Δέκα σημειώσεις για τους αριστερούς (με βάση το Παλαιστινιακό ζήτημα σήμερα).

Στην φωτογραφία μαχητής του PFLP

 γράφει ο Comrade 74

1. Είναι αληθές πως η αριστερά στα περισσότερα σημεία του κόσμου, μαζί με κόσμο

άλλων κινημάτων αποτέλεσε την έμψυχη δύναμη στήριξης των κινημάτων που

μάχονται τον ιμπεριαλισμό και τον δυτικό καπιταλισμό.

2. Αυτό συμβάδιζε με μια κουλτούρα εργατικής ταυτότητας και υποστήριξης των

αιτημάτων που προέρχονταν από τους εργάτες.

3. Η ίδια η εργατική τάξη δεν ήταν απαραιτήτως “αριστερή” στις αντιλήψεις της αλλά

κάποιες τουλάχιστον φορές ένιωθε “σαν το σπίτι της” στην αριστερά διότι και εκείνη

ως πολιτικός χώρος φρόντιζε να έχει ταυτότητα και πολιτισμό και παρέμβαση που

συμβαδίζει με τα αιτήματα και τις επιθυμίες της.

4. Σήμερα αυτή η τάση έχει πλήρως ανατραπεί.

5. Η δυτική αριστερά έχει δεχθεί όλα εκείνα τα πράγματα που κάποτε θεωρούσε εχθρό

της: Τον καπιταλισμό, το κράτος, την ελεύθερη ροή κεφαλαίου και εργατικού

δυναμικού (μαζική μετανάστευση χωρίς κριτήρια ένταξης πλην της κερδοφορίας δέκα

λεφτάδων και κομπιναδόρων). Πλέον περιορίζεται όταν δεν ηττάται πλήρως απ’ τη

συστημική δεξιά ή τους φιλελεύθερους (το σύνηθες σενάριο) σε ένα ρόλο

εξωραϊσμού μιας βαθιά άσχημης κατάστασης.

6. Η φυσική κατάληξη αυτής της πορείας είναι η αλλαγή της στάσης στο παλαιστινιακό.

Από μια λίγο ή περισσότερο διαχρονική στήριξη των παλαιστινίων προς την ανοχή ή

και άκριτη στήριξη των ενεργειών του Ισραήλ.

7. Η αλλαγή αυτής της στάσης θα γίνει σταδιακά και με διαφορετική ένταση ανάλογα

με τις τοπικές, εθνικές και άλλες πλευρές κάθε αριστερής οργάνωσης σε κάθε δυτική

χώρα, όμως θα συμβεί. Και θα πάρει το μανδύα της προστασίας των ανθρωπίνων

δικαιωμάτων, ιδεολογικού δηλαδή προτάγματος των ΗΠΑ στην μετά την 11η

Σεπτεμβρίου παγκόσμια εκστρατεία τους ενάντια σε κάθε τι, μη δυτικολάγνο.

8. Βρισκόμαστε μπροστά στην ανάδυση μιας νέας, καθαρά δυτικής, καθαρά

ιμπεριαλιστικής, καθαρά αστικής αριστεράς, όχι στο περιθώριο των αριστερών

κινημάτων αλλά στο κέντρο τους.

9. Αυτή η στάση συνδέεται και εκφράζει την υποχώρηση τους σε όλα τα ταξικά,

αντιιμπεριαλιστικά ζητήματα, σε όλα τα θέματα που απασχολούν τους ανθρώπους

που δεν είναι γερά χαρτζιλικωμένοι και καβατζωμένοι.

10. Η σύγχρονη αριστερά είναι ακόμα ένα κόμμα των οργανισμών του πολυεθνικού

κεφαλαίου και των διακρατικών οργανισμών τύπου ΕΕ, ΝΑΤΟ και τίποτα δεν έχουν

να κερδίσουν οι φτωχοί και τίμιοι άνθρωποι από αυτήν. Η αριστερά θα περιοριστεί

στην καταδίκη των δικτατόρων του μη δυτικού κόσμου.