Οι Πολύθεοι - του Κωστή Παλαμά (αφιερωμένο στον Πλήθωνα)

 

Ο Γκρεμιστής (Κ. Παλαμάς)

 

Κωστής Παλαμάς

Καί είδε τό μαντατοφόρο 
Λογοθέτη τού πολέμου 
κι΄άκουσε τό μήνυμά του:

" Βασιλιά κι αφέντη! ανάψαν 
όλοι οί Φάροι οί μηνυτάδες,

απ΄τού Μουσικού τού Ολύμπου 
τίς κορφές ώς εδώ πέρα 
στή Χρυσούπολη αποπάνου 

στ΄ Αγ.Αξέντιου μπρός τή ράχη.

Νά κι ό Πύργος ό φωσφόρος 
απ΄τό Μέγα το Παλάτι!

Μπήκε οχτρός καί μάς πατάει. 
Καρτερούμε, ή προσταγή σου.

Κόφτε τη γιορτή, τόν τσίρκο 
κλείστε, τ΄άρματα κρεμάστε 
τά βασιλικά στήν πόρτα 

τής Χαλκής, σπαθί, σκουτάρι 
καί λουρίκι τού πολέμου,

δός τό μήνυμα, ρηγάρχη!

Στ΄ άρματα! Στ΄ άρματα! ό Τούρκος!"

Καί χορό τριγύρω σου θα στήσουν μέ βιολιά καί μέ ζουρνάδες

γύφτοι, οβραίοι, αράπηδες, πασάδες,

καί τά γόνατα οί τρανοί σου θά λυγίσουν,

καί θά γίνουν τών ραγιάδων οί ραγιάδες

καί τ΄ αγόρια σου τ΄αγνά θά τά μολέψουν 
μέ τ΄αγκαλιασμά τους οί σουλτάνοι,

καί τά λείψανά σου θά στα κλέψουν οί ζητιάνοι.

Κωστής Παλαμάς (Δωδεκάλογος τού Γύφτου) 

Ο Κωστής Παλαμάς για τον Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα.

«Για σε και στα μακάρια και στα δύσκολα χρόνια, μια δόξα η ιστορία κρατά κι η τέχνη μια αρμονία. Στην όψη Σου έτσι μια ομορφιά γλυκοχαράζει αιώνια κι η Ελλάδα σα σταυραδερφή σε ασπάζεται Ισπανία»

Μνήμη Κωστή Παλαμά (13.01.1859 - 27.02.1943)

Κωστής Παλαμάς: Τ’ άτι σου ακόμα μας πατά, Μπραΐμη!

Κωστής Παλαμάς - Σατιρικά Γυμνάσματα

Πρόγονους πάρε, απόγονους, δαιμόνους,

όλα της Ιστορίας τα συναξάρια,

όλους του Ελληνισμού τους φανφαρόνους,

όλα της Ρωμιοσύνης τα καμάρια,

του Λόγου τις κορφές, τους παραλήδες,

τους σοφούς, των πολέμων τα λιοντάρια,

Όμηρους, Αρχιμήδες, Αχιλλήδες,

καθώς περνούν ανάκατα στη στράτα,

Καποδίστρηδες, Διάκους, Κοραήδες.

Όλα φκιάστα γκιουβέτσι και σαλάτα,

νά και το ρετσινάτο στην ταβέρνα,

και τα βιολιά, και ρίξου τους και φά’ τα.

Κέρνα, ρούφα, ξεφάντωνε, και ξέρνα.

***

Οι βωμοί συντριμμένοι, και σβησμένα

τα πολυκάντηλα όλα της λατρείας.

Ούτ’ η Αθηνά, πολεμική παρθένα,

και μήτε η ευλογία της Παναγιάς.

Σ’ αρχαία και νέα, παλάτια και ρημάδια

τ’ άδειο παντού· το κρύο της αθεΐας.

Σαν αγριμιών και σαν αρνιών κοπάδια,

ζουν οι ζωές, τρων, τρώγονται και πάνε.

