γράφει ο Διόνυσος Ανδρώνης
Ο Herbert Norkus (26.07.1916 - 24.01.1932) ήταν μέλος της νεολαίας του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και δολοφονήθηκε από τους Γερμανούς Κομμουνιστές.
Με τον θάνατο του έγινε ένας ακόμη Μάρτυρας για τους συναγωνιστές του και η ζωή του μεταφέρθηκε σε νουβέλα με το όνομα Heini Völker καθώς και σε ταινία με τεράστια επιτυχία.
Στα πρώτα του χρόνια ασχολήθηκε με το πιάνο και τα σκίτσα, ο πατέρας του υπήρξε βετεράνος πολέμου και αρχικά στήριζε την άκρα αριστερά. Εναντιώθηκε στις απόψεις του γιου του αλλά στο τέλος συμμετείχε στο NSDAP και έγινε μέλος του κόμματος.
Σε μια ενέδρα με μέλη του KPD ο νεολαίος του Εθνικοσοσιαλισμού πέφτει νεκρός όταν δέχεται έξι μαχαιριές. Σχολεία και δρόμοι, κτίρια και πλατείες πήραν το όνομα του μετά το θάνατο του.
Το σημείο ταφής του γρήγορα έγινε ορόσημο για τους υποστηρικτές των «Φαιοχιτώνων» ενώ οι σύντροφοι του δεν παρέλειπαν να περνούν επιδεικτικά από τις «κόκκινες» γειτονιές στην επέτειο του θανάτου του.
Όταν δεν υπήρχαν κοινές δράσεις Εθνικοσοσιαλιστών και Κομμουνιστών σε διαμαρτυρίες και απεργίες ή προσκλήσεις για δημόσιες ομιλίες εκατέρωθεν, τα όπλα και οι γροθιές μαζί με τα ποτήρια μπύρας και τα καρεκλοπόδαρα είχαν τον πρώτο λόγο.
Στο βιβλίο η κομμουνιστική νεολαία περιγράφεται ως εθισμένη στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά αλλά και σε κυκλώματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης μικρών κοριτσιών που είχαν βρεθεί λόγω της φτώχειας στους δρόμους.
Σε αντιδιαστολή η Εθνικοσοσιαλιστική νεολαία εμφανίζεται ως πειθαρχημένη δύναμη με ηθικό, ενώ στο τέλος του βιβλίου δεν παραλείπονται και κάποιες νότες μεταφυσικής προσέγγισης του θανάτου.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Karl -Aloys Schenzinger.
Εκδόσεις Auda
Isarn, Τουλούζη,
2008, σελίδες 266
Αυτό το μυθιστόρημα γράφτηκε στα Γερμανικά το 1932 και
μεταφράστηκε στα Γαλλικά το 2008.
"Ο Heini Völker είναι ένας νεαρός Βερολινέζος, γιος ενός άνεργου κομμουνιστή εργάτη, ο οποίος είναι επίσης αλκοολικός και βίαιος. Ακολουθώντας τη συμβουλή ενός φίλου του πατέρα του, επαγγελματία στελέχους του KPD, πήρε μέρος σε μια καλοκαιρινή κατασκήνωση για την κομμουνιστική νεολαία. Ένα βράδυ, εξοργισμένος από τη συμπεριφορά και τις κοροϊδίες αυτών των συντρόφων με τους οποίους σίγουρα δεν νιώθει κοντά, ξεκινά μόνος του μέσα στο δάσος και φτάνει τυχαία μπροστά σε μια άλλη καλοκαιρινή κατασκήνωση, αυτή της Εθνικοσοσιαλιστικής κομματικής νεολαίας. Παρασύρεται αμέσως από το ύφος, την πειθαρχία και τα τραγούδια αυτών των νέων που δεν γνωρίζει.
Επιστρέφοντας στο Βερολίνο, θα βρει την Hitlerjugend και θα ασχοληθεί εκεί με την δράση της. Αλλά χωρίς να υπολογίζει στην αντίθεση του πατέρα του και των Κομμουνιστών που κυριαρχούν σε αυτήν την εργατική συνοικία του Βερολίνου. Επιπλέον, οι νέοι της HJ είναι επιφυλακτικοί με αυτόν τον γιο ενός κομμουνιστή, τον οποίο έχουν δει επιπλέον να κάνει παρέα με τους νεαρούς κομμουνιστές. Ένα βράδυ, ο Heini αποτρέπει μέσω πληροφοριών μια επίθεση από τους κομμουνιστές εναντίον ενός τοπικού παραρτήματος της HJ. Χάρη σε αυτόν αποφεύγεται η σφαγή.
Ο Heini έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των νέων συντρόφων του. Ένα βράδυ, εξοργισμένη από τον αλκοολικό σύζυγο της, η μητέρα του Heini αυτοκτονεί αφήνοντας το γκάζι ανοιχτό. Ο Heini νοσηλεύεται. Στο νοσοκομείο δέχεται δύο επισκέπτες: τον πατέρα του και έναν υπεύθυνο της Hitlerjugend. Αυτό κλονίζει βαθύτατα τις πεποιθήσεις του άνεργου κομμουνιστή, ο οποίος καταλαβαίνει ότι το NSDAP δεν είναι μια «ένοπλη πτέρυγα του Κεφαλαίου», ούτε ένα «αντεργατικό κίνημα», αλλά ότι παλεύει για όλους τους Γερμανούς.
Μετά την έξοδο του από το νοσοκομείο, ο Heini μπορεί επιτέλους να συμμετάσχει ελεύθερα στους κύκλους της νεολαίας. Γρήγορα όμως συνειδητοποιεί ότι όλοι οι σύντροφοι του δεν είναι απαραιτήτως πρότυπα για τους ακτιβιστές. Στη συνέχεια θα βάλει τον εαυτό του μπροστά, θα προσπαθήσει να είναι ένας υποδειγματικός αγωνιστής, κάτι που του χάρισε το παρατσούκλι «Quex» (υδράργυρος). Μια μέρα, ενώ μοίραζε φυλλάδια στη γειτονιά του, τον κυνήγησε ένας όχλος νεαρών κομμουνιστών.
Κατά τη διάρκεια της καταδίωξης, ο κομμουνιστής ηγέτης φίλος του πατέρα του εντυπωσιάζεται επίσης από την αφοσίωση του “Quex” και προσπαθεί να τον σώσει, δείχνοντας στους συντρόφους του να σπεύσουν προς τη λάθος κατεύθυνση. Αλλά είναι πολύ αργά. Ο νεαρός ακτιβιστής μαχαιρώνεται σε ενέδρα".
link: Στη μνήμη του επαναστάτη Eθνικοσοσιαλιστή Horst Wessel.
-wzor.jpg)
Μήπως πρέπει να μεταφραστεί και στα ελληνικά; Δεν πρέπει, άραγε, να κάνουμε συνολική στροφή στο ποιοτικό εθνικοσοσιαλιστικό βιβλίο, με την προσήκουσα αισθητική, και να αφήσουμε μια για πάντα την ακροδεξιά γαλαζοκιτσαρία με τις παναγίτσες και τα σταυρουδάκια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως θα έπρεπε, όπως παλαιότερα, να κυκλοφορούμε και dvd με συνέδρια και κινηματογραφικές ταινίες της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας;
Με τα πρότυπα της Χιτλερικής Νεολαίας να πλαστεί και πάλι υγιώς ο ψυχισμός των νέων.
Μα, και στη σοβαρή (ας την πούμε έτσι) εθνικοσοσιαλιστική λογοτεχνία, πχ, στο Growth of the Soil του Χάμσουν, στο Volk ohne Raum του Χανς Γκριμ, στον Erwin Guido Kolbenhayer, στη λογοτεχνία του κινήματος Blut und Boden κλπ., "παναγίτσες και σταυρουδάκια" θα δεις να εξυμνούνται ως οι παραδόσεις των Γερμανών χωρικών που έμειναν ανέγγιχτες από τη νεωτερικότητα. Ή μήπως, τα καθολικά και προτεσταντικά "σταυρουδάκια και παναγίτσες" δεν μας πειράζουν, αλλά μόνο τα ορθόδοξα; Κι αν μας πειράζουν τα μεν και όχι τα δε, γιατί άραγε;
ΔιαγραφήΗ ζωή του έγινε ταινία στην Ε/Σ Γερμανία (The Hitler Youth Quex), και πολλοί μελετητές, μεταξύ αυτών και η Bernice Glatzer Rosenthal, επισημαίνουν ότι η ταινία έχει αντιγράψει πολλά μοτίβα από την αντίστοιχη σοβιετική Πώς Δενότανε τ' Ατσάλι (βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νικολάι Οστρόφσκι για τον κομσομόλο Κορτσάγκιν). Είναι άλλωστε γνωστό ότι ο ίδιος ο Γκέμπελς θαύμαζε την επική και συνάμα λαϊκότροπη τέχνη του σοσιαλιστικού ρεαλισμού και είχε ζητήσει μάλιστα από τον Αϊζενστάιν (για του οποίου το "Θωρηκτό Ποτέμκιν" είχε πει ότι είναι η καλύτερη ταινία όλων των εποχών και αν την δεις χωρίς να είσαι πολιτικοποιημένος θα γίνεις σίγουρα κομμουνιστής) να έρθει στη Γερμανία και να διδάξει τους Γερμανούς σκηνοθέτες πώς να κάνουν "εθνικοσοσιαλιστικό ρεαλισμό", με τον Αϊζενστάιν να του απαντά στην παρακάτω Ανοιχτή Επιστολή, μεταφρασμένη στα ελληνικά:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.e-prologos.gr/%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%B9-%CE%B1%CF%8A%CE%B6%CE%B5%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B9%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CF%87%CF%84%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE/
Γελοία απάντηση προς τον Γκαίμπελς ...θυμίζει μέσο φοιτητή της ΚΝΕ που όταν τους προκαλείς σε διάλογο για τον εθνικοσοσιαλισμό σου απαντάνε "τι να συζητήσουμε για τον ΕΣ ; για τα σαπούνια ή για τους 6 εκ νεκρούς; 1!1!1!"
ΔιαγραφήΑΘΆΝΑΤΟΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφή