Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΟΚΑ Β'. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΟΚΑ Β'. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η σχέση του αρχηγού της ΕΟΚΑ, Γεωργίου Γρίβα, με την 21η Απριλίου και τον Γεώργιο Παπαδόπουλο: ένα ζήτημα ταμπού για την ελληνική και κυπριακή ιστοριογραφία και κυρίως για τον εθνικιστικό «χώρο» (.pdf)

 

Στις 27 Ιανουαρίου 1974 ένας μικρόσωμος απόστρατος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού έφυγε από τη ζωή στη Λεμεσό, έπειτα από οξύ καρδιακό επεισόδιο. 

Ήταν εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψει κάποιος πως ο ηλικιωμένος εκείνος άνδρας με το χαρακτηριστικό μουστάκι καταζητείτο σε ολόκληρη την Κύπρο αναγκάζοντας τη CIA να αφιερώνει εκθέσεις στη δράση του και τον Φιντέλ Κάστρο να του αποστέλλει συγχαρητήρια τηλεγραφήματα. 

Κι όμως, επρόκειτο για τον στρατηγό Γεώργιο Γρίβα γνωστό ως Διγενή …

Συγγραφέας: Μανώλης Πέπονας

Έκδοση ebook: Ιδιωτική έκδοση

Ευθύνη έκδοσης: storia95

για να το διαβάσετε σε .pdf στον σύνδεσμο εδώ ...

Η αλήθεια δια τον Μακάριον: το σπάνιο και απαγορευμένο βιβλίο του καθαιρεμένου μητροπολίτη Κιτίου, Άνθιμου (.pdf)

Ο Μητροπολίτης Άνθιμος ή Ανθέμιος (ο Μαχαιριώτης), Πρόεδρος Αμαθούντος, Νέας Πόλεως Λεμεσού και Κουρίου, ήταν εθνικιστής καθηγητής και θεολόγος, μέλος και αγωνιστής στον εθνικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., προσωπικός φίλος και εξ απορρήτων συνεργάτης του Γεωργίου Γρίβα στον αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου από τον Αγγλικό ζυγό και την ένωση του νησιού με τον Ελληνικό εθνικό κορμό, μέλος της ενωτικής τριανδρίας των Μητροπολιτών, μαζί με τους Κυπριανό της Κυρήνειας και Γεννάδιο της Πάφου, που αντιτάχθηκαν στην πολιτική ανεξαρτησίας του Μακάριου Γ'. 

Η αλήθεια δια τον Μακάριον: πρόκειται για ένα σπάνιο βιβλίο το οποίο κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 1974 λίγο πριν το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το βιβλίο εκδόθηκε στην Αθήνα σε 5.000 αντίτυπα . Κατά την αποστολή του στη Κύπρο κατασχέθηκαν στο τελωνείο Λεμεσού. Κυκλοφόρησε όμως στην Ελλάδα και υπάρχουν αντίγραφα για όποιαν ξέρει να ψάξει. 

Συγγραφέας ήταν ο καθαιρεμένος από τον Μακάριο μητροπολίτης Κιτίου Άνθιμος ο οποίος προσπαθούσε μέσα από το βιβλίο να αποκαθηλώσει πολιτικά (αλλά και θρησκευτικά) τον Μακάριο τον Γ’, αρχιεπίσκοπο και πρώτο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.  

Μέσα από αυτό το βιβλίο ο Άνθιμος παρουσιάζει τον Μακάριο, παραθέτοντας διάφορα περιστατικά τα οποία έζησε δίπλα του, ως εγωπαθή και αρχομανή που δεν πίστευε εξ αρχής στον αγώνα για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και ο οποίος κοροϊδεύοντας τους συνεργάτες του και τον λαό τροχοδρομούσε την ανεξαρτησία για δικό του όφελος. 

Αφήνει αιχμές ακόμα και για την πνευματικότητα και την χριστιανική πίστη του Μακαρίου ενώ τον κατηγορεί και για οικονομικές ατασθαλίες. Τον παρουσιάζει επίσης ως δεισιδαίμον και έχοντας αισθήματα ζήλιας απέναντι στον στρατιωτικό αρχηγό της ΕΟΚΑ Γεώργιο Γρίβα Διγενή. 

Το βιβλίο περιλαμβάνει τα ακόλουθα κεφάλαια: 

Πρόλογος 

Ο Μέγας θεατρίνος της Κύπρου 

 1. Η εν Αθήναις φοιτητική ζωή του 

 2. Αναρρίχησις Μακαρίου εις Μητροπολιτικόν θρόνον Κιτίου 

Έναρξις δυναστείας Κυκκωτών 

3. Αι πρώται μετά την αναρρίχησιν αυτού εις τον Μητροπολιτικόν θρόνον θεαματικαί ενέργειαι 

 4. Η εκλογή μου ως Μητροπολίτου Κιτίου 

  5. Αυτός ο Μακάριος … 

6. Η στάσις της Ιεράς Συνόδου έναντι του κοσμικού αξιώματος του Μακαρίου 

7. Το όνειρον Μακαρίου 

 8. Αδέσμευτος πολιτική Μακαρίου 

 9. Η φήμη του Διγενή θανάσιμος ενόχλησις Μακαρίου 

 10. Ο αριθμός 13 ... 

 11. Αλόγιστος διασπάθισις δημόσιας περιουσίας 

Επίλογος.

για να κατεβάσετε σε .pdf το βιβλίο στον σύνδεσμο εδώ ...

Αποκλειστικό: συνέντευξη με μια συναγωνίστρια της Κύπρου

 Πολλές οι εξαιρέσεις του δεξιού κανόνα στην γη της Μεγαλονήσου. Μια νέα γενιά μεγαλώνει χωρίς τα βαρίδια της κάλπικης «εθνικοφροσύνης» και μια παλιότερη δείχνει να αφουγκράζεται ακόμη τις προκλήσεις του μέλλοντος, πάνω από όλα όμως να πράττει εκεί όπου άλλοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν. 

Η συντακτική μας ομάδα από το 2007 σε πλήρη συνεργασία με τους συναγωνιστές της νήσου, ενώ σήμερα σειρά έχει μια αποκλειστική συνέντευξη με μια Ελληνίδα της Κύπρου που πέρα από την γοητεία της ως γυναίκα έχει να επιδείξει και μια ποιοτική πολιτική σκέψη και ακτιβιστική δράση.

 Αγαπητοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες από την γη που πότισαν με το αίμα τους - ανάμεσα σε πολλούς άλλους - οι αντάρτες της ΕΟΚΑ Α’ & Β’ η συναγωνίστρια L’ Ombre d’ un Doute δίνει απαντήσεις για όλους και για όλα …

Χαίρε! Ευχαριστούμε για τον χρόνο και την τιμή. Πρώτη ερώτηση. Πότε εντάχθηκες στους Εθνικιστές της Κύπρου;

Κατ' αρχάς θερμές ευχαριστίες για την πρόσκληση γι' αυτή τη συνέντευξη. Στους Εθνικιστές εντάχθηκα «επίσημα» τον Ιούλιο του 2011, με αφορμή τη φονική έκρηξη στην Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» του Μαρί. Τότε 13 παλληκάρια έχασαν την ζωή τους σε μια άνιση μάχη και θυσιάστηκαν στην υπηρεσία της πατρίδος. Επιτρέψτε μου να πω ότι προηγήθηκαν εγκληματικές και θανατηφόρες αποφάσεις από τους κρατούντες που παραμένουν μέχρι σήμερα ατιμώρητες. Της έκρηξης ακολούθησε μια εκκωφαντική κοινωνική αναταραχή, που οδήγησε τους πολίτες έξω από το Προεδρικό Μέγαρο και τον τότε κομμουνιστή Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια στο στόχαστρο. 

Και τούτο, καθώς διαφαινόταν ότι οι αποφάσεις για την φύλαξη των εμπορευματοκιβωτίων με τα εκρηκτικά, ήταν απόφαση της ίδιας της κυβέρνησης. Ακολούθησαν λοιδορίες επί των 13 ηρώων, ένα πόρισμα που αγνοήθηκε και τα συντρίμμια μιας καταρρακωμένης πολιτείας. Στις διαμαρτυρίες λοιπόν έξω από το Προεδρικό, συνάντησα κάποια παιδιά που φορούσαν μαύρα ρούχα και που έφεραν διακριτικά του εθνικιστικού χώρου. Η μαχητικότητα που τους χαρακτήριζε, η αγωνιστική τους διάθεση και η ομοψυχία που διέκρινα ανάμεσα τους με ώθησε στο να ενταχθώ ενεργά πλέον στον Εθνικιστικό χώρο, μιας και ο παλαιοκομματισμός και η δημοκρατία που ευαγγελίζεται αυτό το κράτος με άφηναν πάντα παγερά αδιάφορη.

Ποια η άποψη σου για το ΕΛΑΜ;

Το ΕΛΑΜ εισήλθε το 2016 οριακά στη Βουλή με τις θυσίες μιας μερίδας εθνικοσοσιαλιστών και άλλων γνήσιων αγωνιστών της Ιδέας. Το 2016 ήμουν ήδη στέλεχος του εν λόγω κινήματος (τώρα κόμμα), μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, με έντονη παρουσία σε δράσεις, πλούσια αρθρογραφία στην εθνικιστική ιστοσελίδα και την εφημερίδα «Ελλάς του Νότου» όπως επίσης και υποψήφια στις βουλευτικές εκλογές στην επαρχία μου, δηλαδή την Λευκωσία. Έλαβα σχεδόν 600 ψήφους από το σύνολο των 13,049 που έλαβε το ΕΛΑΜ παγκύπρια. Και αυτό μέσα από μια επώδυνη προεκλογική αφού είχα στοχοποιηθεί από τους εγχώριους «πετσωμένους» από το χρήμα καναλάρχες και δημοσιογράφους οι οποίοι είχαν δημοσιεύσει πληθώρα ανοικιών σχετικά με μια υπόθεση δικαστική. Αυτό με πείσμωσε ακόμη περισσότερο.

