Ο Φασισμός ως ρίζα και συνέπεια της Κουβανικής Επανάστασης

 


«Ο Fidel Castro ήταν ένα ιστορικό σύμβολο που η ζωή του υπήρξε φάρος για τους επαναστάτες όλου του κόσμου»

Sayyed Ammar Al-Moussawi υπεύθυνος εξωτερικών υποθέσεων της Hezbollah 27.11.2016

Zero Schizo - Δημοσιεύτηκε την 31η Δεκεμβρίου 2019 εδώ και εδώ

Γράφτηκε από τον Francisco de Lizardi, Μεξικάνο Φασιστή και τον Peter Sandinista, Φασιστή της Νικαράγουας.

Μετάφραση και επεξεργασία κειμένου για τον «Μαύρο Κρίνο»: Τίτος


Ισπανοί νεοφασίστες με το Σοβιετικό πλοίο Leonid Sobinov ταξιδεύουν στην Κούβα (1978) ...

Λαμβάνοντας υπόψη τις ιστορικές οργανώσεις όπως την Επαναστατική Εθνική Συνδικαλιστική Λεγεώνα, την Εθνική Εργατική Επιτροπή, την Εθνικοσυνδικαλιστική Εργατική Νεολαία, το Κουβανικό Εθνικό Φασιστικό Κόμμα ή την ίδια την Κουβανέζικη Φάλαγγα· το πλούσιο νησί της Κούβας είχε ήδη τις πρώτες επαφές του με αυτό που θα γινόταν γνωστό ως η πολιτική «Τρίτη Θέση».

Με τους πρώτους οπαδούς του να παρουσιάζονται με γκρίζα πουκάμισα και να συντονίζονται με τον ρυθμό του ηγέτη τους Jesus Marines, ο οποίος παρουσίασε με υπερηφάνεια την διαχείριση ενός οργανικού Φασισμού ο οποίος φάνηκε να βρήκε τη μοναδική δυνατότητα να μεταφέρει αυτό το δόγμα στον Κουβανικό λαό, στους μοντέρνους δρόμους της Νέας Αβάνας του 1938 και στους αγροτικούς κάμπους του επαρχιακού τοπίου. Τέτοια ήταν η πρωτοβουλία που θα ερχόταν να σφυρηλατήσει τους πρώτους καμβάδες του επαναστατικού πνεύματος, ενός κινήματος που προέκυπτε από την πρώιμη καταιγίδα ως ένας αγνός ταυτοτιστικός Εθνικισμός του Λαϊκού χαρακτήρα.

Υπάρχουν τρεις γενικές ρίζες για την εμφάνιση της «Τρίτης Θέσης» στη Λατινική Αμερική. H «πέμπτη φάλαγγα» που κοιτούσε να παρέχει υποστήριξη για τις δυνάμεις του Άξονα κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, την άγνωστη επομένως διαχείριση του όρου υπέρ ενός ποικίλου σκοπού και την αυθεντική συμπτωματική ανάγκη μιας εναλλακτικής πάνω στις ήδη κουραστικές παραδοσιακές πολιτικές. Ήταν όντως η περίπτωση της Κούβας, μια σχεδόν αποκλειστική περίπτωση σε σύγκριση με την ηπειρωτική προσέγγιση. Το ακόλουθο κείμενο ξεθάβει μια χαμένη έννοια που περιστρέφεται γύρω από το φάντασμα ενός νέου θέματος, το οποίο εκθέτω σε μια συνεργατική εργασία με τον Sandinista, Peter.

Ο Φασισμός του Κάστρο

Η πρωτοβάθμια μόρφωση του Κάστρο διαδραματίζει έναν θεμελιώδη ρόλο ως προηγούμενο στη ζωή και το έργο του μέχρι και για τα επαναστατικά του ιδανικά. Ο Φιντέλ φοίτησε στο Σχολείο του Belen, έχοντας ως δάσκαλο και επόπτη τον Ισπανό Ιησουίτη Jesuit Armando Llorente S.J μια φιγούρα κοντά στον τον Φιντέλ, όπως είχε ο ίδιος επιβεβαιώσει. Ο Armando επιβεβαίωσε σε μια από τις πιο πρόσφατες συνεντεύξεις του στην πόλη του Μαϊάμι ότι ο Κάστρο είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τους Φασίστες ηγέτες, επισημαίνοντας τους Μουσολίνι, Χίτλερ και Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ρίβερα. Αυτό το ενδιαφέρον δεν ήταν αποκλειστικό, δεδομένου ότι το περιβάλλον του ονομαστού σχολείου είχε προσθέσει την προώθηση του Φαλαγγιτικού δόγματος. Με τα λόγια του Llorente: «Τραγουδούσε το Cara Al Sol είκοσι χιλιάδες φορές και με το χέρι του υψωμένο.»

Χρόνια αργότερα, όταν ο Κάστρο επισκέφθηκε την Sierra Maestra με τον Llorente τον Δεκέμβριο του 1958, ρωτήθηκε για τη συμμετοχή του σε επαναστατικά κινήματα φαινομενικά σοσιαλιστικής περικοπής, στο οποία απάντησε με χιούμορ:

«Πατέρα, από πού υποτίθεται ότι θα συμφωνούσα προς τον Κομμουνισμό αν ο πατέρας μου είναι περισσότερο Φρανκιστής και από σένα;», ο πατέρας του Κάστρο, ο Angel Castro, ήταν μέλος του τμήματος Καραϊβικής της «Εθνικής Ισπανικής Επιτροπής». Παρά το γεγονός ότι το δεδομένο θέμα δεν αναφέρθηκε ποτέ στη βιογραφία του, ο Κάστρο δεν αρνήθηκε τα γεγονότα που επισήμαναν και έδωσαν οι δημοσιογράφοι Frei Betto και Ignacio Ramonet.

Από την άλλη πλευρά, το έργο που γράφτηκε από τον Κάστρο επιβεβαιώνει έμμεσα τα γεγονότα, δεδομένου ότι αναφέρει ένα συνεχές ενδιαφέρον για τα ιστορικά γεγονότα του περασμένου αιώνα. Κατά την παραμονή του στη Σχολή του Belen και σχετικά με τους Ιησουίτες, ο Fidel ανέφερε:

«Εκείνη την εποχή, οι Ισπανοί δάσκαλοι του σχολείου μου, στο Σαντιάγο, μιλούσαν για αυτόν τον πόλεμο. Από πολιτική άποψη, ήταν Εθνικιστές, για να το πω πιο καθαρά ότι ήταν Φρανκιστές, όλοι χωρίς εξαίρεση.»

«Ξέρουν πως να διαμορφώνουν τον χαρακτήρα των μαθητών (…) Ο Ισπανός Ιησουίτης ξέρει πώς να ενσταλάξει μια μεγάλη αίσθηση προσωπικής αξιοπρέπειας, την αίσθηση της προσωπικής τιμής, ξέρει να εκτιμά τον χαρακτήρα, την ειλικρίνεια, την ορθότητα, το θάρρος του ατόμου, την ικανότητα υπομονής μιας θυσίας (…). Και πιστεύω ότι η ιδιοσυγκρασία μου, η οποία εν μέρει είναι από τη γέννηση, σφυρηλατήθηκε επίσης εκεί με τους Ιησουίτες ».

Τέλος, ο Llorente πρόσθεσε:

«Σπούδασε και διάβασε πολλά, με ιδιαίτερη προτίμηση για τους Ισπανούς κονκισταδόρες και γραπτά των ηγετών του Εθνικοσοσιαλισμού και του Φασισμού, όπως ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι και ο Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ρίβερα.»

Σύμφωνα με τις διευκρινίσεις του Jose Ignacio Rasco, στενού φίλου του Fidel κατά τη διάρκεια των χρόνων του στη Σχολή του Belen και στο Πανεπιστήμιο της La Habana, κατά την άφιξη του στη Νομική Σχολή, ο Castro γνωρίζει μέσα από την καρδιά του το βιβλίο «Ο Αγών Μου» (σ.μ. το Mein Kampf του Αδόλφου Χίτλερ). Δεδομένου επίσης ότι συνήθιζε να χρησιμοποιεί αποσπάσματα των ομιλιών του Μουσολίνι, του Χίτλερ και του Πρίμο ντε Ρίβερα στη λογοτεχνική του ρητορική. Επισημαίνεται ότι από τον Jose Antonio Primo de Rivera, ο Fidel είχε πολλά άρθρα και δοκίμια του στην εμβληματική Διοίκηση της Sierra Maestra, από τον οποίο είχε και τα «Άπαντα» του πάντα στο σακίδιο πλάτης του.

