δυνάμεις του αόρατου κόσμου και να εξασφαλίσουν την υποστήριξή τους. Αυτές οι μυστηριώδεις δυνάμεις είναι οι ψυχές των νεκρών, οι ψυχές των προγόνων μας, που κάποτε, σαν κι εμάς, πέθαναν για την υπεράσπιση αυτής της γης και εξακολουθούν να συνδέονται σήμερα με αυτή με τη μνήμη της ζωής τους και μέσα από εμάς, τους γιους τους, τους εγγονούς τους, τους δισέγγονούς τους. Αλλά, πάνω από τις ψυχές των νεκρών, υπάρχει ο Θεός. Όταν αυτές οι δυνάμεις ελκυθούν, γίνονται σημαντική δύναμη, μας υπερασπίζονται, μας δίνουν κουράγιο, θέληση, όλα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη νίκη και που μας κάνουν να κερδίζουμε. Φέρνουν πανικό και τρόμο στους εχθρούς, παραλύουν τη δραστηριότητά τους. Σε τελευταία ανάλυση, οι νίκες δεν εξαρτώνται μόνο από την υλική προετοιμασία, από τις υλικές δυνάμεις των εμπολέμων, αλλά από την δύναμή να εξασφαλίσουν την υποστήριξη των πνευματικών δυνάμεων. Η δικαιοσύνη και η ηθική των δράσεων και η ένθερμη, επίμονος πρόσκλησή τους υπό τη μορφή ιεροτελεστίας και η συλλογική προσευχή προσελκύουν τέτοιες δυνάμεις.

Αν ο χριστιανικός μυστικισμός και ο στόχος του, η έκσταση, είναι η επαφή του ανθρώπου με τον Θεό μέσα από ένα άλμα από την ανθρώπινη φύση στη θεϊκή φύση, ο εθνικός μυστικισμός δεν είναι τίποτα άλλο από την επαφή του ανθρώπου και του πλήθους με την ψυχή της φυλής του μέσα από το άλμα που αυτές οι δυνάμεις κάνουν από τον κόσμο των προσωπικών και υλικών συμφερόντων στον εξωτερικό κόσμο της φυλής. Όχι μέσα από το μυαλό τους, αφού αυτό ο καθένας μπορεί να το κάνει, αλλά ζώντας με την ψυχή τους.

Πολέμησε γενναία για την πίστη. Απόφυγε τις σαρκικές απολαύσεις που σκοτώνουν την ψυχή. Μην καταστρέφεις τον ήρωα που είναι μέσα σου.

Αυτός ο ήρωας, αυτός ο Λεγεωνάριος της ανδρείας, με τις δυνάμεις του Θεού εμφυτευμένες στην ψυχή του, θα οδηγήσει την πατρίδα μας στο δρόμο της δόξας της.

Οι Λεγεωνάριοι έχουν κληθεί από τον Θεό να ηχήσουν την σάλπιγγα για την ανάσταση της Ρουμανίας μετά από αιώνες σκότους και καταπίεσης. 

πηγή

Απόσπασμα ομιλίας του Ρουμάνου Φασιστή Capitan Cornelius Zelea Codreanu (13.09.1899 - 30.11.1938)

« … Στην περίπτωσή μας συντελείται ότι ακριβώς συνέβη σε βάρος των Ερυθρόδερμων της Βορείου Αμερικής: βρισκόμαστε μπροστά σε μια εισβολή ξένων και εμείς έχουμε κάθε δικαίωμα να υπερασπισθούμε την γη των πατέρων μας. Εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει ούτε ποιος έρχεται ούτε ποιος είναι, απλά μου φαίνεται κάπως περίεργο ότι στη περίπτωση που έρχονται σαν οπλισμένοι εχθροί να κλέψουν την γη μας εμείς να τους αντιμετωπίζουμε με θάρρος στα χαρακώματα με τα όπλα στα χέρια , και σήμερα, όταν το όπλο μετασχηματίζεται σε χρήμα και όταν οι εχθροί αυτοί είναι σε θέση να αγοράσουν την γη μας με τα χρήματά τους να μη διαμαρτύρεται κανένας από μας. 

Ιδού Κύριοι ο τρόπος που τίθεται το πρόβλημα αυτό. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι οι Ερυθρόδερμοι της Βόρειας Αμερικής σιγά σιγά εξαφανίστηκαν μπροστά στην αγγλοσαξονική εισβολή . Σήμερα όλη η Ευρώπη τους συμπονεί , χύνει δάκρυα γιατί ήταν από γένος ένδοξο αλλά παρ΄ όλα αυτά λέγει: “Τι να γίνει; Υπήρξαν άλλοι ισχυρότεροι”. Κύριοι με τρόμο κάνω την σκέψη ότι σε κάποια μελλοντική στιγμή η Ευρώπη θα ξανανιώσει συμπόνια αυτή την φορά για μας ,για τα παιδιά μας. 

Και όσο αφορά την βασανισμένη νεολαία μας , που όπως σας προείπα, βασανίστηκε για μια παρόμοια ιδέα (προσωπικά έρχομαι εδώ ύστερα από δύο χρόνια άδικης φυλάκισης), εγώ λοιπόν κύριοι σας ρωτώ: τι ακριβώς θέλετε να κάνουν οι νέοι αυτοί, οι οποίοι δέχθηκαν πλήγματα από όλες τις κυβερνήσεις μέχρι σήμερα; Επιθυμείτε μήπως, ένα ωραίο πρωινό να τα μαζέψουμε και να φύγουμε για άλλη γη, για άλλες χώρες … »

Codreanu: ο δικός μας Che, μόνο καλύτερος!