Κι απάνου απ’ όλα των θεών τα βράδια

υπέρθεα ξωτικά φεγγοβολάνε

μακριά από μας Ιδέα και Επιστήμη.

Βάρβαροι σε ναούς τις προσκυνάνε.

Τ’ άτι σου ακόμα μας πατά, Μπραΐμη! 

Κωστής Παλαμάς (13.01.1859 - 27.02.1943)

"Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα, ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι ... Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι, και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι, λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη." 

Κωστής Παλαμάς

Μια διαφορετική σκιτσογραφία από ένα τοίχο των Αθηνών ...

πηγή

Βίντεο για την παρέμβαση στην οικία Παλαμά (09.01.2011).

πηγή

Μια αξιόλογη πρωτοβουλία της δισκογραφικής εταιρείας «Λύρα»(2008): Έλληνες ποιητές διαβάζουν έργα τους (Κωστής Παλαμάς)

Με αφορμή την πρόσφατη κινητοποίηση στην οικία του Κωστή Παλαμά στην Πλάκα από την «παρέμβαση ενάντια στην εθνική νάρκωση», θυμηθήκαμε μια παλαιότερη αξιόλογη πρωτοβουλία της δισκογραφικής εταιρείας «Λύρα».


Στα τέλη του 2008 σε 2 διαφορετικές εκδόσεις cd της εταιρείας υπήρχαν αποσπάσματα από τα πιο γνωστά αριστουργήματα του εθνικού μας ποιητή («η φλογέρα του βασιλιά, οι βωμοί, κλπ)


Δεν έχετε παρά να αναζητήσετε τα εν λόγω cd είτε από την εταιρεία «Λύρα» ή σε περιοχές όπως το μοναστηράκι (σε πάγκους με cd) στην Αθήνα και αλλού …

Παρέμβαση στην οικία του Κωστή Παλαμά στην περιοχή της Πλάκας.

'Οι Ποιηταί'.


(Σ.Σ. απόσπασμα αρχείου:
"... Εικονίζονται οι Πολέμης,Δροσίνης,
Παλαμάς,Σουρής και Προβελέγγιος.
Πρόκειται κατ'ουσίαν για μια ποιητική
συνωμοσία των ανωτέρω Εθνικιστών.
Μια σύναξη διανοουμένων που διεμόρφωσαν
την ιδεολογία της Εθνικής Εταιρείας ...")


Πίνακας ζωγραφικής του Γεωργίου Ροϊλού (1867-1928),


Λάδι σε καμβά, 130x179cm.


Φιλολογικός Σύλλογος 'Παρνασσός' Αθήνα

"Παρέμβαση ενάντια στην Εθνική Νάρκωση"

Μια ακόμα παρέμβαση ενάντια στην λήθη και την υποταγή.

Το πρωί της Κυριακής (09.01.2011) πραγματοποιήθηκε παρέμβαση για την οικία του Κωστή Παλαμά στην περιοχή της Πλάκας (Περιάνδρου 5).

Συμμετείχαν δεκάδες συναγωνιστές που διακρίνονται τόσο για την αποφασιστικότητα τους, όσο και για την ικανότητα τους να μεταφέρουν στον μαχόμενο Ελληνισμό το μήνυμα της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

Στην συνέχεια σε κεντρικά σημεία των Αθηνών και σε εκατοντάδες συμπατριώτες μας (σε περισσότερους από 2.000) μοιράστηκαν χέρι με χέρι τα κείμενα με τις θέσεις των συναγωνιστών.

Προκαλεί χαρά και αισιοδοξία τόσο η άμεση αποδοχή της εν λόγω κίνησης όσο και το γενικευμένο αίσθημα των απλών Ελλήνων να αντισταθούν ενάντια στην φιλελεύθερη χούντα του Γιωργάκη και του ΔΝΤ.

Ο απλός Έλληνας και η Ελληνίδα που δεν έχουν ακόμα καταστραφεί από την προπαγάνδα του συστήματος αγκάλιασαν την πρωτοβουλία των συναγωνιστών στην περιοχή και έδωσαν ακόμα περισσότερη δύναμη στους συμμετέχοντες για το μέλλον.

