Μελανοχίτωνες Αντάρτες Πόλεων: Ένοπλοι Επαναστατικοί Πυρήνες (Nuclei Armati Rivoluzionari)

του Αίμωνος Φωτεινού.

Πριν σκιαγραφήσουμε την ιστορία του NAR (Nuclei Armati Rivoluzionari), η οποία δεν είναι δυνατό να παρουσιαστεί και να εξηγηθεί αποτελεσματικά σε λίγες γραμμές, καλό θα ήταν να γίνει μια σύντομη περιγραφή της κατάστασης στην οποία βρισκόταν η μεταπολεμική Ιταλία. Θα ήταν σκόπιμο να ρίξουμε φως στο γενικότερο ιστορικό υπόβαθρο της συγκεκριμένης περιόδου.

Μετά την καταστροφή και το χάος που επακολούθησε στο τέλος του  Β’ ΠΠ, η Ιταλία βρέθηκε εν μέσω μιας τιτάνιας διαμάχης ανάμεσα στη Σοβιετική ζώνη επιρροής και την Ατλαντική συμμαχία. Οι Φιλελεύθεροι και οι Χριστιανοδημοκράτες από τη μια που στηρίζονταν από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και υποστήριζαν την νέα εθνική κυβέρνηση και από την άλλη, οι Κομμουνιστές αντάρτες αποτελούμενοι από πρώην παρτιζάνους.

Τα επιζήσαντα μέλη των Φασιστών επαναδραστηριοποιήθηκαν, υπό τη σκέπη του Ιταλικού Σοσιαλιστικού κινήματος (MSI) σε μια προσπάθεια να εναντιωθούν στις διώξεις των Φασιστών από πλευράς του κράτους, αλλά και στους αιμοσταγείς πρώην παρτιζάνους. Μεγάλα μέρη της Ιταλίας, εάν δεν ελέγχονταν από τους Κομμουνιστές, ελέγχονταν σε σημαντικό βαθμό από τη Μαφία και παρόμοια συνδικάτα εγκλήματος που είχαν εξαλειφθεί κατά την περίοδο Mussolini και είχαν αρχίσει πλέον να ανακτούν τις δυνάμεις τους.

Valerio Fioravanti 


Παρόμοια, η Μασονία που επίσημα και οργανωτικά είχε εκδιωχθεί και αποδυναμωθεί από το καθεστώς Mussolini, επανεμφανίστηκε και γρήγορα άπλωσε τα δίχτυα της στις δομές του Ιταλικού κράτους και των μεγάλων επιχειρήσεων. Από το 1945 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, στην Ιταλία διαδραματιζόταν ένα σκηνικό χάους, στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου. Έτσι η Ιταλία έγινε ένα πιόνι ευρύτερων γεωπολιτικών διαμαχών και σφαιρών επιρροής όπως αυτών της ΕΣΣΔ και του ΝΑΤΟ αρχικά, και ύστερα αυτών μεταξύ της ΕΣΣΔ / Αραβικών λαών και ΗΠΑ / Ισραήλ.

Εκρήξεις βομβών, απαγωγές, δολοφονίες, αεροπειρατείες και εμπόριο όπλων, αποτελούσαν κάτι το συνηθισμένο στην Ιταλία για τέσσερις δεκαετίες μετά το τέλος του Β’ΠΠ λόγω της γεωπολιτικής «στρατηγικής της έντασης» που ακολουθούσε η CIA. Στοχευμένες απαγωγές, βόμβες και δολοφονίες διεξάγονταν συνήθως από τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες» και εφάμιλλες οργανώσεις, οι οποίες αναλάμβαναν και τις ευθύνες γι’ αυτές τις ενέργειες. Ορισμένες βομβιστικές ενέργειες ωστόσο δεν εξιχνιάστηκαν ποτέ και αποδόθηκαν αυτομάτως σε νεοφασίστες, οι οποίοι αποτέλεσαν τον αποδιοπομπαίο τράγο, δεδομένου ότι αποτελούσαν τον πιο μισητό αντίπαλο όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου. 

Ήταν παράλογο όμως οι τότε ανίσχυροι νεοφασίστες να επιδοθούν σε τόσο ανήθικες, τυφλές και απρόκλητες ενέργειες, τη στιγμή που καυχιόνταν ότι αποτελούν ένα κίνημα από τον Ιταλικό λαό, για τον Ιταλικό λαό. Με τέτοιες ενέργειες που αποσκοπούσαν στην τρομοκράτηση του λαού δεν θα μπορούσαν να πετύχουν τίποτε πέρα από το να γίνουν μισητοί, με αποτέλεσμα την ακόμη πιο έντονη κρατική καταστολή εναντίον τους.

Η σφαγή στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια αποτέλεσε την τελευταία πράξη μιας σειράς από τυφλά και προβοκατόρικα χτυπήματα που ταρακούνησαν την Ιταλία. Αυτή τη φορά το θέμα ξέφυγε από τα σύνορα της Ιταλίας, λόγω του μεγάλου αριθμού σε ανθρώπινες απώλειες, αρκετοί εκ των οποίων ήταν τουρίστες. Σύνολο 85 νεκροί και περίπου 200 τραυματίες. Η διεθνής κατακραυγή ήταν τεράστια. Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτή η θηριωδία αποδόθηκε στους «νεοφασίστες».

Ο τότε υπουργός εσωτερικών και επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών Francesco Cossiga ανακοίνωσε το συμβάν στη γερουσία και το κυνήγι μαγισσών ξεκίνησε ! Πολλοί νεαροί εθνικιστές και εθνικοσοσιαλιστές κυνηγήθηκαν και διώχθηκαν, φυλακίσθηκαν και υπέστησαν ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια από τις αρχές. Ύστερα από πολλά έτη ερευνών σχετικά με τη συγκεκριμένη ενέργεια, ο Cossiga δήλωσε πως είναι σίγουρος πως την ευθύνη δεν την είχαν τελικά οι «νεοφασίστες». Για να καταλάβουμε τους σκοπούς και την προέλευση του NAR, την ένοπλη ομάδα της οποίας ηγούνταν ο Valerio Fioravanti, χρειάζεται να κάνουμε μια σύντομη επισκόπηση του MSI.

