Ότι πιο καλό, περιγραφικό και αληθινό θα μπορούσε να γράψει κάποιος για τον μεγάλο Γάλλο «καταραμένο» συγγραφέα Ferdinand Celine.
Δια
χειρός λοιπόν του καλού του φίλου (από τους ελάχιστους που ήταν παρόντες στην
κηδεία του Celine) του Marcel Aymé, (Γάλλος μυθιστοριογράφος και θεατρικός
συγγραφέας), το παρακάτω κείμενο αφιερωμένο στο μεγάλο συγγραφέα:
Γύρω από τον Céline έχει δημιουργηθεί ένας μαύρος θρύλος, για τον οποίο είναι εν μέρει υπεύθυνος, χωρίς να έχει κάνει τίποτα για να τον καταστρέψει, αντίθετα τον έχει διατηρήσει. Είναι αυτός ο μύθος ενός βίαιου, μοχθηρού ανθρώπου, αμείλικτου στο μίσος του και στις αντιπάθειες του, άπληστου για τα χρήματα, εχθρού της χώρας του, πέρα από ο ότι είναι και ένας αναρχικός ισοπεδωτής, ένας απαισιόδοξος που χαίρεται να είναι αυτό που είναι.
Αν και εμφανίσεις και γεγονότα μερικές φορές επιβεβαιώνουν αυτόν τον μύθο, είναι όμως ότι πιο απομακρυσμένο σαν γεγονός από την πραγματικότητα. Βεβαίως ο Céline και δεν ήταν ένα βολικό άτομο ή κάποιος που ξέχασε εύκολα τα στραβά που του είχαν γίνει. Η συγχώρεση για το κακό, η συγχώρεση για τα αδικήματα, δεν είχαν νόημα γι ‘αυτόν.
Μπορούσε, στην πορεία της ζωής του, να μην τα λαμβάνει υπόψη του, αλλά δεν τα ξέχασε. Η συγχώρεση ήταν στα μάτια του μια πράξη, αν όχι αρνητική, τουλάχιστον άχρηστη, που δεν εμπόδιζε το κακό να παραμείνει, ούτε τον εχθρό να παραμείνει επικίνδυνος
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
Αργείς μα κάτι μαθαίνεις τριτοθεσίτη. Ίσως να μην πήγε τελείως χαμένος ο χρόνος που σου αφιερώθηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφή