«Ἡ δικαιοσύνη εἶναι σὰν τὰ φίδια - Δαγκώνει μόνο τοὺς
ξυπόλητους» διαβάζουμε στὸν τοῖχο τὸ πράγματι πολὺ πετυχημένο ἀναρχικὸ σύνθημα.
Οἱ «ξυπόλητοι» ἐν προκειμένω εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν
χαίρουν τῆς ἐπιλεκτικῆς εὐαισθησίας καὶ τῆς ἰδιάζουσας προστασίας τοῦ καθεστῶτος.
Τοῦ περίφημου ἤ διαβόητου, ἄν προτιμᾶτε, «Τείχους τῆς Δημοκρατίας».
Εἶναι τὰ πολυποίκιλα καθημερινὰ θύματα ἑνὸς ἀκήρυχτου καὶ
πολύμορφου κοινωνικοῦ πολέμου.
Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀκόμη καὶ γιὰ τὸν ἴδιο τους τὸν θάνατο
δὲν ἀποδίδεται δικαιοσύνη, γιατί δὲν βαρύνει μὲ τὰ μέτρα καὶ σταθμὰ μιᾶς
«δικαιοσύνης» ποὺ κλέβει συστηματικὰ στὸ ζύγι.
Καὶ ἡ σημερινὴ ἐπέτειος -ἄν τὴν θυμᾶται κανεὶς- ἀφορᾶ κάποια
νεαρὰ παλικάρια ποὺ βρέθηκαν «ξυπόλητα», ὅταν τοὺς δάγκωσαν θανάσιμα κάποια ἀνθρωπόμορφα
φίδια, ἐκεῖνο τὸ μοιραῖο ἀπόγευμα τῆς Παρασκευῆς, 1η Νοεμβρίου τοῦ 2013 στὸ Νέο
Ἡράκλειο, ὅταν δύο νέοι ἄνθρωποι, ἄοπλοι καὶ ἀνυποψίαστοι, ἔπεφταν νεκροὶ ἀπὸ τὶς
σφαῖρες ἄνανδρων καὶ ὕπουλων δολοφόνων ποὺ τοὺς εἶχαν στήσει ἐνέδρα.
Ὁ Γιῶργος Φουντούλης καὶ ὁ Μανώλης Καπελώνης δολοφονήθηκαν ὄχι
γιὰ κάτι τὸ ὁποῖο ἔκαναν, ἀλλὰ γιὰ κάτι τὸ ὁποῖο πίστευαν.
Δὲν θὰ σταθοῦμε στὶς σοβαρότατες διαφορὲς ποὺ εἴχαμε μὲ τὸ
πολιτικὸ κόμμα στὸ ὁποῖο ἀνῆκαν. Ἄλλωστε δὲν γνωρίζουμε κἄν τὶς ἰδιαίτερες ἀπόψεις
τους. Δὲν θὰ βάλουμε ἀστερίσκους καὶ ὑποσημειώσεις γιὰ νὰ καταδικάσουμε τὴν
στυγνὴ δολοφονία τους. Δὲν θὰ προτάξουμε τὸ νεαρὸν τῆς ἡλικίας τους γιὰ νὰ ἀποπολιτικοποιήσουμε
τὸ ζήτημα. Οὔτε θὰ προβοῦμε σὲ εἰκασίες γιὰ τὸ ποιοί ἦταν οἱ αὐτουργοί, μιᾶς καὶ
δὲν τρέφουμε αὐταπάτες γιὰ τὴν παραδοσιακὰ στενὴ σχέση κράτους καὶ
τρομοκρατίας.
Μᾶς εἶναι ὑπεραρκετὸ ὅτι ὁ Γιῶργος Φουντούλης καὶ ὁ Μανώλης
Καπελώνης ἦταν δύο Ἑλληνόπουλα ποὺ στρατεύθηκαν στὴν ὑπόθεση τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὅπου
καὶ ὅπως ἐκεῖνοι ἔκριναν.
Μᾶς εἶναι ἀπολύτως κατανοητὸ ὅτι τὸ μήνυμα τῶν δολοφόνων
τους στρέφεται ἐναντίον ὅλων ὅσοι ὑπερασπίζονται τὰ δίκαια τοῦ ἔθνους καὶ τῆς
πατρίδας.
Καὶ αὐτὸς ὁ λόγος εἶναι ἐπίσης ὑπεραρκετὸς γιὰ νὰ ἀποτίσουμε
φόρο τιμῆς στὴν μνήμη τους.
Ἄς ἀναρωτηθοῦν μονάχα οἱ ἐμπνευστὲς τοῦ συνθήματος μήπως βρίσκονται κι αὐτοὶ μὲ τὴν πλευρὰ τῶν φιδιῶν.
ΑΘΆΝΑΤΟΙ!
ΑπάντησηΔιαγραφή