Επιβεβαιώνεται επίσης ότι οι Ταξιαρχίες Ταχείας Ανταπόκρισης (BRP) (σ.μ. πολιτοφυλακές εργατών και επιτροπών κατοίκων γειτονιάς που στήριξαν την Κουβανική επανάσταση και μέσα από τις τάξεις τους προήλθαν οι μάχιμοι σχηματισμοί που πολέμησαν στην Αφρική αλλά και ενάντια στο κράτος του Ισραήλ) σχηματίστηκαν από τον Κάστρο και φορούσαν τα ίδια μπλε πουκάμισα της Φάλαγγας, εμπνευσμένα άμεσα από τις ήδη κλασικές "Μπριγκάντες" παραστρατιωτικών πολιτοφυλακών των πρώτων Tριτοθεσίτικων κινημάτων. Ταυτόχρονα, είναι γνωστό ότι η σημαία της Φάλαγγας χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο για την δημιουργία της σημαίας του Κινήματος της 26ης Ιουλίου (M-26-7).


Η Φαλαγγίτικη αντίληψη

Η Ισπανία είχε γίνει θύλακας όπως κανένας άλλος μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και περιγράφουμε τα Φρανκικά ελαττώματα, αλλά είναι επίσης αδύνατο να αγνοήσουμε την σαφή λειτουργία που το καθεστώς πήρε ως τόπος εξορίας για μορφές όπως ο Leon Degrelle, ο Ante Pavelic ή ο Horia Sima , σημείο αιχμής τόσο για βετεράνους όσο και για νεοφασίστες που ήθελαν να αναστήσουν την εμπειρία ενός υποτιθέμενου Φασισμού στην εξουσία.

Στο εσωτερικό της, μεγάλωσε μια τεράστια νεανική αντισυμβατικότητα, προϊόν της μη εκπλήρωσης συγκεκριμένων πολιτικών από το καθεστώς που επιδίωξε να θάψει τον αυθεντικό πυρήνα του δόγματος που ισχυριζόταν ότι φιλοξενούσε, μια ποιοτική ομάδα νέων σήκωναν τα χέρια τους ψηλά σε χαιρετισμό, αλλά ποτέ σε χαιρετισμό προς τον Φράνκο. Αυτή η νεολαία ήταν εκείνη που εκτίμησε τις πιο ριζοσπαστικές πινελιές της επαναστατικής πτυχής της Κούβας, δεδομένου ότι η εν λόγω επαναστατική φράξια έδειξε μια στρατηγική αντίθεση εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών και εκείνου που εκπροσωπούσε - τον οικονομικό ιμπεριαλισμό - και επίσης ότι το 1960, δεν θα ήταν δυνατό να προσδιοριστεί η μελλοντική εγγύτητα που θα μπορούσε να επιτευχθεί με το Σοβιετικό Μπλοκ.


Έκδοση της τοπικής οργάνωσης Καλαμάτας της "Χρυσής Αυγής" - 07/2001 - η οποία κυκλοφόρησε συνολικά τέσσερα τεύχη

Αυτό εξηγεί την συμπάθεια στις δηλώσεις υπέρ του αντι-αποικιακού αγώνα για λογαριασμό του φοιτητικού σώματος του καθεστώτος, του Ισπανικού Πανεπιστημιακού Συνδικάτου (SUE), τονίζοντας τον Κουβανικό επαναστατικό αγώνα ως μάχη για την απελευθέρωση της Αλγερίας επίσης. Ο Martin Villa, τότε Εθνικός Αρχηγός του SUE, ήρθε να συγκρίνει τους Λατινοαμερικανούς αντάρτες με τους πρώτους μαχητές του Φαλαγγιτικού κινήματος. Οι ευρωπαϊκές συμπάθειες για την Κουβανική επανάσταση και τους συμμετέχοντες ήταν αποκλειστικές από τους Φασίστες, γιατί για τους Κομμουνιστές αντιπροσώπευε τα πάντα εκτός από τον προοδευτικό διεθνισμό τον οποίο υποστήριζαν.

Σε ένα τέτοιο πολιτιστικό πλαίσιο, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Ερνέστο Γκεβάρα έλαβε τόσο εξαιρετική υποδοχή κατά την σύντομη στάση του στη Μαδρίτη το 1959 με σκοπό να επισκεφτεί άλλα έθνη της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, με μόνη προϋπόθεση να μην συναντηθεί με την αντιπολίτευση (σ.μ. πλουραλιστική στην δομή της αλλά άκρως αντιφασιστική στο σύνολο της) του καθεστώτος. 

Προσγειώθηκε στην πρωτεύουσα στις 13 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς, καθώς θα πετούσε την επόμενη μέρα, συναντώντας τον δημοσιογράφο Antonio Dominguez  Olano και έναν νεαρό άντρα στο ίδιο επάγγελμα, τον Cesar Lucas. Ήταν σε αυτήν την περίπτωση στην οποία ο Olano έδωσε στον Γκεβάρα ένα αντίγραφο των «Επιλεγμένων Έργων» του Φαλαγγίτη διανοούμενου Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ρίβερα, αντίγραφο τόσο αφιερωμένο σε αυτόν όσο και στον Φιντέλ, το οποίο βρίσκεται σήμερα στο μουσείο που ιδρύθηκε στο σπίτι του Τσε στην πόλη της Αβάνας.

Η δεύτερη επίσκεψη του θα γίνει στις 28 Αυγούστου, μετά από ένα ταξίδι στη Ρώμη που θα συνεχίσει μετά από μια σύντομη εμφάνιση στο Μαρόκο για να επιστρέψει αργότερα στη νέα πατρίδα του στις 8 Σεπτεμβρίου λόγω τεχνικών ζητημάτων με τη μεταφορά του. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης που θα περνούσε τις νύχτες του στο Hotel Suecia (Ξενοδοχείο Σουηδία) ως φιλοξενούμενος επισκέπτης από το «Εθνικό Κίνημα» (Movimiento Nacional) - που τώρα δυσφημείται από εκείνους που ήταν στην υπηρεσία του Φρανκικού καθεστώτος - καθώς και από τις νεοσυσταθείσες σχέσεις μεταξύ του Εθνικού Σοσιαλισμού και του Ριζοσπαστικού Συνδικαλισμού που θα οδηγούσε σε μια πιθανή συμμαχία με τη Σοβιετική Ένωση, όπως επεσήμανε ο περιθωριοποιημένος Blas Piñar.

Ωστόσο, οι ευνοϊκές αναφορές σχετικά με την επιτυχία της Κούβας ήταν σε επικαιρότητα τα επόμενα χρόνια για λογαριασμό των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης, όπως συνέβη με την εφημερίδα «Diario SP», που ήταν η τακτική Φαλαγγίτικη ανεξάρτητη από το καθεστώς και η πιο δημοφιλής του έθνους. Ένας από τους συγγραφείς του, ο Jose Miguel Orti Bordas, ο οποίος ήταν ο Εθνικός Αρχηγός του SUE κατά την περίοδο 1964-1965 και στη συνέχεια Αντιπρόεδρος του Εθνικού Κινήματος το 1969-1971, σκέφτηκε και πρότεινε να δημιουργήσουν σχέσεις με την Κούβα ως μιας επανάστασης που δεν ήταν του αριστερού και δεξιού διαχωρισμού.

Μετά το θάνατο του Φράνκο, μια αντιπροσωπεία της Ισπανικής Αυθεντικής Φάλαγγας (FEA) θα έστελνε στο XI Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών του 1978 μια φοιτητική αντιπροσωπεία απαρτιζόμενη από τον Salazar και Gustavo Morales. Κατά την διάρκεια της απουσίας των οργανώσεων νέων και για την διαθεσιμότητα του ταξιδιού, προστέθηκαν τρεις μαχητές από τη Βαρκελώνη.

