Ο Εθνικοσοσιαλιστής πολιτειολόγος και φιλόσοφος του δικαίου Carl Schmitt (1888 - 1985)

 


γράφει ο Μυρμιδών

Ένα σύντομο βιογραφικό

Ο Carl Schmitt αποτέλεσε και αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του εθνικοσοσιαλισμού, καθώς επηρέασε με την νομική και πολιτική του σκέψη όχι μόνο το ίδιο το εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα, αλλά και τα υπόλοιπα ιδεολογικά ρεύματα του μαρξισμού και του φιλελευθερισμού. Γεννημένος στο Πλέτενμπεργκ της Βεστφαλίας από οικογένεια καθολικών το διάστημα 1915-1921 σπούδασε νομικά και έπειτα ακολούθησε την διδακτορική του διατριβή ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Griefswald. Σύντομα εντάχθηκε στο NSDAP το 1933, όντας ήδη πλέον καθηγητής, και το Νοέμβριο του ίδιου έτους χρίστηκε Πρόεδρος της «Ένωσης Νομικών Εθνικοσοσιαλιστών» με απώτερο σκοπό του να στεφθεί «Νομικός του Γ’ Ράιχ». Οι επαφές που διατήρησε για ένα διάστημα με κύκλους Εβραίων και μαρξιστών εμπόδισαν την προαναφερθείσα προοπτική, αλλά παρά ταύτα, ο ίδιος εξακολούθησε την πίστη του στο εθνικοσοσιαλιστικό ιδεώδες και το νομικό του έργο ακόμη και μετά τον πόλεμο. Αν και δεν παραπέμφθηκε στην δίκη της Νυρεμβέργης, κρατήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης από τις κατοχικές δυνάμεις και το 1946 επέστρεψε στην γενέτειρα του, όπου συνέχισε το έργο του και την πίστη του στις αρχές του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος μέχρι και τον θάνατο του.


Ernst Junger και Carl Schmitt

Η Πολιτική του Θεωρία

Διόλου τυχαία ο Carl Schmitt έμεινε γνωστός, μεταξύ άλλων, ως ο «Thomas Hobbes του 20ου Αιώνα», καθώς ο Άγγλος πολιτικός θεωρητικός τον επηρέασε πάρα πολύ στην όλη θεωρία του, την τελευταία του οποίου μάλιστα προσπάθησε να εμπλουτίσει. Ως εθνικιστές πολλά απ’ όσα εκφράζει ο Hobbes στο έργο του «Λεβιάθαν», κυρίως εις ότι αφορά την πλήρη εναντίωση του προς τον ιδεαλισμό, την ιδέα του ρομαντισμού, του θείου και την ολοκληρωτική-οργανική μορφή κοινωνίας είναι ενάντια με την δική μας ιδεολογία, καθώς οι έννοιες αυτές είναι πλήρως συμβατές με τον εθνικοσοσιαλισμό, αλλά εκεί όπου εστιάζει ο Carl Schmitt και εν συνεχεία εμπνέεται στο έργο του, είναι το ζήτημα της κυριαρχίας του κράτους, διότι ουσιαστικά ο Schmitt θέλει να τεκμηριώσει, βάσει και του «Λεβιάθαν», την εξαιρετική σημασία και επιρροή της κυριαρχίας για την επίτευξη της ομαλότητας σε μία κοινωνία. Αρχικά, πρέπει να εξηγηθεί ο όρος της σμιτιανής θεωρίας που είναι το «Πολιτικό», έτσι ώστε να γίνει, εν συνεχεία, κατανοητό το νόημα της θεωρίας του στο κράτος. Το «Πολιτικό» στον Schmitt ορίζεται ως η διάκριση μεταξύ «Φίλου & Εχθρού», κάτι το οποίο εύκολα μπορεί κάποιος να κατανοήσει ότι είναι απολύτως υπαρκτό εις ότι αφορά την αλληλεπίδραση μεταξύ κρατών. 

Το «Πολιτικό» ως εκ τούτου, η διάκριση μεταξύ του «Φίλου & Εχθρού» πρέπει να είναι η βάση της κρατικής κυριαρχίας, το κράτος είναι αυτό, το οποίο πρέπει να ορίζει ποιος είναι σύμμαχος και το ποιος το εχθρεύεται, προκειμένου να μπορέσει να επιβιώσει το σύνολο της κοινωνίας. Το «Πολιτικό» μάλιστα είναι τόσο σημαντικό, που προηγείται του «Κρατικού», δηλαδή υπάρχει πριν καν την ίδρυση του κράτους στην σμιτιανή θεωρία, άρα σε ένα βαθμό το κράτος υπάρχει ως εργαλείο ή μέσο προκειμένου να εξασφαλίσει την διάκριση αυτή. Ο «Φίλος & Εχθρός» όμως δεν είναι ζήτημα ιδιωτικής φύσεως, γι’ αυτό άλλωστε και η θέσπιση του κράτους προκύπτει από αυτήν, αλλά είναι ζήτημα δημόσιο, ο «Εχθρός» είναι μία άλλη αντιμαχόμενη δημόσια ολότητα, η οποία νομοτελειακά, αργά ή γρήγορα θα έρθει σε σύγκρουση με μία άλλη κοινότητα/εθνότητα που δεν είναι βέβαια τίποτα άλλο παρά ένα άλλο κράτος. Γι’ αυτό και το κράτος δεν έχει κανέναν άλλο σκοπό, παρά να προετοιμάσει τους πολίτες του γι’ αυτή την σύγκρουση και να πείσει τον λαό να ταυτιστεί με το «Πολιτικό» του κράτους, ακόμη και με ολοκληρωτικές μεθόδους, διότι εάν ο απλός πολίτης δεν συσπειρωθεί με την βούληση του κράτους και εφαρμόσει το «Πολιτικό» σε ατομικό επίπεδο, τότε χάνεται η ενότητα εντός του λαού και κατ’ επέκταση το Έθνος, όντας διαιρεμένο και αποδιοργανωμένο, είναι, εν ολίγοις, έρμαιο και βορά των εχθρών του. 

Λαμβάνοντας υπόψιν τα όσα ήδη εκτέθηκαν, είναι κρίσιμο τώρα να γίνει αντιληπτή η έννοια της «κυριαρχίας» στον Schmitt ειδικά σε σχέση με την «Κατάσταση Εξαίρεσης». Για τον Γερμανό νομικό, κυρίαρχος δεν είναι άλλος παρά εκείνος που θα αποφασίσει την εξαίρεση, αυτός, ο οποίος θα επιβάλλει την δικτατορία, διότι έτσι φαίνεται ποιος παράγοντας έχει τον πλήρη έλεγχο και της ομαλής κατάστασης, αλλά και της εξαιρετικής. Για τον Schmitt, όμως, η θεωρία του προχωρά και εμβαθύνεται ακόμη περισσότερο, καθώς όχι μόνο κάνει διακρίσεις μεταξύ των 2, κατά την γνώμη του, ειδών δικτατορίας, ήτοι της «Δικτατορίας των Επιτρόπων» και της «Δικτατορίας του Κυρίαρχου», αλλά καταλήγει στο εξής φαινομενικά παράδοξο, αλλά εξίσου εύλογο συμπέρασμα, ότι δηλαδή «η εξαίρεση φτιάχνει τον κανόνα». Επειδή, όπως συμφωνούν όλοι, πραγματεύεται ο Schmitt, ήδη από τα ρωμαϊκά χρόνια σε περιόδους κρίσεων παραδίδεται η εξουσία σε έναν κυρίαρχο, ο οποίος καταλύει το πολίτευμα για να επιλύσει την κατάσταση εξαιρετικής σημασίας, καταστατική αρχή που υπάρχει μέχρι και στις ημέρες μας στα συντάγματα με υπάρχουσα σχετική ρύθμιση όλων των κρατών σχεδόν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, και επειδή με αυτόν τον τρόπο η έκτακτη κατάσταση επιλύεται, διότι είναι η πλέον αποτελεσματική μορφή διακυβέρνησης, γιατί, αναρωτιέται ο Schmitt, αυτή η εξαίρεση να μην δημιουργήσει τον κανόνα; Άρα, έτσι τεκμηριώνεται η συνέχισή της προκειμένου να αποφευχθεί η κρίση σε μία περίοδο ομαλότητας, με άλλα λόγια μία νέα εξαίρεση, η οποία είναι η ανωμαλία σε μία περίοδο μία κανονικότητας, η οποία όμως προήλθε, με την σειρά της, από μία εξαίρεση. 