" ... Ο Corneliu Zelea Codreanu (1899 - 1938) ήταν ο ιδρυτής και ηγέτης της Λεγεώνας του Αρχαγγέλου Μιχάηλ (Legiunii Αrchanghelul Mihail). Η Σιδηρά Φρουρά (Garda de Fier), πολιτική έκφραση του Λεγεωναρισμού, ήταν ένα φασιστικό κίνημα που όμως διέφερε σημαντικά από τα αντίστοιχα κινήματα της Ιταλίας και Γερμανίας. Ο ίδιος ο Codreanu, είχε πλήρη συναίσθηση αυτής της διαφοράς, την οποία και διετύπωσε ως εξής: "Τα φασιστικά κινήματα σκοπεύουν στην προστασία και αναγέννηση τριών στοιχείων: της ζωτικής δύναμης, της μορφής και του πνεύματος. Ο γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός δίνει έμφαση στην στην ζωτική δύναμη (φυλή). Ο ιταλικός φασισμός δίνει έμφαση στην πολιτική ισχύ και (μορφή). Ο ρουμανικός Λεγεωναρισμός δίνει έμφαση στο Πνεύμα!"

Πραγματικά, στόχος του Codreanu δεν ήταν μόνο η κάθαρση του πολιτικού συστήματος της χώρας του από την εβραιοκρατούμενη πλουτοκρατία που είχε εγκατασταθεί σε κάθε αρμό και κόμβο της κρατικής μηχανής, αλλά κυρίως, η πνευματική και ηθική αναγέννηση του έθνους του, η δημιουργία ενός νέου τύπου ανθρώπου, του οποίου ο βίος θα ήταν εγκεντρισμένος στις επιταγές της Παράδοσης (κατά Evola και Guenon). Η ίδια η Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ δεν ήταν ένα απλό κίνημα αλλά ένα αληθινό τάγμα ασκητών/πολεμιστών (Βrahmankshatriyas, όπως έχουμε περιγράψει σε προηγούμενα μας γραπτά), με αυστηρά κριτήρια αποδοχής στους κόλπους της, αποδιώχνοντας έτσι αριβίστες και απάχηδες. Έγραφε χαρακτηριστικά ο Codreanu: "Aπό τη Λεγεώνα ένας Νέος Άνθρωπος θα αναδυθεί, ένας Άνθρωπος με ηρωικό χαρακτήρα, ένας γίγαντας της Ιστορίας που θα αγωνιστεί εναντίον των εχθρών του Έθνους μας, ενώ ο πόλεμός του δεν θα είναι μόνο υλικός αλλά και μεταφυσικός".

Ο Codreanu είχε κερδίσει με την ακεραιότητα του ήθους του, την σπάνια προσωπικότητα και τον μαχητικό χαρακτήρα του, τον θαυμασμό όχι μόνο των συναγωνιστών του και των πιο σπουδαίων Ρουμάνων πνευματικών ανθρώπων (Μircea Eliade, Emile Cioran), αλλά και του συνόλου του Ρουμανικού Λαού. Η κατωτερότητα των πολιτικών αντιπάλων του απλά υπογράμμιζε την υπεροχή του, η επιβολή του στους γύρω του ήταν φυσική και αβίαστη, ενώ η επιρροή του σχεδόν μεταφυσική και αδιάπτωτη. Όταν τελικά η πολιτική ισχύς του έγινε επικίνδυνη για το Σύστημα, και αφού απέρριψε την τακτική της μετάνοιας και των δουλικών οσφυοκαμψιών, φυλακίστηκε και δολοφονήθηκε από τους ψοφοδεείς και ουτιδανούς Πραιωριανούς του Συστήματος. Αφού στραγγαλίστηκε, πυροβολήθηκε πισώπλατα, το πρόσωπό του παραμορφώθηκε με οξύ και τελικά ενταφιάστηκε κάτω από 4 τόνους τσιμέντο! Μένος ακάθακτης βλακείας ή μεταφυσικός φόβος; ... "

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...

Η δολοφονία του Codreanu.

Ακόμα και  μέσα στη Φυλακή ο Καπιτάνο προκαλεί φόβο και τρόμο  στους δεσμοφύλακές του ... 

Η Κυβέρνηση και ο Βασιλιάς γνωρίζουν καλά ότι για μια  μεγάλη μερίδα του λαού, ο Αρχηγός της Λεγεώνας παραμένει ένα σύμβολο ελπίδας ... 

Αυτή η  ελπίδα μόνο με ένα τρόπο μπορεί να σβήσει. Με τον θάνατο του Αρχηγού. Το σχέδιο μιας άνανδρης δολοφονίας που εξυφαίνεται από καιρό,  έχει πια ολοκληρωθεί. 

Ο   Calinescu   δεν επιθυμεί δυσάρεστες εκπλήξεις . Πριν δώσει τη τελική έγκριση θέλει να είναι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν απρόοπτα. Το σχέδιο μακάβρια απλό.

Πράξη Πρώτη.

