Σοδομοδημοκρατία




Όπως βλέπουν οι δημοκράτες ... την Repubblica Sociale Italiana-RSI


Και όπως πραγματικά ήταν ...

Κάποτε, τὸ 1975, ὁ ἀριστεροδημοκράτης καὶ κάπως ἀνοιχτόμυαλων ἠθῶν σκηνοθέτης, Πάολο Παζολίνι, ἀνέλαβε τὸ ἀντιφασιστικὸ ξέπλυμα τῆς μεταπολεμικῆς πλουτοΔημοκρατίας, στὴν χώρα τῆς ἁγίας ἔδρας τῶν παιδεραστῶν, γυρίζοντας τὴν ταινία «120 μέρες στὰ Σόδομα». 

Ἡ ταινία ἔχει γιὰ φόντο της τὸ καθεστὼς τῆς Ἰταλικῆς Κοινωνικῆς Δημοκρατίας, ποὺ ἐγκαθίδρυσε στὴν κωμόπολη Σαλό τῆς Βόρειας Ἰταλίας ὁ Μουσολίνι μετὰ τὴν ἀνατροπή του στὴν Ρώμη. Στὴν ὑπόθεση ἀκόλαστοι καὶ ἀδυσώπητοι φασίστες παίρνουν ἐννιὰ ἀγόρια καὶ ἐννιὰ κορίτσια γιὰ νὰ τὰ μετατρέψουν σὲ δούλους μέσω τῆς ὑποβολῆς τους σὲ ποικίλες σεξουαλικές διαστροφές, βιασμοὺς καὶ βασανιστήρια ἕως ὅτου κορέσουν τὴν σαδιστική τους δίψα μὲ τὴν δολοφονικὴ κατακρεούργηση τῶν θυμάτων τους. Μεγάλο κρίμα ποὺ δὲν πρόλαβαν νὰ τὰ σώσουν οἱ Ἀμερικανοὶ ἀπελευθερωτές, ποὺ ἐκείνη τὴν ὥρα ἀποβιβάζονταν στὸν ἰταλικὸ νότο. Τὸ σενάριο δὲν βασίζεται σὲ πραγματικὴ ὑπόθεση, ἀλλὰ ἀπηχεῖ ἀποκλειστικὰ τὴν νοσηρὴ φαντασία τοῦ σκηνοθέτη.

Ὁ τίτλος τῆς ταινίας εἶναι παρμένος ἀπὸ τὸ ὁμώνυμο βιβλίο τοῦ μαρκησίου ντὲ Σὰντ, ἀπὸ τὸν ὁποῖον προῆλθε καὶ ὁ ὅρος «σαδισμός», τὸν ὁποῖο ἔβγαλε ἀπὸ τὴν φυλακὴ ἡ (μεγάλη) Γαλλικὴ Ἐπανάσταση, μιᾶς καὶ ὁ μαρκήσιος, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ποικίλα βασανιστήρια ποὺ τελοῦσε γιὰ νὰ διεγείρει τὰ σεξουαλικά του πάθη, ἦταν βέρος Δημοκράτης, καὶ μάλιστα ὀπαδὸς τῆς «ἄμεσης δημοκρατίας» (τῆς «καλῆς»). Ὁ Σὰντ ἔγραψε τὰ «120 μέρες στὰ Σόδομα» -ἴσως τὸ σημαντικότερο ἔργο του- λίγο προτοῦ οἱ Γάλλοι Ἐπαναστάτες κάψουν τὴν Βαστίλη καὶ ἐκδώσουν τὸ διάταγμα τῆς ἀπόλυσής του. Ὁ ἀπελευθερωμένος μαρκήσιος ἀναμείχθηκε στὰ ἐπαναστατικὰ γεγονότα ἐκείνου τοῦ καιροῦ κι ἔγραψε τότε κι ἕνα δοκίμιο «Πάνω στὴν ἄμεση δημοκρατία καὶ τὴν ἀπάτη τῶν ἐκπροσωπήσεων».

Ὁ Σὰντ, μὲ τὰ ἔργα του, ὑπῆρξε πρωτοπόρος φιλόσοφος τοῦ Διαφωτισμοῦ, φέροντάς τον στὶς ἔσχατες λογικές του συνέπειες. Ἡ αὐθεντία τοῦ Θεοῦ ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὴν αὐθεντία τῆς Φύσης, ποὺ δὲν γνωρίζει τὸ «καλὸ» καὶ τὸ «κακό», παρὰ μονάχα τὴν ἱκανοποίηση τῶν σωματικῶν ἐπιθυμιῶν, ποὺ μποροῦν «φυσιολογικὰ» νὰ φθάσουν καὶ μέχρι τὸ ἔγκλημα. Ἡ ἐξέγερση κατὰ τῆς καταπίεσης κάθε παραδοσιακῆς καὶ συμβατικῆς ἠθικῆς πραγματοποιεῖται ἐν ὀνόματι τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου στὴν ἀχαλίνωτη ἐπιδίωξη τῆς σωματικῆς ἡδονῆς.

Ὁ διαφωτισμένος καὶ (ἀμεσο)δημοκράτης μαρκήσιος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ὁ Παζολίνι ἐμπνεύστηκε τὸ ἀντιφασιστικὸ κινηματογραφικό του πόνημα, ἀποδίδοντας τὰ λόγια καὶ ἔργα του στοὺς «κακοὺς» φασίστες, φαίνεται ὅτι ἦταν πολὺ μπροστὰ ἀπὸ τὴν ἐποχή του. Οὔτε ὁ Ροβεσπιέρος οὔτε κι ὁ Βοναπάρτης μπόρεσαν νὰ ἀνεχθοῦν τὴν παρεξηγημένη ἐλευθεροφροσύνη τοῦ ἄτακτου μαρκήσιου, κι ἔτσι ἀφοῦ τὸν ἔστειλαν ἀπὸ φυλακὴ σὲ φυλακή, πέθανε, τελικά, σὲ ἄσυλο φρενοβλαβῶν, ἐνῶ τὸ φιλολογικό του ἔργο ἀποδεικνύει περίτρανα ὅτι ἦταν πολὺ καλὰ στὰ μυαλά του.

Δύο αἰῶνες μετὰ τὸ ἔργο του θὰ τὸ μελετήσουν εἰς βάθος ἀνοιχτόμυαλοι λογοτέχνες, διανοούμενοι καὶ ψυχαναλυτές, γιὰ νὰ τὸ ἀνακηρύξουν σὲ ἀριστούργημα. Εἶναι πιὰ ἡ ἐποχὴ ποὺ ἀρχίζει νὰ πνέει γιὰ τὰ καλὰ ὁ ἄνεμος τῆς ἐλευθερίας, μιᾶς καὶ γλυκοχάραζε ὁ Αὐγερινὸς τῆς Μαζικῆς Δημοκρατίας ἐν μέσω τῆς μεταπολεμικῆς Καταναλωτικῆς Κοινωνίας τῆς Δύσης. Ἐπιτέλους, στὶς μέρες μας τὸ ἔργο τοῦ Σὰντ δικαιώθηκε, ὄχι στὰ βιβλία τῶν προοδευτικῶν διανοούμενων, ἀλλὰ αὐτὴν τὴν φορὰ στὴν πράξη.

Ὅσοι δὲν καταλαβαίνουν, ἄς κοιτάξουν γύρω τους καὶ θὰ καταλάβουν. Κι ἐπειδὴ τὸ ψάρι μοσχομυρίζει ἀπ’ τὸ κεφάλι, ἄς ξεκινήσουν ἀπὸ τὰ ἤθη τῆς «καλῆς κοινωνίας» καὶ τῶν πάσης φύσεως κορυφαίων λειτουργῶν τοῦ πολιτεύματος. Ἄς ξεκινήσουνε ἀπὸ τὰ ἤθη τῶν μεγαλοσχημόνων τῆς  ἁγίας Δημοκρατίας γιὰ νὰ φθάσουνε στὰ ἤθη τοῦ «παιδόφιλου» τῆς γειτονιᾶς. Κι ὅποιος φουκαρατζίκος θέλει νὰ γίνει ἕνας μικρὸς Σάντ, ἄς μὴν ξεχνάει ὅτι τὸ «ὅ,τι φᾶμε, ὅ,τι πιοῦμε, τελίτσες» εἶναι πρωτίστως μιὰ ἰδεολογία γιὰ τοὺς ἰσχυροὺς δημοκράτες. Ἐπειδὴ ὁλόκληρες κοινωνίες τὸ ἐναγκαλίσθηκαν καὶ τὸ κρατᾶνε σφιχτὰ γιὰ νὰ μὴν τοὺς φύγει «παίρνοντας πίσω τὴν ἐλευθερία τους» δὲν σημαίνει κιόλας ὅτι ἔγινε γι’ δαῦτες.

Ἀξίζει, πάντως, νὰ δεῖτε τὴν ταινία τοῦ Παζολίνι. Εἶναι ἡ εἰκόνα ἀπὸ τὸ παρόν καὶ τὸ μέλλον τῶν ἀρχιερέων τῆς πλουτοδημοκρατίας καὶ τῶν παιδιῶν τῆς σύγχρονης πλεμπάγιας. Ἀργότερα ξεκινῆστε ἕνα εἰδησιογραφικὸ ταξίδι στὰ δίκτυα παιδεραστίας τῆς Οὐάσιγκτον -ἀλλὰ καὶ τὶς πρόσφατες εἰδήσεις γιὰ δεκάδες ὑποθέσεις παιδοβιασμοῦ ἀπὸ πράκτορες τῆς CIA- γιὰ νὰ προσγειωθεῖτε στὴν χώρα τοῦ Λιγνάδη καὶ τοῦ καλοῦ ἀνωτάτου ταγοῦ τῆς δικαιοσύνης, ποὺ εἶναι ἁπλῶς ἡ ψηλότερη κορφὴ τοῦ παγόβουνου.

πηγή

Στηρίξτε το αγροτοβιβλιοπωλείο «Ορφικός» και τις εκδόσεις «Θρακικός Οιωνός» (6988055650) IV

 

Στηρίξτε το αγροτοβιβλιοπωλείο «Ορφικός» και τις εκδόσεις «Θρακικός Οιωνός» (6988055650) IV

 Στηρίξτε τους ποιοτικούς εκδοτικούς οίκους

Ενδεικτικοί τίτλοι που μπορείτε να βρείτε

Επικοινωνήστε για πληροφορίες και αντικαταβολή:

6988055650

gialamas1960@hotmail.gr

http://orfikosbiblia.blogspot.com/

facebook






Δείτε την συνέντευξη του Σταύρου Λιμποβίση υπεύθυνου της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» (προβλήθηκε ζωντανά την 4η Δεκεμβρίου 2021 στην εκπομπή Beyond the Ruins) μέσω της πλατφόρμας Patreon και ενισχύστε οικονομικά τους συντελεστές της παραγωγής ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα (έχει ανέβει σε τρεις διαφορετικές ποιότητες. 1080p, 720p και 480p.) - Τα νέα του κανένα -

 

Δείτε την συνέντευξη του Σταύρου Λιμποβίση υπεύθυνου της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» (προβλήθηκε ζωντανά την 4η Δεκεμβρίου 2021 στην εκπομπή Beyond the Ruins) μέσω της πλατφόρμας Patreon και ενισχύστε οικονομικά τους συντελεστές της παραγωγής ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα (έχει ανέβει σε τρεις διαφορετικές ποιότητες. 1080p, 720p και 480p.) - Τα νέα του κανένα -

Το Patreon είναι μια πλατφόρμα «οικονομικής ενίσχυσης των δημιουργών». Μέσω του Patreon, οι συνδρομητές έχουν πρόσβαση σε αποκλειστικό γι αυτούς υλικό ή υλικό που το διαβάζουν πριν την κυκλοφορία του ή ακόμα, σε προσφορές. Είναι μια απόλυτα ασφαλής πλατφόρμα, τηρεί όλα τα πρωτόκολλα για τα προσωπικά δεδομένα και τις διαδικτυακές συναλλαγές και έχει πλήθος συνδρομητών, στις σελίδες δημιουργών που φιλοξενεί.

Ο σύνδεσμος ΕΔΩ

Η μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη του Σταύρου Λιμποβίση είναι αναρτημένη στο Patreon του Beyond the Ruins. 

https://www.patreon.com/TaNeaTouKanena

 Η πρόσβαση στη μαγνητοσκόπηση γίνεται έναντι του μικρότερου μηνιαίου αντίτιμου αξίας 2,7 ευρώ. Μετά τη λήψη της μαγνητοσκόπησης έχετε την άδεια της παραγωγής να αναμεταδώσετε σε δικό σας μέσο (π.χ. youtube) οποιοδήποτε μέρος της συνέντευξης αρκεί να τηρούνται τρεις προϋποθέσεις. 

1ον Να μην γίνει κοπτοραπτική που να παρερμηνεύει και να αλλοιώνει το νόημα της απάντησης του καλεσμένου. 

2ον Να μην ανέβει καθ ολοκληρία όλη η συνέντευξη αλλά σε θεματικές ερωταπαντήσεις που να μην ξεπερνούν τη μισή ώρα. 

3ον να προσθέσουν στην περιγραφή του βίντεο το κύριο κανάλι της παραγωγής του Beyond the Ruins. 

https://www.youtube.com/c/NowhereLivestreams

Σε περίπτωση που δεν επιθυμείτε την αναμετάδοση αλλά μόνο την προσωπική χρήση έχετε την άδεια να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε στο αρχείο σας την συνέντευξη και όποια άλλη εκπομπή έχει προστεθεί έως τότε και έπειτα να σταματήσετε την συνδρομή στο Patreon πριν κλείσετε τις 30 ημέρες για να μην χρεωθείτε για τον επόμενο μήνα. 

Ουσιαστικές προτάσεις και λόγοι κενοί περιεχομένων


 Μια μόλις μέρα μετά την ανάρτηση του προηγούμενου άρθρου στο ιστολόγιο της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ., που ολοκληρωνόταν με την πρόταση της λέσχης μας για το πως πρέπει να οργανωθεί ο χώρος όσων εκφράζουμε την ιδεολογία του αντιδιαφωτιστικού ρομαντικού εθνικισμού, ενημερώθηκα ότι κάποιος πολιτικός κλαρινογαμπρός, που αυτή την εποχή υιοθετεί την ιδεολογία του ακροδεξιού τραμπισμού, επανέφερε στο προσκήνιο ένα άρθρο του καθηγητή Χρίστου Γούδη, το οποίο γράφτηκε δεκαπέντε και πλέον χρόνια πριν. 

Το εν λόγω άρθρο περιλαμβάνει προτάσεις του καθηγητή για την οργάνωση ενός εθνικιστικού πλέγματος διανόησης. Η ανάρτηση του συγκεκριμένου άρθρου μου κίνησε το ενδιαφέρον ώστε να επιχειρήσω κάτι που έχουν συνηθίσει να διαβάζουν οι αναγνώστες μας. Δηλαδή την ανάλυση του λόγου ορισμένων αρθρογράφων που προβάλλονται ως διανοητές του χώρου, προκειμένου να διαπιστωθεί αν ο λόγος αυτός περιλαμβάνει νοήματα και ουσιαστικές προτάσεις ή αν αποτελεί ένα φραστικό κέλυφος άνευ ουσιαστικού περιεχομένου.

Σε γενικές γραμμές το θέμα του άρθρου του καθηγητή παραμένει επίκαιρο. Ο κύριος Γούδης αναφέρει ότι η ιστορική τροπή για τα ευρωπαϊκά δρώμενα έχει μια νομοτελειακά διττή προοπτική. Ή την απορρόφηση και την διάλυση των ευρωπαϊκών εθνών στον πολυεθνικό χυλό της Ε.Ε, υπό την κηδεμονία της γερμανικής οικονομικο-πολιτικής ελίτ. 

Ή την ανακοπή αυτής της πορείας, η οποία όμως δεν θα σημάνει την επιστροφή στο παλιό μοντέλο του έθνους κράτους αλλά θα προκαλέσει μια χαοτική και απρόβλεπτη νέα συνθήκη. Ανάλογα διττή είναι, σύμφωνα με τον καθηγητή, και η προοπτική του ελληνικού έθνους. Κατά τον αρθρογράφο το ελληνικό έθνος ή θα ακολουθήσει τον δρόμο της διάλυσης, μέσω της απορρόφησής του στον πολιτισμικό χυλό της Ε.Ε., ή θα πρέπει να αντισταθεί θωρακίζοντας την εθνική του ταυτότητα.

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Προμηθευτείτε τα τελευταία αντίτυπα της αυτόνομης μπροσούρας για το NSBM.


Προμηθευτείτε τα τελευταία αντίτυπα της αυτόνομης μπροσούρας για το NSBM.

Τον Ιούλιο του 2021 γίνεται γνωστή - εδώ - η επανακυκλοφορία (Β΄έκδοση) μιας αυτόνομης μπροσούρας που για πρώτη φορά συμπύκνωνε κάποια αδημοσίευτα και άγνωστα σε πολλούς νοήματα της στρατευμένης μουσικής. 

Προσφάτως στάλθηκαν δωρεάν σε «παλιούς» συναγωνιστές - που ενισχύουν την μουσική σκηνή - αντίτυπα της έκδοσης μαζί με σπάνιο υλικό που μας προμήθευσαν Αυτόνομοι ενώ κάποια ελάχιστα σε αριθμό κυκλοφορούν ακόμη σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία για όσους ενδιαφέρονται. 

Για τους νεολαίους συναγωνιστές που θέλουν να μάθουν ακόμη περισσότερα και απορρίπτουν την «ανατολίτικη» αισθητική των μουσικών επιλογών της αντιφασιστικής άκρας δεξιάς ένας σύνδεσμος που αξίζει να διαβάσουν είναι μια σπάνια συνέντευξη ενός ξένου συναγωνιστή και πρωτοπόρου στη προσπάθεια αυτή, την οποία μπορούν να κατεβάσουν και σε .pdf - εδώ - ενώ υπάρχει μια ακόμη πηγή - εδώ - για τους Σλαβικής καταγωγής συναγωνιστές.

Σχόλιο παλαίμαχου συναγωνιστή που έλαβε την μπροσούρα του NSBM:

«Αν το εξώφυλλο δείχνει προκλητικό και μυστηριώδες λόγω του συμβόλου της Εκάτης, τότε το περιεχόμενο είναι μια δέσμη λεκτικής εκρηκτικής ύλης έτοιμη να σε γεμίσει θραύσματα πληροφοριών για την πιο ακραία και παράλληλα απαγορευμένη στρατευμένη μουσική. Μουσικά σχήματα, ονόματα, δισκογραφίες, στίχοι και ιδεολογικές αναφορές συνθέτουν ένα σκοτεινό σκηνικό ικανό όμως να φωτίσει τον νου του Τελευταίου Πιστού της θρησκείας του Αίματος και της Γης, να σε οδηγήσει στο τραχύ μονοπάτι του Λύκου και στην πηγή της Μουσικής που απορρίπτει την πλουτοκρατική δημοκρατία και συνεγείρει τις αισθήσεις απέναντι στο δυσοίωνο μέλλον που επελαύνει ταχύτατα. Η λιτή αυτή έκδοση πόνημα αυτόνομων συντρόφων βρήκε την θέση της δίπλα σε εξίσου σημαντικά έργα της Ιδέας και με έκανε να αγγίξω τον παφλασμό του νοηματικού Αχέροντα της παράδοσης μιας Ευρώπης που πεθαίνει και αναγεννάτε συνεχώς μέσα από τα μάτια των παιδιών μας και τις μνήμες των προγόνων, ενώ λέξη με λέξη αποκρυπτογραφεί την πολεμική έπαρση της μουσικής που το λάβαρο της στέκει υψωμένο πάντα μαύρο και άραχνο από την Νορβηγία μέχρι την Ελλάδα, ένας συναγερμός στο λυκαυγές μπροστά σε μια ακόμη μαζική επίθεση των αιώνιων εχθρών που εφορμούν από τις βάσεις των αγορών και των πολυεθνικών»

Στη μνήμη του επαναστάτη Eθνικοσοσιαλιστή Horst Wessel.


Μετάφραση από τα Αγγλικά για τον «Μαύρο Κρίνο»: Noeton

Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε από τον εκδότη και συγγραφέα του «Μαύρου Μετώπου» Richard Schapke ο οποίος υπήρξε πρώην ηγέτης της κομματικής νεολαίας, βασικός συνεργάτης των αδερφών Otto και Gregor Strasser καθώς και ένας εκ των στελεχών που υπέγραψαν το συλλογικό άρθρο δυσαρέσκειας της 4ης Ιουλίου 1930 σχετικά με την πορεία του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος το οποίο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο διαδίκτυο στα Γερμανικά στην εθνικοεπαναστατική πλατφόρμα ενημέρωσης Sache de Volkes


«Όποιος ερχόταν στα SA στο Βερολίνο βρισκόταν ανάμεσα στους εξοστρακισμένους. Το μονοπάτι του έγινε ένα στενό πέρασμα ανάμεσα στην αστυνομία και τον όχλο. Εδώ έπρεπε ή να σταθεί ή να πέσει».

Joseph Goebbels

Μαζί με τον Hans Maikowski, ο πιο εξέχων «Μάρτυρας του Αίματος» του NSDAP του Βερολίνου γεννήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 1907 στο Μπίλεφελντ ως γιος ενός πάστορα και Τέκτονα. Αφού η μεσαίας τάξης οικογένεια του μετακόμισε στο Βερολίνο, ο Horst Wessel πήγε το γυμνάσιο εκεί. Η περιφρόνηση της καταγωγής και του περιβάλλοντός του τον τράβηξε στην πολιτική σε νεαρή ηλικία - ήδη από το 1922 εντάχθηκε στο Τάγμα Bismarck, η τοπική ομάδα 21 "Crown Princess".

Αυτή ήταν μια προκαταρκτική οργάνωση του Γερμανικού Εθνικού Λαϊκού Κόμματος με επικεφαλής τον μετέπειτα Εθνικοσοσιαλιστή Γκάουλαϊτερ, Wilhelm Kube. Ως μέρος των υπηρεσιών ασφαλείας χώρων που παρείχε το Τάγμα για ta πολιτικά γεγονότα, ο Horst Wessel ήρθε σε επαφή με το Wiking-Bund του Λοχαγού Ehrhardt την άνοιξη του 1924. Αυτό χρησίμευσε ως μια δεξαμενή στρατολόγησης για τα πρώην μέλη της Ταξιαρχίας Πεζοναυτών Ehrhardt ("Σβάστικα σε Ατσάλινο Κράνος»), που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο Πραξικόπημα του Kapp και ήταν εδώ που γνώρισε πρώην «τρομοκράτες» της νεφελώδους οργάνωσης Consul.

Μεταξύ άλλων, η οργάνωση Consul ήταν υπεύθυνη για τη δολοφονία του “κατοχικού’’, υποτακτικού πολιτικού των Συμμάχων Matthias Erzberger και του υπουργού Εξωτερικών του Ράιχ Rathenau. Ο Wessel εντυπωσιάστηκε από τον άνευ όρων ακτιβισμό των υποστηρικτών του Ehrhardt, ο οποίος έρχεται σε ευνοϊκή αντίθεση με τον αντιδραστικό χαρακτήρα των Γερμανών ακροδεξιών. Λογικά, αν και ήταν κάτοχος του Αργυρού Μεταλλίου της Τιμής, έγινε και μέλος του Wiking Association, κάτι που τον Ιούλιο του 1924 είχε ως αποτέλεσμα την αποβολή του από το σχολείο. Ο λόγος εντοπίζεται στο γεγονός ότι ο μαθητής του Λυκείου φορούσε εθνικοσοσιαλιστική στολή σε μια εκδήλωση - όχι ασυνήθιστο για τους υποστηρικτές του Ehrhardt εκείνη την εποχή.

Ωστόσο, το ποτάμι δε γυρνούσε πίσω. Στις 12 Φεβρουαρίου 1925, ο Χορστ Βέσελ εγκατέλειψε το Τάγμα του Μπίσμαρκ και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην ενασχόλησή του με τους Βίκινγκς. Ούτε η αποφοίτηση του ως φοιτητής της Νομικής στις 19 Απριλίου 1926 δεν τον αποδιοργάνωσε από τον σκοπό του αυτό. Μόλις ένα μήνα αργότερα, το Bund (= η «ομάδα») απαγορεύτηκε στην Πρωσία επειδή ο ηγέτης του στο Βερολίνο, Sodenstern, φέρεται να συμμετείχε στις προετοιμασίες για το πραξικόπημα. Παρεμπιπτόντως, η σχετική κατηγορία αναγκάστηκε να αποσυρθεί λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων.

Ο Horst Wessel, πλέον πολιτικά άστεγος, δεν μπορούσε να είναι ικανοποιημένος με τη ζωή της ομάδας που ανήκε. Η προσωρινή συμμαχία του Ehrhardt με το «αντιδραστικό χαλύβδινο κράνος» είναι πιθανό να είχε προκαλέσει δυσαρέσκεια στον νεαρό ακτιβιστή. Ως εναλλακτική λύση, η SA του Βερολίνου που έφερε στις τάξεις της τον Heinz Hauenstein, γνωστό πρώην ηγέτη των Freikorps και πρωτοπόρο του NSDAP της Βόρειας Γερμανίας, συγκέντρωσε τα κοινωνικά επαναστατικά στοιχεία σε αντίθεση με τον Gauleiter Schmiedicke και τον διοικητή SA Daluege. Παρά τις άναρχες συνθήκες που επικρατούσαν στο Gau Berlin εκείνη την εποχή, ο Wessel εμφανίστηκε στον κατάλογο των μελών της Sturmabteilung του Βερολίνου τον Οκτώβριο του 1926.

Την 1η Νοεμβρίου 1926, ο Γιόζεφ Γκαίμπελς ανέλαβε τη διαχείριση του εθνικοσοσιαλιστικού τομέα που κατέρρεε και ξεκίνησε την αναδιοργάνωση του. Σε αντίθεση με την κοινή άποψη, ο Wessel δεν ήταν ακριβώς πεπεισμένος για τις ικανότητες του νέου του Gauleiter, στις οποίες μπορεί να συνέβαλε η εκδίωξη του Hauenstein. Ανεξάρτητα από κάθε αμφιβολία, απέκτησε το βιβλιάριο μελών του NSDAP τον Δεκέμβριο. Ο ανοιχτός χαρακτήρας του Horst Wessel και το να μην υποκύπτει στις κρατικές αρχές μπορεί να οδήγησε σε μια άμεση διαφωνία με τον Goebbels (οι εγγραφές στο ημερολόγιο αυτής της περιόδου χάνονται). Το ενδιαφέρον του Gauleiter για το Ε/Σ φοιτητικό σωματείο εκείνη την εποχή μπορεί επίσης να εντοπιστεί σε αυτές τις επαφές. Μια εντυπωσιακή εμπειρία για τον Wessel ήταν πιθανώς η συμμετοχή του στο 3ο Συνέδριο του Κόμματος του Ράιχ στη Νυρεμβέργη (Αύγουστος 1927), όπου ξέσπασαν βίαιες διαφωνίες για το φοιτητικό σωματείο.

Το χειμερινό εξάμηνο του 1927/28, ο φοιτητής της Νομικής πήγε στη Βιέννη για ένα εξάμηνο και του ανατέθηκε από τον Gauleiter να μελετήσει το έργο της νεολαίας των Αυστριακών εθνικοσοσιαλιστών εδώ. Ο Wessel απέκτησε τις προϋποθέσεις καθώς ηγήθηκε προσωρινά μιας μονάδας της Ομοσπονδίας της Γερμανικής Εργατικής Νεολαίας (προπομπός της Χιτλερικής Νεολαίας). Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Βιέννη συμμετείχε στα επεισόδια κατά της τζαζ όπερας «Johnny plays up». Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 20 Φεβρουαρίου 1928, ο Wessel έγραψε σε έναν φίλο του ότι, σε αντίθεση με το Βερολίνο, το Eθνικοσοσιαλιστικό Gau Vienna οργανώθηκε με υποδειγματικό τρόπο. Μετά την ολοκλήρωση του εξαμήνου στη Βιέννη, ο Horst Wessel διέκοψε τις σπουδές του στη Νομική και ανέλαβε το τμήμα των SA στην πλατεία Alexanderplatz του Βερολίνου, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την SA Storm 1 του Standard 4, που ήταν εξαιρετικά κοινωνικό - επαναστατικό.

Διέπρεψε και ως ομιλητής προπαγάνδας. Για παράδειγμα, στις 15 Ιανουαρίου 1929, ο Wessel επιτέθηκε βίαια στους Γερμανούς υπηκόους στο Berlin - Friedenau. Στη συνέχεια, σε συνέντευξη του στον Γκαίμπελς, εξέφρασε τη λύπη του για την έλλειψη ακτιβισμού εντός των SA! Ο Gauleiter σημείωσε: «Είμαι σε αδιέξοδο. Άν κάνουμε δράσεις στο Βερολίνο, οι άνθρωποι μας θα κόβουν και θα ράβουν όπως επιθυμούν». Ακολούθησαν τακτικές συναντήσεις στις οποίες ο Wessel και ο Goebbels συζήτησαν πάνω απ' όλα τη σχέση του NSDAP με τους Γερμανούς Εθνικιστές ή το Stahlhelm και την Eθνικοσοσιαλιστική Eπανάσταση. Ο Γκαίμπελς έδειξε επίσης ότι δεν ήταν πολύ ενθουσιώδης όταν ο Χίτλερ ξεκίνησε την προσέγγιση περί πολιτικών δικαιωμάτων τον Απρίλιο του 1929 και μίλησε θετικά για το κοινοβουλευτικό έργο: «Και ειδικά τώρα που είναι σημαντικό να διατηρήσεις τη ψυχραιμία σου. Ξεφεύγει. Έχουμε ακόμα πάρα πολλούς Φιλισταίους στο κόμμα. Η πορεία του Μονάχου μερικές φορές είναι αφόρητη! Δεν είμαι έτοιμος να κάνω έναν τεμπέλικο συμβιβασμό! Αν είναι αυτό να μου κοστίσει την προσωπική μου θέση, θα το αναλάβω ευθέως. Μερικές φορές αμφιβάλλω για τον Χίτλερ... Υπήρξε ήδη σοβαρή σύγχυση στις ομάδες των SA.»

Μετά από μία από αυτές τις συζητήσεις, ο Γκαουλάιτερ του Βερολίνου αποφάσισε να πολεμήσει την επίθεση της γερμανικής εθνικής αντίδρασης, καθώς ο Χίτλερ δεν απάντησε σε όλες τις σχετικές ερωτήσεις. Το Reichsleitung του Μονάχου έπεσε σε αυτήν την εκστρατεία όταν συμμετείχε στο δημοψήφισμα ενάντια στο Young Plan (πιθανόν μετά από πρόταση του Otto Strasser όλων των ανθρώπων). Σε αυτό ο «αριστερός» Εθνικοσοσιαλιστής Bodo Uhse, σίγουρα μια αδελφή ψυχή του Horst Wessel, είπε: «Με αυτούς που κατηγορούμε με πάθος καθημερινά, επειδή βεβηλώνουν το όνομα του έθνους με την απληστία τους για το κέρδος, με τους οπισθοδρομικούς μαθητές γεμάτους με μια αηδιαστική ‘’αριστοκρατία’’, ο Χίτλερ είχε συνδέσει τους νεαρούς στρατούς των SA! Την αποφασιστική εκείνη ώρα, όταν ο αγώνας έπρεπε να διεξαχθεί έξω από τους νόμους αυτού του κράτους, είχε κατευθύνει τον δρόμο του προς τον ειρηνικό περίβολο της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, σε μια παρέα διαφανών ταραχοποιών για τους οποίους το έθνος δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα κάλυμμα για την επιχείρηση τους. Τη στιγμή που ο κίνδυνος και η δράση φαινόταν ότι ήταν απαραίτητα, ο Χίτλερ έπαιζε ένα ασφαλές παιχνίδι. Συνδέθηκε με την ‘’αντίδραση’’ και το δυσαρεστημένο κεφάλαιο.

Αυτός ο δρόμος οδήγησε στο Μέτωπο του Χάρτσμπουργκ, στη δίωξη των αριστερών κομμάτων και των ανοργάνωτων εθνικοσοσιαλιστών κατά τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ. Το αποκορύφωμα ήταν η σφαγή της 30ης Ιουνίου 1934, όταν ο Horst Wessel ήταν αρχηγός ομάδας στο Berlin - Friedrichshain από την 1η Μαΐου 1929 και έστησε εδώ το SA Storm 5. Μεταξύ των δικών του υπήρχαν πολλοί πρώην μαχητές του «Κόκκινου Μετώπου» και Κομμουνιστές, κάτι που εκφράστηκε επίσης με το σχηματισμό μιας μπάντας shawm που προηγουμένως υπήρχε μόνο στο KPD. Ο περιπλανώμενος μαθητής συνέθεσε το τραγούδι "Die Fahne hoch!" («Σημαίες του Χίτλερ πάνω από οδοφράγματα/ Ορθό το Λάβαρο!») βασισμένο σε ένα κομμουνιστικό μαχητικό τραγούδι, το οποίο επρόκειτο να γίνει ο δεύτερος εθνικός ύμνος του Τρίτου Ράιχ. 

Μετά από μια ελάχιστα αντιληπτή παράσταση στη Φρανκφούρτη / Όντερ, το τραγούδι του Horst Wessel έκανε την πρεμιέρα του στο Βερολίνο στις 6 Σεπτεμβρίου 1929. Λίγο αργότερα τυπώθηκε επίσης στην «Επίθεση». Σε αυτό το σημείο όμως ο Χορστ Βέσελ είχε αποσυρθεί όλο και περισσότερο από τις κομματικές εργασίες. Οι λόγοι για αυτό είναι αφενός η απογοήτευση για την φιλοαστική πορεία του Χίτλερ και αφετέρου η σχέση με την πρώην ιερόδουλη Erna Jaenicke. Το νεαρό ζευγάρι έμενε στο Widow Salm's στην οδό Grosse Frankfurter Strasse 62. Μετά από διαφωνίες, η σπιτονοικοκυρά θυμήθηκε τους συντρόφους του αποθανόντος συζύγου της, ο οποίος ήταν ακτιβιστής στην Ένωση Μαχητών του Κόκκινου Μετώπου.

Σε εκείνο το σημείο - ήταν 14 Ιανουαρίου 1930 - ξεκίνησε μια ομάδα που σουλατσάριζε υπό τον Κομμουνιστή μαστροπό Albert "Ali" Höhler. Το σχεδιασμένο «προλεταριακό φλερτ» για τον Wessel δεν πήγε όπως σχεδίαζε μιας και ο Höhler γνώριζε την Erna Jaenicke από ... τις κακές εποχές. Ο "Ali" τράβηξε απροσδόκητα ένα πιστόλι και χτύπησε τον Horst Wessel με μια σφαίρα στο στόμα όταν ήταν στο έδαφος. Στις 23 Φεβρουαρίου, υπέκυψε στα σοβαρά τραύματα του μετά από εβδομάδες αγώνων. Ο Gauleiter Goebbels - αληθινά κλονισμένος και πιθανώς οδηγημένος από μια ένοχη συνείδηση - ένας σίγουρα επαναστάτης εκπρόσωπος της «αριστερής» πτέρυγας του κόμματος - βρήκε την ευκαιρία και ανέδειξε τον Sturmführer 5 σε μάρτυρα του κινήματος - ενάντια στην αντίρρηση της ηγεσίας του Ράιχ του Μονάχου, που εμφανίστηκε στις 26 Φεβρουαρίου στην «Επίθεση» (σ.μ.γερμ.= “Der Angriff”) ως ειδικά αφιερωμένο φύλο στον Horst Wessel και την 1η Μαρτίου η ταφή έγινε στο Nikolaikirchfriedhof στο Βερολίνο με μεγάλες τιμές.

Ομιλητές ήταν ο Γκαίμπελς, ο Ανώτατος Αρχηγός των SA Franz Pfeffer von Salomon, ο Standartenführer Breuer και δύο εκπρόσωποι της Ε/Σ Φοιτητικής Ένωσης. Ο Χίτλερ ζήτησε μια επιδεικτική συγγνώμη, η οποία, παρεμπιπτόντως, ήταν μια περαιτέρω ένδειξη της κακής σχέσης με τους ανθρώπους της Gau Berlin. Ο αρχηγός του κόμματος προτίμησε να «αναρρώσει» στο Μπερχτεσγκάντεν. Κατά τη διάρκεια των εορτασμών, οι Κομμουνιστές ξεσηκώθηκαν στην περιοχή και βεβήλωσαν ακόμη και το νεκροταφείο, παραπέμποντας στην Erna Jaenicke με το σύνθημα: "Ένα τελευταίο ‘Χάιλ Χίτλερ’ στον νταβατζή Χορστ Βέσελ!". Σαν να απαντούσε στην αδιάφορη στάση του Χίτλερ, ο Γκαίμπελς επιτέθηκε στις 4 Απριλίου στο Berlin Sportpalast με αποσπάσματα από το τραγούδι του Horst Wessel τα οποία και τραγούδησε επιδεικτικά σε επαναστατική στάση. 

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1930, οι δολοφόνοι του Horst Wessel καταδικάστηκαν σε μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης. Ο Höhler έλαβε την υψηλότερη ποινή σε έξι χρόνια και ένα μήνα φυλάκιση. Η πικρία των SA για την αναξιοπρεπή συμπεριφορά των Κομμουνιστών δεν υποχώρησε φυσικά (οι δράστες είχαν άσχημη μοίρα όταν τον Σεπτέμβριο του 1933 τα SA εισέβαλαν στη φυλακή τους). Όταν η SA του Ανατολικού Έλβα υπό τον Ταγματάρχη Stennes εξεγέρθηκε ενάντια στην ηγεσία του Μονάχου στις αρχές Απριλίου 1931, με αναφορά στην 1η Μαρτίου 1930, οι «αντάρτες» αρνήθηκαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους με την Φασιστική Ένωση, η οποία ήταν επίσης ανοιχτή σε ανοργάνωτους Εθνικοσοσιαλιστές. Παρεμπιπτόντως, ο Γκαίμπελς έπαιξε έναν πολύ αμφίβολο ρόλο εδώ. Πιθανώς να συμμετείχε στις προετοιμασίες της εξέγερσης. Τουλάχιστον γνωρίζουμε ότι οι «αντάρτες» προσπάθησαν να τον κερδίσουν και όχι ο «αντιπαθητικός» Otto Strasser ως αρχηγός ενός ανεξάρτητου βορειο -γερμανικού NSDAP.

Ακόμη και μετά από αυτή την υπόθεση, η οποία σχεδόν του χάρισε μια μεταγραφή στη Βιέννη, ο Γκαίμπελς διατήρησε αυτή τη “λατρεία της προσωπικότητας” γύρω από τον πρώην σύντροφό του. Στις 15 Αυγούστου 1931, για παράδειγμα, καθαγίασε το νέο SA Standard 5 "Horst Wessel" στο Βερολίνο. Τον Ιούλιο του 1932 ακολούθησε το βιβλίο «Horst Wessel - Leben und Die» στον εκδοτικό οίκο του κόμματος και το μυθιστόρημα του Hanns Heinz Ewers «Horst Wessel», που εκδόθηκε το φθινόπωρο, κυκλοφόρησε 30.000 αντίτυπα μέσα σε λίγες εβδομάδες. Στις 30 Οκτωβρίου 1932, ένα άρθρο στη μνήμη του Eπαναστάτη Eθνικοσοσιαλιστή Horst Wessel εμφανίστηκε στο «Μαύρο Μέτωπο».

Ανάκτηση #8: κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Λόγχη» (https://www.anaktisi-mag.gr/)

 http://www.anaktisi-mag.gr/


Στηρίξτε τις αυτόνομες εκδόσεις:

Μπορείτε να το βρείτε το όγδοο τεύχος αλλά και τα παλαιότερα στο site της "Λόγχης" και στην σελίδα της "Ανάκτησης" στο facebook, σε κεντρικά βιβλιοπωλεία και μέσω των Αυτόνομων/Ανένταχτων ομάδων και κινήσεων.

Την ΑΝΑΚΤΗΣΗ θα την βρείτε στην ΑΘΗΝΑ: στους πάγκους διανομής Τύπου στην Ομόνοια, σε πάγκους της Πανεπιστημίου και της Πλατείας Κάνιγγος και στο βιβλιοπωλείο ΠΕΛΑΣΓΟΣ (Χαρ. Τρικούπη 14). 

Στην ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ στο βιβλιοπωλείο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (Ερμού 61) στον ΒΟΛΟ στο βιβλιοπωλείο ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ (Ανθίμου Γαζή 121) και στη ΜΑΝΗ στο βιβλιοπωλείο ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ στην Αρεόπολη. 

Μέσω ταχυδρομείου μπορείτε να την προμηθευτείτε από το 2103611590 και στο www.logxi.com. 

Επειδή είμαστε φτιαγμένοι για τα δύσκολα, σε καλούμε να δημιουργήσεις μαζί μας ένα άτυπο δίκτυο διανομής του περιοδικού στην περιοχή σου, ώστε η Ανάκτηση να φτάσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας με την βοήθεια σου!

Προμηθεύσου την Ανάκτηση και διαμοίρασε την στους Συναγωνιστές σου! Γίνε η φωνή του δικού σου περιοδικού!...

Αγοράστε το νέο τεύχος από εδώ ή τηλεφωνικά στο 2103611590

Το 8ο τεύχος του περιοδικού Ανάκτηση βρίσκεται ξανά μέσω του δικού μας δικτύου διανομές σε όλη την Ελλάδα αλλά και μέσω της Λόγχης σε κάθε σπίτι. 

Το νέο τεύχος με μοιρασμένη ύλη σε Ιστορικά θέματα και αφιερώματα, Μουσική και Ποδόσφαιρο, Πολιτική και Ιδεολογία. 

Και αυτή την φορά μπορείτε να διαβάσετε την πλούσια και προσεγμένη ύλη του, για τον πολιτισμό, τις εθνικιστικές και πατριωτικές ιδέες, την Ευρώπη, την Ιστορία, την Ταυτότητα. 

Μην το χάσετε!

 Διαβάστε στο νέο τεύχος:

 Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ, ΣΑΝ ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΡΑΞΗ

του Άγγελου Δημητρίου

 ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΛΕΓΧΟ

από τον Μιχάλη Τάντη

 ΔΑΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΥΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΛΑΪΚΙΣΜΟΥ

του Χρήστου Καρανικόπουλου

 ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «LOCKSTEP» : ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΡΟΚΦΕΛΕΡ ΑΠΟ ΤΟ 2010 «ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ» ΤΕΛΕΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

από τον Γιάννη Γκελάκη

ΕΦΙΑΛΤΗΣ: ΠΡΟΔΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Η ΗΓΕΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

του Γιάννη Δράκου

 Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΣΙΔΗΡΑΣ ΦΡΟΥΡΑΣ, Ο ΚΟΝΤΡΕΑΝΟΥ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ (ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΖΙΛΑΒΑ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1940)

από τον Γιώργο Μάστορα

 Ο ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΝΤΡΕΑΝΟΥ ΣΤΟΝ ΧΟΣΕ ΑΝΤΟΝΙΟ

του Πέτρου Νικολού

 ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

 Η «ΜΑΥΡΗ» ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΠΑΘΗΣΕ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ

του Άγγελου Δημητρίου

 ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΗΛΙΘΙΕ…

από τον Ευριπίδη Ρηγόπουλο

 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΤΡΕΛΑΣ: ΟΤΑΝ Η ΕΣΣΔ ΛΟΓΟΚΡΙΝΕ ΤΟΝ OZZY

του Μιχάλη Γεωργιλά

 H ΒΑΡΒΑΡΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΣΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

του Γιώργου Δασκαλάκη

 Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ ΓΚΕΡΖΥ ΙΒΑΝΩΦ

του Ευθ. Π. Πέτρου

 Η ΛΑΪΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΡΓΑΤΗΣ» ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

από τον Γιώργο Δημητρούλια

 CELINE: ΕΝΑΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΤΗΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

 ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

 ΓΙΝΕ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ!

 ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΕΣ 


Μνήμη José Antonio Primo de Rivera




 

Παρείχε η 21η Απριλίου διευκολύνσεις στον 6ο στόλο τον Οκτώβριο του 1973;


Ἕνας ἀρκετὰ διαδεδομένος μῦθος, ὁ ὁποῖος κυκλοφόρησε ἀπὸ φιλοχουντικοὺς κύκλους -ἀλλὰ δὲν ὑποστηρίχθηκε ποτὲ δημοσίως ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Παπαδόπουλο-, εἶναι ὅτι τὸ καθεστὼς Παπαδοπούλου-Μαρκεζίνη ἀνετράπη τὸν Νοέμβριο τοῦ 1973 ἀπὸ τοὺς Ἀμερικανούς, ἐπειδὴ δῆθεν ἀρνήθηκε νὰ συνδράμει τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἀραβοϊσραηλινοῦ πολέμου, τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1973, παρέχοντας λιμενικὲς διευκολύνσεις στὸν 6ο Στόλο.

Ὡς ἐκ τούτου, τὰ γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου προβάλλονται ὡς μία προγραμματισμένη ἀμερικανοκίνητη προβοκάτσια προκειμένου νὰ δημιουργηθοῦν οἱ κατάλληλες συνθῆκες γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ καθεστῶτος ἀπὸ τὸν Ἰωαννίδη.

Ὁ μῦθος αὐτὸς εἶναι ὁπωσδήποτε βολικὸς γιὰ τοὺς θιασῶτες τοῦ Παπαδόπουλου προκειμένου νὰ ἄρουν τὴν μέχρι σήμερα εὐρύτατα διαδεδομένη -πλὴν ὅμως αἴολη- ἀντίληψη ὅτι τὸ πραξικόπημα τοῦ 1967 ἦταν ἀμερικανοκίνητο καὶ ὅτι ἀκόμη καὶ ὁ ἴδιος ὁ δικτάτορας ἦταν πράκτορας τῆς CIA.

Ὑποστηρίχθηκε, ὡστόσο, καὶ ἀπὸ ἀντιπάλους τῆς χούντας, προκειμένου νὰ ὑποστηρίξουν τὴν -ἐξίσου αἴολη- ὑπόθεση ὅτι ὁ Παπαδόπουλος ἔπαψε ὡς ἐνεργούμενο τῶν Ἀμερικανῶν νὰ προωθεῖ τὰ συμφέροντά τους, κι ἔτσι ἐκεῖνοι ἀποφάσισαν νὰ τὸν ἀνατρέπουν χρησιμοποιώντας τὸν Ἰωαννίδη -γιὰ τὸν ὁποῖον -ἐξίσου ἀστήρικτα- ὑποστηρίζουν ὅτι ὑπῆρξε κι αὐτὸς πράκτορας τῆς CIA.

Πέρα, ὅμως, ἀπὸ τὴν σχετικὴ συνωμοσιολογία, τὰ διαθέσιμα στοιχεῖα οὐδόλως ἐπιβεβαιώνουν αὐτὸν τὸν ἰσχυρισμό.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι τὸ καθεστὼς Παπαδοπούλου-Μαρκεζίνη δημοσίως πῆρε ἀποστάσεις ἀπὸ τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες στὸ ζήτημα συνδρομῆς τῶν ΗΠΑ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἀραβοϊσραηλινοῦ πολέμου τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1973.

Ἡ στάση αὐτὴ δὲν ἦταν πρωτότυπη. Οἱ περισσότερες εὐρωπαϊκὲς χῶρες-μέλη τοῦ ΝΑΤΟ ἀρνήθηκαν νὰ παράσχουν μιὰ τέτοια συνδρομὴ ἀρνούμενες νὰ χρησιμοποιηθεῖ ὁ ἐθνικός τους χῶρος ἀπὸ ἀμερικανικὲς δυνάμεις, ποὺ θὰ ἐπιχειροῦσαν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ, φοβούμενες τυχὸν ἀραβικὸ ἐμπάργκο πετρελαίου εἰς βάρος τους. Μόνη ἐπίσημη ἐξαίρεση ἀποτέλεσε ἡ Πορτογαλία.

Ὡστόσο, στὴν ἑλληνικὴ περίπτωση ἔχει ἐπιβεβαιωθεῖ ἡ χρησιμοποίηση τοῦ θαλάσσιου καὶ ἐναέριου χώρου ἀπὸ τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες, παρὰ τὴν ἐπίσημη διαφοροποίηση, ὑπὸ τὴν προϋπόθεση νὰ μὴν γίνει κατάχρηση, γιὰ μὴν ἐκτεθεῖ ἡ Ἑλλάδα στὸν ἀραβικὸ κόσμο.

Ἄς δοῦμε, λοιπόν, τί λένε οἱ ἴδιοι οἱ Ἀμερικάνοι, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἀνέτρεψαν τὸν Παπαδόπουλο.

Παραθέτουμε τρεῖς ἐπίσημες δηλώσεις Ἀμερικανῶν ἐπιτελῶν, ποὺ ἐπιβεβαιώνουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές:

«Ἡ Ἑλλάδα εἶχε ἐπιτρέψει στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες νὰ χρησιμοποιήσουν τὶς ἐπικοινωνιακὲς ἐγκαταστάσεις της, καθὼς καὶ τὰ ἀεροδρόμια τῶν Ἀθηνῶν καὶ τοῦ κόλπου τῆς Σοῦδας στὴν Κρήτη, ἐνῶ κανένας περιορισμὸς δὲν εἶχε ἐπιβληθεῖ στὶς κινήσεις ἤ τὸν ἀνεφοδιασμὸ τοῦ 6ου Στόλου»

Roger Davies, Ἀμερικανὸς ὑφυπουργὸς Ἐξωτερικῶν, κατάθεση στὴν Ἐπιτροπὴ Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων τῆς Ἀμερικανικῆς Βουλῆς (19 Φεβρουαρίου 1974)

