Alain Delon: η μη πολιτικά ορθή ζωή του, πίσω από τα φώτα της οθόνης! (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Ήταν αδύνατον να μη αναφέρω κάτι για τον Άνδρα αυτόν. Έφυγε ένας μεγάλος, ένα σύμβολο με πολλές όψεις … και πέρα από τα τεράστια ίχνη που άφησε στο σινεμά και την τηλεόραση, υπάρχουν και τα λεγόμενα μη πολιτικά ορθά, αυτά που η νεωτερικότητα πολεμά και εξαφανίζει από τον καθένα μας. Κάποια αποσπάσματα από τα παρασκήνια λοιπόν, βασισμένα σε άρθρα και αναφορές …

Ο Alain Delon, τη δεκαετία του εξήντα, ζούσε στο Παρίσι με τη Dalida, στη Rue d’Orchampt, στη Μονμάρτρη. Εκεί ζούσε πριν ο Ferdinad Céline, από το 1941 έως το 1944. Λίγο μετά τη γέννηση του Alain, οι γονείς του χώρισαν και ο πατέρας του Fabien ξαναπαντρεύτηκε.

 Η νέα σύζυγος είχε ήδη μια κόρη με το όνομα Dauphine, η οποία σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών, παρακολούθησε μαθήματα χορού στο Meudon στην σχολή της Lucette Almanzor, της συζύγου του Céline. Η μητέρα και η και η κόρη συνέχιζαν να συχνάζουν στο σπίτι του Ferdinand Celine επιμελώς και να παρακολουθούν τα γεγονότα και τη ζωή του μεγάλου συγγραφέα, σχεδόν καθημερινά για περίπου επτά χρόνια.

Σε ηλικία μόλις 17 ετών, ο Alain κατατάχθηκε στο γαλλικό ναυτικό ως πεζοναύτης. Θέλησε να αφήσει τα πάντα πίσω του: το μικρό χωριό στον Haute Seine, την ανάμνηση μιας παιδικής ηλικίας που περιπλέκεται από το διαζύγιο των γονιών του, την τοποθέτηση του σε μια θετή οικογένεια, την ασφυκτική εμπειρία του θρησκευτικού κολεγίου, όπου είχε καλλιεργήσει μια επαναστατική και μισαλλόδοξη εφηβεία. 

Χωρίς σπουδές, θα είχε μέλλον πιθανόν σαν εργάτης. Σε ηλικία μόλις δέκα ετών (ο πατριός του ήταν δεσμοφύλακας στο Fresnes, την περιοχή όπου ήταν οι γνωστές φυλακές, που είχαν εκτελεστεί από την Δημοκρατία διανοούμενοι Γάλλοι) είδε γοητευμένος, τον πυροβολισμό του Pierre Laval, που καταδικάστηκε για συνεργασία με την εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία την διάρκεια του πολέμου και έπεσε φωνάζοντας το τελετουργικό «Vive la France!». 

Μόλις στρατολογήθηκε, ήταν το 1953, το τμήμα του ανατέθηκε στο εκστρατευτικό σώμα για τον πόλεμο της Ινδοκίνας. Θα επιστρέψει στη Γαλλία μόνο τρία χρόνια αργότερα, σημαδεμένος από την εμπειρία της μάχης και της ήττας, από την έγκαιρη εξέγερση του ενάντια στους στρατιωτικούς κανόνες και από την ανεξίτηλη φιλία του με τους συντρόφους του.

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...