Δυο φορτηγά της αστυνομίας σχεδιασμένα για μεταφορά κρατουμένων, θα μεταβούν στις φυλακές Ramnicul - Sarat  από όπου και θα παραλάβουν κάποιους "ποινικούς" με σκοπό να τους μεταφέρουν στις Φυλακές Βουκουρεστίου.

Πράξη Δεύτερη.

Στη διάρκεια της μεταφοράς των κρατουμένων πίσω στη Πρωτεύουσα , οι κρατούμενοι, θα επιχειρήσουν να δραπετεύσουν και οι φρουροί τους θα κληθούν να κάνουν χρήση των όπλων τους.

Πράξη Τρίτη.

Τα πτώματα θα εκτεθούν σε κοινή θέα μέσα στο χώρο των φυλακών για να επιβεβαιωθεί από τα τραύματα που θα φέρουν, το σενάριο της απόπειρας απόδραση και της αντίδρασης των φρουρών.

Αρμόδιος για την επίσημη αναγγελία του γεγονότος έχει ήδη οριστεί ένα υψηλόβαθμο στέλεχος από τη  Διοίκηση της ΙΙ Μεραρχίας. Το δελτίο τύπου που θα δοθεί   στη δημοσιότητα σχετικά με το περιστατικό  συντάσσεται με πολύ μεγάλη προσοχή. Ο Χωροφύλακας Sârbu αυτόπτης μάρτυς της ομαδικής δολοφονίας σε ένορκη κατάθεσή του δίνει μια εικόνα διαφορετική.

«Την νύχτα της 29 Νοεμβρίου δύο φορτηγά της αστυνομίας ξεκινούν από την Γενική αστυνομική διεύθυνση του Βουκουρεστίου προς άγνωστη κατεύθυνση . Στο πρώτο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης είναι ο Ταγματάρχης Dinulescu και στη δεύτερη ο ομοιόβαθμός του Macoveanu.

Πρώτος σταθμός μέσα στη νύχτα το Ramnicul - Sarat .

Στο κτίριο της χωροφυλακής ο Διοικητής Ταγματάρχης Scarlat Rosianu, που υπερηφανευόταν  για την εβραϊκή του καταγωγή περιμένει ξάγρυπνος. Όταν φτάνουν τα φορτηγά σπεύδει να υποδεχθεί τους ομοιόβαθμους του τους οποίους και καλεί να το ν συνοδεύσουν στο γραφείο του.  Παραμένει άγνωστο το θέμα της συζήτησης μεταξύ των τριών ανδρών αλλά δεν είναι δύσκολο να το υποθέσουμε . Όση ώρα διαρκεί η σύσκεψη οι  χωροφύλακες έχουν κατέβει από τα φορτηγά και χαζεύουν γύρω. Όταν εμφανίζονται ξανά οι  αξιωματικοί τους,  πληροφορούνται ότι τα σχέδια έχουν αλλάξει.  Πρέπει να επιστρέψουν   στο Βουκουρέστι .

Σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία του Sârbu  ενώ το φορτηγό έχει πάρει το δρόμο της επιστροφής , ο    Ταγματάρχης Dinulescu δείχνει να αλλάζει  γνώμη και διατάζει:  : «Επιστροφή στο Ramnicul - Sarat!» ....

In memoria lui Corneliu Zelea Codreanu(1899 -1938)

pdf:  Σιδηρά Φρουρά

για την συνέχεια στον σύνδεσμο εδώ ...

Capitan Corneliu Zelea Codreanu (13.09.1899 - 29.11.1938)

του Γεωργίου Μεταξά

Χέρια θανάτου απλώθηκαν βαθειά στη φυλακή

στους σκοτεινούς διαδρόμους παντού ανατριχίλα

μια παγωμένη απειλή καραδοκούσε κει

π' αβάσταχτη προχώρησε μες της καρδιάς τα φύλλα

Το αίμα σου και αν χάθηκε μες το κελί

της φυλακής και βρέθηκες νεκρός

το πνεύμα σου δε χάθηκε ξεχύθηκε απάνου

στ'  άρμα του ήλιου φώλιασε, στο χρυσαφένιο φως

λάμπει για πάντα αθάνατο, Ζελέα Κοντρεάνου

Codreanu: Eine Erinnerung An Den Kampf - Συλλογή Industrial / Neofolk εις μνήμη του Ρουμάνου Εθνικοσοσιαλιστή Cornelius Zelea Codreanu (free download)

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...

Von Thronstahl: Hail You Captain And Thy Guard !

Κυκλοφορεί το 4ο τεύχος του ιστορικού περιοδικού «Testament».

Κυκλοφορεί το 4ο τεύχος του ιστορικού περιοδικού «Testament» με πλούσια θεματολογία:

- Φρειδερίκος Νίτσε, ο αρχιερέας του Διονύσου - Corneliu Zelea Codreanu για τους Λεγεωνάριους μου - Η σύγχρονη γερμανική αποκρυφιστική αναγέννηση - Οι γυναίκες στην Μασονία - Η αυτής αγιότης ο Πάπας - Το τρίγωνο των Βερμούδων

Μνήμη Capitan Cornelius Zelea Codreanu (30.11.1938)

Βιβλιοπαρουσίαση: Η εθνική κυβέρνηση της Βιέννης.

