Νέα κυκλοφορία: «Οι δρόμοι της μάχης» του Dominique Venner - μια σύνοψη του Balticum (πρόλογος του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου)

 


Στις 21 Μαΐου 2013 ο Dominique Venner προχώρησε στην εθελούσια έξοδο του από την ζωή, αυτοπυροβολούμενος μέσα στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων, μπροστά στην Αγία Τράπεζα δίνοντας ένα μήνυμα σε όσους έχουν την θέληση για να το ακούσουν. Ένα μήνυμα ενάντια στον πολιτισμικό και δημογραφικό μαρασμό της Ευρώπης, ένα μήνυμα προκειμένου να ξαναχτίσουμε το κοινό μας μέλλον ως Ευρωπαίοι. Με έναν ισχυρό κρότο έδωσε το στίγμα της αφύπνισης, συναίνεσε σε έναν αγωνιστικό τρόπο ζωής. Χιλιάδες Ευρωπαίοι άκουσαν τον κρότο, έλαβαν το μήνυμα. Και σήμερα αγωνίζονται όλοι μαζί για την δική μας Ευρώπη.

Οι εκδόσεις Λόγχη στην μνήμη του Γάλλου διανοουμένου, παρουσιάζουν ένα απόσπασμα από το βιβλίο Baltikum που εκδόθηκε το 1974, το οποίο εξιστορεί την εθελοντική κατάταξη Γερμανών στα Ελεύθερα Σώματα- Freikorps. Με γλαφυρή αλλά και σταράτη γλώσσα παρουσιάζονται όχι μόνο τα ιστορικά γεγονότα που πλαισιώνουν την εποχή αλλά και εκείνες οι μικρές στιγμές, οι καίριες λεπτομέρειες που κάνουν την Ιστορία να μοιάζει με ένα ζωντανό σώμα το οποίο πάλλεται.

Μετά την κατάρρευση του μετώπου το 1918, πολλοί Γερμανοί πατριώτες εγκαταλείπουν τα χαρακώματα για να ξεκινήσουν έναν καινούριο πόλεμο απέναντι σε έναν εσωτερικό εχθρό. Το κράτος και η Αριστερά θα βρεθούν στο δρόμο τους και τότε …

Ποια ήταν τα κίνητρά τους και ποιες μεθόδους χρησιμοποιούσαν; Ποιος ο ιστορικός του ρόλος και ποια παρακαταθήκη άφησαν σε αυτούς που ακολούθησαν; Σε παρόμοια και πολλά ακόμα ερωτήματα θα δοθούν απαντήσεις και θα τεθούν προβληματισμοί που αφορούν όσους αγαπούν την Ιστορία σαν αντικείμενο και ασχολούνται με την μελέτη της.

Προπάντων στην σημερινή πεζή και αντιηρωική εποχή, ο αναγνώστης θα μπορέσει να κατοπτεύσει μια άλλη, όπου το ηρωικό πρότυπο ήταν το κυρίαρχο. Το βιβλίο αυτό αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν σκεφτεί κανείς ότι προέρχεται από την πένα του μεγάλου ευρωπαϊστή Dominique Venner. Διότι στην Ελλάδα παραμένει ακόμα ουσιαστικά άγνωστος. Με την έκδοση αυτή μπαίνει ακόμα ένα λιθαράκι στην ελληνική εθνικιστική γραμματεία θα λέγαμε, και εν γένει στην ευρωπαϊκή.

Οι λόγοι που έκαναν τον Γάλλο συγγραφέα να αυτοκτονήσει δυστυχώς δεν έχουν εκλείψει. Η Ευρώπη φυραίνει ολοένα σαν γένος και σαν πολιτισμός, σαν φυλετικό σώμα και σαν πνευματικός θησαυρός. Είναι στου καθενός μας το χέρι και την διάθεση, η ανάσχεση αυτού του κακού που συντελείται στις μέρες μας και η προώθηση του ιστορικού γίγνεσθαι προς κάτι το ευγενέστερο και αληθινό.

Pfizer και AstraZeneca - Ὅπως λέμε «Δεξιὰ» καὶ «Ἀριστερά».

 

Τὸ ὅτι ἡ μεταμοντέρνα Ἀριστερὰ δὲν εἶναι ἁπλῶς μέχρι τὰ μπούνια συστημική, ἀλλὰ εἶναι ἡ πολιτιστική καὶ ἰδεολογικὴ πρωτοπορία τοῦ παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμοῦ τὸ ξέραμε.

Τὸ ὅτι ἔσπευσε προθύμως νὰ πρωτοστατήσει στὰ μέτρα ἐγκαθίδρυσης τῆς ὑγειονομικῆς δικτατορίας, γαρνιρίζοντας τὴν ὑποταγή της μὲ ὀλίγον «ἀντικαπιταλισμὸ» περὶ ἐνίσχυσης τοῦ νοσοκομείων καί τὰ τοιαῦτα, δὲν μᾶς προκάλεσε τήν παραμικρὴ ἔκπληξη.

Τὸ ὅτι οἱ μεταμοντέρνοι ἀριστερούληδες εἶναι μιὰ πολιτικὴ σπεῖρα κοινῶν ἀπατεώνων ποὺ ἐφαρμόζουν ἀκόμη τὶς ἴδιες τὶς διαπρύσιες διακηρύξεις τους μονάχα ἐκεῖ ὅπου τοὺς συμφέρει τὸ ἔχουμε δεῖ ἕνα σωρὸ φορές, γιὰ νὰ μᾶς καταπλήξει.

Ἄλλωστε τὰ περίφημα «ἀτομικὰ δικαιώματα», ποὺ εἶναι ἡ ζουρλοπαντιέρα τῆς μεταμοντέρνας Ἀριστερᾶς, τὰ ἔκανε γαργάρα ὅταν ἐπρόκειτο γιὰ τὰ (ἀντισυνταγματικότατα) μέτρα ὑγειονομικῆς καταστολῆς.

Βλέπετε, αὐτὰ τὰ συγκεκριμένα «ἀτομικὰ» -καὶ στὴν πραγματικότητα, στοιχειώδη πολιτικὰ- δικαιώματα δὲν ταιριάζουν μὲ τὸ σχέδιο τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης, ποὺ δὲν μᾶς τὸ ἀποκαλύπτουν κάποιοι «ψεκασμένοι» ἀλλὰ μᾶς τὸ πετᾶνε στὰ μοῦτρα οἱ ἴδιες οἱ κεφαλὲς τῆς παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Ἔλα ὅμως ποὺ εἴμαστε ἄνθρωποι κι ὄχι ψυχροὶ ἠλεκτρονικοὶ ὑπολογιστές. Κι ἐπειδὴ θέλουμε πάση θυσία νὰ παραμείνουμε ἄνθρωποι, γι’ αὐτὸ ἀντιστεκόμαστε στὸν «Θαυμαστὸ Καινούργιο Κόσμο» τῶν ὑπέρμαχων τοῦ μεταανθρώπου, ποὺ ἐκκινοῦν ἀπὸ τὴν κατάργηση ὅλων τῶν φυσικῶν καὶ πολιτιστικῶν ταυτοτήτων γιὰ νὰ «παντρέψουν» τελικὰ τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὶς μηχανές.

Γιατὶ ἄνθρωπος χωρὶς τὰ κάθε φορὰ ἰδιαίτερα φυσικὰ καὶ πολιτισμικά του χαρακτηριστικὰ δὲν ὑφίσταται, παρὰ μονάχα ὡς μία νεκρὴ ἀφαίρεση, σὰν ἕνα φάντασμα.

Καὶ ἄνθρωπος μὲ ἀλλοιωμένη τὴν φυσικὴ ὀργανική του ὑπόσταση, δηλαδὴ ἐν προκειμένω μὲ τὴν γενετικὴ τροποποίηση τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους ἐν ὀνόματι τῆς «σωτηρίας τῆς ὑγείας του», εἶναι ἄνθρωπος ὑπὸ αἵρεση.

Ὄντας βαθύτατα συστημικοί, οἱ μεταμοντέρνοι Τσὲ Γκεβάρα τοῦ πολιτιστικοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ -ἀφοῦ πέταξαν στὰ σκουπίδια τὴν «Διεθνῆ» τοῦ Εὐγένιου Πουατιέ γιὰ νὰ κάνουν νέο τους ὕμνο τὸ Imagine τοῦ Τζῶν Λένον- καλύπτουν ὅλο τὸ παγκόσμιο ἐγχείρημα τῆς γενετικῆς μετάλλαξης τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους, μὲ τὶς γνωστὲς ἠθικιστικές τους κορῶνες «γιὰ τὸ καλὸ τῆς ἀνθρωπότητας».

Καὶ ἀκριβῶς ἐπειδή εἴμαστε (καὶ θέλουμε νὰ παραμείνουμε ἄνθρωποι) μᾶς ἐκπλήσσει πραγματικὰ πότε-πότε ἡ ἀπὸ μέρους τους ἐπίδειξη τῆς μέγιστης δυνατῆς δουλοπρέπειας πρὸς τὸ σύστημα.

Ἔτσι, ὁ γνωστὸς ἀκροαριστερὸς Ἄρης Χατζηστεφάνου, σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς πιὸ δημοφιλεῖς ἀκροαριστεροὺς ἱστοτόπους, το διαβόητο Infowar, μᾶς καλεῖ νὰ ἐμβολιασθοῦμε, γιατί, ὅπως ὑπστηρίζει, μόνο ἐμβολιαζόμενοι μποροῦμε νὰ σκεφθοῦμε καὶ νὰ δροῦμε σὰν ἄνθρωποι, τονίζοντάς μας ὅτι τὰ mrn ἐμβόλια εἶναι τὸ «τὸ δῶρο τοῦ Προμηθέα», καὶ ὅσοι τὰ ἀρνοῦνται «προτάσσουν τὸν ἑαυτό τους εἰς βάρος τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου» καὶ «στὴν πραγματικότητα ἀντιγράφουν κατὰ γράμμα τὴν συμπεριφορὰ τῶν ἑταιρειῶν (!) (οἱ ὁποῖες, παρεμπιπτόντως παρασκευάζουν αὐτὰ τὰ «προμηθεϊκὰ» ἐμβόλια), προειδοποιώντας μας μάλιστα ὅτι μόνο ἀκροδεξιοὶ συνομωσιολόγοι καὶ ἄνθρωποι τῆς ἐθνικιστικῆς δεξιᾶς εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀρνοῦνται νὰ λάβουν «τὸ δῶρο τοῦ Προμηθέα».

Τί νὰ πρωτοθαυμάσει κανείς! Ὡς κορωνίδα, ὁ ἀνθρωπιστικὸς φιλιππικὸς τοῦ συντρόφου Χατζηστεφάνου φέρει τὸν τίτλο «Ἐμβολιάσου ρέ, τί σου ζητᾶμε;», παραφράζοντας μὲ θαυμαστὸ κυνικὸ  σαρκασμὸ τὸ γνωστὸ ἀριστερὸ best seller τοῦ μακαρίτη Χρόνη Μίσσιου «Χαμογέλα ρέ, τί σου ζητᾶμε;».

Κατόπιν αὐτοῦ, εἴμαστε πεπεισμένοι ὅτι ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα δὲν πρόκειται νὰ μᾶς ἐκπλήξει τίποτα.

Τὸ μόνο σίγουρο εἶναι ὅτι τὴν ξεφτίλα τοῦ σύγχρονου ἀκροαριστεροῦ δὲν μπορεῖ νὰ τὴν συναγωνισθεῖ οὔτε ὁ πιὸ ξεπουλημένος καθεστωτικὸς σοσιαλδημοκράτης τοῦ μεσοπολέμου.

Πάντως, ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, δὲν θὰ ἦταν καθόλου ἄσχημη ἰδέα τὸ ἄρθρο τοῦ «συντρόφου» νὰ τὸ ἀνατυπώσει καὶ νὰ τὸ μοιράσει ἡ διοίκηση τῆς Alpha Bank στὸ προσωπικὸ τῆς τράπεζας, ὕστερα ἀπὸ τὴν «αὐθόρμητη» ἀνακοίνωση τῆς διοίκησης τοῦ συλλόγου τῶν ἐργαζομένων τοῦ ἐν λόγω εὐαγοῦς ἱδρύματος, μὲ τὴν ὁποία, ὅπως πληροφορούμαστε, καλεῖ τὴν διοίκηση τῆς τράπεζας νὰ καθιερώσει τὸν ὑποχρεωτικὸ ἐμβολιασμὸ τοῦ προσωπικοῦ.