Τιμή στον εθνικό ποιητή Κωστή Παλαμά !

Ενάντια στην λήθη και την υποταγή !

Ενάντια στην αστική ακροδεξιά και την καθεστωτική αριστερά !

Κωστής Παλαμάς: Ο Γκρεμιστής.

Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ' εγώ κι ο χτίστης,
ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης.
Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι.
Στου μίσους τα μεσάνυχτα τρέμει ενός πόθου αστέρι.



Κι αν είμαι της νυχτιάς βλαστός, του χαλασμού πατέρας,
πάντα κοιτάζω προς το φως το απόμακρο της μέρας.
εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης·
του μακρεμένου αγναντευτής, κι ο κλέφτης κι ο απελάτης

και με το καριοφίλι μου και με τ' απελατίκι
την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι.
Κάλλιο φυτρώστε, αγκριαγκαθιές, και κάλλιο ουρλιάστε, λύκοι,
κάλλιο φουσκώστε, πόταμοι και κάλλιο ανοίχτε τάφοι,



και, δυναμίτη, βρόντηξε και σιγοστάλαξε αίμα,
παρά σε πύργους άρχοντας και σε ναούς το Ψέμα.
Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ' αγρίμια ξανάρχεται.
Καλώς να ρθή. Γκρεμίζω τη ασκήμια.



Είμ' ένα ανήμπορο παιδι που σκλαβωμένο το 'χει
το δείλιασμα κι όλο ρωτά και μήτε ναι μήτε όχι
δεν του αποκρίνεται κανείς, και πάει κι όλο προσμένειτο
λόγο που δεν έρχεται, και μια ντροπή το δένει



Μα το τσεκούρι μοναχά στο χέρι σταν κρατήσω,
και το τσεκούρι μου ψυχή μ' ένα θυμό περίσσο.
Τάχα ποιός μάγος, ποιό στοιχειό του δούλεψε τ' ατσάλι
και νιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι,



και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές ν' ανοίξω,
και μ' ένα Ναι να τιναχτώ, μ' ένα Όχι να βροντήξω;
Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας όποιοι είστε
γκρικάω, βγαίνει από μέσα του μια προσταγή: Γκρεμίστε!



..............................................................................

Η θέση των Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών δεν είναι μπροστά
στην τηλεόραση και στις οθόνες των υπολογιστών
αλλά στα πεδία των συγκρούσεων.

Απέναντι στους μπάτσους και στους ασφαλίτες,
απέναντι σε όλους αυτούς που δέρνουν γέροντες
και δηλητηριάζουν νέους και νέες με καρκινογόνα χημικά
απέναντι σε όλους αυτούς που ποδοπατούν την αξιοπρέπεια και την τιμή μας.

Απέναντι σε όλους αυτούς που υπηρετούν την
καπιταλιστική δικτατορία και το ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ τέρας.

«Η δημοκρατία εξαπατά τον λαό.

Γιατί αντί να κατοχυρώνει την ελευθερία του ,

υπερασπίζεται την ασυδοσία του κεφαλαίου»



Evita Peron



«Το κράτος είναι μία τρομερή μηχανή που καταβροχθίζει
ζωντανούς αν­θρώπους και μετά τους ξερνάει σαν άψυχα μηδενικά.

Η ανθρώπινη ζωή δεν έχει πλέον καθόλου μυστικά,
καθό­λου εσωτερικότητα,
είτε στο υλικό είτε στο πνευματικό ε­πίπεδο.

Κάθε γωνία της είναι διαπερατή, κάθε κίνηση της μετρήσιμη.

Ο καθένας είναι κλεισμένος στο κελί του και αριθμημένος,
όπως ακριβώς σε μία φυλακή»



Benito Mussolini.



