Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Κάποιες σκέψεις για τους Πολιτικούς Κρατούμενους και την Απεργία Πείνας με βάση τα τελευταία γεγονότα (άρθρο ενός συναγωνιστή που δεν είναι μέλος της συντακτικής μας ομάδας)
Το παρακάτω άρθρο εστάλη από συναγωνιστή ο οποίος δεν είναι μέλος της συντακτικής μας ομάδας.
Η δημοσίευση του δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι αναγκαίο να συμφωνούν τα μέλη και οι φίλοι της σ.ο. του «Μαύρου Κρίνου».
Όποιος διαφωνεί είτε σε προσωπικό είτε σε συλλογικό επίπεδο (συναγωνιστής ή ακόμη και πολιτικός αντίπαλος) μπορεί να στείλει την άποψη του στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση ή να σχολιάσει στην φόρμα σχολίων τηρώντας όμως τους κανόνες.
Υβριστικά σχόλια δεν θα δημοσιευθούν.
Γράφει ο Ελεύθερος Σκεπτόμενος
Κάποιες σκέψεις για τους Πολιτικούς Κρατούμενους και
την Απεργία Πείνας με βάση τα τελευταία γεγονότα
Τώρα που τελείωσε ο όλος θόρυβος γύρω από την περιβόητη
«απεργίας πείνας» του «αναρχικού» Γιάννη Μιχαηλίδη, θα ήθελα να παραθέσω
κάποιες σκέψεις σε σχέση μάλιστα και με την στάση στην υπόθεση αυτή του Γιάννη
Λαγού. Και ο Λαγός και ο Μιχαηλίδης δηλώνουν «Πολιτικοί Κρατούμενοι» του
καθεστώτος, ο καθένας από την δική του ιδεολογική σκοπιά. Καταρχάς, ο Πολιτικός
Κρατούμενος αποτελεί κάτι το ξεχωριστό σε σχέση με τους υπόλοιπους Συντρόφους
του. Αποτελεί ευρύ πολιτικό υποκείμενο, το οποίο παράγει πολιτική με τις ιδέες
του, με την δράση του, με την στάση του, την συμπεριφορά του, τις πράξεις του,
ακόμα και τις παραλείψεις του. Γενικά, με ότι εκπέμπει προς τα έξω και προς
τους έξω. Λόγω της ξεχωριστής ιδιότητας του, ο Πολιτικός Κρατούμενος δεν μπορεί
να έχει «απαραβίαστη ιδιωτική ζωή» αποκομμένη από το πλαίσιο σκέψης και δράσης
του. Είναι εκτεθειμένος, όχι στην «δημοσιότητα» της αστικής κοινωνίας, αλλά
στην ηθική (και όχι ηθικολογική) υπόσταση των όσων (υποτίθεται ότι)
ενστερνίζεται. Το ότι δηλώνει Πολιτικός Κρατούμενος δεν του παρέχει κανενός
είδους «ασυλία», αν δεν επιβεβαιώνει αυτή του την δήλωση με συγκεκριμένες
πράξεις και όχι αόριστα λόγια και γενικότητες. Το ελάχιστο, λοιπόν, από τον
οποιονδήποτε δηλώνει ότι θεωρεί τον εαυτό του Πολιτικό Κρατούμενο, είναι να
συμπεριφέρεται και ως τέτοιος.
Η Απεργία Πείνας αποτελεί το έσχατο σημείο
Πολιτικής - Προσωπικής Αξιοπρέπειας και Στάσης για κάθε Πολιτικό κρατούμενο.
Είναι η ύστατη πράξη διαμαρτυρίας απέναντι στο καθεστώς και στις μεθόδους του
απέναντι σε αυτόν και τις ιδέες του. Επομένως, όταν ο Πολιτικός Κρατούμενος φτάσει
στο σημείο να κάνει Απεργία Πείνας, αυτό σημαίνει ότι έχει γκρεμίσει κάθε
γέφυρα πίσω του και θα φτάσει την επιλογή του μέχρι το τέλος: Ή θα γίνουν δεκτά
τα αιτήματα του ή θα πεθάνει, εξευτελίζοντας το καθεστώς που τον φυλάκισε.
Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο: Να ξεφτιλιστούν οι εχθροί του και όχι ο ίδιος,
να αφήσει πίσω του μια ηθική παρακαταθήκη συμπεριφοράς, σύμφωνα με την οποία
είτε θα νικήσεις είτε η «νίκη» του αντιπάλου θα είναι «πύρρειος».
Η Απεργία Πείνας δεν έχει ιδεολογικά στεγανά και
σύνορα. Αφορά κάθε ακραιφνή ιδεολόγο που τιμά πραγματικά την ιδιότητα του και
αποτελεί την κυριολεκτική έκφραση της ρήσης του Έζρα Πάουντ «όποιος δεν είναι
διατεθειμένος να κάνει θυσίες για τις Ιδέες του, είτε ο ίδιος δεν αξίζει, είτε
οι Ιδέες του». Γι’ αυτό και είναι άξιος σεβασμού, ανεξαρτήτως ιδεολογικής
τοποθέτησης, ο οποιοσδήποτε Πολιτικός Κρατούμενος χρησιμοποιεί το «όπλο» της
Απεργίας Πείνας. Για παράδειγμα όσο και να μην μας είναι καθόλου αρεστοί (για
ευνόητους λόγους) οι Κομμουνιστές Πολιτικοί Κρατούμενοι στην Τουρκία, δεν
μπορείς παρά να τους παραδεχτείς ότι έκαναν πραγματική Απεργία Πείνας,
φτάνοντας μέχρι το τέλος της βιολογικής τους ύπαρξης. Η ουσία, όμως, είναι το
«όπλο» της Απεργίας Πείνας να έχει όντως μέσα του «σφαίρες» και όχι «άσφαιρα»
πυρά…
Με βάση, λοιπόν, όλα τα παραπάνω, η Ελλάδα έχει ένα μοναδικό «προνόμιο» σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα κράτη στο θέμα της Απεργίας Πείνας. Είναι η μοναδική χώρα στην οποία ποτέ δεν υπήρξε απώλεια θανάτου από Απεργία Πείνας. Όσες Απεργίες Πείνας έγιναν στο παρελθόν, είτε έγιναν δεκτά τα αιτήματα των απεργών είτε την σταμάτησαν εγκαίρως πριν πεθάνουν. Στην συντριπτική πλειοψηφία συνέβη το πρώτο. Μάλιστα, σε σχεδόν όλες τις περιπτώσεις η «αφετηρία» της λήξης της «απεργίας πείνας» στην χώρα μας ήταν στις 50 μέρες και έφτανε μέχρι τις 70, την στιγμή που σε άλλες χώρες του κόσμου οι Πολιτικοί Κρατούμενοι που έφταναν σε αυτόν τον αριθμό ημερών Απεργίας Πείνας ήταν ήδη νεκροί από την εξάντληση και τις κακουχίες … Κατά την δεκαετία του ’90, μια περίπτωση μόνο θυμάμαι που ο «απεργός πείνας» σταμάτησε την «απεργία πείνας», χωρίς να γίνονται δεκτά τα αιτήματα του. Ήταν το 1994 και αφορούσε τον «αναρχικό» Οδυσσέα Καμπούρη (αν δεν κάνω λάθος στο όνομα του).
Μέχρι την 70η
ημέρα (!) η αλήστου μνήμης φυλλάδα «Ελευθεροτυπία» μας ανέφερε, σε καθημερινή
βάση, σε ποια ημέρα «απεργίας πείνας» βρισκόταν ο «κοινωνικός αγωνιστής». Μετά,
για να μην γίνει εντελώς ρεζίλι, σταμάτησε το μέτρημα και άρχισε το «πολυήμερη
απεργία πείνας» φτάνοντας περίπου τις 100 (!!!!) ημέρες «απεργίας πείνας», για
όποιον είχε την προνοητικότητα να μετράει μετά την 70η ημέρα «απεργίας». Το
«λάθος» του Καμπούρη ήταν ότι στόχος του ήταν τα κεντρικά γραφεία του ΚΚΕ στον
Περισσό, το οποίο «μουλάρωσε» γι’ αυτήν την ένοπλη επίθεση εναντίον του, με
αποτέλεσμα την περιορισμένη σχετικά συμπαράσταση υπέρ του Καμπούρη και το
αρνητικό αποτέλεσμα γι’ αυτόν.
Στην περίπτωση του Μιχαηλίδη, είχαμε μια «απεργία πείνας» η οποία έφτασε τις 68 ημέρες. Σε αντίθεση, όμως, με το ότι πράττει κάθε αξιοπρεπής άνθρωπος, ο οποίος φτάνει μέχρι τέλος την ύστατη πράξη διαμαρτυρίας του, ο Μιχαηλίδης έβγαλε μια ανακοίνωση ότι απλώς σταματάει την «απεργία πείνας», χωρίς όμως να έχουν γίνει δεκτά τα αιτήματα του. Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο. 68 ολόκληρες ημέρες «απεργίας πείνας» και όμως ο Μιχαηλίδης ήταν τόσο … «Σούπερμαν» ώστε να βγάλει ο ίδιος ανακοίνωση ότι λήγει την «απεργία». Αυτός και οι συνοδοιπόροι του δεν είχαν το παραμικρό ύφος ευφυΐας και ευθιξίας να δημοσιοποιήσουν μια ανακοίνωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του ή κάποιου συγγενικού του προσώπου. Αντιθέτως, μας θεωρούν τόσο αποχαυνωμένους ώστε να θέλουν να πιστέψουμε ότι στο μεταίχμιο της ζωής και του θανάτου, διασωληνωμένος με ορούς, ήταν σε θέση να γράφει ή να εκφωνεί ανακοινώσεις. Τα ίδια αίσχη και δυο βδομάδες περίπου νωρίτερα, όταν είδαμε δημοσιευμένο «ιδεολογικό μανιφέστο» του Μιχαηλίδη, ενώ κανονικά θα έπρεπε τα μάτια του να κάνουν «πουλάκια» και τον Χάρο να του γνέφει χαμογελώντας … Να θυμίσουμε εδώ, ότι ο Bobby Sands, ο άνθρωπος συνώνυμο της Απεργίας Πείνας, ο Ιρλανδός Εθνικιστής που με τον θάνατο του στο H - Block του Long Kesh εξευτέλισε την κυβέρνηση Θάτσερ, έφτασε μέχρι τις 66 ημέρες πριν πεθάνει, ενώ νωρίτερα είχε πέσει σε κώμα για περισσότερο από δυο βδομάδες.
Να τελειώνουμε, λοιπόν, με τα «παραμύθια» και τους «παραμυθάδες». Σεβόμαστε τους πραγματικούς Απεργούς Πείνας, όχι όμως και τους κίβδηλους απατεώνες, τους οποίους σιχαινόμαστε γιατί εξευτελίζουν το ύστατο «όπλο» Αξιοπρέπειας κάθε Πολιτικού Κρατούμενου. Στην Ελλάδα δεν είχαμε ποτέ τον θάνατο Πολιτικού Κρατούμενου από Απεργία Πείνας, γιατί πάντοτε κατάφερναν να παίρνουν αυτό που ήθελαν από το αστικό κράτος πριν τα πράγματα γίνουν ανεξέλεγκτα. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που το κράτος, για τους δικούς του λόγους, δεν έκανε πίσω, οι υποτιθέμενοι απεργοί πείνας αυτοεξευτελίζονταν, γιατί δεν είχαν το σθένος να κάνουν πραγματική πράξη και να φτάσουν μέχρι το τέλος την υποτιθέμενη απεργία πείνας τους. Αυτό συνέβη στις περιπτώσεις του Κουφοντίνα και του Μιχαηλίδη. Ο Κουφοντίνας δεν πέτυχε τα αιτήματα του για δυο λόγους.
1ον Είχε δολοφονήσει μέλος της οικογένειας Μητσοτάκη (Μπακογιάννης), κάτι το οποίο αυτή το είχε πάρει «προσωπικά».
2ον Και πιο σημαντικό: Ακόμα κι αν η οικογένεια Μητσοτάκη έκανε πίσω, δεν θα έπρατταν το ίδιο οι ΗΠΑ, καθώς ανάμεσα στα θύματα του Κουφοντίνα υπήρχαν και Αμερικανοί αξιωματούχοι, κάτι το οποίο τα «γεράκια» της Ουάσιγκτον δεν θα το ξεχνούσαν ποτέ.
Με την Ελλάδα σε καθεστώς Αμερικανοκρατίας, ο Κουφοντίνας είχε δυο δρόμους να
επιλέξει: Ή θα έφτανε την Απεργία μέχρι το τέλος (ή γίνονται δεκτά τα αιτήματα
μου ή πεθαίνω) ή θα έθετε τέρμα σε αυτήν, αυτοεξευτελιζόμενος. Προτίμησε το
δεύτερο … Για την ακρίβεια, είμαι σίγουρος ότι δεν ξεκίνησε καν Απεργία Πείνας.
Το ίδιο, βεβαίως, συνέβη και στην περίπτωση Μιχαηλίδη. Όπως το ίδιο ισχύει και
για όλες τις εγχώριες περιπτώσεις «απεργών πείνας». Ειδικά δε, για την
περίπτωση Κουφοντίνα, είναι ιατρικά αποδεδειγμένο πως ότι ένας άνθρωπος 64 ετών
που κάνει απεργία πείνας πάνω από 60 ημέρες δεν υπάρχει περίπτωση να μην του
δημιουργηθούν ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία του, οπότε η κατάσταση είναι 100%
μη αναστρέψιμη και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο. Αντιθέτως, ο
Κουφοντίνας εξακολουθεί να είναι «περδίκι» …
Ανέκαθεν οι προερχόμενοι από τα αριστερά «απεργοί πείνας» είχαν ένα πολύ σημαντικό εφόδιο στον «αγώνα» τους. Πέρα από τα φιλικά προς αυτούς ΜΜΕ, είχαν στο πλευρό τους και επίορκους γιατρούς πρόθυμους να ψευδολογήσουν ασύστολα για την «τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο απεργός πείνας» και ότι «η ζωή του κρέμεται από ένα νήμα». Όμως, η εκάστοτε κυβέρνηση έχει και αυτή τους δικούς της ανθρώπους σε καίρια σημεία, γνωρίζοντας επακριβώς τι συμβαίνει σε πρόσωπα και καταστάσεις. Εάν η κυβέρνηση Μητσοτάκη γνώριζε ότι τόσο ο Κουφοντίνας όσο και ο Μιχαηλίδης έκαναν πραγματική Απεργία Πείνας και όχι «μαϊμού» θα έσπευδε έντρομη να ικανοποιήσει άρον άρον τα αιτήματα τους, φοβούμενη ότι ο θάνατος τους θα μπορούσε να επιφέρει τεράστια κοινωνική αναταραχή, καθώς και επεισόδια ανάλογα με αυτά του Δεκεμβρίου του 2008 (υπόθεση Γρηγορόπουλου). Γι’ αυτό και τους άφησε να ξεφτιλιστούν, ανακοινώνοντας οι ίδιοι τον τερματισμό της «απεργίας πείνας», την ίδια ώρα που αυτή συνέχιζε με ζήλο την νεοφιλελεύθερη αποδόμηση και αποικιοποίηση της Χώρας. Βεβαίως, θα μείνουμε με την απορία τι θα συνέβαινε εάν ο Κουφοντίνας (ο Μιχαηλίδης αποτελεί αμελητέα ποσότητα) όχι μόνο πραγματοποιούσε αληθινή Απεργία Πείνας, αλλά θα ήταν και αποφασισμένος να την φτάσει μέχρι τέλους. Τι θα έκανε τότε η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Θα επέμενε στην αδιαλλαξία της, λόγω των αμερικανικών εντολών και της εκδικητικής της στάσης για την δολοφονία Μπακογιάννη ή θα έκανε πίσω για να μην έχουμε ένα νέο Δεκέμβριο του 2008; Με την απορία θα μείνουμε …
Και φτάνουμε στην περίπτωση του Γιάννη Λαγού και στο περιβόητο tweet υπέρ του Μιχαηλίδη. Πιο πριν, δυο λόγια γι’ αυτόν. Ο Λαγός είναι ένας άνθρωπος με τα θετικά και τα αρνητικά του, όπως όλοι μας άλλωστε. Εδώ θα εξεταστεί καθαρά πολιτικά. Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα στην συναρμολόγηση του «Μύθου» της «Χρυσής Αυγής», αλλά συνέβαλε σημαντικά και στην μετέπειτα αποδόμηση της. Ήταν η «ψυχή» της ακτιβιστικής της δράσης στους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά την περίοδο 2010 - 2012, τότε που γιγαντώθηκε η επιρροή της στα λαϊκά στρώματα με αναμενόμενο αποτέλεσμα την είσοδο στην βουλή το 2012. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την λεβέντικη εικόνα του στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα το 2011; Τότε που επειδή οι επιδοτούμενοι «αντιφασίστες» στάθηκαν ανίκανοι να διώξουν από την πλατεία τους Χρυσαυγίτες και τους υπόλοιπους Εθνικιστές, το ανθελληνικό κράτος επιστράτευσε τα ένστολα σκυλιά του και τα χημικά τους για να τους απομακρύνουν από την πλατεία. Η τηλεοπτική εικόνα του Γιάννη Λαγού να προκαλεί και να εξευτελίζει μόνος του μια ολόκληρη διμοιρία ΜΑΤ δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ.
Ήταν, επίσης, ένας από τους λίγους στα ανώτερα κλιμάκια της «Χρυσής Αυγής» που είχε το θάρρος να διαφωνεί με τον Νίκο Μιχαλολιάκο. Πρέπει ακόμα να του αναγνωριστεί ότι ήτανε ο ένας από τα δυο μεγαλοστελέχη της «Χρυσής Αυγής» (ο άλλος, αρέσει δεν αρέσει, ήταν ο Κασιδιάρης) που κράτησε αξιοπρεπή στάση στην απολογία του, αρνούμενος να δεχτεί τα εξευτελιστικά ερωτήματα ιδεολογικής νομιμοφροσύνης προς το καθεστώς που του έθετε η πρόεδρος του δικαστηρίου και οι υπόλοιποι συνεργάτες της. Επίσης, αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός ότι μετά το τέλος της πρώτης παράνομης φυλάκισης του το 2015 επανήλθε βελτιωμένος ως ρήτορας στο κοινοβούλιο, σε εντυπωσιακό θα έλεγα βαθμό. Έχτισε μια εικόνα «ασυμβίβαστου», η οποία και τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα. Ταυτόχρονα, όμως, έκανε και τραγικά πολιτικά λάθη. Όπως η συνεργασία του με τον Κώστα Πλεύρη, από το 2018, τον οποίο προσπάθησε να «φυτέψει» μέσα στην Χρυσή Αυγή, αρχικά ως υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων και μετέπειτα ως υποψήφιο βουλευτή, χωρίς όμως να εισακουστεί η πρόταση του από τον Μιχαλολιάκο.