Ίσως φαίνεται αλλόκοτο, αλλά το παράδοξο αυτό έχει νόημα, αν και φυσικά στις ημέρες της απόλυτης κυριαρχίας του φιλελευθερισμού, ο επιφορτισμένος με την απόλυτη κυριαρχία θεωρείται ως το απόλυτο κακό, αλλά και γι’ αυτό, το ζήτημα, δηλαδή, του φιλελευθερισμού, έρχεται να ασκήσει δριμεία κριτική και πάλι ο Schmitt στην συνέχεια του σπουδαίου έργου του. Χρήζει αναφοράς όμως το ότι στο έργο του, ο εχθρός δεν είναι μόνο ζήτημα εξωτερικό, αλλά και εσωτερικό, δίνοντας έτσι έναυσμα και για την τότε Γερμανία, αλλά και τις σημερινές εποχές, να εξαλειφθεί το στοιχείο στο εσωτερικό των κρατών, το οποίο τα διαιρεί και τα καταστρέφει, όπως είναι οι κομμουνιστές ή οι αναρχικοί κλπ, οι οποίοι καθιστούν την ενότητα δύσκολη και το έθνος ευάλωτο σε απειλές εξωτερικές. Τέλος, πάνω στην πολιτική του θεωρία σημασία για τον Σμιτ έχει η πλήρης εναντίωση με τον φιλελευθερισμό και το διεθνές δίκαιο, έννοιες επικίνδυνες για ένα Έθνος, έννοιες, μαζί με το ζήτημα του εσωτερικού εχθρού για τις οποίες παρηγορούσε τον Hobbes, διότι στο έργο του δεν έδωσε την απαραίτητη προσοχή, ακόμη και αν το ζήτημα του Διεθνούς Δικαίου δεν ήταν την περίοδο του τελευταίου υπαρκτό σε τέτοιο βαθμό, όσο μετέπειτα.

Η κριτική του στον φιλελευθερισμό και στο Διεθνές Δίκαιο

Ο Schmitt θεωρεί ότι ο φιλελευθερισμός είναι καταστροφικός, γιατί στερεί την δυναμική της διάκρισης του «Πολιτικού», ανάγει τον ατομικισμό σε τέτοιο βαθμό που πλέον ο Εχθρός δεν είναι ζήτημα δημόσιας φύσεως, αλλά ιδιωτικής και συνεπώς ο καθείς τον αντιλαμβάνεται όπως θέλει, αδιαφορώντας ως εκ τούτου για τις συνέπειες στο σύνολο. Συγκεκριμένα, ο Εχθρός μπορεί να είναι «Ωφέλιμος» ή «Επιβλαβής», «Όμορφος» ή «Άσχημος», «Ηθικός» ή «Ανήθικος» σε ατομικό επίπεδο, ανάλογα με τον κάθε πολίτη, δηλαδή. Στην φιλελεύθερη ιδεολογία ο ιδιώτης δεν χρειάζεται να ταυτιστεί με την βούληση του κυρίαρχου και να αντιμετωπίσει τον «Εχθρό», το πρόβλημα, συνεπώς, του φιλελευθερισμού είναι ότι όχι απλά, όπως αναφέρθηκε, νομιμοποιεί και ανάγει την διάκριση σε ατομικό επίπεδο, αλλά και ότι προωθεί την συναλλαγή, την φιλία και γενικότερα την βοήθεια και στήριξη στον «Εχθρό», βάζοντας, ως εκ τούτου, το σύνολο, το Έθνος δηλαδή, σε κίνδυνο. Οι αρνητικές όψεις ενός εχθρού, ένας «Εχθρός» δηλαδή, ο οποίος είναι επί παραδείγματι «Άσχημος», «Επιβλαβής» ή «Ανήθικος», είναι χρήσιμες, διότι καθιστούν πολύ πιο εύκολα αντιληπτή σε προσωπικό και ιδιωτικό επίπεδο την σημασία της διάκρισης αυτής σε δημόσιο επίπεδο, ήτοι χρησιμεύουν εργαλειακά οι προαναφερθείσες διακρίσεις. Ο φιλελευθερισμός, από την άλλη, καταστρέφει αυτή την διάκριση, καθώς την μεταφέρει στο ατομικό επίπεδο ή όπως λέει ο ίδιος ο Schmitt εύστοχα και χαρακτηριστικά: «Το Πολιτικό υποτάσσεται στο Οικονομικό, μέσω του Ηθικού». 

Η κριτική της σμιτιανής θεωρίας στον φιλελευθερισμό δεν σταματάει όμως εκεί και ειδικά εις ότι έχει να κάνει με την φιλελεύθερη εκδοχή της δημοκρατίας. Πέραν από την εμπορευματοποίηση ή τον εξωραϊσμό του «Εχθρού», η δημοκρατία, ειδικά με την φιλελεύθερη μορφή της στην σμιτιανή θεωρία, είναι απολύτως αναποτελεσματική και υποκριτική στην αντιμετώπιση του Εχθρού και κατά συνέπεια στην επιβίωση του Έθνους. Ο Schmitt πραγματεύεται ότι η δημοκρατία πρέπει να βασίζεται συνεχώς στην συναίνεση του λαού, ειδάλλως εκλείπει η «δημοκρατικότητα» της. Αν το σκεφτεί κανείς αυτό θα καταλάβει την σημασία και την αποτυχία ή υποκρισία του «φιλελεύθερου» ειδικά συστήματος δημοκρατίας. Οι αποφάσεις, οι οποίες λαμβάνονται, συνεχίζει ο Schmitt, άνευ της συναίνεσης του κόσμου, από τους «αντιπροσώπους του» δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία μορφή «δικτατορίας», καθώς υπάρχει η έλλειψη της συναίνεσης του λαού, κατά την νομοθέτηση. 

Μία αντίληψη, η οποία βρυχάται εντόνως από διάφορες ύαινες αμόρφωτων όχλων, αλλά που κρύβει μία υπάρχουσα αλήθεια, την οποία ελάχιστοι μπόρεσαν να τεκμηριώσουν με τον λόγο τους και με επιχειρήματα. Από την άλλη, το Διεθνές Δίκαιο για τον Schmitt δεν είναι τίποτα παραπάνω παρά ένας τρόπος χαλιναγώγησης του λαού και έκθεσης του στον Εχθρό, διότι βασίζει όλη του θεωρία στο ότι ο Εχθρός δεν θα κάνει κάτι εις βάρος μίας άλλης ενότητας, εφόσον υπάρχουν γενικά παραδεκτοί κανόνες. Επιπροσθέτως, επιδιώκει κάτι, το οποίο δεν θα γίνει ποτέ μα ποτέ αποδεκτό, ούτε είναι λογικό, ήτοι να αφοπλιστεί πλήρως, εκ των πραγμάτων, ένα έθνος σκεπτόμενο ότι κατά αυτόν τον τρόπο δεν θα δεχθεί επίθεση από άλλον. Ο Carl Schmitt υπαινίχθηκε χαρακτηριστικά στα κείμενα του ότι αυτό το σόφισμα του «Διεθνούς Δικαίου» όχι μόνο δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ποτέ, αλλά και δεν εφαρμόστηκε ποτέ και αυτό διότι όποιο κράτος το έπραξε είτε χάθηκε, επειδή κάποιο άλλο του επιτέθηκε και δεν μπόρεσε, άρα, να διαδώσει αυτό τον ανεδαφικό κανόνα, είτε επειδή κανένας δεν θα ήταν ούτως ή άλλως τόσο ανόητος για να το πράξει και να χαθεί, με άλλα λόγια και να υπήρχε κάποιος που έκανε το σφάλμα να εφαρμόσει αυτό του δόγμα του «αφοπλισμού» στο Διεθνές Δίκαιο δεν έζησε, ούτε θα ζήσει ποτέ για να το διδάξει και στους άλλους.