Η επιβίβαση των απεσταλμένων αντιπροσώπων στο Σοβιετικό κρουαζιερόπλοιο Leonid Sobinov συμφωνήθηκε να γίνει από το κεντρικό λιμάνι της Λισαβόνας (πρωτεύουσα της Πορτογαλίας) για την εξοικονόμηση χρόνου της καθιερωμένης απευθείας θαλάσσιας γραμμής μεταξύ Ισπανίας και Κούβας. Στη Λισαβόνα, ο Φαλαγγίτης σχεδιαστής Javier Gonzalez Alberdi από την Murcia μπαίνει ως λαθρεπιβάτης, ο  οποίος θα ανακαλυφθεί από την καθημερινή καταμέτρηση πρωινού για το οποίο υπήρχε ζήτηση για κατανάλωση τριακόσιων ανδρών, αυξάνοντας τις υποψίες των Σοβιετικών ναυτικών λόγω της κλοπής ενός πρωινού καθημερινά.

Φορούσαν στολές με το Μπλε Πουκάμισο και το σύμβολο της Φάλαγγας στο στήθος, τραγουδώντας το εμβληματικό «Cara al Sol» και σηκώνοντας το αριστερό τους χέρι σε ένα υβρίδιο Ρωμαϊκού και κομμουνιστικού χαιρετισμού. Ο νεαρός ηγέτης τους, ο Gustavo Morales, ο οποίος ήταν μόλις 19 ετών, μας λέει για τη συνάντησή του με τον Fidel στην επόμενη παράγραφο:

«Ο Comandante (σ.μ. ο Fidel Castroήρθε για να μας χαιρετήσει και στάθηκε έκπληκτος βλέποντας μισή ντουζίνα με μπλε πουκάμισα. Τον χαιρέτησα με το χέρι μου ψηλά και άπλωσε το χέρι του εγκάρδια: «Ξέρω τι είσαι». 

Ο Φιντέλ Κάστρο είχε ήδη εξοικειωθεί με την Φαλαγγίτικη αισθητική και το δόγμα, ακόμη και όντας οπαδός του ιδεώδους της από την πιο πρώιμη νιότη του υπό την καθοδήγηση του Ισπανού Ιησουίτη Armando Llorente. Σε αυτό το ίδιο ταξίδι ήρθαν εβδομήντα μαχητές του PSOE (Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) και του PCE (Ισπανικό Κομμουνιστικό Κόμμα) μαζί με πολλές άλλες οργανώσεις, καθώς η πρόσκληση ήταν ανοιχτή σε συμπαθούντες πέραν από τον ήδη κατακερματισμένο κόσμο της αριστεράς.

Ευρωπαϊκός νεοφασισμός και ο Τσε

Η μορφή του Ερνέστο Γκεβάρα επεκτάθηκε πάνω από την Ευρώπη σαν ένας μύθος. Με μεγάλο μυστήριο και λόγω της απουσίας ενός εκτεταμένου φορμαλισμού, κατέληξε ελκυστικός για μια Φασιστική νεολαία, η οποία βρέθηκε αναγεννημένη μπροστά στην εγκατάλειψη της στο πολιτικό περιθώριο και η οποία φάνηκε επίσης να διαχωρίζεται από το συντηρητικό μικρόβιο της ακροδεξιάς ανάσας που χαρακτήριζε δυστυχώς την «Τρίτη Θέση» μετά τον πόλεμο. Το πρώτο κίνημα έξω από την Κούβα που έθεσε τον Γκεβάρα ως «σύμβολο» ήταν η «Νέα Ευρώπη», που ιδρύθηκε το 1962 από τον ιδεολόγο και συγγραφέα Jean Thiriart. Εκτός του κοινού πλαισίου κάτω από την μεγάλη πλειοψηφία των Φασιστικών ομάδων, η «Jeune Europe», αντίθετα με τις αδελφικές οργανώσεις της, θα δημιουργούσε δεσμούς με ανυπάκουα έθνη στην σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Αυτό συνέβη με την Συρία, την Κίνα, το Ιράκ, την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (σ.μ. PLO), την Γιουγκοσλαβία του Τίτο και πολλά άλλα.

Σύντομα, το φάντασμα του Τσε θα έφτανε στα περιθώρια διαφορετικών ξένων τμημάτων της «Jeune Europe», όπως συνέβη με το Ιταλικό τμήμα του κόμματος, έως ότου προχωρήσει σε άμεση ανάλυση από τον ίδιο τον Thiriart. Είναι γεγονός ότι το Αντάρτικο των Εστιών (Foquismo Guerrillero) του Thiriart που ομαδοποιήθηκε με τον λεγόμενο Ευρωπαϊκό «Εθνικό-Κομμουνισμό» είχε περισσότερα κοινά από ότι διαφορές με τον Αργεντινό επαναστάτη ηγέτη. Το 1961, το τμήμα της Φλωρεντίας του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κινήματος MSI (η μεγαλύτερη πολιτική φατρία της «Τρίτης Θέσης» μετά το θάνατο του Mussolini), υπεύθυνο για την υποδοχή της «Jeune Europe», θα απέδιδε τιμές στην μορφή του Τσε. Άλλες θετικές αναφορές θα προέρχονταν από την Φασιστική εφημερίδα "L' Orologio" και την Εθνική Ομοσπονδία Μάχης της «Ιταλικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας» (FNC-RSI), αντάρτικη και υπόγεια οργάνωση που δραστηριοποιήθηκε κατά την περίοδο της μαύρης τρομοκρατίας.

Η γοητεία για τις μορφές της Κουβανικής επανάστασης έφτασε επίσης και σε κάποιο θαυμασμό για τον Φιντέλ, μέσα από τα λόγια του Ιταλού ιστορικού Franco Cardini, πρώην μαχητή του MSI και της «Νέας Ευρώπης» και δηλωμένου Καστρικού:

«Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλοι τον αγαπούσαμε τον Φιντέλ. Μπορώ να καταθέσω εντελώς, προσωπικά, γιατί τότε ήμουν αγόρι που έπαιζε στις τάξεις της Τρίτης Θέσης: και, ενάντια στις συμβουλές των πατέρων και των αδελφών μας για  τους οποίους ήταν μόνο «κομμουνιστής», όλοι εμείς ήμασταν τρελοί για αυτόν. Ήταν ένας άνδρας της πολιτικής που μεταφέρθηκε στις διαστάσεις της γενναιοδωρίας και της περιπέτειας. Ήταν λίγο Robin Hood, λίγο Garibaldi, λίγο χαρακτήρας από τα βιβλία των Conrad και Melville. Ήταν ο αναζωογονητής της δικαιοσύνης και επιδιορθωτής των λαθών, κάποιος που έκλεβε τους πλούσιους για να το δώσει στους φτωχούς».

Και είναι αυτό που ο Φασιστής αγαπούσε περισσότερο, τον νεκρό επαναστάτη από τον ζωντανό δικτάτορα. Μετά το θάνατο του Guevara στη Βολιβία, ο Ιταλός συνθέτης Pier Francesco Pingitore συνέθεσε το τραγούδι «Addio Che», ενώ ο δημοσιογράφος Adriano Bolzoni έγραψε το βιβλίο «El Che Guevara», ένα έργο που μετατράπηκε σε ταινία σε σκηνοθεσία του Paul Heusch. Αυτή η γοητεία μέσα στους νεοφασιστικούς κύκλους στα φοιτητικά κινήματα της ίδιας εποχής, θα επιβιώσει μέχρι και τα «Χρόνια του Μολυβιού», φάση του Ψυχρού Πολέμου στην οποία πολλαπλοί παραστρατιωτικοί οργανισμοί της «Τρίτης Θέσης» θα περάσουν σε κοινωνική και πολιτική εξέγερση στην Ιταλία, ειδικά η ένοπλη ομάδα Terza Posizione, της οποίας ο ιδρυτής και ηγέτης Gabriele Adinolfi έγραψε πολλά άρθρα στα οποία επαινούσε τον Τσε. (σ.μ. στο έβδομο τεύχος της "Ανάκτησης" που κυκλοφορεί υπάρχει μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Ιταλού φιλέλληνα συναγωνιστή την οποία αξίζει να διαβάσετε).

