«Το μονοπάτι όπου βαδίζουν αυτοί οι άνθρωποι είναι πάντοτε το ίδιο. Αρχικά είναι αναρχικοί ή ακραίοι σοσιαλιστές, κατόπιν “προσηλυτίζονται” στον εθνικισμό και δημιουργούν αξιοσημείωτες μεσσιανικές ιδέες … και φορτίζουν τον ακίνδυνο εθνικισμό των ενώσεων και των κομμάτων με το δυναμίτη της αναρχικής ετοιμότητας για δράση»
Otto Strasser
Το κάλεσμα των Fasci d'Azione Internazionalista είναι ένα πολιτικό προγραμματικό μανιφέστο, γραμμένο στις 5 Οκτωβρίου 1914, στο οποίο η χρησιμότητα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου επιβεβαιώνεται ως μια απαραίτητη ιστορική στιγμή για την ανάπτυξη των κοινωνιών με την πολιτική - σοσιαλιστική έννοια. Η μαχόμενη προλεταριακή τάξη, υποστηρίζεται πως μέσα από τον πόλεμο θα είχε τεράστια οφέλη, και δεν μπορούσε να χάσει αυτό που αγαπούσε να ορίζει ως το «τρένο της ιστορίας». Αυτό μπορεί να συνδεθεί με τον αριστερό παρεμβατισμό και επίσης με τη Χάρτα του Carnaro, μια Χάρτα πιο ανεπτυγμένη στα θέματα της κοινωνικής ισότητας, που καθοδήγησε τον Gabriele D'Annunzio και Alceste De Ambris. Το μανιφέστο θα έχει την πολιτική του εφαρμογή στις Δέσμες της Επαναστατικής Δράσης.
Η επιτροπή προώθησης των θέσεων αποτελούνταν από τους:
Decio Bacchi
Michele Bianchi
Ugo Clerici
Filippo Corridoni
Amilcare De Ambris: αδελφός του πιο γνωστού Alceste De Ambris, στελέχους της USI και σύζυγος της Maria Corridoni, αδελφής του Filippo Corridoni, συμμετείχε στην υπεράσπιση της Πάρμα μαζί με τους Arditi del Popolo και τον προλεταριακό θρύλο Filippo Corridoni.
Attilio Deffenu
Aurelio Galassi
Angelo Oliviero
Olivetti
Decio Bacchi
Cesare Rossi
Silvio Rossi
Sincero Rugarli
Libero Tancredi, ψευδώνυμο του ατομικιστή αναρχικού Massimo Rocca.
Ενώ η μάχη της Μάρνης μαίνεται στη Γαλλία, στο Μιλάνο στις 15 και 16 Σεπτεμβρίου διοργανώνονται από τους Φουτουριστές, με επικεφαλής τον Marinetti και τον Boccioni οι πρώτες διαδηλώσεις στους δρόμους κατά της Αυστρίας. Υποστηρίζονται επίσης από τον Filippo Corridoni και τις επαναστατικές αριστερές ομάδες. Στις 5 Οκτωβρίου 1914, τα πρωτοεμφανιζόμενα Fascio κάνουν την πρώτη έκκληση προς τους Ιταλούς εργάτες να τους πείσουν να πολεμήσουν. Η συνάντηση των Φουτουριστών και των ανδρών της άκρας αριστεράς παίρνει σάρκα και οστά και βρίσκει υποστήριξη ακόμη και σε ομάδες εργατών ή σοσιαλιστών. Ακολουθεί το ιστορικό κάλεσμα μανιφέστο των Fasci Rivoluzionario d’ Azione Internazionalista (Επαναστατικές Δέσμες Διεθνιστικής Δράσης).
Η μετάφραση αυτού του ιστορικού ντοκουμέντου είναι μια απάντηση σε όσους διαχρονικά έκρυψαν μέσα σε τόνους λάσπης και ψέματος το αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός πως η ρίζα του Φασιστικού κινήματος υπήρξε ο Επαναστατικός Σοσιαλισμός και το διεθνές Λαϊκό και Εργατικό κίνημα των αρχών του 20ου αιώνα.