Με μηδαμινές προεκλογικές δαπάνες, το αποτέλεσμα ήταν ένα ηχηρό χαστούκι ενάντια στο κατεστημένο. Από το ΕΛΑΜ αποχώρησα το 2017 για καθαρά ιδεολογικούς λόγους συνειδητοποιώντας ότι δεν ήταν διατεθειμένοι να συγκρουστούν με το κράτος, τους μπάτσους και την antifa. Προτίμησαν να παραμείνουν πιστοί στις δημοκρατικές διαδικασίες και τα ξινά κόλλυβα του κοινοβουλευτισμού. Κάτι που είναι σε σύγκρουση με τις αρχές της υποφαινόμενης και το αξιακό σύστημα των γνήσιων εθνικοσοσιαλιστών και αντιδημοκρατών. Οι πραγματικοί επαναστάτες και αγωνιστές δεν αρνούνται το παρελθόν τους.

Πιστεύεις η ηγεσία του ΕΛΑΜ είναι ένα ακόμη εξάρτημα του συστήματος ή απλά πορεύεται σε θολά νερά;

Είτε απαντήσω θετικά στο πρώτο είτε στο δεύτερο, το βέβαιο είναι ότι η ηγεσία έχει αλλάξει πλεύση για την πολιτική επιβίωση της εντός του κοινοβουλευτισμού. Έχουν απεμπολήσει την Ένωση και μιλάνε για ενιαίο κράτος, δηλαδή την αναβίωση του εφιάλτη της Ζυρίχης σε συνεταιρικό κράτος με μια μειονότητα με την οποία έχουμε εθνοτικές διαφορές, τους αποκαλούμενους τούρκο«κύπριους». Παρευρέθησαν σε παρελάσεις για την επέτειο της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, μια επέτειο θλιβερή για τον κάθε Ελληνόψυχο της Κύπρου, αφού ουσιαστικά αυτή η επέτειος υμνεί τον ενταφιασμό της Ένωσης. Για την Ένωση οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ έχυσαν το αίμα τους. Για την Ένωση οδηγήθηκε στην αγχόνη ο αγωνιστής Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο άριστος μαθητής, ο ποιητής της Ένωσης. Το  να στηλιτεύουν τις χρυσές σελίδες της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας μας ως Έλληνες της Κύπρου  (Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας  1955 - 59) όπως επίσης να καπηλεύονται τις θυσίες των μαρτύρων της Φυλής για πολιτικές καριέρες είναι ανήθικο.

Με ποιες ομάδες και κινήσεις από τη μητροπολιτική Ελλάδα έχεις επαφές;

Κατά την περίοδο που ήμουν ενεργά δραστήρια στο πολιτικό χώρο της Κύπρου και λόγω της συνεργασίας του ΕΛΑΜ με τη Χρυσή Αυγή είχα επαφές με τους συναγωνιστές πάνω. Με κάποιους διατηρήσαμε επαφή ακόμη και μετά την αποκήρυξη της Χρυσής Αυγής από το ΕΛΑΜ και τη διακοπή συνεργασίας λίγο πριν τα γεγονότα της δίκης του 2020 στην Ελλάδα. Δεν έχω επαφές με άλλους πολιτικούς σχηματισμούς και δεν το επιδίωξα ούτε είναι αυτοσκοπός. Διαβάζω συστηματικά την αρθρογραφία αξιόλογων συναγωνιστών αυτόνομων πρώτα του «Μαύρου Κρίνου»  και πολλά άρθρα σε ιστολόγια άλλων αντιδημοκρατών/νεοφασιστών/εθνικοσοσιαλιστών με τους οποίους μοιράζομαι τις ίδιες ανησυχίες και προβληματισμούς

Ένας σπουδαίος ιδεολόγος είχε κάποτε γράψει:

"... πότε δεν ήταν ότι πιο περήφανο διαθέτουμε σε αυτό τον κόσμο η ίδια μας η ζωή και τα κατορθώματα που φέρνει η θέλησή μας; Και αν θυμάσαι, ακόμη και στην πρώιμη ανωριμότητα μας, ξέραμε να διακρίνουμε τους ήρωες από τις πληγές τους και όχι από τα λόγια τους. Τους εργάτες και αγωνιστές της ζωής από τα χέρια τους και τους συντρόφους από τα βλέμματα τους. Πιστεύουμε σε μια ιδιαίτερη αριστοκρατία, αυτή των πεδίων που διαμορφωθήκαμε και εμείς. Αυτός είναι ο κόσμος μας. Και αν δεν ήταν, ίσως έπρεπε να τον επιλέξουμε. Είναι η μεγάλη μας πρόκληση. Σκέψου, ήμασταν παιδιά και ασφυκτιούσαμε για μία ελπίδα ...".

Έτσι ακριβώς αισθάνομαι και εγώ στην παρούσα φάση και υιοθετώ τα ανωτέρω ως κομμάτι του είναι μου και τρόπο ζωής. Αυτό εξάλλου προστάζει τόσο η ίδια η Ιδέα μας όσο και το αξιακό μας σύστημα.

Ποια η θέση απέναντι στην ΕΟΚΑ Α’  και ΕΟΚΑ Β’;

Η ΕΟΚΑ Α’ είναι για μένα το πιο ιερό φάσμα της νεότερης Ιστορίας μας ως Έλληνες της Κύπρου. Μια χούφτα λεβέντες υπό την καθοδήγηση του Άξιου Τέκνου της πατρίδας μου, Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα - Διγενή πολέμησαν με λιγοστά μέσα και οπλισμό, ενάντια σε μια ολόκληρη Βρετανική Αυτοκρατορία και αποικιοκρατία. Σκοπός, η Ένωσις και μόνον η Ένωσις. Η ΕΟΚΑ Β’ δεν είχε άλλη αποστολή και άλλο σκοπό από αυτό της ΕΟΚΑ Α’  με πολιτικοστρατιωτική δράση. Την απαγκίστρωση δηλαδή από τα τετελεσμένα των Συμφωνιών της Ζυρίχης Λονδίνου για τα οποία την απόλυτη ευθύνη φέρουν οι Μακάριος και Καραμανλής. Θα είναι αιωνίως υπόλογοι στο Έθνος για την προδοσία τους.

Γεώργιος Γρίβας. Τι συναίσθημα έχεις όταν ακούς αυτό το όνομα;

Δέος. Ο δρόμος που είχε διαλέξει είχε σαν βάση του τα ιδανικά και τις αξίες, ένας δρόμος γεμάτος σκληρούς αγώνες για λευτεριά, τιμή και αξιοπρέπεια. Μόνος εναντίον όλων. Ενάντια στους Τούρκους, το ΑΚΕΛ, ενάντια στην 21η Απριλίου, ενάντια στους Άγγλους και τους Τέκτονες. Μια πορεία που οδηγούσε στο σημαντικότερο, ίσως, όραμα της ζωής του, για εθνική αυτοδιάθεση και ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα. Ο Στρατηγός Γρίβας υπήρξε ένας από τους λίγους απομείναντες Έλληνες που γνώρισε καλά από πρώτο χέρι τον κίνδυνο, την τόλμη, την δόξα και την αποφασιστικότητα. Χαρακτηριστικά που τον αναγάγουν σε ύψιστο πρότυπο προς μίμηση. Γίνεται συνεχώς μια προσπάθεια αμαύρωσης του τιμημένου ονόματος του Διγενή, τίποτα όμως και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την τεράστια προσφορά του προς το Έθνος. Γρίβα κοιμήσου, Γρίβα ξεκουράσου, η Ένωση θα γίνει τη θέλουν τα παιδιά σου. ΑΘΑΝΑΤΟΣ.

Ποιοι στηρίζουν σήμερα τη Διζωνική και ποια η άποψη σου για το μέλλον του Κυπριακού;

Όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα στηρίζουν τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και το σημερινό ακροδεξιό ΕΛΑΜ την λύση ενιαίου κράτους. Στόχος της κυπριακής κομματοκρατίας είναι μια λύση - διάλυση τουρκοσυνεταιριστική που θα επιτρέψει την κυριαρχία της Τουρκίας σε ολόκληρο το νησί. Τουτέστιν, νομιμοποιούνται τα τετελεσμένα της εισβολής, οι έποικοι, οι Τουρκοκύπριοι από μειονότητα αναβαθμίζονται και παραχωρούνται τα υπερπρονόμια. Ουδέποτε κλήθηκε ο λαός να αποφασίσει αν επιθυμεί ΔΔΟ. Ουδέποτε ερωτήθη ο λαός να απαντήσει αν αποδέχεται τις τέσσερις βασικές ελευθερίες που θα παραχωρηθούν στους Τούρκους εξίσου με τους πολίτες του ελληνικού κράτους. Με λίγα λόγια θα έχουν όλοι οι Τούρκοι δικαίωμα εγκατάστασης στη Κύπρο, διακίνησης και δραστηριότητας.

Το ενιαίο κράτος που προτείνει το ΕΛΑΜ δεν είναι τίποτα άλλο από μια παραλλαγή της Διζωνικής και Δικοινοτικής θεμελίωσης του κράτους που θα νομιμοποιήσει το πολιτικό στόχο της εισβολής που ήταν η συγκέντρωση των Τουρκοκυπρίων σε μια ενιαία και αυτοδιοικούμενη εδαφική ζώνη, η οποία δεν θα παύσει ποτέ να έχει σχέσεις με την Τουρκία. Η πρόταση του ενιαίου κράτους είναι η απάτη του συστήματος του ενδοτισμού που έχει σκοπό να κτυπήσει την αντιομοσπονδιακή αντίσταση δημιουργώντας ένα μέτωπο συστημικών ακροδεξιών και λοιπών οργανώσεων. Το μέλλον του Κυπριακού διαγράφεται δυσοίωνο. Η συνεχής διολίσθηση, τα επικίνδυνα μονοπάτια μέσω των αποκαλούμενων «συνομιλιών» με τον κατακτητή είχαν μέχρι σήμερα κόστος για τον Κυπριακό Ελληνισμό της μαρτυρικής Μεγαλονήσου.

