Με αφορμή το άρθρο ενός «περιπλανώμενου Ιουδαίου της αντιφασιστικής ακροδεξιάς» στο τεύχος 43 του περιοδικού «Patria»: Χρήστος Γούδης, ένας «μοντέρνος δεξιός» ή ένας ακόμη καμουφλαρισμένος αντιφασίστας;

το τελευταίο δείγμα γραφής του κ. Γούδη στον σύνδεσμο εδώ ...

του Wolverine

Είναι ελάχιστα σε αριθμό τα ποιοτικά έντυπα του λεγόμενου «εθνικού χώρου» που μπορεί κάποιος να διαβάσει με πραγματικό ενδιαφέρον και να κερδίσει κάτι από αυτά. Πέρα από τις εκδόσεις που παραμένουν σε τοπικό επίπεδο ή είναι "underground" περισσότερο γνωστές είναι οι εφημερίδες «Στόχος» και «Ελεύθερη Ώρα» που αναπαραγάγουν χωρίς σταματημό τα μυθεύματα και τα κουτσομπολιά και προκαλούν γέλιο με την ακροδεξιά αισθητική τους. Η ιστορική εφημερίδα «Εμπρός» και η «Χρυσή Αυγή» εξυπηρετούν μέσω των εκδοτών τους τα συμφέροντα της κομματικής γραμμής του Μιχαλολιάκου και της κοινοβουλευτικής αυλής, ενώ ο «Ελεύθερος Κόσμος» επιτηρείται σήμερα από τον κύκλο του Κωνσταντίνου Πλεύρη γεγονός που δημιουργεί αλγεινές εντυπώσεις  κυρίως ανάμεσα στους Εθνικοσοσιαλιστές. Κοινό χαρακτηριστικό των παραπάνω εντύπων οι ιδεολογικές επιδράσεις από την άκρα δεξιά οι οποίες βρίσκονται μαζί με τον κλασσικό αντικομμουνισμό και την εθνικιστική θεώρηση.

Έτσι λοιπόν ξεχωρίζει όπως είναι φυσικό και επόμενο, το περιοδικό «Patria» που κυκλοφορεί στα πρακτορεία σε διμηνιαία έκδοση, και το οποίο σχετικά πρόσφατα «πέρασε» από τα χέρια του Δημήτρη Ζαφειρόπουλου στον Δημήτρη Παπαγεωργίου. Τα τελευταία τεύχη όμως δεν έχουν καμιά σχέση με τα προηγούμενα τα οποία τόνιζαν στο παρελθόν τα στοιχεία της αντιδημοκρατικής σκέψης, και ήταν συνολικά το περιοδικό αυτό ένα πεδίο ενότητας ανθρώπων από διαφορετικές αφετηρίες αλλά στην πλειοψηφία τους με κοινό τρόπο σκέψης και έκφρασης. 

Κρίνω σκόπιμο να τονίσω ότι κάθε περιοδικό και εφημερίδα που υπερασπίζεται την έννοια του «πατριωτισμού» θα πρέπει να τυγχάνει κριτικής γιατί μόνο έτσι μπορούν να τονισθούν τα «κακώς κείμενα». Δεν θα σταθώ στις πολιτικές επιλογές και στις σημερινές απόψεις των Παπαγεωργίου και Ζαφειρόπουλου όπως θα περίμεναν πολλοί, όχι μόνο της έλλειψης του χώρου, αλλά και της επείγουσας ανάγκης να αποκαλυφτεί ο ρόλος του «περιπλανώμενου Ιουδαίου της αντιφασιστικής ακροδεξιάς» του κ. Χρήστου Γούδη.  Ο οποίος εξαιτίας των δομικών αδυναμιών των εθνικιστών «εισβάλλει» σε έντυπα που προβάλλουν τις πατριωτικές θέσεις και εκμεταλλεύεται την ανοχή των εκδοτών και φυσικά των αναγνωστών.