Το 2019 βγήκε ευρωβουλευτής, μαζί με τον Θανάση Κωνσταντίνου (προτάσεις καταστροφικές και οι δυο του Μιχαλολιάκου) και μόλις 6 μέρες μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, όπου η «Χρυσή Αυγή» κατάφερε (γιατί πραγματικά περί κατορθώματος πρόκειται) να μείνει εκτός κοινοβουλίου, ο Λαγός ανεξαρτητοποιήθηκε, κάνοντας τα ίδια ακριβώς πράγματα για τα οποία κατηγορούσε τους προηγούμενους ευρωβουλευτές της «Χρυσής Αυγής». Κράτησε, δηλαδή, την έδρα και τα προνόμια της ανάμεσα σε αυτά και τον παχυλό μισθό του ευρωβουλευτή, γράφοντας εκεί που δεν πιάνει μελάνι τους ψηφοφόρους του κόμματος που τον έστειλαν στην ευρωβουλή και οι οποίοι ορκιζόντουσαν ότι δεν θα τους προδώσει ποτέ (την ίδια διαδρομή ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα και ο «συνιδρυτής της Χρυσής Αυγής» και «παιδικός φίλος του Μιχαλολιάκου» Κωνσταντίνου, μια θλιβερή περίπτωση «ιδεολόγου», που ύστερα από 20 σχεδόν χρόνια εξαφάνισης από την «Χρυσή Αυγή» τον επανέφερε ο Μιχαλολιάκος και τον έστειλε στο ευρωκοινοβούλιο με σταυρωμένα ψηφοδέλτια για να λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα. Το γεγονός ότι τα συστημικά ΜΜΕ επί 3 ολόκληρα χρόνια δεν έχουν ασχοληθεί σχεδόν καθόλου με το πρόσωπο του και τα «έργα» του ως ευρωβουλευτή, αλλά τον έχουν αφήσει εντελώς στο απυρόβλητο, ας το κρίνει ο καθένας όπως θέλει ...
Αμέσως μετά την αποχώρηση του έφτιαξε το μόρφωμα της Εθνικής Λαϊκής Συνείδησης (ΕΛΑΣΥΝ), με αρχικά τα οποία παραθέτουν σε μάρκα ανταλλακτικών ή ελαιοτριβείο … και με πολιτικές θέσεις που περισσότερο θύμιζαν παραθρησκευτική οργάνωση παρά εθνικιστικό κόμμα. Με «συνεργάτες» άτομα επί το πλείστον αμόρφωτα, αδαή και γραφικά, το όλο εγχείρημα ήταν καταδικασμένο από την αρχή, παραπέμποντας σε κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Εδώ να σημειώσουμε ότι ο Γιάννης Λαγός έκανε κάτι το πραγματικά πρωτόγνωρο στον λεγόμενο «εθνικιστικό χώρο». Ήταν ο πρώτος (και ο μόνος μέχρις στιγμής), από το 1974 μέχρι σήμερα, που πραγματοποίησε Απεργία Πείνας (και μάλιστα πραγματική) για την ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων του. Την σταμάτησε στις 25 ημέρες, μαθαίνοντας ότι αυτά ικανοποιήθηκαν (αυτά είχαν να κάνουν κυρίως με την ημερομηνία έναρξης του εφετείου). Έχει δίκιο να νιώθει πικραμένος για την σχεδόν απόλυτη στάση σιωπής απέναντι του στην Απεργία Πείνας που πραγματοποίησε, δείχνοντας τις παθογένειες και τους εγωισμούς του «χώρου».
Με την μετέπειτα στάση του, όμως, φρόντισε να εκθέσει και να απογοητεύσει σχεδόν όλους όσους του συμπαραστάθηκαν. Πριν το τελευταίο τραγικό «τιτίβισμα», υπάρχει μια άλλη σειρά από απίστευτα γεγονότα:
α) Ενώ αρχικά έβγαλε ανακοίνωση, η οποία «φωτογράφιζε» τον μέχρι τότε συνήγορο του Κώστα Πλεύρη ότι τον «πούλησε» (μάλιστα, σε διαδικτυακή εκπομπή συνεργάτης του Λαγού ωρυόταν ότι ο Πλεύρης «έφαγε» από τον Λαγό 15.000 ευρώ), λίγο καιρό μετά τον ξαναπροσέλαβε σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
β) Η θεαματική «κωλοτούμπα» στο ζήτημα του ρωσοουκρανικού πολέμου, όπου όχι μόνο έκανε στροφή 180 μοιρών στην μέχρι τότε τοποθέτηση του, αλλά προχωρώντας ακόμα περισσότερο προς την ζώνη του Λυκόφωτος ζήτησε να αφεθεί ελεύθερος, με … αντάλλαγμα να πολεμήσει στο μέτωπο μαζί με τις Ουκρανικές δυνάμεις! Τοποθέτηση που, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε θυμηδία, η οποία ουδέποτε είδε το φως της δημοσιότητας στην ιστοσελίδα της «ρωσόφιλης» ΕΛΑΣΥΝ …
γ) Δύο απαράδεκτες συνεντεύξεις, σε
«Ελεύθερη Ώρα» και «Στόχο», στις οποίες έκανε ανοιχτή επίθεση στους υπόλοιπους
συγκρατούμενους του, όπου ανάμεσα σε πολλά άλλα τους κατηγόρησε ότι επειδή
κάνουν «μεροκάματα», είναι σαν να θεωρούν τον εαυτό τους ποινικό κρατούμενο και
όχι Πολιτικό Κρατούμενο! Το γεγονός ότι τόσο ο Κουφοντίνας όσο και τα μέλη της
ΣΠΦ, αλλά και άλλοι καταδικασμένοι ως τρομοκράτες κάνουνε κανονικά «μεροκάματα»
για να μειωθεί η ποινή τους και εξακολουθούν να θεωρούν τους εαυτούς τους ως
Πολιτικούς Κρατούμενους προφανώς δεν λέει τίποτα στον Λαγό. Συν τοις άλλοις, οι
περισσότεροι από τους καταδικασθέντες που κάνουν «μεροκάματα» είναι φτωχοί
άνθρωποι που έχουν οικογένειες πίσω τους και επιθυμούν να επιστρέψουν μια ώρα
αρχύτερα σε αυτές, χωρίς να έχουν από πίσω τους κάποιον παχυλό ευρωβουλευτικό
μισθό …
Και φτάνουμε στο περιβόητο «τιτίβισμα» υπέρ του Μιχαηλίδη. Εξηγήσαμε νωρίτερα γιατί ο Μιχαηλίδης σε καμία περίπτωση δεν είναι ιδεολόγος. Και γιατί φυσικά είναι εκ φύσεως αδύνατον να κάνει 68 ημέρες απεργία πείνας, χωρίς η πορεία του προς τον θάνατο να είναι μη αναστρέψιμη. Υπάρχει και μια άλλη πτυχή της όλης ιστορίας που κάνει την τοποθέτηση του Γιάννη Λαγού εντελώς λανθασμένη. Το 2011 ο Μιχαηλίδης συνελήφθη μαζί με έναν άλλο συνεργό του από αστυνομικούς λίγο έξω από το σπίτι του Μιχαλολιάκου στην Πεύκη, όπου έγινε και ανταλλαγή πυροβολισμών. Αργότερα έγινε γνωστό ότι ο Μιχαηλίδης και ο συνεργός του είχαν στήσει καρτέρι για να «φάνε» τον αρχηγό της «Χρυσής Αυγής». Μάλιστα, από όπως είχε δηλώσει ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος τότε, η παρολίγον απόπειρα δολοφονίας εναντίον του οδήγησε στην δημιουργία μιας «επίλεκτης» προσωπικής φρουράς του για τις μετακινήσεις του, με κύριο κοινό χαρακτηριστικό της τα κόκκινα καπέλα με τον Μαίανδρο. Συνεχίζοντας ο Μιχαλολιάκος είχε πει τότε ότι η ιδέα για την δημιουργία προσωπικής φρουράς άνηκε στον Γιάννη Λαγό, τον οποίο και συνεχάρη δημόσια. Δηλαδή, ο Λαγός συμπαραστάθηκε στο «antifa» απόβρασμα που είχε αποπειραθεί να δολοφονήσει τον τότε αρχηγό του …
Προσοχή: Εδώ δεν κρίνουμε τον Μιχαλολιάκο ως ποιότητα χαρακτήρα, την μεγαλομανία του και τον ναρκισσισμό του, αλλά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι εκείνη την περίοδο (2011) ήταν ο επικεφαλής ενός Κινήματος με ολοένα και αυξανόμενη κοινωνική αποδοχή, που ανεξάρτητα από την γνώμη που έχει κάθε Εθνικιστής και Εθνικοσοσιαλιστής για το τι ήταν η «Χρυσή Αυγή», εκείνη την εποχή αποτελούσε το απόλυτο κακό για το σύστημα. Ο ψευτοεπαναστάτης Μιχαηλίδης, αντί να επιχειρήσει να «τιμωρήσει» κάποιον ηθικό ή φυσικό αυτουργό από αυτούς που έβαλαν την Ελλάδα στην κόλαση της μνημονιακής κατοχής, επέλεξε να χτυπήσει τον Μιχαλολιάκο. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.
Γνωρίζω ότι σε περίπτωση που δημοσιευτεί το κείμενο αυτό (σε ένα ιστολόγιο συντακτικής ομάδας με την οποία έχω σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές διαφωνίες, αλλά αναγνωρίζω την καλή πρόθεση και τον ειλικρινή πλουραλισμό απόψεων που την διακρίνει) θα προκαλέσει αντιδράσεις και σχόλια, αρκετά εκ αυτών αρνητικά. Χωρίς να ασχοληθώ περαιτέρω και να επανέλθω, θα μελετήσω προσεκτικά όσους αντιτίθενται με επιχειρηματολογία προκειμένου να διορθώσω τα δικά μου λάθη και αστοχίες, αλλά δεν θα δώσω δεκάρα τσακιστή για όσους εξαντληθούν στην χυδαία προβοκατορολογία και στην παράθεση συνθημάτων του τύπου «Λευτεριά στον κοινωνικό αγωνιστή Μιχαηλίδη», κάτι το οποίο θα αποτελεί επιβεβαίωση της ρήσης ότι «η βλακεία αποτελεί το πλέον ακατανίκητο επιχείρημα».
ΥΓ.1 Πέρα από τις συνεχείς λανθασμένες τοποθετήσεις του το τελευταίο χρονικό διάστημα, ο Λαγός έκανε κάτι που αποτελεί πρωτοπορία στην «κουλτούρα» του «χώρου». Πραγματοποίησε Απεργία Πείνας, κάτι το οποίο μέχρι τώρα αποτελούσε «προνόμιο» της αριστεράς. Ο «εναγκαλισμός» (όπως ο βόας με τα θύματα του …) του Εθνικισμού με την ακροδεξιά συντήρηση από το 1974 και μετά οδήγησε σε πολλά αρνητικά στερεότυπα, που τον ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα σε βαθμό καρκινώματος. Αυτό το καρκίνωμα οφείλει να ξεριζωθεί. Μέσα από τα όποια παροράματα, παραλείψεις και υπερβολές, ο «Μαύρος Κρίνος» μπορεί και πρέπει να δώσει θετική διάσταση στην προσπάθεια αυτή.
ΥΓ.2 Ανεξαρτήτως του πότε θεωρεί ο καθένας την περίοδο
κατά την οποία εκφυλίστηκε η Χρυσή Αυγή (προ ή μετά κοινοβουλίου), φαίνεται ότι
η κάθε σημερινή έκφραση του λεγόμενου «χώρου» έχει σοβαρές πνευματικές και
πνευμονικές ασθένειες, που την κάνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι η
ιδεολογικοπολιτική διαδρομή είναι Μαραθώνιος και όχι «κούρσα» 100 μέτρων. Έχουν
ακουστεί πολλά γύρω από το ζήτημα της Αυτονομίας. Κατά την γνώμη μου, αυτό που
έχει σημασία είναι η Πολιτική Οργάνωση βασισμένη σε στέρεες ιδεολογικές βάσεις
και όχι ψηφοθηρικές «αρπαχτές». Γι’ αυτό ας μην φανεί καθόλου περίεργο να
δούμε, εν όψει εκλογών, «παρέλαση» από διαφόρους επιτήδειους, τυχάρπαστους και
τυχοδιώκτες που θα θελήσουν να «προβάρουν» το βουλευτικό κοστούμι με εκείνη την
κομματική έκφραση (κόμμα Κασιδιάρη) που θα έχει πιθανότητα εισόδου στην βουλή.
Όσο, όμως, επικίνδυνες είναι αυτές οι «αρπαχτές», άλλο τόσο είναι οι λεκτικοί
φανφαρονισμοί, οι ψευτοεπαναστατικοί βερμπαλισμοί και οι επακόλουθες
βεβιασμένες κινήσεις, που αποτελούν το λανθασμένο αποτέλεσμα ανώριμων
ατομικιστικών «αβανγκαρντισμών», που δεν οδηγούν πουθενά παρά μόνο σε
καταστάσεις συστημικής συμπεριφοράς και πολιτικής, οι οποίες πολύ συχνά φορούν
το φανταχτερό ένδυμα της «αυτονομίας», της «αυτοοργάνωσης» και διαφόρων άλλων
«αυτό-».
ΥΓ.3 Τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό. Πιστεύω ακράδαντα πως όσοι καλοπροαίρετα νομίζουν ότι μπορούν να τείνουν χείρα ειλικρινούς φιλίας και συνεργασίας με τον Μιχαηλίδη και τους όμοιούς του, στα ανεδαφικά και ουτοπικά πλαίσια μιας «αντιεξουσιαστικής», «αντικρατικής», «αντικαπιταλιστικής» συμμαχίας κ.λπ. πλανώνται πλάνην οικτράν. Είναι τόσο τυφλωμένοι από το μίσος τους, που γι’ αυτούς το μόνο που … αξίζουμε ως «Φασίστες» είναι μια σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού, στο στυλ της ανεπίσημης αγαπημένης τους NKVD. Αυτοί οι τύποι είναι «antifa» και αεθνιστές και σε καμία περίπτωση δεν έχουνε, έστω και υποτυπώδες, στοιχείο εθνικής, φυλετικής, αλλά και ουσιαστικά ταξικής, ευαισθησίας και συνείδησης μέσα τους. Και για να γίνω συγκεκριμένος, όταν τα παρακρατικά καθάρματα στο Νέο Ηράκλειο δολοφόνησαν τον Γιώργο Φουντούλη και τον Μανώλη Καπελώνη, ο Μιχαηλίδης πανηγύριζε από την χαρά του. Είναι δυνατόν κάτι τέτοιους σιχαμερούς τύπους, κάτι τέτοια ανθρώπινα «σκουπίδια», να τους θεωρούμε, έστω και εν δυνάμει, «συντρόφους» και «συναγωνιστές»;
«Σιδηρά Νεολαία»: αποκλειστική συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Θ. Παπαδογιάννη
«Σιδηρά Νεολαία»: αποκλειστική συνέντευξη με τον
Κωνσταντίνο Θ. Παπαδογιάννη
.png)
Γεννημένος στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στην πόλη της Λαμίας. Πολιτικός Στρατιώτης με έντονη πολιτική και κοινωνική δράση αλλά και σημαντική εργασιακή εμπειρία.
Υπέρμαχος της «φαιάς» αισθητικής και της μουσικής παράδοσης αλλά και έμπρακτος υποστηρικτής της αγροτικής ζωής. Λάτρης των πολεμικών τεχνών με σημαντικές διακρίσεις σε πολλούς αγώνες.
Αρθρογράφος σε πατριωτικές και εθνικιστικές ιστοσελίδες και πρώην μέλος της νεολαίας του κόμματος του Ηλία Κασιδιάρη.
Δραστηριοποιείται στις τάξεις των Ανένταχτων/Αυτόνομων συναγωνιστών μέσα από την ομάδα «Lamia Casual Crew», μια συλλογική προσπάθεια τοπικού χαρακτήρα με κύριο εκπρόσωπο τον Κωνσταντίνο Μποβιάτσο, το προσωπικό ιστολόγιο του οποίου μπορείτε να δείτε εδώ ...
Η παρουσίαση του βιβλίου του «Για το Έθνος και την Ιδέα» - σύνδεσμος εδώ - προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον και αρκετά σχόλια στις τάξεις της εθνικιστικής νεολαίας, όπως και η ηχογράφηση ενός ολιγόλεπτου podcast - σύνδεσμος εδώ - για το κανάλι της συντακτικής μας ομάδας «Μαύρες Φλόγες» το οποίο και έχει πλέον την πρώτη θέση στα στατιστικά δεδομένα.
Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο και την τιμή.
Διάθεση από τις εκδόσεις «Πελασγός» - Απρίλιος 2022 - σελίδες 96
Θα το βρείτε και στο βιβλιοπωλείο «Πολιτεία»
Συλλογή κειμένων πάνω στον Εθνικό Κοινωνισμό
Πότε εντάχθηκες στις τάξεις του λεγόμενου «χώρου» και
τι ήταν αυτό που σε έκανε να νιώσεις την ουσία της έννοιας του Εθνοκοινωνισμού;
Βρίσκομαι ενεργά στον «χώρο» από το Γυμνάσιο και
συγκεκριμένα από το 2017. Τα ερεθίσματα ήταν πολλά και η δραστηριοποίηση -
διαφοροποίηση ήταν το λιγότερο αναγκαία και ένα κάλεσμα εσωτερικό. Το Έθνος ήταν
πάντα στο κέντρο της σκέψεως μου, ο κοινωνισμός και η αλληλεγγύη που φέρνει
μαζί του ήρθε μεταγενέστερα, όταν για διάφορα ζητήματα ιδεολογικού περιεχομένου
κλήθηκα να βρω τις σωστές απαντήσεις στις δικές μου εσωτερικές ερωτήσεις.
Το άρθρο σχετικά με το βιβλίο σου που δημοσιεύτηκε στον
«Μαύρο Κρίνο» προκάλεσε καταιγισμό επισκέψεων στο ιστολόγιο μας, αλλά και σχολίων/αντιδράσεων. Ποιος ήταν ο σκοπός
αυτής της κίνησης;
Εδώ και αρκετά χρόνια μελετώ με πολλή προσοχή τα
κείμενα που αναρτώνται από την συντακτική ομάδα και θέλησα να γίνω μέρος
αυτής. Να βάλω ένα λιθαράκι στην διάδοση των θέσεων της Ελληνικής «Τρίτης Θέσης»,
στην πιο ριζοσπαστική τάση του «χώρου» εν Ελλάδι. Οι αντιδράσεις και τα σχόλια
από όπου και αν προέρχονται είναι καλοπροαίρετα, διότι αν κάτι εκφράζει την «Εθνική
Αυτονομία» είναι η έλλειψη της αυστηρής λογοκρισίας. Συνεπώς χαίρομαι για αυτό!
