Αποκλειστικό: μια αποκαλυπτική συνέντευξη με τον συναγωνιστή Άρη Αρίων από την Ουκρανία. Μάχιμος Εθνικοσοσιαλιστής και πρώην σύμβουλος του Συντάγματος Azov σε θέματα ιδεολογίας και οργάνωσης καθώς και μέλος της συντακτικής μας ομάδας.

 

Για τον Άρη Αρίων μπορείτε να διαβάσετε τα άρθρα μας εδώ, ενώ για την Ουκρανία εδώ. 

Ο παλαίμαχος συναγωνιστής απάντησε υπό τους ήχους των συναγερμών στις ερωτήσεις μέλους της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου», και παραμένει στην Ουκρανία. 

Η περιοχή που βρίσκεται τελεί σε καθεστώς επαγρύπνησης λόγω των απειλών της Ρωσικής ομοσπονδίας ενώ όπως δήλωσε όλοι οι κάτοικοι παίρνουν τα όπλα σύμφωνα με τα σχέδια γενικής επιστράτευσης.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται δεν είναι αναγκαίο να εκφράζουν το σύνολο των μελών της συντακτικής ομάδας.

Συναγωνιστή παρά το δύσκολο των συνθηκών σε ευχαριστούμε για τον χρόνο και την δύναμη να απαντήσεις. Πως είναι η κατάσταση στα διάφορα μέτωπα;

Σφοδρές συγκρούσεις λαμβάνουν μέρος σε πολλά μέτωπα κυρίως έξω από πόλεις και κομβικά οδικά σημεία, αλεξιπτωτιστές του εχθρού πέφτουν στο Χάρκοβο, ανηλεείς βομβαρδισμοί σε Μαριούπολη και Κίεβο, ενώ πριν λίγες ημέρες διεξήχθη μια ομηρική μάχη κοντά στο Donbass όπου μικρός αριθμός μελών της εθνοφρουράς που συμπεριλαμβάνει και μονάδες του Συντάγματος Azov συγκρούστηκαν με υπέρτερες δυνάμεις πάνοπλων Τσετσένων μισθοφόρων του Πούτιν. Σε αυτή την σύγκρουση θυμίζοντας άλλες εποχές της ηρωικής Ουκρανικής ψυχής οι Εθνικιστές τσάκισαν τους πολεμοχαρείς Καυκάσιους του Ραμζάν Καντίροφ ο οποίος ζήτησε την άμεση απόσυρση των δυνάμεων του! Είδα δηλώσεις του στην τηλεόραση με τα μάτια μου να μιλάει για αντίσταση που δεν περίμενε αφού αυτή είναι παλλαϊκή!

Ποια η αλήθεια για τις δυνάμεις του Συντάγματος Azov και τους εθελοντές που κατατάσσονται σε αυτές;

Μεγάλος αριθμός τους είναι Ρωσόφωνος και το 25% του συνόλου Ρωσικής καταγωγής, είναι μια εκπαιδευμένη πολιτοφυλακή του επίσημου κόμματος που έχει πολιτικό και στρατιωτικό σκέλος (National Corps Party και Azov Civil Corps), πολλοί όμως αγνοούν ότι παραμένουν από την ίδρυση τους πολυσυλλεκτικής ιδεολογικής προέλευσης από απλούς Πατριώτες μέχρι Φασίστες και Εθνικοσοσιαλιστές. Έχουν ακόμη και «εθνικοαναρχικούς» στις τάξεις τους καθώς και οπαδούς αθλητικών ομάδων που συσπειρώνονται σε αυτόνομες ομάδες ανά περιοχή, μπράβο σας που είχατε γράψει άρθρο για αυτή την πραγματικότητα που μπορεί να ξενίζει πολλούς που δεν γνωρίζουν την ιστορία. Λάθη και παραλείψεις στην ηγεσία έχουν υπάρξει, όμως τα απλά μέλη που πολεμούν στην πρώτη γραμμή για την οικογένεια τους δεν έχουν καμιά σχέση με ξένους χρηματοδότες Αμερικανούς ή άλλους Νατοϊκούς. 

Τα δε σύμβολα τους για τα οποία κάποιοι κάνουν τόσο θόρυβο πράγματι κάποια είναι παραδοσιακά Ουκρανικά και κάποια από την Εθνικοσοσιαλιστική περίοδο αν και δεν είναι όλοι «νεοναζί», στην πραγματικότητα μικρό ποσοστό εντάσσονται σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο. Είναι επίσης ψευδές ότι πολλοί μαχητές είναι Χαζάροι στην καταγωγή ενώ να σημειώσω ότι το 70% των μελών ιδεολογικά είναι κοντά ή πιστεύουν στις παραδόσεις του ιδιαίτερου εθνικιστικού κινήματος του Stepan Bandera ο οποίος σε ένα γενικότερο ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο εντάσσεται στην Ουκρανική «Τρίτη Θέση» αφού συγκρούστηκε και με τους Γερμανούς αλλά και με τους Μπολσεβίκους. Δεν έχουν ως τάγματα εθελοντικά καμιά άμεση εξάρτηση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ με τους πρώτους μάλιστα να ζητούν την άμεση απαγόρευση τους, ενώ σήμερα όποιος από 18-60 ετών ξένος υπήκοος θέλει να καταταχθεί είναι καλοδεχούμενος.

Ποιοι οι στόχοι των Ρώσων;

Πέρα από στρατόπεδα έχουν χτυπηθεί σχολεία, νοσοκομεία, εκκλησίες όπως αυτή της Αγίας Σοφίας στο Κίεβο, ειδικά σχολεία και οικοτροφεία, πολλοί άμαχοι βρήκαν τον θάνατο ενώ υπάρχει μεγάλη ανάγκη για αίμα. Καμιά περιοχή της πλουτοκρατίας δεν χτυπήθηκε όπως και κανένα εργοστάσιο Ουκρανού και Ρώσου ολιγάρχη με ιδιαίτερη ... καταγωγή.

Ποιος ο στόχος του Πούτιν;

Οι στόχοι είναι πολλοί. Οικονομικοί και γεωπολιτικοί, μια εγκαθίδρυση ανδρεικέλων που να είναι εντελώς εξαρτημένοι από το Κρεμλίνο αφού ο ρόλος άλλων έλαβε τέλος, επίδειξη δύναμης προς όλους και η ενδυνάμωση της πολεμικής βιομηχανίας με μεγάλα χρηματικά ποσά να καταλήγουν στον ίδιο, τέλος να επιβληθεί ως ηγέτης μιας τεμαχισμένης Ουκρανίας συγγενικό πρόσωπο του πρώην πράκτορα της KGB.

Είναι παλλαϊκή η αντίσταση;

Σε συνέχεια της Φινλανδικής και Ουγγρικής παράδοσης, αυτοί που πυρπολούν τα άρματα μάχης των δυνάμεων εισβολής είναι από δέκα έως δεκαπέντε χρονών. Υπάρχει όσο και αν δεν θα το πιστεύουν κάποιοι, μεγάλη έλλειψη μπουκαλιών για την κατασκευή μολότοφ. Γιαγιάδες με καραμπίνες και παιδιά με ότι βρουν είναι έτοιμοι για όλα. Θα πέσουν με την Μαυροκόκκινη σημαία μέχρι ενός!

Τι λέει ο απλός λαός για τον Ζελένσκι;

Είναι ένας οπαδός του πολιτιστικού μαρξισμού που χρηματοδοτήθηκε από τους ολιγάρχες και την μαφία της Οδησσού και πρώην μέλη της KGB. Η πλειοψηφία είναι εναντίον του και οι περισσότεροι πολίτες φυσικά ενάντια στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Αφού κατάλαβαν ότι πάλι στήθηκε ένα παιχνίδι στις πλάτες τους όπως και με την Κριμαία για τα συμφέροντα άλλων και κυρίως για την διάλυση της χώρας σε τομείς που θα μοιραστούν σε όλους τους καπιταλιστές.

Πως αντιμετώπισε το καθεστώς τους συναγωνιστές μετά το Maidan;

Δεν είναι τυχαίο ότι μετά το Maidan ακολούθησαν δολοφονίες ριζοσπαστών συναγωνιστών κάποιοι υπήρξαν και μέλη της Azov, φυλακίσεις, χιλιάδες χημικά σε διαδηλώσεις, διάλυση ομάδων που ήταν ενάντια στην κυβέρνηση, και απαγόρευση ιστοσελίδων. Οι Ρώσοι μάλλον οι Μοσχοβίτες για να είμαι πιο σωστός, για λόγους προπαγάνδας ονομάζουν όλους τους Ουκρανούς «νεοναζί» για να δικαιολογήσουν τον αντιφασισμό τους ενώ την ίδια στιγμή η Ουκρανική κρατική τηλεόραση απαγορεύει κάθε «φιλοφασιστική» προπαγάνδα για να μην προκαλεί και απεναντίας προβάλλει εμβατήρια της Σοβιετικής περιόδου όταν και «απελευθερώθηκε» από τους Σταλινικούς η Ουκρανία! Σημαντικές στρατιωτικές μονάδες παραμερίστηκαν και απομονώθηκαν σε κάποια μέτωπα, άλλες αφέθηκαν στην τύχη τους και ουσιαστικά διαλύθηκαν με το πέρασμα του χρόνου, ενώ δεν έλειψαν και συγκρούσεις με δυνάμεις πιστές στο καθεστώς ή μια προσωρινή αναγκαστική σύμπλευση ώστε να έχουν πρόσβαση σε όλες τις δυνάμεις εθελοντικής αυτοάμυνας οι πράκτορες και οι πληροφοριοδότες του επίσημου καθεστώτος.

Ποια η στάση των ομογενών απέναντι στην Azov και τις εθνικιστικές πολιτοφυλακές;

Η πλειοψηφία των ομογενών είναι θετικοί απέναντι τους, κάποιοι μάλιστα πολεμούν δίπλα τους αλλά δεν ταυτίζονται όλοι σε ιδεολογικό επίπεδο. Τα σενάρια για δολοφονίες και πογκρόμ ομογενών από το Σύνταγμα Azov επειδή είναι Έλληνες και χριστιανοί ορθόδοξοι είναι ένα μεγάλο ψεύδος. Τα τελευταία θύματα προήλθαν από το βαρύ πυροβολικό του εχθρού, ενώ το γνωστό επεισόδιο στην ταβέρνα ήταν αποτέλεσμα μεθυσμένων που είχαν ένοπλη συμπλοκή για άσχετο λόγο!

Ήταν προετοιμασμένη η πολιτική ηγεσία για την εισβολή;

Στημένη κατάσταση. Δεν το περίμενε ο στρατός ότι θα υπάρξει μαζική επίθεση όμως κάποιοι στρατιωτικοί το γνώριζαν και είχαν ενημερώσει αλλά δεν τους άκουσε κανείς. Άμεση ευθύνη έχει η επίσημη κυβέρνηση που δεν έβαλε φρουρές και φυλάκια προκάλυψης καθώς και συστήματα προειδοποίησης. Τον ίδιο ρόλο έπαιξαν και οι Αμερικανοί και άλλοι Δυτικοί προς όφελος του Πούτιν. Ο πρόεδρος ήθελε να παραδώσει αμαχητί την χώρα αλλά τον πίεσαν οι συναγωνιστές, αφού αν έκανε κάτι τέτοιο θα ήταν προδότης την στιγμή που όλοι οι Ουκρανοί είναι στόχος για τους Ρώσους. Οι Ρώσοι δεν περίμεναν ότι θα υπάρξει τέτοια αντίσταση σε ολόκληρη την χώρα. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο φιλορώσος πρόεδρος είχε πουλήσει πριν το 2014 τα όπλα της Ουκρανίας στην μαύρη αγορά, είχαν διαλύσει τις μονάδες εκτός από κάποιες των ειδικών αποστολών. Οι Ουκρανοί μπήκαν στα εργοστάσια και παλαιότερα και τώρα και έφτιαξαν θωρακισμένα οχήματα μόνοι τους, απαλλοτρίωσαν όπλα και πυρομαχικά από τον εσωτερικό εχθρό και πολέμησαν τους εισβολείς και το 2014 και τώρα. Όταν θα μπουν στην Θράκη οι Τούρκοι που είναι σύμμαχοι των Μοσχοβιτών ολιγαρχών και θα έχουν πληροφορίες από το Κρεμλίνο να δω τι θα πουν οι διάφοροι σιτιζόμενοι από την πρεσβεία που μισούν άνευ λόγου τους Ουκρανούς.

Ποια η άποψη σου για την αποστολή όπλων από τον υπάλληλο Μητσοτάκη με αεροπλάνα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας;

Δεν θα έπρεπε να στείλει προς εξυπηρέτηση των ΗΠΑ κανένα φορτίο όπλων αφού δεν νοιάζεται για τον απλό λαό αλλά για τα αφεντικά του. Έπρεπε να στείλει για παράδειγμα φάρμακα. Ακολουθεί εντολές δεν νοιάζεται για το δίκαιο της εθνικής ανεξαρτησίας του Ουκρανικού λαού.