Το MSI ιδρύθηκε το 1946 από πρώην χαμηλόβαθμους αξιωματούχους του φασιστικού καθεστώτος. Μόλις 10 χρόνια μετά, οι ιδέες και τα ιδανικά των μελών και των υποστηρικτών του άρχιζαν να παραδίδουν τη θέση τους σε άλλες, χάριν της συμμαχίας με χριστιανοδημοκράτες και συντηρητικούς. Το κόμμα είχε αρχίσει να αποκτά έναν ξεκάθαρα φιλοατλαντικό προσανατολισμό και αναπόφευκτα άρχισε και η εμφάνιση πολλών ασυμβίβαστων και σκληροπυρηνικών ομάδων εντός του MSI. Οργανώσεις όπως το Fronte Universitario d’ Azione Nazionale ή αλλιώς FUAN, του οποίου μέλος υπήρξε και ο Μίκης Μάντακας, παρέμεναν υπό την ομπρέλα του MSI, αναζητώντας μια ημιαυτόνομη κατεύθυνση. Άλλες οργανώσεις, όπως οι παραστρατιωτικές Ordine Nuovo και Avantguardia Nazionale, εγκατέλειψαν το MSI και ακολούθησαν το δικό τους δρόμο.

Κατά τη δεκαετία του ’70 το MSI είχε γίνει αντικείμενο αντιπάθειας στους νεότερους Ιταλούς πατριώτες. Γινόταν όλο και πιο μισητό. Ο λόγος δεν ήταν μόνο το ιδεολογικό ξεπούλημα της ηγεσίας, αλλά και η άρνηση της να χρησιμοποιήσει τις ποικίλες διασυνδέσεις της με τα αστικά κόμματα προκειμένου να προστατέψει τοπικά γραφεία και ακτιβιστές, από τις απίστευτα συχνές και ιδιαίτερα βίαιες επιθέσεις αριστεριστών εναντίων τους.

Ο Valerio Fioravanti εξηγεί σχετικά:

« Ηταν μια πολύ επικίνδυνη περίοδος για όσους ήταν δραστήριοι στην πολιτική, είτε ανήκαν στην αριστερά, είτε στη δεξιά. Υπήρχε πολλή βία. Θυμάμαι πως όταν βγαίναμε το βράδυ, η μητέρα μου θα μας περίμενε ως τις δύο ή τρεις το πρωί και μας έλεγε για τις εκρήξεις που είχε ακούσει. Δεν ήταν ασυνήθιστο να ανοίξεις την εφημερίδα και να διαβάσεις για εκρήξεις δέκα βομβών μέσα στην ίδια μέρα. Στην περιοχή που έμενα έγιναν πέντε επιθέσεις, στο σπίτι της Francesca έλαβαν μέρος δύο. Ύστερα πάλι, υπήρξε κι αυτό το περιστατικό, όπου είδε έναν αστυνομικό να δολοφονεί εν ψυχρώ έναν δικό μας. Το έκανε παρουσία όλων των ηγετών του MSI. Το κόμμα έκανε τα στραβά μάτια. Οι αντιδράσεις στις εφημερίδες την επόμενη μέρα ήταν πολύ έντονες. Όταν όμως η Francesca είπε πως έπρεπε να καταγγείλουμε αυτό που είδαμε, να πάμε στην αστυνομία, κανείς δεν την ακολούθησε, γιατί το κόμμα δεν ήθελε να χάσει τις ψήφους της αστυνομίας» Έτσι για μένα, για εκείνη και για άλλους, αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και ξεκίνησε σε έναν ξεσηκωμό απέναντι στο MSI που μας είχε πουλήσει.»

Μια σύντομη επισκόπηση των NAR (ένοπλων επαναστατικών πυρήνων) και της δράσης τους.

Οι ένοπλοι επαναστατικοί πυρήνες ιδρύθηκαν το 1978 από μια μικρή ομάδα φίλων που ανήκε στη νεολαία του MSI. Περιελάμβανε τον Valerio Fioravanti και τον αδερφό του Cristiano, τον Francesco Anselmi και τον Alessandro Alibrandi. Διάφοροι άλλοι όπως η Francesca Mambro και ο Massimo Carminati, θα αποτελέσουν αργότερα κεντρικά πρόσωπα στις ακτιβιστικές δραστηριότητες του. Με εξαίρεση τους 85 νεκρούς της σφαγής στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια, ενέργεια για την οποία κανένα μέλος των πυρήνων δεν έχει αναλάβει την ευθύνη μέχρι και σήμερα, οι NAR ήταν υπεύθυνοι για περισσότερους από 30 θανάτους κατά την τετραετή επιχειρησιακή τους περίοδο, από το 1978 έως το 1982. Σύμφωνα με την κατάθεση του Cristiano Fioravanti, που έδωσε στοιχεία για τον αδερφό του και τους πρώην συντρόφους του, ως αντάλλαγμα για την απαλλαγή του από τις κατηγορίες, η πρώτη οργανωμένη δράση της ομάδας έλαβε χώρα στις 28 Φεβρουαρίου του 1978. Τότε στήθηκε ενέδρα και δολοφονήθηκε ένα μέλος της κομμουνιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης «Lotta Continua», ενώ τραυματίστηκε κι ένα άλλο.

Συνοπτικά παρατίθενται ορισμένες από τις δράσεις της οργάνωσης:

Στις 6 Μαρτίου του 1978 οι πυρήνες εισέβαλαν σε μια αποθήκη όπλων, επιχείρηση κατά την οποία σκοτώθηκε ο Francesco Anselmi. Το 1975 ο Anselmi πέρασε 3 μήνες σε κώμα, κάτι που οδήγησε σε σημαντική μείωση της όρασής του, ύστερα από μία από τις πολλές επιθέσεις κομμουνιστών εναντίων του. Έτσι, δεν μπόρεσε να διακρίνει έναν φύλακα που απελευθερώθηκε με αποτέλεσμα αυτός να τον πυροβολήσει στην πλάτη.

  Στις 18 Μαρτίου στήθηκε ενέδρα και εξοντώθηκαν δύο κομμουνιστές σε κέντρο ψυχαγωγίας. Τα εν λόγω 2 άτομα είχαν δολοφονήσει στο παρελθόν με ύπουλο τρόπο νέους συναγωνιστές.

Στις 9 Ιανουαρίου του 1979, ο NAR πυρπόλησε ιδιοκτησία ενός μικρού ραδιοφωνικού σταθμού αριστεριστών, τον οποίο γάζωσε με αυτόματα, τραυματίζοντας τέσσερις υπαλλήλους.

