Ο φυλετικός πόλεμος ως αποτέλεσμα του καπιταλισμού

 

γράφει ο Ανέστης Θεοφίλου

Αυτές τις μέρες όλη η Ευρώπη έχει γίνει θεατής μπροστά σε ένα αναπόφευκτο γεγονός. Το γεγονός αυτό βέβαια είναι αναπόφευκτο διότι την αποαποικιοποίηση η Ευρώπη την πλήρωσε ακριβά, με αποτέλεσμα όλες οι αποικίες του πάλαι ποτέ τρίτου κόσμου να μεταφερθούν εντός ευρωπαϊκού εδάφους και να μετακενώσουν την πολιτισμική τους κληρονομιά εντός του. Η μετακένωση αυτή βέβαια είναι μια βίαιη μεταβολή επί της κοινωνίας η οποία θέτει τους Ευρωπαίους σε μια διαρκή επαγρύπνηση. Ο δράστης από την Ρουάντα στην Αγγλία που σκότωσε τα τρία ανήλικα κορίτσια ήξερε πως δεν είναι αντιμέτωπος με τους Τούτσι, συνεπώς συνειδητά έπραξε κάτι τέτοιο απέναντι σε λευκής προελεύσεως γηγενείς.

Το αποτέλεσμα προφανές, οι Άγγλοι εθνικιστές και πατριώτες ξεσηκώθηκαν και  τα επεισόδια γενικεύτηκαν. Η αγγλική κυβέρνηση του Σοσιαλδημοκράτη Στάρμερ σαφώς και έσπευσε να λάβει θέση κατά των Άγγλων γηγενών αναμασώντας το επιχείρημα περί ακροδεξιού τραμπουκισμού. Μόνο που στην προκειμένη δεν έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα ''ρατσιστών'' που επιδίδεται σε βίαιες πράξεις έχουμε να κάνουμε με μια συμπαγή μερίδα του αγγλικού λαού η οποία θέτει ζητήματα εθνικής ταυτότητας και πάνω από όλα κοινωνικής αρτιμέλειας.

Η πράξη αυτή του 17χρονου λαθρομετανάστη από την Ρουάντα είναι ίδια με την πράξη του ισλαμιστή δολοφόνου που μαχαίρωσε μέλη του "εναλλακτικού πατριωτικού κόμματος" AFD στην Γερμανία, συνεπώς το πρόβλημα έγκειται στην πολυπολιτισμική Βαβέλ που έχει δημιουργηθεί και μάλιστα δικαιώνεται ο Ernst Junger ο οποίος το μακρινό 1956 είχε δηλώσει ''πως οι εθνικές συγκρούσεις θα περιοριστούν και θα αυξηθούν οι φυλετικές εντός ενός ουδετεροποιημένου κρατικού οργανισμού''. 

Ο Γερμανός εθνικοεπαναστάτης έρχεται να επιβεβαιωθεί από τον διανοούμενο της γαλλικής «Νέας Δεξιάς» Guillaume Faye ο οποίος στο βιβλίο του ''The Racial Civil War'' μίλησε για μια Νέα Ευρώπη η οποία θα έχει κοινωνικές συγκρούσεις μεταξύ Ευρωπαίων μεν  αλλογενών δε. Διότι οι έποικοι με το προσωπείο του μετανάστη είναι το υποκείμενο της Αμερικανικής πολιτικής που διοχετεύει στην κατεχόμενη  Ήπειρο μας τις ροές των χωρών που έχει καταστρέψει με απώτερο σκοπό να τις ελέγξει φέρνοντας εντός ευρωπαϊκού εδάφους πληθυσμούς οι οποίοι είναι εχθρικοί προς την Ευρώπη.

Το φαινόμενο λοιπόν της φυλετικής βίας εξηγείται και είναι απλό, εφόσον η Ευρώπη και δη η αγγλοσαξονική είχε αποικίες είναι φυσικό επόμενο οι λαοί της υποσαχάριας Αφρικής να έχουν μίσος απέναντι στους Ευρωπαίους. Συνεπώς η μετακένωση όλων αυτών των λαθρομεταναστών είναι αυτοκτονία. Εν συνεχεία η φυλετική σύγκρουση πέραν της πολιτισμικής διάστασης είναι μια πολιτική αντιπαράθεση διότι οι θιασώτες της Σχολής της Φραγκφούρτης  ουσιαστικά είναι σύμμαχοι των εισβολέων καθώς επιδιώκουν την ολική διάλυση των δυτικών κοινωνιών ως οντότητα.

Η Σοσιαλδημοκρατική και νεοαριστερή Σταρμερική κυβέρνηση θεώρησε πως το μεταναστευτικό πρόβλημα (το οποίο είναι χρόνιο στην Μ. Βρετανία) λύνεται με την συγκρότηση ειδικής μονάδας καταστολής απέναντι στους εθνικιστές την επονομαζόμενη Cobra. Γεγονότα και καταστάσεις που θυμίζουν δυστοπικά κινηματογραφικά έργα όμως αυτές οι κινηματογραφικές καταγραφές είναι η επικρατούσα πολιτική εντός Ευρώπης.

Μόνο που ο Στάρμερ δεν πράττει αναλόγως επειδή είναι περιορισμένης αντίληψης όπως απαλλακτικτά τονίζουν οι εξαπλουστευμένες συζητήσεις του καφενείου. Ο Στάρμερ εκπροσωπεί μια συγκεκριμένη πολιτική τάξη η οποία και εξυπηρετεί διαμέσου του πολιτισμικού μαρξισμού την πολυφυλετική ατζέντα ούτως ώστε να προωθήσουν οι καπιταλιστές την ατζέντα 2030. Η ατζέντα 2030 στοχεύει στην δημιουργία ενός συμμετοχικού καπιταλισμού ο οποίος θα εξαλείψει τις εθνικότητες προκειμένου να μην υπάρξει συγκροτημένη κοινωνική αντίδραση από τους λαούς με αφετηρία το έθνος.

Ο πρόεδρος των Εργατικών δρα αφενός ιδεολογικά σαν άξιο τέκνο του Λούκατς και αφετέρου η διεθνιστική του ιδεοληψία συμπίπτει με την οικουμενικότητα του νεοφιλελευθερισμού όπου μέσα από τον κοσμοπολίτικο οικονομισμό λειτουργεί ως την κυρίαρχη πολιτική γύρω από τον διεθνοποιημένο καπιταλισμό.

Η εργατική τάξη του σήμερα δεν είναι οι εκφυλισμένοι ΛΟΑΤΚΙ που διαδηλώνουν με την κάλυψη του Σόρος, η εργατική τάξη του σήμερα είναι οι φτωχοποιημένοι Ευρωπαίοι που καλούνται να υπερασπιστούν την ζωή τους από τις ορδές που επιδοτεί η ΕΕ σε συνεργασία με το ίδρυμα Σόρος. Η εργατική τάξη του σήμερα ουσιαστικά είναι άυλη διότι ο εργάτης αντικαταστάθηκε από τον μετανάστη και στη συνέχεια από την μηχανή με αποτέλεσμα η νέο-αριστερά να εκπροσωπεί τους μποέμ όπως σωστά είχε αναφέρει ο Alain De Benoit.

Η τσαμπουκαλεμένη εργατιά της Αγγλίας όπως και οι νεολαίοι της Milwall μαζί με τους Ιρλανδούς του Μπέλφαστ αποφάσισαν πως οι εθνικές τους διάφορές ξεθωριάζουν μπροστά στην φυλετική απειλή που έχει ως γενεσιουργό αρχή τον ίδιο τον καπιταλισμό. Οι Έλληνες εθνικιστές, οι ριζοσπάστες εθνικοσοσιαλιστές γνωρίζουν πως η Αγγλία είναι το λίκνο του τραπεζικού Σιωνισμού καθώς ο Θεόδωρος Χερτζλ είναι αυτός που έθεσε πρώτος το ζήτημα του πολιτικού Σιωνισμού.

Ταυτόχρονα όμως, νιώθουμε μια ηθική νίκη διότι μετά από τόσα χρόνια σκληρής τραπεζικής ηγεμονίας μέσα στην καρδιά του τραπεζίτη παίρνει σάρκα και οστά ένας αγώνας κοινωνικός και εθνοφυλετικός. Η κατάληξη αυτή είναι φυσιολογική καθώς οι κοινωνικές σχέσεις έχουν ενταθεί άρα η παγκοσμιοποίηση καλείται να διαχειριστή τέτοιου είδους εξεγέρσεις διότι το έθνος και η φυλή είναι μια πραγματικότητα και καμιά ταμειακή μηχανή δεν μπορεί να ξεθωριάσει αυτές τις αυθύπαρκτες έννοιες που υποτάσσονται στην βιολογία και στην πολιτισμική κληρονομιά ενός λαού.

Ως Ελληνες εθνικοεπαναστάτες και αντιλαμβανόμενοι την κατάσταση της Ευρώπης δηλώνουμε αλληλέγγυοι στον αγώνα του Αγγλικού λαού για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική ομοιομορφία. Τέλος θα πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις το γεγονός της σιωπής του ''πατριώτη'' Νάιτζελ Φάρατζ όσον αφορά τα γεγονότα …