Είναι η Ρωσία του Πούτιν μια ελπίδα της Λευκής Φυλής και προπύργιο ενάντια στην διαφθορά της Δύσης όπως λένε κάποιοι του «χώρου»;

Τα τελευταία χρόνια επανέρχεται η στυγνή λογοκρισία και οι διώξεις του Σοβιετικού μοντέλου. Χιλιάδες συναγωνιστές σαπίζουν ή δολοφονούνται στα κελιά του καπιταλιστικού καθεστώτος των Μοσχοβιτών, με το 80% των ανθρώπων του Κρεμλίνου να είναι Ρώσοι μόνο στα χαρτιά. Όπως και τα περισσότερα δεξιά χέρια του Πούτιν είναι πρώην συνάδελφοι του στην μυστική υπηρεσία, ολιγάρχες και άνθρωποι της μαφίας. Το ίδιο συμβαίνει με τα αφεντικά του Ουκρανού προέδρου καθώς και των Βρυξελλών και φυσικά των ΗΠΑ. Υπάρχει σχετικός νόμος αν κρίνεις στο διαδίκτυο την επίσημη ιστορία να εισπράττεις ισόβια, ενώ η εκπαιδευτική πολιτική στα σχολεία είναι ότι ο Ρωσικός λαός είναι στο σύνολο του Σλάβοι με μίξη Μογγόλων και Χαζάρων. Ο ίδιος ο ηγέτης της ομοσπονδίας είναι μη Ρωσικής καταγωγής εκ μητρός, όπως και κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης του. Η επίσημη εναντίωση στις αθλιότητες της Δύσης που αντιγράφουν κάποιες ΜΚΟ στην χώρα δεν σημαίνει κάτι σοβαρό για τον άνεργο Ρώσο που το σπίτι του και η γη του πουλιέται σε Κινέζους και Σιωνιστές ή προσπαθεί να εναντιωθεί στους ξένους εισβολείς που έχουν κάνει οχυρό τους την πρωτεύουσα Μόσχα.

Κοιτώντας τον δημοκρατικό «Κέρβερο» στα μάτια: τρεις όψεις της τραγικής επικαιρότητας

 

του Wood Brother

Απεργία πείνας του Ιωάννη Λαγού.

Απεργία πείνας για 2^η εβδομάδα στην μοναχική πορεία ενός ανθρώπου που διαφωνούμε ιδεολογικά και πολιτικά μαζί του, ενώ τον θεωρούμε συνυπεύθυνο για τα οργανωτικά λάθη και τα πολιτικά εγκλήματα του παρελθόντος. Όμως η πρόσφατη εναντίωση του στους ένστολους ανθρωποφύλακες του κατοχικού καθεστώτος και κυρίως η προσωπική μάχη του να μην ανεχτεί έναν ακόμη εξευτελιστικό έλεγχο τον ξεχωρίζει έστω και για λίγο από την κομματική κομπανία. Ο εγκλεισμός του υπό δύσκολες συνθήκες κράτησης, σχεδόν ανυπόφορες. Πιο ανυπόφορη όμως η εκκωφαντική σιωπή των υπολοίπων ηγετικών στελεχών της «Χρυσής Αυγής» στον Δομοκό καθώς και των δημοφιλών προσώπων κομματικών κλώνων που αστράφτουν στο τηλεοπτικό φως των δημοσκοπήσεων και παλαιότερα στις λάμπες των πρεσβειών. 

Η «σιωπή των αμνών» αυτών που κάποτε δήλωναν μπροστά στις κάμερες «εναντίον όλων» δείχνει το πραγματικό πρόσωπο τους που σε άλλες περιπτώσεις είναι διαθέσιμοι για δηλώσεις και δεξιώσεις, αλλά τώρα σιωπούν επιδεικτικά αναμένοντας την σωτήρια χειρονομία του κρατικού «Καίσαρα» στην αρένα των δικαστικών εξελίξεων. Ο περίγυρος του Λαγού στην φυλακή παραμένει αναλλοίωτος ως προς τον οργανωτικό στραβισμό και την προσωπική αντιδικία. Ο ίδιος παρά το γεγονός ότι κατήγγειλε τον «Πατριάρχη» Πλεύρη σε σχέση με την εγκατάλειψη της νομικής του υποστήριξης θέτει ως πρωτεύον ζήτημα την συμμετοχή στις διεργασίες του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. 

Είναι δύσκολο να αντιληφθεί εξαιτίας της παραπληρόφορησης που έχει πίσω από τα κάγκελα, ότι δεν είναι η ρίζα του προβλήματος η άδεια του καθεστώτος να λάβει μέρος στο στημένο θέατρο της Ε.Ε. αλλά η πολιτική απέναντι στο σύνολο της κομματικής ηγεσίας. Προσφάτως μπροστά στην ελληνική πρεσβεία της Λευκωσίας οι Κύπριοι που τον στηρίζουν προχώρησαν σε διαμαρτυρία και με την συμμετοχή του Λουκά Σταύρου. Οι οργανωτικές και άλλες διαφωνίες παραμερίστηκαν μονομιάς μπροστά στην ανάγκη να καταγγελθεί το αστικό (ακρο)δεξιό καθεστώς του Μητσοτάκη, ενώ δεν είναι τυχαίος ο πηγαίος παλμός ενός πρώην αιχμάλωτου της δημοκρατίας προς υπεράσπιση του αιχμαλώτου Λαγού. 

Ο τελευταίος πόνταρε σε λάθος άλογο και ωφέλησε τα σχέδια άλλων όχι μόνο κατά την παραμονή του στο προσωπολατρικό κόμμα του Μιχαλολιάκου αλλά και μετά την φυγή του όταν και δημιούργησε μαζί με άλλους την ΕΛΑΣΥΝ. Μια ακόμη αψυχολόγητη κομματική κίνηση - προς ανεύρεση της «εξόδου κινδύνου» - την οποία μάλιστα προλόγισε στο ιδρυτικό συνέδριο της ο «Ιούδας» του ελλαδικού εθνικισμού, το ίδιο πρόσωπο που θεωρεί  ηγέτη … τον άνθρωπο της οικογενειακής συμμορίας της δεξιάς.

Ανήμερα του Αγίου Τρύφωνος

Ανήμερα του Αγίου Τρύφωνος του αγίου των χριστιανών που απεικονίζεται στις αγιογραφίες με το δρεπάνι στο χέρι … και αν ισχύουν τα σενάρια των ΜΜΕ και της ΓΑΔΑ: ένας Αλβανός νεολαίος που το πρωί εργαζόταν και το απόγευμα σπούδαζε, το βράδυ φόραγε την προβιά του οπαδού και έβγαινε για μια «αντιφασιστική περιπολία». Σφάζει με το δρεπάνι και με την συμμετοχή Ελλήνων Αλβανών και ενός Σέρβου (…) τον άοπλο υιό ενός υψηλόβαθμου στρατιωτικού στου Χαριλάου. Είναι γνωστός από παλαιότερη επίθεση στις αρχές ασφαλείας αλλά έχει κατηγορηθεί μόνο με πλημμέλημα αφού τα θύματα σε εκείνο το επεισόδιο στάθηκαν πιο τυχερά από τον Άλκη. Πολλοί γνώριζαν για την ύπαρξη μιας ομάδας hooligans (υψηλής αντιφασιστικής μόρφωσης και ειδίκευσης) που πάντα υπερτερούσαν σε αριθμό. Κινείται σε ομάδα και για αρκετό διάστημα προκαλεί ενώ με απίστευτη άνεση επιτίθεται με τον κόσμο να περνάει στο πεζοδρόμιο και τις κάμερες να υπάρχουν παντού. 

Ο ίδιος είναι γόνος εργατικής οικογένειας πιθανότατα «εθνικιστής» όταν θα βρισκόταν στην γείτονα χώρα με το σύμβολο του πολέμαρχου Σκεντέρμπεη στα ρούχα του … αλλά πιστός της αντεθνικής antifa στην Ελλάδα, μέλος της οπαδικής αντιφασιστικής γκρούπας που δεν ελέγχει απόλυτα ο «Πόντιος» αλλά και δεν ακουμπάει κανείς στα ενδότερα εδώ και χρόνια. Ένας ακόμη γόνος (λάθρο)μεταναστών που αναζωπυρώνει το εθνοτικό μίσος ανάμεσα στους δυο γειτονικούς - συγγενικούς για κάποιους - λαούς, σε μια περίοδο που το καθεστώς έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη την αλλαγή της ατζέντας καθώς και την προσέλκυση του κρατικού ελέγχου στην Θεσσαλονίκη μετά τα επεισόδια σε Εύοσμο και Σταυρούπολη, αλλά και την πολεμική των οπαδικών συνδέσμων ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Έχουν προηγηθεί άλλωστε 170 παρόμοια περιστατικά με τον φόνο του Φύσσα να αντανακλάται αυτή την φορά από την ανάποδη αφού στην θέση του πρώην Κνίτη Ρουπακιά αυτή την φορά την δουλειά την κάνει ο Αλβανός αντιφασίστας. 

Ουσίες και οπαδισμός των πολυεθνικών, παρακμιακή μουσική και αντιφασισμός ένα μίγμα και εμπύρευμα της σύγχρονης ΟΠΛΑ (βλέπε antifa) που γεννήθηκε στο Δυτικό Βερολίνο με την ευλογία των ΗΠΑ και μεταφέρθηκε και στην Ελλάδα μετά τις συλλήψεις του ’95 στο Πολυτεχνείο. Άλλωστε ο ίδιος έλεγε «εμείς κάνουμε κουμάντο στην πόλη» εμφανίζοντας προς φρίκη πολλών «συντρόφων» του σημάδια εξουσιομανίας και καταπίεσης όπως αρέσκονται να γράφουν οι woke στο ρυπαρό indymedia. Εχθρός του δεν ήταν το εργασιακό χάος που χτύπησε και μέλος της οικογένειας του αλλά ο «φασίστας» και ο «Αρειανός», άρα αν δεν είναι ο αντιφασισμός μια νοητική σύφιλη που οδηγεί στην παράκρουση και το έγκλημα πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί; 

Λούμπεν απόκληροι της κοινωνίας που εντάσσονται σε «αμεσοδημοκρατικές» ομάδες με δρεπάνι συνολικού μήκους 35 εκατοστών λάμα 15 εκατοστών, σπέρνουν το θάνατο μέσα από το προκάλυμμα της δήθεν «αντεξουσίας» υπηρετώντας όμως με τις πράξεις τους το καθεστώς και την εξουσία της δεξιάς και τον επιδοτούμενο αντιφασισμό. Όπως δεν θα μάθουμε ποτέ γιατί ανέκριναν και βασάνισαν τον Κατσίφα παραμονή του θανάτου του δυο Κοσοβάροι μπάτσοι και με εντολή ποιων, ή ποιος ο ρόλος στελέχους της ελληνικής κυβέρνησης στην εντολή δολοφονίας μέσω της Αλβανικής μπατσαρίας, έτσι δεν θα μάθουμε και ποτέ γιατί τώρα που η εθνικιστική παρουσία στην Θεσσαλονίκη ενόχλησε σφόδρα το καθεστώς την Λιάνα του ΚΚΕ και τις φυλλάδες του αντιφασισμού, έσπευσε η antifa μέσω της Θύρας 4 να προωθήσει τα σχέδια αυτών που θέλουν τον κοινωνικό αποπροσανατολισμό και τον καθημερινό κανιβαλισμό. 

Δεν είναι τυχαίο το άρθρο του «Πρώτου Θέματος» όπου δίπλα στην φωτογραφία του Αλβανού antifa έχει ένα ακόμη άρθρο αυτή την φορά διαφορετικό με τονισμένες τις αναφορές σε «Τάγματα Εφόδου» και την παρουσία των «νεοναζί» στην Θεσσαλονίκη. Για όλα φταίνε οι «ναζί» λοιπόν, ακόμη και όταν ο ψυχρός εκτελεστής πιθανότατα είναι αντιναζί και έχει την εύνοια και την υποστήριξη οπαδών και γνωστών αριστεριστών. Οι πιο στυγνοί δολοφόνοι του αντιφασισμού είχαν αστική υποστήριξη ή στο τέλος έφτυναν αίμα από την κατάρα των θυμάτων τους που τα εκτελούσαν πισώπλατα στο κέντρο της Αθήνας, πάντα πολλοί μαζί και πολλές φορές άνευ λόγου. Δεν δίστασαν να βγάλουν τα πιστόλια στο Νέο Ηράκλειο σε εντελώς αθώους νεολαίους με τα θύματα να αναμένουν άγνωστο για ποιο λόγο σε ένα μειονεκτικό σημείο «φύλαξης» ή πρόσφατα να κόβουν με δρεπάνι Ιαπωνικό και με επαγγελματικό τρόπο την μηριαία αρτηρία ενός συμπατριώτη μας άγνωστου σε αυτούς όπως άλλωστε συνήθιζε και το ’44 ο εγκληματίας Στέφανος Λιόλιος και οι συνεργοί του. 

Η σπέκουλα πολλών να συνδέσουν τον φόνο με τους κακούς «φασίστες» παρά το γεγονός ότι οι νεολαίοι «συμμορίτες» έχουν γονείς με κομματική ταυτότητα, αποδεικνύει στην πράξη ότι το μόρφωμα της αστικής δημοκρατίας είναι δολοφονικό από την φύση του και δεν διστάζει να κάψει τα ίδια του τα όργανα του όταν αυτό κριθεί σκόπιμο μετά το πέρας της αποστολής.

