Οι Αφγανοί θέλουν σπουδές φύλου και οι Έλληνες σαρία

 

Τὸν παλαιὸ καιρὸ (ποὺ δὲν φαίνεται νὰ ἄλλαξε ποτὲ) οἱ κονκισταδόρες, ὅποτε δὲν σφάζανε ἀγεληδὸν τοὺς ἰθαγενεῖς, τοὺς μοιράζανε καθρεφτάκια καὶ χάντρες, γιὰ νὰ τοὺς ἁρπάξουν μεγάλες καὶ πλούσιες ἐκτάσεις γῆς. Σήμερα τὰ πράγματα ἔχουν ἐξελιχθεῖ καὶ οἱ σύγχρονοι κονκισταδόρες, ὅταν δὲν ρίχνουν σωρηδὸν ἀνθρωπιστικὲς βόμβες, μοιράζουνε ἁπλόχερα σπουδὲς φύλου, ποὺ εἶναι καὶ τὸ τελευταῖο πολιτισμικὸ καύχημα τῶν μεταμοντέρνων Δυτικῶν.

Σὲ ὀγδόντα δύο τὸν ἀριθμὸ ἀνέρχονται οἱ ἀπόφοιτοι τοῦ μεταπτυχιακοῦ προγράμματος σπουδῶν φύλου τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Καμποῦλ παρακαλῶ, ποὺ ξεκίνησε αἰσίως τὴν λειτουργία του τὸ 2015. Ἴσως ἀναλογικὰ περισσότεροι ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ ἀποφοίτων τοῦ ἀντίστοιχου μεταπτυχιακοῦ προγράμματος τοῦ καθ’ ἡμᾶς Παντεῖου Πανεπιστημίου. Βέβαια, στὸν πίνακα τοῦ Πανεπιστημίου (τῆς Καμποῦλ) οἱ ἀπόφοιτοι χωρίζονται σὲ ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἀλλὰ ποιός κατάφερε νὰ σκοτώσει μονομιᾶς τὴν Λερναία Ὕδρα τῆς φαλλοκρατικῆς πανώλης καὶ τῆς δόλιας ἑτεροπατριαρχίας;

Μία ὁλόκληρη χώρα ρημάζεται συστηματικὰ ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ὁ μισὸς πληθυσμός της βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς φτώχειας, κινδυνεύεις νὰ βγεῖς ἀπὸ τὸ σπίτι σου καὶ νὰ γυρίσεις ἀκρωτηριασμένος ἤ νὰ σὲ φέρουν νεκρὸ ἀπὸ κάποια βόμβα ποὺ μπορεῖ ἀνὰ πάσα στιγμὴ νὰ σκάσει ὁπουδήποτε καὶ τὸ «μαράζι» τῶν Δυτικῶν (καὶ τῶν ἀπανταχοῦ δυτικοφρόνων) «προοδευτικῶν» εἶναι τὰ «δικαιώματα τῶν γυναικῶν» καὶ ὁ «αὐτοπροσδιορισμὸς τοῦ φύλου», ποὺ βρίσκονται τώρα σὲ κίνδυνο ἀπὸ τὴν σαρία τῶν Ταλιμπᾶν.

Βέβαια, οἱ ἴδιοι «προοδευτικοὶ» ποὺ στὸ Ἀφγανιστᾶν ἀνησυχοῦν γιὰ τὴν ἐπαναφορὰ τῆς σαρία εἶναι καὶ αὐτοὶ ποὺ τὴν ἀνέχονται ἤ τὴν ὑπερασπίζονται ὅταν ἐφαρμόζεται στὴν χώρα τους ἀπὸ τὶς ἀγαπημένες τους «μουσουλμανικὲς κοινότητες». Οἱ φεμινίστριες ξεσποῦν σὲ δάκρυα γιὰ τὶς «καημένες τὶς Ἀφγανές», ποὺ θὰ ξαναφορέσουν τὴν μπούργκα στὴν Καμποῦλ, ἐνῶ τόσο οἱ φεμινίστριες ὅσο καὶ οἱ ἴδιες οἱ Αφγανὲς δὲν ἔχουν κανένα πρόβλημα νὰ τὴν φοροῦν οἱ τελευταῖες στὴν Ἀθήνα.

Ἡ παράνοια τῆς θυματοποίησης ἦρθε κι ἔδεσε μιὰ χαρὰ μὲ τὴν κορωνοϋστερία. Αὐτοὶ ποὺ ἐκφράζουν τὴν ἔντονη ἀνησυχία τους μήπως οἱ Ταλιμπᾶν δὲν ἐπιτρέψουν στὶς Ἀφγανοποῦλες μαθήτριες καὶ στὶς Ἀφγανὲς δασκάλες νὰ ξαναπᾶνε στὸ σχολεῖο εἶναι αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν κανένα πρόβλημα στὴν χώρα τους νὰ διώκονται ἀπὸ τὰ σχολεῖα οἱ μαθητές, οἱ δάσκαλοι καὶ οἱ καθηγητὲς καὶ τῶν δύο φύλων ποὺ δὲν ἔχουν κάνει τὸ σωστικὸ τσίμπημα ἤ δὲν ἔχουν νὰ ἐπιδείξουν ἄδεια εἰσόδου μὲ τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἀξιόπιστων τέστ, μήπως καὶ σωθοῦμε ἀπὸ τὴν «πανδημία» τῆς «πανώλης τοῦ αἰῶνα» μὲ μέση θνησιμότητα συνήθους ἐποχιακῆς γρίππης.