Το Λατινομερικανικό Φιούμε

Από την τυραννία του Machado έως την επανάσταση του Castro. 

Υπήρχαν πάντοτε σύνδεσμοι μεταξύ του Ευρωπαϊκού Φασισμού μέσω του τοπικού αμερικανικού εθνικισμού, αν και η Λατινική Αμερική είχε αστικοποιηθεί και απομονωθεί από την Ευρώπη, η Ευρώπη θα ήταν πάντα στα μάτια της Λατινικής Αμερικής η μητέρα, όπως και η Λατινική Αμερική στα μάτια της Ευρώπης θα είναι πάντα το παιδί. Σε περιόδους επανάστασης, με την έκρηξη των κοινωνικών κινημάτων, καθοδηγούμενοι από ιδεολογίες που ανέτρεψαν καθεστώτα που είχαν ηττηθεί από μόνα τους, έχοντας σκουριασμένες ιδεολογίες που βρίσκονταν στην εποχή του χαλκού ενώ αυτό-εξιδανικεύονταν πως ήταν ακόμη στη χρυσή εποχή τους. Ένα παράδειγμα αυτού θα ήταν η Κούβα, που σε περιόδους επανάστασης, ήταν το Fiume της Λατινικής Αμερικής.

Δεδομένου ότι η Φάλαγγα των JONS στην Ισπανία βρισκόταν στη μέση εμφυλίου πολέμου στην Ισπανία, όπως εξηγεί στη διδακτορική διατριβή του ο Andres Virga με τίτλο «Φασισμός και Εθνικισμός στην Κούβα»:

«Η περίοδος του Ισπανικού εμφύλιου πολέμου ήταν το σημείο της άλγης της ξένης φασιστικής επιρροής στην Κούβα, δεδομένης της επιρροής που ασκούσαν οι πλουσιότεροι τομείς της ισπανικής αποικίας, οργανωμένη στην Ισπανική εθνικιστική επιτροπή, υπέρ της εθνικιστικής φράξιας για να συγκεντρώσει χρήματα και να αποκτήσει διπλωματική αναγνώριση. Με αυτό, και όχι χωρίς κάποιες αντιθέσεις, η υπηρεσία εξωτερικών της «Ισπανικής Φάλαγγας» είχε ιδρύσει μια θυγατρική στην Κούβα, η οποία λειτούργησε μεταξύ των Ισπανών μεταναστών, με ένα τμήμα Κοινωνικής Βοήθειας, το οποίο συγκέντρωσε κεφάλαια για τη χρηματοδότηση βοηθητικών έργων για τους φτωχούς Ισπανούς στην Κούβα και στην πατρίδα. Από την άλλη πλευρά, η Ιταλία και η Γερμανία είχαν λιγότερη επιρροή, δεδομένου του μικρού μεγέθους των κοινοτήτων τους.»

Αυτή η διατριβή περιλαμβάνει ένα οριστικό χαρακτηριστικό της διαλεκτικής μεθόδου, που είναι να συνοψίσουμε, να εξάγουμε και να ολοκληρώσουμε μια προκαταρκτική υπόθεση με προκαταρκτικές ανακαλύψεις. Όπως εξηγεί, σύμφωνα με τον Virga: 

«Στην περίπτωση της ιστορίας, η πειραματική στιγμή συνίσταται στη συλλογή και ανάλυση και των δύο πηγών πρωτογενών και δευτερευόντων. Ενώ η σημασία του πρώτου δεν μπορεί να υποτιμηθεί, το δεύτερο ήταν πάντα σχεδόν εξίσου σημαντικό. Από τη μία πλευρά, η δευτερογενής βιβλιογραφία παρέχει στους αναγνώστες μια θεμελιωμένη ανακατασκευή των ιστορικών γεγονότων, από την άλλη πλευρά, αντιπροσωπεύει μια στιγμή συζήτησης μεταξύ ακαδημαϊκών. Στην πραγματικότητα, η ίδια η ύπαρξη μιας ιστορικής συζήτησης μας προειδοποιεί ενάντια στη θετική πεποίθηση ότι μόνο το γεγονός έχει σημασία, δεδομένου ότι η ιστοριογραφία έχει δείξει ότι οι υποκειμενικοί παράγοντες είναι σε δράση, τόσο όπως και στην προκαταρκτική εκλογή σχετικών πηγών, όπως και στις κριτικές της.»

Ο Virga επιβεβαιώνει στη συνέχεια ότι τα παραπάνω είναι αλήθεια, δεδομένου ότι το πρώτο βήμα της επιστημονικής έρευνας, είναι ο ορισμός του προβλήματος που πρέπει να λυθεί. Ότι, αντί να μειώνεται σε μια ερώτηση, αυτό μπορεί να επεκταθεί και να εμβαθύνει. Έχοντας αναδρομικές προοπτικές απέναντι στην αρχική ερώτηση.

Το δεύτερο βήμα θα ήταν να επανεκτιμηθεί και να εξεταστεί ποιες από όλες τις απαντήσεις έχουν επιλεχθεί από την ακαδημαϊκή κοινότητα. Όπου μέσω της ιστορικής φιλολογίας διαπιστώνεται τι είναι γνωστό και τι λείπει για την κατανόηση του προβλήματος. Προκειμένου να επεκταθούν οι ιστορικές πηγές και οι μέθοδοι που επιλέγονται να αιτιολογούνται με οργανωμένο τρόπο μπροστά στην ερώτηση.

Τέλος, το τρίτο βήμα θα ήταν να βρούμε νέο ιστορικό υλικό για να συμπληρώσουμε το ήδη ιστορικό υλικό που έχει ήδη παρουσιαστεί.

Η διατριβή επαναλαμβάνει όσα ειπώθηκαν προηγουμένως προκειμένου να αναρωτηθεί για την σύνδεση μεταξύ του Κουβανικού Εθνικισμού και του Ευρωπαϊκού Φασισμού. Και οι ρόλοι τους στην Κουβανική επανάσταση μετά την κρίση του φιλελευθερισμού στη Μεγάλη Ύφεση. Όταν η Λατινική Αμερική αμφισβητούσε τον Αμερικανικό παρεμβατισμό και τον δυτικό φιλελευθερισμό. Όταν και οι Σοσιαλιστές και οι Εθνικιστές αποκήρυτταν το φιλελεύθερο καθεστώς που ήθελαν να ανατρέψουν, αυτό που έκανε το ίδιο καθεστώς να απαντήσει με βίαιη καταστολή ή συγκεκριμένες δολοφονίες επαναστατών.

Ένας άλλος παράγοντας θα ήταν η Ισπανική μετανάστευση στην Κούβα μετά τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Αυτή θα αποτελούσε το 7% των συνολικών δημογραφικών στοιχείων. Παρά το γεγονός ότι η λογοτεχνική παρουσία των ιδεολογιών κοντά στην Φάλαγγα των JONS ήταν γενικά πολύ σπάνια, στο βαθμό άλλωστε που ήταν και η τοπική και η ξένη ιστοριογραφία. Η συντηρητική λογοτεχνία που παρουσιάστηκε ως μια απάντηση μπροστά στην «επικίνδυνη, σοβαρή και ανησυχητική» μαχητική - αντιφρονούντα λογοτεχνία χάρη στη φύση και την εγγύτητα με την ιδεολογία του Σοσιαλιστικού Εθνικισμού. Κάτι που ακόμη και σήμερα, αυτό το αντιφασιστικό θέμα, δεν έχει προχωρήσει πέρα από τις συγχύσεις και τις ιστορικές μειώσεις.

Μπορεί οι Ισπανοί να είχαν εξέλθει από τον πόλεμο με την Κούβα, αλλά η Κούβα θα κατέληγε σε αυτόν τον πόλεμο εξαιτίας αυτών των ίδιων των Ισπανών. Εκεί όπου αυτοί οι αντιδραστικοί με τα «παλιά πουκάμισα» κυριαρχούνταν από την ήπια στάση του εθνικού-μπολσεβικισμού ή του εθνικού-κομμουνισμού. Επειδή ήταν άνδρες πεπεισμένοι, ακόμη και αν τους αποκαλούσαν Ναζί επειδή αγαπούν τον Φασισμό ως έναν τρόπο ζωής, δεν σκότωσαν την παθιασμένη αγάπη τους για τον Φασισμό. Αυτό μόνο τους έκανε να αγκαλιάσουν αυτές τις ορολογίες για να ωθήσουν την υπερηφάνεια τους που έχει χίλια ονόματα, αλλά μόνο μία καρδιά. 