Οι ματωμένοι ηλιόσποροι της Ουκρανίας

Σε μια ιστορική χώρα που οι πλουτοπαραγωγικές πηγές είναι αμέτρητες και το κοβάλτιο ο κρυφός μελλοντικός άσσος στο μανίκι του Πούτιν και της Κίνας, ο χρόνος δείχνει να έχει παγώσει. Το 77% των Ουκρανών δεν θέλει το ΝΑΤΟ σε μια χώρα που το 30% δείχνει να έχει ερωτευτεί παράφορα το ορθόδοξο (πρώην άθεο) και σήμερα «εθνικό» καπιταλιστικό Κρεμλίνο που στα κρυφά θαυμάζει τον Στάλιν αλλά εφαρμόζει τακτικές του Τρότσκι. Σλάβοι και στις δυο μεριές με τους Ουκρανούς να έχουν ένα τριπλό ρόλο να επιλέξουν και διαχρονικά να πέφτουν θύματα της γεωπολιτικής αξίας και των σχεδιασμών της περιοχής. 

Πρώτοι οι συνεργάτες του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. που ονειρεύονται τα κάλλη της καπιταλιστικής σαπίλας και συμμετέχουν στις κυβερνητικές επιλογές ανθρώπων που οι μισοί δεν είναι Ουκρανοί στην καταγωγή αλλά διοικούν την χώρα, δεύτεροι οι Ουκρανοί πατριώτες εθνικοσοσιαλιστές και φασίστες που απομονώθηκαν με σχέδιο στην Μαριούπολη για να μην «προκαλούν» αλλά αντιστέκονται στην εισβολή των Μοσχοβιτών και των 10.000 Τσετσένων μισθοφόρων, και τρίτοι οι βιολογικοί και ιδεολογικοί συνεχιστές του αυτοκρατορικού «Ρωσισμού» του Imperium που δεν διστάζει να εμπλέξει στο μέτωπο τους πάντες αρκεί να κερδίσουν οι ολιγάρχες και οι μαυραγορίτες της μετασοβιετικής εποχής. 

Η σημερινή Ρωσία δεν είναι η «Αγία Ρωσία» που προπαγανδίζουν τα Καραμανλικά «πατριωτικά» ΜΜΕ σε σύμπλευση με τους ακροδεξιούς ζηλωτές αντιφασίστες (αυτοί μέσα από εφημερίδες) οι οποίοι έχουν αλλάξει αφεντικό από το ’91 και μετά. Μέχρι το ’47 ήταν οι Άγγλοι και μέχρι το ’91 οι Αμερικανοί. Μετά την εικονική πτώση όπου το πρώην καθεστώς χρηματοδοτείτο και από τα «κόκκινα δολλάρια» και η μαφία αντικατέστησε σε μια νύχτα την κομματική νομεκλατούρα κάποιοι «πατριώτες» βρήκαν την ευκαιρία να αναζητήσουν έναν νέο νταβατζή. Τα ρούβλια έχουν ζαλίσει τους «πατριώτες» ιθαγενείς που ξεχνούν τόσο τον ρόλο της Σοβιετίας στην νεοελληνική ιστορία όσο και τις συμμαχίες της σύγχρονης καπιταλιστικής Ρωσίας. 

Μια Ρωσία που μιλάει ανοιχτά για «αντιναζιστικό» αγώνα και επικηρύττει 5.000 «ναζί» δηλαδή όλους αυτούς που δεν θέλουν την εξουσία του Κρεμλίνου ή ένιωσαν στο πετσί τους την φρίκη των φιλορωσικών δυνάμεων πριν το 2014, δημοσίως αναφέρει για μια ανεξάρτητη χώρα ότι «Ιδανικά, είναι απαραίτητο να απελευθερωθεί η Ουκρανία, να καθαριστεί από τους vαζί, καθώς και από τους φιλοναζιστές και την ιδεολογία τους» είπε ο πολύς Πεσκόφ χωρίς όμως να θίγει καθόλου τον Σιωνιστικό δάχτυλο της διεφθαρμένης Ουκρανικής εξουσίας. Οι οπαδοί του Κρεμλίνου ξεχνούν ότι τα «φασιστικά» κόμματα στην χώρα του Μπαντέρα πήραν μικρά ποσοστά και ο κύριος μοχλός ελέγχου και εξουσίας είναι φιλελεύθερος ενώ οι κυβερνητικές υπηρεσίες και φυλάκισαν και αφόπλισαν και περιόρισαν τις δυνάμεις των «ακραίων» εθνικιστών που δεν θέλουν ούτε το ΝΑΤΟ ούτε την Ε.Ε. ούτε την Μόσχα. 

Μια Ρωσία που επίσημα κάνει το σταυρό της μπροστά στην Παναγία αλλά ανεπίσημα επαναφέρει τα αγάλματα του Ντερζίνσκι ή υπακούει στους Τούρκους και τους Σαουδάραβες για την κατασκευή του μεγαλύτερου τζαμιού στην Μόσχα και την δημιουργία πυρηνικού σταθμού στα μικρασιατικά παράλια, μιας Ρωσίας που δεν κάνει το παραμικρό για την διαφθορά, τον αλκοολισμό, τα ναρκωτικά, την υπογεννητικότητα των Λευκών Ρώσων αλλά διατηρεί στις φυλακές χιλιάδες συναγωνιστές ανάμεσα τους και της Ρωσικής «Τρίτης Θέσης». 

Μια Ρωσία που δεν είναι όσα δείχνει η πρεσβεία τους αλλά επελαύνει ως μια καπιταλιστική αντιφασιστική ολιγαρχία που έκλεψε τα εργοστάσια όπλων της Ουκρανίας, διέλυσε τον στρατό της μέσω δοτών προέδρων, ξεπούλησε τα πυρηνικά της ίδιας χώρας σε μαφίες και ισλαμικές χώρες, και σήμερα με όχημα μια «ακροδεξιά» εξωτερική πολιτική ενισχύει φιλοσιωνιστικά ακροδεξιά κόμματα τον Ερντογάν και τους Κινέζους. Ο ρόλος της πάντα ύπουλος και αυτό φάνηκε και στην Γιουγκοσλαβία παλαιότερα και στην Λιβύη και στο θέμα της Αρμενίας. Ακόμη και στην Συρία που σύρθηκε από την κατακραυγή και τις εξελίξεις για να υποστηρίξει την εκεί βάση της, στην τελευταία τουρκική επίθεση ξέχασε να επέμβει αποφασιστικά υπέρ του ηρωικού Συριακού στρατού και δεν απέτρεψε τα σχέδια των Τούρκων εισβολέων. 

Συμπερασματικά είτε Βρυξέλλες είτε Ουάσιγκτον είτε Μόσχα, ίδιος είναι ο εχθρός για αυτό και οι «Μπαντεριστές» Ουκρανοί θυμίζουν τις τελευταίες ημέρες τους «καταραμένους» ενωτικούς εθνικιστές της Κύπρου, που κατηγορήθηκαν αδίκως για όλα τα δεινά της εισβολής του ’74 την στιγμή που μάτωναν στα πεδία των μαχών. Σήμερα οι πιστοί του Perun και φυσικά οι ιδεαλιστές μαχητές αυτόνομοι οπαδοί και εθελοντές, υπερασπίζονται μόνοι και με ελάχιστα όπλα την γη τους και μετά την πολύπλευρη προδοσία του Ουκρανού προέδρου ακόμη πιο μόνοι μέχρι τέλους τα χωριά και τις πόλεις του μεγαλύτερου αντάρτικου στρατού της Ευρώπης των θρυλικών «Παιδιών του Δάσους».  

Οι εκεί συναγωνιστές υπονομεύτηκαν - εδώ και χρόνια - από την αστική κυβέρνηση, δολοφονήθηκαν από τους μπάτσους της κρατικής ασφάλειας και τα τσιράκια της Δύσης, αφέθηκαν χωρίς αντιαρματικά να πολεμήσουν τα τεθωρακισμένα της Μόσχας που σε άλλες εποχές πολυβολούσαν με άνεση Γερμανούς, Ούγγρους και Τσέχους. Αντιστέκονται σε μια επίθεση που δεν έχει να κάνει φυσικά με την υπεράσπιση των ρωσόφωνων περιοχών αλλά απέναντι σε μια γενικευμένη εισβολή του δεύτερου πόλου εξουσίας της νέας Γιάλτας, έχοντας στην πλάτη τους μια ακόμη αντίπαλη πλευρά τους πολιτικούς και στρατηγούς που κρύφτηκαν στα καταφύγια, έναν ηθοποιό που άφησε χωρίς στρατό και σημεία ελέγχου τα κύρια μέτωπα στα σύνορα σε ένα στημένο παιχνίδι εξουσίας. 

Κάτω από τα ράσα της ελλαδικής εκκλησίας που προάγει δήθεν το «ομόθρησκο» και τα κροκοδείλια δάκρυα του Ιερώνυμου πάντα σύμφωνα με τα συμφέροντα της ή τις εντολές του Αγίου Όρους, κάτω από τα ψέματα του μητραλοία πρωθυπουργού που ονειρεύεται τις επιταγές του ΔΝΤ και την εύνοια των ΗΠΑ, κάτω από την εικονική πραγματικότητα που αντιλαμβάνεται ως παράδοση η ελλαδική ρωσόδουλη ακροδεξιά, η θυσία των Ουκρανών και Ρώσων εθελοντών των λαϊκών πολιτοφυλακών με τους ρούνους και τους μαύρους ήλιους να κοσμούν τις στολές τους ξεπροβάλλει ως λαμπρό παράδειγμα θυσίας και αντίστασης σε μια Ευρώπη που πεθαίνει προς χάρη των χρηματιστών και των τραπεζιτών.

Stepan Andriyovych Bandera: Ένας Ουκρανός ήρωας που διχάζει ...

link: Stepan Bandera: ο ήρωας του Ουκρανικού Φασισμού.

του Αθανάσιου Ακριβούλη

Με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Ουκρανία πριν δύο έτη, αναζωπυρώθηκαν φυλετικά μίση και τοπικισμοί και έφεραν την Ουκρανία στα όρια της κατάρρευσης. Οι διαφορές των κατοίκων της ανατολικής και νότιας Ουκρανίας με τους κατοίκους των δυτικών περιοχών εμφανίστηκαν πάλι έντονα στο προσκήνιο μετά από πολλά έτη «χειμερίας νάρκης». Οι κάτοικοι των ανατολικών περιοχών, ήταν επί πολλά χρόνια κάτω από τον έλεγχο της τσαρικής Ρωσίας, όπου μοιραζόντουσαν την ίδια γλώσσα, την ίδια θρησκεία και η σύγκλιση ήταν τέτοια που ήταν δύσκολο να γίνει διαχωρισμός μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών. Στις δυτικές περιοχές όμως που ήταν υπό τον έλεγχο της Πολωνό-Λιθουανικής κοινοπολιτείας στην αρχή και της Αυστροουγγαρίας έπειτα, οι κάτοικοι αυτών των περιοχών μιλούσαν ουκρανικά και ανέπτυξαν διαφορετικές πολιτισμικές συνήθειες έναντι των ανατολικών Ουκρανών. 

Ειδικά μετά την συνθήκη του Μπρεστ – Λίτοφσκ έγιναν Ελληνόρυθμοι καθολικοί (ουνίτες) οι πιο πολλοί και ανέπτυξαν δεσμούς με την δυτική Ευρώπη παρά με την γειτονική Ρωσία. Επόμενο ήταν να δημιουργηθούν δύο «Ουκρανίες», μια στα ανατολικά Ορθόδοξη και φιλορωσική που έβλεπε το μέλλον της στην αγκαλιά της μητέρας Ρωσίας και μια στη δύση, φιλοευρωπαϊκή, μη Ορθόδοξη που έγινε το λίκνο του ουκρανικού Εθνικισμού. Αναμενόμενο είναι λοιπόν, πρόσωπα και καταστάσεις να  σημαίνουν διαμετρικά αντίθετα πράγματα, ανάλογα με το σε ποια περιοχή της Ουκρανίας βρίσκεται κάποιος. Ένα πρόσωπο που διχάζει την Ουκρανία ακόμη και σήμερα είναι ο Stepan Bandera, όπου για τους φιλορώσους και τους Πολωνούς γείτονες είναι εγκληματίας πολέμου και τρομοκράτης, ενώ για την δυτική Ουκρανία είναι ένας εθνικός ήρωας που πολέμησε για την ουκρανική ανεξαρτησία. 

Τα πρώτα χρόνια της δράσης του. 

Ο Stepan Bandera γεννήθηκε το 1909 στο χωριό  Stryi της  Γαλικίας, τμήμα τότε της Αυστροουγγαρίας. Ήταν γιος του  Αντρέι Μιχαήλοβιτς Μπαντέρα, ενός ελληνόρυθμου καθολικού (ουνίτη) ιερέα και της Μιροσλάβα Βλαντιμίροβνα Μπαντέρα και είχε έξι αδέλφια. Μεγάλωσε μέσα σε μια οικογένεια όπου υπήρχε έντονο το εθνικό συναίσθημα και ο ίδιος συνήθιζε να λέει για το σπίτι του:  ήταν  μια ατμόσφαιρα ουκρανικού πατριωτισμού και ζωντανών εθνικοπολιτιστικών, πολιτικών και κοινωνικών ενδιαφερόντων. Ο πατέρας του Μπαντέρα, όντας ο ίδιος ουκρανός εθνικιστής, ανάθρεψε τα παιδιά του με το πνεύμα του Ουκρανικού Εθνικισμού και προσπάθησε να τα μορφώσει ανάλογα. Μέσα στο σπίτι υπήρχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη με ιστορικά βιβλία για την ιστορία της Ουκρανίας και το σπίτι του ουνίτη ιερέα ήταν τόπος συνάθροισης και συναντήσεων ουκρανών Εθνικιστών. Ο Stepan Bandera ήρθε από μικρός σε επαφή με το ουκρανικό Εθνικιστικό κίνημα και εντάχτηκε στην OUN Організація Українських Націоналістів (Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών) και υπήρξε ενεργό μέλος της με έντονη ακτιβιστική δράση. Το 1933 ανέλαβε τομεάρχης της OUN στη δυτική Ουκρανία και ανέλαβε τον δύσκολο ρόλο να προστατέψει τους ουκρανικούς πληθυσμούς από την πολιτική αφομοίωσης που εφάρμοζε η πολωνική κυβέρνηση. Το 1934 συνελήφθη από τις πολωνικές αρχές και καταδικάστηκε στο δικαστήριο σε θανατική ποινή, που αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. 

Ο αγώνας του για την ελευθερία μέχρι το τέλος.

Παρέμεινε φυλακισμένος στις πολωνικές φυλακές μέχρι την κατάρρευση της Πολωνίας το 1939 και μετά την φυγή του από την φυλακή έζησε για λίγο στην κατεχόμενη ζώνη της Πολωνίας από την ΕΣΣΔ και μετά κινήθηκε πιο δυτικά για να συναντήσει και άλλους ουκρανούς Εθνικιστές στη Κρακοβία. Στην Κρακοβία ήρθε σε ρήξη με τον παλιό του συναγωνιστή Andriy Melnyk πράγμα που οδήγησε στην διάσπαση της OUN σε δύο κομμάτια, το ένα υπό τον  Andriy Melnyk με το όνομα OUN-M που είχε συντηρητικές απόψεις και στην OUN-B που είχε ξεκάθαρες ριζοσπαστικές και εθνικοκοινωνικές απόψεις. Η ΟUN-B οργανώθηκε σε “мобільні групи” μικρές δηλαδή αυτοδιαχειριζόμενες ομάδες των 5 ως 15 ατόμων που ήταν πολύ ευέλικτες και πολύ αποτελεσματικές στο αντάρτικο πόλεων. Η μέγιστη δύναμη αυτών των ομάδων έφτασε τα 7.000 άτομα και ουσιαστικά ήταν ένας ουκρανικός απελευθερωτικός στρατός. Το 1941 ο Bandera με την εισβολή των Γερμανών στην ΕΣΣΔ ανακηρύσσει την ουκρανική ανεξαρτησία μαζί με άλλους ουκρανούς εθνικιστές. Αυτή του η κίνηση περί ουκρανικής ανεξαρτησίας δεν βρήκε σύμφωνους τους Γερμανούς, οι οποίοι με την σειρά τους τον έθεσαν σε κατ’ οίκον περιορισμό στην αρχή και μετά σε στρατόπεδο στην Γερμανία. Από το 1942 που ήταν έγκλειστος σε στρατόπεδο  δεν σταμάτησε να έχει επαφές με Εθνικιστές αντάρτες στην Ουκρανία. 

Η όλη του αντικομμουνιστική ρητορική και η έκβαση του πολέμου οδήγησε τους Γερμανούς στην απελευθέρωση του και την αποστολή του στην Ουκρανία, για να πολεμήσει τους  σοβιετικούς που είχανε ξεκινήσει γενική επίθεση στο ανατολικό μέτωπο. Ήταν αργά πλέον όμως και για τον ουκρανικό Εθνικισμό και για την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. Οι ορδές των σοβιετικών ήταν ασταμάτητες και οι προσπάθειες των Ουκρανών Εθνικιστών μάταιες.  Παρόλες τις δυσκολίες ο Bandera πολέμησε μέχρι τέλους πράγμα που τον οδήγησε να είναι ο πατέρας και θεωρητικός του Ουκρανικού Εθνικισμού. Η λήξη του πολέμου τον βρήκε στην Γερμανία και από εκεί να προσπαθεί για το καλό του ουκρανικού έθνους. Όλη αυτή του η δράση δεν ξεχάστηκε από την ΕΣΣΔ και το 1959 δολοφονήθηκε από πράκτορα της KGB στη Γερμανία όπου και θάφτηκε εκεί. Αυτή ήταν η ζωή και η δράση του μεγάλου αγωνιστή της ελευθερίας και του ουκρανικού Εθνικισμού Stepan Bandera, που όλη του την ζωή την αφιέρωσε στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας. 

Όλα αυτά τα χρόνια μετά την λήξη του πολέμου υβρίστηκε, λοιδορήθηκε και κατηγορήθηκε για δωσιλογισμό και σφαγές Πολωνών, Ρώσων και Εβραίων ακόμη και ως πράκτορα της ΜI6 τον κατηγόρησαν. Μπορεί για όλους του παραπάνω να είναι ένας απλός τρομοκράτης, για εμάς όμως τους Εθνικιστές της Ευρώπης αποτελεί έναν ήρωα-μαχητή του εθνικοκοινωνισμού απέναντι στην κομμουνιστική λαίλαπα που σάρωνε την Ευρώπη.... 

πηγή

Stepan Bandera: ο ήρωας του Ουκρανικού Φασισμού.

του Αλεξόπουλου Στέλιου.

Ο Stepan Bandera θεωρείται η κορυφαία προσωπικότητα του Ουκρανικού Εθνικοεπαναστατικού κινήματος. Συμμετείχε στην ηγεσία της οργάνωσης των Ουκρανών Εθνικιστών (OUN) της Γαλικίας (Δυτική Ουκρανία). Μετά την έναρξη της επίθεσης της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας στην επικράτεια της ΕΣΣΔ, επιδίωξε την δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους εκφράζοντας στο έπακρο τα όνειρα των συμπατριωτών του. Δυστυχώς οι συνεχείς διαμάχες στο εσωτερικό των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών σχετικά με τους Σλαβικούς πληθυσμούς και το ζήτημα της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας καθώς και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τις Εθνικιστικές ηγεσίες περιοχών που μόλις είχαν απελευθερωθεί από τον Stalin και τον Μπολσεβικισμό οδήγησε στην σύγκρουση.

Ας μην ξεχνάμε ότι στο Εθνικοσοσιαλιστικό αλλά και στο Φασιστικό κίνημα από τα μέσα της δεκαετίας του '30 υπήρχαν κάποια πρόσωπα σε καίριες θέσεις που είχαν υιοθετήσει άκρως αντεπαναστατικές και συντηρητικές απόψεις και είχαν επιδιώξει μάλιστα τόσο τον περιορισμό όσο και την βιολογική εξόντωση των εκπροσώπων της λεγόμενης «αριστερής» έκφρασης του Φασισμού/Εθνικοσοσιαλισμού. 