·
Στις 16 Ιουνίου 1979 τα κεντρικά γραφεία του κομμουνιστικού κόμματος στη Ρώμη δέχθηκαν επίθεση με 2 χειροβομβίδες και πυροβολισμούς, έχοντας σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό 25 ατόμων.

Στις 30 Μαρτίου του 1980 έγινε επιδρομή σε μικρό στρατόπεδο προκειμένου να κλαπούν όπλα. Τραυματίστηκε ένας λοχίας.

Στις 28 Μαΐου ένας αστυνομικός σκοτώθηκε και άλλοι δύο τραυματίστηκαν σε ενέδρα.

Στις 23 Μαΐου ο NAR εξόντωσε τον αναπληρωτή δημόσιο κατήγορο της Ρώμης.

Στις 9 Σεπτεμβρίου ο ηγέτης της «Τρίτης Θέσης» Francesco Mangiameli στοχοποιήθηκε και δολοφονήθηκε.

Στις 5 Φεβρουαρίου του 1981 τρεις ακτιβιστές του NAR προκλήθηκαν από αστυνομικούς κατά την ανάσυρση όπλων από κρυφό οπλοστάσιο κοντά στην Padua. Οι αστυνομικοί σκοτώθηκαν και ο ηγέτης των πυρήνων, Valerio Fioravanti, τραυματίστηκε σοβαρά και στα δύο πόδια. Μεταφέρθηκε σε μια διεύθυνση στην Padua από τη Francesca Mambro και τον Alessandro Alibrandi. Συνελήφθη αργότερα την ίδια νύχτα, μετά το τηλεφώνημα για ασθενοφόρο.

Στις 8 Απριλίου του 1981 ο ιδρυτής του NAR Cristiano Fioravanti, συνελήφθη και κατέθεσε κατά των συντρόφων του με αντάλλαγμα να μην του ασκηθούν διώξεις.

·        
Στις 30 Σεπτεμβρίου δολοφονήθηκε ο Marco Pizzaro της Terza Posizione.

·         
Στις 5 Δεκεμβρίου ο συνιδρυτής της οργάνωσης Alessandro Alibrandi σκοτώθηκε σε ανταλλαγή πυρών με την αστυνομία.

·         
Στις 5 Μαρτίου του 1982 η Francesca Mambro τραυματίστηκε και συνελήφθη κατά την ανταλλαγή πυροβολισμών με την αστυνομία, σε μια απόπειρα ληστείας τράπεζας.

Παρ’όλο που οι αδερφοί Fioravanti και η Mambro ανέλαβαν την ευθύνη για τις προαναφερθείσες ενέργειες και άλλες, αρνήθηκαν και εξακολουθούν να αρνούνται την όποια συμμετοχή της οργάνωσης στην επίθεση κατά του σιδηροδρομικού σταθμού της Μπολόνια. Το αρνούνται ακόμη και σήμερα παρότι καταδικάστηκαν και έχουν περάσει είκοσι χρόνια της ζωής τους στη φυλακή εξαιτίας αυτής της κατηγορίας.

σχετικοί σύνδεσμοι:

 Ο αριστερός Εθνικοσοσιαλιστής Γεώργιος Βεντούρης και ο αγώνας του ΕΣΕΣΙ.

Mario Tuti: ο αντάρτης του νεοφασισμού.

Franco Giorgio Freda: ο επαναστάτης.

Adriana Pontecorvo: η μαχήτρια της νεοφασιστικής οργάνωσης «Ordine Nuovo».

Ordine Nuovo - La Vandeana

Για αυτούς που διαβάζουν πίσω από τις λέξεις ...

*ΕΠΙ ΡΩΜΗ MΗ ΚΑΥΧΩ*. Να μην καυχιόμαστε για τη δύναμη μας .

*ΜΗ ΑΡΧΕ ΥΒΡΙΖΕΙΝ*. Να μην κυριαρχούμε με αλαζονεία.

*ΤΑ ΜΕΝ ΥΨΗΛΑ ΤΑΠΕΙΝΟΥΝ , ΤΑ ΔΕ ΤΑΠΕΙΝΑ ΥΨΟΥΝ*. Αυτοί που είναι ψηλά να ταπεινώνονται και οι ταπεινοί να υψώνονται . 


(Χίλων από Σπάρτη)

*ΠΑΣΙΝ ΔΙΑΛΕΓΟΥ*. (Αισχίνης) . Να συνδιαλέγεσαι με όλους (να μην σνομπάρεις) .

(Δελφικά Παραγγέλματα) .

Σχεδόν 40% η αποχή από τις εκλογές: επιβεβαίωση μας σχετικά με τον χαρακτήρα της εκλογικής διαδικασίας.

Οι εκλογές, μεταξύ όλων των ποιοτικών χαρακτηριστικών τους, ανέδειξαν και κάτι για το οποίο δε μίλησαν πολλοί. Το ποσοστό της αποχής αγγίζει το 40%, με άλλα λόγια 4 στους 10 Έλληνες γύρισαν την πλάτη στη διαδικασία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η αποχή υπήρξε εξ' ολοκλήρου συνειδητή, είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα, σε υψηλότερα από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. 

Τα αντίστοιχα ποσοστά αποχής το 2009 ήταν 30%, το 2007 ήταν 26% και το 2004 ήταν 24%. Η απογοήτευση των πολιτών για τα κόμματα είναι σε μεγάλο βαθμό δεδομένη, και κάτι για το οποίο ίσως δεν θα σας πληροφορήσουν αρκετοί, είναι τα πραγματικά ποσοστά των κομμάτων, αν συμπεριλάβουμε στο αποτέλεσμα την αποχή, τα λευκά και τα άκυρα. Και είναι αποκαλυπτικό, ότι το πρώτο κόμμα, με αυτή την αναγωγή, λαμβάνει μόλις το 12% των προτιμήσεων των ψηφοφόρων ... 

Αυτή είναι και η πραγματική του επιρροή στο σύνολο των Ελλήνων. Κοντά στον έναν στους δέκα πολίτες. Από αυτό και μόνο συμπεραίνει κανείς, ότι η οποιαδήποτε κυβέρνηση συμμαχιών προκύψει, είναι απλά προϊόν ενός συστήματος κομμένου και ραμμένου στα μέτρα του εξουσιαστικού μοντέλου που το καθεστώς επιβάλλει και στοιχείο του μειοψηφικού χαρακτήρα της λεγόμενης "πλειοψηφίας".