Κάθε γραμμή του κειμένου που ακολουθεί αναφέρεται στην επαναστατική και σοσιαλιστική εργατική τάξη της Ευρώπης, μαχητές της οποίας ήταν όλοι οι θρυλικοί υπογράφοντες του κειμένου αυτού που αποτέλεσε το σπάργανο των «Φασιστικών Δεσμών Μάχης» που ίδρυσε λίγο μετά ο Mussolini αφού πρώτα πήρε μέρος και αυτός στις «Επαναστατικές Δέσμες της Διεθνιστικής Δράσης» μετά την δημοσίευση ακριβώς του καλέσματος που ακολουθεί.
Επιπλέον το κείμενο αυτό αποδεικνύει την φοβερή σύμπνοια στο θέμα του πολέμου των πρώτων Φασιστών Σοσιαλιστών με τους Αναρχικούς Παρεμβατιστές με ξεκάθαρη τιμητική αναφορά στον μεγάλο Αναρχικό Πιοτρ Κροπότκιν μέσα στο κείμενο που θα διαβάσετε.
Συντονισμένοι μεταξύ τους με πρωτοβουλία του Κροπότκιν την ίδια εποχή θα γραφτεί το περιβόητο «Μανιφέστο των 16» που είναι κάλεσμα των κορυφαίων Γάλλων Αναρχικών μαζί με τον Κροπότκιν να συμμετάσχουν οι αγωνιστές αντιεξουσιαστές στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο, κείμενο που προκάλεσε εκρήξεις στο εσωτερικό του αναρχικού κινήματος εκείνης της εποχής και ακόμα και σήμερα θεωρείται «μαύρη σελίδα» από όλα τα καλόπαιδα της antifa που προσπαθούν να εξαφανίσουν ακόμα και την ιστορία των μεγαλύτερων μορφών της αναρχίας ακριβώς επειδή όλοι τους είχαν τεράστια συμβολή στην ανάπτυξη του εθνικισμού και του πατριωτισμού μέσα στο εργατικό κίνημα σε αντίθεση με τον κοσμοπολιτισμό του Μαρξιστικού Διεθνισμού.
Για επιβεβαίωση παραθέτουμε τον σύνδεσμο του εν λόγω Μανιφέστο του Κροπότκιν όπως δημοσιεύθηκε στην ελληνική γλώσσα από μια γνωστή αναρχική πηγή:
https://anarchypress.wordpress.com/2021/02/25/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%86%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%AD%CE%BE%CE%B9/amp/
Ο πόλεμος λοιπόν δεν ήταν απλά μια κατάσταση προς αποφυγή αλλά ευκαιρία δράσης για τους επαναστάτες εκτός από τους προδότες, τους ντεφαιτιστές, τους αιώνιους παραμυθάδες της κατάλληλης στιγμής και του δήθεν εσωτερικού μετώπου ανατροπής. Ο Πόλεμος που αφορά την ζωή και την τραγωδία των λαών είναι εκεί που κρίνεται ποιος θα αμυνθεί του Έθνους πιο αποτελεσματικά. Ποιος θα πάρει την ηγεμονία της προάσπισης της μονής λαϊκής περιουσίας που είναι η Χώρα που ζει. Αυτός θα είναι την επόμενη μέρα ο νέος ηγεμόνας.
Και όμως δυστυχώς για όλους τους δήθεν διανοούμενους της εθνικής δεξιάς, τους αριστερούς φιλελεύθερους του Περισσού και της Κουμουνδούρου, τους «εθνικιστές» των κομματικών προθάλαμων και τους antifa «αντιεξουσιαστές», η ιστορία δεν διαγράφεται, και ναι οι Προλετάριοι έχουν ΠΑΤΡΙΔΑ !
Ενάντια στον Marx: αυτό φώναξαν οι μεγάλοι Προυντόν, Κροπότκιν, Σορέλ μαζί με τους Μελανοχίτωνες του Μουσολίνι!
Η Επιτροπή των Fasci Rivoluzionario d’Azione Internazionalista απευθύνεται προς τους εργάτες της Ιταλίας!
Στην τραγική ώρα που περνάμε, ενώ ο απέραντος πόλεμος γιορτάζει τις αιματηρές του δόξες στην Ευρώπη, ενώ εμφανίζονται οι ίδιοι οι λόγοι του πολιτισμού που κατακλύζονται από το κύμα της ανερχόμενης βαρβαρότητας, εμείς οι αγωνιστές από διάφορα σημεία της επαναστατικής πλευράς, νιώθουμε το καθήκον να μιλήσουμε με σαφήνεια και ειλικρίνεια, ώστε η σιωπή μας να μην ερμηνευθεί ως συναίνεση ή δειλία τη στιγμή που είναι υπέρτατο συμφέρον και υψηλό καθήκον κάθε επαναστάτη να εκφράσει τις σκέψεις του και να ξεκαθαρίσει τη στάση του απέναντι στα γεγονότα.
