Για την ακύρωση της συναυλίας των Mgla και ένα άγνωστο αφιέρωμα στο Εθνικοσοσιαλιστικό Black Metal (NSBM) που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Αντεπίθεση» (Φεβρουάριος 2004 τεύχος 16 & Μάρτιος 2004 τεύχος 17) με επίκεντρο την σκηνή σε Πολωνία και Γερμανία καθώς και την συνέντευξη των Ελλήνων Shadow Order (.pdf)

για να κατεβάσετε το αφιέρωμα σε .pdf στον σύνδεσμο εδώ ...

του Winged Hussar

Νέο δείγμα της δημοκρατικής αντιφασιστικής καταστολής η πρόσφατη ακύρωση της συναυλίας των Πολωνών Mgla στο «Κύτταρο». Κάποιοι έσπευσαν να τους ονομάσουν το 2019 ως «στυγνούς φασίστες» ενώ το 2022 προκαλεί ακόμη μεγαλύτερο γέλιο το γενικό κομφούζιο στους κόλπους της antifa ,για το αν είναι «φασιστική» η απαγόρευση και πόσο «φασιστικός» ... είναι τελικά ο σύγχρονος «αντιφασισμός»! 

Δεν τα μάθατε τα νέα κύριοι των Εξαρχείων και της antifa; Ο Κωνσταντίνου του ΚΕΕΡΦΑ που ουρλιάζει στο κάλεσμα της απαγόρευσης όταν δεν συμμετέχει σε εκδηλώσεις Πακιστανών που δονούν τον χώρο με τα εθνικιστικά τους συνθήματα, σας κάνει «κήρυγμα» στο όνομα του αντιφασισμού που οι ίδιοι θρέψατε με τον βίο σας και τις πράξεις σας. 

Ήρθε λοιπόν ο καιρός να δείτε τι σημαίνει «κορεκτίλα» στην πράξη. 

Άλλωστε οι πολιτικοί σας πρόγονοι τον Δεκέμβριο του ’44 έκαιγαν με εντολές των τεκτονικών στοών και των Άγγλων τις αντισιωνιστικές βιβλιοθήκες Εθνικοσοσιαλιστών των Αθηνών, αργότερα με τις ευλογίες του Καραμανλισμού πολτοποιούσαν σειρές επετειακών εκδόσεων για να μην αποκαλυφτεί ο ρόλος του Τίτο και της Μόσχας στον εμφύλιο, απαγόρευαν κινηματογραφικές ταινίες και δίσκους βινυλίου, ακύρωναν θεατρικές παραστάσεις  ή εκδηλώσεις μνήμης και συνέχιζαν με παρόμοιες άκρως δημοκρατικές πράξεις - ακόμη και την απαγόρευση περιοδικού από την εισαγγελία - στο όνομα της αστικής νομιμοφροσύνης και του αντιλαϊκού κρατικού μηχανισμού. 

«Γελοίους άσχετους και σιχαμένους» χαρακτηρίζουν κάποιοι ακροαριστεροί «σύντροφοι» τους «ιεροεξεταστές» της antifa που σπεύδει για μια ακόμη φορά να φορέσει την καλοσιδερωμένη στολή της νοητικής καταστολής πέρα από το πεδίο της εκπαίδευσης και τον πολιτισμό τώρα και στην μουσική διασκέδαση. 

Απορούν οι αναρχικοί γιατί οι υπεύθυνοι των κινήσεων τους αντικατέστησαν την υπεράσπιση του εργατισμού με τον δικαιωματισμό, γιατί άραγε πριν δυο χρόνια ζητούσαν με πάθος τον μαζικό εμβολιασμό μέσω του κράτους, γιατί φέτος που και καλά «επανήλθε η κανονικότητα μέσω του … υιού Πλεύρη» έμειναν με το εισιτήριο στο χέρι ενώ ήθελαν να δουν live τους Πολωνούς, γιατί και πως αλώθηκε η «φάση» από αυτούς που καλούσαν στο χτίσιμο του «τείχους της δημοκρατίας» λικνιζόμενοι όμως στον ρυθμό του AIPAC και του γνωστού ΚΙΣ. 