Κολωνάκι - Ἐξάρχεια ἕνα τσιγάρο δρόμος!

(ὑπάρχει καὶ ἄλλη, πιὸ πετυχημένη ἔκφραση γιὰ τὴν ἀγαστὴ σχέση μεταξὺ τῶν σικὲ «αἰωνίων ἀντιπάλων», ἀλλὰ τὴν παραλείπουμε γιὰ λόγους στοιχειώδους εὐπρέπειας).

πηγή

Πολιτική Διακήρυξη της Διεθνούς Τρίτης Θέσης (National Rebirth of Poland - Narodowe Odrodzenie Polski)

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου:  θερμές ευχαριστίες στον Πέτρο Σεραφείμ για την μετάφραση 

Ἡ Διεθνὴς Τρίτη Θέση εἶναι μία ἐμφορούμενη ἀπὸ πνευματικὰ κίνητρα κοσμοθέαση, ἡ ὁποία ἀπορρίπτει τὶς κοινῶς ἀποδεκτὲς ἀντιλήψεις τοῦ σύγχρονου κόσμου, σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες ὅλοι οἱ λαοὶ καὶ ὅλοι οἱ πολιτισμοὶ εἶναι καταδικασμένοι γιὰ πάντα νὰ ἐπιλέγουν μεταξὺ Ἀριστερᾶς καὶ Δεξιᾶς, σοσιαλισμοῦ καὶ καπιταλισμοῦ. Ἡ Τρίτη Θέση βασίζεται σὲ μία βαθιὰ γνώση τῆς ἀνθρώπινης φύσης καὶ τῶν συμφερόντων της. Δὲν θέλει νὰ καταλάβει μία ἐνδιάμεση θέση μεταξὺ Δεξιᾶς καὶ Ἀριστερᾶς -πρᾶγμα οὕτως ἤ ἄλλως ἀνέφικτο. Ἀποτελεῖ ἕναν τρόπο σκέψης καὶ δράσης, ὁ ὁποῖος πραγματικὰ ὑπερβαίνει τὰ ἄγονα μίση του σύγχρονου κόσμου. Ἡ Τρίτη Θέση εἶναι, ἑπομένως, τὸ πολιτικὸ δόγμα τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνος. 

1. Η ΠΡΩΤΟΚΑΘΕΔΡΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ 

Ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο μέρος τῆς πολιτικῆς μας παράδοσης ἡ ἀντίληψη ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι αὐτονόητα μία σύνθεση πνεύματος καὶ ὕλης καὶ ὅτι ἡ πρωτοκαθεδρία ἀνήκει στὸ πνεῦμα. Χωρὶς μία γενικευμένη πνευματικὴ ἐπανάσταση -μία διὰ βίου μέθοδο ἐξαγνισμοῦ καὶ προαγωγῆς τοῦ ἀτόμου- οἱ ἀγωνιστές μας δὲν θὰ διαφέρουν ὑπὸ καμία οὐσιαστικὴ ἔννοια ἀπὸ τοὺς ἐκφυλισμένους ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν προκαλέσει τὴν φρίκη τοῦ σύγχρονου κόσμου καὶ ἐνεργοῦν βάσει μιᾶς καθαρῶς ὑλιστικῆς ἀντιλήψεως περὶ τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἱστορίας. Ἡ Τρίτη Θέση πιστεύει ὅτι ἡ Ἐθνικὴ Ἐπανάσταση σὲ παγκόσμια κλίμακα μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ μονάχα μὲ τὴν διάπλαση ἑνὸς Νέου Ἀνθρώπου, ἑνὸς ἀγωνιστῆ ποὺ πράττει αὐτὰ ποὺ λέει. Ἕνας τέτοιου εἴδους νέος ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐνσαρκώνει τὸ ἰδεῶδες μας κατὰ τέτοιον τρόπο ὥστε ἡ προσωπική του στάση μέσα στὴν κοινότητα στὴν ὁποῖα ζεῖ καὶ ἐργάζεται νὰ ἀποτελεῖ τὴν ἀνώτερη μορφὴ προπαγάνδας τῆς Τρίτης Θέσης. Ἡ Τρίτη Θέση πιστεύει ἐπίσης ὅτι τὸ μεγαλεῖο τῆς Εὐρώπης ἀπὸ ἱστορικῆς καὶ πολιτιστικῆς ἀπόψεως ἔχει τὶς καταβολές της στὴν χριστιανικὴ πίστη. Ἐάν, ἑπομένως, ἡ Εὐρώπη εἶναι νὰ ἀνακτήσει τὸ αἴσθημα τοῦ πεπρωμένου καὶ τῆς ἀποστολῆς της, πρέπει νὰ ἐπιστρέψει εἰλικρινῶς καὶ ὁλοψύχως στὴν πίστη. Ἄν κάθε ἄτομο ἀναπτύσσει τὶς πνευματικές του ἰδιότητες, ἡ Εὐρώπη θὰ προχωρήσει στὴν δημιουργία μίας Νέας Αὐτοκρατορίας. 

2. Η ΗΘΙΚΗ ΤΑΞΗ

Ἀφοῦ ὁ ἐκφυλισμὸς τοῦ σύγχρονου κόσμου θεμελιώνεται στὴν ἀνηθικότητα καὶ τὸν ἀνηθικισμό, εἶναι εὔλογο ὅτι ἕνας ἀναγεννημένος κόσμος δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ θεμελιώνεται στὴν ἠθικὴ τάξη καὶ στὸν χριστιανικὸ τρόπο ζωῆς. Ἡ Τρίτη Θέση πιστεύει ὅτι εἶναι θέμα ζωτικῆς σημασίας ὁ κόσμος νὰ καταλάβει ὅτι, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν προπαγάνδα τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημερώσεως τῆς σύγχρονης κοινωνίας, ὑπάρχει στὸν κόσμο μας σωστὸ καὶ λάθος, ἀλήθεια καὶ ψέμα, καλὸ καὶ κακό, καὶ ὄχι μία ποικιλία ἰσόκυρων ἀπόψεων καὶ ἐπιλογῶν, ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ ὑλιστές. Ἡ ἠθικὴ τάξη, γιὰ νὰ ἔχει ἀληθινὸ νόημα, θεμελιώνεται κατ’ ἀνάγκην ἐπὶ τῆς ἀμετάβλητης ἀρχῆς, κατὰ τὴν ὁποία μόνο ἡ ἀλήθεια ἔχει δικαιώματα. Ἐφόσον ἡ οἰκογένεια εἶναι τὸ πρωταρχικὸ στοιχεῖο καὶ ὁ ἄξονας κάθε ὑγιοῦς κοινωνίας, ἕπεται ὅτι ἡ εὐρωστία καὶ ἡ ἑνότητά της ἔχουν οὐσιαστικὴ σημασία γιὰ τὴν σταθερότητα, τὴν εὐτυχία καὶ τὴν ἐξέλιξη τοῦ  ἔθνους, σὲ ὅλες τὶς πτυχές του, ὑλικὲς καὶ πνευματικές. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἡ Τρίτη Θέση ἀντιτίθεται σὲ ὅλους τοὺς ὀργανισμοὺς καὶ σὲ κάθε πολιτικὴ ποὺ ἐπιδιώκουν καθ’ οἱονδήποτε τρόπο τὸν περιορισμό, τὴν ὑπονόμευση ἤ τὴν καταστροφὴ τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς. Ἐπιπλέον, πιστεύουμε ὅτι οἱ ὑγιεῖς κοινωνίες καὶ οἱ μεγάλες οἰκογένειες συνδέονται στενὰ μεταξύ τους, καί, κατὰ συνέπεια, ὑποστηρίζουμε ὅτι ἀποτελεῖ καθῆκον τοῦ κράτους νὰ καταβάλλει κάθε δυνατὴ προσπάθεια γιὰ νὰ καταστήσει τὴν μεγάλη οἰκογένεια κανόνα τῆς κοινωνίας μας. Ἡ Τρίτη Θέση διακηρύττει ὅτι ἀντιτίθεται ἐξ ὁλοκλήρου στὴν «νομιμοποίηση» τῶν ἀμβλώσεων, στὸν τεχνητὸ ἔλεγχο τῶν γεννήσεων, στὴν εὐθανασία, τὸ διαζύγιο, τὴν ὁμοφυλοφιλία, τὰ γενετικὰ πειράματα σὲ ἀνθρώπους ἀνεξαρτήτου ἡλικίας καὶ στὴν ζωοτομία, ἐπειδὴ ἀντιβαίνουν τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀντικειμενικὴ ἀλήθεια μὲ τὸν πιὸ κατάφωρο τρόπο καὶ ἀρνοῦνται ἐξ ὁλοκλήρου τὶς ζωογόνες ἀρχὲς τῆς Τρίτης Θέσης ὡς ἰδεολογία καὶ τρόπο ζωῆς. Ἡ Τρίτη Θέση διακηρύττει ἐπίσης ὅτι γιὰ τὴν ἔλευση αὐτῆς τῆς ἠθικῆς τάξεως εἶναι ζωτικῆς σημασίας οἱ νέοι, καθὼς ἐπίσης καὶ οἱ μελλοντικὲς γενεές, νὰ διδάσκονται ὄχι μόνο ἀπὸ τὰ βιβλία ἀλλὰ ἐπίσης καὶ ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς αὐτοθυσίας καὶ τῆς πνευματικῆς τελείωσης, ποὺ διαμορφώνουν ἄτομα ποὺ εἶναι ἠθικὰ καὶ ἔντιμα. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ ἀναθρέψουμε ἕναν κόσμο ποιοτικῶς ἀνώτερο ἀπ’ ὅλες τὶς ἀπόψεις σὲ σχέση μὲ τοὺς ὅλο καὶ πιὸ ἀπάνθρωπους ἑσμοὺς ποὺ ἐσκεμμένως παράγει ἡ σύγχρονη «ἐκπαίδευση». 

3. ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΥΛΙΣΜΟ

Ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1789 ἦταν τὸ πρωταρχικὸ γεγονὸς ποὺ ἀνέδειξε τὸν ὑλισμὸ στὴν παγκόσμια σκηνή. Στοὺς δύο αἰῶνες ποὺ μεσολάβησαν ἡ ἐξουσία τῆς ὀργανωμένης φυσιοκρατίας, σὲ ὅλες τὶς ποικίλες μορφές της -τουτέστιν, ἡ συστηματικὴ ἄρνηση, τόσο στὴν θεωρία ὅσο καὶ στὴν πράξη, τῆς πραγματικότητας τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ πνεύματος- ἐνισχύεται σταθερὰ ἕως τοῦ σημείου σήμερα νὰ ἀπειλεῖ νὰ κατακλύσει ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Ὁ ὑλισμός, στὸν πόλεμό του ἐναντίον τοῦ πνεύματος, ἔχει προσλάβει πολλὲς μορφές. Κάποιες ἔχουν ἐπιδείξει μεγάλη πανουργία, ἐνῶ ἄλλες ἐνεργοῦν μὲ ἕναν ἐντελῶς τραχὺ τρόπο, ἀλλὰ ὅλες τους ἔχουν συμβάλλει, σὲ μεγαλύτερο ἤ μικρότερο βαθμό, στὴν αὐξανόμενη ἀθλιότητα τῆς ἀνθρωπότητας. Οἱ μορφὲς ἐκεῖνες ποὺ στὴν ἐποχή μας ἔχουν προκαλέσει τὴν μεγαλύτερη ζημιὰ εἶναι ὁ μασονισμός, ὁ φιλελευθερισμός, ὁ μηδενισμός, ὁ καπιταλισμός, ὁ σοσιαλισμός, ὁ μαρξισμός, ὁ ἰμπεριαλισμός, ὁ ἀναρχισμός, ὁ μοντερνισμὸς καὶ ἡ νέα ἐποχή (new age). Καθένα ἀπὸ αὐτὰ τά, κατὰ βάση ὑλιστικά, δόγματα εἶναι φιλοσοφικῶς λανθασμένα καὶ δυσφημισμένα στὴν πράξη. Ἔτσι, ἡ Τρίτη Θέση τὰ καταδικάζει ἀνεπιφύλακτα καὶ διακηρύττει ὅτι ὅλες οἱ μορφὲς ὑλισμοῦ ἀποτελοῦν κεντρικό στόχο τῆς ἰδεολογίας της. 

4. Ο ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΣ ΛΑΟΣ

Ὁ σιωνισμὸς ὡς ὀργανωμένο πολιτικὸ κίνημα ἔχει ἱστορία σχεδὸν ἑνὸς αἰῶνα καὶ ἔχει ἤδη δημιουργήσει μία δομὴ ἐξουσίας κολοσσιαίων διαστάσεων, ἡ ὁποία ἐκτείνεται σὲ ὁλόκληρη τὴν ὑδρόγειο. Αὐτὴ ἡ δομὴ δὲν περιλαμβάνει μονάχα τὸ παράνομο κράτος τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ δημιουργήθηκε πάνω στὴν κλεμμένη γῆ τῆς Παλαιστίνης, ἀλλὰ καὶ τὶς βάσεις ἐξουσίας ποὺ ὁ σιωνισμὸς ἔχει δημιουργήσει στὸν χῶρο τῆς πολιτικῆς, τῆς οἰκονομίας καὶ τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημέρωσης εἰδικὰ στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες καὶ τὴν Εὐρώπη. Περιττὸ νὰ λεχθεῖ ὅτι αὐτὴ ἡ βάση ἐξουσίας ὑπάρχει γιὰ νὰ ἐξυπηρετεῖ καὶ νὰ ἐπεκτείνει τὰ συμφέροντα τοῦ Διεθνοῦς Ἑβραϊσμοῦ, καὶ αὐτὸ μπορεῖ νὰ γίνει μονάχα εἰς βάρος τῶν γηγενῶν λαῶν ποὺ ἔχουν ἀπολέσει τὸν ἔλεγχο τῶν χωρῶν τους ἐξαιτίας αὐτοῦ τοῦ μεροληπτικοῦ δόγματος. Στὴν Παλαιστίνη ἡ σιωνιστικὴ κατοχὴ ἔχει προσλάβει μία στυγνὴ καὶ ἀπροκάλυπτη μορφή, ἐνῶ στὴν Δύση ὁ σιωνισμὸς εἶναι πολὺ πιὸ ἐπιδέξιος ὡς πρὸς τὶς μεθόδους του. Ἀνεξαρτήτως ὅμως μεθόδων τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι τὸ ἴδιο. Ἐνῶ ὑπάρχει ὁ σιωνιστικὸς κολοσσός, τὰ ἔθνη μας δὲν ἔχουν δικαίωμα στὴν ἐθνική τους αὐτοδιάθεση. Αὐτὸ εἶναι ἀπαράδεκτο καὶ δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἀνεκτό. Ἡ Τρίτη Θέση δηλώνει ὅτι ἀντιτίθεται ἀποφασιστικὰ στὸν πολιτικό, οἰκονομικὸ καὶ ἐδαφικὸ ἰμπεριαλισμὸ τοῦ σιωνιστικοῦ κινήματος, καὶ διακηρύσσει ὅτι ὅλοι οἱ λαοὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίζουν γιὰ τὸ μέλλον τους, ἀνενόχλητα, μὲ ἄμεσο ἤ ἔμμεσο τρόπο, ἀπὸ τὴν σιωνιστικὴ ἐξουσία. Ἡ Τρίτη Θέση ἀπορρίπτει ἐπίσης τὸ κράτος-μαριονέτα τοῦ Ἀραφᾶτ, ποὺ ἔχει δημιουργηθεῖ κατ’ ἐντολὴν τῶν δυνάμεων ποὺ βρίσκονται πίσω ἀπὸ τὴν Νέα Τάξη Πραγμάτων, ἀφοῦ ἡ ἴδια ἡ ὕπαρξή του ἀναιρεῖ τὴν βασικὴ πεποίθηση τοῦ ἐθνικοῦ παλαιστινιακοῦ κινήματος, ὅτι δηλαδὴ ὁλόκληρη τὴν Παλαιστίνη πρέπει νὰ τὴν κυβερνοῦν οἱ πραγματικοί της κάτοικοι, οἱ Παλαιστίνιοι. Κάθε συνθήκη, κάθε πολιτικὴ παρεκτροπή, ποὺ ἀρνεῖται αὐτὴν τὴν ἀρχὴ εἶναι κατ’ ἀνάγκην ἄδικη καὶ πρέπει νὰ ἀπορριφθεῖ ἀπὸ ὅλους ὅσοι ἐπιδιώκουν πραγματικὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν δικαιοσύνη. 

5. ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Βασικὴ πεποίθηση τῆς Τρίτης Θέσης εἶναι ὅτι ἡ ἁρμονία καὶ ἡ εἰρήνη στὸ ἐσωτερικὸ τῶν ἐθνῶν καὶ μεταξὺ τῶν ἐθνῶν μποροῦν νὰ πραγματοποιηθοῦν μόνο ἄν κάθε ἔθνος ἐπιδιώκει νὰ δημιουργήσει μία οὐσιαστικὴ ἑνότητα, ποὺ ὑπερβαίνει τὰ μερικὰ καὶ κεκτημένα συμφέροντα. Γιὰ πολὺ καιρὸ ἡ τύχη τῶν ἐθνῶν ἦταν τὸ ἄθυρμα διεφθαρμένων πολιτικῶν κομμάτων, κλικῶν ἐξουσίας καὶ σκέτων τυράννων. Σήμερα ἐπείγει περισσότερο ἀπὸ ποτὲ ἡ ὑλικὴ καὶ πνευματικὴ ἀκεραιότητα τοῦ ἔθνους καὶ τοῦ πολιτισμοῦ νὰ δείξουν τὶς ἱκανότητές τους. Πεποίθηση τῆς Τρίτης Θέσης εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ ζωτικὴ ἑνότητα μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ μονάχα μὲ τὴν ἐφαρμογὴ ἑνὸς ὁλοκληρωμένου προγράμματος ἀποκέντρωσης, εἰδικὰ στὴν σφαῖρα τῆς πολιτικῆς, ὅπου ἡ ἐξουσία ἐξακολουθεῖ νὰ συγκεντρώνεται μέρα μὲ τὴν μέρα. Αὐτὸ τὸ πρόγραμμα πολιτικῆς ἀποκέντρωσης ἐμεῖς τὸ ὀνομάζουμε «λαϊκὴ διακυβέρνηση». Οὐσιαστικά, εἶναι ἕνα σύστημα αὐτοκυβέρνησης τοῦ λαοῦ, τὸ ὁποῖο ἀρχίζει ἀπὸ τὸ ἐπίπεδο τῆς κατώτερης βιώσιμης κοινότητας καὶ φθάνει σὲ ἐθνικὸ ἐπίπεδο διαμέσου μιᾶς σειρᾶς ὀργανικὰ συνδεδεμένων μεταξύ τους δομῶν. Πρόκειται γιὰ τὴν ἄμεση συμμετοχὴ ὁλόκληρου τοῦ ἐνηλίκου πληθυσμοῦ στὴν διαδικασία λήψεως ἀποφάσεων -σὲ τοπικό, περιφερειακὸ καὶ ἐθνικὸ ἐπίπεδο- καὶ ἀντλεῖ τὴν δύναμή του ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλος ὁ λαὸς ἐκφράζει τὶς ἐπιθυμίες του καὶ ἐνεργεῖ σύμφωνα μὲ δεόντως ἐπιλεγμένους ἐκπροσώπους. Ὡστόσο, ὁ ἴδιος ὁ λαὸς πρέπει νὰ ἐνεργεῖ ἐντὸς τῆς ἠθικῆς τάξεως, ἄν οἱ ἐπιθυμίες τους εἶναι βάσιμες. Τουτέστιν, ὁ λαὸς δὲν φτιάχνει τὴν «ἀλήθεια» ψηφίζοντας, ἀλλὰ οἱ πολιτικές του ἐνέργειες πρέπει νὰ ἐναρμονίζονται μὲ τὴν ἀντικειμενικὴ ἀλήθεια. Εἰδάλλως, θὰ ἤμασταν ἀντιμέτωποι μὲ ἕναν χυδαῖο πλειοψηφισμό, ὅπου ἡ «ἀλήθεια» διαφέρει ἀπὸ μέρα σὲ μέρα, ἀνάλογα μὲ τὴν διάθεση τοῦ λαοῦ. Τὸ νέο καθεστὼς ὑπερβαίνει τὸ ἄτομο καὶ στηρίζεται σὲ δύο διακριτοὺς μεταξύ τους θεσμοὺς, τῶν ὁποίων τὰ καθήκοντα ἀπορρέουν ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ ἀληθοῦς. Πρῶτα πρῶτα, τὸ κράτος δὲν θεωρεῖται μονάχα μία οἰκονομικὴ ὀντότητα, ἀλλὰ ἔχει πολιτικὲς καὶ κοινωνικὲς ἐξουσίες καὶ καθήκοντα. 

Ἡ Τρίτη Θέση διακηρύττει ὅτι ὅλες οἱ ὑγιεῖς κοινωνίες οἰκοδομοῦνται πάνω στὴν ἀναγνώριση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ καὶ στὰ δικαιώματα τῆς ἀλήθειας καὶ ὄχι ἐπάνω σὲ πολιτικὰ συντάγματα καὶ σὲ διακηρύξεις ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ποὺ μᾶς ἔχουν ἐπιβληθεῖ ἀπὸ κατεστημένα συμφέροντα, ποὺ προσπαθοῦν νὰ προωθήσουν τὸν φιλελευθερισμὸ καὶ τὸν σχετικισμό. Ἡ σαφὴς διατύπωση τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία θὰ βοηθήσει τὸν πολίτη στὰ καθημερινὰ κοσμικά του καθήκοντα -πρὸς ὄφελος τῆς Ἐκκλησίας, τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ ἀτόμου. 

6. Η ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΙΑ

Τὸ ὅτι τὸ ἀνθρώπινο εἶδος ἀποτελεῖται ἀπὸ ἕνα μωσαϊκὸ διαφορετικῶν φυλῶν καὶ πολιτισμῶν εἶναι ζήτημα κοινῆς λογικῆς. Κι ὅμως ὑπάρχουν, ὅσο ἀπίστευτο κι ἄν εἶναι αὐτό, ἐκεῖνοι ποὺ θέλουν νὰ καταστρέψουν αὐτὸν τὸν πλοῦτο καὶ αὐτὴν τὴν ποικιλομορφία τῆς ἀνθρωπότητας γιὰ νὰ τὶς ἀντικαταστήσουν μὲ μία ἄρριζη μᾶζα, δίχως ταυτότητα καὶ ἱστορία. Σὲ ἕναν τέτοιον ἐφιαλτικὸ κόσμο οἱ ἴδιες οἱ λέξεις «φυλή», «ἔθνος» καὶ «πολιτισμὸς» θὰ ἔχουν πάψει νὰ ἔχουν ὁποιουδήποτε εἴδους νόημα. Μὲ ἄλλα λόγια, αὐτὸς ὁ ἐπιβαλλόμενος πολυφυλετισμὸς θέλει νὰ καταστρέψει τὸ ζωντανὸ ἔδαφος, ἐντὸς τοῦ ὁποῖου ὅλοι οἱ λαοὶ ἔχουν τὶς ρίζες, τὴν ταυτότητα καὶ τὸ εἶναι τους. Ἡ Τρίτη Θέση ἀπορρίπτει τὶς προσπάθειες ἐπιβολῆς στὴν ἀνθρωπότητα μιᾶς ἀπάνθρωπης ὁμοιομορφίας, εἴτε αὐτὴ προωθεῖται ἀπὸ τὴν τηλεοπτικὴ προπαγάνδα, εἴτε μὲ τὴν κάνη ἑνὸς ὅπλου. Ἡ Τρίτη Θέση ὑποστηρίζει ὅτι εἶναι ὑγιὲς ἀλλὰ καὶ ὁρισμένο ἀπὸ τὸν Θεὸ οἱ λαοὶ νὰ τρέφουν μία γνήσια ἀγάπη καὶ προτίμηση γιὰ τοὺς δικούς τους ἀνθρώπους. Ὑποστηρίζει ἐπίσης ὅτι τοῦτο τὸ ὑγιὲς ἔνστικτο πρέπει νὰ συμπληρώνεται ἀπὸ ἕναν εἰλικρινῆ σεβασμὸ πρὸς ὅσους ἀνήκουν σὲ διαφορετικὲς φυλὲς καὶ διαφορετικοὺς πολιτισμούς, καὶ ἐνεργοῦν βάσει τῶν ἴδιων ἀρχῶν. Κατὰ συνέπεια, ἡ Τρίτη Θέση ὑποστηρίζει τὴν ἔννοια τοῦ φυλετικοῦ διαχωρισμοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου διαφορετικοὶ λαοὶ καὶ πολιτισμοὶ συνεργάζονται σὲ μία ἀτμόσφαιρα σεβασμοῦ καὶ κατανόησης χάριν τῆς κοινῆς τους ὠφέλειας  προστατεύοντας ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ἀπὸ τὸ χάος τοῦ πολυφυλετισμοῦ. Στὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἀνθρώπινης ποικιλομορφίας ἡ ἐπανεγκατάσταση τῶν φυλῶν στὶς χῶρες καταγωγῆς τους θὰ παίξει μείζονα ρόλο καὶ θὰ βοηθήσει ἄμεσα στὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν οἰκοδόμηση ἑνὸς πιὸ εἰρηνικοῦ κόσμου. 

7. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Κάθε ἄνθρωπος ποὺ ἔχει σώας τὰς φρένας, ὅπου γῆς, θέλει νὰ ζεῖ σὲ ἕνα περιβάλλον ποὺ εἶναι ὄμορφο καὶ ὑγιές. Δεδομένου ὅτι τὰ μέλη τῆς Τρίτης Θέσης προέρχονται ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, ἕπεται ὅτι αὐτὴ δεσμεύεται νὰ διασφαλίσει ὅτι ὅλα τὰ ἔθνη καὶ ὅλοι οἱ πολιτισμοὶ ἐνεργοῦν γιὰ νὰ διατηρήσουν τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν ἰσορροπία τοῦ κόσμου στὸν ὁποῖον ὅλοι ζοῦμε ἐπ’ ὠφελεία ὅλων. Ὡστόσο, αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴν δημιουργία πανίσχυρων παγκοσμίων ἀστυνομικῶν σωμάτων -ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ φανατικοὶ οἰκολόγοι καὶ οἱ ὁπαδοὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς- ἀλλὰ ἀπὸ μία εἰλικρινῆ καὶ γνήσια κατανόηση μεταξὺ τῶν ἐθνῶν γιὰ τὶς ἀνάγκες καθενός ἀπὸ αὐτά. Ἡ χλωρίδα, ἡ πανίδα καὶ οἱ ὑδάτινες ὁδοὶ τοῦ κόσμου ὑφίστανται μέσα σὲ μία σύνθετη καὶ δυναμικὴ σχέση, μία σχέση ἡ ὁποία ἐπιτρέπει στὴν ἀνθρωπότητα νὰ ζήσει καὶ νὰ ἐξελιχθεῖ. Εἶναι σαφῶς πρὸς τὸ συμφέρον ὅλων ἡ διατήρηση αὐτῆς τῆς ζωογόνας σχέσης. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἡ Τρίτη Θέση διακηρύσσει ὅτι θὰ δράσει ὡς ἕνα σῶμα γιὰ νὰ ἀναχαιτίσει τὴν καταστροφὴ τοῦ κοινοῦ μας σπιτιοῦ, εἴτε αὐτὴ ὀφείλεται στὴν ἀπληστία τῶν καπιταλιστικῶν μεγάλων ἑταιρειῶν, εἴτε στὴν μανία ἐκβιομηχανίσεως τοῦ σοσιαλισμοῦ, στὴν πλεονεξία τῶν τραπεζικῶν οἴκων ἤ στοὺς ἐπίδοξους κυρίους τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει θείῳ δικαιώματι προτεραιότητα ἔναντι τῆς φύσης, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ προτεραιότητα σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὴν ὀρθὴ καὶ χρηστὴ διαχείριση τῆς φύσης, καὶ τὴν παράδοση στὶς ἑπόμενες γενεὲς ἑνὸς καλύτερου κόσμου ἀπὸ αὐτὸν ποὺ κληρονομήσαμε ἀπὸ τοὺς προγόνους μας. Ἡ Τρίτη Θέση πιστεύει ὅτι σὲ μία ὑγιῆ κοινωνικὴ τάξη πραγμάτων πρέπει νὰ ὑπάρχει μία ζωτικὴ ἰσορροπία μεταξὺ ἄστεως καὶ ὑπαίθρου, μεταξὺ ἀγροτικῆς καὶ ἀστεακῆς ζωῆς. Αὐτὴ καθαυτὴν ἡ ἀγροτικὴ ζωὴ εἶναι μακρᾶν ἡ ὑγιέστερη, διότι διαθέτει ὅ,τι εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ τὴν ζωή, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν παραβλέπει τὸ γεγονὸς ὅτι μία συμπληρωματικὴ ἀστεακὴ ζωὴ -ἀποτελούμενη ἀπὸ οἰκισμούς, κοινότητες, ἐμπορικὲς πόλεις, κέντρα μὴ ρυπογόνου τεχνολογικῆς προόδου, ἐλαφρᾶς βιομηχανίας καὶ ἐρευνητικῶν ἱδρυμάτων- μπορεῖ νὰ συνεισφέρει καὶ νὰ ὠφελήσει πολὺ τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Αὐτὴ ἡ ἰσορροπία ἔχει πρωταρχικὴ σημασία γιὰ τὴν κοσμοθέαση τῆς Τρίτης Θέσης, διότι προσδιορίζει, μὲ ἄμεσο ἤ ἔμμεσο τρόπο, πολλὰ στοιχεῖα τοῦ πολιτικοῦ της προγράμματος. 

8. Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΚΡΑΤΙΑΣ

Κανένας λογικὸς ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ ὅτι τὸ χρῆμα, ἡ ἀγάπη καὶ σκληρὸς ἀγῶνας γι’ αὐτό, ἐπικρατεῖ στὸν σύγχρονο κόσμο, σὲ βαθμὸ ἄγνωστο μέχρι τώρα στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Ὅλο καὶ περισσότερο τὸ ἴδιο τὸ δικαίωμα στὴν ὕπαρξη τῶν ἀτόμων, τῶν οἰκογενειῶν, τῶν κοινοτήτων, τῶν περιφερειῶν, τῶν ἐθνῶν καὶ τῶν πολιτισμῶν καθορίζεται ἀπὸ μία ὑποτιθέμενη «οἰκονομικὴ βιωσιμότητα», σάμπως τὸ χρῆμα νὰ εἶναι τὸ μόνο σημαντικὸ πρᾶγμα ἀπὸ ὅλα τὰ μεγάλα ζητήματα τῆς ζωῆς. Μὲ ἄλλα λόγια, τὸ χρῆμα, τὸ ὁποῖο ἀρχικὰ δὲν ἦταν τίποτε ἄλλο ἀπὸ ἕνα χρήσιμο μέσο γιὰ τὴν διευκόλυνση τῆς ζωῆς σὲ μία ὅλο καὶ πιὸ σύνθετη κοινωνία, ἔχει γίνει ὁ κριτὴς ὅλων τῶν πραγμάτων στὴν ζωὴ καὶ στὴν κοινωνία. Μία τέτοια διαστροφὴ τῆς ἀληθινῆς τάξης πραγμάτων, διόλου παραδόξως, προκαλεῖ δυστυχία καὶ τρόμο σὲ τεράστια κλίμακα: πόλεμοι ποὺ προκαλούνται κατὰ τρόπο κυνικό, λιμοί, μόλυνση τοῦ περιβάλλοντος, γενοκτονίες, ἀπόλυτη φτώχεια, κοινωνικὴ χειραγώγηση, χυδαῖος καταναλωτισμός, νεανικὲς αὐτοκτονίες, διάδοση τοῦ ἀλκοολισμοῦ, διαλυμένες οἰκογένειες. Ἡ Τρίτη Θέση ὑποστηρίζει ὅτι τὸ χρῆμα δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ ἕνας ταπεινὸς ὑπηρέτης τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς κοινωνίας· ἕνας ὑπηρέτης ποὺ πρέπει νὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ ἐργασθεῖ γιὰ τὸ κοινὸ καλό, τόσο στὸ ἐσωτερικὸ ὅσο καὶ μεταξὺ τῶν ἐθνῶν. Ὑποστηρίζει ἐπίσης ὅτι, ἀφοῦ τὸ σύγχρονο τραπεζικὸ σύστημα ἀσκεῖ τὴν πιὸ ἐπιτηδευμένη τοκογλυφία ποὺ ἔχει γνωρίσει ποτὲ ὁ κόσμος, θὰ ἀγωνισθεῖ γιὰ τὴν καταστροφή του καὶ γιὰ τὴν ἀντικατάστασή του μὲ ἕνα κοινωνικὸ τραπεζικὸ σύστημα ποὺ θὰ βασίζεται στὸ ὑγιὲς χρῆμα (sound money). Κατὰ συνέπεια, ὅλα τὰ χρέη, τὰ χρέη τῶν νοικοκυριῶν, τὰ ἐθνικὰ χρέη καὶ τὸ διεθνὲς χρέος, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν τοκογλυφία θὰ διαγραφοῦν χωρὶς ἀποζημίωση καὶ οἱ ἰδιοκτῆτες τῶν τραπεζῶν θὰ ὑποχρεωθοῦν νὰ καταβάλλουν ἀποζημιώσεις στὰ ἄτυχα θύματά τους. Ἡ Τρίτη Θέση ὑποστηρίζει ὅτι τὸ διεθνὲς χρηματοπιστωτικὸ κεφάλαιο εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα κακὰ τοῦ σύγχρονου κόσμου καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι φύσει ἐχθρικὸ πρὸς τὸ πρόγραμμα τῆς Τρίτης Θέσης. 

9. ΜΙΑ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ

Ἡ Τρίτη Θέση πιστεύει ὅτι ὑπάρχει ἕνα εἶδος ἰδιοκτησίας -στὴν βιομηχανία, τὴν γεωργία, τὰ νοικοκυριὰ- ποὺ ὑπερβαίνει κατὰ πολὺ τὴν ἀπάνθρωπη καὶ ἄδικη συγκέντρωση πλούτου, ποὺ προκαλεῖ τόσο ὁ καπιταλισμὸς ὅσο καὶ ὁ σοσιαλισμός, καὶ τὸ ὁποῖο, ἐκτὸς τοῦ ὅτι εἶναι ἐξόχως πρακτικό, εἶναι ἐπίσης καὶ ἐντελῶς σύμφωνο μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση. Στὸν ἀγγλόφωνο κόσμο αὐτὸ τὸ ἐναλλακτικὸ σύστημα εἶναι γνωστὸ ὡς διανομισμὸς (distributism), τὸ ὁποῖο ἀνέπτυξαν καὶ ἐκλαΐκευσαν δύο ἐξαιρετικοὶ Ἄγγλοι συγγραφεῖς, ὁ Χιλὲρ Μπέλλοκ [Hilaire Belloc] καὶ ὁ Γκίλμπερτ Κῆθ Τσέστερτον [Gilbert Keith Chesterton]. Αὐτὴ ἡ μορφὴ ἰδιοκτησίας προσιδιάζει σὲ μία οἰκονομία ποὺ εἶναι ἀποκεντρωμένη στὴν μικρότερη βιώσιμη μονάδα καὶ ἔτσι ὁδηγεῖ σὲ μία πληθώρα συνεταιρισμῶν προϊόντων καὶ ὑπηρεσιῶν, μικρῶν ἐπιχειρήσεων, ἐργαστηρίων χειροτεχνίας, συντεχνιῶν, βιοτεχνικῶν ἑνώσεων, μικρῶν ἐκμεταλλεύσεων, οἰκογενειακῶν ἐπιχειρήσεων καὶ οἰκογενειακῶν ἀγροκτημάτων. Εἶναι μία μορφὴ ἰδιοκτησίας ποὺ προωθεῖ τὴν ἀτομικὴ πρωτοβουλία καὶ δημιουργικότητα ἀλλὰ ἐντὸς τοῦ πλαισίου τοῦ κοινοῦ καλοῦ. Εἶναι ὁ φυσικὸς συνδυασμὸς ἀτομικῆς ἐλευθερίας καὶ κοινωνικῆς δικαιοσύνης. Δεδομένης τῆς πλήρους ἀποτυχίας τοῦ σοσιαλισμοῦ, μὲ τὴν ἀφύσικη γραφειοκρατία του καὶ τὴν ἀνικανότητά του, καὶ δεδομένης τῆς ἐκμετάλλευσης καὶ τῆς κατάφωρης ἀνισότητας στὸν καπιταλισμὸ τῆς λεγόμενης «ἐλεύθερης ἀγοράς», εἶναι φανερὸ ὅτι ὁ διανομισμὸς θὰ γίνει τὸ κοινωνικὸ-οἰκονομικὸ δόγμα τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνα.

10. ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ἡ Τρίτη Θέση θέλει νὰ δημιουργήσει μία νέα κοινωνικὴ τάξη πραγμάτων, ἡ ὁποία ἀναγνωρίζει ὅτι ὅλοι οἱ λαοὶ καὶ ὅλοι οἱ πολιτισμοὶ ποὺ ἀσπάζονται τὶς βασικές της ἀρχὲς πρέπει νὰ ἐργασθοῦν μαζὶ καὶ στενά, μέσα σὲ ἕνα κλίμα ἀμοιβαίας ἐμπιστοσύνης καὶ ὑποστήριξης. Ἐπειδὴ ἡ νίκη τῆς Ἐθνικῆς Ἐπανάστασης σὲ κάποιο μέρος τοῦ κόσμου εἶναι μία νίκη τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς Τρίτης Θέσης, ἕπεται ὅτι κάθε συνδεδεμένο μέλος πρέπει νὰ εἶναι ἕτοιμο νὰ παράσχει ἠθική, οἰκονομικὴ ἤ τεχνικὴ ὑποστήριξη, ὅπου εἶναι δυνατόν, ἄν μία ἐπαναστατικὴ κατάσταση δημιουργηθεῖ σὲ ὁποιαδήποτε χώρα. Ὁ τοπικισμὸς σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἡ ἰδεολογία τῆς παγκοσμιοποίησης βαδίζει πρὸς τὴν ἀπόλυτη νίκη εἶναι μία πλήρης ἄρνηση ὅλων ὅσων ὑποστηρίζουμε καὶ μία πλήρης ἀπόρριψη τῆς Τρίτης Θέσης. 

Μια οφειλόμενη απάντηση για τον Καρλ Σμιτ

 


«Ο κοινοβουλευτισμός έχει μετατρέψει όλες τις δημόσιες υποθέσεις σε αντικείμενο εκμετάλλευσης και συμβιβασμού των κομμάτων και των οπαδών τους, και η πολιτική που δεν αποτελεί πλέον σε καμία περίπτωση υπόθεση μιας ελίτ, έχει καταλήξει να είναι η απαξιωμένη ενασχόληση μιας απαξιωμένης τάξης ανθρώπων»

γράφει ο Μυρμιδών

Πολλοί εξ όσων φαίνεται ήταν αυτοί, οι οποίοι ενοχλήθηκαν από το κείμενο σχετικά με τον Καρλ Σμιτ (Carl Schmitt) στο οποίο επιχείρησα μια σύνοψη του σπουδαίου έργου του σχετικά με την έννοια της κυριαρχίας, οπότε θέλησα να τους απαντήσω, γιατί ίσως δεν κατάλαβαν αυτό, το οποίο ήθελα να θίξω γράφοντας ένα κείμενο γι’ αυτόν. 

Πρώτα απ’ όλα, ουδέποτε αρνήθηκα την πορεία που είχε ο Σμιτ στο εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, τουναντίον, ανέφερα μάλιστα ότι εξαιτίας των επαφών που είχε με μαρξιστές και Σλάβους, και συγκεκριμένα με την ερωτική σχέση που ανέπτυξε με μία γυναίκα σλαβικής καταγωγής, ότι πράγματι στοχοποιήθηκε και εκδιώχθηκε από το κόμμα, μη αποκηρύσσοντας όμως, τα όσα έλεγε ή την έστω δική του ερμηνεία επί του εθνικοσοσιαλισμού, ακόμη δηλαδή και αν αυτή διέφερε από την ερμηνεία άλλων. 

Δεύτερον, θα έπρεπε να έχουμε στα υπόψιν μας ότι ο Σμιτ ίσως να πιέστηκε, λόγω και του γενικότερου κλίματος της μεταπολεμικής εποχής, να παρουσιάσει μια διαφορετική οπτική των πραγμάτων και ως εκ τούτου να οδηγήθηκε σε μία διαφορετική στάση απέναντι στο εθνικοσοσιαλιστικό ιδεώδες του Χίτλερ, αλλά αυτό δεν αναιρεί τόσο την ένταξή του στο κίνημα, όσο και αν αυτή διήρκησε, όπως επίσης και την γενικότερη πίστη του στην ιδέα του εθνικοσοσιαλισμού ή φυσικά το σπουδαίο έργο του.

Ειρήσθω εν παρόδω, φτάνουμε στο κύριο ζήτημα, το έργο του Σμιτ, στο οποίο πραγματεύτηκε την δική του θεώρηση περί κυριαρχίας, ασκώντας ταυτόχρονα μία έντονη κριτική προς τον φιλελευθερισμό, την φιλελεύθερη μορφή του κοινοβουλευτισμού, το διεθνές δίκαιο και φυσικά το πρόβλημα του «εσωτερικού εχθρού». Εκεί εστίασε το κείμενό μου και αυτό ήταν που κυρίως ήθελα να παρουσιάσω για να προκαλέσω προβληματισμό και αφορμή για μελέτη. Επιπλέον, η απαξίωση του με την «δικαιολογία» ότι ο εν λόγω πολιτικός θεωρητικός δεν ήταν Έλληνας, απλούστατα δεν σημαίνει κάτι, ούτε φυσικά αποτελεί υπόνοια υποτίμησης των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, ούτε τέλος εμποδίζει κάποιον από το να αναδείξει προσωπικότητες του ευρύτερου εθνικιστικού χώρου, οι οποίες παρήγαγαν θεωρίες χρήσιμες για μελέτη για έναν πραγματικά γνήσιο εθνικιστή, ο οποίος επιδιώκει να είναι ιδεολογικά καταρτισμένος. 

Έχω διαβάσει και κείμενα Ελλήνων πολιτικών φιλοσόφων, αλλά ο συγκεκριμένος είναι λιγότερο γνωστός και ως εκ τούτου θέλησα να εκθέσω, εν συντομία, το σύνολο της πολιτικής του θεωρίας, χωρίς αυτό να εμποδίζει εμένα ή άλλον στο μέλλον να αφιερώσει ένα κείμενο σε έργο της αρχαιοελληνικής πολιτικής φιλοσοφίας. Εξάλλου, με αυτόν τον τρόπο μπόρεσα να αποδομήσω και τα φληναφήματα των δεξιών και κυρίως των αριστερών, ότι ο ιδεολογικός μας χώρος δεν έχει άτομα να αναδείξει ή διέπεται από ιδεολογική πενία, πέραν από τις γενικές επικλήσεις στην αρχαία Ελλάδα, την ίδια ώρα που οι ίδιοι κατακλύζουν τον δημόσιο λόγο με επικλήσεις παραληρημάτων παντελώς ποταπών «ιδεολογικών» προσωπικοτήτων, τύπου Αντόρνο, Αλτουσέρ ή Φουκώ.

Είναι ειλικρινά αξιοπερίεργο το πόσο θέλουν ορισμένοι «νεοεθνικιστές» να μην μελετούμε τις προσωπικότητες του συγκεκριμένου ιδεολογικού χώρου ακόμη και αν αυτές προέρχονται από την Γερμανία ή το εξωτερικό γενικότερα, επειδή δήθεν θα κατηγορηθούμε, αυθαίρετα, για «ξενομανία». Είναι ειδικά, όμως, ιλαροτραγικό όταν πολλές φορές αυτά εκτοξεύονται ως δήθεν κατηγορία, από άτομα, τα οποία δεν έχουν οι ίδιοι καν διαβάσει τα κείμενα του Πλάτωνα ή του Αριστοτέλη και ψάχνουν μόνο αφορμή για να στηλιτεύουν αόριστα και να διχάζουν. 

Τέλος, όταν από ένα ολόκληρο άρθρο η όλη κριτική βασίστηκε στην ανάδειξη πτυχών της ζωής ή της πολιτικής πορείας του Καρλ Σμιτ, τις οποίες ουδέποτε αρνήθηκα, τουναντίον ανέφερα, ενώ το κύριο μέλημα μου και εκεί όπου αφιερώθηκε η μεγαλύτερη έκταση του κειμένου, ήταν η ανάπτυξη της ίδιας της πολιτικής θεωρίας του Καρλ Σμιτ ενάντια στον φιλελευθερισμό, το διεθνές δίκαιο και την κοινοβουλευτική δημοκρατία, ίσως ορισμένοι να θίχθηκαν, επειδή αποτελούν οπαδοί των τελευταίων και δεν θέλουν, συνεπώς, τέτοιες θεωρίες να προβληματίζουν τα άτομα του εθνικιστικού χώρου …

Ο κορυφαίος πεζογράφος του 20ου αιώνα: ο Φασιστής Louis - Ferdinand Céline


του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

Ερεθιστικός, γκρινιάρης, φευγαλέος, φιλονικώδης, βρώμικος, με επιχειρήματα, αξιολάτρευτος: ο Céline. Ένας, κανένας και εκατό χιλιάδες. Εκατό χιλιάδες σαν τους εχθρούς του: οι περιούσιοι, οι Κομμουνιστές, οι κάφροι, οι συγγραφείς, οι δημοσιογράφοι, οι αντιφασιστές, η τηλεόραση, οι Αμερικανοί, οι Κινέζοι, λίγο πολύ οι σύγχρονοι του, ο ίδιος ...

Δοκίμια, συνεντεύξεις, αναμνήσεις και γράμματα, ιδέες και πνεύμα, άφθονο πνεύμα. Και ποιος δεν έχει γράψει για τον Louis Destouches, Celine, για τον κόσμο. Μεταξύ των μαρτυριών, εκείνων του Georges Geoffroy, συντρόφου του νεαρού Louis Destouches στο Λονδίνο το 1915, του καλλιτέχνη και του μποέμ Eric Mahé, της οικογενειακής φίλης Eliane Bonabel, του φίλου εχθρού Gen Paul, του Robert Debré και του Sylvain Malouvier που θυμούνται τον γιατρό Céline το 1930, της συνάντησης του στη Ρωσία το 1935 με την αντιφασίστρια Lucie Mazauric, της αγαπημένης συντρόφου Erika Irrgang, του Frédéric Empeytaz, νομάρχη  του "κόκκινου" προαστίου του Clichy, του Karl Epting και του Gerhard Heller του Γερμανικού Πολιτιστικού Ινστιτούτου στο Παρίσι της Κατοχής, του συνταγματάρχη των SS Hermann Bickler, του Robert Brasillach, της γοητευτικής φιλελεύθερης Maud de Belleroche, του δημοσιογράφου Ole Vinding στην δανική εξορία, από τον Pierre Duverger στο Meudon.

Και πάλι, τα σχόλια και οι αποφάσεις για τον Céline από την πένα των Cesare Cases, Emilio Tadini και Alberto Arbasino, Ezra Pound, Drieu la Rochelle, Adrien Arcand και Benito Mussolini, Kurt Vonnegut, Henri Guillemin, Paul Lévy, Nicole Debrie, Henry Miller, Saul Bellow, Will Self, António Lobo Antunes, William S. Burroughs, Charles Bukowski και Gilles Deleuze.

Εγώ γνώρισα τον Céline, όπως πολλοί, μέσα από το «Ταξίδι στο τέλος της νύχτας», διαβάζοντάς το μάλλον ως νέος, επομένως στην καλύτερη εποχή για αυτό το βιβλίο ώστε να μου δείξει  την ζωή όπως είναι. Εκεί μας δείχνει την ωμότητα της ζωής, έναν ανθρώπινο σουρεαλισμό με τον χαρακτηριστικό του σκληρό και απαισιόδοξο τρόπο, αρκετά αληθινό που το βλέπουμε ειδικά στις μέρες μας. Περισσότερο με μια τραγική αισιοδοξία όπως έλεγε και ο ίδιος! Στη συνέχεια, είμαστε ίσως πολύ προβληματισμένοι, πολύ κουρασμένοι, για να κατανοήσουμε πλήρως τον Céline.

Πέρα από τις «στυλιστικές» καινοτομίες του, το  πνεύμα  των δύο πρώτων μυθιστορημάτων του, η βαθιά περιγραφή της «γέφυρας του Λονδίνου», το μικροκαμωμένο και πικάντικο  «Βόρεια Τριλογία», το αγαπημένο μου του Céline είναι το «Mea Culpa» - εκεί, περισσότερο από τα άλλα γραπτά του, εκεί είναι ενάντια σε όλους. Εκεί βάζει πραγματικά τον άνθρωπο μπροστά στον εαυτό του, και δεν είναι ένα όμορφο θέαμα.

Λέγεται ότι κανείς δεν είναι αθώος μεταξύ εκείνων που περπατούν σε αυτήν τη γη. Ίσως όμως - πέρα ​​από αυτό που σκέφτονται  κάποιοι μίζεροι που του χρεώνουν μόνο τον αντισημιτισμό για το βιβλίο του «Bagatelle pour un massacre» -  ο Céline, με τον θυμό του και την οργή του μπροστά στη ματαιοδοξία και την ανόητη αίσθηση των συναδέλφων του …  είναι αθώος.

Όπως έγραψε ο Karl Epting:

‘’Ο Céline έπρεπε να πληρώσει ακριβά στη ζωή του για κάθε ένα από τα βήματα του. Στις ομιλίες του, είπε περισσότερες από μία φορές ότι ένιωθε «αλυσοδεμένος σε μια γαλέρα». Έπρεπε να κωπηλατεί την νύχτα και την ημέρα, ήταν εξαναγκασμένος,  σε αυτή τη ζωή που ήταν ένα ταξίδι μέσα στη νύχτα, μέσα στο σκοτάδι του κόσμου μας, - στο εσωτερικό πεπρωμένο καθώς και στο εξωτερικό. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Ξανασυναντηθήκαμε στο Βερολίνο σε ένα συνηθισμένο σκοτεινό εστιατόριο, ακόμα όρθιο  από τις βόμβες, και στη συνέχεια ο Céline έφυγε, ελαφρώς λυγισμένος, με την Bébert κάτω από το χέρι του (το χαρακτηριστικό καπέλο του), ανάμεσα στα συντρίμμια σπιτιών. Αυτή είναι η οικεία μου εικόνα αυτού του συγγραφέα: Ο Φερδινάνδος περπατά χωρίς ξεκούραση,  στα ερείπια του κόσμου.”

Στο σκοτεινό, απελπισμένο, κοροϊδευτικό όραμα του Cèline φαίνεται ότι τίποτα δεν μπορεί να μας σώσει, η νύχτα είναι η τρομερή μεταφορά της λήθης, του ανύπαρκτου, του χωρίς όνειρο ύπνου, του θανάτου που ακυρώνει τα πάντα και παίρνει τα πάντα: λίγο φως που τελειώνει τη νύχτα.

Κυκλοφορεί: Το ένζυμο - Άνοιξη 2021

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1821 - 2021 ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΠΕΝΤΕ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ

-Ἕλληνες ἤ Ῥωμιοί; τοῦ Ν. Γ. Πολίτου

-Ἑλληνικὴ ἐπανάσταση καὶ νεοελληνικὴ πραγματικότητα,  τῆς Μαρίας Κορνάρου

-Ὁ χαρακτήρας τῆς Ἐθνεγερσίας καὶ οἱ ἰδεολογικὲς (παρ)ἑρμηνεῖες του,  τοῦ Ἰωάννου Σαρρῆ

-Ἡ οἰκονομικὴ καὶ νομισματικὴ ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως (1822-1832), τοῦ Ἰωάννου Σαρρῆ

-Κριτικὴ παρουσίαση τοῦ βιβλίου τοῦ Γιώργου Κοντογιώργη «῾Ελληνισμὸς καὶ ῾Ελλαδικὸ Κράτος: Δύο Αἰῶνες ᾿Αντιμαχίας (1821-2021)», τοῦ Βασιλείου Τσακλίδη

-Πιθανότητες συσχετισμῶν ἰσχύος – συμφερόντων στοὺς ἄξονες κλιμακούμενων συγκρούσεων - συμμαχιῶν, τοῦ Β.Π.Μ.

-Ἐλευθερία καὶ προκαθορισμός, τοῦ Ἀθανασίου Γεωργιλᾶ

-Ἀριστοκρατικὸ πνεῦμα στὴν σύγχρονη ἐποχή, τοῦ Ἰωακεὶμ ντὲ Μπρέσα

-Ἐνάντια στὴ νεολαῖα, τοῦ Ἰουλίου Ἔβολα

-Ὁ Καλλιτέχνης, τοῦ Περικλῆ Γιαννόπουλου

-ΒΙΟΙ ΗΡΩΩΝ Γεώργιος Λαμπελέτ: ὁ πρωτοπόρος τῆς δημιουργίας Ἐθνικῆς Μουσικῆς Σχολῆς, τοῦ Κωνσταντίνου Στυλιανοῦ

tapaidiatisantigonis@gmail.com

Εις μνήμην: Ο Ian Curtis των Joy Division (15.07.1956 - 18.05.1980) και ένα άρθρο στο περιοδικό «Αντίδραση»

 




"Have you all forgotten about Rudolf Hess?"


Πατήστε πάνω στην εικόνα για να διαβάσετε το άρθρο 
ή κατεβάστε το σε .pdf εδώ …

του Wolfangel

Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 ξεκινάει μια ακόμη ποιοτική εκδοτική προσπάθεια που δημιουργεί θετικές εντυπώσεις στο σύνολο του «χώρου». Το περιοδικό «Αντίδραση» της ομάδας ΟΝΕΚ της Κορίνθου είναι γεγονός και θα κυκλοφορήσει συνολικά σε 5 τεύχη από τον Οκτώβριο του 2004 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2006. Η κίνηση αυτή ήταν κυρίως μια πρωτοβουλία του συναγωνιστή Θ.Π. που γρήγορα βρήκε ανταπόκριση στην εθνικιστική νεολαία ενώ ακόμη και οι πολιτικοί μας αντίπαλοι το διάβαζαν στα κρυφά ...

Τα εκατοντάδες αντίτυπα που ήταν αποτέλεσμα αυτοχρηματοδότησης πωλούντο με γοργούς ρυθμούς σε σημεία διανομής αλλά και μέσω ομάδων, προκαλώντας άκρως ευνοϊκά σχόλια αλλά και αντιδράσεις αφού κάποιοι τύποι ενοχλούνταν από την ύλη του περιοδικού. Στις γραμμές του κυριαρχούσαν τα «αιρετικά» ιδεολογικά κείμενα, συνεντεύξεις, ιστορικά άρθρα, δοκίμια, βιβλιοπαρουσιάσεις, μουσικά νέα μια «εθνικοεπαναστατική» ματιά στις εξελίξεις της εποχής. Οι αναφορές του περιοδικού ήταν ένα μωσαϊκό ύλης από τον Εθνικοσοσιαλισμό και τον ριζοσπαστικό Εθνικισμό μέχρι … τον «καταραμένο» Εθνικοαναρχισμό!

Από τις ελάχιστες προσπάθειες που βρήκαν κοινό πεδίο συνεισφοράς εθνικιστές από το σύνολο των οργανώσεων και κινήσεων της τότε εποχής. Όπως ήταν φυσικό μετά από όλα αυτά οι γνωστοί προβοκάτορες - που σήμερα υμνούν το Ισραήλ ή αναπαράγουν την καθεστωτική προπαγάνδα - έσπευσαν να πολεμήσουν και αυτή την προσπάθεια αφού ετοίμαζαν μια ακόμη ακροδεξιά «στροφή» προς όφελος του συστήματος και τους ενοχλούσε οποιαδήποτε άποψη που μπορεί να χαλούσε τα σχέδια τους ή να επηρέαζε την σκέψη πολλών.

Στο τρίτο τεύχος και στην σελίδα 38 (09/2005) ξεχωρίζει το άρθρο ενός ανώνυμου συναγωνιστή για τον Άγγλο τραγουδιστή των Joy Division, τον αείμνηστο Ian Curtis μια τραγική φιγούρα της μουσικής σκηνής που ακόμη και σήμερα παραμένει ένας «θρύλος».



Αποκλειστικό: Συνέντευξη με τον Βαγιάννη Γ. μέλος του συντονιστικού της κοινότητας «ΚΙΝΗΜΑ»


Η αλληλεγγύη και η κινηματική λογική μέσα από το δικό μας πρίσμα, αυτό της «Εθνικής Αυτονομίας» και της «Τρίτης Θέσης», επιβάλλει την πολύπλευρη στήριξη και την άμεση προβολή όλων των ποιοτικών αυτόνομων/ανένταχτων κινήσεων και ομάδων ακόμη και αν υπάρχουν διαφωνίες.

Σε αυτό το πλαίσιο πολιτικής σκέψης, η αυτόνομη συντακτική μας ομάδα έχει την τιμή να φιλοξενήσει μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Βαγιάννη Γ. που είναι μέλος του συντονιστικού της κοινότητας «ΚΙΝΗΜΑ». 

Οι εν λόγω συναγωνιστές δραστηριοποιούνται σε όλη την χώρα και ιδιαίτερα στην Βόρεια Ελλάδα και την Θεσσαλονίκη. Στην συμπρωτεύουσα με την δράση τους έχουν ενοχλήσει σφόδρα τόσο την εθνομηδενιστική antifa όσο και τους γνωστούς θεατρίνους της γνωστής αντιφασιστικής ακροδεξιάς.

Τους ευχαριστούμε για την τιμή και τον χρόνο. Μπορείτε να ακούσετε ένα παλαιότερο podcast για την κοινότητα τους εδώ, να δείτε φωτογραφίες εδώ, και να διαβάσετε τα άρθρα τους εδώ

Τι είναι το ΚΙΝΗΜΑ. Πότε ιδρύθηκε και ποιος ο λόγος ύπαρξης του;

Το ΚΙΝΗΜΑ δεν είναι κόμμα. Είναι μια οργανική κοινότητα, με σαφείς πολιτικές και ιδεολογικές προεκτάσεις, που πιστεύει και προωθεί την Εθνοφυλετική Ιδέα. Η δε πολιτική της "ατζέντα" στηρίζεται πάνω σε ξεκάθαρες βάσεις, δηλαδή: Πνευματική Αναγέννηση στα πρότυπα των προγόνων μας, αποφεύγοντας την προγονοπληξία. Συγκρότηση κοινοτικών ομάδων με ισχυρή εθνοφυλετική συνείδηση, σε πανελλήνια βάση. Δημιουργία προϋποθέσεων για ανατροπή του Φαύλου και Προδοτικού Συστήματος. Εγκαθίδρυση Εθνικού, Ανεξάρτητου Κράτους. Δημιουργία δομών για την Νέα Ελληνική Πολιτεία!

Ποιοι μπορούν να είναι μέλη; Η ιδιότητα του μέλους;

Μέλος του ΚΙΝΗΜΑτος μπορεί να γίνει ο κάθε Έλλην στην καταγωγή, αλλά και το Πνεύμα. Το Ήθος, η Στάση Ζωής και η Αγωνιστική διάθεση και προθυμία. Έκφυλοι, τεμπέληδες, εγωπαθείς, δειλοί και άψυχοι δεν έχουν θέση στις γραμμές μας. Διαβρωμένοι χαρακτήρες και φανατισμένοι θρησκευτικά, επίσης, δεν χωράνε στις τάξεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ. Ας τονίσουμε ότι η Ευπρέπεια, είναι βασικό ζητούμενο.

Γιατί ακόμα ένα "σχήμα"; Τι νομίζετε ότι διαφοροποιεί το ΚΙΝΗΜΑ από τα υπόλοιπα σχήματα;

Καίριο ερώτημα και πρέπει να σταθούμε λίγο παραπάνω ...

α) Υπάρχει ξεκάθαρη Θέση τού ΚΙΝΗΜΑτος για το τι θέλει. Το "πώς", είναι άλλο θέμα, διότι εξαρτάται από τις ιστορικές, πολιτικές και κοινωνικές συγκυρίες ... Συνοπτικά: Αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα Ανεξάρτητη, απαλλαγμένη από την κοινοβουλευτική γάγγραινα ! Επιστροφή στα ιδεώδη της Πολιτείας του Πλάτωνος. Θέλουμε μια Πατρίδα που θα ξαναχτιστεί πάνω στις Αρχές των κολοσσών της Ελληνικής Φιλοσοφίας και Επιστήμης, πάνω στην Σκέψη των Προγόνων μας και ΟΧΙ στις ανατολίτικες, μεσσιανικές μαγγανείες και προκαταλήψεις ...

Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να δημιουργηθούν Πυρήνες Σκέψης και Δράσης, με ξεκάθαρο προσανατολισμό και κατάρτιση. Δεν θέλουμε ακροδεξιά συνοθυλεύματα και κράματα συστημικών ζωτωπατριωτών. Αυτοί είναι δεκανίκια τοΥ πολιτεύματος και τίποτα άλλο.

β) Το ΚΙΝΗΜΑ έχει ξεκάθαρη θέση για την Ευρώπη. Έξοδο από την σιωνιστοκρατούμενη Ευρώπη και επιστροφή στο Εθνικό νόμισμα. Δεν υπάρχει Εθνική Ανεξαρτησία χωρίς ανεξάρτητη οικονομία.

(Εξετάζονται λεπτομερώς στα έντυπα μας)

Τι σχέση έχει το ΚΙΝΗΜΑ με τον "χώρο"; Η άποψη σας για τον Εθνικοσοσιαλισμό, Φασισμό, Ελληνικό Εθνικισμό.

Το ΚΙΝΗΜΑ δεν έχει και ούτε θέλει να έχει σχέση με αυτό το "χώρο". Και οι πιο αφελείς πλέον, βλέπουν ότι αυτά τα "αθώα", χειραγωγούμενα σχήματα αλλοπρόσαλλων "ιδεολογιών" που φυτρώνουν και μαραίνονται στα γειτονικά θερμοκήπια, είναι αυτά που συνθέτουν συνήθως τις "μάχιμες" ομάδες με ημερομηνία λήξεως. Επίσης, η κατηγορία των "διανοούμενων" τού χώρου, αν δεν ξεφεύγουν από τα στενά οικονομικά τους συμφέροντα, στην καλύτερη περίπτωση, είναι τόσο πολύ εκφυλισμένοι, πού δεν αξίζει ούτε να τούς δεις, πόσω δε μάλλον να τους ακούσεις. ΟΧΙ! Αυτό δεν είναι Εθνικισμός!

Πολύ περισσότερο, δεν είναι Εθνοφυλετισμός, με την έννοια πού ο όρος εκφράζει τα πιο ευγενή ιδεώδη του Γένους μας. Τύποι ποταποί, αγύρτες, αργόσχολοι, μνησίκακοι και στείροι "θεωρητικοί", συνθέτουν αυτό που το σύστημα θεωρεί, δικαίως, "περιθωριακοί". Αυτοί, δεν είναι μόνο παντελώς ακίνδυνοι για το πολίτευμα, αλλά μάλλον πολύ χρήσιμοι, ώστε να ποινικοποιήσει την Ιδέα συλλήβδην. Ας τονίσουμε εδώ, ότι, η ΧΑ συνέβαλε άοκνα στην διαμόρφωση αυτού του "τοπίου"...

Όχι μόνο αποστασιοποιούμεθα, αλλά απορρίπτουμε μετά βδελυγμίας αυτό πού πολλοί το ονομάζουν "χώρος". Δεν παύουμε όμως να τους ευχηθούμε από καρδιάς "καλή ένωση". Εμείς συνεχίζουμε τον Αγώνα μας με Προσήλωση και Αυτοθυσία. Το σάλπισμα Μάχης έχει δοθεί. Όσοι Πιστοί ας προσέλθουν!

Εις ότι αφορά τις ξένες ιδεολογίες, Φασισμός, Ε/Σ,  κτλ., δεν αποτελούν για το ΚΙΝΗΜΑ την βάση του προγράμματος του. Οι εθνικιστικές, κοινωνικές ιδεολογίες, δεν είναι δόγμα. Εξελίσσονται. Το 1930 υπήρχε "κοινωνικό ζήτημα". Το 2021 το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα της Ελλάδας (Ευρώπης) είναι η Φυλετική μας συνέχεια ως Γένος. Είμαστε αντιμέτωποι με τον απόλυτο Αφανισμό μας. Όμως, υπάρχει ευρύ πεδίο, πού μπορούμε να αντλήσουμε χρήσιμες πληροφορίες και σπουδαία διδάγματα. Επαναλαμβάνω: Αγωνιζόμαστε για την Πνευματική κ Εθνική Αναγέννηση τού Γένους μας με βάση την κληρονομιά των προγόνων μας. Σύνθημα μας: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Η απαγκίστρωση από τα κολλήματα του παρελθόντος, είναι βασικό κριτήριο για να μπορέσει να δει κανείς ξεκάθαρα το Μέλλον. Αλλιώς, παραμένει γραφικός και θα είναι όμηρος των φετίχ (πού περισσεύουν). Είναι άλλο να μελετήσεις καλά την Ιστορία και να εξαγάγεις χρήσιμα συμπεράσματα και άλλο να προσκολλάσαι σ' αυτό, αναπαράγοντας μια, κατά φαντασίαν "επιστροφή στο παρελθόν".

Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει; Τι δεν έγινε και γιατί;

Ξεκινάμε από το τελευταίο. Αυτό που δεν έγινε, είναι η οριοθέτηση Στόχων και Πρακτικών. Με λίγα λόγια, Ποτέ στον "εθνικιστικό" χώρο (δεν συζητάμε καν για τον "πατριωτικό"), δεν τέθηκαν ισχυρά θεμέλια για την επίτευξη των στόχων.

Γιατί, απλούστατα, δεν υπήρξαν στόχοι. Ως αποτέλεσμα, η ανεπανάληπτη ιστορική ευκαιρία να ξαναγεννηθεί η Ελλάδα, χάθηκε. Ή μάλλον, την πέταξε στα σκουπίδια η ΧΑ. Όμως Εμείς το ξέραμε ... Πολλοί οι λόγοι. Η αποδόμηση των Αρίστων και η προαγωγή των βέβηλων, παρακμιακών προτύπων, αποτελούσε πάγια τακτική του επικεφαλής της. Εξέθρεψε τον τύπο της αρπαχτής, τού ρηχού και "λίγο απ' όλα" πατριώτη, χωρίς κανένα κριτήριο Ιδεολογικό, Ηθικό, Αγωνιστικό. Η δράση τους ήταν χειρίστου πεζοδρομιακού τύπου, χωρίς καμία ιδεολογική και επιμορφωτική καθοδήγηση. Δεν εξυπηρετούσε κανέναν "τακτικισμό", παρά μόνο "σκόνη για το τίποτα"... Δυστυχώς, τα ίδια βλέπουμε και με τις λοιπές "ομάδες". Βαριά η "κληρονομιά"... Η στρατηγική τού ΚΙΝΗΜΑτος δεν έχει καμία σχέση με τις ως τώρα  "εφαρμοσμένες τακτικές".

Καμία Σκέψη χωρίς Δράση και Καμία Δράση χωρίς Σκέψη!

Πολλά και δύσκολα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως Έθνος. Λίγα λόγια για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Θα ήταν ουτοπικό, φθηνό αστείο, να προτείνουμε "λύσεις", ιδωμένες μέσα από τον φακό του σημερινού πολιτεύματος. Ακούμε συχνά από τον "χώρο" : να κάνουμε εκείνο, να κάνουμε το άλλο, να, να, να, να ...

Πατριωτικές κροτίδες. Η πατρίδα μας είναι υποθηκευμένη. Από την Επανάσταση του Γένους το 1821 και εντεύθεν, η Ωραία μας Πατρίδα στενάζει κάτω από τον ζυγό των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, αλλά και τον πνευματικό ζυγό πού επέβαλε το εκκλησιαστικό ιερατείο σε πλήρη συνεννόηση και αρμονία με την άρχουσα τάξη. Άρα, για ποια πολιτική μιλάμε; Ποιανού; Η Λύση είναι Μια! Γκρέμισμα του Εκφυλισμένου, Προδοτικού Καθεστώτος! Εγκαθίδρυση Εθνοφυλετικού Πολιτεύματος. Είναι η μοναδική λύση.

Covid 19. Εμβόλια.

Μετά τον ολοφάνερο Εποικισμό της Πατρίδας μας (και της Ευρώπης προηγηθείσας), είναι ξεκάθαρο ότι οι εχθροί της Λευκής Φυλής και ειδικά των Ελλήνων, έχουν προωθήσει τον ολοκληρωτικό ΑΦΑΝΙΣΜΟ μας, μέσω ενός ύπουλου και δολοφονικού σχεδίου. Αφορμή είναι ο κορωνοιός. Τα εμβόλια είναι η ταφόπλακα της ανεξάρτητης βιολογικής λειτουργίας του ανθρώπου.

Κάνουμε ΕΚΚΛΗΣΗ στους εναπομείναντες, Υγιείς Έλληνες, να αντιδράσουν πριν είναι πολύ αργά. Ο βίαιος εξαναγκασμός, να "τελειώσουν" το έργο τους, φτάνει να θέσει σε συναγερμό τα ανακλαστικά της φυσικής επιβίωσης. Φυσικά, δεν παραθέτουμε εδώ, για εξοικονόμηση χρόνου και χώρου, τις κραυγαλέες διαμαρτυρίες, των έγκριτων επιστημόνων, για την "πιστότητα" των εμβολίων. Για Εμάς,  είναι Σύμβολο Σκλαβιάς σε όλα τα επίπεδα.

Το μήνυμα του ΚΙΝΗΜΑτος;

Κλείνοντας και ευχαριστώντας θερμά την συντακτική ομάδα του «ΜΚ», σας λέμε τούτο: Στα 2,5 χρόνια της Υπάρξεως μας, έχουμε αποδείξει τι μπορεί να γίνει, όταν υπάρχει Θέληση. Η Ανάγκη για την Επιβίωση και η πραγματικότητα η κοινωνική, αποτελούν το κύριο ΜΗΝΥΜΑ της εποχής μας. Η τρυφηλή εποχή των Διακηρύξεων και των Θεωριών, έχει παρέλθει βιαίως. Η Ιστορία είναι εδώ, δίνει τα δικά της σαλπίσματα και Αυτοί πού λένε ότι "δεν μπορεί να γίνει κάτι", δεν πρέπει να διακόπτουν αυτούς που θα το κάνουν.

 Το μήνυμα, είναι ένα: ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΑ!

Κυκλοφορεί: Το Πράσινο Βιβλίο - Muammar Qaddafi

 


Με αφορμή την μαύρη επέτειο των δέκα ετών από τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς που ανέτρεψαν την Λιβυκή Τζαμαχιρία και βύθισαν την χώρα στο χάος

Για παραγγελία στις εκδόσεις Έξοδος: exodosvivlia@gmail.com

«Ὁ ἐθνικισμὸς στὸν κόσμο τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ ὁμαδικὸ ἔνστικτο στὸ ζωικὸ βασίλειο εἶναι σὰν τὴν δύναμη τῆς βαρύτητας στὸ πεδίο τῶν ὑλικῶν καὶ οὐρανίων σωμάτων. Ἄν ἐκλείψει ἡ βαρύτητα τοῦ ἡλίου, τὰ ἀέριά του θὰ ἐκραγοῦν καὶ ἡ ἑνότητα τοῦ κόσμου δὲν θὰ ὑπάρχει πλέον. Ἔτσι, ἡ ἑνότητα ἀποτελεῖ τὴν βάση τῆς ἐπιβίωσης. Ὁ παράγοντας τῆς ἑνότητας ὁποιασδήποτε ὁμάδας εἶναι ἕνας κοινωνικὸς παράγοντας, καὶ στὴν περίπτωση τοῦ ἀνθρώπου αὐτὸς ὁ παράγοντας εἶναι ὁ ἐθνικισμός. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο, οἱ ἀνθρώπινες κοινότητες ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἐθνική τους ἑνότητα, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν βάση τῆς ἐπιβίωσης»

Μνήμη Dominique Venner (16.03.1935 - 21.05.2013)

 

Dominique Venner, το όνομα του Γάλλου ιστορικού και δημοσιογράφου που με το αίμα του αφύπνισε χιλιάδες Ευρωπαίους μπροστά στην επερχόμενη καταιγίδα. 

Ο Επαναστάτης Φασιστής που στήριξε τους συντρόφους του μέχρι το τέλος με την πολύπλευρη δράση του ενώ δεν φοβήθηκε να κάνει καυστική κριτική στους πρωταγωνιστές της ιστορίας, αλλά και στην λαθεμένη προσέγγιση και απουσία στρατηγικής που έχει επιβληθεί στο Ευρωπαϊκό κίνημα. 

Αποτελεί τιμή για τους Έλληνες αυτόνομους/ανένταχτους συναγωνιστές ο διάλογος και η επαφή που είχαν με τον κορυφαίο Αντιδημοκράτη μαχητή σε εκδηλώσεις που έλαβαν μέρος στην Γαλλία.


του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

Αυτοκτονώντας  στον Παρισινό καθεδρικό ναό της Νοτρ Νταμ - στις 21 Μαΐου πριν από οκτώ χρόνια, ο Dominique Venner σκόπευε να μας προειδοποιήσει για την θανατηφόρα διαδικασία που καταστρέφει την Ευρώπη, προτρέποντας μας να πολεμήσουμε ενάντια στη μοιρολατρία.

Στα τελευταία του γραπτά, που έχουν γίνει πολύτιμη διαθήκη για όλους όσους πιστεύουν  στην ταυτότητα  της Παλιάς Ηπείρου, αναφέρεται μια πρόταση που θυμίζει τρεις θεμελιώδεις έννοιες: Η φύση ως χαράκωμα, η τελειότητα ως τέλος, η ομορφιά ως ορίζοντας .

 Αυτές είναι οι κορυφαίες γραμμές με τις οποίες πρέπει να εκδηλωθεί η αναγέννηση των Ευρωπαίων. Για να ξυπνήσει η Ευρώπη ακριβώς σύμφωνα με τον Venner πρέπει να βασιστεί στην τριάδα, φύση, αριστεία, ομορφιά ένα ταξίδι στην βαθιά παράδοση των Ευρωπαίων, που σήμερα απειλείται από μια χυδαία διαδικασία παγκόσμιας δικτατορίας  που στοχεύει στην αποδόμηση των ιδιαιτεροτήτων και στην ισοπέδωση των πάντων …

Ιστορία, οικονομία, κοινωνία, τέχνη, πολιτική, οικολογία: ο φιλελεύθερος και παγκοσμιοποιημένος μηχανισμός, που βασίζεται στην υπεροχή της αγοράς και στην διάλυση του ατόμου, διαδίδει τον ριζικό νομαδισμό μιας ανοιχτής κοινωνίας που επιβάλλει την  «μεγάλη αντικατάσταση» των πληθυσμών και την μεγάλη ακύρωση  των αναμνήσεων.

Δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για συμβιβασμούς: η κατάσταση απαιτεί μια εξαιρετική προσπάθεια, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί μόνο μέσω μιας σκληρής πολιτιστικής και ανθρωπολογικής μάχης.

Η αναγνώριση της φύσης ως χαρακώματος σημαίνει σεβασμός της ισορροπίας του κόσμου και επανασύνδεση με την κοινοτική διάσταση των παραδόσεων μας, να βρούμε αρμονία με το τοπίο και να ξαναχτίσουμε την πόλη βάσει της χιλιετούς ταυτότητας μας. Η επιδίωξη της αριστείας σημαίνει καλλιέργεια και υπερνίκηση του εαυτού μας, για να υπογραμμίσουμε την συνέχεια σε αυτό που είμαστε πάντα σε μια μορφή που ανανεώνεται, θεωρώντας την ομορφιά ως ορίζοντα που σημαίνει απόρριψη του αστικού τρόπου σκέψης  και της κυριαρχίας της ασχολίας.

Πόσο επίκαιρος, αφού ότι έχει γράψει αποτελεί έναν φάρο για την σωτηρία και ειδικά στο «Σαμουράι της Δύσης»  όπου κρύβεται η αληθινή Ευρώπη.

«Για να ξεφύγει από την κόλαση που δημιουργήθηκε από τη δική του φαντασία, ο Ανατολικός επιδιώκει τη σωτηρία σε έναν άλλο κόσμο που γεννήθηκε από τις παραισθήσεις του. Αντιμέτωπος με μια ύπαρξη που του φαίνεται αναπόφευκτα σημαδεμένη από μια θλιβερή μοίρα, εγκαταλείπει τον αγώνα, εγκαταλείπει τη μάχη. Αντιθέτως, ο Δυτικός καταβροχθίζεται από την ανάγκη να δράσει, να πετύχει, να κερδίσει. Στην ελληνική μυθολογία, ο άνθρωπος που θέλει να ισοδυναμεί με τους Θεούς σηκώνεται, ακόμα κι αν τον χτυπήσουν οι Θεοί. Έχετε δει ποτέ μεγαλύτερη ιδιοφυΐα στη δημιουργία, περισσότερη πρωτοτυπία στον πολιτισμό, περισσότερη επιμονή στην κατάκτηση;

Η κραυγή της υπερηφάνειας του Περικλή είναι αυτή κάθε Δυτικού, σε κάθε εποχή: ‘’... έχουμε αναγκάσει ολόκληρη τη θάλασσα και ολόκληρη τη γη να είναι προσβάσιμες στο θράσος μας και έχουμε ιδρύσει παντού αιώνια μνημεία των επιχειρήσεων μας, αρνητικά και θετικά’’. Αυτή η εσωτερική φωτιά, από γενιά σε γενιά, ωθεί τον Ευρωπαίο άνθρωπο να ξεπεράσει τον εαυτό του, να δημιουργήσει ξανά και ξανά. Το πνεύμα της Ιλιάδας. Αυτό το αριστούργημα που  γράφτηκε από έναν Ευρωπαίο για τους Ευρωπαίους - τους Υπερβόρειους, θα έλεγε ο Νίτσε. Άλλοι, προερχόμενοι από άλλους λαούς, άλλους πολιτισμούς θα μπορούν να το διαβάσουν, φυσικά, αλλά μόνο από απλή πνευματική περιέργεια. Επειδή για τους Ευρωπαίους, παιδιά των διαφορετικών λαών της μεγάλης πατρίδας, αυτό το βιβλίο είναι λίγο για το ιδιαίτερο πεπρωμένο τους στο σύμπαν.

Είναι ένας προβληματισμός για τις αιτίες της παρακμής και του λήθαργου της ευρωπαϊκής ψυχής. Δείχνει τους κινδύνους της δειλίας και άλλων επιβλαβών ελαττωμάτων. Αφιερώνοντας τον εαυτό του στην ερμηνεία των ποιημάτων του Ομήρου και τις αναφορές του Στωικισμού ως μια σχολή ζωής, στρέφεται στις πιο αυθεντικές πηγές μας.

Μια σελίδα ιστορίας έχει αρχίσει να γυρίζει. Σας υπενθυμίζουμε, ένα βιβλίο δεν έχει τη δύναμη να αντιστρέψει από μόνο του την πορεία της ιστορίας και των «παραστάσεων» που έχουν σταθεί στο μυαλό με έναν προφανώς οριστικό τρόπο. Ένα βιβλίο δεν έχει ποτέ τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο και θα ήταν γελοίο να ελπίζουμε ότι θα το έκανε. Είναι ο κόσμος που αλλάζει και μερικές φορές περιμένει τα νέα βιβλία. Έχουμε πραγματοποιήσει τέτοιες αλλαγές. Παρά τις καταστροφές που έχουν κάνει την Ευρώπη ένα νωθρό, ξεχασμένο, άμορφο και ένοχο σύνολο, το οποίο προσπαθεί να ξεφύγει από τη βία των Βαρβάρων μέσω παραπομπών και δειλής κολακείας, η εξέγερση ενάντια σε αυτήν την ντροπή έχει ξεκινήσει μπροστά στα μάτια μας, συχνά προέρχονται από όπου δεν ήταν αυτό αναμενόταν, εντοπίζοντας τους οιωνούς μιας εσωτερικής επανάκτησης.

Για να ξαναγίνουμε αφεντικά και πάλι στο σπίτι μας, αυτή είναι η ελπίδα. Αυτή που να είσαι σε θέση να βλέπεις τα δικά ου παιδιά χωρίς το πέπλο ντροπής  και όταν έρθει η ώρα, να αφήσεις τη ζωή γνωρίζοντας ότι η κληρονομιά είναι εγγυημένη. Κάτω από τα μάτια μας, μια σελίδα της ιστορίας έχει αρχίσει να γυρίζει. Έχουμε εισέλθει σε μια εποχή που θα βιώσουμε έντονες αναταραχές. Αυτά θα απαιτήσουν νέες «αναπαραστάσεις», νέες κοσμοθεωρίες και νέες ενέργειες. Η πρώτη τους εκδήλωση προκαλεί αμέσως την ανάγκη να επιστρέψουν οι Ευρωπαίοι στον εαυτό τους, στο πνεύμα του πνεύματος τους. Αυτό το αριστούργημα  έχει τον μοναδικό σκοπό να συνοδεύσει και να εμβαθύνει αυτήν την ανάγκη.

Έχοντας επίγνωση του τι οφείλω ουσιαστικά στην καταγωγή μου, θέλω να πω ότι θα δικαιολογώ πάντα και θα υποστηρίζω το θεμελιώδες δικαίωμα όλων των άλλων ανθρώπων να κυριαρχούν στην πατρίδα τους, στον πολιτισμό τους, σε μια ρίζα που τους επιτρέπει να είναι οι ίδιοι κυρίαρχοι στο σπίτι τους, και να μην είναι ένα  τίποτα. Και επίσης επαναστατώ εναντίον αυτού που θέλει να με αρνηθεί. Επαναστατώ ενάντια στην προγραμματισμένη εισβολή στις πόλεις και τα έθνη μας, επαναστατώ ενάντια στην άρνηση της Γαλλικής και της Ευρωπαϊκής μνήμης. Έχω ένα χρέος σε αυτά τα παραδείγματα συμπεριφοράς, θάρρους και εξευγενισμού από το πιο μακρινό παρελθόν, εκείνων των ηρώων, του Έκτορα, της Ανδρομάχης, του Οδυσσέα της Πηνελόπης και τόσων άλλων»

Εάν είναι αλήθεια ότι τα λόγια του Venner ακούγονται πάνω απ' όλα σαν μια προτροπή, είναι επομένως απαραίτητο να τα κάνουμε ασπίδα και σπαθί της πνευματικής μας αντίστασης. Η νύχτα πέφτει ανεξέλεγκτη, αλλά έχουν ήδη ανάψει  κάποιες φωτιές: η αφύπνιση των Ευρωπαίων δεν είναι ιδιοτροπία, αλλά η μοναδική μας ευκαιρία για επιβίωση. Στην θλιβερή παράδοση των αδυνάτων ψυχών λοιπόν, επιβάλλεται μια αρρενωπή δόση πολιτισμού, από μια σπίθα μπορεί να ανάψει η φωτιά. 

Και η κληρονομιά του Venner να γίνει το φυτίλι στις καρδιές μας για την Νίκη.

link: Για μια θετική κριτική: βιβλίο μάχης του Dominique Venner