Ας μην αναζητήσουμε που θα ήταν μάταιο και αδρανές τη γένεση της μεγάλης τραγωδίας. Αν ως επαναστάτες μπορούσαμε να θεωρήσουμε τη διεθνή αστική τάξη από κοινού και εις ολόκληρον υπεύθυνη για τη μάστιγα των λαών, από την άλλη θα ήταν ανειλικρινές και ανέντιμο να μην αναγνωρίσουμε μεγάλο μέρος της ευθύνης που ανήκει σε εμάς τους επαναστάτες, στην εργατική τάξη σε διάφορες χώρες, τα πρωτοποριακά της στοιχεία, που έχουν στο πρόγραμμα τους την αποστροφή στον πόλεμο και την καταπολέμηση του μιλιταρισμού, για την ανεπαρκή και αναποτελεσματική δουλειά που γίνεται για να αποτραπούν οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί των αστικών κυβερνήσεων και των μιλιταριστικών ελίτ της Ευρώπης που τα εφαρμόζουν μέσω του πολέμου.
Οι διεθνιστές εργάτες - θα πρέπει να το
αναγνωρίσουμε χωρίς αμφισημίες - και αποδείχθηκε στη δοκιμασία των γεγονότων,
ήταν κάτι παραπάνω από ανίσχυροι να αντιμετωπίσουν τα γεγονότα και να
αποτρέψουν το πολεμικό γεγονός. Ενώ οι σύντροφοι της Γαλλίας, του Βελγίου και
της Αγγλίας ήξεραν πώς να εκπληρώσουν το καθήκον τους ως σοσιαλιστές μέχρι
τέλους, έτοιμοι να ξεκινήσουν με τη διεθνή γενική απεργία το κίνημα της
εξέγερσης ενάντια στις πολεμικές επιθέσεις της αστικής τάξης, οι εργάτες της Γερμανίας και της Αυστρίας, των κρατών
που εμφανίστηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο ως οι αρχιτέκτονες της σκοτεινής
συνωμοσίας που επινοήθηκε από τις αναγεννημένες δυνάμεις του ευρωπαϊκού
Μεσαίωνα ενάντια σε κάθε φως πολιτισμού και κάθε στοιχείο προόδου, αντί να
αντιταχθούν με την δύναμη των ισχυρών οικονομικών και πολιτικών τους οργανώσεων
στην εξαπολυμένη επιθετική μανία των κυβερνήσεών τους, έχουν υποκύψει στο ρεύμα
του πιο βάναυσου και άγριου ιμπεριαλισμού, αγνοώντας το καθήκον τους ως
σοσιαλιστές, προδότες των ιερών καθηκόντων της διεθνούς εργατικής αλληλεγγύης.
Ούτε μια μάταιη λέξη,
ίσως, δεν θα ήταν το όνειρό μας για αδελφοσύνη λαών πέρα από κάθε σύνορο, αν οι Γερμανοί και οι
Αυστροουγγροί σοσιαλιστές είχαν ξεσηκωθεί ενάντια στο άδοξο τελεσίγραφο της
αυστριακής κυβέρνησης προς τον μικρό σερβικό λαό, εάν είχαν μεταφέρει την
αγωνιώδη κραυγή του Λουξεμβούργου και του Βελγίου, που προσβλήθηκαν για το ιερό
δικαίωμά τους στην ελευθερία και την ανεξαρτησία, αν, με μια λέξη, είχαν
επιβεβαιώσει τους λόγους του προλεταριακού συμφέροντος και του σοσιαλιστικού
πολιτισμού ενάντια στο λάβαρο των κυβερνήσεων τους της στρατιωτικής τυραννίας
και του ιμπεριαλισμού.
