Ernst von Salomon, το αριστοκρατικό μέλος των Freikorps: ο εξόριστος, ο απαγορευμένος καταστροφέας των πάντων, o εχθρός του σύγχρονου πολιτισμού (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Ο Ernst von Salomon ήταν ο παρίας, αυτός ο εξόριστος, καταστροφέας των πάντων, αφοσιωμένος στην περιθωριοποίηση που περπάτησε στα ερείπια από μάχη σε μάχη και πρόθυμος να καταστρέψει ακόμη και τον εαυτό του για να λιθοβολήσει τον σύγχρονο πολιτισμό. 

Κρεμασμένος στους κόλπους μιας παράλογης, καταστροφικής, αρρενωπής, αισθητικής, ηρωικής Kultur, ο von Salomon χρειάστηκε να αντιμετωπίσει την «Zivilisation», με την παρακμή της  ορθολογικής και εγωιστικής αστικής τάξης, με επίκεντρο το συμφέρον του ατόμου μέσα σε μια κοινωνία που παρακμάζει.  

Ο Ernst von Salomon γεννήθηκε στο Κίελο της Γερμανίας το 1902, από μια οικογένεια μακρινής γαλλο-γερμανικής αριστοκρατικής καταγωγής. Μετά από αρκετές σχολικές αποτυχίες, ο πατέρας του τον μύησε σε μια στρατιωτική καριέρα. Ο νεαρός Ernst κοίταξε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο με έκπληξη, για να ενταχθεί στα Freikorps το 1919. 

Όπως ο Junger, έτσι και αυτός ερμήνευσε τη φιγούρα της σύγχρονης εποχής ενάντια στην νεωτερικότητα του εικοστού αιώνα. Ενάντια στην  δημοκρατία των συμφερόντων, αυτή της Βαϊμάρης, ενάντια στα σύμφωνα των Βερσαλλιών και τις αξίες της αστικής Gestalt (αστική ασφάλεια, κοινωνικός έλεγχος, εμπορικό πνεύμα, οπορτουνισμός), η ζωή του von Salomon σημαδεύτηκε εξ ολοκλήρου από μια ιεραρχική-στρατιωτική αντίληψη, πάντα πολιτικοποιημένη, με στόχο την αντιπαράθεση και σε σύγκρουση εναντίον του οικοδεσπότη, εκείνου που αρνείται την ταυτότητα του άλλου. 

Στα Freikorps ο  von Salomon υπέστη τη γοητεία της βίας, που έγινε κατανοητή ως μια ερωτική και αισθητική παρόρμηση και σε αυτές τις παραστρατιωτικές και παράτυπες πολιτοφυλακές αναζητούσε τη λύτρωση του, την εκδίκηση του γερμανικού πνεύματος ενάντια στην «προδότρια» δημοκρατία.

Το 1922 καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκιση για τη δολοφονία του τότε υπουργού Εξωτερικών Walter Rathenau, αλλά εξέτισε μόνο λίγους μήνες από την ποινή του. Η εμπειρία του στα Freikorps, δημοσιεύτηκε στο περίφημο έργο του “Die Geächteten” (τα Απαγορευμένα), ένα ιστορικό και υπαρξιακό έπος των «στρατιωτών της τύχης» που οφείλουν  την αγριότητα τους στον εμφύλιο πόλεμο που σημάδεψε την αρχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, πρωταγωνιστές πρώτα της σκληρής καταστολής κατά την οποία δολοφονήθηκαν η Rosa Luxemburg και ο Karl Liebknecht και τέλος της μακροχρόνιας τρομοκρατικής υπόθεσης που κορυφώνεται με τη δολοφονία του υπουργού Rathenau. 

Είναι ένα πολύτιμο ντοκουμέντο για την κατανόηση της ευρωπαϊκής ιστορίας που προετοίμασε τον εθνικοσοσιαλισμό και ταυτόχρονα, ένα μυθιστόρημα τρομακτικά επίκαιρο, αυτής της αισθητικής της βίας που είναι η βάση κάθε επανάστασης. Από τα “Απαγορευμένα” λοιπόν, προκύπτει σε ένα αυτοβιογραφικό κλειδί, το τρομερά βίαιο όραμα της πολιτικής και του πολέμου. 

Αυτές φαίνεται να είναι οι μόνες περιπτώσεις ικανές να απομακρύνουν τον σύγχρονο άνθρωπο από την αστική τάξη, να τον θέσουν πριν από την ακραία πράξη, την ολοκληρωτική αυτοθυσία, που αποκαλύπτει μια ιεράρχηση της κοινωνίας με βάση ένα αριστοκρατικό κριτήριο, ανώτερη από την αστική οικονομική αναλογία που διατάσσει την πραγματικότητα σύμφωνα με τη νομισματική αρχή. 

Το έργο αυτό περιφρονεί τον αστό, τη μικρότητα του, τη μικροπρέπεια του, την οικονομική του αξία ως ομογενοποιητική δύναμη ικανή να εντάξει όλη την πραγματικότητα στη μορφή της. Στο βιβλίο “Überlegungen eines Unpolitischen” του Thomas Mann προτείνεται η ίδια δυναμική της σύγκρουσης στην οποία συμμετέχει ο δικός μας αιρετικός: «βαθιά κουλτούρα ενάντια στον επιφανειακό πολιτισμό, οργανική κοινότητα έναντι της μηχανικής κοινωνίας, ήρωες εναντίον εμπόρων, αίσθημα ενάντια στον συναισθηματισμό, αρετή έναντι του λογαριασμού». 

Εν ολίγοις, ο von Salomon  κατάλαβε ότι ο πόλεμος που διεξήγαγαν τα Freikorps (συχνά εκμεταλλευόμενα για δημοκρατικούς σκοπούς) και οι συγκρούσεις μεταξύ εθνικιστών και κομμουνιστών, αποδείχθηκαν λειτουργικές για την αποκρυστάλλωση της αστικής τάξης, που τώρα κυριαρχεί. 

Αποστασιοποιήθηκε επίσης από την άνοδο του Χίτλερ στην καγκελαρία το 1933 και από τον εθνικοσοσιαλισμό, τον οποίο στο βιβλίο του θεωρεί ως συμβιβαστική εκπόρευση της αστικής ιδεολογίας. Ο Von Salomon κατέληξε στους καταλόγους των επαναστατών που αντιτάχθηκαν στο Τρίτο Ράιχ.

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...