Τα παρακάτω γράφονται με αφορμή το email ενός μάχιμου συναγωνιστή - ο οποίος έχει το δικαίωμα να είναι καυστικός, και το δικαίωμα αυτό το κέρδισε στο πεζοδρόμιο ενάντια στο κράτος και στο παρακράτος ενώ εμφανή είναι τα σημάδια στο σώμα του από τις επιθέσεις - που λάβαμε προ καιρού σχετικά με το άρθρο του κ. Χρήστου Γούδη «Το έθνος εν κινδύνω, αλήθειες που θα πικράνουν όλους μας» στο τεύχος 43 (Μάρτιος - Απρίλιος 2015 σελίδες 34-39) στο περιοδικό Patria το οποίο και μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο εδώ.  

Θα προβάλλουμε με την ευκαιρία στο πολυάριθμο αναγνωστικό κοινό κάποιες απόψεις για αυτό το πρόσωπο. Το ιστολόγιο αυτό είναι έτοιμο να φιλοξενήσει κάθε αντίθετη άποψη στα γραφόμενα μας αλλά σε καμιά περίπτωση τους γενικούς αφορισμούς και τις ύβρεις όπως συνηθίζουν άλλωστε οι πάμπολλοι θαμώνες των «κομματικών και εκδοτικών ακροδεξιών καφενείων». Είμαστε υπέρ του διαλόγου με τον οποιονδήποτε όχι φυσικά λόγω της δημοκρατικότητας μας η οποία και δεν μας διακρίνει στο ελάχιστο, αλλά διότι πιστεύουμε στην γνωστή ρήση του Εθνικοσοσιαλιστή Otto Dietrich.

Ας μην εκπλαγούν κάποιοι με το γνωστό δημοσιογραφικό μέσο που δημοσιεύει τα λεγόμενα του Μανιάτη αστροφυσικού και στενού φίλου του κ. Μιχαλολιάκου αλλά και του κ. Βορίδη αφού ο ίδιος ουδέποτε αρνήθηκε τις δημόσιες σχέσεις του με την «δεξιά» και «ακροδεξιά» σκέψη. Όμως μας κάνει να σκεφτόμαστε πιο πέρα από το προφανές, το γεγονός ότι το ίδιο πρόσωπο πριν λίγο καιρό εξέδωσε 2 βιβλία για τον Φασίστα και κορυφαίο ποιητή του 20^ου αιώνος Ezra Pound ενώ σε μια τακτική προσέγγισης (;) έχει γράψει ποιήματα για τον Φαλαγγίτη Rivera αλλά και για τον Ιάπωνα Mishima! Αναρωτιέται όμως κάποιος αν αυτός ο άνθρωπος επειδή του άνοιξε τις πόρτες ο λεγόμενος «χώρος» και πρόβαλλε τις όποιες απόψεις του, έχει άραγε το δικαίωμα σήμερα να είναι ειρωνικός και προκλητικός απέναντι στους συναγωνιστές μας που διατηρούν ριζοσπαστική σκέψη και υπερασπίζονται τις «νεοφασιστικές» ιδέες.  

Ταυτίζει λοιπόν τον Σιωνισμό με τον Εθνικοσοσιαλισμό σε μια επίδειξη να προβοκάρει τις ιδέες των Αντιδημοκρατών, ενώ οι ίδιος έχει διατελέσει στο παρελθόν μεταξύ άλλων συνεργάτης του «μπουλντόζα» Μιλτιάδη Έβερτ και του νεοφιλελεύθερου Ανδρέα Ανδριανόπουλου, με τον τελευταίο για όσους δεν ξεχνούν να υπερθεματίζει υπέρ της διαπόμπευσης στην Χάγη των εθελοντών που πήραν μέρος στις μάχες της Βοσνίας. Διετέλεσε κορυφαίος υποστηρικτής της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, της «Δημοκρατικής Αναγέννησης» του Παπαθεμελή αλλά και της «Πολιτικής Άνοιξης» του Σαμαρά με κύριο πεδίο δράσης όμως την αυτοδιοίκηση. Δεν το κρύβει ότι έχει συμβάλλει στο έργο του «Ιδρύματος Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής» (ως υπεύθυνος ιδεολογίας …) δηλώνει μεταξύ άλλων και «αναρχοδεξιός» ενώ σε βαρυσήμαντη συνέντευξη του (σύνδεσμος εδώ) στον Εθνικοαριστερό διανοητή και πολιτευτή Ιφικράτη Αμυρά τον Μάιο του 2014 λέει πολλά και άκρως ενδιαφέροντα είναι η αλήθεια, όμως σε μια γενική αποτίμηση των λεγομένων του τόσο μέσα από το περιοδικό όσο και από την συνέντευξη αυτή βγαίνει το συμπέρασμα ότι:

1^ον μετά την παραπλανητική προσέγγιση του για την στάση μερίδας των Στρατιωτικών στην εισβολή του ’74, δεν έχει να πει το παραμικρό για τον αιμοσταγή και αντεθνικό φορέα της μεταπολίτευσης τον λεγόμενο «Καραμανλισμό» και τον μητραλοία Καραμανλή τον οποίο και υπηρέτησε πιστά επί σειρά ετών μέσα από την συμμετοχή του στα κομματικά όργανα της Ν.Δ. ενώ τόσο στο άρθρο του στο περιοδικό όσο και αλλού τονίζει ΜΟΝΟ την ευθύνη του ληστρικού ΠΑΣΟΚ και υπερθεματίζει υπέρ της Νέας Δημοκρατίας για την οποία πιστεύει ότι είχε εθνικιστική φυσιογνωμία (!) εθνικιστές (!) πολιτικούς, ενώ χαρακτηρίζει μάλιστα την διακυβέρνηση της «συνετή και ισορροπιστική».

Δεν γνωρίζει ο κύριος αυτός ότι η αστική δεξιά του Καραμανλή υπήρξε ο απηνής διώκτης των Εθνικιστών και των Εθνικοσοσιαλιστών και ο δήμιος της Κύπρου; Ότι το ίδιο καθεστώς εξόπλισε με υποπολυβόλα την καθεστωτική αστυνομία προς μια δημοκρατική επιβεβαίωση του «κουφού» μετά το ‘74, δολοφόνησε φυσικά εν ψυχρώ σειρά διαδηλωτών, έστησε βόμβες και πλεκτάνες, διαπόμπευσε και φυλάκισε χιλιάδες ανθρώπους που αγάπησαν την Πατρίδα και οι οποίοι αντιστάθηκαν στον επί πληρωμή επιβήτορα, Τέκτονα και μισάνθρωπο Καραμανλή που πούλαγε επανάσταση από τις στοές των Παρισίων; Φυσικά και τα γνωρίζει αλλά γελάει εις βάρος όλων όπως όταν κούναγε το δάκτυλο στους «νεοχρυσαυγίτες» σε δημόσια κομματική εκδήλωση και τόνιζε «ο εθνικισμός είτε θα είναι δημοκρατικός, είτε δεν θα είναι καθόλου εθνικισμός» προκαλώντας οργή για το θράσος ενός ανθρώπου της δεξιάς και παγωμάρα αλλά και πολλά χειροκροτήματα ... στο ευνουχισμένο κομματικό ακροατήριο το οποίο δεν αντέδρασε φυσικά στο ελάχιστο!

2^ον θεωρεί τον Διεθνή Σιωνισμό ως μια «παρεξηγημένη έννοια» (sic) και στηρίζει φυσικά την επεκτατική καπιταλιστική πολιτική του Τέκτονος και Ιουδαίου εκ μητρός Βλαδίμηρου Πούτιν ακολουθώντας την δουλοπρέπεια δυο εκατονταετιών εκ μέρους του Ελληνισμού απέναντι στην δόλια πολιτική της Μόσχας. Καμιά αντίδραση προς το πρόσωπο του και όλα αυτά σε περιοδικό το οποίο μέχρι χτες είχε αφιερώματα σε κορυφαίες Αντιδημοκρατικές προσωπικότητες …

3^ον δηλώνει ευθαρσώς «αντιναζί», ενώ στο άρθρο του στο περιοδικό «Patria» γράφει χαρακτηριστικά για τους ελάχιστους σήμερα εναπομείναντες (;) Εθνικοσοσιαλιστές … στο κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου «η συμπαράταξη πάντως σημαντικών και κοινωνικά καταξιωμένων πολιτών στα ψηφοδέλτιά της έγινε με την ελπίδα από μέρους τους, ότι θα βοηθούσαν με την παρουσία τους να αποβάλει τα καρναβαλικά ιδεοληπτικά σημάδια των παιδικών της ασθενειών (της φασίζουσας οστρακιάς και του χιτλερικού κοκκύτη)». Αν δεν είναι αγενής, προσβλητικός και θρασύς τότε πως μπορεί κάποιος να τον χαρακτηρίσει τον κύριο αυτόν που η «Χρυσή Αυγή» τον οδήγησε σε θέση στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης των Αθηνών …

4^ον έχει το μέγιστο θράσος στην συνέντευξη με τον Αμυρά να χαρακτηρίζει δημοσίως ως «παραφερνάλια» τις πολιτικές απόψεις του κορυφαίου Ezra Pound αλλά την ίδια στιγμή πουλάει τα βιβλία του για τον Αμερικανό ποιητή και μάλιστα σε σημαντικές τιμές της αγοράς, ενώ είναι σίγουρο ότι τα οστά του ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΗ Ezra Pound θα τρίζουν στο μνήμα του για την κατάσταση αυτή.

5^ον για το γνωστό ποίημα ΜΙΣΡΑΗΛ που εκδόθηκε σε έντυπο των Σιωνιστών της Ελλάδος και του Κ.Ι.Σ. «ομολογεί» δημοσίως ότι επηρεάστηκε ψυχολογικά για να το γράψει μετά από μια επίσκεψη του στην έκθεση της Εβραίας εικαστικού Άρτεμις Αλκαλάη που έλαβε μέρος στην Πάτρα το 2000 σχετικά με το περιβόητο Ολοκαύτωμα! Αν μη τι άλλο και «νεροκουβαλητής» της επικοινωνιακής βιομηχανίας του «ολοκαυτώματος» ο κ. Γούδης λοιπόν, ο «πατριώτης» που προβάλλει η «Χρυσή Αυγή» και το «Patria» με τον οποίο όμως να σημειωθεί ότι συγκρούστηκε προ καιρού ο «φαραώ» Μιχαλολιάκος αλλά διατηρεί στενές επαφές ο έτερος διεκδικητής του «θρόνου» και «προαγωγός» του sir Μαρκεζίνη ο γνωστός Ηλίας Κασιδιάρης.

6^ον δηλώνει ότι «ο λαός των εβραίων δεν έχει σχέση με το εβραϊκό κεφάλαιο». Αναρωτιόμαστε μήπως δηλώσει στο μέλλον ότι οι Εβραίοι δεν έχουν σχέση και με την πολιτική γενοκτονίας στην γη της Παλαιστίνης, τον εξοπλισμό και την φροντίδα του ISIS και λοιπών άλλων γεγονότων. Άραγε η παραμονή του στην Πάτρα ενισχύθηκε και από την εβραϊκή παροικία της πόλης της Πελοποννήσου; Και όμως το κύριο στοιχείο της κριτικής απέναντι στον δημόσιο λόγο του κ. Γούδη - ο οποίος φυσικά δεν αμφισβητείται για τις γνώσεις στον τομέα της αστροφυσικής ή για την ευρύτερη μόρφωση του - δεν θα πρέπει να είναι μόνο το γνωστό ποίημα το οποίο μπορεί να θεωρηθεί εκ μέρους του ως και μια κάποια καλλιτεχνική αδυναμία βρε αδερφέ … ενώ έσπευσε σε μια επίδειξη άγνοιας να το κάνει «σημαία» του το εθνικιστικό κοινό, αλλά σίγουρα οι υπόλοιπες σημαντικές κινήσεις του οι οποίες και δημιουργούν εύλογες απορίες όπως η συμμετοχή του σε προθάλαμους της Μασονίας (συμμετείχε σε εκδήλωση Τεκτόνων το 2011 αλλά και των Ροταριανών στα Γιάννενα το 2012 σύμφωνα με ανακοίνωση των ιδίων). 