Έτσι ο πόλεμος είναι σήμερα μια τραγική πραγματικότητα της οποίας δεν μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι θεατές χωρίς να προδώσουμε την ίδια την αιτία της επανάστασης, χωρίς να αρνηθούμε τις σοσιαλιστικές αρχές μας που μιλούν στους λαούς στο όνομα του πολιτισμού και της ελευθερίας. Και τότε είναι χρήσιμο να αναρωτηθούμε εάν τα πιο ζωτικά συμφέροντα της εργατικής τάξης των διαφόρων χωρών, εάν η αιτία της κοινωνικής επανάστασης, προστατεύονται καλύτερα από τη στάση αυστηρής ουδετερότητας που επιθυμεί για την Ιταλία το επίσημο Σοσιαλιστικό Κόμμα, πλήρως εναρμονισμένο με τα κληρικαλιστικά στοιχεία και προς όφελος των Γερμανικών όπλων ή από την επέμβαση των κρατών που αντιπροσωπεύουν την υπόθεση της ελευθερίας και της ειρήνης στην Ευρώπη: υπέρ της Γαλλίας, της κοιτίδας εκατό επαναστάσεων, της Αγγλίας, φρουρά κάθε πολιτικής ελευθερίας, του γενναίου και ηρωικού Βελγίου.
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι αμφίβολη για εμάς τους επαναστάτες που πιστοί στη διδασκαλία των μεγάλων μας δασκάλων πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τα όρια των εθνικών επαναστάσεων χωρίς πρώτα να τα έχουμε φτάσει, επομένως η ταξική πάλη είναι μια μάταιη φόρμουλα, όχι μια πρακτική και γόνιμη δύναμη όπου κάθε λαός δεν ενσωματώνεται στα φυσικά του όρια γλώσσας και φυλής μέχρι να λυθεί οριστικά το ζήτημα των εθνικοτήτων, και να υπάρξει το ιστορικό κλίμα που είναι απαραίτητο για την ομαλή ανάπτυξη του ταξικού κινήματος, για την πρόοδο και τον θρίαμβο των ίδιων των ιδεών του διεθνισμού. Ο θρίαμβος του αυστρο-γερμανικού μπλοκ θα ήταν στην Ευρώπη ο ανανεωμένος θρίαμβος της Ιεράς Συμμαχίας, η ενίσχυση της αιτίας της αντίδρασης και του μιλιταρισμού ενάντια σε αυτήν της επανάστασης, με μια λέξη η επιμονή και η εδραίωση αυτών των δυνάμεων του Μιλιταρισμού και της Φεουδαρχίας.
Η
διατήρηση όσων δημιούργησαν την τεράστια καταστροφή του σήμερα, που θα
δημιουργήσει άλλους πολέμους αύριο, άλλο πένθος και άλλα ερείπια για τους
εργάτες που θα τους σταματήσει στην ανοδική πορεία για την κατάκτηση της δικής
τους οικονομικής χειραφέτησης. Οι μεγάλες ιστορικές αντιθέσεις δεν επιλύονται
με την ιδεολογική άρνηση τους, αλλά με την πρακτική υπέρβαση των όρων τους: ο
πόλεμος δεν διεξάγεται με τη μηρυκαστική φόρμουλα ή με την αντίθεση του με
στείρες λεκτικές αρνήσεις, αλλά με την εξάλειψη των γενεσιουργών αιτιών του, με
τη μείωση των παραγόντων της ισχύος του επιτυχώς.
Οι ουδέτεροι μέχρι τέλους φαίνονται σήμερα να είναι αληθινοί φίλοι του πολέμου. Εμείς, μαχόμενοι δίπλα στους επαναστάτες της Γαλλίας, της Ρωσίας, του Βελγίου και της Αγγλίας για την υπόθεση της ελευθερίας και του πολιτισμού ενάντια σε αυτόν του αυταρχισμού και του τευτονικού μιλιταρισμού, για τη λογική ενάντια στη βία, για την Ευρωπαϊκή επανάσταση ενάντια στο τρελό και εγκληματικό όνειρο της εγκαθίδρυσης μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας - μεσαιωνικό όραμα που μας οδηγεί πίσω στον Μεσαίωνα - πιστεύουμε ότι κάνουμε το πιο χρήσιμο έργο που μπορεί να γίνει σήμερα υπέρ της Ευρωπαϊκής ειρήνης, για την υπόθεση της κοινωνικής επανάστασης, για την ανασύσταση της εργατικής Διεθνούς στις νέες βάσεις της συστηματικής αποστροφής, που επιδιώκεται με κάθε μέσο, σε κάθε πόλεμο που δεν είναι πόλεμος καταπιεσμένων εναντίον καταπιεστών, εκμεταλλευόμενων εναντίον εκμεταλλευτών.