Η άλλη μαρτυρία για τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Συγγραφέας: Χόρια Σίμα
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Τσοπάνης
Σελίδες 208

Τους τελευταίους μήνες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σε πείσμα κάθε τετελεσμένου και κάθε δεδομένου, κι ενώ η πατρίδα τους ευρίσκετο ήδη υπό το κνούτο των Σοβιετικών, αποφασίζουν να συστήσουν μια Εθνική Κυβέρνηση στη Βιέννη κι έναν Εθνικό Στρατό στο Doellersheim, ο οποίος θα πολεμήσει υπέρ του Χίτλερ, μέχρι τον πόταμο Όντερ και το Βερολίνο.

Ακολουθούν τον Γερμανό Φύρερ, μέχρι τη στιγμή που αυτός αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Κατόπιν, φεύγουν στα βουνά της Αυστρίας μαζί με τους Werwolf του Eichmann, για να συνεχίσουν τον πόλεμο χτυπώντας τους Σοβιετικούς εισβολείς πίσω από τις γραμμές τους.



Καθώς η Γερμανία συνθηκολογεί, η μοίρα τους πλέον είναι προδιαγεγραμμένη. Το ραδιόφωνο καλεί τον Γερμανικό λαό να τους παραδώσει στους Συμμάχους.



Αναζητούνται παντού και μετά τη σύλληψή τους, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα παραδοθούν στην κομμουνιστική κυβέρνηση, που έχει επιβληθεί με τη δύναμη των σοβιετικών μεραρχιών στην πατρίδα τους και θα βρουν αργό και φρικτό θάνατο στα κομμουνιστικά κάτεργα. Αυτοί όμως, αποφασίζουν απλώς να μην συλληφθούν ! ...



Εγχείρημα παράλογο, αφού κάθε πιθανότητα είναι εναντίον του, αλλά εκείνοι είναι αποφασισμένοι να πετύχουν ή να πεθάνουν πολεμώντας.



Μόνη απαντοχή τους η άνωθεν βοήθεια από τον προστάτη της Λεγεώνος, Αρχάγελο Μιχαήλ και οδηγός τους το όραμα και η ένθεη εικόνα του Capitan Corneliu Codreanu.



Και η περιπέτεια αρχίζει. Από χώρα σε χώρα και από σύνορα σε σύνορα. Ιδού λοιπόν, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η ιστορία των Λεγεωναρίων της Σιδηράς Φρουράς, γραμμένη από τη λυρική πέννα του Commandant της Λεγεώνος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, Χόρια Σίμα.

Πρόκειται για μια ιστορία που μοιάζει με περιπετειώδες πολεμικό μυθιστόρημα, αλλά που είναι αφήγηση πραγματικών γεγονότων.



Το ότι πολλές φορές κόβεται η ανάσα του αναγνώστη από την αγωνία, δεν οφείλεται τόσο στο λογοτεχνικό ταλέντο του Commandant, όσο στο γεγονός ότι, κάποιες στιγμές, η ζωή ξεπερνά τη φαντασία …

Corneliu Zelea Codreanu - Prezent !

Garda De Fier Legiunea Capitanul.

St Michael the Archangel & the Iron Guard.

Corneliu Codreanu - Saint of Europe

Μνήμη Cornelius Zelea Codreanu - αθάνατος !

Στις 30 Νοεμβρίου συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τον θάνατο του Capitan , του μεγάλου Ρουμάνου Εθνικοεπαναστάτη Cornelius Zelea Codreanu.

Το παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο στην μνήμη του αρχηγού της Σιδηράς Φρουράς.

Ο Ρουμανικός Επαναστατικός Εθνικισμός.


του Kitas

Ιδιαίτερη θέση στην ιστορία των Φασισμών, του Εθνικοσοσιαλισμού και των Εθνικών δικτατοριών στην Ευρώπη κατέχει ο Ρουμανικός εθνικισμός , όπως εκδηλώθηκε ως κίνημα από τις αρχές του προηγουμένου αιώνα και μέχρι την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Και αυτό γιατί εμφανίζεται οργανωμένος πολύ πριν ο Μουσσολίνι ή ο Χίτλερ προχωρήσουν στην ίδρυση κινημάτων και διότι επηρεάζεται από διαφορετικούς παράγοντες ή από τους ίδιους, αλλά με τρόπο διαφορετικό. Στη χρονική αυτή πρωτοπορία συνέβαλαν η ισχυρή παρουσία Εβραίων στην Ρουμανία και η έκρηξη της Οκτωβριανής Επαναστάσεως το 1917 με επακόλουθο την άμεση απειλή της ίδιας της κρατικής υποστάσεως της Ρουμανίας τόσο εξαιτίας της ρωσικής μειονότητας στην Μολδαβία όσο και της άμεσης γειτνίασης της με την νεαρά τότε ΕΣΣΔ, που διευκόλυνε την ταχεία διάδοση των επικίνδυνων διεθνιστικών ιδεωδών της παγκοσμίου κομμουνιστικής επανάστασης.

Ήδη το 1910 ο Codreanu και οι συναγωνιστές του ορκίζονται στο δάσος της Dubrina ότι θα αντισταθούν σε μία σοβιετική εισβολή, σε μία εποχή που ο Χίτλερ ήταν ακόμη στρατιώτης, ο Μουσολίνι σοσιαλιστής, ο Mosley συντηρητικός και ο Maurras προσπαθούσε να διαδώσει την αξία του «ολοκληρωμένου εθνικισμού» στην ριζοσπαστική δεξιά Action francaise . Φορείς των διεθνιστικών και κομμουνιστικών ιδεών αυτών ήταν εκείνη την εποχή στην Ρουμανία και οι Εβραίοι κάτοικοί της, οι οποίοι, ως είθισται, μολονότι αποτελούσαν μειοψηφία, ήλεγχαν το εμπόριο και τα ελεύθερα επαγγέλματα.