πηγή

Σχόλιο ανένταχτου συναγωνιστή στο διαδίκτυο ...

«Για μεγάλο χρονικό διάστημα υπερασπιζόμενος τις ιδέες μου στον περίγυρο μου δεν συνάντησα αντίλογο άξιο αναφοράς παρά μόνο κραυγές και βρισιές . Μου κόλλησαν κομματική ταμπέλα που δεν φέρω, και δεν βρήκα σύμμαχο που να αρθρώσει έναν πολιτικό λόγο πέρα από συνθήματα βαρετά .

Ένοιωσα σαν να συμμετείχα στο προεκλογικό πανηγύρι υπερασπίζοντας την Ιδέα και όχι τον φορέα, και το πρωί των εκλογών πίνοντας τον καφέ μου ανάμεσα σε «συντρόφους» και απέναντι από φοβισμένους ιδεολογικούς αντιπάλους ,ένοιωσα μια απέραντη μοναξιά, και στο μυαλό μου να στριφογυρνά μια διαπίστωση.

Όσο ουρλιάζουν οι λύκοι στα βουνά, ελεύθεροι και χωρίς δεσμεύσεις, τα τσακάλια μπαίνουν στα μαντριά, δεύτερα ξαδέρφια των λύκων, αλλά με τίποτα ικανά να κάνουν την μεγάλη ζημιά, έως την στιγμή που οι λύκοι ξαναγίνουν αγέλη που δεν θα ντρέπεται να κραυγάζει : 

Θα γυρίσουμε και η γη θα τρέμει !»

H δημοκρατία είναι μια παρακμιακή κοινωνική και πολιτική ΑΠΑΤΗ.

Από μικρά παιδιά  όλοι  οι φορείς του  συστήματος  μας  εκπαιδεύουν (για εκπαίδευση πρόκειται  και όχι για  παιδεία), κάνοντας μας άγρια πλύση εγκεφάλου, ώστε  να πιστεύουμε   ότι η δημοκρατία είναι … δώρου θεού  και ότι τελειότερο  έχει δημιουργήσει   η ανθρωπότητα , και τέλος πάντων ότι πρέπει να την … προστατεύσουμε πάση θυσία  γιατί μόνο έτσι θα είμαστε "ελεύθεροι".

Βέβαια πάνω από όλα αυτά τα φαιδρά είναι  η παπαγαλία του ψευδούς, ότι η δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα και  είναι ότι τελειότερο έβγαλε η χώρα μας ως προς τα πολιτισμικά της στοιχεία .Η Αλήθεια είναι άλλη .



Η δημοκρατία  είναι  ένα   από τα  ποιο  παρηκμασμένα  πολιτεύματα  που  δοκιμάστηκαν  ποτέ σε οργανωμένες  εθνικές  κοινότητες , με αποτέλεσμα την καταστροφή τους , γιατί τόσο στην  πολιτειακή  της οργάνωση όσο  και στον απόηχο της  στο κάθε άτομο ξεχωριστά  δεν  μεταδίδει  τίποτα άλλο από παρακμή  και  άκρατη ατομικιστική  και υλιστική συμπεριφορά,  οδηγώντας  στην  διαίρεση του λαού και την μετατροπή του  σε μάζα  η οποία κάθε 4 χρόνια  προσέρχεται στις κάλπες  για να ψηφίσει  τον επόμενο   σιωνιστοκινούμενο   πολιτικό πάσης απόχρωσης  και  "ιδεολογικής" κατεύθυνσης διαιωνίζοντας και στηρίζοντας ουσιαστικά την ίδια αυτή δημοκρατική δικτατορία .

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...

Συρία: Το Αίμα κυλάει, Εκδίκηση ζητάει ...

του Iskender

Οι πράκτορες του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ στις 2 προς 3 Μαίου το βράδυ, δολοφόνησαν σε ενέδρα τον Ismail Haydar, το γιο του Προέδρου του SSNP Συρίας Ali Haydar και τον σύντροφο Fadi Atawna  στο δρόμο μεταξύ Homs και Faysal.

Εθνικιστές φοιτητές του SSNP του Λιβάνου στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στην Δαμασκό.

Οι πρώτες απεργίες στην Ελλάδα.

Όλοι γνωρίζουν τις απεργίες του Σικάγου στις ΗΠΑ όμως λίγοι γνωρίζουν τους απεργιακούς αγώνες που έδωσαν οι Έλληνες. Η πρώτη απεργία στην Ελλάδα έγινε λίγα χρόνια μετά την επανάσταση του 1821. Συγκεκριμένα έγινε το Μάρτιο του 1826 από τους τυπογράφους εργαζόμενους στην Εθνική Τυπογραφία (το Εθνικό Τυπογραφείο της εποχής) και ένας από τους πρωταγωνιστές, ο «εργοδότης» της συγκεκριμένης περίπτωσης θα μπορούσαμε να πούμε, ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα της ελληνικής ιστορίας: ο κληρικός Θεόκλητος Φαρμακίδης.

Γράφει λοιπόν για την απεργία ο Σκιαδάς: «Πρόκειται για την απεργία των Τυπογράφων της Εθνικής Τυπογραφίας στο Ναύπλιο, το Μάρτιο του 1826. Αίτημα των απεργών ήταν η καταβολή των δεδουλευμένων μισθών τους, που ο επιστάτης της Εθνικής Τυπογραφίας, Θεόκλητος Φαρμακίδης, «ξεχνούσε» να καταβάλλει στην ώρα τους, και όταν αποφάσιζε να πληρώσει, πλήρωνε με «εθνικές ομολογίες» που δεν εξαργυρώνονταν παρά σε εξευτελιστικές τιμές από τους επιτήδειους της πιάτσας.

Οι τυπογράφοι της Εθνικής Τυπογραφίας στο Ναύπλιο, δεν διέθεταν κανέναν άλλο πόρο πέρα από το μισθό τους ως υπάλληλοι του Δημοσίου και φυσικά κατέληξαν σε αυτή την απόφαση, αφού το μαχαίρι - η πείνα - έφτασε στο κόκαλο.


Αλλά στην τόσο καθαρή αυτή ενέργεια των απεργών τυπογράφων ο Θεόκλητος Φαρμακίδης, από τον οποίο ζήτησε πληροφορίες το υπουργείο Εσωτερικών, δεν δίστασε να χαρακτηρίσει τον παλιό του συνεργάτη στην έκδοση της πρώτης Ελληνικής Εφημερίδος «Σάλπιγξ Ελληνική» ως «συνωμότη» και «αποστάτη».