Εργάτες,
Τα γεγονότα πιέζουν. Η
Ιταλία, μαζί με τις δυνάμεις που αγωνίζονται για την ελευθερία και την
ανεξαρτησία των λαών, θα έκανε την έκβαση του πολέμου πιο γρήγορη και
αποφασιστική, μετριάζοντας τις τεράστιες καταστροφές. Η ένοπλη ουδετερότητα δεν
γλιτώνει από τις σοβαρές συνέπειες που φέρνει ο πόλεμος στη χώρα μας και
ταυτόχρονα δεν μας προστατεύει από τον κίνδυνο του πολέμου: δίνει μάλλον στην
κυβέρνηση, με την κινητοποίηση του στρατού, τη δυνατότητα να μας ακινητοποιήσει
αύριο με όποιον πόλεμο θα ήθελε να κηρύξει, ακόμη και ενάντια στις αρχές του
πολιτισμού και των δικών μας συμφερόντων, και επιπλέον - που θα ήταν ακόμα
χειρότερο - το μέσο να μας καλύψει με ντροπή, με έναν βδελυρό εκβιασμό κάνοντας
τη μη παρέμβασή μας να μοιάζει με τιμή. Η επιβολή του πολέμου ενάντια στο
αυστρο-γερμανικό μπλοκ σήμερα είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποτρέψει την
Ιταλία από το να επιστρέψει ασυναίσθητη στην ζωή της αύριο.
Εμείς οι επαναστάτες δεν έχουμε κανένα συμφέρον να διατηρήσουμε, δεν έχουμε λόγο να εξαπατήσουμε τον λαό. Ας μιλήσουμε επίσης για ουδετερότητα για τα κόμματα που πρέπει να διαφυλάξουν τιμές, μισθούς, πολιτικά αξιώματα, τυφλούς ή ενδιαφερόμενους υποστηρικτές μιας μεγάλης εθνικής δειλίας και μιας μεγάλης ιστορικής ύβρεως, συμμάχους με τη δυναστική και κληρικαλιστική πολιτική και συνεργούς των σφαγέων και των λεηλατών. Εμείς οι επαναστάτες θέλουμε να ξαναρχίσει η παράδοση των μεγάλων πνευμάτων και των μεγάλων καρδιών που άκουσαν τις φωνές του ανθρώπινου μέλλοντος και προέβλεπαν το πεπρωμένο των λαών. Το να μην συνεργάζεσαι για να κερδίσεις τους καλύτερους σημαίνει να βοηθάς τους χειρότερους. Οι επαναστάτες δεν πρέπει να έχουν αμφιβολίες για την επιλογή.
Ο σκοπός μας είναι αυτός του Amilcare Cipriani, του Kropotkine, του James Guillaume, του Vaillant, αυτός της Ευρωπαϊκής επανάστασης ενάντια στη βαρβαρότητα, τον αυταρχισμό, τον μιλιταρισμό, τη Γερμανική φεουδαρχία και την καθολική απάτη της Αυστρίας. Ο καθένας εκπληρώνει το καθήκον του μέχρι το τέλος και με κάθε τρόπο. Όλες οι ζωντανές δυνάμεις του κόσμου, όλοι όσοι επιθυμούν στην εργαζόμενη ανθρωπότητα ένα καλύτερο μέλλον και αγωνίζονται για τον θρίαμβο της εργατικής υπόθεσης και της κοινωνικής επανάστασης, για την αδελφότητα των λαών και το τέλος όλων των πολέμων, πρέπει να βγουν στο πεδίο αποφασιστικά. Πρέπει να αναγκάσουμε την κυβέρνηση να σταματήσει να μας ατιμάζει ή να κρύβεται και από τώρα να διαχωρίσουμε τις ευθύνες και να προετοιμαστούμε για δράση.