Ποια η θέση σου για το Ουκρανικό;

Οι  Ουκρανοί πολεμούν για την πατρίδα τους απέναντι σε μια αυτοκρατορία. Τι άλλο να κάνουν - και απευθύνομαι σε αυτούς που στηρίζουν το γνωστό πλυντήριο με το όνομα κυπριακή οικονομία - μήπως να γλύψουν κάποιο κόκκαλο του Κρεμλίνου μέσα από ομάδες και κόμματα όπως γίνεται εδώ αλλά στην βόρεια Ελλάδα; Δεν πολεμούν για τον εβραίο πρόεδρο τους αλλά επειδή κάποιοι χτυπούν και με ισραηλινούς πυραύλους παιδικές χαρές και άμαχους, καταστρέφουν υποδομές στο όνομα του αντιναζισμού ... αφού πρώτα διοργανώσουν και αντιφασιστικό συνέδριο με συμμετοχή των περιούσιων. Η Μαριούπολη συντρίμμια σε μια χώρα που οι Ορθόδοξοι είναι σε μεγαλύτερο αριθμό αναλογικά από τους νεοσοβιετικούς που ευλογούν εδώ και χρόνια οι μοναχοί του όρους και οι εφοπλιστές. Ο Πούτιν δεν έχει να χάσει κάτι από τις καταθέσεις και τα ακριβά γούστα του, όλοι οι μεγαλοαστοί έκρυψαν τα παιδιά τους για να μην πάνε να πολεμήσουν και οι τύποι που τον στηρίζουν θα αυξήσουν τα έσοδα από την παραχώρηση της Ουκρανικής γης σε Κινέζους και το εμπόριο όπλων. 

Ποινικοί και εγκληματίες μαζί με Ασιάτες και Καυκάσιους βιάζουν και σκοτώνουν, απαγάγουν λευκά παιδιά και κάνουν οι φανατικοί πρώην κομματικοί θρησκευτικές λειτουργίες στα ερείπια του Azovstal για να φύγουν τα κακά δαιμόνια! Μήπως να τους υποδέχονταν με ροδοπέταλα τους εισβολείς; Ξεκάθαρα ενάντια στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. όμως οι Ρώσοι το ενίσχυσαν τελικά σε κάθε επίπεδο με αυτή την ανόητη επίθεση σε ένα Σλαβικό έθνος που έχει υποφέρει όσο κανένα άλλο εδώ και εκατό χρόνια. Εδώ εκτέθηκε σε όλη της την γελοιότητα η εγχώρια εθνοκάπηλη σκηνή από τον κάθε ρωσόφιλο μέχρι τον Βδελόπουλο.  Τους σκεπάζει η μπόχα της αμάθειας, της θρησκοπληξίας και του σκοταδισμού που τους διακρίνει. Για λίγα ρούβλια ξεπουλήθηκαν όπως παλιότερα για λίγα δολάρια και αγγλικές λίρες είχαν ξεπουληθεί οι παππούδες τους.

Ποια η θέση σου για την Αυτονομία;

Αηδιασμένη απ’ την ανυπαρξία σημαντικού υποβάθρου, από τον εκφυλισμό των πολιτικών κομμάτων και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού με ότι αυτό συνεπάγεται, η αυτονομία δείχνει να αποτελεί τη μοναδική ιδεολογική επιλογή για τον κάθε Έλληνα Εθνικιστή, Φασιστή και Εθνικοσοσιαλιστή. Η διαφορά μας από τους υπόλοιπους του «χώρου» έγκειται στο ότι δεν χάσαμε ποτέ την Πίστη στην Ιδέα. Δυναμώνουμε. Σ' αυτό το γεγονός συμβάλλει το ότι ο κάθε ένας πρωτίστως νοιάζεται για να αναπτύσσεται εσωτερικώς. Μελέτη λοιπόν και άριστη γνώση ιστορικών γεγονότων και ιδεολογικών βιβλίων που γράφτηκαν με το Αίμα των αξιόλογων δασκάλων της Ιδέας. Εναντίον όλων, αναδυόμαστε πιο δυνατοί και στεκόμαστε όρθιοι στον κόσμο όπου τα πάντα  ακολουθούν μια συγκεκριμένη διαδρομή σήψεως περιμένοντας και αυτά τη σειρά τους προς τον θάνατο. Καταφέραμε και επιβιώσαμε μέσα από σκληρές δοκιμασίες, άδικες διώξεις, στοχοποιήσεις και αναμένουμε τη στιγμή της μεγάλης αντεπίθεσης.

Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον;

Επιδιώκουμε την δημιουργία ενός κοινού επαναστατικού εθνικιστικού μετώπου. Η αστική δημοκρατία, το κομματικό κράτος και του καπιταλιστικό μοντέλο που εργάζεται αποκλειστικά για το οικονομικό όφελος δεξιστερών ολιγαρχών πρέπει να οδηγηθούν στα χρονοντούλαπα των αζήτητων της ιστορίας. Θα συνεχίσω να παρεμβαίνω στα δημόσια ζητήματα,  να αρθρογραφώ, να είμαι αλληλέγγυα και να μοιράζομαι προβληματισμούς με άλλους αξιόλογους πολιτικούς στρατιώτες της Μεγάλης Ιδέας.

Ποιο το μήνυμα σου προς τους συναγωνιστές και συναγωνίστριες;

Πετάξτε τις αλυσίδες σας. Δυναμώστε σαν ατσάλι. Προετοιμαστείτε για τη μάχη της ζωής μας για την επιβίωση. Οι αυθεντικές, επαναστατικές και εθνοκοινωνικές φωνές δε θα σιγάσουν ποτέ. Θα φτάσουν μέχρι τον ουρανό και πιο πάνω για την δική μας έφοδο. 

Ζήτω η Νίκη! Στην Κερύνεια ξανά με την ξιφολόγχη στα χέρια!

Горячие сердца Кипра: история ЭОКА-Б. Андрей Правдин - Κύπρος καρδιές γεμάτες φωτιά - η ιστορία της ΕΟΚΑ Β΄ (εισαγωγή Λουκάς Σταύρου)


Σελίδες 222

Σεπτέμβριος 2022

Εκδόσεις Seyatel

Andrei Pravdin

Εισαγωγή: Λουκάς Σταύρου

The Russian publishing house "Seyatel" (Σπορέας) specializing in historical literature has published a unique book telling the reader the story of one of the most mysterious organizations in the Greek world, EOKA - B  - "Cyprus hearts full of fire: the history of EOKA - B". 

In his book, the author Andrei Pravdin, referring to numerous sources, tells the story of the formation and work of EOKA - B. 

At the end of the book, the biographies of Ηλιάδης Σωκράτης, Κωνσταντίνου Κίκης, Παπαδόπουλος Λευτέρης, Καρούσος Γεώργιος and Νίκος Σαμψών

The introduction to the book was written by Λουκάς Σταύρου

The book is supplied with numerous rear photographs. 



Το πρώτο βιβλίο σε ξένη γλώσσα με εισαγωγή του Λουκά Σταύρου (κυκλοφορεί μόνο στη Ρωσική) για τον μεγαλύτερο αντάρτη της σύγχρονης Ελληνικής στρατιωτικής ιστορίας και την ένοπλη οργάνωση ΕΟΚΑ Β'. 

Τον άνθρωπο που μίσησαν Άγγλοι, Τούρκοι, Έλληνες (ανάμεσα τους οι ηγέτες της 21ης Απριλίου, οι κομμουνιστές αλλά και οι δημοκράτες κάθε είδους της μεταπολίτευσης).

Τον άνθρωπο για τον οποίο δεν θα δείτε ποτέ αφιέρωμα σε κανάλι της κρατικής τηλεόρασης ή αναφορά σε σελίδα σχολικού βιβλίου. 

Τον άνθρωπο που υποκλίθηκε στην ευφυία του και την αντάρτικη στρατηγική του ο Fidel Castro και η ηγεσία του IRA.

Τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα - Διγενή τον αιώνιο αντάρτη, τον Μαύρο Παρτιζάνο!

Ο άνθρωπος σύμβολο της ένοπλης αντίστασης των εθνικιστών όσο και αν κάποιοι προσπάθησαν να τον διαγράψουν ή να τον μειώσουν. 

Αυτός που εμπνέει τους εθνικιστές οπαδούς αλλά και όλους όσους πιστεύουν ακόμη στην ΕΝΩΣΗ. 

Τον τρέμουν ακόμη και νεκρό. 

Στρατηγός Γεώργιος Καρούσος: Η άγνωστη συνέντευξη του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Β' που συγκρούστηκε με την Στρατιωτική Κυβέρνηση της 21ης Απριλίου 1967

 

Απόσπασμα από την πηγή της συνέντευξης:

Λίγα λόγια για τον Γ. Καρούσο

"Ο Αντιστράτηγος Γεώργιος Καρούσος γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας το 1928.

Στην Κατοχή, εντάχθηκε εθελοντής στις Εθνικές Ομάδες του Ν. Ζέρβα κι εκπαιδεύτηκε σε σχολείο αξιωματικών του ΕΔΕΣ. Έλαβε μέρος σε μάχες κατά των κατακτητών και σε αμυντικές επιχειρήσεις κατά του ΕΛΑΣ. 

Μετά την απελευθέρωση, εντάχθηκε στον νεοσυγκροτηθέντα Εθνικό Στρατό και μετά από φοίτηση σε στρατιωτική σχολή, συμμετείχε στις επιχειρήσεις 1946-1949.