Την ίδια περίοδο με την δίωξη του Ουκρανού Stepan Bandera είχαν φυλακιστεί στην Γερμανία τα κορυφαία στελέχη της Ρουμανικής «Σιδηράς Φρουράς» - ανάμεσα τους μάλιστα ο Horia Sima διάδοχος του Capitan Cornelius Codreanu -  τα μέλη της οποίας εναντιώνονταν στην πολιτική του Antonescu, στην Ισπανία ο ακροδεξιός μοναρχικός  Franco εναντιώθηκε πλήρως στην προσπάθεια των Ισπανών Φαλαγγιτών να στηρίξουν ακόμα πιο δυναμικά τον Άξονα ενώ ο ίδιος πολέμησε στο παρελθόν τις επαναστατικές κινήσεις του Ledesma Ramos και του Manuel Hedilla, στην Ιταλία οι απόψεις του Roberto Farinacci και των άλλων εκπροσώπων της «Σοσιαλιστικής» πτέρυγας του Φασιστικού κόμματος αγνοήθηκαν παντελώς από τον Mussolini με αποτέλεσμα να υπάρξουν ολέθρια λάθη και καίριες παραλείψεις στην μετέπειτα πορεία. Τέλος στην Ουγγαρία ο Ferenc Szalasi απομονώθηκε μέχρι το 1944.

Μερικά στοιχεία για την ζωή του.

Γεννήθηκε στην περιφέρεια της Kalush στην Δυτική Ουκρανία, ο πατέρας του υπήρξε ιερέας του Ελληνοκαθολικού ρυθμού ενώ είχε την ατυχία να χάσει την μητέρα του σε μικρή ηλικία. Είχε ιδιαίτερη κλίση στα αθλήματα και ασχολείτο με δραστηριότητες που εξασκούσαν το μυαλό και το σώμα. Παρόλο τις όποιες απαγορεύσεις είχε από το καθεστώς λόγω της καταγωγής του, κατάφερε να εγγραφεί στο Πολυτεχνείο του Lviv. Εκεί από την πρώτη στιγμή έβαλε ως στόχο την εξάπλωση της Εθνικιστικής ιδέας και την απελευθέρωση της Πατρίδας.



Πολύ γρήγορα στις Εθνικιστικές οργανώσεις διακρίθηκε ως υπεύθυνος προπαγάνδας ενώ η συμβολή του στην ενίσχυση του κινήματος υπήρξε τεράστια. Οι Πολωνοί υπήρξαν ιδιαίτερα εχθρικοί απέναντι στους Ουκρανούς, είχαν φροντίσει για αυτό άλλωστε οι εβραϊκές κοινότητες της Πολωνίας. Για την ένοπλη δράση του απέναντι στις πολιτικές καταπίεσης καταδικάστηκε σε θάνατο. Μετά την μετατροπή της ποινής του σε ισόβια οι σύντροφοι του προσπάθησαν να τον απελευθερώσουν αλλά απέτυχαν. 

Όταν η Ανατολική Πολωνία βρέθηκε κάτω από την Σοβιετική κατοχή μεταφέρθηκε στην Κρακοβία. Εκεί συγκρούστηκε με την συντηρητική πτέρυγα των Εθνικιστών με αποτέλεσμα να υπάρξει μια διάσπαση στη δομή της κύριας οργάνωσης. Πολύ γρήγορα οι Ουκρανοί Εθνικιστές βρέθηκαν στο πλευρό των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών και προετοίμασαν τον αγώνα εντός του εδάφους της Ουκρανίας. Κάποιες αποστολές ανδρών και όπλων έπεσαν σε ενέδρες της NKVD αλλά αυτό το γεγονός δεν κλόνισε το ηθικό τους. Να τονίσουμε ότι η πανίσχυρη υπηρεσία της ΕΣΣΔ την εποχή εκείνη ήταν κάτω από τις εντολές του σαδιστή, βιαστή νεαρών γυναικών και κατά συρροή δολοφόνου Lavrentiy Beria.

Η προσπάθεια για την συντριβή των κατοχικών Σοβιετικών δυνάμεων βασίστηκε σε μικρές ταχυκίνητες ομάδες των 5 - 15 ατόμων  οι οποίες εκπαιδεύτηκαν από τον Γερμανό στρατιωτικό και θρύλο των ειδικών επιχειρήσεων Otto Skorzeny, ενώ παράλληλα φρόντιζαν για την τόνωση του ηθικού και την ενημέρωση του πληθυσμού μέσω φυλλαδίων ώστε να επηρεάσουν τις επαναστατικές συνειδήσεις. Οι μετέπειτα σχέσεις του Bandera και του Hitler δεν υπήρξαν θετικές με άμεση συνέπεια στην μελλοντική έκβαση του τιτάνιου αγώνα. Οι Γερμανοί δεν εμπιστεύονταν τους Ουκρανούς και ένας  λόγος ήταν η έντονη ρητορική ενάντια στους Σλάβους που κυριαρχούσε ανάμεσα στους κύκλους  της Γερμανικής ηγεσίας καθώς και οι διαφωνίες για την πλήρη ανεξαρτησία της Ουκρανίας μετά την λήξη του πολέμου. Οι αντίθετες φωνές που υπήρξαν στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα δεν εισακούστηκαν παρόλο που οι Ουκρανοί στην πλειοψηφία τους στήριζαν το καθεστώς με φανατισμό.

Αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής ήταν η σύλληψη του Ουκρανού αγωνιστή και η μεταφορά του στο Βερολίνο! Επίσης η συμπεριφορά μερίδας των Γερμανών στρατιωτικών εξαγρίωσε τους ντόπιους Ουκρανούς και συνέβαλλε στην περαιτέρω ένταση μεταξύ των 2 πλευρών. Μόλις το 1944 η Γερμανική ηγεσία συνειδητοποίησε τα τραγικά λάθη των περασμένων ετών και απελευθέρωσε τον Stepan Bandera με σκοπό να ενισχυθεί το μέτωπο και να σταματήσει η προέλαση των Κομμουνιστών. Άμεσα εξοπλίστηκαν με όπλα και στρατιωτικά υλικά χιλιάδες Ουκρανοί με στόχο την καταστροφή του εχθρού στα μετόπισθεν. Αυτές οι προσπάθειες δεν έφεραν κάποιο αποτέλεσμα αφού ο εχθρός υπερείχε σε επίπεδο εξοπλισμών.

Στις 15.10.1959 ο μεγάλος αυτός αγωνιστής της Ουκρανίας δολοφονείται στο Μόναχο από έναν πράκτορα των Σοβιετικών. Παραμένει σήμερα κορυφαίο σύμβολο αντίστασης για τους Ουκρανούς Εθνικιστές και τους Εθνικοσοσιαλιστές. Στην Ουκρανία υπάρχουν μνημεία και προτομές για τον Stepan Bandera, ενώ οι αρχές της της χώρας το 2009 έδωσαν εντολή να κυκλοφορήσει γραμματόσημο με την μορφή του. Οι εκδηλώσεις μνήμης και σεβασμού σε σχολεία, σχολές, χώρους εργασίας καθώς και σε αθλητικούς αγώνες προκάλεσαν την οργή των Εβραίων.