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...

Λαυρεωτικά: Φοβισμένες κυβερνήσεις, απάτες με μετοχές, απεργίες εργατών.

Με το όνομα «Λαυρεωτικά» (ή «Λαυριακά» ή «Λαυρεωτικό ζήτημα») έμεινε στην ιστορία το σοβαρό οικονομικό και πολιτικό ζήτημα που απασχόλησε την Ελλάδα από το 1869 μέχρι το 1875 και είχε σχέση με την παράνομη εκμετάλλευση των εκβολάδων του Λαυρίου από την ξένων συμφερόντων μεταλλευτική εταιρεία «Roux – Serpieri – Fressynet C.E.».

Το 1864 ιδρύεται η εταιρεία «Roux - Serpieri - Fressynet C.E.» από τον Ιταλό μεταλλειολόγο Τζιοβάνι Μπατίστα Σερπιέρι και τους Γάλλους χρηματοδότες Roux και Fressynet, οι οποίοι στηριζόμενοι στη μελέτη του μεταλλειολόγου Ανδρέα Κορδέλλα για τον πλούτο του υπεδάφους της περιοχής αγοράζουν από τη Μονή Πεντέλης και την κοινότητα Κερατέας πάνω από 11.000 στρέμματα στην ευρύτερη περιοχή του Λαυρίου.

Ο τόπος ήταν γνωστός από την αρχαιότητα για τα μεγάλα κοιτάσματα σιδηρομεταλλεύματος και αργυρούχου μόλυβδου, αλλά τα μεταλλεία υπολειτουργούσαν για πολλά χρόνια. Ουσιαστικά μιλάμε για την πρώτη μεγάλη εισβολή ξένου κεφαλαίου στη χώρα μας, που έθεσε το πλαίσιο λειτουργίας όλων των επερχόμενων «επενδύσεων»: παντελής αδιαφορία για το εργατικό δυναμικό και αποικιοκρατική λογική στις σχέσεις του με το ελληνικό κράτος. Η μεγάλη φτώχεια της εποχής οδηγεί ανθρώπους από όλη τη χώρα στο να εργαστούν στους ξένους που «δουλεύουν με μοντέρνα συστήματα». 

Η εταιρεία βάζει τις βάσεις μιας οικονομικής αυτοκρατορίας, που θα έχει υπηκόους – δούλους και αφεντικά – δυνάστες. Σαν να μην έφτανε η εκμετάλλευση του κόπου τους, η εταιρεία «φροντίζει» να πάρει πίσω τα ελάχιστα χρήματα που τους δίνει. Εισάγει για πρώτη φορά την πληρωμή σε εταιρικό νόμισμα που έχει αντίκρισμα μόνο σε μαγαζιά της εταιρείας στην ευρύτερη περιοχή, με αποτέλεσμα και αυτά τα λίγα χρήματα που δίνει στους εργαζόμενους να επιστρέφουν πάλι σε αυτή. 

Στην επιφάνεια των τεράστιων αγορασμένων εκτάσεων βρίσκονταν διάσπαρτοι χιλιάδες τόνοι σκωριών και εκβολάδων του λαυρεωτικού υπεδάφους. Δηλαδή «φτωχού μεταλλεύματος» που επειδή από την αρχαιότητα μέχρι τότε δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί, σωριάζονταν σε μεγάλες ποσότητες που δημιουργούσαν ολόκληρους λοφίσκους.

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...

Ελληνικός στρατός στο Αφγανιστάν ; Ποτέ και πουθενά !

Άρθρο της Μακεδονικής Φάλαγγας για την συμμετοχή του ελληνικού στρατού στο Αφγανιστάν …

Για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ …

Μείνε καθαρός και καταψήφισε την κομματοκρατία.

ένα ενδιαφέρον άρθρο για τις εκλογές ...

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...

François Duprat: Παρών ! (26.10.1941 - 18.03.1978)

του Αλεξόπουλου Στέλιου.

O  Εθνικοεπαναστάτης καθηγητής ιστορίας εκδότης και συγγραφέας François Duprat,  γεννήθηκε στις 26.10.1941 στην περιοχή Ajaccio της Κορσικής. Σπούδασε ιστορία στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης και έλαβε το πτυχίο του το 1963. Στα πρώτα νεανικά του χρόνια υπήρξε μέλος τροτσκιστικών οργανώσεων ενώ αργότερα εγκατέλειψε την μαρξιστική αριστερά και εντάχθηκε στο εθνικιστικό κίνημα και συγκεκριμένα στο «Jeune Nation» που  ήταν  ουσιαστικά το παρακλάδι της «ένωσης εθνικιστών φοιτητών» Fédération des étudiants nationalistes FEN.  

Μετά την σύντομη περιπλάνηση του στο Κονγκό έγινε μέλος της γνωστής νεοφασιστικής οργάνωσης «Occident» ενώ συνεργάστηκε με  εθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις της Ευρώπης. Στήριξε με όλες του τις δυνάμεις τους κύκλους του ιστορικού αναθεωρητισμού καθώς και πολλές αραβικές κυβερνήσεις που είχαν ενταχθεί στο ευρύτερο αντισιωνιστικό μέτωπο.

Το 1972 υπήρξε ένας από τους συνιδρυτές του «Εθνικού Μετώπου» της Γαλλίας και μάλιστα επικεφαλής της «σκληροπυρηνικής» πτέρυγας του κινήματος, ενώ συντόνιζε παράλληλα τις φημισμένες «Ομάδες των Επαναστατών Εθνικιστών» Groupes nationalistes révolutionnaires, GNR.

Υπήρξε ο κύριος συντονιστής και ιδρυτής πολλών περιοδικών και εκδόσεων του γαλλικού εθνικοεπαναστατικού χώρου που είχαν ως κύριο αντικείμενο την ιστορία και τις παραδόσεις των ευρωπαϊκών λαών.  Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν κάποια που είχαν φέρει - για πρώτη φορά την εποχή εκείνη - στο φως της δημοσιότητας άκρως σημαντικά στοιχεία και ντοκουμέντα σχετικά με το περιβόητο «ολοκαύτωμα».