Το 1964 στην Κύπρο, συγκρότησε την 31 Μοίρα Καταδρομών και την οδήγησε στις επιχειρήσεις Τηλλυρίας κατά των Τουρκοκυπρίων. Τον Απρίλιο του 1967, διαφώνησε με την ανάμειξη του στρατεύματος στην πολιτική και αποτάχθηκε. Φυλακίστηκε, εξορίστηκε για 4 έτη, απέδρασε και κατέφυγε στην Κύπρο. 

Μετά τον θάνατο του Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα - Διγενή, τον Φεβρουάριο του 1974 ανέλαβε την αρχηγία της ΕΟΚΑ Β’. Αντέδρασε στην καθοδήγηση της ΕΟΚΑ Β’ από το χουντικό καθεστώς των Αθηνών, περιθωριοποιήθηκε και διέφυγε στην Ελλάδα, όπου συνελήφθη και τέθηκε σε περιορισμό.

Το 1975 προήχθη σε ταξίαρχο και ανέλαβε διοικητής της 79 Στρατιωτικής Διοικήσεως (Σάμος). Αντιμετώπισε την προκλητική τακτική τουρκικής ακταιωρού που προσέγγισε το λιμάνι της νήσου, με προειδοποιητικό κανονιοβολισμό από ελληνική κανονιοφόρο.

Το 1978, τοποθετήθηκε υποδιευθυντής της Διευθύνσεως Ειδικών Δυνάμεων και το 1979 διοικητής της ΙΙΙ Μεραρχίας Ειδικών Δυνάμεων. Αποστρατεύθηκε το 1981, προαχθείς σε αντιστράτηγο.

Ο Αντιστράτηγος Γεώργιος Καρούσος, έλαβε μέρος σε 97 μάχες. Προήχθη δύο φορές επ’ ανδραγαθία. Τιμήθηκε με 4 Χρυσά Αριστεία Ανδρείας, τον Πολεμικό Σταυρό Β’ Τάξεως, 3 Πολεμικούς Σταυρούς Γ’ Τάξεως, 6 Μετάλλια Εξαιρέτων Πράξεων, το Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας, το Μετάλλιο Εθνικής Αντιστάσεως, το παράσημο του Χρυσού Σταυρού του Φοίνικος, του Χρυσού Σταυρού Γεωργίου και του Αργυρού Σταυρού μετά Ξιφών. Απεβίωσε στις 23 Φεβρουαρίου 2005"

για να διαβάσετε την συνέντευξη στον σύνδεσμο εδώ ...

Αυτόνομοι Κύπρου: EOKA - ΕΝΩΣΗ

1 τμχ - 10 ευρώ
2 τμχ - 15 ευρώ
5 τμχ - 25 ευρώ

 Κάρτα 8 x 5,5 εκατοστά

Καρφίτσα 2,5 cm

EOKA - ΕΝΩΣΗ 

το σύμβολο που είχαν πάνω τους τα συλληφθέντα μέλη της ΕΟΚΑ Β’ στην Λεμεσό το 1973 …

για επικοινωνία: avalonzbs63@gmail.com

Ο Διγενής απέθανε: η νεκρολογία στην εφημερίδα «Πατρίς» για τον θάνατο του Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα






Ευχαριστούμε την Αυτόνομη Συναγωνίστρια από την Κύπρο για το αρχειακό υλικό

«Έπεσεv o βαθύσκιoς δρυς υπό τη σκιάv τoυ oπoίoυ τo Έθvoς τωv Ελλήvωv εγvώρισεv ημέρας μεγαλείoυ και αvατάσεως. Ο μυθικός Διγεvής υπέκυψε χθες εις τα μαρμαρέvια αλώvια αφoύ εκτυπήθη γεvvαίως με τov χάρovτα.

Ο ακατάβλητoς κατεβλήθη υπό τηv κoιvήv μoίραv τωv αvθρώπωv.

 Και διήλθε τηv Αχερoυσίαv, όπoυ o ψυχoπoμπός περιδεής τoν ωδήγησε διά vα συvαvτήση τoυς συvτρόφoυς και τα παλληκάρια τoυ μετά τωv oπoίωv ηγωvίσθη αγώvας ωραίoυς και μεγάλoυς υπέρ τov ήμισυ αιώvα, vα συvαvτήση εκείvoυς πoυ άφησαv τα oστά τωv vα λευκαίvωvται εις τoν Σαγγάριov, εκείvoυς πoυ εις τηv κατάλευκov απεραvτoσύvηv της Πίvδoυ έγραψαv επάvω εις τo χιόvι καταπόρφυρov τov ύμvov εις τηv Ελευθερίαv, εκείvoυς oι oπoίoι έστησαv τείχoς απόρθητov τα ηρωϊκά στήθη τωv εις τo Θησείov και εις τo Παγκράτι και αλλαχoύ της Ελλάδoς, εκείvoυς τoυς αλησμovήτoυς εφήβoυς της ΕΟΚΑ τoυς oπoίoυς μετέτρεψε με τηv θερμoυργόv πvoήv τoυ εις ημιθέoυς και ήρωας.

 Τov συvώδευσε χθες συγκεκιvημέvoς και αυτός o ψυχoπoμπός, διά vα συvαvτήση τov Αυξεvτίoυ και τov Καραoλήv, και τov Παλληκαρίδηv. Τov υπεβάστασε κατά τηv άvoδov εις τας κλίμακας τoυ εθvικoύ παvθέoυ, όπoυ συvήvτησε τoυς πεσόvτας υπό τας διαταγάς τoυ εις τη Τηλλυρίαv και αλλαχoύ.

 Νεκρός o Διγεvής. Είχoμεv πιστεύσει σχεδόv ότι ήτo αθάvατoς. Η μεγαλωσύvη τoυ μας έκαμε vα λησμovήσωμεv, ότι ακόμη και ως Διγεvής υπέκειτo εις τηv μoίραv τωv αvθρώπωv, εις τηv μoίραv ακόμη τoυ Σαραvτάπηχoυ.

Έπεσεν o Δρυς. Και τo Έθvoς τωv Ελλήvωv έμειvε oρφαvόv. Ξέχασε τov ηγέτηv και τov πατέρα τoυ.

Η Iστoρία, η oπoία δεv δεκάζεται και δεv κατατρoμoκρατείται, θα είπη τov λόγov της διά τov Διγεvήv. Θα γράψη σελίδας δι' αυτόv. Διότι, υπήρξε μέγας. Διότι υπήρξεv εθvική πρoσωπικότης αvήκoυσα σχεδόv εις άλλov κόσμov από τov ιδικόv μας. Ητo ως vα ήλθεv- από κάπoιαv αγαθήv της Iστoρίας βoυλήv- από τo Εικoσιέvα και ήλθεv εις τηv επoχήv μας διά vα τηv διαμoρφώση, διά vα μας δημιoυργήση μoίραv ιστoρικήv.

Υπήρξε μεγάλη, αλλά και τραγική μoρφή o Διγεvής. Εvώ χάριv της vέας εθvικής πρoσπαθείας ευρίσκετo αφαvής, απεβίωσαv πρoσφιλείς oικείoι τoυ ως o αδελφός τoυ, o σύγγαμβρός τoυ, o πεvθερός τoυ.

Εφυγεv τηv ώραv της μεγάλης εθvικής εξoρμήσεως. Επάvω εις τo ιερόv λείψαvov τoυ, με τηv χείρα εις τηv καρδίαv και γvωρίζovτες καλώς τα πράγματα λέγoμεv τoύτo: Ο Διγεvής πoλύ εταλαιπωρήθη τελευταίως. Τov κατεπόvησαv και τoυ αφήρεσαv ζωήv τα μέτρα ασφαλείας τα oπoία ελάμβαvov. Διότι εκατovτάδες επικoυρικώv εστάλησαv vα τov εύρoυv και τov εξovτώσoυv. Διότι στρατιά χαφιέδωv ειργάζετo πρoς τov σκoπόv αυτόv. Και απέθαvεv εις αυστηρόν απoκλεισμόv. Έδωσε και τηv τελευταίαv πvoήv τoυ διά τηv Εvωσιv. Τo "έπεσεv εις τας επάλξεις δεv είvαι σχήμα κεvόv. Απoδίδει απoλύτως τηv πραγματικότητα. Ο Διγεvής έπεσεv εις τας επάλξεις.

Και η μεv σαρξ θα καταβή εις τη γηv, ακoλoυθoύσα τov δρόμov της φθoράς και της τελειώσεως. Όμως o Διγεvής είvαι o αθάvατoς. Τρέμoυv αι χείρες μας. Αιμάσσει η καρδία μας, κρoυvoί εξέρχovται από τoυς oφθαλμoύς μας. Ο Διγεvής απέθαvεv.

Αφήvει o εκλιπώv εθvικός γίγας μίαv oλόκληρov εθvική περιoυσίαv oπίσω τoυ. Περιoυσίαv η oπoία θα αξιoπoιηθή. Ό,τι διαρκέστερov θα μείvη, θα είvαι η μέχρι θαvάτoυ εμμovή εις τηv Ελλάδα και εις τηv Εvωσιv. Θα μείvη αιωvίως αvηρμέvη εις τας ψυχάς η φλόγα πoυ έδωσεv o Πρoμηθεύς εκείvoς.

Γovατίζει εμπρός εις τo φέρετρov τoυ τo Εθvoς. Τov πρoσκυvά η ελληvική Κύπρoς. Τov κλαίvε τα παλληκάρια τoυ, μέσα από τα υγρά κρησφύγετα τωv, μέσα από τας σκoτειvάς φυλακάς, παvτoύ όπoυ ευρίσκovται. Αλλά και oμvύoυv και πάλιv: Ο ΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧIΖΕΤΑI ΔIΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣIΝ. Και όταv η κυαvόλευκoς απλωθή εδώ, σύμβoλov κρατικής πλέov εξoυσίας, θα μεταβώμεv εις τo Μvήμα τoυ διά vα τoυ αvακoιvώσωμεv. Οσoι απoμέvωμεv. Και θα σκιρτήση o " Γέρoς" μας».