Το 1907 οι Ρουμάνοι γεωργοί μίας εβραϊκής γεωργικής ιδιοκτησίας εξηγέρθησαν με επακόλουθο την επέμβαση το στρατού και την δολοφονία 10.000 Ρουμάνων αγροτών. Την εξέγερση τούτη υπεστήριξαν διάφοροι εθνικιστές διανοούμενοι, ανάμεσά τους ο A.C.Cuza , ο επονομαζόμενος «Ρουμάνος Drumont», καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Ιασίου, ο ιστορικός Iorga και ο Ίων Zelea Codreanu , πατέρας του Κορνήλιου Codreanu.

Η σημαντικότερη χρονολογία για τον ρουμανικό εθνικισμό δεν συμπίπτει με την έκρηξη ή με τον τερματισμό του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά τοποθετείται στο 1923, έτος της σκανδαλώδους παραχωρήσεως πολιτικών δικαιωμάτων στους Εβραίους της Ρουμανίας με την αναθεώρηση του άρθρου 7 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο οι 2.000.000 Εβραίοι που κατοικούσαν τότε στην Ρουμανία αποκτούσαν την ρουμανική υπηκοότητα και επισήμως πλέον την πρόσβαση στην δημόσια και πολιτική ζωή της Ρουμανίας. Οι θυελλώδεις αντιδράσεις στα Πανεπιστήμια, σε ορισμένες σχολές των οποίων οι Εβραίοι αποτελούσαν την πλειοψηφία, σηματοδοτούν την έναρξη του Φοιτητικού Κινήματος εναντίον της αναθεωρήσεως.

Οι φιλελεύθεροι της κυβερνήσεως αντέδρασαν δυναμικά μέσω του στρατού, ο οποίος κτύπησε τους φοιτητές, οι αρχές προέβησαν σε συλλήψεις, ενώ κατήργησαν τις φοιτητικές εστίες και τις υποτροφίες, με αποτέλεσμα οι φοιτητές να επιστρέψουν στα μαθήματά τους, έχοντας, όμως, προηγηθεί έξη μήνες κινητοποιήσεων και αγώνων ( ο νους μας τρέχει στο ψευδεπίγραφο «φοιτητικό κίνημα» των κομματόσκυλων , των βολεμένων και των ιδιοτελών αγωνιστών των προστατευμένων από το πανεπιστημιακό άσυλο αμφιθεάτρων της μεταπολιτευτικής αηδίας). Ο Codreanu ήδη από το 1920 είχε δημιουργήσει τον «Εθνικό Χριστιανικό Σοσιαλισμό» στο Ιάσιο, όπου σπούδαζε Νομική και κατάφερε, παρά τις διώξεις εκ μέρους της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου του Ιασίου, να γίνει πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών της Νομικής Σχολής.

Η κίνηση του, όμως, δεν έτυχε ιδιαίτερης απήχησης. Από το 1923 μέχρι το 1927 συνδεόταν την Λίγκα της Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης (LANC) , της οποίας προΐστατο ο καθηγητής Cuza. Η Λίγκα της Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης είχε στις τάξεις της έναν διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό μορφωμένων ανθρώπων, ίσως την ελίτ των διανοουμένων της Ρουμανίας. Τέτοια σύνθεση την καθιστούσε αξιόλογη ποιοτικά μεν, αποστερούσε, όμως, την οιαδήποτε δυνατότητα τουλάχιστον επιρροής στις μάζες. Οι σχέσεις του Codreanu με το την LANC είχαν διαταραχθεί από το 1923, όταν είχε συλληφθεί και φυλακισθεί με την κατηγορία της απειλής ότι θα σκότωνε «προδότες» και το 1925 με την κατηγορία της δολοφονίας.

Το 1927, λοιπόν, απεφάσισε να αποχωρήσει από την Λίγκα της Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης. «Σήμερα στις 27 Ιουνίου 1927 στις 10 το βράδυ ιδρύεται υπό την ηγεσία μου η «Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ». Όποιος πιστεύει δίχως ιδιοτέλεια, ας ενωθεί με τις τάξεις μας. Όποιος αμφιβάλλει, ας μείνει στην άκρη». Κάλεσε συναγωνιστές του από όλη την Ρουμανία και ζήτησε από το καθηγητή Cuza να τους απαλλάξει από τον όρκο που είχαν δώσει με την ένταξή τους στην Λίγκα της Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης. Ο Cuza τους απάλλαξε και με πατρικό τόνο τους συμβούλεψε για τις παγίδες της πολιτικής. «Έπειτα έσφιξε το χέρι του με όλους μας και φύγαμε. Σκεφτήκαμε ότι ήταν σωστό που πράξαμε έτσι και ότι αυτός ήταν ο τιμημένος τρόπος που μας επέβαλε η αξιοπρέπειά μας ως πολεμιστές.[…]Αφήνοντάς τον αισθανθήκαμε πόσο μόνοι ήμαστε, μόνοι όπως σε μία έρημο, και ετοιμαζόμασταν να χαράξουμε τον δρόμο μας στην ζωή με τις δικές μας δυνάμεις».