Επειδή δεν ήταν από αυτούς που μίλησαν για μια μειονότητα, αφού δεν ήταν πλέον μειονότητα σε κανένα μέρος. Επειδή η βιολογικοποίηση της φύσης τους ποτέ δεν θα μπορούσε να συμβεί λόγω της έλλειψης ιεραρχίας στον καθημερινό κοινωνικό Δαρβινισμό. Όπου η ελευθεριότητα είναι μια αδυναμία μέσα στην χαοτική καρδιά του αναρχισμού. Εξαιτίας αυτού πρέπει να ενωθούμε ενάντια σε κάθε κίνδυνο, όχι μόνο να εστιάσουμε σε ένα μόνο πρόβλημα. Όχι για όλους να σκέφτονται στα ρωσικά και να μιλούν μόνο στα αγγλικά. Ήρθε η ώρα να τραγουδήσουμε σε αυτόν τον πόλεμο ενάντια στους πιθήκους χωρίς Θεό που αντιμετωπίζουμε. Όντας καθολικοί χωρίς τον Ιησού, σοσιαλιστές χωρίς σοσιαλισμό, μοναρχικοί χωρίς βασιλιά, αστοί χωρίς αστική τάξη ή καπιταλιστές χωρίς χρήματα.

Οι «πολιτικές ελευθερίες» δεν σημαίνουν τίποτα χωρίς τις ελευθερίες ή την οικονομική αυτονομία, είτε στην ατομική αρένα είτε στη συλλογική. Σε αυτό το τελευταίο, επειδή σε ένα δημοκρατικό καθεστώς είναι αυτές οι ομάδες της πλουτοκρατίας που ελέγχουν τον Τύπο και όλα τα άλλα μέσα για τη διαμόρφωση της «κοινής γνώμης» και της προπαγάνδας.

Να φιλάς τον θάνατο στα υγρά χείλη για να ξέρεις τι σημαίνει να ζεις. Όχι να έχεις εμπειρίες στη ζωή, αλλά ότι η ζωή είναι μια εκτεταμένη και βαθύτερη εμπειρία. Να επιβάλλουμε την ψυχή μας σε όλους τους άλλους, σε κάθε ώρα και σε κάθε είδους κατάσταση. Να ξεπεράσουμε όσους θέλουμε μέσω της θέλησης μας και να σπάσουμε τους κοινωνικούς περιορισμούς που επιβάλλονται μπροστά μας. Ασταμάτητοι στη μάχη και γενναιόδωροι στη νίκη. Θα τραγουδήσουμε μόνο στον Λαό μας, γιατί μόνο από τον Λαό μας έρχεται η φωνή μας.

Αν και τα δείγματα του Ευρωπαϊκού Φασισμού (πρέπει να προσδιοριστεί ως του Ισπανικού Φαλαγγισμού) κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του Fulgencio Batista ήταν ήδη σπάνια, δεδομένου ότι στο κόμμα ABC από τα δεξιά, καθώς και το Ορθόδοξο Κόμμα από την αριστερά δεν είχαν κάτι σχετικό, και το οποίο είναι η επαναστατική απόρριψη όλων των εκδηλώσεων του δημοκρατικού αστικού φιλελευθερισμού και η αναζήτηση της ταυτότητας της αναγέννησης του έθνους. 

Ακόμα και το Κουβανικό Σύνταγμα του 1940 δεν θα άλλαζε τα θεμέλια του, διατηρώντας ακόμη την εξάρτηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Ούτε η επανάσταση του 1933 έψαχνε για μια Σοβιετική Δημοκρατία, έναν Σοσιαλοφασισμό ή ένα Εθνικό - Συνδικαλιστικό κράτος, όπως είπε ο Gustavo Morales (σ.μ. στρατευμένος νεοφασιστής διανοητής και ακτιβιστής, ιδρυτής των οργανισμών διατήρησης της μνήμης για τον Εθνικοσυνδικαλιστή φιλόσοφο Ramiro Ledesma Ramos και τον ηρωϊκό Εθνομάρτυρα της Ισπανίας Jose Antonio Primo de Rivera) προς υποστήριξη του Κάστρο απευθυνόμενος στην Φάλαγγα των JONS (σ.μ. η ενωτική κίνηση Juntas de Ofensiva Nacional-Sindicalista)

«Comandante, μοιραζόμαστε όνειρα, εχθρούς και αφετηρίες. Όχι κόμμα, ούτε σύστημα, ούτε φίλους»  

link: Όταν ο Fidel Castro συνάντησε τα Waffen - SS

link: Όταν ο Fidel Castro διάβαζε Jose Antonio Primo de Rivera και ο Guevara ήταν λαϊ(κι)στής*

35 σχόλια:

  1. Ανώνυμος27/7/21 1:29 μ.μ.

    Άλλοι ανεβάζουν για τον Λιαντίνη και την φετιχιστική αρχαιολατρεία πασχίζοντας να βγάλουν ένα ολόκληρο έθνος μπάσταρδο και άλλοι αγωνίζονται για να προσελκύσουν νέο κόσμο στον εθνικοσοσιαλισμο και να αναδείξουν επαναστατικές πτυχές του φασισμού. Πάντα στην πρωτοπορία Μαύρε Κρίνε. Συνέχισε γερά γιατί έχεις πάρει τον Ε/Σ "χώρο" στις πλάτες σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος27/7/21 1:44 μ.μ.

      Ο Λιαντινης τα ειχε καλα με μασονο κομμουνιστη Ρασσια και ο Ρασσιας του εγραψε και ποιημα οταν πεθανε. Υποπτος ο Λιαντινης δειξε μου το φιλο σου να σου πω ποιος εισαι.

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος27/7/21 2:10 μ.μ.

      Δεν φταίει ο Λιαντίνης αν τον χρησιμοποιούν καταχρηστικά διάφορες ομάδες του 'χώρου' . Μια χαρά διανοητής ήταν ο ίδιος.

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος28/7/21 3:35 π.μ.

      κανένα πρόβλημα, όλος δικός σας ο Κάστρο, να είστε σίγουροι!

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος28/7/21 3:36 π.μ.

      σιγά τον διανοητή.

      Διαγραφή
    5. Ανώνυμος28/7/21 10:37 π.μ.

      Ανώνυμος28/7/21 3:35 π.μ.

      Φχαριστουμε για το μεγαλείο ψυχής. Βέβαια τον μονοπωλούσαμε ούτως ή άλλως τόσο καιρό. Εσάς πάλι σας αφήνουμε τα παρατράγουδα που είτε αυτοκτόνησαν είτε κατέληξαν με ζουρλομανδύα στο Δαφνί πιστεύοντας ότι είναι αρχαιοέλληνες με σανδάλια και χιτώνα

      Διαγραφή
    6. Ο Λιαντίνης δεν ήταν τυχαία προσωπικότητα. Μανιάτης περήφανος, επηρεασμένος από αιρετικές ιδέες, υπηρέτησε σε επίλεκτη μονάδα του ΕΣ της τότε εποχής και σύμφωνα με μια μαρτυρία στα απομνημονεύματα του δήλωνε Φασίστας με την ευρύτερη έννοια. Όσο για τον Ρασσιά υπήρξε ένας ποιοτικός αντίπαλος των ιδεών μας αλλά γνώστης σε πολλά και θαρραλέος στον δημόσιο διάλογο με συναγωνιστές οι οποίοι πολλές φορές τον είχαν φέρει σε δύσκολη θέση όταν είχαν αποκαλύψει την παγανιστική έκφραση του Ε/Σ. Το ότι ο Λιαντίνης είχε φίλο τον πρώην ακροαριστερό Ρασσιά δεν λέει κάτι υπάρχουν και προσωπικές φιλίες που δεν επηρεάζονται από την πολιτική στράτευση του καθενός.