Ἀπὸ κοντὰ βέβαια καὶ οἱ «προσφυγόφιλοι» ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ «ὑποδεχθοῦν» ἑκατομμύρια Ἀφγανούς, ποὺ τὰ δίκτυα τῶν λαθροδιακινητῶν θὰ τοὺς κατευθύνουν στὴν «Εὐρώπη», δηλαδή, πολὺ συγκεκριμένα, στὴν Ἑλλάδα, τὴν ὁποία οἱ προσφυγοπατέρες ἔχουν ἀναγορεύσει σὲ πατρίδα τῆς ἀνθρωπότητας (καὶ τῆς ἐπικερδέστατης προσφυγομπίζνας).

Οἱ «ἑταῖροι», μὲ προεξάρχοντες τοὺς Γερμανοὺς εὐρωπροτεστάντες, ἀφοῦ ἠθικολογήσουν διακηρυκτικὰ περὶ «ἀνθρωπιστικῆς κρίσης» θὰ τοὺς ἀποθηκεύσουν στὰ ἀκριτικὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, καὶ οἱ «δικοί μας» θὰ ἀναλάβουν νὰ τοὺς προωθήσουν κατανέμοντάς τους σὲ ὁλόκληρη τὴν ἐνδοχώρα, μὲ τὴν ἐπικουρία τῶν ἀγαθοεργῶν ΜΚΟ.

Ἐν τῷ μεταξὺ ἡ χώρα κατακαίγεται γιὰ ἕναν ὁλόκληρο μῆνα, μὲ τοὺς κομματικοὺς χουλιγκάνους νὰ ἐρίζουν γιὰ τὸ ποιός εἶναι περισσότερο καταστροφικὸς καὶ τὴν κυβέρνηση νὰ πλασάρει στοὺς εδῶ ἰθαγενεῖς τὸ παραμύθι τῆς «κλιματικῆς ἀλλαγῆς». Στὸ «Λίμπεραλ» -τὴν ἐφημερίδα τῆς θύρας τῶν ὀπαδῶν τῆς Νέας Δημοκρατίας τοῦ Κυριάκου, ἀπὸ τὴν ὁποία δὲν χάνουν εὐκαιρία νὰ ἀναδημοσιεύουν ἄρθρα καὶ οἱ διάφοροι ἡρακλεῖς τοῦ «δημοκρατικοῦ πατριωτισμοῦ», ποὺ εἶδαν στὸ πρόσωπο τοῦ Μητσοτάκη τὸ «φῶς τὸ ἀληθινὸ»- διαβάζουμε χαρακτηριστικὰ ὅτι ἕνα ἀπὸ τὰ top δημοσιεύματα ἔχει τὸν τίτλο «Τόλμα Κυριάκο, τόλμα!» -σὰν νὰ λέμε ἀγγλιστὶ Burn baby, burn.

Εἶναι νὰ ἀναρωτιέται κανεὶς πότε θὰ ἐπέλθει ἡ πλήρης καταστροφὴ ἐν μέσω τῆς γενικῆς ἀπάθειας (μὲ τὰ γνωστὰ τακτικὰ ξεσπάσματα τῆς «λαϊκῆς» ὀργῆς «γιὰ τὴν συμφορὰ ποὺ μᾶς βρῆκε», ποὺ ἀποτελοῦν ἀσφαλῆ ἐγγύηση ὅτι δὲν πρόκειται νὰ γίνει τίποτα πρὸς τὸ μὴ χειρότερο) καὶ τοῦ μαζικοῦ κυνισμοῦ τῶν αἰωνίων «καὶ τί νὰ κάνουμε;», ἐνῶ τὴν γκρίζα καθημερινὴ φροντίδα γιὰ τὴν ἐπιβίωση, ποὺ δυσκολεύει ὅλο καὶ περισσότερο, «πλουτίζουν» κατὰ καιροὺς οἱ τηλεοπτικὲς ἠθικολογικὲς σταυροφορίες ἀλὰ me too, προπαγανδιστικὲς ἐκστρατεῖες τρόμου τοῦ τύπου «ὑπερθέρμανση τοῦ πλανήτη», συναισθηματικὲς ἐκρήξεις γιὰ τοὺς «κατατρεγμένους τῆς γῆς», ποὺ ἔχουμε τάχα ἠθικὴ ὑποχρέωση νὰ τοὺς δώσουμε γῆ καὶ ὕδωρ, ἀγαπουλίστικες λιτανεῖες μὲ ξόανα καὶ οἱ σκυλοκαβγᾶδες μεταξὺ μελλοθανάτων γιὰ τὸ ποιός κομματικὸς βόθρος εἶναι πιὸ δύσοσμος.

Τὰ ἑπόμενα τηλεοπτικὰ παράθυρα, πάντως, δὲν θὰ ἀφοροῦν τὸ πόσο κακὴ εἶναι ἡ ἐπαναφορὰ τῆς σαρία στὸ Ἀφγανιστᾶν ἀπὸ τοὺς κακοὺς Ταλιμπᾶν, ἀλλὰ γιὰ τὸ πόσο καλὴ εἶναι 'ἡ εἰσαγωγή της στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τοὺς καλοὺς δεξιοαριστεροὺς φιλελεύθερους, σερβιρισμένη, ὅπως πάντα, μὲ μπόλικο ἀνθρωπισμό, ποὺ ἀφορᾶ πάντοτε τοὺς ξένους καὶ ὄχι τοὺς δικούς μας ἀνθρώπους.

Στὸ κάτω-κάτω ὅλοι παιδιὰ τοῦ Αλλάχ εἴμαστε. 

 πηγή