Το 1930 ο Capitan , όπως τον προσφωνούσαν οι συναγωνιστές του, ιδρύει το μαχητικό τμήμα της Λεγεώνας, την «Σιδηρά Φρουρά» (Garda de Fier). Η Λεγεώνα μπήκε δυναμικά στην πολιτική ζωή της Ρουμανίας και θεωρήθηκε το μοναδικό εθνικιστικό κίνημα που συγκέντρωσε τόσο μίσος από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Εν μέσω διώξεων μελών της για δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων και μετά την πρώτη απαγόρευση της Λεγεώνας από την ρουμανική αντίδραση , ο Codreanu αναλαμβάνει τον έλεγχο του πολιτικού σχηματισμού «Όλα για την Πατρίδα» ( Totul pentru patria ) , τον οποίον είχε δημιουργήσει ο στρατηγός Catacuzina και παρεχώρησε όλη την εξουσία στον Capitan. Τούτο συνέβη τον Νοέμβριο του 1938. Είχε προηγηθεί η έκδοση επτά εφημερίδων από την Φρουρά, η απαγόρευση της, μία φορά μάλιστα από τον εθνικιστή Iorga, και η άρση της απαγορεύσεως της δις από τα δικαστήρια με τελική την απαγόρευσή της από τον φιλελεύθερο πολιτικό Duca, ο οποίος δολοφονήθηκε από Λεγεωνάριους ως εκδίκηση για τους εκατοντάδες συλληφθέντες και έξη δολοφονηθέντων Λεγεωνάριων. Την δολοφονία ακολούθησαν συλλήψεις, δίκες, και η περίοδος της τρομοκρατίας εναντίον των Λεγεωνάριων, οι οποίοι έφτασαν τους 18.000 !

Τελικώς η Φρουρά επανήλθε στην νομιμότητα. Από την περίοδο της τρομοκρατίας καθιερώθηκε το σύμβολο της Φρουράς με τις τρείς κάθετες γραμμές και τις τρείς οριζόντιες, που συμβολίζουν τα κάγκελα της φυλακής.Παράλληλα με την Λεγεώνα και την Φρουρά έδρασαν λιγότερο σημαντικές ομάδες και κόμματα, όπως η «Εθνικοχριστιανική Λεγεώνα» του Cuza, η οποία είχε ως σύμβολό της τον αγκυλωτό σταυρό και ενώθηκε το 1935 με μία μικρότερη εθνικιστική οργάνωση και σχημάτισε το «Εθνικοχριστιανικό Κόμμα», στο συνέδριο του οποίου το 1936 παρέστησαν 200.000 άτομα, εκ των οποίων 30.000 ανήκαν στο παραστρατιωτικό τμήμα των «λογχοφόρων». Παρά την μαζικότητα, δεν κατάφεραν να αποκτήσουν σημαντική δυναμική. Υπήρχε το «Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα» με αρχηγό τον συνταγματάρχη Tatarescu, η ομάδα «Σβάστικα της Φωτιάς» (Svastica de foc) ιδρυθείσα υπό του δικηγόρου Enqilian και η προβοκατόρικη «Σταυροφορία του Ρουμανισμού» με αρχηγό τον πρώην Λεγεωνάριο Stelescu, ο οποίος δολοφονήθηκε από ομάδα Λεγεωνάριων.

Ο βασιλιάς Κάρολος είχε δημιουργήσει την νεολαιίστικη οργάνωση «Φρουρά της Πατρίδος», η οποία ένωνε τις νεολαίες όλων των κομμάτων και δεν κατάφερε ποτέ να αποτελέσει σημαντικό πόλο και να ανταγωνισθεί τις νεολαίες άλλων καθεστώτων.Η Λεγεώνα είχε δομηθεί στην ισχυρή και χαρισματική προσωπικότητα του Codreanu, δίχως αυτό να σημαίνει ότι έλειπαν οι σημαντικοί, ικανοί και αποφασισμένοι άνδρες από τις τάξεις της. Ένας από αυτούς ήταν ο Ίων Mota , δεξί χέρι του Codreanu. Η πρώτη τους επαφή έγινε όταν ο Ίων αναμείχθηκε ενεργά με το φοιτητικό κίνημα του 1923. Εκπροσώπησε την Λεγεώνα στην πρώτη σοβαρή προσπάθεια να οργανωθούν τα φασιστικά και τα εθνικιστικά κινήματα σε πανευρωπαϊκή βάση στο Συνέδριο του Montreaux τον Δεκέμβριο του 1934. Στο συνέδριο αυτό ο Mota ανέπτυξε την θέση ότι οι διεθνείς σχέσεις μεταξύ των κρατών δεν στηρίζονται σε νομικές αφαιρέσεις, αλλά στην βάση των κυρίαρχων πολιτικών πραγματικοτήτων, με άλλα λόγια διατύπωνε την θέση της realpolitik, της κατεύθυνσης, δηλαδή, ενός κράτους προς αύξηση της ισχύος του σε διεθνές επίπεδο, ενίοτε με οποιοδήποτε μέσον.

