Αποκλειστικό: «Πλήρης επιβεβαίωση του Ροζέ Γκαρωντύ για την επιθετικότητα του Σιωνισμού» - άρθρο του Κωνσταντίνου Ποταμιάνου για τον Ροζέ Γκαρωντύ και τον Διεθνή Σιωνισμό

 

Ο Ροζέ Γκαρωντύ (Roger Garaudy, 17 Ιουλίου 1913 - 13 Ιουνίου 2012) ήταν Γάλλος φιλόσοφος και για πολλά χρόνια ανώτατο στέλεχος και θεωρητικός του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Επί σαράντα χρόνια υπήρξε ο κύριος στοχαστής, θεωρητικός και εκφραστής των θέσεων του ΓΚΚ. 

Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ανήκε στην Αντίσταση και πολέμησε στην Αλγερία, όπου συνελήφθη αιχμάλωτος και κρατήθηκε επί 30 μήνες σε στρατόπεδο αιχμαλώτων. Το 1945 έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Γαλλικού ΚΚ και το 1956 μέλος του Πολιτικού Γραφείου. 

Στηλίτευσε τη Σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, το 1968. Ως συνέπεια το Κομμουνιστικό Κόμμα τον διέγραψε από τις τάξεις του τον Μάιο του 1970. Το 1996 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Οι θεμελιώδεις μύθοι της ισραηλινής πολιτικής», στο οποίο αρνούνταν ότι το Ολοκαύτωμα συνέβη όπως μας το παρουσιάζουν. 

Ο συγγραφέας χρησιμοποιώντας και στοιχεία από την έρευνα διαφόρων ιστορικών αναθεωρητών, όπως ο Δρ. Ρομπέρ Φωρισόν, καταρρίπτει επιστημονικά τους ισχυρισμούς περί οργανωμένου σχεδίου εξόντωσης των Εβραίων από τον Εθνικοσοσιαλισμό και την ύπαρξη θαλάμων αερίων, πάνω στους οποίους χτίστηκε η θεωρία του εβραϊκού ολοκαυτώματος, όπου και βασίστηκε η μεταπολεμική κυριαρχία του Σιωνισμού. 

Το βιβλίο αυτό είχε αποσπάσει επαίνους από το καθεστώς του Ιράν, τον Μουαμάρ Καντάφι (του έδωσε και βραβείο το 2002), τους Σαουδάραβες και τον Νασράλα, αρχηγό της Χεζμπολάχ. Τον κατήγγειλαν δύο αντιρατσιστικές οργανώσεις και το 1998 καταδικάστηκε σε φυλάκιση με αναστολή, στη βάση του νόμου Γκεϊσό. Ο Ροζέ Γκαρωντύ πέθανε στις 13 Ιουνίου 2012 στο Παρίσι. 

Πλήρης επιβεβαίωση του Ροζέ Γκαρωντύ για την επιθετικότητα του Σιωνισμού

Γράφει ο Κων/νος Ποταμιάνος, ιστορικός - συγγραφέας

Όλα σαφώς πλέον δείχνουν  ότι η επίθεση της Χαμάς κατά Ισραηλινών στόχων ήταν εν γνώσει των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, πράκτορες των οποίων είχαν διεισδύσει στους κόλπους της ισλαμιστικής εξτρεμιστικής οργανώσεως, για να δώσουν κατόπιν την ευκαιρία στις  στρατιωτικές δυνάμεις των Εβραίων να εισβάλουν και να καταλάβουν την περιοχή της Γάζας, την οποία σχεδιάζουν να προσαρτήσουν, εκδιώκοντας φυσικά τους Άραβες (Παλαιστινίους) κατοίκους της και εφαρμόζοντας  την θεωρία του «ζωτικού χώρου» εις βάρος των κατακτητών των παλαιών ελληνικών χωρών της Μέσης Ανατολής. 

Ο Ροζέ Γκαρωντύ κατά την άφιξη  του  στον χώρο των Μυκηνών. 

Πίσω απ’ αυτόν διακρίνεται ελάχιστα η σύζυγός του. 

Μπροστά και στα αριστερά η φιλόλογος Άννα Τζιροπούλου - Ευσταθίου. 

Πίσω ο άνδρας με το μουστάκι είναι  Αιγύπτιος δημοσιογράφος - αν θυμάμαι καλά την ιδιότητά του - και δίπλα του η ξεναγός. 

Πριν από  αρκετά χρόνια ο Γάλλος συγγραφέας Ροζέ Γκαρωντύ  στα βιβλία του είχε προβεί σε αποκαλύψεις και καταγγελίες για  τον καταστροφικό ρόλο του Σιωνισμού στην Μέση Ανατολή και γενικότερα στον κόσμο. Σήμερα για πολλοστή φορά δυστυχώς επαληθεύoνται αυτά τα οποία είχε γράψει. 

Είχα την τύχη να γνωρίσω τον αείμνηστο αντισιωνιστή Γάλλο συγγραφέα Ροζέ Γκαρωντύ, όταν είχε έλθει στην Ελλάδα τον Νοέμβριο  του 1996, συνεργαζόμενος τότε ως διορθωτής στον εθνικιστικό οίκο «ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ»  του αειμνήστου Ιωάννη Σχοινά, ο οποίος  εξέδωσε τρία βιβλία του Γάλλου συγγραφέως και  φιλοσόφου. Σε ένα από αυτά τα βιβλία του Ροζέ Γκαρωντύ και ειδικότερα στο οπισθόφυλλο υπάρχει αναφορά στον Νετανιάχου, που πρωτοστατεί και πάλι στην εξόντωση των Παλαιστινίων και επισημαίνεται ότι «το εβραϊκό λόμπυ ασκεί μίαν Ιεράν Εξέτασιν επί του πνεύματος κατονομάζοντας ως αντισημίτη οιονδήποτε αρνείται την πολιτική του πολέμου του Νετανιάχου».

Υπάρχει μία σιωνιστική σχολή σκέψεως, σύμφωνα με την οποία όποιος κατακρίνει τους Εβραίους σε οτιδήποτε κάνουν και επιχειρούν, χαρακτηρίζεται  «αντισημίτης», αντί του ορθού «αντισιωνιστής», που είναι ορθότερος χαρακτηρισμός, αφού όλες οι πολεμικές  και πολιτικές  του Εβραϊκού κινήματος, πηγάζουν από την ιδεολογία του Σιωνισμού, την οποία εμφυτεύουν σε πράκτορες τους ανά τον κόσμο, που ανάγονται σε θέσεις εξουσίας και επιβάλλουν επί των λαών τους τα  διαλυτικά σχέδια του, με κορυφαίο και δυστυχώς μοιραίο παράδειγμα  την ατυχή χώρα μας, την Ελλάδα. 

Από την εποχή του τελευταίου ισχυρού Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β’ το κίνημα του Σιωνισμού με επί κεφαλής τον Θεόδωρο Χερτζλ εσκόπευε  στην εγκατάσταση των Εβραίων στην Παλαιστίνη, στην οποία συγκατετίθετο ο Αβδούλ Χαμίτ να τους την παραχωρήσει, υπό τον όρο της οικονομικής βοηθείας για την αντιμετώπιση των τεραστίων χρεών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Παρά την στενότατη και φιλική σχέση Θεοδώρου Χερτζλ και Αβδούλ Χαμίτ, ο τελευταίος ανετράπη από τους Νεοτούρκους, που κι αυτοί είχαν στενότατη σχέση με τον Χερτζλ και από τους Σιωνιστές παρεκινήθησαν στην εξόντωση των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Τα  προβλήματα που δημιουργήθηκαν  από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ  στην περιοχή της Μέσης Ανατολής  το 1948  μέχρι σήμερα είναι άπειρα και δυσεπίλυτα, για να μη πω ανεπίδεκτα λύσεως,  χωρίς την αποφυγή ενός Παγκοσμίου πολέμου. Το Ισραήλ , υιοθετώντας  την πολιτική του ζωτικού χώρου, κατέλαβε την Δυτική όχθη στον πόλεμο του 1967, αλλά προχώρησε και στην κατάληψη των υψωμάτων του Γκολάν  της Συρίας. Είναι γνωστό επίσης ότι προχώρησε τότε και στην κατάληψη της χερσονήσου του  Σινά, από  την οποία απεχώρησε. 

Ασφαλώς θα πρέπει να επισημάνω, αποφεύγοντας την εκτροπή σε άλλο θέμα, ότι στην Παλαιστίνη από τους παναρχαίους χρόνους είχαν εγκατασταθεί Έλληνες και ειδικότερα Κρήτες στην σημερινή περιοχή της μαρτυρικής Γάζας και στην παραλία του σημερινού Ισραήλ  και της Φοινίκης , αλλά και στα ενδότερα. 

Ο Ελληνισμός αυτός ενισχύθηκε κατά τους χρόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των διαδόχων του και διατηρήθηκε ακμαίος  κατά την εποχή της Ρωμαιοκρατίας και την εποχή της ελληνικής μεσαιωνικής Αυτοκρατορίας μέχρι της καταλήψεως της Μέσης Ανατολής από τους Άραβες. Φερ’ειπείν, η Σκυθόπολις ήταν μια πόλις που ανήγε την ίδρυσή της σε Σκύθες που συνόδευαν τον Διόνυσο κατά την εκστρατεία του στην Ασία. Άλλωστε το άλλο όνομά της ήταν Νύσσα.

Τι γράφει  ο Ροζέ Γκαρωντύ για τον Βενιαμίν Νετανιάχου

Έχουν  περάσει σχεδόν τρεις δεκαετίες από τότε που είχε έλθει ο αείμνηστος πλέον Ροζέ Γκαρωντύ στην Ελλάδα  και συνεργάσθηκε με την «ΝΕΑ ΘΕΣΙ» για την έκδοση τριών βιβλίων  του στα ελληνικά. Αυτά ήσαν τα εξής: «ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ», «ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ, Η ΕΜΠΡΟΣΘΟΦΥΛΑΚΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ» και «Ο ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ», ένα βιβλίο αρκετά επίκαιρο, αφού αναφέρεται στην  εκλογή του Βενιαμίν Νετανιάχου  ως πρωθυπουργού της χώρας. 

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι στις 17 Οκτωβρίου 1996 η κυβέρνηση του Ισραήλ εγκαινίασε έναν δρόμο που διέσχιζε τα απαλλοτριωμένα παλαιστινιακά εδάφη για τον κατακτητή. «Τον Ιούνιο του 1997, ένα μεταθανάτιο χειρόγραφο του Μοσέ Νταγιάν, επικυρωμένο από την ίδια του την κόρη, βουλευτίνα στην Κνεσσέτ, απεκάλυπτε ότι το Συριακό Γκολάν εδέχθη εισβολή και προσηρτήθη όχι για λόγους ασφαλείας, αλλά εξ αιτίας μιας σειράς επιθετικών προκλήσεων, για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των Ισραηλινών εποίκων που εποφθαλμιούσαν την  συριακή γη…». (Ροζέ Γκαρωντύ «Ο ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ  ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ», Εκδόσεις  «ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ», ΜΑΪΟΣ 2001).

Στο ίδιο βιβλίο ο Ροζέ Γκαρωντύ αναφέρει: «Ένα άρθρο της Yediot Aharonot της 4^ης Οκτωβρίου 1996 μάς πληροφορεί ότι ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος Ίρβινγκ Μόσκοβιτς (Irving Moscowitz) είναι το αφεντικό του Νετανιάχου, του οποίου εχρηματοδότησε την εκλογική εκστρατεία.

«Είναι», λέει μια Ισραηλινή εφημερίς, «ο πιο μεγάλος χρηματοδότης  των εποίκων της Ιουδαίας-Σαμάρειας και έγινε θρύλος στους εβραϊκούς κύκλους της δεξιάς για την αποτελεσματικότητά του στην απόκτηση των αραβικών σπιτιών. Σύμφωνα με σοβαρές εκτιμήσεις, αυτά τα τελευταία δέκα χρόνια, επένδυσε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια σε αυτού του είδους την δραστηριότητα, στην Ιουδαία-Σαμάρεια και στην αραβική συνοικία της παλαιάς πόλεως της Ιερουσαλήμ  μέσω του συνεταιρισμού ‘’Ateret Cohanim’’».

Ο Ροζέ Γκαρωντύ στο προαναφερθέν βιβλίο (Ο ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ, Εκδόσεις «ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ») δίδει και ένα άλλο στοιχείο που αποκαλύπτει τις επεκτατικές βλέψεις  του Ισραήλ στην Μέση Ανατολή. Γράφει: "…ένωσαν στην Βίβλο, εν είδει παραρτήματος, έναν άτλαντα, όπου κάθε στρατιώτης θα μπορεί να βρει έναν χάρτη του μεγάλου Ισραήλ, ο οποίος περιλαμβάνει όχι μόνο την Ιουδαία και την Σαμάρεια, αλλά και την Ιορδανία. Ένας άλλος χάρτης, ονομαζόμενος ‘’η γη που χαρίστηκε από τον Θεό στους Εβραίους’’, έχει για λεζάντα το γνωστό χωρίο που αφορά το ‘’ έδαφος που απλώνεται από τον ποταμό  της Αιγύπτου στον μεγάλο ποταμό Ευφράτη".

Αυτό το πνεύμα έχει διαδοθεί σε όλα τα επίπεδα της στρατιωτικής ιεραρχίας. Ο μέγας ραββίνος Α. Αβιντάν, ιερωμένος σώματος  του στρατού  με τον βαθμό του συνταγματάρχου, γράφει σε ένα βιβλίο του «Η αγνότης των όπλων στο φως της Χαλάκα»:

«Όσον αφορά την ροή ενός πολέμου ή κατά την διάρκεια ενόπλου καταδιώξεως ή επιδρομής, εάν οι δυνάμεις μας ευρεθούν ενώπιον των πολιτών, για τους οποίους δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα μας βλάψουν, αυτοί οι πολίτες, σύμφωνα με την Χαλάκα, μπορούν και μάλιστα  πρέπει να φονευθούν... Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε ένα Άραβα, ακόμη κι αν φαίνεται πολιτισμένος… Στον πόλεμο, όταν τα στρατεύματα μας αρχίσουν μία τελική επίθεση, τους επιτρέπεται και τους επιβάλλεται από την Χαλάκα να σκοτώσουν ακόμη και καλούς πολίτες, δηλαδή πολίτες που παρουσιάζονται ως τέτοιοι».

Η γνωριμία μου με τον Ροζέ Γκαρωντύ

Την εποχή που ήλθε ο Ροζέ  Γκαρωντύ στην Ελλάδα - Νοέμβριος του 1996 - και είχε τις επαφές του με τον αείμνηστο Ιωάννη Σχοινά, εκδότη της «ΝΕΑΣ ΘΕΣΕΩΣ», εγώ συνεργαζόμουν με τον τελευταίο ως  διορθωτής του εκδοτικού οίκου, και κατά συνέπεια, είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά τον Γάλλο συγγραφέα, που ήταν ένας απλός άνθρωπος και ο οποίος αγαπούσε, όπως διεπίστωσα, την Ελλάδα. Μάλιστα, κάποια στιγμή, μέσω μεταφραστή φυσικά, διότι εγώ δεν γνωρίζω Γαλλικά, πιάσαμε κουβέντα  για τον Ελληνισμό της Γαλλίας και ειδικότερα για την σπουδαία ελληνική πόλη της Δύσεως, την  Μασσαλία. 

Ο γράφων στις  Μυκήνες μαζί με τον Ροζέ Γκαρωντύ. Πιο πέρα ο αείμνηστος εκδότης της «ΝΕΑΣ ΘΕΣΕΩΣ» Ιωάννης Σχοινάς. 

Θυμάμαι ότι μου είπε ότι κι  αυτοί είναι Έλληνες, μιλώντας για τον εαυτό του... «Είμαστε ένα κομμάτι της Ελλάδος», μου είχε πει χαρακτηριστικά. Μάλιστα ο Γιάννης ο Σχοινάς, όταν του το  είπα, εξέφρασε την έκπληξή του, την χαρά του και φυσικά την ικανοποίηση του. Είχαμε πάει μάλιστα και εκδρομή στις Μυκήνες, όπου ξεναγήθηκε ο Γάλλος συγγραφέας στον αρχαιολογικό χώρο και είχαμε και εκεί την ευκαιρία να βγάλουμε κάποιες αναμνηστικές φωτογραφίες. 

Τότε ήταν μαζί μας, πλην του αειμνήστου Ιωάννη Σχοινά και των συνεργατών του, και η εκλιπούσα προ ετών (αρχές του 2019) φιλόλογος Άννα Τζιροπούλου-Ευσταθίου. Ήταν επίσης και κάποιος  Αιγύπτιος δημοσιογράφος αν θυμάμαι καλά, έχουν περάσει σχεδόν τριάντα χρόνια. Μάλιστα τότε στην  Αθήνα, όταν  έδωσε συνέντευξη στο ξενοδοχείο «ΑΜΑΛΙΑ» ο Ροζέ Γκαρωντύ, τον συνόδευε ένας Ιρανός, του οποίου τα χαρακτηριστικά ήταν όμοια και απαράλλακτα με εκείνα των Περσών στρατιωτών, που απεικονίζονται στα διασωθέντα  ανάγλυφα  των ερειπίων του ανακτόρου της Περσεπόλεως.

Η έκδοση  των βιβλίων του από την «ΝΕΑ ΘΕΣΗ» προκάλεσε  εμπρηστική επίθεση των αυτοαποκαλούμενων «αναρχικών» κατά του εκδοτικού οίκου στην οδό Ιπποκράτους και μάλιστα μέρα μεσημέρι, ενώ ήταν ανοικτός ο εκδοτικός οίκος και όλοι μας δουλεύαμε. Θυμάμαι ότι η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική από  τους καπνούς των βομβών μολότοφ,  που έριξαν και από  τις οποίες  από καθαρή τύχη γλυτώσαμε. Μάλιστα, οι δράστες  σε φυλλάδιο τους, μετά την επίθεση, ανέφεραν περιγραφικά, χωρίς να με κατονομάζουν, ότι ήμουν και εγώ μέσα, παρέχοντας κάποιες πληροφορίες. Φυσικά τέτοιες επιθέσεις κατευθύνονται από κέντρα που θίγονται και ενοχλούνται, όταν επικρίνονται οι  Σιωνιστές…. 

Οι απόψεις  του Γκαρωντύ  για το «Ολοκαύτωμα»  και τον  Σιωνισμό

Ερευνώντας κάποιο τμήμα του αρχείου μου, που ευρίσκεται στα χέρια μου, βρήκα μια συνέντευξη  του Ροζέ Γκαρωντύ, η οποία δημοσιεύεται στο «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» της 24^ης Νοεμβρίου 1996. Τυχαία ασφαλώς δεν βρέθηκε το δημοσίευμα. Θεϊκή χειρ αναμφιβόλως ήθελε να βρεθεί… Θεωρώ λοιπόν  χρήσιμο να παραθέσω κάποια τμήματα της ενδιαφέρουσας αυτής συνεντεύξεως, που αποτυπώνει και παρουσιάζει με σαφή  και χαρακτηριστικό τρόπο  τις θέσεις  του Γάλλου φιλοσόφου και συγγραφέως. Ακολουθώ την  ορθογραφία του ονόματος, όπως γράφεται στο δημοσίευμα, παραθέτοντας την ερώτηση που γίνεται και την απάντηση που δίνεται.

« - Πώς είναι δυνατόν, κύριε Γκαροντί, εσείς που μαρτυρήσατε στο πλευρό των Εβραίων, να λέτε πως Ολοκαύτωμα δεν έγινε; Πολλοί λένε πως είστε αντισημίτης.

«Κατηγορία και αυτή! Συγνώμη που γελάω. Όμως... εγώ αντισημίτης; Οι άνθρωποι που το λένε μπερδεύουν τον ιουδαϊσμό, μια θρησκεία που σέβομαι και έχω μελετήσει, με τον σιωνισμό. Μα τον σιωνισμό τον πολεμούν και οι Εβραίοι! Δεν είναι θρησκεία, είναι μια εθνικιστική, σοβινιστική, φυλετική αίρεση, η οποία εκμεταλλεύεται τη  θρησκεία. Αντικαθιστά τον Θεό του Ισραήλ, που είναι και δικός μας Θεός,  με το κράτος του Ισραήλ. Μιλάμε  για ειδωλολατρία! Ο σιωνισμός οδηγεί στον αντισημιτισμό, οδηγεί στο να μισεί ο άνθρωπος τον άνθρωπο. Εμένα οι Εβραίοι  είναι φίλοι μου, αδέλφια μου… Έχω καθήκον απέναντί τους να παλέψω και τον αντισημιτισμό  και τον σιωνισμό. Ένας από τους καλύτερους φίλους μου είναι ο μεγάλος μουσικός Γεχούντι Μενουχίν. Εκείνος Εβραίος, εγώ Χριστιανός, δεν έχει σημασία. Αρκεί ο σεβασμός στον άνθρωπο….» .