«Δημοσίως, ἡ προηγούμενη Ἑλληνικὴ κυβέρνηση ὑπὸ τὸν Πρόεδρο Παπαδόπουλο  υἱοθέτησε μιὰ ἐλαφρῶς φιλοαραβικὴ στάση κατὰ τὸν πρόσφατο πόλεμο. Προβλέποντας μιὰ ἀρνητικὴ ἀπάντηση, δὲν ζητήσαμε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τὴν παραχώρηση δικαιωμάτων προσγείωσης γιὰ τὶς ἐναέριες δυνάμεις μας καὶ ἀερομεταφορᾶς πολεμοφοδίων στὸ Ἰσραήλ. Ἡ κυβέρνηση, παρ’ ὅλα αὐτὰ ὑπῆρξε κρυφίως (privately) ἀρωγὸς τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν μὲ ποικίλους τρόπους. Μᾶς ἐπέτρεψαν τὴ χρήση τοῦ ἀεροδρομίου τῆς Σοῦδας σὲ πολὺ μεγαλύτερη ἔκταση καὶ γιὰ διαφορετικοὺς σκοπούς, ἀπ’ ὅ,τι τοὺς ὑποχρέωνε ἡ διμερής μας συμφωνία. Ὁ κόλπος τῆς Σοῦδας ἐξάλλου ἀπεδείχθη ζωτικῆς σημασίας γιὰ τὸ ἀμερικανικὸ Ναυτικὸ σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὸν ἀνεφοδιασμὸ τοῦ Ἕκτου Στόλου. Ἐπιπλέον, οἱ Ἕλληνες δὲν ἔφεραν προσκόμματα, πρῶτον, στὴ χρήση τῶν ἑλληνικῶν λιμένων ἀπὸ τὸν Ἕκτο Στόλο, δεύτερον, στὶς δραστηριότητες τοῦ Ἀμερικανικοῦ Σταθμοῦ Ναυτικῶν Ἐπικοινωνιῶν τῆς Νέας Μάκρης καὶ τρίτον, στὴν χρησιμοποίηση τῆς Ἀμερικανικῆς Ἀεροπορικῆς Βάσης τοῦ Ἡρακλείου Κρήτης».

Ἀπόρρητο Ὑπόμνημα τοῦ Ἐπιτελείου τοῦ State Department πρὸς τὸν ὑπουργὸ ἐξωτερικῶν, Kissinger (1974)

«Τὸ δημοκρατικὸ Ἰσραὴλ διασώθηκε τὸ 1973 μόνο χάρη στὴν ὕπαρξη τῆς φασιστικῆς (sic) Πορτογαλίας, ὅπου προσγειώνονταν τὰ ἀεροπλάνα τῆς ἀμερικανικῆς ἀερογέφυρας, τῆς φασιστικῆς (sic) Ἱσπανίας ὑπεράνω τῆς ὁποίας τὰ ἀεροπλάνα μας ἀνεφοδιάζονταν καὶ τῆς φασιστικῆς (sic) Ἑλλάδας, ἀπὸ τὰ λιμάνια τῆς ὁποίας ἐνεργοῦσαν ὁ Ἕκτος Στόλος καὶ οἱ νηοπομπές. Στὴ διάρκεια τοῦ πολέμου τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἡ Τουρκία ἐπέτρεψε σὲ σοβιετικὰ ἀεροπλάνα νὰ διέρχονται ἀπὸ τὸν ἐναέριο χῶρο της καὶ ἔφερε ἐμπόδια σὲ ἐμᾶς. Ἀντίθετα, ἡ Ἑλλάδα ἐπέτρεψε στὸν Ἕκτο Στόλο νὰ συνεχίσει νὰ ἐνεργεῖ ἀπὸ τὶς βάσεις της καὶ τοῦτο εἶναι ἡ μεγάλη διαφορὰ μεταξὺ Ἑλλάδας καὶ Τουρκίας σὲ στιγμὲς κρίσεως».

Δήλωση ναυάρχου Zumwalt, ἐπικεφαλῆς τῆς ὅλης ἀμερικανικῆς ἐπιχείρησης (1976)

Τὰ στοιχεῖα ἔχουν ληφθεῖ ἀπὸ τὴν σχετικὴ μελέτη τοῦ Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, «Τὸ ἑλληνικὸ δικτατορικὸ καθεστὼς στὴ συγκυρία του Μεσανατολικοῦ Πολέμου τοῦ 1973»

Γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξει παρεξήγηση, δὲν λαμβάνουμε ἐδῶ θέση ἀξιολογώντας τὴν στάση τοῦ καθεστῶτος, ἄν ἔπραξε ὀρθῶς ἤ ἐσφαλμένως. Ἁπλῶς ἐπιχειροῦμε νὰ περιγράψουμε τί πραγματικὰ ἔκανε. Καὶ ἐπειδὴ δὲν ἔχουμε τὸ ἀλάθητο. Κάθε ἀμφισβήτηση, εὐχαρίστως δεκτή, ἀρκεῖ νὰ συνοδεύεται ἀπὸ τεκμήρια -πραγματικὰ τεκμήρια. 

Απόσπασμα από το «μυθιστόρημα» η «Ουλάν Μπατόρ» του «αναρχοφασιστή» Ρένου Αποστολίδη για την συνομιλία του με τον «εθνικόφρονα» Συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο της Στρατιωτικής κυβέρνησης της 21ης Απριλίου - Σελίδες 546 - 555 Νοέμβριος 1999 Εκδόσεις Πατάκης - (.pdf)


Απόσπασμα από το  «μυθιστόρημα» η «Ουλάν Μπατόρ» του «αναρχοφασιστή» Ρένου Αποστολίδη για την συνομιλία του με τον «εθνικόφρονα» Συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο της Στρατιωτικής κυβέρνησης της 21ης Απριλίου 

- Σελίδες 546 - 555 Νοέμβριος 1999 Εκδόσεις Πατάκης - (.pdf)


Για να κατεβάσετε το απόσπασμα στον σύνδεσμο εδώ

link: Ο προπαγανδιστής της 21ης Απριλίου που κατηγόρησε την Στρατιωτική Κυβέρνηση για το Πολυτεχνείο


Θα μπορούσε να θεωρηθεί «μυθιστόρημα» το νέο βιβλίο του Ρένου, η «Ουλάν Μπατόρ», αν εκείνο το «μύθος», στο πρώτο συνθετικό του όρου, δεν προέβαλλε ισχυρή αντίρρηση! (...) Κεντρικός άξονας είναι ένας μεγάλος έρωτας, φλογερός μια ζωή (μισόν αιώνα!), μέσα σ’ όλα τα φοβερά της όλης νεοελληνικής ζωής και κοινωνίας, που ο Ρένος ελέγχει, καίει κι ανατινάζει. (...) 

Καλύπτονται κρισιμότατα γεγονότα κι εξελίξεις κι ανατροπές της ζωής μας τον τελευταίο μισόν αιώνα στον Τόπο μας: από τον Πόλεμο ως τα σημερινά, την Κατοχή και την Αντίσταση ως την Εισβολή στη Βουλή, όπου ο ίδιος ο Ρένος, πρωταγωνιστής κι αφηγητής μαζί, έμπασε τα πρώτα οργισμένα πλήθη του καιρού μας «να λογαριαστούν με όλους τους όμοιους που πάντα μας πουλάνε, απ’ όλες τις θέσεις και τις πολιτικές» [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)