Την συναυλία στην Θεσσαλονίκη την θεωρούν συνέχεια της «νεοφασιστικής εξόδου» της Σταυρούπολης - που ενόχλησε σφόδρα την Λιάνα Κανέλλη - και του Εύοσμου, τον θάνατο του Φύσσα τον συνδέουν με την συναυλία των Αθηνών επειδή είναι Σεπτέμβρης! Ατελείωτος ο παραλογισμός του επιδοτούμενου αντιφασισμού που χτυπάει ανήμπορους θρησκόληπτους επειδή είχαν στο μηχανάκι τους εικόνες ή κάνει «πέσιμο» σε παιδάκια επειδή φοράνε το εθνόσημο. 

Είναι η ίδια antifa που θεωρεί την κρατική βρεφοκτονία μέσω της έκτρωσης ως μια ... «μέθοδο αντισύλληψης» και καλούσε στο παρελθόν μέσα στα Εξάρχεια γνωστό συνεργάτη της Τουρκικής πρεσβείας. 

Απαγορεύσεις λογοκρισία και χουλιγκανισμός είναι η σημερινή ρητορική των «ελευθεριακών» σύγχρονων Ιακωβίνων που σφάζουν έναν άοπλο νεολαίο για την ποδοσφαιρική ομάδα στην Θεσσαλονίκη, ενώ αύριο ίσως κάψουν δημοσίως τους δίσκους του Black Metal στο Σύνταγμα κάτω από την σημαία των ΛΟΑΤΚΙ και το χαμόγελο των συντακτών του αλήστου μνήμης «Ιού» και της «Αυγής». 

Ο κοινωνικός κανιβαλισμός του φιλελευθερισμού έχει αλώσει εδώ και χρόνια τους πάντες, η μεγαλύτερη όμως επιτυχία του συστήματος δεν είναι η τεχνοτρομοκρατία και η επιβολή των φαρμακευτικών μετοχών και κερδών, δεν είναι η εισαγωγή του δόγματος του μετανθρωπισμού και η ισοπέδωση των αξιών, δεν είναι ότι αυτοί που κλαίνε για την Ροζάβα μισούν ταυτόχρονα τον τόπο τους σε μια ένδειξη ατελείωτου μαζοχισμού, αλλά το γεγονός ότι η εμπροσθοφυλακή της εξουσίας έχει τελικά τον μανδύα της «κοινωνικής αντίστασης» που δήθεν υπερασπίζεται τον λαό και την κοινωνία αλλά ενισχύει τον εθνομηδενισμό.

Ας μην το κρύβουμε για όσους απορούν. Στόχος όλων αυτών δεν είναι η μουσική φεστιβαλική επανάληψη της γραφικής ΚΝΕ ή τα λαϊκά πολιτιστικά σκυλάδικα που προωθούσε ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος. 

Στόχος τους δεν είναι το τραπ που προωθεί σκληρά ναρκωτικά, σωματεμπορία και κάγκουρες. 

Στόχος τους δεν είναι το Αμερικανικό life style και ο νεοπλουτισμός που ρίζωσε στα Καμίνια και έγινε εξαγωγή μέχρι και στα Τίρανα. 

Στόχος τους είναι ότι μουσικό πολιτικό και πολιτιστικό είναι πραγματικά εναλλακτικό και δεν ακολουθεί τις νόρμες των δυτικών - ανατολικών και κυρίως των μεσανατολικών πρεσβειών, καθώς και των πολιτικών των πολυεθνικών. 

Και αν αυτό το διαφορετικό έχει μαύρα ρούχα, στίχο «ψαγμένο» ή μιλιταριστικό και αντικοινωνικό ύφος τότε είναι πλέριος «φασισμός» κραυγάζει ο κάθε παλιάτσος, ακόμη και αν δεν έχει καμιά σχέση με αυτόν!

Όταν δε υπάρχει και κάποια υπόνοια για τυχόν σχέση και με τους «νεοναζί» οι κατάρες των δημοκρατών ακούγονται μέχρι την Βαλχάλλα!