Η πολύμορφη δράση του - υπήρξε  αλληλέγγυος  με Συριακές και Παλαιστινιακές αντιστασιακές οργανώσεις - δεν άφησε αδιάφορους τους Σιωνιστές οι οποίοι και τον δολοφόνησαν με «έξυπνη» βόμβα που τοποθέτησαν στο αυτοκίνητο του. Από την έκρηξη η γυναίκα του Jeanine έμεινε ανάπηρη και δεν μπόρεσε να περπατήσει ποτέ ξανά. Ήταν ξεκάθαρο ότι η υπηρεσία της Mossad δολοφόνησε άλλο έναν αγωνιστή της Ευρώπης.

Λίγο πριν την δολοφονία του γνωστοί «αντιφασίστες» είχαν δώσει στον γαλλικό τύπο στοιχεία για την προσωπική του κατοικία ενώ μετά τον θάνατο του κάποιοι από αυτούς δεν παρέλειψαν να θριαμβολογήσουν για το τέλος του. Στην κηδεία του χιλιάδες Γάλλοι Εθνικιστές και Φασίστες έδωσαν το παρών και τίμησαν τον αγωνιστή της Ευρώπης  François Duprat.

Το έργο του και η θυσία του δεν θα ξεχαστούν ποτέ !

Πορεία στο Παρίσι στις 09.05.2012 εις μνήμην του συναγωνιστή Sébastien Dézieu.

Για άλλη μια χρονιά οι Γάλλοι συναγωνιστές δεν θα ξεχάσουν τον  Sébastien Dézieu που δολοφονήθηκε από τους μπάτσους στις 09.05.1994.

Murder Inc.

Οι «αντιρατσιστές» στηρίζουν το κράτος και τον καπιταλισμό.

του Έσπερου.

Έλληνα προλετάριε εργάτη, εργαζόμενε, αγρότη και μικρομεσαίε, ήρθε η ώρα να σου μιλήσουμε για τον ρόλο των «αντιρατσιστών» - κάθε απόχρωσης και πολιτικής προέλευσης  που τυγχάνουν πολλοί εξ αυτών μέλη αντιλαϊκών κυβερνήσεων, οργανώσεων, κομμάτων, σιωνιστικών κύκλων, μασονικών στοών, ξένων υπηρεσιών και κρατικοδίαιτων ΜΚΟ - και πως επηρέασαν την καθημερινή σου ζωή.

Οι «αντιρατσιστές» είναι αυτοί που στήριξαν την ελεύθερη είσοδο στην πατρίδα μας για τους χιλιάδες λαθρομετανάστες όλα αυτά τα χρόνια. Αδιαφόρησαν πλήρως αν κάποιοι από αυτούς είναι εγκληματίες, άνθρωποι των ιμπεριαλιστών, έμποροι ναρκωτικών ή φορείς μολυσματικών ασθενειών.

Οι λαθρομετανάστες ως γνωστόν όλα αυτά τα χρόνια έφεραν κέρδη  εκατομμυρίων ευρώ στους επιχειρηματίες. Είναι ξεκάθαρο το συμπέρασμα: οι «αντιρατσιστές» βοήθησαν με κάθε τρόπο στο να αυξηθούν  τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου στην πατρίδα μας.

Οι λαθρομετανάστες στην πλειοψηφία τους ενίσχυσαν με την καθημερινή εργασιακή και κοινωνική συμπεριφορά τους την ανασφάλιστη και μαύρη εργασία. Έτσι κέρδισαν και πάλι οι εργοδότες που δεν πλήρωναν τις ασφαλιστικές εισφορές και ανάγκασαν και τους Έλληνες με την σειρά τους να δουλεύουν  χωρίς ασφάλεια για να βρουν την οποιαδήποτε εργασία. 

Οι «αντιρατσιστές» είναι συνυπεύθυνοι σε μεγάλο βαθμό για την τακτική που βούλιαξε τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι «αντιρατσιστές» φέρουν άμεση ευθύνη για τη σημερινή κατάντια σου Έλληνα προλετάριε που δεν μπορείς να εργαστείς ασφαλισμένος. Δηλαδή τα Ελληνόπουλα δεν πρόκειται να πάρουν ποτέ σύνταξη για τα πιο δύσκολα χρόνια της ζωής τους επειδή οι «αντιρατσιστές» ήθελαν να βοηθήσουν τους εργοδότες και το μεγάλο κεφάλαιο. 

Οι «αντιρατσιστές» στηρίζουν την μαύρη εργασία των μεταναστών, που έχει λόγο ύπαρξης στον καπιταλισμό επειδή είναι ανασφάλιστη. Συνετέλεσαν στο να χαθεί ως ένα σημείο και η δωρεάν περίθαλψη των Ελλήνων εργατών. Άρα ο Έλληνας εργαζόμενος σήμερα είναι αναγκασμένος να πληρώνει τα φάρμακα του επειδή οι «αντιρατσιστές» του το επέβαλαν.

Με τη βοήθεια των «αντιρατσιστών» κατάφεραν οι πολυεθνικές να φέρνουν ξένους επιστήμονες από χώρες με μικρότερα μισθολόγια και να τους βάζουν σε θέσεις που θα μπορούσαν να εργάζονται Έλληνες. Άρα τα παιδιά σου, που σπούδασαν και αρίστευσαν ως επιστήμονες, δεν μπορούν να βρουν εργασία επειδή οι «αντιρατσιστές» τους κατέστρεψαν το μέλλον τους.

Οι «αντιρατσιστές» στηρίζουν το παράνομο εμπόριο που προωθούν οι λαθρομετανάστες στους δρόμους. Αυτό ανάγκασε τον Έλληνα να βάλει λουκέτο στο δικό του μαγαζί. Δηλαδή έμεινες άνεργος, δεν μπορείς να ταΐσεις την οικογένεια σου, ψάχνεις για εργασία επειδή οι «αντιρατσιστές» το θέλησαν.

Οι «αντιρατσιστές» σου έκαψαν το μαγαζάκι μικρομεσαίε επειδή δεν πλήρωσες την τοπική αλλοδαπή μαφία για να το σώσεις. Οι «αντιρατσιστές» πουλάνε προστασία σε γειτονιές της Αθήνας. Δηλαδή αν και υποστηρίζουν ότι είναι κατά του καπιταλισμού πουλάνε προστασία για το χρήμα. Αυτοί βοηθούν στο να ανοίξουν μαγαζιά οι ξένοι και κάνουν τα πάντα για να κλείσουν τα μαγαζιά των Ελλήνων.

Οι «αντιρατσιστές» Έλληνα αγρότη σου είπαν ψέματα ! Σου πούλαγαν φούμαρα όταν έλεγαν ότι «αν στα χωράφια σου εργάζονταν μετανάστες το προϊόν σου θα ήταν πιο ανταγωνιστικό» και θα κατάφερνες να το πουλήσεις στις αγορές.

Τα παραδείγματα των πατατοπαραγωγών απέδειξαν ότι οι λαθρομετανάστες δεν βοήθησαν καθόλου στην ανάπτυξη της υπαίθρου. Αντίθετα οι ίδιοι ανέβασαν την εγκληματικότητα στο χωριό σου διότι στην πλειοψηφία τους δεν αγάπησαν ΠΟΤΕ τον τόπο αυτό και γιατί να το κάνουν άλλωστε αφού δεν έχουν κανέναν συνεκτικό δεσμό με αυτή την γη.

Οι «αντιρατσιστές» αν και λένε ότι είναι κατά του κράτους και πιστεύουν στην επανάσταση … αποδείχτηκε ότι είναι ρουφιάνοι της ασφάλειας. Συνεργάζονται με τους μπάτσους για να καρφώνουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Η συνεργασία αυτή τους βοηθά να έχουν ασυλία από τις δυνάμεις καταστολής του κράτους. 

Άρα οι «αντιρατσιστές» όχι μόνο δεν είναι επαναστάτες αλλά στηρίζουν την κρατική εξουσία. Μετά από όλα αυτά εσύ θα κρίνεις Έλληνα πως πρέπει να φερθείς στους «αντιρατσιστές». 

Ένα είναι το σίγουρο, ποτέ και κανένας «αντιρατσιστής» δεν θα καταδικαστεί από τη αστική δικαιοσύνη.

Πάρε λοιπόν την τύχη στα χέρια σου και φέρσου αναλόγως σε  αυτούς που κατέστρεψαν τα όνειρα σου, την οικογένεια σου, την κοινωνία και την πατρίδα !

link: Χέρι - χέρι ... ΣΥΡΙΖΑ και Τουρκική ακροδεξιά !

link: Οι Αυτόνομοι Εθνικιστές στο πλευρό των Ελλήνων αγροτών.

link: Τι γύρευε η φιλοσιωνιστική αλεπού (terminal 119) στο παζάρι (προσευχή μουσουλμάνων) των Προπυλαίων ;   (Νοέμβριος 2010)

Κυκλοφορεί σύντομα από την OPOS Records ...

Μια νέα δουλειά θα κυκλοφορήσει προσεχώς από τη γερμανική OPOS Records. Πρόκειται για το full length album ενός Έλληνα που θεματικά κινείται γύρω από την οικονομική κρίση στη χώρα, τις προεκτάσεις της στην κοινωνία και τον Αγώνα των Εθνικιστών. 

Ο τίτλος του θα είναι "Once upon a heartbeat" και θα περιλαμβάνει 9 αγγλόφωνα μουσικά κομμάτια που κινούνται ευρύτερα στο χώρο της ροκ και metal, χωρίς να λείπουν και κάποια ακουστικά - μπαλάντες. 




Περισσότερα σύντομα ... 

Ως τότε επισκεφτείτε την επίσημη ιστοσελίδα του, όπου μεταξύ άλλων μπορείτε να ακούσετε ένα μικρό απόσπασμα από το κομμάτι "Freedom for Death".

Η Τάξις.

του Léon Degrelle

Η διατήρησι της «τάξεως», από πολύ καιρό καλύπτει κάθε είδους παλιανθρωπιά.Οι συντηριτικοί καταφεύγουν πίσω από την «τάξι» διότι θέλουν να προστατεύσουν τα πολιτικά τους κεκτημένα.Γι' αυτούς η τάξις συνίσταται στην με κάθε θυσία διατήρησι ενός σκωληκοβρώτου πολιτικού συστήματος.

Γι' αυτούς η τάξις είναι ο κομφορμισμός των κομμάτων, είναι η διατήρησι της αναλογικής των παροπίδων, είναι ο δίχως υπερβολικό θόρυβο διαμοιρασμός των κερδών της εξουσίας, είναι ο φόβος για όλα εκείνα που θα μπορούσαν να μεταβάλουν την προνομιακή τους κατάστασι ακόμη και αν είχαν σαν τίμημα την σωτηρία της πατρίδος ...

Να μιλούμε για τάξι αναφερόμενοι σ' αυτούς τους τύπους του εγωισμού είναι κραυγαλέα υποκρισία. Δεν υπάρχει τάξις — αλλά πρωτογενή και βαθιά αναταραχή — όταν η εκτελεστική εξουσία είναι στο έλεος των clan των μεγαλοεφοπλιστών, όταν δεν τυγχάνει ουδεμίας σταθερότητος και δεν τροχοπεδείται από κανένα αίσθημα ευθύνης, όταν οι νόμοι γεννιούνται βιαστικά από ένα αναρμόδιο κοινοβούλιο, φλύαρο και δολοπλόκο, όταν η διαχείρησις δεν είναι τίποτε άλλο από μια σκονισμένη μηχανή δίχως ζωή και δίχως απόδοσι. Το πολιτικό καθεστώς, που ανεχόμεθα εδώ και 10 χρόνια δεν είναι τάξις αλλά αναρχία: ασυνέπεια των κομμάτων, αντιγνωμίες της κυβερνήσεως, σκουριασμένα γρανάζια της διαχειρήσεως, ανικανότητα να διορθωθούν, να ανανεωθούν.

Η τάξις δεν έχει τίποτε το κοινό μ' αυτές τις πολιτικές αντίκες. Αυτοί που υπερασπίζονται τα ερείπια αυτά στο όνομα της τάξεως είναι δειλοί ή άβουλοι που μέσα στη ζωή του Έθνους και σε κάθε δημιουργική προσπάθεια προτιμούν την μετριότητα ή την αδικία.

Έχουν ένα διαβολεμένο τρόμο της αλλαγής. Το καθεστώς με όλα του τα αδιέξοδα, τα σκοτεινά δρομάκια δεν μπορεί παρά να τους αρέση. Στον κερδοσκοπικό τους συντηρητισμό, ενισχύονται από όλους εκείνους που φοβούνται τους σκονισμένους οικοδόμους και που προτιμούν την αργή αποσύνθεσι της χώρας.