Ο συναρχηγός της ΕΟΚΑ Β΄ Λευτέρης Παπαδόπουλος και μια άγνωστη συνέντευξη για το Κυπριακό στο περιοδικό «Αντίδοτο» (.pdf)

Τον Αύγουστο του 2015 κυκλοφορεί σε επιλεγμένα σημεία διανομής το δεύτερο τεύχος από ένα νέο περιοδικό που εκφράζει την εποχή εκείνη τους «Αυτόνομους Εθνικιστές» της Καλαμάτας. Είναι το «Αντίδοτο» που έχει πάρει τον τίτλο από το ομώνυμο περιοδικό της «Τρίτης Θέσης» το οποίο κυκλοφορούσε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και είχε θεωρηθεί από τους ξένους συναγωνιστές ως ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης. 

Η έκδοση αυτή ξεχωρίζει όμως για μια συνέντευξη που ουδείς από τον  «χώρο» τόλμησε να αναφέρει ή να ανεβάσει στο διαδίκτυο ή να αναπαράγει έστω σε κάποιο έντυπο μέσο. Μια εκτενής αναφορά σε ένα πρόσωπο που βρέθηκε στο πλευρό του Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα του πολέμαρχου που εξευτέλισε 40.000 Άγγλους στρατιώτες τρεις στρατηγούς και έναν στρατάρχη. 


Σκληροπυρηνικός στις απόψεις του και αυτός που ήθελε την εξόντωση του ρασοφόρου «εθνάρχη» - πρόταση που δεν έγινε δεκτή από τον Γρίβα - ενώ διώχθηκε βασανίστηκε και φυλακίστηκε για τις ιδέες του και την δράση του από το ανθελληνικό Μακαριακό καθεστώς. Καταδικάστηκε από τους νέους εχθρούς της πολυπόθητης Ένωσης σε 80 χρόνια κάθειρξη επειδή συμμετείχε στην προσπάθεια ανατροπής του τυράννου αλλά και για ένα βιβλίο με σημαντικές αποκαλύψεις για τον ρόλο του τροτσκιστή καλόγερου. 

Δεν είναι άλλος από τον συναρχηγό της ΕΟΚΑ Β’ τον Λευτέρη Παπαδόπουλο μια εξέχουσα προσωπικότητα του Ενωτικού αγώνα τον οποίο πρόδωσαν κάποιοι. Οι πραιτοριανοί της Λευκωσίας τον βασάνιζαν επί σειρά ημερών επειδή δεν ήθελε να αποδεχτεί την κυριαρχία του ανθενωτικού καθεστώτος και αντιστεκόταν στο κυνήγι μαγισσών των δυνάμεων ασφαλείας.

Η εποχή εκείνη είχε καθημερινές ακτιβιστικές ενέργειες κυρίως ενάντια σε αστυνομικά τμήματα με βόμβες μεγάλης ισχύος και ομαδικά πυρά ατομικών όπλων που θυμίζουν τον εναρκτήριο αγώνα του ’55-’59 στα βουνά και τις πόλεις της Μεγαλονήσου, αλλά υπάρχουν και κάποια άγνωστα παρασκήνια όπως η συγκρότηση μιας εθελοντικής ομάδας «αυτοκτονίας» μαχητών της οργάνωσης ζωσμένων με εκρηκτικά προς υπεράσπιση των θέσεων μάχης μέσα στον αστικό ιστό με τελευταία γραμμή άμυνας τα καταφύγια των υποστηρικτών της εθνικιστικής παράταξης.

Μια συνέντευξη «βόμβα» που παραχωρήθηκε στον Νίκο Θεοδώρου και κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος τον Αύγουστο του 2015 και το δεύτερο μέρος τον Μάρτιο του 2016. 

Η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» και το ιστολόγιο που διαβάζετε είναι το μόνο διαδικτυακό μέσο που αναφέρθηκε σε αυτή, μπορείτε να δείτε εδώ την παλαιότερη δημοσίευση καθώς και το σχετικό αρχείο σε μορφή .pdf για να το κατεβάσετε. 

Επειδή στα μέσα Αυγούστου οι μνήμες κάποιων πηγαίνουν στις μάχες του ’74 απέναντι στον δεύτερο Αττίλα με κορυφαία στιγμή την θρυλική σύγκρουση στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, η συνέντευξη αυτή είναι άκρως διδακτική και διαφωτιστική για την ιστορική περίοδο που προηγήθηκε και σημάδεψε την Κύπρο αλλά και ολόκληρο τον Ελληνισμό. 

Τέλος οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον  Αυτόνομο Συναγωνιστή Αθανάσιο Χασάπη για την άμεση παραχώρηση δεκάδων αντιτύπων των δυο σπάνιων τευχών του περιοδικού «Αντίδοτο» με την συνέντευξη που πολλοί δεν ήθελαν να δει το φως της δημοσιότητας ενώ αυτοί που όφειλαν να την προβάλλουν απλά σιώπησαν μπροστά στην ιστορική αλήθεια ...

Ο εν λόγω συναγωνιστής βρίσκεται πάντα στο πλευρό της «Σιδηράς Νεολαίας» και η πολύχρονη και ανιδιοτελής προσφορά του δείχνει να ενδυναμώνει και πάλι σε όλα τα επίπεδα την Αυτόνομη σκέψη και δράση στην πόλη της Μεσσηνίας. 

Τα έντυπα αυτά με πρωτοβουλία της συντακτικής μας ομάδας θα διατεθούν δωρεάν σε νεολαίους συναγωνιστές. 

Η ανάρτηση αφιερώνεται στην μνήμη του συναρχηγού και τομεάρχη Λεμεσού της ΕΟΚΑ Β' τον αντάρτη πόλης Λευτέρη Παπαδόπουλο ο οποίος έχει γράψει δύο πολυσέλιδα αυτοβιογραφικά βιβλία για την ένοπλη πάλη στο νησί και τον επίορκο Μακάριο, τα οποία ελάχιστοι γνωρίζουν ενώ είναι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να βρει σήμερα κάποιος τα σχετικά αντίτυπα αφού φρόντισε για αυτό το γνωστό παρακράτος της μεταπολίτευσης.

Όταν η ΕΟΚΑ Β’ πήρε τα όπλα για την Ένωση (του Νίκου Παπαγεωργίου από τον πρόλογο του βιβλίου «Η Αληθινή Ιστορία της ΕΟΚΑ Β’»)


“Μετά το τέλος του Β’ ΠΠ η πλειοψηφία των ελληνοκυπρίων εκείνο που επιθυμούσε ήταν η Ένωση με την μητέρα Ελλάδα. «Ένωση! Μόνο Ένωση» φώναζαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους. Όμως, άλλα ήταν τα σχέδια της Βρετανίας. Το 1955 ξεκινά ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, με πολιτικό αρχηγό τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο και στρατιωτικό ηγέτη τον στρατηγό Γρίβα – Διγενή. Λίγο αργότερα ο αγώνας εκείνος εγκαταλείφθηκε από τον Μακάριο. Οι συμφωνίες Λονδίνου – Ζυρίχης τις οποίες ο ίδιος συνυπέγραψε, ουσιαστικά παρέδωσαν την Κύπρο στην διάθεση της Τουρκίας. Η κίβδηλη ανεξαρτησία είχε σαν αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η άμεση διεκδίκηση της Ενώσεως, επειδή η Ελλάδα απεδέχθη με τις προδοτικές συμφωνίες, την επέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο ως εγγυήτρια δύναμη, για την αποτροπή τέτοιας περιπτώσεως. Αυτό δηλαδή που συνέβη τον Ιούλιο του 1974.

Μετά την λήξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, και κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 60, οι Κύπριοι έχουν διασπαστεί σε δύο στρατόπεδα. Σε δύο πολιτικές παρατάξεις. Στους μακαριακούς ή ανθενωτικούς υπό την ηγεσία του Μακαρίου (Μιχαήλ Μούσκος) και στους γριβικούς ή ενωτικούς με αρχηγό τον στρατηγό Γρίβα-Διγενή. Οι μεν αγωνίζονται και θέλουν μια Κύπρο ανεξάρτητη και οι δε θέλουν την Ένωση της Κύπρου μετά της Ελλάδος. Εξ’ άλλου αυτός ήταν ο σκοπός του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.

Οι πρώτοι, δηλαδή οι μακαριακοί, είχαν υπό την κατοχή τους το κράτος, αφού ο ηγέτης της παράταξης τους ήταν και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αντίθετα οι γριβικοί όχι μόνο ήταν εκτός της δημόσια διοίκησης, αλλά δεν είχαν και τη βοήθεια από την Ελληνική κυβέρνηση παρά το γεγονός ότι, ο αγώνας τους ήταν η Ένωση. Όμως οι γριβικοί αντιμετώπιζαν ένα ακόμη τεράστιο πρόβλημα. Ο Μακάριος μέσω της κυβερνήσεως του ασκούσε πιέσεις σε βάρος τους, αλλά και διακρίσεις αποκλείοντας τους από τη δημόσια ζωή προκειμένου να μη έχουν ουδεμία πρόσβαση στο κράτος για να μη του δημιουργούν προβλήματα. Οι διακρίσεις σε βάρος των ενωτικών ήταν αυτές που ξεχείλισαν το ποτήρι και ήταν το έναυσμα της καθόδου του Γρίβα κρυφά στην Κύπρο. Στις 31 Αυγούστου 1971 ο Γρίβας φτάνει στο νησί της Αφροδίτης με σκοπό αφ’ ενός μεν να εμψυχώσει τους ενωτικούς, αφ’ ετέρου δε να συνεχιστεί ο αγώνας για την Ένωση.