      Διαγραφή
  2. Συγχαρητήρια για το κείμενο και την μετάφραση,όπως και στον Μ.Κ που δίνει την δυνατότητα να φωτιστούν άγνωστες πτυχές της Εθνικοεπαναστατικής ιδέας και ιστορίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παρακαλούμε τα σχόλια σας να είναι MONO σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος27/7/21 2:55 μ.μ.

    Άλλοι γλείφουν την ΝΔ και άλλοι μιλάνε, γράφουν και οργανώνουν την επανάσταση. Διαλέξτε στρατόπεδο κύριοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ηρακλής27/7/21 2:59 μ.μ.

    Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση.
    ΜΕ την ευκαιρία θα ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει η δυνατότητα να διαβάσουμε κάπου το δυσεύρετο έντυπο «Έλληνας Εργάτης».
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. http://mavroskrinos.blogspot.com/2009/12/2001.html

      http://mavroskrinos.blogspot.com/2010/06/horst-mahler-2000-3.html

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος28/7/21 8:34 π.μ.

      άλλη μια φορά που ο χοντρός είχε λάβει τα μέτρα του και αντί να στηρίξει την στρασσερική αυτή προσπάθεια πίεζε να μπουν κείμενα για τον Μεταξά! ελάχιστες φορές προβλήθηκε το περιοδικό στην εφημερίδα. η ίδια ιστορία όπως με τον άρη αρίων πιο παλιά.

      Διαγραφή
    3. είχε προβληθεί μια και μοναδική φορά από τον Μάστορα στην στήλη του και είχε γίνει αναφορά στην τότε αντεπίθεση. συμμετείχε προς όφελος της ιδέας και μέλος της ελληνικής τρίτης θέσης γεγονός που απέκρυψε ο κ. Μιχαλολιάκος

      Διαγραφή
  6. Ανώνυμος28/7/21 1:21 π.μ.

    Δεν είναι μόνο ότι γλείφουν την ΝΔ αλλά και ότι σπρώχνουν τους εθνικιστές προς ακίνδυνες ενασχολήσεις για το σύστημα όπως πχ ....., μεταφυσικές αναζητήσεις, ψευτοδιανοηση, αρχαιομανια, ......... Όλα τα παραπάνω εκτός από ακίνδυνα είναι και απωθητικά για σοβαρό κόσμο και ειδικά για την επαναστατική - συγκρουσιακή νεολαία η οποία ψάχνεται και όταν βλέπει ότι έχει να κάνει με τέτοια ναυάγια δεν πρόκειται να μας προσελκύσει ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος29/7/21 3:33 π.μ.

      Ενώ διαβάζει τα δικά σας κ ήδη βρίσκεται στον δρόμο ετοιμοπόλεμη, ρε τι διαβάζουμε.

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος29/7/21 1:36 μ.μ.

      Ανώνυμος29/7/21 3:33 π.μ

      Ρε μάγκα ειλικρινά πιστεύεις με την αμπελοφιλοσοφια και τον ελιτισμό θα πείσεις κανέναν;

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος29/7/21 6:38 μ.μ.

      Και τι σχέση έχει ο ελιτισμός με τις αμπελοφιλοσοφίες ρε περίεργε 1:36;
      Στην κοσμάρα σου και σύ!
      Λες και περιμένουν νέοι σκληροτράχηλοι πανέτοιμοι πολεμιστές και τους εμποδίζουν οι ελιτιστές.
      Μήπως να πήγαινες κατά ΚΚΕ μλ μεριά καλύτερα;
      Και μια βόλτα στον ψυχολόγο σου μπορεί να σε βοηθούσε...

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος30/7/21 12:36 π.μ.

      Τελικά 6:38 τι είμαστε ακροδεξιοί ή κομμουνιστές; Διαλέξτε πια! Εσύ πάλι πέρνα μια βόλτα από την ΝΔ...Θα σε βολεψουν.

      Διαγραφή
    5. Ανώνυμος30/7/21 1:46 π.μ.

      γενικά μου φαίνεται αστείο να θεωρούμε ότι κάποιος εμποδίζει τον οποιοδήποτε από το να προβεί σε πράξεις στον δρόμο, όποιος είναι συνειδητοποιημένος δεν ψάχνει λόγους να μην βγει έξω, ακριβώς το αντίθετο, τα υπόλοιπα είναι περιττά.

      Διαγραφή
  7. Ανώνυμος28/7/21 1:53 π.μ.

    https://www.youtube.com/watch?v=R5o6sOklUF8

    που είναι ο Mo....... να σχολιάσει;

    που είναι ο Uk....... να σχολιάσει;

    Για το ίδιο το κοκτέιλ, χρησιμοποιείστε 40ml λευκό ρούμι, 30ml φρέσκο χυμό lime, 3 κλαδάκια μέντας, δύο κουταλάκια του γλυκού ζάχαρη και λίγη σόδα. «Ενώστε» τη μέντα με τη ζάχαρη και το χυμό του lime σε ένα χορταστικά μεγάλο ποτήρι. Στη συνέχεια προσθέστε το ρούμι και στο τέλος τη σόδα. Γαρνίρετε με ένα έξτρα κλαράκι μέντα και σερβίρετε με καλαμάκι

    Πάλι κέρασες φαρμάκι τους ακροδεξιούς πότες που ακούνε πατριωτικό σοσιαλισμό και τρέχουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο Πατριάρχης28/7/21 3:52 μ.μ.

    Όνειδος!!! Μετατρέψετε έναν εθνικοπατριωτικό ιστότοπον εις γιάφκα μαρξιστικών. Πολιτικάντηδες κομμουνιστάς, με γενειάδες πλείστες ψειρών και κονίδων, λαμβάνουν θέσεις προμετωπίδος εις τας διαδικτυακάς σας σελίδας. Είστε επικίνδυνοι κύριοι. Διαφθορείς των ηθών της ακροδεξιάς ημών νεολαίας.

    Χαρείτε τούτη την ώρα. Γιατί αγνοείται τι σας επιφυλάσσει το μέλλον. Επίλεκτοι άνδρες, πιστοί εις τας εντολάς των ιερέων του ενσαρκωθέντος θεού Αδόλφου Άβαταρ, αφού γευματίσουν εις τα εστιατόρια της Βαλχάλα με τα εδέσματα και τους οίνους που θα τους προσφέρουν αι νορδικαί καλλονές, θα μεταφερθούν με τα διαστημόπλοια της μυστικής τεχνολογίας του Χέωπος εις τους αθηναϊκούς δρόμους. Εκεί όπου θα πατάξουν την αλητοκρατίαν των δερματικών κεφαλών (αγγλιστί skinheads) και των κομισάριων της ρωμέικης μαλλιαδοσύνης.

    Θάνατος εις το βαρύ μέταλλο (αγγλιστί heavy metal)! Είναι η μουσική των κομμουνιστών.

    Όταν συναντηθείτε με την άλκιμο νεολαίαν του πολιτικού ημών χώρου στρασεροδραγουμικά σταγονίδια, να γνωρίζετε, μπολσεβίκοι, ότι όλα μπορεί να συμβούν εκτός του να υπάρξει έλεος. Το μέλλον μας προσμένει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος28/7/21 8:44 μ.μ.