Γιατί αποχώρησες από το κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη; Τελικά
ένα ακόμη προσωπολατρικό μόρφωμα - με όνομα δανεικό από την ΕΠΕΝ … - ή μια αγνή
προσπάθεια «απογοητευμένων» εθνικιστών και ακροδεξιών που τον θεωρούν τον νο2 - της παλιάς γνωστής σε όλους κομματικής αυλής - ως «ηγέτη» και «σωτήρα»;
Αποχώρησα για ιδεολογικούς και ηθικούς λόγους. Δεν
συμβαδίζει το όραμα μου με εκείνο της πλειονότητας των στελεχών του εν λόγω κόμματος.
Δυστυχώς ή ευτυχώς η απάντηση στο δεύτερο μέρος της ερωτήσεως, βρίσκεται στην
ίδια την ερώτηση. Προσωπολατρία, ίδια συνταγή, ίδια συνθηματολογία, στείρα
επιχειρηματολογία πολλά χειροκροτήματα και τύποι που υπηρέτησαν με πάθος το καθεστώς για χρόνια, και προπαντός οι εκλογές σε πρώτη μοίρα και τίποτε άλλο μετά
από αυτό ...
Το βιβλίο σου έχει αξιόλογες πωλήσεις με κύριο αποδεκτή
την νεολαία. Ποια τα μηνύματα που λαμβάνεις μέχρι στιγμής;
Τα περισσότερα είναι θετικά και μόνο χαρά μου δίνει η
θέληση πολλών νέων, ανθρώπων της δικής μου γενιάς που αποφασίζουν να γνωρίσουν
μέσω των γραπτών μου την Ιδέα μας. Τολμώ να πω ότι ήδη μέσα από αυτό το μικρό
βιβλίο, ίσως έχουμε βρει κάποιους μελλοντικούς Πολιτικούς Στρατιώτες!
Δραστηριοποιείσαι πλέον στο «Lamia Casual Crew» (LCC) υπό την αρωγή του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου
και άλλων συναγωνιστών. Πώς βλέπεις την κίνηση αυτή;
Η ομάδα που έχουμε είναι κάτι σαν το «σπίτι» μας. Συναγωνιστές με αρχές και ιδανικά που την πλαισιώνουν, έχουν όρεξη για μαχητικότητα στον δρόμο την κοινωνία αλλά και στο γήπεδο. Ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος που είναι τιμή μου να τον έχω γνωρίσει πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως πραγματικό διανοητή και ακτιβιστή, είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να δώσει τις σωστές κατευθύνσεις για τους νέους «αποστάτες» που μισούν θανάσιμα οι «προτεστάντες» των διαφόρων ακροδεξιών κομμάτων.
Λόγω της ηλικίας σου έχεις άμεση επαφή με νεολαίους. Τι
προτείνεις ως πυξίδα στην ζωή τους και στην πολιτική τους δράση;
Προτείνω αυτό που προσπαθώ να εφαρμόσω και εγώ ο ίδιος.
Μια πολύπλευρη «εξέγερση» (διαβάστε βιβλία) και όχι μία απλή φωνασκία, σε όλα τα μέτωπα και από
όπου μπορεί ο καθένας με το προτέρημα της φλόγας της νεότητος. Εμείς
καθορίζουμε το μέλλον μας, μέσω των βιβλίων, των συναυλιών, του πολιτισμού, του
αθλητισμού, της κουλτούρας και της πολιτισμικής μας ταυτότητας.
Ποιες οι κορυφαίες πολιτικές μορφές για εσένα από τον
ελληνικό/ευρωπαϊκό εθνικισμό και εθνικοσοσιαλισμό/φασισμό;
Είναι αρκετές οι μορφές, σίγουρα θα ξεχωρίσω κάποιους για μην
κουράσω τους συναγωνιστές, τον Αριστείδη Ανδρόνικο, την Σίτσα Καραϊσκάκη, τον Ίωνα Δραγούμη και τον
Ανδρέα Δενδρινό από τους Έλληνες. Και από την Ευρώπη σίγουρα τους Pier drieu la Rochelle, Martin Heideger, Knut Hamsun, Ferdinand Celine, Robert Brasillach. Είναι πολλοί
περισσότεροι όμως …
Προσφάτως το ρυπαρό Indymedia ασχολήθηκε με το πρόσωπο
σου. Ένα ακόμη δείγμα ότι ενοχλήθηκαν οι antifa και
οι δημοκράτες της Λαμίας. Τελικά όπως είπε και ο Mussolini «πολλοί
εχθροί μεγάλη τιμή»;
Διαφήμιση έκαναν στα λεγόμενα και τα γραφόμενα μου οι «κύριοι»
(;) και τους ευχαριστώ. Για την ενόχληση τους προτείνω να ακούσουν σε επανάληψη
την κυρία Μποφίλιου, να αποφασίσουν αν είναι woke σε όλα … και
να «τσακίσουν τους φασίστες» σε κάθε γειτονιά (γέλια). Τιμή θα ήταν αν
υπήρχε μία ξεκάθαρη ιδεολογική αντίκρουση εκ μέρους τους, που δεν υπήρξε ποτέ ... Όπως
λέει και το ρητό «όποιος δεν έχει εχθρούς κάτι κάνει λάθος». Ας μην ξεχνάνε λοιπόν, ότι
υπάρχουμε ακόμη παρά τις διώξεις και τους νεκρούς μας!
Τα τελευταία χρόνια λόγω του «Μακεδονικού» και της
καθημερινής επιβίωσης πολλοί νεολαίοι στρέφονται στην αναζήτηση απαντήσεων, μέσα
από την ιδεολογία την λεγόμενη «φασιστική». Τελικά ακόμη υπάρχει η φλόγα ή όλα τα έχει
σαρώσει ο δημοκρατικός άνεμος της κατανάλωσης και της ευημερίας;
Είδα την περίοδο 2017 - 2019 άτομα που δεν περίμενα
ποτέ να δω δίπλα μου, σε πορείες και συλλαλητήρια για την Μακεδονία. Κάποιοι εξαφανίστηκαν,
όσοι έμειναν όμως, ακόμα δεν ξέχασαν την προδοσία και βρίσκονται στις επάλξεις
και αναμένουν το κάλεσμα του πεπρωμένου.
Έννοιες όπως κράτος, κυβέρνηση, στρατός και θητεία τι
νόημα έχουν για σένα;
Το κράτος και η κυβέρνηση έχουν νόημα για μένα όταν
πρέπει να ονομάσω σε κάποιον δύο από τα μεγαλύτερα πλοκάμια του εχθρού. Ο
στρατός είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο όσον αφορά την ηγεσία του που είναι ξεκάθαρα
προδοτική και υπάκουη στις εντολές των πολιτικών, αλλά η ουσιαστική ένοπλη θητεία
είναι κάτι εντελώς αντίθετο. Προσωπικά, αναμένω με ανυπομονησία ώστε να «υπηρετήσω»
τον λαό μου που διαφέρει από τον «λαουτζίκο». Το τονίζω ξανά, όχι τον διεφθαρμένο
αξιωματικό, αλλά την Σημαία και τον συμβολισμό της που βαφτίστηκε στο αίμα των ηρώων των πολέμων!
Ποια η σχέση σου με την Ορθοδοξία; Πώς βλέπεις την
ηγεσία της ;
Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και μάλιστα πολύ πιστός, αλλά
θλίβομαι βαθύτατα όταν βλέπω τον έναν μετά τον άλλον ιεράρχη, που κατέχει μεγάλο
αξίωμα να παραμερίζει τον Χριστό και την Ελλάδα ή να επισκέπτεται τον πρέσβη των
ΗΠΑ και να συνομιλεί με τους εθνομηδενιστές ταλμουδιστές. Να αποσιωπά στα κοινωνικά ζητήματα στα
οποία επιβάλλεται να επέμβει, φτώχεια, μνημόνια, έξαρση διαστροφών αλλά και στα
εθνικά θέματα όπως το Αιγαίο και η Μακεδονία. Σκέτη απογοήτευση και το
φραγγέλιο χρήζει άμεσης χρήσης εντός των ναών ...
Το Ουκρανικό ζήτημα και η εισβολή της Μόσχας δείχνει να
«διχάζει» ένα μέρος του «χώρου». Ποια η άποψη σου για τον Βλαδίμηρο Πούτιν, το
ΝΑΤΟ και την ΕΕ;
Διχάζει όσους δεν είναι πραγματικοί Εθνικιστές και
ριζοσπάστες! Πούτιν: Μία φορά Καγκεμπίτης πάντα πράκτορας, το «ξανθό γένος» πήγε περίπατο … μαζί με τους μισθοφόρους
Τσετσένους στην ερειπωμένη Μαριούπολη. Ορθοδοξία και μισθοφόροι του Καντίροφ δεν πάνε μαζί. Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι εκτελεστικά όργανα της «νέας τάξης πραγμάτων» και
έπρεπε η χώρα μας να έχει βγει από τις ζώνες επιρροής τους εδώ και δεκαετίες.
Τελικά η Αυτονομία όπως διαμορφώθηκε στην χώρα μας,
είναι η φυσική πορεία μετά την φυγή από ένα ακροδεξιό προσωπολατρικό κόμμα ή
μια λύση ανάγκης ίσως και με ... αδιέξοδο κυρίως λόγω των συνθηκών;
Ξεκάθαρα ναι, όποιος θέλει να αγωνιστεί πρέπει να
πετάξει από πάνω του τον βραχίονα των «πατριωτικών» κομμάτων που τον
εφησυχάζουν κάθε τέσσερα χρόνια, εμπαίζοντας τον με το εθνικό του συναίσθημα. Η
αυτόνομη αντίσταση και πολιτική πρακτική είναι η μόνη πραγματική διέξοδος ευτυχώς το κατάλαβα νωρίς!
Άτομα της ηλικίας σου προάγουν το τραπ. Ποια η σκέψη
σου για αυτή την μουσική παρωδία;
Προερχόμενος από πατέρα μουσικό και έχοντας τελειώσει
το Μουσικό Σχολείο, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να χαρακτηρίσω αυτή την μόδα ως «μουσική».
Είναι απλά μία τάση δημιουργημένη από το σύστημα, για την προώθηση ενός καθαρά
υλιστικού, εκφυλιστικού και βαθιά αντιαισθητικού τρόπου ζωής στην γενιά μου και
όχι μόνο.
Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον; Τελικά υπάρχει λόγος
να σε δούμε σε άλλο κόμμα … ή ο κοινοβουλευτικός εμετός αρκεί την πρώτη φορά;
Το μέλλον το ορίζω μέρα με την μέρα για τον εαυτό μου
και δεκαετία με δεκαετία για τους ομόαιμους μου. Θα δείξει αν θα υλοποιηθούν τα
σχέδια μου. Αν με δείτε δεν θα είναι για καλό ... (γέλια).
Ένα Ιταλικό μεταπολεμικό σλόγκαν γράφει «Θάλασσα - Ήλιος - Φασισμός».
Τελικά έχει διακοπές φέτος ή όχι;
Τα δύο τελευταία τα έχουμε, τα υπόλοιπα τα παραμέρισα
για να βιοποριστώ και να βοηθήσω την οικογένεια μου όσο μπορώ, αφού δεν
σιτίζομαι από τις ξένες πρεσβείες ή την Κατεχάκη όπως άλλοι ούτε έχω φυσικά χορηγούς. Η
καλοπέραση μπορεί να περιμένει, η επιβίωση όμως εν καιρώ δημοκρατίας και
καπιταλισμού όχι ...
Κάποιοι στην ηλικία σου οι γιοι της Ευρώπης, πολέμησαν
στις γέφυρες του Ρήνου, άφησαν την ζωή τους στα δάση της Βαλτικής, υπέστησαν τα
πάνδεινα στα βουνά της Αλγερίας ή θάφτηκαν ζωντανοί στα ορύγματα του
στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ. Τι σημαίνει Ευρώπη για εσένα τελικά και ποιος ο κύριος
εχθρός;
Η Ευρώπη είναι η οικογένεια με τα πολλά όμορφα παιδιά,
και εμείς θέλουμε να μεγαλώσουμε αυτή την οικογένεια ομοιομορφίας, παράδοσης,
τιμής και πολιτισμού. Για τους νεκρούς και τους αγέννητους της Φυλής και του
Ευρωπαϊκού Αίματος!
Είμαστε σε φυλετικό, εθνικό και πολιτικό επίπεδο στο
πάρα πέντε ή … στο και πέντε;
Η ώρα έφτασε όποια και να είναι είτε το θέλουμε είτε
όχι. Το προσωπικό συμφέρον επιβάλλεται να πεθάνει στον βωμό της επιβίωσης του
Έθνους, της Φυλής και της Ευρωπαϊκής μας Ταυτότητας και Ιστορίας. Οτιδήποτε μας
συνέδεσε και μας έφτασε στο σημερινό επίπεδο που κάποτε ήμασταν πλέον πεθαίνει
κάθε μέρα, και δυστυχώς απειλεί και εμάς τους επαίσχυντους απογόνους πανάξιων
προγόνων με τον θάνατο. Όχι μόνο τον βαθιά ψυχικό, αλλά και τον βιολογικό μας
πλέον.
Νιώθεις ότι ζεις ανάμεσα στα ερείπια ... όπως είπε και ο Ιούλιος Έβολα;
Γίναμε συλλογικά ως έθνος αριθμοί χωρίς όραμα, ηθικούς φραγμούς και όρεξη
για δημιουργία τάσεων, θέσεων και λύσεων. Χωρίς να πέσει ούτε μία τουφεκιά ως
έθνος μιλάω πάντα, σηκώσαμε ψηλά τα χέρια και όχι για να αποδώσουμε τιμή στους νεκρούς ήρωες
της Λευκής Φυλής, αλλά για να παραδοθούμε αμαχητί στους παγκόσμιους εξουσιαστές
της αστικής δημοκρατίας και των στοών.
Βλέπεις να πραγματοποιείται τελικά η αντικατάσταση πληθυσμού;
Καθημερινά, πλέον σε κάθε γειτονιά, όχι μονάχα στην
Αθήνα ή το Παρίσι και το Βερολίνο, αλλά παντού σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη
βλέπουμε τον βιασμό της κουλτούρας και της αισθητικής με τον πιο χυδαίο τρόπο.
Κάθε είδους περίεργα πλάσματα έχουν εισβάλλει με την δική μας ανοχή στο σπίτι
μας, στην ζωή μας και απειλούν την ύπαρξη και την ζωτικότητα μας. Εύλογα θα πει
κάποιος μα γιατί ενώ σε «κανέναν» δεν αρέσει αυτό το κατάντημα γιατί δεν
βλέπουμε μεγάλες αντιδράσεις αν και κάποιοι πρόσφατα έδειξαν τον δρόμο …
Καπιταλισμός, ποια η άποψη σου;
Πάνω από την όποια αξία και δόμηση του κόσμου που
μεγαλώσαμε που πλέον κινδυνεύει με αφανισμό, είναι το χρήμα και η οικονομική
ανάπτυξη της πλουτοκρατικής ελίτ. Καθένας από εμάς έγινε ένα πλάσμα
καταναλωτικό και γίναμε ένα υπόλειμμα, που μόλις θα βρεθεί το επόμενο, θα μας
ξεβράσει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που μας συντηρεί με το κλέψιμο της
Γης μας. Η διαγραφή μας είναι δεδομένη από τον χάρτη, λόγω της επιβολής της
ασχήμιας και της αηδίας στις ζωές μας. Ιδέες άχρηστες και ανεφάρμοστες,
ακατάλληλες, σκοπίμως αναφερόμενες για συμφεροντολογικούς λόγους από άθλιους
υπηρέτες της τρίτης ελληνικής δημοκρατίας.
Εμείς οι «καταραμένοι» γιατί συνεχίζουμε να
υπερασπιζόμαστε ιδανικά και αξίες;
Όσοι λέμε ότι μείναμε, όσο απογοητευμένοι και να είμαστε
έχουμε την κυριαρχία του πεπρωμένου με το μέρος μας. Σε δέκα, είκοσι ίσως και
πολλά περισσότερα χρόνια από τώρα, όταν ίσως η νέα γενιά που ανήκω θα βρίσκεται
στα βαθιά γεράματα ή δεν θα βρίσκεται καν εν ζωή, η θλιβερή αυτή κατάσταση θα
αλλάξει και η αλλαγή δεν θα έρθει από άλλους, αλλά από εμάς. Είναι μία πρόκληση
με τον εαυτό και την ιστορία μας, που δεν γίνεται να μην απαντήσουμε αν θέλουμε
να παραμείνουμε στιβαροί στις θέσεις και τις προθέσεις μας. Ας γίνει ο καθένας
από εμάς κοινωνός του προβλήματος, ας βάλουμε έναν θεμέλιο λίθο διατήρησης,
ανάδειξης και συνέχισης της πολιτιστικής μας ταυτότητας. Μέχρι αυτός ο
απαιτητικός νοητικός και επικοινωνιακός (προς το παρόν αγώνας), να μην μας βρει
αφανισμένους και κατακρεουργημένους από τις κατάρες του χώματος και των ηρώων.
Τελικά «μην ρωτάς αν θα νικήσουμε, πολέμα!» που λέει και
ο Καζαντζάκης;
Δεν θα τελειώσουμε, είναι υπόσχεση εσωτερική και
μεταφυσική στον Θεό και σε όποιον δεν πρόδωσε αυτόν τον Ιερό Σκοπό, εκπλήρωσης
του προαιώνιου καλέσματος για την επιβίωση της καλαισθησίας. Σύντροφοι, γίνεται
η φλόγα που θα κατακάψει τα ερείπια της δημοκρατίας τους ώστε όταν έρθει το
κάλεσμα, εκείνη την νύχτα να γίνουμε ξανά οι τιμωροί και όχι οι τιμωρημένοι.
Να μην παραλείψουμε ένα τελευταίο μήνυμα σου για τους εχθρούς μας
τα γνωστά όρκς της καθεστωτικής κυριαρχίας που πιστεύουν ότι μας … τέλειωσαν;
Τέλος, θα ήθελα να κλείσω με ένα μήνυμα προς όλους, εχθρούς και «φίλους». Την ημέρα που θα επανέλθει ο «Μαύρος Ήλιος» λαμπερός όσο ποτέ θα είναι και η στιγμή του δικού σας τέλους. Η καθεστωτική κυριαρχία και οι υπηρέτες της θα συντρίβουν, όπως αξίζει σε κάθε προδότη που η δειλία και ο εγωισμός του γνωρίζουν μόνο την άγονη καταστροφή.
Μπορεί να καούμε αλλά θα αναγεννηθούμε! Ευχαριστίες στην συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» για την φιλοξενία. Έσσεται Ήμαρ!
Βασίλειος Κ. Μιχαλόπουλος: Παραμένω ανέντακτος και δεν «ανήκω» σε κανένα κόμμα
Επειδή διαδίδονται κακόβουλες φήμες για την πολιτική μου
τοποθέτηση, συμμετοχή και δραστηριότητα με σκοπό την παραπληροφόρηση, δεν
επιτρέπω να χρησιμοποιείται το όνομα μου, και δηλώνω ότι παραμένω ανέντακτος
και δεν ανήκω στο κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη ούτε σε εκείνο του Κυριάκου Βελόπουλου,
τον οποίο έχω καταγγείλει για ακατάσχετη πατριδοκαπηλία και θρησκειοκαπηλία,
όπως είχα καταγγείλει τον Γ. Καρατζαφέρη από το 2003 καθώς και τον Ν.