Την εποχή εκείνη ο Μακάριος βρίσκεται ήδη στην προεδρία της Δημοκρατίας περίπου μία δεκαετία. Κατά την διάρκεια αυτών των ετών δεν είχε κατορθώσει ή δεν το προσπάθησε να αμβλύνει τις αντιθέσεις των δύο παρατάξεων. Υπήρχε όμως ακόμη και ένα άλλο πρόβλημα. Η ευμενής πολιτική που ακολούθησε προς τις χώρες του λεγόμενου «τρίτου κόσμου». Μάλιστα ευελπιστούσε να ηγηθεί αυτών των χωρών. Οι θέσεις αυτές του Μακαρίου στην εξωτερική πολιτική που ασκούσε δημιουργούσαν μεγάλα προβλήματα στις σχέσεις της Κύπρου με τις χώρες της Δύσεως. Οι πολιτικές συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί και η κατ’ εξακολούθηση άφρων πολιτική που ακολουθούσε στο εσωτερικό της χώρας, βοήθησαν την ανάπτυξη του αντάρτικου αγώνα των ενωτικών. Ενώ οι ελληνοκύπριοι θα έπρεπε να ήσαν ενωμένοι προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον πραγματικό εχθρό, την Τουρκία, η οποία αναζητούσε ευκαιρία να επέμβει στο νησί, αυτοί είχαν χωρισθεί στα δύο.

Ο Μακάριος όμως είχε διαφορετικές επιδιώξεις. Φρόντιζε καθημερινά να υποδαυλίζει την ενότητα του λαού και να γίνεται επιτακτική η ανάγκη για δημιουργία μιας νέας οργανώσεως ως η μόνη προστασία των γριβικών από τους μακαριακούς. Το νέο αντάρτικο ονομάστηκε ΕΟΚΑ Β’ και στελεχώθηκε και από παλαιά στελέχη και αγωνιστές της ΕΟΚΑ αλλά δεν είχε τη δομή της παλαιάς οργανώσεως. Ήταν περισσότερο εύκαμπτη.

Ο Αρχηγός δεν είχε επιτελείο και διοικούσε την νέα οργάνωση με τους κατά τόπους τομεάρχες οι οποίοι ήταν κατά κύριο λόγο απόστρατοι αξιωματικοί. Οργανώθηκε σε τάγματα μικρότερης όμως δυνάμεως, που έφεραν ελαφρύ οπλισμό, κατάλληλο για ανταρτοπόλεμο. Οι ενωτικοί που οργανώθηκαν στο πλευρό του Γρίβα, ξεκίνησαν τη δράση τους μέσα στις πόλεις και τα χωριά. Όσοι άρχισαν να καταζητούνται από τις δυνάμεις καταστολής, κρυβόντουσαν σε διάφορα κρησφύγετα που είχαν ήδη δημιουργηθεί γι’ αυτό το σκοπό.

Η δύναμη της ΕΟΚΑ Β’ στο ξεκίνημα του νέου αντάρτικου δεν ήταν μεγάλη. Υπολογίζεται σε 500 περίπου αγωνιστές όσα και τα όπλα που διατηρούσαν κρυφά. Αργότερα άρχισε να μεγαλώνει η δύναμη της και ξεκινούν καταδρομικές επιθέσεις, για να αποσπάσουν όπλα από αποθήκες της Εθνικής Φρουράς και της Αστυνομίας. Η σοβαρότερη ενίσχυση με οπλισμό έγινε το 1972 όταν άρχισε να αγοράζει όπλα από το εξωτερικό με δικά της χρήματα. Με τον οπλισμό αυτό οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ Β’ ήταν σε θέση να δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στις δυνάμεις καταστολής του Μακαρίου. Φυσικά ο Αρχιεπίσκοπος δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Συγκρότησε ένα ένοπλο σώμα από οπαδούς του με την ονομασία Εφεδρικό. Εκτός από αυτό και την Αστυνομία, χρησιμοποίησε εναντίον των ενωτικών και παραστρατιωτικές οργανώσεις οι οποίες δεν έφεραν στολή όπως οι άνδρες του Εφεδρικού. Το Εφεδρικό σώμα ουσιαστικά ήταν η σωματοφυλακή του Μακαρίου.

Η κυβέρνηση της Αθήνας έβλεπε ευνοϊκά την δραστηριότητα της ΕΟΚΑ Β΄. Ελληνικές αλλά και κυπριακές εφημερίδες εκφράζονταν ευμενώς για τους σκοπούς της οργάνωσης. Στις 26 Μαρτίου 1972 σε προάστιο της Λευκωσίας πραγματοποιείται μυστική συνάντηση Γρίβα- Μακαρίου. Κατά την διάρκεια της συζήτησης των δύο ηγετών, ο Γρίβας προτείνει στο Μακάριο να παραιτηθεί από πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ήδη όμως και από την κυβέρνηση των Αθηνών είχε σταλεί μήνυμα στο Μακάριο αφού παραιτηθεί, να σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας από όλες τις παρατάξεις των εθνικοφρόνων Κυπρίων και εκλογή νέου Προέδρου. Ακόμη είχε προτείνει να συμμετάσχουν σε αυτή την κυβέρνηση και γριβικά ενωτικά στελέχη. Η άρνηση του Μακαρίου στις απαιτήσεις των Αθηνών αλλά και του Γρίβα είχε σαν αποτέλεσμα, να διαρραγούν ολοσχερώς οι σχέσεις των δύο ηγετών και η ΕΟΚΑ Β να εντείνει τις επιθέσεις της κατά μακαριακών στόχων.

Από το Φεβρουάριο του 1973 αρχίζει η δράση των ενωτικών αγωνιστών με μεγαλύτερη ένταση. Ξεκινούν επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα με ανταλλαγές πυροβολισμών και απαγωγές στελεχών του καθεστώτος. Συγκεκριμένα πραγματοποιήθηκε με καταδρομική επιχείρηση από την ΕΟΚΑ Β η απαγωγή του υπουργού Δικαιοσύνης Χρ. Βάκη. Βέβαια και ο Μακάριος δεν παρέμεινε απαθής. Αρχίζει να λαμβάνει πολύ σκληρά μέτρα. Συλλαμβάνονται δεκάδες γριβικοί και οδηγούνται στις φυλακές. Εκεί υφίστανται φρικτά βασανιστήρια από τους πραιτοριανούς του Εφεδρικού. Παρά το γεγονός ότι ο υπουργός λίγο αργότερα αφέθη ελεύθερος εν τούτοις, οι διώξεις συνεχίζονται με την ίδια ένταση.

Προκειμένου το καθεστώς να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την δράση της ΕΟΚΑ Β και γενικότερα την ενωτική παράταξη λαμβάνει μέτρα προς παραδειγματισμό. Ξεκινούν σχεδόν καθημερινά συλλήψεις ενωτικών και ακολουθούν σκληροί βασανισμοί κατά τις ανακρίσεις, προκειμένου, οι ανακρινόμενοι να καταδώσουν όχι μόνο συναγωνιστές τους, αλλά και τα κρησφύγετα και τις αποθήκες απόκρυψης όπλων.

Οι φυλακές της Λευκωσίας γίνονται κολαστήρια για τους συλληφθέντες ενωτικούς. Υπόδικοι και κατάδικοι περνούν από εξαντλητικές ανακρίσεις και υφίστανται τα πάνδεινα προκειμένου να ομολογήσουν. Παρά την πληθώρα των κατασταλτικών μέτρων που έλαβε το καθεστώς του Μακαρίου, όχι μόνο η δράση της ΕΟΚΑ Β δεν περιορίστηκε αλλά και νέοι αγωνιστές συνεχώς ενίσχυαν τη δύναμη της. Όσοι καταζητούντο από την αστυνομία του Μακαρίου αισθάνονταν ότι είχαν μεγαλύτερη ασφάλεια όταν περνούσαν στις τάξεις της οργανώσεως και προστατευόντουσαν από συμμαχητές τους.

Το αποκορύφωμα της αντάρτικης δράσης της ΕΟΚΑ Β ήταν η απόπειρα δολοφονίας του Μακαρίου στις 7 Οκτωβρίου 1973, κοντά στο χωριό Άγιος Σέργιος που βρίσκεται πλησίον της Αμμοχώστου. Έκτοτε η Αστυνομία αλλά και το Εφεδρικό εντείνουν τις προσπάθειες τους και επιφέρουν πολλά κτυπήματα στην οργάνωση, μέχρι τον Ιανουάριο του 1974. Ανακαλύπτονται αποθήκες με όπλα και πυρομαχικά της οργανώσεως. Συλλαμβάνονται συνεχώς και νέοι αγωνιστές αλλά η δραστηριότητα της ΕΟΚΑ Β εξακολουθεί να είναι έντονη και να προβληματίζει σοβαρά το Μακάριο και τους συνεργάτες του. Εν τω μεταξύ και από τις δύο παρατάξεις οι πολιτικές δολοφονίες αποτελούν μέσο επιλύσεων των διαφορών τους. Ο Μακάριος ετοιμάζεται να συγκαλέσει τη βουλή για να καταδικάσει τον στρατηγό Γρίβα –Διγενή ως δολοφόνο. Δεν θα προλάβουν. Στις 27 Ιανουαρίου 1974 ο αρχηγός της ΕΟΚΑ Β και της ενωτικής παρατάξεως αφήνει την τελευταία του πνοή μέσα σε ένα φτωχό οικίσκο της Λεμεσού, που χρησιμοποιούσε ως κρησφύγετο, από καρδιακό επεισόδιο. Το μοιραίο συνέβη στις 13.45 μμ ενώ ο αρχηγός διένυε το 75ο έτος της ηλικίας του. Μετά τον θάνατο του στρατηγού η ΕΟΚΑ Β συνεχίζει τον αγώνα της κατά του καθεστώτος”

πηγή

Ημέρα μνήμης για τις Αντιδημοκρατικές δυνάμεις: ΕΟΚΑ Β' Ξαναχτύπα! (15η Ιουλίου 1974)

Επιστολή του συναγωνιστή και μαχητή της ΕΟΚΑ Β’ Λουκά Σταύρου σχετικά με την εκπομπή «Διαξιφισμοί» που προβλήθηκε ζωντανά στον δίαυλο «Ελληνική Ελεύθερη Τηλεόραση» την 23η και 27η Νοεμβρίου 2020.