Ως επίλογο...

Όλο αυτό ήταν μία σύντομη ανασκόπηση του σπουδαίου έργου του Carl Schmitt, ένα πρόσωπο, δυστυχώς, ελάχιστα ή καθόλου γνωστό, παρ’ όλο που η πολιτική του σκέψη εξέθεσε σημαντικά τον φιλελευθερισμό, αναγκάζοντας ακόμη και κύματα μαρξιστών να τον επικαλεστούν για να εναντιωθούν σε αυτόν. Το έργο του Γερμανού νομικού είναι πολύ ευανάγνωστο και κατανοήσιμο, καθώς αναλύει πράγματα και σκέψεις απολύτως λογικές, εύστοχες και καθημερινές, την παράνοια ολόκληρου του συστήματος του φιλελευθερισμού. Είναι ειλικρινά αξιοσημείωτο, το ότι με αρκετά απλά λόγια, χάρη στην ολοκληρωμένη συνοχή της σκέψης του, ο Schmitt παρουσιάζει μία πλήρη αποδόμηση της φιλελεύθερης σκέψης, του δημοκρατικού συστήματος και μάλιστα, προς επίρρωση των συλλογισμών του, εκθέτει μία σειρά από ιστορικά γεγονότα και απόψεις πολλών πολιτικών θεωρητικών, πράγμα, το οποίο επαληθεύει την οξύτητα της σκέψης του και το εύρος των γνώσεων του. 

Τα βιβλία του επίσης είναι πολύ μικρά σε μέγεθος και δεν κουράζουν καθόλου τον κοινό αναγνώστη, φροντίζει μάλιστα να παρουσιάζει την θεωρία του και την σκέψη του από νωρίς τα κείμενα του, έτσι ώστε να καθηλώσει τον αναγνώστη και να του εξηγήσει, έπειτα, με παραδείγματα και εύκολες σκέψεις το πως ακριβώς βασίζεται η θεωρία του. Άτομα του δικού μας χώρου θα έπρεπε να τον διαβάσουν για να έρθουν σε επαφή με μία ναι μεν λιγότερο ιδεαλιστική προσέγγιση της εθνικοσοσιαλιστικής ιδέας, αλλά αρκετά πιο πρακτική και ως εκ τούτου χρήσιμη για την πλήρη αποδόμηση του φιλελεύθερου και σε μικρότερο βαθμό του μαρξιστικού δόγματος.

Ενδεικτικά προτείνω τα εξής βιβλία: «Η Έννοια του Πολιτικού», «Πολιτική Θεολογία», «Ο Λεβιάθαν στην Πολιτειολογία του Τόμας Χομπς». Για όσους θέλουν μία ακόμη πιο ειδική ενασχόληση με το έργο του, θα μπορούσαν επίσης να διαβάσουν το βιβλίο του «Dictatorship», το οποίο κυκλοφορεί μόνο στα Αγγλικά, την «Θεωρία του Αντάρτη» και το «Σχετικά με τα 3 Είδη της Νομικής Σκέψης», ειδικά τα 3 πρώτα μπορείτε να τα βρείτε σε πολύ καλές τιμές.

44 σχόλια:

  1. Γ. Σαιντ15/5/21 2:20 μ.μ.

    Καλή εισαγωγή στη σκέψη του Καρλ Σμιτ, αν και λίγο "ξύλινα" γραμμένη (μερικές προτάσεις, επίσης, είναι κάπως μπερδεμένες συντακτικά). Ο συγγραφέας, καθώς και ο Μαύρος Κρίνος, δείχνουν για μία ακόμη φορά ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι πολλά άλλα, και πολύ σοβαρότερα, πράγματα, από το "βήμα της χήνας", τα "ξυρισμένα κεφάλια" και τα λοιπά χαριτωμένα κλισέ. Το ερώτημα, βέβαια, είναι πόσοι τα διαβάζουν αυτά τα ωραία, τόσο από τα "ξυρισμένα κεφάλια" όσο και από τους αντιπάλους τους.

    Το πιο γνωστό και ίσως σημαντικότερο έργο του Σμιτ, η Πολιτική Θεολογία, έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από τον Παναγιώτη Κονδύλη, σημαντικό έλληνα στοχαστή (ασχέτως συμφωνίας ή διαφωνίας), από τους ελάχιστους πρωτότυπους αυτής της χώρας. Η σκέψη του --νεομαρξιστικών καταβολών-- Κονδύλη, είναι συγχρόνως επηρεασμένη αρκετά και από τον Σμιτ. Θα μπορούσε ο συγγραφέας του παρόντος να κάνει ένα έστω σύντομο σχόλιο για τον Παναγιώτη Κονδύλη σε σχέση με τον Καρλ Σμιτ;

    (Λέσχη Συγκρητικού Πεσιμισμού)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος15/5/21 8:20 μ.μ.

      Δεν ξέρω τι θα απαντήσει ο αρθρογράφος στο ερώτημα που τέθηκε. Εγώ πάντως μπορώ να αναφέρω, με παραπομπή σε πηγή πάντα, τι πίστευε ο Καρλ Σμιτ για τον Αδόλφο Χίτλερ. Δεν ξέρω όμως μήπως έχει αποφασίσει η σ.ο. να δείξει λίγο έλεος στον εστιάτορα και τους μαθητάδες του, μετά τα όσα αναγκάστηκαν να υποστούν στο πρόσφατο γλέντι της ιστορικής αναδρομής για τον Γκρέγκορ Στράσερ.

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος15/5/21 10:58 μ.μ.

      Δεν είναι θέμα διαμάχης, είναι θέμα γνώσης. Δώσε πηγές ανώνυμε

      Διαγραφή
    3. Εστιάτορας16/5/21 1:35 π.μ.

      Δείξτε έλεος...

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος16/5/21 6:02 μ.μ.

      Ανώνυμος15/5/21 8:20 μ.μ.

      Για πες μας

      Διαγραφή
    5. Ο Καρλ Σμιτ για τον Αδόλφο Χίτλερ16/5/21 10:57 μ.μ.

      Πρώτο και κυριότερο ο Καρλ Σμιτ ήταν διανοητής της "συντηρητικής επανάστασης". Δεν ήταν οργανικά συνδεδεμένος με το NSDAP στην αρχή. Όπως σωστά έγραψε το παιδί στο πρόσφατο άρθρο για τον Στράσσερ και τον Σλάιχερ.

      Ο Σμιτ δεν ήταν κομματάνθρωπος του Χίτλερ. Δεν ήταν ούτε και συνδεδεμένος με τον πυρήνα των "οργανωτών" της συντηρητικής επανάστασης. Συνεπώς εφόσον ο Σλάιχερ έπεσε, ο Σμιτ στήριξε σαν απλός υποστηρικτής το καθεστώς του Χίτλερ. Όπως θα έκανε και ο κάθε εύλογος εθνικιστής. Όπως έκανε και ο Χάιντεγκερ. Δεύτερη επιλογή τους ήταν η υποστήριξη στον Χίτλερ εφόσον η συντηρητική επανάσταση δεν κατάφερε να κερδίσει την εξουσία με κάποιον δικό της εκπρόσωπο.

      Όσο ο Χίτλερ ήταν στην εξουσία ο Σμιτ εκμεταλλεύτηκε τη συγκυρία και είχε απολαβές. Αυτό δε σημαίνει ότι ήταν ταυτισμένος με το κόμμα ή ότι αποδέχτηκε την ανοησία του χιτλερικού καισαρισμού.

      Ο Σμιτ έγραφε ημερολόγια τα οποία ονόμασε Glossarium. Στη σημείωση της 20-9-1949 αποτιμά το Χίτλερ ως "ανόητο, που έπραξε σειρά στρατηγικών λαθών".

      Ποιο χαρακτηριστική πάντως ήταν η δήλωση του στον ανακριτή που τον εξέτασε για τη δίκη της Νυρεμβέργης. Στην ανάκριση ο Σμιτ υπερασπίστηκε με νομική άνεση την ιδεολογία του. Είπε ότι ήταν εθνικοσοσιαλιστής με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο απ' ότι ο Χίτλερ και ότι υποστήριξε το πολίτευμά του ως απλός εθνικιστής αναμένοντας ότι στο μέλλον θα γεννούσε ένα ωριμότερο καρπό.

      Ο ανακριτής του λεγόταν Κέμπνερ και ήταν αμερικανο-γερμανός. Ο επίμαχος διάλογος για τον Χίτλερ ήταν ο εξής:
      Κέμπνερ: Λέτε ότι ο Χίτλερ είχε τον εθνικοσοσιαλισμό του, κι εσείς τον δικό σας εθνικοσοσιαλισμό.
      Σμιτ: Ένιωθα ανώτερος του.
      Κέμπνερ:Νιώθατε ανώτερος ακόμη κι από τον Αδόλφο Χίτλερ;
      Σμιτ: Από πνευματική άποψη, απείρως ανώτερος. Μου ήταν τόσο αδιάφορος, ώστε δεν θέλω καθόλου να μιλήσω για το θέμα.

      Μπορείτε να διαβάσετε την ανάκριση στο Carl Schmitt, Antworten in Nürnberg, Duncker& Humblot, Berlin 2000. Το συγκεκριμένο απόσπασμα στις σελίδες 65-66.

      Για όποιον δεν γνωρίζει τη γερμανική υπάρχει μια περιγραφική ερμηνεία του Σμιτ και του Χάιντεγκερ από αντιφασίστα αλλά σοβαρό νέο Έλληνα φιλόσοφο. Εκεί αναφέρει ενδιαφέροντα πράγματα: Νικήτας Σινιοσόγλου, Μαύρες Διαθήκες, Κίχλη, Αθήνα 2018.

      Διαγραφή
    6. Ανώνυμος17/5/21 1:33 μ.μ.

      Κάνω screenshot τη βιτρίνα του εστιάτορα για να δω πότε θα κατεβάσει το πορτραίτο του Σμιτ. Μα να μη ξέρει τίποτα από ιδεολογία αυτός ο άνθρωπος. Πως μοστράρει νομικούς που αποκαλούσαν κατώτερο πνευματικά έναν Αβαταρ.

      Διαγραφή
    7. Γ. Σαιντ17/5/21 4:06 μ.μ.

      Το θέμα γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον...

      Διαγραφή
    8. Ανώνυμος17/5/21 4:17 μ.μ.

      Την άποψή του για τον Αδόλφο Χίτλερ ο Schmitt την εκθέτει μεταπολεμικά - και, άρα, δίχως κινδύνους γι' αυτόν - γεγονός που του επιτρέπει να κομπορρημονεί για την υποτιθέμενη ανωτερότητά του. Ασφαλώς πρόκειται για τυπική εκδήλωση αντιδιανοουμενιστικής αλαζονείας έναντι ανθρώπων της πράξης και αυτή σχεδόν πάντα υποκρύπτει σύμπλεγμα κατωτερότητας.
      Ο Schmitt δεν ήταν εθνικοσοσιαλιστής. Ουδεμία συμμετοχή είχε στην Kampfzeit, όταν NSDAP και S.A. μάχονταν κατά της διεφθαρμένης Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Ο ίδιος διεκδίκησε μονάχα ρόλο μανδαρίνου στην εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, όπως πολλοί άλλοι αστοί διανοούμενοι και φιλόδοξοι ακαδημαϊκοί μετά την "ανάληψη της αρχής" του 1933. Ήρθε σε σύγκρουση με τα S.S. και το δημοσιογραφικό τους όργανο και αναγκάστηκε να σιωπήσει.
      Αναμφίβολα είναι ένας σημαντικός νομικός στοχαστής και πολιτειολόγος που εμφανίζει εύστοχα και αξιοποιήσιμα κατά της φιλελεύθερης δημοκρατίας επιχειρήματα. Είναι όμως ηθικά διάτρητος ως καιροσκόπος. Από το έργο και το βίο του δεν μπορεί να εμπνευστεί κάποιος. Τους επιφυλάσσεται συνήθως μια θέση παραπομπής σε μονογραφίες και διατριβές.
      Αντιθέτως από το Έργο και τον Βίο του Αδόλφου Χίτλερ που επισφραγίζεται από τον αταλάντευτο αγώνα και την Τελική Θυσία του 1945 ενεπνεύσθησαν εκατομμύρια αγωνιστών μιας Κοσμοθεωρίας.
      Ο Χίτλερ (και όχι ο Schmitt) είναι ο Πολικός Αστήρ του Κινήματος.

      Διαγραφή
    9. Ανώνυμος17/5/21 7:18 μ.μ.

      Έχω παρατηρήσει μια συνεχόμενη προσπάθεια μείωσης των διανοουμένων, φιλοσόφων και θεωρητικών από πολύ συγκεκριμένους "εθνικοσοσιαλιστικούς" κύκλους. Και το κάνουν γενικά είτε αυτός λέγεται Σμίτ, είτε λέγεται Έβολα, είτε λέγεται Δραγούμης. Προφανώς οι ίδιοι είναι ανίκανοι να φιλοσοφήσουν, να σκεφτούν και να δημιουργήσουν και αυτό τους δημιουργεί κάποιο κόμπλεξ. Φυσικά και όλοι είμαστε οπαδοί της πράξης και όχι της αμπελοφιλοσοφίας και δεν είναι απαραίτητο πάντα να υπάρχει κάποιο Δόγμα ή μια Θεωρία προκειμένου να περάσουμε στην πράξη. Χρειάζεται απλά μια Πίστη που θα μας οδηγεί και μέσω της Δράσης θα μορφοποιηθεί το Δόγμα. Έτσι ξεκίνησε το Εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα άλλωστε, μέσα από τα χαρακώματα του Α ΠΠ και την λαϊκή παρορμητικότητα των S.A χωρίς να έχουν κάποια ευαγγέλιο το οποίο θα ακολουθούν πιστά, ένα πρόγραμμα 25 σημείων είχαν το οποίο τους οδηγούσε και μέσω της δράσης τους με τα χρόνια σχημάτιζαν και την ολοκληρωμένη ιδεολογία. Έτσι ξεκίνησε και ο Φασισμός (το δόγμα του φασισμού γράφτηκε χρόνια αργότερα). Παρόλα αυτά δεν γίνεται να δράσεις αν δεν ξέρεις γιατί δρας, δεν γίνεται να πράξεις αν δεν ξέρεις γιατί πράττεις, δεν γίνεται να αγωνιστείς αν δεν ξέρεις γιατί αγωνίζεσαι! Αγαπάμε ότι εκτιμούμε, εκτιμούμε ότι ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ που έλεγε και ο Αδόλφος! Ο καθένας λοιπόν στο πόστο του. Οι άνθρωποι της θεωρίας και της διανόησης να δημιουργούν το υπόβαθρο για το οποίο θα είμαστε διατεθειμένοι να παλέψουμε και οι ικανοί να παλέψουν να αγωνίζονται για αυτό. Ακόμη καλύτερα να τα κάνουν και τα δύο