«Σήμερα, η φώτιση έρχεται μόνο μέσα από τις φλόγες και τη μυρουδιά της βενζίνης η συντροφικότητα γεννιέται μόνο μέσα από τον κοινό κίνδυνο και η μουσική των σφαιρών ακούγεται μόνο ανάμεσα στις εκρήξεις και τις σειρήνες»

Εθνικοσοσιαλιστικό Περιοδικό «Γαμμάδιον»



«Επιζητούμε την Καταστροφή.
Μόνο η καταστροφή
θα καθαρίσει τα πάντα από
το σάπιο φιλελεύθερο σύστημα
και θ' ανοίξει τον δρόμο
σ' εμάς τους Εθνικοσοσιαλιστές.
Γι' αυτό υποστηρίζουμε
ότι εναντιώνεται στο σύστημα ,
ότι το βλάπτει κάθε απεργία
κάθε κρίση , κάθε κρατική αδυναμία.
. . . Με πείσμα και θέληση ,
μέχρι να πεθάνει το κράτος.»



Gregor Strasser



«Εμείς δεν ευχόμαστε για τάξη και νόμο.

Νόμος σημαίνει την συνεχιζόμενη ύπαρξη
του σάπιου εβραικού καπιταλιστικού συστήματος.

Επιθυμούμε αναρχία και χάος που θα μας ευνοήσει
να επιτεθούμε στο σύστημα

ενώ τα γουρούνια του μεγάλου αδερφού
θα προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους»

Joseph Tomassi

«Όχι και τόσο αυθαίρετα ορίζω το κράτος ως την φρικαλέα τραχειοτομή που αποτρέπει τον εξ ασφυξίας θάνατο των κοινωνιών που αδυνατούν να θεραπεύσουν τις μειονεξίες τους.


Το κράτος υλοποιεί μια πελώρια καταθλιπτική σκιά που, αιώνες πριν, συμμάχησε με την βία σκιάζοντας τον, επί του Καυκάσου, σταυρωμένο Προμηθέα, τους, επί τον σταυρό των πεπρωμένων τους, ηλωμένους Προμηθείς της ανθρωπότητας»

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

Κωστής Παλαμάς.

«Κι αν πλήθος τ'ασχημα , κι αν ειναι τ'αδεια αφέντες , φτάνει μια σκέψη , μια ψυχή , φτάνεις εσύ , εγω φτάνω , να δώσει νόημα στων πολλών την ύπαρξη. Ένας φτάνει.»

- Κωστής Παλαμάς.

Μνήμη Κωστή Παλαμά.

Οι Πολύθεοι

(αφιερωμένο στον Πλήθωνα)


Μακαρισμένος εσύ που μελέτησες
να τον ορθώσης απάνω στους ώμους σου
το συντριμμένο ναό των Ελλήνων!
Του Νόμου τ’ άγαλμα σταίνεις κορώνα του,
στις μαρμαρένιες κολώνες του σκάλισες
τους λογισμούς των Πλωτίνων.

Είδες τον κόσμο κι ατέλειωτο κι άναρχο
ψυχών και θεών, μαζί κύριων και υπάκουων,
σφιχτοδετά κρατημένη αρμονία
και των καπνών και των ίσκιων τα είδωλα
παραμερίζοντας όλα, ίσα τράβηξες
προς την Αιτία

και σε κρυψώνα ιερό, και σωπαίνοντας
έσπειρες, έξω απ’ το μάτι του βέβηλου,
κ’ έπλασεςλιόκαλη εσύ σπαρτιάτισσα
τη θυγατέρα σου την Πολιτεία.


Στους χριστιανούς τους μισόζωους
ανάμεσα ξαναζωντάνεψες Ολυμπους άγνωρους,
έθνη καινούριων αθανάτων κι άστρων
μέσα σε σένα Λυκούργοι και Πλάτωνες απαντηθήκαν,
το λόγο ξανάνιωσες των Ζωροάστρων.