Μιλάνο, 5 Οκτωβρίου 1914
-wzor.jpg)
Ο Μπακούνιν επίσης έχει αξιόλογες αντιδιεθνιστικες αναφορές όπως και αντισιωνιστικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρον κείμενο αλλά εκ διαμέτρου αντίθετο με τις παραδοσιοκρατικές, συντηρητικές αλλά και τις ίδιες τις φασιστικές αρχές. Νίκη των δυτικών δημοκρατιών σημαίνει νίκη του φιλελευθερισμού επάνω στην στρατοκρατορική αυτοκρατορική παράδοση, νίκη του αστισμού εναντίον του αγροτικού τρόπου ζωής, νίκη του καπιταλισμού εναντίον του συντεχνιακού μοντέλου. Και αυτό πραγματικά συνέβη στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο με τις ΗΠΑ και τους Αγγλογαλλους να έχουν ως κεντρικό σύνθημα την συντριβή του πρωσσισμού για χάρη του παρλιαμενταρισμού. Λογικό οι αριστεροί να υιοθετούν αυτή την στάση αφού ο δρόμος για τον κομμουνισμό περνάει μόνο μέσα από την ελεύθερη αγορά, το ίδιο και κάποιοι μικρόνοες εθνικιστές βλέποντας έτσι την ευκαιρία να μεγαλώσει η χώρα τους. Δεν πρέπει να συγχέουμε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο με ενδεχόμενο επικείμενο ελληνοτουρκικό πόλεμο. Ο Α ΠΠ ήταν μια ανθρωποσφαγη μεταξύ ευρωπαϊκών λαών για χάρη των εθνικών κεφαλαίων, ο ελληνοτουρκικος πόλεμος θα είναι μια σύγκρουση που θα κρίνει την επιβίωση του λαού μας εναντίον του μισητού Μογγόλου εισβολέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός από την τραγική άνθρωπο σφαγή της Ευρώπης που προετοίμασαν όλες οι αυλές της εποχής υπήρξε και μια Φασιστική επανάσταση που βγήκε μετά απο αυτό τον πόλεμο φίλε μου που ευτυχώς έγινε απο αυτούς που έγραψαν το κείμενο που εσένα άου φαίνεται αντιφατικό για τις ιδέες σου χαχαα Δεν είναι οι συγγραφείς του δεν ήταν μάλλον συγγραφείς παραμυθιών αλλά αυτοί δημιούργησαν ότι περισσότερο μισεί ο φιλελεύθερος κ κομμουνιστικός κόσμος : το πρώτο Φασιστικό Κράτος της Ιστορίας … στα αλήθεια όχι σε ιπποτικά μυθιστορήματα. Κ ένας ενδεχόμενος πόλεμος Ελλάδας Τουρκίας εντός ευρύτερων παγκόσμιων συσχετισμών και ανταγωνισμών θα συμβεί όποτε συμβεί , όπως κ η Επανάσταση του 21 ήταν μέρος ενός ευρύτερου πλαισίου ανταγωνισμών όπως φυσικά και η Μικρασιατική εκστρατεία όπως φυσικά και η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο μας. Το ζήτημα είναι ποιος παρεμβαίνει από την μεριά των λαϊκών ταξεων του ´Εθνους για να προστατεύει τα συμφέροντα του Ελληνισμού ενάντια στο κάθε φορά ανθελληνικό και αντιλαϊκό αστικό σύστημα εξουσίας. Μην διαβάζουμε το παραπάνω κείμενο με βάση μόνο το αν είναι σήμερα ίδιες οι συνθήκες εννοείται πως είναι άλλες γιατί τότε ήταν 1914 και σήμερα 2022. Ας δούμε την πολιτική μάτια , το σκεπτικό που τους έκανε να ξεχωρίσουν από τους τότε υπόλοιπους σοσιαλιστές που ήταν ειρηνιστές, κοινοβουλευτικοί και δημοκράτες . Με αφορμή την θέση τους υπερ του Πολέμου και μάλιστα με το μέρος των Δυτικών της Ανταντ βρήκαν χαραμάδα να εμφανιστούν στην Ιταλία ως αυτοί που υπεράσπιζαν ενάντια στην ουδετερόφιλη αστική τους τάξη τον Πόλεμο για την προσάρτηση εδαφών που τους κρατούσε ακόμα υπο κατοχή η συντηρητική απολυταρχική ΑυστροΟυγγαρια. Αν εσυ ζούσες τότε στην Ιταλία ως γνήσιος παραδοσιοκρατης θα φώναζες « κάτω τα χέρια από την ΑυστροΟυγγαρια είναι φάρος της Στρατοκρατιας απέναντι στους Δυτικούς φιλελεύθερους , ας συνεχίσει να έχει υπο κατοχή τα εδάφη μας φτάνει να μην τα έχουν οι Γάλλοι και Άγγλοι». Οι επαναστάτες συνδικαλιστές, φουτουριστές, αναρχικοί σοσιαλιστές και εθνικό συνδικαλιστές ευτυχώς ξεπέρασαν τα σχήματα της Ιδεαλιστικής προσέγγισης στην πολιτική συγκυρία για να δημιουργήσουν το δικό τους επαναστατικό κίνημα. Έφεραν κάτι νέο στην Ιστορία επειδή δεν σεβάστηκαν τα δεδομένα , καινοτόμησαν και ετσι έφτιαξαν μια νέα δίκη τους «παράδοση» που δεν αρέσει σε πολλούς από ότι φαίνεται «παραδοσιοκρατες».