      Εσείς βέβαια όταν μιλάτε για "ανθρώπους της πράξης" και φέρνετε σαν παράδειγμα τον Χίτλερ, εννοείτε ρηχούς ανθρώπους, χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς μια ενσυναίσθηση. Εννοείτε δημαγωγούς και ικανούς να αλλάξουν κάθε σημείο της ιδεολογίας τους προκειμένου να ανελιχθούν και να κυριαρχήσουν! Αυτά τα αντελήφθησαν ο Σμιτ, ο Σπένγκλερ, ο Γιούνκερ και όλοι οι υπόλοιποι της "Συντηρητικής Επανάστασης" τους οποίους εσύ θα αποκαλέσεις υποτιμητικά "διανοουμενιστές" για αυτό και έμειναν μακριά. Όσο για τα S.A (άνθρωποι της πράξης) που μάχονταν την διεφθαρμένη Δημοκρατία της Βαϊμάρης να μας πεις ποιος τα διέλυσε. Άνθρωποι της Θεωρίας όπως ο Έβολα, ο Μπραζιγιάκ, ο Έζρα Πάουντ είναι εκείνοι που σήμερα εμπνέουν χιλιάδες νέους συναγωνιστές. Δεν είναι ο Χίτλερ η θεϊκή μετενσάρκωση του Βοτάν που πρέπει περιστρέφεται η ιδέα μας αποκλειστικά γύρω από αυτόν

      Διαγραφή
    10. Ανώνυμος17/5/21 10:06 μ.μ.

      Ανώνυμε 4:17. εγώ έγραψα το σχόλιο με την παραπομπή του Σμιτ στο οποίο απευθύνθηκες. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι ο Α. Χ. ήταν "αστήρ". Μόνο που δυστυχώς ήταν "διάττων αστήρ". Και μπορεί ως τέτοιος να ενέπνευσε εκατομμύρια αγωνιστές της εποχής του. Μετά την ήττα του όμως έστειλε στο βάραθρο της ιστορικής συντριβής όχι μόνο τον εθνικοσοσιαλισμο μα ολόκληρη την εθνικιστική θεωρία με τις ιδεολογικές της εκδοχές, καταδικάζοντας σε ρόλο πολιτικού αμυνόμενου εκατομμύρια συναγωνιστών μεταγενέστερων ιστορικών περιόδων.

      Στο θέμα της ηθικής ανεπάρκειας του Σμιτ που θίγεις θεωρώ ότι είναι κάπως υπερβολική η διατύπωση σου αλλά σε γενικές γραμμές είναι σωστή η κριτική σου. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν τυχοδιώκτης. Όμως είναι γνώρισμα πολλών διανοητών αυτό. Το ίδιο έκανε και ο Ντανούτσιο. Δεν υπάρχει μόνο η κομματική στράτευση στην πολιτική και κοινωνική πάλη.

      Το συμπέρασμα κάθε εύλογου εθνικιστή είναι ότι υπάρχει μια διαλεκτική ανάμεσα στις ιδέες και την πολιτική πράξη. Όπως έγραψε και ο προηγούμενος σχολιαστής. Το να δίνει κανείς πολιτική μάχη με όρους προσωπολατρειας - και μάλιστα ενός προσώπου έχει πεθάνει έναν αιώνα πριν-συνιστά κυριολεκτική πολιτική ειδωλολατρία αν όχι παράνοια. Εκείνο που έχει σημασία σήμερα είναι να κρατήσουμε ζωντανή την θεωρία του εθνικισμού και να την αναζωπυρωσουμε στις συνθήκες της εποχής μας, έτσι ώστε και εφαρμόσιμα να είναι τα ιδεολογικά της σχήματα και να μην επιτρέψουμε στο σύστημα να τα εκφυλίσει σε νεοδεξιά καπιταλιστικά συμπληρώματα. Σε αυτή την κρίσιμη μάχη ο κάθε διανοητής που μπορεί να βρεθεί σε μια παραπομπή είναι πολύ πιο σημαντικός από την ειδωλολατρικη επίκληση ενός πολιτικού ηγέτη του περασμένου αιώνα.

      Πάντως πέρα από την διαφωνία στις προσεγγίσεις τέτοιων θεμάτων, να σου πω γιατί έκανα την παραπομπή. Ασφαλώς και αναγνωρίζω την ιστορική σημασία του Χίτλερ και άλλων προσωπικοτητων. Αναγνωρίζω όμως και την πρακτόρικη πρόθεση χαφιέδων της Δεξιάς να προκαλούν κερματισμούς και εντάσεις.
      Ύποπτεύθηκα την πρόθεση του σχολιαστή που ζητούσε στον αρθρογράφο να συνδέσει το θέμα του με τον Κονδύλη. Αν τον υποπτεύθηκα λαθεμενα απολογούμαι δημόσια. Αλλά μια τέτοια απαίτηση μπορεί να έχει ένας καθηγητής σε εξέταση. Όχι ένας αναγνώστης. Ο αρθρογράφος επέλεξε ένα θέμα και το περιέγραψε ικανοποιητικά. Δεν είναι εξεταζόμενος ώστε να αποδεικνύει στον κάθε ανώνυμο το εύρος της γνώσης του.

      Επειδή υπέθεσα ποιοι είναι αυτοί που αντιδρούν σπασμωδικά μετά από το "ξεκουμπωμα" που υπέστησαν έπειτα από το άρθρο για τον Στρασσερ, είπα να τους οξύνω τον πόνο. Λειτουργώ σαδιστικ ά το γνωρίζω. Αλλά έφτασε η ώρα για να υποστούν τις συνέπειες των χρόνιων άθλιων πεπραγμένων τους. Και ακόμα είναι απλά η αρχή. Το ξεφτιλίκι τους δεν θα έχει φραγμούς μέχρι να γίνουν πάνδημα περιγελα.

      Και για να τους τρολάρω, θα σου απευθύνω μια φράση των επικεφαλής τους: Όσο συνεχίσετε να τους συναναστρεφεστε ή να τους ανέχεστε, θα είστε υπεύθυνοι για ότι υποστείτε...

      Διαγραφή
    11. Ανώνυμος17/5/21 11:23 μ.μ.

      Αντιδιανοουμενιστική αλαζονεία εξέφρασε ο Καρλ Σμιτ; Μάλλον θα πρέπει να μάθετε τα ελληνικά καλύτερα πριν παρατήσετε τους εκδότες και τους συγγραφείς. Διανοούμενιστική έπρεπε να γράψεις. Πριν σας διορθώσουμε στην ιστορία των πολιτικών ιδεών θα σας διορθώνουμε στην σύνταξη κειμένων.

      Διαγραφή
    12. Ανώνυμος17/5/21 11:39 μ.μ.

      Ανώνυμε 4:17 δεν μπορείς να αποβάλεις το σύνδρομο του χάτη. Ήσουν η δεν ήσουν χάτης έτσι σκέφτεσαι. Μονο το κόμμα συγκρούστηκε με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης έτσι; Η συντηρητική επανάσταση δεν συγκρούστηκε; Ο Σλάιχερ δεν επιχείρησε να την καταρρίψει; Ο Χίτλερ δεν ορκίστηκε καγκελάριος στο Σύνταγμα της Βαϊμάρης; Ψεύτες, τυφλοί, παραχαράκτες της ιστορίας. Δεν καταλαβαίνετε ότι η δικτατορία της σκέψης κουράζει.Το έκανε ο Μιχαλολιάκος. Δεν γίνεται να το ξανακάνετε ο εστιάτορας και τα γκαρσόνια του.