Γράφει χαρακτηριστικά κάποιος από τους «απέναντι» που μάλλον την βρίσκει με τα «ιδεολογικά υποκατάστατα» αλλά μπορεί να καταλάβει και πέντε πράγματα μέσα στην παραζάλη του αντιφασισμού: 

«πες οτι αυριο ερχονται οι death in june (ειχανε ξαναερθει και το 2003 αν θυμαμαι καλα), αυτοι κι αν ειναι δηλωμενοι, στρασσερικοι και νεοπαγανια, εκει τι φαση; θα τρεμουμε μηπως ερθει καμια μολοτοφ στο κεφαλι μας στα καλα καθουμενα επειδη καποιοι καπως την ειδανε και νομιζουν οτι πρεπει να τους ζητησουμε την αδεια; ρε πατε καλα; και ποιος μας λεει οτι θα σταματησετε εκει και δεν θα τριγυριζετε αργοτερα σε δημοτικες βιβλιοθηκες για να καψετε βιβλια του εζρα παουντ, του τολκιν, του σελιν, του πιε ντρε λα ροσελ, του κνουτ χαμσον, του ιωνα δραγουμη, της πηνελοπης δελτα και δεν ξερω ποιανου αλλου». 

Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι η μεγαλύτερη ΝΙΚΗ - μετά το ’45 - είναι η «απόλαυση» της σημερινής καθημερινής «ζωής» όπου κάποιοι ενοχλούνται από μια «φασιστική» (;) μπάντα αλλά όχι από το φεστιβάλ του εξουσιαστικού κομματικού ΣΥΡΙΖΑ. 

Η μεγαλύτερη ικανοποίηση για εμάς τους υπερήφανους «φασίστες» είναι ότι οι αντίπαλοι - έστω και μικρό ποσοστό από αυτούς ή μήπως όχι και τόσο μικρό μετά τα τελευταία γεγονότα ; - καταλαβαίνουν ότι ο αντιφασισμός είναι η απόλυτη τυραννία και η πραγματική πανούκλα της σύγχρονης ζωής και όχι αυτή που περιγράφεται στους «μαύρους στίχους».  

Η μεγαλύτερη «ηδονή» είναι να βλέπουμε να διαφωνούν δημοσίως οι εχθροί μας απέναντι στις ίδιες τις δόλιες πρακτικές τους.

Και αφού λοιπόν η σύγχρονη «δίωξη μουσικής» επιμένει να λοιδορεί τις ιδέες που ενοχλούν την Σιών και τους μεταπράτες πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες, αλλά και να παραπληροφορεί τους πάντες στο .pdf  εδώ μπορείτε να διαβάσετε 

- ένα άγνωστο διπλό αφιέρωμα στο Εθνικοσοσιαλιστικό Black Metal (NSBM) που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Αντεπίθεση» τον Φεβρουάριο 2004 - τεύχος 16^ο & τον Μάρτιο 2004 τεύχος 17^ο - 

με επίκεντρο την σκηνή σε Πολωνία και Γερμανία καθώς και την τότε συνέντευξη των Ελλήνων Shadow Order. 

 Η έκδοση αυτή έλαβε μέρος σε μια εποχή που γνωστοί μουσικοί δεν ξεχνούσαν την προσφορά τους ή η τοπική του κόμματος της «Χρυσής Αυγής» δεν έγλυφε τα βρώμικα ράσα της εκκλησιαστικής εξουσίας για να ακυρώσουν συναυλία των Rotting Christ. 

Μια άγνωστη έρευνα για το όργανο πολιτικής και πολιτιστικής προπαγάνδας στην υπηρεσία της προώθησης των αντιδημοκρατικών ιδεών.  Σχετικές δημοσιεύσεις επίσης θα δείτε στην ετικέτα NSBM - εδώ- ενώ για αυτούς που θέλουν να ερευνήσουν ακόμη περισσότερο την «ακραία» σκηνή μπορούν να κατεβάσουν σε .pdf την μπροσούρα της συντακτικής μας ομάδας - εδώ - η οποία έχει ήδη σταλεί σε εκατοντάδες συναγωνιστές και συναγωνίστριες σε Ελλάδα και Κύπρο. 

Αντίτυπα στάλθηκαν ως μια συμβολική κίνηση και σε Ουκρανούς συναγωνιστές του Συντάγματος Azov στους μαχητές του οποίου και αφιερώθηκε η 1^η έκδοση. 

Όποιοι αναγνώστες στηρίζουν το NSBM μπορούν να προβάλλουν συνδέσμους με πηγές για downloads από παλαιότερες κυκλοφορίες και fanzines ή να ενημερώσουν για labels και e-shops.