Η εμμονή του να μην καυτηριάζει τον σάπιο ανθελληνικό Καραμανλισμό δημοσίως καθώς και τις πολιτικές γενοκτονίας του Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή, καθώς και η μανία του να «γαλουχήσει» τις νέες γενιές των εθνικιστών μέσα από «εθνικιστικά» έντυπα παρόλο που ο ίδιος υπήρξε κυριολεκτικά ένας «αλεξιπτωτιστής» στον «χώρο» και διαχρονικός σύμμαχος της προδοτικής αστικής δεξιάς, άνθρωπος του περιβάλλοντος που έθαψε την Κύπρο το ’74 και έσυρε τον λαό μας στο σκλαβοπάζαρο της ΕΟΚ ενώ το πρόσφατο «κλείσιμο του ματιού» στον Σακελλαρίδη του ΣΥΡΙΖΑ για τον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών ενίσχυσε το συμπέρασμα ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει καμιά σχέση με τις εθνικιστικές θέσεις. Το ερώτημα λοιπόν είναι σήμερα γιατί εθνικιστικά (;) κόμματα (Χρυσή Αυγή) και εθνικιστικά (;) έντυπα («Patria» κ.α.) δίνουν για άλλη μια φορά βήμα σε ανθρώπους που κατά βάση και δεξιοί νιώθουν και ως αντιφασίστες πράττουν ενώ φιλοξενούνται σήμερα και στο «σαλόνι» του Κ.Ι.Σ. 

Το «Patria» δείχνει να έχει χάσει κάθε αντιδημοκρατική οπτική και επαφή εδώ και πολύ καιρό λόγω μάλλον της πολιτικής κληρονομιάς των εκδοτών του οι οποίοι συνεχίζουν να υιοθετούν και να προασπίζονται τις ακροδεξιές θέσεις, και αυτό έχει ως συνέπεια να βρίσκουν καταφύγιο στις σελίδες του αρθρογράφοι και άρθρα που είναι 100% απέναντι στις λεγόμενες «ριζοσπαστικές ιδέες και κινήσεις». Εξαιρούνται φυσικά κάποια αξιόλογα και ποιοτικά άρθρα που υπάρχουν αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ένας άνθρωπος που ΔΕΝ είναι Αντιδημοκράτης και δεν δηλώνει ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ βρίσκει για πολλοστή φορά την χρυσή ευκαιρία να διοχετεύσει το αντιφασιστικό του δηλητήριο με κάθε τρόπο. Φυσικά απαντήσεις υπάρχουν πολλές και πολλά πράγματα είναι γνωστά, όμως το άρθρο αυτό έχει ως στόχο να γίνει η φωνή αυτών (και είναι πολλοί) που αντιδρούν σε μεθοδευμένες πρακτικές και βλέπουν τον «δούρειο ίππο» της αστικής ακροδεξιάς να περνάει τις πύλες της σκέψης μας. Το κείμενο αυτό δεν έχει ως σκοπό να δείξει εμπάθεια ή προσωπική αντιπαράθεση με έναν ακόμη άνθρωπο της «ακροδεξιάς» όπως θα περίμεναν πολλοί αλλά να αναδείξει προβληματισμούς και να καταγγείλει τις αντιφασιστικές πρακτικές που καλύπτονται πίσω από ακροδεξιές καθεστωτικές λογικές.