    αγαπητε μαυρε κρινε πιστευω πως δεν ειναι η καλυτερη διαφημιση για τις ιδεες μας η προβολη του κουβανικου καθεστωτος. το οτι ειμαστε αντικαπιταλιστες δεν σημαινει οτι ειμαστε κομμουνιστες. σοσιαλιστες ειμαστε. οσο απεχθανομαστε τις πολυεθνικες αλλο τοσο απεχθανομαστε τα κολχοζ και τα χωραφια του θανατου της καμποτζης. η θεαση μας στα οικονομικα θεματα ειναι σοσιαλιστικη δηλ. αποδοχη της ιδιοκτησιας και του επιχειρειν με αυστηρη εποπτεια απο το κρατος βαρια βιομηχανια δικτυα φυσικος πλουτος υπο απολυτο κρατικο ελεγχο συμμετοχη εργαζομενων στα κερδη των επιχειρησεων προστατευτισμος στα παραγομενα εθνικα προιοντα. προς θεου ομως ο αντικαπιταλιστικος μας οιστρος μην μας οδηγει να εκθειαζουμε τους ζαπατιστας και τους ερυθρους χμερ. αποτελει ασεβεια και προσβολη προς την ιδεα. αν ντε και καλα πρεπει να προβαλλουμε ενα καθεστως ας προβαλλουμε την επταετια (παρα τις ενστασεις μου οπως αποσυρση μεραρχιας απο κυπρο) η οποια ηταν αρκετα κοντα σε αυτο που εμεις οι εθνικιστες θελουμε να κτισουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή η προσπάθεια για τρολάρισμα αλλά μόνο και μόνο που συγκρίνεις τους ζαπατίστας με τους χμερ δείχνει το λιγότερο ιστορική άγνοια. οι ζαπατίστας είχαν ρίζες και στους κριστέρος που ήταν φανατικοί καθολικοί και μέλη φασιστικών κινήσεων. ο πολ ποτ ήταν εντελώς διαφορετική περίπτωση αν και υπάρχει κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί. δεν υπάρχει κανένας οίστρος αλλά καταγραφή της ιστορικής σύνδεσης. το τι είναι ασέβεια και προσβολή αν θες το συζητάμε. αν θες να αποδεχτείς την επταετία στο σύνολο της όπως και αν εκφράστηκε απλά μια αναφορά που μάλλον αγνοείς. είχαν πολεμήσει το ΕΣΕΣΙ και δεν παρείχαν καμιά ουσιαστική βοήθεια σε φασίστες και ε/σ.

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος29/7/21 12:18 μ.μ.

      Εχεις δίκιο σε σχεδόν όλα οσα λες φιλε 8:44 αλλά η επταετία είναι εποχή καπιταλιστικοτατη. Ούτε η επταετία αλλά ουτε η χούντα του κάστρο μπορούν να γίνουν πρότυπα για ενα ΕΣ μελλοντικό καθεστώς. Πρεπει να εκσυγχρονίσουμε τις ιδέες μας στην οικονομία και να αφήσουμε τις κακές αντιγραφές της ακροδεξιάς. Πολιτικοι φιλόσοφοι σαν τον Kai murrοs δείχνουν τον δρομο που πρεπει να περπατησουμε για να φτιαχτεί ενα σύγχρονο αντικαπιταλιστικό κίνημα που δεν θα χρειάζεται ιδεολογικά στοιχεια του κομμουνισμού.

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος29/7/21 12:29 μ.μ.

      Ποιο είναι αυτό που "δεν γνωρίζουν οι πολλοί" για τους Κόκκινους χμερ και τον Πολ Ποτ;

      Διαγραφή
    4. Ασιατικά κινήματα είχαν πάντα ένα ενδιαφέρον για τα επιτεύγματα των φασιστικών καθεστώτων ενώ προσπάθησαν να προσελκύσουν στις τάξεις τους εθνικιστές και εθνικοσοσιαλιστές. Στην περίπτωση της Κίνας και της Καμπότζης υπήρξε ενδιαφέρον για το οικονομικό πρόγραμμα του Στρασσερισμού. Αυτό δεν σημαίνει αποδοχή του ρατσιστικού καθεστώτος της Πνομ Πενχ ή φιλική διάθεση απέναντι στον γόνο των ακριβών καφέ των Παρισίων που ακόμη και στην Ελλάδα είχε φανατικούς οπαδούς την εποχή της παντοδυναμίας του.

      Διαγραφή
  10. Ανώνυμος29/7/21 7:03 μ.μ.

    κατ αρχην φιλε 12.18 ειπα οτι η επταετια ηταν κοντα σε αυτο που εμεις οι εθνικιστες θελουμε να κτισουμε. λες επισης οτι η επταετια ηταν καπιταλιστικοτατη. με συγχωρεις αλλα ουτε οι κκεδες δεν το λενε αυτο. η δεη ο οτε η ευδαπ οι σιδηροδρομοι τι ηταν ιδιωτικα? χαρισε η δεν χαρισε το καθεστως τα χρεη στους αγροτες? εδωσε η δεν εδωσε δωρεαν βιβλια στεγαση και σιτιση στους φοιτητες?θα τα εκανε αυτα ποτε καπιταλιστικο καθεστως? το ελλας ελληνων χριστιανων οι αλκιμοι οι γιορτες νεολαιας καπιταλιστικα ηταν και αυτα? αληθεια ποιους φασιστες κυνηγησε ο παπαδοπουλος? εγω απο οσο γνωριζω στην μακρονησο κομμουνιστες ηταν οι κρατουμενοι. ρε παιδια μην προσπαθειτε να νοθευσετε την εθνικιστικη ιδεα με αναφορες σε κομμουνιστικα κινηματα. ιδεολογικη υποτελεια δειχνει αυτο. οι κομμουνιστες εχουν κανει ποτε το αντιστοιχο να αναφερονται με συμπαθεια σε λαικα φασιστικα κινηματα οπως στην φαλαγγα του ριβερα η στην λεγεωνα του κοντρεανου? για εμενα καθε κινημα εστω και λαικο που δεν αποδεχεται την ιδεα της φυλης και του αιματος πρεπει να λαμβανεται ως απολυτως εχθρικο απο εμας τους εθνικιστες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος29/7/21 9:02 μ.μ.

      Με την ίδια λογική και ο Καραμανλής που έκανε κρατικοποίησεις ήταν σοσιαλιστής.. Δεν είναι μονο η ιδιοκτησία του κράτους κριτήριο σοσιαλισμού αλλά και η κοινωνικη οργάνωση

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος30/7/21 12:48 π.μ.

      Αυτά που λες δεν ήταν σοσιαλιστικά. Κεϋνσιανες, παρεμβατικές, λαϊκίστικες πολιτικές ήταν. Ναι μεν η 21η Απριλίου δεν ήταν Πινοσέτ αλλά δεν ήταν και εθνικοσοσιαλιστές διότι απλούστατα ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΑΝ. Φασίστες του ΕΣΕΣΙ διώχθηκαν και είχαν προβλήματα από το καθεστώς. Δεν υπάρχει κάποια τάση νοθείας των εθνικιστικών ιδεών με τον κομμουνισμό. Το ακριβώς αντίθετο επιχειρείται, η διαλεύκανση καθεστώτων και προσώπων που από ότι φαίνεται δεν είχαν και τόσο μεγάλη σχέση με τον κομμουνισμό απλά τους ιδιοποιήθηκαν οι αντίπαλοι γιατί στον χώρο υπήρχαν ανθρώποι των δικών σου απόψεων. Σχετικά με το Αίμα και την Φυλή εξαρτάται πως τα αντιλαμβάνεστε μερικοί. Αν με τον φυλετισμό εννοείτε το μίσος για ότι δεν είναι λευκό τότε απλά ζητάτε έναν ρατσιστικό φιλελευθερισμό, αυτό που κάνει δηλαδή η πλειοψηφία των λευκών εθνικιστών, ιδίως στις ΗΠΑ που πιστεύει ότι ο συντηρητικός, φιλελεύθερος καπιταλιστής που φωνάζει white power είναι κουλ.

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος30/7/21 4:34 μ.μ.

      κατ αρχη φιλε 9:02 ο καραμανλης στην δευτερη θητεια του ειχε κατηγορηθει για σοσιαλμανια. για την κοινωνικη οργανωση που λες μπορεις να γινεις πιο σαφης? επισης φιλε 12:48 λες οτι φασιστες διωχθηκαν απο την επταετια. δηλαδη εχουμε και φασιστες αντιστασιακους. μαλλον υποθετω αντιστασιακοι σαν τον καρατζαφερη που διαλαλουσε οτι βασανιστηκε απ την χουντα!!! να σου πω επισης πως ειμαι της αποψης οτι υγιη και χαλασμενα κυτταρα υπαρχουν σε ολες τις φυλες. θα εκτιμησω εναν μαυρο αμερικανο χριστιανο συντηρητικο παραδοσιοκρατη και θα σιχαθω εναν αθεο απατρι ηθικως και αξιακως εκφυλισμενο λευκο. εμεις οι φυλετιστες αγαπαμε την φυλη μας τις παραδοσεις μας τα ηθη μας την ιστορια μας τον πολιτισμο μας και μισουμε αυτους που θελουν να τα βλαψουν. κανεναν λαο δεν μισουμε. προσωπικως ολοι αυτοι οι αφροσιατες εισβολεις που διαβιουν στην πατριδα μας σε καθε αλλη περιπτωση θα μου ηταν αδιαφοροι.