ΔιαγραφήΡε φιλε να σε ρωτησω κατι ξερεις τι διαβαζεις; το διαβασες απο την αρχη το κειμενο; λες οτι ερχονται σε αντιθεση με τις Φασιστικεσ αρχες αυτοι που εφτιαξαν το Φασιστικο κινημα , που το δημιουργησαν; Εχεις καταλαβει πωσ το κειμενο αυτο θεωρειται απο τις ιδρυτικες πραξεις του Φασιστικου κιννματος? Λες μικρονοους εθνικιστες τους ιδρυτες μιας επαναστασης εσυ απο το παραδοσιακο σου πληκτρολογιο;; Ελεος εχετε παθει αμοκ με το να λετε την ιδια καραμελα που δεν μπορειτε ουτε να διαβασετε;
ΔιαγραφήΤι το παραδοσιοκρατικό είχε η είχε η πολυεθνική Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία και η πλουτοκρατική Γερμανία;
ΔιαγραφήΚάτι δεν πάει καλά με τα συμπεράσματά σου, ανώνυμε "12:56 π.μ."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνώ σωστά επισημαίνεις την ιδεολογική συνιστώσα του Α' ΠΠ, με τις φιλελεύθερες δυνάμεις να μάχονται τις παραδοσιακές κεντροευρωπαικές, κάνεις στο καπάκι την εντελώς ατεκμηρίωτη υπόθεση ότι σήμερα μια ελληνοτουρκική σύρραξη θα αποτελεί καθαρή διαμάχη μεταξύ εθνών-κρατών. Τί στοιχεία έχεις γι' αυτό; Εδώ δεν έχουμε δική μας οικονομία, δεν έχουμε δικό μας νόμισμα, δεν έχουμε σύστημα δικαιοσύνης (οι τελικές δικαστικές αποφάσεις παίρνονται στη Χάγη), είμαστε μια χρεοκοπημένη ταπεινωμένη Μπανανία απόλυτα ενσωματωμένη στους ευρωαμερικανικούς θεσμούς, και εσύ υπονοείς ότι παρ' όλα αυτά έχουμε ανεξάρτητη εθνική εξωτερική πολιτική και μπορούμε να χειριζόμαστε διακρατικές υποθέσεις.
Με τα δεδομένα που υπάρχουν τώρα, η συμπεριφορά της κάθε ελληνικής κυβέρνησης σε μια ενδεχόμενη στρατιωτική σύγκρουση θα είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ενταγμένη στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Αν δηλαδή πάει σε "έντιμο συμβιβασμό" δίνοντας τα αντίστοιχα δώρα στην Τουρκία, θα είναι επειδή το θέλει το ΝΑΤΟ (να δούμε τότε που θα κρυφτούν κάποιοι), και αν πάει σε "μάχη μέχρις εσχάτων" (σαν την Ουκρανία ένα πράμα) θα είναι επίσης επειδή το θέλει το ΝΑΤΟ. Εδώ η "Ελληνική Δημοκρατία" δεν μπορεί να περάσει ένα αδιάφορο νομοθέτημα της πλάκας χωρίς να πάρει έγκριση από έξω, και εσύ ισχυρίζεσαι ότι μπορεί να χειριστεί πολεμικά θέματα;
Φυσικά όλα αυτά στο μηδαμινής πιθανότητας σενάριο που επιβεβαιωθεί η νδίτικη προπαγάνδα και γίνει κανονικός πόλεμος.
Επίσης, η μοίρα της επιβίωσης του Ελληνικού λαού (όπως και των Ευρωπαικών) είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένη και πίστεψέ με ΔΕΝ την καθορίζουν οι όποιοι... "Μόγγολοι".
Ψεκασμένος Ακροδεξιός
συμπέρασμα των τελευταίων αναρτήσεων ... τρίτη θέση η μόνη φωνή που θάφτηκε από την κάποτε κραταιά χα και υπήρχε λόγος για αυτό
ΑπάντησηΔιαγραφή