Απόψε, νύχτα που 'ναι μεγάλη, θα μιλήσω στους νεκρούς,
στους ζωντανούς και στους αγέννητους. Απόψε, που οι δαυλοί του χρόνου όλους
δαύτους τους ενώνουν κι η Ελλάδα εδώ γίνεται μια, θα κοινωνήσω την μυστική
πατρίδα μαζί σας.
Μα πρώτα-πρώτα λαλώντας στους νεκρούς τους τιμημένους
... Γεια σας αδέλφια ! Βλέπω τ' απόσκια σας τα ηλεκτρικά και χαιρετώ σας.
Χρόνια Πολλά πρωτύτερα στον ίδιο τόπο σας υμνούσα, μα δεν σας έβλεπα. Γιατί
'μουν ζωντανός. Μα τώρα, που 'χασα την παλιά ζωή σαν μου 'μελε στις διώξεις,
στις εξορίες, στις φυλακές, σαν φάντασμα να διαβώ κι εγώ, ναι, ε τώρα πια σας
βλέπω. Και σας ασπάζομαι.
Και σας ζηλεύω. Μεγάλη η Μοίρα σας, τρανή. Βάλατε τον
βίο εμπρός στον θάνατο και τον κάματε αθάνατο. Μυρίζει η ψυχή σας ζωντάνια,
χάρη στη νίκη της πράξης σας. Ενώ των άλλων, που υπέστειλαν σημαίες, είναι το
βλέμμα τους νεκρό από τη ντροπή της ήττας. Κι είναι η ματιά ενός ολάκερου λαού,
που κάθε μέρα γονατίζει σ' έξω και μέσα εχθρούς, κατεβασμένη, δειλή, ψοφοδεής.
Τυχεροί εσείς που ενωθήκατε για πάντα με τους άλλους νεκρούς της αιώνιας
Ελλάδας. Τυχεροί εσείς που ξεφύγατε απ' την αθλιότητα της εποχής και γίνατε
στοιχεία του Αιγαίου. Θα σας θωρούν οι ζωντανοί ψαράδες κι οι αγέννητοι
ναυτικοί καταμεσής της θύελλας, στην κορφή των κυμάτων απάνω, και θα
σταυροκοπιούνται.
Μεγάλο τ' όνομά σας ! Σιμά σε Ποσειδώνα κι Άη-Νικόλα η
θύελλά σας θα φυλάττει τα υδάτινα σύνορα, όταν ο κόσμος όλος χαθεί κι η φωτιά
ματαγεννήσει έναν νέο από τη στάχτη του. Έχετε γεια !
Μίλησα στους νεκρούς. Τώρα στους ζωντανούς θα λαλήσω
....
Χαίρετε σύντροφοι αγαπημένοι ! Χρόνους εννιά δεν
ακούσατε τη φωνή μου. Η Βία με συντρόφευε, η Βία με συντροφεύει. Η Βία που
συντροφεύει κι εσάς, εμένα πιότερο με αγάπησε. Με διάλεξε θαρρώ, μα δεν με
παντρεύτηκε ακόμα. Γιατί έχει εκείνη στεφανωθεί πρωτύτερα με τους Ήρωες, που
απόψε τιμούμε. Η Βία, σύντροφοι ζωντανοί, που 'ταν κάποτε επίσημη θεά των
Ελλήνων, τώρα κατάντησε η εταίρα των εχθρών τους. Η Βία, που βοηθάει τον Δία να
κατανικήσει τους σκοτεινούς Τιτάνες, τώρα σέρνεται απ' το σκοτάδι της παρακμής
για να γκρεμίσει τους Έλληνες. Η Βία, η μυθική αδελφή του Ζήλου, του Κράτους
και της Νίκης, τώρα πουλήθηκε δούλα στην Οκνηρία, στο Παρα-Κράτος και στην
Ήττα. Μα η Βία, που λατρευόταν πάντα μαζί με την θεά Ανάγκη, θεά θα ξαναγίνει,
αν την τιμήσουμε κι εμείς.
Ας την αποδεχτούμε !
Το λάβαρό της ας σηκώσουμε ψηλά
και τη θυσία τούτων
των νεκρών να εκδικηθούμε !
Σύντροφοι ζωντανοί , η Ελλάδα πεθαίνει, όμως η Ελλάδα
μας ζει. Σύντροφοι αγαπημένοι, χρόνους εννιά δεν ακούσατε τη φωνή μου, αλλά
ήμουν πάντοτε εδώ ...
Μίλησα σε νεκρούς και ζωντανούς. Στο τέλος θα τα πω με
τους αγέννητους ...
Ψυχές του Μέλλοντος, σας λιβανίζουμε με μοιρολόι ! Θα
σαρκωθείτε ωστόσο με παιάνα. Ακούστε με, αγέννητοι, γιατί κι εγώ αγέννητος
είμαι ακόμη, μέχρι να ματαβγώ στο φως τους ελεύθερου Ήλιου. Κι εγώ ξέρω. Θα
γεννηθείτε σε χώρα ρημαδιό. Τα σύνορα της θα 'χουν στενέψει. Οι ξένοι θα 'χουν
τον πρώτο λόγο. Οι εχθροί κι άλλη γη θα ζητούν. Ο στρατός θα διακοσμεί τις
πύλες των δημοκρατικών ανακτόρων. Ραγιάδες θα μιλούν στ' αυτιά σας γλώσσες
μπάσταρδες και δουλικές. Η ιδέα της ελεύθερης Πατρίδας θα σας ηχεί παράδοξη.
Χίλιους λόγους θα 'χετε να την φοβάστε, χίλιους να την αρνηθείτε.
Μόνο μια θύμηση θα σας αναγκάζει να ξεσηκωθείτε:
Η
Θυσία όσων τώρα εδώ ορκίζονται ζωντανοί. Εάν τα λόγια μας δεν γίνουν πράξη,
τότε ας χαθείτε στην αδίστακτη λήθη των καιρών. Εάν όμως τα έργα μας
επαναλάβουν το έργο των νεκρών που απόψε λατρεύουμε, τότε ας ενωθείτε στο
αιματηρό ποτάμι του χρόνου μαζί μας.
Γιατί η Βία θα ξαναγίνει Θεά. Γιατί ο Κόσμος θα
ξαναγίνει νέος. Κι όλοι τούτοι οι μουσαφίρηδες του Άδη, στην πεζούλα του
αλωνιού θ' αναφερθούν: ΒΛΑΧΑΚΟΣ, ΓΙΑΛΟΨΟΣ, ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ! Και ΙΣΑΑΚ και
ΣΟΛΩΜΟΥ, που κι αυτούς τους έφαγε η Τουρκιά. Όσοι πέρασαν κι όσοι ακόμα θα
περάσουν. Όσους η Δόξα με τη Βία παντρέψει στις ολόμαυρες νύχτες, με στεφάνι
πλεγμένο από ασφόδελους ...
Απόψε, νύχτα που 'ναι μεγάλη, μίλησα σ' όλους ...
Απόψε στο φως των δαυλών κοινωνούμε μυστική πατρίδα !
-wzor.jpg)