      Διαγραφή
    13. Ανώνυμος18/5/21 12:53 π.μ.

      Συγχαρητήρια στον Ανώνυμο 7:18, τα είπε όλα.

      Προς Ανώνυμο 4:17. Πολλοί διανοητές και στοχαστές της "συντηρητικής επανάστασης" στήριξαν κριτικά τους ναζί, παρ'όλες τις επιφυλάξεις που είχαν για ορισμένες τους κατευθύνσεις ή για τις επιλογές του Χίτλερ. Και είναι απολύτως λογικό, κάθε ριζοσπάστης αντιφιλελεύθερος συντηρητικός θα στήριζε τους Ναζί μπροστά στον βούρκο της Βαϊμάρης. Και παράλληλα θα πάλευε, εντός του καθεστώτος, για να περάσει αλλαγές προς την σωστή κατεύθυνση. Το ίδιο έκανε και ο Evola τόσο σε Ιταλία όσο και σε Γερμανία. Αυτό δεν είναι "καιροσκοπισμός" ούτε στάση ηθικά διάτρητη.

      Αναμφίβολα ο Χίτλερ ενέπνευσε (σε αδιανόητο βαθμό την Γερμανία του μεσοπολέμου) και εμπνέει πολλούς ακόμα και σήμερα αλλά είναι θλιβερό η ιδεολογική και πολιτική ανάλυση κάποιων να αρχίζει και να τελειώνει στο Μαιν Καμπφ και στα 12 χρόνια ναζιστικής διακυβέρνησης (και σε ότι έπειτα συμφωνεί 100% και υπερθεματίζει όλες τις θέσεις του ΑΧ, σαν να ήταν ευαγγέλιο)

      Διαγραφή
    14. Ανώνυμος18/5/21 1:45 μ.μ.

      Το να κάνουν ευαγγέλιο τις θέσεις του Χίτλερ είναι απλά κακό. Το να τις κάνουν μενού εστιατορίου είναι ακόμα χειρότερο. Πέρα από την πλάκα πάντως το θέμα είναι ξεκάθαρο. Μόνο οι βλάκες δεν το καταλαβαίνουν. Δυστυχώς όμως έχουμε πολλούς στο χώρο.

      Το θέμα είναι ότι αυτοί που οργανώνουν τα δίκτυα των "εστιατορίων", ναζιστικά ή νεοεθνικιστικά, δεν είναι μαλάκες. Πρώτοι αυτοί ξέρουν ότι σερβίρουν ανοησίες. Αλλά είναι η αποστολή τους. Συμφέροντα εξυπηρετούν.

      Δυο είναι τα κεντρικά μειονεκτήματα του ελληνικού εθνικιστικού χώρου. Α) Το ότι δεν έχει σοβαρούς διανοητές για να αναδείξουν τη διαφορά του εθνικισμού από τη δεξιά και τις ακραίες παραφυάδες της. Β) Ότι δεν έχει ποιοτικό κόσμο (σοβαρούς αγωνιστές, νεολαία, φοιτητικό κίνημα, συνδικαλιστές κλπ).

      Όλη η δράση των "εστιατορίων" αποσκοπεί στη διαιώνιση αυτής της κατάστασης. Όπως η Ελεύθερη Ώρα, οι μακελαρηδες, λιακοβελοπουλοι, οι "πατριάρχες", διώχνουν κάθε ποιοτικό συντηρητικό και κρατάνε στο χώρο τους γραφικούς ζητωπατριώτες της ΝΔ. Όπως οι "Ιανοί", οι "Μισραήλ", τα δίκτυα ψευτοΣυντηρητικής σκέψης, οι Φαήλοι, οι Μαροκινοί βάζουν τον φιλελευθερισμό στο κέντρο του πολιτικού λόγου, εξοστρακιζοντας την κοινωνική διάσταση της ιδεολογίας. Έτσι και οι "εστιάτορες" (γιατί δεν είναι ένας) παρουσιάζουν τα ριζοσπαστικά ρεύματα με την εικόνα που φτιάχνουν για εμάς τα ΜΜΕ.

      Αυτό είναι όλο. Μόνο που δεν υπολόγισαν ότι κάποιοι δε θα μασήσουν και πολλά νέα παιδιά θα ήταν έξυπνα και διαβασμένα. Παλιομοδίτες εκεί στην ΕΥΠ. Άδικα πληρώνονται.

      Διαγραφή
    15. Γ. Σαιντ18/5/21 8:20 μ.μ.

      Με τους "Ανώνυμος" μπλέκει κάπως η ροή της επικοινωνίας και ο διάλογος, αλλά εν πάση περιπτώσει...

      Ανώνυμε 10:57 (+10:06), η ανάρτησή σου "Ο Καρλ Σμιτ για τον Αδόλφο Χίτλερ" ήταν πολύ καλή, του είδους που προσωπικά απολαμβάνω να διαβάζω. Εξίσου καλή, όπως έχω ήδη γράψει, βρήκα και το αρχικό άρθρο για τον Σμιτ.

      Το ερώτημα που έθεσα για τη σχέση του Κονδύλη με τη σκέψη του Σμιτ, δεν είχε "εξεταστικό" χαρακτήρα ούτε αποσκοπούσε σε κάποια "πρόκληση" (ζητώ συγγνώμη αν δημιουργήθηκε αυτή η εντύπωση). Έκρινα ότι θα είχε πολύ ενδιαφέρον εάν ο αρθρογράφος (γνώστης του Σμιτ, όπως ήταν φανερό) σχολίαζε τη σχέση ενός *έλληνα* στοχαστή, και μάλιστα *αριστερής* προέλευσης, με έναν θεωρητικού του κράτους και του εθνικού σοσιαλισμού.

      Διαγραφή
  2. "Η ιστορια του κοσμου ειναι η ιστορια της παλης των θαλάσσιων δυναμεων εναντι των γιηνων δυνάμεων και των γιηνων δυναμεων εναντια στις θαλλασιες", απο το βιβλίο του Γη και Θάλασσα.
    Μπραβο συναγωνιστες, η ποιοτητα ειναι παντα δεκτη , τροφη για σκεψη και διαβασμα, μεσα στα ερειπια του σύγχρονου κοσμου.
    Tin Tin

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος16/5/21 8:43 μ.μ.

    Ευχαριστώ για το σχόλιο, έχω στα υπόψιν μου τον Παναγιώτη Κονδύλη καθώς ασχολήθηκε με τα ζητήματα της κυριαρχίας, όπως η περίπτωση του Μακιαβέλι, αλλά δεν έχω ασχοληθεί περισσότερο, ίσως με την δική σου αφορμή θα το πράξω στο μέλλον!

    Μυρμιδών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 8:20 μ.μ. φίλτατε υπάρχουν και κανόνες στα σχόλια. μπορείς να παραθέσεις πηγές και να γίνει ένας γόνιμος σχολιασμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος17/5/21 12:17 π.μ.

    ΥΠΑΡΧΕΟ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ ΠΟΛΥ ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΜΑΥΡΕΣ ΔΙΑΘΗΚΕΣ",ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΣΜΙΤ ΚΑΙ ΧΑΙΝΤΕΓΚΕΡ.......Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΔΙΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΣΤΟΥΣ 2 ΔΙΑΝΟΗΤΕΣ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ.....ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΕΣΤΙΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΤΙΘΕΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥΣ ΤΩΝ 2 ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΔΙΑΝΟΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος18/5/21 10:28 π.μ.