Για να δείτε την Ελεύθερη Ελληνική Τηλεόραση εδώ

Από το 2007 η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» σε διάφορες αναρτήσεις έχει προβάλλει πολλά πρόσωπα της λεγόμενης «Παλιάς Φρουράς» του λεγόμενου «χώρου». Ενδεικτικά μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν ο αείμνηστος ακτιβιστής και διανοητής Θεόδωρος Καραμπέτσος, ο Ιωάννης Γιαννόπουλος υπαρχηγός της πάλαι ποτέ Εθνικοσοσιαλιστικής «Χρυσής Αυγής», ο Λουκάς Σταύρου βετεράνος μαχητής και μέλος της ΕΟΚΑ Β’, ο Άρης Αρίων γνωστός για τις ρηξικέλευθες προτάσεις του και αρωγός μεταξύ άλλων και του Ουκρανικού Εθνικοεπαναστατικού κινήματος, ο Αθανάσιος Γιαλαμάς που συμμετείχε παλιότερα στην σ.ο. του περιοδικού «Αντίδοτο» και προκάλεσε ιδιαίτερες θετικές κριτικές η πρόσφατη συνέντευξη του που μας έκανε την τιμή να μας παραχωρήσει.

Οι Συναγωνιστές - αλλά και κάποιοι άλλοι που δεν αναφέρθηκαν - πρέπει να τονίσουμε ότι παραμένουν πιστοί στην Μελανοπόρφυρη Ιδεολογία, ουδέποτε προσκύνησαν το ανθελληνικό κράτος και τους πολιτικούς, δεν ασπάστηκαν με ευγένεια ... το χέρι της σιωνιστικής εξουσίας, δεν πρωτοστάτησαν σε αισχρές και ανήθικες σκιαμαχίες στο διαδίκτυο, δεν γοητεύτηκαν από τις "σειρήνες" του πολιτικαντισμού, δεν σιώπησαν απέναντι στην τρομοκρατία της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, δεν συνθηκολόγησαν απέναντι στον παγκόσμιο εχθρό, δεν ζήτησαν ευμενή μεταχείριση από τους ανθρωποφύλακες του καθεστώτος, δεν υπέγραψαν δηλώσεις μετανοίας απέναντι στις μαριονέτες της κατοχικής δικαιοσύνης, δεν σήκωσαν λευκή σημαία απέναντι στην επίθεση της αστικής δημοκρατίας και της antifa και είναι μέχρι σήμερα Αυτόνομοι Πολιτικοί Στρατιώτες. 

Διαθέτουν αξιοπρέπεια, επιδεικνύουν αλληλεγγύη προς τους νεότερους συναγωνιστές, είναι άνθρωποι του μόχθου και της βιοπάλης, με καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα και πολύπλευρη προσφορά στο κίνημα και στον λαό μας. Μαχητές που παρά το ότι τα χρόνια πέρασαν δεν φοβήθηκαν τις δυσκολίες της ζωής και ξεχωρίζουν για το ήθος και το ύφος τους. 

Οι περισσότεροι εξ αυτών δηλώνουν πρόμαχοι της «αριστερής» Εθνικοσοσιαλιστικής πτέρυγας του λεγόμενου «Στρασσερισμού» που είναι μια πολύπλευρη έκφραση του αντικαπιταλισμού και εκφράστηκε στην Ελλάδα αρχικά από μια τάση του φοιτητικού ΕΣΕΣΙ (συσπείρωση Εθνικοσοσιαλιστών, Εθνικοαναρχικών, Εθνικομπολσεβίκων που ονομάστηκαν από κάποιους ως nazi - maoists και για τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε εδώ) αργότερα από το «Επαναστατικό Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Μέτωπο» στις γειτονιές του Πειραιά, τα περιοδικά «Επαναστάτης», «Αντίδοτο» «Γεννήτωρ Ιδεών» κ.α. καθώς και από τον «Έλληνα Εργάτη» και φυσικά το «Γαμμάδιον» που έκανε θραύση στους αντίπαλους πολιτικούς χώρους. Όλοι κατάλαβαν την σημασία και την αξία καθώς και την τακτική να παλεύεις για τον «Δεξιό Γκραμσισμό» και ο όρος αυτός έχει μια διαφορετική έννοια από όσο οι περισσότεροι πιστεύουν αλλά θα αναλυθεί σε μελλοντικό άρθρο.

Οφείλουμε να τονίσουμε ότι οι Συναγωνιστές αγκάλιασαν την πολύπλευρη προσπάθεια της συντακτικής μας ομάδας όλα αυτά τα χρόνια και βοήθησαν έμπρακτα κάθε αυτόνομη πρωτοβουλία στήριξης προς τους φυλακισμένους, ενίσχυσαν τις αυτόνομες/ανένταχτες οργανώσεις/ομάδες/κινήσεις/έντυπα, συμμετείχαν σε συνελεύσεις με ποιοτικές προτάσεις για ζυμώσεις και μια άλλη οπτική απέναντι στην κοινωνία, προώθησαν ιδεολογικές εκδόσεις στις οποίες υπερασπίστηκαν τις επαναστατικές αξίες, πρόβαλλαν με σθένος θέσεις και απόψεις σε δημόσιο διάλογο και πολλές φορές απέναντι ακόμη  και σε πολυάριθμους αντιπάλους, ενημέρωσαν στο εξωτερικό για τις θέσεις των Ελλήνων συντρόφων και κέρδισαν κυριολεκτικά τον σεβασμό των ξένων χωρίς να πέφτουν ούτε μια στιγμή θύματα της καταγωγιακής «παρενδυτικής» αστικής ακροδεξιάς σκέψης η οποία σήμερα εμφανίζεται με διάφορες «προβιές» και ειδεχθή πρόσωπα και προσβάλλει καθημερινά ιδανικά, σύμβολα και πολιτικές παραδόσεις.

Η πρόσφατη συνέντευξη μέλους της συντακτικής μας ομάδας απέναντι σε γνωστό ιστορικό ερευνητή και συγγραφέα που συνδέθηκε με τους υπερασπιστές και οπαδούς του Γεωργίου Παπαδόπουλου προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις τάξεις του «χώρου». 

Η εκπομπή «Διαξιφισμοί» που προβλήθηκε ζωντανά στον δίαυλο «Ελληνική Ελεύθερη Τηλεόραση» την 23η και 27η Νοεμβρίου - συνολικής διάρκειας 3 ωρών - σχετικά με τα ιστορικά γεγονότα της 21ης Απριλίου 1967 και της 25ης Νοεμβρίου 1973 προκάλεσε άκρως θετικές εντυπώσεις σε συναγωνιστές, φίλους αλλά και αντιπάλους αν κρίνουμε από τα συνολικά ευμενή σχόλια και τις αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα τηλέφωνα και τα μηνύματα στους συμμετέχοντες καθώς και στα chat, και γενικά από το «επικοινωνιακό απόσταγμα» μιας εκπομπής που διακρίθηκε για την ευγένεια αλλά και τον εποικοδομητικό διάλογο σχετικά με θέματα που πολλοί δεν αποκαλύπτουν για δικούς τους λόγους.

Οι αντίθετες απόψεις που προβλήθηκαν αλλά και αυτές που είχαν κοινό πεδίο είχαν να κάνουν σχετικά με μια ιστορική περίοδο που δεν είναι αρκετά γνωστή στους νεολαίους συναγωνιστές. Ήταν μια ευκαιρία να ειπωθούν πράγματα που ίσως οδήγησαν κάποιους να βγάλουν συμπεράσματα σύμφωνα πάντα με την δική τους οπτική. Έλαβε μέρος χωρίς να διεκδικούν οι συμμετέχοντες τον τίτλο του ιστορικού ή του παντογνώστη ή του ειδικού αλλά με σεβασμό στους συναγωνιστές, στην πορεία της ιστορίας και με τελικό στόχο την ανάδειξη ενός επιλόγου για τα πρόσωπα που σημάδεψαν την πορεία του κινήματος . Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κινήσεις της τότε εποχής και των μοιραίων πρωταγωνιστών της ιστορίας κάποιοι εκ των οποίων πέθαναν στις φυλακές του καθεστώτος έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα διαμόρφωση και προώθηση προσώπων, κινήσεων, κομμάτων, εκδόσεων και ομάδων και όποιος γνωρίζει την εθνικιστική πολιτική ιστορία μπορεί να διακρίνει τόσο τον ρόλο της αστικής ακροδεξιάς αλλά και τις καίριες διαφωνίες που είχαν οι «νεοφασίστες» της εποχής με τους τελευταίους να διώκονται από την ηγεσία των Απριλιανών.

Θεωρούμε δεδομένο ότι πρέπει όλοι όσοι σκέφτονται με έναν ριζοσπαστικό τρόπο να εκφέρουν λόγο και άποψη για θέματα ιδεολογικά, ιστορικά, κοινωνικά χωρίς φανφαρονισμούς και το συνηθισμένο ύφος που προκαλεί το γέλιο και την απέχθεια, μακριά από λογικές και συμπεριφορές που έχουν κουράσει τους πάντες.