Το κείμενο του κ. Γούδη στο «Patria» δεν αποτελεί μια μεμονωμένη περίπτωση των τελευταίων  μηνών όπως θα περίμεναν πολλοί αλλά μια «δύσοσμη» διαχρονική επιλογή δεκαετιών της αστικής αντιφασιστικής ακροδεξιάς να επεκτείνει την σκέψη της και τις απόψεις της. Λειτουργεί η τάση αυτή όπως η μετάσταση του καρκίνου μέσα στο σώμα που καταστρέφει τα κύτταρα, έτσι και η ακροδεξιά παράνοια διαλύει τα υγιή άτομα και τις υγιείς κινήσεις της ριζοσπαστικής Εθνικοεπαναστατικής σκέψης. Και είναι ξεκάθαρο ότι οι ευθύνες ανήκουν στις κομματικές ή όποιες άλλες ηγεσίες, αλλά και στους υπεύθυνους των εκδόσεων που αφήνουν σήμερα να προβάλλουν ελεύθερα τις απόψεις τους άνθρωποι που όχι μόνο δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα με το καθεστώς αλλά το υπηρέτησαν πιστά και μάλιστα επί σειρά ετών όπως για παράδειγμα ο κ. Γούδης υπηρέτησε λοιπόν τον τρισάθλιο «Καραμανλισμό» και δεν έχει απολογηθεί φυσικά ούτε στο ελάχιστο - όχι σε εμάς φυσικά - αλλά σε αυτούς που τον ανέδειξαν στο κομματικό πάλκο. Αλήθεια από πότε οι Εθνικιστές και οι «Φασίστες» επέλεξαν να τους κρεμάσουν οι «ακροδεξιοί» - αφού τους δώσουν μάλιστα οι ίδιοι και το σκοινί - και μάλιστα σε μια εποχή που ναι μεν ο «χώρος» είναι κατακερματισμένος και διαιρεμένος αλλά υπάρχει από την άλλη πλευρά μια ελπιδοφόρα και τεράστια αριθμητική «δεξαμενή» της ελληνικής νεολαίας που προσεγγίζει σε πείσμα πολλών τις Εθνικοσοσιαλιστικές Ιδέες και αυτό είναι ξεκάθαρο. Τόσο από την πληθώρα των Αυτόνομων κινήσεων σήμερα αλλά και από την ενίσχυση δραστηριοτήτων με εμφανές το Αντιδημοκρατικό πρόσημο. 

Ο «πατερναλισμός»του Γούδη στο άρθρο «Το έθνος εν κινδύνω, αλήθειες που θα πικράνουν όλους μας»  αποτελεί ένα μνημείο προκλητικής ακροδεξιάς αρθρογραφίας με antifa λογική που προσβάλλει φυσικά τους σκεπτόμενους Ριζοσπάστες συναγωνιστές μας και ουδείς αντιδρά δυστυχώς σε μια ακόμη προσβλητική άποψη του εν λόγω κυρίου εκτός από αυτή την ανάρτηση σε αυτό εδώ το ιστολόγιο. Και όμως ο σημαντικός ως επιστήμονας αλλά αδιάφορος ως πολιτικό πρόσωπο Χρήστος Γούδης, δεν έχει κάνει «σημαία» του όλο αυτό τον καιρό τον διωγμό των νεολαίων Εθνικιστών που ακόμη και με αποδεικτικά στοιχεία τις εικόνες του Στρατηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ή ένα μπουλόνι από τον χώρο εργασίας των κατηγορουμένων που βρήκαν οι κατοχικές αρχές πάνω τους ή στο σπίτι τους και τις παρουσίασαν φυσικά ως στοιχεία κατηγορίας στο δικαστήριο (!), δεν έχει ασχοληθεί στο ελάχιστο με τους νεολαίους του κόμματος που στήριξε και που είναι στις φυλακές χωρίς λεφτά και καμιά υποστήριξη, δεν έχει κάτι να πει φυσικά για τον ρόλο του Διεθνούς Σιωνισμού στην σύγχρονη Ελλάδα και στην μετατροπή της Ελλάδος σε ένα πεδίο ασκήσεων της Ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας. Αλλά αντί για όλα αυτά σε ένα κείμενο στο οποίο παρουσιάζεται ο ίδιος ως ο μέγιστος κριτής και γνώστης επιλέγει να εξαπολύσει αρκετά προσεκτικά είναι η αλήθεια, αντιφασιστικά τσιτάτα και «βέλη» λες και όλοι οι άλλοι δεν γνωρίζουν τα «κακώς κείμενα» του φετιχισμού ή της στείρας αντιγραφής των τακτικών των ιστορικών κινημάτων.

Το ίδιο πρόσωπο που μεταξύ άλλων έχει εκλεγεί και δημοτικός σύμβουλος στην Αθήνα με την «Ελληνική Αυγή» σε 5 (!) ολόκληρες σελίδες με ύφος περισπούδαστο αντί να ασχοληθεί με τα χάλια του κόμματος του που στήριξε στο παρελθόν και γέννησε εκτρωματικές κοινοβουλευτικές μοιρολογίστρες εκ Κορινθίας μέχρι Κνίτες «Ρουπακιάδες» που ενίσχυσαν με τον ρόλο τους την άκρα αριστερά, αντιθέτως προσπαθεί να καυτηριάσει τα κακώς κείμενα του «ελληνικού εθνικισμού» βγαίνοντας από τα δεξιά σε ένα άκρως γνωστό έντυπο του «χώρου» - και χωρίς φλας είναι η αλήθεια - για να καταλήξει στην κορωνίδα της αντιφασιστικής λογικής και γέννημα θρέμμα της ακροδεξιάς καθεστωτικής παρακμής όπου γράφει εκεί χαρακτηριστικά με απύθμενος θράσσος:  

«Ας γνωρίζουν οι απανταχού μικρόνοες πατριδέμποροι και εθνομπακάληδες ότι: ο υγιής εθνικισμός στην Ελλάδα δεν εκφράσθηκε ποτέ μέσα από ενστικτώδεις ιαχές αγροτοποιμένων, απόβλητα κοινωνικά λούμπεν (κατακάθια) της νύχτας, ή παλιάτσους ενδεδυμένους την στολή του Ζορό, του Ζίγκφριντ, των Βαλ-κυριών, των χηνόφτερων Ιταλών κολονέλων και των τουρκογενών Βόσνιων της μεραρχίας «Χατζάρι» των SS»

Και εδώ γεννιέται εύλογα το καίριο ερώτημα: έχει δικαίωμα ο Γούδης που ανάμεσα σε άλλα αμφισβητεί και την ελληνική καταγωγή των Σπαρτιατών, στενοχωριέται που δεν είναι πρωτεύουσα του Ισραήλ η Θεσσαλονίκη (αλλά τον προωθούσαν την ίδια στιγμή για περιφερειάρχη Πελοποννήσου κάποιοι «νεοχρυσαυγίτες») να μιλάει υποτιμητικά για τους Ευρωπαϊκής καταγωγής Βόσνιους Συντρόφους του μεγάλου μουφτή της Ιερουσαλήμ και κορυφαίου συμμάχου των Εθνικοσοσιαλιστών Al - Husseini, τους μαχητές της ηρωικής 13^ης μεραρχίας των Waffen - SS «Handschar»; Οι οποίοι για όσους δεν το γνωρίζουν, αντιστάθηκαν μέχρι τέλους στους δουλοπρεπείς μοναρχικούς της Σερβίας και στους δούλους των στοών του Βελιγραδίου αλλά και στους μισητούς χασάπηδες του Ιουδαίου μπολσεβίκου Τίτο, ενώ στην συνέχεια μετά την φυγή τους λόγω των εγκλημάτων των «νικητών» στήριξαν στη συνέχεια Αντισιωνιστικές κινήσεις σε όλο τον κόσμο μεταξύ αυτών και την οργάνωση Φατάχ. Έχει το δικαίωμα να ειρωνεύεται μεταξύ άλλων τις θυσίες των Ιταλών Φασιστών για παράδειγμα της «Folgore» που στην έρημο της Λιβύης τσάκισε τα στρατεύματα της πλουτοκρατικής δαιμονικής Αγγλίας ή την ηρωική μονάδα των Μελανοχιτώνων βατραχανθρώπων «Decima Flottiglia MAS» που έγραψαν οι άντρες της κορυφαίες σελίδες θάρρους στην θάλασσα αλλά και στα λιμάνια της Μεσογείου ενάντια στα κατοχικά δημοκρατικά στρατεύματα;

Την απάντηση την αφήνω στους αναγνώστες του ιστολογίου. Οι Έλληνες Φασίστες, Εθνικοσοσιαλιστές και ριζοσπάστες Εθνικιστές δεν έχουν να απολογηθούν για τίποτα και σε κανέναν. Γνωρίζουν πλέον ποιοι είναι εχθροί και ποιοι οι «σύντροφοι» τους στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση. Ας πετάξουμε τις μάσκες των «περιπλανώμενων Ιουδαίων της ακροδεξιάς» γιατί μόνο τότε θα αποκαλύψουμε τον ρόλο τους στην σύγχρονη πολιτική σκηνή.