    .................................................. Τι έγινε με αυτόν και τον Στράσσερ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην κάνουμε και διαφήμιση στους συνομιλητές των φιλοσιωνιστών ακροδεξιών. Χτες ήταν με τον Χίτλερ σήμερα με τον Στράσσερ αύριο με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο.

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος18/5/21 12:16 μ.μ.

      Εγώ λέω με το ΒελοΠουλο,στο λέω επειδή μία θεία μου η μελπο είχε πόνους στα γόνατα και πήρε το σπρέι που του είχε δώσει ένας αρχαίος από την Ατλαντίδα με δηλητήριο αχινού και πέρασε ο πόνος αμέσως...

      Επίσης είναι ο μόνος που έχει τις συντεταγμένες για την αρχαία Ατλαντίδα που του τις έδωσε μάγισσα αντλαντα γριά ... όπου φημολογείται ότι εκεί έχει καί το κεντρικό γραφείο του κόμματος, ΣΥΜΦΈΡΕΙ!

      Διαγραφή
  7. Ανώνυμος18/5/21 10:31 π.μ.

    4:17 μ.μ. Γεια σου ρε ..... του H ..... E...... Βλέπω ευκαιρία δεν χάνεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Προς τον ανώνυμο που γράφει για το μπλακ μεταλ κάτω από ένα άρθρο για τον Σμιτ:

    Παρακαλούμε τα σχόλια σας να είναι MONO σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος18/5/21 10:41 π.μ.

    https://koinonikosethnikismos.wordpress.com/2021/03/24/%CE%BD%CE%B5%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9/

    ο άνθρωπος που έθαψε μαζί με την αυλή του το εθνικιστικό κίνημα έχει το θράσος να αναφέρει τον Καρλ Σμιτ στο νέο του βιβλίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος18/5/21 3:29 μ.μ.

      Αφου θάφτηκε το Εθνικιστικό κίνημα, ηρθε ο καιρός να αναγεννηθεί! Ξεκινήστε και εμεις ακολουθούμε.....
      Ποσο καιρο έχετε σκοπο να κλαίτε ακόμα;

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος19/5/21 1:17 μ.μ.

      Να αναγεννηθεί κάτω από ποια ιδεολογική αρχή; Πόσο μάλλον ηγετική;

      οι Χιτλερική,Οι Στρασσερικοι,Οι πατριώτες,οι Εθνικιστές αντιφα - αντιναζι;

      Οι χατες;Οι ΓΤΠ,ΟΙ πλευρικοί; Οι αντί δραγουμικη,οι οι οι οι οι οι οι ......



      Κύρια δομή ενός ενιαίου Κινήματος δεν μπορεί να υπάρξει, όπως και δεν υπήρξε σε εμάς, μόνο ως κοινότητες μπορούμε να δημιουργήσουμε που κάθε μία θα έχει την δική της ιδεολογική γραμμή, χωρίς να επηρεάζεται ή να επηρεάζει την άλλη κοινότητα...

      Δεν βλέπω άλλη λύση,σε αυτή τη περίπτωση την οποία βρισκόμαστε...

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος19/5/21 8:50 μ.μ.

      Τοτε μην λες οτι αλλοι το έθαψαν απο την στιγμη που εσύ δεν κάνεις τίποτα. Αφου έκαναν αυτοί λάθη, τοτε κανε τα εσυ σωστά.

      Διαγραφή
  10. Ανώνυμος18/5/21 1:27 μ.μ.

    Μας τα κάνατε τσουρέκια με τους Γερμανούς!

    Μάλλον δεν έχετε ιδέα για το Έθνος το οποίο έχετε καταγωγή (εάν έχετε)...

    Να δω άρθρα για τον Πλάτωνα,τον Αριστοτέλη,τον Πυθαγόρα,για Πλούταρχο κτλ...
    Και να πω Εύγε!

    Τι να μας πούνε όλοι αυτοί; Εξάλλου και οι ίδιοι βάση των παραπάνω ανέπτυξαν τις ιδέες του...

    Όλοι αυτοί διαβαζανε την ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας, λάτρεις του Πλάτωνος Πολιτεία και όλων των αρχαίων Ελλήνων...

    Τι να μας πούνε όλοι αυτοί; Αυτά που οι πρόγονοι μας δίδαξαν πρώτοι;

    Σας παρακαλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσείς που έχετε σίγουρα καταγωγή ελληνική γράψτε για τον Πλάτωνα κ.α. και στείλτε μας άρθρο! Μην τα θέλετε όλα έτοιμα!

      Διαγραφή
    2. Πρωτον, η ειρωνεια δεν χρειαζεται ως απαντηση σε καποιον επισκεπτη της σελιδας σας,απο τη στιγμη που εκφραζεται κοσμια.Δευτερον,ειναι γεγονος οτι προσπαθειτε να λυσετε ζητηματα που ουτε οι ιδιοι Γερμανοι Εθνικοσοσιαλιστες δεν εχουν λυσει.Τριτον,πειτε μας τι προτεινετε.Κανετε κριτικη στην Χρυση Αυγη και σε οποιον αλλο εχει εκτεθει στη ρημαδα λαικη βουληση,αντιπαραθετοντας φωτογραφιες απο γεφυρες,ρυακια και ραχουλες,χωρις να κανετε μια προταση για το τι πρεπει επιτελους να κανει ενας Ελληνας Εθνικιστης για να ειναι σωστος απεναντι στην ιδεολογια του..Το να λετε πως δεν γουσταρετε τα κομματα και τη Βουλη,ειναι πολυ ευκολο,γιατι αποφευγετε την εκθεση και τις ευθυνες.ΕΣΕΙΣ τι προτεινετε;;;Τιποτα,μια τρυπα στο νερο.Αντι να γραφετε αρθρα υπερ των εθνικιστων που ειναι φυλακη για τις ιδεες τους,το μονο που κανετε ειναι να το παιζετε κουλτουριαρηδες του "χωρου".

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος18/5/21 7:26 μ.μ.

      Πωπω ρε φίλε, είμαι σίγουρος πως δεν έχεις διαβάσει έστω ένα ολόκληρο βιβλίο από αυτούς τους συγγραφείς που αναφέρεις, ή αν έχεις διαβάσει δεν έχεις καταλάβει τίποτα.

      Ότι δηλαδή έχεις μελετήσει σε τέτοιο βάθος Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Πλούταρχο κτλ και μετά όλη την μετέπειτα ιδεολογική και πολιτική διανόηση και έχεις βγάλει το συμπέρασμα ότι τίποτα μετά τον Πλάτωνα δεν αξίζει

      Τύποι γραφικοί σαν εσένα ξεφτιλίζουν τους προγόνους μας και τον εθνικισμό, είστε ακριβώς αυτό που θέλει το σύστημα

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος18/5/21 10:22 μ.μ.

      Ενώ εσύ έχεις διαβάσει; Μέχρι το ο Αγών μου σε κόβω και πολύ σε κόβω...

      Διαγραφή
    5. Ανώνυμος19/5/21 10:53 π.μ.

      Αν αυτό θες να πιστεύεις αυτό πίστευε φίλε μου, αλλά το τι έχω διαβάσει εγώ δεν αλλάζει το ότι το σχόλιό σου είναι μνημείο άγνοιας και αλαζονείας.

      Και τέτοια αλαζονεία συνήθως βγάζουν άτομα που δεν έχουν διαβάσει ή καταλάβει τίποτα για τα πράγματα που πραγματεύονται

      Διαγραφή
    6. Ανώνυμος19/5/21 11:26 π.μ.

      Αν αυτό θες να πιστεύεις αυτό πίστευε φίλε μου!

      Υγεία να έχεις!

      Διαγραφή
    7. Ανώνυμος19/5/21 12:52 μ.μ.

      Απαιτεί σεβασμό και μιλά για ειρωνεία ανώνυμος σχολιαστής που χρησιμοποιεί τη φράση "μας τα κάνατε τσουρέκια". Είναι κι αυτό ένα δείγμα της απόγνωσης που προκαλεί η εθνικιστική σκέψη στην ακροδεξιά παράγκα.

      Διαγραφή
    8. Ανώνυμος19/5/21 3:25 μ.μ.

      Δεν απαιτεισα σεβασμό καλέ μου άνθρωπε, εγώ γράφω για τσουρέκια!

      Το άλλο σχόλιο είναι από άλλον άνθρωπο...

      Μα καλά τόσο πολύ σας πείραξε που αναφέραμε να ανέβουν και μερικά άρθρα περί αρχαίων Ελλήνων,για να εμβαθύνουμε τις γνώσεις μας κι εμεις, ίσως από κάτι που δεν γνωρίζουμε, βλέποντας πως οι σ.ο. διαθέτη τις γνώσεις αλλά και την κρίση...

      Τόσο πολύ σου αρέσει η γερμανική ιστορία, που επιτίθεσαι σε έναν πού ζητά άρθρα και για την Ελληνική όντας έτη φωτός ανώτερη;


      Θα μπορούσα να σε προσβάλλω, αλλά θα σου ευχηθώ υγεία!

      Διαγραφή
    9. Ανώνυμος19/5/21 5:33 μ.μ.

      Ρε φίλε πες το, "όταν εμείς φιλοσοφούσαμε οι άλλοι τρώγανε βελανίδια" και άσ'το εκεί το θέμα.

      Ξαναλέω, κάτι τέτοιες στάσεις (που φανερώνουν κατά βάθος τρομερά συμπλέγματα κατωτερώτητας) δεν τιμούν ούτε εμάς ως Έλληνες, ούτε τους αρχαίους Έλληνες προγόνους μας. Ποια γερμανική ιστορία και βλακείες, λες και στην μελέτη των ιδεών, της πολιτικής και της φιλοσοφίας έχει σημασία αν ο στοχαστής είναι Έλληνας, Ιταλός ή Γερμανός.

      Ο Σμιτ κάνει εξαιρετικά εύστοχη και στοχευμένη κριτική στην φιλελεύθερη κυρίαρχη ιδεολογία από πολιτική και νομική οπτική. Θα έπρεπε να μην τον διαβάζουν και να μην τον μελετούν οι σημερινοί εθνικιστές επειδή... είναι Γερμανός; Ή θεωρείς πως εσύ διαβάζοντας μόνο Πλάτωνα και Αριστοτέλη εσύ για παράδειγμα θα έφθανες να αναπτύξεις στο ίδιο βάθος τις θέσεις του Σμιτ;

      Και να είσαι σίγουρος πως είναι δυνατόν να κάποιος να εκτιμά, να μελετά και να αναγνωρίζει το μεγαλείο των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και σοφών χωρίς να καταλήγει στις γραφικές, βελοπουλικες σου υπερβολές

      Διαγραφή
    10. Ανώνυμος19/5/21 7:31 μ.μ.

      Τώρα μεγαλούργησες στα σχόλια, συγχαρητήρια συν ανώνυμε σχολιαστή, τώρα σε χειροκροτούν όλοι!! Μου έκλεισες το στόμα, καλά αυτό με τον ΦελοΠΟΥΛΟ το κάτι άλλο!

      Ότι και να σου πω θα πέσει στο κενό, γιατί δεν λες να καταλάβεις τι γράφω,όταν διαβάζαμε Σμιτ εμείς, εσύ ήσουν φανατικά Χιτλερικος και φωναζες Χάιλ στη μέση του πουθενά!

      Μάθε πρώτα την ιστορία των προγόνων σου, διότι άτομα σαν τον Χίτλερ,Σμιτ κ άλλους την ήξεραν απέξω...


      Δεν θα σου ξανά απαντήσω, ΥΓΕΊΑ ΣΟΥ ΕΎΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΠΆΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΟΣ ΑΝΘΡΏΠΟΣ

      Διαγραφή
    11. Ανώνυμος20/5/21 3:10 μ.μ.

      Ε, πες μας ποιοι είστε οι εσείς τότε.

      Διαγραφή
  11. Ανώνυμος18/5/21 2:28 μ.μ.

    Ποιός είναι αυτός ο .......... που έχει αυτή τη μιχαλοσελιδα; Εμένα πάλι γιατί μου λέει, ότι άλλοι γραφουνε τα βιβλία και του εκχωρούν τα δικαιώματα να τα προβάλλει ως δικά του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. 6:49 μ.μ. διάβασε τι γράφει και θα καταλάβεις το ύφος της απάντησης. άσε τι κάνουν και τι δεν κάνουν όσοι δεν θέλουν εκλογές και τον μιχαλολιάκο. κόμματα υπάρχουν πολλά να γραφτείτε μέλη αφού τόσο πολύ σας αρέσει ο κοινοβουλευτισμός. τώρα σας φταίνε και τα ρυάκια:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος19/5/21 11:25 π.μ.

      Αρκεί που διάβασες κι κατάλαβες εσύ! Το ειρωνικό σου ύφος γράφεις είναι γνωστό,δεν πειράζει υγιεία να έχεις!

      Διαγραφή

Για να επικοινωνήσετε άμεσα με την συντακτική ομάδα μας καθώς και για συνεργασία στην αρθρογραφία, νέες κυκλοφορίες βιβλίων και περιοδικών, ενημέρωση σχετικά με νέα ιστολόγια, απορίες, διαφωνίες, μουσικά νέα ή labels, ομιλίες και εκδηλώσεις, προτάσεις στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: blackmilitiagr@gmail.com

Η συντακτική ομάδα δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.

Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να εντοπίζει τη θεματική περιοχή που τον ενδιαφέρει από το πλαίσιο δεξιά του ιστολογίου που αναγράφονται στο μενού αρχειοθέτησης ιστολογίου.

Οι διαχειριστές δεν πρόκειται να απαντήσουν σε υβριστικά ή προβοκατόρικα σχόλια ή σε ερωτήσεις που οι απαντήσεις δόθηκαν ή θα δοθούν σε άρθρα της.

Απαντήσεις θα υπάρξουν μόνο αν κριθεί απαραίτητο αναλόγως την περίπτωση και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας στην ενότητα «Μια υπενθύμιση προς τους αναγνώστες» που θα πρέπει να διαβαστεί ΠΡΩΤΑ πριν υπάρξει επικοινωνία.

Τα σχόλια που θα είναι άσχετα με την κύρια ανάρτηση θα διαγράφονται πλην εξαιρέσεων.

Σχόλια που θα προσπαθούν να δώσουν πληροφορίες σε ιδεολογικούς εχθρούς και στο ανθελληνικό κράτος θα διαγράφονται επίσης.

Σχόλια που θα είναι σε ευγενικά πλαίσια ακόμη και αυτά με αυστηρή κριτική προς την συντακτική ομάδα ή άλλες αυτόνομες και ανένταχτες ομάδες και πολιτικές κινήσεις θα εγκρίνονται αν αυτά συνεισφέρουν στην ενδυνάμωση της κινηματικής δυναμικής.

Τα σχόλια σας να είναι MONO σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή.

Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια ΔΕΝ δημοσιεύονται.

Επειδή ΔΕΝ υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται.

Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish). Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί, μετά από έγκριση των διαχειριστών. Υβριστικά, ειρωνικά, συκοφαντικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.

Οι αναρτήσεις δεν είναι απαραίτητο να εκπροσωπούν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων με μόνη προϋπόθεση να υπάρχει αναφορά στην πηγή.