Από τον Benoist & Ratzinger: ταυτότητα και αυτοκρατορική ματιά στα χρόνια της γραφειοκρατικής ΕΕ!



του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

«Ένας ευρωπαίος επαναστάτης πρέπει να θεωρεί  σαν μια υπόθεση εργασίας ένα πιθανό επαναστατικό ένοπλο αγώνα ενάντια στον Αμερικανό κατακτητή...Όποιος φοβάται μια τέτοια  υπόθεση δεν είναι επαναστάτης, δεν είναι ούτε καν  Ευρωπαίος εθνικιστής. Όταν θέλουμε  να γίνει αυτό , χρειάζονται και τα μέσα. Όταν  θέλουμε την Ευρώπη μας, χρειάζονται όλα τα μέσα για να την βοηθήσουμε. Είναι ανάγκη να βάλουμε στην στην ατζέντα μας μια δράση τύπου Βιετνάμ  στην Ευρώπη...»

Τον προηγούμενο αιώνα και κυρίως την δεκαετία του 60, υπήρχαν κάποιοι που ήταν έτοιμοι να πεθάνουν για την Ευρώπη. Ένας από αυτούς ήταν  ο  Jean Thiriart, ο ιδρυτής της Jeune Europe. Την δεκαετία του '70, ένα από τα σλόγκαν που κυριαρχούσαν στις τάξεις των ευρωπαίων εθνικιστών, ήταν το μοιραίο: «Ευρώπη Έθνος Επανάσταση», ενώ την δεκαετία του 80, γραφόταν στους τοίχους  το: «Ούτε Σοβιέτ, ούτε Κόκα Κόλα, Ευρώπη ενωμένη σε ένα έθνος». Ενώ σήμερα υπάρχει μια άνθηση των αντιευρωπαϊκών κυριαρχικών, (sovranisti) υποστηρικτών της επιστροφής στα εθνικά κράτη. Κοιτώντας λοιπόν  πρώτα πίσω και μετά μπροστά, πρέπει να αναρωτηθούμε πάνω σε ποια ιδέα πρέπει να τοποθετήσουμε την Ευρώπη, ποια ιδέα να ξεσκονίσουμε και να εκμοντερνήσουμε!

Είναι νόμιμο να εστιάζουμε τα πάντα στον Τραμπισμό και τον Πουτινισμό, ή είναι καλύτερα να προσπαθούμε να επεξεργαστούμε και να δουλέψουμε  (όπως πάντα) νέες ιδέες; Το 1995, ο Alain de Benoist δημοσίευσε μια εργασία με τίτλο: «Η εσωτερική αυτοκρατορία», μέσα στην οποία μιλούσε για μια άλλη Ευρώπη. Αναλύοντας την ιστορία της ηπείρου μας, τόνιζε ότι  «η αυτοκρατορία ήταν το μοναδικό εναλλακτικό μοντέλο που η Ευρώπη έχει παράξει σε σύγκριση με το εθνικό κράτος».

Να λοιπόν η αυτοκρατορία, που δεν είναι και μία λέξη μοδάτη σήμερα! Βασικά προφέρεται με δυσπιστία, μα κατά κύριο λόγο έχει αρνητική έννοια. Συνεχίζει και επιμένει όμως ο de Benoist, ότι: «αν το σκεφτούμε καλύτερα η ίδια η ιδέα της τρέχουσας δημιουργίας της Ευρώπης είναι περισσότερο χρεωμένη στο αυτοκρατορικό μοντέλο παρά σε αυτό του έθνους κράτους. Η αναγνώριση της πολλαπλότητας των πηγών δικαίου, η επιβεβαίωση της αρχής της επικουρικότητας, η διάκριση μεταξύ εθνικότητας και ιθαγένειας, η εγγραφή εθνικών χώρων σε έναν δικαστικό χώρο που τους υπερβαίνει, είναι όλα τα στοιχεία που λαμβάνονται από τη μεγάλη επεξεργασία της έννοιας του αυτοκρατορίας, δημιουργημένο στην ήπειρό μας από τη Ρώμη έως τον 19o αιώνα».

Παραδόξως με αυτήν την σκέψη δείχνει να συμφωνεί αρκετά και ο Γερμανός κοινωνιολόγος Ulrich Beck που το 2010 γράφει  μαζί με τον Edgar Grande ότι: “Η Ευρώπη πρέπει να νοείται σαν μια αυτοκρατορία ... η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μπορεί να συνεχιστεί με επιτυχία μόνο εάν η Ευρώπη εγκαταλείψει σκόπιμα τη μορφή -κράτος και να αναλάβει τον χαρακτήρα μιας ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας“. (“Political Theory of the European Union”).

Ο de Benoist όμως εξηγεί καλύτερα: "Η αυτοκρατορία δεν είναι μια περιοχή, αλλά μια ιδέα ή μια αρχή, μια ανώτερη αρχή που χρησιμεύει ως σύνδεσμος μεταξύ των λαών. Η αυτοκρατορία δεν μπορεί να μετατραπεί σε ένα μεγάλο έθνος χωρίς να αποσυντεθεί, για το απλό γεγονός ότι, σύμφωνα με την αρχή που την  κινεί, κανένα έθνος δεν μπορεί να αναλάβει ή να ασκήσει ηγετικό ρόλο, αν δεν ξεπεράσει τα όρια  πάνω από τα ιδιαίτερα συμφέροντά του".

Προσοχή όμως στο βασικό σημείο του de Benoist: «"Η αυτοκρατορία μπορεί να υπάρξει μόνο αν κινηθεί από παθιασμένο  πνεύμα. Χωρίς αυτό, δεν θα είναι παρά ένα δημιούργημα  βίας,  που λέγεται ιμπεριαλισμός . Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα υπερπολιτικό, υπερεθνικό, πνευματικό στοιχείο. Η αυτοκρατορία είναι ιερή και η ενότητα της αυτοκρατορίας δεν είναι μηχανική τεχνική ενότητα, αλλά μια σύνθετη, οργανική ενότητα που ξεπερνά τα κράτη».

Και σε αυτό το σημείο λοιπόν έρχεται μια ερώτηση που αξίζει πολλά εκατομμύρια! Τι λείπει στη σημερινή Ευρώπη για να αναζητήσει μια αληθινή και βαθιά, ακόμη και «αυτοκρατορική» ενότητα με την έννοια που διατυπώθηκε παραπάνω; Μας απαντά αφοπλιστικά ο de Benoist: «Λείπει το βασικότερο: η πολιτική κυριαρχία, η πραγματική εφαρμογή της αρχής της επικουρικότητας και η παρουσία μιας δυνατής πνευματικής αρχής».

Πράγματα δύσκολα να τα σκεφτούν οι τύποι σαν τον Draghi τον Juncker και οι υπόλοιποι εγκληματίες. Τρίτη λύση δυστυχώς δεν υπάρχει ... tertium non datur. Η Ευρώπη είτε θα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της  και τα αρχέτυπο της είτε όχι! Η αυτοκρατορία είναι μόνο μια ιδέα που μπορεί να  εφαρμοστεί με πολλούς άλλους τρόπους στους σύγχρονους καιρούς (ο de Benoist μιλά για μια δημοκρατική αυτοκρατορία, σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη που αποτελείται από λαούς και όχι έθνη). Ας αναρωτηθούμε λοιπόν για αυτό, ποιες είναι οι ιδέες  πάνω στις οποίες βρίσκεται η Ευρώπη σήμερα, ποια αρχέτυπα την προκαλούν; Στην ουσία, ποια είναι η κοινή ταυτότητα των πολλών κοινοτήτων, των πολλών λαών που απαρτίζουν αυτήν την ήπειρο την τόσο διαφορετική και τόσο ποικιλόμορφη, διαφοροποίηση που  έχει κάνει τη δύναμή της για τόσους αιώνες;

Ακόμη και ο καρδινάλιος Ratzinger, πριν γίνει Πάπας είχε δοκιμάσει να δώσει κάποιες απαντήσεις στο βιβλίο του: “Europa, i suoi fondamenti oggi e domani”, (Η Ευρώπη, τα θεμέλια της σήμερα και αύριο). Ο Ράτζιγκερ έγραψε μεταξύ άλλων «Η Ευρώπη, ακριβώς στο αποκορύφωμα της επιτυχίας της φαίνεται να έχει αδειάσει από μέσα, παραλυμένη με κάποια έννοια από μια κρίση στο κυκλοφορικό της σύστημα, μια κρίση που βάζει σε κίνδυνο την ζωή της,  την οποία ζωή της στηρίζει  σαν να λέμε σε μεταμοσχεύσεις, οι οποίες  μπορούν μόνο να εξαλείψουν την ταυτότητά της».


Φυσικά ο  Βενέδικτος ΙΣΤ, πιστός στην αποστολή του και στα πιστεύω του , καλούσε μια επιστροφή στην ταυτότητα και στις χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης που όμως, όπως γνωρίζουμε, δεν είναι οι μόνες που έδωσαν πνευματική ζωή στην ήπειρό μας, με το τεράστιο παρελθόν αλλά και με το θλιβερό και ανυπόφορο μέλλον ... εκτός αν γίνουμε επαναστάτες!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για να επικοινωνήσετε άμεσα με την συντακτική ομάδα μας καθώς και για συνεργασία στην αρθρογραφία, νέες κυκλοφορίες βιβλίων και περιοδικών, ενημέρωση σχετικά με νέα ιστολόγια, απορίες, διαφωνίες, μουσικά νέα ή labels, ομιλίες και εκδηλώσεις, προτάσεις στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: blackmilitiagr@gmail.com

Η συντακτική ομάδα δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.

Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να εντοπίζει τη θεματική περιοχή που τον ενδιαφέρει από το πλαίσιο δεξιά του ιστολογίου που αναγράφονται στο μενού αρχειοθέτησης ιστολογίου.

Οι διαχειριστές δεν πρόκειται να απαντήσουν σε υβριστικά ή προβοκατόρικα σχόλια ή σε ερωτήσεις που οι απαντήσεις δόθηκαν ή θα δοθούν σε άρθρα της.

Απαντήσεις θα υπάρξουν μόνο αν κριθεί απαραίτητο αναλόγως την περίπτωση και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας στην ενότητα «Μια υπενθύμιση προς τους αναγνώστες» που θα πρέπει να διαβαστεί ΠΡΩΤΑ πριν υπάρξει επικοινωνία.

Τα σχόλια που θα είναι άσχετα με την κύρια ανάρτηση θα διαγράφονται πλην εξαιρέσεων.

Σχόλια που θα προσπαθούν να δώσουν πληροφορίες σε ιδεολογικούς εχθρούς και στο ανθελληνικό κράτος θα διαγράφονται επίσης.

Σχόλια που θα είναι σε ευγενικά πλαίσια ακόμη και αυτά με αυστηρή κριτική προς την συντακτική ομάδα ή άλλες αυτόνομες και ανένταχτες ομάδες και πολιτικές κινήσεις θα εγκρίνονται αν αυτά συνεισφέρουν στην ενδυνάμωση της κινηματικής δυναμικής.

Τα σχόλια σας να είναι MONO σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή.

Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια ΔΕΝ δημοσιεύονται.

Επειδή ΔΕΝ υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται.

Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish). Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί, μετά από έγκριση των διαχειριστών. Υβριστικά, ειρωνικά, συκοφαντικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.

Οι αναρτήσεις δεν είναι απαραίτητο να εκπροσωπούν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων με μόνη προϋπόθεση να υπάρχει αναφορά στην πηγή.