«….Τι θα έλεγε ο Μενουχίν ή οι Εβραίοι συναγωνιστές σας στα στρατόπεδα  συγκέντρωσης αν τους λέγατε πως Ολοκαύτωμα δεν υπήρξε;

«Έχω πίστη στους φίλους μου. Ο Γεχούντι με καταλαβαίνει, συμφωνεί. Γιατί εγώ, όταν λέω ‘’Ολοκαύτωμα’’ δεν υπήρξε, εννοώ ότι στο γεγονός του σφαγιασμού των Εβραίων δεν ταιριάζει η λέξη ‘’Ολοκαύτωμα’’. Και αυτό όχι επειδή δεν ήταν θηριωδία του Χίτλερ η δολοφονία τους, αλλά γιατί ‘’ολοκαύτωμα’’ θα πει εξαφάνιση και του τελευταίου Εβραίου πάνω στη γη… Το θέμα είναι άλλο: τώρα έχουμε εκμετάλλευση ενός ιστορικού γεγονότος για να εξυπηρετήσει σιωνιστικά συμφέροντα. Η λέξη ‘’ολοκαύτωμα’’ δίνει στο γεγονός θεολογική διάσταση. Ο θάνατος αυτών των ανθρώπων ανάγεται σε θρησκευτικό φαινόμενο κάτι σαν την σταύρωση του Ιησού στον Χριστιανισμό….»

Σε άλλο σημείο της μακροσκελούς συνεντεύξεώς του στο «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» (24 Νοεμβρίου 1996)  παρατηρεί ο Γκαρωντύ  επί των  επιβεβλημένων  απόψεων  για το  λεγόμενο «Ολοκαύτωμα»:  « … Ο Χίτλερ προκάλεσε 50.000.000 θανάτους. Οι Σλάβοι, που θυσίασαν 17 εκατομμύρια, γιατί δεν μιλούν για ‘’Ολοκαύτωμα’’; Και ύστερα, κοιτάξτε τις υπερβολές στα νούμερα. Πρόσφατα η  πινακίδα έξω από το Άουσβιτς που έγραφε ‘’Εδώ πέθαναν τέσσερα εκατομμύρια Εβραίοι’’ αντικατεστάθη και μαζί της η αλήθεια αποκατεστάθη! Τώρα  η πινακίδα γράφει ‘’ένα εκατομμύριο Εβραίοι’’. Το νέο νούμερο προέκυψε από μελέτες της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας. Σημειώστε: μέλη της είναι και πολλοί Εβραίοι ιστορικοί» .

Ο Ροζέ Γκαρωντύ στην ίδια συνέντευξη τονίζει ότι δεν θα πάψει ποτέ να γράφε και να λέγει την αλήθεια: «Κλείστηκα 33 μήνες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, είχα 14 καταδίκες σε θάνατο, αλλά δεν έπαψα ποτέ να μιλώ για την αλήθεια..».

Σε άλλο σημείο  της συνεντεύξεώς του αναφέρεται στον εμπρησμό  της «ΝΕΑΣ ΘΕΣΕΩΣ», μετά την  δημοσιοποίηση  της εκδοτικής συνεργασίας του εν λόγω εκδοτικού οίκου  μαζί του, αλλά και σε άλλο επεισόδιο στην Γαλλία: «Ο ιδιοκτήτης του οίκου που εκδίδει τους ‘’Θεμελιώδεις νόμους της Ισραηλινής πολιτικής’’ στην Γαλλία υπέστη σοβαρότατους τραυματισμούς από ένοπλους σιωνιστές της ομάδας ΒΕΤΑ. Εδώ πάλι κάποιοι έκαψαν το βιβλιοπωλείο του κ. Γιάννη Σχοινά, που έχει τις εκδόσεις ‘’Νέα Θέση’’, από τις οποίες κυκλοφορεί το βιβλίο μου.., Θεωρώ  πως υπάρχει μια διεθνής σιωνιστική οργάνωση που διαθέτει την εξουσία να επιβάλλει σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου την πολιτική του Ισραήλ».

Αγαπητοί μου φίλοι και αγαπητές μου φίλες, κρατήστε στην σκέψη σας αυτήν την τελευταία φράση του αειμνήστου Γάλλου φιλοσόφου και συγγραφέως Ροζέ Γκαρωντύ. Εναντίον αυτής της Σιωνιστικής κυριαρχίας πρέπει και οφείλουμε να αγωνισθούμε σθεναρά και θαρραλέα, χωρίς δισταγμούς και οπισθοχωρήσεις. Ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς...  Διαφορετική επιλογή ή λύση  δεν υπάρχει…