Η υπεράσπισις της τάξεως για ορισμένους συντηρητικούς σημαίνει: να οργανώσουν την προστασία του κοινωνικού εγωισμού και να αντιταχθούν σε μια υγειά , εύρωστη και συνεχώς πιο σύνθετη ανάπτυξι των εργατικών μαζών.

Επιθυμούν να γυρίσουν στην κοινωνική αποτελμάτωσι κάτω από την κάλυψι της τάξεως.Αρνούνται να λάβουν υπ όψιν το ανθρώπινο στοιχείο του εργατικού προβλήματος. Θέλουν να βάλουν τρικλοποδιά σε κάθε πρωτοβουλία....

Ζητούν να αποφύγουν την δημιουργία ενός ικανού κοινωνικού καταστατικού ... Αγνοούν την αξιοπρέπεια και το μεγαλείο της εργασίας, την ευγένεια της εργατικής οικογένειας, τις ανάγκες της, το άγχος της και την ευτυχία που δικαιούται.

Αυτή η περιφρόνησις του λαού και της εργασίας του, αυτή η άγνοια της ψυχής του, αυτή η εγκατάλειψις των καταβροχθισμένων από την ρυπαρότητα εστιών και η σαπισμένη ατμόσφαιρα, αυτή η ολική έλλειψις της υγειονομικής πολιτικής, εδημιούργησαν το πιο βδελυρό των αναταραχών. Μας οδήγησαν στο χείλος της κοινωνικής αβύσσου.

Να παρατείνουμε αυτήν την αναταραχή στο όνομα της τάξεως; Ποτέ. Οι άνδρες της τάξεως για μας, είναι εκείνοι που θα τολμήσουν να ανανεώσουν το κράτος... που θα δώσουν στην εκτελεστική εξουσία, την δυνατότητα, την διάρκεια και την αρμοδιότητα, στις Συντεχνίες, την επεξεργασία οικονομικών και κοινωνικών νόμων, στη διαχείρησι ζωή, εξυπνάδα, υπευθυνότητα.

Οι άνδρες της τάξεως για μας είναι εκείνοι που θα τολμήσουν να απελευθερώσουν την χώρα, την οικονομική και πολιτική ζωή από την δικτατορία του υπέρ καπιταλισμού.

Οι άνδρες της τάξεως είναι για μας εκείνοι που θα αναζητήσουν ακούραστα την καλυτέρευση - υλική και πνευματική - των πεπρωμένων του λαού που θα οικοδομήσουν την οικονομική δικαιοσύνη και θα πλησιάσουν τις τάξεις στην ευημερία, την τιμιότητα και τον Σεβασμό.

Οι άνδρες της τάξεως είναι για μας εκείνοι που θα ξεσηκώσουν όλες τις πνευματικές και διανοητικές δυνάμεις σε θέσι να γαληνέψουν και να ανασυντάξουν τις ψυχές ...

Η τάξις για μας είναι η πρόοδος και η αρμονία. ΄Οχι απραξία αλλά δημιουργία. Προσπάθεια καθημερινή.

Τάξις; Ναι. Αλλά τάξις νέα, για την σωτηρία της χώρας και του λαού.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο Le Pays Reel στις 7 Μαΐου 1937.

ΠΗΓΗ

Εκλογές 2012: Αποχή !

Οι 'Ελληνες καλούνται ξανά στις κάλπες για να αποφασίσουν ποιος θα τους διαφεντέψει. 'Ενα νέο θέατρο σκιών με πρωταγωνιστές τους κλέφτες της πολιτικής ζωής και κομπάρσους τους ψηφοφόρους λαμβάνει χώρα στον τόπο μας και το τέλος του έργου δεν προμηνύεται ευχάριστο. Η κάλπη ως "υπέρτατος κριτής" και εκφραστής της "βούλησης του λαού" θα βγάλει και πάλι ως νέο πρωθυπουργό ενός ήδη διαλυμένου και διεφθαρμένου κράτους, έναν εκ των αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων. 

Οι περισσότεροι συμπατριώτες μας δε φαίνονται να ξυπνούν από το χρόνιο λήθαργό τους ούτε τώρα που θίγεται άμεσα το προσωπικό και το οικονομικό τους συμφέρον. Η εθνική και κοινωνική απαξίωση και ταπείνωση ενός ολόκληρου έθνους, κατά τα τελευταία σαράντα τουλάχιστον έτη διακυβέρνησης της χώρας μας από τα μέλη και τους φορείς της οικογενειοκρατίας, είτε παραβλέπονται στο βωμό μιας κάποιας αόριστης "δημοκρατικότητας" και "ελευθερίας του λόγου", είτε δεν υφίστανται καν για κάποιους άλλους οι οποίοι εγωιστικά και διακατεχόμενοι από άκρατο ατομικισμό κοιτάζουν μονάχα τη δική τους βολή και άνεση. 

Αναλογιστείτε μόνο πώς θα χαρακτηριστεί κάποιος αν τολμήσει να ασκήσει την παραμικρή κριτική εναντίον του δημοκρατικού πολιτεύματος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, οι δύο δηλαδή κύριοι υπαίτιοι της κατάντιας μας, συνεχίζουν σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις να μην πέφτουν κάτω από το 25-30 % συνολικά, παρά τα όσα έχουν διαπράξει εις βάρος του ελληνικού έθνους. Δυστυχώς οι 'Ελληνες δεν έχουν σταματήσει να εθελοτυφλούν και να δέχονται απαθέστατα τις αποφάσεις που άλλοι παίρνουν γι' αυτούς. 

Οι ρίζες τους ραγιαδισμού και της υποδούλωσης σώματος και πνεύματος είναι πολύ βαθειές και μάλλον χρειάζεται ένα ισχυρό σοκ στους περισσότερους συμπατριώτες μας, έτσι ώστε αυτές να ξεριζωθούν μια και καλή. Το σοκ αυτό,όπως αποδεικνύεται, δεν ήταν η προσχώρηση ή καλύτερα η παράδοση της χώρας στο ΔΝΤ και τα κοράκια της τρόικας, όπως δεν ήταν και το ξεπούλημα του κυπριακού Ελληνισμού,το σκάνδαλο Κοσκωτά, τα 'Ιμια, το χρηματιστήριο, τα ομόλογα, η Siemens, το Βατοπέδι και όλες οι άλλες αμαρτίες του πολιτικού κατεστημένου. Φαίνεται πως το βαρέλι έχει ακόμα αρκετό περιθώριο μέχρι τον πάτο προς τον οποίο βυθιζόμαστε ολοταχώς.

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...