Μιχαλολιάκο από το 2005, και έχω επιβεβαιωθεί για τους δύο τελευταίους.
Όσον αφορά τον Βελόπουλο στα τρία χρόνια της θητείας του δεν έχει διαπιστωθεί η οποιαδήποτε αποτελεσματικότητα, και πρόκειται να επιβεβαιωθεί το ανέφικτο των λεκτικών αναφορών του επί των εθνικών θεμάτων.
Ο δε Κασιδιάρης δεν θα διαφέρει των προηγούμενων εάν μπει στην Βουλή. Άπαντες οι πατριδοκάπηλοι λειτουργούν ως πολιτικές ασφαλιστικές βαλβίδες του επικρατούντος εθνοβλαβούς καθεστώτος.
Βασίλειος Κων. Μιχαλόπουλος
Ναυπηγός - Συγγραφέας
Βιοθεωρητικός και Εθνοπολιτικός Αναλυτής
Πριν εισβάλλει η Τουρκία … εθνικολαϊκή αφύπνιση !
γράφει ο Ιάσωνας Δράγος
«Η Ελλάδα στήριξε όλη την μεταπολιτευτική της ειρήνη με την Τουρκία πάνω σε μια εγγύηση, αυτή των Αμερικανών που ελέγχουν πολιτικά και τα δυο κράτη. Η εποχή αυτή τελειώνει. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εγγυηθούν καμία ασφάλεια και αποτροπή πολεμικής σύρραξης με την Τουρκία για την Πατρίδα μας. Οι μύθοι τελειώνουν, τα παραμύθια το ίδιο. Ο λαός μας και η ιερή Πατρώα Γη θα κινδυνεύσουν και κανένας από τους ισχυρούς για τους δικούς τους λόγους για άλλη μια φορά δεν θα ενδιαφερθεί για την προστασία μας. Μόνο από αυτή την σκοπιά μπορούμε πια να ερμηνεύουμε τις μελλοντικές ενέργειες της Τουρκίας σε Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο. Το αστικό σύστημα τα επόμενα χρόνια θα αποδειχθεί ακόμα περισσότερο ανίκανο και εχθρικό για την ύπαρξη και την επιβίωση του έθνους. Τα πνευματικά μάτια μας πρέπει να ανοίξουν για να προετοιμαστούμε. Η τελική συρρίκνωση του Ελληνισμού πρέπει να αποτραπεί πάση θυσία. Ας είμαστε λιγότερο φανατισμένοι πια με το τι περνάει μόνο ο βασανισμένος Ουκρανός ή ο δήθεν αγανακτισμένος Ρώσος και ας σκεφτούμε τα παιδιά μας, το χώμα μας και το πεπρωμένο μας»
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το άρθρο μου που δημοσίευσε ο «Μαύρος Κρίνος» στις αρχές Μαρτίου 2022, λίγο μετά την έναρξη της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, με τον τίτλο «Η Τουρκία μπροστά στον νέο παγκόσμιο διπολισμό & η γιγάντωση της απειλής προς την Ελλάδα».
Ομολογώ πως είναι ανατριχιαστικό το πόσο γρήγορα οι απόψεις που εκθέτω εκεί όχι απλά επιβεβαιώθηκαν αλλά τείνουν να φανούν και αισιόδοξες αν λάβουμε υπόψη τον βαθμό κλιμάκωσης της Τουρκικής επιθετικότητας προς την Ελλάδα αυτούς τους μήνες. Εδώ πια δεν μιλάμε για ζητήματα που αφορούν την υφαλοκρηπίδα, το προσφυγικό ή την Κυπριακή ΑΟΖ. Ανοιχτά σύσσωμη η Τουρκική άρχουσα τάξη και όχι μόνο ο Ερντογάν, μέσα από διαδηλώσεις όλων των κομμάτων του Τουρκικού συστήματος ζητάνε την αποστρατιωτικοποίηση των μεγάλων ελληνικών νησιών από το Βόρειο Αιγαίο ως τα Δωδεκάνησα ζητώντας άμεσα να τεθεί θέμα κυριαρχίας σε αυτά! Η κατάρρευση της οικονομίας της Τουρκίας δεν στέκεται εμπόδιο σε μια φυγή προς τα εμπρός σε ένα νέο αφήγημα που δεν είναι πλέον μοναδικό προϊόν της νέο - Οθωμανικής φαντασίας του Τούρκου Προέδρου αλλά επιλογή συγκράτησης της Τουρκικής κοινωνίας κάτω από τον κρατικό μηχανισμό με όραμα νέα εδάφη ακόμα και αν χρειαστεί σε πλήρη σύγκρουση με την Δύση γιατί πλάι τους βρίσκεται ο άλλος πόλος της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης: η Σινο-Ρωσική συμμαχία.
Η υποτελής στους Αμερικανούς αστική τάξη της χώρας και όλο το σύστημα της, προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό πως ο Ερντογάν μπλοφάρει επειδή πέφτει στις δημοσκοπήσεις πριν από τις εκλογές του 2023. Προσπαθεί να πείσει πως τρόμαξε την Τουρκία η παρουσία του Μητσοτάκη στην Ουάσινγκτον και αλλά τέτοια τραγικά. Κρυμμένοι πίσω από την Ουάσινγκτον και την διαλυμένη ΕΕ, με μια Ρωσία εδώ και χρόνια πιστή συνεργάτιδα της Τουρκίας, οι Έλληνες κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι ετοιμάζονται για εκλογές σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Διπλωματικοί κύκλοι του συστήματος παραδέχονται σε δηλώσεις τους στις εφημερίδες πως η Τουρκία μελετημένα ετοιμάζει την επόμενη κίνηση της να καταθέσει στον ΟΗΕ την λίστα των ελληνικών νησιών για τα οποία τίθεται θέμα κυριαρχίας ετοιμάζοντας έτσι διπλωματικό άλλοθι για την δημιουργία επεισοδίου ή σειράς θερμών επεισοδίων με την Ελλάδα. Και όμως όλο το σύστημα συζητάει για εκλογές, τουρισμό και τις δήθεν διάφορες των κομμάτων στο ποιος θα διαχειρίζονταν διαφορετικά την κρίση της ακρίβειας, την ασφάλεια των πανεπιστημίων και τα σκάνδαλα που όλοι μαζί έκαναν και βρώμισε η χώρα.
Ο ελληνικός λαός εξουθενωμένος από την καταστροφική ακρίβεια και την κερδοσκοπία που προστατεύεται συστημικά, βρίσκεται μουδιασμένος να παρακολουθεί τις εξωτερικές εξελίξεις. Η καθεστωτική αλλά και η δήθεν αντικαθεστωτική αριστερά κλασσικά με σημαία τα ταξικά και κοινωνικά θέματα κάνει γαργάρα την πρωτοφανή διόγκωση της πολεμικής απειλής που έχει συσσωρευτεί στα σύνορα μας. Δίνουν και παίρνουν οι πορείες για τα πανεπιστήμια αλλά κανείς δεν ζητάει κινητοποιήσεις λαϊκές με εθνικό χαρακτήρα και με συνθήματα καταγγελίας της κυβέρνησης, των συμμάχων της αλλά και της Ρωσίας για τον φιλοτουρκισμό και την ενδοτικότητα στις ορέξεις του Σουλτάνου. Στην ακροδεξιά αλλά και σε μεγάλο μέρος του όποιου «εθνικιστικού χώρου» ακόμα τακτοποιούν τις θέσεις υπεράσπισης της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία με ικανοποίηση για την «αντινατοική και αυτοκρατορική» νίκη του Πούτιν. Κατάθλιψη παντού, ενώ το έθνος και ο λαός απλά παίρνουν τον ρόλο του θεατή για την μοίρα που τους επιφυλάσσει το πολύ κοντινό αύριο.
Ας μην γελιόμαστε. Είναι πολύ πιθανό μετά την Ουκρανία η Ελλάδα να αποτελέσει το δεύτερο πολεμικό επεισόδιο της παγκόσμιας ανακατανομής εξουσίας μεταξύ των δυο νέων μπλοκ Δύσης και Ανατολής. Με εξαίρεση ίσως την Γαλλία μέσα στην Ευρώπη δεν υπάρχει χώρα που να ενδιαφέρεται να συνδέσει την Ελληνο-τουρκική κρίση με την ευρύτερη στρατηγική Ουάσινγκτον, Μόσχας και Πεκίνου να μονιμοποιήσουν εστίες πολεμικής σύγκρουσης μεταξύ τους στην Ανατολική και Νότιοανατολική Ευρώπη. Ακόμα και οι πιο σοβαροί διεθνείς αναλυτές και γεωπολιτικοί σήμερα βλέπουν μόνο γύρω από την Ουκρανία έως και την Φινλανδία το μέτωπο κρίσης μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας (Κίνας επίσης) χάνοντας από τον φακό τους τον ρόλο της Τουρκικής ιστορικής ρήξης με το Δυτικό συμμαχικό μεταπολεμικό πλαίσιο που επέρχεται ραγδαίως με φόντο ένα πόλεμο αδιευκρίνιστης κλίμακας με την Ελλάδα.
Η Ελλάδα έχει ένα
δρόμο να περπατήσει μόνον και αυτός είναι ο δρόμος της προετοιμασίας, πνευματικά, οικονομικά, στρατιωτικά και κοινωνικά, για την επερχόμενη στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας σε άγνωστο χρόνο. Ο δρόμος αυτός δεν μπορεί να
διανυθεί χωρίς να μπει στην εξίσωση ο λαϊκός παράγοντας, η αφύπνιση του και ο εθνικός συναγερμός όλων των Ελλήνων
για το ενδεχόμενο αυτό. Το αστικό σύστημα απεχθάνεται όπως και σε κάθε ιστορική
συγκυρία που παρουσιάζεται μια εθνική κρίση να ενημερώσει και να
κινητοποιήσει τον λαό, προσπαθώντας να τον ναρκώσει με τις θεωρίες ότι
μεριμνούμε εμείς για εσάς διπλωματικά και στρατιωτικά. Σε αυτή την βάση έζησε ο
ελληνισμός τις πιο μεγάλες τραγωδίες και προδοσίες του. Και σε αυτή την βάση το
ντόπιο σύστημα θα τον ξαναπροδώσει αφού πρώτα τον οδηγήσει σε μια ακόμα
τραγωδία.
Οι εξελίξεις είναι τέτοιες που δεν αφορούν το αν θα πάρει πρωτοβουλίες λαϊκής ενημέρωσης και παρέμβασης ο εθνικιστικός χώρος που αποδείχθηκε διαλυμένος και διαιρεμένος όσο ποτέ και μάλιστα πρόσφατα. Οι εξελίξεις από την σκοπιά της παρέμβασης αφορούν όσους νιώθουν εθνικοεπαναστάτες, ριζοσπάστες εθνικιστές, αριστεροί πατριώτες, πατριώτες αντιεξουσιαστές, απλοί πατριώτες που κανένας χώρος δεν τους εκφράζει. Πρέπει να πέσουν τα ιδεολογικά τείχη που επιβάλλει το σύστημα και όσοι αγωνιούν για την ζωή και το μέλλον των Εστιών να συναντηθούν, σε γειτονιές, σε χώρους εργασίας, σε χώρους σπουδών, στο διαδίκτυο, σε εγχειρήματα, επιτροπές και πρωτοβουλίες εθνικής και λαϊκής αφύπνισης μπροστά στην απειλή επιβίωσης του Έθνους. Θα έρθουν γεγονότα που θα κρίνουν τις ιδεολογίες όλων αλλά θα γεννήσουν και νέες πρωτόγνωρες συνθέσεις με βάση την αδιαχώριστη ενότητα του εθνικού και κοινωνικού ζητήματος της Πατρίδας μας.
Ένα βιβλίο - σταθμός της «Τρίτης Θέσης» για κάθε σκεπτόμενο συναγωνιστή: Michael Kühnen - «Η Δεύτερη Επανάσταση» από τις εκδόσεις «το Αντίδοτο» (πρόλογος: Στέλιος Αλεξόπουλος - μετάφραση - εισαγωγή: Βλάσης Βρανάς)
Michael Kühnen - «Η Δεύτερη Επανάσταση»: το δεύτερο
μέρος από το ομότιτλο βιβλίο, Γερμανία, 1979.
πρόλογος: Στέλιος Αλεξόπουλος
μετάφραση - εισαγωγή: Βλάσης Βρανάς
Μετά την έκδοση της χρονιάς που δεν είναι άλλη από το έργο «Η Διάλυση του Συστήματος» (εκδόσεις «Λόγχη» του Franco Freda) - το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ - έχουμε την τιμή να παρουσιάσουμε το δεύτερο μέρος του ομότιτλου βιβλίου του Michael Kühnen - «Η Δεύτερη Επανάσταση».
Ένα βιβλίο - σταθμός αφού είναι από τα πιο σημαντικά έργα μετά το ’45 το οποίο γράφτηκε στην απομόνωση της φυλακής και ο τίτλος θυμίζει τα επαναστατικά σχέδια του Ernst Röhm των «Ταγμάτων Εφόδου».
Το «λαϊκό και αιρετικό έργο» του Michael Kühnen ενός ανθρώπου που από τα δεκατέσσερα έτη της ζωής του ενδιαφέρθηκε για την αληθινή πολιτική και αρκετά γρήγορα από Μαοϊκός εργάτης στα ναυπηγεία του Αμβούργου, κατέληξε να είναι οργανωτής και ακτιβιστής του ρεύματος των εθνικοεπαναστατών που ονομάστηκαν και «nazi-maoists».
Ο θαυμασμός του για τον Mussolini και την Φασιστική Επανάσταση, τον οδήγησε αρχικά στην μελέτη του Χιτλερισμού και τελικά στην ενίσχυση του Στρασσερισμού. Απώτερος σκοπός η αναγέννηση και η εδραίωση του Εθνικοσοσιαλισμού στην μεταπολεμική Γερμανία. Με το μανιφέστο αυτό προσπάθησε να επαναπροσδιορίσει την ιδέα μέσα από μια εκρηκτική σύνθεση, να αποκαταστήσει την επαναστατική φύση του Εθνικοσοσιαλισμού και να απαντήσει στην τρομοκρατία του συστήματος.
Χαρακτηρίστηκε το βιβλίο αυτό ως «ένα από τα πιο επικίνδυνα βιβλία για την δημοκρατία» και κατασχέθηκε από τις διωκτικές αρχές όταν ήταν ακόμη σε μορφή χειρόγραφου πριν καν κυκλοφορήσει! Οι κατηγορίες εκ μέρους του καθεστώτος ήταν ένα γεγονός πρωτόγνωρο για την νομική ιστορία της χώρας, αφού ο συγγραφέας κατηγορήθηκε επειδή διάβαζε ένα χειρόγραφο έργο που δεν είχε προλάβει καν να το εκδώσει.
Ένα αντίγραφο σώθηκε από την μανία των αρχών και σήμερα με την
συνδρομή των Αυτόνομων συναγωνιστών της Ελληνικής «Τρίτης Θέσης» και της συντακτικής
ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» έχετε την ευκαιρία να το διαβάσετε.
Η κύρια πραγματεία ενός εκ των πρωτεργατών της «Εθνικής Αυτονομίας» δεν είχε ως στόχο την αντιπαράθεση αλλά την ανασυγκρότηση του κινήματος απέναντι στις προκλήσεις των καιρών την εποχή εκείνη.
Μια έκδοση που επηρέασε χιλιάδες συναγωνιστές αφού δεν ήταν ένα απλό πρόγραμμα, αλλά ένας οδηγός δράσης. Μια προσπάθεια να υπάρξει έντονη πολεμική απέναντι στους «αντιδραστικούς, τους Τέκτονες και τους υπηρέτες των Σιωνιστών που έχουν φωλιάσει στο δικό μας στρατόπεδο» όπως γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας.
Μια ακόμη «φαιοκόκκινη» έκδοση είναι γεγονός!
Πληροφορίες στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
ekdoseis.antidoto@gmail.com
Σημεία διάθεσης:
- Μπορείτε να το βρείτε στις εκδόσεις «Πελασγός»
- Μπορείτε να το βρείτε στις εκδόσεις «Λόγχη»
και στα βιβλιοπωλεία
«Αριστοτέλειο» της Θεσσαλονίκης και «Ελληνικόν» του Βόλου
Σελίδες 116
τιμή 14 ευρώ
Οι συναγωνιστές και οι συναγωνίστριες που θα στείλουν email στην ηλεκτρονική διεύθυνση των εκδόσεων «το Αντίδοτο» ekdoseis.antidoto@gmail.com
ή
θα επικοινωνήσουν εντός και εκτός του διαδικτύου με τα μέλη της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» θα το λάβουν με ΔΩΡΕΑΝ τα ταχυδρομικά έξοδα.
.png)
Σύντροφοι (;), με σφυροδρέπανο, antifa και γιατί όχι μαζί με μισθοφόρους Τσετσένους ενωμένοι για την μεγάλη Ρωσία (εναλλακτική για την παρακμή της Δύσης)
Η antifa στο πλευρό των αποσχιστών
Αφού πρώτα δημοσίευσαν στην εφημερίδα τους την φωτογραφία του Άρη Αρίωνος την οποία πήραν από φιλοσιωνιστική αντιφασιστική πηγή του διαδικτύου, ενοχλήθηκαν και από τους Αυτόνομους της Κύπρου για το σύνθημα στην Λεμεσό!
Τώρα που έληξε η πολιορκία του εργοστασίου μεταλλουργίας της Μαριούπολης - αν και κάποιοι μαχητές δεν παραδόθηκαν - και ο γνωστός πολιτικάντης δεν θα έχει να αντιμετωπίσει εσωτερική γκρίνια για το αν τα γράφει σωστά τα υβριστικά σχόλια στο διαδίκτυο, τώρα που οι φελλοί της ενημέρωσης θα πάρουν κάτι παραπάνω από την πρεσβεία για την εμετική προπαγάνδα τους καιρό να τεθεί το ερώτημα.
Γιατί δεν ομιλούν οι ιμπεριαλιστές του Κρεμλίνου για τους Αφγανούς φαντάσματα των ειδικών δυνάμεων που δήθεν πολεμούσαν μαζί με τους Εθνικιστές;
Γιατί δεν δείχνουν τις δυνάμεις των Τούρκων που δήθεν ενίσχυσαν το Τάγμα Azov;
Που είναι οι αποδείξεις για τους κακούς Ουκρανούς εθελοντές και στρατεύσιμους που ήταν έτοιμοι από τα καταφύγια να εξαπολύσουν χημικά όπλα;
Τελικά ή κάποιοι γνωρίζουν ότι αναπαράγουν ψευδείς ειδήσεις ή ξεγελιούνται από την προπαγάνδα μιας ξένης χώρας.
Ένα λεύκωμα φωτογραφιών για την μάχη του εργοστασίου Azovstal εδώ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-wzor.jpg)