Κι αφού το τέκνο μεγάλωσες,
ένιωσες τότε μονάχα την κούραση,
κ’ έγυρες ζωή κατόχρονη ισόθεης σκέψης,
κι αλαφροπήρε σε ο θάνατος κ’ έφυγες
το μυστικό, τρισμκάριε, τον ίακχο
με τους Ολύμπιους θεούς να χορέψης.
Σοφός, κριτής και προφήτης μας μοίρασες
από το γάλα που εσένα σε πότισε
της Ουρανίας Αφροδίτης η ρώγα.


Του κόσμου αφήνεις το τέκνο, το θάμα σου
μα ο μισερός κι ο στραβός κι ο ζηλόφτονος
λυσσομανάει και το ρίχνει στη φλόγα.
Όμως ο αέρας τριγύρω στη φλόγα σου
πνοή σοφίας κι αλήθειες πνοή γίνεται,
κι από τη θράκα της φλόγας πετάχτη
στον ήλιο ολόισα ένας νους μεγαλόφτερος
τ’ αποκαίδια σου κρύβουμε γκόλφια μας,
και θησαυρός της φωτιάς σου είν’ η στάχτη!

Οι Πατέρες


"Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις να μην το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρνεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.
κι αν αγαπάς τ' ανθρωπινά κι όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά,
να φύγουν,και τη ζωντάνια σπείρε του μ' όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.
Κι αν είναικ' έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα,
κι όσα δέντραγια τίποτ' άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό.
Φωτιά! Τσεκούρι!
Τράβα,Ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι,
κόφ' το,και χτίσε κάστρο απάνου του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα,
π' όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει,
κι όλο συντρίμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.
Φτάνει μια ιδέα να στο πει,
μια ιδέα να στο προστάξει,
κορώνα ιδέα, ιδέα σπαθί, που θα είν' απάνου απ' όλα."

Ο Γκρεμιστής.

Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής , γιατί είμ' εγώ κι ο κτίστης ,
ο διαλεχτός της άρvησης κι ο ακριβογιός της πίστης.
Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι.
Στου μίσους τα μεσάvυχτα τρέμει εvός πόθου αστέρι.

Κι αν είμαι της vυχτιάς βλαστός , του χαλασμού πατέρας ,
πάvτα κοιτάζω προς το φως το απόμακρο της μέρας.
εγώ ο σεισμός ο αλύπητος , εγώ κι ο ανοιχτομάτης .
του μακρεμένου αγvαvτευτής , κι ο κλέφτης κι ο απελάτης

και με το καριoφίλι μου και με τ' απελατίκι
την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι.
Kάλλιo φυτρώστε , αγριαγκαθιές , και κάλλιo ουρλιάστε , λύκοι ,
κάλλιο φουσκώστε , ποταμοί και κάλλιο ανoίχτε , τάφοι ,

και , δυvαμίτη , βρόvτηξε και σιγοστάλαξε , αίμα ,
παρά σε πύργους άρχοvτας και σε vαούς το Ψέμα.
Τωv πρωτογέvvητωv καιρών η πλάση με τι αγρίμια
ξαvάρχεται. Καλώς να ρθή. Γκρεμίζω την ασκήμια.

Ειμ’ ένα ανήμπορο παιδί που σκλαβωμένο το 'χει
το δείλιασμα κι όλο ρωτά και μήτε ναι μήτε όχι
δεν του αποκρίvεται καvείς , και πάει κι όλο προσμέvει
το λόγο που δεν έρχεται, και μια vτροπή το δένει

Μα το τσεκούρι μοvαχά στο χέρι σαv κρατήσω ,
και το τσεκούρι μου ψυχή μ' ένα θυμό περίσσο.
Τάχα ποιός μάγος , ποιό στοιχειό του δούλεψε τ' ατσάλι
και vιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι ,

και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές v' αvοίξω ,
και μ’ ενα Ναι να τιναχτώ , μ' ένα Όχι να βροvτήξω
Καβάλα στο νοητάκι μου , δεν τρέμω σας όποιοι είστε
Γρικάω , βγαίvει από μέσα του μια προσταγή : Γκρεμίστε !

Κωστής Παλαμάς.