Στο ίδιο συνέδριο πρότεινε την επίκαιρη ιδέα της δημιουργίας εθνικιστικών ομάδων σκέψεως προκειμένου να αποφευχθούν οι συγκρούσεις των ευρωπαϊκών εθνών εξαιτίας παλαιών αντιπαλοτήτων και στείρων διεκδικήσεων, ενώ πρότεινε την σταδιακή ενοποίηση των φασιστικών χωρών υπό την σκέπη της Ρώμης. Γνωστός, όμως, στην Ιστορία έμεινε με τον θάνατό του στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο στην περιοχή Majadahonda, κοντά στην Μαδρίτη. Ο Mota ανήκε στο σώμα των 10.000 μελών της Λεγεώνας, οι οποίοι εθελοντικά συμμετείχαν στον ισπανικό εμφύλιο στο πλευρό των εθνικιστών του J.A. Primo de Rivera , και σκοτώθηκε με τον λεγεωνάριο Marin στις 13-1-1937.

Στις εκλογές του Δεκεμβρίου του 1937 ο συνδυασμός « totul pentru tara» συγκέντρωσε το 16% των ψήφων και ήλθε δεύτερο κόμμα με 66 έδρες. Επειδή δεν συγκέντρωσε κάποιο κόμμα ικανοποιητικό εκλογικό ποσοστό, ο βασιλιάς της Ρουμανίας Κάρολος Β’ κάλεσε τους Cuza και Goga να σχηματίσουν κυβέρνηση. Μολονότι εθνικιστές και αντισημίτες, αντιμετώπισαν εχθρικά την Φρουρά, αλλά η τύχη τους δεν ήταν και η καλύτερη. Εξαιτίας των πιέσεων που άσκησαν εναντίον τους οι Εβραίοι και δεδομένης της επιρροής τους στον βασιλιά και μέσω της Εβραίας ερωμένης του Magda Lupescu , ο Κάρολος διέλυσε την κυβέρνηση Cuza - Goga και επέβαλε δικτατορία σε συνεργασία με τον Ρουμάνο πατριάρχη τον Φεβρουάριο του 1938.

Στην δικτατορική κυβέρνηση υπουργική θέση στο υπουργείο Αμύνης πήρε ο συμπαθών την Φρουρά στρατηγός Antonescu , πρόσωπο που έπαιξε καταλυτικό και πρωταγωνιστικό ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις στην εσωτερική και την εξωτερική πολιτική της Ρουμανίας. Ένα άλλο σημαντικό για τις εξελίξεις πρόσωπο ήταν ο υπουργός εσωτερικών Calinescu, δεξί χέρι του βασιλέως και βασικός μοχλός δημιουργίας του βασιλικού δικτατορικού καθεστώτος, . Ο βασιλιάς ίδρυσε το «Μέτωπο Εθνικής Ανανεώσεως» στο οποίο ενταχθήκαν υποχρεωτικά όλα τα κόμματα, καθιέρωσε τον ρωμαϊκό χαιρετισμό και τις στολές στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, τα οποία επέλεγε και διόριζε ο ίδιος.Λόγω της πιεστικής καταστάσεως που άρχιζε να δημιουργείται από το ψευδοφασιστικό καθεστώς του Καρόλου και ενόψει του αναμενόμενης εκστρατείας εναντίον του, ο Codreanu για λόγους προστασίας των μελών του διέλυσε την Φρουρά.

Πραγματικά, ο Codreanu κατηγορείται για την σύνταξη απειλητικής επιστολής κατά του Iorga, συλλαμβάνεται στις 17 Απριλίου του 1938, σύρεται σε δίκη από στρατοδικείο και τελικώς καταδικάζεται σε δεκαετή φυλάκιση με καταναγκαστικά έργα, παρόλη την δημόσια υποστήριξη από τον στρατηγό Antonescu.


Στις 29 προς 30 Νοεμβρίου 1938 δολοφονείται δια στραγγαλισμού σε δάσος.


Λίγους μήνες αργότερα Λεγεωνάριοι δολοφόνησαν τον Calinescu. Τον Codreanu διαδέχτηκε ο Horia Sima και παρόλο το λουτρό αίματος που εξαπέλυσε η βασιλική δικτατορία το 1939 για άλλη μία φορά εναντίον των Λεγεωνάριων με πρόσχημα την από μέρους τους προετοιμασίας κινήματος κατά του καθεστώτος, ο βασιλιάς-δικτάτορας έδωσε αμνηστία τον Απρίλιο του 1940, Ο λόγος ήταν ότι ήθελε να εδραιώσει την εξουσία του. Οι Λεγεωνάριοι και ο Sima , από την άλλη, δέχθηκαν την συνεργασία με το καθεστώς ενόψει του σοβιετικού κινδύνου.

Η λυκοφιλία, ωστόσο, δεν κράτησε και πολύ, διότι τον Αύγουστο του 1940 η δικτατορία παρεχώρησε ρουμανικά εδάφη στην Ουγγαρία (περιοχή Siebenbuergen), την Βουλγαρία (νότια Δοβρουτσά) και την Σοβιετική Ένωση (Βεσσαραβία και Βόρεια Βουκοβίνα). Στις 3 Αυγούστου οι Λεγεωνάριοι επαναστατούν, επικρατούν στις επαρχίες, αλλά αποτυγχάνουν να ελέγξουν ολόκληρο το Βουκουρέστι. Ο βασιλιάς Κάρολος εγκαταλείπει την χώρα του ( συνήθης τακτική των γαλαζοαίματων … ) και αναλαμβάνει την εξουσία πρίγκιπας Μιχαήλ, ουσιαστικά όμως, ο Antonescu, ο οποίος ιδρύει την «Πολιτεία των Εθνικο Λεγεωνάριων». Και πάλι ο Sima και οι Λεγεωνάριοι συμμετέχουν στην κυβέρνηση , επικρατεί, όμως, έντονη καχυποψία από μέρος των στρατιωτικών στελεχών της κυβέρνησης προς τους Λεγεωνάριους, ενώ οι τελευταίοι αποσκοπούν στην αποκάθαρση της κυβέρνησης από τα στοιχεία των αντιδραστικών στρατιωτικών και των αστών.

Στις 21 Ιανουαρίου η Λεγεώνα προχωρεί σε καινούργιο ένοπλο κίνημα και ο Sima ζητά από τον Antonescu να παραδώσει την εξουσία. Οι μάχες με τον στρατό διήρκεσαν δύο ημέρες, μεγάλος αριθμός Λεγεωνάριων σκοτώθηκαν και δολοφονήθηκαν, το κίνημα αποτυγχάνει , ο Antonescu διαλύει την «Πολιτεία των Εθνικολεγεωνάριων» και ιδρύει την «Εθνικοκοινωνική Πολιτεία». Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Στήριξη του Αντονέσκου από τον Χίτλερ, φυγάδευση Λεγεωνάριων από SS στην Γερμανία και εγκλεισμός τους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως υπό σχετικά καλές συνθήκες κρατήσεως, διάλυση της συμμαχίας Γερμανίας-Ρουμανίας, προσπάθεια δημιουργίας εξόριστης ρουμανικής αντικομμουνιστικής κυβέρνησης με στελέχη της Λεγεώνας, ανατροπή του Antonescu από τον βασιλέα Μιχαήλ και τα παλαιά κόμματα στις 23 Αύγουστου 1944, εισβολή των σοβιετικών στρατευμάτων στην Ρουμανία στις 31 Αυγούστου, επιβολή λαϊκής δημοκρατίας.

Η επιρροή του ρουμανικού εθνικισμού στις δυτικές χώρες υπήρξε, δυστυχώς, μικρή και η δράση του παρέμεινε για πολλά χρόνια ελάχιστα γνωστή. Αυτό που τον διέκρινε από τα υπόλοιπα κινήματα της Ευρώπης ήταν η αυθεντική επαφή των εθνικιστών με τα λαϊκά και τα αγροτικά στρώματα σε όλη την διάρκεια της πολιτικής δραστηριότητάς τους και η ευθεία ρήξη και σύγκρουση με το καθεστώς , ακόμη και όταν αυτό προσπάθησε να εκφρασθεί δια της μιμήσεως φασιστικών προτύπων έχοντας ως ιδεολογικό υπόβαθρο μία βαθιά αντιδραστική «εθνική» ιδεολογία. Ο συμβιβασμός του ιταλικού φασισμού με το παλάτι και το Βατικανό και οι πικρές διαπιστώσεις του Αδόλφου Χίτλερ στην πολιτική διαθήκη του σχετικά με κάποιες πολιτικές επιλογές του αποτελούν κτυπητά παραδείγματα.

Ας μην μιλήσουμε για την εθελούσια διάλυση όλων σχεδόν των εθνικιστικών, φιλοφασιστικών και φιλοεθνικοσοσιαλιστικών οργανώσεων της Ελλάδος του Μεσοπολέμου μετά την κήρυξη της φιλοβασιλικής ακροδεξιάς δικτατορίας του Μεταξά …

Δεσπόζουσα θέση έως μονοπώλιο στην ιστορία του ρουμανικού εθνικισμού κατέχει η Λεγεώνα. Ο δε Codreanu παρέμεινε ζωντανός στην μνήμη του ρουμανικού λαού σε τέτοιον βαθμό, ώστε η ρουμανική ελληνορθόδοξη εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο !!!

Όταν στις 30 Νοεμβρίου του 1940 μεταφέρθηκαν τα οστά του σε μαυσωλείο, στην μεταφορά παρευρέθησαν περίπου 155.000 Ρουμάνοι.





Βιβλιογραφία :


- «Ο ρουμανικός εθνικισμός», Σορώτου Γιάννη, εκδόσεις «Πρωτοβουλία», 1988


- «Εθνικομπολσεβικισμός - μία ανερχόμενη ιδεολογία» του Κιτσίκη Δημητρίου, άρθρο στο περιοδικό «Τρίτο Μάτι», τεύχος 97, Σεπτέμβριος 2001


- «Ουγγαρία και Ρουμανία - δύο προβληματικοί σύμμαχοι του Άξονα» του Οικονομάκου Μιχαήλ, αντιστρατήγου ε.α., άρθρο στο περιοδικό «Ιστορικά Θέματα», τεύχος 21, Σεπτέμβριος 2003


Ιστοσελίδα για το Ρουμανικό Εθνικοεπαναστατικό Κίνημα :


http://www.codreanu.ro/



Ιστοσελίδα με ιστορικά στοιχεία , φωτογραφίες , κείμενα και μουσική του Ρουμανικού Εθνικιστικού Κινήματος :


http://pages.prodigy.net/nnita/garda.html


Ρουμανική ιστοσελίδα :


http://www.conflict.go.ro/