Η ανάκληση της μεραρχίας από την Κύπρο, η διαμάχη κορυφαίων προσώπων της στρατιωτικής κυβέρνησης για την πολιτική της ηγετικής τριανδρίας, η σύγκρουση του Στρατηγού Γρίβα με τους Απριλιανούς, άγνωστα εθνικιστικά έντυπα που προβάλλουν μια διαφορετική άποψη για τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τα οποία ελάχιστοι προβάλλουν, ο ρόλος της αριστεράς κατά την διάρκεια της επταετίας, η συνεισφορά του ιστορικού και συγγραφέα Σπύρου Παπαγεωργίου, η ανατροπή του Μακαρίου, η δράση της εθνικιστικής αντάρτικης οργάνωσης ΕΟΚΑ Β’, η τακτική του Καραμανλή, είναι μόνο κάποια από τα θέματα που αναπτύχθηκαν στην εν λόγω εκπομπή και τα οποία έγιναν αφορμή για συζητήσεις και σχολιασμούς τις ημέρες που ακολούθησαν.

Πολλοί συναγωνιστές εξέφρασαν την επιθυμία να υπάρξουν και στο μέλλον ανάλογες εκπομπές όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα είναι διαφορετικά τα γεγονότα που «καίνε» τους Έλληνες. Η ψηλάφηση της ιστορίας προάγει την ιστορική σκέψη καθώς και την εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων αφού τα διδάγματα της ιστορίας είναι χρήσιμα για το μέλλον. Η προβολή απόψεων που έρχονται σε αντιπαράθεση με τα «παραμύθια» της αστικής ακροδεξιάς η οποία είναι ουρά του καθεστώτος θα πρέπει να είναι προτεραιότητα αν θέλουμε οι ιδέες μας να παίξουν καίριο ρόλο στο μέλλον, χωρίς να πέφτουμε στο ναρκοπέδιο της παραπληροφόρησης που προάγουν οι αντιφασίστες γραφικοί «νεοεθνικιστές» σε γνωστά διαδικτυακά λαγούμια και οι ταρτούφοι που τους στηρίζουν μέσα και έξω από κομματικές συμμορίες. Όλοι αυτοί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σιτίζονται στις κατακόμβες της πλουτοκρατίας και προάγουν τον γαλανόλευκο αντιφασισμό/αντιναζισμό που προωθεί το αστικό δημοκρατικό κράτος και οι ΜΚΟ.

Με αφορμή τα παραπάνω δημοσιεύουμε σήμερα μια επιστολή του Συναγωνιστή Λουκά Σταύρου ο οποίος αγωνίστηκε στα πεδία των μαχών για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα - η παρακαταθήκη του Στρατηγού Γρίβα - και απέναντι στους Τούρκους εισβολείς, διώχθηκε και φυλακίστηκε από το άθλιο Μακαριακό καθεστώς και παραμένει ως σήμερα μια φωνή της εθνικής αντίστασης μέσα στην έρημο της σύγχρονης παρακμιακής Κυπριακής κοινωνίας. 

Τον ευχαριστούμε για πολλοστή φορά για την τιμή και την συνολική προσφορά του προς την συντακτική ομάδα και στους Αυτόνομους.

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας

mavroskrinos@gmail.com

Επιστολή του συναγωνιστή και μαχητή της ΕΟΚΑ Β’ Λουκά Σταύρου σχετικά με την εκπομπή «Διαξιφισμοί» που προβλήθηκε ζωντανά στον δίαυλο «Ελληνική Ελεύθερη Τηλεόραση» την 23η και 27η Νοεμβρίου 2020.

Άκουσα και τις δύο εκπομπές με θέμα την στρατιωτική κυβέρνηση της επταετίας 1967-74 και συνομιλητές τους Μάνο Χατζηδάκη και Σταύρο Λιμποβίση. Το επίπεδο της συζήτησης ήταν κόσμιο και αξιόλογο.

Ο Σταύρος Λιμποβίσης ήταν αρκετά διαλεκτικός και αν και φάνηκε να υπερασπίζεται τον Ιωαννίδη εν τούτοις δέχθηκε πως εν γένει η επταετία απέτυχε παταγωδώς και κρίθηκε εκ των αποτελεσμάτων της αναφέροντας την κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου και την επιστροφή του παλαιού κοινοβουλευτικού προσωπικού.

Ο Μάνος Χατζηδάκης και συγγραφέας σχετικού βιβλίου φάνηκε υπερασπιστής του Παπαδόπουλου σε βαθμό που φάνηκε ξεκάθαρα πως μεροληπτούσε η έρευνα του και αποσκοπούσε εκ των προτέρων στον εκθειασμό της δικτατορικής περιόδου του Παπαδόπουλου. 

Στην ρύμη του λόγου μάλιστα αιτιολόγησε ανεπαρκώς την ανάκληση της μεραρχίας από την Κύπρο και χαρακτήρισε την ΕΟΚΑ Β’ ως εγκληματική οργάνωση μη θέλοντας να κατανοήσει το ισχυρό αίτιο που γέννησε την ΕΟΚΑ Β’ και που δεν ήταν άλλο από την εγκατάλειψη της Κύπρου εκ μέρους της Ελλάδος μετά τα γεγονότα της τουρκικής επέμβασης του 1967 δηλαδή μετά την εκδήλωση του τουρκικού επεκτατισμού στο νησί. Θέλω να πω ότι δεν ανακλήθηκε η μεραρχία εν καιρώ αιθρίας αλλά σε καιρούς καταιγίδας γεγονός που πολλαπλασιάζει την ανευθυνότητα του Παπαδοπουλικού καθεστώτος.

Αφού αναφέρθηκα στους ομιλητές η ουσία της συζήτησης μεταβαίνει στην περίοδο της επταετίας και το μείζον ερώτημα που τίθεται είναι τι έχει να μας διδάξει σήμερα εκείνη η ιστορική περίοδος;

Κατ, αρχήν όμως πρέπει να εξετάσουμε και το αίτιο του πραξικοπήματος του 1967. Το αίτιο φαίνεται να προσδιορίζεται από τους υπερασπιστές του πως ήταν η απαλλαγή της Ελλάδος από το πολιτικό κατεστημένο καθώς και η αποσόβηση του κομμουνιστικού κινδύνου.

Η πρώτη αιτιολόγηση αναιρείται από τα πεπραγμένα της επταετίας. Διότι όταν λέμε πολιτικό κατεστημένο εννοούμε την υποταγή της Ελλάδος στα κελεύσματα της μεγάλης Βρετανίας και του ΝΑΤΟ με ισχυρά ερείσματα του ντόπιου πολιτικού κατεστημένου στο στρατό και στον κρατικό μηχανισμό.

Συνεπώς αν η επταετία ήθελε να απαλλάξει την χώρα από το κατεστημένο θα άλλαζε την σχέση της τόσο με την Μεγάλη Βρετανία όσο και με το ΝΑΤΟ, πράγμα που όχι μόνο δεν έκανε αλλά μάλλον ισχυροποίησε τους δεσμούς της με αυτά τα μεγέθη.

Αναφορικά με την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου δεν κατατίθενται σοβαρά επιχειρήματα καθότι μετά την Γιάλτα και μετά το γνωστό τέλος του εμφυλίου η Ελλάδα δεν έδειχνε να κινδυνεύει από τον κομμουνισμό δηλαδή από την επέκταση της Σοβιετικής Ρωσίας στην Ελλάδα η οποία ήταν δεμένη πισθάγκωνα στο άρμα του ΝΑΤΟ και γενικά της καπιταλιστικής Δύσης.

Τούτο σημαίνει πως των αιτίων μη αρκούντων να δικαιολογήσουν την επέμβαση του στρατού, ενός στρατού νατοϊκού, τότε όλα κατανοούνται ως υπόθεση του ΝΑΤΟ και η στρατιωτική παρέμβαση είχε τελικό αίτιο την διευθέτηση νατοϊκών υποθέσεων που περιλαμβάνουν και τον διαμοιρασμό της Κύπρου.

Επιπρόσθετα η επταετία δεν έφερε καμία θεσμική αλλαγή σε θέματα παραγωγής, ιδιοκτησίας και κατανάλωσης υπέρ του λαού αλλά ενδυνάμωσε τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και το τραπεζικό σύστημα και επέτρεψε την γιγαντιαία συγκέντρωση του πληθυσμού από την επαρχία στο λεκανοπέδιο της Αττικής στα πλαίσια μιας πρόχειρης εκβιομηχάνισης με ολέθρια περιβαλλοντική καταστροφή.

Εις απάντηση τώρα του ερωτήματος που έθεσα αν έχει κάτι να μας διδάξει εκείνη η ιστορική περίοδος είναι πως χωρίς συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους, χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο , χωρίς προετοιμασία στελεχών και λαϊκού ερείσματος τέτοια εγχειρήματα αποβαίνουν καταστροφικά ακόμα και αν αυτοί που τα επιχειρούν πιστώνονται με πατριωτισμό και έχουν να επιδείξουν παράσημα και ήθος.

Η περίοδος της χούντας έχει μεγάλη αξία για την ακροδεξιά που πάντοτε υπηρετεί την ολιγαρχία και αποδέχεται τα αφηγήματα της.

Τέλος να πω ότι το σύνθημα της χούντας, «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»  το οποίο αποδέχθηκε και η εκκλησία της Ελλάδος φανερώνει πως η θρησκεία αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από ένα εργαλείο εξουσιασμού έτσι όπως το γνωρίσαμε στην μεγάλη σκοταδιστική περίοδο του Βυζαντίου που ακόμα συνεχίζεται και αποτελεί ιδεολογικό όπλο της τραπεζοκρατικής ολιγαρχίας με την οποία είναι συμβεβλημένη και η οργάνωση του “θεού’ δηλαδή η εκκλησία.

Λουκάς Σταύρου