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος30/7/21 5:25 μ.μ.

      Κατηγορήθηκε για σοσιαλμανια από δεξιοτερους απο αυτόν πολιτικούς όμως. Που ήθελαν πλήρως ιδιωτικοποιημενη αγορά. Στην ουσία οι κρατικοποιήσεις του έβλαψαν την οικονομία διότι το κράτος εξυγιανε κατεστραμμένες ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες ξαναπουλουνταν στους ιδιώτες μετα απο χρόνια. Κοινωνική οργάνωση στον εθνικοσοσιαλισμό μπορείς να μελετήσεις από το πράσινο βιβλιο του Καντάφι που προτάθηκε και στον μκ έως και το τρίτο Ράιχ (παρα τα οσα λένε σεβαστοί διαφωνούντες για "ξεπούλημα Χίτλερ στους βιομηχάνους")

      Διαγραφή
  11. Η επταετία ήταν μια παρένθεση αν κρίνεις από το αποτέλεσμα. Για τους φασίστες του εσεσι και τους αντιφασίστες της 21ης και βιβλία έχουν γραφτεί και άρθρα και μαρτυρίες και συνεντεύξεις. Μάλλον δεν γνωρίζεις καλά τις παραμέτρους του εθνικιστικού κινήματος. Τα άρθρα για την Κούβα έχουν πολλές πληροφορίες και μπορείς να βρεις και σχετική βιβλιογραφία. Αυτά που λες ούτε οι πιο στενόμυαλοι κόκκινοι δεν τα λένε και μετά μιλάς για νόθευση της ιδέας. Ο εθνικισμός σου είναι και ένα πλήρες αδιέξοδο όταν προσπαθείς να πείσεις ότι το πιο κοντινό καθεστώς είναι η 21η. Σας αξίζουν και ο Πανούσης και ο Συμιγδαλάς και ο Χατζηγώγος και όλοι οι όσιοι της ακροδεξιάς που σας πασάρουν ψέματα και σας τα παίρνουν και χοντρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος29/7/21 10:13 μ.μ.

    αγαπητε μαυρε κρινε απο τα γραφομενα μου σου φανταζω για κανενας σαπιοκοιλιας μπατσοφιλος χουντογερος οπαδος του φαηλου? ριζοσπαστης εθνικιστης ειμαι. την 21η απριλιου την βριζει ο μεταπολιτευτικος εσμος να την βριζουμε και εμεις? την χουντα δεν την ανεφερα ως το ιδανικο καθεστως αλλα δεν ειναι και εχθρικο. και να σου πω κατι που σιγουρα θα παρεξηγηθει. ειμαι απο αυτους που πιστευουν πως οσο οι πλατειες μας ειναι κατηλειμμενες απο αφροασιατες εισβολεις οσο υπαρχουν νεοι που εργαζονται ως δουλοπαροικοι οσο υπαρχει ηθικος εκφυλισμος οσο υπαρχει κρατικη αυθαιρεσια μεσω της μπατσονομιας οσο υπαρχει ατιμωρησια στην κλεπτοκρατια το αιγαιο θα ανηκει στα ψαρια του και η μακεδονια στις αρκουδες της. ωστοσο αγαπητε μαυρε κρινε δεν πιστευω οτι η εθνικιστικη πολιτεια που οραματιζομαστε να χτισουμε πρεπει να ειναι μια φυλετικη σοβιετικη ενωση με σπιτια και χωραφια που θα ανηκουν στο κομμα με δελτια τροφιμων και καυσιμων με δαιδαλωδη γραφειοκρατια και με κουλτουρα κεντρικης κρατικης διαχειρισης οσον αφορα την εξελιξη του καθε πολιτη. το να δανεισθουμε ισως καποια λιγα στοιχεια απο το αντικαπιταλιστικο πνευμα της κομμουνιστικης ιδεολογιας αυτο μπορει να γινει αλλα με μετρο και ιδιαιτερη προσοχη. προσωπικως πιστευω πως οταν υπαρχουν τα SA του ρεμ οταν υπαρχει η φαλαγγα του ριβερα οταν υπαρχει η λεγεωνα του κοντρεανου οταν υπαρχει η 21η απριλιου των συνταγματαρχων οταν υπαρχει η ρωσια του πουτιν η λευκορωσια του λουκασενκο και η ουγγαρια του ορμπαν καθε αναφορα στον καστρο και στην κουβα ειναι περιττη και καταχρηστικη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βάζεις στο ίδιο επίπεδο τον Πούτιν τον Ούγγρο με τον Κοντρεάνου και το Ρεμ; με την 21η δεν διαφωνεί κάποιος ότι είχε ανάπτυξη η χώρα βέβαια σε περίοδο άνθισης του καπιταλισμού. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι άλλαξε πλεύση ο ελληνικός λαός απόδειξη για αυτό το καλωσόρισμα του Καραμανλή από τους ίδιους ανθρώπους που υμνούσαν τον Παπαδόπουλο. Δεν έβρισε κάποιος τους απριλιανούς οι οποίοι καταδικάστηκαν παράνομα από την καραμανλική δεξιά. Προσωπικοί χαρακτηρισμοί δεν αναφέρθηκαν και νιώθουμε απέχθεια για τον Φαήλο και τις οποίες απόψεις του. Οι αναφορές στην Κούβα δεν έχουν λάβει μέρος με στόχο την εξύμνηση του καθεστώτος του Κάστρο αλλά οι τελευταίοι που μπορούν να τους κρίνουν είναι το έθνος εκείνο που δεν έδιωξε ποτέ τον ντόπιο Μπατίστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για να επικοινωνήσετε άμεσα με την συντακτική ομάδα μας καθώς και για συνεργασία στην αρθρογραφία, νέες κυκλοφορίες βιβλίων και περιοδικών, ενημέρωση σχετικά με νέα ιστολόγια, απορίες, διαφωνίες, μουσικά νέα ή labels, ομιλίες και εκδηλώσεις, προτάσεις στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: blackmilitiagr@gmail.com

Η συντακτική ομάδα δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.

Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να εντοπίζει τη θεματική περιοχή που τον ενδιαφέρει από το πλαίσιο δεξιά του ιστολογίου που αναγράφονται στο μενού αρχειοθέτησης ιστολογίου.

Οι διαχειριστές δεν πρόκειται να απαντήσουν σε υβριστικά ή προβοκατόρικα σχόλια ή σε ερωτήσεις που οι απαντήσεις δόθηκαν ή θα δοθούν σε άρθρα της.

Απαντήσεις θα υπάρξουν μόνο αν κριθεί απαραίτητο αναλόγως την περίπτωση και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας στην ενότητα «Μια υπενθύμιση προς τους αναγνώστες» που θα πρέπει να διαβαστεί ΠΡΩΤΑ πριν υπάρξει επικοινωνία.

Τα σχόλια που θα είναι άσχετα με την κύρια ανάρτηση θα διαγράφονται πλην εξαιρέσεων.

Σχόλια που θα προσπαθούν να δώσουν πληροφορίες σε ιδεολογικούς εχθρούς και στο ανθελληνικό κράτος θα διαγράφονται επίσης.

Σχόλια που θα είναι σε ευγενικά πλαίσια ακόμη και αυτά με αυστηρή κριτική προς την συντακτική ομάδα ή άλλες αυτόνομες και ανένταχτες ομάδες και πολιτικές κινήσεις θα εγκρίνονται αν αυτά συνεισφέρουν στην ενδυνάμωση της κινηματικής δυναμικής.

Τα σχόλια σας να είναι MONO σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή.

Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια ΔΕΝ δημοσιεύονται.

Επειδή ΔΕΝ υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται.

Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish). Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί, μετά από έγκριση των διαχειριστών. Υβριστικά, ειρωνικά, συκοφαντικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.

Οι αναρτήσεις δεν είναι απαραίτητο να εκπροσωπούν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων με μόνη προϋπόθεση να υπάρχει αναφορά στην πηγή.